ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ (ΨΕΥΔΟ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ  ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΕΡΟΣ 5ο

 

[9.44.1]..μετὰ δὲ τὴν ἐπειρώτησιν τῶν χρησμῶν καὶ παραίνεσιν τὴν ἐκ Μαρδονίου νύξ τε ἐγίνετο καὶ ἐς φυλακὰς ἐτάσσοντο. ὡς δὲ πρόσω τῆς νυκτὸς προελήλατο καὶ ἡσυχίη τε ἐδόκεε εἶναι ἀνὰ τὰ στρατόπεδα καὶ μάλιστα οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐν ὕπνῳ, τηνικαῦτα προσελάσας ἵππῳ πρὸς τὰς φυλακὰς τὰς Ἀθηναίων Ἀλέξανδρος ὁ Ἀμύντεω, στρατηγός τε ἐὼν καὶ βασιλεὺς Μακεδόνων, ἐδίζητο τοῖσι στρατηγοῖσι ἐς λόγους ἐλθεῖν.

[9.44.2] τῶν δὲ φυλάκων οἱ μὲν πλεῦνες παρέμενον, οἱ δ᾽ ἔθεον ἐπὶ τοὺς στρατηγούς, ἐλθόντες δὲ ἔλεγον ὡς ἄνθρωπος ἥκοι ἐπ᾽ ἵππου ἐκ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Μήδων, ὃς ἄλλο μὲν οὐδὲν παραγυμνοῖ ἔπος, στρατηγοὺς δὲ ὀνομάζων ἐθέλειν φησὶ ἐς λόγους ἐλθεῖν.

[9.45.1] οἱ δὲ ἐπεὶ ταῦτα ἤκουσαν, αὐτίκα εἵποντο ἐς τὰς φυλακάς. ἀπικομένοισι δὲ ἔλεγε Ἀλέξανδρος τάδε· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παραθήκην ὑμῖν τὰ ἔπεα τάδε τίθεμαι, ἀπόρρητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν ὑμέας ἄλλον ἢ Παυσανίην, μή με καὶ διαφθείρητε· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγον, εἰ μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος.

[9.45.2] αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον, καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα. λέγω δὲ ὦν ὅτι Μαρδονίῳ τε καὶ τῇ στρατιῇ τὰ σφάγια οὐ δύναται καταθύμια γενέσθαι· πάλαι γὰρ ἂν ἐμάχεσθε. νῦν δέ οἱ δέδοκται τὰ μὲν σφάγια ἐᾶν χαίρειν, ἅμα ἡμέρῃ δὲ διαφαυσκούσῃ συμβολὴν ποιέεσθαι· καταρρώδηκε γὰρ μὴ πλεῦνες συλλεχθῆτε, ὡς ἐγὼ εἰκάζω. πρὸς ταῦτα ἑτοιμάζεσθε. ἢν δὲ ἄρα ὑπερβάληται τὴν συμβολὴν Μαρδόνιος καὶ μὴ ποιῆται, λιπαρέετε μένοντες· ὀλιγέων γάρ σφι ἡμερέων λείπεται σιτία. [ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Βιβλίον 9ον (ΚΑΛΛΙΟΠΗ)]

Μετάφραση

[9.44.1] Ύστερ᾽ απ᾽ την ερώτησή του για τους χρησμούς και την παραίνεση που απηύθυνε ο Μαρδόνιος, έπεσε η νύχτα και οι σκοποί πήραν τις θέσεις τους. Και καθώς η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ κι είχες την εντύπωση ότι ησυχία βασίλευε πέρα για πέρα στα στρατόπεδα και πως τους στρατιώτες τούς έχει πάρει για τα καλά ο ύπνος, εκείνη την ώρα ο Αλέξανδρος, ο γιος του Αμύντα, που ήταν στρατηγός και βασιλιάς των Μακεδόνων, πλησίασε με τ᾽ άλογό του τις προφυλακές των Αθηναίων και ζητούσε και καλά να συναντήσει τους στρατηγούς τους.

