Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

        

ΜΕΡΟΣ 36ο

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ  Ή  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

14. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ – ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1ο/ Μέσα από το διαυγές πολιτικό στερέωμα του αρχαίου Ελληνι­σμού, κάτω από τις ακτίδες του θεοδότου Ελληνικού πνεύματος, με πυξίδα τα πνευματικά μνημεία και πολιτικά κείμενα των προγόνων μας και υπό το πρίσμα των ιστορικών γεγονότων, που περιλαμβάνονται στην παγκόσμια γραμματεία, επεχειρήθη:

-Η συνοπτική ανάλυσις της πολιτικής φιλοσοφίας και η ιστορική ανασκόπηση του πολιτικού βί­ου των αρχαίων Ελλήνων.

-Η απομυθοποίηση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας (Κ.Δ.) την οποίαν οι σύγχρονοι θεωρητικοί της, έχουν θεοποιήσει και ομιλούν θρασυστόμως για πολιτικήν μοναδικότητα ελευθε­ρίας, ισότητας, ανθρωπισμού και δικαιοσύνης.

2ο/ Η κατά ανθρώπινη δύναμη, αντικειμενική πολιτική ανατομία της αρχαίας Ελληνικής πολιτικής φιλοσοφίας και πολιτικής ιστορίας, έγινε αφ’ ενός μεν για την αποστέωση/αποδογματοποίηση του συγχρόνου αντιεπιστημονι­κού και αντι-ιστορικού δόγματος ότι «η Ελλάς είναι το λίκνον της Δημοκρατίας», αφ’ ετέρου δε για την διαπίστωση της πραγματικής πολιτικής ιδεο­λογίας των αρχαίων Ελλήνων.

Οι πρόγονοί μας, με άφθαστο πολιτικόν αισθητήριο, γόνιμον-δημιουργικόν πνεύμα, ελευθέρα συνείδηση και πρωτογενή ηθικήν αντίληψη, εφιλοσόφησαν, ανεκάλυψαν και εφήρμοσαν εις την πράξη όλες ανεξαιρέτως τις μορφές πολιτευμάτων, πλην του βαρβαρικού απολυταρχισμού.

Τούτο συνέβη διότι, είχαν το θεϊκόν προνόμιο να μη γεννηθούν βάρβαροι και την χαρισματικήν οξυδέρκεια να μην υψώσουν ποτέ την λευκήν σημαία της πνευματικής μειονεξίας και ηθικής μωρίας/ κατωτερότητος.

3ο/ Η πρώτη και κυριώτερη διαπίστωσις η οποία εξάγεται από την με­λέτη του αρχαίου πολιτικού βίου είναι ότι:

Ο ΕΛΛΗΝ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΗΡ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, γεγονός οφειλόμενον εις το θεογεννές, πολύστροφον, ανήσυχον και πολυεδρικόν πνεύμα του.

Το πολίτευμα απετέλει για τους Αρχαίους Έλληνες την «ψυχήν» της πολιτείας και είχε τόσο μεγάλη σημασία, όση έχει για τον άνθρωπο η ορθή και δίκαιη σκέψις. Δια τούτο, οι πρόγονοί μας ανεζήτουν την ορθότερη και δικαιότερη μορφή πολιτεύματος, ώστε αυτό (το πολίτευμα) και τα αγαθά να εξασφαλί­ζει και τις συμφορές να προλαμβάνει ή να εξαλείφει [Ισοκράτης, Αρεοπαγιτικός].

4ο/ Οι Έλληνες αισθανόμενοι την πνευματικήν τους ανωτερότητα έναντι των άλλων λαών [«Το Ελληνικόν Έθνος από την αρχαιότητα διεκρίθη από τους βαρβάρους ως ευφυέστερον και απηλλαγμένον μωρίας» - Ηρόδοτος, Α/60], επρέσβευαν (με την έννοιαν της πίστεως) ότι:

Ο κόσμος ήτο διηρημένος σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα, τους ΕΛΛΗΝΕΣ και τους ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ.

«Φημί το μεν Ελληνικόν γένος αυτό εαυτώ οικείον είναι και συγγενές, το δε βαρβαρικόν οθνείον τε και αλλότριον» (Πλάτων, Πολιτεία, Ε470c).

5ο/ Ο Φοινικισμός ή Βααλισμός και η μετεξέλιξή αυτού, ο Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός, υπήρξεν ο διαρκής πολέμιος, η δηλητηριώδης έχιδνα και η μόνιμη απειλή (εσωτερική και εξωτερική) για την ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΝ ΕΛΛΑΔΑ της αρχαιότητος. Διατί όμως;

Ο Ελληνισμός επεδίωξε και επέτυχε να φωτίσει τον αρχαίο  κό­σμο με σοφία, επιστημονικήν γνώση και αρετή. Δια τούτο η ανθρωπότης εδέχθη και ανεγνώρισε την κυριαρχική δύναμη και ανωτερότητα του αριστοκρατικού Ελλη­νικού πνεύματος.

Ο Φοινικισμός-ειδωλολατρικός Ιουδαϊσμός (ουδεμία σχέση έχων με το Σύνταγμα της Παλαιάς Διαθήκης, του Ιαχβέ/Ιησού Χριστού), τέκνο των σατανιστών-αποκρυφιστών της Βαβυλώνος, επεδίωξε αλλά απέτυχε να κατακτήσει τον αρχαίο κόσμον με την βίαν, την απάτην, το ψεύδος, την ύλη, τις χρηματοδοτούμενες επιθέσεις κατά του Ελληνισμού.

Ο Φοινικισμός μαχόμενος λυσσωδώς κατά της Ελληνικής ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ/ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑΣ, ήταν φυσικό να υποστηρίζει, υποθάλπτει και συντηρεί την Δημοκρατία, με κάθε διαθέσιμο μέσο και κατασκευασμένο μύθευμα.

Έτσι, οι υπηρέτες του Φοινικισμού δια μέσου των αιώνων, επεδίωξαν την παραχάραξη της αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας, ώστε να την χρησιμο­ποιήσουν, μεταλλαγμένη πλέον, ως πολιτικό δίαυλο διεισδύσεως στην πολιτικήν ζωή της ανθρωπότητος!

6ο/ Σ’ αυτό, όμως, που απέτυχε κατά την αρχαιότητα ο Φοινικισμός, διότι απερρίφθη με την δύναμη των αστείρευτων Ελληνικών όπλων, πνευματικών και υλικών (Πολύβιος, Ιστορία, ΙΣΤ, 39), επέτυχε μεταγενεστέρως, όταν το επέτρεψαν οι πολιτικο-οικονομικές συνθήκες, ο Νέο-Φοινικισμός. Τις «ευνοϊκές συνθήκες» κατεσκεύασε, εξέθρεψε και ενεφάνισε ο ίδιος  (Ο νεοφοινικισμός/Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός) με την μορφήν της Δημοκρατίας, ως αποτέλεσμα δήθεν, ωριμάνσεως των λαών!

Αυτή την διαμορφωμένη, «λαϊκή ωριμότητα», αποκλειστικό προϊόν ιδικής του εμπνεύσεως, επεξεργασίας αιώνων και «απορρήτου» συνθέσεως, αποκαλούν οι σύγχρονοι νεοφοίνικες-Ιουδαιόφρονες και λοιποί συνοδοιπόροι, και γενικά όλοι οι υπηρέτες του Συστήματος, Κοινοβουλευτική ή Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, Αστική Δημοκρατία ή απλώς Δημοκρατία!!!

7ο/  Η αληθής/ιστορική Ελληνική δημοκρατία:

-Ως φιλοσοφική ιδέα υπήρξεν αγνή, διατυπωθείσα με σαφήνεια και πληρότητα από τον πατέρα της πολιτικής και κάθε επιστήμης, τον Αριστοτέλη.

-Ως πολιτικό σύστημα (η αρχαία δημοκρατία) ουδεμίαν απολύτως έχει σχέση με την σημερινή Νεοφοινικικο-Ιουδαιοτραφή αντιπροσωπευτική (κοινοβουλευτική) Δημοκρατία.

H πρώτη, η αρχαία ελληνική δημοκρατία, ήταν, φυλετική, αυτόφωτη, αδογμάτιστη, απολογη­τική μεν στους πολίτες αλλά: «Εξέφραζε πάντοτε την πρωταρχία της έναντι της ναρκισσευομένης ατομοκρατίας. Δεν ισοπέδωνε τις διαφορές, δεν πολ­τοποιούσε την ετερότητα, αλλά κατά διάκρισιν χαρισμάτων, διέκρινε πρό­σωπα μονάκριβα και ανεπανάληπτα που άλλον λόγον-κατά τον ορθόν λόγον-δεν διέθεταν παρά την προσωποκεντρική λογοδοσία στην Πλατυτέρα των προσώπων ιερή τους Κοινότητα...».1

Τα πάντα εντός της ιδεατής αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατί­ας, όπως και εντός των λοιπών μη δημοκρατικών πολιτευμάτων, εκινούντο εντός του ΔΙΚΑΙΟΥ/ΘΕΟΤΡΕΠΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.

Όταν ο Νόμος έπαψε, να λειτουργεί ως Θεότρεπτος και ο άν­θρωπος από υπηρέτης του μετεβλήθη σε χρησιμοθηρικό ερμηνευτή και «αλάθητο» αναθεωρητή του Νόμου, τότε η Δημοκρατία μετέπεσε σε Οχλο­κρατία.

«Ο Αριστοτέλης ωνόμασε τον νόμον «νουν άνευ ορέξεως» ο δε Πλάτων «δεσπότην και τύραννον». Η κυριαρχία του νόμου ήτο απέρα­ντος, αρκεί να ενθυμηθεί κανείς ότι εις τας αρχαίας Αθήνας κατεδικάσθησαν εις θάνατον οι νικηταί στρατηγοί οι οποίοι διηύθυνον την εν Αργινούσαις ναυμαχίαν, διότι δεν περισυνέλεξαν τους νεκρούς...Πέραν του γραπτού νό­μου υπάρχει και το στοιχείον του αγράφου νόμου...είναι τα Θέσμια εις τα οποία απεδόθη θεία καταγωγή, δι’ αυτό και εθεωρούντο ισότιμα προς το θε­τόν δίκαιον».2

Η δεύτερη, η αντιπροσωπευτική (κοινοβουλευτική) Δημοκρατία, είναι έμμεση, διεθνιστική, ετερόφωτη, χωρίς Θέσμια, α­ναπολόγητη στον λαό και το σημαντικώτερο τα πάντα κινούνται εντός των ΑΔΙΚΩΝ/«ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΩΝ» ΝΟΜΩΝ, μιας οικονομικής ο­λιγαρχίας (απ)ανθρώπων που είναι και οι συντάκτες τους!!!.

8ο/ Η Πολιτεία της ιδανικής αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, από τότε μέχρι των ημερών μας, ΟΥΔΕΠΟΤΕ εφηρμόσθη και ούτε διαγράφονται σήμερα προοπτικές εμφανίσεώς της, καθ’ όσον εξέλιπον οι κύριες προϋποθέσεις εφαρμογής της και εθνοφελούς-κοινωφελούς λειτουργίας της, όπως:

-Η αντι-ισοκρατική αντίληψις των αρχαίων που απετέλει τον οδηγό για κάθε φιλοσοφική θεώρηση ή ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων.

-Το ομαδικόν ιδανικόν και η ομαδική συνείδησις που ήσαν τα πρωτογε­νή στοιχεία του πολιτικού βίου των προγόνων μας.

-Το ομογάλακτον, ομόθρησκον, ομότροπον της Ελληνικής κοινωνίας.

-Η διαχρονική εμμονή των αρχαίων Ελλήνων εις την αριστοκρατία του πνεύματος, η οποία προέκυψε από το αυτόφωτο Ελληνικό πνεύμα αλλά και τα εμφανή απο­τελέσματα εκ της πρακτικής εφαρμογής όλων των μορφών πολιτικής διακυβερνήσεως.

9ο/ Όλα τα πολιτεύματα εδοκιμάσθησαν στην πράξη, εις την κάμινον του Θεϊκού Πνευματικού Σιδηρουργείου της Ελληνικής Φυλής. Όλα τα ακάθαρτα για την Ελληνική ψυχή κατεκάησαν και παρέμεινεν ως δεδοκιμασμένον πολιτι­κόν χρυσίον, η φυσική και αντι-ισοπεδωτική Αριστοκρατία.

«Είσθε οι πρώτοι και καλύτεροι στο να γοητεύεσθε με νέες μορφές λόγου και στο να αντιδράτε σε δοκιμασμένα σχήματα. Είσθε δούλοι κάθε ανοησίας και παραδοξολογίας».3

10ο/ Σήμερον υπάρχει πλήθος παραχαρακτών του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος. Όλοι αυτοί που αρνούνται ή αποσιωπούν την κυριαρχίαν της αρ­χαίας αντιδημοκρατικής ιδεολογίας (συγκροτούν την επικίνδυνη συνομοτα­ξία των Ιουδαιοταλμουδιστών (Σιωνιστών) και Ιουδαιόφιλων (Σιωνιστοφρόνων), δεδηλωμένων και κρυφών εχθρών του Ελληνισμού.

Όσοι από τους συμπεριλαμβανομένους στην ανωτέρω συνομοταξί­αν φέρουν Ελληνικόν όνομα ή ομιλούν την Ελληνικήν γλώσσαν, ανήκουν εις:

.Την φατρίαν των εθελοτυφλούντων γιατί από μη ευγενή και υστερόβουλη μωροφιλοδοξία, επιδιώκουν απόκτηση εξουσιαστικής δυνάμεως (διοικητική έδρα, διευθυντικό γραφείο, χρήμα, σφραγίδα, δόξα).

.Το ανθρωποειδές συνοθύλευμα των καρκινωμάτων του έθνους, τα οποία επιβιώνουν μόνον μέσα στον βορβορώδη λαβύρινθο της Δημοκρατί­ας.

.Την αγέλην των μαζανθρώπων της αριστεροκρατίας και του συγχρόνου Διεθνισμού, οι οποί­οι είναι δέσμιοι των ποικιλόμορφων κατεστημένων, χωρίς να έχουν την δύ­ναμη να ψηλαφήσουν ή να αντικρύσουν έστω, τα μεγάλα ιστορικά και πολι­τικά μηνύματα του αρχαίου Ελληνισμού.

.Την τάξη των ονειροπόλων, ουτοπιστών, οπαδών της ανέφικτης «υγειούς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».

.Την ελαχίστη μερίδα των ευγενώς φιλοδοξούντων και συμμετεχόντων εις τα πολιτικά πράγματα (αλλά εγκλωβισμένων στα δημοκρατικά κάτεργα του Συστήματος), επειδή κάθε άλλος δρόμος συμμετο­χής και αναδείξεώς τους στα κοινά, έχει αποκλεισθεί.

11ο/ Η Ελληνική φιλοσοφία υπήρξε ο αδιάκοπος αναζητητής και διδά­σκαλος της αληθείας. Ειδικώτερα η πολιτική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, απέ­βλεπε στην αναζήτηση και εφαρμογή του φυσικώς ορθού και κοινωνικώς δι­καίου πολιτικού συστήματος.

Οι κύριες θέσεις αυτής της φιλοσοφίας ήσαν:

.Αριστοκρατική Ηθική.

.Ομαδική-φυλετική συνείδησις.

.Αυτόφωτη πολιτική εξουσία (ένας-ολίγοι-πολλοί).

.Παιδεία Ελληνική.

.Ίσες ευκαιρίες συμμετοχής σε όλους τους έχοντες το δικαίωμα του πολίτου (Ισοτιμία αλλά όχι ισότης).

.Αποκλεισμός των πονηρών και αναξίων.

.Αξιοκρατική επιλογή.

.Κυριαρχία δικαίου νόμου.

.Αντι-ισοπεδωτική, ταξική κοινωνία.

.Πολιτεία της οποίας οι πολίτες είναι υποτεταγμένοι εις τον «τύραννον» Νόμον και τιμούν τους θεούς και τους ήρωες.

.Εύκαμπτη και αδογμάτιστη σκέψις.

.Διατήρησις του δεδοκιμασμένου πολιτικού αρχετύπου στηριζομένου στο θεϊκό «εμείς» και όχι στο ανθρώπινο «εγώ».

«Το «εμείς», σ’ εμάς, είναι μία αριστοκρατία από ελευθερόφρονες, που αυτεξούσιοι όλοι τους κι ο καθένας τους αφεντικό, της «οικείας γνώ­μης αυτοκράτωρ...» έκαστος αποτελούν την «...μετ’ ευβουλίας πλήθους αριστοκρατίαν-αριστοκρατία με την επιδοκιμασία του λαού». Πλήθος μεν, εύβουλον δε. Ούτε αγέλη, ούτε οπαδοί. Αριστοκράτες οι οποίοι αυτε­ξουσίους εκόντες, σχηματίζουν ένα αυτεπάγγελτον πλήθος».4

Ο Αριστοτέλης είναι σαφέστατος λέγοντας ότι ο άνθρωπος «φύσει μέν ἐστιν ζῷον πολιτικόν.»5 καθώς και ότι : «ἅμα δὲ οὐδὲ χρὴ νομίζειν αὐτὸν αὑτοῦ τινα εἶναι τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ πάντας τῆς πόλεως, μόριον γὰρ ἕκαστος τῆς πόλεως»,6 υπογραμμίζοντας την κοινωνική αυθυπέρβαση του ατόμου.

12ο/ Το Σύστημα για να επιβιώσει και να κυριαρχήσει, έπλασε κατά καιρούς, διαφόρους μύ­θους. Ένας από αυτούς είναι και ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Προκειμένου να του δώσει ιστορικόν και επιστημονικόν έρεισμα, εδημιούργησε, διέσπειρε και παγίωσε ένα άλλο πλάσμα της φαντασίας του, τον μύθον της αρχαίας Ελληνικής δημοκρατίας.

Όμως μετά την παρουσιασθείσα ήδη συνοπτική, σφαιρική, σαφή και κρυστάλλινη εικόνα του δημοκρατικού ζητήματος εις την αρχαίαν Ελλάδα, ποιος θα αμφισβητήσει τα αρχαία κείμενα των προγόνων μας που διαλαλούν ότι η αρχαία Ελλάς εδονείτο από αριστοκρατικό πνεύμα/αντιδημοκρατισμόν;

Ο ιός της δημοκρατίας απερρίφθη από τους Αρχαίους Έλληνες διότι ήταν σώμα ξένον, ασύμβατο με την ψυχοσύνθεσή τους και αντί­θετο προς την εκ Θεού δοθείσα Οικουμενική αποστολή του Ελληνισμού!

Η διάχυτη εκ των ιστορικών κειμένων αλήθεια είναι ότι:

Η αρχαία Ελληνική πολιτεία ήταν ΙΣΧΥΡΑ / ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ / ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ / ΘΕΟΦΟΡΗΤΟΣ και όχι ανίσυρη, διεθνιστική, πλουραλιστική-ισοπεδωτική, όπως την παρουσιάζουν σήμερα οι  δημοκρατικές Ιερεμιάδες και τα δημοκρατουρίζοντα παπαγαλάκια!

13ο/ Στις μεταχριστιανικές περιόδους, οι σκοτεινές δυνάμεις του Συστήματος, εκμεταλλευό­μενες την σφοδρή επιθυμία των λαών για ελευθερία και απαλλαγή από την απολυταρχία των φεουδαρχών και την κληρονομική πλουτοκρατία:

-Ενεπνεύσθησαν τον ΜΥΘΟ της σύγχρονης κοινοβουλευτικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

-Εσπαργάνωσαν και ιστορικοποίησαν το μυθολόγημα της σύγχρονης δημοκρατίας, αρχικώς με τον μύθον της αρχαίας Ελληνικής δημοκρατίας και στην συνέχεια με το παραπλανητικό τεκτονικό σύνθημα: «Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης».

«Θα πρέπει να δυσφημήσουμε την αριστοκρατία και να της αποδώ­σουμε αποκρουστικές ρίζες, να εγκαταστήσουμε ένα μικρόβιο ισότητος, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει, αλλά θα χρησιμοποιείται δια να κο­λακεύει τον λαόν» (Τα μυστήρια της Συνωμοσίας, Φυλλάδιο εκδοθέν υπό των Ιλλουμινοποιημένων Τεκτόνων το 1789).

14ο/ Κέντρα των συνωμοτικών διεργασιών υπήρξαν η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Γαλλία.

Η Αγγλία δια της ιδρύσεως της πρώτης Ευρωπαϊκής «Μεγάλης Στο­άς» το 1717 η οποία απετέλεσε την μητέρα και «οδηγήτρια» όλων των άλ­λων Ευρωπαϊκών στοών.

Οι ΗΠΑ δια της δημιουργίας ιδεολογικών-πολιτικών κέντρων πιέσεως των Γάλλων πολιτών.

Η Γερμανία δια της ιδρύσεως της στοάς των Ιλλουμινάτι (1776), από την οποίαν εξαπελύθη μία άνευ προηγουμένου αποκρυφιστική εισβολή στις λοιπές τεκτονικές στοές της Ευρώπης, τις οποίες τελικώς άλωσε.

Η Γαλλία δια της αποδοχής, προπαρασκευής και εκτελέσεως του σχεδίου της Διεθνούς Συνωμοτικής-Ανατρεπτικής Ενέργειας, γνω­στής ως «Γαλλική Επανάσταση» (Γ.Ε.) του 1789, η οποία ανέτρεψε το  κατεστημένο της κληρονο­μικής μοναρχίας και στην θέση του ενεθρόνισε την τυραννία της Αστικής Εξουσιαστικής Τάξεως, της Νέας Δημοκρατικής τάξεως πραγμάτων.

15ο/ Η πολιτική, κοινωνική και θεσμική αλλαγή του 1789 στην Γαλλία, δεν ήταν ούτε Εθνική/Γαλλική, ούτε Επανάσταση.

Δεν ήταν Γαλλική, διότι:

.Η Εθνική ταυτότης των καθοδηγητών ήτο διαφορετική από αυτή των καθοδηγουμένων. Εμπνευστές και αυτουργοί ήσαν αλλοεθνείς Ιουδαίοι και όργανα του Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος (Τέκτονες Ιλλουμινάτοι, Θεοσοφιστές, αθεϊστές, ταλμουδιστές, κ.α.).

.Όταν ξέσπασε η Γ.Ε., επιλεγμένοι Ιλλουμινάτοι από όλη την Ευρώπη έρχονταν εις Παρισίους, προκειμένου να γίνουν μάρτυρες του θεάματος και του δράματος του Γαλλικού λαού. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του  Adam Wieshaupt, ο Πρώσσος βαρώνος Anacharsis Cloots.

Ο Cloots ανέλαβε την φροντίδα των 36 ξένων Ιλλουμινάτων που είχαν έλθει στο Παρίσι για να συντονίσουν το όργιο αίματος της Γ.Ε. Ο Cloots και όχι κάποιος Γάλλος, διοργάνωσε το λεγόμενο «Επαναστατικό Εθνικό Συμβούλιο» της 17ης Ιουνίου 1789. Αυτός οργάνωνε, συντόνιζε και επέβλεπε τις ενέργειες των Γάλλων «αδελφών», κατά την υλοποίηση του σχεδίου της «Ανωτάτης Αρχής». Αυτός ενσάρκωσε το πνεύμα του αντι-πατριωτισμού, του αντιχριστιανισμού και του Διεθνισμού που επεκράτησε στην Γαλλία το 1793.7

.Η αιματοχυσία του Γαλλικού λαού που ήταν το αποτέλεσμα της συνωμοσίας κατά του καθεστώτος, έλαβε χώραν και ενισχύθη υλικώς και ηθικώς, από Ευρωπαίους ομοϊδεάτες διεθνιστές «αδελφούς», οι οποίοι συμπαραστάθηκαν στους πρωτοκλασσάτους αλλά μυημένους  αριστοκράτες, ευγενείς και αστούς, προκειμένου, μεταξύ των άλλων, να ανακτήσουν τα προνόμια που τους είχαν αφαιρεθεί ή περιορισθεί από τον Γάλλο Μονάρχη και όχι να υπερασπισθούν τα συμφέροντα  του Γαλλικού λαού.

.Δεν επανεστάτησε ο γαλλικός λαός, αλλά μία ασήμαντη μερίδα του λαού (ο Παρισινός υπόκοσμος) που αργότερα παρέσυρε και άλλες μάζες, δια της βίας, αναρχοτρομοκρατίας και της απειλής της λαιμητόμου. 

.Δεν ήταν αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση αλλά υποκινηθείσα και κατευθυνομένη από εξωτερικές της Γαλλίας δυνάμεις, χρημοτοδοτημένη και χρηματοδοτούμενη, προ της εκρήξεως ή κατά την διάρκειάν της, αντιστοίχως (οι αρχηγοί και οι πυρήνες των αναρχοτρομοκρατικών, λεγομένων επαναστατικών ομάδων). Η συντριπτική πλειοψηφία του Γαλλικού λαού αντιμετώπισε τις εξελίξεις παγερώς, αργότερα με έκπληξη και τέλος με φόβο/τρόμο.

Δεν ήταν Επανάσταση, διότι:

.Την θέση της ανατραπείσης κληρονομικής παντοδυναμίας του Βασιλέως, δεν κατέλαβε η κυριαρχία του Γαλλικού λαού ή η εθνική κυριαρχία, αλλά η απολυταρχική αιμοδιψής τρομοκρατία των μεταλλαγμένων τεκτόνων αριστοκρατών-ευγενών και της  Γαλλικής νέο-αστικής τάξεως, η οποία απλώς αντικατέστησε την αυτοκρατορικήν απολυταρχία.

Οι δύο αυτές τάξεις, αδιαφορούσες για τον γαλλικό λαό, μετά την επικράτησή τους, «ενομιμοποίησαν» την βία, την τρομοκρατία και την εγκληματικότητα, και όχι την ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία, όπως ήταν οι αρχικές διακηρύξεις τους.

.Εξεγέρθηκε μετά από συνωμοτικές διεργασίες, ασυνειδήτως, ένας τυφλώς καθοδηγούμενος όχλος (Γάλλων και λοιπών ξένων εθνικοτήτων), ήτοι θηριοποιημένες λαϊκές μάζες αποβρασμάτων της γαλλικής κοινωνίας και της διεθνούς αλητείας (αλητοπρολετριάτο, πόρνες, ποινικοί κατάδικοι, ξένοι αναρχικοί, μισθοφόροι, λιποτάκτες στρατού, κλπ), οι οποίες ενεργούσαν εν αγνοία τους, εκτός από τους μυημένους και μισθωμένους πυρήνες, προς το συμφέρον της κινούσης τα νήματα Αρχής των Ιλλουμινάτων.

16ο/ Το όραμα της «Δημοκρατικής κοινωνίας» απηλλαγμένης από τις ανισότητες και τα συμπλέγματα του παρελθόντος, εχρησιμοποιήθη ως δέλε­αρ για να οδηγηθεί η ανθρωπότης στις φυλακές μιας νέας πλουτοκρατι­κής, αντιχριστιανικής και αθεϊστικής κοινωνίας, υπό τον πλήρη έλεγχο του Συ­στήματος.

Με το σύνθημα «Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης», οι Εωσφοριστές Ιουδαίοι εισήγαγαν στην ζωή των λαών, την Δημοκρατία ως πολιτικό «ιδανικό» και τον οικονομικό φιλελευθερισμό των Adam Smith, David Ricardo, Malthus,  Stuart Mill ως καλύτερο οικονομικό σύστημα οργανώσεως. Έτσι επέτυχαν αφ’ ενός μεν τον κατατεμαχισμό του πολιτικού δυναμικού των λαών, αφ’ ε­τέρου δε την υποδούλωση τής οικονομίας κάθε χώρας, στα Ιουδαιοτραπεζικά μο­νοπώλια.

17ο/ Για να οδηγήσει η Δ. τους λαούς στο αφανές δεσμωτήριό της, από της λεγομένης Γαλλικής επαναστάσεως μέχρι σήμερον, εχρησιμοποίησε αόρατα προσηλυτιστικά δίκτυα και πλείστες οργανώσεις και εταιρείες, φανερές και μυστικές, ώστε να είναι δυνατός ο εγκλωβισμός όλων των κοινωνικών τά­ξεων και ο έλεγχος όλων των ιδεολογικών- πολιτικών ρευμάτων κάθε επο­χής.

«Όλα τα μυστικά σώματα έχουν ένα και τον αυτόν χαρακτήρα: Να χειραγωγούνται από τους Εβραίους. Η υποκρισία η ανωτάτη αυτών ικανότης και η κακοποιός δύναμις είναι τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τους». [Απομνημονεύματα της Ιστορίας του Ιακωβινισμού, Abbé Augustine Barruel. Memoirs Illustrating the History of Jacobinism (French: Mémoires pour servir à l’histoire du Jacobinisme)].8

In the book, Barruel proves that the French Revolution was the result of a deliberate conspiracy or plot to overthrow the throne, altar and aristocratic society in Europe. The plot was hatched by a coalition of philosophers followers of Enlightenment, Freemasons, and other conspirators. The conspirators created a system that was inherited by the Jacobins who operated it to its greatest potential. The Memoirs purports to expose the Revolution as the culmination of a long history of International subversion Movement. Barruel was not the first to make these charges but he was the first to present them in a fully developed historical context.

Μεταξύ των προαναφερθεισών οργανώσεων, σημειώνομεν: Τον Τεκτονισμόν, τον Χιλιασμόν, τον Ροταριανισμόν, τον Ιλλουμινατισμόν, τον Μαρτινισμόν και τον Σατανισμόν.9

18ο/ Παρά τις προβλέψεις των Ιουδαιοταλμουδιστών, το αδελφάτο της ψευδώνυμης Δημοκρατίας δεν επεκράτησε πλήρως. Ισχυρές πατριωτικές τάσεις ανεβλάστησαν στις φυλετικές καρδιές των λαών, ως αντίδραση κατά του Ιουδαιοφιλελευθερισμού. Η ανοδική πορεία των εθνικιστικών ρευμάτων αυτών υπήρξε ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου διαρκούντος του 20ου αιώνος άρχισαν να κυριαρχούν.

Όμως, το Σύστημα διαβλέψαν εγκαίρως την επικειμένην ανατροπή των δεδομένων που είχε δημιουργήσει και την επερχομένη κατάρρευσή του, ετροποποίησε το αρχικό σχέδιό του. Εσχεδίασε και υλοποίησε μία νέα φάση δράσεως: Την μόλυνση της πατριωτικής πλυμμυρίδος και την εκτροπή του πατριωτικού ρεύματος από την φυσική πορεία του. Έτσι εμεθόδευσε, ίδρυσε, οργάνωσε και ήλεγξε τον Συστημικόν Εθνικισμόν και προεκάλεσε τους δύο παγκοσμίους πολέμους.

Οι κύριοι εκπρόσωποι του Συστημικού Εθνικισμού ήσαν : o Γερμανικός Ναζισμός ή Εθνικοσοσιαλισμός του Αδόλφου Χίτλερ και ο Ιταλικός Φασισμός του Μπενίτο Μουσολίνι.

19ο/ Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος απετέλεσε την σανίδα σωτηρίας του καταρρέοντος δημοκρατικού Ιουδαιοκαπιταλισμού. Καίτοι ο σημερινός κόσμος ζει κάτω από το πέλμα της τυραννίας των «αρχών της Νυρεμβέργης», υπάρχουν γεγονότα και ιστορικές πράξεις που αποδεικνύουν ότι τα αίτια του πολέμου εκεί­νου, δεν είναι αυτά που μας παρουσιάζουν σήμερα οι ψευτοδημοκράτες νεκροθάπτες των λαών, όπως:

Η αποσιώπηση ιστορικών αρχείων (απομνημονεύματα του Χίτλερ, συνομιλίες του Ρούντολφ Ες με τους Άγγλους επισήμους, η ατιμωρησία φοβερών εγκλημάτων των συμμάχων στο Κατύν και την Δρέσδη,  η γενοκτονία των Ιαπώνων στην Χιροσίμα, κ.α.), η αισχρή διαίρεση του κόσμου σε δύο απολύτως ελεγχόμενα στρατόπεδα (Συμφωνία Γιάλτας), ο εξουθενωτικός οικονομικός ανταγωνισμός με το πρόσχημα του φιλελευ­θερισμού, η φίμωση του αντιφρονούντων για το ολοκαύτωμα των 6.000.000(!!!) Ιουδαίων, η βιαία προσαγωγή των λαών (στην μετα­πολεμική φάρμα των ζώων), η συσσώρευση της παγκόσμιας οικονομίας αποκλειστικώς στα χέρια των «κατατρεγμένων» και «αφανισθέντων» από το ολοκαύτωμα, Ταλμουδιστών Ιουδαίων!!!

20ο/ Πλήθος ιστορικών γεγονότων, μεταξύ των οποίων τα προαναφερθέντα κατά την ανάλυση του παρόντος θέματος, η υποταγή του πνεύματος και της τέχνης στους σκοταδιστές, η δουλική εξάρτηση των ΜΜΕ από τους αρχιτέκτονες του δημοκρατικού φαρισαϊσμού, πείθουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο 2ος Π.Π. ήταν μία σκηνοθετημένη συνωμοσία της συμμαχίας Δημοκρατίας και Μαρξισμού (Περίεργη «συμμαχία» μεταξύ δύο ασπόνδων «αντιπάλων»), υπό την υψηλή προστασία της Ανωτάτης αρχής των Ιουδαιοταλμουδιστών Illuminati.

Τακτικός στόχος: Η αποτροπή εμφανίσεως ενός παγκόσμιου κλίματος Ορθόδοξου Εθνικισμού και η αλλοίωση του περιεχομένου του, δια της μεταλλάξεώς του σ’ ένα ψευτο-εθνικισμό/Συστημικό Εθνικισμό (Εθνικοσοσιαλισμός ή Ναζισμός, Φασισμός, κλπ) που οι ίδιοι σχεδίασαν, δηλητηρίασαν, οργάνωσαν, ισχυροποίησαν και ήλεγχαν εκ των έσω, γι’ αυτό και τον συνέτριψαν!!! 

21ο/ Το τέλος του Β΄ Π.Π. βρήκε τις δυνάμεις του λεγόμενου άξονα, ηττημένες. Οι νικητές με την βοήθειαν (πολιτικήν, οικονομικήν, στρατιωτικήν και ηθικήν) μιας χώρας εκτός Ευρώπης, των ΗΠΑ, θεώρησαν σκόπιμο να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους ηττημένους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος. Ο σκοπός τους όμως (στρατηγικός στόχος), ήταν άλλος: Η δαιμονοποίηση και η τιμωρία του αληθινού πατριωτισμού, του Ορθόδοξου Εθνικισμού.

Έτσι, μετά τις δίκες (Νυρεμβέργη, κλπ.), ο μεν Ορθόδοξος εθνικισμός/πατριωτισμός δαιμονοποιήθηκε συνταυτισθείς ανιέρως με τον συστημικόν/εγκληματικόν ψευτο-εθνικισμόν (Ναζισμόν, Φασισμόν), ο συστημικός σοσιαλισμός/κομμουνισμός (Μαρξισμός-Λενινισμός) αγιοποιήθηκε, η δε δημοκρατία θεοποιήθηκε.

Και ο μεν κομμουνισμός μετά από δεκαετίες κατέρρευσε, αφού προηγουμένως συσσώρευσε εκατόμβες θυμάτων, αίμα, στρατόπεδα συγκεντρώσεως (Γκούλακ), πείνα, εξαθλίωση, αποτέλεσμα της «προσφοράς» του μπολσεβικισμού όπου αυτός επεβλήθη. Αντίθετα η ψευδώνυμος δημοκρατία εξακολουθεί να υφίσταται, να ταλαιπωρεί, να βασανίζει, να ταπεινώνει, να εξαθλιώνει και να υποδουλώνει τους λαούς.

22ο/ Τα καθημερινά γεγονότα της εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής ειδησεογραφίας, αποδεικνύουν ότι, με αλχημικά πολιτικά τεχνάσματα και αντιεπιστημονικές μηχανορραφίες, η Δημοκρατία:

.Αντικαθιστά ή εξισώνει την επίλεκτη προσωπικότητα με τον οποιονδήποτε υ­πάνθρωπο, απολίτιστο και αγύρτη.

.Μεταμορφώνει τον διακεκριμένον λαό σε κοινή ανθρωπομάζα και μεταλλάσσει τις αιώνιες αξίες σε «ανθρωπιστικά» παράγωγα τα οποία ηχούν γλυκέως, αλλά στην πράξη προκαλούν πικρίαν, απογοήτευση και κα­ταστροφή.

.Δηλητηριάζει ακατάπαυστα την Ορθόδοξη συνείδηση με δόλιες και βλάσφημες επινοήσεις (παραθρησκείες, αιρέσεις, αστρολο­γία, πνευματισμός, κλπ.).

.Μετουσιώνει τις ηθικές αξίες και αρετές, δια του τεχνητού πολιτι­κού αντιδραστήρος, σε ψευδοελευθερίες, μπασταρδεμένα δικαιώματα, ανύπαρκτες ανεξαρτησίες, αγνοουμένης τελείως της κυριαρχικής δυνάμεως του Έθνους.

.Προσδένουσα άτομα και λαούς στις ιδικές της οικονομικές αλυσίδες, απομυζά καθημερινώς, μέσω των μονοπωλιακών-εμπορευματικών-τραπεζιτικών οργάνων της, τον ιδρώτα τους και συσσωρεύει τα κεφά­λαια στα θυλάκια ολίγων διεθνών απατεώνων, ιερέων του ναού του Ιουδαιοταλμουδικού Μαμμωνά.

.Μετατρέπει τον άνθρωπο-δημιουργό σε ζωντανή χρηματομονάδα ιδιοκτησίας ελάχιστων υπερπρονομιούχων/δισεκατομμυριούχων της Δ.

23ο/  Ενώ η πολιτική ιστορία και η επιστήμη αποδεικνύουν την παταγώδη απο­τυχία της ψευδώνυμης Δημοκρατίας (Δ) ή Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (Κ.Δ.) οι σύγχρονοι (αν)εγκέφαλοι εξακολουθούν να την παρουσιά­ζουν ως το ελιξήριο της πολιτικής ζωής και το μοναδικό πολιτικό ιδανικό της ανθρωπότητος.

24ο/ Τι είναι τελικώς η σύγχρονη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία;

Η Δημοκρατία ΔΕΝ είναι ούτε ιδεολογία, ούτε φιλοσοφία, όπως την παρουσιάζουν σήμερα, ούτε φυσικά κοσμοθεωρία.

.Δεν είναι ιδεολογία, διότι τόσον οι φορείς της όσον και όλες οι λει­τουργικές διαδικασίες της, βασίζονται στο υλιστικό αξίωμα του καπιταλιστικού μονισμού (Μέτρο πάντων το χρήμα).

.Δεν είναι φιλοσοφία, διότι αντί να πραγματεύεται επιστημονικώς τα αφορώντα στην αληθή γνώση του κόσμου και την θεώρηση του ανθρωπί­νου βίου, παρουσιάζει έναν ολοκληρωτικώς υλιστοκρατούμενο και ε­μπορευματοποιημένο κόσμο ως δόγμα ζωής, προς υποχρεωτική αποδο­χή (απαγορεύουσα απόψεις περί υπάρξεως εναλλακτικής λύσεως), αφού προηγουμένως εγκλωβίσει τα άτομα σε ένα τεχνητό κι αφύσικο τρόπο συλ­λογιστικής και «ορθολογιστικής» λήψεως αποφάσεων.

.Δεν έχει σχέση με κοσμοθεωρία, διότι αδυνατεί να εξηγήσει επιστημονικώς τα φαινόμενα της ζωής και της δη­μιουργίας του κόσμου. Αντιθέτως δίδει σε κάθε γεγονός, ιδέα ή φαινόμενο χρησιμοθηρικό, κοσμοπολίτικο και διεθνιστικό χαρακτήρα, ωθούσα τις πνευματικώς υπνωτισμένες μάζες, σε προσχεδιασμένες-δογματικές αντιλή­ψεις για την ζωή και τον κόσμο.

Η Δημοκρατία είναι:

-Ένα δογματικό πολιτικό σύστημα (άξιον βραβείου πολιτικής απάτης), εμπνευσθέν από τον σατανικό ιουδαϊκό εγκέφαλο, στηριζόμενο σε αντι-επιστημονικούς και αντι-ιστορικούς μύθους και επιβληθέν δια προσχεδιασμένης ψυχολογικής και οικονομικής βίας.

Ένα σύστημα που ευνοεί προκλητικώς και συντηρεί μία αδελφότητα από αλαζόνες, χρηματοθήρες, σαρκολάτρες, νεοφασίστες/νεοναζιστές, νεομπολσεβίκους, τυχοδιώκτες, που ηδονίζονται να  κάθονται στον αυχένα των λαών και να χασκογελάνε με την εξαθλίωση και την δυστυχία μας.

-Ολιγαρχικό/βουλευτοκρατικό πολιτικό σύστημα εξουσίας, κατά το οποίο:

oΟι ολιγάρχες (οι κατέχοντες πολιτικο-οικονομική ολιγαρχική εξουσία), συμμετέχοντες στην κυβέρνηση ή χρηματοδοτούντες διάφορα κόμματα,  εξαπατούν και καταναγκάζουν τον λαό να υποτάσσεται στην θέλησή τους.

oΟι διαχειριστές των ολιγαρχών (βουλευτές), θα πρέπει να εκλέγονται από τα ίδια τα θύματά τους, δηλαδή από τους λαούς, με αντικαταβολή την κατά κανόνα, ανούσια – αναποτελεσματική και κατά μίαν έννοια, ακαταδίωκτη δυνατότητα εκφράσεως των παραπόνων τους, για τα δεινά που θα υφίστανται από τους ολιγάρχες.

oΟι άνθρωποι κάθε χώρας, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκεύματος καλούμενοι συλλήβδην πολίτες και λαός, θεωρούνται ως  υπήκοοι/υπάκουοι του κράτους, και υποχρεούνται, καθήμενοι αναπαυτικά στους καναπέδες τους, να παρακολουθούν το ίδιο έργο πολλές φορές, από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής τους.

-Ένα πολιτικό θεατρικό έργο:

-Το οποίον παίζεται με διαφορετικό τίτλο κάθε φορά, το παράλογο σενάριο του οποίου είναι πάντα ίδιο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και με παραλλαγές του ίδιου σκηνικού κάθε φορά, αλλά με διαφορετικό χρώμα. Άλλοτε πράσινο, άλλοτε μπλε, άλλοτε μπλε και πράσινο, και τώρα ροζ με απόχρωση του μπλε.

-Στο οποίο οι θεατές (ο λαός) όχι μόνον θα πρέπει να χειροκροτούν και να δείχνουν ευχαριστημένοι, αλλά να ευγνωμονούν τον σεναριογράφο, τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, για την τιμή που τους κάνουν να παρευρίσκονται στην θεατρική παράσταση και να εκλέγουν…ελευθέρως τους κυρίαρχους της ζωής τους, δηλαδή τους πολιτικούς επιβήτορές τους.

-Ένας καταχθόνιος μηχανισμός παραγωγής και επιβολής νόμων, προβολής πληροφοριών και αποφάσεων, σύμφωνα με τα οποία, οφείλουμε:

.Να αποκαλούμε το κοινοβουλευτικό σύστημα…δημοκρατία, για την οποίαν μας λένε, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», ότι σημαίνει ισότητα, ελευθερία, λαϊκή εξουσία/κυριαρχία του λαού, και ως εκ τούτου, πρέπει να επαιρόμεθα ψυχικώς, να αυνανιζόμεθα πολιτικώς, και να ονειρευόμεθα ότι είμαστε κυρίαρχοι αφού…επιλέγουμε τις κυβερνήσεις.

.Να υποτασσόμεθα στα κελεύσματα της εκλεγμένης από τον…λαό ηγεσίας και την ηγεμονεύουσα νοοτροπία της αρρωστημένης κοινωνίας στην οποίαν ζούμε, όπου καταργείται η μοναδικότητα της ενσυνείδητης προσωπικότητος και κυριαρχούν οι συμπνίγοντες, συνεχώς διαμαρτυρόμενοι αλλά ακίνδυνοι για το σύστημα, όχλοι.

.Να σιωπούμε εάν αντιληφθούμε την αλήθεια και διαπιστώσουμε ότι η δημοκρατία είναι ένας μύθος, ψευδώνυμη δημοκρατία, μία ανδάνουσα αυταπάτη, και να θεωρούμε τα καταγγελλόμενα ψευδή και συκοφαντικά σε βάρος της δημοκρατίας (χωρίς αντίλογο) και ως προερχόμενα από φασιστοειδή, νεοναζιστές, φουνταμενταμενταλιστές, δογματικούς, εξτρεμιστές, εχθρούς της δημοκρατίας.

.Να μην διαμαρτυρώμεθα να μην αντιδρούμε, να μην αντιστεκόμεθα, γιατί αν πούμε την αλήθεια, δηλαδή ότι ο κοινοβουλευτισμός ΔΕΝ είναι δημοκρατία αλλά βουλευτοκρατία/νεοφεουδαρχία, τότε η δημοκρατία συκοφαντείται και ο λαός κινδυνεύει. Τότε το «προπύργιον» της ελευθερίας και του ανθρωπισμού, τραυματίζεται και εξασθενεί.

.Να διαφυλάττουμε την δημοκρατία, ως χρυσίον πολύτιμον και να την προστατεύουμε με κάθε μέσο ακόμη και ενόπλως, από κάθε εχθρό και πολέμιο που θα επιχειρούσε να την ανατρέψει (ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος).

Αυτό που ζουμε σήμερα, ΔΕΝ είναι δημοκρατία, αλλά Ολιγαρχία/ Νεοφεουδαρχία, με δημοκρατικό μανδύα.

25ο/  Η Δημοκρατία, όπως αποδείξαμε με επιχειρήματα και ιστορικά στοιχεία, είναι ένας ιδεολογικο-πολιτικός ΜΥΘΟΣ τον οποίον έπλασε το Σύστημα για παραπλάνηση των ανθρώπων, παγίδευση των λαών και άλωση των κυβερνήσεων.

Η σύγχρονη Δημοκρατία δεν είναι το άκεστρο της πολιτικής ζωής ούτε το φάρμακο ιάσεως των λαϊκών δεινών, όπως επιχειρούν να μας πείσουν οι κουφόνοες νωτοφόροι του κοινοβουλευτισμού.

Αντιθέτως, η σύγχρονη Δημοκρατία είναι το ό­πιον του λαού και ο κράμβος της Εθνικής ψυχής.

Συνεχίζεται

---

1 Κ. Ζουράρις, Άθλια, Άθλα, Θέμεθλα, 1997,σ.120-121.

2 Εισαγωγή εις την πολιτικήν ιστορίαν του Ελληνικού Έ­θνους, Ευάγγελος Φωτιάδης, 1962, σ. 123.

3 Θουκυδίδου, Γ ,38/5.

4 Κ. Ζουράρις, Ά­θλια, Άθλα, Θέμεθλα, 1997, σ. 145-146.

5 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Πολιτικά, Γ, 1278b

6 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Πολιτικά, Θ, 1337a.27

7 Νέα παγκόσμια Τάξη. William Still, εκδ. Στερέωμα, 1992, σ.132--- Nesta Webster, World Revolution, UK Britons Publishing Co, 1971 edition, originally published 1921), p. 48-49.   

8 Jacobinisme) is a book by Abbé Augustine Barruel, a French Jesuit priest. It was written and published in French in 1797-98, and translated into English in 1799. Barruel wrote each of the first three volumes of the book as separate discussions of those who contributed to the conspiracy. The fourth volume is an attempt to unite them all in a description of the Jacobins in the French Revolution. Memoirs Illustrating the History of Jacobinism, is representative of the criticism of the Enlightenment that spread throughout Europe during the Revolutionary period.

9 -Τεκτονισμός

Σκοπός: Ο έλεγχος κυρίως των πολιτικώς και οικονομικώς ισχυρών εντός του πεδίου μιας νέας, συγκεκαλυμμένης και αποκρυφιστικής Εωσφορικής θρησκείας και η εξαρτοποίησις κάθε πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητος.

-Χιλιασμός ή αίρεση των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά

Ι­δρυτής ο Αμερικανο-ιουδαίος Κάρολος Τάζε Ρώσσελ, εις την Πενσυλβάνια το 1884.

Σκοπός: Ο δια παραποιήσεως και διαστρεβλώσεως της ερμηνείας των κειμένων της Αγίας Γραφής, θρησκευτικός αποπροσανατολισμός των ατόμων, κυρίως των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, ο απογαλακτισμός από τον Χριστιανισμόν, με το πρόσχημα της «βασιλείας των Ουρανών».

-Ροταριανισμός (Πρόναος του Τεκτονισμού)

Ιδρυτής ο Ιουδαίος δικηγόρος  Πωλ Χάρρις,  το 1905.

Σκοπός:

.Ο εφελκυσμός κυρίως των ανθρώπων του πνεύματος, σε πολιτιστι­κές, φιλοσοφικές και ανθρωπιστικές, δήθεν, δραστηριότητες (αντιρατσισμός, φιλανθρωπία, βοήθεια σε πεινώντες και αναξιοπαθούντες, υποτροφίες σε α­πόρους/ αριστούχους-ειρηνιστές, κλπ.) που οδηγούν στην κοσμοπολιτισμοποίηση, διεθνοποίηση της σκέψεως και της συμπεριφοράς.

.Η παγίδευση της νεολαίας σε οργανώσεις με ανθρωπιστικές επιγραφές (ΧΕΝ, ΧΑΝ, Ροταράκτ, Ιντεράκτ, Προσκοπισμός, κλπ.) και η έντεχνη μεθόδευση τού αποπροσανατολισμού από τον φυσικό προορισμό της.

Οι οργανώσεις αυτές χρησιμοποιούνται και σήμερα ως όργανα μετρήσεως της πνευματικής στάθμης και ορθολογικής συμπεριφοράς των λαών, ώστε να σχεδιάζωνται τα αντίστοιχα μέτρα ελέγχου από τα άλλα σκοτεινά και αποκρυφιστικά κέντρα.

-Ιλλουμινατισμός

Ιδρυτής ο Σατανιστής Ιουδαίος Άνταμ Βάϊσχαουπτ, το 1776.

Σκοπός:

Η ισοπέδωση των αξιών και η αντικατάσταση του πατριω­τικού φρονήματος δια της «αδελφοποιήσεως» των πάντων, ανεξαρτήτως φυλής, έθνους, θρησκείας. Αυτό θα επιτευχθεί, αφού προηγουμένως, η δημοσία εκπαίδευση και η εκκλησία πέσουν στα χέρια των μυημένων «πεφωτισμένων»(Ιλλουμινάτων). Ήδη όλες οι τεκτονικές στοές απανταχού της γης, έχουν αλωθεί από τους Ιλλουμινάτους. Επίσης όλες οι λεγόμενες εκκλησίες των αιρετικών (παπισμού, προτεσταντισμού, κλπ.),  οι συναγωγές των ιουδαίων, οι αλλόδοξες διοικήσεις και μέρος των ορθοδόξων ιεραρχών(κυρίως των εκκλησιών εκτός Ελλάδος), ελέγχονται από τους Ιλλουμινάτους.

-Μαρτινισμός

Ιδρυτής ο Ιουδαιοπορτογάλλος Μαρτίνες ντε Πασκουάλις, το 1754.

Σκοπός: Η διάβρωση της κρατικής μηχανής και η υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να δημιουργηθεί αθεϊστική νοοτροπί­α, πνευματική αναπηρία και ιστορική αμνησία.

-Σατανισμός

Κυριώτερος εμνευστής ο Ιουδαίος Αλβέρτος Πάϊκ, ο κοσμοθεωρητικός καθοδηγητής των Τεκτόνων.

Σκοπός:

Ο κοινωνικός εκφυλισμός, η ηθική παραλυσία, ο θρησκευτι­κός μηδενισμός και η κυριαρχία του Αντίχριστου. Οι Θεοσοφιστές καίτοι ισχυρίζοντο ότι δεν είχαν πολιτικές επιδιώ­ξεις εν τούτοις επρέσβευον ότι, θα έπρεπε να υπάρξει αλλαγή του κοινωνι­κού συστήματος προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού.