ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ (ΨΕΥΔΟ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ  ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΕΡΟΣ 4ο

 

[9.44.1]..μετὰ δὲ τὴν ἐπειρώτησιν τῶν χρησμῶν καὶ παραίνεσιν τὴν ἐκ Μαρδονίου νύξ τε ἐγίνετο καὶ ἐς φυλακὰς ἐτάσσοντο. ὡς δὲ πρόσω τῆς νυκτὸς προελήλατο καὶ ἡσυχίη τε ἐδόκεε εἶναι ἀνὰ τὰ στρατόπεδα καὶ μάλιστα οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐν ὕπνῳ, τηνικαῦτα προσελάσας ἵππῳ πρὸς τὰς φυλακὰς τὰς Ἀθηναίων Ἀλέξανδρος ὁ Ἀμύντεω, στρατηγός τε ἐὼν καὶ βασιλεὺς Μακεδόνων, ἐδίζητο τοῖσι στρατηγοῖσι ἐς λόγους ἐλθεῖν.

[9.44.2] τῶν δὲ φυλάκων οἱ μὲν πλεῦνες παρέμενον, οἱ δ᾽ ἔθεον ἐπὶ τοὺς στρατηγούς, ἐλθόντες δὲ ἔλεγον ὡς ἄνθρωπος ἥκοι ἐπ᾽ ἵππου ἐκ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Μήδων, ὃς ἄλλο μὲν οὐδὲν παραγυμνοῖ ἔπος, στρατηγοὺς δὲ ὀνομάζων ἐθέλειν φησὶ ἐς λόγους ἐλθεῖν.

[9.45.1] οἱ δὲ ἐπεὶ ταῦτα ἤκουσαν, αὐτίκα εἵποντο ἐς τὰς φυλακάς. ἀπικομένοισι δὲ ἔλεγε Ἀλέξανδρος τάδε· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παραθήκην ὑμῖν τὰ ἔπεα τάδε τίθεμαι, ἀπόρρητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν ὑμέας ἄλλον ἢ Παυσανίην, μή με καὶ διαφθείρητε· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγον, εἰ μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος.

[9.45.2] αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον, καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα. λέγω δὲ ὦν ὅτι Μαρδονίῳ τε καὶ τῇ στρατιῇ τὰ σφάγια οὐ δύναται καταθύμια γενέσθαι· πάλαι γὰρ ἂν ἐμάχεσθε. νῦν δέ οἱ δέδοκται τὰ μὲν σφάγια ἐᾶν χαίρειν, ἅμα ἡμέρῃ δὲ διαφαυσκούσῃ συμβολὴν ποιέεσθαι· καταρρώδηκε γὰρ μὴ πλεῦνες συλλεχθῆτε, ὡς ἐγὼ εἰκάζω. πρὸς ταῦτα ἑτοιμάζεσθε. ἢν δὲ ἄρα ὑπερβάληται τὴν συμβολὴν Μαρδόνιος καὶ μὴ ποιῆται, λιπαρέετε μένοντες· ὀλιγέων γάρ σφι ἡμερέων λείπεται σιτία. [ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Βιβλίον 9ον (ΚΑΛΛΙΟΠΗ)]

Μετάφραση

[9.44.1] Ύστερ᾽ απ᾽ την ερώτησή του για τους χρησμούς και την παραίνεση που απηύθυνε ο Μαρδόνιος, έπεσε η νύχτα και οι σκοποί πήραν τις θέσεις τους. Και καθώς η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ κι είχες την εντύπωση ότι ησυχία βασίλευε πέρα για πέρα στα στρατόπεδα και πως τους στρατιώτες τούς έχει πάρει για τα καλά ο ύπνος, εκείνη την ώρα ο Αλέξανδρος, ο γιος του Αμύντα, που ήταν στρατηγός και βασιλιάς των Μακεδόνων, πλησίασε με τ᾽ άλογό του τις προφυλακές των Αθηναίων και ζητούσε και καλά να συναντήσει τους στρατηγούς τους.

[9.44.2] Λοιπόν, οι περισσότεροι απ᾽ τους σκοπούς έμεναν στη θέση τους, ενώ άλλοι πήγαν τρεχάτοι στους στρατηγούς· κι όταν έφτασαν, τους έλεγαν πως ήρθε ένας καβαλάρης απ᾽ το στρατόπεδο των Μήδων, που δεν άνοιξε το στόμα του να πει τίποτ᾽ άλλο, παρά μόνο πως θέλει να συναντήσει τους στρατηγούς, αναφέροντάς τους ονομαστικά.