[9.44.2] Λοιπόν, οι περισσότεροι απ᾽ τους σκοπούς έμεναν στη θέση τους, ενώ άλλοι πήγαν τρεχάτοι στους στρατηγούς· κι όταν έφτασαν, τους έλεγαν πως ήρθε ένας καβαλάρης απ᾽ το στρατόπεδο των Μήδων, που δεν άνοιξε το στόμα του να πει τίποτ᾽ άλλο, παρά μόνο πως θέλει να συναντήσει τους στρατηγούς, αναφέροντάς τους ονομαστικά.

[9.45.1] Κι εκείνοι, όταν άκουσαν αυτά, αμέσως τους ακολούθησαν στις προφυλακές. Κι όταν έφτασαν, τους έλεγε ο Αλέξανδρος τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δεν θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη.

[9.45.2] Γιατί κι’ εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δεν θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα, να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα. Λέω λοιπόν πως στάθηκε αδύνατο οι θυσίες να δώσουν προγνωστικά που να ευφράνουν την ψυχή του Μαρδονίου και του στρατού του· γιατί, τότε, θα είχατε έρθει στα χέρια εδώ και καιρό. Λοιπόν, τώρα αποφάσισε να κάνει πέρα τις θυσίες και, με το χάραμα της μέρας, να δώσει μάχη· γιατί, όπως υποθέτω, τον έζωσε φόβος μήπως συναχτείτε περισσότεροι. Μ᾽ αυτά τα δεδομένα, αρχίστε τις ετοιμασίες. Και πάλι, αν ο Μαρδόνιος αναβάλει τη σύγκρουση και δεν την επιχειρήσει, κάντε κουράγιο μένοντας στη θέση σας· γιατί τα τρόφιμα που του έμειναν είναι για λίγες μέρες.1

«Όσοι Ελλαδίτες βουλευτές, εκλεγμένοι με καθεστώς κοινοβουλευτικής (ψευδο) δημοκρατίας, από τον ευκολόπιστον και πάντα προδομένον Ελληνικόν λαόν, τολμήσουν να παραδώσουν δια της ψήφου τους, το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς, είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας».

*

2. Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ) [Συνέχεια 4ου Μέρους]

δ. Περίοδος Μεταπολιτεύσεως (Συνέχεια 4ου μέρους)

3/. 3η Περίοδος, Οικουμενική-ΝΔ (Ιούνιος 1989-Οκτώβριος 1993)- Κυβερνήσεις Κων. Μητσοτάκη.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης : +83% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 110% (1993)

Μετά το «βρώμικο ’89», τον Μάρτιο του 1990 ανέλαβε υπηρεσιακή κυβέρνηση για να οδηγήσει την χώρα στις εκλογές του Απριλίου του ίδιου έτους. Στις εκλογές κέρδισε η Νέα Δημοκρατία με πρόεδρο τον Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος τοποθέτησε τον Γιώργο Σουφλιά στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, με υφυπουργό τον Αριστείδη Τσιπλάκο. Στο υπουργείο Οικονομικών τοποθετήθηκε ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς με υφυπουργό τον Αριστοτέλη Παυλίδη. Η χρονιά (1990) κλείνει με τεράστιο έλλειμμα 16,1%.

Μετά την παραπομπή του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο και την προσωρινή οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να μει­ώσει με διαρθωτικές αλλαγές το δημόσιο τομέα, προκα­λώντας όμως την έντονη αντίδραση των «σοσιαλιστών» και των συνδικαλιστών. Προώθησε επίσης την ιδιωτι­κοποίηση των προβληματικών δημόσιων επιχειρήσεων που είχε διατηρήσει για «φιλολαϊκούς» λόγους ο Αν­δρέας. Η θεωρούμενη ως «άκρως νεοφιλελεύθερη» πο­λιτική του, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της «σοσια­λιστικής» αντιπολιτεύσεως.

Η προσπάθεια «νοικοκυρέματος» του κράτους συνεχίστηκε. Ενός νοικοκυρέματος στα λόγια και τα χαρτιά. Τα ελλείμματα υποχωρούν στα χαρτιά, αλλά όχι και στην πραγματικότητα, όπου οι λογιστικές αλχημείες ξεκινούν.

