Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ - ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ / ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 3ο

Β. ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Συνέχεια 2ου μέρους)

1. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η Αγάπη δεν προσδιορίζεται με μία φράση ούτε οριοθετείται με μίαν εντολή. Είναι συνισταμένη πολλών εντολών του Κυρίου οι οποίες συντιθέμενες  και συνερμηνευόμενες, προσδιορίζουν και το αληθές νόημά της. Αναλυτικώτερα, η Χριστιανική ή Ευαγγελική Αγάπη, η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ είναι (Συνέχεια 2ου μέρους) :

ια.  Η εν Ελευθερία (Χριστού) αδελφότης

(1)  «Υμείς γαρ επ’ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί, μόνο μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις. Ο γαρ πας Νόμος εν ενί λόγω πληρούται, εν τώ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπό αλλήλων αναλωθήτε» (ΓΑΛΑΤΑΣ:5/13-15).

(2)  «Δεν θα χειροδικής και δεν θα τρέφης οργήν εναντίον των συμφυλετών σου και αγαπήσης τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου….»  (ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ:19/18).

(3) «Ως ο αυτόχθων εν υμίν έσται ο προσήλυτος ο προσπορευόμενος προς υμάς και αγαπήσεις αυτόν ως σεαυτόν ....»  (ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ:19/34).

(4) «Εάν πη κανείς ²Αγαπώ τον Θεόν² αλλά μισεί τους αδελφούς του, αυτός είναι ψεύτης, διότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφόν του, τον οποίον έχει ίδη, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεόν τον οποίο δεν έχει ιδή; Αυτήν την εντολήν έχομεν από αυτόν: Όποιος αγαπά τον Θεό να αγαπά και τους αδελφούς του» (Α΄ΙΩΑΝΝΟΥ:4/20-21).

ιβ.  Η Τέλεια Γνώση και Αληθής Σοφία.

(1) «Και προσεύχομαι δια τούτο: Να αυξάνη η Αγάπη σας όλο και περισσότερο εις τελείαν γνώσιν και εις πάσαν αντίληψιν...» (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ:1/9).

«Ω Βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως του θεού! Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις του, πόσον ανεξιχνίαστοι αι οδοί του!» (ΡΩΜΑΙΟΥΣ:11/33)

(2) «Η σοφία  η επίγειος είναι δαιμονική, ενώ η σοφία που έρχεται από τα άνω είναι ειρηνική» (ΙΑΚΩΒΟΥ 3/14-18).

«Θέλω να ξέρετε τι μεγάλο αγώνα διεξάγω για σας και δι’ όσους είναι εις την Λαοδίκειαν και δι’όλους όσους δεν με είχαν δεί, δια να ενθαρυνθούν οι καρδιές τους, ενωμένοι με αγάπην, εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, για πλήρη γνώσι του μυστηρίου του Θεού και Πατρός και Χριστού, εις τον οποίον είναι κρυμμένοι όλοι οι θυσαυροί της σοφίας και της γνώσεως» (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ:2/1-3).

(3) «... ότι απέκρυψες ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις ...» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ:11/25).

(4)  Ο άνθρωπος δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι:

(α) Το μυαλό του είναι δημιούργημα  του Θεού (του Δημιουργού - Κτίστου Ιησού Χριστού), και όχι της κατ’ αυτόν (ανύπαρκτης ουσιαστικώς φύσεως), αληθώς όμως Κτίσεως

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος…» ( ΙΩΑΝΝ:1/1).

Εις την αρχήν της πνευματικής και υλικής δημιουργίας, άναρχος και προαιώνιος, υπήρχεν ο Υιός και Λόγος του Θεού. Και ο Λόγος ήτο πάντοτε αχώριστος από τον Θεόν και πλησιέστατα προς αυτόν, και ο Λογος ήτο Θεός απειροτέλειος, όπως ο Πατήρ και το Άγιον Πνεύμα.

«Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν» (ΙΩΑΝΝ:1/2).  Αυτός υπήρχεν εις την αρχήν της δημιουργίας ηνωμένος προς τον Θεόν.

«…πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν» (ΙΩΑΝΝ: 1/3). Ολα τα δημιουργήματα έγιναν δι' αυτού, εκτίσθησαν από Αυτόν και χωρίς αυτόν δεν έλαβε ύπαρξιν κανένα, από όσα έχουν γίνει.

(β) Η σοφώτερη Επιστήμη και τα πολυτιμώτερα αγαθά του Κόσμου είναι ΜΗΔΕΝ μπροστά στην ΣΟΦΙΑ του Θεού.

ιγ.  Η Αληθής Ειρήνη

(1)  Ο Κύριος δεν είναι μόνον Θεός της Αγάπης αλλά και της Ειρήνης:

(α) «Ο Θεός της αγάπης και Ειρήνης έσται μεθ’ υμών ...» (Β΄ΚΟΡΙΝΘ:13/12).

(β) «Εν δε ειρήνη κέκληκεν  ημάς ο Θεός» (Α΄ΚΟΡΙΝΘ:7/16).

(γ) «Και θέλω κάμνει προς αυτούς διαθήκην ειρήνης αιώνων...»  (ΙΕΖΕΚΙΗΛ:37/26).

(δ) «Ο Χριστός είναι η Ειρήνη Ημών» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ:2/14).

(ε) «Ειρήνη υμίν πάσι τοις εν Χριστώ Ιησού» (Α΄ΠΕΤΡΟΥ:5/14).

(2) Όσον οι άνθρωποι διακηρύττουν και ισχυρίζονται ότι επιβάλλουν Ειρήνην χωρίς τον Χριστό (όπως οι σύγχρονοι ψευδοειρηνοποιοί του ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και λοιπών οργανισμών της Αντιχριστιανικής Νέας Τάξεως) ή με Ψεύτικο, ανθρωποποιημένον Χριστό (όπως οι Αγαπολόγοι/Ψευδολόγοι/Οικουμενιστές, του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών), ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα σταματήσουν οι αυθαιρεσίες της Εξουσίας και οι κρουνοί αίματος των Πολέμων.

(3)  Μόνον εάν η ανθρωπότης περιέλθει στην κατάσταση της Θεϊκής/Αληθινής Χριστιανικής  Αγάπης, ο άνθρωπος μπορεί να δεί καλύτερες ημέρες, την απαλλαγήν του από πολέμους, πείνα και δυστυχία, και να καλλιεργήσει την Ειρήνη,  διότι τότε θα συμβαδίζει με τον Χριστό, που είναι ο Θεός της Ειρήνης.

ιδ. Η Ομολογία Πίστεως στον Ιησούν Χριστόν.

(1) «Και από τους άρχοντας πολλοί επίστεψαν εις αυτόν, αλλ’ εξαιτίας των Φαρισαίων δεν ωμολογούσαν δια να μην γίνουν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν τας τιμάς των ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού» (ΙΩΑΝΝΗΣ:12/43).

(2) «Όποιος ομολογήση ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός μένει εν αυτώ και  αυτός τω Θεώ» (Α΄ΙΩΑΝΝΗΣ:4/15-16).

(3) Σήμερα εκείνος που ομολογεί την πίστην του στον Κ.Η.Ι.Χ. μισείται (ΙΩΑΝ:2/12), λοιδωρείται και διώκεται (Β΄ΤΙΜΟΘ:2/12), επειδή αντιτίθεται στο σατανοκρατούμενο Σύστημα. Αλλά όταν συμβεί κάτι τέτοιο, ο αληθινός Χριστιανός, ο Ορθόδοξος Χριστιανός, γνωρίζει ότι έχει μεταβεί ήδη από τον Θάνατον εις την Ζωήν (Α΄ΙΩΑΝΝΗΣ:3/13).

ιε. Η πίστη στην διδασκαλία του Χριστού

(1)  «Χαιρέτησε εκείνους που μας αγαπούν εν πίστει» (ΤΙΤΟΣ: 3/15).

«Θεωρώ χρήσιμον να λάβωμεν κάποια φροντίδα δια τους ανθρώπους που δεν δέχονται την πίστιν, σύμφωνα με τους παλαιούς θεσμούς της Αγάπης και να γράψωμεν εις αυτούς επιστολάς από κοινού και να τους παρακαλέσωμεν εις σύνδεσιν προσφέροντας εις αυτούς παραινέσεις με ευσπλαχνίαν και προτείνοντες ως αληθινήν την πίστιν των πατέρων.

Και αν μεν τους πείσωμεν, να ενωθώμεν με αυτούς εις μίαν κοινωνίαν. Εάν δε αποτύχωμεν, ν’ αρκεσθώμεν ημείς εις αλλήλους (αρκείσθαι ημάς αλλήλοις) και να εξορίσωμεν από την διαγωγήν μας αυτόν τον επαμφοτερισμόν, αναλαμβάνοντες την ευαγγελικήν και άδολον πολιτείαν, με την οποίαν ζούσαν οι πρώτοι οπαδοί του θείου λόγου (... αναλαμβόντας την ευαγγελικήν και άδολον πολιτείαν ή συνέζων οι εξ αρχής προσελθόντες τω λόγω).

Διότι, «οι πιστεύσαντες είχαν καρδιάν και ψυχήν μίαν». Εάν μεν πεισθούν εις εσέ αυτό θα είναι το άριστον. Ειδεμή, γνωρίσατε ποίοι είναι αυτοί που μας πολεμούν και παύσατε εις το εξής να μας γράφετε περί συμφιλιώσεως....» (Επιστολή 128 Μεγ. Βασιλείου προς Επίσκοπον Σαμοσάτων).

(2) «Διότι ακούω την αγάπην σου και την πίστιν σου που έχεις προς τον Κύριον Ιησούν ...» (ΦΙΛΗΜΟΝΑ:5/6).

(3) «Και εξεχείλισεν η χάρις του Κυρίου μας μαζί με πίστιν και αγάπην που έχουν τας ρίζας των εις τον Χριστόν Ιησούν» (Α!ΤΙΜΟΘΕΟΝ:1/14).

(4) «Η Πίστις προς το Ευαγγέλιον σημαίνει Ένωσις με τον Χριστό και αρραβών κληρονομίας» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ:1/13-14).

(5) «Εν Χριστώ Ιησού έχει ισχύν μόνον η πίστις η οποία εκδηλούται ενεργώς δια της Αγάπης» (ΓΑΛΑΤΕΣ:5/6).

ιστ. Η απουσία του Φόβου

«Φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβον, διότι ο φόβος  περιέχει τιμωρία και εκείνος που φοβάται δεν είναι τέλειος εις την αγάπην» (Α΄ ΙΩΑΝΝΟΥ:4/18).

ιζ. Η ταυτότης αναγνωρίσεως μεταξύ των μελών της Χριστιανικής Οικογένειας ή Εκκλησίας των εν Χριστώ αδελφών, («ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»)

1/ Η Αλληλοϋποστήριξη, αλληλοδιακονία μεταξύ των Χριστιανών

(α) «Δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις» (ΓΑΛΑΤΕΣ:5/14).

«Να επιδιώκης την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μαζί με εκείνους που επικαλούνται τον Κύριον με καθαρή καρδίαν ...» (Β΄ΤΙΜΟΘΕΟΝ:2/22).

(β) «Ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ:4/2).

«Διότι ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να λησμονήση το έργον σας και με τι κόπους εδείξατε την αγάπην σας δια το όνομά του διακονήσαντες τους αγίους και εξακολουθούντες να τους διακονείτε» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ:6/10).

(γ) «Καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους» (ΙΩΑΝΝΗΣ:13/34). 

(δ) «Ευχαριστείν οφείλομεν τώ θεώ ... ότι υπεραυξάνει η πίστις υμών και πλεονάζει η αγάπη ενός εκάστου πάντων υμών εις αλλήλους» (Β΄ΘΕΣ:1/3).

2/ Η ταυτότητα αναγνωρίσεως των Χριστιανών

(α) «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχετε εν αλλήλοις» (ΙΩΑΝΝ:13/35-36).

(β) «Άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει...»(ΤΙΤΟΝ:3/ 15).

«Πάσαν την εν Χριστώ αδελφότητα άσπασαι παρ’ ημών» (Να χαιρετίσης εκ μέρους μας με αγάπη ολόκληρην την εν Χριστώ αδελφότητα) [Επιστολή 255 προς Βίτον Επίσκοπον Καρρών, του Μεγ.Βασιλείου].

(γ) «Όσον αφορά την αγάπην προς τους αδελφούς, δεν έχετε ανάγκη να σας γράψω, διότι εσείς οι ίδιοι έχετε διδαχθεί από τον Θεό να αγαπάτε αλλήλους πραγματικά, φέρεσθε κατ’ αυτόν τον τρόπον προς όλους τους αδελφούς τους εν Μακεδονία ...» (Α΄ ΘΕΣ:4/9).

(δ) «Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν» (Α΄ ΙΩΑΝΝ:4/11).

Ας αγαπάμε λοιπόν ο ένας τον άλλον. Όμως όχι με κοσμικήν αγάπην που έχει αμέτρητες ερμηνείες, όσοι και οι άνθρωποι επί της γης, αλλά με την ΜΙΑΝ ΑΓΑΠΗ όπως έχει δοθεί και διδαχθεί άνωθεν. Διότι μόνο η αγάπη του Θεού είναι αγνή. Και ο Θεός δεν απαιτεί τίποτε άλλο από τον άνθρωπο παρά να αγαπά το Δημιουργό του.

(ε) Αυτού του είδους η θεϊκή ή Ευαγγελική αγάπη δεν υπάρχει εξ αρχής στην καρδία κανενός ανθρώπου γιατί «όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, και στερούνται της θείας δόξης και παίρνουν την δικαίωσιν δωρεάν με την  χάριν του.......» (ΡΩΜ:3/23).

«Αυτή είναι η δική μου εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον καθώς εγώ σας αγάπησα....» (ΙΩΑΝΝΗΣ:15/12)

3/ Όμως, η φράσις «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» δεν έχει ΜΟΝΟΝ το νόημα της Αγάπης μεταξύ των πιστών και ζωντανών μελών της Χριστιανικής Εκκλησίας. Έχει και την έννοιαν της εκδηλώσεως της Αγάπης δια της Προσευχής των ενσυνείδητων Χριστιανών, προς μετάνοιαν και σωτηρίαν των πλανημένων και εμφανώς αμαρτωλών αδελφών.

«Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γιγνωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών ...» (ΙΑΚΩΒΟΥ:5/19-20).

«Εάν (υπάρχουν Χριστιανοί που) δυσκολεύονται να αποσπασθούν από τας συνηθείας των και θέλουν να δουλεύουν μάλλον εις τας ηδονάς της σαρκός παρά εις τον Κύριον, μή δεχόμενοι να συμμορφωθούν πρός τον Ευαγγελικόν τρόπον ζωής, δεν υπάρχει κανένα συνδετικόν σημείον μεταξύ ημών και αυτών. Διότι ημείς εις το μέσω λαού απειθούς και αντιλέγοντος -ΗΣΑΪΑΣ:65/2 & ΡΩΜ:10/21- έχομεν διδαχθεί ν’ ακούωμεν «σώζων σώζε την ψυχήν σου» (ΓΕΝ:19/17). Λοιπόν ας μη δεχθώμεν να συναπολεσθώμεν με τοιούτους αλλά φοβηθέντες το βαρύ κρίμα και λαβόντες πρό οφθαλμών την φοβεράν ημέραν της ανταποδόσεως του Κυρίου, ας μη θελήσωμεν να συναπολεσθώμεν με τας αμαρτίας των άλλων....

Παρά ταύτα οφείλομεν  νύχτα και ημέραν να τους συμβουλεύωμεν και δημόσια και κατ’ ιδίαν αλλά να μη δεχώμεθα να παρασυρθώμεν από τας πονηρίας των, προσευχόμενοι κυρίως να τους κερδίσωμεν και να τους εξάγωμεν από την παγίδα του πονηρού. Εάν δε δεν επιτύχωμεν τούτο, ας προσπαθήσωμεν τουλάχιστον να περισώσωμεν τας ιδικάς μας ψυχάς από την αιωνίαν κατάκρισιν ...» (Επιστολή Μεγ. Βασιλείου 217, πρός Αμφλόχιον περί Κανόνων)

Συμπερασματικώς, σε όσους είναι δύσκολον να συγκρατήσουν όλες τις παραπάνω συνιστώσες της Χριστιανικής Αγάπης, όπως προκύπτουν από τα κείμενα της Αγίας Γραφής, ας ενθυμούνται ότι:

α/ ΑΓΑΠΗ = Απόδοση Δικαιοσύνης Κυρίου + Έλεος και Φιλανθρωπία Κυρίου,   

ή

β/ Α πόδοση Δικαιοσύνης Κυρίου

    Γ αζοφυλάκιον Λόγων Κυρίου

    Α ναγνώρισμα Αδελφότητος Ορθοδόξων

    Π ολέμιος Αγαπολόγων-Οικουμενιστών

    Η νιοστρόφος (Ηνίοχος) Οδού Αληθείας

                                                                                   Συνεχίζεται