H MONH KAI AΛΗΘΙΝΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Η ΡΩΜΑΙΪΚΗ/ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΑΣ! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ!

MAKE HELLAS,  HELLENIC EMPIRE AGAIN!!!

ΕΓΓΥΣ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΜΑΣ.

ΤΗΕ «LIBERATΙΟΝ DAY» ΟF CONSTANTINOPLE, OUR EMPIRE’S CAPITAL AND WORLDWIDE TOWNS’ QUEEN, IS IN SIGHT.

ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ (ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ).

THE DIACHRONIC CRIMES OF THE JEWISH-TALMUDIC SYSTEM AGAINST THE ANTHROPOTIS (HUMANITY) [COMMITTED AFTER THE CRUCIFIXION OF JESUS CHRIST TILL NOWADAYS].

«Ο άνθρωπος του αύριον, του οποίου το εύπλαστο μυαλό σχεδιάστηκε αλχημικά να σκέπτεται με το νέο τρόπο σκέπτεσθαι, από τους αλχημιστές των Ιλλουμινάτι, δεν θα μπορεί να αναγνωρίσει την κρίσιμη διαφορά, ανάμεσα στην ελευθερία της βουλήσεως και στην πραγματική ελευθερία…Αυτή η αποτυχία διακρίσεως θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην μεγαλύτερη ηθική κατάρρευση όλων των εποχών: Την ανικανότητα να ξεχωρίσουν την ζωή από τον θάνατον». (Ο Κύκλος της Συνωμοσίας, Texe Marrs, εκδ. Στερέωμα, σ.171)

Μέρος 9ον

20. Πόλεμοι-Επαναστάσεις (Συνέχεια 8ου Μέρους)

α. Θρησκευτικοί πόλεμοι (Συνέχεια 8ου Μέρους)

4/. Ο ρόλος των Ιουδαίων κατά τις πολιτικο-θρησκευτικές αναταραχές στην Αγγλία

α/. Οι Ιουδαίοι όπως έπρατταν σε όλες τις χώρες όπου μετανάστευαν ομαδικώς έτσι και στην Αγγλία, προσπαθούσαν να διεισδύσουν στα άδυτα του βασιλικού οίκου και στα ενδότερα της Αγγλικής κοινωνίας δια των γνωστών μεθόδων τους, ήτοι ραδιουργώντας, ασκούντες το επάγγελμα του αστρολόγου, αργυραμοιβού, χρηματοδότου, ιατρού, μάγου, κλπ, δωροδοκώντας κρατικά όργανα, ενσπείροντες διχόνοια, υποκινώντας στάσεις, πολιτικές ή θρησκευτικές επαναστάσες, κλπ.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διωχθούν ομαδικώς τουλάχιστον δύο φορές από την χώρα (1182, 1290), ενώ όσοι παρέμειναν ασπάστηκαν υποκριτικώς τον Χριστιανισμόν και παρέμειναν στην Αγγλία δραστηριοποιούμενοι πλέον «από τις σκιές» εκμεταλλευόμενοι τις εμφύλιες διαμάχες, χρηματοδοτώντας κάποια από τις αντιμαχόμενες μερίδες.

Το γεγονός ότι οι Άγγλοι υποχρεώθηκαν να διατάξουν την βιαία έξοδο των Ιουδαίων από την χώρα τους, δύο φορές επί ποινή αποκεφαλισμού, καταδεικνύει τον προδοτικόν ρόλον και τον βαθμόν εμπλοκής των Ιουδαίων στα τεκταινόμενα, προ και κατά την διάρκειαν των γεγονότων που διεδραματίζοντο, στις διάφορες περιόδους του ταραχώδους βίου των Άγγλων.

In 1290, under Edward I, the Jews in England were deported en masse to France --which they were forced to flee less than twenty years later. Not until Cromwell's Commonwealth (1656) were Jews allowed to establish communities in England.

There was a sensational case just before Shakespeare wrote «The Merchant of Venice». In 1593 Dr. Rodrigo Lopez, a converted Jew and physician to Queen Elizabeth, was condemned to death for conspiracy against her life. He died protesting his innocence, but the trial publicised all the old accusations against the Jewish people. Neither Queen Elizabeth nor Robert Cecil, Secretary of the Privy Council, believed that Lopez was guilty.

Although there was a small group of Portugese Jews in London, none of them is known to have been a money lender, thus Shakespeare's model for Shylock was more likely to have been literary: Marlowe's Barrabas, and such figures as the medieval Judas of the Mystery plays.

β/. Όταν, στα 1534, ο Ερρίκος Η΄, πατέρας της Ελισάβετ απογαλακτίστηκε από τον Παπισμό, με αφορμή την άρνηση του Πάπα να δώσει την έγκρισή του να παντρευτεί την μητέρα της, ίδρυσε την Αγγλικανική εκκλησία των Προτεσταντών. Τότε οι Ιρλανδοί βρήκαν δικαιολογία για να αλλαξοπιστήσουν, από αντίδραση, σε φανατικούς παπικούς («Καθολικούς»). Η θρησκευτική αυτή αντιπαράθεση εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα και να καθορίζει τις ταραχές στην Βόρειο Ιρλανδία.

Η άνοδος στον βρετανικό θρόνο της Ελισάβετ Α΄ (1533-1603), γνωστή και ως παρθένος Βασίλισσα, κινητοποίησε τους παπικούς τόσο μέσα στην Αγγλία και την Σκωτία, όσο και στην Ισπανία. Η Ελισάβετ μεγάλωσε ως Προτεστάντισσα και η ενθρόνισή της μετά τον θάνατο της ετεροθαλούς αδερφής της, Μαρία Τυδώρ, προκάλεσε το θρησκευτικό αίσθημα των παπικών και το μίσος της Ρώμης.

Η Μαρία υπήρξε πιστή Παπική, υιοθέτησε σκληρή στάση απέναντι στους Προτεστάντες, τους οποίους και θεωρούσε αιρετικούς και απειλή για την εξουσία της και μάλιστα, έλαβε το προσωνύμιο «Bloody Mary» (Η αιμοσταγής Μαρία) για τις διώξεις που διέταξε. ‘Όμως διέκοψε τις επαφές με την παπική εκκλησία και έλαβε τον τίτλο «Ανώτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας».

Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν οι Ιουδαίοι, οι οποίοι αφ’ενός προσήγγισαν τους παπικούς της Αγγλίας, αφ’ετέρου διατηρούσαν στενή επαφή με τους συμφυλέτες τους στην Ρώμη. Τότε ήταν που αρκετοί ευγενείς παραμένοντας πιστοί στον Παπισμό, υποστηριζόμενοι ηθικώς και οικονομικώς από τους Ιουδαίους, φρόντισαν για την λειτουργία κρυφών σχολείων ώστε οι γιοι τους να μεγαλώσουν ως γνήσιοι Παπικοί !!!

γ/. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Ελισάβετ να σκληρύνει την στάση της και να εκτελέσει την πιστή στον παπισμό («Καθολικισμό») ξαδέρφη της Μαρία Στιούαρτ.

Όμως, ακόμη και όταν την Ελισάβετ διαδέχθηκε ο Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας, γιος της Μαρίας Στιούαρτ, δεν έπαψαν οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Αν και η μητέρα του ήταν παπική, ο Ιάκωβος δεν είχε δεχθεί την παπική πίστη και όταν ανέλαβε την εξουσία της Αγγλίας συνέχισε την προτεσταντική παράδοση της Ελισάβετ.

Η στάση του είχε ως αποτέλεσμα να οργανωθεί από μια ομάδα παπικών, με σκοπό την δολοφονία του, η οποία έμεινε γνωστή ως «Συνωμοσία της Πυρίτιδας» του 1605, στην οποία συμμετείχε και υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία ο Άγγλος στρατιώτης και πιστός παπικός Γκάϊ Φωκς (Guy Fawkes). Οι συνωμότες ξεκίνησαν από το υπόγειο της Βουλής των Λόρδων και ο Φωκς ορίστηκε υπεύθυνος για την πυρίτιδα που αποθηκευόταν εκεί.

Όμως η συνωμοσία απεκαλύφθη πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου. Μια ανώνυμη επιστολή ζητούσε από την αστυνομία να ψάξει το Παλάτι του Ουεστμίνστερ κατά τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 5ης Νοεμβρίου, με αποτέλεσμα να βρουν τον Φωκς να φυλάσσει τα εκρηκτικά. Ανακρίθηκε και βασανίστηκε κατά τις επόμενες ημέρες και τελικά ομολόγησε ότι επιθυμούσε να ανατινάξει την Βουλή των Λόρδων.

Πριν την εκτέλεσή του στις 31 Ιανουαρίου 1606, ο Φωκς έπεσε από το ικρίωμα από το οποίο επρόκειτο να κρεμαστεί με αποτέλεσμα να σπάσει τον λαιμό του, αποφεύγοντας την διαδικασία τού να κρεμαστεί, να πνιγεί και να τεμαχιστεί.

Εις ανάμνηση της αποτυχημένης απόπειρας του Γκάϊ Φωκς να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, η 5η Νοεμβρίου (1605) εορτάζεται σαν Νύχτα του Γκάϊ Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night) απ΄όπου εμπνεύστηκε την ιστορία της και ο δημιουργός της γνωστής ταινίας «V for Vendetta».

Ο Φωκς διατηρούσε στενές στενές σχέσεις στο εσωτερικό με τους ιουδαίους της περιοχής του και όχι μόνον, όπως ο ιουδαίος ιερέας και πρώην συμμαθητής του Oswald Tesimond  που εχαρακτήριζε τον Φωκς ως «ένα άτομο ευχάριστο στην προσέγγιση και με ευγενικούς τρόπους, που αντιτίθετο στις διαμάχες και ήταν πιστός στους φίλους του».

β. Η Αγγλική Επανάσταση ή Εμφύλιος πόλεμος (1640-1660)

1/. Όταν ο βασιλιάς Κάρολος Α΄(1600-1649), ήλθε σε σύγκρουση με το κοινοβούλιό του, ένας Ιουδαίος βαρώνος του χρήματος  στην Ολλανδία, με το όνομα Μανασσή μπεν Ισραέλ και οι πράκτορές του ήλθαν σε επαφή με τον Oliver Cromwell (Όλιβερ Κρόμγουελ), του προσέφεραν τεράστια χρηματικά ποσά, προκειμένου να ανατρέψει  τον Αγγλικό θρόνο. Εκτός από τον Μανασσή Μπεν Ίσραελ, τον Κρόμγουελ χρηματοδότησαν και άλλοι Γερμανοί και Γάλλοι δανειστές.

Ο Φερναντέζ Καρβαγιάλ της Πορτογαλίας, ο πρώτος ιουδαίος που πολιτογραφήθηκε ως κάτοικος της Αγγλίας, τον οποίον η Συστημική Ιστορία συχνά αναφέρει ως «Μεγάλο Ιουδαίο», έγινε ο κύριος στρατιωτικός προμηθευτής του Κρόμγουελ. Αναδιοργάνωσε τα Συντάγματα Round Head (Στρογγυλή κεφαλή) [Περιφρονητική λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Μοναρχικοί  για τους ίδιους, επειδή κούρευαν  πολύ κοντά τα μαλλιά τους], και τους προμήθευσε τα καλύτερα όπλα και τον καλύτερο εξοπλισμό που μπορούσε ν’ αγοράσει.

Μόλις ξεκίνησε η συνωμοσία, εκατοντάδες εκπαιδευμένων επαναστατών  διείσδυσαν στην Αγγλία και συνεδέθηκαν με τον Ιουδαϊκό υπόκοσμο. Επικεφαλής του Ιουδαϊκού υποκόσμου εκείνη την εποχή, ήταν  ένας ιουδαίος με το όνομα De Souze. O Φερναντέζ Καρβαγιάλ είχε φροντίσει όπως, ο De Souze να γίνει πρεσβευτής της Πορτογαλίας και να τοποθετηθεί στην Αγγλία.

Στην οικία του, που επροστατεύετο από διπλωματική ασυλία, οι ηγέτες των Ιουδαίων συνωμοτών του υποκόσμου, παρέμεναν κρυμμένοι, σχεδιάζοντες και οργανώνοντες την Επανάσταση.

Όταν αποφασίστηκε η επανάσταση, οι Ιουδαίοι ποικιλοτρόπως εισήγαγαν την αιρετική θρησκεία του Καλβινισμού στην Αγγλία, με σκοπό να διαχωρίσουν την Εκκλησία από το κράτος και να διαιρέσουν τον λαό.

2/. Τα στοιχεία που μας επιβεβαιώνουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ότι ο Κρόμγουελ ήταν ένα πειθήνιο όργανο των Ιουδαίων συνωμοτών, ένας ακριβοπληρωμένος πράκτορας του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, που κατέστρεψε την Αγγλία προς ίδιον όφελος, είναι πολλά και αναμφισβήτητα. Παραθέτουμε μερικά:

α/. Η από 16 Ιουνίου 1647 επιστολή του Oliver Cromwell προς τον πράκτορα των διεθνών συνωμοτών, Ιουδαίο Εμπενίζερ Πράττ (Ebenezer Pratt) και η από 12 Ιουλίου 1647, απαντητική επιστολή του Πραττ.

Στις επιστολές αποδεικνύεται η συνωμοσία Κρόμγουελ και Ιουδαίων για την ανατροπή του βασιλέως Καρόλου. Συγκεκριμένα:

.Στην επιστολή του ο Oliver Cromwell τονίζει μεταξύ άλλων:

«Σε ανταπόδοση της οικονομικής σας βοηθείας θα συνηγορήσωμεν για να γίνουν αποδεκτοί οι Εβραίοι στην Αγγλία. Αυτό όμως είναι αδύνατον εφ’ όσον ζει ο Κάρολος. Ο Κάρολος δεν μπορεί να εκτελεσθεί χωρίς δίκη και δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος την παρούσα στιγμή για μια τέτοια δίκη. Συνεπώς συμβουλεύετε να δολοφονηθεί ο Κάρολος αλλά δεν θέλετε να έχετε καμμία σχέση με την προετοιμασία της πραγματοποιήσεως της δολοφονίας…..».

.Σε απάντηση της επιστολής του Cromwell, ο Pratt αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Θα σας χορηγήσουμε οικονομική βοήθεια μόλις συλλάβετε τον Κάρολο και γίνουν αποδεκτοί οι Εβραίοι στην Αγγλία…..Η σύλληψή του θα μας δώσει την ευκαιρία να τον δικάσουμε και να τον εκτελέσουμε. Η βοήθεια θα είναι γενναιόδωρη, είναι όμως ανώφελο να συζητήσουμε τους όρους εάν δεν ξεκινήσει η δίκη….».

Ποιοι θα δίκαζαν και θα εκτελούσαν τον Κάρολο; Όχι οι Άγγλοι δικαστές, αλλά οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι τραπεζίτες και οι Ιουδαίοι πράκτορες υποκινητές των εμφυλίων πολέμων στην Αγγλία. 

Απίστευτο αλλά Αληθινό!!!

β/. Λεπτομέρειες και λοιπά στοιχεία της συνωμοσίας Κρόμγουελ και Ιουδαίων καθώς και το πλήρες περιεχόμενο των παραπάνω επιστολών, βρίσκονται στα παρακάτω βιβλία:

1//. Τhe Secret History of the West. The Influence of secret Organizations on Western history From the Renaissance to the 20th century, Nicolas Hagger.

2//. The Devil’s in the Details, Volume 2, Robert Akers, p.109-110.

3//. Black Terror, White Soldiers. Islam, Fascism and the New Age, 2013, David Livingstone, 2013, Sabilillah Publications, p. 119-122.

3/. Το πραξικόπημα και η εγκατάσταση του λεγομένου «Κολοβού κοινοβουλίου».

Παρά το γεγονός ότι μετά την επικράτησή του, ο Κρόμγουελ είχε καθαιρέσει τα περισσότερα μέλη που ήσαν πιστά στον βασιλέα, εν τούτοις η απόφαση του κοινοβουλίου στην συνεδρίαση της 5ης Δεκ. 1648,  ήταν «να αποκατασταθεί ο βασιλεύς στον θρόνο του διότι οι συνταγματικές παραχωρήσεις που είχε κάνει ήσαν ικανοποιητικές».

Όμως, οι Ιουδαίοι χρηματοδότες του δεν ικανοποιήθηκαν και απαίτησαν να αλλάξει η σύνθεση του κοινοβουλίου και να απομακρυνθεί ο βασιλεύς.

Τότε ο Cromwell,  «διέταξε τον συνταγματάρχη Pride, να εκδιώξει βιαίως όλα τα μέλη που είχαν ψηφίσει υπέρ του βασιλέως και να αποκατασταθεί η…δημοκρατία. Αυτό που συνέβη αναφέρεται στα σχολικά βιβλία ιστορίας ως Pride’s Purge (Εκκαθάριση του Pride) [ΣΣ: Εξυπακούεται ότι τα εγχειρίδια της Συστημικής ιστορίας, ΟΥΔΟΛΩΣ αναφέρουν την εμπλοκήν και χρηματοδότηση του Κρόμγουελ από τους Ιουδαίους συνωμότες]. Όταν ολοκληρώθηκε η βιαία αποπομπή των βασιλοφρόνων, τα μέλη που παρέμειναν ήσαν μόνον πενήντα (50), αλλά κατείχαν …δημοκρατικώτατα, απόλυτη εξουσία.

Εκείνο το Κοινοβούλιο η μεν ιστορία το ονομάζει «Κολοβό Κοινοβούλιο», το δε ΣΥΣΤΗΜΑ χαρακτηρίζει ως «αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας».1

Στις 9 Ιανουαρίου 1649 το (στημένο) ανώτατο δικαστήριο, μετά από πρόταση ενός Αγγλο-ολλανδού ιουδαίου δικηγόρου, του Ισαάκ Δορισλάους,2 πράκτορα του Μανασσή Μπεν Ισραέλ, απαγγέλει κατηγορία κατά του Καρόλου. Οι δικαστές βρήκαν «ένοχο» τον Κάρολο για όλες τις απαγγελθείσες κατηγορίες και στις 30 Ιανουαρίου 1649,  εκτελέστηκε δημοσίως, για εσχάτη προδοσία,  μπροστά στο Μπανκετινγκ Χάουζ του White Hall του Λονδίνου.

Οι Ιουδαίοι δανειστές, όχι όμως ο λαός της Αγγλίας..διευθυνόμενοι από τους ανώτατους ιερείς της Συναγωγής του Σατανά, πήραν την εκδίκησή τους διότι ο Εδουάρδος ο Α΄ είχε εκδιώξει τους Ιουδαίους από την Αγγλία. Έτσι οι Ιουδαίοι έδωσαν το βρώμικο χρήμα στον Κρόμγουελ, ως αντάλλαγμα της προδοσίας του, όπως  το είχε πράξει και ο Ιούδας..».3

4/.  Οι χρηματοδότες του Kρόμγουελ για την διεξαγωγή του πολέμου κατά των Ιρλανδών.

Οι Βρετανοί προτεστάντες κατηγορούν για διωγμούς  τους ιρλανδούς παπικούς («Καθολικούς»). Αιχμαλωτίζονται οι  Ντρογκέντα και Γουέξφορντ. Το 1650 ο Μόντρόουζ επαναστατεί εναντίον του Κρόμγουελ. Ο επαναστάτης συλλαμβάνεται και εκτελείται. Από  1651 μέχρι 1654 η Αγγλία εμπλέκεται σε διαρκείς πολέμους, ενώ το 1656 αρχίζουν τα προβλήματα με τις Αμερικανικές αποικίες.

It was to Carvajal that Cromwell gave the assurance of the right of Jews to remain in England. Under the date of February 4, 1657, Burton, in his diary, states:

«The Jews, those able and general intelligencers whose intercourse with the Continent Cromwell had before turned to profitable account, he now conciliated by a seasonable benefaction to their principal agent [Carvajal] resident in England».

Το 1657 πεθαίνει ο Cromwell και ο γιός του Ριχάρδος ονομάζεται Λόρδος προστάτης. Το 1659 ο Ριχάρδος, αντιλαμβάνεται τις συνωμοτικές ενέργειες των Ιουδαίων, βεβαιώνεται για τις προηγηθείσες μυστικές διασυνδέσεις του πατρός του με τους Ιουδαίους συνωμότες, προς ανατροπήν του βασιλέως και αηδιασμένος παραιτείται. Το 1660 ο στρατηγός Μονκ καταλαμβάνει το Λονδίνο και ο γιός του Καρόλου Α΄, ο Κάρολος Β΄, ανακηρύσσεται βασιλεύς.

Το 1661 αποκαλύπτεται η συνωμοσία του Cromwell και των συνεργατών του, με τους ιουδαίους τραπεζίτες. Οι Άγγλοι εξοργισμένοι, εξέθαψαν τα πτώματά τους και κρέμασαν τα λείψανά τους σε αγχόνη, στο Tyburn Hill του Λονδίνου!!!4

γ. Η Αμερικανική Επανάσταση ή Πόλεμος των Αποικιών

1/. Με τον όρο Αμερικανική Επανάσταση ή Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ ορίζεται ο πόλεμος μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των 13 αποικιών της Αμερικανικής Ηπείρου (1775-1783)..

Οι πρώτες σφαίρες ερρίφθησαν στο Lexington στην Μασαχουσέτη στις 19 Απριλίου του 1775. Στρατιώτες των Βρετανών (Red Coats) εφόνευσαν οκτώ αμερικανούς άνδρες της πολιτοφυλακής και τραυμάτισαν ακόμα δέκα. Ο πόλεμος είχε μόλις αρχίσει και ο Βρετανικός στρατός βρέθηκε πολιορκούμενος στην Βοστώνη. Οι πολιτοφυλακές σύντομα συμπληρώνονται από έναν «ηπειρωτικό Στρατό», ο οποίος χρηματοδοτείται από το Κογκρέσο και διοικείται από τον George Washington. Αυτό το σώμα θα εξελιχθεί στην στρατιωτική έκφραση των εμβρυϊκών ΗΠΑ. Οι πολιτοφυλακές υπερασπίζονται τις περιοχές τους, αλλά ο «Ηπειρωτικός Στρατός», διεξάγει έναν εθνικό πόλεμο.

Για τα επόμενα επτά έτη, οι διεθνείς τραπεζίτες υποδαύλισαν και χρηματοδότησαν τον πόλεμο των αποικιών. Οι Ρόθτσιλντς έδωσαν πολλά χρήματα και ενίσχυσαν τους Βρετανούς με Γερμανούς μισθοφόρους, για να πολεμήσουν στις αποικίες.

Ο Βρετανικός στρατός εκέρδισε τις περισσότερες μάχες, εκτός σημαντικών εξαιρέσεων, όπως οι μάχες στην Saratoga το 1777 και στην Yorktown το 1781, ωστόσο ο πόλεμος εχάθη.

Στα 1780, ένας υποτιθέμενος αμερικανός πατριώτης, ο Αλέξανδρος Χάμιλτων (Alexander Hamilton), πολιτικός, στρατιωτικός διοικητής, δικηγόρος και τραπεζίτης, ορίστηκε εκπρόσωπος των συμφερόντων τής Τραπέζης της Αγγλίας στις ΗΠΑ. Ο  Χάμιλτων που ήταν κρυπτο-ιουδαίος, πρότεινε την ίδρυση μιας Ομοσπονδιακής τραπέζης, που θα ανήκε όμως σε ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, σαν αντιστάθμισμα σ’ αυτούς που επέμεναν  πως η εισαγωγή και ο έλεγχος του χρήματος, έπρεπε να παραμένει στα χέρια της εκλεγμένης από τον λαό (αποίκους) κυβερνήσεως.

Στα 1783, ο Χάμιλτων και ο επιχειρηματικός του συνεργάτης Ρόμπερτ Μόρρις, οργάνωσαν την τράπεζα της Αμερικής.…Όλοι οι διευθυντές της Τράπεζας της Αμερικής ήσαν πράκτορες του ιδιοκτήτου της τράπεζας της Αγγλίας, δηλαδή της οικογενείας των Ρόθτσιλντς.

2/. Οι ιδρυτές της Αμερικανικής ανεξαρτησίας συνειδητοποίησαν πως εάν οι ξενόδουλοι διευθυντές της τράπεζας της Αγγλίας έπαιρναν τον μονοπωλιακό έλεγχο του Αμερικανικού νομισματικού Συστήματος, θα επανακτούσαν όσα χρήματα είχαν χάσει. Οι απλοί πολίτες πάλεψαν για τα ιδανικά τους, τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους. Η Αμερικανική Επανάσταση τροφοδοτήθηκε από το όραμα των τότε Αμερικανών πολιτών, για την δημιουργία μιας «ηθικής οικονομίας» και μιας «ριζοσπαστικής δημοκρατίας», όπου ο φτωχός θα έχει τα ίδια δικαιώματα με τον πλούσιο.

Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνος  ήταν το Κονγκρέσο να αρνηθεί  να παράσχει στην τράπεζα της Αγγλίας, γραπτώς, ένα τέτοιο υπερπρονόμιο.

Το 1790 απεβίωσε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και οι πράκτορες των διεθνών Ιουδαίων τραπεζιτών-πιστωτών, βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της Αμερικανικής Οικονομίας, τοποθετώντας τον προμνησθέντα άνθρωπόν τους, Αλέξανδρο Χάμιλτων, στην θέση του γραμματέως του θησαυροφυλακίου.

Με την τοποθέτηση του ιουδαίου πράκτορα των Rothschilds, Alexander Hamilton, στην νευραλγική αυτή θέση, άρχισε το 1791 ο σιωπηρός πόλεμος κατά της Αμερικής. Ο Χάμιλτων με ενέργειες των Rothschilds, είχε τοποθετηθεί στην κυβέρνηση του Τζωρτζ Ουάσινγκτων, με αποστολή να πιέσει την κυβέρνηση, προκειμένου να ιδρύσει  την πρώτη Αμερικανική τράπεζα, που να ανήκει όμως σε ιδιώτες και όχι στην κυβέρνηση/το κράτος (ΣΣ: Όταν λέμε τράπεζα σε ιδιώτες, θα εννοούμε τράπεζα ανήκουσα αποκλειστικώς σε Ιουδαίους τραπεζίτες).

 Η μη ανανέωση όμως,  του καταστατικού χάρτου της Τράπεζας της Αμερικής από το Κονγκρέσσο, όπως επιθυμούσε ο Ροθτσιλντ, εξώργισε τον Nathan Mayer Rothschild ο οποίος το 1811, προέβη στην εξής δημοσία προκλητική και απειλητική δήλωση: 

«Ή θα ψηφιστεί η ανανέωση του καταστατικού χάρτου όπως εμείς θέλουμε ή οι ΗΠΑ θα εμπλακούν στον πιο καταστροφικό πόλεμο….Δώσε στους αυθάδεις Αμερικανούς το μάθημα. Ξαναφέρτε τους στο αποικιακό καθεστώς».

3/. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με  δηλώσεις που είχαν προηγηθεί [Του Τζων Άνταμς (1735-1826) σε επιστολή προς τον Τόμας Τζέφερσον το 1787], και του Άντριου Τζάκσον, θορύβησαν τους Διεθνείς Τραπεζίτες με αποτέλεσμα ο Νάθαν Ρόθτσιλντ,  να δώσει την εντολήν στους εντολοδόχους πράκτορές του, όπως την είχε καθορίσει στην προμνησθείσα δήλωσή του:

«Διδάξτε σ’αυτούς τους θρασείς Αμερικανούς, ένα μάθημα. Επαναφέρτε τους πίσω στο Αποικιακό καθεστώς».

Ο διεθνής τοκογλύφος-εκβιαστής Νάθαν Ρόθτσιλντ, διεμήνυσε πως δεν θα έδιδε ουδεμία οικονομική βοήθεια, εάν δεν ανανέωναν τον καταστατικό χάρτη της Τράπεζας της Αμερικής, όπως εκείνος επιθυμούσε.

The charter for the Rothschilds Bank of the United States runs out and Congress votes against its renewal. Nathan Mayer Rothschild is not amused and he states, "Either the application for renewal of the charter is granted, or the United States will find itself involved in a most disastrous war." However the United States stands firm and the Charter is not renewed, which causes Nathan Mayer Rothschild to issue another threat, "Teach those impudent Americans a lesson. Bring them back to colonial status."

Εκείνες οι κυνικές δηλώσεις του Nathan Mayer Rothschild, δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά προειδοποιήσεις για τον προαποφασισμένο και σχεδιαζόμενο καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, από τους δυνάστες της οικογενείας των Rothschilds, ο οποίος ξέσπασε μερικές δεκαετίες αργότερα!!!5

δ. Η Γαλλική Επανάσταση του 1789

Υπενθυμίζουμε στους αμετανόητους οπαδούς της λεγομένης Γαλλικής Επαναστάσεως και εκείνους του λεγομένου «Διαφωτισμού», ήγουν Σκοταδισμού, μερικά από τα γεγονότα, τα οποία έχουμε καταγράψει και κατά το παρελθόν.6

1/. Ο Μύθος της Βαστίλλης

Η άλωση της Βαστίλλης ως δήθεν συμβόλου κατά της βασιλικής απολυταρχίας και  πτώσεως της τυραννίας του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, που εορτάζεται κάθε έτος την 14ην Ιουλίου με οργανωτική ευθύνη της Μασονικής Στοάς της Ανατολής της Γαλλίας, αποτελεί μέγαν ΜΥΘΟΝ, διότι:

-Δεν υπήρξε λαϊκή έφοδος στις φυλακές της Βαστίλης, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές. Εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο, κρατούνταν σε αυτές έπτά (7) άτομα καταδικασμένα για εγκλήματα του κοινού ποινικού κώδικα. 

-Στις φυλακές εισέβαλαν  μερικοί αλήτες, ληστές του παρισινού υποκόσμου και κάποιοι ξένοι, ως επί το πλείστον Γερμανοί μισθοφόροι των Ιλλουμινάτι, με την μορφήν όχλου που αναζητούσαν πολεμοφόδια.

 -Ο όχλος αφού κατέσφαξε τον διοικητή της Βαστίλλης μαρκήσιο Ντε Λονέ και τους αξιωματικούς του φρουρίου, παρά το γεγονός ότι είχαν παραδοθεί, σηκώνει θριαμβευτικώς στα χέρια τούς αποφυλακισθέντες, τέσσαρες (4) πλαστογράφους, δύο (2) τρελλούς και έναν ερωτομανή, τα «θύματα της απολυταρχίας».

Πηγή:Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος Παναγιώτη Κανελλόπουλου μέρος τρίτο, τόμος VI, Αθήναι 1976, σελ. 374

Λέγεται μάλιστα ότι ένας από τους δύο τρελλούς ήταν ο μαρκήσιος ντε Σαντ, καταδικασμένος για την δολοφονία μιας πλειάδας γυναικών της υπαίθρου προκειμένου να ικανοποιήσει τα ιδιαίτερα σεξουαλικά του ένστικτα. Το Σύστημα όμως, για ευνόητους λόγους, κατέγραψε ότι ο μαρκήσιος ντε Σαντ κρατήθηκε στον Πύργο της Ελευθερίας (Tour de la Liberté) των φυλακών της Βαστίλλης έως τις 2 Ιουλίου 1789.  Από εκεί, δέκα ημέρες πριν την πυρπόληση της Βαστίλης από τους «επαναστάτες», διαμετακομίστηκε με βασιλική εντολή στο άσυλο φρενοβλαβών του Σαρεντόν, το οποίο διηύθυνε το τάγμα των Αδελφών του Ελέους.

Όποια και αν είναι η αλήθεια, το βέβαιον είναι πως ένας από τους κρατουμένους τότε στις φυλακές της Βαστίλλης ήταν και ο διαβόητος Ντε Σαντ (από το όνομά του προήλθε ο σαδισμός=η σεξουαλική διαστροφή μετά πόνου και βασανιστηρίων), που χαρακτηρίστηκε φρενοβλαβής.

Despite a thorough search, the revolutionaries discovered only seven prisoners in the Bastille, rather fewer than had been anticipated. Of these, only one – de Whyte de Malleville, an elderly and white-bearded man – closely resembled the public image of a Bastille prisoner; despite being mentally ill, he was paraded through the streets, where he waved happily to the crowds.

Of the remaining six liberated prisoners, four were convicted forgers who quickly vanished into the Paris streets; one was the Count de Solages, who had been imprisoned on the request of his family for sexual misdemeanours; the sixth was Tavernier, who also proved to be mentally ill and, along with Whyte, was in due course reincarcerated in the Charenton Asylum.

Την 14ην Ιουλίου 1789, ένας μύθος διαμορφώνεται. Οι νικητές της Βαστίλλης, που είναι ληστές, γίνονται ήρωες!!!

 

«Αλλά από τις 12 Ιουλίου του 1789, όταν ο Κάμιλλος Ντεμουλέν βγήκε από ένα καφενείο, πήδησε πάνω σ’ένα τραπέζι, και φώναξε στα πλήθη: «Στα όπλα», άρχισε να μεταβάλλεται ο λαός σε όχλο ή σωστότερα να εκτοπίζει ο όχλος τον λαό..Από τις 12 ως τις 14 Ιουλίου, σχηματίστηκε η άμορφη εκείνη δύναμη, ο «όχλος»…».7  

2/. Ο ρόλος της Μασωνίας προ και κατά την Γαλλική Επανάσταση.

Την περίοδο της (Γ.Ε.) όλες οι μασονικές στοές της Γαλλίας ήσαν Ιλλουμινατοποιημένες. Οι Ιλλουμινάτοι ενεπνεύσθησαν, σχεδίασαν, οργάνωσαν και εξετέλεσαν την ούτως αποκληθείσα «Γαλλική Επανάσταση του 1789. Κέντρα των συνωμοτικών διεργασιών υπήρξαν η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Γαλλία.

Η Αγγλία δια της ιδρύσεως της πρώτης Ευρωπαϊκής «Μεγάλης Στο­άς» το 1717, η οποία απετέλεσε την μητέρα και «οδηγήτρια» όλων των άλ­λων Ευρωπαϊκών στοών.

Οι ΗΠΑ δια της δημιουργίας ιδεολογικών-πολιτικών κέντρων πιέσεως των Γάλλων πολιτών.

Η Γερμανία δια της ιδρύσεως της στοάς των Ιλλουμινάτων (1776), από την οποίαν εξαπελύθη μία άνευ προηγουμένου εισβολή αποκρυφιστών στις λοιπές τεκτονικές στοές της Ευρώπης, τις οποίες τελικώς άλωσε.

Η Γαλλία δια της αποδοχής, προπαρασκευής και εκτελέσεως του σχεδίου της Διεθνούς Συνωμοτικής-Ανατρεπτικής Ενέργειας, γνω­στής ως «Γαλλική Επανάσταση» (Γ.Ε.) του 1789, η οποία ανέτρεψε το  κατεστημένο της κληρονο­μικής μοναρχίας και στην θέση του ενεθρόνισε την τυραννία της Αστικής Εξουσιαστικής Τάξεως, της Νέας «Δημοκρατικής» τάξεως πραγμάτων.

3/.  Ποιους εξυπηρετούσε/εξυπηρέτησε η Γ.Ε.;

Αρχικώς τους αριστοκράτες και τους νέο-ευγενείς, των οποίων τα προνόμια είχαν περιορισθεί ή αφαιρεθεί από την Μοναρχία, γεγονός που απέκρυψαν/αποκρύπτουν επιμελώς οι εντεταλμένοι από το Σύστημα συντάκτες βιβλίων και εκπαιδευτικών εγχειριδίων της σύγχρονης ιστορίας . Η μασονία με τις «φιλελεύθερες» ιδέες που πρέσβευε, δημιουργούσε στο πλαίσιο των στοών, τις προϋποθέσεις ώστε να μπορέσουν όλες αυτές οι επιδιώξεις να βρουν την έκφραση τους.

Σε αυτούς, με τον καιρό προστέθηκαν και εύποροι αστοί, δημοτικοί άρχοντες, έμποροι και τραπεζίτες, καραβοκύρηδες, λοιποί μεγαλέμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, τεχνίτες κ.α., οι οποίοι είχαν αποκτήσει μέσα από τα επαγγέλματα τους οικονομική ισχύ  και προνόμια τα οποία δεν ήθελαν να χάσουν. Συμπερασματικώς, όλους εκείνους που αργότερα αποκλήθηκαν αστοί, οι οποίοι είχαν μεν κάποια οικονομική επιφάνεια, αλλά το καθεστώς δεν τους αναγνώριζε ισοτίμους με τους ευγενείς.

Είχαν διατηρηθεί οι «κοινωνικές καταστάσεις», που ανταποκρίνονταν σε άλλες τεχνολογικές και οικονομικές συνθήκες, την στιγμή που είχε προχωρήσει αρκετά στην ανάπτυξή της η αστική κοινωνία. Και οι αστοί απαιτούσαν να στηριχθεί η κοινωνία σε τάξεις, όπως η δική τους, και όχι σε νομικά καθιερωμένες «καταστάσεις».8

Την (Γ.Ε.) επεδίωξαν και πραγματοποίησαν οι αριστοκράτες-ευγενείς και οι αστοί, οι οποίοι με αιχμές το στρατολογημένο και πληρωμένο αλητοπρολεταριάτο με ΟΛΑ τα κοινωνικά καθάρματα των Παρισίων, επιτάχυναν την κατάρρευση του Παλαιού Καθεστώτος την περίοδο 1788-1789. Αυτοί εναντιώθηκαν στις πρώτες Συνελεύσεις, στην επιβολή φόρων στις περιουσίες τους και στην περικοπή προνομίων τους, όπως προέβλεπε η φορολογική μεταρρύθμιση της Μοναρχίας, με την υστερόβουλη προσδοκία να ανακτήσουν τα προνόμια που τους αφήρεσε το Μοναρχικό καθεστώς

O Αμερικανός ιστορικός Donald Greer, απέδειξε ότι από τα θύματα που θανατώθηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τρομοκρατίας (La Grande Terreur), μόνον το 8,5% ήταν αριστοκράτες ενώ το 91,5% προήρχοντο από τις λαϊκές τάξεις!!! Επίσης στην ίδια έρευνα απέδειξε ότι από τους 400.000 ευγενείς που ζούσαν το 1789, εκτελέστηκαν  μόνον 1.158, δηλαδή ένα ποσοστό του 0,03%. (The Incidence of the Terror during the French Revolution, Harvard Historical Monographs).

Σίγουρα λοιπόν, η Γ.Ε. ΔΕΝ εξυπηρετούσε τους πολίτες στο όνομα των οποίων έγινε. Δηλαδή, ΔΕΝ έγινε για τον Γαλλικό λαό!

4/. Η ταυτότητα της πολιτικής, κοινωνικής και θεσμικής Αλλαγής του 1789 στην Γαλλία.

Η πολιτική, κοινωνική και θεσμική αλλαγή του 1789 στην Γαλλία δεν ήταν ούτε Γαλλική, ούτε Κοινωνική ούτε Επανάσταση.

Δεν ήταν Γαλλική, διότι:

..Η Εθνική ταυτότης των καθοδηγητών ήτο διαφορετική από αυτή των καθοδηγουμένων. Εμπνευστές και αυτουργοί ήσαν αλλοεθνείς Ιουδαίοι και όργανα του Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος (Μασώνοι Ιλλουμινάτοι, Θεοσοφιστές, αθεϊστές, κ.α.).

.. Όταν ξέσπασε η Γ.Ε. οι Ιλλουμινάτοι από όλη την Ευρώπη έρχονταν να γίνουν μάρτυρες του θεάματος και του δράματος του Γαλλικού λαού. Ανάμεσα σ’αυτούς ήταν και ο εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του  Adam Wieshaupt, ο Πρώσσος βαρώνος Anacharsis Cloots.

Ο Cloots ανέλαβε την φροντίδα των 36 ξένων Ιλλουμινάτων που είχαν έλθει στο Παρίσι για να συντονίσουν το όργιο αίματος της Γ.Ε. Αυτός και όχι κάποιος Γάλλος, διοργάνωσε το Επαναστατικό Εθνικό Συμβούλιο της 17ης Ιουνίου 1789. Αυτός ενσάρκωσε το πνεύμα του αντι-πατριωτισμού και του Διεθνισμού που επεκράτησε στην Γαλλία το 1793.9

. Ενισχύθηκε και υπεστηρίχθη από ομοϊδεάτες διεθνιστές «αδελφούς» της Ευρώ­πης, με σκοπό την ηθική και υλική συμπαράσταση των πρωτοκλασσάτων αριστοκρατών, ευγενών και αστών «αδελφών», στην συνωμοσία τους κατά του καθεστώτος προκειμένου να ανακτήσουν τα προνόμια που τους είχαν αφαιρεθεί ή περιορισθεί. και όχι να υπερασπισθούν τα συμφέροντα  του Γαλλικού λαού.

. Δεν ήταν αποτέλεσμα διεργασιών από Εθνικές/Γαλλικές πατριωτικές δυνάμεις, αλλά προϊόν μυστικών συνωμοτικών ενεργειών αλλοτρίων δυνάμεων, οι οποίες εχρησιμοποίησαν τότε και έκτοτε χρησιμοποιούν, αόρατα προσηλυτιστικά δίκτυα και πλείστες οργανώσεις και εταιρείες, φανερές και μυστικές, ώστε να είναι δυνατός ο εγκλωβισμός όλων των κοινωνικών τά­ξεων και ο έλεγχος όλων των ιδεολογικών- πολιτικών ρευμάτων κάθε επο­χής.

«Όλα τα μυστικά σώματα έχουν ένα και τον αυτόν χαρακτήρα: Να χειραγωγούνται από τους Ιουδαίους. Η υποκρισία η ανωτάτη αυτών ικανότης και η κακοποιός δύναμις είναι τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τους». [Απομνημονεύματα της Ιστορίας του Ιακωβινισμού, Abbé Augustine Barruel. Memoirs Illustrating the History of Jacobinism (French: Mémoires pour servir à l’histoire du Jacobinisme)].

Δεν ήταν μία αυθόρμητη λαϊκή-κοινωνική εξέγερση, καθ’ όσον:

-Δεν επανεστάτησε το σύνολον ή η πλειοψηφία ή μεγάλη μερίδα  του γαλλικού λαού/της γαλλικής κοινωνίας, αλλά μία ασήμαντη μερίδα του (ο Παρισινός υπόκοσμος). Η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών αντιμετώπισε παγερώς, αργότερα με έκπληξη και τέλος με φόβο/τρόμο τις εξελίξεις.

-Ήταν κατευθυνόμενη οχλοκρατική ανταρσία του υποκόσμου των Παρισίων  και μάλιστα υποκινούμενη από εξωτερικές της Γαλλίας δυνάμεις, ακόμη και καιρό πριν από την έκρηξή της.

-Συμμετέσχε σ’ αυτήν ο τυφλώς καθοδηγούμενος όχλος, ήτοι θηριοποιημένες λαϊκές μάζες αποβρασμάτων της γαλλικής κοινωνίας (αλητοπρολετριάτο, πόρνες, ποινικοί κατάδικοι, ξένοι αναρχικοί, μισθοφόροι, λιποτάκτες στρατού, κλπ), οι οποίες ενεργούσαν εν αγνοία τους, πλην των μυημένων πυρήνων χρημοτοδοτούμενες (οι αρχηγοί και οι πυρήνες των τρομοκρατικών, λεγομένων «επαναστατικών ομάδων»), για το συμφέρον της κινούσης τα νήματα Αρχής των ιλλουμινάτων, αλλά και των μεταλλαγμένων ιδεολογικώς αριστοκρατών-ευγενών (που είχαν απολέσει τα περισσότερα από τα προνόμιά τους) και των «αναδυομένων» νεοαστών.

Δεν ήταν Επανάσταση, διότι:

..Την θέση της ανατραπείσης κληρονομικής παντοδυναμίας του Βασιλέως, δεν κα­τέλαβε η κυριαρχία του Γαλλικού λαού, αλλά η ολοκληρωτική αιμοδιψής τρομοκρατία του αναρχο-θηριοποιημένου όχλου, της νεοφανούς Γαλλικής νεοαστικής τάξεως και των μεταλλαγμένων αριστοκρατών-ευγενών, η οποία απλώς αντικατέστησε τον αυτοκρατορικήν απολυταρχία.

Οι δύο αυτές τάξεις, αδιαφορούσες για τον γαλλικό λαό, μετά την επικράτησή τους, «ενομιμοποίησαν» την βία, την τρομοκρατία και την εγκληματικότητα, και όχι την ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία, όπως ήταν οι αρχικές διακηρύξεις των οργανωτών της λεγομένης Γαλλικής Επαναστάσεως.

. Οι οργανωτές και εκτελεστές της (Γ.Ε.) αντί λαϊκής επαναστάσεως, εγκατέστησαν καθεστώς ωμής βίας, λαϊκής τρομοκρατίας, και πάνδημου φόβου στους Γάλλους πολίτες, δια των οποίων εδημιούργησαν ενσυνειδήτως πακτωλούς  αίματος δεκάδων χιλιάδων αθώων πολιτών, επιτυχόντες αφ’ ενός μεν τον κατατεμαχισμό του πολιτικού δυναμικού του πεφοβισμένου  Γαλλικού λαού και αφ’ετέρου  την αέναη οικονομική υποδούλωσή του, στα τραπεζικά μο­νοπώλια των Ταλμουδιστών Ιουδαίων.

. Το όραμα της δι’ επαναστάσεως επιτεύξεως μιας «Δημοκρατικής κοινωνίας» απηλλαγμένης από τις ανισότητες και τα συμπλέγματα του παρελθόντος, εχρησιμοποιήθη ως δέλε­αρ, διαπλεχθέν με μία σειρά μύθων, απατών και προπαγανδιστικών ομιλιών και συγγραφών, οι οποίες διωχετεύθησαν από τότε και συντηρούνται μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα:

Με το σύνθημα «Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης», οι Εωσφοριστές Ιουδαίοι εισήγαγαν στην ζωή των λαών, την ούτω αποκληθείσα «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» (Κ.Δ) ως πολιτικό «ιδανικό» και τον οικονομικό φιλελευθερισμό των Adam Smith, David Ricardo, Malthus,  Stuart Mill ως καλύτερο οικονομικό σύστημα οργανώσεως, ουσιαστικώς ως «άλλοθι» των διαχρονικών εγκλημάτων τους.

Όμως, αντί Δημοκρατίας, εγκατέστησαν μία θρησκειοποιημένη «κακέκτυπη παραλλαγή»/όνειδος της Αληθούς Δημοκρατίας, εξαπατήσαντες τότε τον Γαλλικόν λαόν και εξαπατώντες έκτοτε διαχρονικώς, τους λαούς όλου του κόσμου !!.

. Η λεγομένη, κατ’ ευφημισμόν «Γαλλική Επανάσταση», οδήγησε σταδιακώς την ανθρωπότητα, δια της μεθόδου του «πονηρού όφεως», στις φυλακές μιας νέας πλουτοκρατι­κής, εμφανώς αντιχριστιανικής και παγιωμένης αθεϊστικής κοινωνίας, στο δεσμωτήριον των κατά χώρα αδίστακτων και απάτριδων ολιγαρχών, εγκαθέτων εντολοδόχων του ΙΟΥΔΑΙΟΤΑΛΜΟΥΔΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ...

 

Συνεχίζεται

---

1 Η μοναρχία καταργήθηκε και ανακηρύχθηκε δημοκρατία με το όνομα Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1660 οπότε η μοναρχία αποκαταστάθηκε (Παλινόρθωση) με τον γιο του Καρόλου, Κάρολο Β΄ της Αγγλίας..

2 DORISLAUS, ISAAC (1595–1649), Anglo-Dutch lawyer and diplomatist, was born in 1595 at Alkmaar, Holland, the son of a minister of the Dutch reformed church.

3 Η Εωσφορική Συνωμοσία, William Carr, εκδ. ΣΤΕΡΕΩΜΑ, σ.61.

4Tyburn – meaning «place of the elms» (Περιοχή των πτελεών/φτελιών)– was a village close to the current location of Marble Arch and so-called for its position adjacent to the Tyburn Brook, a tributary of the lost Westbourne River. Tyburn’s ‘tree’ was in fact a wooden gallows where criminals were hanged to death. The site, operational for over 650 years, became renowned as the principal location for public executions in London.

Prisoners sentenced to death would begin their last day at Newgate Prison in the City. They’d then clamber onto horse and cart to embark on a very public journey through St Giles in the Fields, down Oxford Street, before arriving at the Tyburn Tree – their final destination.

5 Η σχετική βιβλιογραφία και πλείονα αποδεικτικά στοιχεία, έχουν καταχωρισθεί στο αντίστοιχο κεφάλαιον του  αναλυθέντος στο ιστολόγιόν μας θέματος: «Το Σύστημα δια μέσου των αιώνων» (Ιούλιος-Δεκέμβριος 2020).

6 Την Γαλλική επανάσταση (Γ.Ε), ως μία από τις μεγαλύτερες Απάτες του Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος, αναλύσαμε κατά την εκτενέστατη ανάπτυξη του θέματος «Ο ΜΥΘΟΣ  ΤΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», στο ιστολόγιό μας (28 Αυγ.-20 Νοεμβρίου 2016).

7 Iστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος, Παν. Κανελλόπουλος, τ. VI, κ. 146, σ. 395.

8 Iστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος, Παν. Κανελλόπουλος, τ. VI, κ. 146, σ. 379.

9Νέα παγκόσμια Τάξη. William Still, εκδ. Στερέωμα, 1992, σ.132--- Nesta Webster, World Revolution, UK Britons Publishing Co, 1971 edition, originally published 1921), p.48-49.