Αν και θα περίμενε κανείς ότι με την οικουμενική το χρέος δεν θα αυξανόταν σημαντικά, καθώς η εμπειρία από το εξωτερικό έδειχνε ότι οι συγκυβερνήσεις δεν προχωρούν σε σημαντικές παροχές και γενικότερα δεν κάνουν πολλά πολλά χατίρια, στην Ελλάδα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: Μέσα σε έναν χρόνο, από το 1989 στο 1990 τα χρωστούμενα της χώρας, αυξήθηκαν κατά 6,8% του ΑΕΠ (από 64,2% σε 71%), ποσοστό που αντιπροσωπεύει την δεύτερη μεγαλύτερη άνοδο έως εκείνη την χρονιά (την πρώτη θέση κατείχε η περίοδος 1983-84 με 7%).

Τα επόμενα χρόνια της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, πραγματοποιήθηκε ακόμα ένα ρεκόρ: Το χρέος σε ένα και μόνο έτος αυξήθηκε κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες- από 78,3% το 1992 έφτασε το 98,2% του ΑΕΠ το 1993. Η ιλιγγιώδης αύξηση του χρέους κατά την τελευταία χρονιά της κυβερνήσεως Μητσοτάκη οφείλεται εκτός από τους τόκους που συνεχίζουν να αυξάνονται, και στην εκκαθάριση των υποχρεώσεων, της προ Μάαστριχτ εποχής.

Επισημαίνει ο καθηγητής  Νίκος Καραβίτης: «Τότε έγινε η ρύθμιση των χρεών από την Τράπεζα της Ελλάδος: Ό,τι χρήματα είχαμε τυπώσει στο παρελθόν για την χρηματοδότηση των ελλειμμάτων θεωρούνταν πλέον χρέος και το Δημόσιο εξέδωσε ομόλογα στην ΤτΕ».

Η χώρα εισέρχεται σε ύφεση - μείωση παραγόμενης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών - λόγω των μεγάλων έμμεσων φόρων που επιβάλλει η κυβέρνηση με υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών τον Στέφανο Μάνο (1992-1993) και επηρεασμένη από την φθίνουσα πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, λόγω μειώσεως του ΑΕΠ, η χώρα μας έκλεισε το 1993 με μεγαλύτερο έλλειμμα, ήτοι 13,8%. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε τις εκλογές ή «ανετράπη από τα οικονομικά συμφέροντα», όπως ισχυρίστηκε ο τότε πρωθυπουργός.

Από το 1990 έως το 1993, το χρέος συνολικά αυξήθηκε 27,2% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας τον μεγαλύτερο μέσο ετήσιο ρυθμό ανόδου στην ελληνική ιστορία: 6,8 μονάδες. Αμέσως μετά έρχεται η οκταετία Ανδρέα Παπανδρέου, με 4,7% μέση αύξηση ανά έτος.

4/. 4η Περίοδος, ΠΑΣΟΚ (Οκτώβριος 1993- Μάρτιος 2004). Κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη.

Στις εκλογές κερδίζει και πάλι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανέλαβε ο Γιάννος Παπαντωνίου και Οικονομικών ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Το έλλειμμα μειώνεται σε 10% το 1994, για να υποχωρήσει περαιτέρω στο 7,3% το 1996 και 4%

το 1997

ΠΗΓΗ: Η Ελληνική Οικονομία 1961-1997, μελέτη του Ι. Σιδηρόπουλου, Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας

Λόγω των ιδιαίτερα αυξημένων επιτοκίων, την πρώτη χρονιά διακυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, πληρώνουμε τους υψηλότερους, ως ποσοστό του ΑΕΠ, τόκους, καθ’ όλη την διάρκεια της μεταπολιτεύσεως: Φτάνουμε τα 9,8 δισ. Ευρώ, την ώρα που το συνολικό χρέος δεν υπερβαίνει τα 80 δισ. Ευρώ.

