(ADOLPH HITLER IS NOT ONLY THOUGHT TO HAVE BEEN A ZIONIST JEW, BUT TRULY WAS AN OCCULTIST ZIONIST JEW!

Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΕΝΑΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΩΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΗΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΣ!

Μέρος 10ον

4. Η ΦΥΛΕΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ) ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ [Συνέχεια  9ου μέρους].

ιγ. Hermann Göring (1893-1946)

1/. Ο Χέρμαν Γκαίριγκ, ισχυρίζετο ότι το όνομά του (Hermann), εδόθη προς τιμήν του αρχαίου προγόνου του Arminius Hermann, ο οποίος το 9 μ.Χ. ενίκησε τις Ρωμαϊκές λεγεώνες στην μάχη του Τευτονικού Δρυμού [Arminius Hermann (18/17 BC – AD 21) : Was a chieftain of the German Cherusci tribe, who is best known for commanding an alliance of Germanic tribes at the Battle of the Teutoburg Forest in AD 9]. Η πιθανώτερη εκδοχή όμως, είναι ότι έλαβε το όνομά του, από τον Εβραϊκής καταγωγής νονόν του, τον Hermann Ritter von Epenstein, ιατρόν και επιχειρηματίαν, ο οποίος ήσκησε μεγάλη αν όχι πατερναλιστική επιρροή στον Göring, από τα παιδικά του χρόνια. 

Μετά την συνταξιοδότηση του πατρός του, λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογενείας, προσεκλήθησαν και φιλοξενήθηκαν οικογενειακώς από τον Hermann Epenstein στον πύργο του (Mauterndorf Castle),1 όπου τους παρεσχέθη  μόνιμον κατάλυμα….Εκεί προφανώς «εμυήθη» από τον νονόν του, προς τον οποίον έτρεφε απεριόριστη αγάπη και θαυμασμό, σ’ όλη την διάρκεια του βίου του.

However, upon Heinrich Göring's retirement ca. 1898 his large family, supported solely on Heinrich's civil service pension, became for financially practical reasons the houseguests of their longtime friend and Göring's probable namesake, a man whose minor title (acquired through service and donation to the Crown) made him now known as Hermann, Ritter von Epenstein.

Göring claimed his given name was chosen to honor the Arminius who defeated the legions of Rome at Teutoburg Forest. However the name was possibly to honor his godfather, a «Christian» of Jewish descent born Hermann Epenstein. Epenstein, whose father was an army surgeon in Berlin, became a wealthy physician and businessman and a major if not paternal influence on Göring's childhood.2

2/. Τα φιλοεβραϊκά του αισθήματα, αποδεικνύονται, εκτός των άλλων και από το γεγονός ότι, στο σχολείον εχλευάζετο από συμμαθητές και τον αντισημίτη διευθυντήν του, επειδή έγραψε μια έκθεση, στην οποίαν ανεφέρετο με απεριόριστο θαυμασμόν για τον Εβραίο νονόν του, προς τον οποίον ήταν αφοσιωμένος, καίτοι εγνώριζε τόσον την Εβραϊκή καταγωγήν του, όσον και με ποιους παράνομους τρόπους, είχε πλουτίσει και αγοράσει τον πύργον του (Mauterndorf Castle)...

Ο Γκαίριγκ εγνώριζε τα πάντα, για το γενεαλογικόν δένδρον, τους τίτλους ευγενείας και τα περιουσιακά στοιχεία όλων των Γερμανοεβραίων και λοιπών μη Εβραίων Ευρωπαίων, καθώς και μερικών μη Ευρωπαίων τιτλούχων, αφού ήσαν καταγεγραμμένα στο βιβλίον Semi-Gotha (Historisch-genealoges-Taschenbuch des gesamted Adels jehuidäischen Ursprunges),  το οποίον είχε εκδοθεί δύο φορές (1912 και 1913) και σε τρίτη έκδοση υπό τον τίτλον «the Semigothaisches Genealogisches Taschenbuch aristokratisch-jüdischer heiraten» (1914).

Αργότερα φανατικοί Ναζί αλλά και Εβραϊκές οικογένειες κατέστρεψαν πολλά αντίτυπα των προμνησθέντων βιβλίων, για τα οποία (βιβλία) κάποτε οι Εβραϊκές οικογένειες ήσαν υπερήφανες που συμπεριελαμβάνοντο σ’αυτά..Σημειώνομεν ότι το ιλλουστρασιόν εξώφυλλον της εκδόσεως του 1913, έφερε το πορτραίτον του Εβραίου Benjamin Disraeli (1st (and last) Earl of Beaconsfield).

[Ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι (Benjamin Disraeli, 21 Δεκ.1804-19 Απρ. 1881), πρώτος Κόμης του Μπήκονσφηλντ, ήταν Άγγλοεβραίος πολιτικός και λογοτέχνης, επονομαζόμενος και "Ντίζυ" (Dizzy). Διετέλεσε δύο φορές Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας (1868 και 1874-1880), ενώ για τρεις περίπου δεκαετίες πρωταγωνίστησε στην αγγλική πολιτική].

H συνεχιζόμενη αφοσίωση προς τον νονόν του, είχε ως αποτέλεσμα να αποβληθεί από το σχολείον του…Η αποβολή εκείνη ήταν ο κύριος λόγος που οι δεσμοί του Γκαίριγκ με τον Εβραίον νονόν του, παρέμειναν άρρηκτοι μέχρι τέλους..’Ετσι εξηγείται γιατί αργότερα όταν κάποιοι φανατικοί αντισημίτες, πληροφορηθέντες για την Εβραϊκή καταγωγή του Γερμανού στρατάρχου Erhard Milch, διεμαρτυρήθηκαν στον Göering, ο τελευταίος τους απήντησε:

«ΕΓΩ αποφασίζω ποιος είναι Εβραίος και ποιος Άριος»!3

Ο Γκαίριγκ παρά το γεγονός, ότι εγνώριζε την εβραϊκή καταγωγή του Μιλτς, παραποίησε  τα οικογενειακά του έγγραφα, ώστε να μείνουν κρυφές οι Εβραϊκές ρίζες του.

Αυτοί ήσαν οι…αντισημίτες  και «Εβραιοφάγοι» Ναζιστές του Χίτλερ.

One of the Jewish field marshals was Erhard Milch, deputy to Luftwaffe Chief Hermann Goering. Rumors of Milch's Jewish identity circulated widely in Germany in the 1930s.

In one of the famous anecdotes of the time, Goering falsified Milch's birth record and when met with protests about having a Jew in the Nazi high command, Goering replied, «I decide who is a Jew and who is an Aryan».

Also Film director Fritz Lang, recalled that Josef Goebbels had made a similar offer to him, saying, "Mr. Lang, we decide who is Jewish and who is not," and prompting his departure for Paris; at least one biographer views the story as apocryphal.(Review of Lang's Metropolis on moviediva.com, accessed, 16 January 2006).

Whatever the nature of von Epenstein's relationship with his mother, the young Hermann Göring enjoyed a close relationship with his godfather. Göring was unaware of von Epenstein's Jewish ancestry and birth until, as a child at a prestigious Austrian boarding school (where his tuition was paid by von Epenstein), he wrote an essay in praise of his godfather and was mocked by the school's anti-Semitic headmaster for professing such admiration for a Jew.

Göring when confronted with proof in the "Semi-Gotha",4 a book of German heraldry (Ritter von Epenstein had purchased his minor title and castles with wealth garnered from speculation and trade and was thus included in a less than complimentary reference work on German speaking nobility), Göring, to his youthful credit, remained steadfast in his devotion to his family's friend and patron so adamantly that he was expelled from the school. The action seems to have tightened the already considerable bond between godfather and godson.

3/. Σύμφωνα με κάποιους βιογράφους του ιδίου και του αδελφού του Albert Göring, αμέσως μετά την έναρξη της διαμονής τους στον πύργο του Hermann Epenstein, ο νονός του διατηρούσε παράνομες σχέσεις με την μητέρα του…Από την παράνομη εκείνη σχέση, πιθανώτατα εγεννήθη ο αδελφός του,  Albert Göring…

According to some biographers of both Hermann Göring and his younger brother Albert Göring, soon after the family took residence in his castles, von Epenstein began an adulterous relationship with Frau Göring 5 and may in fact have been Albert's father. (Albert's physical resemblance to von Epenstein was noted even during his childhood and is evident in photographs).

4/. Ο Göring ήταν μυημένος στην «Κοινότητα του Εντελβάϊς»6  και εκείνην της Θούλης. Στις τελετές των μυημένων, με μουσική υπόκρουση του Ρίτσαρντ Βάγκνερ, έψαλλαν ποιήματα του Στέφαν Τζώρτζ, δοξάζοντας τους θεούς της μυθικής Θούλης: Τον Θώρ, τον Λόκι, δαίμονα της φωτιάς και τον Μπαλντούρ, άρχοντα του…φωτός. Λεπτομέρειες για τις αποκρυφιστικές Εταιρείες των Ναζιστών, στο βιβλίον του Verner Gerson, «Ο Ναζισμός Μυστική Εταιρεία».  

