Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 13ον

         

10. ΑΙΓΑΙΟΙ ή ΑΙΓΑΙΕΙΣ ή ΑΙΓΙΕΙΣ

α. Όνομα-Προέλευση

1/. Το όνομα Αιγηΐς είναι γεωγραφικός όρος που καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1898, από τον Γερμανό γεωγράφο Αλφρέδο Φίλιππσον, για να δηλώσει την περιοχή η οποία, κατά την αποκαλούμενη «δευτερογενή γεωλογική περίοδο», εκτεινόταν νότια της γραμμής Ακροκεραύνεια όρη-Όλυμπος-ακτές Θράκης, μέχρι της Κρήτης και από των Ιονίων νήσων (ΣΣ: Ιωνίων και όχι Ιονίων), μέχρι του μεσημβρινού της Κωνσταντινουπόλεως (Εγκ. Λεξ. ΗΛΙΟΣ, τ.1ος, σ.684).   

2/. Με την ονομασία Αιγηΐς φυλή και Αιγηΐδα για την περιοχή και με το όνομα (άρθρο: οι) Αιγείς ή Αιγηείς ή Αιγείδες, για τα μέλη της φυλής και τους κατοίκους της περιοχής αυτής, αναφέρεται μια από τις επί μέρους ευρύτερες φυλετικές οικογένειες της αρχαίας Ελλάδος και μία από τις 10 φυλές των αρχαίων Αθηνών,1 οι οποίοι κατοικούσαν στην ομώνυμη περιοχή της Αιγηΐδος, περιλαμβάνουσα μια σειρά από δήμους της περιοχής της σύγχρονης Ελλάδος που είναι γνωστή ως Αττική.

3/. Νεώτεροι αρχαιολόγοι, ονόμασαν Αιγηΐδα:

  α/. Την ενιαία ξηρά, που κάλυπτε το Αιγαίον πέλαγος και μεγάλο μέρος της σημερινής ηπειρωτικής Ελλάδος, περίπου πριν 2.000.000 χρόνια. Αιγηΐδα, ονομάσθηκε στην συνέχεια και η περιοχή της Αττικής, στην οποία διέμεναν οι Αιγείδες, κάτοικοι της Αιγηΐδος φυλής. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, αλλά και με τον Στέφανο Βυζάντιον, η ονομασία της φυλής προερχόταν από τον μυθολογικόν Αιγέα, γιο του Πανδίονος.2

 β/. Την Κρήτη και τις ακτές της Πελοποννήσου, της Βοιωτίας, της Αττικής, έπειτα της Λοκρίδος και της Ευβοίας και ακόμη βορειότερα τις Θεσσαλικές ακτές και τις απέναντι αυτών Μικρασιατικές, μέχρι τμήματος των Αιγυπτιακών, μετά των νήσων του Αιγαίου πελάγους, στις οποίες ανεπτύχθη ο κατ’ αυτούς αποκληθείς ΑΙΓΑΙΟΣ πολιτισμός (Επίτομο εγκ.λεξ. ΗΛΙΟΣ, σ.137).

Συμπερασματικώς, Αιγαίοι ή Αιγαιείς, είναι σύγχρονο όνομα που αποδίδεται στους αρχαιότατους κατοίκους των ακτών και νήσων της «Αιγηΐδος», όπως αυτή καθορίστηκε από σύγχρονους μελετητές και ερευνητές, κατά τους προελληνικούς/ Πελασγικούς χρόνους (3ην χιλιετηρίδα) και δεν είναι πουθενά καταγραμμένη-καθιερωμένη με αυτή την ονομασία, σε αρχαία ή μεταγενέστερα κείμενα μέχρι και το 1898.

β. Αιγαίοι  και  Πελασγοί

Μερικοί σύγχρονοι ερευνητές και λοιποί «επιστήμονες», στην προσπάθειά τους να αποσυνδέσουν τους Πελασγούς από τους Ινδοευρωπαίους (Ι/Ε), να τους «καπελώσουν» χρονολογικώς και να «Ελληνοποιήσουν» φυλετικώς τα πάντα, όχι μόνο στον χώρο της Μεσογείου, αλλά και ολόκληρου του κόσμου, προέβησαν σε αυθαίρετες εκτιμήσεις περί της εμφανίσεως του πρώτου ανθρώπου στον Πελασγικό χώρο και διετύπωσαν ασαφείς και αστήρικτες θεωρίες, περί του αρχανθρώπου της Αιγηΐδος.

Οι θεωρίες αυτές, όχι μόνο υποβιβάζουν την έννοια και το περιεχόμενο της λέξεως άνθρωπος, αλλά και αποπροσανατολίζουν κάθε καλόπιστο ερευνητή της υποθέσεως. Έτσι, αφού παρουσίασαν την κατ’ αυτούς «κρατούσα άποψη» περί Ινδοευρωπαίων, την οποίαν και απέρριψαν, διατύπωσαν τους παρακάτω ισχυρισμούς:

-Η ανθρωπογονία δεν συντελέσθηκε σε ένα σημείο μόνο του πλανήτη μας.

-Οι ανθρώπινες φυλές αντιστοιχούν σε διαφορετικούς αρχικούς τύπους, οι οποίοι προήλθαν από εξέλιξη και όχι από δημιουργία.

