Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 2ο

Β. ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

1. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η Αγάπη δεν προσδιορίζεται με μία φράση ούτε οριοθετείται με μίαν εντολή. Είναι συνισταμένη πολλών εντολών του Κυρίου οι οποίες συντιθέμενες  και συνερμηνευόμενες, προσδιορίζουν και το αληθές νόημά της. Αναλυτικώτερα, η Χριστιανική ή Ευαγγελική Αγάπη, η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ είναι:

α. Η Κατανόηση και Τήρηση των Εντολών Του ΚΥΡΙΟΥ.

(1)   «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν.» (ΙΩΑΝΝ: 4/2i).

(2)   «Μην λησμονήσεις ποτέ την διδασκαλία μου και αυτή θα σε υποβαστάσει.  Αγάπησέ την και τήρησέ την» (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ: 4/6)

(3) «ὃς δ᾿ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται» (Α΄ ΙΩΑΝΝΟΥ: 2/5).

(4) «Εάν με αγαπάτε, να τηρήσετε τας εντολάς Μου.  Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει άλλον Παράκλητον δια να μένει μαζί σας αιωνίως, δηλαδή το Πνεύμα της Αληθείας» (ΙΩΑΝΝ: 14/15-17)

(5)   «Διότι αγάπη προς τον Θεόν είναι να τηρούμε τας εντολάς του και αι εντολαί του δεν είναι βαρείαι, διότι κάθε τι που έχει γεννηθεί από τον Θεόν νικά τον κόσμον» (Α΄ ΙΩΑΝΝΟΥ: 5/3)

Ποίοι και πόσοι γνωρίζουν τις εντολές και τον Λόγο του Θεού;  Ποιοι και πόσοι τις τηρούν; Ποιοι και πόσοι γνωρίζουν το Θέλημά ΤΟΥ;  Και από αυτούς, πόσοι γνωρίζουν τις συνέπειες της μη τηρήσεως του Θεϊκού θελήματος; 
    «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς..»(ΛΟΥΚΑΣ: 12/47).

β.  Ο Αόρατος Σύνδεσμος Ιησού Χριστού-Ανθρώπου.

(1)   «Μόνο η αγάπη του Χριστού μας συνέχει»(Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ: 5/14).

Μόνο όταν κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στις καρδιές μας θα είμαστε ενωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη, διακηρύσσει ο Απόστολος Παύλος στην εκκλησία της Εφέσου (3/17-19).

(2)   Αυτή η συμμέθεξις, η αόρατος συμμετοχή εν Πνεύματι Άγίω, επιτυγχάνεται ουσιαστικά δια της ειλικρινούς και αδόλου μετανοίας.  Καθ’ όσον μετέχει ο πιστός στην πνευματικήν ζωήν, κατά τοσούτον και γνωρίζει το Άγιον Πνεύμα. Κατά τοσούτον υπάρχει Θεοπτία, γνώσις του Θεού.  Αντίθετα αγνωσία του θεού σημαίνει ΣΚΟΤΟΣ Ψυχικό, πνευματικό και Ηθικό.

(3)   Αγαπούν και ομιλούν για την αληθινή Αγάπη, μόνον εκείνοι που νοιώθουν τον Χριστό μέσα τους.  Εκείνοι που είναι ΕΝΑ με τον ΧΡΙΣΤΟΝ. 

Ποιοι και πόσοι αισθάνονται τόσον «συνδεδεμένοι» με τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ώστε να νοιώθουν ΕΝΑ με Αυτόν;

(4)   Είναι «συνδεδεμένοι» με τον Κύριον, ΜΟΝΟΝ εκείνοι που μπορούν να συζητήσουν μαζί Του.  Ναι!  Εκείνοι που συζητούν μαζί Του!  Ασφαλώς, δεν μπορεί να συνδιαλέγεται ο οποιοσδήποτε με τον Θεό. Για να φτάσει ο άνθρωπος σε αυτή την εξιδανικευμένη μορφή της Αγάπης του Θεού, πρέπει προηγουμένως να έχει αποβάλει το σαρκικό κέλυφός του και να περπατά επί της ΟΔΟΥ του Κυρίου.

Και πότε θα γίνει αυτό; 

Όταν «λουσθούμε και γίνουμε καθαροί και παύσωμεν πλέον της πονηρίας μας».

«Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τᾶς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν,..... μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν .... καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν....» (ΗΣΑΪΑΣ: 1/16-18).

γ.  Η υπομονή στις δοκιμασίες και στους πειρασμούς.

«Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (ΙΑΚΩΒΟΥ: 1/12).

«Ὃν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει» (ΕΒΡ: 12/7).

«Όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω» (ΑΠΟΚΑΛ: 3/15).

δ.  Η εν Χριστώ Αιώνιος Ζωοποίησις.

(1)   «....αλλ’ ο Θεός είναι πλούσιος εις ευσπλαχνίαν ένεκα της πολλής αγάπης με την οποία μας ηγάπησε αν και είμαστε νεκροί...μας εζωοποίησεν εν Χριστώ» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ: 2/5).

(2)   «Εάν με αγαπάτε να τηρήσετε τας εντολάς Μου.  Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει άλλον Παράκλητον δια να μένει μαζί σας αιωνίως, δηλαδή το Πνεύμα της Αληθείας» (ΙΩΑΝΝ: 14/15-17)

Ο Κύριος ελαυνόμενος από άπειρη ΑΓΑΠΗ, μας ανοίγει την πόρτα της αιωνίου ζωής και εμείς την κλείνουμε, επειδή οι αρνητές του Χριστού λέγουν ότι η αιώνια ζωή (Ανάσταση Νεκρών - Αθανασία -Ουράνιος Βασιλεία), δεν προκύπτει από την ανθρώπινη λογική, είναι αποτέλεσμα αενάων μετενσαρκώσεων ή δεν αποδεικνύεται επιστημονικώς!!!! 

(3)   Όμως, αντί των εν Χριστώ βεβαίων, σταθερών και αιωνίων αξιών, οι άνθρωποι προτιμούν τα εν κόσμω αβέβαια, αμφίβολα και πρόσκαιρα, που φαίνονται πολύτιμα και λαμπρά, όπως ΠΛΟΥΤΟΣ, ΔΟΞΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΧΡΗΜΑΤΟΘΗΡΙΑ, ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ.  Οποία πλάνη!  Αυτά τα κοσμικώς λαμπρά ποτέ δεν μένουν σταθερά.  Φεύγουν συνεχώς.  Μιμούνται τα ρεύματα των ποταμών διέρχονται φευγαλέα από μπροστά και δεν σταματούν ποτέ.  Εκείνα μόνον που παραμένουν αιώνια είναι: Η πίστις, η ελπίς και η ΑΓΑΠΗ. (ΑΜΩΣ: 6/5, Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ: 13/1-13)..

ε. .Το αποστρέφεσθαι τους ασεβείς και μισούντας τον Κύριον.

(1)   «Τον ασεβή βοηθείς και τους μισούντας τον Κύριο αγαπάς; Να γιατί η οργή του Κυρίου είναι επί σε» (Β! ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ: 19/2).

(2)   «Δεν εμίσησα Κύριε αυτούς οι οποίοι σε μισούν και εκ του ζήλου μου δεν έλυωσα ως κηρός λόγω της προς τους εχθρούς σου αποστροφής μου;» (ΨΑΛΜΟΙ:138/21).

(3)   «Μη γίνεσθαι ετεροζυγούντες απίστοις, τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;  τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;  Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; Τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά  ειδώλων; »(Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ:6/14-16).

(4)   «Διότι εκεί εμίσησα αυτούς, δια τας κακίας των επιτηδευμάτων αυτών εκ του οίκου μου εκβαλώ αυτούς, ου μη προσθήσαι του αγαπήσαι αυτούς… (ΩΣΗΕ:9/15).

Φυσικά όταν ο Κύριος διδάσκει το αποστρέφεσθαι τους απίστους και ασεβείς και μισείν τους μισούντας, εντέλλεται να μισούμε όλες τις αρνήσεις. Δηλαδή να μισούμε τις πονηρές πράξεις, που διαπράττουν τα  πρόσωπα σε όλες τις μορφές τους και όχι τα πρόσωπα που τις διαπράττουν.

«Μεμισήκαμε τα πονηρά και ηγαπήσαμεν τα καλά» (ΑΜΩΣ: 5/15).

«Οι αγαπώντες τον Κύριον, μισείται πονηρά…» (ΨΑΛΜΟΙ: 96/10).

στ. Η εθελουσία και ολοκληρωτική αφοσίωση του Ανθρώπου εις τον Κύριον.

(1)   «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου, εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:22/37 - ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ:6/5, 10/12, 11/13 - ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ: 23/11 - ΛΟΥΚΑΣ:10/27).

(2)   Κάναμε ποτέ αυτοκριτική για να διαπιστώσουμε εάν αγαπάμε τον Κύριο όπως Αυτός επιθυμεί; Και να θέλαμε, υπάρχει ένα μεγάλο εμπόδιο. Το πλέγμα της ανθρωποκεντρικής Αγάπης που απλώνεται ανενόχλητα από τους σύγχρονους αγαπολόγους-απατεώνες και καταπλακώνει τις καρδιές μας. Αυτή την αφηρημένη, ψεύτικη ανθρώπινη αγάπη-απάτη, πρέπει να εξαφανίσουμε για να κατανοήσουμε την αληθινή ΑΓΑΠΗ, την Θεϊκή  Αγάπη.

ζ. Η εν Κυρίω Εσωτερική Υπερφυσική Δύναμη του Ανθρώπου.

(1)   «Και οι αγαπώντες τον Κύριον ως έξοδος Ηλίου εν δυνάμει αυτού» (ΚΡΙΤΕΣ:5/31).

(2)   «Αγαπήσω σε Κύριε, η Ισχύς μου» (ΨΑΛΜΟΙ:17/1 & 83/5).

Ο Άνθρωπος πρέπει να μάθει ότι η αγάπη και η Δύναμη δεν προέρχονται από τον ίδιο, αλλά από τον Θεό. Βεβαίως, η σύνδεση του Ουράνιου και του Επίγειου είναι ανθρώπινη υπόθεση (λόγω του αυτεξούσιου), αλλά γίνεται με θεία επενέργεια, θεία δωρεά. Μέσα στην Θεϊκή Αγάπη, υπάρχει τέτοια ΔΥΝΑΜΗ που είναι πέραν από ό,τιδήποτε μπορεί να εφεύρει ο άνθρωπος, πέραν από τις δυνατότητες του σαρκικού ανθρώπου να καταλάβει. Η Θεϊκή Αγάπη κάνει Θαύματα διότι αυτή η Αγάπη είναι ο Θεός σε ΑΕΝΑΗ δραστηριότητα..

(3)   Η αγάπη χαρίζει στους ανθρώπους τόση μεγάλη δύναμη, όση είναι η δύναμις αντοχής ενός κάστρου γερού, απάτητου, απόρθητου από κάθε εχθρική ενέργεια αλώσεώς του. Όσο ένα σύνολο ανθρώπων είναι αγαπημένοι και σφιχτοδεμένοι με τον καρπό της αγάπης, την ομόνοια, μπορούν να αποκρούουν επιτυχώς όλες τις πολύμορφες επιθέσεις του διαβόλου, γιατί, αντιμετωπίζοντάς τον ενωμένοι, ως ΕΝΑΣ, γίνονται αήττητοι, και εξουδετερώνουν τα τεχνάσματά του.

Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος, συμβουλεύει τους πιστούς να είναι ομόφρονες, να θεωρούν τους άλλους ανώτερους από τον εαυτό τους, για να μη διαλύεται η αγάπη από την κενοδοξία, να είναι ενωμένοι, να τιμούν ο ένας τον άλλο, να υπηρετούν ο ένας τον άλλο.

Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολήν του,  αναφέρει την φύσιν, τον σκοπόν και τις διαφορές των πνευματικών χαρισμάτων, και εξηγεί γιατί τα χαρίσματα απαρτίζουν την αρραγή ενότητα της Εκκλησίας των Χριστιανών (κεφ. 12ον).

η.  Η ένδικος μισθαποδοσία των ανθρωπίνων πράξεων (θεία δικαιοσύνη).

(1) «Εγώ γαρ ειμί Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην και μισών αρπάγματα εξ αδικίας και δώσω τον μόχθον αυτών δικαίοις ...» (ΙΣΑΪΑΣ:61/8).

(2) «... αλλ’ αυτός Κύριος έσωσεν αυτούς δια το αγαπάν αυτούς ... αυτός ελυτρώσατο αυτούς ...» (ΗΣΑΪΑΣ:63/9).

(3)  «Ίδε γάρ χρηστότητα και αποτομίαν Θεού, επί μέν τούς πεσόντας αποτομίαν, επί δε σε χρηστότητα, εάν επιμείνης τη χρηστότητι ...-- Βλέπε λοιπόν την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού, αυστηρότητα εις εκείνους που έπεσαν, αγαθότητα σ’ εσένα εάν παραμένης εις την σφαίραν της αγαθότητας του Θεού ... » (ΡΩΜΑΙΟΥΣ:11/22).

(4) Ο Θεός είναι Αγάπη αλλά βδελύσσεται και μισεί το κακόν και την αδικίαν. Εκ της Αγάπης του Θεού γεννάται η δικαιοσύνη (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:12/36, 16/27) και αποδίδεται ο μισθός στον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του.

θ. Η ταπεινοφροσύνη.

(1) «Τί ζητεί Κύριος παρα σού ει μή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς τό έλεος και να περπατείς ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (ΜΙΧΑΙΑΣ:6/8).

(2)  «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν της δικαιοσύνης ότι αυτών εστίν η βασιλεία των Ουρανών» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:5/10).

(3) «Εκείνος που θα ταπεινώση τον εαυτόν του σαν τούτο το παιδί, αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος εις την βασιλείαν των ουρανών» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:18/4).

ι.  Η αλήθεια.

(1) «Ο λόγος ο σος αλήθεια εστί» (ΙΩΑΝ:17/18).

(2) «Αλλά ο Ενσαρκωμένος Λόγος είναι ο Υιός Θεού» (ΙΩΑΝΝ:1/1).

(3) Αφού ο Κύριος λέγει: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (ΙΩΑΝΝ:14/6) και «ο Θεός Αγάπη εστί» (Α΄ΙΩΑΝΝ:4/7), τότε και η Αγάπη (Θεός) είναι η Αλήθεια (Κύριος), τουτέστιν μόνον η Χριστιανική Αγάπη όπως την εδίδαξε ο Κύριος είναι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ.

(4) «Αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν ες αυτόν τα πάντα, ός εστίν η κεφαλή, ο Χριστός» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ:4/13).

(5)  Όσοι είναι προσκεκολημμένοι στα εγκόσμια δεν πρόκειται πότε να νοιώσουν το άγγιγμα της Αληθινής Αγάπης. Αυτοί θα αναζητούν πάντοτε την ελκυστικήν ματαιότητα της ζωής, θα αγαπολογούν κατά την δοκησισοφίαν τους. Σ’ όλους αυτούς ο Κύριος δεν παύει να υπενθυμίζει:

«Υιοί ανθρώπων διατί αγαπάτε την ματαιότητα και ζητείται το ψεύδος;» (ΨΑΛΜΟΙ:4/3).

(6) «Ο Διάβολος από την αρχή ήτο ανθρωποκτόνος και δεν στέκεται εις την αλήθειαν, διότι δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του. Όταν λέγει ψεύδη, ομιλεί από τον εαυτόν του, διότι είναι ψεύτης και πατέρας ψεύδους» (ΙΩΑΝΝΗΣ:8/44).

Συνεπώς, όταν ο Διάβολος είπε στους πρωτοπλάστους πως εάν φάγουν τον απαγορευμένον καρπόν, θα γίνουν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό, τους εξαπάτησε ως προς το τι θα γίνουν, διότι ήθελε να απομακρύνη την αγάπη των πρωτοπλάστων προς τον Δημιουργό,  και αυτό διότι:

      (α) Το κακό και το καλό το εγνώριζε ο Αδάμ προ της αμαρτίας και ως εκ τούτου ενσυνειδήτως αμάρτησαν, επέλεξαν το κακό, με τα γνωστά και ολέθρια αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.

       (β) «Το Καλό, που ζητά από σένα ο Θεός είναι το ν’ αγαπάς τον Κύριο, τον Θεόν σου» (ΜΙΧΑΙΑΣ:6/8). Αυτή είναι η μόνη Αλήθεια!

                                                                Συνεχίζεται