ADOLPH HITLER IS NOT ONLY THOUGHT TO HAVE BEEN A ZIONIST JEW, BUT TRULY WAS AN OCCULTIST ZIONIST JEW!

Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΕΝΑΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΩΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΗΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΣ!

Μέρος 14ον

6. ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ/ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ (Συνέχεια 13ου μέρους).1

δ. Η συμφωνία Haavara – THE HAAVARA AGREEMENT
    1/. Από τον Μάρτιο του 1933, ο Πολωνο-εβραίος Σιωνιστής Σαμ Κοέν, εκπροσωπώντας τα Σιωνιστικά συμφέροντα, ήλθε σε άμεσες και κρυφές διαπραγματεύσεις με τους Ναζί. Από τον Μάϊο του 1933, άρχισε να λειτουργεί η Σιωνιστική επιχείρηση φυτεύσεως εσπεριδοειδών, Hanotea, ο πραγματικός σκοπός της οποίας ήταν η μεταφορά Γερμανο-Εβραϊκών Κεφαλαίων από την Γερμανία στην Παλαιστίνη, με την ταυτόχρονη μετανάστευση των Γερμανών Εβραίων στην Παλαιστίνη, με την βοήθεια της Ναζιστικής/Χιτλερικής Κυβερνήσεως.

Η εταιρεία Hanotea έπαιρνε χρήματα από τους υποψήφιους μετανάστες, με τα οποία αγόραζε γερμανικά προϊόντα τα οποία έστελνε στην Παλαιστίνη, μαζί με τους μετανάστες. Στην Παλαιστίνη, οι έμποροι εισαγωγείς αγόραζαν τα ούτω εισαγόμενα γερμανικά προϊόντα από τους μετανάστες και με αυτόν τον τρόπο οι Γερμανο-Εβραίοι μετανάστες, ρευστοποιούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία που είχαν κάποτε στην Γερμανία.

Η ρύθμιση αυτή μέσω της εταιρείας Hanotea, λειτούργησε με επιτυχία και άνοιξε τον δρόμο για την μετέπειτα συμφωνία μεταφοράς Haavara (Haavara Agreement).

Η συμφωνία Haavara – THE HAAVARA AGREEMENT

2/. Η  «HAAVARA» ,  ήταν μια εταιρεία για την μεταφορά Εβραϊκών Ιδιοκτησιών, από τη Ναζιστική Γερμανία στην Παλαιστίνη. Η εταιρεία «Εμπιστοσύνη και Μεταφορά, Office Haavara Ltd», ιδρύθηκε στο Τελ Αβίβ, μετά από Συμφωνία με την Γερμανική Κυβέρνηση του Χίτλερ, στις 25 Αυγούστου του 1933, προκειμένου να διευκολυνθεί η μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, επιτρέποντας την μεταφορά των Κεφαλαίων - Περιουσιών τους, με την μορφή Γερμανικών Εξαγωγών αγαθών. Η Συμφωνία απεδείχθη ως ο κυριώτερος παράγων ένεκα του οποίου, κατέστη δυνατή η μετανάστευση περίπου 60.000 Γερμανοεβραίων στην Παλαιστίνη, την περίοδο 1933-1938.  

The Haavara Agreement (הֶסְכֵּם הַעֲבָרָה: heskem haavara, translated: "transfer agreement"), was an agreement between Nazi Germany and Zionist German Jews, signed on 25 August 1933. The agreement was finalized after three months of talks by the Zionist Federation of Germany, the Anglo-Palestine Bank (under the directive of the Jewish Agency) and the economic authorities of Nazi Germany.2

Τα ποσά που έπρεπε να μεταφερθούν, πληρώνονταν από τους υποψήφιους μετανάστες στον λογαριασμό μιας Εβραϊκής Εταιρείας, για λογαριασμό τρίτων στην Γερμανία (PALTREU - Palestina Treuhandstelle zur Beratung deutscher Juden – Παλαιστινιακό Γραφείο Εμπιστοσύνης για την διαβούλευση των Γερμανών Εβραίων), και χρησιμοποιούνταν για την αγορά αγαθών, τα οποία η Haavara στην συνέχεια πωλούσε στην Παλαιστίνη.

Τα έσοδα καταβάλλονταν στους μετανάστες που ζούσαν στην Παλαιστίνη, σε παλαιστινιακό νόμισμα.3 Η συναλλαγματική ισοτιμία ρυθμιζόταν από καιρού εις καιρόν, από την Haavara, σύμφωνα με την επιβάρυνση, λόγω της επιβολής επιδοτήσεως που χορηγούσε η Haavara πριμοδοτώντας τους Παλαιστίνιους εισαγωγείς, για να αντισταθμίσει την μείωση της αξίας του γερμανικού μάρκου, έτσι ώστε τα γερμανικά αγαθά να μπορούν να ανταγωνιστούν με άλλες εισαγωγές.

Η μεταφορά αγαθών, η οποία αποδυνάμωσε το Μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων που εκδηλώθηκε από πολλές εβραϊκές οργανώσεις, σε όλο τον κόσμο, αρχικώς συνάντησε την αντίδραση, τόσον από πλευράς Σιωνιστικών οργανώσεων, όσον και από πλευράς Ναζιστικού κόμματος.

Η διαμάχη όμως, «διευθετήθηκε» κατά την διάρκειαν του Σιωνιστικού Συνεδρίου της Λουκέρνης το 1935, το οποίον αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία, υπέρ της μεταφοράς και τοποθέτησε την εταιρεία Haavara, υπό την εποπτεία του Εβραϊκού Πρακτορείου!!!           

