ΜΕΡΟΣ 27ο
ΣΤ. ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ (ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ
ΑΡΧΩΝ-ΟΡΩΝ-ΔΟΓΜΑΤΩΝ)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
|
ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
|
ΖΗΛΩΤΙΚΟΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
|
|
7.
ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ
ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ
|
Ιουδαιογενείς/
Ιουδαιόφρονες/
Ιουδαϊζουσες ηγεσίες
(Πολιτειακή,
πολιτική,οικονο-
μική,
στρατιωτική,
Θρησκευτική),
των ομόρων
της Ελλάδος
κρατών
[Τουρκίας, Βουλγαρίας,
Σκιπερίας (Αλβανίας),
Σκοπίων] (34)
|
- Εθνικιστικές /
Υπερεθνικιστικές
Κυβερνήσεις ομόρων
Κρατών (35)
-Σιωνιστικό Ισραήλ
(36)
|
- Εθνικιστικές/
Υπερεθνικιστικές
Κυβερνήσεις ομόρων
Κρατών(35)
-Εβραίοι (Σημίτες)
(37)
|
34. ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
Οι
Ιουδαιογενείς, Ιουδαιόφρονες ή Ιουδαΐζουσες ηγεσίες
(πολιτειακή-πολιτική-οικονομική-στρατιωτική-θρησκευτική) των ομόρων της Ελλάδος
κρατών (Τουρκίας-Σκοπίων-Σκιπερίας/ Αλβανίας- Βουλγαρίας)[
συνέχεια 26ου μέρους].
Ανατολική
Ρωμυλία: Αυτόνομη Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Με το όνομα Ανατολική Ρωμυλία ή Ρουμυλία1 ονομάστηκε επίσημα η περιοχή της βόρειας Θράκης, δια της Συνθήκης του
Βερολίνου (1878), με την οποία και μετετράπη η Ελληνική αυτή περιοχή (Βόρεια
Θράκη) σε αυτόνομη επαρχία, υπό την
επικυριαρχία του Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σήμερα η Ανατολική
Ρωμυλία, ευρίσκεται υπό Βουλγαρική κατοχή, αφού οι τότε ισχυροί της Ευρώπης,
την απέσπασαν βιαίως, από την έχουσα την ιστορική-αρχαιολογική και εθνολογική
κυριότητα, την Ελλάδα, και την εδώρησαν στην Βουλγαρία. Εκτείνεται από την
Φιλιππούπολη ως τις ακτές του Εύξεινου πόντου.
Με ξεχωριστή συμφωνία, η Ιουδαιοκρατούμενη
Αγγλία, απαίτησε και πήρε από την Οθωμανική αυτοκρατορία την Κύπρο,
ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών της προς αυτή (την Πύλη!)… συμφωνώντας με την απαίτηση της Ρωσίας, να
αποδοθεί η Αν. Ρωμυλία στους Βουλγάρους..
Στην
βιαία προσάρτηση της Ελληνικώτατης Ανατολικής Ρωμυλίας,2 σκοτεινός
και φιλοβουλγαρικός υπήρξε ο ρόλος του Ιουδαιόφρονος
Ιωακείμ Γ΄, του πρώτου μασόνου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
(1878-1884 και 1901-1912).
Ο Ιουδαιόφρων
μασόνος, Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ (1878-1884 και
1901-1912).
Ανατολική Ρωμυλία (Ελληνική
Βόρεια κατεχομένη Θράκη)...
Όταν η Ρωσία και οι
Μεγάλες τότε, Δυνάμεις αποσπούσαν βιαίως, ετσιθελικώς, την Ανατολική Ρωμυλία (Βόρεια Θράκη),
και την παρέδιδαν, την εδώριζαν κυριολεκτικώς, στους Βουλγάρους, εγνώριζαν ότι παρέδιδαν ένα κομμάτι
ελληνικής γης, αφού αθέτησαν στο συνέδριο του Βερολίνου ακόμη και την
ονομασία Ανατολική Ρωμυλία, προφανώς για να μην θυμίζει την Ελληνικότητά της.
Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Αυστροουγγαρία έπρεπε να
κατασπαράξουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην περιοχή των Βαλκανίων και ο
καθένας τους να πάρει το μερίδιό του. Έτσι λοιπόν αρχίζει η μοιρασιά.
Η Ρωσία με την συνθήκη
του Αγίου Στεφάνου Κωνσταντινουπόλεως (3 Μαρτίου 1878), μεταξύ της ιδίας και
της Τουρκίας, την οποίαν προσυπέγραψε και η Γερμανία, ιδρύει μια Βουλγαρία-τέρας.
Οι Δυτικές Δυνάμεις
προσβλέπουσες σε άλλα συμφέροντα, προσβάλλουν την συνθήκη αυτή, κάνοντας άλλο
συνέδριο στο Βερολίνο το 18783 και γίνεται εκ νέου η μοιρασιά των Βαλκανίων, ένας αμοιβαίως επωφελής «συμβιβασμός», σε βάρος της Ελλάδος.