Dietrich Bronder (Bevor Hitler kam, 1964) alleged that other members of the Thule Society were later prominent in Nazi Germany: the list includes Dietrich Eckart (who coached Hitler on his public speaking skills, along with Erik Jan Hanussen, and had Mein Kampf dedicated to him), as well as Gottfried Feder, Hans Frank, Hermann Göring, Karl Haushofer, Rudolf Hess, Heinrich Himmler, and Alfred Rosenberg.7

5/. Τον Ιούνιο του 1941, ο Χίτλερ είχε εκδώσει μυστική διαταγή, σύμφωνα με την οποίαν, εάν ο ίδιος αιχμαλωτιζόταν ή εφονεύετο, θα αναλάμβανε καθήκοντα Φύρερ, ο Γκαίρινγκ. Ωστόσο, σταδιακά η εμπιστοσύνη αυτή άρχισε να χάνεται, και καθώς ο πόλεμος έφτανε στο τέλος του, ο Χίτλερ είχε γίνει εξαιρετικά καχύποπτος απέναντι στο άλλοτε δεξί του χέρι, που, ενώ οι Σοβιετικοί πλησίαζαν, ήταν κρυμμένο στις Βαυαρικές Άλπεις. Από την βάση του στο Μπερχτεσγκάντεν, στις κρίσιμες εκείνες ημέρες, ο Γκαίρινγκ έστειλε λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στον Χίτλερ ένα «μοιραίο» τηλεγράφημα:

«Φύρερ μου. Ο στρατηγός Κόλερ σήμερα με ενημέρωσε, στην βάση των επικοινωνιών που του αποδόθηκαν από τον στρατηγό Γιόντλ και τον στρατηγό Κριστιάν, σύμφωνα με τις οποίες είχατε εκδώσει συγκεκριμένες εντολές σε εμένα και εείχατε υπογραμμίσει ότι εγώ, εάν απαιτούνταν διαπραγματεύσεις, θα ήμουν σε καλύτερη θέση από ό,τι εσείς στο Βερολίνο. Οι απόψεις αυτές, μου προκάλεσαν τέτοια έκπληξη και τις βρήκα τόσο σοβαρές, που ένιωσα υποχρεωμένος να θεωρήσω, σε περίπτωση που στις 22.00 Ω, δεν έχω λάβει απάντηση, ότι έχετε χάσει την ελευθερία δράσεώς σας. Σε αυτή την περίπτωση, θα θεωρήσω ότι οι προϋποθέσεις της διαταγής σας έχουν καλυφθεί και θα αναλάβω δράση για την ευημερία του Έθνους και της Πατρίδας. Ξέρετε τι νιώθω για εσάς, αυτές τις δύσκολες ώρες της ζωής μου και δεν μπορώ να τα εκφράσω με λέξεις. Ο Θεός να σας φυλάει και να σας επιτρέψει, να έρθετε εδώ το συντομώτερο δυνατόν. Πιστός σας, Χέρμαν Γκαίρινγκ».

Το τηλεγράφημα αυτό θεωρήθηκε προδοσία – ειδικά και με λίγη «ενθάρρυνση» από τον Μάρτιν Μπόρμαν, έτερον κορυφαίο στέλεχος του καθεστώτος και ανταγωνιστής του Γκαίρινγκ- και ο Χίτλερ αφαίρεσε από τον Γκαίρινγκ τα δικαιώματα «διαδοχής», κατηγορώντας τον για προδοτική ενέργεια εναντίον του ίδιου και του Εθνικοσοσιαλισμού.   

Όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Άλμπερτ Σπέερ, ο Χίτλερ, μετά την ανάγνωση του τηλεγραφήματος, είπε εξοργισμένος: «Το ήξερα πάντοτε. Ήξερα ότι ο Γκαίρινγκ ήταν τεμπέλης. Άφησε την αεροπορία να πάει κατά διαόλου. Ήταν διεφθαρμένος. Το παράδειγμά του έκανε την διαφθορά δυνατή στο κράτος μας. Εξάλλου, ήταν ναρκομανής εδώ και χρόνια. Το ήξερα πάντα».

Στην συνέχεια, η οργή μετατράπηκε σε κατάθλιψη. Σύμφωνα με τον Σπέερ, λίγο αργότερα είπε τα εξής: «Εντάξει, ας αφήσουμε τον Γκαίρινγκ να διαπραγματευτεί την παράδοση. Έτσι κι’ αλλιώς, εφ’ όσον ο πόλεμος έχει χαθεί, δεν έχει σημασία ποιος θα το κάνει».