Emigrants sold their assets in Germany to pay for essential goods (manufactured in Germany) to be shipped to Mandatory Palestine.The agreement was controversial at the time, and was criticised by many Jewish leaders, both within the Zionist movement (such as the Revisionist Zionist leader Ze’ev Jabotinsky) and outside it, as well as by members of the NSDAP and members of the German public.4

3/. Η συμφωνία Haavara, έδωσε την δυνατότητα σε κάθε Εβραίο να μεταναστεύσει από την Γερμανία στην Παλαιστίνη (στην Yishuv, την Νέα Εβραϊκή κοινότητα εκεί),5 με όλα σχεδόν τα υπάρχοντα και μέρος της προσωπική του περιουσίας, με την προϋπόθεση ότι οι Εβραίοι θα έπρεπε πρώτα να καταθέσουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους, σε μία από τις δύο Εβραϊκής Ιδιοκτησίας Τράπεζες, στην Ναζιστική Γερμανία, οι οποίες είχαν Υποκαταστήματα στο Τελ Αβίβ και στην Ιερουσαλήμ.

The agreement enabled Jews to transfer a portion of their assets to British Mandatory Palestine.6 For German Jews, the agreement offered a way to leave Germany; for the Yishuv, the new Jewish community in Palestine, it offered access to both immigrant labor and economic support; for the Germans it facilitated the emigration of German Jews, while breaking the anti-Nazi boycott, which had mass support among European Jews….7

Τα γερμανικά κεφάλαια των δύο αυτών Εβραϊκών Πιστωτικών Ιδρυμάτων, ήταν εγγυημένα από την Κυβέρνηση του 3ου Ράϊχ. Ακόμη και μετά τον Πόλεμο, αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, ήταν στην απόλυτη διάθεση των Εβραίων ιδιοκτητών ή των αντιπροσώπων τους.  

Αν ένας Εβραίος δεν επιθυμούσε να μεταναστεύσει αμέσως, θα μπορούσε παρ’ όλα αυτά να μεταφέρει όλα τα προσωπικά περιουσιακά του στοιχεία στην Παλαιστίνη, όπου θα διασφαλίζονταν από έναν διαχειριστή, όσο ο ίδιος παρέμενε στην Γερμανία για αόριστο χρόνο, πάντα όμως με τελικό στόχο την μετανάστευσή του. Όλο αυτό το διάστημα , η προσωπική του περιουσία ήταν ασφαλής εκτός της Γερμανίας.

Ακόμη και οι πτωχότεροι Εβραίοι, που δε διέθεταν 1.000 λίρες Αγγλίας, ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη με πιστώσεις που παρέχονταν μέσω της Haavara. Οι Βρετανικές Αρχές γενικά απαιτούσαν σαν ελάχιστο περιουσιακό στοιχείο για κάθε μετανάστη στην Παλαιστίνη, το ποσό των 1.000 λιρών, στην περίπτωση που δεν διέθετε το αποκαλούμενο πιστοποιητικό του εργαζομένου.

Σχόλιον:

Απίστευτες διευκολύνσεις από τους υποτιθέμενους «Εβραιοφάγους» Ναζιστές, προς τους Εβραίους της Γερμανίας, οι οποίοι διέθεταν και δικές τους Τράπεζες στην Γερμανία, εγγυημένες από το Ναζιστικό καθεστώς και των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία, ήταν στην απόλυτη διάθεση των Εβραίων ιδιοκτητών ή αντιπροσώπων τους, ακόμη και μετά τον πόλεμο….

Τα παραπάνω ντοκουμέντα  και όσα ακολουθούν, τα υπενθυμίζουμε στους σημερινούς …αντισημίτες νεοναζιστές, νοσταλγούς του Χίτλερ και πνευματικούς-ιδεολογικούς «κληρονόμους» της «εβραιομάχου» Ναζιστικής ιδεολογίας..

4/. Η Συμφωνία μεταφοράς  Haavara ήταν σημαντική, καθ’ όσον, κατέστη δυνατή η μετανάστευση περίπου 60.000 Γερμανών Εβραίων στην Παλαιστίνη, κατά τα έτη 1933 έως 1939, μαζί με τα χρήματα που επενδύονταν από τους ίδιους τους μετανάστες, στην παροχή κινήτρων για την επέκταση των γεωργικών διακανονισμών και την γενική οικονομική ανάπτυξη. 

The Haavara Agreement was a major factor in making possible the migration of approximately 60,000 German Jews to Palestine in 1933–1939.

Το 1935, ένα επιβατηγό πλοίον απέπλευσε από το γερμανικό λιμάνι Bremerhaven και με την σημαία της swastika ανηρτημένη στο κατάρτι, κατευθύνθηκε προς την  Haifa της Παλαιστίνης. Καίτοι το πλοίον ήταν ναυλωμένο από Σιωνιστές, ο πλοίαρχος ήταν μέλος του Ναζιστικού κόμματος…
Early in 1935, a passenger ship bound for Haifa in Palestine left the German port of Bremerhaven. Its stern bore the Hebrew letters for its name, "Tel Aviv," while a swastika banner fluttered from the mast. And although the ship was Zionist-owned, its captain was a National Socialist Party member.8
Η Haavara συνέχισε να λειτουργεί, μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και παρά τις προσπάθειες μερικών στελεχών του Ναζιστικού Κόμματος να σταματήσει ή να περιορίσει τις δραστηριότητές της, ο Χίτλερ συνέχισε να την υποστηρίζει τουλάχιστον, μέχρι το 1939.
      5/. Η τελευταία παράγραφος του βιβλίου του Εβραίου συγγραφέως Edwin Black, στα στοιχεία που παραθέτει στο βιβλίο του: «Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ», καταλήγει με την δήλωση ότι, η συνεχιζόμενη οικονομική σχέση μεταξύ της Εβραϊκής Κοινότητας της Παλαιστίνης και της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, ήταν «ένας απαραίτητος παράγων, για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ».