-Κατά την Βούρμιο εποχή των παγετώνων (ΣΣ: Που βρήκαν άραγε αυτή την ονομασία Βούρμιο; Μήπως όταν πάγωσε το μυαλό τους διαβάζοντας σύγχρονα συγγράμματα γι’ αυτήν;), η Ευρώπη καλύφθηκε από πάγους εκτός από το νότιο τμήμα της (ΣΣ: Φυσικά, δεν μας εξηγούν επαρκώς και επιστημονικώς το γιατί).

-Όταν άρχισε το τέλος της περιόδου των παγετώνων και συνεπεία της τήξεως των πάγων (;), διαμορφώθηκε ένας μεγάλος ελεύθερος χώρος, η σημερινή Αιγηΐδα ή Αιγαιΐδα.

       -Η Αιγαιΐδα, είναι χώρος ανθρωπογενέσεως και κοιτίδα του Ευρωπαίου, εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Οι Αιγαίοι δεν ήλθαν από πουθενά. Είναι αυτόχθονες. Ο Αιγαίος άνθρωπος είναι αποτέλεσμα βιολογικής και νοητικής εξελίξεως του πανάρχαιου Αιγέως.

*

Οι παραπάνω ισχυρισμοί, κυρίως των αρχαιολατρών και των οπαδών της θεωρίας της εξελίξεως, εάν δεν θεωρηθούν αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας τους, όπως εμείς τους χαρακτηρίζουμε, είναι αβάσιμοι, αντιεπιστημονικοί και υποβολιμιαίοι, διότι:

1ον: Η Θεωρία περί Αιγαιΐδος (Όπως και της συναφούς περί Ατλαντίδος), στηρίζεται αποκλειστικά στην αυθαίρετη άποψη του Ιουδαίου αλκοολικού-μυθοπλάστη Δαρβίνου, περί της εξελίξεως του ανθρωπίνου γένους. Χωρίς αυτό το απίστευτο παραμύθι της ηλικίας εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών του ανθρώπου, δεν θα ήταν δυνατή ούτε καν η σκέψη περί διατυπώσεως της εξελικτικής θεωρίας.

2ον: Η Επιστήμη αδυνατεί να δώσει απάντηση στο πότε, πως και γιατί παρουσιάσθηκε ο άνθρωπος στην γη, επειδή:

α/. Η επιστημονική παρατήρηση ήταν αδύνατη καθ’ όσον, ήσαν απόντα τα φυσικά φαινόμενα της παρατηρήσεως (Κανείς ΠΟΤΕ δεν είδε τα μεταγενέστερα κατασκευάσματα της επιστημονικής φαντασίας τους όπως, ανθρωποπίθηκος, ορθάνθρωπος, κλπ. Απλώς τα παρουσίασαν όπως τα διεμόρφωσε η φαντασία  τους).

β/. Είναι αδύνατη η πειραματική επαλήθευση, αφού τα φαινόμενα δεν μπορούν να αναπαραχθούν κατά βούληση, όπως γίνεται στα σύγχρονα επιστημονικά πειράματα.

γ/. Κανένα έγγραφο, απολίθωμα ή αρχαιολογικό στοιχείο, δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη τέτοιων «αρχανθρώπων». Δεινοσαύρων ή υπερμεγέθων θηρίων πιθανώς ναι, αλλά «αρχανθρώπων» που μετεξελίχθηκαν σε «ανθρώπους», ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ,ΠΟΤΕ !!!

δ/. Κανείς ποτέ δεν παρακολούθησε την γέννηση του Σύμπαντος, την γέννηση της γης ή την μετατροπή του αρχικού «πλαγκτόν» ή «ψαριών» (ανάλογα με το είδος της εξελικτικής θεωρίας που πρεσβεύουν), σε πίθηκο ή ψάρι και στην συνέχεια σε άνθρωπο(!!!).

Άλλωστε, οι αρχαιολόγοι και άλλοι επιστήμονες «δεν γνωρίζουν ούτε πότε και από που ήλθαν (οι αποκληθέντες «Αιγαίοι») στην περιοχή (της καθιερωθείσης ως Αιγηΐδος ζώνης), ούτε και πως ακριβώς ωνομάζοντο» (Επίτομο εγκ. Λεξ. ΠΡΩΪΑΣ, τ.1ος, σ.189).    

Οι κατά καιρούς εμφανιζόμενοι ως «πρόγονοι» του ανθρώπου (Δρυοπίθηκος, Ραμαπίθηκος, Αυστραλοπίθηκος, ο άνθρωπος της Ιάβας, ο άνθρωπος του Πεκίνου, ο άνθρωπος του Νεάντερταλ, ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων, κλπ), δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατασκευάσματα απατεώνων ή φαντασιώσεις ανοήτων, με την βοήθεια αναξιόπιστων «επιστημονικών» μετρήσεων της ηλικίας οστών-απολιθωμάτων (Ηλεκτρονική στροφορμή, C14, κλπ).

Σήμερα, παρά την απίστευτη τεχνολογική εξέλιξη, ένας ιατροδικαστής είναι αδύνατο να προσδιορίση την ακριβή ώρα θανάτου κάποιου που απεβίωσε μόλις προ 12ώρου !!! Πως είναι δυνατό λοιπόν να ισχυρίζονται ορισμένοι «επιστήμονες» ότι μπορούν να εντοπίσουν την ηλικία ενός απολιθώματος, χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών όταν:

.Αυτά τα απολιθώματα την στιγμή της μετρήσεως από πλευράς μοριακής δομής και συστάσεως, δεν έχουν καμιά σχέση με το πρωτόπυπο του οποίου υποτίθεται ότι είναι κατάλοιπα;

.Κανείς εκτός από τον Δημιουργόν, ούτε κατά προσέγγιση (χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών), μπορεί να προσδιορίσει την ηλικία της γης, από τότε που ήταν  «αόρατη και ακατασκεύαστη» (ΓΕΝΕΣΗ:1/1-2), μέχρι την δημιουργία της μιάς (πρώτης) ημέρας και από την πρώτη ημέρα του Θεού, μέχρι σήμερα.

Ας μας πούνε λοιπόν, οι σοφοί εξελικτικοί και ας μας αποδείξουν, επί πόσον χρόνον η γη ήταν αόρατη και ακατασκεύαστη; Πόσος χρόνος παρήλθε από της δημιουργίας του Αδάμ μέχρι των ημερών μας; Εάν όμως δεν πιστεύουν, στην δημιουργία του κόσμου από τον Θεόν, όπως ισχυρίζονται, τότε τους προκαλούμε να μεταβούν στην ζούγκλα ή να καταδυθούν στους βυθούς των θαλασσών και ας ερωτήσουν τους ομοφύλους τους πιθήκους - γορίλες-ουρακοτάγκους-ιχθύες:

«Τι συνέβη αδέλφια μας και σεις εξακολουθείτε και βρίσκεσθε στην κτηνώδη κατάσταση της ζωώδους αλογίας και ιχθυώδους αφωνίας σε αντίθεση με εμάς που εξελιχθήκαμε και γίναμε άνθρωποι με αθάνατη ψυχή και ανώτερο πνεύμα;».

Μετά ταύτα, παρακαλούμε να μας ανακοινώσουν τα πορίσματα των ερευνών τους, μήπως και φωτισθούμε εμείς οι «ανόητοι» και αναβλέψουμε από το «σκοτάδι» της Θεϊκής δημιουργίας στην οποία αφελώς πιστεύουμε. Θα τους είμαστε ευγνώμονες!!!

.Είναι γνωστές οι απάτες σημαντικών «ανακαλύψεων», όπως:

*Των οστών του ανθρώπου του Piltdown της Αγγλίας (1912), τα οποία οι «επιστήμονες» παρουσίαζαν θριαμβολογούντες ότι είχαν ηλικία 500.000 ετών, αφού προηγουμένως τα είχαν υποβάλλει σε επεξεργασία με άλατα σιδήρου, ώστε να φαίνωνται μεγαλύτερης ηλικίας (όπως απεδείχθη δεν είχαν ηλικία μεγαλύτερη του χρόνου της ανακαλύψεως).

*Των οστών του Σινανθρώπου ή ανθρώπου του Πεκίνου (1921,1927,1929) των Davidson Black-Franz Weidenreih, τα οποία απεδείχθησαν ότι ήσαν οστά πιθήκων που είχαν σκοτωθεί και φαγωθεί από εργάτες παλαιού ορυχείου!!!

ε/. Η θεωρία του Δαρβίνου περί της εξελίξεως του ανθρώπου όχι μόνο παραμένει μέχρι σήμερα αναπόδεικτη, αλλά έχει ήδη ανατραπεί από τον ίδιο τον Δαρβίνο (στα τελευταία στάδια της ζωής του) και άλλους μεταγενέστερους εξελικτικούς. Συγκεκριμένα:

-Ο Αμερικανός Μπάρι Χώλ (1990), υπεστήριξε ότι οι τροποποιήσεις στην γενετική που συμβάλλουν στην εξέλιξη, γίνονται τυχαία και όχι ανάλογα με την χρησιμότητά τους, όπως είχε διατυπωθεί από τον Δαρβίνο!

-Ο Όσβαλντ Σμίθ, βεβαιώνει ότι κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, ο Δαρβίνος ομολόγησε στην Λαίδη Χόουπ από το Νόρθφιλντ, που βρισκόταν συχνά δίπλα στο κρεββάτι του, τα εξής: «Ήμουνα νέος τότε με ασχημάτιστες ιδέες. Σκόρπισα ερωτηματικά, υπαινιγμούς,διατύπωνα συχνά απορίες για το κάθε τι και προς κατάπληξή μου, οι ιδέες αυτές διαδόθηκαν αστραπιαία. Ο κόσμος έκαμε τις ιδέες αυτές θρησκεία» {The Challenge of life/σσ.104-106/άρθρο του ADLAI A.ESTEB,Return of the infidels (Η επιστροφή των απίστων). Περιοδικό «Signess of The Times»,USA, 20 Sept. 1955, σ.9}.

