ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΥ).

1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

α. Η Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη αιώνες πριν την πραγματοποίησή της, φανερώνοντας το μυστήριο της Θείας Οικονομίας.  Οι προφήτες της Π.Δ. οραματίζονται μια μεσσιανική εποχή, στην οποίαν ο άρχοντας της ειρήνης, ο Μεσσίας, θα αποκαλυφθεί στην ανθρωπότητα και θα την οδηγήσει σε μια χρυσή εποχή δικαιοσύνης και αγάπης.

Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχουν εκατοντάδες προφητείες που αναφέρονται στην πρώτη και την δεύτερη έλευση του αναμενόμενου  Μεσσία. Δίκαιοι και φωτισμένοι άνθρωποι, από όλους του λαούς και τα κοινωνικά επίπεδα, προσμένουν τον Μεσσία, τον Λυτρωτή της ανθρωπότητος. Παράδειγμα αποτελούν οι μάγοι από την Ανατολή, ο γέροντας Συμεών, η Άννα η προφήτις, ο έντιμος βουλευτής Ιωσήφ από την Αριμαθαία (ΜΑΡΚΟΣ:15/43) και άλλοι.

Όμως, οι Ισραηλίτες πρωτοστατούντων των Φαρισαίων, οι οποίοι ασκούσαν τότε, την πολιτικο-θρησκευτική εξουσία, που υποτίθεται πως  μελετούσαν τις Γραφές (Την Παλαιά Διαθήκη), και θα έπρεπε να αναγνωρίσουν το πρόσωπον το οποίον εξεπλήρωνε τις προϋποθέσεις των προφητειών και να γωρίζουν ακόμη και «τον καιρό της επισκέψεως» του Κυρίου (Μεσσία), όχι μόνον ΔΕΝ κατενόησαν τις Γραφές, αλλά ούτε και ενδιεφέρθησαν να μελετήσουν σε βάθος αυτές, επειδή ήσαν άνομοι και ασεβείς.

β. Αυτήν την ανομίαν και ασέβεια προς τους προπάτορες προφήτες τους, κατήγγειλε, με θλίψη ο Κύριος, καθώς εξεπλήρωνε την θαυμαστή προφητεία, εισερχόμενος θριαμβευτικώς στην Ιερουσαλήμ, τέσσαρες ημέρες πριν τηνΣταύρωσή Του.1

Η θλίψη του Κυρίου Ιησού Χριστού εξεπήγαζε από το γεγονός ότι ο λαός Του, ο παλαιός λαός Ισραήλ, καίτοι τον υπεδέχετο μετά βαΐων και κλάδων, τις αμέσως επόμενες ημέρες θα αναφωνούσε: «΄Αρον, άρον σταύρωσον Αυτόν». Αυτό εσήμαινε πως όχι μόνον δεν ανεγνώρισε, τον ίδιον ως Μεσσίαν και τον καιρό της επισκέψεώς Του, όπως ήταν πολλαπλώς προφητευμένον στην Π.Δ., αλλά είχε μετατρέψει τον ναόν της λατρείας Του σε σπήλαιον ληστών και τελικώς θα Τον εθανάτωνε δια της ατιμωτικής Σταυρώσεως:

«…ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξατο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων λέγοντες· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· εἰρήνη ἐν οὐρανῷ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται. καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ, λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου. Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ ἀγοράζοντας λέγων αὐτοῖς· γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν…» (ΛΟΥΚΑΣ: 19/38-46)

γ. Στην Επί του Όρους Ομιλία Του,  ο Ιησούς διαβεβαιώνει ότι δεν ήλθε να καταλύσει αλλά να εκπληρώσει (να πληρώσει), όλα όσα ανεφέροντο στο Νόμο και είχαν προλεχθεί από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, περί του ιδίου…

«Μη νομίσητε ὀτι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ. 5, 17).2  

δ. Η μεγάλη αξία της Παλαιάς Διαθήκης (Π.Δ.) που την καθιστά το Βιβλίον των Βιβλίων, συνίσταται στις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, οι οποίες είναι πολλές. Με τις προφητείες, ο Χριστός αναδεικνύεται ως το μόνο ιστορικό πρόσωπο, του οποίου η έλευση, είχε προφητευθεί αιώνες πριν γεννηθεί.

Και όταν πραγματοποιήθηκαν όλες κατά γράμμα, οι προφητείες, ο τρόπος γεννήσεώς Του, ο τόπος, η καταγωγή, τα πάθη Του, η Σταύρωσή Του, η Ανάσταση και Ανάληψή Του, τότε φάνηκε και η πραγματική αξία της Π.Δ. ως προπαιδείας στο μυστήριον της ενανθρωπίσεως του Ιαχβέ/Ιησού Χριστού. Διότι, προ Χριστού, η Π.Δ. παρέμενε ως μία εσφραγισμένη και δυσνόητη ή ακατανόητη συλλογή βιβλίων.

Οι καταπληκτικές προφητείες της Βίβλου, που ειπώθηκαν δεκατρείς (13) μέχρι και έξη (6) αιώνες π.Χ., είναι ένα πραγματικό διαχρονικό θαύμα, αψευδής μαρτυρία περί της Θεότητος και Μεσσιακής ιδιότητος του Ιησού Χριστού, μέχρι συντελείας των αιώνων. Η ενανθρώπιση του Κυρίου, ήταν ο κύριος σκοπός του Θεού και η κύρια στόχευση της εμπνεύσεως του Αγίου Πνεύματος, στους ιερούς και πεφωτισμένους συγγραφείς της Βίβλου.

Πολλές από τις προφητικές αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης στο σωτηριώδες αυτό γεγονός της Γεννήσεως του Σωτήρος, φαίνονται ως τύπος ή σκιά, άλλες όμως από αυτές είναι τόσον ξεκάθαρες και κρυστάλλινες, ώστε οποιοσδήποτε τις αμφισβητήσει ή απορρίψει, θα πρέπει να χαρακτηρισθεί φρενώλης ή σκοταδιστής.

Παρόμοιες έμμεσες προφητείες περί αναμενομένου Μεσσία προς σωτηρίαν της ανθρωπότητος, ανευρίσκουμε στους Πέρσες, στους Ινδούς, στους Κινέζους, στους Αιγύπτιους, στους αρχαίους Έλληνες, στους Γερμανούς, στους Μεξικάνους και Περουβιανούς (βλ. Παν. Τρεμπέλα, ‘Απολογητικαί Μελέται Δ΄, εκδ. Ο Σωτήρ, Αθήναι. 1973).

Πριν όμως παρουσιάσουμε μερικές από τις εκπληκτικές προφητείες, περί Ιησού Χριστού, που αφορούν στην Γέννησή Του, θα αναφερθούμε δι’ ολίγων, στο ιστορικόν του εορτασμού της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

2. Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

α. Εορτάζεται την 25ην Δεκεμβρίου. Δηλαδή εννέα ηλιακούς μήνες του Ιουλιανού ημερολογίου, 4 των 30 και 5 των 31 ημερών, από του ευαγγελισμού της Θεοτόκου της 25ης Μαρτίου. Διότι, οκτώ μήνες, ήτοι Απρίλιος των 30 ημερών, ο Μάϊος των 31, ο Ιούνιος των 30, ο Ιούλιος των 31, ο Αύγουστος των 31, ο Σεπτέμβριος των 30, ο Οκτώβριος των 31 και Νοέμβριος των 30, και επί πλέον ένας Δεκέμβριος των 31 ημερών συμπληρούμενος δια των 6 ημερών του Μαρτίου (31 Μαρτίου πλην 25 ίσον 6, και 25 Δεκεμβρίου σύν 6 ίσον 31, ίσον συνολικώς εννέα μήνες).

