ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ: Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ή Βουλευτική Δικτατορία;

ΜΕΡΟΣ 5^ο

Το σημερινό πολίτευμα (κοινοβουλευτισμός) παγκοσμίως, ΔΕΝ έχει σχέση με την αληθινή δημοκρατία. Μελετώντας εμβριθώς την ιστορία του κοινοβουλευτισμού στην πατρίδα μας, προπολεμικώς, κυρίως μεταπολεμικώς, κυριώτατα όμως μεταπολιτευτικώς, καταλήγομεν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι  ο κοινοβουλευτισμός  στην Ελλάδα, ουδέποτε ήταν αληθής δημοκρατία αλλά πάντοτε βουλευτική  δικτατορία / νεοφεουδαρχία1, διότι:

-Δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις ομαλής, αυτοδύναμης λειτουργίας του. Εκ των οκτώ (8) προϋποθέσεων (βλέπε 4^ο μέρος), τυπικώς εφαρμόζεται μόνον η ισηγορία. Υπάρχουν όμως, τόσοι περιοριστικοί του λόγου νόμοι και εγγενείς αδυναμίες [οικονομική δυσπραγία, δυσθεώρητες οικονομικές ανάγκες για ίδρυση κόμματος ή διεξαγωγής προεκλογικής εκστρατείας, απαγόρευση εκφράσεως αληθειών ή αιτιολογημένων απόψεων (με πρόσχημα την προστασία προσωπικών δεδομένων, τον αντιρατσισμό, την αντιδημοκρατικότητα, τον αντισημιτισμό, την υποχρεωτική αποδοχή του «ολοκαυτώματος», κλπ.), αυθαίρετη κυβερνητική παρεμβατικότητα, κομματική προπαγάνδα, κλπ] που ουσιαστικώς καθιστούν την ισηγορία ανεφάρμοστον2.

-Η δυνατότητα συμμετοχής στην διακυβέρνηση κάθε χώρας, είναι αποκλειστικό προνόμιο της κυρίαρχης, κληρονομικώ δικαίω με δημοκρατική «τιάρα», οικογενειοκρατικής κάστας των βουλευτών και  συγκεκριμένης οικονομικής ολιγαρχίας, και όχι ΟΛΩΝ των πολιτών, κυρίως λόγω της ασυλλήπτως άνισης κατανομής του πλούτου.

-Ουδεμία χώρα είναι οικονομικώς αυτάρκης. Όλες είναι απολύτως εξαρτημένες αφού είναι υπερχρεωμένες σε διεθνείς τράπεζες, παγκόσμια οικονομικά Ιδρύματα, άλλες χώρες και οικονομικούς οργανισμούς που επιβάλλουν τους όρους (πολιτικούς-οικονομικούς) των δανειστών προς τους  δανειολήπτες.

-Ο κοινοβουλευτισμός μυθοποιεί τον ρόλο του λαού και από την ανυπαρξία ή την ελαχιστότητα που τον έχει απορρίψει στην πράξη, τον ανυψώνει θεωρητικώς στην απατηλή σφαίρα του υπερφυσικού και τον βαπτίζει «κυρίαρχο».

Ο λαός είναι έννοια χρονική μεν αλλά εφήμερος, έχουσα αρχέτυπον, με ανακαινιζόμενη μορφή, λόγω ποιοτικών και ποσοτικών μεταβολών που υφίσταται διαχρονικώς. Από αυτή την άποψη, για να αποκτήσει-διατηρήσει ο λαός κυριαρχική δυναμική πρέπει πάντοτε:

.Να διαβιώνει υπό την σκιά και το ζωοποιό θρόϊσμα των παρελθουσών ιστορικών γενεών, να συμμετέχει στην ιστορίαν του Έθνους του και

.Να υποτάσσεται στο κυριαρχικό δυναμικό πεδίο του διαχρονικώς αναλλοιώτου Έθνους του.

