ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΙΑΧΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΜΩΜΕΝΩΝ.

ΑΦΟΒΩΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

ΑΔΟΛΩΣ ΕΡΩΤΩΜΕΝ ΠΡΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΩΝ.

ΚΑΡΤΕΡΙΚΩΣ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.

 

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ:

.ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ, ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

.ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, ΩΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ΡΩΜΗΟΙ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ....

 ΜΕΡΟΣ 3ον

ΙΑ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ»

1.  Σύμφωνα με τα λεξικά του Σκαρλάτου Δ. Βυζαντίου, του Π.Χ. Δορμπαράκη και του Δημητράκου, η λέξη «πρό-οδος», σημαίνει το προχωρείν, την «πορεία προς τα εμπρός», προβαίνειν, επίδοσις, προκοπή, βελτίωσις, αλλά και πρόοδος (ο, η) = Ο οδεύων εμπρός (πρόδρομος).

Με άλλα λόγια, αφού πρόοδος σημαίνει βελτίωσις, για να συντελεσθεί πρόοδος, προϋποθέτει την γνώση της προηγουμένης καταστάσεως, δηλαδή πρέπει να στηριχθούμε σε πρότερη γνώση (παρελθόν/ παράδοση/ρίζες) και όχι να την απορρίψουμε (την πρότερη γνώση), χωρίς εμβριθή ανάλυση και σύγκριση με το νεώτερο, με το οποίον προτιθέμεθα να αντικαταστήσουμε το παλαιό.

Μάλιστα απαιτείται όχι απλώς γνώση αλλά επίγνωση..Σε καμμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για πρόοδο, χωρίς την αναγωγή της σε παρελθοντικά στοιχεία, τα οποία συντηρούνται μαζί με τα νέα.

Ερωτήματα:

α. Τι είναι ο προοδευτισμός  και πότε ένας άνθρωπος θεωρείται προοδευτικός;

β. Αποτελεί πρόοδο, το να αποκόψουμε τις ρίζες μας από κάτι, και να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο; Αποτελεί πρόοδο, το να αλλάξουμε κάτι παλιό, με κάτι επίσης παλιό αλλά ψιμυθιωμένο;

γ. Αποτελεί πρόοδον η μοιχεία και η ελεύθερη πορνεία σε σχέση με τον ευλογημένο/ευτυχισμένο γάμο και την παρθενία ή την αγνότητα;

δ. Αποτελεί κατ' ανάγκην πρόοδο, ΚΑΘΕ νεωτερισμός και αλλαγή νοοτροπίας προσαρμοσμένες δήθεν, στην σύγχρονη εποχή; Ποιος ή ποιοι θα επιλέξουν την αλλαγή, τον εκσυγχρονισμόν και με ποιές προϋποθέσεις;

Για μια τέτοια σοβαρή αλλαγή, ποιοι είναι εκείνοι που θα  επιχειρηματολογήσουν για την αναγκαιότητά της;

Το βιογραφικό τους και γενικώς ο καθημερινός βίος τους, συμβαδίζει με την αμεροληψία, την φιλαλήθεια, τον σεβασμό της αντίθετης γνώμης (την οποίαν αντίθετη γνώμη, κατά κανόνα οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί», ακρίτως και αυθαιρέτως δαιμονοποιούν), την ευθυκρισία, την ηθική τους υπόσταση και την εν γένει υπόληψή τους στην κοινωνία;

ε. Αποτελεί κατ' ανάγκην πρόοδο, η έχθρα και ο στείρος αφορισμός για ο,τιδήποτε παλαιότερο;

στ. Ποιος μας εγγυάται ότι κάθε σύγχρονο που χαρακτηρίζεται «μοντέρνο», «της μόδας» και αντικαθιστά κάποιο παραδοσιακό, είναι καλύτερο, βέλτιον του αντικατασταθέντος, απλώς και μόνον επειδή κάποιοι τις περισσότερες φορές άγνωστοι, αυθαιρέτως, βαπτίζουν το παραδοσιακό ως «συντηρητικό» και «πεπαλαιωμένο»;

ζ. Όταν κάποιος απορρίπτει το αληθώς προοδευτικό που επί δύο χιλιετίες αποδεδειγμένως είναι σταθερό και λειτουργικό, και προτείνει ένα αποδεδειγμένως προβληματικό και απατηλό, ως φρέσκο και νεωτεριστικό, είναι προοδευτικός και νεωτεριστής ή οπισθοδρομικός και απατεώνας;

2. Η λογική σκέψις, και απροκατάληπτη έρευνα σε βάθος, από μελετητές ή επιστήμονες διαφορετικών απόψεων, πριν καταλήξουμε σε απόφαση μερικής ή ολικής αντικαταστάσεως κάποιου παραδοσιακού θεσμού, είναι συντηρητισμός ή πρόοδος;

3. Εάν κάποιο ή κάτι «παραδοσιακό», έχει αποδειχθεί αιώνια αξία, δοκιμασμένη, δεν αξίζει κανείς να οικοδομήσει την πρόοδο που θησαυρίζει η ανθρωπότητα, πάνω στην δοκιμασμένη αιώνια αξία, για τις επόμενες γενιές;

4. Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, είναι μια εκκλησία ηλικίας 2.000 ετών, αλλά έχει μια πραγματικά προοδευτική πορεία μέχρι σήμερα! Συγκρούστηκε με αλλόδοξες παραδόσεις και τις κατανίκησε, ώστε ακόμα και σήμερα, να γίνεται παγκόσμια κάθε μέρα και ισχυρότερη! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΔΟΓΜΑ, αν και διαρκώς συμπληρώνει με περισσότερες λεπτομέρειες τα ήδη υφιστάμενα δόγματά της. Αυτό δεν είναι πρόοδος;  Δεν είναι Προοδευτισμός;1

ΙΒ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ».

