Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ: ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΝΑΓΩΓΕΣ1

Σε προηγούμενες αναρτήσεις αναλύσαμε σαφώς, παρουσιάσαμε ακλόνητα στοιχεία και εξηγήσαμε επαρκώς, τους λόγους για τους οποίους, οι στιγμές τις οποίες διέρχεται το Ελληνικόν Έθνος σήμερον, είναι πασιφανώς κρίσιμες, με ορατά τα σύννεφα νέων εθνικών περιπετειών….

Τα πράγματα είναι πλέον πεντακάθαρα, αφού:

.ΟΛΟΙ οι γείτονες με πρωταγωνιστές και ουσιαστικώς εμπρηστές της ειρήνης στην περιοχή του Αιγαίου-Ανατολικής Μεσογείου, τους παρανοϊκούς Νέο-Οθωμανούς/Τούρκους, έχουν αφηνιάσει και διεκδικούν τμήματα από τον σημερινόν κυρίαρχον χώρον της πατρίδος μας (εδαφικόν, εναέριον, θαλάσσιον),

.Η σημερινή αθεϊστική, ενδοτική, δουλοπρεπής, εθνομηδενιστική, Ελλαδική ψευδο-δημοκρατική ηγεσία (συμπολίτευση), που απαντά με τρεμάμενη φωνή φοβισμένης παιδίσκης στις προκλήσεις και παρανοϊκές απαιτήσεις των γειτόνων-εχθρών μας, καταφεύγουσα και ικετεύουσα την διαμεσολάβηση και προστασίαν των «ισχυρών» (ΟΗΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε), είναι απλώς  διαχειριστής της κατοχικής κυβερνήσεως των δανειστών-δυναστών μας...

.Η σημερινή αντιπολίτευση της ελλαδικής κοινοβουλευτικής ψευδοδημοκρατίας, είναι νωθρή, φαρισαϊζουσα,  ομοίας ευρωδουλικής συμπεριφοράς, είναι Εθνοβλαβής, απαράδεκτη και παντελώς αδικαιολόγητη!

Απλώς αποτελεί τον αντίπαλον-θεατρίνον της συμπολιτεύσεως, στο θεατρικόν πολιτικόν έργον, παραπλανητικού κοινοβουλευτικού σεναρίου, με τίτλον: «Η Μεγάλη Απάτη του Λαού».

.Οι υπερπρονομιούχοι αριστεροκεντροδεξιοί ζάπλουτοι ψευδοδημοκράτες - νεοφεουδαρχίσκοι βουλευτές, αμφοτέρων (Συμπολιτεύσεως και Αντιπολιτεύσεως),  είναι:

-Ένοχοι συντηρήσεως και  καθημερινής διασποράς στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, του ψυχονευρωτικού, πολυ-διασπαστικού, εθνοδιαλυτικού και πνευματικο-παραλυτικού «πολυσυνθετικού ναρκωτικού», της ιστορικής λήθης, της μεταλλαγμένης  εθνικής μας ταυτότητος, της αλλοιώσεως του δημογραφικού χάρτου της Ελλάδος, του κατακερματισμού του ενιαίου πολιτικού δυναμικού, της αντιχριστιανικής υστερίας, της αλλοιώσεως διαχρονικών αρχών και αξιών, της αποδυναμώσεως των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και της κατάφωρης παραβιάσεως του ισχύοντος Συντάγματος (ιδιαιτέρως των άρθρων, 3,4,9,9Α,και 16/2).

-Ανίκανοι, ακατάλληλοι, που διατηρούν τις θέσεις και τα αξιώματά τους χάρη στην προστατευόμενη από το ΣΥΣΤΗΜΑ, οικονομική ολιγαρχία, κομματοκρατία και οικογενειοκρατία, καθώς και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες-παγίδες, δια των οποίων εγκλωβίζουν τους πολίτες προεκλογικώς, με το άλλοθι της…δημοκρατικής επιλογής και αυτοχρίονται υπερπρονομιούχοι «εκπρόσωποι του λαού».

-Επικίνδυνοι και υπεύθυνοι για την λεηλασίαν του Ελληνικού λαού και την καταστροφική πορεία του Ελληνικού Έθνους. Δεδηλωμένοι εχθροί της Ρωμηοσύνης, αφού ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών, είναι αληθής Ορθόδοξος Χριστιανός, ομολογητής, δημοσία, της Ορθοδόξου Πίστεως!!!

Όποιος ΔΕΝ αντιλαμβάνεται τα παραπάνω και τις «καταιγίδες» που επέρχονται, είναι τυφλός ή εθελοτυφλεί, πορωμένος ή φαρισαίος, ασπόνδυλος Ελληνόφωνος ή εγκάθετος του Συστήματος, με αποστολήν να βλάψει την πατρίδα μας, την ευλογημένη γη των Ελλήνων/Ρωμηών !!!

Από δω και πέρα, λοιπόν, καθίσταται συνυπεύθυνος, χωρίς ΟΥΔΕΜΙΑΝ δικαιολογίαν, για ό,τι δυσάρεστο ή τραγικό συμβαίνει ήδη ή πρόκειται να συμβεί στην πατρίδα μας!

Για τους παραπάνω λόγους και όσους άλλους έχουμε καταθέσει στο παρελθόν, και επειδή «οι καιροί ου μενετοί»:

ΕΓΕΡΘΗΤΕ  ΡΩΜΗΟΙ!

Ήλθεν η ώρα της Αληθείας, της εγέρσεώς σας, σύμφωνα με το άρθρο 120 του ισχύοντος Συντάγματος, κατά των ιουδαιοταλμουδιστών δυναστών μας και των εγχώριων υποτακτικών τους, έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Ήλθε η ώρα να σπάσετε την αδικαιολόγητη σιωπή και να εγκαταλείψετε την αδράνειά σας, αφού σε περιόδους που κινδυνεύει το Έθνος και η Πίστη μας, είναι εντολή του Κυρίου να ομιλούμε και να μη σιωπούμε!!!

                                                                                  *

25η ΜΑΡΤΙΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ 1ο

 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Την 25ην Μαρτίου, οι απανταχού της γης ενσυνείδητοι Έλληνες, θα εορτάσουν κι’ εφέτος την διπλή εορτή, η οποία ξυπνάει τις μνήμες μας Χριστιανικώς, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και Εθνικώς, με τον Επανευαγγελισμό του Γένους των Ελλήνων.

Το διάταγμα με το οποίο καθορίστηκε η επέτειος του διπλού εορτασμού κατά την 25ην Μαρτίου κάθε έτους, υπογράφηκε την 18ην Μαρτίου 1838 από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Γλαράκη. ΄Ετσι, 17 έτη μετά την Εθνεγερσίαν και 10 έτη μετά την ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους, καθιερώθηκε ο διπλούς εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821.

1. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Το μεγάλο γεγονός του Ευαγγελισμού:

· Αποτελεί το θαύμα των θαυμάτων και φέρνει σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος τις πιο ευχάριστες ειδήσεις, το όντως ευ-άγγελμα από κτίσεως κόσμου.

· Είναι το αποκεκρυμμένο απ’  αιώνων μυστήριο, για την κατανόηση του οποίου χρειάζεται πίστη, εδραία και τεθεμελιωμένη και όχι γνώση δια του πεπερασμένου ανθρωπίνου νοός.

Ακούμε κατά τους χαιρετισμούς της Θεοτόκου:

«Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοί, Θεοτόκε. Απορούσι γαρ λεγειν το πώς και Παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν: Χαίρε Σοφίας Θεού δοχείον. Χαίρε Προνοίας Αυτού Ταμείον…».

Δηλαδή: Ρήτορες λαλίστατοι και επιδέξιοι, βλέπουμε να σε αντικρύζουν, άφωνοι, Θεοτόκε! Γιατί δεν μπορούν να εκφράσουν το πώς και Μητέρα έγινες και Παρθένος έμεινες…

Κι’ εμείς συνεπαρμένοι από αυτό το μυστήριον αναβοούμε με πίστη:

Χαίρε Εσύ που χώρεσες σαν δοχείο την Σοφία του Θεού, Χαίρε Εσύ που απέβης το Ταμείον της Προνοίας του Θεού.

Το γεγονός του Ευαγγελισμού :

·Υπερβαίνει κάθε ανθρώπινον λογισμόν και ανασύρει τους βυθισμένους στην άγνοια ανθρώπους.

·Προκαλεί κατάπληξη ακόμη και στους Αγγέλους, οι οποίοι θεωρούντες τον Θεόν ως απρόσιτον, τον βλέπουν τώρα προσιτόν σε κάθε άνθρωπο.

Η αειπάρθενος Παναγία Ευαγγελιζομένη έλαβε την χάρι να συμφιλιώσει το ανθρώπινο γένος με τον Δημιουργό Θεό. ΄Ανοιξε τον Παράδεισο για να εισάγη σ΄ αυτόν, όλη την αφορισθείσα Αδαμιαία φύση.

Αυτή κατέβασε τον Θεόν από τον Ουρανό στη γη.  Αυτή έδωσε την πάσχουσα σάρκα στον απαθή Θεό, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από τα πάθη της αμαρτίας.

Αυτή ανέβηκε στους Ουρανούς μετά του Θεανθρώπου.

«Χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς».

Στον Ευαγγελισμό, η Παναγία «αξιώθηκε» ν΄ ακούσει από τον ΄Αγγελο το «Χαίρε κεχαριτωμένη», ότι της αρμόζει η τέλεια χάρη, γιατί με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού, δεν είχε κανένα κοινό με την αμαρτία, είχε καθαρίσει την θέλησή της από κάθε ρύπο φθάνοντας στην ύψιστη τελείωση ούτε ταράσσεται από τα λόγια του Αγγέλου, όπως ακριβώς δεν ενοχλούνται τα μάτια από το φως και η ημέρα από τον ήλιο, γιατί γνωρίζει καλά πως σκοπός του ανθρώπου είναι να ενωθεί με τον Θεόν... 

Ο άνθρωπος με την πτώση του, αφού έχασε την ευτυχία για την οποία πλάστηκε, την αναζητούσε και την ποθούσε από τότε αδιάκοπα. Κανείς όμως ούτε από τους Αγγέλους, ούτε από τους ανθρώπους είχε την δύναμη να του την ξαναπροσφέρει. Επεφτε συνεχώς στα χειρότερα χωρίς να μπορεί να ξαναγυρίσει στην πρώτη κατάσταση. Αυτήν ακριβώς την Ευτυχία μόνο η Παναγία έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο να την ξαναβρεί. Γιατί η Παναγία εκπλήρωσε την επιθυμίαν του ανθρώπου ενώνοντάς τον με τον μόνο Επιθυμητόν, Αυτόν που όταν τον βρει κανείς δεν μπορεί να ζητήσει τίποτε περισσότερο. Και ένωσε τόσο στενά τον Θεόν με τον άνθρωπον, ώστε ο Χριστός να μετέχει όχι μόνο στον τρόπο και στον τόπο της ζωής του ανθρώπου, αλλά και στην ίδια την φύση του...

