ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ
ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

  

 ΜΕΡΟΣ 1^ο

Όπως κάθε χρόνο έτσι κι’ εφέτος (2015), οι Ελλαδίτες εξουσιαστές θα εορτάσουν τον Ιούλιο, τα 41 χρόνια από την εθνική τραγωδία της Κύπρου και την επέτειο αποκαταστάσεως της…Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Συστημικοί αδολέσχες, δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, μισθωμένες γραφίδες, θα επιδοθούν για μία ακόμη φορά από τα ΜΜΕ σε ένα ανελέητο «σφυροκόπημα» κατά της Απριλιανής «Χούντας» του 1967, του Γεωργίου Παπαδοπούλου και του «δικτάτορα» Ιωαννίδη, τους οποίους θα κατηγορήσουν ως μοναδικούς υπευθύνους για την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και κατοχή του 38% του εδάφους της, και ως μοναδικούς υπαιτίους της διχοτομήσεως της Μεγαλονήσου.

Θα αναφερθούν ασφαλώς, στην πανηγυρική επιστροφή του δείλακρου Καραμανλή-Τριανταφυλλίδη από το Παρίσι και την ανάληψη της πρωθυπουργίας, τον Ιούλιο 1974, χωρίς να πουν λέξη ούτε για τις συνθήκες και τους λόγους της φυγής του στο Παρίσι, το 1963, ούτε για τις θέσεις και τον ρόλο του ως Πρωθυπουργού (1955-1963) ή ως αυτοεξορίστου (1963-1974), στο μείζον εθνικό ζήτημα της Κύπρου μας.

Επίσης δεν θα εκβάλλουν «άχνα» για την στάση του Κων. Καραμανλή-Τριανταφυλλίδη ως πρωθυπουργού της μεταπολιτεύσεως (ιδίως κατά το κρίσιμο διάστημα από 24 Ιουλίου έως 16 Αυγύστου 1974, δηλαδή από την 1η φάση, που οι Τούρκοι κατείχαν το 3,5% της νήσου, μέχρι και το τέλος της 2ας φάσεως της εισβολής του Αττίλα, ότε οι εισβολείς κατέλαβον το 38% της Κύπρου).

 Όλοι αυτοί οι λαλίστατοι …αντιχουντικοί γαλαζιο-κοκκινο-πράσινοι κράχτες, θα μονολογήσουν στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ή θα συνομιλήσουν με όμαυλους κακηγόρους, όμαιχμους πολιτικούς, ομογνώμονες διεθνολόγους-«αναλυτές»- «ιστορικούς», ομοβωμίους στο θρήσκευμα, «πολύχρωμους» συστημικούς πολιτικούς γλάνους, που αρθρογραφούν και τηλεπαρουσιάζουν, σε καθεστωτικά ΜΜΕ, κάθε Ιούλιον-Αύγουστον, λόγω της θλιβεράς επετείου της Τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου, παρουσιάζοντες αποκλειστικώς και μόνον την προσωπικήν ή συστημικήν εκδοχή επί του θέματος της Κυπριακής τραγωδίας.

 Όλοι αυτοί, βιολογικοί και πνευματικοί γόνοι των οψιμαθών δημοκρατών-ραδιοτηλεοπτικών σχολιαστών της μεταπολιτευτικής περιόδου, θα εκχύσουν για μία ακόμη φορά στα έντυπα, τα ερτζιανά (κύματα) και τους τηλεοπτικούς διαύλους των μεγαλοεργολάβων, το θανατηφόρον δηλητήριον του Εθνικού διχασμού, της ασύδοτης μονομερούς «αριστερόστροφης» παραπληροφορήσεως, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΛΟΓΟ!!!

Έτσι εννοούν την…..δημοκρατική διαδικασία αναζητήσεως της Αληθείας, οι αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες, εραστές, δήθεν, της ελευθερίας του λόγου, οι «αντιχουντικοί» υπερασπιστές, υποτίθεται, της πολυφωνίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εις μνήμην ΟΛΩΝ των υπέρ πίστεως και πατρίδος πεσόντων Ελλήνων της Κύπρου και της Μητρός πατρίδος, της περιόδου 1878-1974, αρχίζουμε από σήμερον, την παρουσίαση μιάς συνόψεως των σπουδαιοτέρων γεγονότων της περιόδου 1878-1974, με ιδιαίτερη έμφαση στα γεγονότα της ηρωϊκής περιόδου 1950-1975.