1. Τι σημαίνουν οι όροι Δημοκρατία και Δημοκράτης;

2. Πιστεύετε ότι η αρχαία Ελλάδα είναι η «κοιτίδα της Δημοκρατίας», όπως αποκαλείται σήμερα από την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και την πλειονότητα των λαών της γης; Εάν ναι, ποία τα αποδεικτικά περί τούτου, στοιχεία;

3. Στην τρισχιλιετή ιστορία των Ελλήνων πόσες ήσαν οι περίοδοι δόξης και μεγαλείου της Ελλάδος, με αμιγή Δημοκρατία (αρχαία ή σύγχρονη Κοινοβουλευτική) ή χωρίς αμιγή Δημοκρατία [Βασιλεία, Αυτοκρατορία, Μοναρχία ή Βασιλευομένη Δημοκρατία];

4. Ποιες είναι οι ορθές μορφές των πολιτευμάτων κατά τον Αριστοτέλη και ποιες οι «παρεκβάσεις» αυτών; Η αρχαία Ελληνική Δημοκρατία κατά τον Αριστοτέλη, είναι ορθόν πολίτευμα ή παρέκβασις (παρεκτροπή, παράβαση) του ορθού πολιτεύματος;

5. Γιατί η περίοδος πολιτικής διακυβερνήσεως των Αθηνών από τον Περικλή ονομάστηκε «Χρυσούς Αιώνας»; Οι νόμοι και οι θεσμοί που εφηρμόζοντο και λειτουργούσαν επί Περικλέους ήσαν δημοκρατικοί ή δημαγωγικοί και αντιδημοκρατικοί;

6. Εάν ο «χρυσούς αιών» των Αθηνών είναι αποτέλεσμα του δημο­κρατικού πνεύματος των Αθηναίων, πως εξηγείται η αντιδημοκρατική-ρατσιστική-δουλοκτητική δομή και λειτουργικότητα της Αθηναϊκής πολιτείας του 5ου π.Χ. αιώνος (....έργω δε η του πρώτου ανδρός αρχή), με απόλυτο μονοκράτορα τον Περικλή, επί ...δύο συνεχόμενες δεκαετίες, χωρίς εναλλαγή στην πολιτική εξουσία;

«Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς τον πληθυσμόν των Αθηναίων και της Αττικής αποτελούσαν 172.000 Αθηναίοι και 115.000 δούλοι».2

Κατά νεωτέραν απογραφήν γενομένην το 309 π.Χ. υπό του Δημητρίου Φαληρέως αναφέρονται 21.000 Αθηναίοι πολίτες, 10.000 ξένοι και 400.000 δούλοι.

Το αθηναϊκό κράτος, μολονότι ήταν το πολυπληθέ­στερο ελληνικό (μαζί με το κράτος των Συρακουσών), έφθασε να έχει, το 431 π.Χ., το πολύ, 318.000 κα­τοίκους (165.000 Αθηναίους, 33.000 μετοίκους, 120.000 δούλους). Κατά τα μέσα του 4ου αιώνα είχε πληθυ­σμόν της τάξεως των 250.000 (93.000 Αθηναίους, 20.000 μετοίκους). Οι Αθηναίοι πολίτες, δηλαδή οι ενήλι­κοι άρρενες της πολιάδας κοινότητας, ήσαν περίπου 45.000 το 431 π.Χ., 31.000 το 322 π.Χ.3

7. Με βάση τα παραπάνω αποκαλυπτικά πληθυσμιακά στατιστικά στοιχεία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου αιώνος και του ακολουθήσαντος 4ου αιώνος, καθώς και τα υπάρχοντα στοιχεία της πολιτικο-κοινωνικής ιστορίας των Αθηνών εκείνης της περιόδου (όπου πλειοψηφούσαν οι δούλοι και μέτοικοι, σε σχέση με τους Αθηναίους πολίτες):

α. Προκύπτει ότι το πολίτευμα στις Αθήνες είχε σχέση με Δημοκρατία, όπως θέλουν να μας πείσουν οι σύγχρονοι …δημοκράτες;

β. Δεν φαίνεται ξεκάθαρα ο σταδιακός πληθυσμιακός μαρασμός των  Αθηνών, η μείωση του αριθμού των εχόντων δικαίωμα Αθηναίου πολίτου και η βαθμιαία μιγαδοποίηση /βαρβαροποίηση, δημογραφική αλλοίωση της πόλεως των Αθηνών;

γ. Ποία ήταν η βασική αιτία που οι άλλοτε ένδοξες επί Πεισιστράτου Αθήνες, όχι μόνον ηττήθησαν κατά τον Πελοποννησιακόν πόλεμον (431-404 π.Χ.), από τους Σπαρτιάτες, αλλά συνετρίβησαν και στην συνέχεια σχεδόν εξαφανίστηκαν από τις δέλτους της πολιτικο-στρατιωτικής προχριστιανικής ιστορίας του Ελληνισμού ;

8. Εάν ο 5ος π.Χ. αιώνας απεκλήθη «Χρυσούς» εξ αιτίας του Περικλέους, τότε πως θα έπρεπε να έχουν αποκληθεί οι δύο αιώνες (7ος-6ος αιών, της γεννήσεως-εμφανίσεως-διαδόσεως της Ελληνικής Σοφίας και 4ος αιών του Μεγάλου Αλεξάνδρου) που προηγήθησαν και ακολούθησαν αντιστοίχως τον 5ον;4

9. Γιατί ο Ισοκράτης κατηγορούσε την δημοκρατία, δια την ευκολία με την οποίαν έδιδε πολιτικά δικαιώματα σε επήλυδες ξένους και βαρβάρους;5

10. Ποιοι ήσαν οι λεγόμενοι σοφιστές που ανεδείχθησαν κατά την διάρκεια του λεγομένου «Χρυσού αιώνος» ; Εδίδασκαν επ’ αμοιβή την ρητορική, την πολιτική τέχνη, την λογική και την φιλοσοφία, ήσαν δηλαδή οι «διαφωτιστές» της προχριστιανικής εποχής ή όπως καταγράφουν οι Πλάτων και Αριστοτέλης με την διδασκαλία τους εκθεμελίωναν τους παλαιούς κανόνες της διαγωγής των ανθρώπων, διετύπωναν σοφίσματα, μέσω των οποίων υποστήριζαν παράδοξες απόψεις, παραβιάζοντας συγκαλυμμένα τους νόμους της λογικής;

Την ίδια εποχή «παρουσιάζονται και οι σοφιστές που με την διδα­σκαλία τους εκθεμελιώνουν τους παλαιούς κανόνες της διαγωγής των αν­θρώπων και παρέχουν επιχειρήματα σ’ εκείνους που δεν ήθελαν ν’ αντιστέ­κονται στους πειρασμούς που εμφανίζει η ζωή στην ηθική αντοχή μας»;6

11. Αληθεύει ή όχι ότι οι αποκαλούμενοι δημοκράτες στις αρχαίες Αθήνες, δολοφονούσαν ολιγαρχικούς καθ’όσον σύμφωνα με «δημοκρατική» διάταξη (ψήφισμα), όποιος δολοφονούσε ολιγαρχικούς/ «αντιδημοκράτες», όχι μόνον αποκτούσε πολιτικά δικαιώματα, αλλά ανεκηρύσσετο και ήρως των Αθηνών;