«Η αρχή κάθε κυριαρχίας βασίζεται ουσιαστικά στο Έθνος. Κανένα σώμα, κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία που δεν πηγάζει ρητά από αυτό3» 

Η λαϊκή κυριαρχία όπως διατυμπανίζεται από τον κοινοβουλευτισμό, είναι θεωρητικό προπέτασμα καπνού, για να αποστερεί από τον λαό την δυνατότητα να συνειδητοποιεί την ασημαντότητά του και την παντελώς ανίσχυρη θέση που του έχει παραχωρήσει. Είναι τέλειο βερμπαλιστικό τέχνασμα των αμφίτριβων υποκριτών της κοινοβουλευτικής ηγεσίας.

Ο λαός στο όνομα του οποίου, δήθεν, λαμβάνονται οι αποφάσεις στο κοινοβούλιο, είναι σιωπηρός πάροικος, κωφός και αμέτοχος των λαμβανομένων στο όνομά του(!!!) αποφάσεων.

Στην κοινοβουλευτική «δημοκρατία», ο λαός θεωρείται σαν ένα άθροισμα ατόμων, σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και όχι εθνικό σύνολον ξεχωριστών και ενσυνείδητων προσώπων. Τέ­τοια άποψη όχι μόνον υποβιβάζει την έννοια του λαού στο επίπεδο της ανθρωπομάζης με τους στατιστικούς μαζικούς αριθμούς, αλλά και την καταργεί.

Ο λαός είναι ένα αέναο και ενεργό χωνευτήριο συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, oμογαλάκτων και ομοφρονούντων-ομονοούντων προσώπων, ζώντων και ενεργών, εντός του οποίου δραστηριοποιούνται οι πολίτες και παγιούνται οι αρχές και οι κανόνες λειτουργίας της πο­λιτείας.

Ο λαός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, όντας εφήμερος, αποτελεί μι­κρόν αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της διαχρονικής Εθνικής Εκκλησίας (Δήμου), ζώντων και νεκρών, ΜΕΤΕ­ΧΩΝ στην ιστορία του Έθνους του.

Όταν ένας λαός ΔΕΝ μετέχει στην ιστορία του Έθνους του, κάτι που συμβαίνει στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, ιδιαιτέρως τις στιγμιαίες κοινοβουλευτικές εκλογές, τότε ΔΕΝ νομιμοποιείται ηθικώς και εθνικώς, να εκφέρει γνώμη.   

Η αόρατη και ζώσα Εθνική Εκκλησία, εκφράζουσα το διαχρονικόν Έθνος και το οικουμενικόν Γένος των Ελλήνων, είναι η μόνη αρμόδια ιστορικώς και νομικώς εξουσιοδοτημένη, να καθορίζει τους πολιτικούς κανόνες συμμετοχής του λαού στις διαδικασίες λήψεως πολιτικών αποφάσεων.

Όμως, η κοινοβουλευτική…δημοκρατία αγνοεί τόσον το Έθνος όσον και το Γένος των Ελλήνων.

Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν αποφασίζει ο ιστορικός λαός. Απλώς εκφράζει άποψη μία τεχνητή και ασυνείδητη πολιτικώς, απολύτως χειραγωγούμενη ανθρωπομάζα, με βάση όσα της επιτρέπουν να γνωρίζει.

Δεν εκλέγει ούτε αποφασίζει ο λαός, αλλά μία χειραγωγηθείσα πολιτική και συνήθως τεχνητή πλειοψηφία, η οποία εκφρά­ζει προτίμηση προς κάποιους από εκείνους που του προτείνει ή επιβάλλει το Σύστημα, για να παίρνουν τις αποφάσεις επί 4 ή 5 χρόνια, ερήμην του λαού!!!

-Η συμμετοχή των πολιτών στην κορυφαία εκδήλωση της «λαϊκής κυριαρχίας», στις εκλογές, όχι μόνο δεν είναι καθολική αλλά σε πολλές περιπτώσει είναι κάτω του 70% σε αρκετές κάτω του 60% και σε μερικές ακόμη και κάτω του 50%...Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα κόμμα εκλέγεται και σχηματίζει κυβέρνηση ενώ έλαβε το 30%-35% επί του 40%-50% του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.