β. Πότε εγεννήθη εν Βηθλεέμ ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός;

«Εις τα τέλη των αιώνων» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 10/11). Ότε «ενειστήκει (είχε φθάσει)» «ο επιτήδειος προς την ενανθρώπησιν του Κυρίου καιρός», «ο πάλαι προωρισμένος και προδιατεταγμένος προ καταβολής κόσμου» (Μεγ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 54, 228). Ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον «επί συντελεία των αιώνων. Τούτο γαρ είδε λυσιτελείν (ότι συμφέρει), πάση τη κτίσει» (Μεγ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 30, 147).

γ. Ποίον χρόνον ετέχθη υπό της Θεοτόκου ο κύριος της Δόξης;

Την 25ην Δεκεμβρίου  του έτους 5.507 από κτίσεως κόσμου,3 ημέραν της εβδομάδος Τετάρτην και ώραν ζ΄(εβδόμη) της νυκτός (Χρονικόν πασχάλον  PG. 92, 496-497, 545.).  Δηλαδή ο Χριστός εγεννήθη «εν τω τεσσαρακοστώ δευτέρω έτει» του Ρωμαίου αυτοκράτορος Αυγούστου (Επιφανίου Κύπρου, PG. 43, 260. Χρον. Πασχάλιον PG. 92, 465. Χρυσοστόμου PG. 50, 799. Αποστολικών Διαταγών, ΒΕΠΕΣ, 2, 84) [35]. 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου εγένετο την 25ην Μαρτίου του έτους 5.507 από κτίσεως κόσμου. «Όθεν και εννέα μήνες αριθμούντες, λέγει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αγόμεθα εις τον μήνα Δεκέμβριον (Χρυσοστόμου, PG.49, 358.). Επειδή οι 6 ημέρες του Μαρτίου συμπληρούσιν τις 31 ημέρες του Δεκεμβρίου, οι 9 μήνες από «του Ευαγγελισμού έως της γεννήσεως  αριθμούνται ούτως, Απρίλιος, …Δεκέμβριος» (Ιωάννου Νικαίας, PG. 96, 1445).

Η εβδόμη νυκτερινή ώρα ταυτίζεται κυριολεκτικώς προς την πρώτην μεταμεσονύκτιον σημερινήν. Νοείται όμως η εβδόμη ώρα της νυκτός μάλλον ελαστικώτερον, ήτοι δηλούσα τον χρόνον των πρώτων μεταμεσονυκτίων ωρών μέχρι και της τρίτης. Λέγοντες δε ότι εβδόμην ώραν της νυκτός, εγεννήθη ο Χριστός, δέον όπως νοώμεν τον τρίωρον τούτον χρόνον, ή την τρίτην νυκτερινήν ώραν.

Την Τετάρτην ημέραν της εβδομάδος εγεννήθη ο Χριστός, ήτοι «καθ’ην ημέραν εδημιούργησεν τους φωστήρας» (Χρον. Πασχάλιον, PG. 92, 497). [Τον ΄Ηλιον, την σελήνην και τους αστέρες. Και δι’ αυτών την ηλιακήν ημέραν και νύκτα, την ηλιακήν ισημερίαν, τον σεληνιακόν μήνα, τις εποχές του έτους, το ηλιακόν έτος και το σεληνιακόν έτος. Πρότερον, ημέρα και νύξ και ισημερία εγίνοντο δια «του πρωτογόνου φωτός εκείνου» (Μεγ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ,51, 202)]. Νυν τα ουράνια φώτα ορίζουν ταύτα και τα λοιπά ως λέγει το ιερόν κείμενον.

Την Τετάρτην ημέραν της εβδομάδος, η γέννησις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «ανέτειλεν τω κόσμω το φως το της γνώσεως» και οι εν πλάνη «εδιδάσκοντο» αυτόν «προσκυνείν» ως «τον ήλιον της δικαιοσύνης και αυτόν γιγνώσκειν εξ ύψους ανατολήν» και δοξάζειν εις τους αιώνας (Απολυτίκιον Χριστουγέννων).

δ. Συμπερασματικώς, η μεγάλη και βασική ακίνητος εορτή των Χριστουγέννων εορτάζεται εννέα μήνες ακριβώς μετά τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου εορτάζεται έξη μήνες μετά την Σύλληψιν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, η δε Σύλληψις του Προδρόμου εγένετο έξη μήνες μετά το Πάσχα. Δηλαδή ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εγεννήθη 21 μήνες μετά το Πάσχα του Ευαγγελισμού του Δικαίου Ζαχαρίου. Ούτω, κατά τους δύο περίπου ενιαυτούς των σωτηρίων τούτων γεγονότων, σχετίζεται χρονικώς η γέννησις του Χριστού προς το Πάσχα. Διό η εορτή των Χριστουγέννων, ωρίσθη κατά χρονικήν ακρίβειαν την 25ην Δεκεμβρίου.

Εις τα κατόπιν της Γεννήσεως του Κυρίου έτη, η ανωτέρω χρονική σχέσις των Χριστουγέννων της 25ης Δεκεμβρίου και του Πάσχα, αυξομειώνεται, κατά την γνωστήν και και νόμιμον διακίνησιν της Κυριακής της Αναστάσεως. Δηλαδή, εντός του σταθερού χρονικού διαστήματος των 35 ημερών.4

Ούτως, όταν το Πάσχα πίπτει την 22αν Μαρτίου, τα Χριστούγεννα εορτάζονται 278 ημέρες μετά, όταν δε πίπτει την 25ην Απριλίου, τα Χριστούγεννα εορτάζονται μετά 244 ημέρες. Ήτοι η χρονική απόστασις των Χριστουγέννων από του Πάσχα, κυμαίνεται μεταξύ 244 έως 278 ημερών. 278 δε πλην 243 ίσον οι 35 ημέρες, και προσθετικώς 244 και αυτή συν 35 ίσον οι 278 ημέρες…

Βάσει της εορτής  των Χριστουγέννων, ωρίσθη η ημερομηνία άλλων ακινήτων εορτών, ως είναι «η κατά σάρκα Περιτομή του Κυρίου» (Μηναίον Ιανουαρίου), η οποία εορτάζεται την ογδόην ημέρα από της γεννήσεως Αυτού, ήτοι την 1ην Ιανουαρίου, και η Υπαπαντή του Κυρίου, η εορταζομένη την 40ην ημέραν από των Χριστουγέννων, ήτοι την 2αν Φεβρουαρίου..Προσέτι και η Κυριακή προ της Γεννήσεως και η προ ταύτης «Κυριακή των Αγίων Προπατόρων» καίτοι είναι κινητές εορτές, και άλλες.

3. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

α. Το Πρώτον ευ-άγγελμα (Ευαγγέλιον) περί της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού.

Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων και πριν την «αποπομπήν» τους από τον Παράδεισο, λόγω της Ανομίας τους, είπε ο Κύριος ο Θεός στον όφι:

«Έχθρα (λέγει ο Θεός) θα βάλω ανάμεσα σ’ εσένα (τον όφι) και στην γυναίκα (την Θεοτόκο) κι’ ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος (ο Χριστός) θα σου συντρίψει το κεφάλι (τη δύναμη και την εξουσία) κι εσύ (ο διάβολος) θα του πληγώσεις (απλά) τη φτέρνα» (ΓΕΝ:3/15).

Ήδη από την Γένεση προαναγγέλλεται η συντριβή του Όφεως-σατανά από τον Χριστό, ενώ ο διάβολος μπόρεσε μόνο την φτέρνα να του δαγκώσει, ήτοι να τον θανατώσει μόνο για τρεις ημέρες.

Οι Ο΄ (Εβδομήκοντα) με την λέξη «σπέρμα»5 αποδίδουν την εβραϊκή λέξη «ζαρά», η οποία είναι συλλογική με γραμματική μορφή ενικού αριθμού. Ήδη η αρχαία Χριστιανική Εκκλησία (Ειρηναίου Λυώνος «Κατά Αιρέσεων» 3,22, PG 7,957 εξ.), είδε στην πρώτη αναφορά («στο σπέρμα σου») τον διάβολο, και στην δεύτερη («στο σπέρμα της» = Στον απόγονό της), την προτύπωση της γεννήσεως του Χριστού από την Παρθένο Μαρία.

Την ίδια έννοια αποδίδει και ο Παύλος στο σχετικό χωρίο, όταν λέει: «Οι επαγγελίες δόθηκαν στον Αβραάμ και στον απόγονόν του (ΓΑΛΑΤΑΣ: 3/15-16).

«...Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται. τῷ δὲ Ἀβραὰμ ἐῤῥέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ· οὐ λέγει, καὶ τοῖς σπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ᾿ ὡς ἐφ᾿ ἑνός, καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός

Η Γραφή δεν λέει: «και στους απογόνους», όπως θα έκανε αν εννοούσε πολλούς, αλλά μιλάει για έναν: «και στον απόγονό σου». Αυτός ο απόγονος, είναι ο Χριστός (ΓΑΛΑΤΑΣ:3/16). Και πάλι λέγει:

«Ο Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανά υπό τους πόδας σας» (ΡΩΜ:16/20). Η θεολογική σημασία του στίχου έγκειται στο γεγονός ότι, όπως δια μέσου της γυναίκας (Εύας), η πανουργία του διαβόλου έφερε την αμαρτία και τον θάνατο στον κόσμο, έτσι πάλι δια μέσου της γυναίκας (Παναγίας), η χάρις του Χριστού θ’ απαλλάξει την πεπτωκυΐα ανθρωπότητα από την αμαρτία και τον θάνατο»  (βλ. Στ. Καλαντζάκη, ‘Εν αρχή εποίησεν ο Θεός’, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη).

β. Προφητεία του Μιχαία (Περί του τόπου Γεννήσεως)

Ο Μιχαίας (8ος αιώνας π.Χ.)  επισημαίνει την γενέτειρα του Μεσσία, που θα είναι η Βηθλεέμ, διότι λέγει:

«Καὶ σύ, Βηθλεέμ,6 οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος. διὰ τοῦτο δώσει αὐτοὺς ἕως καιροῦ τικτούσης τέξεται, καὶ οἱ ἐπίλοιποι τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. καὶ στήσεται καὶ ὄψεται καὶ ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν ἰσχύϊ Κύριος, καὶ ἐν τῇ δόξῃ ὀνόματος Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν ὑπάρξουσι, διότι νῦν μεγαλυνθήσονται ἕως ἄκρων τῆς γῆς» (Μιχαίας 5:12).

Πέρα από την επισήμανση του τόπου γεννήσεως του Μεσσία, η προφητεία αναφέρεται και σε κάτι σπουδαιότερο. Το προφητευόμενο πρόσωπο, θα ήταν όχι μόνο άνθρωπος, αλλά θα προϋπήρχε και αιώνια, σε αντίθεση με όλους τους άλλους ανθρώπους που ΔΕΝ προϋπήρχαν.  Αυτό σημαίνει η πρόταση της προφητείας: «Η έξοδός του είναι απ’ αρχής αιώνος».

Η έξοδος/Γέννηση του παιδιού της Βηθλεέμ, δηλ. η ανατολή του, η εμφάνισή του, χάνεται στην αιωνιότητα. Το χωρίο αυτό αναφέρεται στην προαιώνια ύπαρξη του Μεσσία ως  Θεού-Θεανθρώπου (“Υπόμνημα εις το βιβλίο του Μιχαίου”, Νικ. Παπαδόπουλου).

γ. Περί της Φυλής προελεύσεως (από την φυλή Ιούδα).

Προφητεία: «Ἰούδα, σὲ αἰνέσαισαν οἱ ἀδελφοί σου· αἱ χεῖρές σου ἐπὶ νώτου τῶν ἐχθρῶν σου· προσκυνήσουσί σοι οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. σκύμνος λέοντος Ἰούδα· ἐκ βλαστοῦ, υἱέ μου, ἀνέβης· ἀναπεσὼν ἐκοιμήθης ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τίς ἐγερεῖ αὐτόν; οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν. (Μετάφραση Ο΄. ΓΕΝΕΣΗ: 49/10).

«Δεν θα λείψει το σκήπτρο από τον Ιούδα, ούτε νομοθέτης από ανάμεσά του, μέχρι που θα έρθει ο Σηλώ7 και σ' Αυτόν θα υπακούουν οι λαοί» (Εβραϊκή Μετάφραση.ΓΕΝΕΣΗ: 49/10).

Αυτή η προφητεία, ότι ο Μεσσίας θα προερχόταν από την φυλή τού Ιούδα, ήταν τελείως ασυνήθιστη και παράξενη. Το έθνος του Ισραήλ απετελείτο από 12 φυλές. Είχε οριστεί ότι, οι ιερείς του Ισραήλ θα προέρχονταν από την φυλή του Λευΐ. Κι’ όμως, ο Ιησούς (εξ)επλήρωσε αυτή την προφητεία προερχόμενος από την φυλή του Ιούδα. Η καταγωγή τόσον της Παρθένου Μαρίας όσον και του Ιωσήφ, ήταν από την φυλή του Ιούδα.

δ. Περί της γεννήσεώς Του Ιησού από Την Παρθένον.

Προφητεία: «διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (ΗΣΑΪΑΣ:7/14).

Όταν η Παρθένος Μαρία έμεινε έγκυος, ο Ιωσήφ αποφάσισε να την χωρίσει, γιατί νόμισε πως η Μαρία δεν του ήταν πιστή. Τότε παρουσιάστηκε ένας άγγελος και του είπε: «Ιωσήφ, υιέ Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις μαζί σου την Μαρία, την γυναίκα σου, γιατί αυτό που γεννήθηκε μέσα της, προέρχεται από το Πνεύμα το Άγιον» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:1/20).