Το 1996 ο Παπανδρέου παραιτήθηκε για λόγους υγείας, αντικαθιστάμενος από τον «εκσυγ­χρονιστή» Κ. Σημίτη, που ανέλαβε να υλοποιήσει τις «υποδείξεις» του ΔΝΤ για μια σταθερή νομισματική και οικονομική πολιτική. Ανέλαβε, με άλλα λόγια, να εκτελέσει τις εντολές των ομοφύλων και ομοθρήσκων αφεντικών του…

Από τον Ιανουάριο του 1996, ο Κων. Σημίτης, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, με υπόδειξη της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ., μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στις 18 Ιανουαρίου 1996. Τα δημόσια ελλείμματα πάν­τως συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα να συνεχιστεί και ο δανεισμός και η αύξηση του δημόσιου χρέους της χώ­ρας.

Απίστευτο!!! Πληρώναμε 12% για τόκους και συνεχίζαμε να δανειζόμαστε….

Εάν αυτό δεν είναι ενσυνείδητη πορεία προς την οικονομική καταστροφή της χώρας, τότε τι είναι;

Κατά την περίοδον 1993-2004, το χρέος από 68,8 δις Ευρώ το 1993 (111,8 % ΑΕΠ) έφθασε στα 170 δις Ευρώ.

Πολύ μεγάλο μέρος αυτού του δανεισμού, χρησιμοποιήθηκε για εξυπηρέτηση τόκων και ληξιπροθέσμων δανείων  για διάφορα έργα που βρίσκονταν σε εξέλιξη (ολυμπιακά έργα, μετρό, Αττική οδός  κ.λ.π.) και για κάλυψη ελλειμμάτων των προϋπολογισμών.

Αργότερα όμως αποκαλύφθηκε ότι τα στατιστικά στοιχεία του χρέους ως προς το ΑΕΠ και τα στοιχεία των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών, ήταν πλασματικά και οφείλονταν σε απόκρυψη ελλειμμάτων και δανείων.

Βέβαια, ο στόχος των εγχωρίων διαχειριστών του Συστήματος, ήταν να μπούμε στο ευρώ. Η Ελλάδα μπήκε στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα τον Ιανουάριο 2002. Η είσοδός μας στο Ευρώ, θεωρητικώς είχε πλεονεκτήματα, αλλά αρχικώς ήλθαν  ανατιμήσεις υπηρεσιών και προϊόντων που δυσαρέστησαν την κοινωνία και στην συνέχεια οδηγηθήκαμε στην στενωπόν της πολιτικο-οικονομικής υποτελείας μας.

Κώστας Σημίτης : +66% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 100% (2004)

 

ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ και ΘΥΜΑΤΑ 11 ΕΚΑΤ. ΕΛΛΗΝΕΣ

Ένας από τους πλέον γνωστούς γνωμικογράφους της Πολωνίας, ο Αντρέϊ Μαζέφσκι (Andrzej Majewski 1966-) είχε γράψει κάποτε έναν αφορισμό για την Πολιτική, χαρακτηρίζοντάς την ως «μεγάλη τέχνη, επειδή πείθει τους ανθρώπους να πληρώσουν γι’ αυτά που τους κλέψανε».

Αυτή η οπτική φαίνεται πως ταιριάζει «γάντι» στην εποχή μας, που κανείς, ούτε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θέλει να ονομάσει «Μνημόνιο 4», αν και ως τέτοιο λογίζεται πρακτικά αυτό που μας ετοιμάζουν και πάλιν, οι δανειστές-δυνάστες μας.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν αρχίζει κανείς να καταπιάνεται με αρκετά θολές και περίεργες ιστορίες που στιγμάτισαν την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, χρόνια πριν από την μαύρη επταετία των Goldman Sachs;

Σε αυτές τις σκοτεινές υποθέσεις εντάσσεται, για παράδειγμα, το περιβόητο «αμαρτωλό» swap του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, που «φέσωσε» την Ελλάδα με 16 δισ. ευρώ, έδωσε «δωράκι» 600 εκατ. Ευρώ, στον τραπεζικό «κολοσσό» της Goldman Sachs και αποτέλεσε το θλιβερό πρελούδιο για την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στις 23 Μαΐου 2010 από το Καστελλόριζο, η οποία αποτέλεσε το σημείο της οριστικής εισόδου της χώρας στα «πέτρινα χρόνια» μιας πολιτικο-οικονομικής κατοχής. 