Μάλιστα σε μία στήλη της Ακροπόλεως, χρονολογουμένη το 409, αναγράφονται ή όχι τιμητικώς, τα ονόματα των δολοφόνων ενός θεωρουμένου ως ολιγαρχικού, ονόματι Φρύνιχος, ενώ ο ένας από τους δολοφόνους ήταν αλλοδαπός, ο οποίος ανεκηρύχθη ήρως/άγιος;7

12. Από την αρχαία Δημοκρατία δεν εδιώχθησαν, εφονεύθησαν και εξορίστηκαν οι  ΣΩΚΡΑΤΗΣ (θάνατος), ΞΕΝΟΦΩΝ (εξορία), ΦΩΚΙΩΝ (θάνατος), ΑΝΤΙΦΩΝ (θάνατος), ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ (εξορία), ΘΕΟΓΝΙΣ (εξορία), ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (θάνατος), ΚΙΜΩΝ (εξορία), ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ (θάνατος στην φυλακή), ΗΡΟΔΟΤΟΣ (εξορία), ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (εξορία),  ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ (εξορία, δολοφονία), ΦΕΙΔΙΑΣ (θάνατος στην φυλακή), ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (εξορία, αυτοκτονία), ΑΙΣΧΙΝΗΣ (εξορία), ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ (φυλακή, αυτοκτονία), ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (αυτοεξορία), ΠΛΑΤΩΝ (αυτοεξορία), ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ (καταδίκη σε θάνατο), ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ (θάνατος ενώ εδραπεύτευε), ΑΙΣΧΥΛΟΣ (αυτοεξορία), ΙΠΠΑΡΧΟΣ (θάνατος), ΚΡΙΤΙΑΣ (θάνατος), κ.α.; 

13. Γιατί ο αείμνηστος πολιτικός και ιστορικός Σπυρίδων Μαρκεζίνης, βαθύς μελετητής της αρχαίας Ελληνικής πολιτικής ιστορίας, είχε δηλώσει ότι : «Η γενεά του Αριστείδου ωδήγησεν εις τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους και η εικοσαετία του Περικλέους ωδήγησεν εις την πτώσιν των Αθηνών. Προτιμώ να ανήκω εις την γενεάν του Αριστείδου….»;8

Ποία η σημειολογία εκείνης της δηλώσεως του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη;

14. Η έννοια του «τυράννου» στην προχριστιανική αρχαία Ελλάδα είχε την σημασία που αποδίδεται σήμερον ή αποτελεί παρερμηνεία (σκόπιμη ή εξ αγνοίας) της αρχαίας ελληνικής λ. «κοίρανος» (άρχων, κυβερνήτης, αρχηγός), επειδή η συμπεριφορά και διοίκηση κάποιων κοιράνων/αρχόντων της εποχής εκείνης, ήταν απολυταρχική και βιαία, προσομοιάζουσα με τυραννία;

15. Πότε έφθασαν οι Αθήνες στην μεγίστη ακμή τους, επί της περιόδου του λεγομένου «Χρυσού αιώνος» ή επί του προηγούμενου αιώνος της κοιρανίας/«τυραννίας» των Πεισιστρατειδών;

16. Ο Ιστιαίος, σε συνεργασία με τον γαμβρό του Αρισταγόρα και με την βοήθεια μόνο των δημοκρατικών Αθηνών, υπεκίνησε ή όχι την Ιωνικήν επανάσταση παρά τις περί του αντιθέτου προτροπές του ιστοριογράφου Εκαταίου;

α. Η Ιωνική Επανάσταση (500/499-494 π.Χ.) δεν ωδήγησε τελικώς στην καταστροφή της Μιλήτου, στην υποταγή της Ιωνίας στους Πέρσες και στην συνέχεια στην εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδος;9

β. Γιατί σε προηγηθείσα εκστρατεία των Περσών κατά των Σκυθών, ο Iστιαίος είχε εμποδίσει το σχέδιον του «αντιδημοκράτη» Μιλτιάδου για την καταστροφήν τής επί του Ίστρου (Δουνάβεως) γεφύρας, με αποτέλεσμα οι Πέρσες να αποφύ­γουν την ολοκληρωτικήν συντριβήν τους;

γ. Όταν αργότερα ο Ιστιαίος συνελήφθη από τους φανατικούς Πέρσες και ανεσταυρώθη (επαλουκώθη), γιατί ο ίδιος ο Δαρείος διέταξε να τον θάψουν με τιμές ως μεγάλον ευεργέτην της Περσίας, «μεγάλως εαυτώ και Πέρσησι ευεργετέω» (ΗΡΟΔ: ΣΤ/30);

δ. Η βοήθεια της Αθηναϊκής δημοκρατίας προς τους Ίωνες,  αποσκοπούσε εις την απελευθέρωση της Ιωνίας ή στην υποδούλωσή της στην δημοκρατία των Αθηνών και απόκτηση πλούτου, ο οποίος υπήρχεν άφθονος όπως κατώρθωσε να πείσει τους Αθηναίους δημοκράτες της εποχής εκείνης, ο Αρισταγό­ρας, ο μεγάλος εκείνος απατεών και τυχοδιώκτης, ο οποίος μετά την κήρυξη της Ιωνικής επαναστάσεως κατέφυγε εις την Θρά­κην, όπου εφονεύθη το 497 π. Χ. ως κοινός προδότης;

ε. Γιατί αμέσως μετά την κατάπνιξη της Ιωνικής επαναστάσεως, ετοποθετήθησαν με πρόταση του Πέρσου Μαρδονίου ως κυβερνήτες των Ιωνικών πό­λεων άνδρες «δημοκρατικών φρονημάτων»;

Ο εισβολέας Μαρδόνιος είχε περισσότερη εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς από τους ολιγαρχικούς/κοιράνους/"τυράννους", για κατοχική συνεργασία μετά την κατάληψη της Ιωνίας;

«Ο Μαρδόνιος έπαυσε ό­λους τους «τυράννους» της Ιωνίας και εγκατέστησε Δημοκρατίαν» (ΗΡΟΔ: ΣΤ,43) [ΣΣ: Όλοι οι Έλληνες άρχοντες της Ιωνίας ήσαν «τύραννοι» ή απεκαλούντο κοίρανοι για τους λόγους που προαναφέραμε;].

