ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΝΤΟΣ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΜΕΡΟΣ 1ον

Α. ΓΕΝΙΚΑ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Το πρωΐ της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιον (δηλαδή στις 9 Οκτωβρίου 1831), εδολοφονήθη στο Ναύπλιον ο Εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, ενώ μετέβαινε από το ταπεινό Κυβερνείο του, για να παρακολουθήσει την Κυριακάτικη θεία λειτουργία στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, όπως έκανε σ᾿ όλη την ζωή του, ως πιστὸς Ρωμηός/Ορθόδοξος Έλλην.

2. Όπως κάθε χρόνο έτσι κι’εφέτος, πιθανώς να αφιερωθούν μερικά λεπτά για υπόμνηση και μόνον, του τραγικού εκείνου γεγονότος, από τα ΜΜΕ ή το πιθανώτερον δι’ημάς, να αναφερθεί απλώς σαν ένα συμβάν, στην εκπομπή «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ». Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται, περί επισήμου αναφοράς από την κυβέρνηση, και παρουσιάσεως των αληθινών αιτίων και λεπτομερειών της συνωμοσίας σε βάρος του Εθνικού κυβερνήτου, αν και η ημερομηνία αυτή, θα έπρεπε να είχε αναδειχθεί ως αποφράδα για το έθνος, με ανάλογη σημασία εκείνης της 29ης Μαΐου 1453.

Τότε (1453) έπεσε η Πόλη μας, η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας μας. Το 1831 έπεσε η εθνική «δρυς» και ελπίδα της Ρωμηοσύνης, ο κυβερνήτης των Ελλήνων, δολοφονημένος από επίορκους και εξωμότες Έλληνες. Δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος μέσα σε τρία χρόνια διακυβερνήσεώς του:

.Άλλαξε την μορφήν του ελευθέρου κρατιδίου που ονόμασαν «Ελλάδα» και από δουλοπαροικία ρακένδυτων, αγράμματων και αποκαμωμένων/απογοητευμένων ραγιάδων, την μεταμόρφωσε σε ευνομούμενη μικράν πολιτείαν υπερήφανων, ελευθέρων και αισιόδοξων για το μέλλον τους, Ορθοδόξων Ελλήνων.

.Ειργάζετο μυστικώς και με τον τρόπον που εγνώριζεν όσον κανείς άλλος, ως έμπειρος διπλωμάτης, για την σταδιακήν απελευθέρωση των υπό Οθωμανική κατοχή ευρισκομένων λοιπών ελληνικών εδαφών και το σπουδαιότερον: Για την Ανασύσταση/Ανάσταση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας μας.

3. Η εμπειρία των παρελθόντων ετών για τέτοιες επετείους (ζοφερών ή θριαμβευτικών γεγονότων), καθώς και οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι αχυράνθρωποι του Συστήματος που διοικούν ως εντολοδόχοι την Ελλαδική χρεο-δουλοπαροικία των δανειστών-δυναστών μας, από το 1832 μέχρι σήμερα, με δύο-τρεις φωτεινές εξαιρέσεις, μας δίδουν το δικαίωμα να ισχυρισθούμε ότι, εάν τελικώς το επίσημο κράτος (ολιγώτερον πιθανόν), αναφέρει έστω και ακροθιγώς το θέμα της δολοφονίας του Καποδίστρια ή ακούσουμε/διαβάσουμε κάτι από τα ΜΜΕ:

α. ΟΥΔΕΝ θα λεχθεί για την συνωμοσία που έγινε από τους Αγγλογάλλους «προστάτες» και «συμμάχους» μας, προκειμένου να «βγει από την μέση», ο ενοχλητικός Ρωμηός/Έλλην Ιωάννης Καποδίστριας.

β. ΟΥΔΕΝ θα ακουσθεί για την πληθώρα των ωτακουστών και εμμίσθων πρακτόρων του Συστήματος που στρατολογήθηκαν για την οργάνωση της αντικαποδιστριακής εκστρατείας, με συνθήματα όπως «σύνταγμα», εκλογές, δημοκρατία, «κάτω ο τύραννος», κλπ, όταν ακόμη ουσιαστικώς δεν υπήρχε κράτος που να στεκόταν «στα πόδια του», αλλά μία καταχρεωμένη περιφέρεια/απολειφάδι κράτους, καταχρεωμένον και εξαρτημένον από τους δανειστές και «προστάτες» της.

γ. ΟΥΔΕΝ θα θιγεί για τον ρόλον των δυτικόδουλων ελλήνων «διαφωτιστών», και των ξένων μυστικών εταιρειών (τεκτονικών στοών), που διεδραμάτισαν, στην προετοιμασία και εκτέλεση της αποτρόπαιης δολοφονίας.

δ. ΟΥΔΟΛΩΣ θα αναφερθεί τόσον η αντικαποδιστριακή δραστηριότης των δύο επαναστατικών κέντρων Ύδρας και Μάνης, με πρωταγωνιστές τους αδίστακτους κοτζαμπάσηδες, όσον και ο σκοτεινός ρόλος της οικογενείας των Μαυρομιχαλαίων και οι «στενές» σχέσεις τους, με την «Υψηλή Πύλη».

ε. Πιθανώς να επιχειρηθεί η αμαύρωση/συκοφαντία της πολιτικής ιδεολογίας και του έργου του, να γίνει προσπάθεια απενοχοποιήσεως των  Μαυρομιχαλαίων δολοφόνων και ίσως να καθυβρισθεί το όνομα τού κυβερνήτη, με εικασίες και αυθαίρετες εκτιμήσεις περί αντιδημοκράτου, αυταρχικού, ρωσόφιλου, κλπ.