Η Παναγία αποκατέστησε την ταραγμένη  σχέση της κτίσεως με τον Θεό – Δημιουργό, ελευθερώνοντάς τον από τα δεσμά που της επέβαλε, η αδαμική πτώση και εκπλήρωσε τον διακαή πόθο της κτίσεως με την φανέρωση του Χριστού στη γη, ολοκληρώνοντας την απελευθέρωσή της. Η ευεργετική παρουσία της Παναγίας δεν περιορίζεται μόνο στον άνθρωπο και την κτίση, αλλά επεκτείνεται πέρα από τον ουρανό.

Το μεγαλείο και πρωτοφανής αρετή της Παναγίας «εκάλυψε τον ουρανό και ξεπέρασε τον χορό των Αγγέλων.  Ενώ οι ΄Αγγελοι, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ στέκονται γύρω από τον Θεό και δέχονται τις θείες ακτίνες Του, η Παναγία δεν δέχεται κάποια θεία λαμπρότητα και δόξα αλλά την ίδια την υπόσταση του Θεού μέσα της. Γι’ αυτό η Παναγία τοποθετείται ψηλότερα από τις αγγελικές δυνάμεις. Είναι η «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». (Νικ. Καβάσιλα, Λόγος εις την Κοίμησιν, Ν. Νέλλα, η Θεομήτωρ).

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου:

Είναι η χρυσή στιγμή του Θεού, συνταιριασμένη με την χρυσή στιγμή του κόσμου, ο χρόνος του Θεού ντυμένος στον χρόνο του πλάσματος, όπου ξεδιπλώνεται η σωτήρια Βουλή Του. Ο Θεός γίνεται Ιστορία και ο άνθρωπος χωρεί στην αιωνιότητα !

2.  Ο Επανευαγγελισμός του Γένους των Ελλήνων.

Αλλά την 25ην Μαρτίου εορτάζομεν και τον Επανευαγγελισμόν του Γένους των Ελλήνων.

Λέγοντες Ευαγγελισμόν ενός ΄Εθνους εννοούμε το ευ-άγγελμα, τα χαρμόσυνα νέα, την ευλογία του ΄Εθνους, από τον Θεόν ή τους Διακόνους Αυτού (Άγγελοι, Προφήτες, Απόστολοι, Πατέρες, Αρχιερείς), όπως το ΄Εθνος :

-Αποτινάξη ζυγόν δουλείας και ανακτήσει την Ελευθερίαν του.

-Αναλάβη Οικουμενική αποστολή διαδόσεως του Λόγου του Θεού τουτέστιν εξανθρωπισμού της Οικουμένης.

-Εκτελέση ό,τιδήποτε διαταχθεί από τον Θεόν («Τάδε λέγει Κύριος»).

Το Ελληνικόν ΄Εθνος, από της ιστορικής εμφανίσεώς του, ευαγγελίσθηκε τρεις φορές :

1ος: Μυστικός Ευαγγελισμός Προ Χριστού.

Το Έθνος των Ιώνων/Ελλήνων ή Ιαβανών (κατά την Παλαιά Διαθήκην), δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου:

.Κατέκτησε  όλα τα έθνη του τότε γνωστού κόσμου, όχι μόνον δια της στρατιωτικής του ισχύος, αλλά και πνευματικώς, προπαρασκευάσας την Οικουμένη, ώστε να δεχθεί τον Λόγον του Αληθινού Θεού.

.Γίνεται ο πνευματικός διδάσκαλος του Κόσμου. Αυτό το κολοσσιαίο έργο του εξανθρωπισμού της Οικουμένης ήταν αποτέλεσμα της θείας θελήσεως καθ΄ όσον η θεία Πρόνοια, κατά τον  Άγιον Νεκτάριον,

«…αναδεικνύει τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα έτερον Ιησούν του Ναυή, ίνα υποτάξει πνευματικώς τα ΄Εθνη και προπαρασκευάση αυτά δια της σοφίας και επιστήμης, μεταδίδων εις αυτά το Ελληνικόν πνεύμα... όπως δια της φιλοσοφίας το Ελληνικόν ΄Εθνος συνδράμη και συντελέση εις την πλήρωσιν της θείας βουλής και αναμορφώσεως και αναπλάσεως του ανθρωπίνου γένους » (Περί Αθανασίας Ψυχής και Μνημοσύνων, σ. 73-74).

Το ότι ο χαρακτήρ του Ελληνισμού είναι Θεόμορος και Οικουμενικός, πιστοποιείται από αναρίθμητα ιστορικά στοιχεία και μαρτυρίες. Ενδεικτικώς αναφέρονται :

«Σε ένα μικρό λαό, δόθηκε άλλοτε από Θεού η εντολή να δημιουργήσει τις βάσεις και τις αρχές κάθε ανθρώπινης προόδου. Και ο λαός αυτός είναι ο Ελληνικός» (Βλάσιος Πασκάλ, 1623-1662, Επιφανής Γάλλος φιλόσοφος και φυσικομαθηματικός).

«Δεν υπάρχει τίποτε εις τον Ελληνικόν Πολιτισμόν που να μην φωτίζει τον δικό μας Πολιτισμό» (Will Durant,  Παγκόσμια Ιστορία Πολιτισμού, Εκδ. Αφοι Σπυροπούλου, σ. 6).

«... Η Ελληνική φιλοσοφία προπαρασκευάζει προοδοποιούσα τον υπό Χριστού τελειούμενον... Εδόθη δε αύτη προηγουμένως τοις ΄Ελλοισιν πριν ή ο Κύριος καλέσαι τους ΄Ελληνας. Επαιδαγώγει δε αύτη το Ελληνικόν, ως ο Νόμος τους Εβραίους, εις Χριστόν» [Κλήμης, Στρωματείς, 6, 8 ΒΕΠΕΣ, 8 (202) 33/Ι5, ΒΕΠΕΣ, 7, 245].

2ος:  Διάδοση της Χριστιανικής Πίστεως.