-«Κανένας πια δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο....Στην πραγματικότητα η καταγωγή του ανθρώπου του Νεάντερταλ είναι άγνωστη..Όλες οι θεωρίες περί εξελίξεως αποδείχτηκαν μέχρι τώρα ανίκανες να εξηγήσουν το όλο πρόβλημα της συμπεριφοράς του ανθρώπου» (Lecomte du Noόy,Γάλλος Βιολόγος και φυσικός, Human Destiny, A Mentor Book,1962, σσ.55,76,77-Ο Δαρβίνος και η Θεωρία της εξελίξεως, Νικ. Παν. Βασιλειάδη,1990).

3ον: Οι εξελικτικοί που δεν δέχονται την πολυγένεση αλλά την μονογένεση και την επίδραση του περιβάλλοντος (μετάλλαξη και άλλες συναφείς αυθαιρεσίες), δεν μας εξήγησαν ποτέ, την εμφάνιση των ερυθροδέρμων, των κιτρίνων και των μελανησίων (όχι μαύρων).

4ον: Η θεωρία περί «Αιγαίων» κατασκευάσθηκε για να συσχετισθεί με την γενική και αόριστη έννοια των Αρίων, αλλά και σαν αντιστάθμισμα της επιστημονικώς αποδεδειγμένης Ιαπετικής ή Ι/Ε Ομοεθνίας [Η Ι/Ε Ομοεθνία, περικλείει τις καταλυτικές λέξεις Ιάφεθ ή Ιαπετός και Ινδοευρωπαίος. Για τον όρον Ινδοευρωπαίος (Ι/Ε), λεπτομέρειες αναπτύσσονται στο οικείο κεφάλαιο].

Η θεωρία αποδίδεται στους υποθετικούς-ανύπαρκτους Αιγαιείς, που δεν είναι άλλοι από τους αναπαλαιωμένους, κατά ασύδοτο, απατήλιο και ασταμάτητο τρόπο, Πελασγούς!

Στην περίπτωση που οι κατασκευαστές των «Αιγαίων» επιθυμούν να μάθουν εάν υπήρξαν άνθρωποι ή ανθρωποειδή, ανθρωπόμορφοι ή «θηρία», στην περιοχή της Αιγηΐδος προ των Πελασγών, αυτό μπορούν να το πληροφορηθούν μόνο μέσα από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης. Έστω όμως και εάν λάβουν καταφατική απάντηση, ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να εξακριβώσουν ούτε κατά προσέγγιση την περίοδο εμφανίσεώς τους!

5ον: Η επιμήκυνση της διαρκείας των προπελασγικών χρονολογικών περιόδων, από τους αρχαιολάτρες και λοιπούς οπαδούς της εξελίξεως, γίνεται αφ’ενός μεν για να εξευρεθεί επαρκής χρόνος της σταδιακής εξελίξεως του πιθήκου σε....άνθρωπο, αφ’ετέρου δε για να δικαιολογηθεί ο ισχυρισμός τους περί αρχαιότητος των φανταστικών αρχανθρώπων ή Αιγαίων και των μυθευμάτων τους, έναντι των πραγματικών ανθρώπων και γεγονότων της Βίβλου.

6ον: Με την θεωρία της εξελίξεως, υποβιβάζεται το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, και ιδιαίτερα ο άνθρωπος-πρόσωπο-Έλλην, ο οποίος εξισώνεται με άλογο ζώο, αφού σύμφωνα με την εξελικτική άποψη, περί γεννήσεως του κόσμου, ο άνθρωπος προήλθε από νεκρή ύλη, μεταλλάχθηκε σε κάποια πηγή ζωής(ζωϊκή ύλη ή άλογη ζωή), και στην συνέχεια κατά τρόπο μυστηριώδη, μετεβλήθη σε λογικό πρόσωπο !!!

Μετά δε απ’ όλα αυτά, οι υποστηρίζοντες τα παραπάνω, επιμένουν να προβάλλουν τον Έλληνα της Αιγηΐδος, σαν τον δημιουργό του λόγου και φωτοδότη του παγκοσμίου πολιτισμού !!!  Μα, δεν έχουν ούτε ίχνος ντροπής, ούτε όριο θρασύτητος;

7ον: Καμιά θεωρία περί αρχής του κόσμου ή προελεύσεως της ζωής, δεν μπορεί να εξακριβωθεί επιστημονικώς, δεδομένου ότι κανένας άνθρωπος δεν ήταν τότε ΠΑΡΩΝ για να έχει στοιχεία των συνθηκών και των γεγονότων. Συνεπώς, οι εξελικτικοί, οι αρχαιολάτρες και η παρέα τους, θα πρέπει να σιωπήσουν ή να δεχθούν τα περί γενέσεως του κόσμου όπως περιγράφονται στο αρχαιότερο και πιο αξιόπιστο βιβλίο του κόσμου, την Παλαιά Διαθήκη. Κάθε άλλη άποψη, αποτελεί απλή υπόθεση εργασίας, πλάνη, μύθευμα, ψεύδος, σκόπιμο ή από άγνοια.