 Καταθέτομεν:

-Ιστορικά γεγονότα αφορώντα στους διαχρονικούς απελευθερωτικούς αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού,

-Τελεσθέντα αλλά αποκρυβέντα σοβαρά γεγονότα εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας,

-Μαρτυρίες υψηλών αξιωματούχων όλων των ενδιαφερομένων μερών, αναφορικώς με το Εθνικό ζήτημα της Κύπρου μας, οι οποίες απεσιωπήθησαν και δεν κατεγράφησαν στις σελίδες της συμβατικής ιστορίας.

-Πληροφορίες σχετικές με το μείζον και απαράγραπτον Εθνικόν δικαίωμα για την επιστροφήν της θυγατρός ΚΥΠΡΟΥ στις αγκάλες της Μητρός Πατρίδος της ΕΛΛΑΔΟΣ, καταγραφείσες ιστορικώς, αλλά απαγορευθείσες προς προβολή ή δημοσίευση στα συστημικά ΜΜΕ.

Η σύνοψη του Κυπριακού ζητήματος κατατίθεται ως ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, σε όσα ψευδή, μονομερή, παράλογα, φανταστικά, μεροληπτικά και διχαστικά είναι βέβαιον ότι θα γραφούν ή θα ακουσθούν τις προσεχείς ημέρες του Ιουλίου και Αυγούστου 2015  με την ευκαιρία της εθνικής μνήμης για τα γεγονότα της Κύπρου το 1974, από τους εργολάβους της ιστορικής διαστροφής (κάθε χρόνο ακούονται τα ίδια και απαράλλακτα, ως να θέτουν σε λειτουργία συγκεκριμένη μαγνητοταινία)…

Μνήμονες και ευγνώμονες στους ηρωϊκούς νεκρούς και μαχητές των Ενωτικών αγώνων της μαρτυρικής Κύπρου μας, δια της συνοπτικής αναλύσεως του Κυπριακού Ζητήματος, στοχεύομεν:

1ο: Στην ενημέρωση των νεωτέρων γενεών και δη των Ελληνοπαίδων του απανταχού Ελληνισμού, που ζούν εδώ και δεκαετίες, στο σκοτάδι του Εθνικού στραβισμού που έχουν επιβάλλει οι συστημικοί εξουσιαστές, για τις ρίζες του Κυπριακού Ζητήματος, τους διαχρονικούς Εθνικούς αγώνες των Κυπρίων αδελφών μας, τους κυριώτερους σταθμούς της αιματοβαμμένης ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού, κατά και μετά την περίοδον της Αγγλοκρατίας μέχρι το 1975, και για την προδοσία της Κύπρου το 1974.

2ο: Στην αποκάλυψη, κατά δύναμη, με βάση τις ανοικτές πηγές και απόρρητες που δημοσιοποιήθηκαν μετά παρέλευση δεκαετιών, των πραγματικών ενόχων της Κυπριακής τραγωδίας, των εθνικών μειοδοτών, προδοτών και ενταφιαστών των δικαίων αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού.      

3ο: Στην άμεση εφαρμογή της προβλεπομένης από την ισχύουσα Εθνική νομοθεσία, ανακριτικής διαδικασίας, για ζώντες και νεκρούς και στην συνέχεια την παραπομπή τους σε δίκη, για όσους κριθούν από την ανάκριση ότι ετέλεσαν αξιόποινες πράξεις, προς απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών και επιβολή προβλεπομένων ποινών για εθνική μειοδοσία και εσχάτη προδοσία (Tα διαπραχθέντα εγκλήματα εθνικής μειοδοσίας και εσχάτης προδοσίας κατά του Γένους των Ελλήνων ΔΕΝ παραγράφονται).

Ομιλούμε για πραγματική και όχι την στημένη δίκη όπως αυτή που διεξήχθη, με πρόεδρο τον εγκάθετο «εθνικό δικαστή» Ντεγιάννη1, με προειλημμένη την καταδικαστική απόφαση για τους «πραξικοπηματίες», χωρίς μάρτυρες υπερασπίσεως και χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν τα σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία που περιελαμβάνοντο στον ερμητικώς κλειστό φάκελο της Κύπρου.

Φυσικά, όσον χρονικό διάστημα ο φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός και οι νυν κρατούντες δεν φαίνεται, μέχρι τώρα, να έχουν πρόθεση να τον ανοίξουν ή να ανακινήσουν τέτοιο θέμα, προκειμένου να αναζητηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, το Σύστημα αρκείται στο να κατηγορεί μονίμως, τους δύο τεθνεώτες Απριλιανούς, Παπαδόπουλο και Ιωαννίδη, άνευ ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ, ως μοναδικούς υπευθύνους της Κυπριακής τραγωδίας, χωρίς να επιτρέπει ούτε καν «παράσταση -υπεράσπιση», δικαίωμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι έστω και εγκληματίες, οι οποίοι μέχρι την διεξαγωγή της δίκης, έχουν το τεκμήριον της αθωότητος.