Το Ελληνικόν ΄Εθνος ευλογείται δια δευτέραν φοράν, όταν ο Κύριος αποκαλύπτει Εαυτόν στους προγόνους μας, και τους αναθέτει το έργον της διαδόσεως του Λόγου Του.

«Ήσαν δε μερικοί ΄Ελληνες που είχαν ανεβή να προσκυνήσουν κατά την εορτήν. Αυτοί λοιπόν ήλθαν προς τον Φίλιππον και του είπαν. Θέλομεν τον Ιησούν ιδείν... Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ: 12/20-24).

«Οι θείοι λόγοι του Σωτήρος, μας λέγει ο ΄Αγιος Νεκτάριος, όταν του ανήγγειλαν ότι εζήτησαν να τον ιδούν οι ΄Ελληνες, τώρα εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου είχαν ένα βαθύ νόημα. ΄Ηταν λόγοι προφητικοί, πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων. Οι ΄Ελληνες αυτοί, ενώπιον του Χριστού, ήσαν αντιπρόσωποι ολόκληρου του Ελληνικού ΄Εθνους. Στην παρουσία τους διέκρινε και ανεγνώρισε ο Ιησούς το ΄Εθνος, στο οποίο επρόκειτο να δοθεί η ιερή παρακαταθήκη για την διαφύλαξη χάριν της ανθρωπότητος» (Άγ. Νεκτάριος, Περί Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν, σ. 15).

Αλλωστε, είχε προηγηθεί, κεκρυμμένως, η Θεία Βουλή του Κυρίου για τους ΄Ελληνες. Πότε συνέβη αυτό;

Ο Ιησούς διδάσκοντας την παραβολήν του αμπελώνος λέγει εις το ακροατήριον: «Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθεί από σας (εννοεί τον Παλαιό λαό Ισραήλ), η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε ΄Εθνος το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της ...» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Και αφού ο Λόγος του Θεού ουδέποτε εκπίπτει, ποιο ήταν το ΄Εθνος, το οποίον επροφήτευσε και ευλόγησε τότε ο Ιησούς; Ποιο έθνος απέφερε τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού;

Ήταν το Ελληνικόν Έθνος, διότι:

ØΜε όχημα την Ελληνική γλώσσα, ο Χριστιανισμός διεδόθη στα πέρατα του κόσμου.

ØΗ Ελληνική φιλοσοφική σκέψη απετέλεσε το πνευματικό εργαστήρι του Λόγου του Θεού, στο οποίον έγινε η επεξεργασία, επαλήθευση και διατύπωση των δογμάτων της Χριστιανικής πίστεως (Χριστιανική Θεολογία).

ØΣτην Ελληνική/Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) συγκροτήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι, οι οποίες θέσπισαν τα Δόγματα της Παγκόσμιας Χριστιανικής Πίστεως (Ορθοδοξία). Μισή χιλιετία αργότερα, βρέθηκαν οι Σχίστες της πίστεως (αιρετικοί παπικοί και πολυκέφαλοι διαμαρτυρόμενοι/προτεστάντες) που αμφισβήτησαν  και απέρριψαν τα καθολικώς παραδεδεγμένα Δόγματα της Εκκλησίας.

ØΤο Ελληνικόν Εθνος, αξιώθηκε να μεγαλουργήσει με την Αυτοκρατορία του, δώρο από τον Τριαδικό Θεό, επί 1000 περίπου χρόνια.

ØΣτην Ελληνική Αυτοκρατορία γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και πέθαναν πλείστοι ΄Αγιοι και μάρτυρες της Χριστιανικής πίστεως.

ØΚαθ’ ομολογίαν των αιρετικών παπικών:

«Οι ΄Ελληνες είναι οι πρωτότοκοι της Χριστιανικής Εκκλησίας, υιοί και Πνεύμα Θεού εστίν το λαλούν εν αυτοίς» (ομολογία Βενετών το 1438, μετά παρακολούθηση θείας λειτουργίας Ορθοδόξων Ελλήνων από την οποία έμειναν άφωνοι – Ιστορία Βυζαντινή, Δούκας, σ. 213).

ØΗ Ελλάς προετοιμαζομένη και αναζητούσα την χάρι είναι ήδη έργον της Χάριτος (Ηθική και Θρησκ. Εγκυκλ., τ. 5ος, 1964, σ. 653).

3ος: Εθνική Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821.

Εξ αιτίας της αμετανοησίας, αποστασίας και απιστίας προς τον Θεόν και των αδικαιολόγητων εναγκαλισμών, μιας ομάδος Ελλήνων αξιωματούχων με τους Φραγκοπαπικούς Λατίνους, κατά τους τελευταίους χρόνους προ της αλώσεως, απωλέσαμε την Ευλογία-Προστασία του Θεού.

Το προειδοποιητικό κτύπημα για τις ανομίες μας, είχε έλθει το 1204, από τους μισέλληνες Φράγκους και Λατινογενείς, οι οποίοι αφού άλωσαν την Πόλη, κατέλυσαν το κράτος και προέβησαν σε σφαγές των Ελλήνων και λεηλασίες του Ελληνικού/Ρωμαίϊκου πλούτου, χωρίς προηγούμενο και επόμενο. Από αυτό το φοβερό αντιχριστιανικό κτύπημα των αμετανόητων φραγκοπαπικών, ποτέ δεν συνήλθε η Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα να έλθει η αποφράς ημέρα της 29ης Μαϊου 1453, ως φυσιολογικό επακόλουθο, κατά την οποία, η Πόλη, η Κωνσταντίνου-Πόλις, έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Με την πτώση της Πόλεως, αφαιρέθηκε η δόξα που είχε δοθεί στο Ελληνικό ΄Εθνος, ως κορύφωση του δευτέρου Ευαγγελισμού (όπως είχε γίνει πολύ παλαιότερα με τον παλαιό λαό Ισραήλ) και η Ελλάς παρεδόθη στο σκοτάδι τεσσάρων αιώνων δουλείας στους Τούρκους.