17. Ο διαχωρισμός των πολιτών σε πολιτικές κατηγορίες (δεξιός, κεντρώος, αριστερός, κεντροδεξιός, κεντροαριστερός, κλπ), αποτελεί λογική πολιτική κατηγοριοποίηση του εκλογικού σώματος ή σκόπιμη πολυδιαίρεση του λαού, προς κατακερματισμόν του πολιτικού δυναμικού του;

18. Ποιες είναι οι αρχές της σύγχρονης Δημοκρατίας; Οι ίδιες με εκείνες της λεγομένης Γαλλικής Επαναστάσεως (Γ.Ε.); Οι αρχές αυτές, κυριώτερες των οποίων ήσαν Ισότης, Αδελφότης και Ελευθερία, εφαρμόστηκαν στην Γαλλία από τους πρωτεργάτες της Γαλλικής Επαναστάσεως; Εάν ΟΧΙ γιατί;

19. Είναι τυχαίον το γεγονός ότι: «τόσον οι πρωτεργάτες του «Διαφωτισμού» (Βολταίρος, Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Ντιντερό, Ντ’Αλαμπέρ) όσο και οι πρωταγωνιστές της (Γ.Ε.), [Ντε Μουλέν, Δαντών, Μιραμπώ, Ροβεσπιέρος, Σαιν Ζύστ και Μαρά) υπήρξαν ΟΛΟΙ τέκτονες; Ότι η «Εγκυκλοπαίδεια» των αυτοαποκληθέντων ως «Εγκυκλοπαιδιστών»,  εκδόθηκε υπό την αιγίδα του Τεκτονικού Τάγματος; (Μυστικές Εταιρείες, εκδ. «Αρχέτυπον, 1998, σ.100) ;

Είναι τυχαίον το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην Παγκόσμια ιστορία αμφισβητήθηκε η ιστορική ύπαρξη του Ιησού Χριστού στα χρόνια του «Διαφωτισμού» και η αμφισβήτηση «επισημοποιήθηκε» με τα λόγια και έργα των πρωταγωνιστών της (Γ.Ε.) εκείνης της περιόδου, όταν:

-Επί δεκα οκτώ (18) αιώνες ΚΑΝΕΝΑΣ δεν βρέθηκε να ισχυρισθεί ή έστω να υπαινιχθεί, ότι ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ, ως ιστορικό πρόσωπο, χλευάζοντας  μάλιστα ως ψευδείς και φανταστικές, τις γραπτές περί Ιησού μαρτυρίες…

 -Εκτός από τους Ρωμαίους ιστορικούς Κορνήλιο Τάκιτο, Γάϊο Σουετώνιο, Πλίνιο τον νεώτερον, διώκτες και εχθρούς των Χριστιανών (Κέλσος, Ποφύριος, Ιουλιανός, κλπ), τον ίδιον τον Μωάμεθ  (όπως αναφέρεται στο Κοράνιο), αλλά και φανατικοί ραββίνοι ταλμουδιστές, αναφέρονται στον Ιησού, αν και με αμέτρητους και ανείπωτους βορβορώδεις χαρακτηρισμούς, αποδίδοντας τα θαύματά Του σε συνεργασία Του με τον Σατανά και τους δαίμονες;»10

20.  Ποίος ο ρόλος που έπαιξαν τα άγνωστα στους περισσοτέρους σημερινούς θαυμαστές του λεγομένου Διαφωτισμού και οπαδούς της Γαλλικής Επαναστάσεως (Γ.Ε.), Παρισινά σαλόνια-πορνεία του 18ου αιώνος;

«..Στα σαλόνια του Παρισιού προετοιμάστηκε έμμεσα η Μεγάλη Επανάσταση, αλλά ό,τι προ πάντων σημειώθηκε ήταν η διάλυση του «παλαιού καθεστώτος»…» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, VI/351-352).

21. Ποιες ήσαν οι διάσημες ιδιοκτήτριες-οικοδέσποινες εκείνων των σαλονιών-πορνείων,  όπου εσύχναζαν οι πρωτεργάτες του Διαφωτισμού, οι λεγόμενοι «Εγκυκλοπαιδιστές» και οι πρωταγωνιστές της (Γ.Ε.), πολλοί από τους οποίους υπήρξαν εραστές τους και όπου εκεί μεταφέροντο μηνύματα και εντολές της υπερτάτης αρχής που προετοίμαζε την (Γ.Ε.) ;

 Παραθέτομεν κατωτέρω τα ονοματεπώνυμα των διάσημων εκείνων ιδιοκτητριών πορνοστασίων, προς διευκόλυνση των αναζητούντων την αλήθεια. Η περαιτέρω αναζήτηση  πλειόνων λεπτομερειών για την δράση και τον ρόλο της καθεμιάς, αποτελεί έργον των ερωτωμένων.

α. Μαρκησία Ντυ Ντεφάν [Marie de Vichy de Chamrod marquise dy Deffand (1697-1780)].

β. Μαντάμ Ντε Τανσέν [Claudine-Alexandrine Cuerin de Tancin (1685-1749)].

γ. Μαρκησία Ντυ Σατελέ [Gabrielle-Emile marquise dy Chatelet (1706-1749)].

δ. Μαρκησία Ντε Λαμπέρ [Anne-Therese de Marguenat de Courcelle, marquise de Lambert (1647-1733)].

ε.  Μαντάμ Ζοφρέν  [Marie-Therese Robet, Madame Geoffrin (1699-1777)].

στ. Μαντάμ Ντ’Επιναί  [Louise d’ Esclavelles madame de la Live d’Epinay (1726-1783)]

ζ.  Κόμμησσα Ντ’Εγκμόν [Sophie-Jeanne-Septimanie de Richelier Comptesse d’ Egmont (1740-1773)].

η.  Μαντεμουαζέλ Ντε Λεσπινάς  [Julie-Jeanne-Eleonore Madmoiselle de Lespinasse (1732-1776)].

θ.  Μαρκησία Ντε Πομπαντούρ  [Jeanne –Antoinet-te Pois son Le Normant ή  Lenormand d’Etide marquise de Pompadur (1721-1764)] .