Επειδή δεν έχει διεξαχθεί ιστορική αντικειμενική έρευνα για το Κυπριακό Ζήτημα  και την Κυπριακή τραγωδία,

Επειδή η διεξαχθείσα δίκη των Απριλιανών (1975) δεν ήταν αμερόληπτη και δικαία αλλά  παρωδία με στημένους δικαστές και έκδοση προειλημμένης αποφάσεως,

Επειδή τα πλέον επίμαχα στοιχεία που αφορούν στο Κυπριακό Ζήτημα, σκοπίμως έχουν αποκρυβεί (συνομιλίες/ δεσμεύσεις Ελληνικών κυβερνήσεων με Αμερικανικές, Βρετανικές και Τουρκικές κυβερνήσεις, μυστικές επαφές Ελληνικών κυβερνήσεων-Κυπριακής Εθναρχίας με εμπλεκόμενα μέρη, στάση/συμπεριφορά ηγεσιών πολιτικών κομμάτων Ελλάδος-Κύπρου απέναντι στο Κυπριακό Ζήτημα, ρόλος  του ΟΗΕ και των ξένων μυστικών υπηρεσιών στην Κυπριακή τραγωδία, κ.α.).

Επειδή ως φαίνεται, δεν υπάρχει πρόθεση, από πλευράς Ελλαδικής αλλά και Κυπριακής κυβερνήσεως, ανοίγματος του φακέλου της Κύπρου και αναθεωρήσεως της δίκης2.

Επειδή το πανίσχυρο Σύστημα έχει επιβάλλει την σιωπή γύρω από την ΑΛΗΘΕΙΑ για το Κυπριακό Ζήτημα και οι εκάστοτε Ελλαδικές και κυπριακές κυβερνήσεις δίδουν «όρκον Σιωπής» για τα αληθώς και διαχρονικώς γεγενημένα και αφορώντα στο Κυπριακό Ζήτημα, 

Για τους λόγους αυτούς, μετά την κατάθεση, του παρόντος υπερασπιστικού ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ:

-Οι προβλεπόμενες προανακριτικές και δικαστικές διαδικασίες θα γίνουν στην συνείδηση του Ελληνικού λαού και ιδιαιτέρως των Ελληνόψυχων της μαρτυρικής μεγαλονήσου Κύπρου.

-Η δίκη των πραγματικών ενόχων θα πραγματοποιηθεί στο αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, μέχρι να ξημερώσει η Μεγάλη ημέρα του Γένους των Ελλήνων, η ημέρα της Εθνικής Κρίσεως-αποδόσεως Δικαιοσύνης σε ζώντες και νεκρούς, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, βιολογικούς και πνευματικούς απογόνους αυτών!!!.

Υπέρτατος Κριτής, ο Θεός των Ελλήνων!!!

1. Οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού3   

α. Οι πρώτοι αγώνες για την Ένωση

 Από την Τουρκοκρατία στην Αγγλική αποικιοκρατία

Το ζήτημα του ενωτικού αγώνος των Ελληνοκυπρίων θεωρείται σήμερα απηγορευμένο θέμα. Πως όμως θα πληροφορηθούν οι νεοέλληνες τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των προγόνων τους; Τους πρωτεργάτες και μάρτυρες κατά του τουρκικού και αργότερον κατά του βρετανικού ζυγού;

Το 1571 η Κύπρος περιήλθε στην κυριαρχία των Οθωμανών. Κατά την διάρκειαν του συνεδρίου του Βερολίνου (13 Ιουνίου-13 Ιουλίου 1878), η Αγγλία συνάπτει μετά της Τουρκίας συνθήκη στην Κωνσταντινούπολη, βάσει της οποίας αναγνωρίζεται στην Αγγλία το δικαίωμα της καταλήψεως και διοικήσεως της Νήσου Κύπρου, έναντι πληρωμής ετησίου επιδόματος4!!!

Η τουρκική κοινότητα της Κύπρου έχει την αρχή της στα 1571 και δημιουργήθηκε από 3.000 με 4.000 τουρκόφωνους μουσουλμάνους, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην κατάληψη του νησιού. Η τουρκική διοίκηση τους παραχώρησε εκτάσεις γης με την υποχρέωση να διαμένουν στο νησί. Παράλληλα ενισχύθηκε το τουρκικό στοιχείο με εποίκους από την Μικρά Ασία αλλά και εξισλαμισθέντες χριστιανούς της Κύπρου, τους λεγόμενους «λινοπάμπακους».