[9.45.1] Κι εκείνοι, όταν άκουσαν αυτά, αμέσως τους ακολούθησαν στις προφυλακές. Κι όταν έφτασαν, τους έλεγε ο Αλέξανδρος τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δεν θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη.

[9.45.2] Γιατί κι’ εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δεν θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα, να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα. Λέω λοιπόν πως στάθηκε αδύνατο οι θυσίες να δώσουν προγνωστικά που να ευφράνουν την ψυχή του Μαρδονίου και του στρατού του· γιατί, τότε, θα είχατε έρθει στα χέρια εδώ και καιρό. Λοιπόν, τώρα αποφάσισε να κάνει πέρα τις θυσίες και, με το χάραμα της μέρας, να δώσει μάχη· γιατί, όπως υποθέτω, τον έζωσε φόβος μήπως συναχτείτε περισσότεροι. Μ᾽ αυτά τα δεδομένα, αρχίστε τις ετοιμασίες. Και πάλι, αν ο Μαρδόνιος αναβάλει τη σύγκρουση και δεν την επιχειρήσει, κάντε κουράγιο μένοντας στη θέση σας· γιατί τα τρόφιμα που του έμειναν είναι για λίγες μέρες.1

«Όσοι Ελλαδίτες βουλευτές, εκλεγμένοι με καθεστώς κοινοβουλευτικής (ψευδο) δημοκρατίας, από τον ευκολόπιστον και πάντα προδομένον Ελληνικόν λαόν, τολμήσουν να παραδώσουν δια της ψήφου τους, το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς, είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας».

*

2. Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ)2

α. Περίοδος 1932-1967

Από το 1932 μέχρι το 1945 δεν είχαμε εξωτερικό δανεισμό, ενώ είχε παγώσει η εξυπηρέτηση των παλαιών δανείων λόγω της παγκόσμιας κρίσεως και του πολέμου. Στην συνέχεια, η περίοδος μετά το 1946 ήταν από τις δυσκολότερες, λόγω του πολέμου που προηγήθηκε, της τριπλής Γερμανο-ιταλο-βουλγαρικής κατοχής και του Συμμοριτοπολέμου (1946-1949). Η Ελλάδα συνήψε δάνεια 406 εκατ. δολλαρίων, για επενδύσεις σε έργα υποδομής.

Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρ’ όλη την οι­κτρή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και την μεγάλη προσφορά της στον αγώνα, οι δα­νειστές μας συνέχισαν να απαιτούν τα προπολεμικά χρέη μας και να τα χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Παραλλήλως η κατεστραμμένη Ελλάς, δεν ετόλμησε να απαιτήσει από τους ηττημένους απογόνους των ναζιστών, την επιστροφή ΟΛΩΝ των κλοπιμαίων και τις αποζημιώσεις για τις ανεπανόρθωτες καταστροφές που προξένησαν τα κατοχικά στρατεύματα, στην πατρίδα μας.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, έκανε το 1953 έναν διακανονι­σμό όλων αυτών των προπολεμικών χρεών. Ακολούθη­σαν και άλλες ρυθμίσεις την περίοδο 1962-64. H τελευταία, αρκετά δυσμενής για την χώρα μας, ρύθ­μιση, έγινε το 1964 επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπαν­δρέου με υπουργό οικονομικών τον Κων. Μητσοτάκη.

Την περίοδο μέχρι το 1967, διακανονίστηκε το 97% του εξωτερικού προπολεμικού δημόσιου χρέους. Γι' αυτό, αλλά και λόγω της Εθνικής και συνετής πολιτικής του καθεστώτος της επταετίας (21ης Απριλίου, 1967-17 Νοε. 1973), ο δανεισμός σημείωσε μικρή αύξηση την προμνησθείσα περίοδο της λεγομένης δικτατορίας, κατά την οποίαν είχε ανασταλεί η λειτουργία του κοινοβουλίου, αλλά ανθούσε η Ελληνική Οικονομία και ο λαός ευημερούσε, με σχετικήν και κυριολεκτικήν έννοια.

β. Περίοδος 1967-1974

Το 1974, το δημόσιο χρέος ήταν περίπου 115 δισ. δρχ. ή περίπου 400 εκατ Ευρώ, ή 23% του ΑΕΠ

Γενικώτερα, από το 1961 μέχρι και το 1973, η πτωχή τότε Ελλάδα είχε προϋπολογισμούς πλεονασματικούς. Το πλεόνασμα των ετών αυτών κυμαινόταν από 0,1% μέχρι 1,2% ετησίως. Εξαίρεση αποτέλεσε το 1968, έτος κατά το οποίο εμφανίστηκε ανεπαίσθητο έλλειμμα 0,2% επί του ΑΕΠ. Η Επταετία την οποίαν οι ανόητοι αποκαλούν  «χούντα των συνταγματαρχών», άφησε ένα, ομολογου­μένως, διαχειρίσιμο και σχεδόν μηδενικό  χρέος το 1974 στον «εθνάρχη» Κων. Καρα­μανλή.

