ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΘΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΜΕΡΟΣ 4ο 

6. Πώς όριζαν οι αρχαίοι Έλληνες τον όρον «άνθρωπος»;

α. Όμηρος-Αριστοτέλης- Πλάτων

Ο Όμηρος θεωρεί τον άνθρωπον πλάσμα αντιδιαστελλόμενον τόσον έναντι των θεών όσον και έναντι των κτηνών.1

Ο Αριστοτέλης ορίζει τον άνθρωπον ως «ζώον πολιτικόν» ή «πας άνθρωπος ζώον», «Τελειωθέν βέλτιστον των ζώων άνθρωπος» ή «ζώον ου μόνον πολιτικόν αλλά και οικονομικόν και κοινωνικόν».

Εκείνος όμως που μας δίδει τον πληρέστερον ορισμόν της λ. άνθρωπος, είναι ο Πλάτων. Σε σχετική ερώτηση του Ερμογένη, ο Σωκράτης απαντά:

«Εντεύθεν δη μόνο των θηρίων ορθώς ο άνθρωπος «άνθρωπος» ωνομάσθη αναθρών ά όπωπε».2

(Από όλα τα θηρία, μόνον ό άνθρωπος ωνομάσθη ορθώς «άνθρωπος» διότι παρατηρεί και εξετάζει με προσοχή όσα έχει ιδή).

Εδώ δημιουργείται μείζον θέμα στο οποίον καλούνται να απαντήσουν, κυρίως, όλοι όσοι επί δεκαετίες, συνέγραφαν σχολικά/ πανεπιστημιακά εγχειρίδια ή εδίδασκαν/εξέδιδαν οδηγίες προς το εκπαιδευτικό προσωπικό δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως, με τις οποίες τους διέτασσαν να διδάσκουν την ετυμολογία της λέξεως άνθρωπος από το άνω+θρώσκω ή ανήρ+ωψ/ωπος.

Αφού ο Πλάτων δίδει πλήρη και σαφή ορισμό του όρου άνθρωπος, για ποιους λόγους οι μεταγενέστεροι, χωρίς η νεωτέρα επιστήμη να προσθέσει τίποτε πλέον των υπαρχόντων δεδομένων, τον αγνόησαν και κατέληξαν στην αυθαίρετη και αντιεπιστημονική ερμηνεία του άνω+θρώσκω (επικρατήσασα) ή ανήρ+ωψ/ωπος (εναλλακτική) που είναι όλως αβάσιμη/ αντιεπιστημονική και πλημμελής/λογικοφανής αντιστοίχως;

Με την προϋπόθεση ότι, είναι αδύνατον να μην εγνώριζαν κάποιοι αν όχι όλοι από τους έλληνες ή ξένους επιστήμονες ερευνητές-μελετητές του θέματος, το σχετικόν χωρίον του Πλάτωνος, φρονούμεν ότι, η μόνη λογική εξήγηση είναι η εξής: Η συνομοταξία των λεγομένων «διαφωτιστών» ήγουν σκοταδιστών, που ελέγχονται –προστατεύονται από το ΣΥΣΤΗΜΑ και παραλλήλως ελέγχουν τα της Παιδείας-Εκπαιδεύσεως παγκοσμίως, ΔΕΝ επιθυμούσαν να αποκαλυφθούν αλήθειες, οι οποίες:

· Προέκυπταν από την ερμηνεία του παραπάνω χωρίου όχι μόνον σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο αλλά και την πιθανότητα υπάρξεως «άλλων ανθρώπων» (δημιουργία διαφόρων φυλών), πρό της δημιουργίας του Αδάμ, κάτι που θα απεδείκνυε εκτός των άλλων, την αυθεντία και αξιοπιστία της Π.Δ.

· Ανέτρεπαν τον μύθο της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους, που σήμερα τον έχουν ως σημαία, με διάφορες παραλλαγές, όλοι οι διεθνιστές-κοσμοπολίτες-αντιχριστιανοί και Ελληνόφωνοι ψευδοεθνικιστές…

· Εκρύπτοντο στην φράση-κλειδί του σχετικού χωρίου:

«…δη μόνον των θηρίων ορθώς ο άνθρωπος ωνομάσθη «άνθρωπος»….».

Τέλος, η φράση «αναθρών ά όπωπε», είναι σημαντική και επιβεβαιώνει την αβάσιμη, ανακριβή και αντιεπιστημονική ερμηνεία του άνω+θρώσκω, αφού:

«αθρέω=ακριβώς και διαρκώς παρατηρώ, θεωρώ, κοιτάζω. Ίσως δεν είναι τολμηρά η εκ του α επιτατικού και του θορ-θρώσκω, ο.ε. αναπηδώ εκ της ηρεμίας και της ησυχίας, ανορθώ την κεφαλή και τα ώτα, ανίσταμαι ίνα ίδω τι ή ακούσω. Επομένως κυριολεκτικώς σημαίνει το γίνομαι προσεκτικός».3

Αναθρέω-ώ (Μέλλων αναθρήσω): Αναθεωρέω, παρατηρώ με προσοχή. Ανάθρησις= Ακριβής παρατήρησις.4

β. Επιβαλλόμενα και απορρέοντα ερωτήματα:

1ο) Γιατί οι Πλάτων και Σωκράτης συγκαταλέγουν τον άνθρωπο (έλλογον δίποδον ον) μεταξύ των θηρίων (άλογα τετράποδα, κ.λπ.);

2ο) Τι εννοούσαν με την λέξη θηρία; Όντως άγρια ζώα, κτήνη, άλογα όντα ή μήπως κάτι άλλο;

3ο) Οι αρχαίοι Έλληνες με την λέξη «θηρία» εννοούσαν ενίοτε ή συνήθως, έλλογα δίποδα όντα, ώστε να δικαιολογείται και η σύγκριση των θηρίων με τον άνθρωπον στο συγκεκριμένο χωρίο (Πλάτωνος, Κρατύλος, 399C) ;

4ο) Αναφέρονται τέτοιου είδους «θηρία» στην Αγιογραφική και ξένη γραμματεία; Υπάρχουν δηλαδή λογικά δίποδα όντα εκτός της γνωστής ανθρωπίνης-Αδαμικής γραμμής; Εάν ναι, τι είναι αυτά τα όντα; Ανθρωποειδή, ανθρωπίδες ή άλλοι άνθρωποι;

5ο) Τα αναφερόμενα στην προχριστιανική γραμματεία (Π.Δ.), «θηρία», με την σημασία των δίποδων λογικών όντων, τα εγνώριζαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και μάλιστα ο Πλάτων που έδωσε τον ορισμό του ανθρώπου σε συσχετισμό με τα θηρία;

6ο) Πώς ερμήνευσε τα «θηρία» της Π.Δ. η Ορθόδοξη Εκκλησία και γενικώτερον πως εννοεί τα θηρία σήμερον;

Στα ερωτήματα θα απαντήσουμε μέχρι εκείνου του σημείου, απ’ όπου θα παραδώσουμε την ερευνητική σκυτάλη στους σώφρονες αναγνώστες και ταπεινούς μελετητές, για προβληματισμόν και περαιτέρω διερεύνηση. Άλλωστε, αυτός είναι ένας από τους λόγους που δημιουργήσαμε το παρόν ιστολόγιο.

γ. Απαντήσεις (στα τρία πρώτα ερωτήματα, 1ο, 2ο, 3ο)

1η/. Οι φιλόσοφοι Πλάτων και Σωκράτης δεν θα διακινδύνευαν την φήμη, τις γνώσεις και την αξιοπιστία τους με το να κατατάξουν τον άνθρωπο, το δίποδον λογικόν ον, στην ίδια κατηγορία με ανόμοια όντα, με άλογα ζώα, τετράποδα, πολύποδα, με θηρία. Δεν είπαν ότι «ο άνθρωπος διαφέρει από τα θηρία επειδή…» αλλά «Μεταξύ όλων των θηρίων, μόνον ο άνθρωπος…».

Τον κατέταξαν στην οικογένεια των θηρίων, δεν τον διαφοροποίησαν από τα θηρία. Σαφέστατα λοιπόν με την λέξη «θηρία» δεν εννοούσαν τα γνωστά σε μας τετράποδα, κτήνη, άγρια ζώα, ζώα, κ.λ.π..

2η/. Με την λέξη «θηρία» εννοούσαν διάφορα είδη διπόδων λογικών όντων, ακριβώς ό,τι εννοούσε και ο Θαλής ο Μιλήσιος στην φράση του: «τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος».5

Γιατί να ευχαριστεί ο Θαλής τους θεούς ή την θεά τύχη, κάνοντας αντιπαραβολή των στοιχείων της ιδιοπροσωπείας του, της ταυτότητός του ως διπόδου λογικού όντος (άνθρωπος-ανήρ-Έλλην) με δύο αντίστοιχα έλλογα όντα (βάρβαρος-γυνή) και ένα άλογον ζώον (θηρίον) που μπορεί να ήταν ένα από τα εκατοντάδες είδη ζώων;

Δεν θα ήταν ακατανόητο, παράλογο, ανεξήγητο και μάλιστα για έναν σοφό της εποχής του, όπως ήταν ο Θαλής, να κάνει μία τέτοιου είδους αντιπαραβολή; Συνεπώς το θηρίον που αναφέρει ο Θαλής, αντιπροσωπεύει έμψυχον-έλλογον-δίποδον ον (άνθρωπον ή κάποιο άλλο είδος «ανθρώπου»).

Άλλωστε, από την αντιπαραβολή/αντιστοιχία των λέξεων άνθρωποςàθηρίον, άνδραςàγυνή, Έλληνàβάρβαρος, σαφέστατα προκύπτει το παραπάνω συμπέρασμα, ήτοι,  ο άνθρωπος, άνδρας, γυνή, Έλλην, βάρβαρος είναι άπαντα δίποδα λογικά όντα και τα θηρία είναι ομοίως δίποδα λογικά όντα, άλλως η φράση «ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον»

  είναι λογικώς ακατάληπτη και επιστημονικώς αλλοπρόσαλλη.

3η/. Ναι! Οι αρχαίοι Έλληνες με την λ. θηρία, εννοούσαν και δίποδα λογικά όντα. Μερικά παραδείγματα:

- « Ω Ζευ, πάτερ Ζευ, σον μεν ουρανού κράτος συ δ’ εργ’ επ’ ανθρώπων οράς λεωργά και θεμιστά, σοι δε θηρίων ύβρις τε και δίκη μέλει».6

( Ω Ζεύ, πατέρα Ζεύ, συ βλέπεις όλα τα έργα των ανθρώπων και τα πονηρά και τα καλά, συ επίσης φροντίζεις για την συκοφαντία/ακολασία και την δικαιοσύνη των θηρίων).

Ο «Θεός» Ζεύς μεριμνούσε για θέματα που αφορούσαν στις ακολασίες-συκοφαντικές πράξεις και απόδοση δικαιοσύνης, στα άλογα θηρία; Μόνο φρενοβλαβείς θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο, αφού η δικαιοσύνη, κατά τον Πλάτωνα,  είναι ένα από τα τέσσαρα χαρακτηριστικά (τα υπόλοιπα είναι η σωφρωσύνη, η ανδρεία  και η σοφία ), μιας ευνομούμενης κοινωνίας ανθρώπων, τουτέστιν πολιτείας διπόδων λογικών όντων (Πολιτεία, 427D- 434B).

Τα παραπάνω επιβεβαιώνει και ο Αριστοτέλης:

 «Είναι, νομίζω, φανερό γιατί ο άνθρωπος είναι πολιτικὸν ζῷον περισσότερο απ᾿ ό,τι οι μέλισσες ή τα άλλα αγελαία ζώα:…. Ας προσέξουμε ύστερ᾿ απ᾿ αυτό ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που είναι εφοδιασμένο με την ικανότητα του λόγου….. του λόγου όμως ο προορισμός είναι να κάνει φανερό τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό και, άρα, τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Αυτό είναι, πράγματι, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα: μονάχα αυτός αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο και όλα τα άλλα παρόμοια πράγματα  και, φυσικά, η συμμετοχή σε όλα αυτά είναι που κάνει την οικογένεια και την πόλη….»(Πολιτικά, Αριστοτέλους, Α2, 10-13 και 15-16).

- Ουδέν εστίν θηρίον γυναικός αμαχώτερον».7

- «Εγένοντο δε οι περί του Προυσίαν, περί την των θηρίων συναγωγήν». 8

- «Και δη και πάλαι ου νόμιμον δοκεί τούτο το επιτήδευμα και τας κατά φύσιν περί τα αφροδίσια ηδονάς ου μόνο ανθρώπων αλλά θηρίων διεφθαρκέναι…». 9

[«Πολύ περισσότερο μάλιστα που ο θεσμός αυτός (ο θεσμός των ομαδικών γυμνασίων και συσσιτίων) νομοθετημένος από παλιά καθώς είναι, φαίνεται ότι έχει διαφθείρει τις κατά φύσιν ερωτικές απολαύσεις όχι μόνον των ανθρώπων αλλά και των θηρίων»].

Έχετε ακούσει ποτέ να έχουν θεσμοθετηθεί ανθρώπινοι νόμοι που να διευκολύνουν την παρά φύση σεξουαλική απόλαυση των γνωστών σ’ εμάς ζώων, θηρίων;

7. Τα «θηρία» της Αγίας Γραφής και της ξένης γραμματείας

Στην Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) αλλά και στο Ταλμούδ, αναφέρεται αρκετές φορές η λ. «θηρία», η οποία ερμηνευομένη τις περισσότερες εάν όχι όλες τις φορές, δεν αντιστοιχεί με την έννοιαν του ζώου-κτήνους/αγρίου θηρίου, όπως την γνωρίζουμε μέχρι τώρα!!!

α. Αγία Γραφή

-«Και είπεν ο Θεός, εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. Και εποίησεν ο Θεός τα θηρία της γης κατά γένος και τά κτήνη (ΣΣ: τετράποδα) κατά γένος και πάντα τα ερπετά της γης κατά γένος αυτών».10

Τα θηρία δεν είναι τετράποδα; Γιατί στο συγκεκριμένο χωρίο διαχωρίζονται, πάλιν, από τα τετράποδα; Μήπως με την λ. θηρία εννοείται κάτι άλλο;

Για να απαντήσουμε σαφώς και κατά δύναμη, θα πρέπει να ανατρέξουμε στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης να βρούμε την εβραϊκή λέξη ή τις εβραϊκές λέξεις που ερμηνεύονται ως θηρία. Στα παραπάνω χωρία, η λέξη θηρία έχει πολλαπλές ερμηνείες, σημαίνει: Ζώον, ζων/ζωντανό δημιούργημα, ζων πράγμα, (άγριο) θηρίο.11

  

Ποια είναι τα ζώντα /ζωντανά δημιουργήματα (living creatures) που δεν είναι κτήνη (beasts);

12

- «Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς… καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ἐπὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης…».13

Γιατί διαχωρίζονται τα θηρία της γης από τα «…πάντα τα κινούμενα επί της γης»; Τα γνωστά άλογα θηρία δεν κινούνται επί της γης; Ασφαλώς ναι! Τότε σε τι οφείλεται ο διαχωρισμός;

Στο παραπάνω χωρίο επιβεβαιώνεται η δημιουργία ΟΛΩΝ των εμψύχων-μη λογικών κτισμάτων (ουρανού-θαλάσσης-γης/πετεινά-ιχθύες θαλάσσης-πάντα τα κινούμενα επί της γης αντιστοίχως). Ποίοι μένουν όμως; Ο Νώε με την οικογένειάν του (άνθρωποι) [που ευλογούνται από τον Θεόν] και τα θηρία της γης.

Ποιά είναι αυτά τα θηρία;

Ασφαλώς όχι τα γνωστά ζώα, άγρια θηρία, κτήνη, κ.α. διότι αυτά συμπεριλαμβάνονται στην φράση: «πάντα τα κινούμενα επί της γης».

-«..έδωκα την γην τω Ναβουχοδονόσωρ βασιλεί Βαβυλώνος δουλεύειν αυτώ και τα θηρία του αγρού εργάζεσθαι αυτώ…» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 34/6).

Είναι δυνατόν και λογικόν, να παραδίδει ο Κύριος την χώραν των λαών (Ιδουμαίας, Μωαβιτών, Τύρου, κλπ) στον βασιλέα της Βαβυλώνος αλλά και στα «θηρία του αγρού» να εργάζονται (τα θηρία) ως εργάτες, όπως οι λοιποί άνθρωποι;

-«..και περιεβάλλοντο σάκκους οι άνθρωποι και τα κτήνη, και ανεβόησαν προς τον θεόν εκτενώς…» (ΙΩΝΑΣ: 3/8).

 Μα, μπορούσαν τα κτήνη να λάβουν αφ’ εαυτών σάκκους όπως οι άνθρωποι, να τους φορέσουν και να αναβοήσουν προς τον Θεόν; Πως έγινε κάτι τέτοιο; Και εδώ με την λ. «τα κτήνη», εννοούνται, όπως και στην περίπτωση των θηρίων, έλλογα δίποδα όντα και όχι άλογα ζώα, αφού μόνον τα λογικά όντα προβαίνουν σε τέτοιου είδους κινήσεις και ενέργειες.

- «…και διεσπάρη τα πρόβατά μου δια το μη είναι ποιμένας και εγεννήθη εις κατάβρωμα πάσι τοις θηρίοις του αγρού…» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 34/5).

Φρονούμεν ότι στο χωρίον αυτό, φαίνεται πεντακάθαρα ότι τα μεν πρόβατα αναφέρονται στον λαό Ισραήλ του Κυρίου (Αδαμική Γραμμή), τα δε θηρία του αγρού είναι λογικά δίποδα όντα, μη ανήκοντα στον λαόν Του (μη ανθρώπινης/Αδαμικής, πιθανόν Καϊνικής γραμμής ή πιθανώτατα άλλων φυλών).14

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Εβραίοι  ο παλαιός λαός Ισραήλ, χαρακτηρίζονται στην Αγία Γραφή με την λ. «πρόβατα». Για παράδειγμα:

.«…λέγει Κύριος παντοκράτωρ, πατάξατε τους ποιμένας και εκσπάσατε τα πρόβατα, και επάξω την χείρα μου επί τους ποιμένας…» (ΖΑΧΑΡΙΑΣ: 13/7).

.«…εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα…» (ΜΑΤΘ:9/36 και ΜΑΡΚΟΣ: 6/34).

.«…γέγραπται γαρ, πατάξω τον ποιμένα, και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης…» (ΜΑΤΘ:26/31).

.«…τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ’ όνομα και εξάγει αυτά…» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 10/3).

-Σε άλλα χωρία της Π.Δ., η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη για τα γνωστά ζώα, κτήνη και θηρία είναι κοινή, και δεν προκαλεί αμφιταλαντεύσεις ή ερωτηματικά.15

«Και εκάλεσε ο Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς…» (ΓΕΝΕΣΗ:2/20).

«..Ιδού ημέραι έρχονται, φησίν Κύριος, και σπερώ τον Ισραήλ και τον Ιούδαν σπέρμα ανθρώπου και σπέρμα κτήνους…» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 38/27).

-Σε άλλα χωρία της Π.Δ. τα λογικά δίποδα ζώα αποκαλούνται με ονόματα άλλων γνωστών ζώων.

«..ότι εκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με…» (ΨΑΛΜΟΙ: 21/17).

-Το πρώτο όραμα του Δανιήλ-τα κοσμικά βασίλεια και το βασίλειο του Θεού (ΔΑΝΙΗΛ: 7/1-13).

«…Ἐν ἔτει πρώτῳ Βαλτάσαρ βασιλέως Χαλδαίων Δανιὴλ ἐνύπνιον εἶδε, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ, καὶ τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ ἔγραψεν· ἐγὼ Δανιὴλ ἐθεώρουν ἐν ὁράματί μου τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ οἱ τέσσαρες ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ προσέβαλον εἰς τὴν θάλασσαν τὴν μεγάλην. καὶ τέσσαρα θηρία μεγάλα ἀνέβαινον ἐκ τῆς θαλάσσης διαφέροντα ἀλλήλων.

τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερὰ αὐτῇ ὡσεὶ ἀετοῦ· ἐθεώρουν ἕως οὗ ἐξετίλη τὰ πτερὰ αὐτῆς, καὶ ἐξῄρθη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάθη, καὶ καρδία ἀνθρώπου ἐδόθη αὐτῇ. καὶ ἰδοὺ θηρίον δεύτερον ὅμοιον ἄρκτῳ, καὶ εἰς μέρος ἓν ἐστάθη, καὶ τρεῖς πλευραὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῆς ἀναμέσον τῶν ὀδόντων αὐτῆς, καὶ οὕτως ἔλεγον αὐτῇ· ἀνάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς. ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον ἕτερον ὡσεὶ πάρδαλις, καὶ αὐτῇ πτερὰ τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆς, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ.

ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον τέταρτον φοβερὸν καὶ ἔκθαμβον καὶ ἰσχυρὸν περισσῶς, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ μεγάλοι, ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει, καὶ αὐτὸ διάφορον περισσῶς παρὰ πάντα τὰ θηρία τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ κέρατα δέκα αὐτῷ. προσενόουν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ κέρας ἕτερον μικρὸν ἀνέβη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ τρία κέρατα τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐξεῤῥιζώθη ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὡσεὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπου ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα.

καὶ τῶν λοιπῶν θηρίων μετεστάθη ἡ ἀρχή, καὶ μακρότης ζωῆς ἐδόθη αὐτοῖς ἕως καιροῦ καὶ καιροῦ. ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη…»16

Μετά το όραμα ο άγγελος Γαβριήλ εξηγεί στον Δανιήλ ότι, ο κριός είναι ο βασιλεύς Μήδων και Περσών, ο τράγος είναι ο βασιλεύς των Ελλήνων....(ΔΑΝ: 8/1-21).

Κατόπιν των παραπάνω, η υπόθεση ότι τα «θηρία» της ΓΕΝΕΣΕΩΣ αντιπροσωπεύουν δίποδα έλλογα όντα είναι επιστημονικώς και αγιογραφικώς βάσιμη. Παρά την βασιμότητα αυτής της απόψεως, το παράδοξον είναι το εξής:

Οι επιστήμονες, ιστορικοί, μελετητές, θεολόγοι, κ.α. ΔΕΝ ασχολήθηκαν μέχρι τώρα με την επιστημονική ερμηνεία ή τις ερμηνείες του όρου «θηρία» της Παλαιάς Διαθήκης. Γιατί; Ή μήπως ασχολήθηκαν και διαπιστώσαντες ότι οι συστημικές θεωρίες περί αυτομάτου δημιουργίας και εξελίξεως των ειδών θα κατέρρεαν, απεφάσισαν να αποσιωπήσουν και να αποκρύψουν ο, τιδήποτε είχε σχέση με την λογική επεξεργασία και αποκρυπτογράφηση των "θηρίων" της Παλαιάς Διαθήκης";

Συνεχίζεται

---

1 Eγκ. ΗΛΙΟΣ, λέξη άνθρωπος-ΙΛΙΑΣ, Ε, 442 κ.α.

2 Πλάτωνος, Κρατύλος, 399C.

3 Λεξικόν Ελληνικής γλώσσης, Σκαρλάτου Βυζαντίου, 1852, τόμος Α, σ.19 και 83.

4 Λεξικόν Ελληνικής γλώσσης, Σκαρλάτου Βυζαντίου, 1852, τόμος Α, σ.19 και 83.

5 «….34 Ἕρμιππος δ' ἐν τοῖς Βίοις (FHG iii. 39) εἰς τοῦτον ἀναφέρει τὸ λεγόμενον ὑπό τινων περὶ Σωκράτους. ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος….» Πηγή: Διογένης Λαέρτιος, Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων, Βιβλίον Α' [ed. H S Long, Oxford 1964]

6 Αρχίλοχος, Επωδός 103.

7 Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, 1014.

8 Λεξ. Σουϊδα.

9 Πλάτωνος Νόμοι, 636, B,C.

10 ΓΕΝ:1/24-25

11 Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,James Strong,S.T.D, LL.D, 1978. Beast-beasts (2416): alive, living creature, (wild) beast.

12 Λεξικόν Σκαρλάτου Δ. Βυζαντίου, Αθήνησιν, 1839, σ. 577.

13 ΓΕΝ 9/2-3.

14 Καϊνική γραμμή: Η βιολογική γραμμή του Κάϊν με τα θηρία της Π.Δ. στην οποίαν συμπεριελήθησαν κατά διάφορες εποχές και τα πνευματικά τέκνα του Κάϊν, προερχόμενα από την Αδαμική γραμμή (Αδάμ, Σηθ, Ενώς,……Ματθάν, Ηλί, Ιωσήφ, Ιησούς (ως ενομίζετο υιός του Ιωσήφ)[ ΛΟΥΚΑΣ:3/21-38].

15 Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,James Strong, S.T.D, LL.D, 1978. b^ehe^mowth (929)=ζώον, κτήνος, θηρίον.

16 Η σημασία του πρώτου οράματος (ΔΑΝ: 7/15-24).

Εφριξεν εντός μου το πνεύμα μου, εγώ ο Δανιήλ το βεβαιώνω τούτο, και τα οράματα αυτά της κεφαλής μου με συνετάραξαν. Επλησίασα τότε ένα από τα παρευρισκόμενα ουράνια πνεύματα και εζητούσα να μάθω την ακριβή σημασίαν όλων αυτών που είδα. Εκείνο δέ μου απήντησε και μου κατέστησε γνωστήν την ακρίβειαν και την ερμηνείαν των πραγμάτων αυτών.

Αυτά τα τέσσαρα μεγάλα θηρία, μου είπε, είναι αι τέσσαρες βασιλείαι, αι οποίαι η μία μετά την άλλην θα εμφανισθούν επί της γης. Αυταί όμως θα εξαφανισθούν και θα λάβουν την βασιλείαν κατόπιν οι άγιοι του Υψίστου Θεού και θα κρατήσουν αυτήν αιωνίαν και αναφαίρετον. Ιδιαιτέρως τότε εζήτησα ακριβεστέρας πληροφορίας περί του τετάρτου θηρίου, διότι αυτό ήτο πολύ διαφορετικόν από τα άλλα τρία· πάρα πολύ φοβερόν τα δόντια του σιδερένια, τα νύχια του χάλκινα. Κατέτρωγε και συνέτριβε όσα ήθελε, τα δε υπόλοιπα τα καταπατούσε με τα πόδια του.

Εζητούσα πληροφορίας δια τα δέκα κέρατα, που υπήρχον εις την κεφαλήν του, και δια το άλλο κέρας, που εφύτρωσε και το οποίον εξερρίζωσε και επέταξεν στο έδαφος τα προηγούμενα τρία· δια το κέρατον εκείνο, το οποίον είχεν οφθαλμούς και στόμα που μεγολαυχούσε και αλαζονεύετο η δε εμφάνισίς του ήτο μεγαλύτερα κι περισσότερον εντυπωσιακή από την των άλλων κεράτων.

Έβλεπα μετά προσοχής και είδον, ότι το κέρατον εκείνο έκαμε πόλεμον εναντίον των ανθρώπων του Θεού και τους ενίκησε. Μέχρις ότου ήλθεν ο παλαιός των ημερών, ο προαιώνιος Θεός, ο οποίος έδωσε την νίκην στους αγίους ανθρώπους του Υψίστου. Και έτσι έφθασεν ο καιρός, κατά τον οποίον οι άγιοι κατέλαβον την βασιλείαν.

Μου είπε λοιπόν· Το τέταρτον θηρίον είναι η τετάρτη βασιλεία επάνω εις την γην, η οποία από απόψεως δυνάμεως και αγριότητος θα υπερέχη από τας άλλας βασιλείας. Θα καταφάγη όλην την οικουμένην, θα ποδοπατήσει και θα κατακόψει αυτήν.

Τα δέκα κέρατα του θηρίου αυτού συμβολίζουν τους δέκα βασιλείς, που θα εμφανισθούν. Κατόπιν από αυτούς θα εμφανισθεί ένας άλλος, ο οποίος θα ξεπεράσει όλους τους προηγηθέντας εις έργα κακά και ολέθρια, τους δε τρεις βασιλείς θα κτυπήσει και θα εξευτελίσει.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΘΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΜΕΡΟΣ 3ο

4. Οι υπάρχοντες όροι στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, που ερμηνεύονται ή υποδηλώνουν την έννοιαν «άνθρωπος» (Συνέχεια του 2ου μέρους).

ε. Οι ξεχωριστές γενεαλογίες των Αδάμ και Κάϊν.

1/ Η επιλεγμένη από τον Θεό βιολογική γραμμή του Αδάμ.

Όταν ο Κάϊν προέβη στην αδελφοκτονία «εξήλθε από προσώπου του Θεού και ώκησε εν γη Ναΐδ κατέναντι της Εδέμ» (ΓΕΝΕΣΗ: 4/16), κι εκεί «εγνώρισε την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκε τον Ενώχ» (ΓΕΝΕΣΗ: 4/17). Στην συνέχεια και έως τον στίχο 24, η Γένεση αναφέρει την γενεαλογία του Κάϊν («Καϊνική γραμμή»), δηλαδή τους απογόνους του ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, όπως ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ αναφέρονται στην συνέχεια, οι απόγονοι του Αδάμ έως τον Νώε και τους υιούς του.

Με άλλα λόγια,  ο αποστάτης Κάϊν - και κατ' επέκτασιν οι απόγονοί του – απεκόπη από τους φυσικούς γονείς του και δημιούργησε με «ανθρώπους» αγνώστου φυλής και τρόπου δημιουργίας, μια δική του γενεά που ζούσε μακρυά και χωριστά από τους βιολογικούς του γονείς, τον Αδάμ και την Εύα.

Έτσι, ο Κάϊν απεκόπη από την γενεαλογία, (ή αλλιώς την φυλή) από την οποίαν θα προήρχετο ο προφητευμένος Μεσσίας Ιησούς Χριστός.

Αυτό, φαίνεται ξεκάθαρα στην γενεαλογία του Ιησού (ΛΟΥΚΑΣ: 3/21-38), και ιδιαίτερα στο στίχο 38, όπου στους προγόνους του Ιησού, περιλαμβάνονται ΜΟΝΟ πρόσωπα - απόγονοι της Βιολογικής Γραμμής (Φυλής) του ΑΔΑΜ, οι οποίοι (απόγονοι) ονομάσθηκαν με το όνομα του προπάτορά τους, δηλαδή «Αδάμ»/Αδαμικοί, κατά τον ίδιο τρόπο που οι απόγονοι του Ισραήλ (ή Ιακώβ) ονομάσθηκαν «Ισραήλ»/Ισραηλίτες!1

Τον ανωτέρω ισχυρισμό επιβεβαιώνει και η χρήση του όρου «αδάμ» στο πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο, ειδικά στα 16 πρώτα κεφάλαια, όπου απαντάται ΜΟΝΟΝ όπου γίνεται λόγος περί απογόνων της επιλεγμένης από τον Θεόν Αδαμικής γραμμής/Φυλής Αδάμ.2 Μετά το 16ο κεφάλαιο της Γενέσεως, δεν υπάρχει ξανά η λέξη «αδάμ» ως το τέλος του βιβλίου.

Η προτελευταία αναφορά της, γίνεται στην εποχή της Βαβέλ, στην ΓΕΝΕΣΗ, όπου διαβάζουμε τα εξής: «…κατέβη δε ο Κύριος δια να ίδη την πόλιν και τον πύργον τον οποίον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων» («μπενέ αδάμ» στο εβραϊκό κείμενο) [11/5].

Αυτό είναι σημαντικό, καθώς ο μέχρι τότε ενιαίος λαός Αδάμ, διασκορπίστηκε. Από τότε, διεσπάρησαν οι απόγονοι του Νώε (Η Αδαμική Γραμμή διεχωρίσθη σε τρείς επί μέρους βιολογικές/φυλετικές Αδαμικές συνιστώσες, Σημίτες, Χαμίτες, Ιαφεθίτες) και έπαψαν να υφίστανται ως ενιαίος λαός.

«Και ήν πάσα η γη χείλος εν, και φωνή μία πάσι…..και είπεν Κύριος: Ιδού γένος έν (Αδάμ) [ένας λαός] και χείλος έν πάντων (πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν)...» (ΓΕΝΕΣΗ:11/1-6).

Παρατηρούμε ότι, μέχρι τον κατακλυσμό, αλλά και μετά απ' αυτόν (στην περίοδο συγχύσεως των γλωσσών), ο Θεός αναφέρεται και ασχολείται ΜΟΝΟΝ με τους ανθρώπους της Αδαμικής γραμμής, τους απογόνους της «φυλής Αδάμ».

Είναι μάλιστα ενδιαφέρον, ότι στην Γένεση η λέξη «αδάμ» χρησιμοποιείται για τελευταία φορά στο 16/11-12, για τον 1ο υιό του Αβραάμ, τον Ισμαήλ, [Ισμαήλ: Προϊστορικός γενάρχης των Ισμαηλιτών, μιας νέας φυλής εκ της Άγαρ (εξ ού και κατά μίαν εκδοχήν, η ονομασία των Αράβων Αγαρηνοί) εκτός Αδαμικής γραμμής, των σημερινών Αράβων που δημιουργήθηκε κατ’ ανάλογον τρόπον με εκείνην της Καϊνικής τοιαύτης].

Αν και η λέξη «αδάμ» φαίνεται να έχει πέσει σε αχρηστία, καθώς μετά τον κατακλυσμό η φυλή Αδάμ εξέλειπε, ο Θεός ασχολείται ακόμα με τους απογόνους του Νώε, ως «Αδάμ», και έτσι ονομάζει «αδάμ», τουτέστιν άνθρωπον, τον υιό του Αβραάμ, τον Ισαάκ, του βασικού εκπροσώπου της επιλεγμένης γενεάς από την οποίαν προήλθεν ο Ιησούς Χριστός.

2/ Οι βιολογικές γραμμές (γενεαλογίες) εκτός Αδαμικής γενεαλογίας.

Όπου αναφέρονται στην Π.Δ. άνθρωποι που δεν ανήκαν στην Αδαμική βιολογική γραμμή, την επιλεγμένη από τον Θεό Ιαχβέ γενεά, στο Εβραϊκό κείμενο δεν χρησιμοποιείται η λ. «αδάμ», αλλά η λέξη: «ενώς» (enowsh).

Ας δούμε μερικά χωρία:

ΓΕΝΕΣΗ:6/2-4: «… ιδόντες δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ……και μετ’ εκείνο ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί του Θεού προς τας θυγατέρας των ανθρώπων….εκείνοι ήσαν οι γίγαντες, οι άνθρωποι (Εβραϊκά «ενώς») οι ονομαστοί». (Μιλάει περί των μη Αδαμιτών Νεφιλείμ).3

        ΓΕΝΕΣΗ:13/13: «Οι δε άνθρωποι (Εβραϊκά «ενώς») οι εν Σοδόμοις...».

ΓΕΝΕΣΗ:20/8: «..εφοβήθησαν δε πάντες οι άνθρωποι (Εβραϊκά «ενώς») σφόδρα..», (όπου γίνεται λόγος περί των δούλων του Αβιμέλεχ, ήτοι περί μη ανηκόντων εις τον «λαό Αδάμ»).

ΓΕΝΕΣΗ:32/29: «..ου κληθήσεται έτι το όνομά σου Ιακώβ, αλλ' Ισραήλ έσται το όνομά σου, ότι ενίσχυσας μετά Θεού, και μετ' ανθρώπων (στα Εβραϊκά αναγράφεται «ενώς») δυνατός».

Εδώ πρόκειται για τα λόγια του Κυρίου προς τον Ιακώβ μετά την πάλη τους.

Ο Ιακώβ ή Ισραήλ, ως προπάτορας του νέου έθνους του Θεού, του Ισραήλ, καίτοι αποτελεί κλάδον της Αδαμικής γραμμής, αναφέρεται δια της λ. «ενώς» (ισχυρός άνδρας), επειδή θα καθίστατο δια των απογόνων του, ισχυρός μεταξύ των αλλοφύλων εθνών γύρω του.

ΓΕΝΕΣΗ:13/8: «είπεν δε Άβραμ τω Λωτ: Μη έστω μάχη ανά μέσον εμού και σου και ανά μέσον των ποιμένων μου και ανά μέσον των ποιμένων σου· ότι άνθρωποι (Εβραϊκά «ενώς») αδελφοί ημείς εσμέν».

Το χωρίο αυτό, φαίνεται ότι αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Εδώ ο Άβραμ και ο Λωτ, αν και απόγονοι του λαού Αδάμ, αναφέρονται ως «ενώς» και όχι ως «αδάμ». Για ποιο λόγο το χωρίο αυτό διαφέρει απ' όλα τα άλλα;4

3/ Η φράση «υιοί του Θεού», είναι κακή μετάφραση από το Εβραϊκό κείμενο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τους απογόνους του Κάϊν, που ήρθαν σε επιμιξία με τις γυναίκες της φυλής του Αδάμ, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της ηθικής καταστάσεως του κόσμου.

Μία πιθανή αιτιολογία είναι η εξής: Χρησιμοποιείται για τον Αβραάμ και τον Λωτ η λέξη «ενώς» διότι, τόσον αυτός, όσον και ο Λωτ, είχαν απωλέσει την συνείδηση της ταυτότητός τους ως μελών του «λαού Αδάμ», καθώς ο λαός αυτός είχε ήδη χαθεί 1.000 χρόνια πριν από την εποχή τους.

Αμέσως μετά μάλιστα, ο Θεός κάνει νέαν διαθήκη με τον Άβραμ, αλλάζοντάς του το όνομα σε «Αβραάμ».

Το όνομα Άβ-ραμ σημαίνει Πατήρ υψηλός, ανώτερος, ισχυρός{Αβ (Χαλδ.)=Πατήρ-Room(Χαλδ.)=Ύψος(κυριολεκτικά και μεταφορικά),δηλαδή το υψηλότερο σημείο της ανωτερότητος-Rowm(Χαλδ.)=Ανωτερότης, υψηλά-Ρώμη (Ελλην.)= Δύναμη, ισχύς}. 

Όταν ο Άβραμ έφθασε σε ηλικία ενενήκοντα ετών, παρουσιάσθη ο Θεός έκανε διαθήκη μαζί του και θέλοντας να δείξει στους κληρονόμους της υποσχέσεως το αμετάθετον της αποφάσεώς Του, την εγγυήθηκε με όρκο, αφού  τον μετωνόμασε σε Αβ-ρα(χ)άμ (Αβραάμ=Πατέρας πλήθους εθνών).

«..Τω γαρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ’ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσαι καθ’ εαυτού, λέγων ή μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε….εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοις κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτύ, εμεσίτευσεν όρκω…» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 6/13-20)

Το χαρακτηριστικό όμως εδώ είναι, ότι o Θεός για πρώτη φορά κάνει διαθήκη όχι μόνον με αυτόν, αλλά και με τους απογόνους του.

Αυτό σημαίνει, ότι ο Θεός πλέον, παύει να ασχολείται με τον «λαόν Αδάμ», καθώς έχει πλέον διαθήκη με ένα νέον λαό, προερχόμενον βεβαίως, από την Αδαμική γραμμή.  Ένας νέος λαός προετοιμάζεται, και η Γένεση παρακολουθεί την προετοιμασία του. Έτσι οι χρησιμοποιούμενες λέξεις για τον «άνθρωπο» δεν συμπεριλαμβάνουν την ειδική λέξη «αδάμ». Ο νέος λαός που δημιουργείται, δραστηριοποιείται και ονομάζεται «Ισραήλ» (Ισχυρός).5

4/ Ο λαός Ισραήλ

α. Οι Διαθήκες του Θεού της Π.Δ. και του λαού Ισραήλ.

Ο Θεός κατά την προ Χριστού περίοδο, έκανε δυο βασικές διαθήκες με τον Λαόν Ισραήλ (Λ.Ι.):

.Την πρώτη με τον Πατριάρχη του Λ.Ι. Αβραάμ η οποία ήταν προσωπική, διαχρονική  και αμετάκλητη.

«Ιδού η διαθήκη μου προς σε: Θα γίνης γενάρχης πολυαρίθμων εθνών.Το όνομά σου δεν θα είναι πλέον Άβραμ αλλά θα ονομάζεσαι Αβραάμ, διότι σε έχω προορίσει ως πρόγονον και πατριάρχην πολλών λαών. Και θα στήσω την διαθήκην αυτήν μεταξύ εσού και των απογόνων σου έπειτα από σε, εις όλας τας γενεάς αυτών.Υπόσχεση παντοτεινή και ανέκλητη ότι θα είμαι δικός σου Θεός και Θεός όλων των μετά από εσένα απογόνων σου..»(ΓΕΝΕΣΙΣ:17/5-7)

Η διαθήκη αυτή, η οποία επαναλαμβάνεται στους απογόνους του Ισαάκ, Ιακώβ (Ισραήλ) και Δαυΐδ, και στην οποίαν υπάρχει διαχρονική υπόσχεση του Θεού ότι θα πάρει μαζί Του τους πιστούς απογόνους όλων των μετά Αβραάμ γενεών, σαν συγκληρονόμους της δόξης Του, έγινε με όρκον του Θεού.

«Διεθέμην διαθήκην τοις εκλεκτοίς μου, ώμοσα Δαυΐδ  τω δούλω μου. Έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου και οικοδομήσω εις γενεάν και γενεάν τον θρόνον σου»(ΨΑΛΜΟΙ:88/4-5).

«Ουδ’ ου μη βεβηλώσω την διαθήκην Μου και τα εκπορευόμενα δια των χειλέων Μου ου μη αθετήσω. Άπαξ ώμοσα εν τω αγίω Μου, ει τω Δαυΐδ ψεύσομαι» (ΨΑΛΜΟΙ:88/35-36). 

«Διότι όταν ο Θεός έδωκε υπόσχεση εις τον Αβραάμ, ωρκίσθηκε εις τον εαυτόν Του αφού δεν είχε άλλον μεγαλύτερον εις τον οποίον να ορκισθεί...και έτσι ο Αβραάμ με την υπομονήν του έλαβε την υπόσχεση....Έτσι και όταν ο Θεός ήθελε να δείξη σαφέστερα εις τους κληρονόμους της υποσχέσεως το αμετάβλητον της αποφάσεώς του, την εγγυήθηκε με όρκον...»(ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 6/13-16).

.Την δευτέρα η οποία ήταν Εθνική. Αυτή «συμφωνήθηκε» δια του Μωϋσέως μεταξύ Θεού και παλαιού λαού Ισραήλ (Εβραίους). Αποτελεί ανανέωση της «συμφωνίας» που έγινε με όρκο του Λαού Ισραήλ, ο οποίος εδέχθη την διαθήκη και εγγυήθηκε ενώπιον του Θεού την τήρησή της.

«Ο Μωϋσής έλαβε το ήμισυ από το αίμα των θυσιασθέντων ζώων και το έθεσε εις δοχεία, το δε άλλο ήμισυ το έχυσε πλησίον του θυσιαστηρίου. Έλαβε κατόπιν το βιβλίον της διαθήκης όπου είχε γράψει τας εντολάς, ανέγνωσε αυτό εις επήκοον του λαού και οι Ισραηλίται είπαν: «Όλα όσα διέταξε ο Κύριος θα εφαρμόσωμεν και θα ακούσωμεν». Λαβών έπειτα ο Μωϋσής τα δοχεία με το αίμα ερράντισε με αυτό τον λαόν και είπεν: «Ιδού το αίμα της διαθήκης την οποίαν έκανε ο Κύριος προς εσάς, δια να εφαρμόσετε όλας τας εντολάς του» (ΕΞΟΔΟΣ:24/6-8. Βλέπε και ΕΞΟΔΟΣ:34/27 ).

«Διότι αφού ο Μωϋσής διεκήρυξε κάθε εντολή του νόμου εις όλον τον λαόν, επήρε το αίμα των μόσχων και των τράγων μαζί με νερό, κόκκινο μαλλί και ύσσωπον και ερράντισε το βιβλίον του νόμου και όλον τον λαόν και είπε: Αυτό είναι το αίμα της διαθήκης, την οποίαν διέταξεν ο Θεός σ’ εσάς...»(ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 9/19)

Η Διαθήκη αυτή δεν ήταν αμετάκλητη αλλά ανακαλέσιμη.

Η τήρησή της εξηρτάτο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τους ίδιους τους Ισραηλίτες (Εβραίους).

«Εάν ακούσετε με προσοχή  την φωνή Κυρίου του Θεού σας, ώστε να τηρήτε και εφαρμόζετε τας εντολάς αυτάς τας οποίας εγώ σήμερον σας δίδω, Κύριος ο Θεός σας θα σας αναδείξει υπεράνω των εθνών της γης. Θα έλθουν εις σε (Λαέ Ισραήλ) όλες οι ευλογίες του Θεού.....Εάν δεν ακούσης και δεν υπακούσης εις την φωνήν του Κυρίου του Θεού σου, ώστε να φυλάττης και να εφαρμόζης όλες τις εντολές αυτού, τας οποίας εγώ σήμερον σου δίδω θα ξεσπάσουν εναντίον σου όλες αυτές οι κατάρες...Θα εξολοθρευθήτε ταχύτατα από την χώρα, εις την οποίαν τώρα εισέρχεσθε να κληρονομήσετε. Κύριος ο Θεός σας θα σας διασκορπίση εις όλα τα έθνη, από το ένα έως το άλλο άκρο της γης, και θα γίνετε εκεί δούλοι εις άλλους θεούς ψευδείς...Αυτοί είναι οι λόγοι της διαθήκης την οποίαν διέταξε ο Κύριος τον Μωϋσήν να συνάψη με τους Ισραηλίτες εις την χώραν Μωάβ, πλην της διαθήκης την οποίαν ο Κύριος συνήψεν με αυτούς εις το όρος Χωρήβ...»(ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Κεφ.28).

β .Η αποστασία των Ισραηλιτών       

Οι Ισραηλίτες του παλαιού λαού Ισραήλ, αποτελούσαν τον ευλογημένο  λαό του Θεού, αλλά δεν είχαν αυτό το προνόμιο ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ. Όσοι άκουγαν και τηρούσαν διαχρονικά τις Εντολές της Διαθήκης, ήσαν αιώνια ευλογημένοι και σεσωσμένοι. Οι λοιποί, οι αποστάτες ήσαν καταραμένοι και θα ετιμωρούντο σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις/κατάρες της διαθήκης, την οποίαν οι Ισραηλίτες απεδέχθησαν αβίαστα, με την θέλησή τους, και επικύρωσαν ομόφωνα (Στις ευλογίες και κατάρες ο Λ.Ι. αναφωνούσε «Γένοιτο!» και ο Μωϋσής εσφράγιζε την διαθήκην δια ραντισμού, του Νόμου και του λαού, με αίμα μόσχων και τράγων).

«Εάν λοιπόν ακούσετε και υπακούσετε εις πάσας τας εντολάς τας οποίας εγώ σήμερον σας δίδω, δηλαδή να αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας και αυτόν να λατρεύετε με όλη σας την καρδίαν και με όλη σας την διάνοιαν, ο Θεός θα στέλλη......ο Θεός θα δίδη....Όταν όμως φάγετε και χορτασθήτε, προσέχετε εις τον εαυτόν σας μήπως τυχόν ανοίξη εις τα υλικά η καρδιά σας....και παραβήτε το θέλημα του Κυρίου και λατρεύσετε άλλους θεούς και προσκυνήσετε αυτούς.......Βάλετε τα λόγια αυτά εις την διάνοιάν σας και εις την καρδιάν σας...Αυτά τα λόγια του Θεού πρέπει να τα διδάξετε εις τα παιδιά σας, δια να συνομιλούν γύρω από αυτά όταν κάθονται στο σπίτι, όταν περιπατούν εις τον δρόμον, όταν ετοιμάζονται να κοιμηθούν και όταν σηκώνονται από τον ύπνον...

Ιδού εγώ σας δίδω σήμερον την ευλογίαν μου και την κατάραν μου. Την ευλογίαν, εάν υπακούσετε εις τας εντολάς  Κυρίου του Θεού σας, όσας εγώ σήμερον παραγγέλλω προς εσάς. Την κατάραν δε, εάν δεν υπακούσετε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, εάν παρεκκλίνετε και απομακρυνθήτε από την οδόν την οποίαν σας διέταξα, και πορευθήτε να λατρεύσετε άλλους θεούς, τους οποίους προηγουμένως δεν εγνωρίζατε. Όταν δε ο Κύριος σας εισαγάγη εις την χώραν προς την οποίαν μεταβαίνετε δια να κληρονομήσετε, θα απαγγείλετε τας μεν ευλογίας εις το όρος Γαριζίν, τας δε κατάρας εις το όρος Γαιβάλ» (ΔΕΥΤΕΡ: 11/13-29 και ΔΕΥΤ: κεφ. 27,28).

Ο παλαιός Λ.Ι. όμως, δεν ετήρησε την Εθνική Διαθήκη και απεστάτησε με αποκορύφωμα την μεγάλη αποστασία της αρνήσεως και σταυρώσεως του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο σαφώς και πολλαχού προφητευμένος στην Π.Δ. Δια τούτο κατεστράφη η Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι/Εβραίοι/Ισραηλίτες, διεσκορπίσθησαν εκτός της Γης της Επαγγελίας, το δε όνομά τους παρεδόθη «εις ονειδισμόν, παροιμιώδες παράδειγμα τιμωρίας εκ μέρους του Θεού» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 24/9-10).

γ. Οι Ιουδαίοι (Jews) του σημερινού κράτους Ισραήλ

Αυτοί που κατοικούν σήμερα στην πρώην «Γη της Επαγγελίας» και ισχυρίζονται ότι είναι Ισραηλίτες απόγονοι των Εβραίων/Ισραηλιτών της Π.Δ., ψεύδονται ασυστόλως και σφετερίζονται την ιστορία και το όνομα του αληθινού Λαού Ισραήλ της Π.Δ.

Οι πρώτοι (από ιδρύσεως) αλλά και οι τωρινοί κάτοικοι, ιδιαίτερα οι κυβερνώντες, του νεοσύστατου κράτους της Μέσης Ανατολής που οι ιδρυτές του το ωνόμασαν Ισραήλ, είναι Συναγωγή του Σατανά και φυσικοί διάδοχοι των διαβολικών γεωργών της παραβολής του αμπελώνος, οι οποίοι εφόνευσαν τον υιόν του οικοδεσπότου (Υιόν του Θεού Πατρός-Ιησούν Χριστόν) δια να σφετερισθούν την κληρονομίαν Του.

«Ξέρω ότι συκοφαντείσαι από εκείνους που λέγουν ότι είναι Ιουδαίοι ενώ δεν είναι, αλλά είναι Συναγωγή του Σατανά» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:2/9 και 3/9).

«...Οι γεωργοί όμως όταν είδαν τον υιόν, είπαν αναμεταξύ τους: «Αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός ας τον σκοτώσωμεν και ας πάρωμεν την κληρονομίαν του, και αφού τον συνέλαβαν τον ωδήγησαν έξω από το αμπέλι και τον εσκότωσαν....» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 21/33-41).

Αυτοί οι κατ’ όνομα «Ισραηλίτες» (Jews), είναι τόσο Ισραηλίτες όσο «Μακεδόνες» είναι οι σημερινοί Σκοπιανοί.

Δεν είναι διάδοχοι του αληθινού Ισραήλ, αλλά βδελυροί και άφρονες απόγονοι των αποστατών και παρείσακτων του λαού Ισραήλ, «Φίλοι της ζάλης και εχθροί της γαλήνης», «απόγονοι του Κάιν-σπορά του φονέως» (Ρωμανού Αίνος, στ. 28-29 και 48-49\Πατμιακός κώδιξ, 213/ff.42v-44v).

Αυτοί οι νεοφοίνικες, νεοφαρισαίοι και νεοσαδδουκαίοι Nεοεποχίτες:

.Αρνούνται τον αποκαλυφθέντα ΙΑΧΒΕ της Π.Δ., τον ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.

.Αποτελούν τους αρχιερείς και αξιωματούχους της στρατιάς του Αντιχρίστου.         

.Λατρεύουν ως «θεόν» τους τον Σατανά (στις συναγωγές, στοές και τα άλλα αποκρυφιστικά κέντρα) εξ όλης της ψυχής και όλης της διανοίας τους.

.Εξαφάνισαν πλήθος γραπτών, περί της ταυτότητός τους αποδεικτικών στοιχείων, ακόμη και παπύρους που περιελάμβαναν αρχαίους κώδικες της Π.Δ. και έχουν αποκλείσει, με κάθε αθέμιτο μέσο, οποιοδήποτε δίαυλο αναζητήσεως της Αληθείας.

.Θεωρούνται στον ίδιο βαθμό υπεύθυνοι (αυτουργοί, ηθικοί αυτουργοί, συνεργοί) γιατί επέβαλλαν την πνευματική ερήμωση στον σύγχρονο άνθρωπο με την κυριαρχία των Αντιχριστιανικών δοξασιών της Νέας Εποχής, όπως και οι μιαροί πρόγονοί τους, οι οποίοι ωδήγησαν τον παλαιό Λαό Ισραήλ στην αποστασία και αφαίρεσαν απ’ αυτόν τις «κλείδες τις γνώσεως» (τον πνευματικό θησαυρό των Ελλήνων), με την πυρπόληση των  βιβλιοθηκών της Αλεξανδρείας και Περγάμου.

.Απορρίπτουν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, τόσον των Ο΄ όσον και των συμφυλετών τους Μασοριτών, ενώ φυσιολογικά, εάν ήσαν γνήσιοι απόγονοι του παλαιού λαού Ισραήλ, εάν ανήκαν στην Αδαμική γραμμή, θα έπρεπε να τα είχαν σαν Σύνταγμα και Ευαγγέλιόν τους.

.Αποδέχονται σαν «ιερό βιβλίο» μόνο το αποκρυφιστικό Ταλμούδ (Πορνογράφημα / Αντιχριστιανικό Ρυπαρογράφημα) το οποίον άρχισαν να συγγράφουν οι παρείσακτοι και ψευδαδελφοί Ισραηλίτες, οι «Ισραλοποιηθέντες» Χαλδαίοι μάγοι και Βαβυλώνιοι ιερείς του Βάαλ, από την εποχήν της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας.

.Προετοιμάζουν το έδαφος για την υποδοχή του αρχηγού τους, και ολοκλήρωση του Εωσφορικού Σχεδίου(LUCID), δηλαδή της καθυποτάξεως των πάντων, στο ΣΥΣΤΗΜΑ.6

*

Παρατηρούμε ότι, η λέξη «αδάμ», χρησιμοποιείται στην Γένεση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα μέλη του επιλεγμένου από τον Θεόν λαού (Αδαμική Γραμμή), που θα οδηγούσε στον Ιησού Χριστό. Όταν αναφέρεται σε άλλους λαούς, χρησιμοποιείται η λέξη: «ενώς».

Πώς όμως εννοείται η διακυβέρνηση του Θεού επί των ανθρώπων; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό, δίνει η ορθή ερμηνεία της λέξεως «αδάμ».

Ο Θεός, λέγοντας αυτά τα λόγια, δεν απευθύνεται, καθ' ημάς, γενικά στους ανθρώπους, ήτοι στο ανθρώπινο γένος, αλλά ειδικά στους «Αδάμ», ήτοι στην «ΦΥΛΗ ΑΔΑΜ», την Αδαμική Γραμμή, τον «ΛΑΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ».

Αυτόν τον λαό ξεχώρισε, για τους δικούς Του ανεξιχνίαστους λόγους, απ’ όλα τα λογικά δημιουργήματά Του, αυτόν καθοδηγούσε, με αυτόν (τρόπον τινά) συνεργαζόταν προς τον απώτερο σκοπό της γεννήσεως, εξ αυτού του λαού, του προφητευμένου Μεσσία. Αυτοί όμως, (οι «Αδάμ»), πολλάκις δεν συνεμορφούντο προς τις εντολές Του, ανεμειγνύοντο με τα γύρω έθνη παρήκουαν τις εντολές Του τις οποίες είχαν υποσχεθεί με όρκο ότι θα τηρούσαν και απετύγχαναν να γίνουν ο όντως εκλεκτός λαός Του.

Πιθανώτατα λοιπόν, ο Θεός αποφασίζει να άρει την «διακυβέρνησή» Του επ' αυτών, αφήνοντας έτσι ένα διάστημα 120 ετών προς μεταμέλειά τους, όπως αργότερα έπραξε το ίδιο με τους Νινευΐτες (ΙΩΝΑΣ:3/ 4), αλλά η έμπρακτη μεταμέλειά τους, άλλαξε την ειλημμένη απόφαση του Θεού, όπως το αυτό συνέβη και με το βασιλέα Εζεκία (ΗΣΑΪΑΣ:38/1 - 5).

Το γεγονός ότι ο Θεός αποφασίζει την καταστροφή του λαού Αδάμ δια του κατακλυσμού, θυμίζει ανάλογη απόφασή Του, να καταστρέψει τον παλαιό λαό Ισραήλ, κατά τον καιρό της περιπλανήσεως αυτού στην έρημο, και να δημιουργήσει ένα νέο έθνος, από τον Μωϋσή πλέον, με σκοπό να συνεχισθεί εξ αυτού πια, το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου, ήτοι η έλευση του Μεσσίου. (ΕΞΟΔΟΣ:32/9 - 10).

Τον καιρό του κατακλυσμού όμως, δεν υπήρχε κάποιος ηγέτης σαν το Μωϋσή για να μεσιτεύσει υπέρ αυτών και να τους επαναφέρει στην τάξη, με αποτέλεσμα να χαθούν ως λαός. Έτσι, εξέλεξε τον Νώε ως προπάτορα εθνών, συνεχιστή της Αδαμικής/ανθρώπινης γραμμής, ώστε στον κατάλληλο καιρό, να επιλέξει από το σπέρμα του ένα νέο έθνος, όπως και έγινε.

Από την συνεκτίμηση των μέχρι τώρα προαναφερθέντων, προκύπτει το εξής θεμελιώδες ερώτημα:

Πως βρέθηκαν οι «άλλοι άνθρωποι» με τους οποίους ο Κάϊν δημιούργησε την δική του γενεαλογία, την Καϊνική γραμμή, όταν γνωρίζουμε πως εκείνη την περίοδο υπήρχαν επί της γης μόνον τρεις άνθρωποι (αδάμ): Ο Αδάμ, η Εύα και ο Κάϊν;

Η κατά δύναμη και με φόβο Θεού, απάντηση στο κολοσσιαίο αυτό ερώτημα, θα δοθεί με την αποκρυπτογράφηση της λέξεως «θηρία» της Αγίας Γραφής που ακολουθεί…

Συνεχίζεται

---

1 Άλλα παραδείγματα ονομασίας ενός λαού από το όνομα του προπάτορά τους, έχουμε στις φυλές των 12 παιδιών του Ιακώβ, που έδωσαν ο καθένας το όνομά του στην φυλή που προήλθε απ' αυτόν. Επίσης τον αδελφό του Ιακώβ τον Ησάφ (Ησαύ) ή Εδώμ που έδωσε το όνομά του στο λαό «Ησάφ» («Ησαύ») ή «Εδώμ»/ Εδωμίτες, τον υιό του Λωτ: Μωάβ, που έδωσε το όνομά του στους απογόνους του «Μωάβ»/Μωαβίτες, κλπ., (πρβλ. Γένεσις 19/ιθ΄ 37. 49/μθ΄ 1 - 28. Αριθμοί 20/κ΄ 18. Δευτερονόμιον 2/β΄ 4,5).

2 ΓΕΝΕΣΗ:2/β΄ 5,7,8,15,18, 5/ε΄ 1, 6/ς΄ 1 - 4β, 6/ς΄ 5 - 13, 7/ζ΄ 21,23, 8/η΄ 21 κ.ά.

3 Ποιοί είναι οι «υιοί τού Θεού» που αναφέρεται ότι πήραν για γυναίκες τους τις θυγατέρες τών ανθρώπων; Ήσαν «άνθρωποι», ή κάτι άλλο; Και αν ήσαν… άνθρωποι, γιατί αντιδιαστέλλονται από τους ανθρώπους;

Οι τρεις πιθανές ερμηνείες της φράσεως «υιοί τού Θεού» (Άγγελοι γαμπροί και γίγαντες.Τι ήταν οι υιοί Ελοχίμ και οι Νεφιλείμ; Και ποιες οι θυγατέρες Αδάμ; Τών Νικολάου Μαυρομάγουλου και Γεωργίου Τσιμπιρίδη,  www.oodegr.com/oode/genesis/gigant1.htm, 10 Μαρτίου 2017).

Τις παραθέτουμε, όπως κατεγράφησαν στην προμνησθείσα πηγή (ΣΣ: Το ποια θεωρούμεν εμείς ως πιθανώτερη ερμηνεία, θα αναλύσουμε κατά την μελλοντική παρουσίαση του θέματος: «Ποίοι ήσαν οι γίγαντες της Παλαιάς Διαθήκης;»):

1. Οι «υιοί τού Θεού» [ "μπενέ (α) ελο(χ)ϊμ"] ήταν εκπεσόντες άγγελοι, που επιθύμησαν τις γυναίκες τών ανθρώπων, πήραν σάρκα, τις παντρεύτηκαν, και τεκνοποίησαν μαζί τους. Το αποτέλεσμα αυτής τής ενώσεως, ήταν ότι τα παιδιά τους βγήκαν μη φυσιολογικά (γίγαντες/Νεφιλίμ), που όμως ήταν διεστραμμένοι, και ωδήγησαν στην ηθική κατάπτωση τού τότε κόσμου, με αποτέλεσμα την κάθαρση από τον Θεό, με τον κατακλυσμό τού Νώε.

2. Οι «υιοί του Θεού» ήταν άνθρωποι, οι ευσεβείς απόγονοι του Σηθ που συνέχιζαν την αληθινή λατρεία του Θεού, και γι’ αυτό ονομάζονται έτσι. Αυτοί, εξ’ αιτίας τής επιθυμίας τους για τις όμορφες θυγατέρες της γενιάς του Κάϊν («ενώς»), παρασύρθηκαν, και βυθίστηκαν στην κακία. 

4 Κατά τους μελετητές της Π.Δ., ο λόγος της εξαιρέσεως και της χρήσεως της λέξεως «ενώς» για τον Αβραάμ και τον Λωτ, φαίνεται να βρίσκεται στην εξής σκέψη: Ο Μωϋσής στην αφήγησή του, έχει ήδη σταματήσει να χρησιμοποιεί την λέξη «αδάμ» μετά τον καιρό του Νώε, εφ' όσον δεν υπήρχε πλέον ο ομώνυμος λαός. Όμως ο Θεός συνέχισε να την χρησιμοποιεί, βλέποντας στο πρόσωπο των απογόνων του Αδάμ, τον γενάρχη Αδάμ. Έτσι, την χρησιμοποιεί στα δύο αυτά τελευταία εδάφια, τόσον ο Θεός στην Βαβέλ, όσον και ο «άγγελος» για τον Ισμαήλ.

Ο Μωϋσής λοιπόν, εφ' όσον χρησιμοποιεί τα λόγια του Θεού και του «αγγέλου», είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει τις φράσεις τους. (Για την περίπτωση του Θεού στην Βαβέλ μάλιστα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι χρησιμοποιείται με κατανοητό τρόπο, καθώς οι απόγονοι του Νώε, (οι νέοι «Αδάμ»), δεν είχαν διασκορπιστεί ακόμα, δημιουργώντας άλλους ξεχωριστούς «αδαμικούς» λαούς).

5 Ισραήλ: Όνομα δοσμένο, μετά την μυστηριώδη πάλη του με τον άγγελο, στον πατριάρχη Ιακώβ. Σημαίνει ότι «ενίσχυσε μετά Θεού και μετ’ ανθρώπων δυνατός έσται..» (ΓΕΝΕΣΗ: 32/28) ή διότι « εν τη κοιλία επτέρνισε τον αδελφόν αυτού και εν κόποις αυτού ενίσχυσε προς Θεόν» (ΩΣΗΕ: 12/4) [Πηγή: Λεξικόν της Αγίας Γραφής, Βασ. Μουστάκη, 1955, σ.87].

6 Το Παγκόσμιο δίκτυο κομπιούτερ του σχεδίου L.U.C.I.D. είναι τόσο αριστοτεχνικά σχεδιασμένο, ώστε κανείς δεν θα μπορεί να διαφύγει από την τεχνητή νοημοσύνη του που θα βλέπει και γνωρίζει τα πάντα. Σύμφωνα με το σχέδιο LUClD, υποχρεώνεται κάθε ενήλικας και παιδί ακόμα και τα νεογέννητα βρέφη να πάρουν μια Παγκόσμια Βιομετρική Κάρτα εξακρίβωσης των στοιχείων Ταυτότητας (Universal Βίοmetrics I.D. Card). Μια "Έξυπνη Κάρτα" δηλαδή, εφοδιασμένη με προηγμένης τεχνολογίας ηλεκτρονικό μικροτσίπ.

Αυτή η πανίσχυρη, επαναπρογραμματίσιμη κάρτα ταυτότητας θα μπορεί να αποθηκεύσει εκατομμύρια μπάϊτς (bytes) πληροφοριών που θα αφορούν τον φορέα της: τη φωτογραφία του, τα δακτυλικά και πελματικά αποτυπώματα, τη σάρωση της ίριδας του ματιού, το γονότυπο του DNA, τα δεδομένα του ανθρώπινου λευκοκυτταρικού αντιγόνου, την οικονομική κατάσταση και την προσωπική βιογραφία.

Οι φάκελοι του κυβερνοχώρου του LUClD θα γίνονται άμεσα διαθέσιμοι στους χιλιάδες ερευνητικούς και απρόσωπους πράκτορες των αστυνομικών υπηρεσιών και των κρατικών γραφειοκρατών ολόκληρου του κόσμου. Όλα τα βιογραφικά στοιχεία και οι προσωπικές πληροφορίες που μας αφορούν, θα μπορούν να συνδυαστούν, να διαδικτυωθούν, να διασταυρωθούν και να επεξεργασθούν από ένα ενιαίο Κεντρικό Αρχείο που θα εγκαταστήσει το Σύστημα.

Μέσα σ' αυτή την άβυσσο των πληροφοριακών τραπεζών δεδομένων θα εισρέουν ατέλειωτα ποτάμια πληροφοριών αμέτρητα τρισεκατομμύρια μπιτς (bits) δεδομένων στιγμιαία, σταθερά και μυστικά, συσσωρεύοντας και... συσσωρεύοντας ωκεανούς πληροφοριών.

Οι πληροφορίες επίσης θα εισέρχονται και από τους ψηφιακούς σαρωτές (σκάνερ) λέιζερ που υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ, στα πολυκαταστήματα και στις εταιρείες, τράπεζες, που θα καταγράφουν κάθε προϊόν ή αγαθόν που αγοράζουμε ή συναλλασσόμαστε

Πληροφορίες για τις καθημερινές σας συνήθειες και κινήσεις θα εισέρχονται στο θηριώδες αυτό σύστημα και μέσω των κατασκοπευτικών δορυφόρων, που πετούν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, παρατηρώντας μας σαν τα ερευνητικά μάτια κάποιου υπερφυσικού ιπτάμενου αετού, έτοιμου να εφορμήσει και να κατασπαράξει τα άτυχα θύματά του.

Κρυμμένες, μικροσκοπικές βιντεοκάμερες θα καταγράφουν τις δραστηριότητές μας, μέσα και έξω από τα σπίτια μας, μέρα νύχτα, παραβιάζοντας βάναυσα το απόρρητο της ιδιωτικής μας ζωής, οι οποίες έχουν την δυνατότητα να μεταδίδουν αστραπιαία -μέσω των γραμμών οπτικών ινών τους τεράστιους, οπτικά καταγεγραμμένους, φακέλους δεδομένων στα κεντρικά του Συστήματος.(Πηγή:https://epistoligr.blogspot.com/2011/11/lucid.html#ixzz4fMn7OD4q).

Κατά τους Ελευθερόφρονες ανθρώπους, το σχέδιο LUClD  σημαίνει: Lucifer’s Universal Criminal Identification System [Το (παγκόσμιο) Εωσφορικό Σύστημα  αναγνωρίσεως της Εγκληματικής (Ανθρώπινης) Ταυτότητος]. Κατά τους συστημικούς σχεδιαστές του συστήματος, το LUClD σημαίνει: Logical Universal Communication Interactive Databank (Λογική Παγκόσμια Αλληλοεπιδρώσα Τράπεζα δεδομένων).