Από πού προέρχονταν αυτοί οι Λινοβάμβακοι ή Λινοπάμπακοι;

Με την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου (1571), οι κάτοικοί της βρέθηκαν σε μεγάλη εξαθλίωση. Η ζωή, η τιμή κι’ η περιουσία τους βρισκόταν στο έλεος των τούρκων. Οι Έλληνες υφίσταντο κάθε είδους καταπίεση και ατιμωτικές ταπεινώσεις. Για να δικαιούνται να εκτελούν κι’ αυτά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα έπρεπε να πληρώνουν φόρο κατά κεφαλή, το λεγόμενο χαράτσι. Οι τούρκοι είχαν όλα τα προνόμια κι οι «άπιστοι» όλες τις υποχρεώσεις. Κάτω απ’ αυτό το βαρύ φορτίο εμφανίστηκε ο λινοπαμπακισμός.

Οι Λινοπάμπακοι δεν είναι αίρεση αποκλειστική της Κύπρου. Στ’ άλλα μέρη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας φέρουν την ονομασία κρυπτοχριστιανοί. Στην Κύπρο επεκράτησε αυτή η σκωπτική ονομασία «Λινοπάμπακοι» (ΣΣ: Κυπριακός κρυπτοχριστιανισμός) και σημαίνει πως ήταν σαν το πανί που έχει ίσια κι ανάποδη. Η ίσια τους ήταν λινή, χριστιανική, κι η ανάποδή τους ήταν βαμβακερή, τούρκικη. Οι Λινοπάμπακοι εξαιρούνταν από τον φόρο του χαρατσίου γιατί δήλωναν πως ήταν τούρκοι. Είναι γνωστό πως τον φόρο αυτό τον εισέπραττε η Αρχιεπισκοπή και τον κατέβαλλε στην τουρκική κυβέρνηση της Κύπρου. Γι’ αυτό κρατούσε κατάστιχα των φορολογουμένων χριστιανών.

Ο εξισλαμισμός ολόκληρων χωριών συντελέστηκε κυρίως κατά τον 17ο και 19ο αιώνα και υπήρξε αποτέλεσμα των διώξεων εις βάρος του χριστιανικού πληθυσμού. Παρά ταύτα, η πληθυσμιακή αναλογία Ελλήνων και τουρκοφώνων μουσουλμάνων, κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής (1974), ήταν 82% προς 18%.

Η αναγωγή της μειονότητας του 18% σε ισότιμο παράγοντα με το 82% οφείλεται, όπως θα καταφανεί στην συνέχεια, πρωτίστως στην αγγλική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και αναμφισβητήτως στην επεκτατική πολιτική της Άγκυρας. Αλλά και η σύνθεση της τουρκόφωνης μουσουλμανικής κοινότητας, βοηθά στην κατανόηση της συμπεριφοράς των μελών της σε διάφορες φάσεις του Κυπριακού (π.χ. συμμετοχή Τουρκοφώνων Κυπρίων στο ενωτικό δημοψήφισμα του 1950)5. 

Στο σημείο αυτό επισημαίνεται η αντιφατικότητα μεταξύ, αφενός, των ενεργειών και διακηρύξεων και αφετέρου, της εφαρμοζόμενης στην Κύπρο βρετανικής πολιτικής σε όλη την διάρκεια της Αγγλοκρατίας, η οποία απέβλεπε στην διατήρηση και ισχυροποίηση του αποικιακού καθεστώτος με την καθυπόταξη, πέραν των άλλων, της ελληνικής παιδείας και εν τέλει τον αφελληνισμό της Κύπρου. Κάτι που δικαιώνει όλους εκείνους που υπεστήριζαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η Βρετανία είναι αναξιόπιστη, και δεν πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη σε ό,τι έχει σχέση με αναφορές της στα Εθνικά ζητήματα, ιδιαιτέρως το φλέγον Κυπριακό!

Χαρακτηριστική είναι η εισήγηση του πρώτου Άγγλου διευθυντού εκπαιδεύσεως στην Κύπρο για αντικατάσταση της ελληνικής γλώσσας από την αγγλική στην μέση εκπαίδευση, γεγονός που προκάλεσε κρίση μεταξύ Ελλήνων της Κύπρου και αποικιακής κυβερνήσεως του νησιού, η οποία δεν επιθυμούσε την συνέχιση της εθνικής διαπαιδαγωγήσεως που παραδοσιακά πραγματοποιούνταν στα σχολεία.