Τέτοιες προσπάθειες, εάν επιχειρηθούν, θα γίνουν, είτε με παρουσίαση στα  ΜΜΕ, κάποιων…απογόνων των Μαυρομιχαλαίων οι οποίοι θα αναμασήσουν την ευνοϊκή για τους «συγγενείς» τους άποψη, είτε με παρουσίαση βιβλίου αθωωτικού για τους δολοφόνους, όπως έγινε με την έκδοση το 1998, και επανέκδοση το 2007, βιβλίου με τίτλον «Αθώοι του αίματος τούτου» του Δημ. Κοκκινάκη («Γυθεάτης»), δια του οποίου επιχειρήθηκε από τον συγγραφέα, ανιστορήτως, ακρίτως και ανιέρως, να αθωώσει τους δολοφόνους και να επιρρίψει τις ευθύνες σε άλλους, υπονοώντας ξένους πράκτορες που έδρασαν μυστικώς, στην τότε πρωτεύουσα του ανεξάρτητου Ελλαδικού κρατιδίου.

 

4. Η αντικαποδιστριακή συνωμοσία των Αγγλογάλλων, είχε εισχωρήσει σε βάθος, με εξαγορά συνειδήσεων ή απειλών για την προσωπικήν τους ζωήν, ακόμη και ανθρώπων του στενού περιβάλλοντος ασφαλείας του κυβερνήτου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν: Ο Νικολέτος, προσωπικός υπηρέτης του Καποδίστρια και οι δύο «έμπιστοι» πολιτιφύλακες Ι. Καραγιάννης και Ανδρέας Γεωργίου, οι οποίοι είχαν ορισθεί, από τον Καποδίστρια, για την παρακολούθηση των κινήσεων των Μαυρομιχαλαίων. Το ΣΥΣΤΗΜΑ, κατάφερε να τους κάνει «όργανά» του και συνεργούς των δολοφόνων.

Μετά την δολοφονίαν του Κυβερνήτου, παρουσιάστηκαν και «μάρτυρες» που κατέθεσαν διφορούμενα πράγματα, προκειμένου να ελαφρύνουν την θέση τουλάχιστον τού ενός από τους δύο δολοφόνους, του Γεωργίου Μαυρομιχάλη (ο άλλος δολοφόνος είχε ήδη λυντσαρισθεί από τους Έλληνες)….Παρά την ύπαρξη  τέτοιων «μαρτύρων», και την «ακτινοβολία» της νομικής υπερασπίσεως των Μαυρομιχαλαίων, ιδιατέρως του Γεωργίου, στο πρόσωπον του ικανώτατου πράκτορος του Συστήματος, του δικηγόρου Εδουάρδον Μέϊσον/Μάσων (Edward Mason), τελικώς ο δολοφόνος Γεώργιος Μαυρομιχάλης, κατεδικάσθη εις θάνατον και εκτελέσθηκε.

5. Τέλος, η προσπάθεια ηρωοποιήσεως της οικογένειας των Μανιατών Μαυρομιχαλαίων του Πετρόμπεη, με το σκεπτικό των αγώνων τους κατά του Οθωμανού κατακτητού, προφανώς αποβλέπει στο να δοθεί άλλοθι και να απενοχοποιήσει τους δολοφόνους. Ταυτοχρόνως, η αποσιώπηση ή αποφυγή απλής έστω αναφοράς, στις «στενές σχέσεις» Πετρόμπεη-Πύλης, της φυλετικής ταυτότητος και του σκοτεινού ρόλου που έπαιξε ο εξωμότης Σουκιούρ μπέης ή Ριαλάμπεης, γιός του Ιωάννη Μαυρομιχάλη, στην εκθρόνιση του άξιου-Ελληνόψυχου ηγεμόνος της Μάνης Θεοδωρόμπεη Γρηγοράκη, προκειμένου να ενθρονισθεί στην θέση του, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, συνιστούν καθ’ ημάς, πράξεις βδελυκτές και εθνικώς απαράδεκτες….

6. Το παρόν αποτελεί αφιέρωμα στην μνήμη του Εθνάρχου, η οποία κατά την άποψή μας, προσβάλλεται βαναύσως, τόσον δια της ΑΛΑΛΙΑΣ της επίσημης πολιτείας, της επίσημης πνευματικής ηγεσίας [Ακαδημαϊκής, Πανεπιστημιακής, Εκκλησιαστικής, Εκπαιδευτικής (μέσης κατωτέρας)], όσον και δια της ΣΙΩΠΗΣ παντός άλλου δυναμένου ως εκ της θέσεώς του, να ενημερώσει τους Έλληνες, και ιδιαιτέρως τους Ελληνόπαιδες, για την φοβερή συνωμοσία κατά του Καποδίστρια, τα αίτια αυτής, αλλά και τους πρωταγωνιστές των δύο κέντρων αντιστάσεως στις κυβερνητικές ενέργειες, την Ύδρα και την Μάνη.

Εδώ και 188 χρόνια αποσιωπάται η ΑΛΗΘΕΙΑ για την δολοφονία του Εθνικού μας κυβερνήτου, όχι για τους δολοφόνους που είναι γνωστοί, αλλά για τα βαθύτερα αίτια, τα πρόσωπα, τις αρχές και εξουσίες, που κρύπτονται πίσω από το αποτρόπαιον έγκλημα της 27ης Σεπτεμβρίου 1831.

Είμαστε σίγουροι ότι, ελάχιστοι γνωρίζουν λεπτομέρειες για τους δολοφόνους, τους ηθικούς αυτουργούς και συνεργούς, συναίτιους και συνειδότες, και την Αγγλογαλλική συνωμοσία, ολίγοι έχουν ενστερνισθεί πλήρως τα βαθύτερα αίτια της δολοφονίας, και οι περισσότεροι απ’ αυτούς, δεν τα έχουν μεταφέρει, ως ώφειλαν, στους Ελληνόπαιδες και σε άλλους συνέλληνες.

Δια ταύτα:

Χρησιμοποιούντες για μία ακόμη φορά, την γλώσσα της ιστορικής αληθείας, υπομιμνήσκομεν στους απανταχού Έλληνες την φοβερή συνωμοσία-προδοσία, κατά του Εθνικού κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια, και προτρέπουμε:

α. Τον συγγραφέα, του προμνησθέντος βιβλίου που επεχείρησε να απενοχοποιήσει τους δολοφόνους ή όποιον άλλον επιχειρήσει κάτι παρόμοιον, να επανεξετάσουν τις θέσεις και τα «επιχειρήματά» τους, ιδιαιτέρως για την οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

β. Τους τυχόν συμφωνούντας με τις απόψεις του συγγραφέως, ή έχοντες αμφιβολίαν για την ευθύνην των Μαυρομιχαλαίων δολοφόνων και των κρυπτομένων όπισθεν αυτών (οπλισάντων τα δολοφονικά χέρια τους), να ερευνήσουν οι ίδιοι, τα προηγηθέντα και ακολουθήσαντα την δολοφονίαν, προκειμένου να επιβεβαιώσουν ή αναθεωρήσουν τις απόψεις τους, τόσον για τους πραγματικούς ενόχους της δολοφονίας, όσον και για τον βίον και πολιτείαν των οικογενειών των Ιωάννη ή Σκυλογιάννη και Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

γ. Τους σημερινούς Μανιάτες, να διερευνήσουν με προσοχή τα όσα θα καταθέσουμε για μία ακόμη φορά (ΣΣ: Διαθέτουμε αμέτρητα άλλα αποδεικτικά στοιχεία), και να επανεξετάσουν την «εθνικήν αναγκαιότητα» της προβολής των Μαυρομιχαλαίων, καθώς και της τοποθετήσεως εικόνων και προτομών τους, σε περίοπτες θέσεις, κατά τις εορτές επί τη επετείω της Εθνεγερσίας του 1821, και μάλιστα την 23ην Μαρτίου εκάστου έτους, δίπλα στις εικόνες και προτομές των αληθινών ηρώων και εθνομαρτύρων του Ελληνικής Επαναστάσεως ..

Β. ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΓΛΟ-ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ, ΣΥΝΕΡΓΟΥΣ, ΣΥΝΑΙΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΟΤΕΣ, ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ (ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΑΛΛΗΝ ΑΡΧΗΝ Ή ΑΡΜΟΔΙΟΝ ΠΡΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ).

1. Η έκθεση για τα γεγονότα — ουσιαστικά το πόρισμα των ανακρίσεων — που ανεγνώσθη από τον Αρ. Μωραϊτίνη, συμβοηθό του Γραμματέα της Δικαιοσύνης, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευση, στις 7 Ιανουαρίου 1832, θεωρεί κέντρο της συνωμοσίας την Ύδρα- κάνει αναδρομή σε όλα τα στασιαστικά κινήματα, ΔΕΝ αναφέρει τίποτα για το ρόλο των Αγγλο-γάλλων και θεωρεί μόνους αυτουργούς τους Γεώργιον και Κων. Μαυρομιχάλη και τους Ι. Καραγιάννη και Ανδρ. Γεωργίου, εντεταλμένους από τον Καποδίστριαν να παρακολουθούν τις κινήσεις των Μαυρομιχαλαίων.

Είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους, παρά τα πολλά και ακλόνητα αποδεικτικά στοιχεία για την ηθικήν αυτουργίαν των Αγγλογάλλων στην συνωμοσία και δολοφονίαν του Εθνάρχου Καποδίστρια, δεν κατεχωρίσθησαν στο πόρισμα, οι εγκληματικές ενέργειες και ευθύνες τους.

Επίσης, παρά τα ακλόνητα στοιχεία για τον σκοτεινό ρόλο της οικογενείας των Μαυρομιχαλαίων, η εξέταση δεν επεξετάθη ούτε στον ρόλο του εξωμότη Σουκιούρ μπέη, γιου του Ιωάννη Μαυρομιχάλη, ούτε στην μοιραία για τον Ελληνισμόν οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, μεταξύ άλλων και λόγω της «υψηλής προστασίας» που ετύγχαναν, από τους Αγγλογάλλους και την «Υψηλή Πύλη».

Οι Αγγλογάλλοι, φερόμενοι τότε, ως προστάτες, του απελευθερωθέντος τμήματος της Ελλάδος, είχαν απειλήσει πως εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο (εμπλοκή τους στην συνωμοσία, με όργανα τους Υδραίους και Μανιάτες), όχι μόνον θα απέσυραν την «προστασίαν» και την υπογραφή τους για δημιουργία ελεύθερου Ελληνικού κράτους (είχε ανακηρυχθεί ήδη αυτόνομο), αλλά θα επενέβαιναν και ενόπλως προς αποκατάσταση της «θιγομένης τιμής» τους.

2. Αυτουργοί και Συναυτουργοί της δολοφονίας του εθνάρχου Καποδίστρια θεωρήθηκαν: Οι δύο Μαυρομιχαλαίοι, Κεχαγιάμπεης (Γεώργιος) και Μουσταφάμπεης (Κωνσταντίνος), καθώς και οι δύο αργυρώνητοι πολιτοφύλακες, Ανδρέας Γεωργίου και Ιωάννης Καραγιάννης. Με την πράξη τους αυτή οι Μαυρομιχαλαίοι, δεν δολοφόνησαν τον Καποδίστρια αλλά την Ελλάδα.

«Κείνοι που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, δολοφόνησαν την Ελλάδα», (Ζαν Εϊνάρ, Γαλλοελβετός τραπεζίτης και φιλέλληνας).

«Ο Κυβερνήτης κέρδισε πολύ μετά τον θάνατό του. Αν σηκωνόταν από τον τάφο του, όλη η Ελλάδα θα 'τρεχε να τον προσκυνήσει» (Ανδρέας Ζαΐμης).

3. Συναίτιοι ή συνειδότες της δολοφονίας φαίνεται να ήσαν και άλλοι εντός και ίσως εκτός του Ναυπλίου· ύποπτοι δε και εξ εκείνων εις τους όποιους ήτο μάλιστα εμπιστευμένη η κοινή ασφάλεια και ευταξία» (Βλ. την έκθεση του Π. Κ., Ένεπεκίδη, σ. 233 - 247).

Στον Πύργο της Ηλείας η Αγγλία είχε τοποθετήσει ως αντιπρόξενό της τον Αναστάσιο Πασχουάλη, όπως αναφέρεται στα έγγραφα, τα εξαιρετικώς πολλά, που σχετίζονται με την κατασκοπευτική του δρά­ση και τις σκοτεινές ενέργειές του. Σε έγγραφο της Γραμματείας της Επικρατείας προς τον επί των Εξωτερικών Γραμματέα της Κυβερνήσεως, της 17 Ιουλίου 1829, από το Άργος, αναφέρεται ότι ο κατά την Ελλάδα έκτακτος Επίτροπος, κατήγγελε «στασιώδεις τινάς πράξεις», που γίνονταν στον Πύργο της Ηλείας. Και βεβαίωνε ότι:

 «οι πρωταίτιοι αυτών των πράξεων συγκρο­τούσαν νυκτερινάς και μυστικάς συνελεύσεις εις του Αναστασίου Πασχουάλη, Αγγλικού Αντιπροξένου την οικίαν, ήτις είναι εν γένει το καταφύγιον όλων, όσους καταδιώκει δι’ ατοπήματα η επιτόπιος αρ­χή».1

4. Αναγκαίοι συνεργοί  ήσαν όσοι ξένοι ή επίορκοι ελλαδίτες συμμετείχαν στην σχεδίαση και οργάνωση της συνωμοσίας και βοήθησαν παντοιοτρόπως στην διάπραξη του Εθνικού κακουργήματος της δολοφονίας του Καποδίστρια, τα ξημερώματα της 27ης Σεπτεμβρίου 1831.

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται, μετά βεβαιότητος, οι: Αλ. Μαυροκορδάτος, Πολυζωΐδης, Κουντουριώτηδες, Ανδρ. Μιαούλης, Κριεζής, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Λυκούργος Κρεστενίτης (γαμβρός του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη), Αντ. Καλαμογδάρτης, Κων. Ζωγράφος, Αναστάσιος Πασχουάλης ή Πασχαλίγκος (αντιπρόξενος των Άγγλων στον Πύργον), Ανδρ. Ζαΐμης, Μπενιζέλος Ρούφος, και πολλοί άλλοι, των οποίων τα ονόματα συμπεριλαμβάνονται στους φακέλους των Γενικών Αρχείων του Κράτους (ΓΑΚ).

Την ενεργό και ηγετική ανάμειξη του Μαυροκορδάτου, ηγετικού στελέχους της αντι-Καποδιστριακής φατρίας στην προετοιμασία της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη της Νεώτερης Ελλάδος, κατήγγειλε στην Ελληνική Βουλή, 26 Ιανουαρίου 1845, παρουσία του Μαυροκορδάτου, ο γνωστός οπλαρχηγός Γρίβας με τα ακόλουθα λόγια:    

«Όποτες είτανε στην Ελλάδα αυτός ο Μαυροκορδάτος, την έφαγε. Όταν τον είδα πρωθυπουργό, ευτύς είπα πάει η πατρίδα. Κι έχει ακόμα πρόσωπο να’ ρχεται μπροστά μας και να μας λέει τα παραμύθια της Χαλιμάς. Ποιός σκότωσε το Καποδίστρια παρ’ αυτός; Και θέλει να μιλάει ακόμα!».2

Και δεν ήσαν λίγοι οι συναίτιοι ή συνειδότες και συνεργοί, αφού τους κοτζαμπάσηδες και πλοιοκτήτες ακολουθούσε μια κουστωδία από υποτακτικούς μισθοφόρους κουμπουροφόρους, ανθρώπους του τότε υποκόσμου, εξαρτημένους εργάτες, αλλά δυστυχώς και από παρασυρμένους αγωνιστές της επαναστάσεως (φιλόδοξους, παραπληροφορημένους, εκβιαζομένους, κλπ.), όπως οι Μιαούλης, Κριεζής, κ.α.

Σε σύγκριση όμως με την παμψηφία σχεδόν του απλού, πενομένου τότε και στηρίζοντος τον κυβερνήτη, Ελληνικού λαού, ήταν μία μικρή μειοψηφία. Αυτή η μειοψηφία ζητούσε Σύνταγμα, Δημοκρατία και Συνταγματική Εθνοσυνέλευση (Κοινοβούλιον), στο όνομα, δήθεν, του Ελληνικού λαού !!!!!!

5. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε δημοτικό τραγούδι, με βάση το δημοτικό μοτίβο, αναφέρονται τρεις (!)  ντουφεκιές (μπιστολιές) με τρία ασημένια βόλια, όπως ακριβώς είχε συμβεί. Σε άλλο όμως, εκτενέστερο δημοτικό τραγούδι με εμφανή λόγια στοιχεία, περιγράφεται με ιστορική ακρίβεια η σκηνή της δολοφονίας, ως εξής:

«Μια Κυριακή ξημέρωσε, να μη είχε ξημερώσει

ο Κυβερνήτης κίνησε να πάει στην Εκκλησία,

στην πόρτα όπου επάτησε, σκύβει να προσκυνήσει,

ο Γιώργης και ο Κωνσταντής δυο μπέηδες της Μάνης,

μια μπιστολιά του ρίξανε, φαρμακερό μαχαίρι.»

6. Υπήρξε Συνωμοσία Ελλήνων για την δολοφονία του Κυβερνήτου, με πυρήνες συνωμοσίας στις «μεγαλοπόλεις» της τότε ελεύθερης Ελλάδας, με βασικό κέντρο την Ύδρα και δύο επαναστατικά κέντρα στην Ύδρα και την Μάνη.

Η Ύδρα και η Μάνη αποτέλεσαν τα σημαντικότερα κέντρα της αντιπολιτεύσεως και από τις αρχές του 1830 η εξουσία του Κυβερνήτη εκεί, ήταν μάλλον τυπική. Περιοχές με προνομιακό οικονομικό και διοικητικό καθεστώς, τόσο κατά την Οθωμανική περίοδο όσο και στην διάρκεια της επαναστάσεως, αποτέλεσαν πηγή εντάσεως και στασιαστικών κινημάτων.

Η Μάνη, προπύργιο της οικογένειας του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, βρισκόταν διαρκώς σε κατάσταση αναταραχής από την άνοιξη του 1830. Σημειώθηκαν αρκετές εξεγέρσεις, με σημαντικότερη εκείνη του καλοκαιριού του 1831, οπότε οι στασιαστές, ανέτρεψαν τον εκπρόσωπον της νόμιμης κυβερνήσεως και ανέλαβαν ετσιθελικώς, την εξουσίαν της Καλαμάτας.

Στην Ύδρα, όπου κυριαρχούσε η οικογένεια Κουντουριώτη, είχαν συγκεντρωθεί οι Μωραΐτες και οι νησιώτες πρόκριτοι, καθώς και ο Αλ. Μαυροκορδάτος. H αντιπολιτευτική τους κίνηση προσανατολιζόταν, στην αρχή τουλάχιστον, στην ανατροπή της καποδιστριακής πολιτικής, με την περιστολή των εξουσιών του Κυβερνήτη και την υπαγωγή του σε «συνταγματικό έλεγχο».

Σε συνταγματικό έλεγχο πως και από ποιους;

Από τους στασιαστές με τους οπλοφόρους του «νηπιώδους όχλου» που αγνόησαν την εμφανή βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των απλών, πενομένων, εξαθλιωμένων αλλ’ υπερήφανων Ρωμηών/ Ελλήνων, που αισθανόταν υπερηφάνεια για τον Καποδίστρια και τον ελάτρευαν σαν πατέρα τους;

Αργότερα αποφασίστηκε η δολοφονία του. Ακραία εκδήλωση των «συνταγματικών», υπήρξε η κατάληψη του ναύσταθμου στον Πόρο από τον Μιαούλη και η πυρπόληση μέρους του ελληνικού στόλου, το καλοκαίρι του 1831.

Αυτή υπήρξε ενέργεια πατριωτισμού ή εσχάτης προδοσίας;

7. Ο …δημοκράτης και «συνταγματικός» Πολυζωΐδης που εξέδιδε την εφημερίδα «ΑΠΟΛΛΩΝ»:3

.Ίδρυσε στήν Ύδρα, με την προτροπή του κόντε Ρώμα, Τεκτονική Στοά, με το όνομα «Ἡρακλῆς», της οποίας ΜΟΝΑΔΙΚΗ αποστολή ήταν η δολοφονία του Καποδίστρια.

.Αποκαλούσε γλοιωδώς, τους Αγγλογάλλους, «μεγαλοδυνάμους προστάτας», έγραφε και διέδιδε ψευδώς και αυθαιρέτως, ότι «το ελληνικόν έθνος δεν επιθυμεί άλλως να κυβερνάται ειμή συνταγματικώς».

.Άρχισε από τον Ιούνιο του 1831, να δημοσεύει στην εφημερίδα του πλαστές αναφορές, με τις οποίες οι κάτοικοι διαφόρων επαρχιών, υποτίθεται, ότι ζητούσαν από τον Καποδίστρια να συγκαλέσει την Εθνοσυνέλευση, με σκοπό την σύνταξη Συντάγματος, όταν ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, η αγάπη και λατρεία των απανταχού της απελευθερωμένης Ελληνικής γης, Ελλήνων, προς τον σεμνόν κυβερνήτη τους.

8. Γνωρίζοντας ο Καποδίστριας από προσωπικές επαφές και εμπειρίες του στην Ευρώπη, την διαβρωτική και αντεθνική δράση της μασονίας και διαβλέψας τον άμεσον κίνδυνον να υπονομευθεί ο αγών των Ελλήνων, άμα τη αφίξει του στην Ελλάδα, προέβη ακόμη και σε προληπτικές ενέργειες κατά των εγχωρίων Μασόνων,4 όπως οι συνωμότες Μαυροκορδάτος και Πολυζωΐδης.

Την 8ην Ιουνίου 1828, απέστειλε προς τα μέλη της κυβερνήσεως και όλους τους δημοσίους υπαλλήλους την υπ’ αριθμ. Αριθ. 2953 Μυστική Εγκύκλιο,5 δια της οποίας, αφού χαρακτηρίζει τις μυστικές εταιρείες εχθρικές και καταστροφικές για όλα τα Ευρωπαϊκά έθνη και την Ελλάδα, τους διατάσσει να υποβάλλουν βεβαιώσεις ότι δεν ανήκουν σε τέτοιες μυστικές και εχθρικές προς την πατρίδα, οργανώσεις;

Αυτή η ένέργεια του Καποδίστρια, εξόργισε ακόμη περισσότερον, τους συνωμότες, οι οποίοι επέσπευσαν τις διεργασίες της δολοφονίας του.

9. Οι κοτζαμπάσηδες, εν οίς και οι Μαυρομιχαλαίοι, απαιτούσαν από τον κυβερνήτη εκτός των άλλων, την συνέχιση της επιρροής που ασκούσαν επί των επαρχιών στην διάρκεια της Οθωμανοκρατίας και την διατήρηση των υπερπρονομίων τους, ήτοι τεράστιες εκτάσεις γης, χρηματοδοτήσεις, να εισπράττουν οι ίδιοι τους φόρους από τους πρώην ραγιάδες συμφυλέτες τους Ρωμηούς/Έλληνες, και να απαλλαγούν οι μπέηδες και οι καπεταναίοι από φόρους.

Στις παράλογες αυτές απαιτήσεις των κοτζαμπάσηδων, οι οποίοι παράλληλα απαιτούσαν «Σύνταγμα» και διενέργεια …ελεύθερων εκλογών, ο Κυβερνήτης, απαίτησε απ’ όλους χωρίς εξαίρεση, την εφαρμογή των νόμων του κράτους, που αφορούσαν μεταξύ των άλλων, στην ισονομίαν, και τον ισοδύναμο καταμερισμό της  δημόσιας γης, μετά σωφροσύνης σ’ όλους τους Έλληνες, δώσας προτεραιότητα στις χήρες και τα ορφανά των αγωνιστών της Εθνικής Επαναστάσεως..

«…Έτσι, μοιραίως ήλθε αντιμέτωπος με τους φατριασμούς, τα τοπικιστικά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των κοτζαμπάσηδων, Φαναριωτών και πλοιοκτητών, οι οποίοι θεώρησαν όλες αυτές τις ενέργειες του Κυβερνήτου «εχθρικές».

Όλοι αυτοί, ζητούσαν δημοκρατία και Σύνταγμα, «όχι επειδή διψούσαν για μία κατάσταση που συνήθως ονομάζουμε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, αλλά που μόνο κατ’ όνομα της μοιάζει. Διψούσαν, χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιούν (ΣΣ: Αφού τους τύφλωνε ο φανατισμός και το μίσος), για ανομία, για αναρχία, για μια κατάσταση έκρυθμη, που ικανοποιούσε προσωπικά πάθη και συμφέροντα, αλλά που αντιστρατευόταν σε κάθε επιταγή της φρονήσεως και της λογικής…» (Απόσπασμα από ομιλία του προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Τσάτσου, στην δημόσια βιβλιοθήκη Κερκύρας, με την συμπλήρωση 200 ετών από την γέννηση του Ιωάννου Καποδίστρια, 21 Μαϊου 1976, ώρα 20.00)

10. Εξεδηλούντο αντικυβερνητικές εκδηλώσεις των Υδραίων και Μανιατών του Πετρόμπεη, με στόχο την παραίτηση ή εξόντωση του Καποδίστρια. Τις εκδηλώσεις σχεδίαζαν, υπέθαλπταν και συντηρούσαν  οι αγγλογάλλοι, όπως προκύπτει και από επιστολές του ίδιου του Κυβερνήτου (Στις 31 Ιουλίου 1831, σε επιστολή του προς τον Γάλλο ναύαρχο Lalande, στις 14 Σεπτεμβρίου 1831 σε επιστολή του προς τον Εδουάρδο Λο, , Στις 14 Σεπτεμβρίου 1831, σε επιστολή του προς τον Έλληνα πρέσβυ στο Παρίσι πρίγκηπα Α. Σούτσο), και πολλά άλλα αποδεικτικά στοιχεία.

Ο Δαν. Χοϊδάς, σε επιστολή του προς τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, από την Τρίπολη, στις 10 Αυγούστου 1831, ανάμεσα σε πολλές άλλες σημαντικές πληροφορίες για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε σε όλη την χώρα, έγραφε πως οι Υδραίοι έλεγαν ότι «τὴν φρεγάδαν (Ελλάς) τὴν ἔκαυσαν δι’ ἀδείας τοῦ πρέσβεως τῆς Ἀγγλίας, ὅστις τοὺς ὑπεσχέθη ὅτι τοὺς δίδει ἄλλην» και η αστυνομία του Ναυπλίου είχε πλη­ροφορίες «ὅτι οἱ δύο πρέσβεις (Αγγλίας και Γαλλίας) ἔλαβαν μέρος μὲ τοὺς Ὑδραίους καὶ ὅτι ἔγραψαν εἰς τὸν Ῥίκορδ νὰ παύσει ἀπὸ τὰς κατ’ αὐτῶν ἐχθροπραξίας του ἕως ὅτου νὰ ἔλθει ὁ παρὰ τῶν τριῶν δυνάμεων ἀπεστελλόμενος πληρεξούσιος, ὅστις εἶναι ὁ ναύαρχος Ἄγγλος, τῆς μοί­ρας τοῦ Αἰγαίου πελάγους…».

Και πρόσθετε ότι στην ‘Υδρα είχαν κα­ταφθάσει «δύο πλοῖα γαλλικὸν καὶ ἀγγλικόν… καὶ οἱ δύο ναύαρχοι (ο Άγγλος και ο Γάλλος) μὲ τρόπον προσφέρουσι βοηθήματα εἰς τὴν Ὕδραν καὶ τοὺς λέγουσι νὰ ἐπιμένουν εἰς τὸν σκοπόν των καὶ νὰ μὴ φοβῶνται διόλου, διότι ἐπιτυγχάνουσι τὸ ποθούμενον…».6

Λέγεται ότι, όταν επαναστάτησαν οι Μανιάτες, είχαν σημαίες με ζωγραφισμένους πάνω τους τον Λυκούργο και τον Λεωνίδα και ζητούσαν "Ελευθεροτυπία και Σύνταγμα".

Ασφαλώς θα έτριζαν τα κόκκαλα αμφοτέρων στο άκουσμα των λέξεων «Ελευθεροτυπία και Σύνταγμα»...

11. Οι Μαυρομιχαλαίοι όχι μόνον εγνώριζαν τα περί συνωμοτικής Μασονικής Εταιρείας κατά του κυβερνήτου, αλλά συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις και ελάμβαναν εντολές από αυτούς. Δεν ήσαν αθώοι και δεν διέκειντο φιλικώς προς τον κυβερνήτην, όπως διατείνονται κάποιοι  όψιμοι υπερασπιστές τους, αλλά είχαν ασίγαστον έχθραν κατά του κυβερνήτου, και διατηρούσαν «στενές επαφές», προσωπικές ή μέσω των Αγγλογάλλων, με τους συνωμότες Υδραίους και άλλους καραβοκυραίους, αντί να τους καταγγείλουν δημοσίως ή εμπιστευτικώς στον Καποδίστρια..

Ο Γάλλος συνταγματάρχης Theophile Feburier, σε έκθεσή του, στις 28 Αυγούστου 1828, προς τον Γάλλο κόμη Rayneval, που αντικαθι­στούσε προσωρινά τον επίσημο αντιπρόσωπο της Γαλλίας στον Πόρο de la Ferronays, έκανε σαφή λόγο για την αντίδραση που οργανωνόταν στα σκοτεινά από τους Άγγλους και Γάλλους εκπροσώπους, εναντίον του Καποδίστρια.

Ο Γάλλος στρατιωτικός την προηγούμενη ημέρα μάλιστα είχε δεχθεί την επίσκεψη δύο μελών της οικογενείας Μαυρομιχάλη, οι οποίοι καταφέρθηκαν με πάθος εναντίον του Κυβερνήτη και έθεσαν τους εαυτούς τους στην διάθεση των Γάλλων και Άγγλων για κάθε τους αντικυβερνητική ενέργεια (David C. Fleming, John Capodistrias and the Conference of London, 1828-1831, Thessaloniki 1970, o. 195 κ.ε.).

Στις 25 Μαρτίου του 1831, ο Ν. Παγκαλάκης, σε επιστολή του, από το Μαραθονήσι της Μάνης, προς τον Κυβερνήτη, τού έγραφε ότι από πληροφορίες που του έδωσαν, η οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων συνέχιζε την συνωμο­σία της  «… η φιλαργυρία και η φιλαρχία έκαμε τους μικρούς Μαυρομιχάλας να επιμείνωσι μέχρι τάδε εις τον ολέθριον σκοπόν των… Η εντεύθεν απελπισία των τους ηνάγκασε να προσφύγουν εις το σύνηθες καταφύγιόν των, τη νηπιότητα του εν Λιμένι όχλου και ακολουθούντες τα διαγεγραμμένα ίχνη της περισινής γενικής συνωμοσίας, ύψωσαν τας σημαίας των, διέσπειραν βοηθήματα Άγγλων, χρήματα εκ Ζακύνθου, σε συνεννόησιν με την’Υδραν και Σπέτσας και άλλα παρόμοια».7

12. Κάποιοι από τους συνωμότες μάλιστα, δεν έκρυβαν την ανυπομονησίαν τους για την εξόντωση του κυβερνήτου, εκφράζοντες σε στενούς κύκλους την βεβαιότητα της δολοφονίας του Καποδίστρια, όπως ο  υπολοχαγός Άντ. Καλαμογδάρτης, γιος του προκρίτου της Πάτρας Ανδρέα Καλαμογδάρτη, που ήταν υπασπιστής τού στρατηγού Gérard.  

Ό ρόλος του Καλαμογδάρτη στήν συνωμοσία για τήν δολοφονία του Κυβερνήτου, έγινε σαφής στην προανάκριση, από ένα πλήθος καταθέσεων. Ό προϊστάμενος της προανακρίσεως Κ. Άξελος στις 2 Δεκεμβρίου 1831, ανέφερε στην κυβέρνηση ότι «περί Καλαμογδάρτου είναι έως τώρα, αρκεταί αποδείξεις και ελπίζω να ανακαλυφθούν και άλλαι».8

Συνεχίζεται

---

1 Γενικά Αρχεία Κράτους (ΓΑΚ), Αρχείον Βλαχογιάννη, Καποδιστριακά, φάκ. ΚΔ 58. Δεν εκρίθη όμως σκόπιμον να τον συλλάβουν πριν από την ενημέρωση του Άγγλου αντιπρέσβη Dawkins. Το υπουργικό Συμβούλιο ανέθεσε στον επί των Εξωτερικών Γραμματέα να επισημάνει στον Άγγλο αντι­πρέσβη, ότι αν όντως ήταν υπάλληλός του, «να τον σωφρονίσει μόνος του, ειδεμή να ειδοποιήσει περί του εναντίου την Κυβέρνησιν, ήτις τό­τε θέλει λάβει η ιδία περί αυτού τα ανήκοντα μέτρα».

2 Δημ. Φωτιάδης, "Όθωνας", εκδ. Μέλισσα, σελ.24.

3 Ο «Απόλλων» επρόκειτο αρχικά να εκδοθεί στο Ναύπλιο, όπου στις 9 Δεκεμβρίου 1830 κυκλοφόρησε προκήρυξη που διαφήμιζε την έκδοση της εφημερίδας για την Πρωτοχρονιά του 1831. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Πολυζωΐδης κλήθηκε από τον Βιάρο Καποδίστρια, ο οποίος του συνέστησε να αναβάλει την έκδοση της εφημερίδας. Ο Πολυζωΐδης επέμενε στην έκδοση της εφημερίδας, αλλά την ώρα που τυπωνόταν το πρώτο φύλλο της, η αστυνομία εμπόδισε την έκδοση, κατάσχοντας όσα αντίτυπα είχαν ήδη εκτυπωθεί, καθώς και τα τυπογραφικά μηχανήματα.

Ο Πολυζωΐδης κατέφυγε τότε στην Ύδρα και με την ένοπλη υποστήριξη των «συνταγματικών» που είχαν καταφύγει εκεί, εξασφάλισε την απρόσκοπτη έκδοση της εφημερίδας του (ΣΣ: Από πού βρήκε τα χρήματα για την αγορά των εκτυπωτικών μηχανημάτων;). Στο κύριο άρθρο του 4ου φύλλου, τονιζόταν ότι κύριος σκοπός της εφημερίδας ήταν η αναγγελία «εις όλον τον φωτισμένον κόσμον, μάλιστα δ’ εις την Ευρώπην και εις αυτούς τους μεγαλοδυνάμους προστάτας, ότι το ελληνικόν έθνος δεν επιθυμεί άλλως να κυβερνάται ειμή συνταγματικώς».

Ως έμβλημα της εφημερίδας υπήρχαν από το 6ον φύλλον, κάτω από τον τίτλο οι λέξεις: «Εθνική Συνέλευσις! Σύνταγμα!». Από τον Ιούνιο του 1831, άρχισε να δημοσεύει πλαστές αναφορές, με τις οποίες οι κάτοικοι διαφόρων επαρχιών, υποτίθεται ζητούσαν από τον Καποδίστρια να συγκαλέσει την Εθνοσυνέλευση, με σκοπό τη σύνταξη Συντάγματος.

Στο φύλλο της 30ης  Σεπτεμβρίου 1831, αναγγέλλεται ο φόνος του Καποδίστρια και εξαίρεται ο πατριωτισμός των φονέων του, τους οποίους δικαιολογεί για την πράξη τους !!!

Λίγες ημέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 9 Οκτωβρίου 1831, θα κυκλοφορήσει το τελευταίο φύλλο του «Απόλλωνα», στο οποίο ο εκδότης του δηλώνει: «Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας- ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον».

4 Ν. Ι. Φιλιπποπούλου, Ελληνικός Αντιμασσονισμός, Αθήναι 1972, σ. 14.

5 EΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Αριθ. 2953

Μυστική Εγκύκλιος

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Προς το Πανελλήνιον..

Προς τους κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.

Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των οι άνθρωποι δια μυστικών δεσμών, δύνανται να απολαύσωσιν εντός της Πατρίδος των και δια της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστι χρήματα.

Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει την προσοχήν της, αν δεν ήτο καταπεπεισμένη πόσον ολέθρια αποτελέσματα δύναται να φέρη εις την κρίσιμον ταύτην στιγμήν η περί τούτων γνώμη, την οποίαν οι εχθροί της Ελλάδος ήθελον συστήσει και εις τον Κόσμον, και εις τας Ευρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.

Αν η Ελλάς εγκατελείφθη από το 1821 έως τον Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οι εχθροί της την παρέσταιναν αδιακόπως προς τους Βασιλείς, ως λαόν επαναστατωθέντα και αγωνιζόμενον υπό την διεύθυνσιν και υπό τους σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν επήγασαν αι καταστροφαί της Ισπανίας και Ιταλίας.

Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή η σφαλερά αύτη δόξα. Μ' όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών εις αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, και ενώ η Ελλάς αρχίζει να λαμβάνη δείγματα ευνοίας και καλοκαγαθίας εκ μέρους των Συμμαχικών Δυνάμεων, οι εχθροί της θέλουν πάλιν την παραστήσει ως υπεξούσιον των Μυστικών Εταιρειών, και εις απόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόροις ονόμασιν αι Εταιρείαι αυταί υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοις πράγμασι και της πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως και αυτού του στόλου.

Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μη εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου και επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί δια του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθεί εις βαρυτάτην ευθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ των Πολιτικών, οι οποίοι επιμένουσι να μην παραχωρώσιν εις την Ελλάδα έντιμον μέλλον, ήθελε χρησιμεύσει ως μέσον του να αποδείξωσιν, ότι οι Βασιλείς δια των ευεργεσιών των υποθάλπουσιν εις την Ελλάδα τον εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.

Η παρατήρησις αύτη, Κύριοι, σας διδάσκει με πόσην φρόνησιν και οξυδέρκειαν απαιτείται η εκπλήρωσις της ακολούθου παραγγελίας της Κυβερνήσεως.

Θέλετε κοινοποιήσει δια ζώσης φωνής εις τους υπαλλήλους σας ή τους υπό την οδηγίαν σας αξιωματικούς το περιεχόμενον της παρούσης, και θέλετε τους κάμει να σας φανερώσουν αν ανήκουν εις καμμίαν των Μυστικών Εταιρειών, ή όχι. Αν είναι το πρώτον, θέλετε τους παρατηρήσει, ότι εάν εις την παρελθούσαν κατάστασιν της αναρχίας, και της αταξίας ήταν ίσως αναγκαίον εις τους πολίτας να ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν δια του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ' ήν στιγμήν ο του νομίμου όρκου και προς την Κυβέρνησιν, και προς τους Νόμους, χορηγεί εις ένα έκαστον και εις όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.

Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ως επί το πλείστον άγνωστος εις τους Εταίρους.

Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τινα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσεις.

Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους εις τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς, όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολουμένους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μη συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την προ αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.

Παραγγέλλεσθε, Κύριοι, κατ' επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τον συνετώτερον και ωφελιμώμερον τρόπον. Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τας ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.

Εν Πόρω τη 8 Ιουνίου 1828

Ο Κυβερνήτης, Ι.Α. Καποδίστριας

Στις 22/8/1831 ο Καποδίστριας έστειλε και δεύτερη εγκύκλιον (Αρ. 4286) για το ίδιο θέμα, προς εφαρμογή, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες με αυστηρότατο περιεχόμενο. Λίγο αργότερα, δολοφονείται στο Ναύπλιο.

6 Γενικά Αρχεία του Κράτους, Πληρεξούσιοι Τοποτηρηταί, φάκ. 19., Πρακτικά Επιστημονικού Συμποσίου, «Ιωάννης Καποδίστριας / 170 χρόνια μετά 1827-1997», Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας, Ναύπλιο, 1998, και http://www.kapodistrias.info/eksoteriki-politiki/339-exthrikes-energeies-ton-agglon-enantion-toy-kapodistria.

7 Γενικά Αρχεία Κράτους (ΓΑΚ), Έκτακτοι Επίτροποι – Γενικοί Διοικηταί, φάκ. 95.

8 Αρχείο Δ, Κ. Άξελος προς Μ. Α. Παπαδόπουλος, Γ. Σταύρου Υ.ΊΧ Σικελιανό, 2 Δεκ. 1831. Α. Τσούνης, 21 'Οκτ. 1831.