Το διαχειρίσιμο και σχεδόν μηδενικό χρέος που παρέδωσε η επταετία στην Δημοκρατία του αυτοεξόριστου/φυγάδος (με ψευδώνυμο) Κων. Καραμανλή, τον Ιούλιο του 1974, οι …δημοκράτες προσεπάθησαν να αμφισβητήσουν παρουσιάζοντας μεταγενέστέρως, πλαστά, παραποιημένα ή κατασκευαμένα στα αλχημικά τους εργαστήρια οικονομικά στοιχεία, κατά την μέθοδον του στατιστικολόγου Γεωργίου ή του…οικονομολόγου Βαρουφάκη, για την περίοδο 1967-1974.

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να ισχυρισθούν ότι η επταετία παρέδωσε στην δημοκρατία το….δυσθεώρητον χρέος, περίπου δύο (2) δις Ευρώ…Έστω και εάν υποθέσουμε ότι, το παραδοθέν χρέος ήταν 2 δις Ευρώ, η δημοκρατία κατάφερε να το….διογκώσει, εντός 43 ετών, στο μυθικό ποσόν των 325 δις Ευρώ. Αυτό και αν είναι «δημοκρατικόν θαύμα»…

Οι λόγοι είναι ευνόητοι: Κατεσκεύασαν την μετα-δικτατορική στατιστική,  όπως κατεσκεύασαν την «κεφαλή Σβορώνου», την «Ηλένια» και τους λοιπούς «νεκρούς» εντός του Πολυτεχνείου, το παραμύθι για τα…άδεια κιβώτια οπλισμού κατά την επιστράτευση του 1974 και τον απίστευτον μύθον ότι, για την Εθνικήν τραγωδία της Κύπρου το 1974, υπεύθυνη είναι η «Χούντα» των Συνταγματαρχών και όχι οι εξόριστοι (ψευδο) δημοκράτες που ως πειθήνια όργανα του Συστήματος, μεθόδευσαν κατ’ εντολήν των αφεντικών τους την Εθνικήν συμφορά, προκειμένου να επιστρέψουν θριαμβευτικώς στην εξουσίαν...

Έπρεπε να ποτίσουν τον Ελληνικό λαό, με το «δημοκρατικόν» δηλητήριον του μίσους για την περίοδον εκείνην (1967-1974) και ιδιατέρως για του Έλληνες στρατιωτικούς και να παρουσιάσουν την κοινοβουλευτική (ψευδο) δημοκρατία τους, ως το «ελιξήριον» της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του Ελληνικού λαού και την «εθνοσωτήριον λύση»…

γ. Τι παρέδωσαν οι κυβερνήσεις την περίοδον 1974-2009 (Συγκριτικοί πίνακες).

δ. Περίοδος Μεταπολιτεύσεως

1/. 1η περίοδος Νέας Δημοκρατίας (Ιούλιος 1974- Οκτώβριος 1981)

Όταν η κυβέρνηση Εθνικής ενότητας «παρέλαβε» το χρέος τον Ιούλιο του 1974, η χώρα χρωστούσε περίπου 400 εκατ. ευρώ. Από το 1974 και για κάθε χρόνο διακυβερνήσεως της χώρας από τη Ν.Δ., το χρέος ανέβαινε κατά μέσον όρο 3,13% του εθνικού μας εισοδήματος. Σε σημερινές τιμές αυτό αντιστοιχεί σε 7,4 δισ. ευρώ ανά έτος για τους μεν και σε 4,8 δισ. για τους δε. (Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση του χρέους για κάθε έτος, ήταν 10πλάσια ή 15πλάσια από το παραδοθέν  υπό της επταετίας χρέος!!!).

Από το 1974 και μετά, ο ελληνικός «Τιτανικός», όπως αποκάλεσε την Ελλάδα ο τέως υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, άρχισε να δέχεται τα πρώτα νερά στα ύφαλά του. Μέχρι και το 1973 τα ελλείμματα ήταν μηδενικά και δεν ενέπνεαν καμία ανησυχία. Στο τέλος του 1974, η «τρύπα» έφθασε το 1,4% και το 1975 μεγάλωσε στο 3% του ΑΕΠ. Αυτό ήταν και το υψηλότερο ποσοστό που είχε εμφανιστεί τα προηγούμενα 15 χρόνια. Το 1976 υποχωρεί στο 1,7% και τα επόμενα χρόνια κυμαίνεται από 2,4% μέχρι 2,9%. Στο τέλος του 1980, το έλλειμμα ήταν 2,6%. Την ίδια χρονιά το συνολικό δημόσιο χρέος αποτελεί το 34,5% του ΑΕΠ.

