Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ....

(ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ)

ΜΕΡΟΣ 1ο

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Με πόνο ψυχής και έκδηλη ανησυχία, παρατηρούμε τα όσα θλιβερά διαδραματίζονται και αποσταθεροποιητικά-καταστροφικά, διενεργούνται στην πατρίδα μας, τις τελευταίες δεκαετίες.

-Μελετώντας εμβριθώς τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας, από την μεταπολίτευση (1974) μέχρι σήμερα.

Αναλύοντας νηφαλίως τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν διεθνώς και εγχωρίως, σε όλους τους τομείς, κατά την προμνησθείσα περίοδο.

-Εκτιμώντας αντικειμενικώς, κατά δύναμη, τα αίτια των συμβάντων και συμβαινόντων, μακράν από τις πλάνες, τις απάτες και προπαγανδιστικές-παραπλανητικές εικόνες του Συστήματος, τους μύθους της συμβατικής ιστορίας, και απορρίπτοντας τις κατευθυνόμενες «αναλύσεις» και «εκτιμήσεις» των συστημικών επιστημόνων «διεθνούς κύρους» και των εγχωρίων παπαγαλιζόντων δημοσιογράφων, συγγραφέων και σχολιαστών, καταλήγουμε στα παρακάτω αρχικά συμπεράσματα:

1. Η εκάστοτε ελλαδική μεταπολιτευτική πολιτική αρχή που ασκεί κυβερνητική, κοινοβουλευτική/νομοθετική και ανωτάτη δικαστική εξουσία:

·Ευρίσκεται εγκλωβισμένη σε μία δίνη πολλαπλών και πολύμορφων κρίσεων, συγχύσεως και εσωτερικών ανταγωνισμών.

·Είναι τρομοκρατημένη και κυριευμένη από εξωτερικές δυνάμεις, πρόσωπα και θεσμούς.

·Είναι υποτεταγμένη στους διεθνείς δανειστές-τοκογλύφους, φεουδαρχοποιημένη πολιτικώς και αναρχοκρατούμενη κοινωνικώς.

·Είναι πολυδιασπασμένη σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά στρατόπεδα, ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους βερμπαλιστικώς, υποκριτικώς, δουλικώς και άλλοτε αλαζονικώς ή συντεχνιακώς.

·Έχει παραδώσει στα διεθνή τοκογλυφικά κοράκια, την κυβερνητική-νομοθετική εξουσία της, εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, στρατηγικούς πυλώνες της Εθνικής οικονομίας (ΟΤΕ, Αεροδρόμια, λιμένες, κλπ), αδυνατούσα να αντισταθεί και να αντιδράσει, παρακολουθούσα απλώς τα γενόμενα και τις εξελίξεις.

2. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι, ΟΥΔΕΙΣ, σχεδόν, από τους Ελλαδίτες εξουσιαστές, παντός θεσμικού ρόλου, ενδιαφέρεται για τον Ελληνικόν λαόν, εν τω συνόλω του !!!

3. ΟΛΟΙ οι πολίτες της χώρας, πλην των «τακτοποιημένων» από το Σύστημα, ανησυχούν, αλλά αδυνατούν να δώσουν μία λογική εξήγηση στα όσα παράλογα και εξωφρενικά συμβαίνουν σήμερον, να εντοπίσουν τα βαθύτερα αίτια και να προσδιορίσουν την φύση, την ταυτότητα των εστιών της εσωτερικής κρίσεως ή την μήτρα από την οποίαν εκπορεύονται όλα τα τεκταινόμενα, εσωτερικώς και την πιθανή σχέση της με όσα διαδραματίζονται διεθνώς.

4. Οι ασκούντες κυβερνητική και κοινοβουλευτική εξουσία στην πατρίδα μας, συγκροτούν μία ιδιαίτερη υπερπρονομιούχο τάξη, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, διαβιούσα σε οικονομικά επίπεδα και με προνόμοια ασυγκρίτως ανώτερα από εκείνα των λοιπών πολιτών, πάσης κοινωνικής τάξεως και πολιτικής ιδεολογίας.  Τα προνόμοια αυτά ψηφίζουν οι ίδιοι ως ασκούντες νομοθετικήν εξουσία και τα κατοχυρώνουν δια των ασκούντων την δικαστικήν εξουσίαν, διορισμένων από τους νομοθετούντες, και συναποτελούντων την δευτέραν ιεραρχικώς τάξη, με οικονομικά προνόμια δυσανάλογα από εκείνα των λοιπών Ελλήνων πολιτών.

Όλα αυτά, κατά παράβαση των αρχών της ισονομίας, ελευθερίας και ισοπολιτείας, βασικών αρχών της ΑΛΗΘΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, κυρίως όμως αγνοώντας-καταπατώντας το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίον οι ίδιοι διακηρύττουν ότι εφαρμόζουν.

5. Οι Έλληνες πολίτες που ζουν σε καθεστώς της πολυδιατυμπανιζομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, διαπιστώνουν καθημερινά ότι οι κοινοβουλευτικοί εξουσιαστές, κόρχοροι στην πλειοψηφία τους [Κόρχορος= Ασήμαντος άνθρωπος προσποιούμενος τον σπουδαίον (ΣΣ: Ένεκα των βουλευτικών προνομίων του)], επιδεικνύουν απίστευτη υποκρισία, περιφρόνηση και αλαζονεία απέναντι στους πενομένους και υπερφορολογούμενους Έλληνες πολίτες….

6. Αντί δημοκρατίας, ισονομίας και ελευθερίας, οι Έλληνες υφίστανται τις συνέπειες της ασκήσεως μίας ιδιόμορφης (με δημοκρατικό μανδύα), δικτατορικής εξουσίας1, τρομοκρατούνται από τα ΜΜΕ, είναι έρμαια της ηθικής υποστάσεως, των ιδιαιτεροτήτων και της α-παιδείας των κυβερνώντων, των διαθέσεων των οικονομικών «κολοσσών»-κεφαλαιοκρατών2 της χώρας, κυρίως δε των αποφάσεων των διεθνών οικονομικών δολοφόνων (Τρόϊκα, διεθνείς τραπεζίτες, ΔΝΤ, κλπ), τις οποίες διεκπεραιώνουν, οι υπό ξενικήν κατοχήν, (ψευτο) δημοκρατικές και υποτελείς ελλαδικές κυβερνήσεις.          

7. Για όλα όσα συμβαίνουν διεθνώς και εγχωρίως, οι Έλληνες πολίτες είναι διχασμένοι ως προς τα αίτια και τους υπευθύνους της τραγικής καταστάσεως. Όλοι σχεδόν διερωτώνται με αμηχανία: ΤΙΣ, ΤΙ και ΤΙΝΕΣ πταίουν για την Ελληνική κρίση;

 Κάθε μερίδα πολιτών, προτρέχει να εξάγει πολιτικά συμπεράσματα, ανάλογα και σύμφωνα με τα πολιτικά της φρονήματα. Δηλαδή οι μεν κατηγορούν την Δεξιά πολιτική, ως φασιστική/συντηρητική, οι δε την αριστερά ιδεολογία ως ανατρεπτική/αντεθνική και αντιστρόφως. Οι μεν κατηγορούν τους δε ως δωσιλόγους και γερμανοτσολιάδες, οι δε τους προηγούμενους, ως προδότες, άθεους, νεομπολσεβίκους, κλπ.

Τέλος άλλοι θεωρούν ότι για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, φταίνε οι Αμερικανοί και οι διαχειριστές τους στην Ευρώπη, οι Γερμανοί!

8. Οι πολίτες καταλήγουν στα παραπάνω συμπεράσματα περί της αιτίας των ελληνικών συμφορών και της πρόσφατης κοινωνικο-οικονομικής κρίσεως στην πατρίδα μας, που πρέπει να θεωρείται ήδη πτωχευμένη, χωρίς να αιτιολογούν τους ισχυρισμούς τους, αλλά και εάν παρουσιάζουν κάποια επιχειρήματα, αυτά είναι λογικοφανή, αφού αγνοούν ή ΔΕΝ λαμβάνουν υπόψη τους, τα συμβάντα και συμβαίνοντα στα εγχώρια και διεθνή πολιτικά παρασκήνια και τα αληθή ιστορικά γεγονότα, τα οποία οι διατεταγμένοι και καλοπληρωμένοι «διαγραφείς», παραλείπουν να καταγράψουν, να πληροφορήσουν τους πολίτες ή εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία διαγραφής τους, από τις σελίδες της συμβατικής ιστορίας.

Αρκούνται λοιπόν οι πολίτες, στο να εκτιμούν και να κρίνουν τις καταστάσεις με βάση όσα τους έχει παρουσιάσει ή παρουσιάζει καθημερινώς το Σύστημα, με εικόνες, μύθους, κατασκευασμένες-απατήλιες ειδήσεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα, προβάλλοντας αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις και δίδοντας επαμφοτερίζουσες ερμηνείες.

9. Μέσα σ’ αυτόν τον ορατό κυκεώνα ιδεών, αρχών, αξιών, ανταγωνισμόν συμφερόντων, αντιθέσεων (κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, κ.α.), είναι ορατή η βαθύτατη και για πολλούς χωρίς δυνατότητα ανακάμψεως, καθολική και όχι μόνον οικονομική, Ελληνική κρίση.

Ποιοι όμως ευθύνονται για την σημερινή τραγική κατάσταση στην πατρίδα μας, ήτοι:

-Της ανυπαρξίας μιας ευνομούμενης και δικαίας Ελληνικής Ισοπολιτείας,

-Της υπάρξεως κράτους Αταξίας-Διαφθοράς-Ανομίας,

-Της κρίσεως ιδεών-αρχών-αξιών-θεσμών,

-Της ευρισκομένης σε «πνευματικό κώμα» διοικήσεως της Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, 

-Της επικρατούσης κοινωνικής αναρχίας και αθλιότητος,

-Της προβολής-επιβολής νομοθετημάτων, στηριζομένων σε διαστροφικές-ανώμαλες-παρά φύσιν ιδέες, στο όνομα δήθεν, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

-Της οφθαλμοφανούς οικονομικής δυσπραγίας, ανισότητος και πενίας,

-Της ελλείψεως παιδείας, και της καθολικής πνευματικής ερημώσεως,

-Του πολιτικού εκφυλισμού, δωσιλογισμού και γραικυλισμού,

-Της Εθνομηδενιστικής επιδημίας και απωλείας της Εθνικής κυριαρχίας,

-Της αντιχριστιανικής υστερίας και του ψευδοχριστιανικού φαρισαϊσμού,

-Της απεμπολήσεως απαράγραπτων Εθνικών δικαιωμάτων,

-Της κατατρομοκρατήσεως των Ελλήνων πολιτών από τα ΜΜΕ,

-Των συνεχών ταπεινώσεων του Έθνους των Ελλήνων, από τους προαιωνίους εχθρούς μας;

ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μετά από λογική επεξεργασία και συνεκτίμηση των πεπραγμένων, των κατά καιρούς υπευθύνων για την ταραχώδη και εθνοφθόρο πορεία της Ελληνικής (μάλλον Ελλαδικής) Πολιτείας από το 1974 μέχρι σήμερα, η σιωπηρά αλλά ενεργός Εθνική συνείδηση των Ελλήνων, απαγγέλει το κατηγορητήριον, χωρίς ελαφρυντικά, για εκείνους που, έχει κρίνει ήδη, ως υπευθύνους της σημερινής τραγικής καταστάσεως των Ελλήνων πολιτών και πατρίδος μας και του Έθνους γενικώτερον.

Για τους προαναφερθέντες συνοπτικώς, λόγους, που προκύπτουν τόσον από τα κατά καιρούς σχετικά θέματα που έχουμε παρουσιάσει, όσον και από τα παραπάνω αρχικά συμπεράσματα, η καθολική συνείδηση του Ελληνικού λαού, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ:

Α΄ Τους Πολιτειακούς και πολιτικούς άρχοντες, διότι :

·Οδήγησαν το Ελληνικό Κράτος σε πλήρη αποδιοργάνωση, είτε κατόπιν διαταγής των εντολοδοτών τους και με συγκεκριμένη αποστολή καταστροφής του Ελληνισμού και διαβρώσεως της Ορθοδόξου πίστεως, είτε από ανικανότητα, αρχομανία ή προσωπική μωροφιλοδοξία.

·Δεν απέτρεψαν τον επάρατον πολιτικόν και διαχωρισμόν των Ελλήνων σε δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς, κλπ., ένιοι δε τούτων τον επεδίωξαν και συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν, δρώντες κατ’ εντολήν έξωθεν ή προς πολιτική προβολή τους και προσωπικόν όφελος, με αποτέλεσμα την διαιώνιση του διχασμού που επιφέρει καταστρεπτικές συνέπειες για τον λαό και την πατρίδα.

·Επέτρεψαν, δια πράξεων ή παραλείψεων, στους βιολογικούς, πνευματικούς και ιδεολογικούς απογόνους των ηττημένων, δηλαδή εκείνων που επεχείρησαν, ματαίως, κατά το παρελθόν να ανατρέψουν ενόπλως το νόμιμο καθεστώς της πατρίδας μας, που εξακολουθούν να είναι αμετανόητοι για τα εγκλήματα των προγόνων τους, να ελέγχουν σήμερα τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και την πορεία του Ελληνικού λαού.

·Συνεργάστηκαν, εκουσίως τις περισσότερες φορές ή ενίοτε εκβιαζόμενοι, με κατοχικές δυνάμεις (οικονομικές ή «συμμαχικές» τοιαύτες), καταπατώντας τον νενομισμένον όρκον προασπίσεως του Ελληνικού Έθνους και τηρήσεως της Ορθοδόξου πίστεως. Έτσι έγιναν δωσίλογοι και προδότες του Γένους των Ελλήνων, παραδώσαντες την εθνική κυριαρχία σε αλλοτρίους και αλλοδόξους.

·Ακολούθησαν και ακολουθούν μονομερή εξωτερική και ενεργειακή πολιτική υποτελείας σε συμμάχους που υπηρετήσαμε και υπηρετούμε πιστώς από της εθνικής απελευθερώσεως (1821) μέχρι σήμερον, όχι μόνο χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα από αυτούς (υποτιθέμενους συμμάχους), αλλά αντιθέτως επί ζημία των εθνικών μας συμφερόντων [Απώλειες Βορείου Ηπείρου, Βόρειας Μακεδονίας μας (Σκόπια), Ανατολικής Θράκης, Αν. Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης), Ιωνίας (Μ. Ασίας), Πόντου, Βόρειας Κύπρου].

·Δεν επεδίωξαν την μερικήν έστω «αποκόλληση» ή διαφοροποίηση/ανεξαρτητοποίηση της εξωτερικής πολιτικής δι’ αναζητήσεως και άλλων συμμαχιών, εφ’ όσον θα εξυπηρετούντο τα εθνικά μας συμφέροντα. Οσάκις επεχειρήθη τέτοια εθνική προσπάθεια οι επιχειρήσαντες Έλληνες πολιτειακοί-πολιτικοί άρχοντες εδολοφονήθησαν ή «εξηφανίσθησαν» από την ελληνική πολιτική σκηνή (Ιωάννης Καποδίστριας, Βασιλεύς Γεώργιος Α΄,  Ιωάννης Μεταξάς,  Γ. Παπαδόπουλος, Τάσος Παπαδόπουλος, κ.α.).

·Δεν χρησιμοποίησαν τα δύο «πυρηνικά» όπλα που διαθέτει η πατρίδα μας (Γεωστρατηγική θέση, ενεργειακός πλούτος) ως διαπραγματευτικό όπλο στην παγκόσμια σκακιέρα των οικονομικών-πολιτικών παιγνιδιών, μάλλον δε τα παρέδωσαν ή τα παραδίδουν σταδιακώς στα Ιουδαιοταλμουδικά αφεντικά (υπερατλαντικά και φραγκοπαπικά), με πιθανά ανταλλάγματα ψιχία ή ανάλογα με τα «αποφάγια» του πλουσίου προς τον επαίτην Λάζαρον.3

·Συνέβαλλαν, εκουσίως ή ακουσίως, στην κοινωνική εξαθλίωση, την μονιμοποίηση της παρανομίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στην κομματικοποίηση του κράτους, με αποτέλεσμα: Χαμηλή παραγωγικότητα, διογκωμένες-από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού-και κακίστης ποιότητος δημόσιες υπηρεσίες, διαπλοκή και διαφθορά του δημοσίου και ιδιωτικού τομέως (ιδιαιτέρως στις υπηρεσίες οικονομικού ελέγχου, εφοριών, πολεοδομίας, υγείας), απώλεια εμπιστοσύνης των πολιτών τόσον απέναντι στο κράτος όσον και απέναντι στους νόμους, με ταυτόχρονη αποθράσυνση των ιδιοκτητών ιδιωτικών επιχειρήσεων.

·Μεθόδευσαν εκουσίως και σκοπίμως (κατά διαταγήν των εντολοδοτών τους), την οικονομική μας υποδούλωση στους ξένους δανειστές (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Διεθνείς τράπεζες, κλπ.) και την δημιουργία του αενάου χρέους (Κρίνεται ασυγχώρητη τόσον η ανικανότητα όσον και η τυχόν βλακεία των αρχόντων, ως πιθανά επιχειρήματα για «ακούσια» κατάληξη/ προσφυγή σε δανεισμούς προς αποφυγή, δήθεν, χρεωκοπίας).

·Επέτρεψαν, ανέχτηκαν ή ΔΕΝ έλαβαν τα προσήκοντα μέτρα ώστε να αποφευχθεί η εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού του Δημοσίου  σε δυσβάσταχτα ύψη, όταν οι χρηματαγορές απέσυραν την εμπιστοσύνη τους προς την ελληνική οικονομία και δεν προέβλεψαν, ως ώφειλαν, την καταστροφική κατάληξη του δημοσίου χρέους.

· Απεφάσισαν χωρίς περίσκεψη και εκτίμηση των επιπτώσεων, τον Φεβρουάριο 2010 την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), όταν αποφασίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η διαμόρφωση ενός πακέτου δανειακής στηρίξεως του ελληνικού Δημοσίου, και εδέσμευσαν την χώρα να ακολουθούσει ένα αυστηρό πρόγραμμα περιστολής των δημόσιων δαπανών. Οι κυβερνήσεις, από τότε μέχρι σήμερον,  προσανατολίστηκαν στον περιορισμό των μισθιακών δαπανών του δημοσίου και στην περιστολή του κοινωνικού κράτους, με παράλληλη αύξηση των εσόδων κυρίως από άμεσους και έμμεσους φόρους (δυσβάστακτη φορολογία), και άφησαν αμετάβλητες τις συνθήκες αναφορικώς με άλλες πηγές εσόδων ή δαπανών.

          ΛΟΙΠΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1/Η ανατομία του δημόσιου χρέους | Protagon.gr,www.protagon.gr/.../poioi-einai-oi-megaloi-prwtagwnistes-tis-krisis-44341082501,23 Μαΐ 2016 –Γιώργος Στρατόπουλος.

2/ Η βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα την τελευταία 5-ετία ...https://el.wikibooks.org/…/

3/ digilib.teiemt.gr/jspui/bitstream/123456789/3389/1/0204Z01Z0015.pdf, από Α. Πολιτίδη - ‎2015

Συνεχίζεται

---

1 Η Δικτατορία ΔΕΝ είναι μορφή πολιτεύματος, όπως πολλοί έχουν την εσφαλμένη εντύπωση, αλλά είδος ανεξέλεγκτης, απολυταρχικής ασκήσεως εξουσίας, ανεξαρτήτως του πολιτεύματος που εφαρμόζεται σε μία χώρα. Στην αρχαία Ρώμη, δικτατορία εκαλείτο ο θεσμός εκείνος κατά τον οποίον, σε περίπτωση μεγάλου εσωτερικού ή εξωτερικού κινδύνου, εδιορίζετο ένας πολίτης ως έκτακτος άρχων, με απόλυτη εξουσία για διάστημα έξη μηνών. Ούτος εκαλείτο δικτάτωρ και η ανακήρυξή του εγένετο υπό του ενός εκ των δύο υπάτων κατόπιν διαταγής της Συγκλήτου.

Η δικτατορία δεν πρέπει να συγχέεται με τον ολοκληρωτισμόν (σύστημα ανεξέλεγκτης διακυβερνήσεως στο οποίον η ισχύς ευρίσκεται στα χέρια ενός κόμματος ή μιας πολιτικής ομάδος απαγορευομένης της υπάρξεως άλλων κομμάτων).

Στην εποχή μας, η δικτατορία έχει ταυτισθεί ανοήτως με την αντιδημοκρατία και τον αντικοινοβουλευτισμό. Η αστική λεγομένη δημοκρατία ή κοινοβουλευτισμός όπως λειτουργεί σήμερον, με την ανεξέλεγκτη παντοδυναμία των αποφάσεων του  50%+ 1 των βουλευτών του κοινοβουλίου, την επιβαλλομένη κατά κανόνα κομματική πειθαρχία, την βεβαιωμένη διαπλοκή βουλευτών-κομματαρχών-κεφαλαιοκρατίας, τον φόβον απωλείας των απίστευτων βουλευτικών προνομίων, κλπ., χωρίς αποτελεσματικές ασφαλιστικές δικλείδες ελέγχου κυβερνήσεως - βουλευτών, συνιστά μορφή δικτατορίας και όχι αληθούς δημοκρατίας.

2 Κεφαλαιοκρατία ή Καπιταλισμός = Οικονομικόν Σύστημα στο οποίον τα μέσα παραγωγής, διανομής και συναλλαγής, ευρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και στο οποίον οι τιμές καθοριζόμενες ελευθέρως, βάσει της προσφοράς και της ζητήσεως, αποτελούν τον βασικό παράγοντα της οικονομίας.

Ο όρος κεφαλαιοκράτης ή καπιταλιστής, επεκράτησε να δηλοί τον ιδιοκτήτη πολύ μεγάλων ή μεγάλων κεφαλαίων και μέσων παραγωγής, τα οποία είναι προϊόν διαπλοκής και απεκτήθησαν από τον ιδιοκτήτη με αδιαφανείς διαδικασίες, καλυπτόμενες από το Σύστημα το οποίον ο κεφαλαιοκράτης υπηρετεί πιστώς (Κεφαλαιοκράτης ή καπιταλιστής= Ο πλουτίζων κακώς).

Αντιθέτως ο όρος κεφαλαιούχος χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον κάτοχο μικρών κεφαλαίων και πιθανώς μικρών μέσων παραγωγής, τα οποία απεκτήθησαν, κατά κανόνα δια νομίμων και φανερών διαδικασιών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (Κεφαλαιούχος= Ο πλουτίζων καλώς). .

3 ΛΟΥΚΑΣ, 16/19-31.