ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ: Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ή Βουλευτική Δικτατορία;

ΜΕΡΟΣ 7^ο

Οι διακηρύξεις του κοινοβουλευτισμού περί ελευθερίας, ισότητος και δικαιοσύνης, είναι απατηλές και υστερικές κραυγές ενόχων που προσπαθούν να καλύψουν τα εγκλήματά τους (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά, εθνικά).

Στον κοινοβουλευτισμό οι μόνοι «ελεύθεροι και κυρίαρχοι» είναι οι βουλευτές και οι αρχιθαλαμηπόλοι τους. Όλοι αυτοί οργανωμένοι σε ένα συνδικάτο μαζί με τα απόβλητα κάθε λαού, τους εντοπίους και ξένους καθοδηγητές τους, αποτελούν την μόνιμη μηχανή καταπιέσεως της αληθούς λαϊκής ελευθερίας  και  της εθνικής αλκής.

Τέλος στον κοινοβουλευτισμό, υποβαθμίζονται δογματικώς, αγνοούνται συστηματικώς, εμποδίζονται προκλητικώς και ποδοπατούνται κυνικώς, όλες οι προϋποθέσεις εμφανίσεως του αγνού, υγιούς και οργανικού δημοκρατικού πνεύματος, κυριώτερες των οποίων είναι:

-Καθολική και δωρεάν Εθνική παιδεία.

-Ελευθέρα άθληση της αρετής.

-Αυτάρκης και ανεξάρτητη Πολιτεία.

-Ισοδύναμη κατανομή του εθνικού εισοδήματος.

-Ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

-Εθνικές ένοπλες δυνάμεις.

Και εδώ τίθενται δύο ερωτήματα:

-Πως είναι δυνατόν αυτοί οι επονείδιστοι αγγελιαφόροι εντολών σκοτεινών και αντεθνικών κέντρων να έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται «εθνοπατέρες»;

-Ποίοι ευθύνονται για την απεριόριστη και ανεξέλεγκτη κυριαρχική δύναμη των βουλευτών, τα κέντρα-εντολοδότες της εξουσίας ή ο ίδιος ο λαός;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα εκπηγάζουν από την βα­θεία και αντικειμενική μελέτη της πολιτικής ιστορίας και την σώφρονα ανάλυση της σύγχρονης πολιτικής πρακτικής.

Αυτή την κυριαρχική επί του λαού δύναμη κληρονομούν οι βουλευτές μέσα από τα πλέγματα του κοινοβουλευτικού συστήματος και ανανεώ­νουν κατά διαστήματα δια των εκλογών, με το άλλοθι της  «λαϊκής ετυμηγορίας».

Οι Έλληνες πολιτικοί που κυβερνούν ή αντιπολιτεύονται ανήκουν στην πλειοψηφία τους στο αδελφικό κύκλωμα το οποίον ήλεγχε και ελέγχει τον πολιτικό βίο της Ελλάδος, αποτελεί συνέχεια της οικογενειοκρατικής ε­ξουσίας των τσιφλικάδων, των κοτσαμπάσηδων και των πολιτικών σατρα­πών της μετεπαναστατικής περιόδου (μετά το 1831).

Επώνυμα όπως Βενιζέλος, Καραμανλής, Παπανδρέου, Τσαλδάρης, Βαρβιτσιώτης, Μερκούρης, Τσιριμώκος, Τσουδερός, Ράλλης, Θεοτόκης, Αλευράς, Κωστόπουλος, Τζιτζικώστας, Στεφανό­πουλος, Δήμας, Παπαπολίτης, Παπαληγούρας, Ζαϊμης, Ανδριανόπουλος, Μητσοτάκης, Καλαντζής, κ.α. είναι αρκετά για να πείσουν κάθε κα­λόπιστο και ανησυχούντα πολίτη ότι ο λαός είναι εμπεπλεγμένος σε ένα α­νώμαλο σύμπλεγμα το οποίο συντηρεί μηχανικώς ο ίδιος.

Ένα σύμπλεγμα από το οποίον δεν είναι δυνατόν να απαλλαγή πο­τέ δια των συνήθων κοινοβουλευτικών πολιτικών διαδικασιών, καθ^' όσον όλες οι πολιτικές δραστηριότητες ελέγχονται ΑΠΟΛΥΤΩΣ από τις δυνάμεις εκτροφής και συντηρήσεως του Συστήματος.

Συμπερασματικώς ο κοινοβουλευτισμός είναι:

-Η συμπύκνωση όλων των αρνητικών ιδεών (δόλου, ψεύδους, κομπίνας, μωροφιλοδοξίας, οκνηρίας, αταξίας, αναισχυντίας, χρηματολαγνεί­ας, κενοδοξίας, δειλίας, ανωμαλίας, αρνησιπατρίας) σε πολιτικό σύστημα.

-Ο μανδύας προστασίας των φαύλων, των ωτακουστών, των συνομιλητών με μυστικές υπηρεσίες, των αχυρανθρώπων, των μετρίων, των α­νοήτων, των τυχάρπαστων, των ιδιορρύθμων, των πολιτικώς ψυχασθενών, των εμμίσθων πρακτόρων ξένων κέντρων αποφάσεων, των κιναίδων, των κιναιδιζόντων, των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, των Ιουδαϊζόντων.

-Η Ιουδαϊκή αλαζονεία, πλεονεξία και παραφροσύνη, μετασχηματισμένες σε πολιτικό σύστημα, που επιδιώκει να κάνει άπληστους και παράφρονες όλους τους ανθρώπους.

«Οι Εβραίοι (ΣΣ: Ταλμουδιστές Ιουδαίοι) είναι φυσικά με τις δημοκρατίες γιατί με άλλο σύστημα δεν μπορούν να επικρατήσουν»(Ο πρωθυπουργός του «ΟΧΙ» Ιωάννης Μεταξάς).

Δια τούτο αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε για τον κοινοβουλευτισμό θα πρέπει να τον ερμηνεύσουμε ως ακολούθως: 

Καταφύγιον Ολεσηνόρων, Ιδεολόγημα Ναρκίσσων, Ορθοδοξίας Βάραθρον, Ονείδειον Υβρισμα Λαού, Έθνους Υπνωτήριον, Ταλμουδιστών Ιδεολογία, Στρωματεύς Μιαστόρων, Ολετήρ Στρατού.

*

Η κοινοβουλευτική αδελφότης των βουλευτών χρησιμοποιεί ως τόπον συγκεντρώσεως και συζητήσεως των «προβλημάτων» διαφόρους χώρους, όπως κλειστά εντευκτήρια, κλάμπς, στοές, καθώς και το πολυθρυλούμενον κοινοβούλιον.­

Το κοινοβούλιο είναι:

    -Ο μηχανισμός  συντηρήσεως του  πολυμόρφου/πολύχρωμου καπιταλισμού (αστικού, μαρξιστικού, σοσιαλιστικού, ψευδοεθνικιστικού), της συναλλαγής, της γεροντοκρατίας και των πολιτικών σαπροφύτων.

    -Ο κατοικητήριος οίκος μιας μωροφιλόδοξης και παντοιοτρόπως ραδιουργούσης πολιτι-κοοικονομικής ολιγαρχίας, αλαζονικής βουλευτοκρατίας και κληρονομικής οικογενειοκρατίας.

    -Το άντρον των χρηματανθρώπων, των τυράννων, των τυραννίσκων, των καρκινοπαθών πολιτικών εγκεφάλων, των εκβιαστών και των κολάκων.

-Το πεδίον μάχης πολιτικών φατριών, λογοκόπων, οιηματιών, λαο­πλάνων, αλληλοσπα-ρασσομένων πολιτικών συμμοριών συμμαχουσών ή συ­γκρουομένων και εις ουδέν έτερον αποβλεπουσών παρά εις την κατάληψη και την λεηλασίαν της εξουσίας.

-Το σύγχρονον τέμενος του Βάαλ, το οικητήριον των αθέων και αντιχρίστων.

-Το κέντρον διακονίας της αλαζονείας, της απληστίας και πλεονεξίας των βουλευτών.

-Το χρηματιστήριο των πολιτικών συνειδήσεων, το εντευκτηρίον των πορρωμένων εμπόρων του λαού και η τεφροδόχος των εθνικών συμφερόντων.

- Το μεταλλακτήριον-ανταλλακτήριον ψυχών-ιδεών και αρχών.

-Η πηγή της αδελφοκρατίας με όλες τις ερμηνείες της λέξεως.

-Η κατευθυνόμενη δημ(ι)οκρατική συναγωγή εντός της οποίας λαμβάνονται αποφάσεις αντίθετες προς τις προσδοκίες τού λαού και ασυμβίβαστες προς την αξιοπρέπεια του Έθνους.

Είναι τουλάχιστον αηδιαστικός ο ισχυρισμός των ψευτοδημοκρατών ότι Κοινοβου­λευτισμός σημαίνει ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία, δικαιοσύνη, δημοκρατία, εκπροσώπηση του λαού.

Αν θέλουμε και πάλιν, να ακριβολογήσουμε για το κοινοβούλιον θα πρέπει να το ερμηνεύσουμε ως ακολούθως:

Καπιταλισμού Οζοθήκη, Ισοπεδωτισμού Ναός, Οσφυοκαμπτών Βόθρος, Οικογενείας Υποπτέρων Λίκνον, Ιουδαιοσυναγωγή, Ομήγυρις Νεο-φεουδαρχίσκων/πλουτιζόντων.

Ο κοινοβουλευτισμός ως εκ της φύσεώς του και της διεθνιστικής α­ποστολής του, ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναδεικνύει τους εκλεκτούς του Έθνους, αλλά ΠΑΝΤΟΤΕ αναβιβάζει στην εξουσία τους «εκλεκτούς» του Συστήματος, τους δημεγέρτες, τους υπό φυσιολογικές συνθήκες μέτριους, άχρηστους, α­πορριπτέους.

«Ο κοινοβουλευτικός βίος θυσιάζει τον άνθρωπον που σκέπτε­ται, που μελετά, που ενεργεί, που έχει την ικανότητα των πραγματοποιήσεων, εις τον άνθρωπον που ρητορεύει, εις τον κενολόγον δημαγωγόν...1»

Οι εξαιρέσεις του ανωτέρω κοινοβουλευτικού αξιώματος είναι ελά­χιστες μέσα στην πολύχρονη διαδρομή του.

Τέλος ο κοινοβουλευτισμός είναι:

-Ασυμβίβαστος προς τις ευαγγελικές ρήσεις και τα αγιογραφικά δόγματα της ορθοδόξου πίστεως.

-Αντίθετος προς κάθε ιδέα περί Έθνους και Γένους και αντίρροπος προς την ι­στορικήν πορεία του γένους των ανθρώπων.

-Αντι-δημοκρατία, Δικτατορία κεκαλυμμένη με …δημοκρατικό μανδύα, για να τυφλώνει τις υπνωτισμένες, αφιονισμένες, πολτοποιημένες και ξεδοντιασμένες ανθρωπομάζες.

Αψευδέστερος μάρτυς, το μέχρι τώρα διαβρωτικόν έργον του κοινο­βουλευτισμού, το οποίον έχει διαλύσει κοινωνίες, έχει διαφθείρει λαούς και τείνει να εξαφανίσει τα έθνη, αντικαθιστώντας τα πάντα με μία αντεθνική, κοσμοπολίτικη και χωρίς σκέψη ανθρωπομάζα, υποτεταγμένη πλήρως στην παγκόσμια Ιουδαιοταλμουδική Υπερκυβέρνηση.

«Εις την θέσιν των παρουσών κυβερνήσεων θα θέσωμεν εν φόβητρον, το οποίον θα ονομάζεται Διοίκησις της υπερτάτης κυβερνήσεως. Αι χείρες του θα είναι τεταμμέναι πανταχόθεν ως αρπάγαι και ο διοργανισμός του θα είναι τόσον κολοσσιαίος, ώστε όλοι οι λαοί κατ’ανάγκην θα υποταχθώσιν εις αυτό.2»  

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Παρουσιάσαμε την ακτινογραφία του Κοινοβουλευτισμού για να αποκαλύψουμε μία από τις μεγαλύτερες πλάνες των λαών και τις μεγαλύτερες σύγχρονες απάτες του Ιουδαιοκρατούμενου Συστήματος. Όσα εγράψαμε ασφαλώς και δεν είναι αρεστά στους θεωρητικούς του κοινοβουλευτισμού.

Όσοι από τους οπαδούς της θεωρίας του κοινοβουλευτισμού είναι καλόπιστοι και έχουν διάθεση να δέχονται κριτική, ας προβληματισθούν…..

      Τι να κάνωμεν; Αυτή είναι η αλήθεια..

Εμείς όπως κάνουμε πάντοτε, δεν αναλύσαμε το θέμα για να είμαστε αρεστοί στους πάντες, αλλά :

-Για να προσφέρουμε ψιχίον τι παιδείας, εις τους μη σκοπούντας τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα.

-Για να μαστιγώσουμε τους υιούς του σκότους, τους μη φιλούντας τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, οι οποίοι προσέθεσαν στο όνομα, δήθεν, της δημοκρατίας, μία ακόμη συνιστώσα (πολιτικήν) στην κοσμοθεωρίαν τους (Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός).

-Για να αφυπνίσουμε τους αγνούς και άδολους μεν Έλληνες, αλλά απαίδευτους περί τα Ελληνικά, ανώριμους περί τα πολιτικά και ακατήχητους περί την Ορθόδοξη πίστη.

Δεν είμαστε οι πρώτοι που θέτουμε το πρόβλημα του κοινοβουλευτισμού επί τάπητος.

Δεν είμαστε οι μόνοι που μαχόμεθα για να αποκαλυφθεί η αλήθεια για τον κοινοβουλευτισμό.

Όμως η σημερινή κοινοβουλευτική ψευτοδημοκρατία θα εξακολουθεί να περισφίγγει τον κλοιόν της γύρω από τις ηγεσίες των κρατών και τον εγκέφαλον των λαών, όσον:

 -Η επίσημη διοίκηση της Ορθόδοξης εκκλησίας σιωπά από φόβο, άγνοια ή συμβιβασμό με την κοσμική εξουσία προδίδουσα τα δόγματα της άπαξ παραδοθείσης πίστεως (αφορά κυρίως στους Έλληνες).

 -Οι πατριωτικές δυνάμεις κάθε λαού παραμένουν διχασμένες, ελεγχόμενες από το σύστημα, αδρανείς ή επιδιώκουσες χαμαιλεοντική προσαρμογή στις χαλκευμένες πολιτικές καταστάσεις και τις νεοθηλείς και νεόκροτες (υπό του Συστήματος), πολιτικές «αρχές» της εποχής μας…  

ΤΕΛΟΣ  ΚΑΙ  ΤΩ  ΘΕΩ  ΔΟΞΑ

---

1 AndreTardieux, La profession Parlemantaire.

2 Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, Roger Lambelin, Αθήναι, 1962, σ.44.