Αυτός ήταν ο «πατριώτης» Χέρμαν Γκαίρινγκ, υπαρχηγός του Χίτλερ και…κορυφαίος Ναζιστής, ο υποτιθέμενος αντισημίτης, Αριανιστής και «Εβραιοφάγος», «πιστός» στον αρχηγόν του, μέχρι…θανάτου, όπως έγραφε στο τηλεγράφημα προς τον Χίτλερ.

Τουτέστιν, διεφθαρμένος, τεμπέλης, ναρκομανής, ρίψασπις, αποκρυφιστής, εβραιολάγνος και όχι μόνον, ο οποίος πλαστογραφούσε τα πιστοποιητικά των Εβραίων και Εβραιογενών, χαρακτηρίζοντάς τους Αρίας καταγωγής!!!

Τέτοιου είδους υπερπατριώτες είναι και οι σημερινοί νεοπαγανιστές, νεοναζιστές και …αντισημίτες φιλοναζιστές, οι οποίοι ευρισκόμενοι στο απόλυτο σκοτάδι, για την Αληθινή ιστορία του Χίτλερ και του Ναζισμού, εξακολουθούν να θαυμάζουν τους ιδεολογικούς προγόνους και ινδάλματά τους, για τις «αρχές», την φιλοπατρίαν, τον…Εθνικισμόν και τον…αντισημιτισμόν τους!!!

ιδ. Reinhard Eugen Tristan Heydrich

1/. Ο Ράϊνχαρντ Εύγκεν Τρίσταν Χάιντριχ (Reinhard Eugen Tristan Heydrich (7 Μαρτίου 1904-4 Ιουνίου 1942), με προσωνύμιο Der Henker (ο Δήμιος),8 ήταν στέλεχος των SS, ο δεύτερος στην ιεραρχία, μετά τον Χάϊντριχ Χίμλερ. Από την κατατομήν και μόνον του προσώπου του, διαπιστώνεται η Εβραϊκή καταγωγή του. Θεωρούνταν εξαιρετικά φιλόδοξος και ψυχρός υπολογιστής, χωρίς κανένα οίκτο και γι' αυτό έφερε τα προσωνύμια «Το ξανθό κτήνος» (από τους ίδιους τους SS) και «Δήμιος Χάϊντριχ».

«Βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠ: 3/2)

Πολλοί ιστορικοί τον θεωρούν ως την πιο σκοτεινή φυσιογνωμία του Ναζιστικού καθεστώτος. Ο Χίτλερ τον αποκαλούσε ως «άνθρωπο με την σιδερένια καρδιά». Λέγεται ότι ήταν ο εισηγητής του σχεδίου των Ναζί για την «Τελική Λύση» των ομοεθνών του. Θεωρούνταν εξαιρετικά φιλόδοξος και ψυχρός υπολογιστής χωρίς κανένα οίκτο, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικές τακτικές (intimidation tactics) και γι' αυτό έφερε, όπως προείπαμε, το προσωνύμιον «Το ξανθό κτήνος». Επίσης, είχε συζητηθεί μέχρι και η διαδοχή του Χίτλερ από αυτόν. Λόγω της Εβραϊκής καταγωγής του, τον αποκαλούσαν με το ψευδώνυμο "Moses Handel."

Many historians regard Heydrich as the darkest figure within the Nazi regime;9 Adolf Hitler described him as "the man with the iron heart".10 He was shy, insecure, and was frequently bullied for his high-pitched voice and rumoured Jewish ancestry.11 The latter claim, due to his Jewish ancestry, earned him the nickname "Moses Handel."12

       In mid-1932, Himmler appointed Heydrich chief of the renamed security service—the Sicherheitsdienst (SD).13 Heydrich's counterintelligence service grew into an effective machine of terror and intimidation. In 1933, Heydrich gathered some of his men from the SD and together they stormed police headquarters in Munich and took over the organisation using intimidation tactics. Himmler became the Munich police chief and Heydrich became the commander of Department IV, the political police14.

       Hermann Göring founded the Gestapo in 1933 as a Prussian police force. When Göring transferred full authority over the Gestapo to Himmler in April 1934, it immediately became an instrument of terror under the SS's purview.15 Himmler named Heydrich to head the Gestapo on 22 April 1934.16 On 9 June 1934, Rudolf Hess, declared the SD the official Nazi intelligence service.17 

2/. Ο Χίμλερ αναγνωρίζοντας την μεγάλη συμβολή του, στην εξυπηρέτηση των «εθνικών συμφερόντων», ανέθεσε στον Χάϊντριχ την Διοίκηση του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράϊχ (RSHA), μιας υπηρεσίας που συγκέντρωνε στους κόλπους της, την δράση των SD,18 της Γκεστάπο, της Ποινικής Αστυνομίας και της υπηρεσίας κατασκοπείας. Η RSHA επρόκειτο να αποτελέσει το όργανο τρομοκρατίας και μαζικών δολοφονιών στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρώτο της έργο ήταν να επιχειρηθεί η καταστροφή της Πολωνίας ως έθνους.

