TO ΣYΣTHMA

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Έϊ, ονειροπαρμένε Γενίτσαρε Ερντογάν!!

 -Η μόνη αληθινή «Γαλάζια πατρίδα» που υπάρχει στον κόσμο, είναι αυτή που βλέπεις στον παραπάνω χάρτη, στην πρωτεύουσα της οποίας, την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, δεσπόζει ο επιβλητικός Ορθόδοξος Ιερός Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας. Αυτή η «Γαλάζια πατρίδα» είναι θέλημα του Μεγάλου και Μοναδικού Αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού (του θεού του προπάππου σου, Μίμη Μπακάτογλου πριν από τον εκούσιο και βδελυρό εξισλαμισμό του), να ξαναγίνει Ρωμαίϊκη/ Ελληνική, ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!!

-Εδήλωσες δημοσίως ότι η μετατροπή του Ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ήταν «παιδικό σου όνειρο»...Ποιος σου είπε τι ήταν η Αγιά Σοφιά  και γιατί έπρεπε να γίνει τζαμί, ώστε να ισχυρίζεσαι σήμερα αυτά τα τερατώδη ψεύδη, προφανώς για να καλύψεις την διαχρονική και ανεξίτηλη ντροπή του φυλετικού γενεαλογικού δένδρου της οικογενείας σου; Ο Πατέρας σου ή ο παππούς σου;

Μήπως σου είπαν ακόμη πως, όταν οι μογγολογενείς και ντονμέδες  μισέλληνες τρομοκράτες, του νονμέ Κεμάλ, καθώς και οι ληστές των ορέων του Κούρδου Τοπάλ Οσμάν, με την ηθική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια, των μπολσεβίκων του Ιουδαίου Λένιν, των Γάλλων, των Άγγλων και των Ιταλών, έσφαζαν τους Έλληνες στον Πόντο, ο προπάππους σου Μίμης Μπακάτογλου, για να σώσει το κεφάλι του προτίμησε να αλλάξει την πίστη του, να εξισλαμισθεί, να κάνει περιτομή και να γίνει προδότης της Ορθόδοξης πίστεως και της Ρωμαίϊκης/Ελληνικής καταγωγής του;

-Προσεκάλεσες τον πάπα της Ρώμης, να παραστεί στα επίσημα εγκαίνια μετατροπής του ιερού  ναού της του Θεού Σοφίας σε τζαμί, στις 24 Ιουλίου 2020..Γιατί έστειλες πρόσκληση σε ένα υποτίθεται «άπιστο» κατά το κοράνι, χριστιανό, να συμπροσευχηθείτε την Παρασκευή; Ή μήπως γνωρίζεις την αληθινή πίστη του πάπα, δηλαδή ότι ο «θεός» που λατρεύει ο Ιησουΐτης πάπας στα υπόγεια του Βατικανού, έχει σχέση με τον δικό σου «θεό», τον επιλεγόμενον Αλλάχ;

Έϊ, διαβολική σπορά αλλαξοπισάντων και προδοτών της Ρωμαίϊκης καταγωγής (φυλής και πίστεως) τους, Γενίτσαρε Ερντογάν!!

ΔΕΝ είσαι μόνον γόνος μιας οικογενείας δειλών-κατάπτυστων προδοτών της τρισχιλιετούς Ρωμαίϊκης γενεαλογικής ιστορίας της, αλλά στην προσπάθειά σου να καλύψεις τα «αποκεκαλυμμένα» και να φανείς στους ισλαμιστές και κρυπτο-ιουδαίους συμμάχους σου ως «νεοσουλτάνος», αποδεικνύεσαι ένας ανόητος και επικίνδυνος ψυχασθενής-πειρατής του Ελληνικού Αιγαίου Αρχιπελάγους μας..

Μάθε λοιπόν, ότι οι μεν …επιτυχίες σου στην Ανατολική Μεσόγειο θα συνεχιστούν, πιθανώς σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας, καθ’όσον εκτελείς αποστολή του Μισελληνικού Συστήματος, ως πιστό «γιουσουφάκι» που είσαι, το τέλος σου όμως, «εγγύς γαρ εστίν».

Εμείς, οι αφανείς Ρωμηοί/Έλληνες, συμφυλέτες των Ελληνόψυχων προγόνων τού κατάπτυστου προδότη προπάππου σου, Μίμη Μπακάτογλου, στους μαιναδισμούς σου και στους προστάτες- εντολοδότες σου, τους παγκόσμιους εξουσιαστές του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, τους εμπόρους των Εθνών της σύγχρονης Βαβυλώνος, θα απαντούμε πάντοτε:

«… οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.18‐11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαύσουσι καὶ πενθήσουσιν ἐπ᾿ αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι…». (ΑΠΟΚ:18/10-11)

«…ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 22‐14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν.….. 22‐16 ᾿Εγὼ ᾿Ιησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός…» (ΑΠΟΚ: 22/13-16).

Ταῦτα Λέγει ὁ μαρτυρῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός · ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ.

MEΡΟΣ 5ον

                                                                     Σανχέντριν Eωσφοριστών.

                                                                     Υποχθονίων Ορμητήριον.

                                                                     Σιωνιστών Κοσμοθεώρηση.

                                                                     Ταλμουδιστών Ιδεολογία.

                                                                     Ηλεκτρονικόν Φυλακιστήριον.

                                                                     Μισανθρωπιστών Οχύρωμα.

                                                                     Αντιχριστιανισμού Κοσμοδίκτυον.

5. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ (1ος-4ος ΑΙΩΝ).

α.  Οι στόχοι των συνωμοτών

Οι αρχισυνωμότες Ταλμουδιστές Ιουδαίοι της Αλεξανδρείας, με συμμάχους τους πάσης φύσεως αποκρυφιστές των ιερατείων της Αιγύπτου-Ρώμης και της Ιουδαϊκής διασποράς, τους νεοπλατωνικούς-νεοπυθαγορείους-γνωστικούς και κάθε είδους νεοφιλοσόφους/ ψευδοφιλοσόφους, επωνύμους,  ψευδωνύμους και ανωνύμους, προέβησαν σε μία από τις μεγαλύτερες, ίσως την μεγαλύτερη, πλαστογραφίες-αναπροσαρμογές, «αντιγραφές»-συγγραφές νέων κειμένων της αρχαίας γραμματείας, προσαρμοσμένες στα δεδομένα της μεταχριστιανικής εποχής, σε μία απέλπιδα προσπάθεια:

üΝα εξομοιώσουν το περιεχόμενο των αρχαίων κειμένων με τα δόγματα και τα ηθικά διδάγματα της Νέας Χριστιανικής διδασκαλίας, με κύριο στόχο να αποπροσανατολίσουν τους ασπαζομένους την νέα πίστη από την αλήθεια, τόσον για τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες, όσον και για τα δόγματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.