The Transfer Agreement: The Dramatic Story of the Pact Between the Third Reich and Jewish Palestine

6/. Το καλοκαίρι του 1938, συστάθηκε μια Διακυβερνητική Επιτροπή Προσφύγων  από τον  Αμερικανό δικηγόρο George Rublee που έγινε και πρόεδρος σ’ αυτήν. Τον Ιανουάριο του 1939 (δηλαδή, μετά τη Νύχτα των κρυστάλλων),  ο Rublee και η γερμανική κυβέρνηση υπέγραψαν συμφωνία με την οποία ΟΛΟΙ  οι Γερμανοεβραίοι  θα μπορούσαν  να μεταναστεύουν στην χώρα της επιλογής τους.

Το ενδιαφέρον είναι, ότι αυτοί που σχεδόν τορπίλλισαν  την συμφωνία, ήταν ο πατέρας ενός μελλοντικού Αμερικανού προέδρου και ο πατέρας ενός μελλοντικού Γερμανού Προέδρου. Συγκεκριμένα:

Ο Josäph Kennedy, ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Βρετανία, και ο Ernst von Weizsaecker, ο Υφυπουργός του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών και  πατέρας ενός από τους προέδρους της μεταναζιστικής Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας!!!!

Ο Αδόλφος Χίτλερ παρενέβη προσωπικώς στην διαδικασία των διαπραγματεύσεων και για να σωθεί η συμφωνία, ανέθεσε στον Πρόεδρο της Reichsbank Hjalmar Schacht, να μεταβεί στο  Λονδίνο και να  διαπραγματευτεί με τον Rublee.

Έτσι, με την προσωπική επέμβαση του Χίτλερ, έγιναν ειδικές ρυθμίσεις μεταξύ της Διακυβερνητικής Επιτροπής και των Κυβερνήσεων των διαφόρων χωρών, σύμφωνα με τις οποίες, παρείχοντο εγγυήσεις για   την οικονομική ασφάλεια των  Εβραίων μεταναστών….

Οι Εβραϊκοί σύλλογοι και ομάδες, εκτίμησαν πολύ την συνεργασία των Ναζιστών και ιδιαιτέρως των SS. Για παράδειγμα, τα SS δημιούργησαν κέντρα καταρτίσεως, όπου οι μελλοντικοί μετανάστες Εβραίοι, εδιδάσκοντο  νέες δεξιότητες και επαγγέλματα που θα τους προετοίμαζαν να αντιμετωπίσουν  τη νέα τους ζωή. 

Με την βοήθεια της συμφωνίας μεταφοράς Haavara και του  σχεδίου Rublee, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι μετανάστευσαν από την Ευρώπη προς την Παλαιστίνη. Τον Σεπτέμβριο του 1940, το εβραϊκό πρακτορείο ειδήσεων στην Παλαιστίνη, "Palcor," ανέφερε ότι, 500.000 Eβραίοι   μετανάστες είχαν ήδη φθάσει από το γερμανικό Ράϊχ, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Αυστρίας, της Σουδητίας, Βοημίας, Μοραβίας και Πολωνίας.

7/. Ο Göring δημιούργησε τη Κεντρική Υπηρεσία  του Ράϊχ  για την Εβραϊκή Μετανάστευση ("Reichszentrale fuer die juedische Auswanderung"), με υπεύθυνο τον Εβραίο Reinhard Heydrich.

Η υπηρεσία αυτή:

α/. Συντόνιζε τα  διάφορα Κυβερνητικά Τμήματα που είχαν εμπλακεί με την εβραϊκή μετανάστευση.

β/. Απλοποίησε τις  επίσημες διαδικασίες για την εβραϊκή μετανάστευση, αλλά η εργασία της συναντούσε εμπόδια από την  απροθυμία όλων σχεδόν των χωρών, να δεχτούν Εβραίους.

Η μόνη χώρα στην οποία οι Εβραίοι θα μπορούσαν  να μεταναστεύσουν ακόμα εύκολα ήταν η Παλαιστίνη, υπό την προϋπόθεση, όπως προείπαμε, ότι ο καθένας  από αυτούς διέθετε  χίλιες λίρες στερλίνες, σύμφωνα με τις εκεί απαιτήσεις των  Βρετανικών  αρχών. Παρά τους ευνοϊκούς όρους της συμφωνίας Haavara ή της Συμβάσεως Μεταβιβάσεως, σχετικώς λίγοι Γερμανοεβραίοι, εξέφρασαν επιθυμία να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη.

Γι’ αυτήν την απροθυμίαν μεταναστεύσεως των Εβραίων, το Σύστημα ισχυρίστηκε ότι, οι ευκαιρίες στην Παλαιστίνη τότε, ήταν ελάχιστες ή μηδαμινές. Η συνήθης δικαιολογία που επροβάλλετο,  ήταν πως την δεκαετία του 1930, δεν υπήρχε ουσιαστικά, καμία οικονομική δομή στην Παλαιστίνη. Δεν υπήρχε η αγορά χρήματος, ούτε  χρηματιστήριο, ούτε επενδυτική πίστη. Εκείνες τις ημέρες η Παλαιστίνη βρισκόταν στην αρχή της αναπτύξεώς της. Ήταν ακόμα μια αγροτική χώρα με πολύ μικρή βιομηχανία.

Αυτή ήταν δικαιολογία για μειράκια. Στην πραγματικότητα, τα Έθνη που ευημερούσαν, δεν ήθελαν  Εβραίους  μετανάστες  και οι  πτωχές χώρες, δεν προσέλκυαν το ενδιαφέρον τους. Καθ’ ημάς, ο κυριώτερος λόγος την απροθυμίας των Γερμανοεβραίων για μετανάστευση, ήταν ο εξής:

Την περίοδον εκείνη, δεν υπήρχαν συνθήκες καταπιέσεως και διώξεων των Εβραίων της Γερμανίας, σε τέτοιον βαθμόν, ώστε να καθίσταται η ζωή τους ανυπόφορη, επισφαλής και επικίνδυνη.