ιε. Adolf Eichmann19

Τhe full Jew Adolf Eichmann

«Βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠ: 3/2)

1/. O Eichmann εντάχθηκε στο Ναζιστικό κόμμα της Αυστρίας το 1932 και στην Αυστριακή Λεγεώνα το 1933. Έχοντας αποκρυφιστικές τάσεις, επεχείρησε ανεπιτυχώς να ενταχθεί στην αποκρυφιστική (Μασονική) στοά  Schlaraffia. Τότε, ένας οικογενειακός φίλος, ο  Ernst Kaltenbrunner, αργότερα κατηγορηθείς ως εγκληματίας πολέμου, τον ενεθάρρυνε να ενταχθεί στις τάξεις των SS.   O ίδιος και ο ομόφυλός του, Reinhard Heydrich, θεωρούνται ως οι κύριοι υποστηρικτές  του σχεδίου της μεταναστεύσεως των Εβραίων στην Παλαιστίνη, προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Προς τον σκοπόν αυτόν ο Eichmann, μετέβη στην χώρα που σήμερα ονομάζεται Ισραήλ, προς επιτόπια εξέταση και εξεύρεση της καταλληλότερης λύσεως.

The main supporters of fulfilling the "Work of Masters", were Reinhard Heydrich, predominantly Jewish (above) and the full Jew Adolf Eichmann (below). As the organizer of the Jewish emigration prior to the Second World War Eichmann traveled to the country which today is Israel. "The only reason for the name change to 'Eichmann' was to get away from the ancestors name and from the history of Jewish people", wrote the Jewish names (researcher G. Kessler in Leipzig, 1935).

2/. Τον Αύγουστο 1938 διωρίστηκε επικεφαλής του «Γραφείου για την μετανάστευση των Εβραίων» και στην συνέχεια μετετέθη στην Gestapo, ασχοληθείς, κατά τους μεταπολεμικούς κατηγόρους του, με διάφορα επί μέρος θέματα αφορώντα στην «Τελική Λύση», στα επόμενα 6 χρόνια. Την «Τελική Λύση», οι μεταπολεμικοί νικητές ερμήνευσαν και ως Σχέδιον «εξολοθρεύσεως των Εβραίων».

Eichmann joined the Austrian Nazi Party in 1932 and the Austrian Legion in 1933, in exile in Germany. In 1934, he became a member of the SD (Himmler’s security service) and was – together with others – put in charge of the “Jewish Question”. He was appointed head of the “Office for Jewish Emigration” in August 1938. Eichmann was transferred to the Gestapo in 1939 and occupied himself with various aspects of the “Final Solution” during the following six years.

Eichmann was a "joiner" his entire life, in that he constantly joined organizations in order to define himself, and had difficulties thinking for himself without doing so. As a youth, he belonged to the YMCA, the Wandervogel, and the Jungfrontkämpferverband. In 1933, he failed in his attempt to join the Schlaraffia (a men's organization similar to Freemasonry), at which point a family friend (and future war criminal) Ernst Kaltenbrunner, encouraged him to join the SS. (Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil, 1964, pp. 32–3).

3/. Ήταν όμως ο Eichmann, τόσον φανατικός αντισημίτης και εγκληματική φυσιογνωμία, όπως μας τον παρουσίασαν, ώστε να καθίστατο  ικανός για εκτέλεση μιας τόσον φοβερής και απάνθρωπης αποστολής;

Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, την δίδει κατά την άποψή μας,  η Εβραία Hannah Arendt, πολιτική επιστήμων και φιλόσοφος, η οποία βρέθηκε στην Γερμανία την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, και τότε (την περίοδον της δίκης του Eichmann),  ήταν ανταποκριτής του περιοδικού «The New Yorker».20  

Την άποψή της κατέγραψε στο βιβλίο της «Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil» (1963).21 

Στην επηυξημένη έκδοση του βιβλίου της που κυκλοφόρησε το 1964, η άποψη της Hannah Arendt, έχει ως εξής:

«…Αν και ο Eichmann μπορεί να είχε κάποιες ισχνές αντισημιτικές θέσεις, σε καμμία περίπτωση δεν έτρεφε παράλογο μίσος κατά των Εβραίων ή έδειχνε φανατικόν αντισημιτισμόν ή  έκανε αντισημιτική πολιτική κατήχηση…» (σ.26).