Μέχρι τον Οκτώβριο του 1981, το χρέος ήταν στα 2,2 δισ. ευρώ. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την αύξηση σύμφωνα με ειδικούς έπαιξε η τεράστια αύξηση δαπανών που συμπεριλαμβάνουν την κρατική κατανάλωση, τις αμοιβές υπαλλήλων, τις κοινωνικές δαπάνες και τις επενδύσεις.

Μέσα σε μια επταετία ο «εθνάρχης» Κων. Καραμανλής το διόγκωσε αρκετά με συνεχή δανεισμό, ενώ ο τότε υπουργός Συντονισμού, Κων. Μητσοτάκης, υπερηφανευόταν ότι «όλοι θέλουν να μας δανείσουν!». Επιπλέον ο Καραμαν­λής έκανε το κόλπο να βάλει τις Τράπεζες και τις δημό­σιες επιχειρήσεις να δανείζονται αντί για την κυβέρνηση, χρεώνοντας τις ίδιες και παρουσιάζοντας έτσι έναν μι­κρότερο δημόσιο δανεισμό.

Για όλες αυτές και άλλες «υπηρεσίες» προς την Δημοκρατία και την …Ελλάδα, όπως την προδοσία στο Κυπριακό,3 οι άνθρωποι του Συστήματος μετά θάνατον, τον αναγόρευσαν Εθνάρχη, ανήγειραν ανδριάντες και συνέστησαν το 1983, το Ίδρυμα Καραμανλή!!!

Για να γίνει  αντιληπτό το πώς φθάσαμε να ζούμε με δανεικά, πρέπει να ξεκινήσουμε από την διαχρονική εξέλιξη του δημόσιου χρέους  αναφέροντας παράλληλα και κάποια κομβικά γεγονότα που επηρέασαν αυτές τις εξελίξεις.

Επειδή όλη αυτή την περίοδο ο δανεισμός μας γινόταν σε δραχμές, δολάρια και αργότερα σε Ευρώ, ο μόνος τρόπος για να γίνει αντιληπτή η εξέλιξη του χρέους είναι να δίδεται το χρέος στο αντίστοιχο νόμισμα και παράλληλα σε ποσοστό του Εγχώριου Ακαθάριστου Προϊόντος (ΑΕΠ).

Γενική στατιστική πορεία του Ελληνικού χρέους (1981-2017)

Κωνσταντίνος Καραμανλής : +96% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 23% (1981)

Ανδρέας Παπανδρέου : +162% - ΧΡΕΟΣ/ ΑΕΠ = 70% (1989)

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης : +83% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 110% (1993)

Κώστας Σημίτης : +66% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 100% (2004)

Κώστας Καραμανλής : +30% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 130% (2009)

ΓΑΠ + Σαμαράς (Συνυπολογιζομένου και του PSI+) : +40% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 189% (2014)

Αλέξης Τσίπρας : + 2,3% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 179% (2017)

Και γεννάται το ερώτημα: Πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά;

2/. 2η Περίοδος ΠΑΣΟΚ (Οκτώβριος 1981- Ιούνιος 1989) - Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου).

Η κυβέρνηση παρέλαβε δημόσιο χρέος 690 δις δραχμές περίπου και το 1990 παρέδωσε δημόσιο χρέος 11 τρις δραχμές!!!

Ανδρέας Παπανδρέου : +162% - ΧΡΕΟΣ/ ΑΕΠ = 70% (1989)

Για να το καταλάβουμε αυτό το νούμερο, τα 11 τρισεκατομμύρια δραχμές που χρωστούσαμε, το 1990, είναι σαν να λέμε σήμερα 32 δις ευρώ.

Ο  Ανδρέας Παπανδρέου, που αντικατέ­στησε τον Καραμανλή το 1981, προώθησε τον «σοσιαλιαστικό μετασχηματισμό» της κοινωνίας με ξένα δανεικά, εν γνώσει του ότι ωδηγείτο η χώρα σε ατραπούς διογκώσεως του χρέους, με οδυνηρές συνέπειες για τον λαόν.