22. Σε ποιες χώρες του κόσμου εφαρμόζονται σήμερον οι αρχές της σύγχρονης Δημοκρατίας [Ιδιαιτέρως οι αρχές της ισότητος (πολιτικής και κοινωνικής), ισονομίας, δικαιοσύνης, ελευθεροτυπίας/πολυφωνίας και λαϊκής κυριαρχίας);

23. Το ακαταδίωκτον και τα υπερπρονόμια των βουλευτών στα σύγχρονα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, συνάδουν με τις δημοκρατικές αρχές της ισότητος και της δικαιοσύνης;

24. Όταν ένα κόμμα πρωτεύει στις εκλογές με 40% και σχηματίζει κυβέρνηση, ενώ η συμμετοχή του λαού στις εκλογές ήταν 50%, δηλαδή το κυβερνών κόμμα υποστηρίζεται μόλις από το 20% του λαού, αυτό σημαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση στηριζομένη σε ισχυρή λαϊκή εντολή; Συνάδει με τις δημοκρατικές αρχές της λαϊκής πλειοψηφίας και λαϊκής κυριαρχίας;

25. Όταν ένας Έλλην βουλευτής ορκίζεται με θρησκευτικόν όρκον, ΟΧΙ επειδή πιστεύει στην Αγία Τριάδα της Ορθοδοξίας, αλλά για ψηφοθηρικούς λόγους ή για να αποκρύψει τις μυστικές διασυνδέσεις του με αποκρυφιστικές οργανώσεις ή την αλλοδοξίαν του (Μασόνος, Ινδουϊστής, βουδδιστής, αρχαιολάτρης, δωδεκαθεϊστής, ταλμουδιστής, κλπ), δεν είναι απατεών και ανάξιος να κατέχει το βουλευτικόν αξίωμα;

26. Κάθε χρόνο εορτάζεται στην Γαλλία, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της λεγομένης Γαλλικής Επαναστάσεως, η Άλωση της Βαστίλλης που συνέβη στις 14 Ιουλίου του 1789 στο Παρίσι και τιμάται κάθε χρόνο ως Εθνική Εορτή της Γαλλίας, καθιερωθείσα από το 1880.

Οι Γάλλοι, οι συντάκτες όλων των ιστορικών εγχειριδίων του Συστήματος, ισχυρίζονται, αλλά και κάθε χρόνο ακούμε και διαβάζουμε από όλα τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, ότι την 14ην Ιουλίου, ο γαλλικός λαός επαναστάτησε κατά του δεσποτικού καθεστώτος του βασιλέως, μετέβη στις φυλακές του φρουρίου της Βαστίλλης και απελευθέρωσε εκατοντάδες, και κατ’ άλλους, άγνωστον αριθμόν πολιτικών κρατουμένων, αντιπάλων του βασιλέως  που εκρατούντο και εβασανίζοντο από το αυταρχικό καθεστώς του Λουδοβίκου.  Έτσι η Βαστίλλη κατέστη σύμβολον της ανατροπής του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄…

Ερωτήματα:

α. Πόσοι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονταν στην Βαστίλλη την 14ην Ιουλίου 1789;

β. Μεταξύ των πολιτικών κρατουμένων ήταν και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, (Από το όνομά του προήλθε και ο όρος σαδισμός), καταδικασμένος για την δολοφονία μιας πλειάδας γυναικών της υπαίθρου προκειμένου να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες σεξουαλικά του ανωμαλίες;

γ. Τα γεγονότα του 1789 έζησε ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς  και ο Αδαμάντιος Κοραής, ο αποκαλούμενος από το Σύστημα, «Διαφωτιστής» των Ελλήνων και «Μέγας Διδάσκαλος του Γένους». Ο Κοραής αναφέρει τίποτε για τα γεγονότα της Γαλλικής Επαναστάσεως, τις συνθήκες καταλήψεως/ αλώσεως της Βαστίλλης ή για τον αριθμόν των πολιτικών κρατουμένων που υποτίθεται ότι βρίσκονταν στο φρούριο και απελευθερώθηκαν από τους,,,γάλλους επαναστάτες ή για το τι ακολούθησε μετά την άλωση της Βαστίλλης;

Εάν όχι, γιατί προτίμησε την σιγήν αντί της ιστορικής πληροφορήσεως;

δ. Εάν τα γεγονότα της περιόδου εκείνης δεν συνέβησαν όπως καταγράφονται στην Συμβατική/ Συστημική ιστορία, ποία είναι  η αλήθεια για την Γαλλική Επανάσταση και πως προέκυψε ο Μύθος της Γαλλικής Επαναστάσεως, της λεγομένης Γαλλικής Δημοκρατίας και ιδιαιτέρως ο «Μύθος της Βαστίλλης»;

27. Η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (20 Δεκ. 1821) ως η πρώτη ελευθέρα Συνέλευση των Ελλήνων ως Έθνους, Εθνοσυνέλευση, μετά 22 αιώνες, κλήθηκε να αποφασίσει «ποίοι είναι οι Έλληνες». Ποια ήταν η επίσημη σαφής, συγκεκριμένη και καταγεγραμμένη απάντηση που έδωσε;

Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823) επιβεβαίωσε ή όχι το ψήφισμα της πρώτης Εθνοσυνελεύσεως που αφορούσε στον ορισμό των πολιτών ως Ελλήνων και με ποίαν προσθήκην;

28. Τα ίδια δεν επανελήφθησαν και στο πολιτικό Σύνταγμα της Τροιζήνος το 1827 (παρ. 6, τμήμα Γ), και με ποιες νέες προσθήκες για τους «Έλληνες»;11

29. Ποία τα πραγματικά αίτια της δολοφονίας του Εθνάρχου Καποδίστρια (1831);

Γνωρίζετε ότι:

α. Ο Καποδίστριας είναι ο μόνος Έλλην κυβερνήτης ο οποίος ετόλμησε να εκδώσει δύο μυστικές εγκυκλίους κατά της μασονίας (2953/8 Ιουν.1828 και 4286/22 Αυγ. 1831), δια των οποίων υπεχρέωνε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, να ορκιστούν και να υπογράψουν ότι δεν ανήκουν σε μασονικήν στοά;

β. Λίγες εβδομάδες μετά την έκδοση της 2ας εγκυκλίου εδολοφονήθη από τα όργανα των Αγγλογάλλων, Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη; Ότι ο Κωνσταντίνος, αμέσως μετά την δολοφονία εφονεύθη υπό του συγκεντρωθέντος πλήθους και αργότερον ο Γεώργιος ετυφεκίσθη, παρά τις επίμονες εκκλήσεις των Αγγλογάλλων καθηδηγητών του, για επιεική κρίση;

Εάν τολμούσε σήμερα, Έλληνας πρωθυπουργός να απαιτήσει από τους δημοσίους υπαλλήλους κάτι παρόμοιο, πιστεύετε ότι θα εξακολουθούσε να είναι πρωθυπουργός και την επόμενη ημέρα;

30. Τι ακριβώς συνέβη την νύκτα της 3ης Σεπτ. 1843 έμπροσθεν των ανακτόρων του βασιλέως Όθωνος; Αυθόρμητος λαϊκή Επανάστασις ή Στρατιωτική Επανάστασις; Πραξικόπημα ή Ανταρσία και από ποιους;

