Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ/1821):

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ-MHNYMATA ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

1.  ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 α. Την 25ην Μαρτίου, οι απανταχού της γης ενσυνείδητοι Έλληνες, κατά την Ορθόδοξη Πίστη [Βιολογικοί ή πνευματικοί απόγονοι των Ελλήνων/Ρωμηών] και κατά το Γένος [Βιολογικοί απόγονοι των πανάρχαιων-προϊστορικών Ιώνων/Ελλήνων], θα εορτάσουν κι’ εφέτος την διπλή εορτή, η οποία ξυπνάει τις μνήμες μας Χριστιανικώς, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και Εθνικώς, με τον Επανευαγγελισμόν του Γένους των Ελλήνων, την Εθνικήν Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821.

Αμφότερα τα γεγονότα, της «Αφθόρου Συλλήψεως» της Θεοτόκου1 και της Εθνεγερσίας του 1821, είναι κοσμοϊστορικά, διότι:

-Η «Άφθορος Σύλληψη» του Θεού Λόγου (Κυρίου Ιησού Χριστού) και η Θεία Αυτού Σάρκωση, είναι ακατάληπτος για την ανθρωπίνην λογικήν και Μοναδική εις τους αιώνες. Αποτελεί Το Υπερλογικόν Θαύμα των Θαυμάτων.

-Η ακολουθήσασα την Άφθορον Σύλληψη, Γέννηση Του Κυρίου, άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας τόσον, ώστε σήμερα να ομιλούμεν για ιστορικές περιόδους, Προ Χριστού και μετά Χριστόν.

-Οι συνέπειες της Ελληνικής Επαναστάσεως, δεν ήσαν μόνον εθνικές, αλλά και υπερεθνικές που επηρέασαν όλα τα τότε γνωστά και υπόδουλα έθνη.

«…Η επανάστασις της Ελλάδος δεν είναι εποχή του ΄Εθνους μας μόνον, είναι εποχή όλων των αιώνων, επειδή είναι φαινόμενον μοναδικόν εις την ιστορίαν των Εθνών».  [Από τον επικήδειον του Σπυρίδωνος Τρικούπη για τον Λόρδο Βύρωνα (10 Απριλίου 1824)].

β. Το διάταγμα με το οποίο καθορίστηκε η επέτειος του διπλού εορτασμού κατά την 25ην Μαρτίου κάθε έτους, υπογράφηκε την 18ην Μαρτίου 1838 από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Γλαράκη. ΄Ετσι, 17 έτη μετά την Εθνεγερσίαν και 10 έτη μετά την ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους, καθιερώθηκε ο διπλούς εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821.

Με την ευκαιρίαν του φετινού εορτασμού της 198ης επετείου της 25ης Μαρτίου, απευθυνόμενοι στην Ελληνική Νεολαία και τους απανταχού της γης Έλληνες, ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ τα διδάγματα-μηνύματα που εκπηγάζουν από τον εορτασμόν της διπλής εορτής του Έθνους μας, καθώς και τις συνέπειες (Εθνικές-Υπερεθνικές/ Οικουμενικές), που ακολούθησαν τα δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα.

2. Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

α. Διδάγματα- Μηνύματα

1/. Το μεγάλο γεγονός του Ευαγγελισμού:

· Αποτελεί το υπερλογικόν θαύμα των θαυμάτων και φέρνει σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος τις πιο ευχάριστες ειδήσεις, το όντως ευ-άγγελμα από κτίσεως κόσμου.

· Είναι το αποκεκρυμμένο απ’ αιώνος μυστήριον, για την κατανόηση του οποίου χρειάζεται πίστη και όχι γνώση δια του πεπερασμένου ανθρωπίνου νοός.

Ακούμε κατά τους χαιρετισμούς της Θεοτόκου:

«Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επίσοι, Θεοτόκε. Απορούσι γαρ λεγειν το πώς και Παρθένος μένεις και τενείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν: Χαίρε Σοφίας Θεού δοχείον. Χαίρε Προνοίας Αυτού Ταμείον».

Δηλαδή : (Ρήτορες λαλίστατοι και επιδέξιοι, βλέπουμε να σε αντικρίζουν, άφωνοι, Θεοτόκε! Γιατί δεν μπορούν να εκφράσουν το πώς και Μητέρα έγινες και Παρθένος έμεινες.

Κι’ εμείς συνεπαρμένοι από αυτό το μυστήριον αναβοούμε με πίστη:

Χαίρε Εσύ που χώρεσες σαν δοχείο την Σοφία του Θεού, Χαίρε Εσύ που απέβης το Ταμείον της Προνοίας του Θεού).

·Υπερβαίνει κάθε ανθρώπινον λογισμόν και ανασύρει τους βυθισμένους στην άγνοια ανθρώπους.

·Προκαλεί κατάπληξη ακόμη και στους Αγγέλους, οι οποίοι θεωρούντες τον Θεόν ως απρόσιτον, Tον βλέπουν τώρα προσιτόν σε κάθε άνθρωπο.

2/. Στον Ευαγγελισμό, η Παναγία «αξιώθηκε» ν’ ακούσει από τον ΄Αγγελο το «Χαίρε κεχαριτωμένη», ότι της αρμόζει η τέλεια χάρη, γιατί με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού, δεν είχε κανένα κοινό με την αμαρτία, είχε καθαρίσει την θέλησή της από κάθε ρύπο φθάνοντας στην ύψιστη τελείωση ούτε ταράσσεται από τα λόγια του Αγγέλου, όπως ακριβώς δεν ενοχλούνται τα μάτια από το φως και η ημέρα από τον ήλιο, γιατί γνωρίζει καλά πως σκοπός του ανθρώπου είναι να ενωθεί με τον Θεόν...

«Ἄγγελος γὰρ Κυρίου ἀπεστάλη πρὸς τὴν Ἁγίαν Παρθένον, ἐκ Δαυϊτικοῦ φύλου καταγομένην· «πρόδηλον γὰρ ὡς ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν», «ἐξ ἧς φυλῆς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ», ὡς ὁ θεῖος ἔφη ἀπόστολος, περὶ οὗ ὕστερον ἐροῦμεν ἀκριβέστερον, ἥν εὐαγγελιζόμενος ἔλεγε· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Ἡ δὲ διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ» καί φησι πρὸς αὐτὴν ὁ ἄγγελος· «Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ Κυρίῳ καὶ τέξῃ Υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.» Ὅθεν καὶ τὸ «Ἰησοῦς» σωτὴρ ἑρμηνεύεται. Τῆς δὲ διαπορούσης· «Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;», πάλιν φησὶ πρὸς αὐτὴν ὁ ἄγγελος· «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἐκ σοῦ ἅγιον κληθήσεται, Υἱὸς Θεοῦ».

Ἡ δὲ πρὸς αὐτόν· «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Μετὰ οὖν τὴν συγκατάθεσιν τῆς Ἁγίας Παρθένου Πνεῦμα Ἅγιον ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτὴν κατὰ τὸν τοῦ Κυρίου λόγον, ὃν εἶπεν ὁ ἄγγελος, καθαῖρον αὐτὴν καὶ δύναμιν δεκτικὴν τῆς τοῦ Λόγου θεότητος παρέχον, ἅμα δὲ καὶ γεννητικήν. Καὶ τότε ἐπεσκίασεν ἐπ᾿ αὐτὴν ἡ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ἐνυπόστατος σοφία καὶ δύναμις, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ τῷ Πατρὶ ὁμοούσιος, οἱονεὶ θεῖος σπόρος, καὶ συνέπηξεν ἑαυτῷ ἐκ τῶν ἁγνῶν καὶ καθαρωτάτων αὐτῆς αἱμάτων σάρκα ἐψυχωμένην ψυχῇ λογικῇ τε καὶ νοερᾷ, ἀπαρχὴν τοῦ ἡμετέρου φυράματος, οὐ σπερματικῶς ἀλλὰ δημιουργικῶς διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οὐ ταῖς κατὰ μικρὸν προσθήκαις ἀπαρτιζομένου τοῦ σχήματος, ἀλλ᾿ ὑφ᾿ ἓν τελειωθέντος, αὐτὸς ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος χρηματίσας τῇ σαρκὶ ὑπόστασις· οὐ γὰρ προϋποστάσῃ καθ᾿ ἑαυτὴν σαρκὶ ἡνώθη ὁ θεῖος Λόγος, ἀλλ᾿ ἐνοικήσας τῇ γαστρὶ τῆς Ἁγίας Παρθένου ἀπεριγράπτως ἐν τῇ ἑαυτοῦ ὑποστάσει ἐκ τῶν ἁγνῶν τῆς Ἀειπαρθένου αἱμάτων σάρκα ἐψυχωμένην ψυχῇ λογικῇ τε καὶ νοερᾷ ὑπεστήσατο ἀπαρχὴν προσλαβόμενος τοῦ ἀνθρωπίνου φυράματος, αὐτὸς ὁ Λόγος γενόμενος τῇ σαρκὶ ὑπόστασις.

Ὥστε ἅμα σάρξ, ἅμα Θεοῦ Λόγου σάρξ, ἅμα σὰρξ ἔμψυχος λογική τε καὶ νοερά, ἅμα Θεοῦ Λόγου σὰρξ ἔμψυχος λογική τε καὶ νοερά. Διὸ οὐκ ἄνθρωπον ἀποθεωθέντα λέγομεν, ἀλλὰ Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα· ὢν γὰρ φύσει τέλειος Θεὸς, γέγονε φύσει τέλειος ἄνθρωπος ὁ αὐτὸς, οὐ τραπεὶς τὴν φύσιν, οὐδὲ φαντάσας τὴν οἰκονομίαν, ἀλλὰ τῇ ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου ληφθείσῃ λογικῶς τε καὶ νοερῶς ἐψυχωμένῃ σαρκὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ εἶναι λαχούσῃ ἑνωθεὶς καθ᾿ ὑπόστασιν ἀσυγχύτως καὶ ἀναλλοιώτως καὶ ἀδιαιρέτως, μὴ μεταβαλὼν τὴν τῆς θεότητος αὐτοῦ φύσιν εἰς τὴν τῆς σαρκὸς οὐσίαν, μήτε τὴν οὐσίαν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ εἰς τὴν φύσιν τῆς αὐτοῦ θεότητος οὐδὲ ἐκ τῆς θείας αὐτοῦ φύσεως καί, ἧς προσελάβετο ἀνθρωπίνης φύσεως, μίαν φύσιν ἀποτελέσας σύνθετον. (ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, κεφάλαιον 46. Περὶ τοῦ τρόπου τῆς συλλήψεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τῆς θείας αὐτοῦ σαρκώσεως.).

