ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΘΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ 

ΜΕΡΟΣ 2ο

3. Η σχέση των λέξεων άνθρωπος, Αδάμ και ανήρ

α. Η λέξη ανήρ:

-Προέρχεται από το πρόθεμα α και την Ιαπετική ρίζα νερ- ή ναρ-, νρ, νδρ-, ανευρισκομένη και εις το «άνθρωπος»1.

-Σημαίνει και άνθρωπος (κατ’ αντιδιαστολήν προς το θεός) <α ευφ.+ρ. νερ, σανσκριτικά ναρ.2

-Ετυμολογείται εκ του nar (ναρ) μετά προθέματος ευφωνικού α- και αναφυομένου δ [α-ν(δ)ρ]. Σανσκριτικά nar-as=ανήρ.3

β. Ανάλυση ριζών νερ-, ναρ-

niyr(νρ): Ρίζα ταυτόσημη με την nir με την έννοια της λάμψεως/ ανταύγειας.

Nir ή nar(νρ): Αρχέγονη ρίζα που σημαίνει λαμποκοπώ, γυαλίζω, φως (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς).

Ρίζα νερ--επίρρημα ένερθε(ν) και συντετμημένα νερ-θε(ν)= κάτωθεν, εκ των κάτω.

νηρός (εκ του νερ)= ο ταπεινός, ο νεαρός.4

ε-νερ-θα = Εκ των κάτω (ύπερθεν = εκ των άνω).

Έ-νερ-οι = Οι εν έρα (οι εν τη γη, υπό την γην).

Συνεπώς ανήρ = άνθρωπος = Ον λαμπερό στην όψη που προέρχεται από την γη.

Ποιού λογικού όντος η όψη είναι λαμπερή, λάμπει; Σε ποια από τις γνωστές φυλές ανήκει;

Πού αναφέρεται ότι ο άνθρωπος προήλθε από την γη;

Μόνο στην Παλαιά Διαθήκη (κεφάλαιον 2ον,  χωρία αφορώντα στην δημιουργία του Αδάμ), αναφέρεται ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπον «…χούν από της γης…» (ΓΕΝΕΣΗ: 2/7) . Για τον λόγο αυτό και η λέξη χοϊκός (εκ της γης) στην εβραϊκή γλώσσα στην Π.Δ. αναφέρεται ως Adam-a.5.

Αλλά και ο άνθραξ/-κος (προταθείσα λέξη για ετυμολογική ερμηνεία του ανθρώπου μετά την ανακάλυψη της Μυκηναϊκής συλλαβογραφίας. Βλέπε υποσημ. 6,7,8 του 1ου μέρους), το αμέταλλο στοιχείο C που βρίσκεται εντός της γης και υπάρχει σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, σε καθαρή μορφή ονομάζεται αδάμ-ας (πολύτιμος λίθος και ερυθρού χρώματος) [Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 88].

Όσοι επρότειναν και εδίδαξαν την ετυμολογία της λέξεως άνθρωπος από την λέξη ανήρ/ανδρός+ωψ/ωπος εισήλθαν και παρέμειναν στον «πρόναο» της αληθείας. Δεν εισεχώρησαν όμως στον «κυρίως  ναό», διότι:    

Δεν έλαβαν υπόψη τους όσα προαναφέραμε ή και αν τα έλαβαν υπόψη τους δεν τα συσχέτισαν με τις πηγές από την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα με την ετυμολογία και τα παράγωγα της λέξεως Αδάμ=Ανήρ=Άνθρωπος.

Δεν δικαιολόγησαν επαρκώς την μετατροπή του δ σε θ.

Δεν αντιπαρέβαλαν την λέξη με την αρχική συλλαβογραφία της λέξεως άνθρωπος.

γ. Ετυμολογία της λέξεως Αδάμ στην Παλαιά Διαθήκη (Εβραϊκή ρίζα της Π.Δ.)

Η  λέξη/το όνομα Αδάμ, σημαίνει:

Το ον στου οποίου το πρόσωπο φαίνεται το αίμα.6

Αυτός που φαίνεται ερυθρωπός.7

Επειδή ο Αδάμ ήταν πρωτόπλαστος θεωρείται και ο προϊστορικός γενάρχης της φυλής που αντιπροσώπευε. Ποιά φυλή αντιπροσωπεύει ή σε ποια φυλή ανήκει, εκείνος του οποίου το πρόσωπο είναι ερυθρωπό ή στου οποίου φαίνεται το αίμα; Μόνον στην Λευκή Φυλή.

Προσοχή! Στους ερυθροδέρμους όλο το δέρμα και όχι μόνο το πρόσωπο/η όψη τους είναι ερυθρόν και όχι ερυθρωπόν, από της γεννήσεώς τους.

4. Οι υπάρχοντες όροι στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, που ερμηνεύονται ή υποδηλώνουν την έννοιαν «άνθρωπος».8

α. Οι συνηθέστεροι και σπουδαιότεροι όροι, που υπάρχουν στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, και υπονοούν - φανερώνουν από κάποια άποψη, την φύση του ανθρώπου, και δηλώνουν την έννοιαν «άνθρωπος», είναι οι εξής: «αδάμ», «ενώς», «ις», και «γκεμπέρ», οι δύο τελευταίοι όμως, παράλληλα με τις άλλες σημασίες τους.9

Η εκ της γης προέλευση και ο προς αυτήν σύνδεσμος του πρώτου ανθρώπου και γενικά του ανθρωπίνου γένους και μάλιστα η υλική και φθαρτή του φύση, καθώς και η απορρέουσα στενή συγγένεια του ανθρώπου προς την υλική δημιουργία, σαφώς, εκφράζεται δια του «αδάμ».

Αυτό αποδίδεται από τους Ο΄ δια του όρου «θνητός» (ΠAΡOIM: 3/13, 20/24, κλπ) και δια του «γηγενής».10

β. Οι παλαιοδιαθηκολόγοι μεταφράζουν:

-Το «αδάμ» στην μεν 1η ανθρωπολογική διήγηση του 1ου κεφαλαίου της Γενέσεως δια του «άνθρωπος»,

-Στην δε 2η διήγηση του 2ου κεφαλαίου, διά του «Αδάμ» και δια του «άνθρωπος» (Βλέπε ερμηνεία των όρων adam και Adam στις υποσ. 120 και 121 του Εβραιο-Χαλδαϊκού Λεξικού Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible, James Strong, S.T.D ,LL.D, Abingdon Nashville, 1978).

Υπό το φως των δύο αυτών συμπληρωματικών ανθρωπολογικών διηγήσεων, το «αδάμ» χρησιμοποιείται εμφανώς, ως όρος που σημαίνει γενικά τον καθ' όλου άνθρωπον, ήτοι το ανθρώπινο γένος, ενώ τον επιμέρους άνθρωπο δηλώνει το «μπεν αδάμ», μεταφραζόμενο υπό των Ο΄ σχεδόν πάντοτε δια του «υιός ανθρώπου».11 Μερικές όμως φορές και δια του «άνθρωπος» (ΗΣΑΪΑΣ:56/2).

γ. Την ίδια περίπου έννοια προς το «αδάμ» έχει και το σπανιώτερα συναντώμενο «ενώς» (enowsh), το οποίο συναντάται κυρίως στα ποιητικά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, ποτέ όμως συνδεόμενο με το άρθρο (περιέργως στο Μασοριτικό κείμενο απαντά 42 φορές).

Το «ενώς» αποδιδόμενο υπό των Ο΄, ως επί το πλείστον, δια του «άνθρωπος»,  φανερώνει μερικές φορές πολύ χαρακτηριστικά τον θνητό και γενικώς τον πεπερασμένο άνθρωπο.12

Άξια ιδιαιτέρας προσοχής είναι και η χρήσις του «ενώς» αφ' ενός, και του «Τετραγραμμάτου»13 αφ' ετέρου προς υπογράμμιση της υφισταμένης διαφοράς μεταξύ του υπερβατικού Θεού της Παλαιάς Διαθήκης και του πεπερασμένου ανθρώπου.

Π.χ. («…ανάστηθι Κύριε μη κραταιούσθω άνθρωπος…» ΨΑΛΜ: 9/20 εξ.), όπως άλλωστε συμβαίνει αυτό και προκειμένου περί του «αδάμ»

« και συ υιέ ανθρώπου (μπεν αδάμ)…τάδε λέγει Κύριος (Ιαχβέ)…» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 28/2,9).

Στο ερώτημα τού Μωϋσή προς τον Θεόν για το όνομά Του (ΕΞΟΔΟΣ: 3/13), ο Θεός είπε πρώτα, σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο: "  " που σημαίνει:

«Είμαι αυτός που είμαι».  Έπειτα είπε:«Έτσι να πεις στους υιούς Ισραήλ:  Είμαι () Ο [ΩΝ] με απέστειλε σ’ εσάς» (ΕΞΟΔΟΣ: 3/14). Και τελείωσε ως εξής:

 « Έτσι να πεις στους υιούς Ισραήλ: Ο ΕΙΝΑΙ, [γράφεται: και προφέρεται: Ιαχβέ (Γιαχβέ)], ο Θεός τών πατέρων μας... με απέστειλε σ' εσάς. Αυτό είναι το όνομά μου αιώνια, και αυτό το μνημόσυνό μου σε γενεές γενεών». (3/15).

δ. Εξάλλου, προς δήλωση του φθαρτού και θνητού του ανθρώπου και γενικώτερα του πεπερασμένου της φύσεώς του, και μάλιστα της απείρου διαφοράς μεταξύ του ανθρώπου και του υπερβατικού και απολύτως πνευματικού Θεού της Παλαιάς Διαθήκης, οι Ο΄ επιλέγουν μόνο στην μετάφραση του βιβλίου του Ιώβ, τον αρχαιοπρεπή και προσφυή εν προκειμένω, όρον, «βροτός».14

Έτσι επιμαρτυρείται στενή εννοιολογική συγγένεια των όρων «αδάμ» και «ενώς». Επιπλέον, την έννοια «άνθρωπος» στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης υποδηλώνουν επίσης και οι όροι «ις» (iysh) και «γκεμπέρ» (geber). Αυτοί οι όροι, συνήθως αποδίδονται ως «άνθρωπος» υπό των Ο΄ παράλληλα, βεβαίως, προς την κυριολεκτική σημασία του κάθε όρου.15

 Αμφότεροι δε οι όροι αυτοί απαντούν πολλές φορές ως συνώνυμοι του «αδάμ».16

Έτσι το «ις» τίθεται προς διάκριση όχι μόνο από τα ζώα,17 αλλά και από τον Θεό (ΑΡΙΘΜΟΙ: 23/19, ΙΩΒ: 9/θ΄) ενώ καθόλου σπάνια είναι και η χρήση του «μπεν ις» σε μερικές περιπτώσεις, δηλώνοντας ίσως, τον ισχυρό άνθρωπο.18

Τέλος, η λ. «ις» («άνδρας»), χρησιμοποιείται από τους Ο΄ και ως «άνθρωπος» [πρβλ.ΗΣΑΪΑΣ: 56/νς΄ 2 («ανήρ»)],, αδιακρίτως για τα μέλη της Αδαμικής γραμμής/φυλής Αδάμ, ή των άλλων φυλών.

Τα ίδια περίπου έχουν την εφαρμογή τους, προκειμένου περί του σπανιωτέρου όρου «γκεμπέρ», ο οποίος μερικές φορές χρησιμοποιείται και κατά αντιδιαστολή του πεπερασμένου ανθρώπου από τον υπερβατικόν Θεόν της Παλαιάς Διαθήκης.19

Αυτές τις ερμηνείες, σε γενικές γραμμές, έχουν δώσει οι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης, στους τεχνικούς όρους που υπάρχουν στο Εβραϊκό κείμενο και δηλώνουν την έννοια «άνθρωπος».

Συνεχίζεται

---

1 Λεξ. Δορμπαράκη, σ.86.

2 Λεξ Αρχαιάς Ελληνικής γλώσσης, Χαρ. Αθ. Μπάλτας, εκδ. Δημ. Ν. Παπαδήμα, 1995.

3 Λεξ Σταματάκου, σ.115.

4 Λεξ. Liddel-Scott, λέξεις ανήρ και άνθρωπος.

5 Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,James Strong, S.T.D ,LL.D, 1978.

6 Ώπως ερμηνεία όρου Adam στην υποσ.119. του Εβραιο-Χαλδαϊκού Λεξικού Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,James Strong, S.T.D ,LL.D, 1978.

7 Ώπως υποσ. 6.

8 Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας Μελέτες στην Γένεση, 20-6-2005)---Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible, Abingdon Nashville, 37th edition, 1978---Αναζητώντας την Αλήθεια, Σπυρίδων Κ. Αρώνης, τ. 2ος Η Ταυτότητα των Ελλήνων, Θεσσαλονίκη 2007, σ.17-23.
9 Eκτός των λεξικών της Εβραϊκής γλώσσης των W. GESENIUS και L. KOHLER, πρβλ. εδώ και A. DILLMANN: "Λεξικό της Παλαιοδιαθηκικής Θεολογίας", σελ. 352, E. JACOB: "Θεολογία της Π.Δ.", σελ. 127 εξ., P. van IMSCHOOT: "Θεολογία της Π.Δ." τόμ. ΙΙ, σελ. 1 εξ. κλπ.

10 ΙΕΡΕΜΙΑΣ:39/λθ΄ (32/λβ΄ Μασορ.) 20, ΨΑΛΜΟΙ:48/μη΄ (49/μθ΄ Μασορ.) 3, ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ: 7/1.

11 Αριθμοί 23/κγ΄ 19, Ιώβ 16/ις΄ 21, 25/κε΄ 6, 35/λε΄ 8, Ψαλμοί 8/η΄ 5, 79/οθ΄ (80/π΄ Μασορ.): 18, 145/ρμε΄ (146/ρμς΄ Μασορ.) 3, Ησαϊας 51/να΄ 12, Ιερεμίας 29/κθ΄ 18 (49/μθ΄ Μασορ.), 30/λ΄ 11 (49/μθ΄ 33 Μασορ.), 27/κζ΄ (50/ν΄ Μασορ.) 40, 28/κη΄ (41/μα΄ Μασορ.) 43, Ιεζεκιήλ 2/β΄ 1 - 47/μζ΄ 6 (93 κις), Δανιήλ 8/η΄ 17, 10/ι΄ 16.

12 ΙΩΒ: 10/ι΄ 4, 14/ιδ΄ 19, 25/κε΄ 6, ΨΑΛΜΟΙ: 9/θ΄ 20,21, 89/πθ΄ (90 κεφ. Μασορ.) 3, ΗΣΑΪΑΣ: 13/ιγ΄ 12, 24/κδ΄ 6, 33/λγ΄ 8, 51/να΄ 12. Πρβλ. ΙΩΒ:10/ι΄ 5 (΄΄ανθρώπινος΄΄) και 13/ιγ΄ 9 (αμετάφραστο).

13 Το Τετραγράμματο είναι η λέξη με την οποία είναι γραμμένο το προσωπικό (μυστικό και απρόφερτο) όνομα του Θεού στο εβραϊκό κείμενο της Αγίας Γραφής. Η χρήση του όρου «Τετραγράμματο» καθιερώθηκε αφ’ενός επειδή το όνομα γράφεται με τέσσερα γράμματα και αφ’ετέρου επειδή είναι αβέβαιο πώς προφερόταν στα αρχαία χρόνια, δεδομένου ότι η αρχαία εβραϊκή γραφή, έχει μόνο σύμφωνα και η γλώσσα επί πολλούς αιώνες ήταν ουσιαστικά νεκρή.

Οι λόγιοι έχουν κάνει προσπάθειες να ανακατασκευάσουν την προφορά επακριβώς και να εξηγήσουν την ετυμολογία του, άλλα για τους περισσότερους φαίνεται από δύσκολο έως αδύνατο να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Το Τετραγράμματο μεταγράφεται ως «Ιαχβέ» ή Ιαβέ (αγγλ. Jahveh/Yahweh)

14 ΙΩΒ:14/ιδ΄ 1 («..βροτός γαρ γεννητός γυναικός ολιγόβιος...»), πρβλ. Ιώβ 14/ιδ΄ 10, 34/λδ΄ 15, ως επίσης και Ιώβ 4/δ΄ 17 ("μη καθαρός έσται βροτός εναντίον Κυρίου;"), πρβλ. Ιώβ 9/θ΄ 2, 15/ιε΄ 14, προς τούτοις Ιώβ 10/ι΄ 4 ("ή ώσπερ βροτός ορά καθοράς"), πρβλ. όμως Ιώβ 32/λβ΄ 8 ("αλλά πνεύμά εστιν εν βροτοίς..."). Συνολικά το «βροτός» απαντά 17 φορές.

15 Ως γνωστόν το μεν «ις» σημαίνει κατά πρώτον «άνδρας» (πρβλ. Γεν. 2/β΄ 24, όπου υπό των Ο΄ αποδίδεται δια του ΄΄άνθρωπος΄΄), το δε «γκεμπέρ», δια του «νέος», «ισχυρός ανήρ» (πρβλ. Παροιμίες 30/λ΄ 19).

16 Τον συνωνυμικό παραλληλισμό των «ις» και «αδάμ» συναντάμε στους Αριθμούς 23/κγ΄ 19, Ησαϊας 31/λα΄ 8 κλπ. Επίσης πρβλ. τον συνωνυμικό παραλληλισμό του «γκεμπέρ» προς το «αδάμ» (Ιώβ 14/ιδ΄ 10, 33/λγ΄ 17, Θρήνοι 3/γ΄ 39, πρβλ. Ιώβ 16/ις΄ 21), το «ις» (Ιερεμίας 22/κβ΄ 30, 23/κγ΄ 9) και το «ενώς» (Ιώβ 4/δ΄ 17, 10/ι΄ 5).

17 Έξοδος 11/ια΄ 7, Ψαλμ. 22/κβ΄ 7 κλπ.

18 Πρβλ. τον παραλληλισμό προς το «μπεν αδάμ» (Ψαλμός 49/μθ΄ 3), πρβλ. Θρήνοι 3/γ΄ 35.

19 Ιώβ 4/δ΄ 17, 10/ι΄ 5, 16/ις΄ 21, 22/κβ΄ 2, 33/λγ΄ 17,29, 34/λδ΄ 9, Παροιμίες 20/κ΄ 24, Θρήνοι 3/γ΄ 35.