Κατά την περίοδο μεταβάσεως από την Τουρκοκρατία στην Αγγλοκρατία, το ποσοστό αναλφαβητισμού στην Κύπρο έφτανε στο θλιβερό ποσοστό του 80%. Την μεγάλη αυτή πνευματική εξαθλίωση του λαού, ιδιαίτερα της υπαίθρου, οι Βρετανοί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν με την επιβολή ενός ξένου προς το λαό βρετανικού μοντέλου εκπαιδεύσεως, όπου η αγγλική γλώσσα θα υποκαθιστούσε την κυρίαρχη ελληνική. Υπολόγισαν ότι οι Κύπριοι «ιθαγενείς» εύκολα θα υιοθετούσαν την «ανωτερότητα» της αγγλικής κουλτούρας.

Απώτερος στόχος των Άγγλων ήταν η υπόσκαψη της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων κατοίκων της Κύπρου. Η εκκλησία που είχε την κύρια ευθύνη της μορφώσεως του λαού, είχε ιδρύσει από τα μέσα του 19ου αιώνα στα αστικά κέντρα, σχολεία Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως. Με την έναρξη της Αγγλοκρατίας το 1878, μετά παρέλευση τριών αιώνων Τουρκοκρατίας, υπήρχαν 83 ελληνικά και 65 τουρκικά δημοτικά σχολεία. Στην Λάρνακα υπήρχαν 12 ελληνικά και 8 τουρκικά σχολεία.

Την σωβινιστική αυτή πολιτική του αφελληνισμού της Κύπρου, ανέλαβαν αμέσως να φέρουν εις πέρας υψηλόβαθμοι Άγγλοι κυβερνητικοί λειτουργοί. Μεταξύ αυτών ήταν ο Ύπατος Αρμοστής Συνταγματάρχης Sir Roberd Biddulph [1879-1886], ο Διευθυντής Παιδείας (Director of Education) «αιδεσιμότατος» Josiah Spenser [1880-1900] και ο Διοικητής Λάρνακας πολύγλωσσος και πολυμαθής Claude Delaval Cobham [1879-1907].

Σε έκθεσή του το 1880, δύο μόλις χρόνια από την έναρξη της Αγγλοκρατίας ο αιρετικός ψευτοχριστιανός/αγγλικανός, Josiah Spenser, εισηγήθηκε την εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας σε αντικατάσταση της ελληνικής και της τουρκικής. Ήδη από τον πρώτο χρόνο της παρουσίας του στο νησί ίδρυσε αγγλική σχολή, στην οποία φοιτούσαν παιδιά εύπορων οικογενειών Ελλήνων και Μουσουλμάνων, τους οποίους προόριζαν να εντάξουν στην τοπική αγγλική διοίκηση.

Η βρετανική όμως, δολιότητα του αγγλικανού «αιδεσιμώτατου» προχώρησε σε ακόμα ένα μέτρο: Υποσχέθηκε ότι όσοι από τους δασκάλους αποκτούσαν πιστοποιητικό εκμαθήσεως της αγγλικής από το σχολείο που είχε ιδρύσει, θα έπαιρναν επίδομα από την αποικιακή κυβέρνηση 10% επί του μισθού τους. Σ’ αυτό το δέλεαρ δύο μόνο δάσκαλοι ανταποκρίθηκαν. Η Αγγλική Σχολή [English School] στην Λευκωσία ιδρύθηκε το 1900 από τον επόμενο Διευθυντή Παιδείας τον επίσης «αιδεσιμώτατο» Frank Darvell Newham. Στην Λάρνακα η Αμερικάνικη Ακαδημία ιδρύθηκε το 19086.

Ο κυπριακός Ελληνισμός όμως, όπως όλος ο υπόδουλος Ελληνισμός για πολύ περισσότερους αιώνες (από τον 12ο μέχρι τον 20ο), κατόρθωσε να παραμείνει συγκροτημένος και ενωμένος, χάρη στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και να διασωθεί στο χώρο και στον λαό με την ιστορική του συνέχεια, στους πατροπαράδοτους θεσμούς και παραδόσεις, στην συλλογική μνήμη του κοινού παρελθόντος, στις κοινές ελπίδες για το μέλλον και βασικότατα στην ελληνική γλώσσα.

Οι έντονες αντιδράσεις επομένως για αντικατάσταση της ελληνικής από την αγγλική, εύλογα θεωρούνται δικαιολογημένες ή ερμηνεύονται ως αναμενόμενες. Απετέλεσαν ουσιαστικώς την πρώτην Εθνική αντίσταση του Ελληνισμού της Κύπρου στα δόλια σχέδια των Άγγλων κατακτητών.