While Eichmann might have had anti-Semitic leanings, Arendt argued that he showed "no case of insane hatred of Jews, of fanatical anti-Semitism or indoctrination of any kind. He personally never had anything whatever against Jews” (p. 26).

Arendt pointed out that his actions were not driven by malice, but rather blind dedication to the regime and his need to belong, to be a joiner. In his own words:

“I sensed I would have to live a leaderless and difficult individual life, I would receive no directives from anybody, no orders and commands would any longer be issued to me, no pertinent ordinances would be there to consult - in brief, a life never known before lay ahead of me…”

4/. Η σαφέστατη  θέση της Εβραίας φιλοσόφου Hannah Arendt, που έζησε από κοντά το Ναζιστικό καθεστώς, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κατηγορητήριο που απήγγειλε στον Eichmann, το Ισραηλινό δικαστήριον. Εδώ γεννάται ένα άλλο ερώτημα:

Εάν οι απόψεις της Hannah Arendt για τον Eichmann, είναι ορθές και ιστορικώς βάσιμες, γιατί το Σύστημα παρουσίασε τον Eichmann ως φανατικόν και αμετανόητον αντισημίτην, …Εβραιοφάγον και …εξολοθρευτή των Εβραίων;

Αφήνομεν τον αναγνώστη να απαντήσει και να βγάλει τα συμπεράσματα μόνος του, με βάση όσα μέχρι τώρα έχουμε καταγράψει, αφού προηγουμένως τα συνεκτιμήσει με τα εξής:

.Τις περίεργες  συνθήκες δραπετεύσεώς του Eichmann, στο εξωτερικό, από την κατεχόμενη μεταπολεμική Γερμανία, με την βοήθεια μάλιστα δύο φορές, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού…

.Το νόημα των τελευταίων φράσεων του Άϊχμαν, όταν οδηγείτο στο ικρίωμα, προς τους δημίους του, που ήταν: « Ελπίζω πως όλοι εσείς θα με ακολουθήσετε».

.Η δίκη του Άϊχμαν, χαρακτηρισθένος ως «εγκληματία πολέμου», δεν έγινε στο Διεθνές Δικαστήριον της Χάγης, αλλά σε δικαστήριο του Ισραήλ.. Με ποία αρμοδιότητα βάσει του Διεθνούς δικαίου;

Σημειώνομεν ότι, η δίκη του Σέρβου Κάραζιτς, κατηγορουμένου για εγκλήματα πολέμου κατά Βοζνίων και Κροατών, δεν έγινε σε δικαστήριο της Βοζνίας ή Κροατίας, αλλά στο Διεθνές δικαστήριον της Χάγης.

5/. Με το τέλος του πολέμου, ο Άϊχμαν καταφέρνει να διαφύγει από την Ουγγαρία (ρωσική ζώνη) στην Αυστρία, όπου και συλλαμβάνεται από τους Αμερικανούς. Επειδή έχει φροντίσει να πάρει το ψευδώνυμο Ότο Έκμαν (Otto Eckmann), οι Αμερικανοί δεν του αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία. Εγκλείεται σε στρατόπεδο αιχμαλώτων, όχι όμως υψηλής ασφαλείας, και έτσι καταφέρνει να δραπετεύσει και κρύβεται επί τρία ολόκληρα χρόνια στην Γερμανία.

Ο Άϊχμαν το 1950, με την βοήθεια της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού(!!!), προμηθεύεται ένα Ιταλικό διαβατήριο στο όνομα Ρικάρντο Κλέμεντ (Riccardo Clement), γεννημένου στο Μπολτσάνο (Bolzano) της Ιταλίας, στο οποίο εμφανίζεται ως άπολις (χωρίς υπηκοότητα). Το ίδιο έτος του χορηγείται βίζα, πάλι με την μεσολάβηση του Ερυθρού Σταυρού, για να μεταβεί στην Αργεντινή.22

Commons The Red Cross passport under the name of “Ricardo Clement” used by Eichmann to enter Argentina in 1950

Το 1959 η μυστική υπηρεσία Μοσσάντ του Ισραήλ, πληροφορείται ότι ο Άϊχμαν είναι ζωντανός και βρίσκεται στην Αργεντινή με το όνομα Κλέμεντ. Την πληροφορία φέρεται να έδωσε ο Φριτς Μπάουερ (Fritz Bauer), Εισαγγελέας του κρατιδίου της Έσσης (Hessen). Πράκτορες της Μοσάντ πηγαίνουν στην Αργεντινή και θέτουν τον Άϊχμαν υπό παρακολούθηση. Στις 21 Μαΐου 1960, οι Ισραηλινοί επιβιβάζουν τον Άϊχμαν, ναρκωμένο, σε ένα εμπορικό αεροσκάφος της ΕΛ ΑΛ και τον οδηγούν στην Ιερουσαλήμ. Στις 31 Μαρτίου 1962, εξετελέσθη δι’ απαγχονισμού, στην Ιερουσαλήμ.