Μα, δεν εγένοντο τότε, διώξεις κατά των Εβραίων στην Γερμανία;

Φυσικά εγένοντο διώξεις κατά των Εβραίων και προπηλακισμοί, καταστροφές καταστημάτων και συναγωγών, από  φανατικούς γερμανούς αντισημίτες…. Όπως συμβαίνουν και στην πατρίδα μας σήμερα παρόμοιες επιθετικές ενέργειες, πυρπολήσεις και καταστροφές γραφείων, τραπεζών, καταστημάτων, ιερών ναών, καταστροφές και καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων, απειλές/προπηλακισμοί κατά ιδιωτών, κλπ, από τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές και φανατικούς αλλοδαπούς.

Εάν επιμένουν σε όσα μας πληροφορούν, εδώ και δεκαετίες, οι Συστημικοί μάγιστροι ιστορικοί, οι υπεύθυνοι των ΜΜΕ και άλλοι αρμόδιοι, παρουσιάζοντες φωτογραφίες της εποχής και προπαγανδιστικά φιλμάκια, δηλαδή ότι οι συνθήκες διαβιώσεως των Γερμανοεβραίων, την περίοδον εκείνη, ήσαν αφόρητες και σε βαθμόν επικίνδυνον ακόμη και για την ζωήν τους, τότε καλούνται οι υπέρμαχοι του «Ολοκαυτώματος», Εβραίοι και συνοδοιπόροι, να απαντήσουν στα εξής:

-Όταν ανά πάσα στιγμήν κινδυνεύει η ζωή σας, και ο επαγγελματικός σας βίος στην Ναζιστική Γερμανία, καθίσταται ένα καθημερινό μαρτύριο, με πιθανότητα να καταλήξετε σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως ή κρεματόρια, όπως ισχυρίζεσθε, θα προτιμούσατε να παραμείνετε εκεί ή θα επιχειρούσατε ακόμη και «κολυμπώντας» να μεταβείτε στην Παλαιστίνη θεωρούμενη από εσάς, Γη σας, ή αλλαχού, εκτός Γερμανίας,  με δεδομένο ότι παρείχετο η ευκαιρία, βάσει των συμφωνιών Ναζιστών και Σιωνιστών, να ξεκινήσετε μία καινούργια και ελεύθερη ζωή;

-Για ποίους λόγους, καίτοι διακαώς επεδίωκαν Σιωνιστές και Ναζιστές την μετανάστευση Εβραίων, σύμφωνα με αμέτρητες μαρτυρίες Σιωνιστών και μη, ΟΥΔΕΜΙΑ χώρα εδέχετο στο έδαφός της μετανάστες Εβραίους, από την Γερμανία και αλλαχού;

-Εάν όντως, υπάρχουν στοιχεία περί σχεδίου αφανισμού των Εβραίων από τους Ναζί, και περί «Ολοκαυτώματος» 6.000.000 Εβραίων, τότε γιατί ο τρομακτικός αυτός αριθμός, δεν συμφωνεί ούτε με την επίσημη εκδοχή των Σοβιετικών (ΣΣ: Ανέφεραν λιγώτερα από 4.000.000 θύματα, και φυσικά δεν είναι μικρή η διαφορά των εκτιμωμένων θυμάτων), ούτε με τα έγγραφα μετακινήσεως  Εβραίων σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως ή από στρατόπεδον σε στρατόπεδον (Βλέπε: The Hoax of the Twentieth Century, Arthur R. Butz, Seventh Printng, 1985), ούτε με τα πληθυσμιακά δεδομένα, των στατιστικών στοιχείων της εποχής και με εκείνα των διεθνών και Εβραϊκών ημερολογίων (World Almanac και Jewish Almanac);

-Το «World Almanac», του 1938, δίδει τον αριθμόν 16.588.259 για τον συνολικό Εβραϊκό πληθυσμό της γης. Μετά τον πόλεμο όμως, η εφημερίδα «NEW YORK TIMES» της 22ας Φεβρ. 1948, τοποθετεί τον πληθυσμό των απανταχού Εβραίων, μεταξύ 15.600.000 και 18.700.000. Εάν αφαιρεθεί ο αριθμός των 6.000.000 «θυμάτων», από τον αρχικόν 16.588.259, τότε μένει ένα υπόλοιπο 10.588.259, οπότε ο διεθνής Εβραϊσμός, σύμφωνα με την εφημ. «NEW YORK TIMES», κατά την διάρκεια του πολέμου, παρουσίασε 5.000.000-8.100.000 γεννήσεις, δηλαδή διπλασίασε τον αριθμόν του!!!!

Εξηγείται λογικώς και επιστημονικώς, αυτή η μαγική εικόνα;

-Γιατί ο Παλαιστίνιος ηγέτης Μαχμούντ Αμπάς, στο εκδοθέν βιβλίον του, αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι «ο αριθμός των Εβραίων νεκρών, από τους Ναζί, μπορεί να είναι πολύ μικρότερος από τα έξη εκατομμύρια, μικρότερος ακόμη και από ένα εκατομμύριο»;

Το αρχικό εξώφυλλο του βιβλίου του Αμπάς

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4596121,00.html

-Υπάρχουν ναι ή όχι κοινές φωτογραφίες ή αεροφωτογραφίες όλων των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως, του 1944-1945, πρό της λήξεως του πολέμου και προ της καταλήψεως της Γερμανίας από τους Συμμάχους;

Εάν ναι, δημοσιοποιήσατέ τες και συγκρίνατε την πολεοδομικήν κατάσταση των στρατοπέδων, με αντίστοιχες φωτογραφίες ή αεροφωτογραφίες του 1946 και μεταγενεστέρως, αφού αποδειχθεί ότι  τα επίμαχα κτίρια [όπου στεγάζονται π.χ. θάλαμοι αερίων, φούρνοι, κλπ, είναι τα προπολεμικά και δεν έχουν ανακατασκευασθεί ή αναπαριστούν τα γνήσια (παλαιά)]. Εφ’όσον μας δώσετε πειστικές απαντήσεις, σε ΟΛΑ τα ερωτήματα, συμπεριλαμβανομένης της επιστημονικής και λογικής εξηγήσεως της μαγικής εικόνος, των περίπου 8.000.000 γεννήσεων κατά την διάρκειαν του πολέμου…. τότε δεύτε διαλεχθώμεν…

8/. Ο Kurt Tuhler, ένας από τους ηγέτες της γερμανικής Σιωνιστικής Ομοσπονδίας, έπεισε τον βαρώνο von Leopold Mildenstein των SS, να γράψει φιλοσιωνιστικό άρθρο σε εβραϊκή εφημερίδα. Ο Baron von Leopold Mildenstein, συμφώνησε με την προϋπόθεση ότι πρώτα θα επισκεφθεί την Παλαιστίνη. Δύο μήνες μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, την 30ην Ιανουαρίου 1933, οι δύο άνδρες πήγαν στην Παλαιστίνη. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από το βρετανικό περιοδικό History today No. 1, 1980. Στο δημοσίευμά του, μεταξύ των άλλων, αναφέρονται:

«Το 1933 ένας αξιωματικός SS  ο Baron von Leopold Mildenstein και ένας εκπρόσωπος της Σιωνιστικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας Kurt Tuhler έκαναν ένα κοινό ταξίδι έξι μηνών στην Παλαιστίνη για να μελετήσουν «την σιωνιστική ανάπτυξη επί τόπου».  Ο Baron von Leopold Mildenstein έμεινε στην Παλαιστίνη για έξι μήνες.

Μετά την επιστροφή από το ταξίδι του , ο Baron von Leopold Mildenstein έγραψε ένα άρθρο – Ύμνο υπέρ του Σιωνιστικού εποικισμού της Παλαιστίνης. Μέχρι που έπεισε και τον Goebbels  να βάλλει μια λεπτομερή έκθεση σχετικά με την σιωνιστική αποικία. Συνολικά ο Mildenstein  έγραψε μια σειρά από δώδεκα άρθρα, στην εφ. Der Angriff, την εφημερίδα του Goebbels, που ήταν το κύριο όργανο της ναζιστικής προπαγάνδας, με τον τίτλο «The Nazi goes to Palestine».

Στη μνήμη αυτής της αποστολής  ο Goebbels έφτιαξε ένα μετάλλιο, στην μία πλευρά του οποίου ήταν ο αγκυλωτός σταυρός και από την άλλη το Σιωνιστικό Αστέρι και η επιγραφή : «The Nazi goes to Palestine».

Ο ίδιος εξέφρασε τον ειλικρινή θαυμασμό του για «το πρωτοποριακό πνεύμα και τα επιτεύγματα των Εβραίων εποίκων». Σύμφωνα με τον ίδιο, «είναι απαραίτητο να υποστηριχθεί  πλήρως ο Σιωνισμός, για να βοηθηθεί τόσο ο Εβραϊκός λαός όσο και όλος ο Κόσμος».

ε. Καταγεγραμμένες ομολογίες και αποδεδειγμένα γεγονότα (πέραν των προαναφερθέντων στο 13ον μέρος), για την στενή συνεργασία Χίτλερ- Σιωνιστών (Ναζισμού και Σιωνισμού).

1/. Σε συνέντευξη που έδωσε μετά τον πόλεμο, ο πρώην επικεφαλής της Σιωνιστικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας, Hans Fridental, ανέφερε:

«Η Γκεστάπο έκανε τα πάντα σε εκείνες τις ημέρες για να εξασφαλιστεί η μετανάστευση , ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη . Συχνά λαμβάναμε τη βοήθειά τους όταν χρειαζόμασταν κάτι από τις άλλες εξουσίες που σχετίζονται με τη μετανάστευση».

2/. Ο Joseph Burg στο «The Toronto Star» (1 Μαρτίου 1988 ), μεταξύ άλλων, έγραψε:

«Ο Σιωνισμός ήθελε να θυσιάσει όλους τους Εβραίους της Ευρώπης στο Σιωνιστικό Κράτος. Όλα έγιναν για την δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, και αυτό κατέστη δυνατό μόνο με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Wall Street και μεγάλοι Εβραίοι τραπεζίτες  βοήθησαν την Πολεμική προσπάθεια και από τις Δύο Πλευρές».

3/. Στις 31 Μαρτίου 1933, η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή, που ελεγχόταν από τον Warburg και η μασονική στοά B'nai B'rith, που σε μεγάλο βαθμό επηρεαζόταν από το περιβάλλον του Εβραίου επιχειρηματία και εκδότη της εφημερίδας «The New York Times», Arthur Ochs Sulzberger, δημοσίευσαν στους «The New York Times», μια επίσημη κοινή δήλωση των δύο οργανισμών, η οποία συνιστούσε «να μην ενθαρρύνεται κανένα μποϊκοτάζ κατά της Γερμανίας», και έδινε επίσης συμβουλές για να «μην υποστηρίζουν παρόμοιες κινητοποιήσεις και να μην προβαίνουν σε άλλες παρόμοιες μορφές προπαγάνδας».

Η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή και η B'nai B'rith συνέχισαν αυτήν την σκληρή γραμμή καταστολής ενάντια σε όλες τις επιθέσεις κατά του Χίτλερ σε όλη τη δεκαετία του '30, εθελοτυφλώντας για τον αγώνα που ξεκίνησε από πολλούς Εβραίους και Αντιφασίστες .

4/. Οι Σιωνιστές τραπεζίτες Ρότσιλντ και Warburg, παρεμπόδιζαν όχι μόνο την εμφάνιση οποιασδήποτε πληροφορίας σχετικά με το πώς ο Χίτλερ, χρησιμοποιώντας στο στρατό του Φασίστες κακοποιούς, τρομοκρατούσε τους Γερμανούς, που ήθελαν να εμποδίσουν την εκλογή του το 1933, αλλά ήταν και οι κύριοι χρηματοδότες και υποστηρικτές της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία .

5/. Η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία ελέγχεται μέχρι και σήμερα από τους Rothschilds, αντάμειψε τον Χίτλερ για την εισβολή  στην Πράγα, παρέχοντάς του τα τσέχικα αποθέματα χρυσού που είχαν αποθηκευτεί στο Λονδίνο .

6/. Στις 28 Αυγούστου 1937, ένας από του τελευταίους Καγκελάριους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ο Heinrich Bruening, απέστειλε την ακόλουθη επιστολή προς τον Βρετανό Winston Churchill :

«Δεν μου αρέσει και δεν θέλω, για προφανείς λόγους , να αποκαλυφθεί η πληροφορία ότι τον Οκτώβριο του 1928, οι Μεγαλύτεροι και πιο Τακτικοί Χρηματοδότες για το Ναζιστικό Κόμμα ήταν τα Κύρια Στελέχη των Δύο Μεγαλύτερων Τραπεζών του Βερολίνου, και οι δύο Εβραίοι, ένας από τους οποίους είναι ο γνωστός Σιωνιστής Ηγέτης της Εβραϊκής Θρησκείας  στη Γερμανία».

Τα έγγραφα του Bruening ευρίσκονται σήμερα στο Syracuse University (ΗΠΑ, New York), συμπεριλαμβανομένου και αυτού, με τον Τσώρτσιλ, το οποίο αντιγράφηκε διά χειρός από τον Βρετανό συγγραφέα David Irving, ο οποίος εξεπόνησε μελέτη, για την βιογραφία του Βρετανού πολιτικού, Winston Churchill .

Στην επιστολή του προς τον Daniel Longwell στις 7 Φεβρουαρίου 1948, ο Bruening έγραψε ότι τα τάγματα  SA και τα SS, πριν από το 1933, ήταν κυρίως εξοπλισμένα με περίστροφα και πολυβόλα που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ… . Και αυτή η επιστολή, ευρίσκεται στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστήμιου της Κολούμπια .

7/. Ο Μαχμούντ Αμπάς φέρνοντας σαν απόδειξη την δολοφονία του Ισραέλ Κάστνερ9 το 1957, υποστήριξε ότι, ο Κάστνερ δολοφονήθηκε από την μυστική υπηρεσία Σιν Μπετ, επειδή σκόπευσε να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την συνωμοσία Σιωνιστών-Ναζί, στο δικαστήριο.

8/. Στο βιβλίο τους οι  Webster Tarpley και Anton Chaitkin «Τζορτζ Μπους:Μη εξουσιοδοτημένη βιογραφία», στο δεύτερο κεφάλαιο που ονομάζεται «Project Χίτλερ» αναφέρουν ότι ο Εβραίος  τραπεζίτης Max Warburg, στις 27 Μαρτίου 1933 έγραψε στους Αμερικανούς  χορηγούς του ότι «η κυβέρνηση του Χίτλερ ωφελεί  την Γερμανία». Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, αναφέρει :

«Κατά τους τελευταίους μήνες, τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από ό,τι περιμέναμε, αλλά υποφέρουμε εξαιτίας της προπαγάνδας κατά της Γερμανίας, που προκαλείται από ορισμένες δυσάρεστες συνθήκες . Αυτά τα περιστατικά αποτελούν φυσική συνέπεια της προεκλογικής εκστρατείας υψηλής έντασης, για τα οποία υπερέβαλαν πάρα πολύ στον ξένο Τύπο. Η κυβέρνηση είναι σταθερά προσηλωμένη στην εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και της τάξης στη Γερμανία και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι από αυτή την άποψη δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε».         

Στις 29 Μαρτίου του 1933, δηλαδή, δύο ημέρες μετά την επιστολή αυτή, ο γιος του Max Warburg, Erich, έστειλε ένα τηλεγράφημα στον εξάδελφόν του, Frederick Warburg, ο οποίος ήταν ο διευθυντής της σιδηροδρομικής εταιρείας Gariman . Ζήτησε από τον Frederick να «χρησιμοποιήσει την επιρροή του» για να σταματήσει η Αντί - Ναζιστική δραστηριότητα στην Αμερική, συμπεριλαμβανομένων των «τρομακτικών»  ειδήσεων ​​και της εχθρικής προπαγάνδας στον ξένο τύπο, μαζικές συγκεντρώσεις, κλπ. Ο Frederick έσπευσε να απαντήσει και σε τηλεγράφημα προς τον Erich είπε :

«Δεν είναι Αρμόδιες Ομάδες εδώ που απαιτούν ένα Μποϊκοτάρισμα των γερμανικών προϊόντων, αλλά μόνο συγκεκριμένα Άτομα.».

9/. Τον Φεβρουάριο του 1950, ο Robert Williams, αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού των Η.Π.Α κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δημοσίευσε ένα άρθρο στην μικρή εφημερίδα, The Williams Intelligence Summary για «την Συνωμοσία του Jace Warburg εναντίον του χριστιανικού κόσμου».  Ανέφερε ότι, η χήρα του στρατηγού Λούντεντορφ αφηγήθηκε τους λόγους για τους οποίους ο σύζυγός της απομακρύνθηκε από τον Χίτλερ. Μεταξύ των άλλων η χήρα είπε και τα εξής:

«Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στις αρχές του καλοκαιριού του 1929, ο James Warburg έκανε μια συμφωνία με την Οικονομική Κοινότητα της Αμερικής,  με την επιδίωξη να επιτύχουν τον αποκλειστικό έλεγχο επί της Γερμανίας, πυροδοτώντας την έναρξη της  «Εθνικοσοσιαλιστικής επαναστάσεως» .

Το έργο του Warburg, ήταν να βρει  έναν κατάλληλο άνθρωπο στην Γερμανία, και ήρθε σε επαφή με τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος αργότερα, μέχρι τις 30 του Ιανουαρίου 1932, έλαβε από αυτόν ποσό ύψους 27 εκατομμυρίων δολαρίων και στην συνέχεια ένα άλλο 7.000.000 δολαρίων, τα οποία του έδωσαν την δυνατότητα να χρηματοδοτήσει την κίνηση του.

10/.  Και το αποκορύφωμα !!!

Το Ιουδαϊκό περιοδικό Time Magazine στο τεύχος του της 2ας Ιανουαρίου 1939, ανακήρυξε τον Αδόλφο Χίτλερ «Άνθρωπο της Χρονιάς» για το έτος 1938!!!

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σιωνιστές αφαίρεσαν από τα αρχεία του περιοδικού, την φωτογραφία του εξωφύλλου, παρεδέχθησαν όμως ότι τον είχαν ανακηρύξει «άνθρωπο της χρονιάς». 

Είναι να μην γελάει και ταυτοχρόνως να μην οργίζεται κανείς, με την αστεία και παιδαριώδη «ομολογία»-δικαιολογία, των υμνητών και μετ’ oλίγον, κατηγόρων και υβριστών του Χίτλερ;

Ερωτήσεις προς τις κλαυθμυρίζουσες Εβραϊκές Ιερεμιάδες:

1η/. Ποια ήσαν τα «πράγματα» που πήγαιναν καλύτερα, απ’ εκείνα που είχε υπολογίσει, ο μεγαλοτραπεζίτης Max Warburg ;

2η/. Ποιοι ήσαν εκείνοι που αναφέρει ο Max Warburg, ότι περίμεναν να δουν επωφελή γεγονότα, στην Γερμανία και τι αρχικώς είχαν σχεδιάσει, προς όφελος των ιδίων;

3η/. Προς τι οι ύμνοι για τον Χίτλερ και το Ναζιστικόν καθεστώς, από έναν Σιωνιστή Μεγαλοτραπεζίτη και το Σιωνιστικό περιοδικό ΤΙΜΕ; Αυτά δεν αποτελούσαν σφραγίδες εγκρίσεως για τον Χίτλερ, που εδόθησαν από τους πιο διάσημους Σιωνιστές;

4η/. Γιατί όλες οι ενέργειες της παντοδύναμης Ιουδαιοκρατούμενης Οικονομικής κοινότητος της Αμερικής, εστιάζοντο στην υποστήριξη της Εθνικοσοσιαλιστικής αλλαγής στην Γερμανία και την σταθεροποίηση του Χιτλερικού καθεστώτος;

Προς ποίον σκοπόν; Την εξόντωση των ομοφύλων τους Εβραίων ή κάποιον άλλον σκοπόν, σημαντικώτερον γι’ αυτούς;

5η/. Συνωμοσιολογούμεν όταν εμείς επιμένουμε πως ο Χίτλερ είχε επιλεγεί από το Ιουδαϊκό Σανχέντριν (που ήλεγχε την Ιουδαιοκρατούμενη οικονομικήν κοινότητα της Αμερικής), για εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής; Τι το διαφορετικό, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της χήρας του στρατηγού Λούντεντορφ, έκανε ο Εβραίος τραπεζίτης James Warburg, μετά την συμφωνία του με την Οικονομική κοινότητα της Αμερικής;

6η/. Προς αμφοτέρους, Ναζιστοφάγους και Εβραιοδιώκτες, αλλά και πάντα ενδιαφερόμενον, για το θέμα:

Με τέτοια αγαστή συνεργασία και επίσημες συμφωνίες (δι’ ημάς συμπαιγνίες), με την έγκριση του Χίτλερ και πλήρη υποστήριξη του Ναζιστικού μηχανισμού, από τους Σιωνιστές, για παροχήν αδείας μετακινήσεως Γερμανοεβραίων ή Εβραίων εκτός Γερμανίας, μετά των περιουσιακών τους στοιχείων, και μεταναστεύσεώς τους στην Παλαιστίνη, αλλά και με τον πακτωλόν οικονομικής χορηγείας και ηθικής υποστηρίξεως, προς το Ναζιστικόν καθεστώς, από Σιωνιστές μεγαλοτραπεζίτες και βιομηχάνους,

Δικαιολογείται λογικώς, ο μεταγενέστερος ισχυρισμός περί ομαδικών/μαζικών διωγμών και «Ολοκαυτώματος» των Εβραίων, από τους Ναζιστές, τους συνεργάτες και συνεταίρους των Σιωνιστών;

Ο έχων νουν νοείν, νοείτω και ώτα ακούειν, ακουέτω!!!

Συνεχίζεται

---

1 Βασικές Πηγές:
-https://www.dailymotion.com › video,1 Αυγ 2015 - Josue Betz. 4 years ago|113 views. "Hitler founded Israel" - 1933 The Transfer Agreement zionists & nazis...

-https://jewishvoiceforreace.org>Nakba, 3 Σεπ 2013 - Haavara (Transfer) was a company established in 1935 as the the result of an agreement between the Jewish Agency (the official Jewish ...).

-Ken Livingstone repeats claim about Nazi-Zionist collaboration.. https://www.theguardian.com › politics › mar, 30 Μαρ 2017 - Livingstone's comments expanded on his claim that Hitler supported Zionism because the Nazi government signed the Haavara agreement,
 -Haavara Agreement - Oxford Journals,  https://academic.oup.com › article-pdf, από A Barkai - ‎1990 -German Interests in the Haavara-Transfer. Agreement 1933-1939. BY AVRAHAM BARKAI. On the 7th of August 1933 representatives of the Jewish Agency for ...

-The Transfer Agreement and the Boycott Movement - Yad ...,https://www. yadvashem.org › odot_pdf…Interests in the Haavara-Transfer Agreement 1933-1939,” in Year Book of the Leo ... Agreement between the Third Reich and Jewish Palestine, (New York: ..

- Haavara Agreement-Jewish Virtual Library https://www. jewishvirtuallibrary. org › haavara…The Haavara Agreement is an instance where the question of Jewish rights, Zionist needs and individual rescue were in deep tension. Jewish organizations ...

2 “Haavara”. www.jewishvirtuallibrary.org.

3 Το ποσοστό που επιβάραινε τους μετανάστες, αυξήθηκε από 6 % το 1934, σε 50% το 1938. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της μεταφοράς, 1.000 παλαιστινιακές Λίρες (τότε 4.990 δολάρια) το πλήρωνε κάθε Εβραίος απαραίτητα, για να εξασφαλίσει ένα Πιστοποιητικό μεταναστεύσεως «Κεφαλαίου», επιβαλλόμενου υποχρεωτικά από την  Βρετανική Διοίκηση.
4 Arab-Israeli Wars: 60 Years of Conflict, Ha Avara,ABC-CLIO, accessed 7 May 2013. --- Yf’aat Weiss, The Transfer Agreement and theBoycott Movement: A Jewish Dilemma on the Eve of the Holocaust, Yad Vashem Shoah Resource Center, accessed 28 April 2016.

5 Yishuv = Εποικισμός, εγκατάσταση. The Yishuv (:ישוב‎, literally "settlement") or Ha-Yishuv (the Yishuv,: הישוב‎) or Ha-Yishuv Ha-Ivri (the Hebrew Yishuv,: הישוב העברי‎), is the body of Jewish residents in the land of Israel (corresponding to Ottoman Syria until 1917, OETA, South 1917–1920 and later Mandatory Palestine 1920–1948) prior to the establishment of the State of Israel.

6 Krüger, C. G (2009). The English Historical Review 124 (510). Oxford University Press: 1208–10. https://www.jstor.org/stable/40270563.

7 Francis R. Nicosia The Third Reich & the Palestine question, pp. 41-49.--- Arab-Israeli Wars: 60 Years of Conflict, Ha Avara, ABC-CLIO, accessed 7 May 2013.

8 W. Martini, "Hebräisch unterm Hakenkreuz," Die Welt (Hamburg), Jan. 10, 1975. Cited in: Klaus Polken, "The Secret Contacts: Zionism and Nazi Germany, 1933-1941," Journal of Palestine Studies, Spring-Summer 1976, p. 65.
9 Το 1954 ξεκίνησε στο νεοσύστατο τότε κράτος του Ισραήλ, η δίκη του πρόσφυγα από την Ουγγαρία Michael Greenvald, ο οποίος σε ένα φυλλάδιο που δημοσίευσε τον Αύγουστο του 1952, κατηγόρησε τον Rudolf Kastner, Εβραίο της Ουγγαρίας, δημοσιογράφο και δικηγόρο και ένα από τα πλέον σημαίνοντα πρόσωπα του κόμματος του Ben Gurion, ως συνεργάτη των Ναζί και ως υπεύθυνο για την δολοφονία τετρακοσίων χιλιάδων και πλέον Ούγγρων Εβραίων κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν ηγετικό στέλεχος του Jewish Agency Rescue Committee στην Ουγγαρία. Το περιεχόμενο της καταγγελίας του Greenvald αφορούσε ουσιαστικά την συμφωνία που φέρεται να υπογράφηκε από τον Ρούντολφ Κάστνερ και το ναζί υπεύθυνο της μεταφοράς των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, Άντολφ Άϊχμαν, το 1944, ώστε να δοθεί η άδεια σε 600 προεξέχοντες Εβραίους, να φύγουν με αντάλλαγμα την σιωπή για την μοίρα των υπολοίπων.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ υπέβαλε μήνυση κατά του Greenvald για συκοφαντική δυσφήμηση και η δίκη διήρκεσε 9 μήνες, από τον Ιανουάριο του 1954 μέχρι τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους. Στο τέλος της ακροαματικής διαδικασίας ο δικαστής Benjamin Halevi, απάλλαξε τον Greenvald από κάθε κατηγορία και ευθέως κατηγόρησε τον Kastner ως συνεργάτη των Ναζί, επιβεβαιώνοντας τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου… […] Η κυβέρνηση έκανε έφεση για να δικασθεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό, ωστόσο πριν από την εκδίκαση της, ο Kastner δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του. Τρεις νεαροί συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για την δολοφονία. Οι φήμες απέδιδαν τη δολοφονία στη Mossad, η οποία εκτέλεσε την δολοφονία του Kastner για να τον εμποδίσει να μιλήσει για τις επαφές των Ναζί με τους Σιωνιστές κατά την διάρκεια του 2ου παγκ. πολεμου. Οι δολοφόνοι του Kastner καταδικάστηκαν σε ποινές ισόβιας καθείρξεως, αλλά τους δόθηκε χάρη μετά από επτά χρόνια.