Τελικώς, αποσοβήθηκε η υιοθέτηση της προτάσεως αυτής, με παρέμβαση του πρωθυπουργού Γουίλιαμ Γκλάνστοουν7, θαυμαστού της ελληνικής παιδείας, όπως μας τον παρουσίασαν δια της συμβατικής ιστορίας. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Άγγλο φιλέλληνα, στήθηκε, μετά από πανελλήνιο έρανο, ο ανδριάντας του στην είσοδο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

       O ανδριάντας του Γλάδστωνος, φιλοτεχνήθηκε από τον Τηνιακό γλύπτη Γεώργιο Bιτάλη (1838–1901) το 1885, ύστερα από διαγωνισμό που προκηρύχθηκε το 1883. Η ανάθεση του γλυπτού στον Βιτάλη προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις και αντεγκλήσεις. Tο ζήτημα από καλλιτεχνικό θέμα πήρε πολιτική διάσταση, με αποτέλεσμα τα αποκαλυπτήρια να γίνουν στα 1900.

Βεβαίως ήταν σημαντική η απόφαση του Γλάδστωνος να συνεχίσουν τα Ελληνικά σχολεία της Κύπρου να διδάσκουν στην Ελληνική γλώσσα, και σημαντικώτατη η απάντηση που έδωσε στους εισηγητές της προτάσεως που του έκαναν, όταν τους είπεν ότι «δεν αξίζει να κάνουμε στους Έλληνες ό,τι κάναμε σε άλλους λαούς, δηλαδή να τους επιβάλουμε τη γλώσσα μας».

Φρονούμε όμως, ότι η ανέγερση αγάλματος για την ενέργειάν του αυτή, αλλά και για άλλες διατυπωθείσες φιλελληνικές φράσεις του Γλάδστωνος, αυτονόητες για την ιστορία των Ελλήνων και το δίκαιον αίτημα του υπόδουλου Κυπριακού Ελληνισμού για Εθνική αποκατάσταση,  ήταν υπερβολική.

Ο Γλάδστων εάν όντως επίστευε στο δίκαιον του αγώνος των Ελλήνων της Κύπρου, έπρεπε να είχε προτείνει την αυτονομία της Κύπρου, όπως έπραξε για την Ιρλανδία λίγο αργότερα (1892). Τότε θα άξιζε να ανεγερθεί ανδριάντας προς τιμήν του!

Προφανώς η τότε Ελληνική κυβέρνηση, δεν έλαβε υπόψη της τον ακολουθήσαντα από τον ίδιον, εμπαιγμό προς τους Έλληνες, την επιβολή δηλαδή το 1882, ενός αποικιακού ψευτοσυντάγματος που παραβίαζε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ηθικής, καθώς και όλες τις αρχές της ελευθερίας, της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (λαϊκής κυριαρχίας) και της εθνικής θελήσεως ενός λαού, ευρισκομένου επί αιώνες υπό ξενική κατοχή και πικρά δουλεία!  

Συνεχίζεται

---

1 Γιάννης Ντεγιάννης (1914-2006): Είχε απομακρυνθεί από την στρατιωτική δικαιοσύνη ως δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος. Μετά την ανατροπή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, οι ……δημοκρατικοί τον επανέφεραν για να καταδικάσει τους Απριλιανούς. Το 1996 η Ελλαδική δημοκρατία για την προσφοράν του σ’ αυτήν (την καταδίκη των Απριλιανών) τον παρασημοφόρησε με το παράσημο του Τάγματος της Εθνικής.… Τιμής. Πηγή: Εσσεται Ημαρ, 12 Μαρτίου 2012, ώρα 08.55--- essetaihmar.blogspot.com/2012/12/blog-post_1326.html.

2 Ο "Φάκελος της Κύπρου" παραμένει κλειστός έως σήμερα, 41 χρόνια μετά την Κυπριακή τραγωδία. Αρκετά απόρρητα στοιχεία του υποτιθέμενου Φακέλου, που σχηματίστηκε από την Εξεταστική Επιτροπή της Ελλαδικής Βουλής, η οποία άρχισε τις εργασίες της στις 3 Μαρτίου 1986 και ολοκλήρωσε το έργο της στις 31 Μαΐου 1988, δεν έχουν δεί ακόμη το φως της δημοσιότητος.  Εμειναν αδημοσίευτες αποκαλυπτικές καταθέσεις στην Εξεταστική, αξιωματικών που εξετέλεσαν το πραξικόπημα ανατροπής του Μακαρίου και άλλα άκρως απόρρητα έγγραφα που αφορούσαν  στους πολιτικούς της Ελλάδος και Κύπρου (Αρκετές από τις καταθέσεις των αξιωματικών της περιόδου εκείνης δημοσιεύτηκαν πολύ αργότερα στην εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στο «Ε»-Ιστορικά, ώστε οι αναγνώστες να οδηγηθούν μόνοι τους σε συμπεράσματα για το έγκλημα που διεπράχθη και έμεινε ατιμώρητο).

Εάν δημοσίευαν όλα τα άκρως απόρρητα έγγραφα που αφορούσαν στο Κυπριακό Ζήτημα από την δεκαετία του 1950, τα προηγηθέντα του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου το 1974 αλλά και μετά, το Κυπριακό ζήτημα πιθανώτατα να είχε άλλη εξέλιξη.  Η βιασύνη και μόνον του Αβέρωφ, να συγκεντρωθούν όλα τα αρχεία και οι εκδοθείσες διαταγές και να σφραγισθούν και παραδοθούν, απαγορεύοντας συγχρόνως το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου, απαγορευτική διαταγή που ήταν από τις πρώτες του Αβέρωφ και εκδόθηκε στις αρχές του Οκτώβρη του 1974, συνιστά πρόθεση αποκρύψεως  Εθνικού εγκλήματος στην διαπραξη του οποίου συμμετείχε και ο ίδιος ο Αβέρωφ!!!.

Υπογραμμίζεται επίσης ότι ο στρατηγός Καραγιάννης που τοποθετήθηκε στην Κύπρο την 7η Αυγούστου 1974 στην έκθεσή του αναφέρεται «περί ανέμων και υδάτων». Σε όλες τις αναφορές του για τους στρατευσίμους και επιστράτους Κυπρίους εκτός ελαχίστων περιπτώσεων (καταδρομές) εκφράζεται αρνητικώς χωρίς επαρκή και αντικειμενική αιτιολόγηση και καταλογισμό ευθυνών. Δεν αναφέρει τίποτε για πολιτικούς Κύπρου ή Ελλάδας ή για τον ρόλο των Αμερικανών, Βρετανών και Τούρκων . Επίσης είναι απόλυτος  στην εκτίμηση πως, εάν είχαν βοηθήσει αεροπλάνα και υποβρύχια από την Ελλάδα, όπως όλοι περίμεναν, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, χωρίς και πάλι να αιτιολογεί ή να καταλογίζει ευθύνες για την απουσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων της μητρός πατρίδος στην κρίσιμη περίοδο των πολεμικών επιχειρήσεων.

Στην ιστορία όμως δεν περνάει το «εάν». Για την Αμμόχωστο ξεπερνά πολύ άνετα την εγκατάλειψή της, που έγινε επί δικής του διοικήσεως. Όπως και όλη η φάση του ΑΤΤΙΛΑ-ΙΙ και των λοιπών δράσεων από της παραλαβής του στις 7 Αυγούστου και μετά.

Στα υπόγεια του κτηρίου της Βουλής των Ελλήνων, όπου φυλάσσεται επτασφράγιστο εδώ και δεκαετίες το αρχείο του Φακέλου της Κύπρου, βρέθηκε για λίγη ώρα ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου Γ. Ομήρου, στις 24 Ιουνίου 2015, ο οποίος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα προσκεκλημένος της Ελληνίδας ομολόγου του.

Η δυνατότητα του κ. Ομήρου να επισκεφθεί τον χώρο όπου βρίσκονται χιλιάδες έγγραφα και συνοδευτικό υλικό (κασέτες κλπ.) που συγκεντρώθηκε στο πλαίσιο της έρευνας που διενήργησε το ελλαδικό κοινοβούλιο για την κυπριακή τραγωδία, είχε συμβολική, συναισθηματική και πολιτική αξία, καθώς στο παρελθόν η κυπριακή Βουλή προσπάθησε πολλές φορές να αποκτήσει πρόσβαση στο υλικό αυτό δίχως όμως αποτέλεσμα!

Τα έγγραφα που είδε ο κ. Ομήρου είναι το αποτέλεσμα των εργασιών που έκανε η εξεταστική επιτροπή για τον Φάκελο της Κύπρου που ερεύνησε την υπόθεση από τον Μάρτιο του 1986 και ολοκληρώθηκαν με την επικύρωση των πρακτικών από την Ολομέλεια της Βουλής την 31η Οκτωβρίου του 1988. 