He was eventually captured by Israeli intelligence agents on May 11, 1960, living under an assumed name in a suburb of Buenos Aires. Nine days later he was secretly abducted to Israel, to be publicly tried in Jerusalem. The trial, which aroused enormous international interest and some controversy, began on April 11, 1961. On December 11, 1961, Eichmann was indicted on 15 criminal charges, including crimes against humanity, crimes against the Jewish people and membership in an outlawed organization. On December 15, he was sentenced to death.23

Συνεχίζεται

---

1 Mauterndorf Castle (Burg Mauterndorf) is a castle in the municipality of Mauterndorf, in the Austrian state of Salzburg. It is situated at an altitude of 1,138 metres (3,734 ft). Mautendorf Castle was probably built on the site of an old Roman fort that dates to 326 AD or earlier. state.

View from Mauterndorf

In 1894 Burg Mauterndorf was purchased by Hermann Epenstein (1851–1934), a “Christian” of Jewish descent, who served as a Prussian Army surgeon in Berlin.

During his service in GermanSoyth-West Africa in the late 1880s, Epenstein had become friends with Commissioner Heinrich Ernst Göring. Back in Germany, he offered the Göring family hospitality in his residences. He became the attending physician (and slightly hidden lover) of Göring's wife Franziska as well as the godfather and mentor of his children. The Göring family, among them the younger sons Hermann and Albert, frequently stayed at Mauterndorf Castle as Epenstein's guests. Epenstein later became a naturalized Austrian citizen and retired after Warld War I to live in Mauterndorf. In 1923 he received Hermann Göring who had fled from Germany after the failed Beer Hall Putsch to evade criminal prosecution.

When Epenstein died in 1934, the property would pass to his widow who herself bequested the castle to Epenstein's sponsored child Hermann Göring on her death in 1939.

2 Roger Manvell. Goering. (London: Greenhill Books), 2006., 24

3 "Göring is stated to have said this in Non-Germans Under the Third Reich: The Nazi Judicial and Administrative System in Germany (2003) by Diemut Majer, p. 60, and in other works, but he might have merely been repeating or paraphrasing the statement, Wer a Jud is, bestimm i (Only I will decide who is a Jew). 

Ιn Strangers at Home and Abroad: Recollections of Austrian Jews Who Escaped Hitler (2000) by Adi Wimmer, p. 6, is said to have originated with Vienna mayor Karl Lueger in response to the observation that despite his anti-semitic speeches he still dined with Jews."

4 Two related publications, the Semi-Gotha, or Historisch-genealoges-Taschenbuch des gesamted Adels jehuidäischen Ursprunges of 1912 and 1913, and the Semigothaisches Genealogisches Taschenbuch aristokratisch-jüdischer heiraten of 1914, attempted a comprehensive survey of those families of Jewish ancestry who were members of the titled European nobility (and a handful of non-European royalty or nobility). 

These were published at a time when the prestige and influence of European Jewry was at its highest and represented pride in their achievements since Jewish emancipation. These rare publications were later to be used by the nazis to identify families and individuals and many copies of these publications were destroyed both by nazi fanatics and by those Jewish families, who had once been proud to have been included.

Birth dates were indicated with the hexagonal Star of David, while a Jewish tomb stone symbol indicated who died in the Jewish faith, and a Cross those who died converted in the Christian faith. Marriage dates were indicated with two bold rings interlocking if husband and wife both had Jewish blood, while a bold ring with an outline ring indicated whether only one of the partners was of Jewish ancestry. Two opposite pointing horizontal arrows indicated divorce, reflecting a Biblical passage “if thou take the right hand, then I will go to the left”.

The genealogical section of the Semi-Gotha was preceded by a page with the swastika symbol - which meant something very different in 1913-14 and whose terrible implications were as yet unimaginable. The frontispiece illustration of the 1913 edition was a portrait of Benjamin Disraeli, 1st (and last) Earl of Beaconsfield. [Πηγή: Manvell, 2006, 24].