Οι συνωμότες εθεώρησαν ότι έτσι θα διεκδικούσαν την αρχαιότητα και την πατρότητα της χριστιανικής πίστεως, αντιμαχόμενοι τους Αποστόλους και Πατέρες του Χριστιανισμού, κατηγορώντας μεταξύ των άλλων, τους Χριστιανούς ως.…αντιγραφείς των δογμάτων της παλαιάς/πατρώας θρησκείας των Εθνικών. Ουσιαστικώς επιδιώκοντας την καταστροφή ή την αφομοίωση του Χριστιανισμού μέσα από μία μορφή ενός ειδωλολατρικού συγκρητισμού.

«Αι διάφοραι φιλοσοφικαί σχολαί συνεννοήθησαν μεταξύ των ίνα προασπίσωσι την εκπνέουσα θρησκείαν των Εθνικών κατά της εισβολής των Χριστιανικών δογμάτων. Εγένετο τότε ένα είδος συνθήκης μεταξύ του ιερατείου και της φιλοσοφίας…».1

«Κατά την διάρκειαν της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι Μυστηριακές Θρησκείες, οι φιλόσοφοι, οι γνωστικοί και άλλοι, προσπάθησαν να αφομοιώσουν τον Χριστιανισμό μέσα στο συγκρητισμό τους, αλλά απέτυχαν».2

üΝα προβάλλουν τα παγανιστικά στοιχεία της Ελληνικής Φιλοσοφίας. Έτσι παρουσίασαν «Βίους Φιλοσόφων» και επικόλλησαν ως όνομα του συγγραφέως, το: Διογένης ο Λαέρτιος. Ποιος ήταν όμως ο Διογένης ο Λαέρτιος;

«Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραμένει για μας ένα αίνιγμα. Για την ζωή του, την καταγωγή του, την μόρφωσή του, το σύνολο του έργου του, την προσωπικότητά του ακόμη και για το όνομά του, δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε. Ούτε οι Γερμανοί που τόσο τον μελέτησαν, ούτε οι Γάλλοι, παλαιοί και σύγχρονοι, δεν δίνουν για τον συγγραφέα αυτόν, ούτε καν πιθανές πληροφορίες…

Οι αρχαίοι συγγραφείς, ιστορικοί ή φιλόσοφοι, παραμένουν επίσης άφωνοι εν προκειμένω… όλοι τους καταλήγουν : «Η ζωή του Διογένους Λαερτίου είναι εντελώς άγνωστη»…Ακόμη πιο δύσκολο είναι να εξακριβώσουμε σε ποια εποχή έζησε ο συγγραφεύς…Από τις αναφορές του στον Πλούταρχο, τον Σέξτο τον Εμπειρικό και την γνώμη του Στεφάνου του Βυζαντίου τοποθετούμε, προσωρινά την ζωή του Λαερτίου μεταξύ 200 και 500 μ.Χ., υιοθετούντες ως πιθανή χρονολογία την αρχή του 3ου αιώνος…».3

«Έλλην ερρανιστής ακμάσας πιθανώς την Δ΄ μ.Χ. εκατονταετηρίδα. Είναι από τα πλέον ακαθόριστα πρόσωπα της Ελληνικής γραμματολογίας, αφού και αυτό το όνομά του αμφισβητείται»4

«το έργον του Διογένους Λαερτίου είναι εράνισμα οπωσούν άτακτον και ουχί πάντοτε ακριβές ως προς τα καθέκαστα και την κριτικήν…Το σύγγραμμα τούτο εγράφη δια σοφήν τινά Ρωμαίαν, Αρίαν καλουμένη και μέρος αυτού κρίνεται ως μη γνήσιον…».5

«Αι τελευταίαι κριτικαί εργασίαι επί του συγγράμματος, δεν επιτρέπουν ακόμη να αποφανθώμεν, εάν το βιβλίον, όπως παρουσιάζεται το συνέταξε ο Λαέρτιος, χρησιμοποιών εξ άλλου πηγές πολύ διαφορετικών εποχών, ή είναι ένα συνοθύλευμα που εσχηματίσθη με μεταγενέστερες προσθήκες, ή ακόμη είναι αντιγραφή που έκαμε ο Λαέρτιος…».6

Δυστυχώς, τα συγγράμματα του Διογένους Λαερτίου, (ακαθορίστου προσώπου της Ελληνικής γραμματολογίας, με έργο άτακτον, συνοθύλευμα,εν πολλοίς ανακριβές και μη γνήσιον, αμφισβητουμένου ονόματος και αγνώστων βιογραφικών στοιχείων), που άρχισαν να εκδίδονται μόλις το 1533 (Βενετία) χρησιμοποιούνται σήμερα ως αυθεντικές ιστορικές πηγές, για τους αρχαίους φιλοσόφους, από πολλούς ερευνητές! Οι περισσότερες πληροφορίες που έχουμε για τους αρχαίους φιλοσόφους, αντλούνται από τα έργα του Διογένους Λαερτίου (Βίοι φιλοσόφων).

Μερικοί ιστορικοί και σύγχρονοι παγανιστές, διέπραξαν ένα ακόμη μεγαλύτερο επιστημονικό έγκλημα. Ετεροχρόνισαν ακρίτως και σκοπίμως την ύπαρξη του Διογένους Λαερτίου, για να προσδώσουν αρχαιότητα στα γραφόμενά του. Τον τοποθέτησαν περί τον 3ον π.Χ. αι.

Σύμφωνα με όσα προαναφέραμε για τον Διογένη Λαέρτιο, αλλά και νεώτερες επιστημονικές έρευνες:

.Δεν υπάρχει βεβαιότητα ούτε για το όνομά του (Διογένης Λαέρτιος / Λαερτιεύς / Λαερτιάδης).

.Δεν γνωρίζουμε τίποτε για την καταγωγή του, την ζωή του, τις σπουδές του, την προσωπικότητά του. Οι αρχαίοι συγγραφείς δεν δίδουν σχετικές πληροφορίες.

Ενώ λοιπόν, είναι πιθανό να μην υπήρξε συγγραφεύς με το όνομα ή ψευδώνυμο Διογένης Λαέρτιος, με το βιογραφικό που του αποδίδουν σύγχρονοι «ανασκολοπιστές» της ιστορίας, το οποίο, κατά την πιθανώτερη εκδοχή, εφηύραν οι Ρακοπλάστες7 για τους λόγους που προαναφέραμε, εν τούτοις μας διδάσκουν με μορφήν αυθεντίας και δόγματος, τα κείμενα των αρχαίων φιλοσόφων από το υποτιθέμενο σύγγραμμά του.

üΝα ετεροχρονίσουν τα αρχαία κείμενα, σε σχέση με την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή να παρουσιάσουν την Παλαιά Διαθήκη ως νεωτέρα της Παγκόσμιας μυθολογίας (ιδιαιτέρως της ελληνικής) στα περί Δημιουργίας του κόσμου και θεών ζητήματα.