Συνεπώς είναι τουλάχιστον θρασύτης όταν ισχυρίζονται κάποιοι….υπερδημοκράτες ότι ο κοινοβουλευτισμός εκφράζει την λαϊκή κυριαρχία και εκπροσωπεί δημοκρατικόν σύστημα διακυβερνήσεως. 

-Προϋπόθεση κάθε είδους ατομικής ελευθερίας (λόγου, τύπου, εκφράσεως, κλπ.) είναι η προΰπαρξη της Εθνικής Ελευθερίας. Όταν η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή (εδαφική, οικονομική, στρατιωτική, πολιτική, πνευματική) είναι αδιανόητο να ομιλούμε περί εφαρμογής ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

 Στις κοινοβουλευτικές χώρες έχουμε οικονομική, πολιτική και πνευματική κατοχή, τουλάχιστον οικονομική και πολιτική.

Στην ορθόδοξη Ελλάδα εκτός από πολιτική και οικονομική, έχουμε και πνευματική κατοχή.

 Με την συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, τις δεσμεύσεις μας που απορρέουν απ’ αυτή και την απόλυτη εξάρτηση στους εξοπλισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων από τις αγορές των υπερδυνάμεων, κυρίως των ΗΠΑ, δύναται να λεχθεί ότι υφίσταται και μία ιδιόμορφη στρατιωτική κατοχή!

Ο δολομήδης κοινοβουλευτικός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, είναι ιδιοκτησία ατόμων ή διεθνιστικών εταιρειών. Συνεπώς η ελευθεροτυπία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ελευθερία εκφράσεως των απόψεων των ιδιοκτητών και η εκπροσώπηση των συμφερόντων τους, όπως συμβαίνει σε οποιονδήποτε κερδοσκοπικό οργανισμό.

«Ο τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, στέκεται δίπλα ως ο θερμότερος υποστηρικτής προσώπων και καταστάσεων που ευθύνονται για το κατάντημα της κοινωνίας. Και πώς να μην γίνεται αυτό όταν το σύνολον του τύπου ελέγχεται από λίγους μεγαλοκαρχαρίες, εκδοτικά και τηλεοπτικά κατεστημένα, που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και τον οδηγούν εκεί που αυτοί θέλουν, παρουσιάζοντας μόνον ό,τι και όσα τους συμφέρει4»

Εάν εισχωρήσουμε στα ενδότερα της αδελφότητος του τύπου θα διακρίνομεν γνωστούς και άγνωστους κουφολόγους, εξ επαγγέλματος αλείτες5, απίθανους κρανοποιούς, αποτυχημένους φιλολόγους / φευδοφιλοσόφους, όψιμους γλωσσολόγους, απατεωνίσκους, τυχοδιώκτες, και λοιπούς μόνιμους τοποτηρητές του Συστήματος. Αυτοί δεν είναι εκφραστές αλλά μισθωμένοι διαχειριστές/διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Όλοι αυτοί που διευθύνουν/ελέγχουν σήμερον τα συγκροτήματα/μεγαθήρια των ΜΜΕ, είναι υπηρέτες σκοτεινών διεθνιστικών κέντρων. Όλοι αυτοί:

.Εκχέουν το δηλητήριον του πολιτικού-εθνικού διχασμού.

.Εκριζώνουν χωρίς ανάσα κάθε τι το εθνικό και χριστιανικό από τις καρδιές των πολιτών.

.Γεμίζουν τον εγκέφαλο των πολιτών με τα άχυρα της θολοκουλτούρας, του κομματικού φανατισμού, της ηθικής εξαχρειώσεως και του διεθνιστικού Ιουδαϊκού τρόπου σκέψεως και δράσεως.

.Ψευδολογούν, παραπληροφορούν, αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, χωρίς ίχνος αισχύνης, ώστε να αποκοιμίζουν τον λαόν και έτσι να αποκλείεται ή αποφεύγεται η λαϊκή αφύπνιση και αντίδραση.