5 Manvell, 2006, σ. 23

6 Η Εταιρεία Εντελβάϊς, κήρυττε τον ερχομό ενός Βόρειου Μεσσία. Ο Χέρμαν Γκαίρινγκ έγινε ενεργό μέλος της το 1921, ενώ ζούσε και δούλευε στην Σουηδία. Ο ίδιος πίστευε ότι ο Χίτλερ ήταν ο Βόρειος Μεσσίας. Το 1928 η ομάδα Εντελβάϊς ανακοίνωσε στην Αυστρία την γέννηση του νέου Μεσσία, ενώ στην Αγγλία οι σερ Μάζελυ και Μπέλαμυ, διακήρυξαν την «εμφάνιση του φωτός» στην Γερμανία.

7 Goodrick-Clarke, 1985, p. 221.

8 Encyclopedia Brittanica Reinhard Heydrich

9 Sereny, Gitta (1996) [1995]. Albert Speer: His Battle With Truth. New York: Vintage,p.325.---6  Evans Richard J. (2005). The Third Reich in Power. New York: Penguin Group, p.53..---7, Gerwarth, Robert (2011). Hitler's Hangman: The Life of Heydrich. New Haven, CT: Yale University Press, p.xiii.

10 Dederichs, Mario R. (2009) [2005]. Heydrich: The Face of Evil. Drexel Hill, PA: Casemate. P.92.

11 Dederichs, Mario R. (2009, pp 23,28.

12 Lemons, Everette (2005). The Third Reich, A Revolution of Ideological Inhumanity: The Power Of Perception. Lulu Press.p.225

13 Longerich, Peter (2012). Heinrich Himmler: A Life. Oxford: Oxford University Press.p.125

14 Longerich, Peter (2012).p. 149.

15 Shirer William. (1960). The rise and fall of the Third Reich. New York: Simon & Schuster.p.270-271.

16 Williams, Max (2001). Reinhard Heydrich: The Biography, Volume 1—Road To War. Church Stretton: Ulric Publishing. P.61

17 Longerich, Peter (2012). P.165.

18 Sicherheitsdienst (SD) [German:(ˈzɪçɐhaɪtsˌdiːnst)], Security Service], full title Sicherheitsdienst des Reichsführers-SS (Security Service of the Reichsführer-SS), or SD, was theintelligence agency of the SS and the Nazi Party in Nazi Germany.

19 Ο Άντολφ Άϊχμαν (Otto Adolf Eichmann, 19 Μαρτίου 1906 – 31 Μαρτίου 1962), συνταγματάρχης των SS και επικεφαλής του Γραφείου Εβραϊκών Υποθέσεων της Γκεστάπο.

20 Το «The New Yorker», είναι ένα από τα πλέον αξιόπιστα περιοδικά. Έλαβε το βραβείον GLAAD, της   καλύτερης συνολικής καλύψεως θεμάτων από περιοδικό, Peabody Award.

21 Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil is a 1963 book by political theorist Hannah Arendt. Arendt, a Jew who fled Germany during Adolf Hitler’s rise to power, reported on Adolf Eichmann’s trial for The New Yorker. A revised and enlarged edition was published in 1964. 

22 Αρχικά εγκαταστάθηκε σε ένα προάστιο του Μπουένος Άϊρες, όπου άνοιξε ένα καθαριστήριο ρούχων. Το κατάστημα χρεοκόπησε λίγο αργότερα και ο Άϊχμαν μετακινήθηκε στην πόλη Τουκουμάν (Tucuman), περίπου 800 km βορειότερα, όπου εργάστηκε για ένα εργοστάσιο επεξεργασίας νερού και αρδεύσεων. Το 1952 κάλεσε την σύζυγο και τα παιδιά τους να μεταβούν κοντά του, όπως και έγινε στις 28 Ιουλίου. Το 1953, όμως, η εταιρεία για την οποία εργαζόταν χρεοκόπησε και η οικογένεια μετακινήθηκε ξανά στο Μπουένος Άϊρες. Ο Άϊχμαν προσελήφθη ως υπάλληλος της τοπικής αντιπροσωπείας της Μερτσέντες - Μπεντς (Mercendez-Benz) και συνέχισε να ζει στην Αργεντινή.

23 Eichmann was visited by a Lutheran minister, before he was taken from his cell. Rafi Eitan, one of the men who captured Eichmann walked behind him along with Tuvia Dori, the deputy prison commissioner. Eichmann’s last words were believed to be “I hope that all of you will follow me,” according to Eitan. A few minutes before midnight on May 31, 1962, Eichmann was executed by hanging in Ramleh, Israel. His body was cremated and the ashes were spread at sea, beyond Israel’s territorial waters.