Η Βόρεια Θράκη, ονομάζεται Ανατολική Ρωμυλία και κηρύσσεται
αυτόνομη.
Η συνθήκη προέβλεπε
χριστιανό κυβερνήτη, που θα οριζόταν με σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας και των Μεγάλων δυνάμεων. Την εσωτερική τάξη θα
διασφάλιζε τοπική εθνοφρουρά, που θα σχηματιζόταν από ντόπιους πολίτες. Η
πρωτεύουσα της επαρχίας ήταν το Πλόβντιβ (γνωστό και ως Φιλιππούπολη). Τελικώς κυβερνήτης ορίστηκε ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Βάττενμπεργκ ως Αλέξανδρος
της Βουλγαρίας,
που ανήκε στον γερμανικόν αυτοκρατορικόν οίκον των κρυπτο-Ιουδαίων Ιλλουμινάτι, Saxe-Coburg and Gotha (House of Saxe-Coburg and Gotha.4
Στο σημείο αυτό, υπενθυμίζονται
τα εξής:
.Ο
δούκας Ερνέστος ΙΙ [Duke Ernest II (1745–1804)]
του οίκου Saxe-Gotha-Altenburg, από τον οποίον προέρχονται οι εγκάθετοι ηγεμόνες της
Βουλγαρίας και της βιαίως προσαρτηθείσης Αν. Ρωμυλίας, Αλέξανδρος
Βάττενμπεργκ, Φερδινάνδος και Συμεών ΙΙ, είναι ένας από τους συνιδρυτές του αποκρυφιστικού
«Τάγματος των τελειοποιούμενων» ("Order of Perfectibilists").
House of Saxe-Coburg
and Gotha
Country Bulgaria
Parent house House of Wettin, Kohary branch
Titles Prince (Княз), Tsar (Цар)
Founded 1887
Founder
Ferdinand I
Final ruler
Simeon II of Bulgaria
Current head Simeon II of Bulgaria
Dissolution 1946
|
.Οι
συνιδρυτές του «Τάγματος των Τελειοποιούμενων» που αργότερον ονομάστηκε «Τάγμα των Πεφωτισμένων» (Order of lluminati), ήσαν οι κορυφαίοι του
αποκρυφισμού, ο κρυπτο-Ιουδαίους Adam Weishaupt και ο βαρώνος Adolf Freiherr Knigge.
.Οι
ιδρυτές του «τάγματος των Ιλλουμινάτι», άλωσαν διαδοχικώς εκτός από τις τεκτονικές
στοές και τους Ιησουϊτες του Πάπα και
έκτοτε οι Ιησουΐτες διοικούν από τα παρασκήνια το Βατικανό (Ο τελευταίος πάπας
Φραγκίσκος είναι Ιησουΐτης και το γεγονός αυτό, δεν είναι καθόλου τυχαίον).
Adam
Weishaupt, with the help of wealthy supporters, including Adolf Freiherr Knigge, on May 1,
1776, formed the "Order of Perfectibilists", which
was later known as the Illuminati. He adopted the name of "Brother
Spartacus" within the order.
The primary
mission of the Illuminati under Weishaupt was to establish a New World Order
through the use of science, technology and business, while abolishing all
monarchical governments and the Vatican on account of their support of the
destructuion of the Jesuits.
Weishaupt
coined the motto of the Illuminati to be "the ends justifies the
means". Each isolated cell of initiates reported to a superior, whom they
did not know thus eliminating the chance of all Jesuits in a particular region
being found and killed.
Adolf Freiherr Knigge introduced
Weishaupt to several nobles including Duke Ernest II of Saxe-Gotha-Altenburg (1745–1804) who
was sympathetic to the Jesuit cause and promised to sent the Illuminati plans
of Weishaupt to Vicar General Stanislaus Czerniewicz in exile in Russia.
However, it was his Jesuit successor Gabriel Lenkiewicz (1785-1798)
who recognized the value of the work of Weishaupt and promptly had it
promulgated as the new official model and structure of the Jesuits in 1785.
The
Illuminati secret cell model of Weishaupt is credited with saving many hundreds
of Jesuits throughout Europe and was used to extreme effect in the planning of
the French Revolution some years later. He is the first to conceive of the
"perfect terrorist cell" model, since used by many political-military
factions to this day.
Under the
safety and care of Duke Ernest II of Saxe-Gotha-Altenburg, Weishaupt lived in
Gotha and continued to write including A Complete History of the Persecutions
of the Illuminati in Bavaria (1785), A Picture of Illuminism (1786), An Apology
for the Illuminati (1786), and An Improved System of Illuminism (1787).