.Χρησιμοποιούν την ειδησεογραφία, εγχώρια και διεθνή, παραποιημένη αναλόγως, ως πηγή εμπορευματικών κερδών και μόνον, ως λαϊκή μονοπωλιακή αγορά ιδεών / πληροφοριών.

«Εξουσία και δημοσιογραφία συνυπάρχουν ανέκαθεν. Η μεταξύ τους όσμωση συνεπώς ήταν πάντοτε αναπόφευκτη και ως ένα σημείο θεμιτή. Ο κανόνας έθετε την δημοσιογραφία απέναντι στην εξουσία έτσι ώστε να εξυπηρετείται το κοινό συμφέρον της χώρας…..Τώρα ο κανόνας έχει ανατραπεί. Και επικρατεί γενικό ξεσάλωμα. Ως γνωστόν, τα διαβόητα «διαπλεκόμενα» κυβερνούν. Πανθομολογουμένως και παρά ταύτα ακλόνητα6».

«Ο κιτρινισμός, η χυδαιογραφία, ο λαϊκισμός είναι ακόμη οι δεσπόζουσες ιδιότητες του γραπτού τύπου συχνότατα ευλογημένες από την εξουσία και ανομολόγητα αποδεκτές από το μεγάλο κοινό7...»

«Είναι πλάνη ή υποκρισία να υποστηρίζουμε ότι η έκφραση των πολιτικών στοχασμών είναι πραγματικά ελεύθερη στις δημοκρατίες δυτικού τύπου, όσο τα κύρια μέσα έκφρασής της είναι τόσο δαπανηρά και τα διαθέτουν οι λίγοι σε τέτοια έκταση. Υπό αυτούς τους όρους η ελευθερία της σκέψης καταντάει σχήμα λόγου8».

«Ο μύθος για την ελευθεροτυπία στην Δύση ξεφτίζει όλο και περισσότερο….Η ελευθεροτυπία είναι εγγυημένη μόνο για τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων9...»

Δεν είναι δυνατόν κάτω από επικρατούσες συνθήκες να ισχυρίζονται οι θιασώτες του  κοινοβουλευτισμού ότι η κοινοβουλευτική «δημοκρατία» επιτρέπει την ελευθερία τύπου και εκφράσεως. Είναι ψεύδος, μέγα ψεύδος!

Και επειδή όλοι οι ιδιοκτήτες ή χρηματοδότες των διεθνών και εγχώριων μεγάλων ΜΜΕ είναι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι, παλαιόθεν εχθροί της ανθρωπότητος και της αληθείας, δρώντες απίστευτα παρηλλαγμένοι, σφυρηλατούν στα σκοτεινά απυρόβλητα του Συστήματος, τις αλυσσίδες της πολιτικής-οικονομικής και πνευματικής δουλείας των λαών!

-Η Εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός είναι όροι που απαγορεύονται από τους εγκαθέτους κομματικούς και κοινοβουλευτικούς, η παμψηφία σχεδόν των οποίων είναι κοσμοπολίτες, ευρωπαϊστές, διεθνιστές, οικουμενιστές.

Όλοι ή σχεδόν όλοι από τους υποψηφίους βουλευτές, που αναφέρονται στο έθνος, την πατρίδα και την ορθοδοξία, το πράττουν φαρισαϊκώς, για ψηφοθηρικούς λόγους, αφού μοναδικός στρατηγικός στόχος τους είναι η απόκτηση της βουλευτικής έδρας! Ένας στόχος που όταν επιτευχθεί θα δώσει στον βουλευτή απίστευτα προνόμια σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες, που θα τον καταστήσουν νέο-φεουδαρχίσκο!

-Η αμυντική ισχύς των χωρών για την προάσπιση της εθνικής τους ελευθερίας  εξαρτάται από το Μονοπωλιακό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα που τροφοδοτεί όλες τις χώρες με οπλικά συστήματα, αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων κάθε μιας αλλά και των στρατηγικών συμφερόντων του συστημικού συμπλέγματος.

-Δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα τόσον στην επιλογή των υποψηφίων και την διασφάλιση του αδιαβλήτου των εκλογών, όσον και στην πρόληψη-αποφυγή-έλεγχο κυβερνητικών παρανομιών και αντισυνταγματικών κυβερνητικών αποφάσεων (κυριώτερα εμπόδια η λεγομένη και επιβαλλομένη κομματική πειθαρχία και οι αφανείς και ανεξέλεγκτες «συναλλαγές» κυβερνώντων-βουλευτών-οικονομικής ολιγαρχίας).

-Η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη αφού διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και συνεπώς την ελέγχει για να νομιμοποιεί οποιαδήποτε σημαντική αλλά άδικη απόφασή της. Έχουν ψηφισθεί μάλιστα τέτοια οικονομικά προνόμια για τους ανώτατους δικαστικούς, σε σχέση με τις άλλες κοινωνικές τάξεις, ώστε να τους αφοπλίζει στην λήψη ακυρωτικών αποφάσεων σε αντιλαϊκούς/αντεθνικούς/μνημονιακούς κυβερνητικούς νόμους.

Για παράδειγμα, εάν η Ελλαδική δικαιοσύνη ήταν ανεξάρτητη, δεν θα δεχόταν την νομιμοποίηση των ειδεχθών και επαχθών οικονομικών μέτρων της τελευταίας 5ετίας σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

Εάν παρά ταύτα, κάποιοι αδυνατούν να πιστεύσουν ότι υπάρχουν τέτοιου είδους προνομιακές ανισότητες, ας ανατρέξουν στα αρχεία του ΓΛΚ (Γενικό Λογιστήριο του Κράτους), και ας συγκρίνουν τους μισθούς και τις συντάξεις των ανωτάτων δικαστικών με εκείνες των ανωτάτων εκπαιδευτικών και των αρχηγών των Ενόπλων δυνάμεων. Δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους!!!  

-Οι κυβερνήσεις κάθε χώρας επιβάλλονται και δεν εκλέγονται, αφού όλα τα κόμματα, ιδίως εκείνα της εξουσίας, ελέγχονται από συγκεκριμένες οικονομικές ολιγαρχίες οι οποίες επιβάλλουν τους πολιτικούς αρχηγούς και προωθούν υποψηφίους πολιτικούς-βουλευτές της αρεσκείας τους.

-Τα «νήματα» σε όλες τις λεγόμενες δημοκρατικές χώρες, ιδίως τα οικονομικά και πολιτικά, κινούνται από εκείνους που διαθέτουν τον πλούτον. Και ανεξάντλητον πλούτον διαθέτουν μόνον οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι, οι Διεθνείς Ταλμουδιστές Τοκογλύφοι Μεγαλοτραπεζίτες, οι αδίστακτοι δανειστές των κρατών, τον οποίον (πλούτον εκ των διαχρονικών κλοπιμαίων των λαών) διανέμουν οι ίδιοι ή οι κατά χώραν διαχειριστές τους. 

-Ο τρόπος του απολύτου ελέγχου κάθε χώρας που πραγματοποιείται με το πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, κακέκτυπον της αληθινής δημοκρατίας, εφευρέθηκε από τους ταλμουδιστές και περιλαμβάνεται στα «Πρωτόκολλα των σοφών/Ταλμουδιστών» (εξαπάτηση, παγίδευση, διχασμός των πολιτών).

Οι λαοπλάνοι ληστές των λαών, νεκροθάπτες των Εθνών, κατεσκεύασαν το ισχύον σήμερα ψευτοδημοκρατικό έκτρωμα, το «γενόσημον» της δημοκρατίας και το ονόμασαν παραπλανητικώς, αντιπροσωπευτική ή κοινοβουλευτική…. δημοκρατία!

-Σήμερα οι ηγεσίες κυρίως ΟΛΩΝ των μεγάλων κυβερνητικών πολιτικών κομμάτων απανταχού της γης, αποτελούνται από Ταλμουδιστές, κρυπτοταλμουδιστές Ιουδαίους ή Ιουδαιόφρονες Ιλλουμινάτι!!!

5ο. Η θεωρητική άποψη περί ισότητος όλων των ανθρώπων που επικαλείται υποκριτικώς ο κοινοβουλευτισμός, είναι επιστημονικώς και θεολογικώς απαράδεκτος. Η ανισότης, η ιεράρχηση και η διαφοροποίηση είναι φυσικοί κανόνες ζωής. Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα άνισα. Αυτή η ανισότης δεν ήταν τυχαία. Ήταν αποτέλεσμα της σοφίας Του. Για τον λόγο αυτό αποτελεί αιώνιον θείον νόμον.

«…ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸς ἐποίησεν ὁμοίως τε προνοεῖ περὶ πάντων·…»  (Σοφία Σολομώντος, 6/7). 

«…οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν.» (Ιωάννης, 13/16-15/20).

«…ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ.» (Α΄ Κορινθίους, 15/41).

Τα άτομα δεν μπορεί να είναι ίσα ούτε ως προς την αξία και τις ικανότητες, ούτε ως προς τα δικαιώματα, τα οποία αφειδώς μεν παρέχει η κοινοβουλευτική φιλολογία, ουσιαστικώς όμως σχεδόν όλα είναι είναι προσιτά μόνον σε ελαχίστους του δαιδαλώδους κυκλώματος των κατεστημένων του κοινοβουλευτισμού.

Δύο μόνον ισομέτρητα δικαιώματα έχουν όλοι οι γνήσιοι πολίτες της Πολιτείας:

-Των ίδιων ευκαιριών για απόδειξη των ικανοτήτων τους, της αγάπης προς την πατρίδα και το Έθνος, και της πίστεώς τους προς τον αληθινό Θεό.

-Της τιμής και απονομής δικαιοσύνης στον καθένα, αναλόγως της εργασίας, της αξίας και της προσφοράς του προς το εθνικόν-κοινωνικόν σύνολον.

«Ισότης είναι το να μην έχουν οι εύποροι περισσότερα δικαιώματα επί των αξιωμάτων ή οι άποροι» (Αριστοτέλης).

«...Καὶ πράττειν καὶ τιμᾶσθαι κατὰ τὴν ἀξίαν ἑκάστους...» (Ισοκράτης).

«Η φυσική ισότης είναι πολιτικάντικη εφεύρεση για την δημαγώγηση των «μειονεκτικών» ατόμων. Είναι αδύνατο σε όλες τις γενιές των ανθρώπων να βρεις δύο άτομα όμοια-ίσα. Αυτό καλούμε φυσικό διαφορισμό (ανισότητα) των ανθρωπίνων όντων10...»

Συνεχίζεται

---

1Ανάλυση των όρων Δικτατορία, Φεουδαρχία, Νεοφεουδαρχία, όπως υποσημείωση (2) 4^ου μέρους.

2Λοιπά περί πολιτικής ελευθερίας όπως στην ανάλυση των σταθερών της (υποσημειώσεις,1,2,3,4  3^ου μέρους).  

3Declaration De droits del Homme (Διακήρυξη δικαιωμάτων του ανθρώπου), 1979, αρ. 3, Λεξικό της φιλοσοφίας Andre Lalande. 

4 Εφημ. Αδεύσμευτος Τύπος, 4 Ιουνίου 1995, σ. 9.

5 Αλείτης (άλη) = Ο παραπλανών τινα, ο παρεκβαίνων της ευθείας, αμαρτωλός (Λεξ. Δορμπαράκη, σ.48).

6 Νίκος Μέρτζος, εφ. Αδέσμευτος τύπος, 22 Ιαν. 1997.

7 Χρ. Πασαλάρης, εφ. Μεσημβρινή, 1 Φεβ. 1988.

8 ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Θεωρία πολιτικής δεοντολογίας, Κων. Τσάτσος, σ. 245.

9 Στην εξουσία των ψευδαισθήσεων, Έντουαρντ Ρόζενταλ, εκδ. Σύγχρονη εποχή,1987, σ.89.

10 Κομματικός καπιταλισμός , Χρ. Αγγελής, σ. 54.