Ο αξιόπιστος συγγραφεύς Νικ. Δραγούμης, εις τας «Ιστορικάς Αναμνήσεις» αυτού (2α έκδοσις, 1879) , καταθέτει τι συνέβη ακριβώς την νύκτα της 2ας/3ην Σεπτεμβρίου, στις Αθήνες, όπως του αφηγήθηκε προσωπικώς, ο ίδιος ο φερόμενος ως αρχηγός της αποκληθείσης από το Σύστημα Επαναστάσεως της 3ης Σεπτεμβρίου, Δημήτριος Καλλέργης:

«...Εξελθών το μεσονύκτιον του θεάτρου, μετέβην εις του Μεταξά και του Λόντου ίνα λάβω οδηγίας αλλά και οι δύο είχον νομίσει ασφαλέστερον να διανυκτερεύσωσιν αλλαχού. Αποτυχών δε να ίδω και τον Μακρυγιάννην όστις καθ’ά με είχε διαβεβαιώσει, έμελλεν άγων υπερηφάνως πυκνάς φάλαγγας πολιτών, να περικυκλώσει εν θριάμβω το παλάτιον. Περιήλθον την πόλιν και πλην χωροφυλάκων ουδέ ψυχήν γεννητήν απήντησα. Όθεν απορών τι να πράξω, διηυθύνθην προς τον στρατώνα του Πεζικού όπου εύρον μεν έτοιμον το Τάγμα, εξηκολούθουν όμως να αμηχανώ. Επί τέλους χωρίς να περισυλλογισθώ, ετραύλισα, ασυναρτήτους τινάς λέξεις και ανασπάσας το ξίφος ανεφώνησα «Ζήτω το Σύνταγμα!». Οι στρατιώται αφαρπασθέντες ανέκραξαν και αυτοί «Ζήτω το Σύνταγμα!». Και ούτω διαβάντες δια της οδού Αιόλου και είτα δια της οδού Ερμού, κατασκηνώσαμεν εν τη πλατεία των ανακτόρων.

Η σιωπή και η ερημία ήσαν και ενταύθα βαθύταται. Μη βλέπων δε μηδέ έναν πολίτην διέταξα τινάς στρατιώτας να εισέλθωσιν εις την πόλιν και δια της σπάθης να διώξωσιν προς την πλατείαν όντινα απήντων. Εν τοσούτω ηνεώχθησαν αι φυλακαί, οι εν αυταίς συνέρρευσαν προ του παλατίου και ούτω στρατιώται, κάτοικοι του μενδρεσέ, περιτρίμματα τινά της αγοράς και ελάχιστος αριθμός πολιτών, ανεβοήσαμεν ζητούντες ¨Σύνταγμα». Ότε διηγήθη προς εμέ ταύτα, κύψας προς το ούς μου και ανακαγχάσας κατά την συνήθειαν αυτού «πόσον ευθηνά, προσέθετο, αγοράζει δόξαν ο άνθρωπος».

 [Γεώργιος Κ. Ασπρέας, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος 1821-1928, βραβευθείσα από την Ακαδημία Αθηνών το 1931, τ. Α΄, 1821-1865. Αθήναι 1930, Υποσημείωση σ. 163 και 64].

31. Για τα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και όσα τραγικά για το Ελληνικόν Έθνος ακολούθησαν στις επόμενες δεκαετίες μέχρι και το 1936, ερωτώμεν:12

 α. Ποίος σκοτεινός ο ρόλος των παπικών και προτεσταντών μισσσιονάρων εκείνη την περίοδον (πριν και μετά τα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843);

 β.Τι επακολούθησε μετά την ψήφιση του πρώτου «Δημοκρατικού Συντάγματος» (1844); Από τα τρία δημιουργηθέντα κόμματα ήταν κάποιο Ελληνικόν ή και τα τρία ήσαν ξενόδουλα (Φιλογαλλικόν, Φιλοαγγλικόν, Φιλορωσικόν);

 γ. Οι εφημερίδες της εποχής, από την διεξαγωγή των πρώτων εκλογών του 1844, κατέγραψαν πλήθος περιπτώσεων νοθείας, εκφοβισμού, και αίματος αθώων πολιτών;.

«Επειδή κατά την εποχή εκείνη η δημόσια ασφάλεια αποτελούσε στη χώρα μας απλώς σχήμα λόγου, όσες κάλπες δεν ανοίγονταν από τους υπαλλήλους αρπάζονταν από ληστές και οπλοφόρους, που άλλαζαν τις ψήφους και τις δώριζαν όπου ήθελαν. Επί τρεις μήνες η χώρα υπέφερε από εμφύλιο σπαραγμό. Οι αντίπαλοι της κυβέρνησης -αλλά και εκ των κυβερνητικών όχι λίγοι- υπέστησαν μεγάλες συμφορές. Περιουσίες καταστράφηκαν. Πρόβατα και γελάδες κατεσφάγησαν. Δέντρα κόπηκαν. Ανθρωποι εφονεύθησαν. Ναοί βεβηλώθηκαν. Και το αίμα έβαψε τα άδυτα των ναών και τις εικόνες πολλών εκκλησιών».13

δ. Στις εκλογές του 1844, οι έφηβοι ψηφοφόροι και οι ληστές δεν προέβαιναν σε αρπαγές των καλπών;

Στις εκλογές του 1847 δεν ήταν φανερή η επέμβαση του Γάλλου πρέσβεως υπέρ της υποψηφιότητος του Κωλέττη; Δεν διέθεσαν οι Γάλλοι χρήματα για εξαγορά συνειδήσεων; Δεν ψήφισαν ακόμα και τα… δέντρα;

«Το σπίτι του πρέσβη της Γαλλίας στην Ελλάδα ήταν το εργαστήριο όλων των αισχροτήτων για τρία χρόνια. Ο πρέσβης ήταν ο μεσίτης της ψηφοκαπηλείας. Γαλλικά πλοία περιπλέουν της θάλασσας της Ελλάδας υπηρετώντας καταχθόνια σχέδια. Γαλλικά χρήματα δόθηκαν σε υπουργεία για εξαγορά συνειδήσεων, γαλλικά ατμόπλοια έσπευσαν να φέρουν χρηματικά και υλικά βοηθήματα». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, όλα έγιναν για να στηρίξουν την υποψηφιότητα Κωλέττη (εφημερίδα «Ελπίς», στο φύλλο της 30/4/1847).