3/. Το όνομα Μαριάμ, σημαίνει Βασίλισσα, Ισχυρή, Ελπίδα, Κυρία/Δέσποινα. Η Θεοτόκος ήταν η πιο άγια γυναίκα της Οικουμένης, Άφθαρτη και Αμόλυντη και γι’ αυτό λέγεται Παναγία. Αναλυτικά όμως, σύμφωνα με μίαν άλλη ερμηνεία, κάθε γράμμα του ονόματος της αντιστοιχεί στις λέξεις: «Μόνη Αύτη Ρύσεται Ιού Άπαντας Μισοκάλου». Η ακροστιχίδα του ονόματος Μαριάμ, σημαίνει πως μόνη αυτή η Μαριάμ, είχε προοριστεί όπως ελευθερώσει ημάς εκ του ιού, δηλαδή του δηλητηρίου, του μισοκάλου όφεως, του διαβόλου, δηλαδή την αμαρτία.2

4/. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η χρυσή στιγμή του Θεού, συνταιριασμένη με την χρυσή στιγμή του κόσμου, ο χρόνος του Θεού ντυμένος στον χρόνο του πλάσματος, όπου ξεδιπλώνεται η σωτήρια Βουλή Του. Ο Θεός γίνεται Ιστορία και ο άνθρωπος χωρεί στην αιωνιότητα !

5/. Αυτό που δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει ο άνθρωπος ένεκα της υποδουλώσεώς του στην δαιμονική δύναμη της φθοράς και της αμαρτίας, προσφέρεται από Τον γεννηθέντα εκ Πνεύματος αγίου και εκ της Παρθένου Μαρίας. Ακριβώς δε η εκ Πνεύματος Αγίου προέλευση του Σωτήρος Ιησού Χριστού, δείχνει με τρόπο εύγλωττο ότι η σωτηρία δεν ήταν δυνατό να προέλθει από τα χαλάσματα και τα συντρίμμια της αναπόφευκτα καταδικασμένης σε θάνατο ανθρωπότητας, αλλά από τον ουρανό, από το Πνεύμα του  από την πηγή της ζωής.

β. Συνέπειες

1/. Η αειπάρθενος Παναγία Ευαγγελιζομένη:

.Έλαβε την χάρι να συμφιλιώσει το ανθρώπινο γένος με τον δημιουργό Θεό.

.Άνοιξε τον Παράδεισο για να εισάγη σ΄ αυτόν, όλη την αφορισθείσα Αδαμιαία φύση.

.Κατέβασε τον Θεόν από τον Ουρανό στην γη.  Αυτή έδωσε την πάσχουσα σάρκα στον απαθή Θεό, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από τα πάθη της αμαρτίας.

.Ανέβηκε στους Ουρανούς μετά του Θεανθρώπου.

«Χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς».

.Αποκατέστησε την ταραγμένη  σχέση της κτίσεως με τον Θεόν – Δημιουργόν, ελευθερώνοντάς τον από τα δεσμά που της επέβαλε, η αδαμική πτώση και εκπλήρωσε τον διακαή πόθο της κτίσεως με την φανέρωση του Χριστού στην γη, ολοκληρώνοντας την απελευθέρωσή της.

2/. Ο άνθρωπος με την πτώση του, αφού έχασε την ευτυχία για την οποία πλάστηκε, την αναζητούσε και την ποθούσε από τότε αδιάκοπα. Κανείς όμως ούτε από τους Αγγέλους, ούτε από τους ανθρώπους είχε την δύναμη να του την ξαναπροσφέρει. Έπεφτε συνεχώς στα χειρότερα χωρίς να μπορεί να ξαναγυρίσει στην πρώτη κατάσταση. Αυτή ακριβώς η Ευτυχία, την οποίαν  μόνον η Παναγία έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο να την ξαναβρεί, ήταν συνέπεια του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, καθ’ όσον η Παναγία εκπλήρωσε την επιθυμίαν του ανθρώπου ενώνοντάς τον με τον μόνο Επιθυμητόν, Αυτόν που όταν τον βρει κανείς δεν μπορεί να ζητήσει τίποτε περισσότερο. Και ένωσε τόσο στενά τον Θεόν με τον άνθρωπον, ώστε ο Χριστός να μετέχει όχι μόνο στον τρόπο και στον τόπο της ζωής του ανθρώπου, αλλά και στην ίδια την φύση του ...

3/. Η ευεργετική παρουσία της Παναγίας, δεν περιορίζεται μόνο στον άνθρωπο και την κτίση, αλλά επεκτείνεται πέρα από τον ουρανό. Το μεγαλείο και πρωτοφανής αρετή της Παναγίας «εκάλυψε τον ουρανό και ξεπέρασε τον χορό των Αγγέλων.  Ενώ οι ΄Αγγελοι, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ στέκονται γύρω από τον Θεό και δέχονται τις θείες ακτίνες Του, η Παναγία δεν δέχεται κάποια θεία λαμπρότητα και δόξα αλλά την ίδια την υπόσταση του Θεού μέσα της. Γι’ αυτό η Παναγία τοποθετείται ψηλότερα από τις αγγελικές δυνάμεις. Είναι η «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». (Νικ. Καβάσιλα, Λόγος εις την Κοίμησιν, Ν. Νέλλα, η Θεομήτωρ).

4/. Στην Ορθόδοξον Εκκλησίαν γεννήθηκε και ζει διαρκώς μία αληθής περί Παναγίας Θεοτόκου παράδοσις, επί κεφαλής της οποίας ίσταται ως «χορίαρχος» και τελετάρχης ο «Άγγελος Πρωτοστάτης» (Γ, 16), ο οποίος εκ της Παναγίας Τριάδος «ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε». Το «Χαίρε» αυτό, που συνοψίζει ολόκληρον το χαρμόσυνον άγγελμα («ευ-αγγέλιον») της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού, έγινε εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν παντοτινή παράδοσις, όπως ακριβώς το επροφήτευσεν η Παναγία Θεοτόκος: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1, 48· Πρβλ. Β΄, 9). [Αθανάσιος Γιέφτιτς (πρώην Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης), Ο Άγ. Ιωάννης Δαμασκηνός περί της Παναγίας Θεοτόκου. "Εισαγωγή" εις Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος - τέσσερις θεομητορικές ομιλίες, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1995. Πρβλ. PG 96, 649 A.--- Tης «των τελουμένων τελεταρχίας» και αρχηγού «τελετής», της των πάντων τελειώσεως και θεώσεως, κατά τους αγίους Διονύσιον, Μάξιμον και Δαμασκηνόν (PG 3, 589 C· 4, 193 A και 94, 844 D-5A)--- Ακάθιστος ΄Υμνος, οίκος Α΄].

5/. Η σύλληψη του Κυρίου, ολοκληρούμενη με την Γέννησή Του, είχε και άλλες δύο συνέπειες:

α. Να αποκτηθεί νόημα σαν υπαρξιακό γεγονός τού κάθε ανθρώπου, στην ιδιαιτερότητα και μοναδικότητά του, στο προσωπικό πρόβλημα και την αγωνία του, στον φόβο του για τον αφανισμό και στην ελπίδα του για την ζωή. Όσον ο «ήλιος της δικαιοσύνης» δεν ανατέλλει μέσα στην ψυχή τού κάθε ανθρώπου, άδικα αυτός περιμένει τον φωτισμό της ανθρωπότητας στην γενικότητά της· όσον η σωτηρία δεν γίνεται γεγονός προσωπικό του, αδικαιολόγητη θάναι η απορία και διαμαρτυρία για την γενική επικράτηση του μίσους, του εγκλήματος, του πολέμου.3

β. Να ακουσθεί από τα χείλη του ίδιου του Θεανθρώπου, 33 χρόνια μετά από την γέννηση και 34 χρόνια από την Σύλληψή Του υπό  της Αειπαρθένου Θεοτόκου, η προφητική και ανεπανάληπτη φράση που αφορούσε στην Οικουμενική Αποστολή του Γένους των Ελλήνων: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου»!.. 

«Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τή εορτή. Ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τώ από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και ηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος και λέγει τώ Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τώ Ιησού· Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ:12/20-23).. 

3. Ο ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Αλλά την  25ην Μαρτίου, εορτάζομεν και τον «Επανευαγγελισμόν» του ΄Εθνους.

Λέγοντες Ευαγγελισμόν ενός ΄Εθνους εννοούμε το ευ-άγγελμα, τα χαρμόσυνα νέα, την ευλογία του ΄Εθνους, από τον Θεόν ή τους Διακόνους Αυτού (Αγγελοι, Προφήτες, Απόστολοι, Πατέρες, Αρχιερείς), όπως το ΄Εθνος:

.Αποτινάξει τον ζυγόν δουλείας και ανακτήσει την Ελευθερίαν του.

.Αναλάβει Οικουμενική αποστολή διαδόσεως του Λόγου του Θεού τουτέστιν εξανθρωπισμού της Οικουμένης.

.Εκτελέσει ό,τι δήποτε διαταχθεί από τον Θεόν («Τάδε λέγει Κύριος»).

Ομιλούμεν για Επανευαγγελισμόν του Γένους μας, διότι το Ελληνικόν ΄Εθνος, από της υπάρξεώς του μέχρι σήμερα, ευαγγελίσθηκε τρεις (3) φορές:

α. 1ος: Μυστικός Ευαγγελισμός Προ Χριστού.

1/. Το Ελληνικόν ΄Εθνος, δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατέκτησε πνευματικώς όλα τα έθνη του τότε γνωστού κόσμου, και προπαρασκεύασε την Οικουμένη, ώστε να δεχθεί τον λόγον του Αληθινού Θεού.

Το Ελληνικόν ΄Εθνος γίνεται ο πνευματικός διδάσκαλος του Κόσμου. Αυτό το κολοσσιαίο έργο του εξανθρωπισμού της Οικουμένης ήταν αποτέλεσμα της θείας θελήσεως καθ΄ όσον η θεία Πρόνοια, κατά τον ΄Αγιον Νεκτάριον, «αναδεικνύει τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα έτερον Ιησούν του Ναυή, ίνα υποτάξει πνευματικώς τα ΄Εθνη και προπαρασκευάση αυτά δια της σοφίας και επιστήμης, μεταδίδων εις αυτά το Ελληνικόν πνεύμα... όπως δια της φιλοσοφίας το Ελληνικόν ΄Εθνος συνδράμη και συντελέση εις την πλήρωσιν της θείας βουλής και αναμορφώσεως και αναπλάσεως του ανθρωπίνου γένους» (Περί Αθανασίας Ψυχής και Μνημοσύνων, σ. 73-74).

Το ότι ο χαρακτήρ του Ελληνισμού είναι Θεόμορος και Οικουμενικός, πιστοποιείται από αναρίθμητα ιστορικά στοιχεία και μαρτυρίες. Ενδεικτικώς αναφέρονται :

«Σε ένα μικρό λαό δόθηκε άλλοτε από Θεού η εντολή να δημιουργήσει τις βάσεις και τις αρχές κάθε ανθρώπινης προόδου. Και ο λαός αυτός είναι ο Ελληνικός» (Βλάσιος Πασκάλ, 1623-1662, Επιφανής Γάλλος φιλόσοφος και φυσικομαθηματικός).

«Δεν υπάρχει τίποτε εις τον Ελληνικόν Πολιτισμόν που να μην φωτίζει τον δικό μας Πολιτισμό» (Will Durant,  Παγκόσμια Ιστορία Πολιτισμού, Εκδ. Αφοι Σπυροπούλου, σ. 6).

«...Η Ελληνική φιλοσοφία προπαρασκευάζει προοδοποιούσα τον υπό Χριστού τελειούμενον... Εδόθη δε αύτη προηγουμένως τοις ΄Ελλοισιν πριν ή ο Κύριος καλέσαι τους ΄Ελληνας. Επαιδαγώγει δε αύτη το Ελληνικόν, ως ο Νόμος τους Εβραίους, εις Χριστόν» (Κλήμης, Στρωματείς, 6, 8 ΒΕΠΕΣ, 8 (202) 33/Ι5, ΒΕΠΕΣ, 7, 245).

β. 2ος: Διάδοση της Χριστιανικής Πίστεως.

Το Ελληνικόν ΄Εθνος ευλογείται δια δευτέραν φοράν, όταν ο Κύριος αποκαλύπτει Εαυτόν στους προγόνους μας, και τους αναθέτει το έργον της διαδόσεως του Λόγου Του.

«Ήσαν δε μερικοί ΄Ελληνες που είχαν ανεβή να προσκυνήσουν κατά την εορτήν. Αυτοί λοιπόν ήλθαν προς τον Φίλιππον και του είπαν. Θέλομεν τον Ιησούν ιδείν... Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ : 12/20-24).

«Οι θείοι λόγοι του Σωτήρος, μας λέγει ο ΄Αγιος Νεκτάριος, όταν του ανήγγειλαν ότι εζήτησαν να τον ιδούν οι ΄Ελληνες, τώρα εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου είχαν ένα βαθύ νόημα. ΄Ηταν λόγοι προφητικοί, πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων. Οι ΄Ελληνες αυτοί, ενώπιον του Χριστού, ήσαν αντιπρόσωποι ολόκληρου του Ελληνικού ΄Εθνους. Στην παρουσία τους διέκρινε και ανεγνώρισε ο Ιησούς το ΄Εθνος, στο οποίο επρόκειτο να δοθεί η ιερή παρακαταθήκη για την διαφύλαξη χάριν της ανθρωπότητος» (Περί Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμός σ. 15).

Άλλωστε είχε προηγηθεί, κεκρυμμένως, η Θεία Βουλή του Κυρίου για τους ΄Ελληνες. Πότε;

Ο Ιησούς διδάσκοντας την παραβολήν του αμπελώνος λέγει εις το ακροατήριον: «Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθεί από σας (εννοεί τον Παλαιό λαό Ισραήλ) η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε ΄Εθνος το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της ...» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Και αφού ο Λόγος του Θεού ουδέποτε εκπίπτει, ποιο ήταν το ΄Εθνος, το οποίον ευλόγησε τότε ο Ιησούς; Ποιο έθνος απέφερε τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού;

Ήταν το Ελληνικόν, διότι:

ØΜε όχημα την Ελληνική γλώσσα, ο Ελληνισμός διέδωσε τον Χριστιανισμό στα πέρατα του κόσμου.

ØΗ Ελληνική φιλοσοφική σκέψη απετέλεσε το πνευματικό εργαστήρι του Λόγου του Θεού, στο οποίον έγινε η επεξεργασία και επαλήθευση των δογμάτων της Χριστιανικής πίστεως.

ØΣτην Ελληνική Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) συγκροτήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι, οι οποίες θέσπισαν τα δόγματα της Παγκόσμιας Χριστιανικής Πίστεως (Ορθοδοξία). Μισή χιλιετία αργότερα, βρέθηκαν Σχίστες της Πίστεως που αμφισβήτησαν  και απέρριψαν τα καθολικώς παραδεδεγμένα δόγματα της Εκκλησίας.

ØΤο Ελληνικό Εθνος αξιώθηκε να μεγαλουργήσει με την Αυτοκρατορία του, 1000 περίπου χρόνια, δώρο από τον Τριαδικό Θεό.

ØΣτην Ελληνική Αυτοκρατορία (Ελεύθερη ή κατακτημένη), γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και πέθαναν πλείστοι ΄Αγιοι και μάρτυρες της Χριστιανικής πίστεως.

ØΚαθ’ ομολογίαν των αιρετικών φραγκοπαπικών: «Οι ΄Ελληνες είναι οι πρωτότοκοι της Χριστιανικής Εκκλησίας, υιοί και Πνεύμα Θεού εστίν το λαλούν εν αυτοίς» (ομολογία Βενετών το 1438, μετά παρακολούθηση θείας λειτουργίας Ορθοδόξων Ελλήνων από την οποία έμειναν άφωνοι – Ιστορία Βυζαντινή, Δούκας, σ. 213).

ØΗ Ελλάς προετοιμαζομένη και αναζητούσα την χάρι είναι ήδη έργον της Χάριτος (Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλ., τ. 5ος, 1964, σ. 653).

γ. 3ος:  Η Εθνική Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821.

Από αμετανοησία, αποστασία και απιστία προς τον Θεόν και από αδικαιολογήτους εναγκαλισμούς μιας μικράς ομάδος Ελλήνων αξιωματούχων με τους Λατίνους, κατά τους τελευταίους χρόνους προ της αλώσεως, απωλέσαμε την Ευλογία-Προστασία του Θεού.

Είχε προηγηθεί το καθοριστικό κτύπημα του 1204, από τους Μισέλληνες Φράγκους και Λατινογενείς, οι οποίοι αφού άλωσαν την Πόλη, κατέλυσαν το κράτος και προέβησαν σε σφαγές των Ελλήνων και λεηλασίες χωρίς προηγούμενο και επόμενο. Από αυτό το φοβερό αντιχριστιανικό κτύπημα, ποτέ δεν συνήλθε η Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα να έλθει η 29η Μαΐου 1453, ως φυσιολογικό επακόλουθο, κατά την οποία η Πόλη η Κωνσταντίνου-Πόλις, έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Με την πτώση της Πόλεως, αφαιρέθηκε η δόξα που είχε δοθεί στο Ελληνικό ΄Εθνος, ως κορύφωση του δευτέρου Ευαγγελισμού (όπως είχε γίνει πολλούς αιώνες νωρίτερα, με τον παλαιό λαό Ισραήλ) και η Ελλάς παρεδόθη στο σκοτάδι τεσσάρων αιώνων δουλείας στους Οθωμανούς.

Το γένος των Ελλήνων χαλυβδούμενο μέσα στις σκληρές και μακροχρόνιες δοκιμασίες της Οθωμανικής σκλαβιάς, μετανοεί και δια τούτο ο Θεός αναγγέλλει και πάλι, δια του Αρχιεπισκόπου Πατρών Γερμανού, την απόφασή Του να ελευθερώσει το Γένος από τους Τούρκους.

«Πολυαγαπημένοι μας αδελφοί, ο Κύριος ο οποίος ετιμώρησε τους πατέρες μας και τα τέκνα των, σας αναγγέλλει δια του στόματός μου το τέλος των δακρύων και των δοκιμασιών... Στρατιώται του Σταυρού, ότι καλείσθε να υπερασπισθείτε είναι αυτό τούτο το θέλημα του Ουρανού.  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να είσθε ευλογημένοι  και συγκεχωρημένοι από πάσας τας αμαρτίας σας» (Διακήρυξη του Γερμανού προς τον κλήρον και τους πιστούς επαναστάτας, η οποία εξεφωνήθη εντός της μονής των Αδελφών της Λαύρας του όρους Βελιά την 8ην  (20ην Μαρτίου 1821).

Αυτή η Τρίτη Ευλογία του Θεού από τον Αρχιερέα Γερμανό (και οι ιερείς κατά τους Πατέρες δεν λέγουν τα εαυτών, αλλά μεταφέρουν τα ρήματα του Κυρίου), αποτελεί το νέον ευάγγελμα, της Εθνικής Παλιγγενεσίας, τον Επανευαγγελισμό του Ελληνικού ΄Εθνους.

Έτσι φθάσαμε στην Εθνική μας Επανάσταση.

δ. Διδάγματα και Μηνύματα.

1/. Η Επανάσταση του 1821 ήταν ένας καθολικός ξεσηκωμός του Γένους, ήταν Εθνικοαπελευθερωτική Εξέγερση, ήταν Εθνική Επανάσταση «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία!».

Η 25η Μαρτίου ως ιστορικόν γεγονός, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΝ, διότι δεν υπήρχε προηγούμενο και ούτε θα υπάρξει επόμενο (καμιά ανακύκλωση της Ιστορίας μπορεί να επανεμφανίσει παρόμοιο φαινόμενο, χωρίς την θεία πρόνοια ή θείον Ευαγγελισμόν ενός Έθνους).

Πολλοί «Ιστορικοί» και μελετητές, βλέπουν στην Επανάσταση του 21 οικονομικά συμφέροντα, ιστορικές νομοτέλειες και ταξικούς αγώνες, εναντίον των κοτζαμπάσηδων και των δημογερόντων. Όλοι αυτοί μιλάνε για την απομυθοποίηση της Ιστορίας μας, στηριζόμενοι στην υλιστική ερμηνεία της, δια της θεωρίας του Αριστερόστροφου Διεθνισμού αλλά και του ουδετερόστροφου Οικουμενισμού.

Αποτελεί βαρυτάτη ύβριν για τον αγώνα της ανεξαρτησίας η θεωρία του «Ιστορικού υλισμού». Ύβριν για τους τότε άρχοντες και τον Ελληνικόν λαόν.

2/. Ο ρόλος της Εκκλησίας στον αγώνα του 1821, υπήρξε Εθναρχικός/ πρωταγωνιστικός και η συμβολή της, καταλυτική στην έκβαση του αγώνος.

Ανάμεσα στην ματωμένη φουστανέλλα των αρματωλών και κλεφτών υψώνεται αιώνιο Εθνικό σύμβολο, το ράσο της Ορθοδοξίας. Στους σκοτεινούς θόλους των Μοναστηριών και των ναών ιεράρχες, απλοϊκοί παπάδες και φωτισμένοι καλόγεροι, διδάσκουν στους σκλάβους: Ποιοι είναι, τι είχαν, τι έχασαν και τι τους πρέπει».

α/. Το κρυφό Σχολείο

Για πολλούς η ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού θεωρείται μύθος ή θρύλος.

Πώς όμως θα μπορούσε να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα κάτω από τέτοιες συνθήκες, αν δεν υπήρχαν τα Κρυφά Σχολειά με το Ψαλτήρι και την Οκτάηχο και τα άλλα εκκλησιαστικά βιβλία;

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, σε τέτοιες σκοτεινές εποχές δημιουργήθηκε η ανάγκη για Κρυφά Σχολειά.  Η Εκκλησία συνέβαλε μαθαίνοντας στους Έλληνες έστω μερικά κολλυβογράμματα διά των λειτουργικών της βιβλίων. Χαρακτηριστικά, ο Φωτάκος, που ήταν υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη, αναφέρει στα απομνημονεύματά του: 

«Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν διά την παιδείαν, η οποία εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα και ολίγην αριθμητικήν, ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζε περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους» (Φωτάκου, «Απομνημονεύματα»).

β/. Φιλική Εταιρεία

Την συμμετοχή κληρικών στην Φιλική Εταιρεία επισημαίνει ακόμα και ο Γιάννης Κορδάτος: «Οι Φιλικοί επεδίωξαν να δώσουν χαρακτήρα πανεθνικόν εις την οργανωμένην επανάστασιν και δι’ αυτό προσηλύτισαν και μερικούς Φαναριώτας και ανωτέρους κληρικούς». 

Από το 1818, μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία σχεδόν όλοι οι αρχιερείς της Πελοποννήσου, κάτι που αναγκάζεται να παραδεχθεί ο Γιάννης Σκαρίμπας:

«Η Φιλική Εταιρεία στο κόλπο είχε μυήσει όλους σχεδόν τους Παλαιοελλαδίτες κοτσαμπάσηδες και προπαντός τους δεσποτάδες» («Το Εικοσιένα και η αλήθεια», τ. Α΄, σ. 59, και Β΄, σ. 93).

γ/.  Η Ιστορία της Εκκλησίας και του Έθνους μας, στην Επανάσταση του 1821, γράφτηκε με αίμα και δάκρυα, υφάνθηκε με προσευχή, αυταπάρνηση, θυσία, θάρρος, αποφασιστικότητα, αρετή και δικαιοσύνη.

Η Εκκλησία μας προσέφερε κι’ αυτή την δική της προσφορά, την δική της «αρτοκλασία» στο πανηγύρι της Παλιγγενεσίας, προσέφερε ως άρτους τα σώματα των ηρώων τέκνων της, Ιεραρχών, Ιερέων, Ιερομονάχων και Μοναχών, ως οίνο το αίμα τους, ως έλαιον την πίστη και την ελπίδα.

Με αυτά συνεχίζει να χορταίνει σήμερα τους «εκζητούντες τον Κύριον», τους εκζητούντες την Εθνική τους ελευθερία από τους αδίστακτους τοκογλύφους Διεθνιστές Διεστραμμένους Δανειστές και την πολιτικήν τους ελευθερία, από τους εγχώριους διαχειριστές-υποτακτικούς των δυναστών-δανειστών, παρά την βρονταίαν…σιωπήν της αναξίας των περιστάσεων σημερινής διοικήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Η δράση της Εκκλησίας κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, άλλοτε επαινέθηκε και άλλοτε επικρίθηκε. Ωστόσο, η ιστορία απαντά αμειλίκτως στους συκοφάντες….. Πολλοί αρχιερείς συμμετείχαν ενεργά τόσον στα επαναστατικά κινήματα κατά των Τούρκων που προηγήθηκαν της Εθνικής εξεγέρσεως του 1821, τα οποία μπορεί να μην πέτυχαν, κράτησαν όμως ζωντανή την ελπίδα για το «μεγάλο βήμα του Γένους», όσον και στην προετοιμασία και διεξαγωγή του αγώνος της εθνεγερσίας 1821.4

Από τους 200 αρχιερείς που υπήρχαν σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατο­ρία, ενεργό μέρος στον Αγώνα, επωνύμως και αδιαμφισβητήτως, μαρτυρούνται να έλαβαν 73 ιεράρχες, δηλαδή ποσοστό 36,5%.

Επίσης, δοκιμάστηκαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν 42 αρχιερείς, δηλαδή ποσοστό 21,0%, και μαρτυρείται ότι θυσιάστηκαν για την ελευθερία, είτε με βασανιστήρια και θανάτωση από τους Τούρκους είτε στις πολεμικές συρράξεις, 45 αρχιερείς, δηλαδή ποσοστό 22,5%. Συγκεντρωτικά, λοιπόν, έχουμε:

α/. Ποσοστό αγωνιστών ιεραρχών 36,5%.

β/. Ποσοστό μαρτύρων ιεραρχών 21,0%.

γ/. Ποσοστό θυμάτων ιεραρχών 22,5%.

Η Κιβωτός της Πίστεως και του ΄Εθνους η Ορθόδοξη Εκκλησία, τροφοδοτούσε και συντηρούσε το Θρησκευτικό και Εθνικό φρόνημα των Ελληνοπαίδων και ολόκληρου του Γένους. Για την δράση της Εκκλησίας το τίμημα ήταν βαρύτατο.

Σύμφωνα με τους μετριώτερους υπολογισμούς που προέρχονται από τον Γάλλο Πουκεβίλ:

oΈνδεκα (11) Πατριάρχες απαγχονίσθηκαν ή αποκεφαλίσθηκαν.

o Εκατό (100) Επίσκοποι υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο.

oΈξη χιλιάδες (6.000) κληρικοί εμαρτύρησαν και εθανατώθηκαν από τους Τούρκους κατακτητές.

3/. Ο Εορτασμός της 25ης Μαρτίου, μας προσφέρει μοναδική ευκαιρία αφυπνίσεως της αδρανοποιημένης Ελληνικής/Ρωμαίϊκης ψυχής μας και αποτελεί για τις μελλοντικές γενεές πολύτιμη Εθνική κληρονομιά.

Ένα από τα κύρια μηνύματα της επετείου της εθνεγερσίας, περικλείει δύο από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Ελληνικού πνεύματος, ήτοι το γενναίον και αδάμαστον φρόνημα (την πολεμική αρετή των Ελλήνων) και την ακλόνητη πίστη, τόσον στο δίκαιο κάθε εθνικού αγώνος, όσον και στον Αληθινό Θεό.

«Όχι τα κλαριά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα κάψης, τη γη δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια γη που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνο ένας ΄Ελληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου. Βγάλτο από το νου σου» (Απάντηση του Κολοκοτρώνη προς τον Ιμπραήμ).

Το μήνυμα αυτό είναι ιδιαιτέρως επίκαιρο, καθ’ όσον διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποίαν:

-Οι Νέο-Οθωμανοί/«Τούρκοι», απροκαλύπτως πλέον διατυπώνουν διεκδικήσεις σε βάρος κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ιδιαιτέρως του Αιγαίου μας, τούτους δε ακολουθούν οι άλλοι αδύνατοι μεν γείτονές μας, αλλά έχοντες «ισχυρούς προστάτες»..

-Εξυφαίνονται σχέδια νέων βιαίων ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή [μετά την κατασκευήν από τους Εθνοκατασκευαστές  του Κοσόβου και του υβριδίου των Σκοπίων (της καθ’ ημάς Βόρειας (κατεχομένης) Μακεδονίας μας], οι φλόγες νέων συγκρούσεων στην Χερσόννησο του Αίμου (Βαλκάνια), πλησιάζουν επικίνδυνα τα Βόρεια σύνορά μας.

-Όλοι οι παρείσακτοι γείτονες που κατέχουν εδάφη, αρχαιόθεν Ελληνικά, ανήκοντα στο Ελληνικό Έθνος, ιστορικώς, γεωγραφικώς, αρχαιολογικώς και Εθνολογικώς, διεκδικούν απροκαλύπτως ή συγκεκαλυμμένως, κάποιο τμήμα της σημερινής ελλαδικής γης, αυτής που απέμεινε ως απολειφάδι από την πάλαι ποτέ κραταιά Ελληνική Αυτοκρατορία μας, την Ρωμανία μας, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.

-Ευρισκόμεθα ήδη κάτω από τον ζυγό οικονομικών δολοφόνων και αδίστακτων Διεθνών Τοκογλύφων Τραπεζιτών, πτωχευμένοι και υποτελείς, σε μια σύγχρονης μορφής πολιτικο-οικονομική επιτροπεία και κατοχή.

4/. Το πιο δραματικό δίδαγμα της Επαναστάσεως του 1821, είναι η ΔΙΧΟΝΟΙΑ, ο άτιμος  εχθρός μας, η Εθνική μας αρρώστια. 

Η επάρατος διχόνοια, είναι:

–Η κύρια αιτία της μη δικαιώσεως, των Εθνικών και Δικαίων Πόθων του Ελληνισμού, ήτοι της απελευθερώσεως των κατεχομένων από αλλοεθνείς και αλλοδόξους, αρχαιόθεν Ελληνικών εδαφών, της Βορείου Ηπείρου, της Βόρειας κατεχομένης Μακεδονίας (Νότια Βαρντάρσκα/ Σκόπια), της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας, Του Πόντου, της πανάρχαιης Ιωνίας και της Βόρειας κατεχομένης Κύπρου μας.

–Η βασική αιτία των συνεχών μετά το 1821 δοκιμασιών, τραγωδιών (με τις πιο πρόσφατες την Μικρασιατική και Κυπριακή), και των επικρεμαμένων ορατών πανταχόθεν κινδύνων, κυρίως από Ανατολάς που απειλούν σήμερα, το Ελληνικό ΄Εθνος με συρρίκνωση.

5/. Λοιπά σωτηριώδη διδάγματα-μηνύματα,  που μας προτρέπουν στην εφαρμογήν τους:

oΔιατήρηση της Εθνικής συνειδήσεως, σε εγρήγορση

Το παραπάνω μήνυμα αναλύεται στα εξής γνωρίσματα:

1ον/. Εθνική Μνήμη. Επίγνωση δηλαδή, της ενιαίας καταγωγής μας και της ιστορικής συνεχείας του Έθνους μας.

2ον/. Εθνική Ομοψυχία/Ομόνοια και Συνοχή..

Ψυχική και πολιτιστική σύσφιξη δεσμών των ατόμων και μάλιστα διαχρονικώς.

3ον/. Πολιτική Βούληση. Αποφασιστικότης και αγωνιστικότης τόσον για την διατήρηση της Εθνικής συνεχείας και συνεκτικότητος, όσον και για ένα καλύτερο εθνικό μέλλον.

Η μνήμη αποτελεί τον συνεκτικόν δεσμόν με το παρελθόν, η ομοψυχία σφυρηλατεί τους δεσμούς παρόντος και παρελθόντος και η βούληση συνιστά τον μοναδικόν άρρηκτον κρίκον παρελθόνος παρόντος και μέλλοντος, προδικάζουσα το βέλτιον και εύδαιμον μέλλον.

Η Εθνική Συνείδηση με τις τρείς ιδιότητες προϋποθέτει πάντοτε την Βιολογική-Πνευματική Συγγένεια. (Διατήρηση της εθνικής ταυτότητος).

oΕθνική Επαγρύπνηση και Πολεμική Ετοιμότητα (πολεμική ισχύς και πολεμική Αρετή).        

oΚαθολική και εθελουσία απόφαση [Λαού και Ηγεσίας(πολιτικής, στρατιωτικής και εκκλησιαστικής)], για οποιαδήποτε θυσία «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

oΠίστη στην αδάμαστη Ελληνική θέληση, το Δίκαιον του αγώνος και στην δύναμη της Ελληνικής Ψυχής.

oΤεθεμελιωμένη, εδραία και αμετακίνητη πίστη και Μοναδική Ελπίδα, στον Τριαδικόν Θεόν της Ορθοδοξίας.

«Εις τον Θεόν, εστήριξα τις ελπίδες μου. Δεν θα φοβηθώ, ο,τιδήποτε επιχειρήσει να κάνη εναντίον μου, οποιοσδήποτε άνθρωπος» (ΨΑΛΜΟΙ: 55/12).

Ο Θεός μας έδωσε την Ελευθερία σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούμε ακόμη και να Τον αρνηθούμε. Μας έδωσε, όμως, και εξακολουθεί να μας δίδει, δια της μακροθυμίας Του, πολλές ευκαιρίες ανανήψεως.

Μια από αυτές είναι η επέτειος αναβαπτισμού των Ελλήνων στα νάματα του διπλού εορτασμού της 25ης Μαρτίου και ενός Νέου Επανευαγγελισμού του Έθνους, αφού είμαστε και πάλιν κατ’ επίφαση ελεύθεροι, ουσιαστικώς όμως υπό Πολιτικο-Οικονομική Ξενικήν Δουλείαν.

Επειδή η λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως σαρώνει τα πάντα και δεν αποκλείεται σύντομα να γίνουμε μάρτυρες της «Ουδετεροποιήσεως» του θρησκευτικού φρονήματος των Ελλήνων, της βιαίας καταργήσεως της πρωϊνής προσευχής στα σχολεία, των Εθνικών Επετείων και παρελάσεων καθώς και των εμβατηρίων που ανακρούονται σ’ αυτές, μας δίδεται, ίσως, μια από τις τελευταίες ευκαιρίες:

-Να αναλογισθούμε τα πολιτικά μας σφάλματα, την αδιαφορία-ολιγωρία στα Εθνικά μας θέματα και την αποστασία μας από τον Τριαδικό Θεό της Πίστεώς μας.

-Να ανανήψουμε ουσιαστικά, δυναμικά, αληθινά, ΟΡΙΣΤΙΚΑ και όχι επιφανειακά, νωθρά, φαρισαϊκά και προσωρινά, κάτι που δεν θα σταματήσει τους παγκόσμιους εξουσιαστές της Νέας Εποχής και τους εντόπιους διαχειριστές της, αλλά θα τους ενδυναμώσει ακόμη περισσότερο, αφού θα διαπιστώνουν ότι δεν διαθέτουμε πλέον δυνάμεις αντιστάσεως.

Ο Εορτασμός της 25ης Μαρτίου, μας προσφέρει μοναδική ευκαιρία αφυπνίσεως της αδρανοποιημένης Ελληνικής/Ρωμαίϊκης ψυχής μας.

Ανάνηψη λοιπόν, εδώ και τώρα, αφύπνιση της συνειδήσεώς μας και φωτισμός, από το αγωνιστικό πνεύμα του διπλού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, ώστε να έχουμε πιθανότητες αντιστάσεως στην επερχόμενη λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως, σημάδια της οποίας είναι ήδη ΟΡΑΤΑ, που δυστυχώς όλοι οι άπιστοι, ολιγόπιστοι και αφελείς, νομίζουν ότι είναι ανίκητη.

ε. Συνέπειες.

Εθνικές

1/. Η 25η Μαρτίου, έγινε πυξίδα ηθικής εξελίξεως, είναι πλέον ηθική αξία ως προς την ζωήν. Είναι το αντικειμενικόν νόημα αντιστάσεως κατά της ωμής βίας, κατά της συντριβής της ανθρώπινης προσωπικότητας. Είναι η νίκη-ιστορικό παράδειγμα του Θεανθρωπισμού κατά του απανθρωπισμού και της βαρβαρότητας. Φυσικά δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι οι βάσεις της ηθικής εξελίξεως ετέθησαν στον Μαραθώνα, σταθεροποιήθηκαν κατά την διαδρομή των αιώνων, υπό των Ελλήνων  και επιστηρίχθηκαν ακλονήτως, με την Επανάσταση του 1821.

2/. Χάρις στην 25ην Μαρτίου και το πνεύμα της:

α/. Δημιουργήθηκαν οι Εποποιΐες των «Βαλκανικών» Πολέμων και του 1940, οι θυσίες των ηρώων και ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού για την ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, οι προδοθέντες αγώνες των αδελφών μας της Βορείου Ηπείρου και των άλλων ενδόξων πατέρων μας, για την απελευθέρωση των υπολοίπων εδαφών της Αυτοκρατορίας μας, το μείζον μέρος της οποίας παραμένει  δυστυχώς μέχρι σήμερα, υπό ξενική κατοχή αλλοεθνών και αλλοδόξων.

β/. Διατηρείται αειθαλής ο Ελληνισμός, ρωμαλέον το Γένος και αθάνατον το Έθνος μας, έστω και αν δεν είναι εμφανές κάτι τέτοιο στις σημερινές ημέρες κρίσεως και πολιτικο-οικονομικής κατοχής που διανύουμε.

Υπάρχουν Ελληνόψυχες δυνάμεις απανταχού της γης, σε λανθάνουσα κατάσταση, που συνεχώς «ποτίζουν» με προσευχές και άλλες αφανείς δράσεις, το δένδρον του Ευλογημένου από τον Θεόν μας Ελληνικού Έθνους…

Το πνεύμα της 25ης Μαρτίου, ζει στις καρδιές των Ρωμηών/Ελλήνων και ΔΕΝ θα σβύσει ποτέ, όσο και αν κάποιοι επίορκοι Ελλαδίτες πολιτικοί το ελησμόνησαν και άλλοι σύγχρονοι Ελλαδίτες εξουσιαστές, κάνουν τα πάντα για να διαγραφεί από την συμβατική ιστορία και να αντικατασταθεί με παραποιημένα γεγονότα και χαλκευμένα συμπεράσματα, συγγραφέντα από Νεοεποχίτες πνευματικούς λαοπλάνους, ταχυδακτυλουργούς-προπαγανδιστές, διεθνιστές, αριστεροφασίστες, εθνομηδενιστές και συρραφέντα με πολύχρωμες πολυπολιτισμικές κλωστές, κατασκευασμένες στα Ανθελληνικά και αντιχριστιανικά Εργαστήρια της Παγκοσμιοποιήσεως. 

γ/. Η Κύπρος με τους ηρωϊκούς αγώνες της που συνεκλόνισαν τον κόσμο, απέκτησε την ανεξαρτησία της, η οποία ανεξαρτησία – ακεραιότητα σήμερα, έχει κερματισθεί από την παράνομη εισβολή και κατοχή των Τούρκων, του 38% της νήσου και κινδυνεύει σήμερα όχι μόνο από τους Διεθνείς εμπόρους των Εθνών, αλλά και από μεσάζοντες Ελληνόφωνους διαχειριστές της Παγκόσμιας Νεοταξικής Διαπλοκής.

δ/. Συνειδητοποιήθκε η ευθύνη των Ελλήνων έναντι του κοσμοϊστορικού ρόλου του Ελληνισμού, στην θεμελίωση του Παγκόσμιου Πολιτισμού, από της εποχής του Μαραθώνος μέχρι σήμερα.

Η ευθύνη του πρωταγωνιστού, του πρωτομάστορα, του καθοδηγητού και όχι του κοινού εργάτου ή κομπάρσου στην παγκόσμια πολιτιστική εξέλιξη, όπως έχει καταντήσει τον Ελληνισμόν σήμερα, η συμμορία της ψευδο-δημοκρατικής αδελφότητος της νεοφεουδαρχικής ελληνόφωνης και ξενόδουλης βουλευτοκρατίας.

ε/. Επανεμφανισθήκαμε στο προσκήνιο της διεθνούς κοινωνίας, ως ισότιμα και υπολογίσιμα μέλη διεθνών οργανισμών και ισχυρών Συμμαχιών.

3/. Δια της 25ης Μαρτίου, καταδείχθηκε στον κόσμο η μεγαλοψυχία της Ελληνικής φυλής και η πολεμική αρετή των Ελλήνων, η οποία προκάλεσε τον θαυμασμό των αληθινών φίλων, τον θαυμασμό αλλά και την ανησυχία των ποικιλόμορφων εχθρών.

Υπερεθνικές.

1/. Η δημιουργία για τους λαούς, διδάγματος όπως μη ανέχωνται την κατάσταση της δουλείας και να επιχειρούν την αποτίναξη αυτής, ανεξαρτήτως της πληθυσμιακής υπεροχής και υπεροπλίας του δυνάστου.

2/. Προσφορά θετικής συμβολής στον τομέα της πολιτιστικής εξελίξεως της ανθρωπότητος, διότι:

α/. Διοίνηξε την οδόν για την αναγνώριση της υψίστης αξίας της πολιτικής ελευθερίας (όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, κοινωνικής τάξεως).

β/. Εθεμελίωσε επί διεθνούς επιπέδου, την αρχήν, ότι η δια της βίας κυριαρχία και εκμετάλλευση του ασθενεστέρου αλλοεθνούς, αποτελεί πράξη που αντιβαίνει στην Πανανθρώπινη Ηθική.

3/. Η 25η Μαρτίου, μετά τον Μαραθώνα, απετέλεσε το πρώτον αίτιον προς υποχώρηση της κατακτητικής πολιτικής. Διέσπασε την διεθνή ομοιογένεια της προκαταλήψεως για την κυριαρχία του ισχυρού επί του ασθενούς, δίκην κληρονομικού δικαιώματος.

4/. Πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα βήματα για την απομάκρυνση από την μονολιθική εξωτερική πολιτική των κρατών, δια της αναζητήσεως δυνατοτήτων συνεργασίας σε διεθνές επίπεδο.

Η 25η Μαρτίου, αποτελεί Ιστορική καμπή της ανθρωπότητος, διότι αρχίζει να αναπτύσσεται η πίστη στην ηθική ανωτερότητα μιας διεθνούς κοινωνίας, όχι αυτής που επιχειρείται να επιβληθεί, δια των όπλων ή της απειλής χρήσεως όπλων με την μορφή της Νεοταξικής, πολυφυλετικής, πολυπολιτισμικής και παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας (ΟΗΕ= Οργανισμός Ηλεγμένων Εκκρεμοτήτων), αλλά μιας πανανθρώπινης Αδελφότητος, με κυρίαρχους λαούς που θα διατηρούν τα ήθη και τις παραδόσεις τους και ανεξάρτητα ΄Εθνη-Κράτη, με μοναδική ασφαλιστική δικλείδα τις καταγεγραμμένες αρχές της Αγίας Γραφής και τις διδαχές των φωτισμένων Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της καθ’ ημάς Ανατολής

5/.   Απεκατεστάθη εις τα πλαίσια του ηθικού κανόνος η εφαρμογή επί του διεθνούς πεδίου η αρχή των εθνικοτήτων, με επακόλουθο το δικαίωμα αυτοδιαθέσεως των λαών, ένα δικαίωμα που ενεργοποιήθηκε για κάποιους λαούς, αλλά απαγορεύθηκε για την  Ελλάδα, στις περιπτώσεις της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου μας. Αποτέλεσμα:

-Η μεν Κύπρος να ανεξαρτητοποιηθεί αρχικώς, να διχοτομηθεί εκ των υστέρων και να κινδυνεύει να «τουρκοποιηθεί» σήμερον.

-Η δε Βόρειος Ήπειρος να διαρπαγεί από τις αγκάλες της μητρός Πατρίδος, να δοθεί το 1913 στους Αλβανούς-Σκιπετάρους ως δώρον μαζί με την νήσο Σάσωνα (1914) και σήμερα να έχει Αλβανοποιηθεί, με τους εναπομείναντες Βορειοηπειρώτες συμφυλέτες μας να υφίστανται τα πάνδεινα και ορατόν τον κίνδυνο αφανισμού τους ή αφομοιώσεώς τους από τους ληστάρχους, σωματεμπόρους, λαθρεμπόρους ναρκωτικών και αρχαιοκαπήλους Ουτσεκάδες που κυβερνούν ουσιαστικώς την Σκιπερίαν-Αλβανίαν…

Στην Ευρώπη, πρώτον το Ελληνικό ΄Εθνος απέκτησε την ελευθερίαν του με βάση την αρχή των Εθνικοτήτων. Η Ελληνική Επανάσταση έταμε την οδό όπως κάθε έθνος αποκτά το δικαίωμα να αποτελεί ιδίαν πολιτείαν και κάθε λαός να έχει το φυσικό δικαίωμα να διαθέτει εαυτόν κατά την ελευθέρα βούλησή του. Είναι η αρχή της δημιουργίας και αποδοχής του ΄Εθνους - Κράτους  [Το ΄Εθνος να προσδιορίζει την μορφή του Κράτους και όχι το Κράτος να καθορίζει την μορφή, τα χαρακτηριστικά, την σύνθεση και την κοινωνική δομή του λαού τον οποίο αντιπροσωπεύει (Κράτος - ΄Εθνος), κάτι που γίνεται σήμερα με την επέλαση της Παγκοσμιοποιήσεως].

Έτσι επεζητήθη η ανασυγκρότηση του χάρτου της Ευρώπης δια των Συνθηκών Βερσαλλιών, Νεϊγύ, Αγίου Γερμανού και Τριανόν). Το γεγονός ότι δεν έχουμε μέχρι σήμερα τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αυτό οφείλεται σε άλλα αίτια που δεν είναι του παρόντος.

Σαφής απόδειξη των υπερεθνικών συνεπειών της Εθνικής μας Επαναστάσεως, αποτελεί ο επικήδειος του Σπυρίδωνος Τρικούπη για τον Λόρδο Βύρωνα (10 Απριλίου 1824):

«Η επανάστασις της Ελλάδος δεν είναι εποχή του ΄Εθνους μας μόνον, είναι εποχή όλων των αιώνων, επειδή είναι φαινόμενον μοναδικόν εις την ιστορίαν των Εθνών».

6/. Η Επανάσταση του 1821 συνέθεσε το Ιδεολογικό επιστέγασμα των πολιτισμένων λαών του 20ου αιώνος, του οποίου τα βασικά χαρακτηριστικά μπορεί να θεωρηθούν:

α/. Η συνεχής τάση επικρατήσεως των ανωτέρων αξιών της ζωής.

β/. Η εδραίωση της κοινωνικής αλληλεγγύης.

γ/. Η κατοχύρωση της Ελευθερίας του ατόμου.

δ/. Ο σεβασμός της προσωπικότητας του συνανθρώπου.

Το γεγονός ότι οι εκπολιτιστικές και ειρηνιστικές προσπάθειες των λαών, ΔΕΝ εστέφθησαν πάντοτε από επιτυχία ή ότι σήμερα είμεθα μάρτυρες της επικρατήσεως στο διεθνές προσκήνιον, της ανίερης αρχής «το δίκαιον του ισχυροτέρου», ΟΥΔΟΛΩΣ μειώνει την υπερεθνικήν ακτινοβολίαν της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ                                                

Τα παραπάνω διδάγματα-μηνύματα του διπλού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, και οι συνέπειες των δύο κοσμοϊστορικών γεγονότων, σε κάποιους, ίσως φανούν προσωπικές θέσεις, θεωρίες, ευσεβείς πόθοι και ευχολόγια, με τα οποία συνηθίζουν οι συγγραφείς επετειακών άρθρων και πονημάτων να κατακλείουν τις εργασίες ή τις ομιλίες τους.

Σε όσους δίδεται τοιαύτη εντύπωση, και εφ’ όσον πιστεύουν ότι σήμερα είμαστε και πάλιν κατ’ επίφαση ελεύθεροι, ουσιαστικώς όμως υπό Πολιτικο-Οικονομικήν δουλείαν, θα το θέσομεν διαφορετικά:

Για να απαλλαγούμε από την σημερινή κατάσταση υποτελείας στους Διεθνείς Διεστραμμένους Δανειστές, απαιτείται ένας 4ος Επανευαγγελισμός του Έθνους, τον οποίον όπως και στο παρελθόν, μόνον ο Κύριος μπορεί να αποφασίσει να γίνει. Για να συμβεί όμως, κάτι τέτοιο, πρέπει να συντρέξουν οι εξής προϋποθέσεις:

1η/. Συνειδητοποίηση από τους Έλληνες ότι είναι πλήρως εξαρτημένοι και εθισμένοι στα πολιτικο-ψυχοναρκωτικά που μας ποτίζει καθημερινώς το Σύστημα, κυρίως δια των ΜΜΕ (Με άλλα λόγια, ότι ευρίσκονται σε κατάσταση πολιτικο-ψυχοπνευματικής ναρκώσεως).

Αυτό θα γίνει με την απόκτηση αυτογνωσίας και κριτικής ικανότητος ΟΛΩΝ των μετεπαναστατικών (από το 1821) ιστορικών γεγονότων και των τεκταινομένων στο πολιτικο-οικονομικό στερέωμα τις τελευταίες δεκαετίες.

Το δεύτερο [κριτική ικανότητα των μετεπαναστατικών (μετά το 1821) γεγονότων], προϋποθέτει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ αναθεώρηση της Συμβατικής/Συστημικής Ιστορίας που διδάσκονται οι Νέο-Έλληνες και εκ βάθρων ανακαίνιση του πολιτικού και εκπαιδευτικού Συστήματος της πατρίδος μας (σε θεσμούς, αρχές και πρόσωπα).

2η/. Πλήρης απεξάρτηση από τα ψυχοναρκωτικά του Συστήματος. Αυτό θα συμβεί με συνεχείς πνευματικούς και όχι μόνον, αγώνες..Πρωτίστως με νηστεία, μετάνοια και προσευχή, μέσα από τις λειτουργικές διαδικασίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και με εφαρμογή των προνοιών του ακροτελευτίου άρθρου του ισχύοντος Συντάγματος. Με άλλα λόγια άμεση επιστροφή στις Ρωμαίϊκες/Ελληνικές ρίζες μας. Ικανή και αναγκαία συνθήκη επιτεύξεως τούτου, είναι η νήψις.5

3η/ Αναζήτηση, αναγνώριση και εντοπισμός του αξιωτέρου ή των αξιωτέρων Ελλήνων, υπό τας πτερύγας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και προσφυγή σε άξιους Ποιμένες της (από τον βαθμόν του επισκόπου μέχρι και του απλοϊκού ερημίτου-μοναχού), αληθώς Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών ή αναμονή εμφανίσεως του/τους, εφ’ όσον ο Θεός αποφασίσει να τον/τους παρουσιάσει ως εκτελεστήν/-ές των εντολών Του.

4η/ Προσφυγή και Καταφυγή του Ελληνικού λαού πέριξ αυτών. Παροχή ψήφου εμπιστοσύνης-αισυμνητείας6 και προσευχές ΟΛΩΝ, για επιτυχία του έργου του/τους.

Μία επιλογή που φαντάζει πολύ δύσκολη έως αδύνατη και ένα έργον φαινομενικώς ακατόρθωτον !!!

Μα, Αδύνατη και ακατόρθωτη δεν εθεωρείτο από την παμψηφία σχεδόν, Ελλήνων και ξένων, η Εθνική Επανάσταση των Ελλήνων το 1821 μετά από 400 χρόνια Οθωμανικής δουλείας;

Aπίστευτη και Υπερλογική δεν είναι η «΄Αφθαρτη σύλληψη» του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, από την Αειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία;

Συνεπώς, τα παραπάνω ΔΕΝ είναι ΟΥΤΟΠΙΑ. ΔΕΝ είναι Φαντασιοπληξία, ούτε ευσεβείς πόθοι, ούτε επετειακά ευχολόγια, ούτε όνειρον θερινής νυκτός….Είναι καταστάλαγμα των προφητευμένων για την συγκεκριμένη περίπτωση, και επιβεβαιωμένων από τα στόματα των κεκοιμημένων Αγίων Πατέρων μας…

Άλλωστε, εδώ και 2.000 χρόνια περίπου, δεν είχε προφητευθεί μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ο αριθμός του ανθρώπου, του αντιχρίστου, ο αριθμός του θηρίου, το χξς΄ (666) ;

Δεν είχαν την ευκαιρίαν και δυνατότητα, οι αρχιερείς του Συστήματος, να αλλάξουν την χρήση του 666 στον γραμμωτό κώδικα (barcode) 7 στα διάφορα προϊόντα, πιστωτικές κάρτες, ταυτότητες, σε άλλα μέσα ηλεκτρονικών συναλλαγών και στον εγκέφαλο του Αντιχρίστου/«θηρίου των Βρυξελλών»; Να βάλλουν για παράδειγμα, ως κωδικόν τον αρ. 665 ή 667 και να όχι μόνον να διαψεύσουν την προφητείαν, αλλά να αποδείξουν την Αγία Γραφήν, διαψευδομένην από την πραγματικότητα;

Γιατί δεν το έπραξαν;

ΔΕΝ το έπραξαν διότι, ΔΕΝ μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, αφού το 666 αποτελούσε ρήση του Κυρίου στην Παλαιά Διαθήκη (Γ΄ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ: 10/14-15), και προφητεία δια στόματος Αγίου Ιωάννου Θεολόγου (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 13/17-18)  !!!

Και ενώ οι άθλιοι των Αθηνών, μας πιπιλίζουν καθημερινώς το μυαλό και εκφοβίζουν τους Έλληνες, επαναλαμβάνοντας τις άναρθρες κραυγές του γενίτσαρου Ερντογάν, περί της «Γαλάζιας πατρίδος» του (ανύπαρκτης και ανιστόρητης), μας αποκρύπτουν επιμελώς και σκοπίμως,  την ιστορικώς υπαρκτή και αληθινή «ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ/ ΕΛΛΗΝΩΝ!

 

Ας το καταλάβουν εχθροί και φίλοι:

Ό,τι έχει προφητευθεί και είναι γεγραμμένο στην Αγία Γραφή και καταγεγεγραμμένο-επιβεβαιωμένο σε κείμενα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, θα πραγματοποιηθεί !!!

Ο Μεγάλος Θεός, ο Δημιουργός και κυρίαρχος των ΠΑΝΤΩΝ, είναι ΕΝΑΣ! Ο Τριαδικός Θεός !!! Ο Ιησούς Χριστός ! Αυτόν θα προσκυνήσουν οι πάντες και τα πάντα, όταν έλθει εν τη Δευτέρα Αυτού Παρουσία!!!

Να, γιατί αργά ή γρήγορα,.. θα επαληθευθεί και η προφητεία για την Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ.8

Ή μήπως, προ της επαληθεύσεως των προφητειών, προηγηθεί μία νέα, ΔΙΚΑΙΑ και σκληρότερη τιμωρία των Ελλήνων, παρόμοια με εκείνη που συνέβη την 29ην Μαΐου 1453, λόγω:

-Των αλλεπάλληλων Εθνικών μειοδοσιών-προδοσιών, από τους εκάστοτε ελλαδίτες αριστεροφασίστες-δεξιοευρωλειχήνορες και λοιπούς αντίχριστους εξουσιαστές, και της συνενοχής-συνεργείας τους στις απίστευτες λεηλασίες των Διεθνών Διεστραμμένων Δανειστών, εις βάρος του Εθνικού πλούτου της χώρας και του ιδρώτος των Ελλήνων,

-Της νέας αδιανόητης, και παρατεταμένης ΑΝΟΜΙΑΣ των Ελλήνων και ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ τους από την Ορθόδοξη Πίστη,

 -Της απαράδεκτης και αδικαιολόγητης ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ και ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ του Ελληνικού λαού (παρά τις πρόνοιες του ακροτελευτίου άρθρου του Συντάγματος), απέναντι στους αδίστακτους εξουσιαστές-βουλευτοκράτες, οι οποίοι:

.Παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν, ενσυνειδήτως, τους Έλληνες,

.Πολεμούν φανερώς πλέον την Ορθόδοξη Εκκλησία και ο,τιδήποτε έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη,

.Οδηγούν τον μεν Ελληνικόν λαόν στον αποχρωματισμόν της Ταυτότητός του, στην Νέας Μορφής Δουλείαν/Ξενοκρατίαν, στον σταδιακόν ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΝ του από την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία,  το δε Ελληνικόν Έθνος σε μαρασμόν;;;

  

          

---

1 Στην Ορθοδοξία έχουμε «άφθορον σύλληψιν» του Χριστού και όχι «Άσπιλον Σύλληψιν» της Θεοτόκου, όπως την χαρακτηρίζουν οι παπικοί και άλλοι ψευδοχριστιανοί (Ανδρέου Θεοδώρου, Απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά, Αποστολική Διακονία, 2006 σελ. 120-121).

Κατά τα στάδια της συλλήψεως, της γεννήσεως και της κοιμήσεώς της «ως θυγάτηρ του πάλαι Αδάμ υπερέρχεται (=αναδέχεται) τας πατρικάς ευθύνας».

Ήταν «αληθώς άνθρωπος» και πραγματική «αδελφή» μας και επομένως είχε και εκείνη ανάγκη να ελευθερωθεί και να αγνισθεί από το προπατορικό αμάρτημα. «Εδείτο και αύτη καθάρσεως»· η κάθαρση δε αυτή έγινε κατά την ώρα του Ευαγγελισμού από το Πανάγιον Πνεύμα, ώστε να καταστεί «δοχείον άξιον της του Λόγου σκηνώσεως».

Την Παναγία, γράφει ο ιερός Δαμασκηνός, «ο Πατήρ μεν προώρισε, προφήται δε δια του Πνεύματος του Αγίου προηγόρευσαν (=προφήτευσαν). Η δε του Πνεύματος αγιαστική δύναμις επεφοίτησεν (=επισκίασε), εκάθηρέ τε (=την εξάγνισε) και ηγίασε και οιονεί προήρδευσε (=τρόπον τινά την πότισε [με την θεία χάρη] εκ των προτέρων)». [ Ήταν άσπιλη η σύλληψη της Θεοτόκου; Χριστιανική Φοιτητική Δράση, https://xfd.gr › Αρχική › Εκκλησία › Δογματική, 8 Σεπτ. 2017].

2 intheopatoron.blogspot.com › ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ, 5 Δεκ 2018.

3 www.diakonima.gr/2010/12/19/η-σημασία-της-γεννήσεως-του-χριστού-γι/ 19 Δεκ 2010.

4 α. Σταχυολογούμε τις σπουδαιότερες επαναστατικές κινήσεις, προ του 1821, στις οποίες επικεφαλής ήσαν ιεράρχες:

-Το 1575 κήρυξε επανάσταση στη Μάνη ο Αρχιεπίσκοπος Επιδαύρου Μακάριος Μελλισηνός ή Μελισουργός.

-Το 1600 και το 1609 ο Μητροπολίτης Τρικάλων Διονύσιος Φιλόσοφος ή Σκυλόσοφος επαναστάτησε κατά των Τούρκων, για να συλληφθεί και να βρει μαρτυρικό θάνατο στα Γιάννινα το 1611.

-Το 1684 ο Μητροπολίτης Άμφισσας Φιλόθεος σήκωσε τα όπλα κατά των Τούρκων στην Κόρινθο, με ένοπλο σώμα που συγκρότησε ο ίδιος. Στην μάχη που ακολούθησε τραυματίστηκε θανάσιμα.

-Την ίδια χρονιά, ο Μητροπολίτης Κεφαλλη­νίας Τιμόθεος Τυπάλδος, συγκρότησε επίσης επανα­στατικό σώμα με 150 κληρικούς και πήρε μέρος σε όλες τις απελευθερωτικές προσπάθειες που γίνονταν εκείνη την περίοδο στο νησί.

-Το 1770 ο Μητροπολίτης Πατρών Παρθένιος στο Αίγιο και ο Μητροπολίτης Μακάριος Νοταράς στην Κόρινθο, ανέλαβαν αντιστασιακή δράση κατά των Τούρκων.

-Το 1793, ο Άνθιμος Αργυρόπουλος ίδρυσε στο ορεινό, απροσπέλαστο χωριό των Θεοδωριανών, στην Άρτα, ένα μοναστήρι και σχολείο, για να μορφώνονται τα παιδιά. Όταν ο Αλή πασάς κατάφερε μετά από αλλεπάλληλες πολιορκίες, αλλά και προδοσία, να υποτάξει το ηρωικό Σούλι, πολλοί αγωνιστές έφυγαν κυνηγημένοι στα γύρω χωριά. Τότε οι Μποτσαραίοι βρήκαν καταφύγιο στην μονή του Αργυρόπουλου, ο οποίος τους περιέθαλψε.

- Ο Χρύσανθος Πηγάς, Μητροπολίτης Μο­νεμβασίας και Καλαμάτας, το 1819 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και εργάστηκε εντατικά για την προετοιμασία της Επαναστάσεως. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή του από τους Τούρκους και τον εγκλεισμό του στις Φυλακές της Τριπόλεως, όπου μαζί με άλλους μητροπολίτες πέθανε από τις κακου­χίες.

β. Με το ξέσπασμα της Επαναστάσεως, πολλοί αρχιερείς και ιερείς συμμετείχαν ενεργά σε ένοπλα σώματα, ενώ πολλά μοναστήρια εξελίχθηκαν σε κέντρα εξορμήσεων κατά των Τούρκων:

-Ο Ιερομόναχος Σεραφείμ, από το Φανάρι Θεσσαλίας, ηγήθηκε της επαναστάσεως των Αγραφιωτών.

-Ο Μητροπολίτης Σαλώνων Ησαΐας ήταν αυτός που κήρυξε την επανά­σταση στις 27/3/1821 στην περιφέρειά του, μέσα στο Μοναστήρι του Οσίου Λουκά Βοιω­τίας. Εφονεύθη στη μάχη της Χαλκομάτας μαζί με τον αδελφό του, παπα-Γιάννη, έγγαμο κληρικό και πατέρα πολλών τέκνων.

-Η Μονή του Οσίου Λουκά, μετά την σύ­σκεψη του Δεσπότη Σαλώνων, στα μέσα Μαρτίου του 1821, με τους οπλαρχηγούς της περιφέρειας, Αθ. Διάκο κ.ά., έγινε επαναστατικό κέντρο και χώρος κατασκευής φυσεκιών.

-Ο αρχιστράτηγος της Ρούμελης Γεώργιος Καραϊ­σκάκης είχε ως ορμητήριό του τη Μονή Προυσού της Ευρυτανίας.

-Το Μοναστήρι του Ομπλού Πατρών, ήταν στρατηγείο των επαναστατών της περιοχής.

-Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ξεκίνησε τον απελευθερωτικό αγώνα του από την εκκλησία. Μέσα στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου, έλαβε το πολεμικό ξίφος από τον Μητροπολίτη Μολδαβίας Βενιαμίν Κωστάκη, ο οποίος ευλόγησε και την σημαία του αγώνα του.

Ποιος μπορεί να λησμονήσει και τα άλλα πρωτοπαλλήκαρα της λευτεριάς;

Τον Αθανάσιο Διάκο (Αλαμάνα).

Τον Γρηγόριο-Δικαίο/Παπαφλέσσα (Μανιάκι).

Τον Καλόγερο Σαμουήλ (Κούγκι).

Τον Βρεσθένης Θεοδώρητον.

Τον ΄Αρτης Πορφύριον.

Τον Ιγνάτιον, Επίσκοπο Άρτης και Ναυπακτίας.

Τον Αθηνών Θεόφιλον.

Τον Έλους ΄Ανθιμον.

Τον Ρωγών Ιωσήφ.

Τον Δέρκων Γρηγόριον.

Τον Αγχιάλου Ευγένιον, και χιλιάδες άλους;

Τον Αρχιεπίσκοπον Κύπρου Κυπριανό και χιλιάδες άλλους ρασοφόρους μαχητές, τους οποίους οι Τούρκοι απεκεφάλιζαν ή κρεμούσαν;

Ποιος μπορεί να λησμονήσει τον Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, τον οποίον απαγχόνισαν οι Τούρκοι;

Εδώ κρίνεται σκόπιμο ν’αναφερθούμε στον περίφημο «αφορισμό» του Αλ. Υψηλάντη από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Σε επιστολή του στον Θ. Κολοκοτρώνη τον Ιανουάριο του 1821, ο Αλ. Υψηλάντης αναφέρει:

«Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος υπό της Πόρτας (Υψηλή Πύλη), σας στέλλει αφοριστικά και εξάρχους, παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρήτε αυτά ως άκυρα, καθ’ ότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου» («Ιστορία του Ελλ. Έθνους», τόμ. ΙΒ’, σ. 130β).