Είναι ξεκάθαρο
λοιπόν, ότι οι ηθικοί αυτουργοί και υποκινητές, οι οποίοι εκρύπτοντο όπισθεν
την αρπαγής της Ανατολικής Ρωμυλίας από τις αγκάλες της μητρός Ελλάδος και των σφαγών, λεηλασιών, βιασμών
πυρπολήσεων ελληνικών εκκλησιών-περιουσιών και ξερριζωμού (γενοκτονίας) των
Ελλήνων Ανατολικο-ρωμυλιωτών, από τις προγονικές εστίες 2.000 ετών, ήσαν οι
Ταλμουδιστές Ιουδαίοι Ιλλουμινάτι. Οι αιμοσταγείς Βουργάριοι/Βούλγαροι, ήσαν τα
εκτελεστικά τους όργανα!!!
Το 1884, ορίζεται ως νέος
ηγεμόνας της Ανατολικής Ρωμυλίας ο φαναριώτης Γαβριήλ Κρέστοβιτς, ανελθών στα
υψηλότερα αξιώματα του κρατικού μηχανισμού της βουλγαρικής εθνοφυλακής. Μία από
τις πρώτες ενέργειές του ήταν να διώξει τον τότε μητροπολίτη Αγχιάλου Βασίλειο, από την έδρα του, ο οποίος αναγκάζεται να
μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και να διδάσκει στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Επιστρέφει και πάλιν για λίγο στην Αγχίαλο, αλλά οι αντιδράσεις των Βουλγάρων,
ανάγκασαν το πατριαρχείο να τον ανακαλέσει και πάλιν στην Κωνσταντινούπολη.5
Και «ξαφνικά», Στις 6
Σεπτεμβρίου 1885, με την σύμφωνη γνώμη του Βάττενμπεργκ, οι
Βούλγαροι της Ανατολικής Ρωμυλίας …επαναστάτησαν εναντίον του σουλτάνου και
κήρυξαν την ένωσή τους με την «μητέρα Βουλγαρία». Ο Βάντεμπεργκ, συνοδευόμενος
από τον πρωθυπουργό του, έσπευσε στην Φιλιππούπολη, όπου ανακηρύχθηκε «ηγεμόνας των Δύο Βουλγαριών» (18
Σεπτεμβρίου του 1885).
Στην Ελλάδα ξέσπασαν διαδηλώσεις, ο σουλτάνος
απειλούσε να στείλει στρατεύματα «στις
Ρωμυλίες» (απόδειξη της κυριαρχίας των Ρωμηών/ Ελλήνων και στις δύο
«Βουλγαρίες»/Ρωμυλίες). Η Ρωσία
και Αγγλία εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο πραξικόπημα αλλά μάλλον χαλαρώς και
υποκριτικώς. Η
απόφαση για το πραξικόπημα και σφαγή των Ελλήνων της Αν. Ρωμυλίας, είχε ληφθεί
από την «υπερκειμένη Αρχή».
Οι Βούλγαροι προχώρησαν στην πρακτική υλοποίηση της
Ενώσεως. Στις 14 του μήνα, η Σερβία κήρυξε τον πόλεμο στην αυτόνομη Βουλγαρία. Η
μεγάλη μάχη έγινε στις 18 Νοεμβρίου, οι Βούλγαροι νίκησαν κι άρχισαν να
προελαύνουν μέσα στο σερβικό έδαφος, για να σταματήσουν, μόνον όταν η Αυστρία
τους έστειλε τελεσίγραφο πως, αν δε γυρίσουν πίσω, θα συναντήσουν τον στρατό
της.
Η συνθήκη ειρήνης βράδυνε να κυρωθεί, επειδή υπήρχε
πρόβλημα στο ποιος θα την υπέγραφε. Τελικά, η Σερβία συνυπέγραψε με την
Οθωμανική αυτοκρατορία ως επικυρίαρχο της Βουλγαρίας, στην οποία ανατέθηκε η
διοίκηση της Ανατολικής Ρωμυλίας (3 Μαρτίου του 1886).
Η Διοίκηση της Ανατολικής Ρωμυλίας. Στο κέντρο καθιστός, ο
Φαναριώτης Αλέξανδρος Βογορίδης.
Ο πρώτος γενικός διοικητής της Ανατολικής Ρουμελίας,
υπήρξε ο Αλέξανδρος Βογορίδης και διάδοχός του (1883) ο Γαβριήλ
Κρέστοβιτς, ο οποίος παρέμεινε μέχρι την πραξικοπηματική προσάρτηση της
επαρχίας στην Βουλγαρία (1885). Κύριες γλώσσες ορίσθηκαν η τουρκική, η ελληνική
και η βουλγαρική.