Το πιο θαυμαστό όμως μέρος, που αφορά στην γέννησή Του, είναι η προφητεία που αναφέρεται στην γέννηση του Θεανθρώπου, όχι από οποιαδήποτε παρθένο, αλλά από την (συγκεκριμένη) Παρθένο, μία μοναδική Παρθένο. Ο προφήτης χρησιμοποιεί στον στίχο του και το άρθρο «η» κι' έτσι περιορίζει την Παρθένο. Είναι εκείνη, η μοναδική, η εκλεκτή και εξαιρετική Παρθένος, που την επέλεξε ο ίδιος ο θεός.

Σε τρεις λέξεις φαίνεται έδώ το θαυματουργικό στοιχείο, λέει ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος. Το «Ιδού», το άρθρο «η» και η λέξη «παρθένος» που πρόκειται να γεννήσει. «Το «Ιδού» εν τη Γραφή εισάγει γεγονότα απροσδόκητα, θαυμαστά. (ΜΑΤΘ: 1,20 - 3,16 - 4,10 κλπ.). Το οριστικόν άρθρον «η» παρθένος, ορίζει και περιορίζει την παρθένον, ότι δεν θα είναι οιαδήποτε γυναίκα, άλλά ορισμένον εξαίρετόν τι πρόσωπον,8 και το τρίτον η «παρθένος θα γεννήσει» (Ιωήλ Γιαννακοπούλου τ. 18, σελ. 78).

«Καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», συνεχίζει ο προφήτης. Το παιδί, που θα γεννηθεί με ύπερφυσικό τρόπο θα πάρει το όνομα «Εμμανουήλ». Αυτό το όνομα είναι συμβολικό γιατί στα εβραϊκά σημαίνει «μαζί μας ο θεός». (ΜΑΤΘ: 1/25).9

Εκείνος, που θα γεννηθεί, λέγει η προφητεία, θα πάρει το όνομα Εμμανουήλ. Όμως, όταν γεννήθηκε ο Χριστός, δεν ονομάσθηκε Εμμανουήλ αλλά Ιησούς. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως έκανε ο προφήτης λάθος; Όχι δεν πρόκειται για λάθος. Ιησούς είναι το ανθρώπινο όνομα που πήρε όταν γεννήθηκε και Εμμανουήλ είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την γέννησή Του.

Εμμανουήλ, όπως ελέχθη προηγουμένως, θα πει «μαζί μας ο θεός». Από την μια ο Ιησούς είναι τέλειος άνθρωπος, είναι όμως από την άλλη και τέλειος θεός. Από την στιγμή που γεννήθηκε μέχρι που αναστήθηκε και ανέβηκε στους ουρανούς, ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα σ' εμάς, μαζί μας.

ε. Προφητεία του Βαλαάμ (Η ανατολή άστρου εξ Ιακώβ)

Ο Βαλαάμ υπήρξε προφήτης (Β΄ ΠΕΤΡΟΥ:2/16) και λάτρευε τον Θεόν Ιαχβέ/Ιησούν Χριστόν (ΑΡΙΘΜΟΙ:22/5-24,20) στην Μεσοποταμία, όπου και η πατρίδα του Αβραάμ. Προσκληθείς υπό του Βαλάκ, βασιλέα των Μωαβιτών, να καταρασθεί τους Ισραηλίτες επειδή φοβήθηκε την δύναμή τους (ΑΡΙΘΜΟΙ:22/6), ο άνδρας αυτός προέβη αντίθετα σε ευλογία του Ισραήλ και προφήτευσε το μέλλον του.

«..καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπε· φησὶ Βαλαὰμ υἱὸς Βεώρ, φησὶν ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀληθινῶς ὁρῶν, ἀκούων λόγια Θεοῦ, ἐπιστάμενος ἐπιστήμην παρὰ ὑψίστου καὶ ὅρασιν Θεοῦ ἰδὼν ἐν ὕπνῳ, ἀποκεκαλυμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ· δείξω αὐτῷ, καὶ οὐχὶ νῦν· μακαρίζω, καὶ οὐκ ἐγγίζει· ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακώβ, ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ Ἰσραὴλ καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωὰβ καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σήθ. καὶ ἔσται Ἐδὼμ κληρονομία, καὶ ἔσται κληρονομία Ἡσαῦ ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ· καὶ Ἰσραὴλ ἐποίησεν ἐν ἰσχύϊ. καὶ ἐξεγερθήσεται ἐξ Ἰακὼβ καὶ ἀπολεῖ σῳζόμενον ἐκ πόλεως» (ΑΡΙΘΜΟΙ: 24/15-18).

Το άστρο κατά την παλαιά Ανατολή, σήμαινε κάποιον Θεό ή βασιλέα θεοποιηθέντα. Θυμίζει Δαυϊδική μοναρχία, αλλά και την έλευση του Μεσσία από την γενιά του Δαυΐδ. Ως Μεσσιακή προφητεία την εξέλαβαν και οι τρείς Χαλδαϊκές παραφράσεις, αλλά και όλοι οι Ιουδαίοι νομοδιδάσκαλοι. Άλλωστε και η προσωρινή επιτυχία του ψευτομεσσία Βαρκοχεβά προέκυψε από την ετυμολογία του ονόματός του, που σήμαινε «υιός αστέρος», και επειδή εφάρμοσε την προφητεία στον εαυτόν του.

Η προφητεία προαναγγέλλει παγκόσμια κυριαρχία και νίκη πάνω καί στους εχθρούς του Ισραήλ (Μωάβ και Ησαύ) καί στους εναπομείναντες μετά τον Κατακλυσμό.

στ. Προφητεία του Μωϋσέως [Περί του αναμενομένου «Προφήτου» (Μεσσία)]..

Προφητεία: «καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλάλησαν πρὸς σέ· προφήτην ἀναστήσω αὐτοῖς ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὰ ρήματα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει αὐτοῖς καθ᾿ ὅτι ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ· καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐὰν μὴ ἀκούσῃ ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ. (ΔΕΥΤ:18/17-19).10

Μόνο ο Μεσσίας μπορούσε όμως να είναι «όμοιος» με τον Μωϋσή, ο οποίος υπήρξε ο μέγιστος προφήτης (ΔΕΥΤΕΡ: 34/10). Ο Μεσσίας δηλαδή αναμενόταν καί από τους Ιουδαίους ως νέος Μωϋσής.

Ήδη στα χρόνια του Ιωάννη του Προδρόμου, οι Ιουδαίοι βεβαιώνουν ότι δεν έχει γεννηθεί ακόμη, ο προφήτης της συγκεκριμένης προφητείας.«Μήπως είσαι ο προφήτης που περιμένουμε;», ρώτησαν τον Πρόδρομο Ιωάννη, «κι’ εκείνος απάντησε: «Όχι».

«…καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· τί οὖν; Ἠλίας εἶ σύ; καὶ λέγει· οὐκ εἰμί. ὁ προφήτης εἶ σύ; καὶ ἀπεκρίθη, οὔ. εἶπον οὖν αὐτῷ· τίς εἶ; ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασιν ἡμᾶς· τί λέγεις περὶ σεαυτοῦ; ἔφη· ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, καθὼς εἶπεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 1/21-23).

Και ποιος είναι ο αναμενόμενος προφήτης (Μεσσίας);

Την απάντηση, μας δίδει ο ευαγγελιστής Λουκάς,11 ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι ο αναμενόμενος «προφήτης», ήταν ο Θεός-Ιαχβέ που συνωμιλούσε με τον Μωϋσή στο όρος Σινά, επιβεβαιώνοντας τις προφητείες του Μωϋσέως και Ησαΐου, τις οποίες είχαν δώσει πριν πολλούς αιώνες:

«…Μωϋσῆς μὲν γὰρ πρὸς τοὺς πατέρας εἶπεν ὅτι προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς. ἔσται δὲ πᾶσα ψυχή, ἥτις ἐὰν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ. καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν, καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας. ὑμεῖς ἐστε υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, λέγων πρὸς Ἀβραάμ· καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς. (ΠΡΑΞΕΙΣ: 3/22-24).

«οὗτός ἐστιν ὁ Μωϋσῆς ὁ εἰπὼν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε. οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶντα δοῦναι ἡμῖν» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 7/37)..

ζ. Προφητεία του Δαυΐδ (Η υπερλογική Γέννηση του ανάρχου/προ αιώνων Θεού Λόγου).

Προφητεία: «ΙΝΑΤΙ ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 2 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. (διάψαλμα). 3 Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. 4 ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς. 5 τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. 6 ᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ 7 διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. 8 αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. 9 ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. 10 καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. 11 δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. 12 δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας. 13 ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ. (ΨΑΛΜΟΙ: 2/1-13)

Ο παραπάνω Ψαλμός είναι βασιλικός και προφητικός/μεσσιανικός. Κυρίως όμως δηλώνει, κατά την Εκκλησία και τους Πατέρες, την αΐδια και υπερλογικήν Γέννηση του Υιού του Θεού από τον Πατέρα του.

Η προφητεία του Δαυΐδ,θεολογικώς ενισχύει την γραμμή του αποστόλου Παύλου, που αναφέρεται στον συγκεκριμένο ψαλμό για να δηλώσει ότι ο Υιός δεν είναι άγγελος Θεού, αλλά Θεός ο ίδιος, διότι λέγει: «Σε κανέναν από τους αγγέλους δεν είπε ποτέ ο Θεός: ‘Εσύ είσαι ο Υιός μου, εγώ σήμερα σε γέννησα’. Ούτε πάλι είπε για κανέναν: ‘Εγώ θα είμαι πατέρας του και αυτός θα είναι Υιός μου’» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ:1/4-5).

Τα παραπάνω προφητικά χωρία του δευτέρου Ψαλμού Δαυΐδ, επαναλαμβάνονται στο βιβλίον των ΠΡΑΞΕΩΝ:

«…ὁ διὰ στόματος Δαυΐδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παίδα σου Ἰησοῦν, ὃν ἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς Ἰσραήλ, ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι. καὶ τὰ νῦν, Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν, καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παῤῥησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου ἐν τῷ τὴν χεῖρά σου ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ» (4/25-30).

η. Προφητείες του Ησαΐα

1/. Η Παρθένος Μαρία εις την Παλαιάν Διαθήκην

α/. Προφητεία Ησαΐα:

«Καὶ προσέθετο Κύριος λαλῆσαι τῷ Ἄχαζ λέγων· αἴτησαι σεαυτῷ σημεῖον παρὰ Κυρίου Θεοῦ σου εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος. καὶ εἶπεν Ἄχαζ· οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ᾿ οὐ μὴ πειράσω Κύριον. καὶ εἶπεν· ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυίδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ· βούτυρον καὶ μέλι φάγεται· πρὶν ἢ γνῶναι αὐτὸν ἢ προελέσθαι πονηρά, ἐκλέξεται τὸ ἀγαθόν· διότι πρὶν ἢ γνῶναι τὸ παιδίον ἀγαθὸν ἢ κακόν, ἀπειθεῖ πονηρίᾳ τοῦ ἐκλέξασθαι τὸ ἀγαθόν, καὶ καταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἣν σὺ φοβῇ, ἀπὸ προσώπου τῶν δύο βασιλέων» (ΗΣΑΪΑΣ: 7/10-16).

Όπως προαναφέραμε, ολόκληρος η περίοδος της Παλαιάς Διαθήκης είναι περίοδος προσμονής του «σπέρματος της γυναικός» (ΓΕΝΕΣΗ: 3/15). Ο Προφήτης Ησαΐας λαβών εντολήν από τον Θεόν να ομιλήση εις τον Άχαζ, τον Βασιλέα των Ιουδαίων, και να του είπη να προφυλαχθή, χωρίς όμως να φοβηθή δια την επίθεσιν εναντίον της Ιερουσαλήμ, εκ μέρους των Βασιλέων Φακεέ και Ρασείμ, είπεν τα προαναφερθέντα προφητικά λόγια.

Το νόημα του «σημείου» αυτού έχει, βεβαίως, διπλήν σημασίαν. Ο Θεός αναγγέλλει δια του τρόπου αυτού την σωτηρίαν της Ιερουσαλήμ και την τιμωρίαν των εχθρών της, όμως, ταυτοχρόνως, μαρτυρεί δια το πρόσωπον της Θεοτόκου, της μητρός του Κυρίου και Σωτήρος του Νέου λαού του Θεού, του Νέου Ισραήλ της Χάριτος και της νέας (άνω) Ιερουσαλήμ. Την προφητείαν επιβεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

«Τούτο δε όλον γέγονεν», «όλα αυτά έγιναν, δια να εκπληρωθή εκείνο, το οποίον ελέχθη από τον Κύριον δια του Προφήτου. Ιδού η Παρθένος θα συλλαβή και θα γέννηση υιόν και θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ, το οποίον μεταφραζόμενον σημαίνει: Μαζί μας είναι ο Θεός», λέγει ο Άγγελος Κυρίου εις τον δίκαιον Ιωσήφ, ο οποίος ησθάνθη αμφιβολίας λόγω της εγκυμοσύνης της Παρθένου Μαρίας (ΜΑΤΘΑΙΟΝ:1/21-23).12

β/. Απόσπασμα από προφητείαν του Ιεζεκιήλ (Προφητεία Αειπαρθενίας της Θεοτόκου. Γέννηση του Κυρίου από την Αειπάρθενον Μαρίαν).

«Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου. κατὰ τὴν ὁδὸν αἰλὰμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται. - Καὶ εἰσήγαγέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βοῤῥᾶν κατέναντι τοῦ οἴκου, καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, τάξον εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ ἰδὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ τοῖς ὠσί σου ἄκουε πάντα, ὅσα ἐγὼ λαλῶ μετὰ σοῦ, κατὰ πάντα τά προστάγματα τοῦ οἴκου Κυρίου καὶ κατὰ πάντα τὰ νόμιμα αὐτοῦ· καὶ τάξεις τὴν καρδίαν σου εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ οἴκου κατὰ πάσας τὰς ἐξόδους αὐτοῦ ἐν πᾶσι τοῖς ἁγίοις…..ὑμῶν, οἶκος Ἰσραήλ» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 44/1-35).