Άφθονο χρήμα από τις Τράπεζες του Ταλμουδιστού Ιουδαίου φίλου του, Ροκφέλλερ γέμισε τότε, «εδώ και τώρα», την «σοσιαλιστική» αγορά, προσφέ­ροντας μια χιμαιρική αίσθηση ευφορίας στους παραπλανημένους Έλληνες. Ο Ξενοφών Ζολώτας μάς πλη­ροφορεί, πως εκείνη την περίοδο το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν το τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο «άρχισε να διογκώνεται από το 1982 και ξεπέρασε τα 31.000 δισ. δρχ. και τα τοκοχρεολύσια τα 7.100 δισ. δρχ., ενώ τα έσοδα του προϋπολογι­σμού ήταν 8.200 δισ. δρχ.».

Η χρονιά (1981) έκλεισε με έλλειμμα 9,1%. Η απότομη άνοδος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις δαπάνες των …δημοκρατικών εκλογών. Αλλά ήταν να μη γίνει η αρχή. Ένα χρόνο αργότερα το έλλειμμα, ναι μεν υποχωρεί, αλλά παραμένει υψηλό, ήτοι 6,8% του ΑΕΠ. Τα επόμενα χρόνια αυξάνεται σε 7,6% το 1983 σε 8,4% το 1984 και σε 11,7% το 1985.

Το 1985 ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Νοέμβριο του 1987. Την ίδια περίοδο υπουργός Οικονομικών ήταν ο Δημήτρης Τσοβόλας με αναπληρωτή τον Νίκο Αθανασόπουλο και υφυπουργό τον Δημήτρη Γεωργακόπουλο (συμμετέσχε στην κυβέρνηση του Τζέφρυ-Γιώργου Α. Παπανδρέου, ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών).

Εν τω μεταξύ το δημόσιο χρέος συνέχιζε να αυξάνεται αλματωδώς με λαμβανόμενα διαρκώς νέα δάνεια, το 75% των οποίων χρησιμοποιείτο για την εξυπηρέτηση των παλαιότερων δανείων. Σύμφωνα με ένα άρθρο του ακα­δημαϊκού Αγγέλου Αγγελόπουλου, στο BHMA, στις 15 Σεπτεμβρίου 1985, ήταν πολύ αμφίβολο «αν θα μπο­ρούσε η Ελλάδα να δανειστεί τα επόμενα έτη σημαντικά ποσά χωρίς την παρέμβαση διεθνών οργανισμών, χωρίς δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και χωρίς υποθή­κευση του οικονομικού μέλλοντος της χώρας».

Παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις του ακαδημαϊκού, οι πάντες εκώφευσαν και έκαναν στραβά μάτια.

Συνεπώς ΔΕΝ υπάρχει δικαιολογία για κανέναν από τους πολιτικούς της  μεταπολιτευτικής περιόδου, για την σημερινή τραγική κατάληξη της ελληνικής οικονομίας. Άπαντες εν γνώσει τους ενεργούσαν και ενσυνειδήτως οδήγησαν την Ελλάδα στην ποιλιτικο-οικονομική δουλεία, με τις ευλογίες του Συστήματος και τις διευκολύνσεις που τους παρείχε ο θεσμός της Κοινοβουλευτικής (ψευδο) Δημοκρατίας τους !!!

Πράγματι, το 1986 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν μπό­ρεσε να δανειστεί από το εξωτερικό και κατέφυγε στην τότε ΕΟΚ. η οποία αποφάσισε να της δώσει ένα δάνειο 1,75 δισ. Ευρωπαϊκών Νομισματικών Μονάδων, σε δύο δό­σεις, μετά από εξέταση όμως από το ΔΝΤ της πορείας της οικονομίας της χώρας.

Το αποτυχημένο πλέον σοσιαλιστικό πείραμα και γλέντι με ξένα λεφτά/ δανεικά, έφερνε για πρώτη φορά το ΔΝΤ στην χώρα μας!

H επόμενη φορά, αργότερα, όταν στην ηγεσία της κυβερνήσεως θα βρισκόταν ο γιος του Ανδρέα, θα σηματοδοτούσε την τελειωτική αποτυχία του «σο­σιαλιστικού πειράματος», με όλες τις εκρηκτικές, αντι­λαϊκές και αντεθνικές  συνέπειες του.

Η χώρα μετά το 1987, εισήλθε σε περιπέτειες με αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Κ. Σημίτης παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του 1987 όταν διαφώνησε με την χαλάρωση των μέτρων. Το έλλειμμα ξαναρχίζει να ανεβαίνει σε 11,5% το 1988 και εκτινάσσεται σε διψήφια νούμερα: 14,4% το 1989 και 16,1% το 1990. Τον Ιούνιο του 1988 υπουργός Εθνικής Οικονομίας αναλαμβάνει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος ήταν ο εκπρόσωπος της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (διορίστηκε από τη σημερινή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου), ενώ υπουργός Οικονομικών παραμένει ο Δημήτρης Τσοβόλας. Τον Μάρτιο του 1989 γίνεται ανασχηματισμός, αλλά το υπουργείον Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κρατούν τα ίδια πρόσωπα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981, θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου παραλαμβάνει την σκυτάλη από τον Γεώργιο Ράλλη και μαζί κρατική κατανάλωση- ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής: Έφτανε το 4,7% του ΑΕΠ και σε σχέση με τις τιμές του 1974 ήταν αυξημένη κατά μιάμιση ποσοστιαία μονάδα. Έπειτα από μικρή άνοδο και αρκετά μεθοδική προσπάθεια, 8 χρόνια μετά, η κρατική κατανάλωση μειώνεται κατά μία μονάδα στο 3,8%.

Όμως, με τις διολισθήσεις και τις υποτιμήσεις της δραχμής, τις αυξημένες κοινωνικές δαπάνες- πέρα από τον διπλασιασμό των συντάξεων το 1982- και τους υπέρογκους τόκους δανεισμού που συνέχιζαν να μεγαλώνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, το χρέος το διάστημα 1981-1989 εκτινάσσεται κατά 37,3% του ΑΕΠ.

Σε «απλά» ευρώ αυτό σημαίνει ότι από εκεί που χρωστούσαμε 2,2 δισ. στην αρχή της οκταετίας του ΠΑΣΟΚ, το ποσό στο τέλος είχε υπερδεκαπλασιαστεί ξεπερνώντας τα 23 δισ.

«Το 1981 είχαμε πληρώσει 2% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε τόκους δανεισμού, δηλαδή 44 εκατ. ευρώ. Το 1989 οι τόκοι έφτασαν τις 7,5 ποσοστιαίες μονάδες που αντιστοιχούν σε 1,75 δισ. ευρώ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Παπανδρέου παρέλαβε τις δαπάνες της γενικής κυβέρνησης στο 35% του ΑΕΠ και τις παρέδωσε στο τέλος της οκταετίας στο 45%, όμως από τις 10 μονάδες αύξησης οι 7,5 ήταν τόκοι. Στην ουσία αύξησε τις δαπάνες κατά 2,5 μονάδες ενώ οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Ν.Δ. μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα είχαν αυξήσει τα έξοδα από 25,4% του ΑΕΠ στο 32,4%», επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Παντείου  Νίκος Καραβίτης. 

Ήδη οι τόκοι είχαν αρχίσει να γιγαντώνονται από την περίοδο 1987-1988, όταν μέσα σε μόλις έναν χρόνο αυξήθηκαν κατά 2,3% του ΑΕΠ- όσο δηλαδή είχαν αυξηθεί συνολικά σε μία δεκαετία, από 1974 έως το 1984.

Ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση - ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις, θα φθάσουν τις 640.000!!!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.

Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος (Δ.Χ.), το οποίο είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την αναπτύξεώς της.

Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθη για την εξυπηρέτηση των δανείων!!! Φοβερά μεγάλο ποσοστό!

Εκεί κάπου στο 1987, αρχίζει ο Γολγοθάς της Ελλάδος!

Δανεισμός

Έτη	Εσωτερικός (εγχώριο νόμισμα)	Εξωτερικός (ξένο νόμισμα)	Σύνολο	επί της % του  ΑΕΠ
1960	4,27	5,43	9,7	10,2
1961	5,42	6,15	11,57	10,78
1962	7,19	5,95	13,14	11,58
1963	11,93	5,69	17,62	13,94
1964	14,29	7,13	21,42	15,08
1965	15,24	10,19	25,43	15,74
1966	20,21	11,86	32,07	17,95
1967	25,22	13,48	38,7		20,08
1968	31,35	14,01	45,36		21,84
1969	40,09	16,63	56,72		24,24
1970	44,46	19,25	63,71		24,18
1971	50,65	20,77	71,42		24,19
1972	62,24	25,27	87,52		25,78
1973	67,26	26,82	94,08		21,32
1974	79,71	34,4	114,11		21,53
1975	96,22	46,57	142,79		23,24
1976	128,23	44,4	172,63		22,91
1977	172,4	43,35	215,75		24,66
1978	291,08	50,34	341,42		32,67
1979	303,48	57,21	360,69
1980	350,45	91,97	442,42
1981			535

Τα ποσά είναι σε Δισεκατομμύρια Δραχμές. Οι πηγές είναι από:

α/ Γενικοί Ισολογισμοί του Κράτους.

β/ ΕΣΥΕ, Μηνιαίο Στατιστικό Δελτίο Δημόσιων Οικονομικών.

γ/ Εισηγητική Έκθεση επί του Προϋπολογισμού έτους 1981.

δ/ Εθνικοί Λογαριασμοί της Ελλάδας (Ο πίνακας έχει αντιγραφεί από το βιβλίο του καθηγητή Δ.Π. Καράγιωργα «Δημόσια Οικονομική 2-Οι Δημοσιονομικοί Θεσμοί»,1981, εκδόσεις Παπαζήση).

Τον Ιούλιο του 1989 -αμέσως μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά που αποκάλυψε ο τύπος το 1988- έγιναν εκλογές και σχηματίστηκε κυβέρνηση από τη Νέα Δημοκρατία και τον Συνασπισμό, με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανέλαβε ο Γιώργος Σουφλιάς με αναπληρωτή τον Σωτήρη Χατζηγάκη. Υπουργός Οικονομικών ήταν ο τέως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς.

Λίγους μήνες μετά, τον Νοέμβριο του 1989, σχηματίστηκε οικουμενική κυβέρνηση με πρόεδρο τον Ξενοφώντα Ζολώτα, υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Γιώργο Γεννηματά και Οικονομικών τον Γιώργο Σουφλιά.

Ο ίδιος ο Ανδρέας είχε ομολογήσει το 1983 στην 9η Σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, ότι υπάρχει κίνδυνος «αν η οικο­νομία σου κριθεί αφερέγγυα», να αναγκαστείς να κτυ­πήσεις την πόρτα του ΔΝΤ. Και τότε αυτοί θα σου δώ­σουν τα χρήματα που χρειάζεσαι, αλλά υπό τον όρο ότι «αυτοί θα επιβάλουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής σου και αυτό σημαίνει: Τέρμα το σοσιαλιστικό πείραμα».

Τα εγνώριζε λοιπόν ο σοσια-ληστής ένστολος του αμερικανικού ναυτικού κατά τον 2ο Π.Π. Ανδρέας Παπανδρέου.

Γιατί συνέχισε όμως, το «σοσιαλιστικό/ σοσιαληστρικό πείραμα»;

Σίγουρα το «σοσιαλιστικό πείραμα» του άφρονος υπερδανεισμού -με την πελατειακή διόγκωση συγχρό­νως του δημόσιου τομέα και την διατήρηση, για ψηφο­θηρικούς πάλι λόγους, των προβληματικών δημόσιων επιχειρήσεων που κληρονόμησε το ΠΑΣΟΚ από τον «εθνάρχη»- έμελλε να αποτύχει οικτρά και να οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, μπροστά στην μισητή πόρτα του ΔΝΤ.

Αν μετά όσα αναφέραμε για την περίοδο 1981-1989, κάποιοι, λίγοι ή πολλοί, δεν αντιλήφθηκαν ότι ο πανούργος Ανδρέας, που επανέκαμψε στην Ελλάδα μετά την αυτοεξορία του, και κατέλαβε δημόσια θέση κατόπιν ειδικής εντολής του Συστήματος προς τον «εθνάρχη» Κ. Καραμανλή, δεν εκτελούσε κατά γράμμα τις εντολές των αφεντικών του, τότε αυτοί εθελοτυφλούν ή είναι όντως τυφλοί, ανόητοι και χρειάζονται να εξετασθούν από ειδικόν ψυχίατρον.

Προς το παρόν πάντως, ο αφιονισμένος λαός απολάμβανε το σο­σιαλιστικό πάρτι, ζητωκραύγαζε τον Ανδρέα ότι «έδωσε ψωμί στον ελληνικό λαό» και αδια­φορούσε απερίσκεπτα για το τι επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον του.

Παρ’ ότι «ΕΟΚ και NATO» ήταν για το ΠΑΣΟΚ και προσωπικώς για τον ίδιον τον Ανδρέα, «το ίδιο Συνδικάτο» και η ΕΟΚ «ο λάκος των λεόντων», ο Αν­δρέας παρέμεινε και στα δύο… Διαπραγματεύτηκε πάν­τως με την ΕΟΚ και κέρδισε τα Μεσογειακά Ολοκλη­ρωμένα Προγράμματα, τα χρήματα των οποίων χρησι­μοποιήθηκαν ως επί το πλείστον, για τον εκμαυλισμό και την διαφθορά των αγροτών, με επιδοτήσεις χωρίς αντί­κρισμα, για να μη φωνάζουν για τα αδιάθετα προϊόντα τους.                                 

                                                                            Συνεχίζεται

---

1 Μετάφραση: Η. Σπυρόπουλος. 1995. Ηροδότου “Ιστορίαι”. ΟΥΡΑΝΙΑ-ΚΑΛΛΙΟΠΗ. Αθήνα: Εκδόσεις Γκοβόστη.