Τι ήταν, όμως, αυτό το swap;2

Κάπου μέσα στο 2001, ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και λίγο προτού η χώρα μπει στο ευρώ, ένα περίεργο δίστηλο κάνει την εμφάνισή του στον ελληνικό έντυπο Τύπο και αναφέρει ότι βάσει μιας εκθέσεως του Ελεγκτικού Συνεδρίου, «πληρώθηκαν 775 εκατ. ευρώ για έξοδα για το κρυφό swap του Σημίτη». Τι είχε γίνει;

Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2000, κι’ ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε τροχιά εντάξεως στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), η τότε κυβέρνηση συνήψε μια σύμβαση ανταλλαγής (swap) ύψους 2,8 δισ. Ευρώ, με αντισυμβαλλόμενο την Deutsche Bank και διαμεσολαβητή την Goldman Sachs. Αυτή η κίνηση έγινε επειδή το ύψος του δημοσίου χρέους την συγκεκριμένη χρονιά, υπολογιζόταν στο 103,5% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό απαγορευτικό για την είσοδο της χώρας στο ευρώ.

Η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, για να μειώσει το δημόσιο χρέος και να εκπληρωθεί το κριτήριο της εντάξεως, θεώρησε το σύνολο των υποχρεώσεων της Ελλάδας ως ένα νοητό αριθμητικό κεφάλαιο και το αντάλλαξε από δολλάρια σε ιαπωνικά γεν. Στην συμφωνία που θα είχε διάρκεια 30 έτη, τέθηκε ως αριθμητική βάση το ποσόν του δημοσίου χρέους, με μια πολύ συγκεκριμένη ρήτρα:

Εάν το γεν ενισχυόταν έναντι του δολλαρίου, τότε το Κράτος θα κέρδιζε, ενώ το αντίστροφο αποτέλεσμα θα σήμαινε οικονομική ζημία για το Δημόσιο.

Όμως σε αυτή την συμφωνία, υπήρξε μια αρκετά σοβαρή παρατυπία ως προς την ρήτρα κι αυτή είχε να κάνει με το ότι ίσχυσαν με αναδρομική ισχύ πενταετίας (1995-2000), οι τιμές του γεν, όταν αυτό κινείτο ακόμη ανοδικά έναντι του δολλαρίου.

Κι’ από εκείνο, ακριβώς, το σημείο ξεκίνησε ένα απίστευτο οικονομικό έγκλημα. Και τούτο, γιατί αν και η Ελλάδα κατόρθωσε να μπει τελικά στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης, πλήρωσε ένα εξαιρετικά βαρύ τίμημα: Ενδεικτικά, μέσα στο διάστημα από το 2000 μέχρι και το 2009, το γεν υποχώρησε σημαντικά έναντι του δολλαρίου, με αποτέλεσμα το ελληνικό κράτος να υποστεί ζημία συνολικού ύψους 21 δισ. ευρώ.3

Οι ρόλοι των: Παπακωνσταντίνου, Τόμσεν, Τρισέ και Γεωργίου

Αρχικά, ο άνθρωπος που φέρεται ότι ήξερε τα πάντα από το 2001 για όλη αυτή την ιστορία με τον Γεωργίου, τον πρόεδρον της ΕΛΣΤΑΤ, ήταν ένα πρόσωπο που εργάστηκε αρχικά ως σύμβουλος του Κώστα Σημίτη και αργότερα διετέλεσε και ο ίδιος υπουργός Οικονομικών: Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Από την θέση του υπουργού Οικονομικών χρόνια αργότερα (ΣΣ: Ανέλαβε καθήκοντα επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου στις 7 Οκτωβρίου 2009), ο ίδιος θα έδινε εντολή για την καταβολή ποσού ύψους 1,5 δισ. Ευρώ, ως προμήθεια για το «αμαρτωλό» swap και μάλιστα δίχως ποτέ αυτά τα χρήματα να εμφανίζονται πουθενά, ούτε καν σε κάποια εγγραφή του Προϋπολογισμού. Έτσι δόθηκε μια γερή ώθηση προς τα πάνω, στο έλλειμμα της χρονιάς εκείνης.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», στις 3 Απριλίου του 2009, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) εντόπισε, βάσει σημειώματός της, για πρώτη φορά ασυνήθιστες οικονομικές συναλλαγές της Ελλάδας, με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού και μάλιστα υπό ασυνήθεις όρους.