Σαφέστατα πρόκειται για προφητεία περί της Αειπαρθενίας  της Θεοτόκου. Αυτή είναι η Πύλη, η οποία και προ της γεννήσεως του Κυρίου και κατά την γέννησιν αλλά και μετά από αυτήν, έμεινε κλειστή και κανείς δεν διήλθε δι’ αυτής. Δι’ αυτό και ο ύμνος της Εκκλησίας μας αναφέρει:

«Χαίρε, Πύλη μόνη,  ην ο Λόγος διώδευσε μόνος,  η μοχλούς και Πύλας Άδου, Δέσποινα, τω τόκω σου συντρίψασα'  Χαίρε, η θεία είσοδος  των σωζόμενων, Πανύμνητε».13

2/. Ο Μεσσίας, σύμφωνα και με την προμνησθείσα προφητεία του Ιακώβ, θα προερχόταν από την φυλή του Ιούδα. Φωτίζοντας περισσότερον τα μέλλοντα να συμβούν, ο Ησαΐας εντοπίζει τον ερχομό του Μεσσία από την οικογένεια του Ιεσσαί, πατέρα του Δαυΐδ:

«Καὶ ἐξελεύσεται ῥάβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται. καὶ ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας· ἐμπλήσει αὐτὸν πνεῦμα φόβου Θεοῦ. οὐ κατὰ τὴν δόξαν κρινεῖ οὐδὲ κατὰ τὴν λαλιὰν ἐλέγξει, ἀλλὰ κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς· καὶ πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἐν πνεύματι διὰ χειλέων ἀνελεῖ ἀσεβῆ· καὶ ἔσται δικαιοσύνῃ ἐζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀληθείᾳ εἰλημένος τὰς πλευράς» (ΗΣΑΪΑΣ:11/1-5).

3/. Ο προφήτης Ησαΐας παρακάτω λέγει:

«καὶ ἔσται δικαιοσύνῃ ἐζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀληθείᾳ εἰλημένος τὰς πλευράς. καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω, καὶ μοσχάριον καὶ ταῦρος καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούς· καὶ βοῦς καὶ ἄρκος ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ ἅμα τὰ παιδία αὐτῶν ἔσονται, καὶ λέων καὶ βοῦς ἅμα φάγονται ἄχυρα. καὶ παιδίον νήπιον ἐπὶ τρώγλην ἀσπίδων καὶ ἐπὶ κοίτην ἐκγόνων ἀσπίδων τὴν χεῖρα ἐπιβαλεῖ. καὶ οὐ μὴ κακοποιήσουσιν, οὐδὲ μὴ δύνωνται ἀπολέσαι οὐδένα ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου, ὅτι ἐνεπλήσθη ἡ σύμπασα τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον ὡς ὕδωρ πολὺ κατακαλύψαι θαλάσσας. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι, καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσις αὐτοῦ τιμή» (ΗΣΑΪΑΣ:11/2-10).

Πρόκειται επομένως για τον Μεσσία, ο οποίος θα γεννηθεί και θα εγκαινιάσει το Νέον βασίλειον της χάριτος του Θεού…

4/.  Σε άλλο χωρίον παρουσιάζονται προφητικώς από τον Ησαΐα, οι θεϊκές ιδιότητες του νεογέννητου Παιδίου Ιησού, με καταπληκτικά λόγια:

«…διότι ἀφῄρηται ὁ ζυγὸς ὁ ἐπ᾿ αὐτῶν κείμενος καὶ ἡ ράβδος ἡ ἐπὶ τοῦ τραχήλου αὐτῶν· τὴν γὰρ ράβδον τῶν ἀπαιτούντων διεσκέδασε Κύριος, ὡς τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἐπὶ Μαδιάμ. ⁵ ὅτι πᾶσαν στολὴν ἐπισυνηγμένην δόλῳ καὶ ἱμάτιον μετὰ καταλλαγῆς ἀποτίσουσι καὶ θελήσουσιν εἰ ἐγενήθησαν πυρίκαυστοι. ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ.  μεγάλη ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυὶδ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ κατορθῶσαι αὐτὴν καὶ ἀντιλαβέσθαι αὐτῆς ἐν κρίματι καὶ ἐν δικαιοσύνῃ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ ζῆλος Κυρίου Σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα(9,5-6)..

θ. Προφητεία του Μαλαχία (Περί του προδρόμου του αναμενομένου Μεσσία).

Πριν απ’ τον Μεσσία, ο προφήτης Μαλαχίας, προαναγγέλλει ότι θα εμφανισθεί ο αγγελιαφόρος του, σκοπός του οποίου θα είναι να προετοιμάσει τον δρόμο για την θεία εξ ουρανού κατάβαση του Χριστού (κεχρισμένου) του Θεού:

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. (ΜΑΛΑΧ:3/1).

Η προφητεία του Μαλαχία, επιβεβαιώνεται και από τον Ησαΐα :

«…φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς ὁδοὺς λείας·καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα σάρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅτι Κύριος ἐλάλησε φωνὴ λέγοντος· βόησον· καὶ εἶπα· τί βοήσω; πᾶσα σάρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε, τὸ δὲ ρῆμα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μένει εἰς τὸν αἰῶνα ἐπ᾿ ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιών· ὕψωσον ἐν ἰσχύϊ τὴν φωνή σου, ὁ εὐαγγελιζόμενος Ἱερουσαλήμ· ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε· εἰπὸν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ὑμῶν. ἰδοὺ Κύριος Κύριος μετὰ ἰσχύος ἔρχεται καὶ ὁ βραχίων μετὰ κυρίας· ἰδοὺ ὁ μισθὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτοῦ ὡς ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ τῷ βραχίονι αὐτοῦ συνάξει ἄρνας καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει». (40,3-5).

Το περιεχόμενο της προφητείας του Μαλαχία με εκείνη του Ησαΐα, είναι εκπληκτικόν, διότι ο ίδιος ο Θεός αναφέρει ότι θα κατέβει στην γη για να λυτρώσει την ανθρωπότητα, και ότι θα τον προαναγγείλει, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο και Πρόδρομος του Μεσσία ονομαζόμενος. Επομένως, αφού ο Ιωάννης ανήγγειλε και έδειχνε τον Ιησού Χριστό ως Μεσσία και Κύριο, αναφέρεται, χωρίς το ελάχιστο ίχνος αμφιβολίας, στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι παραπάνω εκτεθείσες ανεπανάληπτες προφητείες, που αρκούν για να πείσουν κάθε λογικόν και αντικειμενικόν κριτήν (υπάρχουν και άλλες πολύ περισσότερες), διατυπώθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και από διαφορετικούς φωτισμένους ανθρώπους. Όλες όμως συγκλίνουν στον ιστορικώς κατ’εξοχήν πνευματικό ηγέτη και Σωτήρα της ανθρωπότητας, δηλ. στον Θεάνθρωπον Ιησού Χριστόν και Υιόν του Θεού, στον οποίον και δια του οποίου, πραγματοποιήθηκαν με ΑΠΟΛΥΤΗ ακρίβεια, σύμφωνα με το καθορισμένο σχέδιο της πάνσοφης Πρόνοιας του Θεού Πατέρα, δια της συνεργίας του Αγίου Πνεύματος, πριν να υπάρξει ακόμη ο κόσμος (Βέπε σχετικώς και καταγεγραμμένη άποψη του Μιχαήλ. Γ. Χούλη, «Περιπατούντες εν αληθεία», Σύρος 1997).

Στην παρούσα συνοπτική ανάλυση, αναφερθήκαμε μόνον σε δέκα τέσσαρες (14) από τις 330 (!) περίπου προφητείες που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο καθηγητής Peter W. Stoner,14 στο βιβλίο του [(Peter Stoner - Science Speaks (1952, 1963, 1969). «Η επιστήμη μαρτυρεί»], έκανε μαθηματικούς υπολογισμούς βάση του νόμου των πιθανοτήτων, οι οποίοι και εξετάστηκαν προσεκτικά από την Αμερικανικό Σύνδεσμο Επιστημόνων (American Scientific Affiliation) και βρέθηκαν βάσιμοι και πειστικοί (H. Harold Hartzler, A.S.Affiliation).

Σε ένα παράδειγμα από τα πολλά που ο ίδιος αναφέρει στις μελέτες του, μας πληροφορεί ότι για να εκπληρώσει ένα άτομο 8 μόνον από τις πιο γνωστές προφητείες που αναφέρονται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού μέσα στην Βίβλο, η πιθανότητα υπολογίζεται σε 1 στα 100.000.000.000.000.000 [δηλαδή μία πιθανότητα στα 100 τετράκις εκατομμύρια].

Παραστατικώτερα το παράδειγμα: Εάν στρώσουμε όλη την έκταση της Ελλάδος, με στοίβα χρυσών λιρών, ύψους 1,5 μέτρων, και από μέσα σ’αυτήν την ατελείωτη στοίβα, στην τύχη να διαλέξει κάποιος το σωστό νόμισμα !!! Ανάλογη πιθανότητα θα ήταν αδύνατο να την εκπληρώσει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος ο παντογνώστης Θεός, πράγμα που έγινε στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

          Αυτόν τον ζώντα Θεόν, όπως αναφέρει σε προγενέστερο επίκαιρο μήνυμά του, ο σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος, «που, νικημένος απ' την ίδια την αγάπη Του, έρχεται προς εμάς και σήμερον σπαργανούται και εν φάτνη ανακλίνεται, μακάρι να Τον ποθήσουμε, να Τον αγαπήσουμε και ποτέ, μα ποτέ,να μη χωρισθούμε απ' Αυτόν! Αυτός μας χαρίζει τα χρέη, σχίζει τα χρεόγραφα και μας παρέχει ζωή και χαρά αιώνια! Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διδάσκει ότι η εκ μέρους μας αμεθεξία του Θεού είναι η κόλαση! Τώρα και στην αιωνιότητα. Ας προσέξουμε! Μην αδικήσουμε εαυτούς και αλλήλους». Αυτή είναι η Μοναδική Αλήθεια των Χριστουγέννων:

Στο όνομα του Γεννηθέντος και Ενσαρκωμένου Θεού, υπάρχει το πραγματικό νόημα και η ουσία της ζωής, διότι:

Ιησούς Χριστός,  σημαίνει Δημιουργός, Σωτήρ του Κόσμου και αιώνια Ζωή και Εμμανουήλ, σημαίνει ο Θεός αενάως (είναι) Μαζί Μας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 2020!!!

Λοιπές βασικές πηγές:

1. Η  Παλαιά Διαθήκη προφητεύει και προσανατολίζει προς τον Μεσσία Χριστό, το πάθος και την Ανάστασή του, Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου.

2.  Η γέννηση του Μεσσία…Πρωτοπρ. Ανδρέα Π Παπαϊωάννου, Ο Χριστός προ Χριστού, Αθήναι 1991, σελ. 37-49.

3. Η Π.Δ. περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Χριστολογικά χωρία, μεσσιανικές προφητείες. Λεωνίδου Ι. Φιλιππίδου. Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών.

4. Πάσχα Κυρίου. Δημιουργία-Ανακαίνισις και Αποστασία. Α. Δ. Δελήμπαση, Αθήναι, 1985.

5.    http://aktines.blogspot.com/2014/12/blog-post_429.html.

6. Άρθρο: "Αποδείξεις ότι ο ΙΗΣΟΥΣ ήταν ο ΜΕΣΣΙΑΣ" στο jesuslovesyou.gr, Απόδοση: Συμεών Α. Ιωαννίδη.

---

1 Αναφερόμαστε στην θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, που προαναγγέλθηκε από τον προφήτη ΖΑΧΑΡΙΑ, με τα λόγια: «Να χαίρεσαι, θυγατέρα Σιών, να διαλαλείς, θυγατέρα Ιερουσαλήμ: Νά, έρχεται σε σένα ο βασιλιάς σου, δίκαιος και σωτήρας, πράος, και καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι» (9,9).  

2 Πληρόω-ώ: Όταν το ρήμα συντάσσεται με αιτιατικήν, σημαίνει εκπληρώνω (Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 655). Επομένως, όσοι ερμηνεύουν το παραπάνω χωρίον ως: «Μη νομίσετε ότι ήλθα να καταλύσω τον Νόμον και τους προφήτες, αλλά να τους συμπληρώσω», λες και οι νόμοι που είχε θέσει στον λαόν Του ήσαν ατελείς, διαπράττουν μέγα θεολογικόν ατόπημα και αφίστανται του πραγματικού νοήματος.

3 Σύμφωνα με τα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του έτους 2019, ευρισκόμεθα στο έτος 7.527 από κτίσεως κόσμου.

4 Το Χριστιανικόν Πάσχα «γίνεται», ήτοι η Κυριακή της Αναστάσεως πίπτει, «από της ιε΄(15ης)» του μηνός της Σελήνης και αυτής, έως της κα΄(21ης)» του αυτού μηνός «και αυτής. Ου γαρ τη ιδ΄(14η) της σελήνης γίνεται, ουδέ τη κβ΄(22α)» [Χρονικόν Πασχάλιον, PG. 92,1128].

Δηλαδή το Εκκλησιαστικόν Πάσχα, εορτάζεται από της πεντεκαιδεκάτης και αυτής του μηνός Νισάν έως της εικοστής πρώτης και αυτής του αυτού μηνός, ήτοι κατά τον χρόνον της εορτής των Αζύμων του παλαού Νόμου, ήτις ετελείτο κατά τον αυτόν χρόνον. (ΕΞΟΔΟΣ:12/18-19)

5 Την κατά του όφεως ταύτην κατάραν εθεώρησαν πάντες οι εξ Αδάμ, ως το πρώτον ευαγγέλιον προς την ανθρωπότητα. Η εβραϊκή λέξις Ζαρά, την οποίαν οι Εβδομήκοντα (Ο΄) μετέφρασαν κυριολεκτικώς σπέρμα, λαμβάνεται στην Αγία Γραφή, οσάκις απαντά, αντί του Υιός. Η Άννα η μήτηρ του προφήτου Σαμουήλ, ζητούσα παρά του Θεού υιόν, μετεχειρίσθη την λέξιν Zαρά· αλλ' ως γυνή έχουσα σύζυγον, προσέθετο την λέξιν ανασίμ (Zaρά ανασίμ)= σπέρμα ανδρός, ήτοι υιόν ανδρός.

Επειδή όμως στην επαγγελίαν δεν ανεφέρετο το ανδρός αλλά απλώς Ζαρά/υίός γυναικός= ζαρά έσά, έπεται ότι ελέχθη προς δήλωσιν, του ότι ο μέλλων λυτρωτής, ο μέλλων να συντρίψη την κεφαλήν του όφεως, έμελλε να είναι υιός της γυναικός, άνευ ανδρός συλλαβούσης, ήτοι υιός του ανθρώπου, διότι η αναμέσον του σπέρματος της γυναικός της απειρογάμου και του σπέρματος του όφεως έχθρα εδηλούτο, την μεταξύ του Υιού του ανθρώπου και του όφεως έχθραν. Υπό την έννοιαν ταύτην εξεδέχοντο τον Σωτήρα όλα τα έθνη και οι λαοί. Η έλευσις Σωτήρος και Λυτρωτού ήτο κοινή προσδοκία πάντων των εθνών.

6 Η Βηθλεέμ ήταν μια πολύ μικρή πόλη, απείχε κάπου 10 χλμ από την Ιερουσαλήμ. Το πιο αξιοσημείωτο πράγμα είναι ότι η Παρθένος Μαρία, η μητέρα Του και ο Ιωσήφ, ο αρραβωνιαστικός της, ζούσαν στη Ναζαρέτ, κάπου 200 χλμ βόρεια της Βηθλεέμ. Τον καιρό εκείνο, η απόσταση αυτή ήταν μεγάλο εμπόδιο για την πραγματοποίηση αυτής της προφητείας. Συνέβη, όμως κάτι, ακριβώς την πιο κατάλληλη ώρα. Ο Καίσαρας Αύγουστος, ο άρχοντας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αποφάσισε ότι κάθε υπήκοος της βασιλείας του, θα έπρεπε να γυρίσει στον τόπο της γέννήσεώς του και να απογραφεί. Ο Ιωσήφ καταγόταν από την Βηθλεέμ, γνωστή επίσης και ως Πόλη του Δαβίδ. Ακριβώς τον καιρό του διατάγματος επρόκειτο να γεννήσει η Παρθένος Μαρία το Υιόν της. Η Μαρία και ο Ιωσήφ ξεκίνησαν για το πολυήμερο ταξίδι τους προς τη Βηθλεέμ. Μόλις έφτασαν εκεί, ο Ιησούς γεννήθηκε, εκπληρώνοντας κατά τρόπο θαυμαστό την προφητεία.

7 Η λέξη Σηλώ, σημαίνει Ειρηνοποιός, Μεσσίας.

8 Ιδέ δια το οριστικόν άρθρον: Ιωάννου 1,19-25 10,1 όπου το άρθρον ειδικεύει το πρόσωπον.

9 Το μεγάλο και υπερφυσικό στοιχείο στην εκπλήρωση της προφητείας αυτής είναι το ότι ο θεός παίρνει ανθρώπινη μορφή, κατοικεί για ένα διάστημα εννιά μηνών στην κοιλιά μιας επίλεκτης γυναίκας και γίνεται τέλειος άνθρωπος, όσο και τέλειος θεός. Σαν βρέφος Τον φροντίζει η μητέρα Του με τον ίδιο τρόπο όπως και όλα τα μικρά παιδιά των ανθρώπων, τον τρέφει με υλική τροφή, «βούτυρον και μέλι φάγεται», όπως λέει ο μεγάλος Ησαΐας (κεφ. 7, 15). Το μοναδικό ανθρώπινο, που δεν θάχει, είναι η αμαρτία, και η ροπή στο κακό και την ανομία.

«Είναι, όπως λέει ο Τρεμπέλας, ελεύθερος της προπατορικής αμαρτίας και έχει φύσιν άνθρωπίνην όλως αθώαν και αναμάρτητον, διότι καθ' ον χρόνον ευρίσκεται εν τη καταστάσει του νηπίου απειθεί μεν εις το κακόν εκλέγει δε το αγαθόν». (Π. Τρεμπέλα «Απολογητικαί Μελέται» τ. Δ. σελ. 225).

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που γεννιέται άνθρωπος από παρθένον αγνή, γιατί σαν άνθρωπος γεννήθηκε από την Παρθένο ο Κύριος. Και η Παρθένος αυτή ποτέ δεν γνώρισε άνδρα. Το γεγονός αυτό είναι υπερφυσικό και υπερλογικό. Υπερφυσικός και ο τρόπος της γεννήσεως. Αλλά υπερφυσική και η προφητεία. Όπως όλες που λέχθηκαν και γράφτηκαν πριν απ' τον Χριστό ήταν περ' απ' την φύση, έτσι κι' αυτή η προφητεία. Για κανένα άλλον άνθρωπο, όσο μεγάλος κι' αν έγινε στη γη δεν έμαθε τίποτα ο κόσμος πριν γεννηθεί. Γιά τον Μεσσία μόνο, τα ήξερε όλα η ανθρωπότητα, από την γέννησή Του μέχρι και όλη του την ζωή. Και η γέννηση αυτή έγινε από μια εκλεκτή Παρθένο, που ο θεός ξεχώρισε ανάμεσα στις άλλες.

10 Μετάφραση του χωρίου:Τότε ο Κύριος μού είπε: «Εγώ, θα αναδείξω μέσα από τον ίδιο τους το λαό, ΕΝΑΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ, ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ. Θα βάλω τα λόγια μου στο στόμα του και θα τους λέει όλα όσα εγώ θα του παραγγέλλω. Και όποιος άνθρωπος δεν θα υπακούσει σε όσα θα τους λέγει ο προφήτης εξ ονόματός μου, εγώ ο ίδιος θα τον τιμωρήσω».

11 Συγγραφέας του βιβλίου των ΠΡΑΞΕΩΝ: Το βιβλίο των Πράξεων δεν αναφέρει τον συγγραφέα του. Από τον Λουκά 1:1-4 και τις Πράξεις 1:1-3, γίνεται σαφές πως ο συγγραφέας του ευαγγελίου και των Πράξεων είναι ο ίδιος. Η Παράδοση, από τις πρώτες ημέρες της Εκκλησίας, είναι πως συγγραφέας του ευαγγελίου και των Πράξεων είναι ο Λουκάς, συνεργάτης του αποστόλου Παύλου (Κολοσσαείς 4:14, Β' Τιμόθεον 4:11). Χρονολογία συγγραφής: Το βιβλίο των Πράξεων γράφτηκε, πιθανόν, μεταξύ 61 και 64 μ.Χ.

12 Η γυναίκα, λοιπόν, δια την οποίαν ομιλεί ο Θεός εις τους πρωτοπλάστους (Γεν. 3,15) και εις τον βασιλέα Άχαζ, είναι η Παρθένος Μαρία (Παράβαλλε και Ησαΐας 9,1-2. Ματθαίος 4,14-16. Μιχ. 5,2).

13 Η Παρθένος Μαρία έμεινε, συμφώνως προς τον Προφητικόν λόγον, Παρθένος και προ της γεννήσεως και κατά την γέννησιν και μετά από αυτήν (Ιδέ και ΛΟΥΚΑΣ:1/26-38 και ΜΑΤΘΑΙΟΣ:1/18-25). Δι’ αυτό και εικονίζεται με τρία αστέρια εις την κεφαλήν και τους ώμους, δια να συμβολίζουν αυτήν την τριπλήν Παρθενίαν της.

14 Peter Stoner (June 16, 1888 – March 21, 1980) was Chairman of the Departments of Mathematics and Astronomy at Pasadena City College until 1953; Chairman of the science division, Westmont College, 1953–57; Professor Emeritus of Science, Westmont College; Professor Emeritus of Mathematics and Astronomy, Pasadena City College.