Όμως, το γένος των Ελλήνων, χαλυβδούμενο μέσα στις σκληρές και μακροχρόνιες δοκιμασίες της Τουρκικής σκλαβιάς, μετανοεί και δια τούτο ο Θεός αναγγέλλει και πάλι, δια του Αρχιεπισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού, την απόφασή Του να ελευθερώσει το Γένος από τους Τούρκους.

«Πολυαγαπημένοι μας αδελφοί, ο Κύριος ο οποίος ετιμώρησε τους πατέρες μας και τα τέκνα των, σας αναγγέλλει δια του στόματός μου το τέλος των δακρύων και των δοκιμασιών... Στρατιώται του Σταυρού, ότι καλείσθε να υπερασπισθείτε είναι αυτό τούτο το θέλημα του Ουρανού.  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να είσθε ευλογημένοι  και συγκεχωρημένοι από πάσας τας αμαρτίας σας» [Διακήρυξη του Γερμανού προς τον κλήρον και τους πιστούς επαναστάτας, η οποία εξεφωνήθη εντός της μονής των Αδελφών της Λαύρας του όρους Βελιά την 8ην  (20ην Μαρτίου 1821)].

Αυτή η Τρίτη Ευλογία του Θεού από τον Αρχιερέα Γερμανό (και οι ιερείς κατά τους Πατέρες δεν λέγουν τα εαυτών, αλλά μεταφέρουν τα ρήματα του Κυρίου), αποτελεί το νέον ευάγγελμα, της Εθνικής Παλιγγενεσίας , τον Επανευαγγελισμό του Ελληνικού ΄Εθνους.

Έτσι εφθάσαμε στην Εθνική μας Επανάσταση του 1821.

3. Ποια ήσαν τα αίτια της εκρήξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821;

Βασικώς, συνοψίζονται σε τρία (3):

1ο/ Η διατήρηση του αδιασπάστου της Εθνικής Συνειδήσεως των Ελλήνων.

Η ζωή του Ελληνικού ΄Εθνους δεν διεκόπη την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαϊου 1453. Η απελευθερωτική δάδα του Γένους είχε ανάψει, κατά τρόπο ακατάληπτο από τους αχνούς του αίματος των μαρτύρων-υπερασπιστών της Κωνσταντινουπόλεως. Αυτό το αίμα των Ελλήνων/Ρωμηών, την συντηρούσε κατά την διάρκεια της μακραίωνης δουλείας. Τούτο προκύπτει από πάρα πολλά ιστορικά στοιχεία. Θα αρκεσθούμε σε δύο, τα οποία θεωρούμε από τα πιο χαρακτηριστικά:

α. Στην απάντηση του Κολοκοτρώνη προς τον Άγγλο ναύαρχο Χάμιλτον, ο οποίος προσεφέρθη να μεσολαβήσει προς συμβιβασμό με τους Τούρκους:

«Αυτό Καπετάν ΄Αμιλτον δεν γίνεται ποτέ. Ελευθερία ή Θάνατος. Εμείς ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Αλλους έκαψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί, και άλλοι καθώς εμείς εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά σε γενεά. Ο Βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήσαν πάντοτε ανυπότακτα».

Σε ερώτηση του Χάμιλτον περί ποίου Βασιλέως, ποίας φρουράς και ποίων φρουρίων ομιλεί, απήντησε:  «Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφται, τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα Βουνά».

β. Στο εγερτήριο σάλπισμα του Αλέξανδρου Υψηλάντου της 24ης Φεβρουαρίου 1821, αναφέρονται μεταξύ των άλλων:

«Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νεόυ, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι ΄Ελληνες την Ελευθερία εις την κλασσικήν γην της Ελλάδος.  Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών. Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι δια να μας αφήσωσιν εις την Ελευθερίαν, επολέμησαν και απέθανον εκεί. Το αίμα  των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Θηβαίου Επαμεινώνδου και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους Τριάκοντα Τυράννους, εις εκείνας του Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων οίτινες κατέκοψαν τοσάκις αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαρωτέρους και ανανδρωτέρους απογόνους πρόκειται εμείς σήμερον να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου».

Και επισφραγίζει ο Κων. Παπαρρηγόπουλος:

«Η Εθνότης διετηρήθη τοσούτον αναλοίωτος καθ΄ όλον το διάστημα της Οσμανικής Κυριαρχίας, ώστε δυνάμεθα να είπωμεν ότι το Εθνος το διενεργήσαν την τελευταίαν επανάστασιν ουδαμώς, κατά τα συστατικά αυτού, διέφερε του ΄Εθνους, το οποίον ηναγκάσθη να υποκύψει εις τον ζυγόν. Το ΄Εθνος του 1821 ήτο το αυτό ΄Εθνος του 1453» (Κ. Παπαρρηγόπουλου, Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, τ. 5ος, σ. 356).

2ο/ Η ψυχική σύσταση και ο χαρακτήρ του ΄Ελληνος.

Τα βασικά γνωρίσματα του χαρακτήρος του ΄Ελληνος τα οποία διετηρήθησαν κατά την ιστορικήν πορείαν του, και επιβίωσαν με την Χάριν του Θεού, μέσα από τα διαχρονικά ελαττώματά του, είναι τα εξής:

α. Η φιλοπατρία.

Δια τον Ελληνα η φιλοπατρία είναι η πρώτη αρετή. Ανέκαθεν ο ΄Ελλην θεωρούσε την υπεράσπιση, την ασφάλεια και την ακεραιότητα της πατρίδος του ως ένα από τα ελάχιστα  άμα και μέγιστα χρέη του.

«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης» (ΟΜΗΡΟΣ)

(Ένα θεϊκό σημείο είναι το άριστο όλων, να αντιμετωπίζετε τους εχθρούς μαχόμενοι υπέρ της πατρίδος).

«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά Θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι» (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)

(Και από την μητέρα και από τον πατέρα και από όλους ανεξαιρέτως τους άλλους προγόνους, η Πατρίς είναι το πολιτιμότερον και σεβαστότερον και αγιώτερον και εις ανωτέρα μοίρα και κατά την κρίση των Θεών και κατά την γνώμην των συνετών ανθρώπων).

β. Το φιλελεύθερον και ανυπότακτο πνεύμα του.

Η Ελευθερία εκπηγάζουσα από τον εσωτερικό κόσμο του ΄Ελληνος και χωρίς να συγχέεται με την αχαλίνωση ακράτεια, την ασυδοσία και τον σύγχρονο πολιτικοποιημένο (ψευδο) φιλελευθερισμό, ακεραιούτο στην έκφραση και τους τρόπους ζωής των Ελλήνων. Στέρηση αυτής της Εθνικής Ελευθερίας σήμαινε απώλεια των αγαθών και αξιών (πολιτικών-ηθικών-κοινωνικών), τα οποία αποτελούσαν διαρκείς στόχους των Ελλήνων στην μακραίωνα ιστορία του πολιτικού και κοινωνικού βίου τους.

Επειδή τα κορυφαία αγαθά του πολύμορφου Φιλελευθερισμού ήσαν συνδεδεμένα με την ύπαρξη του ΄Εθνους, για τον λόγο αυτό, υπήρξαν διαχρονικώς καθολικές ή τοπικές του Γένους αντιστάσεις, με αμέτρητες εκατόμβες στον βωμό της Ελληνικής Ελευθερίας.

γ. Η Ορθόδοξη πίστη του.

Μέσα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, συντηρήθηκε το φρόνημα και το ηθικό του σκλαβωμένου λαού και διαφυλάχθηκαν οι Εθνικές παραδόσεις. Ποτέ δεν έπαψαν να ελπίζουν οι ΄Ελληνες, ότι κάποτε ο Θεός τους, θα ευδοκούσε για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού.

Με το ακλόνητο και απροσπέλαστο ανάχωμα της Ορθοδόξου Πίστεως (παρά τα κατά καιρούς ρήγματα και τις αλλαξοπιστίες, τους βιαίους εξισλαμισμούς και τους επώδυνους συμβιβασμούς ακόμη και εθελούσιους εξισλαμισμούς), συγκρατήθηκαν αδιάσπαστοι οι κοινωνικοί ιστοί και δομές του Γένους, με αποτέλεσμα η Εκκλησία συμπάσχουσα με τους πάσχοντες δούλους, να προετοιμάσει το ΄Εθνος μαζί με τις άλλες δυνάμεις του, για την Επανάσταση του 1821.

δ. Η φιλοσοφική τάση τού Έλληνος (αποτέλεσμα του φιλελευθέρου πνεύματος).

Ο ΄Ελλην όντας φιλελεύθερος, έβλεπε ότι ακόμη και οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του για την οντολογική αλήθεια, προσέκρουαν στην αλλοδοξία και το βαρβαρικό πνεύμα του κατακτητού. Ήταν αδύνατο λοιπόν, να δεχθεί επί μονίμου βάσεως  και χωρίς αντιρρήσεις την παρουσία, του πνευματικού βαρβαρισμού των Τούρκων που αποτελούσε ανάχωμα και ανυπέρβλητον εμπόδιον στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του.

ε. Ο Φιλόδοξος, πολυμήχανος και δημιουργικός χαρακτήρ του ΄Ελληνος.

Σε καθεστώς δουλείας, παύει κάθε φιλοδοξία και εμποδίζεται κάθε ελεύθερη δημιουργία. Έτσι, ο ατίθασος πολυμήχανος και δημιουργικός ΄Ελλην διαπιστώνοντας τις προθέσεις και ανιχνεύοντας τον χαρακτήρα του κατακτητού, ανέμενε την ευκαιρία για να απαλλαγεί από εκείνους που έθεταν φραγμούς στα κοινωνικά του οράματα, στις επαγγελματικές του φιλοδοξίες, στις πνευματικές του δημιουργίες, αφού όσα έπραττε ευρισκόμενος υπό ζυγόν, διηθούντο, ηλέγχοντο και έπρεπε να τυγχάνουν της εγκρίσεως του απολίτιστου, μονόχνωτου και αλλόδοξου Ασιάτη τυράννου.

Συμπερασματικώς, ο ΄Ελληνας ήταν αδύνατο να δεχθεί επ’ άπειρον την Τουρκική τυραννία, να αφομοιωθεί ή να μεταλλαχθεί, έστω,  από τον βάρβαρο, άπιστο, αιμοσταγή και απολίτιστο Τούρκο.

3ο/ Ο Ελληνο-Χριστιανικός Πολιτισμός (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) στηριζόμενος στην ιδέα του Θεανθρωπισμού.

α. Ο ΄Ελλην από την φύση του ρέπει προς την φιλαλληλία και την αυτοθυσία χάριν των άλλων. Έτσι το Γένος μας πρώτον, ανεγνώρισε ότι πέραν του ηρωϊσμού υπάρχει η θυσία για τον αδελφόν και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αυτή η ανθρωπιστική ιδέα της θυσίας που χαρακτηρίζει τους ΄Ελληνες,  για άλλους λαούς είναι ακατάληπτη.

β. Σε κρίσιμες στιγμές του έθνους μας, ο Χριστιανισμός διέσωσε τους ΄Ελληνες, καθιστών την Ελληνικήν ψυχήν ρωμαλέαν, όταν οι βάρβαροι επήρχοντο κατά κύματα για να συντρίψουν την φυλή μας. Διά της Χριστιανικής πίστεως, υπέρ της οποίας εμάχοντο, οι ΄Ελληνες, και υπό την σκέπην της Παναγίας μας, καθαίρεσαν την αλαζονείαν της Ανατολής, εταπείνωσαν τους Βαρβάρους του Βορρά, εξουθένωσαν την ματαιοδοξία της αιρετικής Δύσεως και απεμάκρυναν την δουλικότητα του Νότου.

Όλα αυτά συνέβησαν διότι, ο  Ελληνισμός εχάρισε στην ανθρώπινη ψυχή τον ανδρισμόν και ο Χριστιανισμός την καρδιακήν αγάπην.

Να γιατί  δεν αφιστάμεθα της πραγματικότητος όταν λέμε πως το πνευματικό μεγαλείο του ΄Εθνους μας, συνίσταται από δύο κυρίως πράγματα:

1/. Το Ελληνικόν Πνεύμα.

2/. Την Χριστιανική (Ορθόδοξη)  Πίστη.

Οι ΄Ελληνες απέρριψαν από την πρώτη στιγμή της υποδουλώσεώς τους το Ανατολίτικο Πνεύμα του ραγιαδισμού, του βαρβαρισμού και της ψυχικής τους μεταλλάξεως (συνεχή επαναστατικά κινήματα αν και απετύγχανον ή κατεπνίγοντο στο αίμα – Διατήρηση της Ελληνικότητάς τους και της Πίστεως των Πατέρων τους).

Υπομένοντας και επιμένοντας, με καρτερικότητα, παρά τις χιλιάδες βιαίων και μη, εξισλαμισμών, έφθασαν στον κατάλληλο καιρό, και κατάφεραν, μετά από πολλές δοκιμασίες, να αποτινάξουν τον ζυγό του κατακτητού, γιατί πίστευαν πως αγωνίζονται, εκτός των άλλων, για τους αδελφούς τους συνέλληνες και ότι στον αγώνα τους είχαν την βοήθεια του Δικαιοκρίτη Θεού και την προστασίαν της υπερμάχου Στρατηγού, της Υπεραγίας Θεοτόκου.

4.  Ποιος είναι ο χαρακτήρας και το αληθινό νόημα της Επαναστάσεως του 1821;

Πολλοί «Ιστορικοί» και μελετητές, βλέπουν στην Επανάσταση του 21 οικονομικά συμφέροντα, ιστορικές νομοτέλειες και ταξικούς αγώνες, εναντίον των κοτζαμπάσηδων και των δημογερόντων. Όλοι αυτοί μιλάνε για την απομυθοποίηση της Ιστορίας μας, στηριζόμενοι στην υλιστική ερμηνεία της, δια της διεθνιστικής θεωρίας του Μαρξισμού.

Αποτελεί βαρυτάτη ύβρι για τον αγώνα της Εθνικής ανεξαρτησίας, η θεωρία του «Ιστορικού υλισμού». Ύβρι για τους τότε άρχοντες και τον Ελληνικό λαό.

Οι ευκατάστατοι Μωραΐτες προεστοί, με τα όποια μελανά σημεία Εθνικο-Οικονομικο-Θρησκευτικής συμπεριφοράς, και αν τους κρίνουμε, κατά την διάρκεια της μακραίωνης δουλείας των Ελλήνων, ουδέποτε θα ετίθεντο επικεφαλής ενός αγώνος που θα εστρέφετο εναντίον τους. Και ο λαός δεν θα επολέμει  υπό τας διαταγάς εκείνων τους οποίους θα ήθελε να εξοντώσει. Διότι ποιοί ήσαν οι οπλαρχηγοί καθ’ όλην την διάρκειαν του αγώνος; Αυτοί οι «Κοτζαμπάσηδες», οι «αιμοπόται του ραγιά», οι «τουρκολάτρες», όπως τους αποκαλούν κάποιοι ανιστόρητοι «Ιστορικοί» της Επαναστάσεως.

Υπήρξαν βεβαίως, και εξαιρέσεις, μερικές κηλίδες στην Ιστορία μας, κατά την διάρκεια της δουλείας των 400 χρόνων. Αυτές χάθηκαν μέσα στον πάναγνο καθολικό ξεσηκωμό. Και αν δεν εξαφανίσθηκαν, αποτελούν διαχρονικό παράδειγμα προς αποφυγή και μη επαναλήψεως των σφαλμάτων (ακόμη και εγκλημάτων) του παρελθόντος.

Οι Δεληγιάννηδες στα Λαγκάδια και την Καρύταινα, οι Παπατσώνηδες στην Τριφυλλία, οι Σισίνηδες στην Ηλεία, οι Παπαδιαμαντόπουλοι στην Αχαΐα, οι Νοταραίοι και οι Ρέντηδες στην Κορινθία, οι Μαυρομιχάληδες στην Μάνη, οι επίσκοποι, ο ΄Ανθιμος Ελών και ο Βρεσθένης Θεοδώρητος και τόσοι άλλοι προεστοί και εκκλησιαστικοί ηγέτες!

Αυτούς τους νοικοκυραίους του Μωριά, χαρακτηρίζουν ως εχθρούς όχι των Τούρκων, αλλά του εαυτού των!!

Η Επανάσταση του 1821 ήταν ένας καθολικός ξεσηκωμός του Γένους, ήταν Εθνικοαπελευθερωτική Εξέγερση, ήταν Εθνική Επανάσταση «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία!».

Αποδεικτικά στοιχεία – Μαρτυρίες.

Υπάρχουν πλείστα . Ας σταχυολογήσουμε μερικά:

1/. Η Α΄ Εθνική  Συνέλευση της  Επιδαύρου διακηρύσσει : «Ο κατά των Τούρκων πόλεμος ημών μακράν του να στηρίζεται τις αρχάς τινάς δημαγωγικάς και στασιώδεις... είναι πόλεμος Εθνικός πόλεμος ιερός του οποίου μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής, τα οποία από ημάς μόνον η σκληρά και απαραδειγμάτιστος των Οθωμανών τυραννία, επροσπάθησε με βία να αφαιρέσει και εντός του στήθους ημών να τα πνίξη».

2/. Και την πρωτοχρονιά του 1822, η ίδια Εθνική Συνέλευση κηρύσσει την Εθνική ανεξαρτησία «Εν ονόματι της Αγίας και αδιαιρέτου Τριάδος. Το Ελληνικόν ΄Εθνος το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύτει σήμερον δια των νομίμων παραστατών του, εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν».

3/. Ο Λόγος  του στρατηγού Θ. Κολοκοτρώνη προς τους νέους εις την Πνύκα (Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων):

«΄Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την Επανάσταση δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα», αλλά ως μια βροχή έπεσε σ΄ όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί, οι προεστοί και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση.

4/. Τα Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη.

«Παίρναν οι Τούρκοι μιαν πέτρα και βαίνον εις το μέτωπον και στ’ άλλο χέρι το σπαθί και κάμαν πλήθος γερούσια αναντίον των Ελλήνων και όλο σκοτώνοντας χωρίς να βάλουν αποτέλεσμα. Ότι τότε οι ΄Ελληνες ορκίστηκαν να δουλέψουν δια θρησκεία και πατρίδα και δεν τους κόλλαγε μολύβι, ούτε σπαθί».

«Και όσο αγαπώ την πατρίδα μου, δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Νάρθη ένας να μου πη ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι και αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά με θρέφει. Αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά, δέκα μάτια νάχω στραβός θε νάμαι. Και η πατρίδα είναι πάνω από το βασιλειά, γιατί όταν χαθή η Πατρίδα  μου ούτε αυτός μ΄ έχει υπήκογόν του, ούτε εγώ βασιλέα».

5/. Η Διακήρυξη του αρχιεπισκόπου Πατρών Γερμανού προς τον κλήρον και τους πιστούς της Πελοποννήσου (Μονή των αδελφών της Λαύρας, 17 ή 8/20 Μαρτ. 1821).

6/. Η Διακήρυξη αρχιεπισκόπων – προεστών στην Πλατεία Αγ. Γεωργίου, προς τους Προξένους των Ευρωπαϊκών χωρών στην Πάτρα αμέσως μετά την κήρυξη της Επαναστάσεως (23-3-1821).

«Ημείς το Ελληνικόν ΄Εθνος των Χριστιανών, βλέποντες ότι μας καταφρονεί το Οθωμανικόν γένος και σκοπεύει όλεθρον εναντίον μας, πότε μ’ ένα και πότε μ’ άλλον τρόπον, απεφασίσαμεν σταθερώς, ή ν’ αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν. Και τούτο ένεκα βαστούμεν τα όπλα εις χείρας, ζητούντες τα δικαιώματά μας. Οντες λοιπόν βέβαιοι, ότι όλα τα Χριστιανικά βασίλεια γνωρίζουν τα δίκαιά μας, και όχι μόνον δεν θέλουν μας εναντιωθή αλλά και θέλουν μας συνδράμει, και ότι έχουν εις μνήμην ότι οι ένδοξοι προγονοί μας εφάνησαν ποτέ ωφέλιμοι εις την ανθρωπότητα, δια τούτο ειδοποιούμεν την εκλαμπρότητά σας και σας παρακαλούμεν να προσπαθήσετε, να είμεθα υπό την εύνοιαν και προστασίαν του μεγάλου τούτου κράτους».

+ Π.Π. Γερμανός

+ Κερνίτσης Προκόπιος

Ανδρέας Λόντος

Βενιζέλος Ρούφος

Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος.

«Η Ελληνική Επανάστασις μήτε τον απολιτισμόν ή τον δεσποτισμόν επεχείρησε να χαλινώση μήτε το κυβερνητικό είδος του τόπου ν’ αλλάξη, μήτε τους μητροπολιτικούς δεσμούς να διαρρήξη. Επεχείρησε εγχείρημα δεινότερον και ενδοξώτερον:

Να εξώση δια των όπλων εκ της Ελλάδος ξένων και αλλόθρησκον φυλήν, ήτις δια των όπλων ηχμαλώτισαν αυτήν προ αιώνων και μέχρι τέλους την εθεώρει αιχμάλωτον και υπό την μάχαιράν της» (Σπυρ. Τρικούπης, Σύγχρονος της Επαναστάσεως Ιστορικός, τ. Δ, Επίλογος, σ. 359).

Η Ιστορία δίδει την απάντηση στους υβριστάς της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821, πάσης αποχρώσεως, ήτοι διεθνιστές, εθνομηδενιστές, ορθολογιστές, διαφωτιστές-σκοταδιστές, νεομπολσεβίκους-νεοσταλινικούς, φραγκοπαπικούς, ταλμουδιστές, τέκτονες και λοιπούς αποκρυφιστές, ανθέλληνες και μισέληνες….

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΡΩΜΑΙΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΑΣ! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ!

Ελληνόπουλο μην ξεχνάς…..Αυτά είναι τα απαράγραπτα ιστορικά, αρχαιολογικά, γεωγραφικά, πολιτισμικά και Εθνολογικά όρια της Ελληνικής/ Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας μας, της Ρωμανίας μας!!!

Συνεχίζεται

---

1