Πολλά χρόνια αργότερα (2011) η κοινοβουλευτική επιτροπή για τον Φάκελο της Κύπρου που είχε συγκροτήσει η κυπριακή Βουλή με σκοπό την διερεύνηση των γεγονότων τα οποία διαδραματίσθηκαν την χρονική περίοδο που καλύπτεται μεταξύ του Ιανουαρίου του 1967 και του Δεκεμβρίου του 1974 και τα οποία οδήγησαν στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και στην τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου και της 14ης Αυγούστου 1974, εξέδωσε το δικό της πόρισμα. 

Εκτός από αυτόν τον φάκελο της Κύπρου που φυλάσσεται στα υπόγεια της Ελλαδικής βουλής, έγγραφα του οποίου έχουν διαρρεύσει κατά το παρελθόν,  υπάρχει και ο «άλλος φάκελος» που φυλάσσεται, από τους οικέτες του Συστήματος, εδώ και 41 χρόνια, σε μυστικό και ασφαλές μέρος. Στον δεύτερο αυτό φάκελο υπάρχουν ή υπήρχαν τουλάχιστον μέχρι πρό τινος, ΟΛΑ τα αποδεικτικά στοιχεία της προδοσίας πολιτικών και στρατιωτικών. Αυτό εξηγεί και την απορία πολλών γιατί ο γνήσιος Φάκελος της Κύπρου έκλεισε τότε οριστικώς.

3 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, λ. ΚΥΠΡΟΣ/Ιστορία.

4 Με την Αγγλο-τουρκικήν αμυντικήν Συμφωνίαν της 4.VΙ.1878 τίθεται τέρμα εις τον άγριον Τουρκικόν ζυγόν και η Αγγλία κατακτά την Κύπρον για ακαθόριστον χρόνον, με την υποχρέωση πληρωμής εις τον Σουλτάνον 92.638 αγγλικών λιρών ετησίως.

5 Κυριάκος Χατζηϊωάννου, Τα εν Διασπορά Γ΄, και του ιδίου: Η καταγωγή των Κυπρίων και το Κυπριακό Λεμεσός, Μάιος 1976.

6 Πηγές: 1. Σπυριδάκις Κ., Η Εκπαιδευτική Πολιτική της εν Κύπρω Αγγλικής Κυβερνήσεως [1878-1952], Λευκωσία 1952.     2. Περσιάνης Π., Η συμβολή της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας της Κύπρου εις την Κυπριακήν Εκπαίδευσιν από το 1878 μέχρι του 1959, Λευκωσία 1961.

7 Ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν ή Γλάδστων, (William Ewart Gladstone, 29 Δεκεμβρίου 1809 – 19 Μαΐου 1898, στην παλαιά ελληνική βιβλιογραφία ως Ουίλιαμ Γλάδστων) ήταν διαπρεπής Άγγλος πολιτικός του Φιλελεύθερου Κόμματος που διετέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Διακρίθηκε για την ρητορική του δεινότητα και το φιλελληνισμό του. Ήταν επίσης εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας και μέλος της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας.

  Το 1886 σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση με πρόγραμμα την χορήγηση πλήρους αυτονομίας στην Ιρλανδία, κάτι που δεν έκανε για την Ελληνική Κύπρο. Επειδή η Βουλή καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, έγιναν εκλογές το 1892, οι οποίες τον έφεραν για τέταρτη φορά στην θέση του πρωθυπουργού. Το νομοσχέδιο του ψηφίστηκε από την Βουλή, αλλά απορρίφθηκε από την Βουλή των Λόρδων. Τελικά, ο Γκλάντστοουν παραιτήθηκε οριστικά από την πολιτική το 1893. 

  Στην νεότερη ελληνική ιστορία ο Γουίλιαμ Γλάδστων συνέδεσε το όνομά του τόσο με την ένωση των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα όσο και με το Κυπριακό ζήτημα. Ειδικότερα επί του τελευταίου ένα χρόνο πριν πεθάνει (1897) φέρεται να έκανε την ακόλουθη εξομολόγηση:

"Αναλογίζομαι - έγραφε - τι ικανοποίηση θα αισθανόμουν αν είχα την τύχη πριν από το τέρμα της μικρής μου ζωής να δω τον πληθυσμό αυτής της Ελληνικής Νήσου (της Κύπρου) να ενσωματωθεί ύστερα από φιλικό διακανονισμό με τους αδελφούς του, του Βασιλείου της Ελλάδος" [Ι. Κουτσοχέρας "Το ιστορικό της Κύπρου" - Αθήναι 1965 σελ.5].