Οι εσωτερικοί πολιτικοί αγώνες συνεχίζονταν και την
νύχτα της 21ης Αυγούστου του 1886 ξέσπασε ένα πραξικόπημα, που οργανώθηκε από
το ρωσόφιλο κόμμα. Ο Βάντεμπεργκ ελιποτάκτησε (ή διετάχθη να εγκαταλείψει την εξουσίαν;) και
διέφυγε στο εξωτερικό. Η βουλγαρική
εθνοσυνέλευση «εξέλεξε» ως ηγεμόνα τον Ιλλουμινάτο πρίγκιπα Φερδινάνδο του Σαξ
- Κομβούργου. 6
Ξεκομμένη από τον κύριο
κορμό της Ελλάδας, ανήμπορη η Ελληνική πολιτική να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα
πολιτικά δρώμενα της περιοχής, η Ανατολική Ρωμυλία μετατρέπεται σε εύκολη λεία
για τους επιβουλείς.
Κάπως έτσι αρχίζει ο μεγάλος Γολγοθάς για
τους Έλληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας.7
Η σημαία της αυτόνομης Ανατολικής Ρωμυλίας
Στα
γραμματόσημα των σχεδίων 1881 και 1884 αναγράφεται το όνομα της επαρχίας με
Λατινικούς , Ελληνικούς και Κυριλλικούς χαρακτήρες.
Από την εποχή εκείνη, άρχισε να φουντώνει ο
βουλγαρικός υπερεθνικισμός και να στρέφεται ενεργώς εναντίον των Ελλήνων της
Μακεδονίας και της Θράκης, καθώς
θεωρούσε πως ο Ελληνισμός, ήταν ο κυριώτερος ανταγωνιστής στην διαδοχή
της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το
Βουλγαρικό κομιτάτο ιδρύθηκε το 1893, με στρατηγικό στόχο την κατάληψη της
Ελληνική Θράκης και Μακεδονίας!!!!!.
Ο τσάρος Αλέξανδρος Γ’ πέθανε το 1894 χωρίς να έχει
αποκαταστήσει φιλικές σχέσεις με την Βουλγαρία που ο ίδιος έστησε στον χάρτη.
Από το 1886, πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ήταν ο Έλληνας γενίτσαρος Στέφανος Σταμπουλής/Σταμπούλοφ (1855 -
1895), ένας αντιρώσος και προσανατολισμένος στην Αυστρία πολιτικός, που
κυβερνούσε με ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Στα 1894, αναγκάστηκε να
παραιτηθεί. Τον επόμενο χρόνο δολοφονήθηκε.
Ο μυημένος στους Ιλλουμινάτι Φερδινάνδος, δεν κατέβαλε
προσπάθεια να πλησιάσει την Ρωσία. Η κίνηση καλής θελήσεως έγινε με τον γιο
του, Βόρις: Από ορθόδοξος, είχε βαπτιστεί παπικός, για να παντρευτεί μια δυτική
πριγκίπισσα. Αργότερα ξαναβαπτίστηκε ορθόδοξος. Ο τσάρος Νικόλαος αναγνώρισε τον Φερδινάνδο ως
ηγεμόνα κι ακολούθησαν όσες ευρωπαϊκές χώρες δεν το είχαν κάνει ακόμα.
Με αντιπαροχή την Βοσνία, η Αυστροουγγαρία τον αναγνώρισε
ως βασιλιά. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1908, ο Φερδινάνδος οργάνωσε την στέψη του στο
Τίρνοβο, ιστορική μεσαιωνική πρωτεύουσα των Βουλγάρων, και διακήρυξε ότι η
επιλογή του χώρου υποδήλωνε τις «ιστορικές αξιώσεις» της χώρας του.
Τις «αξιώσεις» ποιάς χώρας του; Της Γερμανίας προφανώς,
αφού ήταν γερμανός καταγόμενος από τον γερμανικόν οίκον Saxe-Coburg and Gotha!!!
Η επιβεβαίωση της φοβερής αδικίας κατά του Ελληνισμού,
άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά, ήλθε επτά χρόνια αργότερα, το 1885, όταν ο
κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της Μεγάλης
Βουλγαρίας της συνθήκης αυτής, Βούλγαρος προπαγανδιστής Σούπωφ που διατελούσε γραμματέας της Εξαρχίας στην
Κωνσταντινούπολη, ομολογούσε:
«Το
μεγαλύτερο μέρος της Βουλγαρικής Μακεδονίας δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλωμένη
εθνική συνείδηση, και αν η Ευρώπη επέτρεπε στον Μακεδονικό λαό να εκλέξει
εθνότητα, είμαι βέβαιος ότι η πλειονότης αυτών θα ξέφευγε εκ των χειρών μας.
Εξαιρουμένων των βορείων διαμερισμάτων, οι πληθυσμοί των άλλων περιφερειών
είναι έτοιμοι, ίνα ενδίδοντες και στην ελαχίστη πίεση δηλώσουν ότι δεν είναι
Βούλγαροι, ότι αναγνωρίζουν το Πατριαρχείο και προτιμούν τα ελληνικά σχολεία
και τους Έλληνες καθηγητές. Η ύπαιθρος χώρα είναι βουλγαρική, οι πόλεις όμως
με εξαίρεση των βορείων περιοχών είναι ελληνικές, η ύπαιθρος δε χώρα εμπνέεται
και καθοδηγείται παρά των πόλεων»8.
Ποίος τολμά να αμφισβητήσει τα εγκλήματα, την
ψυχολογική βία, την τρομοκρατία, τις λεηλασίες, τις διώξεις που υπέστησαν οι
Ρωμυλιώτες από τους αιμοσταγείς Βουλγάρους;
Ποίος τολμά να αμφισβητήσει την Ελληνικότητα της Αν.
Ρωμυλίας;
Ποίος τολμά να αμφισβητήσει τον βίαιο εκβουλγαρισμό των εναπομεινάντων στην Βουλγαρία, χιλιάδων
Ρωμυλιωτών, μεταξύ των οποίων γυναικόπαιδα;
Ποίος τολμά να αμφισβητήσει ότι και στην περίπτωση των
Ανατολικο-Ρωμυλιωτών, όπως των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Ανατολικοθρακών,
των Κυπρίων (16ος αιών-1974), των Βορειοηπειρωτών [14ος-15ος
αιών (Σφαγές και ξερριζωμός των Ελλήνων Αρβανιτών από τους Τουρκαλβανούς), 19ος
αιών, 2ος παγκ. πόλεμος (σφαγές των Ελλήνων από Γερμανο-τσάμηδες)-περίοδος
καθεστώτος Ε.Χότζα], υπήρξε γενοκτονία; 9
Η
γενοκτονία και ο ξερριζωμός των Ελλήνων
του Πόντου και της Μ. Ασίας, είχε αρχίσει από το 1915…10
Από την γενοκτονία των
Ανατολικοθρακιωτών.
Η φωτογραφία είναι του 1922,
όταν περνούσαν στην δυτική όχθη του Έβρου οι διωγμένοι αδίκως και βιαίως, από
τις πατρογονικές τους εστίες, Ανατολικοθρακιώτες.
Συνεχίζεται
1 Η ονομασία Ανατολική
Ρωμυλία, δόθηκε κατά το συνέδριο του Βερολίνου (Ιούλιος 1878). Η έκτασή της
έφτανε τα 36.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα περίπου. Σύνορά της αποτελούσαν από
Βορρά η οροσειρά του Αίμου, από Νότο η οροσειρά της Ροδόπης, από Δυσμάς ο
Όρβηλος και από Ανατολάς, ο Εύξεινος Πόντος.
Την Ελληνικότητα της Ανατολικής
Ρωμυλίας, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Μαρτυρούν άλλωστε για αυτό, οι
600.000 ελληνικός πληθυσμός, οι 5 μητροπόλεις, οι 113 κεντρικές εκκλησίες, τα 100
παρεκκλήσια, τα 10 μοναστήρια,
τα 66 σχολεία με 8.000 περίπου μαθητές και 186 δασκάλους και τα ανώτερης παιδείας Ζαρίφειο διδασκαλείο, Ελληνικό
Παρθεναγωγείο και Μαράσλειος Σχολή. Πλούσια ήταν η συμβολή της στα
Γράμματα, στις Τέχνες στον Πολιτισμό. Ήθη και Έθιμα πανάρχαια Θρακικά και
Ελληνικά, διασώζονται μέχρι τις μέρες μας...
2 Η Ελληνικότητα της Ρωμυλίας αποδεικνύεται και από
το όνομα Ρωμυλία. Ο όρος Ρουμ-υλία
ή Ρωμ-υλία, είναι τουρκικός, Ρουμ/Ρωμ-Ιλί=Η
γη των Ρωμηών/Ελλήνων.
3 Το
Συνέδριον του Βερολίνου (13 Ιουνίου-13 Ιουλίου 1878), πραγματοποιήθηκε μεταξύ
Αγγλίας, Αυστρίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ρωσίας και Τουρκίας, υπό την προεδρίαν του μυημένου στους Ιλλουμινάτι, Βίσμαρκ.
Το Συνέδριον διετύπωσε τις αποφάσεις του εις την Βερολίνειον συνθήκην (13
Ιουλίου 1878) και σε μία σειρά πρωτοκόλλων, σπουδαιότερες των οποίων ήσαν οι
εξής:
.Αναθεωρείται η συνθήκη
του Αγίου Στεφάνου και συνεπώς δεν επιτυγχάνεται η ίδρυση της Μεγάλης
Βουλγαρίας, σε βάρος της Ελλάδος.
.Η Βουλγαρία
περιορίζεται εκείθεν του Αιγαίου και διαιρείται σε δύο τμήματα, εκ των οποίων
το μεν Βόρειον θα απολαύει πλήρους ανεξαρτησίας, το δε νότιον (Αν. Ρωμυλία) απλώς αυτονομίας.
.Κατά την διάρκειαν του συνεδρίου, και
αυτή Σόφια, δεν περιελήφθη στην νέαν Βουλγαρίαν. Τελικώς περιελήφθη ως αντάλλαγμα
της αποκοπής ωρισμένων μακεδονικών περιοχών από την Ανατολικήν Ρωμυλίαν.
4
House of Saxe-Coburg and Gotha
Duchy
of Saxe-Coburg and Gotha
Kingdom of Belgium
Country Kingdom of Portugal
Kingdom of Bulgaria
United Kingdom of Great Britain and Ireland
Empire of India
Kingdom of Belgium
Country Kingdom of Portugal
Kingdom of Bulgaria
United Kingdom of Great Britain and Ireland
Empire of India
Parent
house House
of Wettin
Titles
Founded 1826
Founder Ernest I, Duke of Saxe-Coburg and Gotha
Current
head Andreas, Prince of
Saxe-Coburg and Gotha
Deposition 1918
Ethnicity Germans
House of Windsor
House of Saxe-Coburg-Gotha-Koháry
Cadet brunches House of Braganza Saxe Coburg and Gotha
Bulgarian Royal Family
Belgian Royal Family
House of Saxe-Coburg-Gotha-Koháry
Cadet brunches House of Braganza Saxe Coburg and Gotha
Bulgarian Royal Family
Belgian Royal Family
House of Saxe-Coburg and Gotha, is a German dynasty,
the line of the Saxon House of Wettin
that
ruled the Ernestine duchies
including the duchy of Saxe-Coburg and
Gotha.
Founded by Ernest Anton, the sixth duke of Saxe-Coburg-Saalfeld, it is the royal house
of several European monarchies, and branches currently reign in Belgium through the descendants of Leopold I, and in the United Kingdom and the other Commonwealth
realms through the descendants of Prince
Albert. Due to anti-German
sentiment in the United Kingdom during World
War I, George V changed the name of his branch from Saxe-Coburg and Gotha to Windsor in 1917. The same happened in Belgium where it was changed to "van
België" (Dutch) or "de Belgique" (French).
5 Ο
Βασίλειος Γ΄ (κατά κόσμον Βασίλειος Γεωργιάδης, 1846 - 29
Σεπτεμβρίου 1929) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης από το 1925 ως το 1929.
Γεννήθηκε το 1846 στην Χρυσούπολη
(Σκούταρι) της Χαλκηδόνας. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος Κυριακίδης, ιεροψάλτης,
και η Αικατερίνη. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία το Πανεπιστήμιο Αθηνών, από
το οποίο αποφοίτησε το 1871. Την επόμενη χρονιά διορίστηκε καθηγητής στην Θεολογική
Σχολή της Χάλκης, όπου δίδαξε για μια οκταετία εβραϊκή γλώσσα, ερμηνευτική, Παλαιά
και Καινή Διαθήκη, γεωγραφία. Παράλληλα ασχολούνταν με την ιστορική έρευνα
χειρογράφων και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις.
Ενώ ήταν καθηγητής,
εστάλη από την Σχολή για περαιτέρω σπουδές στην Ευρώπη. Εργάστηκε στις
βιβλιοθήκες της Ρώμης, του Βερολίνου, της Λειψίας, του Λονδίνου και της
Βιέννης. Το 1884, ανακηρύχθηκε διδάκτορας
φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Το 1889 εξελέγη Μητροπολίτης
Αγχιάλου.
Το 1906 έγινε αυτόπτης μάρτυρας της πυρκαϊάς που κατέστρεψε
την Αγχίαλο, ενώ οι λεγόμενοι «Εξαρχικοί» πυρπόλησαν και την κατοικία του,
καταστρέφοντας την σπουδαία βιβλιοθήκη του. Κατόπιν αυτού, κατέφυγε στην
Κωνσταντινούπολη και εστάλη στην Κύπρο για να βοηθήσει στην επίλυση του
χρονίζοντος εκεί «αρχιεπισκοπικού ζητήματος». Το 1909 εξελέγη Μητροπολίτης
Πελαγονίας και το 1910 μετατέθηκε στην Μητρόπολη Νίκαιας.
Στην Νίκαια παρέμεινε
μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών, κατά την οποία κρίθηκε ανταλλάξιμος και ο
τότε Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄. Μετά την παραίτηση του Πατριάρχη, η ενδημούσα
Σύνοδος εξέλεξε το Βασίλειο διάδοχό του, στις 13 Ιουλίου 1925, σε ηλικία 79
ετών.
Επί της Πατριαρχίας του
υπογράφτηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η ανταλλαγή των πληθυσμών, από την
οποία εξαιρέθηκε η Σύνοδος, οι επίσκοποι του Πατριαρχείου και ο Πατριάρχης.
Ο Βασίλειος Γ΄ πέθανε
στις 29 Σεπτεμβρίου 1929, σε βαθιά γεράματα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, υπήρξε
μέλος μασονικής στοάς.
Πηγές
· Οικουμενικό Πατριαρχείο
·
Εφημερίδα
«Χρόνος» της Κομοτηνής, 06/02/2004
6 Ottoman period in the history of Bulgaria. Άρθρο στην αγγλική
Wikipedia
Αιμίλιος Λεγκράν,
Biblioteque grecane-Vulgarie (1880-1902)
Σπυρίδων
Σφέτας, Ελληνοβουλγαρικές αναταράξεις 1880-1908 2008 ISBN 960-458-170-8
Ελληνική
Ιστορία, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΓ σ.331
Ο Μακεδονικός Αγώνας και τα γεγονότα στη
Θράκη (1904-1908). Έκδοση Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αθήνα,
1998, σελ. 258-261.
7 Το
μεγαλύτερο δράμα για την Αν. Ρωμυλία έρχεται το καλοκαίρι του 1906. Επί τρεις μήνες το τουφέκι, η φωτιά και το
τσεκούρι δούλευαν ακατάπαυστα. Δεν διατίθενται ακριβή στοιχεία για να
ξέρουμε πόσοι πέρασαν από το λεπίδι των Βουλγάρων. Πάντως πάνω από 120 εκκλησίες,
70 σχολεία, ανάμεσά τους και η Μαράσλειος Σχολή, το κόσμημα της Φιλιππουπόλεως,
καταστράφηκαν.
Το Μεγάλο ολοκαύτωμα έγινε στην Αγχίαλο. Η Βουλγαρική μανία
αφού πέρασε από λεπίδι τους κατοίκους, παρέδωσε στις φλόγες ό,τι απέμεινε. Θρήνος – Κλαυθμός – Οδυρμός. Μία μεγάλη
πρόβα των υποκινητών και ηθικών αυτουργών, για ό,τι επηκολούθησε 16 χρόνια
αργότερα στην Σμύρνη.
Ύστερα από τα γεγονότα
αυτά, δεν απέμεινε τίποτε άλλο παρά η φυγή. Με ένα δισάκι στον ώμο μονάχα και
με κουράγιο, οι Έλληνες της Αν. Ρωμυλίας, φεύγουν βιαίως ξεριζωμένοι από τις
εστίες τους, ύστερα από τόσους αιώνες, από τα πατρώα εδάφη τους, που τόσες
λαμπρές σελίδες ιστορίας έχουν γράψει.
Ο ξερριζωμός
συνεχίζεται και μέχρι το 1920 – 1923, με την συνθήκη του Νεϊγύ, «περί εκούσιας
μεταναστεύσεως», όμως αυτή η εκούσια μετανάστευση έγινε γρήγορα, αναγκαστική
και βίαια. Χιλιάδες καραβάνια Ελλήνων
προσφύγων εγκαταλείπουν τα υπάρχοντά τους και ψάχνουν να βρουν μια καινούργια στέγη
στην μητέρα-πατρίδα.
Το Ελληνικό κράτος,
ανέτοιμο και ανήμπορο, λόγω της προετοιμασίας των Βαλκανικών αγώνων, αλλά και
στην δίνη των πολεμικών προετοιμασιών, δεν μπορεί να τους εγκαταστήσει γρήγορα
και η μεγάλη οδύσσεια αυτών των προσφύγων, συνεχίζεται και μέσα στην μητέρα
πατρίδα.
Η προσφυγιά εγκαθίσταται
σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Ο κύριος όγκος των προσφύγων, εγκαθίσταται στην
Θεσσαλία και την Μακεδονία.
Πόσοι Έλληνες διώχτηκαν
από την Αν. Ρωμυλία, δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει επακριβώς. Πάντως γύρω
στις 300.000 είναι ένας αριθμός που
δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες
και τις αντίξοες συνθήκες η προσφυγιά μπόρεσε να επιβιώσει και να ριζώσει, αλλά
και να στελεχώσει τον κύριο κορμό της Ελλάδας.
8 Πηγές:
Χ. Νικολάου
"Διεθνείς Σχέσεις" σελ.134
Γ. Ασπρέα,
Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος τομ. 1ος, σελ. 277
Ν. Βλάχου
"Το Μακεδονικόν 1878-1908", σελ.93
9 Σύμφωνα
με την Διακήρυξη του ΟΗΕ, από την 9η Δεκεμβρίου του 1948, ως
γενοκτονία καλείται «μια από τις ακόλουθες πράξεις που λαμβάνει χώρα με στόχο
την ηθελημένη καταστροφή ή τον αφανισμό ενός μέρους ή μιας ολόκληρης εθνικής,
φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων»:
·Την
δολοφονία μελών της ομάδας αυτής
·Την πρόκληση
σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών τραυμάτων σε μέλη της ομάδας
·Την
ηθελημένη επέμβαση στις συνθήκες ζωής των ομάδων αυτών, με στόχο τον φυσικό
αφανισμό τους
·Την επιβολή
μέτρων με στόχο τον εμποδισμό των γεννήσεων εντός της ομάδας αυτής.