Μόνο, λοιπόν, μετά την γνώση αυτής της μαρτυρίας μπορεί να εκτιμηθεί σωστά και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου του Ε’. Ο πρώτος Πατριάρχης της Ρωμιοσύνης εκτελέσθηκε ως «προδότης» του σουλτάνου και όχι των Ρωμιών.

Ενώ  ο αφορισμός δεν είχε καμιά αρνητική επίδραση στον Εθνικό Αγώνα, αφού ήταν γνωστή η προέλευσή του, το «σχοινί του Πατριάρχη» ανέπτυξε μίαν ευεργετική δυναμική, διότι έγινε κινητήρια δύναμη για το αγωνιζόμενο Έθνος (π. Γεώργ. Μεταλληνός). 

Υπάρχει όμως και η μαρτυρία των Τούρκων ιστορικών για τη δράση του Ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του ’21 . Έτσι, ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι:

«τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν οι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι και κυρίως οι μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον Κλήρον, δηλαδή οι πραγματικοί ηγέται του Έθνους».

5 Νήψις λέγεται η προσοχή και ο άγρυπνος νους, δια να μη περάσουν μέσα εις την ψυχήν μας οι εμπαθείς λογισμοί και οι φαντασίες των πονηρών δαιμόνων, οι οποίοι δια των επίγειων οργάνων τους, ελέγχουν τους λαούς, καθώς και οι παραπλανητικές πληροφορίες και αντιγνώσεις που διοχετεύονται δια των Συστημικών ΜΜΕ και βιβλίων της Συστημικής Εκπαιδεύσεως. Η ουσία της νήψεως είναι να μη περάσει ο πονηρός λογισμός μέσα εις την καρδίαν και να μην διέλθουν οι ψευδείς ειδήσεις-(παρα)πληροφορίες, από τους πυλωρούς της συνειδήσεώς μας, εις την διάνοιάν μας. Μέσα εις την καρδίαν πρέπει να ευρίσκεται μόνον ο καθαρός και φωτισμένος νους και όχι οι λογισμοί και οι ψευδαισθήσεις. Αυτή η πνευματική εγρήγορσις, λέγεται νήψις.

6 Κατά την ιστορική περίοδο, ανώμαλες κοινωνικές καταστάσεις υπήρξαν για τον ελληνισμό από αρχαιοτάτων χρόνων. Άλλωστε στον χαρακτήρα του Έλληνα αυτό υπήρξε διαχρονικά ένα πρόβλημα. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, σε δημοκρατικό καθεστώς, όταν η πόλη-κράτος κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς κι’ από εσωτερικές πολιτικές έριδες και κοινωνικές ταραχές, όταν στην κοινωνία ορθώνονταν ανυπέρβλητα οικονομικά αδιέξοδα και δοκιμάζονταν ο τόπος από πολιτική διχοστασία, αστάθεια και κοινωνικές συγκρούσεις, όταν η αναρχία και οι αντιξοότητες δημιουργούσαν μείζον πρόβλημα στις αντοχές της κοινωνίας και της δημοκρατίας, τότε κάποιοι πατριώτες, ο Δήμος, οι ταγοί της πόλης, η εθνική αντιπροσωπεία του τόπου, ενεργώντας ως συνείδηση του έθνους και θέλοντας να προστατεύσουν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, με αίσθημα εθνικής ευθύνης αποφάσιζαν να επαναφέρουν την χώρα στην ομαλότητα. 

Θεωρούσαν ότι είχαν την υποχρέωση και το εθνικό καθήκον να προστατεύσουν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και του έθνους. Έτσι  καλούσαν μέσα από το λαό τον ικανότερο, τον άριστο εκ των ηγετικών ανδρών της επικράτειας και του παραχωρούσαν όλες τις θεσμικές πολιτικές, νομοθετικές και δικαστικές εξουσίες ώστε απρόσκοπτα, μέσα από ένα πρόγραμμα – οργανόγραμμα, να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Άλλωστε η αναρχία και οι αντιξοότητες είχαν ήδη δημιουργήσει αδιέξοδα και μείζον πρόβλημα στις αντοχές της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Έτσι τον καθιστούσαν απόλυτο άρχοντα, μονάρχη, ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα στην γαλήνη, την ομαλότητα, την πρόοδο, την ευημερία και στην πραγματική δημοκρατία  Τα πρόσωπα αυτά ονομάζονταν αισυμνήτες. (Ο πολιτειακός θεσμός της αισυμνητείας στην Αρχαία Ελλάδα | Θέματα ...www.istorikathemata. com/2011/04/ blog-post_04.html.4 Απρ 2011-Του  Τηλέμαχου Τσελεπίδη )..

Αἰσυμνήτης: Κριτής, διαιτητής. Το αρχαίο ρήμα αἰσυμνάω-ώ σημαίνει: Διανέμω εκάστω το δίκαιον, κρίνω, δικαιοδοτώ, βασιλεύω, διοικώ (Λεξικόν Ελληνικής γλώσσης Σκαρλάτου Βυζαντίου, εκδ. 1839, σ.30).

Στα διάφορα λεξικά η λέξη ερμηνεύεται ως κυβερνήτης, άρχων, ηγεμών αιρετός, όπως επίσης κοσμήτωρ,   κριτής αγώνων, διευθυντής επόπτης, κλπ. Η δε λέξη αισυμνητεία ως μοναρχία ασκούμενη από αιρετό ηγεμόνα.

Οι πρόγονοί μας επέλεγαν το πρόσωπο του «Αισυμνήτη» να είναι ανεπίληπτο. Ο ηγέτης που θα αναλάμβανε τέτοιες ευθύνες έπρεπε να είχε πολλαπλές ικανότητες και απόλυτη κοινωνική αποδοχή και καταξίωση. Να είχε βαθιά πνευματικότητα κι αναγνωρισμένο ηθικό και κοινωνικό κύρος. Να είχε ακέραιο χαρακτήρα, αλλά και η προσωπικότητά του να ενέπνεε την βεβαιότητα ότι δεν θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία για να γίνει δικτάτορας-τύραννος στον τόπο του στο διηνεκές.

Αμέσως μετά την δρομολόγηση των μέτρων και αποφάσεών του, την ομαλοποίηση στη συνέχεια των πραγμάτων και την επαναφορά της χώρας σε Δημοκρατική ομαλότητα, ο αισυμνήτης είχε την υποχρέωση να παραδώσει την διακυβέρνηση της χώρας σε εκλεγμένους πολιτικούς.

Οι αισυμνήτες πάντα λογοδοτούσαν στον λαό και δεν ήταν ποτέ ασύδοτοι. Και προ πάντων η εξουσία τους διαρκούσε ή και παρατείνονταν όσο το πρόβλημα δεν είχε επιλυθεί. Η αναστολή του πολιτεύματος και οι έκτακτες εξουσίες τις οποίες τους ανέθεταν ήταν, όμως, μια προσωρινή κατάσταση.

Ιστορικώς, ο θεσμός του αισυμνήτου (αισυμνητεία) διαμορφώνεται κυρίως τον 8ον π.Χ. αιώνα, κι’ ήταν το αποτέλεσμα των πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ των υποστηρικτών των θεσμών της βασιλείας, αριστοκρατίας και της δημοκρατικής μερίδας των πολιτών.

Στην  εγκυκλοπαίδεια του Χάρη Πάτση, αναφέρεται ο αισυμνήτης ως πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης  που στις πολιτικές ανωμαλίες κι’ αδιέξοδα, της χώρας, ήτοι εξωτερικούς κινδύνους, εμφύλιες διαμάχες ή πολέμους επιφορτίζονταν  να βρει τρόπο συνδιαλλαγής των κομμάτων. Τότε ανελάμβανε πλήρως την εξουσία, ενώ αναστέλλονταν το πολίτευμα, μέχρι την αποκατάσταση της τάξεως.

Η αισυμνητεία, εθεωρείτο μια νόμιμη άσκηση εξουσίας του δημοσίου δικαίου και από τους Έλληνες και από τους Ρωμαίους κι όχι μια αυθαίρετη κατάσταση περιόδου δικτατορίας.

Ο Αριστοτέλης, όπως κι ο Θεόφραστος, θεωρούν την ασυμνητεία ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ βασιλείας και κοιρανίας/τυραννίας. Την αισυμνητεία του Πιττακού ονομάζουν  «αιρετή τυραννίδα». 

Ως αισυμνήτες αναφέρονται: Από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας ο Πιττακός ο Μυτιληναίος (640-570 π.Χ.), ο σοφός νομοθέτης Σόλων ο Αθηναίος (635-559 π.Χ.), ποιητής και πολιτικός, ο Βίας ο Πριηνεύς (6ος αιώνας), ο Περίανδρος ο Κορίνθιος (668-584 π.Χ.)..

Επίσης ο Αριστοτέλης, ο Θεόφραστος, ο Διογένης ο Λαέρτιος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, ο Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς, ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος, ο Ησύχιος, ο Όμηρος, ο Πλούταρχος, ο Παυσανίας και άλλοι. [Γ.Ν.Φιλάρετος:Αισυμνητεία, αισυμνήτης. Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη τόμος 1ος, σελ.570--Αριστοτέλης: Πολιτικά Γ΄9, 5 και Δ΄ 8, 2].

έλος, αναφέρουμε τυχαία τον τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο, τον Τυννώνδα στην Εύβοια, τον Επιγένη στην Μίλητο, τον Χαιρήμωνα στην Απολλωνία, το Φοιβία στην Σάμο και τον Λυκούργον Λογοθέτη επίσης στην Σάμο, ο οποίος το 1821 αναδεικνύεται από την βουλή και τον δήμο της Σάμου ως αισυμνήτης της νήσου με υπερεξουσίες.

7 -http://koukfamily.blogspot.com/2010/07/666-barcode.html

-Περιοδικό 'Οσια Είρήνη Χρυσοβαλάντου – 'Ο Γραμμικός κώδικας ( Bar...

https://norfid.wordpress.com/2010/11/11/περιοδικό-οσια-είρήνη-χρυσοβαλάντου/11 Νοε 2010 - Γεωργίου Σαχινιάν.

-Ίερά μονή Όσίου Γρηγορίου – Ό Γραμμικός κώδικας (Bar Code) καί 'ο ...neaproini.us › Εκκλησία › Εκκλησια, 20 Νοε 2010 -

8 Το σχετικόν θέμα (ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: Η Δόξα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας), αναλύσαμε διεξοδικώς, από 4 Μαΐου έως 3 Αυγούστου 2016.