H MONH KAI AΛΗΘΙΝΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Η ΡΩΜΑΙΪΚΗ/ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΑΣ! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ!

MAKE HELLAS, HELLENIC EMPIRE AGAIN!!!

ΕΓΓΥΣ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΜΑΣ.

ΤΗΕ «LIBERATΙΟΝ DAY» ΟF CONSTANTINOPLE,  OUR EMPIRE’S CAPITAL AND WORLDWIDE TOWNS’ QUEEN, IS IN SIGHT.

ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ (ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ).

THE DIACHRONIC CRIMES OF THE JEWISH-TALMUDIC SYSTEM AGAINST THE ANTHROPOTIS (HUMANITY) [COMMITTED AFTER THE CRUCIFIXION OF JESUS CHRIST TILL NOWADAYS].

 

Μέρος 10ον

20. Πόλεμοι-Επαναστάσεις (Συνέχεια 9ου Μέρους)

ε. Ο εμφύλιος πόλεμος Νοτίων και Βορείων στις ΗΠΑ (1861-1865)

1/. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1861-1865) ήταν ο πλέον καταστροφικός πόλεμος που έζησαν οι ΗΠΑ και ταυτοχρόνως ιστορικό γεγονός με σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. Οι ανθρώπινες απώλειες στις μάχες ξεπέρασαν τις 600.000, οι θάνατοι αμάχων ξεπέρασαν τους 500.000, ενώ καταστράφηκε περίπου το 40% της οικονομίας. Ο πόλεμος ήταν αποτέλεσμα κυρίως των πολύ σοβαρών οικονομικών διαφορών μεταξύ των Πολιτειών αλλά και του πολιτειακού συστήματος των τότε ΗΠΑ, στο οποίο η προεδρία έπαιζε μικρό ρόλο στην καθοδήγηση του συνόλου της οικονομίας των Πολιτειών.

Όταν η Καλιφόρνια περιήλθε στην πολιτική δικαιοδοσία των Βορείων, οι Νότιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειονότητα των νέων κατοίκων της, αξίωσαν να ισχύσει το καθεστώς της δουλείας. Και όταν το 1860 εκλέχθηκε πρόεδρος ο Αβραάμ Λίνκολν, επτά Πολιτείες του Νότου αποσχίστηκαν «αρνούμενες», όπως δήλωσε ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα, «να δεχθούν εξουσίες από εκείνους που καταλύουν την οικονομική και κοινωνική βάση» της χώρας, δηλαδή από τον νέο πρόεδρο ο οποίος ήταν εναντίον της δουλείας.1

Τα ξημερώματα της 12ης Απριλίου 1861 δύναμη 5.500 ανδρών του στρατού τους επιτέθηκε στην ομοσπονδιακή φρουρά στο λιμάνι του Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας. Μολονότι δεν ήταν περισσότεροι από 85, άντεξαν 34 ώρες. Έκτοτε, έχει γίνει λαϊκός θρύλος και λυρικό δράμα ο ηρωϊσμός των «85 του Τσάρλεστον». Hταν η αρχή του εμφυλίου πολέμου που κράτησε τέσσερα χρόνια.  

Επί έναν αιώνα και πλέον τα θύματα υπολογίζονταν σε 618.222  (απώλειες μάχης), αλλά νεώτερες έρευνες, με νέα στοιχεία, ανεβάζουν τον αριθμό τους σε 750.000, οι θάνατοι στον πληθυσμό στις 500.000, ενώ καταστράφηκε περίπου το 40% της εθνικής οικονομίας.

2/. Ο πόλεμος αυτός, κατά τις  συστημικές απόψεις, ήταν αποτέλεσμα κυρίως των πολύ σοβαρών οικονομικών διαφορών μεταξύ των πολιτειών Βορρά και Νότου, αλλά και του πολιτειακού συστήματος των τότε ΗΠΑ, κατά το οποίον η θέση του προέδρου είχε μικρή επίδραση στην καθοδήγηση του συνόλου της οικονομίας των πολιτειών. Το ξέσπασμα προκλήθηκε λίγο πριν την εκλογή του προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος αντιμετώπισε την απόσχιση των πολιτειών του νότου την ώρα που αναλάμβανε καθήκοντα.

Ο πόλεμος για τον Λίνκολν και τις υπόλοιπες πολιτείες του Βορρά είχε σαν νόημα την επαναφορά των αποσχισθεισών πολιτειών στις ΗΠΑ και την διατήρηση του κράτους. Για τον Νότο το αντικείμενο ήταν να διατηρηθεί σαν χωριστό κράτος του οποίου οι τύχες δεν θα κρίνονταν από τις πολιτικές ανακατατάξεις στην Ουάσιγκτον.2

3/. Η κύρια αιτία του εμφυλίου πολέμου και ο ρόλος της οικογενείας των Rothschilds

Το Σύστημα χαρακτηρίζει ως κυρία αιτία του εμφυλίου πολέμου, την διαφορά αντιλήψεως, μεταξύ Βορρά και Νότου για την δουλεία, σε συνδυασμό με ευρύτερες αντιθέσεις που παρατηρούνταν μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Αμερικής…

Όμως, διαρκούντος του εμφυλίου, ο Αβραάμ Λίνκολν προέβη στην εξής ιστορική δήλωση: «Εχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και τον στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου».

Μήπως αντελήφθητε τώρα, ποιοι και γιατί εδολοφόνησαν τον Αβραάμ Λίνκολν;

Οι έχοντες νουν νοείν νοείτωσαν!!!

στ. Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος (1914-1918)

1/. Οι στενές σχέσεις των Ταλμουδιστών Ιουδαίων (Κ-Τ-Ι) με τους Γερμανούς σ’ όλους τους πολέμους, χρονολογούνται από του Φρειδερίκου του Μεγάλου και μετά. Η Γερμανία, μία ισχυρή και άκρως μιλιταριστική χώρα εφάνταζε ως εμπόδιον και λίαν επικίνδυνη στα σχέδια των Ιουδαιοταλμουδιστών Διεθνών Τραπεζιτών. Συνεπώς έπρεπε η χώρα αυτή να γονατίσει, να εξασθενίσει δια της εμπλοκής της σ’ένα πολυμέτωπον επιθετικόν πόλεμον.

Οι μυστικές εταιρείες των Ιουδαιοταλμουδιστών (Jews), που  δρούσαν στην Γερμανία, είχαν προετοιμάσει το έδαφος και είχαν καλλιεργήσει στον λαόν το υπέρμετρο (ου κατ’επίγνωση) εθνικιστικό συναίσθημα της Μεγάλης Γερμανίας ή του παγγερμανισμού (Συστημικός Εθνικισμός), μέσω των στοών και Εταιρειών που ήλεγχαν ΑΠΟΛΥΤΩΣ, οι Ιουδαιοταλμουδιστές Ιλλουμινάτοι.