2 -ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: ΕΝΑ ΓΡΑΦΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ …https://www.pentapostagma.gr/2010/05/blog-post_528.html,11 Μαΐ 2010 - Τι παρατηρούμε στο παρακάτω άκρως ενδιαφέρον γράφημα;-Επί Καραμανλή (1974-1981) το Δημόσιο Χρέος ανέβηκε ελάχιστα σε σχέση με την ...

-Η ανατομία του δημόσιου χρέους/Protagon.gr
-ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Από το 1974 μέχρι σήμερα-αγώνας…
-Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας, 1960-1981 «απέραντο γαλάζιο
-Η εξέλιξη του δημόσιου χρέους από το 1974 έως το 2010/Η ΡΟΔΙΑΚΗ
-Το ελληνικό χρέος και η ιστορία του - CNA News (cna.gr), www.cna.gr › STORIES. 23 Ιαν 2015 - Ήταν η τρίτη διαδοχικά πτώχευση της Ελλάδας. ... ομολογουμένως, διαχειρίσιμο χρέος το 1974 στον Κων. Καραμανλή. Μέσα σε μια επταετία ο ...
-To δημόσιο χρέος της Ελλάδας, από το 1960 έως σήμερα/gigafm.gr, www. gigafm. gr/?p=15. 28 Μαΐ 2011 - Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, από το 1960 έως σήμερα. Υπάρχουν δύο σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής αφού φαίνεται καθαρά ότι: ...
-H IΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1824
-Zougla.www. zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=447200&cid=122.

www.protagon.gr/.../poioi-einai-oi-megaloi-prwtagwnistes-tis-krisis-44341082501

23 Μαΐ 2016 - Την δεκαετία του '70 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως % του ΑΕΠ κυμαινόταν στα επίπεδα του 20%. Από το 1980 και μετά άρχισε η ανοδική ...

agonasax.blogspot.com/2014/02/1974.html

8 Φεβ 2014 - Με την πτώση της δικτατορίας το 1974 το χρέος ανέρχονταν σε 330 χιλ. ευρώ. .... να τζογάρουν στην κατάρρευση και χρεωκοπία της Ελλάδας.

https://bluebig.wordpress.com/2013/08/10/δημόσιο-χρέος-της-ελλάδας-1960-1981/10 Αυγ 2013 - 1974, 79,71, 34,4, 114,11, 21,53. 1975, 96,22, 46,57, 142,79, 23,24. 1976, 128,23, 44,4, 172,63, 22,91. 1977, 172,4, 43,35, 215,75, 24,66.

www.rodiaki.gr/article/...h-exelixh-toy-dhmosioy-xreoys-apo-to-1974-ews-to-2010, 11 Μαΐ 2015 - Ξεκινώντας από το 1974 το χρέος της χώρας ήταν 115 δισεκατομμύρια δραχμές ήτοι 22% του ΑΕΠ Το 1981 που τελείωσε η περίοδος ...

-www.tanea.gr --http://paspartoy.blogspot.com

-Οικονομική κατοχή αιέν αριστεύειν, https://aienaristeyein.com/2011/06/05/οικονομική-κατοχή/5 Ιουν 2011

-Θα πέσουν κεφάλια…πρώτα τα δικά σας, κι’ ύστερα των πολιτικών και των ραγιάδων τους, Καλλιόπη Σουφλή

-Ανδρέας Παπανδρέου: Αριστερή φρασεολογία και δεξιά πολιτική πρακτική, του Δαμιανού Βασιλειάδη, δημοδιδασκάλου, συγγραφέα, Πέμπτη, 23 Ιουνίου 2016--Άρθρο εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18 Οκτ. 2013.

-Η τριπλή παγίδα, 27/08/2015,από Βασίλης Βιλιάρδος

-Έντυπη Έκδοση Εψιλον-Ελευθεροτυπίας, Κυριακή 9 Μαΐου 2010. ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Η «ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ» ΚΑΙ Ο «ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΟΣ»ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ. Πώς φτάσαμε ώς εδώ; ΚΕΙΜΕΝΟ ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (chrisgr@enet.gr)

-“Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής” Του Δημοσθένη Κούκουνα (βλ. και το ιστολόγιο aera2012.blogspot.gr)--- Γιώργος Βάμβουκας, 2 Απρ. 2016 εφ. CONTRA NEWS

-Α. Ξένος, ένθετο «Χρήμα, Δάνεια και Χρέη», στο τεύχος 189 του περιοδικού «Τρίτο Μάτι».

3 Λεπτομέρειες για την προδοσία του Κ. Καραμανλή στο Κυπριακό Ζήτημα, παρουσιάσαμε κατά την ανάλυση του σχετικού θέματος «ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ» (Ιούλιος 2015).