·Την βίαιη
μετατόπιση παιδιών από την ομάδα αυτή σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων.
Όλες οι
παραπάνω πράξεις ή οι περισσότερες εξ αυτών, που συνιστούν γενοκτονία, έγιναν
σε βάρος των Ελλήνων διαχρονικώς, με πιο βδελυκτή, την σφαγή και τον ξερριζωμό
των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (1915-1922) και του Πόντου. Αυτά μαρτυρεί η
αληθινή ιστορία και όχι η Ιουδαιο-συμβατική των νικητών, των δύο παγκοσμίων
πολέμων.
Ο όρος
«γενοκτονία», είναι ένας νομικός όρος που εντάχθηκε στην διεθνή νομολογία το
1948, ενώ ο όρος «εθνοκάθαρση» είναι ένας κοινός όρος χωρίς νομική αναγνώριση
που περιγράφει συμπεριφορές και πρακτικές.
Οι
περισσότεροι ακαδημαϊκοί κι επιστήμονες, επιχειρηματολογούν πως η εθνοκάθαρση
εμπεριέχει περισσότερο πράξεις όπως απελάσεις ή μετακινήσεις πληθυσμών, ενώ η
γενοκτονία (όπως λέει και το δεύτερο συνθετικό της λέξεως) εμπεριέχει μέσα της
την έννοια του ηθελημένου φόνου.
Συνεπώς, ο
ένας όρος, η «γενοκτονία», συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς
ποινικού δικαίου, ενώ ο όρος «εθνοκάθαρση» δεν έχει λάβει ακόμη μια ρητή
νομική αναγνώριση.
Η Γενοκτονία των
Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών
της Μικρά
Ασίας της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου, αρχής γενομένης από
τον Ιανουάριο του 1913 μέχρι το 1923. Θεωρείται μια από τις
πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία των Ελλήνων στην καθ’
ημάς Ανατολή, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των ντονμέδων
Νεότουρκων έφερε σε πέρας με
σφαγές, εξαναγκαστικό ξεριζωμό και πορείες στην έρημο, με βασανιστήρια, πείνα
και δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία
και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα,
που διαπράχθηκε εναντίον του ελληνικού λαού. Η γενοκτονία των Ελλήνων
πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο όπως με γενοκτονίες σε βάρος
και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
O πρέσβης των Hνωμένων
Πολιτειών στην Kωνσταντινούπολη Henry
Morgenthau, στο έργο του «Ambassador Morgenthau’s Story» (1918) τονίζει:
«Οι Αρμένιοι δεν είναι ο μοναδικός υπό τουρκικό έλεγχο λαός, ο οποίος υπέφερε
στα πλαίσια της πολιτικής «Η Τουρκία για τους Τούρκους». Την ιστορία που
διηγήθηκα για τους Αρμένιους, θα μπορούσα να την έλεγα, με μερικές παραλλαγές,
για τους Έλληνες και τους Ασσύριους. Πραγματικά, οι Έλληνες ήταν τα πρώτα
θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας.»
Οι εκτιμήσεις για τις
ανθρώπινες απώλειες φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ψυχές. Στις 20
Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές
ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του
μνημονίου αναφέρεται:
«Η επίτευξη της ανακωχής
με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση
των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη
διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό
... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες
εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...».
Πηγές:
Schaller, Dominik J. and Zimmerer,
Jürgen (2008) "Late Ottoman Genocides: The Dissolution of the Ottoman
Empire and Young Turkish population and extermination policies." Journal
of Genocide Research, 10:1, pp. 7–14.
Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Αιγίδης,
στο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα που προέκυψε μετά το 1922
Rendel, G. W. (20 March 1922).
Foreign Office Memorandum on Turkish Massacres and Persecutions of Minorities
since the Armistice
10
«Οι Τούρκοι σφαγιάζουν Έλληνες
Χριστιανούς δεν είναι ικανοποιημένοι με τον βασανισμό των Αρμενίων, Τούρκοι
επεκτείνουν τη σκληρότητα στους Έλληνες. Χιλιάδες
Έλληνες εκτοπίζονται από την ακτή στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.», The
Lincoln Daily Star, 19 Οκτ. 1917.
Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την
ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των
Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής
Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή
IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των
Ασσυρίων.
Οι τουρκικές
κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο
των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων
κοινωνικών αναταράξεων. Στα πλαίσια της πολιτικής άρνησης των γενοκτονιών των
Ελλήνων, όπως και των Αρμενίων και Χριστιανών Ασσυρίων, το τουρκικό κράτος
χρηματοδοτεί στο εξωτερικό ενέργειες που αντισταθμίζουν, ελαχιστοποιούν,
σχετικοποιούν και υποβαθμίζουν αυτές τις γενοκτονίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου