ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ- ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΑΣ–ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

 Μέρος 5ον

3. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ, Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ.

α. Πριν αποκαλύψουμε την ταυτότητα και τον ρόλο του Αντιχρίστου όπως αυτή καταγράφεται στην Αγία Γραφή, κρίνεται απαραίτητο να αναγνωρίσουμε την ταυτότητα και τον σκοπό εμφανίσεως του Αληθινού Μεσσία.

Όπως προκύπτει από τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης και όχι μόνον, το περιεχόμενο του όρου «Μεσσίας» και ο σκοπός της ελεύσεώς του, δεν ήταν αυτός που διεκήρυτταν και εξακολουθούν να διακηρύττουν στις ημέρες μας, οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Jews). Ο αναμενόμενος Μεσσίας ήταν ένας απεσταλμένος από τον Αληθινόν Θεόν, προκειμένου να λυτρώσει την ανθρωπότητα από το άγος του προπατορικού αμαρτήματος και όχι να απελευθερώσει μόνον τους Εβραίους από τον Ρωμαϊκόν ζυγόν. Συγκεκριμένα:

1/. Σύμφωνα με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ο αναμενόμενος από τον παλαιό λαό Ισραήλ Μεσσίας, θα ήταν ένας βασιλιάς, προερχόμενος από την βιολογική γραμμή του βασιλέως Δαβίδ (Αδαμική Γραμμή), ο οποίος θα λύτρωνε τους ανθρώπους από το προπατορικό αμάρτημα. Την αντίληψη αυτή οι Εβραίοι ΔΕΝ κατενόησαν και για τον λόγο αυτό και τους προφήτες τους εφόνευσαν και τις προφητείες τους διέστρεψαν, ως προς την ταυτότητα και αποστολή του Μεσσία, με αποτέλεσμα να τον αναμένουν αποκλειστικώς ως ένα απελευθερωτήν από τα δεσμά της δουλείας τους στους Ρωμαίους.

Υπεύθυνη γι’ αυτήν την διαστροφική ερμηνεία των προφητειών, ήταν η πολιτικοθρησκευτική ηγεσία του Παλαιού λαού Ισραήλ, η οποία τουλάχιστον από τον 7ον-6ον π.Χ. αιώνα (περίοδος προφήτου Δανιήλ), είχε αρχίσει να αλώνεται, εξ αιτίας της αφανούς διεισδύσεως σ’αυτήν, «διπόδων όφεων», απογόνων της Καϊνικής Γραμμής.

2/. Ο Ιησούς Χριστός αποτελούσε την εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης ως ο Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού και Αρχιερέας μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού.. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν και οι δύο όροι, Χριστός και Μεσσίας (IΩΑΝΝ:1/42 και 4/25). Αμφότεροι οι όροι συμπίπτουν και αναφέρονται στο πρόσωπο του θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

β. Το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου

1/. Πως έσωσε ο Θεός τον κόσμο ;

Με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου Του, του Ιησού Χριστού. Η σωτηρία επετεύχθη ήδη κατά την στιγμή της μορφώσεως του θεανδρικού προσώπου του Χριστού. 'Η ανθρώπινη φύση με την ένωσή της με την θεία φύση, αγιάζεται και θεοποιείται. Αποβάλλει την φθορά, ανακαινίζεται και αναδημιουργείται, ανατρέχουσα στην προπτωτική της κατάσταση, στην καθαρότητα και την εικόνα, που αμαυρώθηκε από την αμαρτία. Με την σάρκωσή Του, ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος κατά χάρη, Θεός.

Η Ορθοδοξία ως Πίστη εδραία, αμετακίνητη και τεθεμελιωμένη, στον Ένα και Αληθινό Θεό, αποθέτει μεγάλο βάρος στο γεγονός της εισόδου του Χριστού στον κόσμο, στην γέννηση του Σαρκωμένου Λόγου.  Ο Ιησούς, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό Του σε απόλυτο βαθμό τα τρία  αξιώματα, του Αρχιερέα, του Προφήτη και του Βασιλιά, ήταν ο κατ' εξοχήν Χριστός.1

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ήλθε για να εξιλεώσει τον άνθρωπο για τις αμαρτίες του, και να τον ειρηνεύσει με τον Θεό διά της Σταυρικής Του θυσίας. Να τον φωτίσει και τον οδηγήσει σε όλη την αλήθεια με την διδασκαλία Του, και να τον ελευθερώσει από τα δεσμά της τυραννικής δουλείας της αμαρτίας με την θεία χάρη και εξουσία Του. Αυτό υπήρξε το απολυτρωτικό έργο Του.

Για την εκπλήρωση του απολυτρωτικού του, ο Χριστός κατείχε τρία αξιώματα, το προφητικόν, το αρχιερατικόν και το βασιλικόν. Στην ουσία αυτά είναι αδιαίρετα και αρρήκτως ενωμένα στο Ένα και το αυτό πρόσωπο του  Λυτρωτού της Ανθρωπότητος.

Σημειώνεται ότι, οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρονται στο πρόσωπο του Μεσσία, παρουσιάζουν Αυτόν ως προφήτη, ως ιερέα και ως βασιλιά. Δηλαδή με τα τρία αξιώματά Του. Έτσι και ο απόστολος Παύλος, όταν μας λέει, ότι ο Κύριος Ιησούς «εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε καί αγιασμός καί απολύτρωσις» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ:1/30), παρουσιάζει και τις επί μέρους πλευρές του. Το προφητικόν με το «σοφία», το αρχιερατικόν με το «δικαιοσύνη τε και αγιασμός» και το βασιλικόν με το «απολύτρωσις».

2/. Το Προφητικό έργο και αξίωμα του Χριστού

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως προφήτης, δηλαδή ως διδάσκαλος των θείων αληθειών, παρουσιάσθηκε στους ανθρώπους, μόλις άρχισε το επί γης έργο του. Όπως οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης κήρυτταν τον λόγο του Θεού, για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στον αληθινό Θεό, δια της εφαρμογής του Θελήματός Του, έτσι και ο Κύριος. Αλλ’ όχι όπως ένας από τους προφήτες της Παλαιάς, αλλ’ ως Προφήτης, ο Μέγας, ο μέγιστος και υπερτέλειος των προφητών, ο Μοναδικός, ο Αρχιπροφήτης, προφήτης και διδάσκαλος, ο ύψιστος διδάσκαλος της ανθρωπότητας, που όμοιος όπως εκείνος δεν είχε παρουσιασθεί πριν, ούτε και στο μέλλον θα παρουσιασθεί.

Στοn Χριστόν απέβλεπαν οι λόγοι του προφήτη Ησαΐα: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με· ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με… κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν καί τυφλοίς ανάβλεψιν.» (ΗΣΑΪΑΣ:61/ 1). Και ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του, ότι είναι «η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή», ότι είναι «τό φώς του κόσμου» και ότι όποιος τον ακολουθεί «ου μή περιπατήση εν τή σκοτία, αλλ’ έξει τό φώς της ζωής» (ΙΩΑΝΝ: 8/12).

Διδάσκαλος και προφήτης με θείο και ουράνιο κύρος καλούσε τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν, για να βρουν κοντά του την ανάπαυση των ψυχών τους. Και όταν δίδασκε ο Κύριος, παρουσίαζε τον εαυτό Του πρότυπο ηθικής τελειότητας με την εφαρμογή στην ζωή Του, όλων όσα δίδασκε.

3/. Το αρχιερατικό αξίωμα του Κυρίου

Ο ίδιος ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να σώσει τον εαυτό του, αφού ήταν αμαρτωλός. Πολύ περισσότερο ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να σώσει και άλλους, να σώσει όλο το ανθρώπινο γένος. Για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, χρειαζόταν ένα θύμα αναμάρτητο και άγιο, πρόσωπο άπειρης-ανεκτίμητης αξίας και Θείας χάριτος, προκειμένου να αναλάβει τις αμαρτίες των ανθρώπων. Να τις αναλάβει και φορτωμένος, αίρων, όπως λέει η Γραφή, τις αμαρτίες τις δικές μας να υποστεί τον θάνατο, στον οποίον ήταν καταδικασμένος ο άνθρωπος, να θυσιάσει τον εαυτόν Του υπέρ και αντί των αμαρτωλών ανθρώπων.

Πράγματι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Πατρός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, υπήρξε το πρόσωπο και το θύμα για την απολύτρωσή μας. «Ούτω, λέει ο Κύριος, ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (ΙΩΑΝΝ:3/16).

O Υιός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς, αφού πήρε σάρκα από την Αγία Αειπάρθενον Θεοτόκον και όντας Θεός και άνθρωπος, αληθής Θεάνθρωπος, ήταν το μόνο κατάλληλο και ικανό πρόσωπο για να σηκώσει τις αμαρτίες του κόσμου και να σώσει τον άνθρωπο.

Πρoσέφερε ιλαστήρια θυσία την Άγια και αναμάρτητη ζωή Του. ῎Εχυσε το αίμα Tου επάνω στον Σταυρό για να ξεπλύνει τα αίσχη της φθοράς και τον ρύπο της προγονικής παραβάσεως. Με τον θάνατό Tου πάτησε τον θάνατο, αμβλύνας το φοβερό κέντρο του και μεταλλάσσοντάς τον σε πύλη εισάγουσα στην ουράνια ζωή.