Εκτός και εάν οι Αιγαιοπλάστες ισχυρισθούν ότι είναι «απεσταλμένοι του Θεού» ή προέρχονται από....«άλλον, ανώτερον της γης, πλανήτη» (μερικοί αναφέρουν κάποιο...Σείριο), όπως διατείνονται ορισμένοι που εμφανίζονται κατά διαστήματα σε «παράθυρα» τηλεοράσεων και επιμένουν, ότι έχουν επαφές με εξωγήϊνους και ανθρώπους της αόρατης «ομάδος Ε», για την οποία  βέβαια ποτέ δεν παρουσιάζουν κάποιον εκπρόσωπον, με την δικαιολογία ότι προετοιμάζονται μυστικά, για την μεγάλη αναμέτρηση με την «Σιών»!!!

8ον: Οι αυτοαποκαλούμενοι αρχαιολάτρες, με την επιμονή τους να τοποθετούν ως πόλον έλξεως των πάντων τους Έλληνες (πυρήνα της αποκαλουμένης «ομοεθνίας» των Αιγαίων), ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι ούτε καν υπήρχε ή ψιθυριζόταν το όνομα Έλλην, προ και κατά την διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου, κάνουν το ίδιο λάθος με εκείνους που χαρακτηρίζουν τον παλαιό λαό Ισραήλ, διαχρονικώς σαν «περιούσιο», αποκρύπτοντες την αλήθεια με ορθολογιστικά τεχνάσματα και απίστευτα αλλά γοητευτικά μυθεύματα.

Οι Έλληνες δεν έχουν ανάγκη από παραμύθια, γιατί είναι γνήσιοι και πρωτόκλητοι υιοί του αληθινού Θεού, του Τριαδικού Θεού και όχι των ψεύτικων «θεών» των αρχαίων ειδωλολατρών προγόνων μας. Ο Ελληνισμός δεν χρειάζεται ψιμίθια, γιατί κατέχει ιστορικά, πνευματικά και αποδεδειγμένα τα πρωτεία στην αναζήτηση, διατύπωση και υπηρέτηση της Αληθείας!

9ον: Με βάση όλα τα υπάρχοντα στοιχεία, οι αποκαλούμενοι στην εποχή μας «Αιγαίοι», δεν είναι άλλοι παρά οι προέλληνες Πελασγοί, αναπαλαιωμένοι αυθαίρετα και σκόπιμα. Με άλλα λόγια, τα πρώτα Ινδοευρωπαικά φύλα που μετοίκησαν από την Ανατολή (Ασία/Ινδία) στην Δύση (Ευρώπη-Αιγηΐδα), ασυγκρίτως αργότερα από την φανταστική περίοδο όπως αυτή διατυπώθηκε από τους εφευρέτες της αόριστης Γενετικής αρχής (των «Αιγέων») των εκατομμυρίων ετών !!!

«Οι Αιγιείς είναι Ινδοευρωπαϊκός λαός της Ευρώπης, που όπως απεδείχθη εκ των τελευταίων ανασκαφών κυρίως της Κρήτης, είχον πολιτισμόν λίαν προηγμένον, αγνώστου όμως καταγωγής. Ο πολιτισμός ούτος ήκμασε περί το 2.500-1.500 π.Χ. (Κρήτη-Κυκλάδες) και κατεστράφη εκ της εισβολής των Δωριέων, αφού προηγουμένως ανεμείχθη με τους Αχαιούς» (Εγκ. Λεξ. Ελευθερουδάκη. τ. 6ος, σ.735).

γ. Ετυμολογία-Ερμηνείες των λέξεων Αιγαίον/Αιγηΐς/Αιγαίοι

1/. Κυριώτερες απόψεις γλωσσολόγων-επιστημόνων ερευνητών. 

 α/. Η ρίζα Αιγ- έχει σχέση με το νερό. Ο Ποσειδών με την σύζυγό του Αμφιτρίτη, έχει το ανάκτορό του στην πόλη Αιγαί (Αιγαί=τόπος υδάτων. Αιγαίο, Αίγινα, Αιγώς ποταμοί, Αιγόσθενα, Αίγιο, Αίγυπτος (Αίγυπτος= Σε υπτία θέση με την θάλασσα = χαμηλή, επίπεδη).

*Αιγαί: Αρχαίες παραθαλάσσιες ή παραποτάμιες πόλεις, αφιερωμένες ως επί το πλείστον στον Ποσειδώνα. (Αχαϊκές - Αιολίδος - Μακεδονίας - Ευβοίας).

*Αιγαίος = Πόντος (θάλασσα)-Επίθετον του Ποσειδώνος.

*Αιγιαλός = Εκεί όπου ορμά η θάλασσα (αΐσσω + άλς/αλός). Κατά αρχαίον σχόλιον εις Όμηρον: Αιγιαλός = Αίαν εγγύς αλός έχειν (αία = ποιητ. έκφρασις της λ. γαία).

*Αιγ- = Σείω, πάλλω, εξακοντίζω, εκ της οποίας:

-αιγανέη (η) - αιξ; - δόρυ εκ ξύλου δρυός.

-αίγες: Κύματα (πρωταρχ. σημασία: Απότομη κίνηση, δόνηση, κραδασμός).

«Τα μεγάλα κύματα εν τη συνηθεία»(Λεξ.Σουΐδα.σ.36).

«Τα υψηλά κύματα»(Liddel-Scott,τ.1^ος,σ.71).

-Αιγίς:

Ορμητική θύελλα/καταιγίς (μεταγεν.)-δέρμα αιγός (Λεξ. Σταματάκου, σ. 36).

Μυθικόν επιθετικόν και αμυντικόν όπλον (αρχικά επιστεύετο ότι του όπλου τούτου, έκαμε χρήση μόνον ο Δίας) {Λεξ.ΗΛΙΟΣ,τ.1ος, σ.711}.

-αίγεν:  Κύματα.

Οι έννοιες του φωτός, του παλμού (τρομώδους κινήσεως/ περιδινήσεως που κάνουν τα κύματα) και του κραδασμού είναι συναφείς διότι το φως εξυπακούει τρομώδη κίνηση. Εξ ού και αίγλη = Φως του ηλίου, δόξα, λάμψη.

Κατά τον Ησύχιο: Αίγες τα κύματα Δωριείς.

Το ίδιο κάνουν για την θάλασσα και οι Γάλλοι: «La mere moutonne,le ciel se moutonne»(moutons=πρόβατα).

-Πιθανώς Αιγ=αγι, όπως φαίνεται από τα Σανσκριτ. Aga (Αγγλ. Goat,αιξ) και agas (έλαφος) {Liddel Scott,τ.10ος, σ.71}.

*Αίγυπτος: Αρχική ονομασία του ποτ. Νείλου (ΟΔ:Δ/475). Δηλαδή η ρ. Αιγ- περιλαμβάνει το στοιχείο του ύδατος.

*Αιγαίων Πόντος: Αιγαίον Πέλαγος

*Αιγεύς: Πατήρ του Θησέως (κατά την Μυθολογία ο Θησεύς ήτο υιός του Ποσειδώνος).

*Αιγαία: Επίθετον της Αφροδίτης

*Αίγλη: Όνομα μιας των Νηρηΐδων.

*Αιγών = Ποταμός της Αιθιοπίας.

*Αίγων=Μυθικός βασιλέας της Αιγαίας-Καρύστου που θαλασσοκράτησε του Αιγαίου προ του Μίνωος. Εξ αυτού ονομάσθηκε το Αιγαίον πέλαγος.

*Αίγουσα = Νήσος Σικελίας

*Αιγαίον (Πέλαγος):

-Η παραγωγή του ονόματος εκ του αΐσσω (ορμώ) «δια το ορμητικό των κυμάτων ή εκ του παραγώγου εκ του αυτού ρήματος αίγες, διότι τα αφρίζοντα κύματα του Πελάγους υποτίθενται ομοιάζοντα προς αγέλην αιγών» (Λεξικό Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξ. Ραγκαβή, 1888, τ.1ος, σ.29).

-Αβεβαίου ετύμου, πιθανώς<αιξ,αιγός,οπότε η σημασία θα ήταν «τόπος με πολλές αίγες» προτού η ξηρά καλυφθεί από τα νερά της θάλασσας και αποτελέσει πέλαγος (Λεξ. Μπαμπινιώτη, σ. 85).

*Αίγιον - Αίγινα - Αιγίνιον - Αιγίπλαγκτον - Αιγίοχος - Αιγείρα - Αιγίτιον (Β. ποτ. Μόρνου)-Αιγάλεω-Αιγέστης ή Αίγεστος(Υιός του ποτ. Κριμισού)-Αιγίλια ή Αιγίλεια (Βραχώδης νησίδα μεταξύ Μαραθώνος και των απέναντι επί της Ευβοικής ακτής Στούρων,αναφερομένη υπό του Ηροδότου)-Αιγός ποταμοί.

β/. Αιγηΐς:

1//. Μία των 10 φυλών της Αττικής.

2//. Η κοιτίς των Πελασγών / Ελλήνων.

Ο θαλάσσιος χώρος, η κοιτίς γεννήσεως, ζωής και δημιουργίας των Αιγέων ή Αιγηέων (των φερόντων δορά αιγός ή κινουμένων δια της θαλάσσης όπως οι αίγες - τα κύματα).

3//. Αι-γη-ΐς = Κραταιά Αιωνία Γη (Βαλκανομικρασιατικός χώρος) ή Νησαία γη (Γη των νήσων-Αίγη), με την μεταγενέστερη κατάληξη -ις.

α//. Αι = Αεί (Αιολ.)

β//. Αι=Σημιτική λέξη της φοινικικής γλώσσης σημαίνουσα «νήσον» ή ακρωτήριον νησίζον όταν συνήθως προτάσσεται τοπωνυμίας παραλιακής (ΗΛΙΟΣ, τ.1ος, σ. 643).

γ//. Αία/αίης=γαία,γη.

δ//. Ις-ινός = νεύρον, ισχύς, δύναμις («ις» Τηλεμάχοιο = Ο κραταιός Τηλέμαχος).

4//. Αιγή -ής: Δορά, δέρμα αιγός (αλλά και αιγέα=Το της αιγός δέρμα-Λεξ.Σουΐδα, σ. 36). Οι πρώτοι Ι/Ε που μετεκινήθησαν από Α. προς Δ. χρησιμοποιούσαν δέρμα ζώων για ένδυμα (συνήθως προβάτου ή αιγός).

2/. Ετυμολογία με βάση την Παλαιά Διαθήκη

age= Αβέβαιης ετυμολογίας. Λέξη σχετική με το agag.

ag-ag=Αβέβαιου προσδιορισμού που σημαίνει flame (φλόγα, φλέγομαι, λάμψη-flaming sun=φλεγόμενος ήλιος).

Η λέξη Agag  προέρχεται από την ρίζα Ag- κατ’ αναδιπλασιασμό. «Όπως το βαρ-βαρ, γινόμενον κατ’αναδιπλασιασμόν της αρχικής ρίζης βαρ, ούτω και τα ρήματα λακλακ ή λεκλεκ,εξ ων οι Λέλεγες, γινόμενα κατά τον συνηθέστατον εν ταις Σημιτικαίς γλώσσαις αναδιπλασιασμόν της αρχικής ρίζης σημαίνει επίσης....» (Οι Πελασγοί, Νικ. Ελευθεριάδη, σ. 67).

Αgag (ΑΡΙΘ:24/7-Α΄ΒΑΣΙΛ:15/8)=Τίτλος Αμαληκιτών βασιλέων, ο ηλιοκαμμένος, ο λάμπων (πυρρός, ερυθρωπός, ξανθός, λευκός).

Αgag-iy=Απόγονος του Agag.

Am=Πανάρχαιη λέξη που σημαίνει: Η μητέρα, η γενέτειρα, η μήτρα (κυριολ. και μεταφ.-ΓΕΝΕΣΗ:3/20,ΔΕΥΤΕΡ:5/16,ΚΡΙΤ:5/7).

Am-am=gathering spot (Tόπος συγκεντρώσεως), Περιοχή της Παλαιστίνης.

ag-am=Λίμνη, συγκέντρωση ύδατος, λιμνάζοντα ύδατα, έλη υδάτων {Έλος: Χαμηλός τόπος πλησίον ποταμών, βαλτώδης λειμών (ΗΣΑΙΑΣ: 35/7-41/18)}.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η παλαιοδιαθηκική ρ. ag- δηλώνει σχέση και με ύδωρ, υγρό στοιχείο.

3/. Επιβεβαιώσεις

-Η ρίζα αιγ- δεν υπήρχε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, γιατί τότε δεν υπήρχαν ούτε γραμματολογία ούτε φωνήεντα ή δίφθογγοι (Το πρωτοεβραϊκό αλφάβητο, είχε μόνο σύμφωνα.Τα φωνήεντα-δίφθογγοι  είναι μεταγενέστερη Ελληνική ανακάλυψη).  

-Η λέξη αιξ και η Ι/Ε ρ. aig- πιθανώς συνδέονται με το ρ. άγ-ω<ΙΕ *ag-υποδηλώνοντας γρήγορη ή απότομη κίνηση (όπως αυτή των ταραγμένων θαλάσσιων υδάτων, τόσον εντός του πελάγους, όσον και όταν τα κύματα συντρίβονται επί της ακτής).

-Αίγ-ιγ-ες: όνομα Έθνους (Λεξ.Σουίδα, σ.36). Παράβαλλε με τα παλαιοδιαθηκικά Agag-Agagiy.

*Αί-ητος ή ά-ητος: Τρομερός, πανίσχυρος (Προέρχεται εκ του α(γ)-ητός/άγ-αμαι=θαυμάζω).

-Η ρίζα αγ- προσδιορίζει σχέση με φλόγα, πυρά, λάμψη αλλά και θάλασσα.

*Αγ-ίζω: Προσφέρω (καίω) θυσία επί του βωμού. Συνεκδοχικώς, αγ-νίζω, αγ-ιάζω.

*Αγ-ή(η): Εκ του άγνυμι. Θραύση, καμπή. Άρατος: «Κύματος αγή» και μονολεκτικά «κυματωγή». Σύντριψη των κυμάτων στην ακρογιαλιά. Το μέρος όπου συντρίβονται τα κύματα ή Ακτή.

*Αγ-ισμός: Θυσία.

*Αγ-νίτης: Το άλας χρήσιμο στους αγνισμούς. Όθεν και η παροιμία «Θάλασσα κλύζει πάντα τανθρώπου κακά»(Λυκόφρων).

*Άγ-νον (το): Είδος θαλασσίου φύκους.

*Αγ-άλλω: Τιμώ κάποιον θεόν με θυσία (Η θυσία προϋποθέτει πυρά-καύση-φλόγα-λάμψη).

«Και σε θυσίαισιν αγαλούμεν αεί», «Αγάλλω τινά θυσίαισι» (Αριστοφάνης, Ειρήνη,396).

«Άγαλλε Φοίβον»(Αριστοφ.Θεσμοφ.128-παράβαλλε Πλάτων, νόμοι, 931 Α).

*Άγ-νι: Προσωποποίηση του πυρός στην Ινδική μυθολογία.

-Ακ-τίς: Φλόγα πυρός,αστραπή,λαμπρότητα,αίγ-λη.

-Η λ. Az/eze (Αίζ/εζ) στα Χαλδαϊκά σημαίνει αιξ (η αίγα) (Hebrew and Chadee Dictionary, Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible,1978, σ.86).

Η λέξη αυτή:

.Προέρχεται από την αρχέγονη ρ. azaz που σημαίνει ισχυρός, ενδυναμώνομαι, ισχυροποιούμαι. Αλλά και η λέξη az στα Μωσαϊκά/Εβραϊκά μεταφράζεται: Ισχυρός, βίαιος, παντοδύναμος, ορμητικός.

.Περιλαμβάνει το πρωτοεβραϊκό-Μωσαϊκό γράμμα z-τζ (zayin-τάγεν), αντίστοιχο προς το Ελληνικό γράμμα Ζ,ζ. Οι παλαιοί γραμματικοί όμως, «θεωρούν το ζ ως διπλούν (όπως το ξ και ψ), διότι προέρχεται στις ελληνικές λέξεις (κατά τους προϊστορικούς χρόνους) εκ του γ+j, oίον αρπάγ-jω, ή εκ του δ+j, οίον ελπίδ-jω>ελπίζω (Εγκ.Λεξ. Ελευθερουδάκη, γράμμα Ζ).

.Μετασχηματίστηκε σταδιακά σε ατζ-αζ-αγ- ή αξ-αιγ-, αιξ   

Η Ελλην. ρίζα αιγ- προσδιορίζει καθ’οιονδήποτε τρόπο σχέση με ύδωρ, αλλά και με την ρ. αγ-,Fαγ-(άγ-νυμι,αγ-νύω.Παράγωγα αγ-τή ή ακ-τή,ακταίο,Ακ-τική ή Αττική).

Κατά συνέπεια έχουμε Αγ(τ)αίο/Αιγ(τ)αίο/Αιγαίο (Αποβολή του τ κατά το πτόλις-πόλις). Δηλαδή, Αιγαίον= Η απέραντη θαλάσσια έκταση με τα χιλιάδες νησιά, βραχονησίδες και νησαία εδάφη.   

δ. Συμπεράσματα:

1/. Η λέξη Αιγαίον, κατά συνδυασμό της Βιβλικής και λοιπών ετυμολογιών, πιθανόν να προέρχεται και από την λέξη Ακταίον, διότι:

Ακτή: Ακροθαλασσιά, βραχώδης ή αμμώδης. Γενικά κάθε ύψωμα που εξέχει από την επιφάνεια της θαλάσσης ή παραλία (νησί, βραχονησίδα, νησαίο έδαφος).

Ακ-τή=Αγ-τή (Λεξ.Σκαρλ. Βυζαντίου).

Η άποψη αυτή ισχυροποιείται και από το γεγονός ότι Αιγαίοι απεκλήθησαν συνοπτικά οι αρχαιότεροι κάτοικοι των ακτών και των νήσων του Αιγαίου πελάγους (Εγκ. Λεξ. ΗΛΙΟΣ,τα,1ος, σ.670).

2/. Αιγαίον (Πέλαγος):

Η υδάτινη(θαλάσσια) λίμνη με τα ταραγμένα κύματα, τα οποία λάμπουν (καθώς οι ακτίνες του φλεγόμενου ήλιου πέφτουν επάνω σ’αυτά ή λόγω της λάμψεως από τις αστραπές στην διάρκεια των  καταιγίδων).  

Ο θαλάσσιος χώρος στον οποίο μετακινούνταν και δρούσαν οι Πελαγίσιοι/Πελασγοί.

Ο θαλάσσιος χώρος του οποίου τα αφρισμένα κύματα, μοιάζουν με κινούμενες αίγες.

3/. Αίγ-ιγες ή Αιγαίοι ή Αιγιείς

Οι ξανθοί, ερυθρωποί, πυρροί/ηλιοκαμμένοι-φλογισμένοι στην όψη, λόγω της μακροχρόνιας εκθέσεώς τους στον ήλιο, συνεπεία των συνεχών μετακινήσεών τους στην Θάλασσα, οι οποίοι εξ αυτού του λόγου, έλαβαν και το όνομα «λαοί της θάλασσας».

Συνεχίζεται                 

---

1 Οι 10 φυλές της Αρχαίας Αθήνας

Η φυλή και η περιοχή των δήμων των Αιγηΐδων ήταν μέρος της μεγάλης πόλεως-κράτους των αρχαίων Αθηνών, η οποία διοικείτο από εκπροσώπους των 10 φυλών της Αττικής, με βάση την διαίρεση του Κλεισθένη, οι οποίες ήταν οι εξής:

1. Ἐρεχθηΐς, (ονομάστηκε από τον Ερεχθέα),

2. Αἰγηΐς, (ονομάστηκε από τον Αιγέα),

3. Πανδιονίς, (ονομάστηκε από τον Πανδίονα),

4. Λεοντίς, (ονομάστηκε από τον Λέω, γιο του Ορφέα),

5. Ἀκαμαντίς, (ονομάστηκε από τον Ακάμα, γιο του Θησέα),

6. Οἰνηΐς, (ονομάστηκε από τον Οινέα),

7. Κεκροπίς, (ονομάστηκε από τον Κέκροπα,

8. Ἱπποθοντίς, (ονομάστηκε από τον Ιπποθόωντα),

9. Αἰαντίς, (ονομάστηκε από τον Αίαντα),

10. Ἀντιοχίς, (ονομάστηκε από τον Αντίοχο, γιο του Ηρακλή).

2 «Αιγηΐς, φυλή της Αττικής, από Αιγέως του Πανδίονος.» Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839, σελ 19.