Βασιζόμενοι στο ήδη γνωστό περιεχόμενο της Παλαιάς Διαθήκης, συνέγραψαν την Ελληνική μυθολογία, επικαλούμενοι γνωστές ή φανταστικές πηγές. Για να προσδώσουν αξιοπιστία στα έργα τους, κατονόμασαν ως συγγραφέα κάποιον Απολλόδωρο, όνομα κοινό στους αρχαίους Έλληνες. Αρχικώς ενομίσθη ότι ο συγγραφέας ήταν ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος (180-110 π.Χ.), αναφερόμενος ως ιστορικός και μυθογράφος που έζησε στην Αλεξάνδρεια, αλλά εκδιώχθηκε από τον Πτολεμαίο τον Φύσκωνα (182-116 π.Χ.).8

Τούτο επρέσβευε και ο Πατριάρχης Φώτιος αναγνώστης και διασώστης των έργων του (όσων εσώζοντο τότε και ήσαν περισσότερα από τα διασωθέντα μέχρι των ημερών μας).

Ναι μεν ο Φώτιος θεωρούσε ότι συγγραφέας ήταν ο Απολλόδωρος γραμματικός (2ος π.Χ. αι.), διότι πιθανώς να ανεφέρετο στα χειρόγραφα που χρησιμοποιούσε αυτό το όνομα ως συγγραφέως,9 σήμερα όμως γνωρίζουμε από τις αντιφάσεις των γραφομένων στην «Βιβλιοθήκη», το ύφος και την γλώσσα , ότι ο συγγραφέας της βιβλιοθήκης δεν είναι ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος, αλλά κάποιος άγνωστος που γεννήθηκε τον 1ον μ.Χ. αι.

Η «Βιβλιοθήκη» του Απολλοδώρου είναι το μοναδικό μυθογραφικό εγχειρίδιο που επέζησε με γραπτή μορφή και αναφέρεται στις παραμυθολογίες των αρχαίων προγόνων μας. Το έργο έχει γραφεί τον 1ον  μ.Χ. αιώνα, αλλά απεδόθη στον Απολλόδωρο τον Αθηναίο, από τους συνωμότες παγανιστές-αντιχριστιανούς της εποχής εκείνης, για να του προσδώσουν κύρος αρχαιότητος και επιστημονικότητος.

Ακόμη και αν θεωρηθεί η Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου ως «μία αστίλβωτη σύνοψη των Ελληνικών μύθων, των ηρωϊκών θρύλων και παραδόσεων της Ελληνικής αρχαιότητος…»,10 από το Α΄ Βιβλίον διαφαίνεται η προσπάθεια των αισχρών συνωμοτών να παρουσιάσουν την δημιουργία του σύμπαντος ως προϊστορική παράδοση των αρχαίων Ελλήνων (Ελληνική Θεογονία), παλαιοτέρα της βίβλου Γενέσεως (της Π.Δ.). 

 «…Η Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου προσπαθεί να ανασκευάσει τις αντιφατικές ιστορίες των ποιητών και να παράσχη μία ενιαία εκδοχή της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας».11

Με άλλα λόγια, ο ή οι άγνωστοι συντάκτες της «Βιβλιοθήκης» σφετερίστηκαν το όνομα ενός ιστορικού και μυθογράφου του 2ου π.Χ. αι. που έζησε πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια (Δεν είναι τυχαίο!), για να ανασκευάσουν τα ψεύδη, τα παραμύθια, τις αντιφατικές ιστορίες των ποιητών και τις φαντασιώσεις τους περί θεών, σε μία ενιαία θρησκεία.

Αυτή την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία που ήδη είχε αποθάνει «εκ μαρασμού» προσεπάθησαν να ανασυγκροτήσουν, να αναστηλώσουν, να αναστήσουν για να αντιμετωπίσoυν την ραγδαίως ανερχομένη αληθή πίστη του Χριστιανισμού.

Η κριτική ιστορία και η επιστήμη απέκλεισαν ως συγγραφέα της «Βιβλιοθήκης» τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο. Ταυτοχρόνως μας τονίζουν την άγνωστη ταυτότητα του ή των συγγραφέων και συνεπώς την αναξιοπιστία του περιεχομένου των βιβλίων που αναφέρονται σ’ αυτήν.

«Εις τον Απολλόδωρον τον Αθηναίον αποδίδεται επίσης και το μικρότερον έργον «Βιβλιοθήκη», τούτο όμως φαίνεται ότι εγράφη εις μεταγενεστέρους χρόνους».12

Παρά ταύτα, οι φρενομανείς νεοπαγανιστές βασίζουν τις σύγχρονες φρικώδεις αντιχριστιανικές δοξασίες τους σε αναξιόπιστα και ανιστόρητα βιβλία, όπως εκείνα της βιβλιοθήκης του Απολλοδώρου.

 Για το λόγο αυτό, αρκετοί σήμερα αναφέρονται στην βιβλιοθήκη του ψευτο-Απολλοδώρου13.

üNα διχάσουν τους Χριστιανούς και να αντικρούσουν, διαστρεβλώσουν τα νοήματα-μηνύματα της Αγίας Γραφής ή να συκοφαντήσουν την διδασκαλία του «καλπάζοντος» Χριστιανισμού.                                        

Οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Jews) ενόμιζαν ότι η διδασκαλία του Χριστού σύντομα θα λησμονηθεί, αλλά όταν είδαν την ταχείαν εξάπλωσή της, συνεσκέφθησαν καταχθονίως να την διασπάσουν και να την εξασθενίσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

β. Τα σπουδαιότερα από τα διαπραχθέντα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος

Οι αδίστακτοι ιουδαιοαλμουδιστές συνωμότες με συνεργάτες τους πάσης φύσεως αποκρυφιστές, ψευδοφιλοσόφους, αντιχριστιανούς:

vΑνασκεύασαν τους αρχαίους μύθους και προσεπάθησαν να δικαιολογήσουν όσα ασεβή και αισχρά περιελαμβάνοντο σ’ αυτά ή να τα ερμηνεύσουν ότι δήθεν εκαλύπτοντο με πέπλους μυστηρίου και ελκυστικής αλληγορίας. Προς τούτοις ισχυρίσθηκαν ότι:

oΟι μύθοι ανήγοντο σε ενέργειες της φύσεως και συνεπώς ήσαν ενδείξεις «σεβασμού» αποδιδομένου στην θεότητα από ευγνωμοσύνη του ανθρώπου. Οι αρχαίοι άνθρωποι, ως γνωστόν, είχαν θεοποιήσει όλα τα στοιχεία της φύσεως (Ήλιος, Σελήνη, Γη, Πλανήτες, αέρας, φωτιά, κλπ.) που φαίνονταν να εξουσιάζονται από άγνωστες σ’ αυτούς δυνάμεις και όλα τα ανεξήγητα γι’ αυτούς φαινόμενα, είτε φυσικά (βροχοπτώσεις, εκλείψεις, θύελλες, σεισμούς, πλημμύρες, κλπ.) είτε τεχνητά (επιδείξεις δαιμόνων).