4/. Το βασιλικό αξίωμα του Κυρίου

Το βασιλικό του αξίωμα ανεδείχθη και απεδείχθη με την νίκη Του πάνω στον Σταυρό και την συντριβή του σατανά, καθώς επίσης και με την αναγνώρισή Του ως βασιλιά, από τον ευγνώμονα ληστή, ο οποίος του απηύθυνε και την θερμή ικεσίαQ «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (ΛΟΥΚΑΣ:23/42).

Αλλ’ η βασιλική του εξουσία εξέλαμψε με την κάθοδό του στον Άδη. Εκεί συνέτριψε πύλας χαλκάς, διέλυσε το βασίλειο του Άδη και ανέστησε τους νεκρούς που εκοιμώντο εκεί από αιώνες. Έπειτα αναστήθηκε από τους νεκρούς ως παντοδύναμος Θεός και Κύριος της ζωής και του θανάτου. Και αναστήθηκε, διότι «ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι υπό της φθοράς τον Αρχηγόν της ζωής», αλλά και για να δώσει το θείο κύρος και την θεία ισχύ στην Σταυρική Του θυσία, προς σωτηρία των αμαρτωλών. Ακόμη και για να συναναστήσει με τον Εαυτόν Του, τον Αδάμ και όλο το ανθρώπινο γένος.

Ο Χριστός ενασκώντας το βασιλικό λυτρωτικό του αξίωμα, έσωσε τον άνθρωπο και με την ζωηφόρο Του Ανάσταση.

Με την Ανάστασή Tου κατήργησε τον θάνατο και δώρισε ζωή και αφθαρσία στο γένος των ανθρώπων. Τότε ο ίδιος διακήρυξε το· «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (ΜΑΤΘ: 28/18).

Η Aνάσταση του Κυρίου ανακαίνισε γή καί ουρανούς.

Επίσης ο Κύριος έσωσε τον άνθρωπο με την ένδοξη στον ουρανό 'Ανάληψή του.

Δια της Αναλήψεως πληρούται το λυτρωτικό έργο του Χριστού, με την σφραγίδα και την υπογραφή του Θεού. Από τότε ο Θεάνθρωπος καθεζόμενος ακλονήτως, στα δεξιά του Πατρός, στους κόλπους της θεότητας, στην τριαδική φωταύγεια και δόξα, κυβερνά την Εκκλησία Του, την θριαμβεύουσα στους ουρανούς και την στρατευόμενη πάνω στη γη, την οποία παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις των εχθρών και πολεμίων της, την κρατά αήττητη βασιλεία του Θεού πάνω στηn γη.

Τέλος, η λάμψις της παμβασιλικής εξουσίας Του, θα είναι απειροσυμπαντική και δικηφόρος, κατά την Δεύτερη Παρουσία Του, οπότε θα έλθει με δόξα και με συνοδεία χιλιάδων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, ως κραταιός βασιλιάς Ουρανού και γης, του ορατού Σύμπαντος και των ατελευτήτων αοράτων Συμπάντων.  

γ. Η αποστολή του Θεανθρώπου επί της γης.

1/. To όνομα «Ιησούς» που εμφανίζεται σε διάφορες γλώσσες, είναι η μεταγραφή της λέξεως «Ιησούς» στην ελληνική, προερχόμενη από την αραμαϊκή λέξη «ישוע» (Γιεσούα), η οποία με την σειρά της προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «יהושוע‎» (Γεχοσούα) που σημαίνει «Ο Ιαχβέ είναι Σωτηρία».

Λέγοντας απολύτρωση, εννοούμε την σωτηρία του ανθρώπου. 'Ο άνθρωπος είναι ον λογικό και ελεύθερο. Είναι αυτεξούσιος και αυτοπροαίρετος. Με ποια έννοια όμως είναι σκλάβος, από τι πιέζεται και ασφυκτιά, ώστε να έχει ανάγκη σωτηρίας;

α/. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι εξωτερικά ελεύθερος, όμως στο εσωτερικό βάθος της ψυχής του είναι δούλος της αμαρτωλής του φύσεως, του νόμου της σάρκας που κυριαρχεί στα μέλη του, δούλος κάτω από τον πιεστικό ζυγό του άρχοντος του κόσμου τούτου, του διαβόλου.

Από τότε που εξέπεσε στην 'Εδέμ, δυνάμεις ξένες προς την φύση του εισώρμησαν σ’ αυτή, την κατέλαβαν και την καταδυνάστευσαν. Σκότισαν το μυαλό του, επηρέασαν την βούλησή του, τον αιχμαλώτισαν και τον καθοδήγησαν στην οδό της Ανομίας/Αποστασίας. Άλλαξε αυθέντη ο άνθρωπος. Ενώ στην αρχή ήταν δοσμένος στον Δημιουργό του, αφοσιωμένος στο θείον θέλημά Του κι’ ευτυχισμένος κοντά Του, με την πτώση του, άλλαξε αυθέντη και Κύριο, υποτάχθηκε στον εχθρό του Θεού, τον διάβολο, ο οποίος, αφού τον παραπλάνησε, έγινε άρχοντας του κόσμου τούτου. Η ζωή του παραβάτη έκτοτε γέμισε δεινά και αθλιότητα.

Η αμαρτία τον πίεζε μέχρι θανάτου, έκανε την ζωή του αφόρητη κόλαση. Κινδύνευε να χαθεί το ωραιότερον των πλασμάτων του Θεού. Ο διάβολος φαινόταν ότι νίκησε τον Θεό, αφού μπόρεσε να καταστρέψει την εικόνα Του!

Καμιά άλλη κτιστή δύναμη δεν μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο. Μόνο ο αγαθός, παντοδύναμος και πάνσοφος Δημιουργός, μπορούσε να πάρει στα χέρια του το διεφθαρμένο από την αμαρτία πλάσμα Του, να το αναπλάσει, να το αναπαλαιώσει και να το κάνει και πάλι «παραδείσου πολίτην», όπως ήταν όταν πρωτοδημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Δημιουργό του.

Για να πετύχει αυτό, ο Θεός έγινε άνθρωπος, έζησε την ιστορική ζωή στην γη, αναλαμβάνοντας ο ίδιος να διεκπεραιώσει αυτή την αποστολή προς όφελος του παραβάτη ανθρώπου.

β/. Ο Θεός δεν έσωσε τον άνθρωπο ευθύς μετά την πτώση του, όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί δεν ήθελε. Η βουλή και ενέργεια του Θεού είναι υπερλογικές δυνάμεις, ενταγμένες στην Ευαγγελική (και όχι ανθρώπινη) Αγάπη, την Αγιότητα, την Πανσοφία και την δικαιοσύνη Του.

Ο Θεός έχει τα δικά του κριτήρια, τα οποία εμείς οι ατελείς άνθρωποι αδυνατούμε να κατανοήσουμε. Ο Θεός θέλησε να σώσει τον άνθρωπο στον κατάλληλο καιρό, στο πλήρωματού χρόνου. Προηγουμένως όμως ο άνθρωπος έπρεπε να ποθήσει ο ίδιος την σωτηρία του. Αν τον έσωζε ο Θεός ευθύς μετά την πτώση του, χωρίς καμιά άλλη εσωτερική διεργασία, το πράγμα δεν θα είχε νόημα για ένα πλάσμα λογικό που θέλει και βουλεύεται ελεύθερα.

 Η παιδαγωγούσα πρόνοια του Θεού άφησε τον άνθρωπο στην αθλιότητα της εκπεσούσης φύσεώς του, να πονέσει, να υποφέρει, να συνειδητοποιήσει το βάρος της αμαρτωλότητάς του, ν’ απελπισθεί από κάθε δυνατότητα να σωθεί από μόνος του και έτσι, να στραφεί εναγωνίως προς τον Θεό, ζητώντας την εξ ύψους δύναμη.

Από την άλλη ο Θεός, δεν άφησε αβοήθητο τον αμαρτωλό άνθρωπο. Με την Παλαιά Διαθήκη Του, τους προφήτες, με το φως του σπερματικού λόγου Του, που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, ιδιαιτέρως στους αποκληθέντες προχριστιανικούς σοφούς και προφήτες, η πρόνοια του Θεού προετοίμαζε το έδαφος και καλλιεργούσε τα πνεύματα, ώστε ευκολώτερα να γίνει αποδεκτό το κήρυγμα της Σωτηρίας του Θεανθρώπου, από τον άνθρωπο.

2/. Όταν ο Ιησούς έφθασε στα Ιεροσόλυμα, προείπε με ξεκάθαρο τρόπο ότι, θα θανατωθεί (ΜΑΡΚΟΣ: 8/31). Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο Πέτρος, άρχισε να διαμαρτύρεται επιτιμητικώς προς τον Κύριον. Τότε ο Ιησούς επετίμησε τον Πέτρον λέγοντάς του ότι: «δεν σκέπτεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά σύμφωνα με το θέλημα των ανθρώπων» (8/33).

Όπως φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα στο σημείο αυτό, ο Πέτρος και μαζί με αυτόν και οι υπόλοιποι μαθητές, αλλά και όλοι οι Εβραίοι της εποχής εκείνης, ανέμεναν έναν επίγειο Μεσσία, έναν Μεσσία ο οποίος θα ηγείτο της επαναστάσεως εναντίον των Ρωμαίων, και τελικά θα αποκαθιστούσε το αρχαίο βασίλειο του Ισραήλ.

Ο Ιησούς όμως ΔΕΝ κηρύττει την έλευση ενός τέτοιου επίγειου βασιλέως, αλλά την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Θεού· Δεν είναι ο Μεσσίας που θα επαναστατήσει εναντίον των Ρωμαίων και θα τους εκδιώξει από την Γη της Επαγγελίας, αλλά ο Μεσσίας που θα παραδοθεί εκουσίως στα χέρια των εχθρών του για να θανατωθεί από αυτούς.2

Αμέσως μετά το περιστατικό αυτό, ο Ιησούς απευθυνόμενος όχι μόνο στους μαθητές του, αλλά και στο πλήθος που τον ακολουθεί, εξηγεί ότι πραγματικός μαθητής του είναι αυτός που θα απαρνηθεί τον εαυτό του, θα σηκώσει τον σταυρό του και θα τον ακολουθήσει (8/34).

Πρόκειται για την εκ διαμέτρου αντίθετη τοποθέτηση από εκείνη του Πέτρου. Όλες οι πιο πάνω στιγμές, αδιαχώριστες, εκφράζουν ολοκληρωμένο το σχέδιο της θείας περί της σωτηρίας του ανθρώπου οικονομίας. Η αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους τελειούται στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού, γεγονός για το οποίον μίλησαν τόσον ο προφήτης Μωϋσής 1.500 περίπου χρόνια π.Χ. όσον και ο απόστολος Παύλος:

«…οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (ΓΕΝ: 49/10).

«4.4 ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 4.5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 4.6 Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸ πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον, Αββα ὁ πατήρ. 4.7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος ἀλλὰ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος διὰ θεοῦ. (ΓΑΛΑΤΕΣ: 4/4-5).

Για τους παραπάνω συνοπτικώς αναφερθέντες λόγους, ο Ιησούς Χριστός είναι ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ, ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟΣ ΑΠ’ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΩΣ ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ, όπως θα διαπιστώσουμε και από τις αμέτρητες και εκπληκτικές προφητείες Ιουδαίων και Εθνικών, μέρος των οποίων θα παρουσιάσουμε κατωτέρω.

4. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΜΕΣΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.3

α. Οι προφήτες της Π.Δ. επισημαίνουν και οραματίζονται μια μεσσιανική εποχή, στην οποία ο άρχοντας της Ειρήνης, ο Ιησούς Χριστός, θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια χρυσή εποχή Δικαιοσύνης και Ευαγγελικής Αγάπης. Η αξία επομένως της Παλαιάς Διαθήκης, βρίσκεται στις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΣΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, που είναι εκατοντάδες, με τις οποίες αναδεικνύεται ο Χριστός ως το μόνο ιστορικό πρόσωπο, του οποίου η έλευση προφητεύθηκε αιώνες πριν γεννηθεί, σε αντίθεση με τους φανταστικούς ψευτο-θεανθρώπους (ψευδοθεούς) του εθνικού κόσμου, που δεν υπήρξαν πραγματικά, αλλά επρόκειτο για αυτοθεοποιήσεις θνητών ανθρώπων και προσωποποιήσεις των εποχών και λειτουργιών της Κτίσεως (ΣΣ: Της ανοήτως και αντιχριστιανικώς χαρακτηριζομένης ως Φύσεως).

Και όταν πραγματοποιήθηκαν όλες κατά γράμμα, οι προφητείες, ο τρόπος γεννήσεώς Του, ο τόπος, η καταγωγή, τα θαύματά του, τα πάθη Του, η Σταύρωσή Του, η Ανάσταση και Ανάληψή Του, τότε φάνηκε και η ουσιαστική αξία της Π.Δ. ως προπαιδείας στο μυστήριον του Ιησού, καθ’όσον προ Χριστού, παρέμενε ημιτελής η ερμηνεία και εν πολλοίς ακατανόητη για τον πυρήνα του περιεχομένου της. Οι καταπληκτικές προφητείες της Βίβλου, που ειπώθηκαν αιώνες π.Χ., είναι ένα πραγματικό διαχρονικό θαύμα, αψευδής μαρτυρία περί της Θεότητος και Μεσσιακής ιδιότητος του Ιησού Χριστού, μέχρι της συντελείας των αιώνων.

β. Ανθολόγιον από τις εκπληκτικές όντως, προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης..

1/. Το πρωτοευαγγέλιο.

«14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.» (ΓΕΝ:3/14-15).4

Αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός στον διάβολο, εκείνη την τραγική για τους πρωτόπλαστους στιγμή είναι, το πρώτο χαρμόσυνο άγγελμα, το πρώτο Ευαγγέλιο (Πρωτευαγγέλιο) της Σωτηρίας του ανθρώπου. Προαναγγέλλει τον ερχομό στον κόσμο του Ιησού Χριστού, που, με την διδασκαλία, τα θαύματά Του, τα άγια Πάθη Του και την Ανάσταση Του, σύντριψε την δύναμη του διαβόλου.

Το μόνο που μπόρεσε να κάμει ο διάβολος στον Χριστό ήταν να ξεσηκώσει τον φθόνο των αρχιερέων και γραμματέων και να πετύχει τον Σταυρικό Του θάνατο. Αυτό σήμαιναν και τα λόγια του Θεού ότι ο διάβολος θα του πληγώσει την πτέρνα, δηλαδή θα δείξει όλη του την μοχθηρία, αλλά δεν θα μπορέσει να νικήσει τον αντίπαλο του.

Απεναντίας η Ανάστασή του Χριστού είναι η οριστική νίκη κατά του θανάτου (συντριβή της κεφαλής του όφεως) και απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Από την στιγμή εκείνη αρχίζει και το θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου. Από τότε ο Θεός προετοιμάζει όλους τους λαούς, τον καθένα με διαφορετικό τρόπο, κατά την κρίση Του και το άγνωστο Σχέδιό Του, για να δεχτούν την σωτηρία που θα τους πρόσφερε με τον Υιό Του, για να γίνει μια Νέα ανθρωπότητα με γενάρχη το «νέο Αδάμ», τον Ιησού Χριστό. Αυτό διδάσκει και ο Απόστολος Παύλος:

«...22 ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ ᾿Αδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται.» (Α' ΚΟΡ:15/22).

2/ Η προφητεία του Ιακώβ.

Ο πατριάρχης Ιακώβ, λίγο πριν πεθάνει, καλεί τα παιδιά του και τους αναγγέλλει την μελλοντική έλευση του Μεσσία, Σωτήρος /Ειρηνοποιού όλων των Εθνών και όχι μόνον των Εβραίων, επισημαίνοντας τον ρόλο της φυλής του Ιούδα και όχι των αγαπημένων του, Ιωσήφ και Βενιαμίν, ούτε και του Λευΐ από την οποία θα προερχόταν η Ιουδαϊκή ιεροσύνη. Το εβραϊκό κείμενο επικεντρώνεται στην φράση «Σηλώ», την οποία η Ιουδαϊκή και χριστιανική παράδοση ερμηνεύουν ως «Ειρηνοποιός» και «Μεσσίας».

«Ἰούδα, σὲ αἰνέσαισαν οἱ ἀδελφοί σου· αἱ χεῖρές σου ἐπὶ νώτου τῶν ἐχθρῶν σου· προσκυνήσουσί σοι οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου.σκύμνος λέοντος Ἰούδα· ἐκ βλαστοῦ, υἱέ μου, ἀνέβης· ἀναπεσὼν ἐκοιμήθης ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τίς ἐγερεῖ αὐτόν; οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν…» (ΓΕΝΕΣΗ: 49/8-10) 

3/. Η προφητεία του Βαλαάμ.

Ο Βαλαάμ υπήρξε προφήτης (Β΄ ΠΕΤΡΟΥ: 2/16) και λάτρευε τον Θεό (ΑΡΙΘΜΟΙ: 22/5-24/20) στην Μεσοποταμία, όπου και η πατρίδα του Αβραάμ. Προσκληθείς υπό του Βαλάκ, βασιλέα των Μωαβιτών, να καταρασθεί τους Ισραηλίτες επειδή φοβήθηκε την δύναμή τους (ΑΡΙΘΜΟΙ:22/6), αυτός αντίθετα με την εντολή του βασιληά, προέβη σε ευλογία του Ισραήλ και προφήτευσε το μέλλον του, λέγοντας:

«φησὶ Βαλαὰμ υἱὸς Βεώρ, φησὶν ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀληθινῶς ὁρῶν, ⁴ φησὶν ἀκούων λόγια ἰσχυροῦ, ὅστις ὅρασιν Θεοῦ εἶδεν ἐν ὕπνῳ, ἀποκεκαλυμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ· ⁵ ὡς καλοὶ οἱ οἶκοί σου Ἰακώβ, αἱ σκηναί σου Ἰσραήλ! ⁶ ὡσεὶ νάπαι σκιάζουσαι καὶ ὡσεὶ παράδεισοι ἐπὶ ποταμῷ καὶ ὡσεὶ σκηναί, ἃς ἔπηξε Κύριος, καὶ ὡσεὶ κέδροι παρ᾿ ὕδατα. ⁷ ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ καὶ κυριεύσει ἐθνῶν πολλῶν, καὶ ὑψωθήσεται ἢ Γὼγ βασιλεία αὐτοῦ, καὶ αὐξηθήσεται βασιλεία αὐτοῦ. ⁸ Θεὸς ὡδήγησεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου, ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ· ἔδεται ἔθνη ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ τὰ πάχη αὐτῶν ἐκμυελιεῖ καὶ ταῖς βολίσιν αὐτοῦ κατατοξεύσει ἐχθρόν· ⁹ κατακλιθεὶς ἀνεπαύσατο ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τίς ἀναστήσει αὐτόν; οἱ εὐλογοῦντές σε εὐλόγηνται, καὶ οἱ καταρώμενοί σε κεκατήρανται. ¹⁰ καὶ ἐθυμώθη Βαλὰκ ἐπὶ Βαλαὰμ καὶ συνεκρότησε ταῖς χερσὶν αὐτοῦ, καὶ εἶπε Βαλὰκ πρὸς Βαλαάμ· καταρᾶσθαι τὸν ἐχθρόν μου κέκληκά σε, καὶ ἰδοὺ εὐλογῶν εὐλόγησας τρίτον τοῦτο· ¹¹ νῦν οὖν φεῦγε εἰς τὸν τόπον σου· εἶπα, τιμήσω σε, καὶ νῦν ἐστέρησέ σε Κύριος τῆς δόξης. (ΑΡΙΘΜΟΙ:24/4-11).

¹² καὶ εἶπε Βαλαὰμ πρὸς Βαλάκ· οὐχὶ καὶ τοῖς ἀγγέλοις σου, οὓς ἀπέστειλας πρός με, ἐλάλησα λέγων· ¹³ ἐάν μοι δῷ Βαλὰκ πλήρη τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀργυρίου καὶ χρυσίου, οὐ δυνήσομαι παραβῆναι τὸ ρῆμα Κυρίου ποιῆσαι αὐτὸ καλὸν ἢ πονηρὸν παρ᾿ ἐμαυτοῦ· ὅσα ἐὰν εἴπῃ ὁ Θεός, ταῦτα ἐρῶ. ¹⁴ καὶ νῦν ἰδοὺ ἀποτρέχω εἰς τὸν τόπον μου· δεῦρο συμβουλεύσω σοι, τί ποιήσει ὁ λαὸς οὗτος τὸν λαόν σου ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν. ¹⁵ καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπε· φησὶ Βαλαὰμ υἱὸς Βεώρ, φησὶν ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀληθινῶς ὁρῶν, ¹⁶ ἀκούων λόγια Θεοῦ, ἐπιστάμενος ἐπιστήμην παρὰ ὑψίστου καὶ ὅρασιν Θεοῦ ἰδὼν ἐν ὕπνῳ, ἀποκεκαλυμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ· ¹⁷ δείξω αὐτῷ, καὶ οὐχὶ νῦν· μακαρίζω, καὶ οὐκ ἐγγίζει· ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακώβ,5 ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ Ἰσραὴλ καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωὰβ καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σήθ. (…Λόγος του Βαλαάμ, γιού του Βεώρ, Λόγος εκείνου …που βλέπει οράματα του Παντοδύναμου και που, όταν πέφτει σε έκσταση, τα μάτια του ανοίγονται. Τον βλέπω, αλλά όχι τώρα. Τον ατενίζω, μα όχι από κοντά. ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΘΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒ, ραβδί ηγεμονικό θα υψωθεί απ’ τον Ισραήλ, που θα χτυπήσει τα μηλίγγια της Μωάβ και την κορφή του κεφαλιού όλων του Σηθ των απογόνων…)» (ΑΡΙΘΜΟΙ: 24,12-17)

4/. Η προφητεία του Μωϋσέως.

«17 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλάλησαν πρὸς σέ· 18 προφήτην ἀναστήσω αὐτοῖς ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὰ ρήματα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει αὐτοῖς καθ᾿ ὅτι ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ· 19 καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐὰν μὴ ἀκούσῃ ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ. 20 πλὴν ὁ προφήτης, ὃς ἂν ἀσεβήσῃ λαλῆσαι ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ρῆμα, ὃ οὐ προσέταξα λαλῆσαι, καὶ ὃς ἂν λαλήσῃ ἐν ὀνόματι θεῶν ἑτέρων, ἀποθανεῖται ὁ προφήτης ἐκεῖνος.» (ΔΕΥΤΕΡ:18/17-19).

[Τότε ο Κύριος μού είπε (καταγράφει ο Μωϋσής): «Εγώ, θα αναδείξω μέσα από τον ίδιο τους το λαό ΕΝΑΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ, ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ. Θα βάλω τα λόγια μου στο στόμα του και θα τους λέει όλα όσα εγώ θα τον διατάζω. Αν κάποιος ασεβήσει και δεν δώσει προσοχή στα λόγια μου, δηλαδή σ’ αυτά που θα λέει ο προφήτης εξ ονόματός μου, εγώ ο ίδιος θα τον τιμωρήσω» ].               

Μόνον ο Μεσσίας μπορούσε όμως να είναι όμοιος με τον Μωυσή, ο οποίος και σύμφωνα με την Συναγωγή υπήρξε ο μέγιστος προφήτης

«10 καὶ οὐκ ἀνέστη ἔτι προφήτης ἐν ᾿Ισραὴλ ὡς Μωυσῆς, ὃν ἔγνω Κύριος αὐτὸν πρόσωπον κατὰ πρόσωπον…» (ΔΕΥΤΕΡ: 34/10).

Ο Μεσσίας δηλαδή αναμενόταν από τους Ιουδαίους και ως νέος Μωϋσής.

Ήδη στα χρόνια του Ιωάννη του Προδρόμου, οι Ιουδαίοι βεβαιώνουν ότι δεν έχει γεννηθεί ακόμη ο προφήτης της συγκεκριμένης προφητείας: Ερώτησαν τον Πρόδρομο Ιωάννη, «Μήπως είσαι ο προφήτης που περιμένουμε;», κι’ εκείνος απάντησε: «‘Όχι»

«Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου, ὅτε ἀπέστειλαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεῖς καὶ Λευΐτας ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν· σὺ τίς εἶ; καὶ ὡμολόγησε, καὶ οὐκ ἠρνήσατο· καὶ ὡμολόγησεν ὅτι οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός. καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· τί οὖν; Ἠλίας εἶ σύ; καὶ λέγει· οὐκ εἰμί. ὁ προφήτης εἶ σύ; καὶ ἀπεκρίθη, οὔ.». (ΙΩΑΝΝΗΣ:1/20-21).

5/. Ο Μεσσιανικός Ψαλμός του Δαβίδ.

«Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. (διάψαλμα). Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς. τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. Ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (ΨΑΛΜΟΙ: 2/1-7)

Ο Ψαλμός είναι βασιλικός και μεσσιανικός. Το γεγονός ενισχύει η θεολογική γραμμή του Παύλου, που αναφέρεται στον ψαλμό για να δηλώσει ότι ο Υιός δεν είναι άγγελος Θεού (ΣΣ: Όπως βλασφημούν τον Θεάνθρωπον οι Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι), αλλά Θεός ο ίδιος. Διότι λέγει:

«ΠΟΛΥΜΕΡΩΣ καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, 2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν· 3 ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, δι' ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς, 4 τοσούτῳ κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων, ὅσῳ διαφορώτερον παρ' αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα. 5 Τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν; 6 ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ. …». (ΕΒΡ:1,4-5).

Σε κανέναν από τους αγγέλους, μας λέγει ο Παύλος, δεν είπε ποτέ ο Θεός: «Εσύ είσαι ο Υιός μου, εγώ σήμερα σε γέννησα. Ούτε πάλι είπε για κανέναν: ‘Εγώ θα είμαι πατέρας του και αυτός θα είναι Υιός μου».

Οι πρώτοι χριστιανοί αναφερόμενοι στον ψαλμόν αυτόν, εννοούσαν τον Ιησούν και έλεγαν προσευχόμενοι:

«…ὁ διὰ στόματος Δαυΐδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν, ὃν ἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς Ἰσραήλ, ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι». (ΠΡΑΞΕΙΣ: 4/25-28).

6/.  Η προφητεία του Μιχαία (Τόπος γεννήσεως Του Κυρίου).

Ότι ο Μεσσίας θα προερχόταν από την Βηθλεέμ, και θα επέφερε την ειρήνη στην γη.

«Καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος…. καὶ ἔσται αὕτη εἰρήνη· ὅταν Ἀσσύριος ἐπέλθῃ ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν καὶ ὅταν ἐπιβῇ ἐπὶ τὴν χώραν ὑμῶν, καὶ ἐπεγερθήσονται ἐπ᾿ αὐτὸν ἑπτὰ ποιμένες καὶ ὀκτὼ δήγματα ἀνθρώπων· (Μιχαίας 5/1,4).

Πέρα από την επισήμανση του τόπου γεννήσεως του Μεσσία, η προφητεία αναφέρεται και σε κάτι σπουδαιότερο. Το προφητευόμενο πρόσωπο, θα ήταν όχι μόνο άνθρωπος, αλλά θα προϋπήρχε και αιώνια (άχρονος), σε αντίθεση με όλους τους άλλους ανθρώπους.  Αυτό σημαίνει η πρόταση της προφητείας: «ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος…. ».

Η έξοδος του παιδιού της Βηθλεέμ, δηλ. η ανατολή του, η εμφάνισή του, χάνεται στην αιωνιότητα. Το χωρίο αυτό αναφέρεται στην προαιώνια ύπαρξη του Μεσσία ως  Θεού-Θεανθρώπου («Υπόμνημα εις το βιβλίο του Μιχαίου», Νικ. Παπαδόπουλου, Αθήναι, 1975). 

                                                                                                               Συνεχίζεται    

                                                                                                                    

                                                                                                                    

---

1 Τα τρία αξιώματα του Κυρίου-Χριστιανική φοιτητική Δράση, https:// xfd.gr> …>Δογματική ,Sep 3, 2010.

2 Ο Ιησούς διδάσκει ότι όποιος θέλει να σώσει την ζωή του τελικά θα την χάσει. Ενώ όποιος χάσει την ζωή του για χάρη του ιδίου και της Διδασκαλίας Του, θα την σώσει (ΜΑΡΚΟΣ: 8/35). Επομένως είναι σαφές το τι σημαίνει να σηκώνει κάποιος τον Σταυρό του και να ακολουθεί τον Ιησού. Σημαίνει να Τον ακολουθήσει για να πεθάνει τελικά και ο ίδιος μαζί του.

3 .Η  ΠΑΛΑΙΑ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ ΠΡΟΣ  ΤΟΝ  ΜΕΣΣΙΑ  ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου. Η Παλαιά Διαθήκη προφητεύει και προσανατολίζει προς τον…,

https:// www.impantokratoros.gr>pd…jan 3, 2015.

.Ο Ιησούς Χριστός, η Προσδοκία των Εθνών, Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη Αγίου Όρους, 2000.

4 Οι Ο΄ (Εβδομήκοντα) με την λέξη «σπέρμα» αποδίδουν την εβραϊκή λέξη «ζερά», η οποία είναι συλλογική με γραμματική μορφή ενικού αριθμού. Ήδη η αρχαία Εκκλησία (π.χ. Ειρηναίου Λυώνος «Κατά Αιρέσεων» 3,22, PG 7,957 εξ.) είδε στην πρώτη αναφορά (‘στο σπέρμα σου’) τον διάβολο. Και στην δεύτερη (‘στο σπέρμα της’ = στον απόγονό της), την προτύπωση της γεννήσεως του Χριστού από την Παρθένο Μαρία. Την ίδια έννοια αποδίδει και ο Παύλος στο χωρίο, όταν λέει: «Οι επαγγελίες δόθηκαν στον Αβραάμ και στον απόγονό του. Η Γραφή δεν λέει: «και στους απογόνους», όπως θα έκανε αν εννοούσε πολλούς, αλλά μιλάει για έναν: «και στον απόγονό σου».

Αυτός ο απόγονος είναι ο Χριστός» (ΓΑΛ: 3/16). Και πάλι λέγει: «Ο Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανά υπό τους πόδας σας» (ΡΩΜ:16/20). Η θεολογική σημασία του στίχου έγκειται στο γεγονός ότι, όπως δια μέσου της γυναίκας (Εύας) η πανουργία του διαβόλου έφερε την αμαρτία και τον θάνατο στον κόσμο, έτσι πάλι δια μέσου της γυναίκας (Παναγίας), η χάρις του Χριστού θ’ απαλλάξει την πεπτωκυΐα ανθρωπότητα από την αμαρτία και τον θάνατο  (βλ. Στ. Καλαντζάκη, «‘Εν αρχή εποίησεν ο Θεός», εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη.)

5 Το άστρο κατά την παλαιά Ανατολή σήμαινε κάποιον Θεό ή βασιλέα θεοποιηθέντα. Θυμίζει Δαβιδική μοναρχία αλλά και την έλευση του Μεσσία από τη γενιά του Δαβίδ. Ως Μεσσιανική προφητεία την εξέλαβαν και όλοι οι Ιουδαίοι νομοδιδάσκαλοι. Άλλωστε και η προσωρινή επιτυχία του ψευτομεσσία Βαρκοχεβά προέκυψε από την ετυμολογία του ονόματός του, που σήμαινε «υιός αστέρος», και την οποίαν (προφητεία) προσήρμοσε στον εαυτόν του.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ- ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΑΣ–ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

Μέρος 4ον

2. ΟΙ «ΜΕΣΣΙΕΣ» ΠΟΥ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ( Συνέχεια 3ου μέρους)

β. Διαχρονικοί «Μεσσίες», μη Ιουδαιοταλμουδικής θρησκείας

1/. Θωμάς Μύντσερ [Thomas Müntzer (1489-1525)]

Γερμανός θεολόγος ιδρυτής της αιρέσεως των λεγομένων αναβαπτιστών. Ισχυρίζετο πως ήταν «Ο Υιός του Ανθρώπου που ξαναγύρισε». Αν και υπήρχαν διαφωνούντες, οι οπαδοί του ήταν πολυάριθμοι. Αυτοανακηρύχθηκε «μεσσίας» και διέταξε τους οπαδούς του να «μπουν στην μάχη» ενάντια στους απίστους. Είπε στο ποίμνιό του: «Να η μάχη ! Εμπρός! Εμπρός! Θα πιάσω τα βλήματα των κανονιών μέσα στα μανίκια μου».

Τα βλήματα των κανονιών σκότωσαν χιλιάδες από αυτούς που τον πίστεψαν. Τον ψευτομεσσία Θωμά, βρήκαν λίγο αργότερα κρυμμένο και φοβισμένο σ’ένα υπόγειο! Συνελήφθη στις 15 Μαΐου 1525 στην μάχη του Φρανκενχάουζεν, και αφού βασανίστηκε, στις 27 Μαΐου εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό. Στον Μύντσερ αποδίδεται η γνωστή φράση «omnia sunt communia» (όλα είναι κοινά).

2/. Ιan Μatheson

Mετά τον Θωμά Μύνστερ, ενεφανίσθη ο Ιan Μatheson ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι «Υιός του Δαβίδ» Ο Ματθάϊσον υποσχέθηκε στους αγρότες της Γερμανίας πως θα οικοδομούσε την Νέα Ιερουσαλήμ. Ο πρίγκηπας της πόλεως διέταξε να του κόψουν το κεφάλι και να το βάλλουν πάνω σ’ένα πάσσαλο.1

3/. John of Leiden (born Johan Beukelszoon; 2 February 1509 – 22 January 1536).

Την θέση του Μatheson κατέλαβε ο Ίαν Μπόκελσον ο οποίος δήλωνε ότι είναι «Άγιος και προφήτης του Θεού  και πρέπει να γίνει βασιλεύς όλης της γης….Θα καταλάβει τον θρόνο του πατέρα του Δαβίδ και θα κρατήσει το σκήπτρο μέχρι που ο Κύριος να του το πάρει για τον ίδιο..». Ίδρυσε την «Νέαν Σιών» και υποσχέθηκε ένα παράδεισο επί της γης. Αντ’αυτού, εδημιούργησε ένα παράδεισο για τον εαυτόν του και μία κόλαση για τους άλλους. Ντυνόταν με πανάκριβα ενδύματα και περιεβάλλετο από ένα χαρέμι  από τις ομορφότερες συζύγους και κόρες του Μύνστερ. Ζούσε σαν βασιλιάς, αλλά οι οπαδοί του είχαν εξαθλιωθεί.Τελικά οι αρχές επενέβησαν και τον έκαψαν ζωντανό...2

John of Leiden (born Johan Beukelszoon) was a Dutch Anabaptist leader who moved to Münster in 1533, where he became an influential prophet, turned the city into a millenarium Anabaptist theocracy, and proclaimed himself King of New Jerusalem in September 1534. The insurrection was suppressed in June 1535 after Prince-Bishop Franz von Waldeck besieged the city and captured John. John was tortured to death in the city's central marketplace on 22 January 1536, along with Bernard Knipperdolling and Bernard Krechting.

4/. Δανιήλ Φιλίπποβιτς (Danilo Filippov or Daniil Filippovich)

Στα μέσα του 1600, εμφανίστηκε στην Ρωσία ο Δανιήλ Φιλίπποβιτς χωρικός από την Κοστρόμα και φυγόστρατος, οποίος εδήλωσε «Είμαι ο ζωντανός Θεός που προείπαν οι προφήτες και ήλθα κάτω στην γη για δεύτερη φορά να σώσω  το ανθρώπινο γένος». Αργότερα έχρισε ως διαδοχό του, τον Ivan Suslov, ένα χωρικό που μετονόμασε σε «Νέο Χριστό», ακολουθούμενο από 12 αποστόλους και μια γυναίκα που ονόμασε «Μητέρα του Θεού». Η αίρεσή του που λεγόταν Κίλστι (Khlysty),3 και ιδρύθηκε από τον ίδιο το 1645, διαλύθηκε όταν πέθανε.

Σύμφωνα με προφορική παράδοση, ο Suslov πέθανε περί το 1716, έτος κατά το οποίον ο γιός του Filippov ο Prokofii Lupkin, ανακηρύχθηκε ως ο «Νέος Χριστός». Αυτό φανερώνει ότι ο πραγματικός ιδρυτής του κινήματος ήταν ο Suslov.

Το 1717 ο Lupkin και 20 άλλοι οπαδοί της σέκτας, συνελήφθησαν στην Uglich. Ενώ μερικοί από τους οπαδούς του παρέμειναν φυλακισμένοι, ο υποτιθέμενος «Νέος Χριστός», ο Lupkin, εξαγόρασε την ελευθερία του δωροδοκώντας τις αρχές με 200 ρούβλια. Παρά την επισήμως δηλωθείσα μετάνοιάν του, παρέμεινε αρχηγός της σέκτας μέχρι τον θάνατόν του, το1732.

Σημειώνομεν ότι το 1910, ο  διαβόητος Grigory Rasputin κατηγορήθηκε ότι ανήκε στην αίρεση των  Χιλιαστών (Khlysts ή Khlysty),  από την μεγάλη Δούκισσα Sofia Ivanovna Tyutcheva, η οποία είχε τρομοκρατηθεί βλέποντας ότι ο τσάρος είχε επιτρέψει την πρόσβαση του Rasputin στους κοιτώνες της Δούκισσας, ακόμη και τις νύκτες, όπου διέμεναν οι τέσσαρες (4) κοπέλλες  και κυκλοφορούσαν με τα νυχτικά τους !!!

Danilo Filippov (or Daniil Filippovich), a peasant of Kostroma and a run-away soldier, was said to have become a "living god" after the Lord of Hosts descended upon him on Gorodino Hill, Vladimir Oblast. He delivered twelve commandments to his disciples, which forbade (among other things) sexual intercourse, drinking and swearing. He later named as his successor Ivan Suslov, a peasant of Murom. Suslov, transformed by Filippov into a "new Christ", acquired a following of twelve apostles, along with a woman who was given the title of "Mother of God". The tradition relates that Suslov was crucified twice by the Russian authorities, but rose from the dead each time.

According to the oral tradition, Suslov died around 1716, at which time Filippov's son, Prokofii Lupkin, became the new Christ. This much appears to be true; it is likely that Suslov was the real founder of the movement.

In 1717, Lupkin and twenty other Khlysty were arrested in Uglich. They were held for five months, during which time they were interrogated and beaten. While some of his followers remained in custody, Lupkin managed to negotiate his own release, with the help of a 300-ruble bribe. Despite officially repenting, he continued to lead the movement until his death in 1732.

In 1910, Grigory Rasputin was accused of having been a Khlyst by Sofia Ivanovna Tyutcheva, a governess of the Grand Duchess of Russia, after being horrified that Rasputin was allowed access by the Tsar to the nursery of the Grand Duchesses, when the four girls were in their nightgowns.[C. L. Sulzberger writes that Rasputin "adopted the philosophy (if not proven membership)" of the Khlysts].

5/. Kondratiy Ivanovich Selivanov

Στην δεκαετία 1760, ένας Ρώσος χωρικός ονόματι Κοντράτι Σελιβάνωφ,  που είχε εγκαταλείψει το χωριό του και είχε διατελέσει μέλος της σέκτας Khlysty,  διεχώρησε την θέση του και ίδρυσε δική του σέκτα την Skoptsy.4 Αυτοανακηρύχθηκε θεός («Yιός θεού») και «Λυτρωτής», ζητώντας από όλους εκείνους που ήθελαν να τον ακολουθήσουν στον παράδεισο, να ευνουχιστούν, ισχυριζόμενος, ψευδώς και βλασφήμως, ότι τα γεννητικά όργανα του ανθρώπου ήταν το «αληθινό σημάδι του Κάϊν» και τόσον ο Ιησούς όσον αι οι απόστολοί Του είχαν ευνουχιστεί !!!!.

Τα μέλη της σέκτας (246 άτομα) που αυτοαπεκαλούντο «Λευκές περιστερές» προσήχθησαν σε δίκη το 1772, και ο ίδιος ο Selivanov κατεδικάσθη διότι είχε πείσει 13 άτομα να ευνουχιστούν !!!

Κατά τον Σελιβάνωφ, όταν ο αριθμός των ευνουχισμένων θα έφθανε στις 144.000 τότε, ο Χριστός θα επέστρεφε στην γη. Υπεστήριζε ότι ήταν ο πατέρας του Τσάρου Πέτρου του 3oυ, (ο οποίος δολοφονήθηκε το 1762).Τελικά η αίρεσή του (Σκόπτσυ/Skoptsy) διαλύθηκε.5

A runaway peasant, later known by the name of Kondratiy Ivanovich Selivanov, a former adherent of a Khlysty sect was the founder of the Skoptsy movement. Selivanov had started his own sect in the village of Sosnovka, styling himself "Son of God" and "Redeemer":

They believed that human genitals were the true mark of Cain, and that the true message of Jesus Christ included the practice of castration, that Jesus himself had been a castrate, and that his example had been followed by the apostles and the early Christian saints.

The community of Selivanov's followers, numbered at 246 people, were put on trial in 1772. Selivanov was convicted of having persuaded thirteen other peasants to castrate themselves. He initially escaped, but was apprehended in 1775 and exiled to Nerchinsk, Siberia.

He was found living in Irkutsk, and managed to escape and move to Moscow in 1795. In 1797, he moved to Saint Petersburg where, according to Skoptsy accounts, he was interviewed by Tsar Paul I. He claimed to be the Tsar's father, Peter III (who had been assassinated in 1762).

He was released in 1802. For the next eighteen years, until 1820, he lived in Saint Petersburg, in the house of one of his disciples. He received double homage as Christ and tsar, identifying himself as both Tsar Peter III and as Christ Returned. Selivanov claimed the title "God of Gods and King of Kings", and announced his accomplishment of the salvation of believers through castration.

6/. James Nayler (or Naylor; 1618–1660)

Το 1700 εμφανίστηκε ο Τζέϊμς Ναϊλερ, ένας ηγέτης των Κουακέρων ο οποίος ισχυρίστηκε πως είναι ο Χριστός που επέστρεψε στην γη !!! Όταν εισήλθε στο Μπρίστολ της Αγγλίας, τον υποδέχθηκαν με φωνές: « Άγιε, άγιε, άγιε, Κύριε και θεέ του Ισραήλ». Οι αρχές καταδίκασαν τον Νάϊλερ ως βλάσφημο, τρύπησαν την γλώσσα του με καυτό σίδηρο και μετά έγραψαν στο μέτωπο του με ανεξίτηλα γράμματα ένα μεγάλο Β (Βλάσφημος). Αφού αναθεώρησε τις απόψεις του για τον Μεσσιανισμό του, ο Νάϊλερ αφέθηκε ελεύθερος..(Ποιος είναι ο Μετρέγια, Troy Lawrence, ο.α.)

James Nayler (or Naylor; 1618–1660) was an English Quaker leader. He was among the members of the Valiant Sixty, a group of early Quaker preachers and missionaries. At the peak of his career, he preached against enclosure and the slave trade.

7/. Στα τέλη του 1770 στην Αμερική μερικές γυναίκες άρχισαν να ισχυριζονται ότι είναι …Μεσσίες!!!

.Ann Lee (29 February 1736 – 8 September 1784)

Ανακήρυξε τον εαυτόν της «Θηλυκή αρχή του Χριστού» (με τον Ιησού «Αρσενική Αρχή»). Υποσχέθηκε στις μαθήτριές της πως εάν χόρευαν ένα ιερό χορό και ζούσαν με αυστηρή αγνότητα, θα γίνονταν αθάνατες όπως αυτή !!!! Τελικά η αίρεση και οι μαθήτριες ήταν τόσο «αθάνατες» όσο και η ίδια ..

Commonly known as Mother Ann Lee, was the founding leader of the United Society of Believers in Christ's Second Appearing, or the Shakers. After nearly two decades of participation in a religious movement that became the Shakers, in 1774 Ann Lee and a small group of her followers emigrated from England to New York. After several years, they gathered at Niskayuna, renting land from the Manor of Rensselaerswyck, Albany County, , New York (the area now called Colonie.

They worshiped by ecstatic dancing or "shaking", which resulted in them being dubbed the Shakers. Ann Lee preached to the public and led the Shaker church at a time when few women were religious leaders. The Shakers were sometimes met by violent mobs, such as in Shirley, Massachusetts, and Ann Lee suffered violence at their hands more than once. Because of these hardships Mother Ann became quite frail; she died on 8 September 1784, at the age of 48.

.Jemima Wilkinson (November 29, 1752 – July 1, 1819)

Γεννήθηκε από γονείς Κουακέρους. Μετά από μία σοβαρή ασθένειά της (1776), το 1780 εμφανίστηκε ως μεσσίας αυτοαποκαλούμενη «Οικουμενικός Φίλος» (The Public Universal Friend) και το 1786 ίδρυσε ένα κοινόβιο όπου ανέμενε όπως ισχυρίζετο, την επιστροφή του Κυρίου. Έδωσε οδηγίες στις οπαδούς της πως εάν πέθαινε προ της εμφανίσεως του Κυρίου, το σώμα της δεν έπρεπε να καεί, γιατί ο Ιησούς θα ερχόταν να την αναστήσει, όπως έκανε και με την κοιμηθείσα νεαρά γυναίκα που αναφέρεται στα ευαγγέλια. Όταν πέθανε οι οπαδοί της κουράστηκαν να περιμένουν και την έθαψαν.

After suffering a severe illness in 1776, the Friend claimed to have died and been reanimated as a genderless evangelist named the Public Universal Friend, and afterward shunned both birth name and gendered pronouns. In androgynous clothes, the Friend preached throughout the northeastern United States, attracting many followers who became the Society of Universal Friends.

The Public Universal Friend's theology was broadly similar to that of most Quakers. The Friend stressed free will, opposed slavery, and supported sexual abstinence. The most committed members of the Society of Universal Friends were a group of unmarried women who took leading roles in their households and community. In the The Society of Universal Friends ceased to exist by the 1860s.

Many writers have portrayed the Friend as a woman, and either a manipulative fraudster, or a pioneer for women's rights; others have viewed the preacher as transgender or non-biary and a figure in trans history.

8/. Father Divine (c. 1876 – September 10, 1965), γνωστός και ως «αιδεσιμώτατος»/ Reverend M. J. Divine

Τον περασμένο αιώνα εμφανίστηκε στις ΗΠΑ, ο λεγόμενος «Θεϊκός πατήρ» (Father Divine), ένας αφροαμερικανός θρησκευτικός ηγέτης που αυτοαπεκαλείτο αιδεσιμώτατος θείος ζηλωτής (Reverend Major Jealous Divine), ευρύτερα γνωστός ως «Ο Αγγελιαφόρος», και ιδρυτής του λεγομένου Κινήματος Αποστολής της Διεθνούς Ειρήνης, διατυπώσας δικές του δογματικές θέσεις.

Εξ αιτίας αυτών των θέσεων, πολλοί τον θεωρούσαν ως ένα αποκρυφιστή ηγέτη. Aρχικώς ακολουθούσε την αίρεση των Βαπτιστών μέχρι το 1907, οπότε έτυχε να συναντήσει έναν άλλο περιπλανώμενο ιεροκήρυκα, ονόματι Samuel Morris ο οποίος σε μία ομιλία του ύψωσε τα χέρια του και αναφώνησε: «Είμαι ο Αιώνιος Πατέρας». Την δεκαετία του 1920 ο  Father Divine έγινε ο πρώτος οπαδός του Morris, με το ψευδώνυμο «ο Αγγελιαφόρος» ("The Messenger"). Το ψευδώνυμο "The Messenger", κατά τον Morris, αντιστοιχούσε στην μορφή του Χριστού, ενώ για τον εαυτόν του διετείνετο ότι ήταν ο Θεός Πατήρ, αυτοαποκαλούμενος «Πατήρ Ιεχωβά» ("Father Jehovia.").

Στην συνέχεια οι δύο άνδρες συνεδέθησαν με τον John A. Hickerson και απετέλεσαν μία Τριάδα. Το 1912 η τριανδρία κατέρρευσε, καθώς ο John A. Hickerson αρνήθηκε την μονοπώληση της «θεότητος» από τον Father Jehovia, υποστηρίζοντας ότι ο Θεός υπήρχε σε όλους τους ανθρώπους. Τον Hickerson ακολούθησε αργότερα και ο Father Divine, ο οποίος έφθασε σε σημείον να υποστηρίζει πως δεν είναι δυνατόν ο οιοσδήποτε να είναι Θεός και διεκήρυξε δημοσίως πως «μόνον ο ίδιος ήταν θεός και η αληθινή έκφραση του Πνεύματος του Θεου»!!!!

Father Divine was an Αfrican-american spiritual leader from about 1907, until his death. His full self-given name was Reverend Major Jealous Divine, and he was also known as "the Messenger" early in his life. He founded the International Peace Mission movement, formulated its doctrine, and oversaw its growth from a small and predominantly black congregation into a multiracial and international church. Due to his ideology, many consider him to be a cult leader.

Father Divine attended a local Baptist Church, often preaching, until 1907, when a traveling preacher called Samuel Morris spoke and was expelled from the congregation. Morris, originally from Allegheny County Pennsylvania, had a soft-spoken and uncontroversial sermon until the end, when he raised his arms and shouted, "I am the Eternal Father!" This routine had him thrown out of many churches in Baltimore, and was apparently unsuccessful until Morris happened upon the receptive Father Divine.

In his late 20s, Father Divine became Morris's first follower and adopted a pseudonym, "The Messenger". The Messenger was a Christ figure to Morris's God the Father. Father Divine preached with Morris in Baltimore out of the home of former evangelist Harriette Snowden, who came to accept their divinity. Morris began calling himself "Father Jehovia."

Divine and Father Jehovia were later joined by John A. Hickerson, who called himself Reverend Bishop Saint John the Vine. John the Vine shared the Messenger's excellent speaking ability and his interest in New Thought.

In 1912, the three-man ministry collapsed, as John the Vine denied Father Jehovia's monopoly on godhood, citing!, to mean God was in everyone:

"Whoever shall confess that Jesus is the Son of God, God dwells in him and he in God." (John, 4/15).

Father Divine had finally parted ways with his former associates. Denying that Father Jehovia was God, and saying that not everyone could be God, he declared that he himself was God, and the only true expression of God's spirit.

Father Divine claimed to be God. He made numerous contributions toward his followers' economic independence and racial equality. He was a contemporary of other religious leaders such as, Daddy Grace, Charles Harrison Mason, Noble Drew Ali, James F. Jones (also known as Prophet Jones), Wallace Fard Muhammad, Elijah Muhammad ahd Jim Jones.

9/. «Aιδεσιμώτατος» Sun Myung Moon (6 January 1920 – 3 September 2012)

Ο Σαν Μιούνγκ Μουν γνωστός επίσης ως ένας Κορεάτης μεγαλοεπιχειρηματίας και υποστηρικτής πολιτικών υποθέσεων, ισχυρίζετο πως είναι «Mεσσίας» και ο «Κύριος της Δευτέρας Παρουσίας» που ήλθε να ολοκληρώσει το έργο, το οποίον ο Ιησούς «απέτυχε» να κάνει. Το 1954 δημιούργησε ένα κίνημα (Εταιρεία του Αγίου Πνεύματος για την επανένωση του Χριστιανικού κόσμου), αλλά λόγω  των παρανομιών του βρισκόταν συνεχώς στις φυλακές, καταδικασμένος για φοροδιαφυγή. Γνωστός επίσης για τις «ευλογίες» του σε νεόνυμφα ζευγάρια, κατά την διάρκεια μαζικών γαμήλων τελετών.

Moon was born in what is now Νorth Korea. When he was a child, his family converted to Christianity.^[ In 1947, he was convicted by the North Korean government of spying for South Korea and given a five-year sentence to the Hŭngnam labor camp. In 1954, he founded the Holy Spirit Association for the Unification of World Christianity in Seoul. based on conservative, family-oriented teachings from new interpretations of the Bible.

Ηe was a Korean religious leader, also known for his business ventures and support for political causes. A messiah claimant, he was the founder of the Unification movement, and of its widely noted “Blessing” ormass wedding ceremony ceremony, and the author of its unique theology the Divine Principle. Businesses he promoted included News World Communications, an international news media corporation known for its American subsidiary The Washington Times, and Tongil Group, a South Korean business group (chaebol),as well as other related organizations.

In 1971, he moved to the United States and became well known after giving a series of public speeches on his beliefs. In the 1982 case United Ststes v.Sun Myung Moon he was found guilty of willfully filing false federal income tax returns and sentenced to 18 months in federal prison.

10/. Rajneesh (born Chandra Mohan Jain, 11 December 1931 – 19 January 1990)

O ινδικής καταγωγής Rajneesh παρουσιάστηκε ως μεσσίας και υποστηρικτής των ιδεών της «Νέας Εποχής», εστιάζοντας κυρίως την διδασκαλία του σε πολιτικά θέματα, ισχυριζόμενος ότι η Ινδία δεν ήταν έτοιμη για σοσιαλισμό και ότι ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός και ο αναρχισμός, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μόνον εάν ο καπιταλισμός έφθανε σε κατάσταση πλήρους ωριμότητος. Το 1981 μετέφερε τις δραστηριότητές του στις ΗΠΑ, και εγκαταστάθηκε σε ένα συγκρότημα γνωστό ως Rajneeshpuram στην κομητεία Wasco County, του Oregon, όπου ξάφνιασε τους αμερικανούς με τις 18 Ρολλς Ρόϋς του και τις προτροπές του για ελεύθερο έρωτα!!!

Οι εκεί χριστιανοί ερευνητές των παραθρησκευτικών κινημάτων, άρχισαν να προειδοποιούν για τους σοβαρούς κινδύνους που εμπεριείχαν οι διδασκαλίες του. Οι ελέγχοντες τα ΜΜΕ περιφρόνησν εκείνες τις προειδοποιήσεις και τις χαρακτήρισαν υπερβολές [ΣΣ: Καθ’ ημάς σκοπίμως, αφού ο Ραζνίς (Rajneesh), ήταν ένας απατεώνας εντολοδόχος του Συστήματος και πιθανώς να είχαν δωροδοκηθεί από τον Ραζνίς], μέχρις ότου μαθητές τού Ραζνίς, απεκάλυψαν πως η οργάνωσή του είχε σχεδιάσει τον μαζικό δηλητηριασμό χιλιάδων ανθρώπων. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και μια μαθήτριά του, η Μα Ανάντ Σίλα (Ma Anand Sheela), πρώην γραμματέας του ινδού γκουρού, η οποία καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκιση, αφού απεδείχθη ένοχη για οκτώ ομοσπονδιακές και πολιτειακές κατηγορίες.

Τελικώς απελάθη από τις ΗΠΑ και επέστρεψε στις Ινδίες όπου και απέθανε.

Rajneesh also known as Acharya Rajneesh, Bhagwan Shri Rajneesh, Bhagwan Rajneesh, Osho Rajneesh and later as Osho, was an Indian guru, mystic, and founder of the Rajneeshmovement.

During his lifetime, he was viewed as a controversial new religious movement leader and mystic. In the 1960s, he travelled throughout India as a public speaker and was a vocal critic of sosialism, arguing that India was not ready for socialism, and that socialism, communism, and anarchism could evolve only when capitalism had reached its maturity. Rajneesh also criticised Mahatma Gandhi and the orthodoxy of mainstream religions. Rajneesh emphasised the importance of meditation, mindfulness, love, celebration, courage, creativity, and humour—qualities that he viewed as being suppressed by adherence to static belief systems, religious tradition, and socialisation. In advocating a more open attitude to human sexuality he caused controversy in India during the late 1960s and became known as "the sex guru".

In 1981, the Rajneesh movement's efforts refocused on activities in the United States and Rajneesh relocated to a facility known as Rajneeshpuram in Wasco County, Oregon. Almost immediately the movement ran into conflict with county residents and the state government, and a succession of legal battles concerning the ashram's construction and continued development curtailed its success. In 1985, in the wake of a series of serious crimes by his followers, including a mass food poisoning attack with salmonella bacteria and an aborted assassination plot to murder U.S. Attorney Charles H. Turner, Rajneesh alleged that his personal secretary Ma Anand Sheela and her close supporters had been responsible.

He was later deported from the United States in accordance with an Alford plea bargain. Rajneesh's teachings have had an impact on Western New Age thought, and their popularity has reportedly increased since his death. After his deportation, 21 countries denied him entry. He ultimately returned to India and revived the Pune ashram, where he died on 19 January 1990.6

Rajneesh's teachings have had an impact on Western New Age thought, and their popularity has reportedly increased since his death.

*

Μέχρι τώρα, καταγράψαμε συνοπτικώς, με τεκμηριωμένα στοιχεία, το πλήθος των ψευδόχριστων και ψευδομεσσιών, που ενεφανίσθησαν στο πέρασμα των μεταχριστιανικών αιώνων, οι οποίοι ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν, ουδέ κατά διάνοια μπορούν να συγκριθούν, με τον προφητευμένο και εμφανισθέντα επί της γης ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΕΣΣΙΑ, Τον IHΣOYΝ XΡΙΣΤΟΝ, που αποτελούσε την προχριστιανική προσδοκία όλων των Εθνών.

ΑΠΑΝΤΕΣ οι Ψευδομεσσίες ήσαν απατεώνες, διεστραμμένοι, ψυχοπαθείς, βιολογικοί ή πνευματικοί απόγονοι της Καϊνικής Γραμμής (Ιουδαιοταλμουδιστές) ή εγκάθετοι-εντολοδόχοι του Συστήματος, από διάφορες ανθρώπινες θρησκείες και σέκτες, οι οποίοι επεχείρησαν να αντιποιηθούν τον Ιησούν ή να αυτοπαρουσιαστούν ως Μεσσίες, εθελοθρησκεύοντες και ετεροδιδάσκοντες.

Κύριοι στόχοι τους από της εμφανίσεως του Ιησού επί της γης, μέχρι τις ημέρες μας, ήσαν: Η παραπλάνηση-αποπλάνηση ανθρώπων-λαών-κυβερνήσεων, η διαστροφή της ιστορικής Αληθείας για την Φύση και Αποστολήν του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, και ο ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ των ανθρώπων από την Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία που κατείχε τις κλείδες της Αληθείας.

Για τους παραπάνω λόγους, κάθε απόπειρα συγκρίσεως τών διαχρονικών ψευδομεσσιών με τον Αληθινό Μεσσία, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστόν, αποτελεί ΒΔΕΛΥΓΜΑ, ΒΕΒΗΛΩΣΗ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ!

Παράλληλα, εάν οι διαχρονικοί ψευδόχριστοι/ψευτομεσσίες συγκριθούν με τον προσδοκώμενο από τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους και όχι μόνον, Σύγχρονο Ψευδομεσσία, τον Αντίχριστο, όπως θα τον ζήσουμε ή θα τον ζήσουν οι επόμενοι ημών, θα φανούν σαν …άκακα αρνάκια…Και τούτο διότι:

Ο αναμενόμενος Αντίχριστος, δεν θα είναι ένας ανίσχυρος ανθρωπάκος, μωρός, τσαρλατάνος, τυχοδιώκτης, ψυχοπαθής, με βεβλαμμένον εγκέφαλον. Θα είναι ένας αλαζονικός ηγέτης με …ανώτερες γνώσεις, εντολοδόχος του Σατανά, ο οποίος θα προβεί αρχικώς κατά πάσα πιθανότητα, σε μεγάλες ευεργεσίες σε χειμαζομένους λαούς ή πτωχά κράτη, και θα κάνει…θαύματα, με την επενέργεια του Εντολοδότη του.

Επίσης, πιθανώς θα μας παρουσιάσει.. υπερεξελιγμένες τεχνολογίες (πέραν των γνωστών της τεχνολογίας 5G, του Chemtrαiling, των τηλερεθισμών εγκεφάλου και υποσυνειδήτου, κλπ), ισχυριζόμενος ότι αυτές προέρχονται από ανώτερα των ανθρώπων όντα που ζουν σε άλλους πλανήτες (πιθανώτατα εξωγήϊνες…οντότητες), ώστε να εντυπωσιάσει τον κόσμον που θα τον παρακολουθεί από τα ΜΜΕ, πριν μας αποκαλύψει το Φρικιαστικόν/ Σατανικόν προσωπόν του, με απώτερον στόχον να παρασύρει όσο το δυνατόν, περισσοτέρους ανθρώπους και  να παραπλανήσει ει δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς, ενσυνείδητους (όντως Ορθόδοξους) Χριστιανούς.

 

Συνεχίζεται

---

1 Ποιος είναι ο Μετρέγια, Troy Lawrence, εκδ. Στερέωμα, σ. 23.

2 o.π.σ. 23-24.

3 Khlysts or Khlysty (Russian: Хлысты, lit. "whips") was an underground Spirityal Christian sect, which split from the Russian Orthodox Church and existed from the 1600s until the late 20th century. The appellation "Khlysty" is a derogatory term applied by critics of the sect. The origin of the term is disputed. It is probably a corruption of the group's aforementioned self-designation of Khristy, but may also allude to the sect's practice of ritual self-flaggelation (Tελετουργικόν αυτομαστίγωμα), the Russian word khlyst means a "whip" or "thin rod".It is also possible that the word is related to the Greek word Χιλιαστής/Khiliaste (meaning "chiliast" or "millennialist"), or with "klyster", meaning "one that purges" (αυτός που καθαγιάζεται).

The Khlysty renounced priesthood, holy books and veneration of the saints (excluding the Theotokos). They believed in a possibility of direct communication with the Holy Spirit and of its embodiment in living people. Each of their leaders was a "living god", and each congregation (or "ark") had its own "Christ" and "Mother of God", appointed by the overall leader of the sect. Furthermore, they believed that the Holy Spirit could descend upon any one of them during the state of ecstasy which they attained during the ritual of radenie ("rejoicing").

4 The Skoptsy movement emerged in the 1760s from the flagellant sect of the Khlysty. Skoptsy is a plural of skopets, at the time the Russian term for "castrate" (in contemporary Russian, the term has become restricted to referring to the sect, in its generic meaning replaced by the loanwords yévnukh е́внух, i.e. eunuch, and kastrat кастрат). The Skoptsy referred to themselves as the "White Doves" белые голуби. Their aim was to perfect the individual by eradicating original sin, which they believed had come into the world by the first coitus between Adam and Eve.

5 Ποιος είναι ο Μετρέγια, Troy Lawrence, εκδ. Στερέωμα, σ. 24.

6 The official cause of death was heart failure, but a statement released by his commune said that he died because "living in the body had become a hell" after an alleged poisoning in US jails. His ashes were placed in his newly built bedroom in Lao Tzu House at the ashram in Pune. The epitaph reads, "Never Born – Never Died Only visited this planet Earth between December 11, 1931 and January 19, 1990". Rajneesh's death still remains a mystery and an article in 'the quint' in January 2019 asks some leading questions such as "was Osho murdered for money? Is his will fake? Are foreigners looting India’s treasures?".