Μετά την αποτυχούσα Ρωσική επανάσταση το 1905, προετοιμάστηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις ΗΠΑ ο μυστηριώδης «συνταγματάρχης» Edward Mandell House, επιβάλλεται στον πρόεδρο Ουΐλσων και με απατήλιον τρόπον ιδρύει την Ομοσπονδιακή/Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής (FRB) τον Δεκ. 1913, γεγονός που απετέλεσε την απαρχήν της απόλυτης κυριαρχίας των Ταλμουδιστών Ιουδαίων Τραπεζιτών, για την «αφαίμαξη» της πλουσίας Αμερικής, την χρηματοδότηση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την εφαρμογή του σχεδίου τους.

Η απώτερη συνωμοτική στρατηγική είχε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Εάν εκέρδιζε η Γερμανία, πράγμα ουχί επιθυμητόν, θα καθυπέτασσε τις άλλες χώρες και θα εφήρμοζε κομμουνιστικήν δικτατορίαν δια να ανεβάσει στην εξουσία δικούς της ανθρώπους και να εξουσιάζει τους λαούς δια των συνήθων μέσων της ή δια της εξαθλιώσεώς τους και δι’ εσωτερικών επαναστάσεων. Στην περίπτωση που η έκβαση του πολέμου ήταν η ήττα της Γερμανίας, αλλά με εξασθένιση και των αντιπάλων Αγγλίας, Ρωσίας και Κίνας, η εμπλοκή της Αμερικής θα της παρείχε ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ, και θα της έδιδε για πρώτη φορά ηγετικό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Έτσι, οι άνθρωποι-αθύρματα των Παγκόσμιων Συνωμοτών, που «κινούσαν τα νήματα» των κρατικών και πολεμικών μηχανών, θα μπορούσαν να σταματήσουν τον πόλεμο με μία εύθραυστη ανακωχή, και να τους έχουν ΟΛΟΥΣ στο χέρι, για τραπεζικό δανεισμό και πολιτική εκμετάλλευση.

Για την επιτυχία του σχεδίου τους είχαν ήδη επιλέξει τους ανθρώπους τους !!! Λένιν, Στάλιν και Τρότσκι στην Ρωσία, Χίτλερ στην Γερμανία, Μουσολίνι στην Ιταλία, Μάο Τσε Τουνγκ στην Κίνα, Κεμάλ στην Τουρκία και Τσώρτσιλ στην Αγγλία.

2/. Το 1916 ο Ουΐλσων επανεξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, με το απατηλό σύνθημα «Όχι συμμετοχή στον Πόλεμο». Την ίδια εποχή ο άλλος του εαυτός ο «Συνταγματάρχης» Edward Mandell House, είχε αρχίσει να κάνει το εντελώς αντίθετο. Έκανε παρασκηνιακές συμφωνίες με την Αγγλία, για εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο. Οι διεθνείς τραπεζίτες, Τζ. Π. Μόργκαν, Τζ. Δ. Ροκφέλλερ, Ιακωβ Σίφφ, Πωλ Βάρμπουργκ και οι υπόλοιποι συνωμότες, είχαν συμμετάσχει στην εκπόνηση του σχεδίου εμπλοκής της Αμερικής στον Πόλεμο.

Ο Α΄ Παγκ. Πόλεμος ήταν μία χρυσή εποχή για τους διεθνείς τραπεζίτες ενώ για την Αμερική ήταν μία οικονομική αιμορραγία και καταστροφή ανυπολόγιστης σημασίας. Ο πόλεμος ήταν μία αλυσίδα σχεδιασμένων τοπικών πολέμων. Ένας Παγκόσμιος πόλεμος «που θα έθετε τέρμα σε όλους τους πολέμους, αφού θα τελείωνε με την επικράτηση των Ιουδαιοταλμουδιστών, με την εγκαθίδρυση της «PAX JUDAΪKA» και του Ιουδαίου Βασιλέως και Πάπα του κόσμου.».

Ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος οδήγησε τις πολιτικές και στρατιωτικές «συμβάσεις» που γεννήθηκαν τον καιρό της Γαλλικής Επαναστάσεως στις έσχατες συνέπειές τους. Οι τεχνικές πρόοδοι, καθώς και η εξάπλωση της ευρωπαϊκής οικονομίας στα πέρατα του κόσμου, επέτρεψαν την στράτευση τεράστιου ποσοστού του πληθυσμού των ισχυρών δυνάμεων στα πεδία των μαχών του πολέμου.

Οι συμμαχίες και τα στρατόπεδα που συγκρούστηκαν στον πόλεμο του 1914-1918 είχαν διαμορφωθεί χρόνια πριν. Η Γαλλία πήρε μέρος ως ιδρυτικό μέλος στην Αντάντ. Η Τριπλή Συνεννόηση ή Δυνάμεις της Αντάντ,3 βρέθηκε απέναντι  στις Κεντρικές Δυνάμεις καλούμενες και Τριπλή Συμμαχία, [Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία (η Ιταλία προσχώρησε στην Αντάντ από το 1915)]. Αργότερα προσχώρησε η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως «επιτήδειος ουδέτερος».

Περίπου 8.570.000 πολίτες στρατιώτες, εφονεύθησαν στα τέσσερα χρόνια του πολέμου (Απώλειες στρατιωτών της Τριπλής Συνεννόησης: 5,17 εκατομμύρια και απώλειες στρατιωτών της Τριπλής Συμμαχίας: 3,4 εκατομμύρια) και σχεδόν 13,5 εκατομμύρια υπολογίζονται οι απώλειες των αμάχων.

3/. Μετά τα στοιχεία που καταγράψαμε στο παρελθόν, κατά την ανάλυση του σχετικού θέματος, στο ιστολόγιό μας, με τις σχετικές πηγές, κυρίως όμως τις καταθέσεις των δύο αποδεδειγμένως τεκτόνων, εκ των οποίων η μία του ίδιου του τέκτονος  δολοφόνου του αυτοκρατορικού ζεύγους, το 1914, ερωτώμεν και πάλιν, τα «Συστημικά μηρυκαστικά» της καθ’ υπαγόρευση «Συνωμοσιολογίας» και τους κατ’ εντολήν, πολεμίους του «Αντισημιτισμού»:

.Δεν έχετε βεβαιωθεί ακόμη, για την ταυτότητα των εμπνευστών, οργανωτών και εκτελεστών του σχεδίου εκρήξεως του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου; Εάν όχι, τι δεν έχετε καταλάβει;

Μήπως ότι, ο οδηγός του οχήματος του διαδοχικού ζεύγους της Αυστροουγγαρίας, έκανε «λανθασμένο χειρισμό» και έστρεψε το όχημα ώστε να έλθει ο δολοφόνος Gavrilo Princip, πρόσωπο με πρόσωπο με τους δολοφονηθέντες;

.Τι άλλα αποδεικτικά στοιχεία επιθυμείτε να καταθέσουμε, εκτός από όσα έχουμε ήδη καταθέσει μέχρι τώρα, ώστε να πεισθείτε ότι:

-Οι προ Χριστού Kαϊνίτες Φαρισαίοι και οι μετά Χριστόν βιολογικοί ή πνευματικοί απόγονοί τους, είναι οι κατ’ εντολήν του Ιουδαϊκού Σανχέντριν, διαχρονικοί Παγκόσμιοι Συνωμότες, Εμπρηστές της Παγκόσμιας Ειρήνης;

-Οι Ιουδαιοταλμουδιστές Ιλλουμινάτοι (Ιλλουμινατοποιημένοι τέκτονες), είναι ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ, οι αποκλειστικώς υπεύθυνοι για την έκρηξη του αιματηρού τετραετούς παγκόσμιου πολέμου (1914-1918), και όχι μόνον, που στοίχησε την ζωή περίπου σε  8.570.000  Αξιωματικούς και στρατιώτες, και σχεδόν σε 13,5 εκατομμύρια απώλειες σε αμάχους;

ζ. Η Ρωσική Αστικοδημοκρατική Επανάσταση του 1917 και το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων του 1918.

1/. Η αποκληθείσα από τους συγγραφείς της Συστημικής/Συμβατικής ιστορίας «Ρωσική Οκτωβριανή Επανάσταση» ήταν μία από τις πλέον σημαντικές και οδυνηρές καμπές της σύγχρονης Παγκόσμιας Ιστορίας. Εκείνοι όμως που ξαναέγραψαν/ξαναγράφουν την ιστορία, κατ’ εντολήν του Συστήματος, εφρόντισαν να την παρουσιάσουν τελείως διαφορετική, με τα χρώματα και τα μηνύματα που εξυπηρετούν το Σύστημα και το ιερατείο του. Έτσι, πολύς κόσμος πιστεύει ότι οι μπολσεβίκοι-κομμουνιστές επαναστάτησαν στην Ρωσία τον Οκτώβριο 1917 και ανέτρεψαν το καθεστώς των Τσάρων, λόγω της απογοητεύσεως του ρωσικού λαού από την καταπίεση και την τυραννία τους.

Αυτό είναι μέγα ψεύδος!!!

Η λεγομένη «Οκτωβριανή ή Κόκκινη επανάσταση» [6-7 Νοεμβρίου (25-26 Οκτωβρίου 1917)] έγινε, ενώ ο Τσάρος είχε παραιτηθεί προ επτά μηνών, από τον Μάρτιο του 1917. Κατά το διάστημα αυτό, είχε σχηματισθεί υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον πρίγκηπα Λβώφ, ο οποίος ήθελε να την οργανώσει και λειτουργήσει σε Αμερικανικά ή Αγγλικά πρότυπα. Αλλά η Κυβέρνηση του Λβώφ υπερακοντίσθη από το καθεστώς του εγκαθέτου  των Ιουδαιομπολσεβίκων, Ταλμουδιστού Ιουδαίου και τέκτονος Αλεξάντρ Κερένσκυ.4

Ο Κερένσκυ θεωρούμενος και αποκαλούμενος δημοκράτης σοσιαλιστής, ήταν εγκάθετος του Συστήματος και διεδραμάτισε σκοτεινό ρόλο. Συνέχισε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αλλά παράλληλα όταν ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού, έδωσε αμνηστία σε ΟΛΟΥΣ τους επαναστάτες-τρομοκράτες-ποινικούς καταδίκους (Μαρξιστές, αναρχικούς, δολοφόνους, εγκληματίες, αποβράσματα της Ρωσικού υποκόσμου, κ.α.), οι οποίοι επωφεληθέντες από την αμνηστία και εξαπατήσαντες μεγάλες μάζες Ρωσικού λαού, εγκαθίδρυσαν, δια πραξικοπήματος το 1918, την φρικιαστική Ιουδαιομπολσεβικική κομμουνιστική δικτατορία.

2/. Η βοήθεια της Ιουδαϊκής 5ης φάλαγγας για την διείσδυση των μπολσεβίκων στον Ρωσικό Ορθόδοξο κλήρο και στα δημιουργηθέντα, προεπαναστατικώς, πολιτικά κόμματα, ήταν αποφασιστική. Διαφορετικά ήταν αδύνατο για ένα τόσο ασθενές κομμουνιστικό κόμμα, που σέ μία χώρα με πληθυσμό τότε, περίπου 140 εκατομμυρίων, είχε μόνο λίγες χιλιάδες μέλη, να θριαμβεύσει τόσο εύκολα και γρήγορα.

Το Σύστημα είχε φροντίσει να παγιδεύσει όλες τις πολιτικές τάσεις των πολιτών της Τσαρικής Ρωσίας, μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς και οργανώσεις που το ίδιο είχε δημιουργήσει και ήλεγχε. Έτσι κατέστρεψαν την άμυνα της παραδοσιακής Ρωσίας, ακόμη και με κακόβουλες συκοφαντικές εκστρατείες.

Οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι της Ρωσίας, εδυσφήμησαν και κατέστρεψαν εκείνους που θα μπορούσαν να σώσουν την χώρα.

 Η συντριπτική πλειοψηφία των διορισθέντων από τους μπολσεβίκους πραξικοπηματίες, υπουργών, αξιωματούχων και υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες, τεχνικές υπηρεσίες, εφημερίδες, ανώτατα σοβιέτ, εκτελεστικές και λοιπές επιτροπές, κ.α. και σέ αρκετές περιπτώσεις σχεδόν η παμψηφία, ήσαν Ταλμουδιστές Ιουδαίοι πολιτογραφημένοι  Ρώσοι πολίτες και μη, και όχι καθαρόαιμοι Ρώσοι. Φυσικά, ΟΧΙ Ρώσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί!

Οι μακροσκελείς κατάλογοι με τα ονοματεπώνυμα των χιλιάδων στελεχών που έχουν διασωθεί στην διεθνή βιβλιογραφία, το αποδεικνύουν κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο!

3/. Στον τελεσθέντα συστηματικόν διωγμόν των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ρωσία, δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε σέ θλιβερές διαπιστώσεις και να πεισθούμε ότι, ο διωγμός εκείνος είχε βαθύτερα αίτια και εστρέφετο αποκλειστικώς κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ και ουδενός άλλου (Ανθρωπίνου θρησκεύματος ή άλλου Χριστιανικού δόγματος ή αιρέσεως).

Ουδείς Ραββίνος έπαθε τίποτε, ουδεμία συναγωγή εβεβηλώθη, ουδείς Ιουδαίος πιστός επιέσθη ή κατεδιώχθη, ούτε και λειτουργοί ή πιστοί άλλων θρησκευμάτων, όπως μωαμεθανοί, παπικοί, προτεστάντες, βουδιστές, κλπ.

Αντιθέτως ο αντιχριστιανικός/αντι-ορθόδοξος χαρακτήρας και οι σκοποί των μπολσεβίκων, αποδεικνύονται και από άλλα σκανδαλώδη μέτρα τα οποία έλαβαν για την προστασία των Ιουδαίων και της Ιουδαϊκής θρησκείας, όπως τα εξής:

α/. Εξαφάνισαν από όλες τις βιβλιοθήκες της Ρωσίας όλα τα συγγράμματα, σέ οποιαδήποτε γλώσσα και να εγράφησαν, αποκαλύπτοντα εμμέσως ή αμέσως την καταγωγή, την πραγματική ταυτότητα και τους στόχους των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, καθώς και την αλήθεια για την θρησκείαν τους. Ιδιαιτέρως όσα ανεφέροντο στο Ταλμούδ και «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών», όπου περιεγράφετο το στρατηγικό σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας των Ιουδαίων. Όχι μόνον στις λαϊκές βιβλιοθήκες αλλά και στις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων.

β/. Ετυφέκιζαν χωρίς διαδικασία, οποιονδήποτε στα χέρια του οποίου ήθελε ευρεθεί ένα εκ των παραπάνω βιβλίων.

4/. Η λεγομένη Μεγάλη «Οκτωβριανή Επανάσταση» ή «Ρωσική» Επανάσταση, στην πραγματικότητα ΔΕΝ υπήρξε ποτέ!

Στις 25 Οκτωβρίου (7 Νοεμβρίου) του 1917 στην Ρωσία δεν έγινε καμμία λαϊκή επανάσταση. Εκείνο που συνέβη ήταν μία οχλοκρατική εξέγερση ανθρωπομάζας με την συμμετοχή του συνόλου των αστικών και αντιμπολσεβικικών κομμάτων, παρασυρμένης και ασυνειδήτως ενεργούσης, υποδαυλισθείσης από τους μειοψηφούντες πολιτικώς και πληθυσμιακώς μπολσεβίκους.

Στις εκλογές που έγιναν στις 25 Νοεμβρίου του 1917, ενώ είχαν ήδη εκλεγεί βουλευτές και μερικοί ή αρκετοί συμμετείχαν στην μεταβατική κυβέρνηση, ΔΕΝ πήραν παρά μόνο το 24% των ψήφων του Ρωσικού λαού..

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, συναπεφασίσθη η σύγκληση της πρώτης Δούμας, τον Ιανουάριο 1918. Όμως, οι μπολσεβίκοι ορεγόμενοι την απόλυτη εξουσία, όπως είχαν σχεδιάσει οι συμφυλέτες τους συνωμότες, την ημέρα που είχε ορισθεί η πρώτη σύγκληση της Ρωσικής Εθνοσυνελεύσεως (Δούμα), πραγματοποίησαν ένα δεύτερο πραξικόπημα διαλύοντας με ένοπλη ανταρσία, την Συντακτική Εθνοσυνέλευση.

 Το πραξικόπημα εξετελέσθη από λίγους, καλά οργανωμένους, φανατισμένους και εξωπλισμένους μπολσεβίκους συνωμότες, στην παμψηφία τους σχεδόν ταλμουδιστές Ιουδαίοι, οι οποίοι παρέσυραν με το μέρος τους κι’ ένα μέρος της στρατιωτικής φρουράς της Πετρουπόλεως και του ρωσικού στόλου. Tον Ιανουάριο 1918 με το αιματηρό πραξικόπημα των ερυθρών δημίων/μπολσεβίκων, ανετράπη ό,τι είχε…κερδηθεί τον Οκτώβριο 1917.           

Αυτό που έκανε ο Ιουδαιο-μπολσεβίκος Λένιν με τους άλλους αντιμπολσεβίκους συνωμότες στην Ρωσία το 1917, δεν έχει σχέση με την επανάσταση των τεραστίων προλεταριακών μαζών, που ονειρεύθηκε και «προφήτευσε» από το 1848 ο Κάρολος Μαρξ. Πολύ περισσότερο, το Εθνικό και πολιτικό έγκλημα που έκανε με το ένοπλο πραξικόπημα (Ιανουάριος 1918).

Όταν οι μπολσεβίκοι πήραν την εξουσία, με την βοήθεια των ιουδαιοκινούμενων «αντιμπολσεβίκων» και παρασυρμένων λαϊκών μαζών, ήσαν μία ελάχιστη  μειοψηφία όχι μόνο του ρωσικού λαού στο σύνολό του, αλλά ακόμη και αυτής της ρωσικής εργατικής τάξεως.

5/. Εξετάζοντας τα γεγονότα από ιστορικής, πολιτικής και κοινωνιολογικής πλευράς, είναι απολύτως δικαιολογημένο να χαρακτηρίσουμε την εξέγερση ή το πραξικόπημα του Οκτωβρίου 1917 όχι σαν επανάσταση, αλλά σαν ανταρσία ή αντεπανάσταση. Η αληθινή αλλά αναίμακτη «επανάσταση», είχε γίνει τον Φεβρουάριο/Μάρτιο 1917 η οποία αν και απέτυχε,  είχε βάλει την Ρωσία σ’ ένα νέο δρόμο ριζικής αναμορφώσεως και δημοκρατικής ανασυγκροτήσεως.

Την αποφασιστική στιγμή, όμως, ο Ιουδαιοταλμουδιστής τέκτων Κερένσκυ και οι συνεργάτες του, ενεργούντες προφανώς, συμφώνως με το σχέδιο των Συνωμοτών-Διεθνών Τραπεζιτών, όπως  προκύπτει από τις «επιπόλαιες» ενέργειές τους και τα αποτελέσματα των επιλογών τους, παρέδωσαν την εξουσία σε μία κλίκα Ταλμουδιστών Ιουδαίων εγκληματιών. Η εγκληματική Ιουδαιομπολσεβικική συμμορία κατατυράννησε τον ρωσικό λαό από τότε (1917) μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνος, αφού κάποιοι (προφανώς μπολσεβίκοι πραξικοπηματίες) εφρόντισαν αμέσως μετά την οχλοκρατική εξέγερση του 1917, να  φυγαδεύσουν τον Κερένσκυ στο εξωτερικό, μεταμφιεσμένο σε νοσοκόμα!!!

Η μπολσεβικική δικτατορία στην Ρωσία δεν γεννήθηκε από μία κοινωνική επανάσταση, αλλά από ένα παράτολμο και τυχοδιωκτικό στην βάση του πραξικόπημα, που επικράτησε εξ αιτίας της συγκυρίας «ευνοϊκών» για τους κινηματίες περιστάσεων και του πακτωλού χρημάτων που έρρεε από τις Τράπεζες των Διεθνών Ιουδαίων Τραπεζιτών Τοκογλύφων Ρόθτσιλντ, Βάρμπουργκ, Κούν-Λέμπ, Σίφφ, κ.α.

Τον Οκτώβριο του 1917 οι μπολσεβίκοι, ανέκοψαν την πορεία της χώρας, έστω και με αργό ρυθμό,  στον νέο δρόμο του εκδημοκρατισμού. Τον Ιανουάριο του 1918 έκλεισαν βιαίως και οριστικώς τον δρόμο προς την δημοκρατική ανάπλαση της Ρωσίας. Και την έβαλαν στον δρόμο της μονοκομματικής δικτατορίας μιας δυναμικής, σκληρής, αιμοδιψούς, θηριοποιημένης και αδίστακτης μειοψηφίας.

Τον Ιανουάριο του 1918 οι μπολσεβίκοι ενεταφίασαν την Ελευθερία στην Ρωσία.

6/. Συμπερασματικώς, η λεγόμενη Οκτωβριανή ή Κόκκινη Επανάσταση δεν ήταν ούτε Ρωσική, ούτε κόκκινη, με την έννοια της Μαρξιστικής θεωρήσεως, ούτε επανάσταση.

Δεν ήταν Ρωσική, διότι:

Δεν πραγματοποιήθηκε ως αυθόρμητη αντίδραση του Ρωσικού λαού αλλά σχεδιάστηκε από το Παγκόσμιο Ιερατείο του Ιουδαιοταλμουδισμού, και εκτελέστηκε από μία ευρείας κοινωνικο-πολιτικής συνθέσεως συμμορία Ιουδαίων αναρχικών επαναστατών που ζούσαν στην Ρωσία.

Η επαναστατική εκείνη συμμορία, εκμεταλλεύθηκε τα προνόμια που της παρέσχε το Τσαρικό καθεστώς και αφού παρέσυρε τους πενόμενους και απογοητευμένους Ρώσους, υλοποίησε το σχέδιο των Διεθνών Εντολοδοτών της, για την ανατροπή του Τσαρικού καθεστώτος, προς όφελος  των Ιουδαίων Διεθνών Τραπεζιτών και δι’αυτών, του Ταλμουδικού ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ και μόνον!

Η ηγετική Ομάδα των μπολσεβίκων, οι κομισάριοι, τα μέλη των διαφόρων επαναστατικών επιτροπών και των Σοβιέτ ήσαν ΟΛΟΙ ή σχεδόν όλοι, Ταλμουδιστές Ιουδαίοι και ΟΥΔΕΙΣ Ορθόδοξος Ρώσος Πολίτης.5

Δεν ήταν κόκκινη (Μαρξιστική – Κομμουνιστική) για τους λόγους που έχουν αναφερθεί κατά την εκτενή ανάλυση του σχετικού θέματος «Η «Ρωσική» Επανάσταση του 1917» στο ιστολόγιόν μας, κατά το παρελθόν (7 Σεπτ.-17 Οκτ. 2014).

Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «κόκκινο πραξικόπημα», υπό την έννοια των ποταμών αίματος που εχύθησαν συνεπεία των αμέτρητων (εκατομμυρίων) και ανείπωτων σφαγών που διέπραξαν οι αιμοσταγείς μπολσεβίκοι κατά την περίοδο του 1917 μέχρι του θανάτου του Λένιν και αργότερα από τον Στάλιν και τους διαδόχους του, μέχρι της καταρρεύσεως του καθεστώτος των ερυθρών Μπολσεβίκων!!!

Δεν ήταν επανάσταση  διότι:

Δεν ήταν μία αυθόρμητη εξέγερση του ρωσικού λαού. Ήταν προϊόν μίας διαδικασίας συστηματικής εξαπατήσεως και δημαγωγίας κατά την οποία τελικά με την δύναμη των όπλων, της τρομοκρατίας και του αίματος, το κόμμα, η «Ιουδαιομπολσεβικική γραφειοκρατία», κατάφερε να κυριαρχήσει. Η μεγάλη δημοτικότητα επιτεύχθηκε με την παλιά μέθοδο της συνωμοσίας, όπου οι συμμετέχοντες υπέσχοντο ένα πράγμα και έκαναν το αντίθετο, αλλά και με την βοήθεια των μισθωμένων γραφίδων και ΜΜΕ.

Ήταν στυγνή δικτατορία μιας κατευθυνομένης από τους διεθνείς Τραπεζίτες, συμμορίας Ιουδαιομπολσεβίκων εγκληματιών.

Ήταν πραξικόπημα των μπολσεβίκων που παρέσυραν ή εξανάγκασαν βιαίως τους αντιμπολσεβίκους και μάζες Ρώσων πολιτών να συμμετάσχουν σε μία αιματηρή οχλοκρατική περιπέτεια (Οκτ. 1917), ανατρέποντας την Νεαρά Ρωσική Δημοκρατία, που επισφραγίσθηκε με βίαιο τρόπο μέ ένα δεύτερο πραξικόπημα, τον Ιανουάριο του 1918.

Το πραξικόπημα οδήγησε  την άλλοτε κραταιά Ρωσική Αυτοκρατορία σε αποσύνθεση ηθική, κοινωνική, οικονομική, Εθνική, με εμφανή τα αποσυνθετικά αποτελέσματα της αιμοσταγούς δικτατορίας του μπολσεβικισμού ή σοβιετοποιήσεως που κατέληξαν στην κατάρρευσή της την δεκαετία του 1990.

Αυτά τα γεγονότα όπως και τα αμέτρητα εγκλήματα των Ιουδαιομπολσεβίκων, που διεπράχθησαν, όπως προείπαμε, εκείνη την περίοδο, και έχουμε ήδη παρουσιάσει εκτενώς κατά το παρελθόν με τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, απεκρύβησαν/ αποκρύπτονται ή απεσιωπήθησαν/ αποσιωπώνται μέχρι σήμερα από τις μισθωμένες γραφίδες του Συστήματος.

η. Η Ισπανική Aναρχο-κομμουνιστική Επανάσταση και η Εθνικιστική Αντεπανάσταση ή Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος.

1/. Η ισπανική Αναρχο-κομμουνιστική επανάσταση ήταν μια κοινωνική ένοπλη εξέργεση, κυρίως των εργαζομένων που ξεκίνησε με την μορφή μιας εκστρατείας του διεθνούς Αναρχισμού, αφορώσης σε ενημέρωση του πληθυσμού της Ισπανίας, οργάνωση αναρχοκομμουνιστικών πυρήνων, συνοδευομένης από τις συνηθισμένες για αναρχικούς ευρείες τρομοκρατικές πράξεις, πολύ πριν την έναρξη του Ισπανικού  εμφυλίου πολέμου το 1936.

Οι πράκτορες του ιουδαίου αναρχο-κομμουνιστού Κασιλέ Μαρξ-Μαρδοχάϊ, είχαν οργανώσει την πρώτη Γενική πολιτική Απεργία της Ισπανίας το 1865. Οι αρχισυνωμότες του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κινήματος (ΠΕΚ), τον Οκτώβριο του 1868,  έστειλαν τον Τζουσέπε Φανέλλι (Giuseppe Fanelli) στην Ισπανία για την συνεργασία των αναρχικών με τους εκεί Μαρξιστές επαναστάτες. Το ταξίδι αποφασίστηκε από κοινού από τον ίδιο και από τον αναρχικό αποκρυφιστή-Ιλλουμινάτο, Μιχαήλ Μπακούνιν, κατόπιν εντολής της ηγεσίας του Σανχέντριν, με σκοπό να διαδώσει τις ιδέες του αναρχισμού, να «στρατολογήσει» μέλη για την 1η Διεθνή και να οργανώσει την Επανάσταση.

Στην φωτογραφία διακρίνονται οι διεθνιστές της Ισπανίας με τον αναρχικό Giuseppe Fanelli κατα την επίσκεψη του στην Ισπανία. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί καθώς και λιγότερο γνωστοί επαναστάτες και πρωτεργάτες του ισπανικού αναρχικού κινήματος.

Στην διάρκεια αυτών των εξεγέρσεων του εμφυλίου πολέμου, εσφάγησαν από τους «δημοκράτες» της Λαϊκής Συμμαχίας», 12 αρχιεπίσκοποι, 238 μοναχές, 2.365 μοναχοί και 4.184 ιερείς.  Πολλές εκκλησίες, και μοναστήρια κάηκαν, ενώ μεγαλοϊδιοκτήτες και βιομήχανοι έγιναν επίσης στόχοι επιθέσεων από τις λεγόμενες δημοκρατικές δυνάμεις. 

2/. Οι Εθνικιστές, αποκαλούνταν από τους αντιπάλους τους, Φρανκιστές ή Φασίστες. Η εθνικιστική πλευρά περιλάμβανε τους Καρλιστές και τους Αλφονσιστές, τους Ισπανούς εθνικιστές, την φασιστική Φάλαγγα, και τους περισσότερους συντηρητικούς και μοναρχικούς, με ισχυρές παπικές («καθολικές») θρησκευτικές πεποιθήσεις που υποστήριζαν την εκκλησία τους.

Ο Φράνκο είχε φέρει επίσης τους μισθοφόρους στρατιώτες του Αποικιακού Στρατού της Αφρικής (Ισπανικά: Ejército de África ή Cuerpo de Ejército Marroquí), την Iσπανική Λεγεώνα (Τέρθιο) και τους Regulars. Οι ηγέτες τους είχαν γενικά πλουσιώτερο, πιο συντηρητικό και μοναρχικό υπόβαθρο και στηρίζονταν από την τάξη των γαιοκτημόνων.

Στις δυνάμεις των Ισπανών εθνικιστών εντάχθηκαν και Ρουμάνοι εθελοντές με επικεφαλής τον Ιόν Μότσα, από την Σιδηρά Φρουρά ("Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ"). Επίσης, περίπου 600 Ιρλανδοί Κυανοχίτωνες, οπαδοί του ιρλανδού πολιτικού, Όουεν Ντάφι, γνωστή ως «Ιρλανδική ταξιαρχία», μετέβησαν στην Ισπανία για να πολεμήσουν στο πλευρό των εθνικιστών. Η πλειοψηφία των εθελοντών ήταν παπικοί/ «καθολικοί» και σύμφωνα με τον Όουεν Ντάφι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να βοηθήσουν τους εθνικιστές, να πολεμήσουν ενάντια στον κομμουνισμό.

Η Γερμανική αεροπορία (Luftwaffe) και η αντίστοιχη Ιταλική βομβάρδισαν πολλές πόλεις και χωριά. Ανάμεσα τους και την βασκική πόλη Γκουέρνικα (Guernica/Gernika), την οποία ισοπέδωσαν στις 26 Απριλίου 1937 σκοτώνοντας πολλούς αμάχους. Ο Πάμπλο Πικάσσο, συγκλονισμένος από την φρίκη της καταστροφής, ζωγράφισε τον ομώνυμο διάσημα πίνακά του. Νικήτριες αναδείχθηκαν οι εθνικιστικές δυνάμεις του Φράνκο που υποστηρίχτηκαν ανοιχτά από την Χιτλερική Γερμανία, την φασιστική Ιταλία και την αποκρυφιστική παπική οργάνωση Opus Dei.

Ο αριθμός των θυμάτων αμφοτέρων των αντιμαχομένων παρατάξεων είναι αμφισβητήσιμος και κυμαίνεται από 300.000 μέχρι 1.000.000 ανθρώπους.

θ. Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος

1/. Ο πόλεμος μεταξύ των «Συμμαχικών δυνάμεων του καλού» και των «Ναζιστικών δυνάμεων του κακού».

Παραθέτομεν συνοπτικώς, μια σειρά από ειδεχθή εγκλήματα που διεπράχθησαν από τις «συμμαχικές δυνάμεις του καλού», όπως παρουσιάζονται από την συμβατική ιστορία, εναντίον των «δυνάμεων του κακού» (Ναζισμού και των συμμάχων του) κατά την διάρκειαν και μετά την λήξη του Β΄Π.Π., ενός πολέμου ο οποίος ΔΕΝ ήταν αμυντικός προς υπεράσπιση Εθνικών εδαφών από εχθρική εισβολή, αλλά πόλεμος, ο οποίος:

α/.Σχεδιάστηκε, οργανώθηκε από το ΣΑΝΧΕΝΤΡΙΝ των παγκόσμιων συνωμοτών (Κ-Τ-Ι), όπως αποδείξαμε κατά την ανάπτυξη των θεμάτων που αναλύσαμε κατά το περελθόν, στο ιστολόγιόν μας [«Ο Ναζισμός αποκρυφιστική Εταιρεία των Ταλμουδιστών Ιουδαίων» και «Το Σύστημα δια μέσου των αιώνων».]

β/.Εκτελέστηκε από τις αντίπαλες δυνάμεις, οι οποίες αμφότερες ήσαν απολύτως ελεγχόμενες από τους εμπνευστές/ οργανωτές/ εντολοδότες/ χρηματοδότες, τους Καϊνίτες Ιουδαίους και  Ιουδαιοταλμουδιστές τραπεζίτες!!!

2/. Τα διαπραχθέντα εγκλήματα από τις «συμμαχικές δυνάμεις του καλού»

α/. Αεροπορικές επιδρομές σε αμάχους

Ο Βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν μια συνεχής βομβιστική επιδρομή των «Συμμάχων» από τις 13 ως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945. Αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εκτεταμένης αεροπορικής επιθέσεως των Συμμάχων, που είχε ξεκινήσει από το 1944. Οι επιθέσεις είχαν στρατηγική σημασία, αλλά το μέγεθος της καταστροφής της πόλεως, προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και στην Βρετανία. Την νύχτα της 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945, 805 βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν δύο φορές στην πόλη, παρά το νέφος που την εσκέπαζε αρχικώς. Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκαν με το φως της ημέρας δύο μικρότερες επιθέσεις από αμερικανικά αεροσκάφη.

Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν περίπου 3.500 βόμβες φωσφόρου, εμπρηστικές και νάρκες αέρος υψηλής περιεκτικότητας. Αμερικανικές πηγές αναφέρουν πως ρίχτηκαν 2.659,3 τόνοι από τα βρετανικά και 4.441,2 τόνοι από τα αμερικανικά αεροπλάνα.6

β/. Επιχείρηση «Δάκρυ»

Όταν η αμερικανική αντικατασκοπεία αποκάλυψε το ναζιστικό σχέδιο με τον στόλο των γερμανικών υποβρυχίων που κατευθυνόταν ολοταχώς προς την ανατολική ακτή των ΗΠΑ, αμερικανικές και καναδικές δυνάμεις έστειλαν μια μεγάλη δύναμη για να αναχαιτίσει την απειλή (42 πολεμικά σκάφη και κάλυψη από αέρος). Σε διάρκεια ενός μηνός, θα βύθιζαν 5 γερμανικά υποβρύχια και ένα αμερικανικό πολεμικό. Κατά την επιχείρηση, (πέντε) 5 μέλη του γερμανικού U-546 αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν για να αποκαλύψουν πληροφορίες σχετικά με την ναζιστική επίθεση στις ακτές της Αμερικής.

Ο αποτρόπαιος βασανισμός έκανε μάλιστα ναζιστή αξιωματικό να αυτοκτονήσει όντας αιχμάλωτος. Και για όσους σπεύδουν να δικαιολογήσουν την τακτική για το «γενικότερο καλό», καλό, υπενθυμίζουμε ότι οι φόβοι για γενικευμένη επίθεση των Ναζί στις ΗΠΑ θα αποδεικνύονταν σύντομα αβάσιμοι και υποβολιμιαίοι…

γ/. Το Κλουβί του Λονδίνου

Φιλοξενώντας το διαβόητο «London Cage», ο πανάκριβος δρόμος του Λονδίνου Kensington Palace Gardens είχε το μερίδιό του στις φρικαλεότητες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Κλουβί ήταν στην πραγματικότητα μια φυλακή, δηλαδή μια συστάδα κελιών και δωματίων που χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα για την κράτηση και τον βασανισμό ναζιστών αξιωματούχων και κυρίως μελών της Γκεστάπο. Οι Βρετανοί έκαναν όλα αυτά που κατακρίνονται γενικώς απ’ όλους: Στέρηση ύπνου, λιμοκτονία, βάρβαρους ξυλοδαρμούς και τα σχετικά.

Παρά το γεγονός ότι μιλάμε αναμφίβολα για έγκλημα πολέμου, η βρετανική κυβέρνηση έστρεψε διακριτικά το κεφάλι από την άλλη και ισχυρίστηκε ότι τα εγκλήματα ήταν δικαιολογημένα στο πλαίσιο του πολέμου…

Το «Κλουβί του Λονδίνου», ήταν μια εγκατάσταση αιχμαλώτων πολέμου της MI19 στο Ηνωμένο Βασίλειο που λειτούργησε κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τον πόλεμο. Το κέντρο ανακρίσεων Bad Nenndorf στην κατεχόμενη Γερμανία, το οποίο διαχειριζόταν το Combined Services Detailed Interrogation Center, αποτέλεσε αντικείμενο επίσημης έρευνας το 1947, η οποία διαπίστωσε ότι υπήρχαν «ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια κατά την διάρκεια των ανακρίσεων» και ότι «προσωπικές περιουσίες των κρατουμένων εκλάπησαν».

Τα βασανιστήρια καταγγέλθηκαν αλλά «φωνή βοώντων εν τη ερήμω» και «ουαί τοις ηττημένοις»!!!

δ/. Η σφαγή των αμάχων στο Kocevski Rog

Τον Μάϊο του 1945 έλαβε χώρα η συστηματική σφαγή κοντά στο Kocevski Rog των παλιννοστούντων της Σλοβενικής Πολιτοφυλακής και των οικογενειών τους από τις συμμαχικές δυνάμεις των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Η γενοκτονία εστέρησε την ζωή σε 12.000 περίπου ανθρώπους, οι οποίοι ρίχτηκαν σε λάκκους ή κλειδώθηκαν σε σπηλιές, με τους Παρτιζάνους να σφραγίζουν για πάντα την μοίρα τους με εκρηκτικά. Κανείς ΔΕΝ διώχθηκε ποτέ για εκείνη την θηριωδία…

ε/. Η σφαγή του Νταχάου

Κατά την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκεντρώσεως του Νταχάου στις 29 Απριλίου του 1945, περίπου 12 φρουροί του στρατοπέδου πυροβολήθηκαν από στρατιώτη που τους επιτηρούσε. Οι άοπλοι δεσμοφύλακες των SS έπεσαν θύματα της οργής των συμμαχικών δυνάμεων. Σε μια περίεργη τροπή της Ιστορίας, οι φρουροί που εκτέλεσαν πρόθυμα οι Αμερικανοί, δεν ήταν αυτοί που είχαν κάνει τις καταγγελθείσες φρικαλεότητες. Λίγες ημέρες πριν, είχαν εγκαταλείψει το Νταχάου και είχαν αντικατασταθεί από μέλη των Waffen-SS, ο μοναδικός σκοπός των οποίων ήταν να παραδώσουν το στρατόπεδο στους Συμμάχους χωρίς αντίσταση..

Άλλοι στρατιώτες του 3ου Τάγματος του 157ου Συντάγματος Πεζικού, της 45ης Μεραρχίας των ΗΠΑ (Thunderbird) εφόνευσαν πολλούς φρουρούς του στρατοπέδου. Συνολικά, περίπου 30 σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τον διοικητή Felix L. Sparks. Αργότερα, ο συνταγματάρχης Howard Buechner έγραψε ότι περισσότεροι από 500 σκοτώθηκαν. 

Η αυτοδικία των αμερικανικών δυνάμεων στράφηκε λοιπόν σε λάθος ανθρώπους, με το έγκλημα πολέμου να παραμένει ωστόσο στο περιθώριο των φρικαλεοτήτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: ΟΥΔΕΙΣ θα περνούσε ποτέ από στρατοδικείο…

στ/. Θάνατος στο Rheinwiesenlager

Το συγκρότημα των 19 αμερικανικών φυλακών που δημιουργήθηκαν για να φιλοξενήσουν τους ναζιστές αιχμάλωτους πολέμου κατά την διάρκεια της συμμαχικής κατοχής της Γερμανίας, το περίφημο «Prisoners of War Temporary Enclosures» (ή Rheinwiesenlager), έφτασε στον κολοφώνα του να μετρά περισσότερους από δύο (2) εκατομμύρια αιχμαλώτους, παρά το γεγονός ότι ο ακριβής αριθμός δεν είναι εύκολο να καθοριστεί λόγω των πλημμελών μητρώων.

Εξαιτίας του κολοσσιαίου μεγέθους του προγράμματος και του τεράστιου αριθμού των εγκλείστων, οι Σύμμαχοι…δεν τα κατάφερναν πάντα να προμηθεύουν στους τροφίμους τα απαραίτητα για την ζωή, γεγονός που κατέληξε σε χιλιάδες θανάτους από ασιτία. Οι τυπικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 10.000 νεκρούς από πείνα, αφυδάτωση και έκθεση στα καιρικά στοιχεία, την ίδια ώρα που υπάρχουν ιστορικοί που ανεβάζουν τον αριθμό σε εκατοντάδες χιλιάδες. Όπως κι αν έχουν οι αριθμοί, ένα είναι σίγουρο:

Οι θάνατοι αυτοί χαρακτηρίζονται αναμφίβολα εγκλήματα πολέμου από την Συνθήκη της Γενεύης του 1929.7

ζ/. Μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων πολέμου

Κατά την διάρκεια της Επιχείρησης Overlord (η στρατιωτική επιχείρηση της Αποβάσεως στην Νορμανδία), βρετανικά στρατεύματα διεξήγαγαν λεηλασίες στο Μπαγιέ και την Καέν στην Γαλλία, μετά την απελευθέρωσή τους, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Χάγης. Στις 23 Μαΐου του 1945, τα βρετανικά στρατεύματα στο Schleswig-Holstein ελεηλάτησαν το κάστρο Glucksburg, κλέβοντας κοσμήματα και βεβηλώνοντας 38 φέρετρα από το μαυσωλείο του κάστρου!

Με το που αποβιβάστηκαν οι συμμαχικές δυνάμεις στην Νορμανδία και άρχισαν να απελευθερώνουν μεγάλες περιοχές κατακτημένης γης, ένα ακανθώδες πρόβλημα ανέκυψε: Τι να κάνουν με τις χιλιάδες των αιχμαλώτων πολέμου;

Αντί να τους αποστείλουν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, δεν ήταν λίγες οι φορές που εκτελούνταν επιτόπου, σε μια προσπάθεια εξοικονομήσεως χρόνου αλλά και πολύτιμων προμηθειών, που ήταν τόσο αναγκαίες για τους Συμμάχους στο πολύπαθο Δυτικό Μέτωπο. Για πολλούς από τους αδικοσκοτωμένους αιχμαλώτους πολέμου το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι γεννήθηκαν Γερμανοί.

Επίσης δεν ήσαν λίγα τα περιστατικά με τους Συμμάχους να χρησιμοποιούν γερμανούς αιχμαλώτους ως ανθρώπινες ασπίδες.. Οι αιχμάλωτοι εξαναγκάζονταν να διασχίζουν πρώτοι ναρκοπέδια «καθαρίζοντάς» τα από τις παγίδες και βέβαια να βαδίζουν μπροστά από τους Συμμάχους σε επιθέσεις σε ναζιστικά οχυρά, δεχόμενοι τα αμυντικά πυρά. Ο ακριβής αριθμός των στρατιωτών που εκτελέστηκαν ή σκοτώθηκαν ως ανθρώπινες ασπίδες δεν είναι εύκολο να εξακριβωθεί, καθώς τα εγκλήματα αυτά εχαρακτηρίστηκαν ως «απώλειες» κατά την διάρκεια των εχθροπραξιών…

 

Συνεχίζεται

---

1 Περνώντας από τις διακηρύξεις στις πράξεις οι Πολιτείες, αυτοανακηρύχθηκαν Συνομοσπονδιακές Πολιτείες της Αμερικής (Confederate States of America), κάλεσαν υπό τα όπλα περί τις 100.000 άνδρες (αργότερα έφθασαν τις 400.000) και θέλησαν από την πρώτη στιγμή να δείξουν την δύναμή τους και τις διαθέσεις τους.

2 Με την Διακήρυξη Χειραφετήσεως που υπεγράφη το 1862/63 και κυρίως την 13η τροπολογία του Συντάγματος το 1865, περίπου 3,5 εκατομμύρια Αφροαμερικανοί — 40% του πληθυσμού των Βορείων πολιτειών προπολεμικώς — απέκτησαν την ελευθερία τους, ενώ η θέση τους στην αμερικανική κοινωνία, απασχόλησε έντονα την χώρα κατά την περίοδο της ανασυγκροτήσεως των ΗΠΑ (1863-1877).

3 Από την γαλλική λέξη Entente =Συνεννόηση, (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και Ρωσία και από το 1917 οι ΗΠΑ).

4 Ο Αλεξάντρ Φιόντοροβιτς Κέρενσκι (4 Μαΐου 1881- 11 Ιουνίου 1970). Υπηρέτησε ως ο δεύτερος πρωθυπουργός της Ρωσικής Προσωρινής κυβερνήσεως, από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο 1917. Ήταν ηγέτης των υποτιθέμενων μετριοπαθών σοσιαλιστών, της Τρουντοβικής φράξιας του κόμματος των Σοσιαλεπαναστατών.

5 Στον κυβερνητικό μηχανισμό και  τις πάσης φύσεως επιτροπές που συνεστήθησαν μετά το πραξικόπημα του 1918, κυριαρχούσαν, σχεδόν ολοκληρωτικώς, οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (πολιτογραφημένοι Ρώσοι πολίτες)  ενώ μία κυριολεκτικώς ασήματη μειοψηφία απετελείτο από μη ορθοδόξους Ρώσους (συμπεριλαμβανομένων και ορθοδοξιζόντων ή φαρισαϊζόντων ψευτο-ορθοδόξων)  και άτομα άλλης εθνικότητος και αλλοδόξου θρησκεύματος.

6 Σύμφωνα με την ημερήσια γερμανική αναφορά Tagesbefehl υπ' αριθμόν 47, τα ανθρώπινα θύματα που είχαν αποκαλυφθεί μέχρι τις 22 Μαρτίου έφτασαν τα 20.204, ανάμεσα στα οποία και 6.865 νεκροί που αποτεφρώθηκαν στην κεντρική πλατεία Άλτμαρκτ, ώστε να αποφευχθεί επιδημία. Η ίδια γερμανική πηγή αναφέρει πως οι τότε προβλέψεις έκαναν λόγο για 25.000 νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα απανθρακώθηκαν ή σκοτώθηκαν από ασφυξία, λόγω του μονοξειδίου του άνθρακος και των υψηλών θερμοκρασιών των βομβών.  

7 Ο ανθρωπάκος των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, Σουηδο-ιουδαιο-αμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ, προέβη σ’ένα απίστευτο χειρισμό του προβλήματος. Χρησιμοποίησε ένα νομικό τέχνασμα αποχαρακτηρίσας τους εγκλείστους από «αιχμαλώτους πολέμου» παρακάμπτοντας έτσι βολικά την συνθήκη. Το φρικαλέον έγκλημα ωστόσο, παραμένει απαράγραπτον έγκλημα πολέμου…