Όλα τα παραπάνω θεωρήθηκαν ως εκδηλώσεις ευνοίας ή οργής των Θεών για την επέλευση ή αποτροπή των οποίων άλλοτε φανερά (προς γενικό όφελος) και άλλοτε κρυφά (προς ατομικό και μυστικό όφελος) προσέφεραν δώρα και θυσίες ευχαριστιών ή εξευμενισμού14.

oΤα γραφόμενα στην Βίβλο έχουν την καταγωγή τους από τους μύθους των παγανιστικών Εθνών. Σύνηθες επιχείρημά τους ήταν οι «ομοιότητες» που υπήρχαν τόσον μεταξύ της δημιουργίας και του κατακλυσμού της Βαβυλώνιος (Έπος Γιλγαμές) και της Βίβλου, όσον και μεταξύ των κατακλυσμών Δευκαλίωνος και Νώε!

Ουαί υμίν απόγονοι (βιολογικοί-πνευματικοί) των αρχισυνωμοτών-πλαστογράφων! Έως πότε θα στρουθοκαμηλίζετε στα καταγραφόμενα ,επί του θέματος, στην παγκόσμια γραμματεία;

«Ο κατακλυσμός στην κοσμογονία των Χαλδαίων φαίνεται φανερά ότι ήταν ο κατακλυσμός του Νώε. Αλλά οι Χαλδαίοι μετήλλαξαν μερικά δια να μη γνωρίζηται ίσως ότι έλαβον αυτόν παρά της Αγίας Γραφής. Παρομοίαν περιγραφήν ευρήσομεν και εις τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνος. Και αυτή είναι η κοσμογονία των Χαλδαίων».15

«…Ότι λοιπόν ο Μωϋσής αποδεικνύεται αρχαιότερος από όλους τους συγγραφείς….και του Κρόνου και του Βήλου και του Τρωϊκού πολέμου,είναι φανερόν…».16

«Επομένως απεδείχθη από τα προειρημένα ότι ο Μωϋσής είναι πρεσβύτερος,των ηρώων,πόλεων,δαιμόνων…».17

«Η εξαήμερος (ΣΣ: Η αναφερομένη στην Π.Δ. εξαήμερος Δημιουργία του Κόσμου) είναι ουχ ήττον το αρχαιότερον πάντων των αρχαίων υπομνημάτων,και ου μόνον τούτο αλλ’ είναι αυτό καθ’ εαυτό, το αρχαιότατον βιβλίον ή γραπτόν υπόμνημα εν τω κόσμω…».18

vΠαραλλήλισαν τα ειδωλολατρικά σύμβολα με εκείνα του Χριστιανισμού (όφις, σταυρός, περιστερά, άμπελος, ιχθύς, άγκυρα, κλπ.) και επεχείρησαν να πείσουν ότι, ουδεμία διαφορά υπήρχε ως προς την έννοια που συμβόλιζαν, παρά μόνο ότι τα σύμβολα των Εθνικών προϋπήρχαν και οι Χριστιανοί τα αντέγραψαν. Μία ακόμη προσπάθεια παγιδεύσεως των Χριστιανών.

Για παράδειγμα: Ο αρχαίος Ελληνικός σταυρός ήταν σύμβολο της μητέρας γης, της γονιμότητος και αθανασίας των 4 εποχών του έτους, των 4 στοιχείων της φύσεως και των 4 κατευθύνσεων του ορίζοντος. Ο Χριστιανικός Σταυρός (ανισοσκελής), είναι το σύμβολο της λυτρώσεως των ανθρώπων από τις αμαρτίες τους και της αιωνίας σωτηρίας τους.

vΣυκοφαντούσαν τους Χριστιανούς ότι προέβαιναν σε  «όργια» κατά τις θρησκευτικές συνάξεις τους, διέδιδαν απίστευτα ψεύδη σε βάρος τους, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται αθώοι, απλοί άνθρωποι, γέροντες, παρθένες, κ.α., να βασανίζονται, να εκβιάζονται για αλλαξοπιστία ή να δολοφονούνται.

Ώ Βδελυροί συκοφάντες! Οι πρωτοχριστιανοί, τελούντες υπό διωγμόν, ελάτρευαν κρυφίως Τον Εσταυρωμένον Ιησού, με την τελετουργία που γνωρίζουμε σημερον, σε κατακόμβες και απομεμακρυσμένους χώρους «για τον φόβο» των διωκτών τους ειδωλολατρών, αποκρυφιστών και ταλμουδιστών Ιουδαίων (JEWS).

vΔιεστρέβλωναν την διδασκαλία του Ιησού με προσωπικές ερμηνείες και αυθαίρετα/δογματικά συμπεράσματα. Εχαρακτήριζαν τους ευαγγελιστές αμόρφωτους παραμυθάδες και τους αποστόλους αδίστακτους τσαρλατάνους. Άλλοι πάλι ασκούσαν ανελέητη κριτική στον Ιησού τον οποίον εχαρακτήριζαν άλλοτε ως μάγο και άλλοτε ως ένα ασήμαντο Εβραίο.

vΔιεμόρφωσαν ένα μέρος της αποκρυφιστικής διδασκαλίας των Αιγυπτίων ιερέων, με την συγγραφή των λεγομένων Ερμητικών Κειμένων (Ε.Κ.). Τα κείμενα αυτά:

®Αποτελούσαν ένα σώμα συστηματοποιημένων μαγικών, αστρολογικών και αλχημικών πρακτικών που ανήγετο στις διδασκαλίες του (παρα) μυθολογικού Ερμή Τρισμέγιστου (συγχώνευση του Ελληνικού θεού Ερμή με την Αιγυπτιακή θεότητα Θώθ). Ένα μεταφυσικό/αποκρυφιστικό και όχι θρησκευτικό φιλοσοφικό σύστημα.

®Είχαν χαρακτήρα διαλογικό και χρησιμοποιήθηκαν για να καθοδηγήσουν τους οπαδούς ή μυούμενους στην «αποκάλυψη» μιάς «αλήθειας», ως «αντίβαρον» των αποκαλυπτομένων χριστιανικών αληθειών. Δηλαδή ως μία προσπάθεια «συμβιβασμού» Χριστιανισμού και ειδωλολατρείας. Η συγγραφή των (Ε.Κ.) ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2ου μ.Χ. αι. Τον 3ον αι. ένας Ιουδαίος αποκρυφιστής-καμπαλιστής, «αναμόρφωσε» το κείμενο και το ονόμασε «Η Γένεση του Ενώχ».

Η σχέση του Καμπαλιστικού Ιουδαϊκού Ταλμουδισμού  με τα Ερμητικά κείμενα και συνεπώς προφανής σύμπραξη των «ενδιαφερομένων» για την συγγραφή τους, προκύπτει από τα εξής:

-Στα απόκρυφα κείμενα της Π.Δ. (Βαβυλωνιακό Tαλμούδ) αναφέρεται ο «αρχάγγελος» Μέτατρον.19 Αναφορές για τον Μέτατρον υπάρχουν και στην αποκαλυπτική ψευδεπίγραφη γραμματεία που αναφέρεται στον Πατριάρχη Ενώχ.20

-Σε δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ εξιστορείται η αρπαγή του Ενώχ στους επτά ουρανούς, τα επτά (7) Σεφιρώθ21 του Ταλμούδ. Ο Μέτατρον αναφέρεται και στην Ταλμουδική Βίβλο, την λεγομένη «Βίβλο Λαμπρότητος Ζοχάρ».

-Κατά μία Ραββινική παράδοση, ο Μέτατρον χαρακτηρίζεται ως Ουράνιος γραφέας με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τον διδάσκαλο που έδωσε το φως της «παγκοσμίου γνώσεως».

-Σε τρίτο βιβλίο Ενώχ, ταυτίζονται πάλι Ενώχ και Μέτατρον (Σεφέρ Χεκαλότ, Βίβλος των ουρανίων παλατιών). Η συγγραφή των βιβλίων Ενώχ εντάσσεται μεταξύ 2ου – 5ου αι. μ.Χ.

Οι σύγχρονοι μυθοπλάστες και μυθολάτρες ισχυρίζονται ότι τα ερμητικά κείμενα μεταφράστηκαν από ιερογλυφικές παραστάσεις που έχουν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο. Τα ιερογλυφικά όμως δεν διαβάζονται. Για όσα «διαβάζονται», η ερμηνεία τους δεν είναι αυθεντική γιατί εκφράζει την άποψη κάποιων «αποκρυπτογράφων», χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιστημονικής τεκμηριώσεως..

Οι Αιγύπτιοι ιερείς που δεν εγνώριζαν να γράφουν αλλά εγνώριζαν την Βίβλο, ανεγίγνωσκαν την Βίβλο και στην συνέχεια παρίσταναν με σκίτσα, δικής τους εμπνεύσεως τα αναγνωσθέντα, με δικές τους προσθέσεις, για να δείξουν ότι εγνώριζαν περισσότερα.

Στο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ έγιναν αμέτρητες προσθαφαιρέσεις, κατά τις αντιγραφές του και ενώ ήταν γνωστό κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, προς παραπλάνηση των χριστιανών, τα ίχνη του εξαφανίζονται τον 8ον-9ον μ.Χ. αιώνα. Παρά ταύτα στο περιεχόμενό του στηρίχθηκε το λεγόμενο Ενωχιακό σύστημα22 και ξαφνικά βρέθηκε αντίγραφό του στην Αβησσυνία (!) από τους Άγγλους περιηγητές Bruce και Ruppez (Το 1811 έγινε μετάφραση στα Αγγλικά από τον Αγγλικανό επίσκοπο Laurence).

Το 1908 μία ομάδα ατόμων που απεκαλούντο «οι 3 μύστες» ενεφάνισε ένα σύγγραμμα που ονόμασαν το «Ερμητικό Κυμβάλειο» και το παρουσίασαν ως το μόνον διασωθέν βιβλίο(!!!) του Ερμή του Τρισμέγιστου, από την πυρκαγιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας το 48 π.Χ., υπερβάντες με αυτόν τον ισχυρισμό τους, τα όρια ακόμη και της παιδοτρόφου παραμυθολογίας!

Ο Θαδδαίος Ζελίνσκι (1859-1944) σε βιβλίο του υπεστήριξε ότι ο Ερμής γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη (ορεινή Αρκαδία) από την ένωση του Δία και της Θεάς Γης-Μαία, όπως την αποκαλούσαν οι Αρκάδες!!!

Επειδή όλα αυτά τα απίστευτα παραμύθια για τον Ερμή Τρισμέγιστο, όπως ήταν φυσικό, απερρίπτοντο από κάθε εχέφρονα άνθρωπο και είχαν υποστηρικτές μόνον ένα αριθμό αποκρυφιστών ή διαταραγμένων νοητικώς ανθρώπων, τις τελευταίες δεκαετίες μας «ξεφούρνισαν» και τι εξής απίστευτο!

«Τα ερμητικά κείμενα είναι αυθεντικά, χρονολογούνται από τα μέσα της τρίτης χιλιετηρίδος π.Χ. όπως προκύπτει από την αποκρυπτογράφηση των «κειμένων των Πυραμίδων». Τα περισσότερα κάηκαν στην πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας (Τι σοβαρό και επιστημονικό «επιχείρημα»!) και τα μόνα «αυθεντικά» θεωρούνται σήμερα, το «Κυμβάλειο», ο «Ποίμανδρος» και ο «Σμαραγδένιος Πίνακας»!!!

Μόνο αγράμματοι, αφελείς και ανόητοι πείθονται από τέτοιου είδους «αποδεικτικά στοιχεία» και «επιχειρήματα».

Η ιστορία του Θωθ ή Ερμή Τρισμέγιστου, λένε οι συνωμότες-πλαστογράφοι, χάνεται στα ανεξιχνίαστα βάθη του χρόνου της μυθικής Αιγύπτου.

Για μία ακόμη φορά χρησιμοποιήθηκε η άγνωστη και μυθική προϊστορία από τα βάθη της οποίας οι συνωμότες ανέσυραν «κείμενα» (που τα βρήκαν άραγε;) του αγνώστου και αναπόδεικτης ιστορικής υπάρξεως προσώπου (Θωθ ή Ερμή), για να ιστορικοποιήσουν τις μυθοπλασίες τους στον αγώνα κατά του ραγδαίως ανερχομένου στις διάφορες κοινωνικές τάξεις, κυρίως στις κατώτερες, χριστιανισμού.

Η ιστορικοποίηση όμως ενός ανύπαρκτου μυθικού ζεύγους «θεοτήτων» συνιστά Τρισμέγιστη Απάτη! Τρισμέγιστη διανοητική διαταραχή! Τρισμέγιστη φαντασιοπληξία! Τρισμέγιστη παράκρουση!

Για μία ακόμη φορά χρησιμοποιήθηκε η άγνωστη και μυθική προϊστορία από τα βάθη της οποίας οι συνωμότες ανέσυραν «κείμενα» (που τα βρήκαν άραγε;) του αγνώστου και αναπόδεικτης ιστορικής υπάρξεως προσώπου (Θωθ ή Ερμή), για να ιστορικοποιήσουν τις μυθοπλασίες τους στον αγώνα κατά του χριστιανισμού, του ραγδαίως ανερχομένου στις διάφορες κοινωνικές τάξεις, κυρίως τις κατώτερες, τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.

v Ανέσυραν από το χρονοντούλαπο της…φαντασίας τους, δύο αιώνες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, έναν μάγο, ανάμεσα στους πολλούς της εποχής Του (1oς αιών), τον οποίον ωνόμασαν Απολλώνιο Τυανέα (Α.Τ.),23 και τον χρησιμοποίησαν για την υλοποίηση των αντιχριστιανικών σχεδίων τους, με την βοήθεια του μυθοπλάστη νεοπυθαγορείου/σοφιστή Φλάβιου Φιλοστράτου (3oς μ.Χ. αιών). Εδημιούργησαν, έτσι, τον μύθο του Απολλωνίου του Τυανέως.

Ποιοί ήσαν οι κυριώτεροι ισχυρισμοί των συνωμοτών-πλαστογράφων για τον Απολλώνιο τον Τυανέα;

1ος-Γεννήθηκε στα Τύανα της Καππαδοκίας με πιθανή χρονολογία γεννήσεως μεταξύ 3-15 μ.Χ. Η στιγμή της γεννήσεώς του συνδέεται με θαυμαστά και υπερφυσικά γεγονότα (σμήνος λευκών κύκνων περιέβαλλε την μητέρα του με ανυψωμένα τα πτερά τους προς τον ουρανό, κεραυνός του Δία έπεσε δίπλα στο νεογέννητο χωρίς να το αγγίξει, κλπ).

2ος-Χαρακτηρίστηκε ως νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος, ιερέας του Ασκληπιού, μύστης και θεραπευτής με ξανθή κώμη και γαλανά μάτια. Στον Α.Τ. αποδίδει ο Φιλόστρατος θαυμαστές ιάσεις, διώξεις δαιμονίων ακόμη και ανάσταση μιάς κόρης.

3ος-Ο βίος και τα έργα του συνεγράφησαν από τον Φιλόστρατο σε οκτώ βιβλία «Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον».

Οι πηγές του Φιλοστράτου, σύμφωνα με τον ίδιον, ήσαν:

àΣημειώματα κάποιου Μοιραγένους αφορώντα στον «Απολλώνιο Τυανέα μάγο και φιλόσοφο».

àΚάποιος Μάξιμος Αιγιεύς ή εξ Αιγών Κιλικίας.

àΑπομνημονεύματα ή ημερολόγιο κάποιου Δάμιδος, μαθητού του Α.Τ.

àΆγνωστος αριθμός επιστολών του Α.Τ.(77, κατ’άλλους 197).     

4ος-Ο Α.Τ. ήταν μετενσάρκωση του Ιησού Χριστού. Κατ’ άλλην εκδοχή, ο Ιησούς δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο και οι Χριστιανοί στο πρόσωπο του Α.Τ. εδημιούργησαν τον Ιησού ως αρχηγό της πίστεώς τους.

5ος-Τα ευαγγέλια και τα λοιπά βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν τα έγραψαν οι Απόστολοι  αλλά οι ζηλωτές ου κατ’επίγνωση χριστιανοί από τα τέλη του 3ου μ.Χ. αι. και μετά, βασισμένοι στα κείμενα του Α.Τ. και των «αποκρύφων».

Απαντήσεις στους παραπάνω ισχυρισμούς των συνωμοτών, με πλείονα και συντριπτικά στοιχεία, εδόθησαν κατά την ανάλυση του σχετικού θέματος: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ.ΑΙΩΝΩΝ (ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)» [18 Ιουνίου-18 Ιουλίου 2014]. 

Ο Α.Τ. ήταν γητευτής, αποκρυφιστής, μάγος, τα δε «θαύματά» του ήσαν τερατώδεις μύθοι.24

Χαρακτηρίστηκε από τον Ωριγένη ως «ενσάρκωση του Σατανά»25 και από τους συγχρόνους του Ευφράτη και Μοιραγένη ως ασκών μαύρη μαγεία.26 Σύγχρονοι μελετητές του προσδίδουν τα χαρακτηριστικά του σαμανιστού και εξορκιστού.27

Αυτοί είναι οι αμετανόητοι αρχαιόπληκτοι/Τυανόπληκτοι. Τέτοιος και χειρότερος φαίνεται να ήταν και ο Φιλόστρατος αφού διετάχθη από την Ρωμαία αυτοκράτειρα να συνεργασθεί με την συμμορία των Ταλμουδιστών-αποκρυφιστών-παγανιστών-ειδωλολατρών Ρωμαίων, και να δημιουργήσει έναν αντι-Χριστό ως «αντίβαρο» του Ιησού Χριστού που απεκάλυπτε τους παγκόσμιους συνωμότες (ανίερη τριάδα των ταλμουδιστών Φαρισαίων-Γραμματέων-Σαδδουκαίων), ματαίωνε τα σχέδια της διαφυλετικής συμμορίας των πλαστογράφων και άλλαζε ήδη τον ρουν της παγκόσμιας Ιστορίας!!!

Όσοι υπεστήριξαν, τότε, ή υποστηρίζουν σήμερα ότι ο Α.Τ. ήταν μετενσάρκωση του Ιησού είναι ανόητοι, εγκάθετοι ενσυνείδητοι ψεύτες ή ψυχασθενείς αφού ο Α.Τ. εγεννήθη όταν ζούσε ο Κύριος !!! Aλλά και αν υποθέσουμε ότι ο Α.Τ. εγεννήθη 1-5 χρόνια προ της γεννήσεως του Κυρίου πάλι δεν έχει νόημα ο ισχυρισμός περί μετανσαρκώσεως, δεδομένων και των χρονολογιών θανάτου αμφοτέρων.

Μας έχουν συνηθίσει οι φανατικοί αντιχριστιανοί, κυρίως ταλμουδιστές, στις «ανακαλύψεις» τέτοιου είδους αναξιόπιστων χειρογράφων και παπύρων πολλούς αιώνες μ.Χ. ενώ αγνοούν ή αποσιωπούν κάποιους άλλους αυθεντικούς, επιστημονικώς βεβαιωμένης αρχαιότητος και μεγίστης προϊστορικής αξίας.

vΑναδιοργάνωσαν και μεταρρύθμισαν τις αρχαίες μυήσεις ώστε να γίνουν προσιτές και περισσότερον «κατανοητές» στο πλήθος των μυουμένων. Βλέποντες οι ειδωλολάτρες την σταδιακή εξαφάνιση της θρησκείας τους, κατήργησαν τις προϋποθέσεις εισδοχής των ενδιαφερομένων στις τελετές μυήσεως. Έπαυσαν να απαιτούν από τους επιθυμούντες να συμμετάσχουν στα μυστήρια όπως άλλοτε, «ηθικά» προσόντα και την δέουσα εκπαίδευση.

Άπαντες αδιακρίτως, εγένοντο δεκτοί στις μυητικές τελετουργίες και διδασκαλίες. Έφθασαν μάλιστα σε σημείο να δίδουν ως κοινό θέαμα στις πλατείες και τις οδούς, τις πλέον απόκρυφες τελετές τους. Όλα αυτά, όμως, απεδείκνυαν την απάτη των λεγομένων απόκρυφων μυήσεων-τελετών.

Οι σατανολάτρες δεν ήθελαν ή δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι «η πραγματική αιτία της καταρρεύσεως της ειδωλολατρείας ήταν η εσωτερική της ασθένεια και όχι ο χριστιανικός κίνδυνος».

«Οι ναοί καπέπιπταν και η πίστις εμαραίνετο και εν γένει το αρχαίο θρήσκευμα εφθείρετο, αλλ’ εφθείρετο ήρεμα εξ οργανικού θανατηφόρου νοσήματος μάλλον ή διά πληγών έξωθεν καταφερομένων».28

vΕράμφισαν τα κείμενα της αρχαίας γραμματείας και τους συγγραφείς τους. Όπου ενετόπιζαν ανυπαρξία ή πενιχρότητα κειμένων, αρχαίων επωνύμων συγγραφέων, αλλά και κείμενα που απεκάλυπταν αλήθειες για τους εχθρούς του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, συνέγραφαν νέα και απέδιδαν τα γραφέντα σε επώνυμους αρχαίους συγγραφείς, σε μυθικά πρόσωπα ή ονόματα κοινά στον δημόσιο βίο και την Ιστορία, αλλά αμφιβόλων ή αγνώστων βιογραφικών στοιχείων, πιστεύοντας ότι έτσι προσέδιδαν κύρος στις πλαστογραφίες τους.

Κλασσικά παραδείγματα τέτοιας απάτης, είναι τα «Ορφικά», «η Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου», «Τα Χρυσά Έπη» του Πυθαγόρα και η πραγματεία περί «των κακοηθειών του Ηροδότου». Επιδίωξη των πλαστογράφων ήταν:

·Να παρουσιάσουν αρχαία κείμενα, με τις ίδιες οντολογικές ερμηνείες, κοσμογονικές θεωρήσεις, τα ίδια ηθικά νοήματα και δόγματα όπως αυτά της νέας Χριστιανικής διδασκαλίας, με σκοπό να εξαπατήσουν τους χριστιανούς. Δηλαδή να τους πείσουν ότι ο Χριστιανισμός όχι μόνον δεν παρουσίαζε κάτι το νέον σε θέματα αρχών, ηθικής και κοσμογονίας, αλλά ότι οι Χριστιανοί είχαν αντιγράψει ή διασκευάσει, με τον δικό τους τρόπο, τις αρχαίες θρησκευτικές δοξασίες.

Με άλλα λόγια διεκήρυτταν ότι ο Χριστιανισμός εσχετίζετο με την αρχαία παγανιστική θρησκεία αλλά ήταν διαφοροποιημένος ως προς ωρισμένες τελετουργικές διαδικασίες, ανατρέποντα, δήθεν, κείμενα άλλων αρχαίων συγγραφέων.

·Να συκοφαντήσουν ή να παρουσιάσουν ως αναξιόπιστους άλλους αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι απεκάλυπταν αλήθειες τόσον για τους εσωτερικούς-εξωτερικούς εχθρούς των αρχαίων Ελλήνων, όσον και για τα ανοσιουργήματα των εωσφοριστών προγόνων μας.

Ένας από τους στόχους τους υπήρξε ο Ηρόδοτος ο οποίος στηλίτευε την «ιερή πορνεία» των παγανιστών, απεκάλυπτε τα ψεύδη και τις φανταστικές περιγραφές της Ελληνικής μυθολογίας, τις διασκευές των Αιγυπτιακών μύθων και μετονομασίες των Αιγυπτιακών θεοτήτων σε ελληνικούς, επεσήμανε τον ανθελληνικό ρόλο των Φοινίκων, απεκάλυψε ότι  Γεφυραίοι (Εβραίοι με διαφορετικά θρησκευτικά έθιμα και διαφορετική εθνική συνείδηση), ήσαν οι δολοφόνοι του Ιππάρχου (Ε/57-61) και ξεσκέπαζε τους αγύρτες-απατεώνες του ανθελληνικού μαντείου των Δελφών.

Έτσι, συνέγραψαν το συκοφαντικό έργο «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», πραγματεία την οποίαν ισχυρίσθηκαν ότι έγραψε ο Πλούταρχος. Όμως:

Η πραγματεία «Περί  της Ηροδότου κακοηθείας» θεωρείται ουχί γνησία και δια τας εν αυτή αντιφάσεις και ως ήκιστα προσάδουσα εις το ύφος του φιλοσόφου ιστορικού…». 29

«Αναμφίβολα, επικράτησε στην αρχαία θρησκεία30 των περισσοτέρων εθνών, η Αιγυπτιακή θεολογία, σε συνδυασμό με την Φοινικική. Αλλά πρέπει να ειπωθεί σχετικά με τους Έλληνες, πως παρέλαβαν τα σοβαρότερα» [δόγματα] «των Αιγυπτίων με τον τρόπο που ανάφερα, ενώ τα Ελληνικά» [δόγματα] «είναι» [και αυτά] «αποσπάσματα και διασκευές» [΄΄παρακούσματα΄΄] «αυτών» [των Αιγυπτο-Φοινικικών δογμάτων] «όπως είπαμε πολλές φορές, αλλά και σύμφωνα με τα συμπεράσματα των» [αρχαίων Ελλήνων] «συγγραφέων που προαναφέραμε».31

vΣυνέγραψαν νέα «Ευαγγέλια» και επιστολές, τα οποία απέδωσαν στους Ευαγγελιστές και Αποστόλους, για να παραπλανήσουν τους Χριστιανούς, ως προς την νέα διδασκαλίαν και να τους οδηγήσουν σε σχίσματα, αιρέσεις και κακοδοξίες. Τα παρουσίαζαν ως «απόκρυφα» αλλά αληθή, τα οποία, κατά τους ισχυρισμούς τους, οι Χριστιανοί πατέρες δεν τα κοινοποιούσαν γιατί θα ανέτρεπαν την παρ’ αυτών, διδασκομένη νέα (παραπλανητική κατά τους συνωμότες) θρησκείαν.

vΕδημιούργησαν αρκετές αιρέσεις για να αποπροσανατολίσουν τους Εβραίους, οι οποίοι μετεστρέφοντο κατά μάζες στον Χριστιανισμό και να προβληματίσουν εκείνους που ήδη είχαν ασπασθεί τον Χριστιανισμό.

Συνεχίζεται

---

1 Μυστήρια και μυστικές Εταιρείες, Χαριλάου Π. Καλαϊσάκη, Κωνσταντινούπολις, 1910, Επανέκδοση «ΔΙΟΝΥΣΟΣ», Αθήναι,  σ.86.

2 Οι Αρχαίες Αυτοκρατορίες της Νέας Εποχής, Paul De Parrie, Mary Pride, εκδ. Στερέωμα, σ.20.

3 Διογένους Λαερτίου, βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμισάντων, Εκδ. Πάπυρος, 1965, Εισαγωγή, σ.5-8.

4 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.9ος, σ.380.

5 Λεξικόν Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξ. Ραγκαβή, τ. 1ος, σ.239.

6 Όπως υπoσημ. 4, Εισαγωγή, σ.6.

7 Ρακοπλάστες: Οι ενσυνείδητοι απατεώνες, πλαστογράφοι και διαφθορείς των κειμένων της εγχώριας και ξένης γραμματείας, οι οποίοι:

Ραμφίζουν κείμενα της υφισταμένης γραμματείας, επιλεκτικώς, προερχόμενα από διάφορες πηγές ή αναφερόμενα σε προϊστορικές περιόδους που καλύπτονται από την αχλύν της πλήρους αγνωσίας, φερόμενα να έχουν συγγραφεί από συγγραφείς των οποίων το όνομα, η ταυτότητα, η χρονολογία γεννήσεως και τα έργα τους είναι δύσκολο ή αδύνατο να επιβεβαιωθούν, με αποκλειστικό σκοπό να εντοπίσουν «σκοτεινά» σημεία, αμφιλεγόμενα χωρία, φράσεις που ικανοποιούν τις ιδέες, θέσεις και τους στόχους τους.

Κόπτουν και ράπτουν στα μέτρα τους όλα τα συγκεντρούμενα, όπως παραπάνω στοιχεία, και τα συνδέουν κατά τρόπον αληθοφανή, ώστε να προκαλούν ενδιαφέρον-αίσθηση και να παρουσιάζονται ως ιστορικώς σύνοχα και επιστημονικώς βάσιμα.

Πλαστογραφούν άλλα κείμενα με θέματα συναφή του επεξεργαζομένου/ παρουσιαζομένου, τα συνδέουν με τα προηγούμενα και τα παρουσιάζουν με τέτοιο έντεχνον και παραπλανητικόν τρόπο, ώστε να εξαπατώνται οι αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές.

Στεγαζόμενοι σε σκοτεινές στοές ή αποκρυφυστικές εταιρείες, εκπαιδεύονται και χρησιμοποιούνται από το Σύστημα ως «εγνωσμένου κύρους» ερευνητές, επιστήμονες, αποκρύπτοντας συνήθως την ταυτότητά τους (ιδεολογική – φυλετική – θρησκευτική – πολιτική)  ή ότι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με τους εντολοδότες τους, προκειμένου να προσδώσουν «κύρος» και «ιστορικότητα-επιστημονικότητα» στα θέματά τους.

Ε(ς)στιάζουν την προσοχή ακροατών-θεατών-τηλεθεατών-αναγνωστών, σε θέματα που οι ίδιοι επιλέγουν, ανασκευάζουν, μετασχηματίζουν και μεταλλάσσουν, ώστε να επιτυγχάνεται ο στρατηγικός στόχος που είναι η πλύση εγκεφάλου των πολιτών.

8 Christian Habicht, Hellinistic Athens and her Philosophers, σ.270-Σημειώσεις από διαλέξει; Του David Magie στο Πανε-πιστήμιο Princeton, πρόγραμμα «Ιστορία, Αρχαιολογία και αρχαίες θρησκείες, 1988, σ.9.

9 Μυριόβιβλον ή Βιβλιοθήκη, κεφ. ΡΞ-ΣΚΒ, εκδ. Μερετάκη, το Βυζάντιον, Θεσσαλονίκη, 2001, σ.199-201.

10 Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, τ. Α΄, εκδ. αφων Τολίδη, εισαγωγή, σ.12. 

11 Robin Hard, The Routledge Handbook of greek mythology, 1/2004.

12 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια,τ.3ος,1970, σ.163.

13 -Robin Hard, ο.α.

-Paul Kroh, Λεξικόν αρχαίων συγγραφέων Ελλήνων και Λατίνων, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1996, σ.77-79.

14 Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, Ιωάννης Παλαιτσάκης, Αθήναι, 1999,, σ.118.

15 ΩΓΥΓΙΑ ή αρχαιολογία, Αθ. Σταγειρίτου, Αυγ. 1815, Βιβλ. Α΄, σ.5.

16 Θεόφιλος Αντιοχείας, προς Αυτόλυκον, Βιβλ. Γ΄.

17 Τατιανός προς Έλληνας, 40.

18 Λόγοι εν Λίθοις, η Γραφή βεβαιουμένη υπό της γεωλογίας, Δομίνικος Μακωσλάνδος,QC LLD, μετάφρασις υπό αρχιεπισκόπου Αργολίδος Δανιήλ Πετρούλια,Αθήναι,1867,σ.146-147. 

19 Μέτατρον: Ο μεταθρόνιος, αυτός που στέκεται μετά τον θρόνο του Ευλογημένου Ενός (του Θεού). Ο Αρχάγγελος των αρχαγγέλων, ο ουράνιος γραφεύς κατά την αποκρυφιστική ραββινική γραμματεία (Βιβλίο Ενώχ).

20 Ενώχ: Υιός του Κάϊν (ΓΕΝ:4/17) και όχι ο Ενώχ ο υιός του Ιάρεδ (ΓΕΝ:5/18).

21 Σεφιρώθ: Φάσεις, εκφάνσεις της «άγραφης γνώσεως» του δένδρου της ζωής (Οτζ Χιμ). Η 4η κατηγορία της Καμπάλα (1η πρακτική/σύμβολα, τελετουργικής Μαγείες-2η Δογματική (Φιλολογία)- 3η Γραμματική/Γκεμάτρια (γράμματα-αριθμολογία)-4η άγραφη γνώση.

22 Ενωχιακό σύστημα: Σύστημα αποκρυφισμού και μαγείας που ιδρύθηκε από τον μαθηματικό, αστρολόγο, γεωγράφο και μάγο στην αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας (1533-1603), τον Johannes (John) Dee, ταλμουδιστή Ιουδαίο και σύνδεσμο της βασίλισσας μεταξύ αυτής και του εγκληματία, αλχημιστή και μάγου Edward Kelly, καταδικασμένου για πολλά εγκλήματα.

Το Ενωχιακό σύστημα έχει την δική του γλώσσα, γραφή, λεξιλόγιο και γραμματική. Κατά την διάρκεια της σατανικής τελετουργίας οι μυημένοι χρησιμοποιούσαν τα λεγόμενα Ενωχιακά κλειδιά. Υπήρχαν συνολικά 19 κλειδιά για επικλήσεις των πνευμάτων-οντοτήτων-δαιμονίων. Αυτά τα κλειδιά χρησιμοποιούσαν οι μυημένοι στο ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής, ο σατανιστής Alister Crowley κ.α.

23 Mead, G.R.S, Apollonius of Tyana, Chicago, Ares Publishers, 1980 (αρχική έκδοση 1819).

24 Ευσέβιος Καισαρείας, «αντιρρητικός λόγος προς τα υπό του Φιλοστράτου εις Aπολλώνιο Τυανέα».

25 -Ωριγένης,κατά Κέλσου,στ,41,ΕΠ,ΙΑ΄,1357c.

-Νέα Ελληνική εγκ. Χάρη Πάτση, τ.6^ος. σ.331.

-Κλήμεντος Αλεξανδρείας,Λόγος προτρεπτικός προς Έλληνας.

26 Ευσέβιος,επίσκοπος Καισαρείας,προς τα υπό Φιλοστράτου εις Απολλώνιον τον Τυανέα.

-Αρνόβιος ο πρεσβύτερος(3^ος αι.) και Λακτάντιος(240-320).

-Αντιρρητικός Λόγος,ΕΡ ΚΒ 796-868.

-Talb.WIG,94-8,Talbert,Charls H. What is a gospel? Philadelphia, Fortess,1977.

27 School of Divinity, St. Mary’s College, Scotland UK Apollonius of Tyana as a Divine Mediator, by Andrew G. Home-Cook, 1998.

28  Κ. Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος 2β, έκδοση 6η Ελευθερουδάκης, 1932, σ.154.

29 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.20ος, έκδ. 2α, σ.364.

30 «την παλαιά δεισιδαιμονία», αναφέρει επί λέξει ο Ευσέβιος.

31 Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Β΄, β, σελ. 53