Την είδηση έφερε στο φως της δημοσιότητας το πρακτορείο Bloomberg, ενώ λίγο αργότερα στις 15 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, έρχεται και η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), να αναφέρει πως κατά το διάστημα 2001-2007, η Ελλάδα είχε συνάψει ιδιωτικές συμβάσεις ανταλλαγής εκτός αγοράς. Κατά την Eurostat, ήταν αυτές ακριβώς οι συμβάσεις που ζημίωσαν το χρέος της χώρας κατά τουλάχιστον 5,3 δισ. ευρώ.

Μάλιστα, το Bloomberg, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και στις 21 Δεκεμβρίου 2010, κατέθεσε αγωγή εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της, με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η περιφερειακή κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.

Κι εδώ είναι που  τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περίεργα: Σε απαντητική επιστολή που απέστειλε στο Bloomberg στις 21/12/2010, ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ  Ζαν-Κλοντ Τρισέ, απορρίπτει το αίτημα του ειδησεογραφικού πρακτορείου για αποκάλυψη των στοιχείων:

«Οι πληροφορίες που περιλαμβάνουν τα δύο έγγραφα θα υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στον τρόπο άσκησης της οικονομικής πολιτικής. Η αποκάλυψη (των εγγράφων) στις παρούσες συνθήκες των πολύ ευάλωτων αγορών, ενέχει τον ουσιαστικό και οξύ κίνδυνο να ενισχύσει την μεταβλητότητα και αστάθειά τους», έγραφε χαρακτηριστικά στην επιστολή του ο διοικητής της ΕΚΤ.

Λίγους μήνες νωρίτερα και με την Ελλάδα να βρίσκεται ήδη εντός του «Μνημονίου 1», ο τότε επικεφαλής της Τρόϊκας και μετέπειτα διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, μαζί με τον πρώην πρόεδρο της τότε Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), Ανδρέα Γεωργίου, υποχρεώνουν την ελληνική κυβέρνηση να συμπεριλάβει στο χρέος και το ποσό των 21 δισ. ευρώ που αντιστοιχούσε στην ζημία από το swap.  

Ενδεικτικά, η απαίτηση Τόμσεν υποχρέωνε την Ελλάδα να καταβάλλει σε ετήσια βάση, για το διάστημα 2010-2014, ποσό ύψους 5 δισ. ευρώ. Αναφερόμαστε στον ίδιο άνθρωπο που πριν από καιρό, παραδέχθηκε δημοσίως ότι η «συνταγή» των Μνημονίων ήταν λανθασμένη. Αμέσως το χρέος εκτινάχθηκε στο 115% επί του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να θεωρείται στο εξής ως «μη εξυπηρετήσιμο».

Για την Ιστορία, υπενθυμίζεται, πως μέχρι και σήμερα ο κ. Γεωργίου παραμένει υπόδικος, καθώς εκκρεμεί σε βάρος του ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών η υπόθεση των καταγγελιών για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009, προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα στο καθεστώς των Μνημονίων.

Φυσικά το Σύστημα που τον προστατεύει, της εντολές του οποίου εκτελούσε, απαιτεί να αθωωθεί και να αποδοθεί «λευκός» στην κοινωνία….

2010 – 2017: Θλιβερές πρωτιές…

Δυστυχώς, ως χώρα κατέχουμε μια θλιβερή πρωτιά σε δύο βασικές κατηγορίες: 

Η πρώτη αφορά στο γεγονός ότι είμαστε η μοναδική χώρα του ευρώ που πλήρωσε προκαταβολικά την ζημία από την σύμβαση ενός swap, το οποίο αναμένεται να λήξει το 2030.

Η δεύτερη, εξίσου σοβαρή έχει να κάνει με την (μη) απόδοση ευθυνών στους έμμεσα και άμεσα υπεύθυνους, σε εκείνους που έβαλαν, ο καθένας ξεχωριστά, το δικό του «λιθαράκι», ώστε να περιέλθει η Ελλάδα σε αυτή την δεινή θέση της μόνιμης επιτροπείας, ουσιαστικώς της πτωχεύσεως και της εξαθλιώσεως.

5/. 5η Περίοδος (Ν.Δ. Μάρτιος 2004 - Οκτώβριος 2009): Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή

Κώστας Καραμανλής : +30% - ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ = 130% (2009)

α/. Ο Σημίτης παραιτήθηκε από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις 7 Ιανουαρίου 2004 και τον διαδέχθηκε στις 8 Φεβρουαρίου ο Γιώργος Παπανδρέου. Στις βουλευ­τικές εκλογές του Μαρτίου του ίδιου έτους ανακηρύ­χθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών, ο νέος πρό­εδρος της ΝΔ, Κώστας Κα­ραμανλής.

Ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους και την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών. Παρ’ ότι υποσχέθηκε επίσης την μείωση του κράτους, επι­βάρυνε τον ήδη βεβαρημένο δημόσιο τομέα με νέες άχρηστες, κομματικές προσλήψεις, ακυρώνοντας ου­σιαστικά πλήρως τον προηγούμενο Νόμο Πεπονή, που προσπαθούσε να θέσει έναν έλεγχο στο πελατειακό κρά­τος.

Το χρέος αυξάνεται. Δανεισμός 62 δισεκατομμυρίων Ευρώ για τόκους και τοκοχρεολύσια προηγουμένων δανείων. Δανεισμός 20 δισεκατομμυρίων Ευρώ για τα ολυμπιακά έργα και παλαιές υποχρεώσεις για εξοπλισμούς. Δανεισμός 18 δισεκατομμυρίων Ευρώ για κάλυψη ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.

Όμως το φθινόπωρο του 2004, η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ζήτησε από τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας  Γ. Αλογοσκούφη οικονομική απογραφή που αποκάλυψε απόκρυψη δαπανών προηγουμένων κυβερνήσεων. Έτσι έγινε αναθεώρηση των ελλειμμάτων προηγουμένων ετών τα οποία προστεθήκαν στο χρέος.

Από τον Οκτώβριο του 2008, η ελληνική οικονομία εκτροχιάζεται λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσεως, με αύξηση των ελλειμμάτων με γρήγορους ρυθμούς.

Τον Μάρτιο του 2004, η Ν.Δ. παραλαμβάνει χρέος ίσο με 97,4% του ΑΕΠ. Η περίοδος σύγκλισης έχει τελειώσει, η Ελλάδα έχει μπει στο ευρώ για τα καλά και η νέα φάση των οικονομικών της χώρας, κατά την οποία οι αρμόδιοι θα έπρεπε να επικεντρώσουν στον στόχο της μειώσεως του χρέους, δίνει την θέση της στην... απογραφή Αλογοσκούφη. Σε αυτό το κομβικό σημείο, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπήκε ο θεμέλιος λίθος για την απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας στα μάτια των κοινοτικών και για την δημοσιονομική περιπέτεια που ακολούθησε.

Εξετάζοντας συνολικά τα οικονομικά στοιχεία της εξαετίας 2003-2009, ο  Ν. Καραβίτης, αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Παντείου Πανεπιστημίου, επισημαίνει ότι: «το οικονομικό πλήγμα Καραμανλή φαίνεται καθαρά, αν απλώς παρατηρήσουμε ότι το 2009 οι δαπάνες χωρίς τόκους είχαν αυξηθεί 5,5% του ΑΕΠ (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα απλήρωτα χρέη), ενώ τα έσοδα από 39,1% του ΑΕΠ το 2003 έπεσαν στο 36,9% το 2009. Με άλλα λόγια, οι δαπάνες αυξήθηκαν 40 δισ. και τα έσοδα 20 δισ. Αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής».

Αν και μέχρι το 2007 το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται- το εθνικό εισόδημα αυξανόταν κατά 12-15 δις τον χρόνο, σε σχέση με τους τόκους που έφταναν τα 10 δις κατά μέσον όρο-, το διάστημα από το 2008 μέχρι και την αποχώρηση της κυβερνήσεως Καραμανλή, χαρακτηρίζεται ως «η διετία της κατάρρευσης»: Η Ελλάδα προσθέτει στο χρέος της 57 δισ. ευρώ, τρεις φορές πάνω από το συνηθισμένο των προηγούμενων χρόνων.

β/. Όπως επεσήμανε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, μεγάλο ρόλο στην εκτίναξη του ελλείμματος που οδήγησε στον εκτροχιασμό, έπαιξαν η αύξηση των εισαγωγών σε είδη πολυτελείας, η ευνοϊκή μεταχείριση των υπεράκτιων εταιρειών, η κατάργηση των υψηλών τεκμηρίων, ενώ η απόφαση της κυβερνήσεως Καραμανλή να επιδοτήσει μέσα στην κρίση την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, για να μη δυσαρεστήσει τις εμπορικές εταιρείες ήταν απίστευτη.

Ακόμα, το 2009 για εξοπλισμούς έχουμε νέα δάνεια 2,5 δισ. ευρώ, η ενίσχυση των τραπεζών φτάνει τα 5,5 δισ. και τα ασφαλιστικά ταμεία εκταμιεύουν περίπου 2 δις από τα αποθεματικά τους. Η άνοδος των σπρεντ διογκώνει τους τόκους των εντόκων γραμματίων κατά 1 δισ. ευρώ και όλα μαζί οδηγούν στην αύξηση ρεκόρ, κατά 36 δισ. ευρώ

Στο σημερινό αδιέξοδο περιήλθαμε λόγω του άκρατου…κρατικού υπερδανεισμού που μαζί με την υπέρμετρη ιδιωτική κατανάλωση ξεπέρασε κάθε όριο αντοχής......

H αρχική απογραφή που είχε κάνει ο νέος υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης προσδιόρισε το έλλειμμα του 2004 στα 2,95% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 1,2% που είχε προϋπολογήσει ο προηγούμενος υπουργός οι- κονομικών του ΠΑΣΟΚ, Ν. Χριστοδουλάκης. Μετά από χρόνια, η Eurostat έδειξε πως αυτό ήταν 7,5%, καθώς ο Χριστοδουλάκης είχε αποκρύψει διάφορες δαπάνες των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα ελλείμματα της ΝΔ για τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008 ήσαν αντίστοιχα 5,2%, 2,9%, 3,7% και 7,7% . Όσο για το έλλειμμα του 2009, αυτό είχε μια μυθιστορηματική εξέλιξη. Στην αρχή, η κυβέρνηση της ΝΔ μιλούσε για έλ­λειμμα 4% και αργότερα για ένα έλλειμμα 6%. Στην συ­νέχεια ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλος, μίλησε για έλλειμμα 8 ή 9% που θα αύξανε κάθε μήνα κατά 1 μονάδα και ενημέρωσε, όπως βεβαί­ωσε αργότερα, γι’ αυτό τον Καραμανλή και τους λοιπούς αρμοδίους…

Συνεχίζεται

---

1 Μετάφραση: Η. Σπυρόπουλος. 1995. Ηροδότου “Ιστορίαι”. ΟΥΡΑΝΙΑ-ΚΑΛΛΙΟΠΗ. Αθήνα: Εκδόσεις Γκοβόστη.

2 Το Swαp ή Σύμβαση Ανταλλαγής, αποτελεί μια συμφωνία μεταξύ δύο συμβαλλομένων για ανταλλαγή μελλοντικών χρηματοροών (legs), με τρόπο που έχουν προκαθορίσει μεταξύ τους. Λεπτομέρειες για  Swαp, βλέπε στην παρ.4, SWAP ή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ» της GOLDMAN SACHS, Μέρος 9ο.

3http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/789066/pos-to-egklimatiko-swap-toy-simiti-esteile-tin-ellada-sto-dokano-ton-mnimonion#ixzz4y6P3mjkD. Γράφει ο Χρήστος Θ. Παναγόπουλος.