«Σε όλες τις επαρχίες ο αριθμός των ψηφοφόρων παρουσιάζεται διπλασιασμένος. Και οι κατάλογοι παραγέμισαν με ονόματα ανθρώπων που δεν υπάρχουν ή που εδώ και χρόνια βρίσκονται στην άλλη ζωή. Αν υπολογίσει κανείς τον πληθυσμό που εμφανίζουν οι έπαρχοι, ώστε να δικαιολογήσουν όσα γίνονται, θα βρει ότι η Ελλάδα έχει πληθυσμό 2.000.000 κατοίκους, ενώ ο αληθινός πληθυσμός της μόλις που φθάνει τις 900.000» (εφημερίδα «Ελπίς» στο φύλλο της 16/5/1847).

 ε. Στις εκλογές του 1856, επειδή δεν πήγαν να ψηφίσουν οι ψηφοφόροι που ήταν στους καταλόγους, δεν «επιστρατεύτηκαν» βιαίως αλλοδαποί και ταξιδιώτες;

«Για τον τρόπο που δημιουργείται η δήθεν εκλογή των βουλευτών της Αττικής συμβαίνουν συχνά περίεργα πράγματα. Κανείς σχεδόν από αυτούς που έχουν αληθινό δικαίωμα ψήφου δεν πλησιάζει στην κάλπη. Από εκατοντάδες αξιόπιστες μαρτυρίες αναφέρουμε ότι περαστικοί ξένοι πιέζονται να ψηφίσουν. «Δεν μπορούμε, δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα» έλεγαν πέντε εξ αυτών. “Καλέ, δεν πειράζει” τους έλεγε ο κλητήρας “αφού σας το λέμε εμείς”. Και όσοι ήταν δίπλα στην κάλπη ενθάρρυναν τους αλλοδαπούς ταξιδιώτες: “Εμπρός, παλικάρια. Είναι ντροπή να μην έχετε τόλμη”. Ετσι οι ξένοι απαντούσαν: “Τι μας μέλλει; Αφού αυτοί το θέλουν”. Τα ψηφοδέλτιά τους ρίχτηκαν στην κάλπη και οι ψηφοφόροι εξήλθαν γελώντας». (εφημ. «Αθηνά», 25/10/1856).

στ. Στις εκλογές του 1859:

1/. Δεν παρουσιάζεται το καινούργιο στοιχείο της φανερής εξαγοράς των ψήφων, με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι να πουλάνε την ψήφο τους σε εκείνον που θα τους δώσει τα περισσότερα;

«Κατά τις ενεργούμενες εκλογές συνέβη στην Ελλάδα για πρώτη φορά γεγονός απαίσιο. Το οποίο απαραίτητα πρέπει να προσέξουν η δημοσιογραφία, η κυβέρνηση και η Βουλή για να παύσει το κακό. Κάποιοι από τους βουλευτές εξελέγησαν με αδρή χρηματική καταβολή για ψήφους, οι οποίοι και δημοπρατήθηκαν για να δοθούν στους πλειοδότες. Λέγεται ότι σε μια επαρχία κόστισαν 30.000 δραχμές, σε άλλη 100.000. Θεωρούμε ως μέσο όρο το ποσό των 50.000-60.000 δραχμών».(εφημ.«Ο Έλλην», 17/10/1859).

2/. Δεν γινόταν συστηματική καλπονοθεία;

«Οι κάλπες παραγεμίζονται. Οι εκλογείς Αττικής μέχρι πέρυσι αριθμούσαν 14.000. Και όμως, γενομένης φέτος, περιορίσθηκαν σε 9.500, και εντός αυτών υπάρχουν περί τα 1.000 ονόματα τεθνεώτων ή πολιτών αγέννητων. Οι πραγματικοί εκλογείς δεν ψηφίζουν» (εφημ. «Αιών»).

*

Αυτά ήσαν τα …δημοκρατικά αποτελέσματα του πραξικοπήματος που έγινε την νύκτα της 3ης Σεπτ. 1843 στις Αθήνες, εν αγνοία της παμψηφίας των Αθηναίων πολιτών που εκοιμώτο μακαρίως στις οικίες τους. Το πραξικόπημα των αποφυλακισθέντων ποινικών καταδίκων, νυκτόβιων μπράβων, λοιπών περιτριμμάτων της αγοράς, και κάποιων τυχαίων πολιτών που βρέθηκαν στους δρόμους των Αθηνών εκείνη την νύκτα…

Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους επετάχυναν οι ραδιούργοι πρεσβευτές των τριών τότε Μεγάλων Δυνάμεων, τις διαδικασίες «εκδημοκρατικοποιήσεως»/εκποιήσεως  της Ελλάδος και επιβολής Συντάγματος κατά τα…πρότυπα πολιτισμένων Ευρωπαϊκών κρατών, όπως ισχυρίζοντο οι κεκράκτες Ευρωπαϊστές και ξενόδουλοι «διαφωτιστές», πράκτορες (Ελλαδίτες και ξένοι), των εμπλακέντων στην συνωμοσία ξένων πρεσβευτών της εποχής εκείνης..!!

Αυτό το μισελληνικό πραξικόπημα, με τα τραγικά αποτελέσματα που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες, εσείς, όσοι αυτοαποκαλείσθε «Δημοκράτες», το επικαλείσθε και πολλοί άλλοι που το μνημονεύετε/ εορτάζετε ως «ημέρα της Δημοκρατίας», το ονομάζετε λαϊκή επανάσταση ή πάνδημη εξέγερση λαού και στρατού κατά της τότε «απολυταρχίας του βασιλέως» και επιβολής «Δημοκρατικού» Συντάγματος;

Ώ ανιστόρητοι και ενσυνείδητοι παραχαράκτες της ιστορικής Αληθείας, δεν αισχύνεσθε;

32. Οι τελευταίες εκλογές του Μεσοπολέμου.

α. Οι τελευταίες εκλογές του Μεσοπολέμου, τον Ιανουάριο του 1936, και πριν από την «δικτατορία» του Ι. Μεταξά τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, δεν έγιναν κάτω από συνθήκες τρομοκρατίας και καταγγελιών βίας και νοθείας;

β. Δεν χύθηκε πάλι αίμα, με ψυχολογική βία κατά των εκλογέων, και λιθοβολισμούς κατά υποψηφίων με αποτέλεσμα  σχεδόν με παμψηφία των βουλευτών του Κοινοβουλίου όλων των κομμάτων, να ανατεθεί στον Ιωάννη Μεταξά η εντολή για σχηματισμό Εθνικής κυβερνήσεως της 4ης Αυγούστου,, η οποία μας οδήγησε αργότερα στο ιστορικό «ΟΧΙ» του Εθνικού κυβερνήτου και στο έπος κατά του Φασισμού το 1940-41;

γ. Πόσοι από εσάς που αυτοπροσδιορίζεσθε ως δημοκράτες και αντιβασιλικοί, γνωρίζετε ότι, ο Ελ. Βενιζέλος ευρισκόμενος στο Παρίσι, μόλις πληροφορήθηκε πως ο βασιλεύς ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος στον Ιωάννη Μεταξά (μετά την συμφωνία της παμψηφίας σχεδόν των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου), εστειλε επιστολή στον φίλο του Λουκά Κανακάρη (9 Μαρτίου 1936), στην οποίαν αφού εκφράζει την ικανοποίηση και πλήρη συμφωνία του για την ενέργειαν του Βασιλέως, καταλήγει με την φράση: «Από τα βάθη της καρδιάς μου, αναφωνώ, Ζήτω ο Βασιλεύς»;

    33. Οι εκλογές του 1961, δεν έμειναν γνωστες στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος ως εκλογές «βίας και νοθείας» ή οι εκλογές στις οποίες «εψήφισαν ακόμη και τα δένδρα» ;

Οι ….δημοκρατικές εκείνες εκλογές, δεν διεξήχθησαν μετά την υπογραφή από τον αρχιερέα της «βίας και νοθείας» Κων. Καραμανλή, των προδοτικών συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου (1959), με τις οποίες η Τουρκία ενώ είχε παραιτηθεί προ πολλού, από κάθε διεκδίκηση για την Κύπρο, από το ΠΟΥΘΕΝΑ κατέστη «εγγυήτρια Δύναμις» της Ελληνικής Μαγαλονήσου;

                                                                      Συνεχίζεται

 

 

 

 

 

---

1 Στην Ορθοδοξία, η προγενέστερη γνώση, μέχρι και σήμερα δεν αποτελεί «παρωχημένη γνώση», αλλά αντιθέτως, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι την αποδέχονται. Μιλάμε για γνώση χιλιετιών, η οποία επειδή αξίζει πραγματικά, εμπνέει και φωτίζει ακόμα και σήμερα!

Και το σημαντικότερο, χωρίς οπισθοδρομήσεις, αλλά με μια διαρκή προωθητική κίνηση, όπως ακριβώς οφείλει να κάνει η λέξη: «πρόοδος»! Πάντα μπροστά, χωρίς την παραμικρή οπισθοδρόμηση!

2 Ιστορία του πολιτι­σμού, πανεπιστήμιον Οξφόρδης, εκδοτική, σ. 187.

3 Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, (ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Ιστορικά - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 Ιουνίου 2000).

4 Απαντήσεις με αποδεικτικά στοιχεία και πηγές, έχουν καταγραφεί αναλυτικώς στο παρουσιασθέν στο ιστολόγιό μας θέμα: «Ο Μύθος της Δημοκρατίας/ μέρος 5ον-6ον-7ον)» [Σεπτ.- 20 Νοε. 2016].

5 Περί Ειρή­νης, 8. 50-54.

6 Άπαντα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, Πάπυρος, Εισαγωγή στις Τρωάδες του Ευριπίδη, σ.4-5.-- Πελεγρίνης Θ. 2004, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 524, λήμμα Σοφιστική κίνηση.

7 Ανδοκίδης, Περί Μυστηρίων, σ. 97/98-Πληροφορία Λυσία, Επιτάφιος, 66/67- R. Meiggis και D. M. Lewis, A. Selection of Greek Historical Inscriptions, 1969, Νο 85.

8 Σπυρ. Μαρκεζίνης, Επίσημα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής, Συνεδρίασις 14/2/1963, σ. 19.

9 Το τι επηκολούθησε είναι γνωστό σε όλους. Οι ακμάζουσες μέχρι τότε Ιωνικές πολιτείες μετεβλήθησαν εις ερείπεια. Ο Ελληνικός πληθυσμός εβυθίσθη εις το αίμα από τους βαρβάρους Πέρσες και τους συμμάχους τους Φοίνικες.

10 Διαφωτισμός, Ιωάννης Γ. Παλαιτσάκης, 2002, σ.56-57.

11 -Στην προμετωπίδα όλων των Συνταγμάτων υπήρχε η φράση «Εν ονόματι της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».

-Σε όλα τα Συντάγματα ανεφέρετο το «Ελληνικόν Έθνος» χάριν του οποίου συνήρχετο η Εθνοσυνέλευση και εψηφίζετο το Πολιτικόν Σύνταγμα και όχι στο όνομα του Ελληνικού λαού όπως καθιερώθηκε πολύ αργότερα, από τους Συνταγματικούς «φωστήρες» του «Διαφωτισμού»/ Σκοταδισμού.

-Στο περί θρησκείας κεφάλαιον όλων των Συνταγμάτων μέχρι και του τελευταίου, αναφέρεται ότι η επικρατούσα θρησκεία είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας.

Αυτά κατέγραψαν οι επαναστάτες Έλληνες που απελευθέρωσαν την Ελλάδα από τον οθωμανικό ζυγό και τα άφησαν ως παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενεές!

Οι μεταγενέστεροι και ιδιαιτέρως οι σύγχρονοι άκαπνοι, ευρωλιγούρηδες, κοσμοπολίτες, διεθνιστές, εγκάθετοι αθεϊστές-αποκρυφιστές εξουσιαστές, και λοιποί …Δημοκράτες, εγνώριζαν και γνωρίζουν περισσότερα ή καλύτερα, τα περί του Έθνους, Πατρίδος, Εθνικής ανεξαρτησίας, Πολιτικής/Εθνικής Ελευθερίας, ταυτότητος των Ελλήνων, από τους ήρωες αγωνιστές της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821;

Συνεπώς, καθ’ημάς, όποιος δεν συμφωνεί ή έχει διαφορετική άποψη από τους συντάκτες των τριών πρώτων Συνταγμάτων του αναδυομένου τότε Ελλαδικού κρατιδίου, καθίσταται εκουσίως ή ακουσίως, υβριστής των γενναίων εκείνων Ελλήνων προγόνων μας!

12 Αναφορές, με αποδεικτικά στοιχεία και πηγές για τα γεγονότα της εποχής εκείνης, υπάρχουν στην «Πολιτική Ιστορία» του ιστορικού Γ. Ασπρέα (1932), αλλά και στο έργο «Νόθες εκλογές στην Ελλάδα» του ιστορικού ερευνητή και δημοσιογράφου Γ. Καρανικόλα (1963) για την περίοδο 1844-1936.

13 «Πολιτική Ιστορία» Γ. Ασπρέα (1932).