Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

                                                                            ΜΕΡΟΣ 1ον

1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σε πολλούς, μάλλον στην συντριπτικήν πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, επικρατεί η αντίληψη ότι η Ορθοδοξία είναι μία από τις πολλές θρησκείες που υπάρχουν στον κόσμο, με διττήν κύριαν μεριμνά Της:

.Την προετοιμασία των μελών της Εκκλησίας για την ζωή μετά θάνατον, να εξασφαλίσει δηλαδή μία θέση στον Παράδεισο για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό.

.Την αγάπη και αλληλεγγύη τόσον μεταξύ των μελών της, κυρίως γι' αυτήν εδώ την ζωή. Δηλαδή για το πώς θα τους βοηθάει η Ορθοδοξία να ζήσουν καλά σ' αυτήν την ζωή, μακροημερεύοντες, χωρίς πάσης φύσεως προβλήματα (υλικά, υγείας, επαγγελματικά, κοινωνικότητος, κλπ).

Έτσι θεωρούν ότι η Ορθοδοξία προσφέρει μια επί πλέον εξασφάλιση, επειδή αν κάποιος δεν πιστεύει στην Ορθοδοξία, αυτό είναι ένας επί πλέον λόγος, για να πάει στην Κόλαση ο άνθρωπος αυτός, εκτός δηλαδή από το ό,τι ενδεχομένως θα τον στείλουν εκεί τα προσωπικά του αμαρτήματα.

Δυστυχώς τέτοιες ή παρεμφερείς θρησκευτικές ή θρησκειολογικές απόψεις για τον Ορθόδοξον Χριστιανισμόν, περιλαμβάνονται στα αντίστοιχα κεφάλαια του μαθήματος των Θρησκευτικών που διδάσκονται τόσον οι μαθητές της πρωτοβάθμιας–Δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως, όσον και οι φοιτητές των λεγομένων θεολογικών σχολών των Πανεπιστημίων…

Θλιβερή κατάντια της Ελλαδικής ηγεσίας (πολιτικής, Εκπαιδευτικής, Εκκλησιαστικής) ή δουλοπρεπής εκτέλεση εντολών των ανθελλήνων εντολοδοτών του Συστήματος;

Όσοι από τους αυτοαποκαλούμενους «Ορθόδοξους» Χριστιανούς:

.Πιστεύουν ότι αυτό το πράγμα είναι η Ορθοδοξία, έχουν συσχετίσει την Ορθοδοξία αποκλειστικά με την μέλλουσα ζωή, με αποτέλεσμα να μην κάνουν και πολλά πράγματα σ' αυτή την ζωή, αλλά να περιμένουν να πεθάνουν, για να πάνε στον Παράδεισο, επειδή, όταν ζούσαν, ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί !!!

.Δραστηριοποιούνται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, ενδιαφέρονται όχι και τόσο για την άλλη ζωή, αλλά περισσότερο για την παρούσα, προσεύχονται στον Θεό, βάζουν τους Ιερείς να κάνουν προσευχές, κάνουν αγιασμούς, παρακλήσεις, ευχέλαια κ.λπ., για να τους βοηθήσει ό Θεός να περνάνε καλά σ' αυτήν την ζωή, να μη αρρωσταίνουν, να αποκαθίστανται τα παιδιά τους, να εξασφαλίζουν στα κορίτσια τους μία καλή προίκα και έναν καλό γαμπρό, τα αγόρια τους να βρουν καλές κοπέλες με καλή προίκα, για να παντρευτούν, να αποκατασταθούν επαγγελματικώς, οι δουλειές τους να πηγαίνουν καλά, ακόμη και στο χρηματιστήριο, ή την βιοτεχνία/βιομηχανία τους, κ.λπ.

Με άλλα λόγια, ακολουθούν θρησκευτικές διαδρομές, παρόμοιες ή με ταυτόσημον τελετουργικόν σκεπτικόν, των οπαδών των υφισταμένων και καταγεγραμμένων θρησκειών, κυρίως των θρησκειών των άλλων λεγομένων «χριστιανικών» δογμάτων.

Πάντα ταύτα πράττουν, ΟΧΙ από Πίστη εδραία και τεθεμελιωμένη όπως ορίζει η Αγία Γραφή, που χαρακτηρίζει τον πραγματικό Ορθόδοξο χριστιανό ή από γνώση τού θεολογικού περιεχομένου της πράξεως (προσευχές, αγιασμοί, τρισάγια, ευχέλαια, παρακλήσεις, κλπ), αλλά από μια παραδοθείσα σ’αυτούς μακρά παράδοση και κατά κάποιον τρόπον, πεποίθηση ότι τέτοιες πράξεις έχουν «μαγικήν» τρόπον τινά, επίδραση στον ορθόδοξο χριστιανό, από τον τελετουργούντα ιερέα.

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι όλοι αυτοί οι λεγόμενοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν διαφέρουν κατά πολύ ή ΟΥΔΟΛΩΣ διαφέρουν από τους πιστούς των άλλων θρησκειών, πού κάνουν και εκείνοι τα ίδια περίπου πράγματα, με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικόν τελετουργικόν. Δηλαδή βλέπει κανείς από τα παραπάνω, την Ορθοδοξία, όπως την πρεσβεύουν οι προμνησθέντες «Ορθόδοξοι Χριστιανοί»,  να έχει τα εξής δύο σημεία, κοινά με όλα τα άλλα θρησκεύματα ή θρησκείες:

Πρώτον, το να προπαρασκευάζει τους πιστούς, για την ζωή μετά θάνατον, ώστε να πάνε στον Παράδεισο, όπως ό καθένας τον φαντάζεται και δεύτερον, το να. φροντίζει, ώστε οι Χριστιανοί να μη περνούν θλίψεις, στενοχώριες, καταστροφές, αρρώστιες, πολέμους κ.λπ. σ' αυτήν εδώ την ζωή, δηλαδή ό Θεός να τα τακτοποιεί όλα κατά τις ανάγκες ή τις επιθυμίες τους.

Έτσι γι' αυτούς, κυρίως τους δεύτερους, η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο σ' αυτήν την ζωή και μάλιστα σ' αυτήν την καθημερινή τους ζωή.1

Εδώ γεννώνται τα πρώτα ερωτήματα, αφορώντα στους παραπάνω…Χριστιανούς:

-Ποιοι και πόσοι ενδιαφέρονται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός;

-Πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλοί θεοί; Εάν ναι, τους θεωρούν όλους αληθινούς; Εάν όχι, ποίος κατά την γνώμη τους είναι ο Αληθινός Θεός και ποίοι οι ψεύτικοι; Κατήγγειλαν ποτέ τους απατεώνες που πιστεύουν σε ψεύτικους θεούς;

-Ποίος και κατά ποίον τρόπον αναζητά Αυτόν που πιστεύει ότι είναι ο Αληθινός Θεός; Εθελοθρησκεύοντας ή ακολουθώντας τις εντολές του Κυρίου, όπως καταγράφονται στο Λόγον Του (Αγία Γραφή) και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων της Ενιαίας και προ του οριστικού σχίσματος, Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Δυστυχώς για όλους αυτούς, είναι προφανές πως δεν τίθεται θέμα αν υπάρχει Θεός ή όχι, έφ' όσον καλύτερα θα ήταν να υπήρχε Θεός, για να μπορούσαν να τον επικαλεσθούν και να του ζητήσουν να ικανοποιεί ανάγκες τους, ώστε να έχουν υγεία, να πηγαίνουν καλά οι δουλειές τους και να έχουν κάποια ευτυχία σ' αυτήν την ζωή.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ό άνθρωπος έχει μία ισχυρότατη τάση να θέλει να υπάρχει Θεός, να πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, διότι είναι μία ανάγκη για τον άνθρωπο να ύπάρχει Θεός, για να του εξασφαλίζει τα όσα είπαμε. Εφ' όσον λοιπόν, η ύπαρξη του Θεού, είναι μία ανάγκη για τον άνθρωπο, άρα Θεός υπάρχει !!!

Αν ό άνθρωπος δεν είχε την ανάγκη ενός Θεού και αν μπορούσε να εξασφαλίσει αυτάρκεια των προς το ζην σε αυτήν την ζωή με κάποιον άλλο τρόπο, τότε δεν ξέρει κανείς πόσοι άνθρωποι θα πίστευαν στον Θεό. Αυτό, γίνεται, εν πολλοίς και στην…Ορθόδοξη Ελλάδα.

Πως εννοεί όμως, ο ούτω σκεπτόμενος άνθρωπος την ύπαρξη του Θεού; Εάν απευθύνετε το ερώτημα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, θα λάβετε από την μεγάλη και καθ’ημάς την συντριπτικήν πλειοψηφίαν, τις εξής κύριες απαντήσεις:

Ο Θεός είναι μία υπερτάτη και αόρατη Δύναμις.

Ο Θεός είναι η παναθρώπινη Αγάπη.

Ο Θεός είναι το Υπέρτατο όν ή ένας υπέρτατος παγκόσμιος Νους.

Ο Θεός είναι το υπέρτατο όν που βρίσκεται παντού σε όλα τα γήϊνα δημιουργήματα και όλα τα σύμπαντα.

Ο Θεός είναι η ανωτάτη και αυτοδύναμος αρχή και αιτία της Δημιουργίας της Ζωής.

Δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία, στο ερώτημα «Τι είναι ο Θεός», θα απαντήσει με απίστευτες γενικολογίες, αοριστίες, αναφέροντας έναν θεόν ανωνύμως ή παρομοιάζοντάς Τον ως Δύναμη και υπερφυσική…Ενέργεια, ποικιλοτρόπως και δοκησισόφως.

Έτσι, βλέπομε, πολλοί άνθρωποι, ενώ πριν ήταν αδιάφοροι ως προς την θρησκεία, προς το τέλος της ζωής τους να θρησκεύουν, μετά ίσως από κάποιο γεγονός, πού τους φόβισε ή διασάλευσε την ηρεμίαν του ευδαίμονος βίου τους. Διότι πλέον δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς να επικαλούνται την βοήθειαν κάποιου Θεού, από δεισιδαιμονική δηλαδή πρόληψη.

Γι’ αυτούς τους λόγους, η φύσις του ανθρώπου βοηθά στο να θρησκεύει ό άνθρωπος. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ισχύει για τους πιστούς όλων των θρησκειών. Παντού η φύσις του ανθρώπου είναι ίδια. Έτσι ό άνθρωπος μετά την πτώση του-σκοτισμένος, όπως είναι κατά φύσιν, μάλλον παρά φύσιν- ρέπει προς την δεισιδαιμονία, τις μαντικές τέχνες, τις αστρολογικές προβλέψεις, τον πνευματισμόν, τα ταρώ, κλπ.

Άραγε, γιατί υπάρχει αυτή η πνευματική σύγχυσις στις διανοητικές διαδρομές των ανθρώπων, ως προς την ύπαρξιν του Θεού και η εμφανής ροπή προς την δεισιδαιμονίαν, τον πνευματισμόν, την μελλοντολογίαν, την αστρολογίαν, την γιόγκα, τον υπερβατικό διαλογισμό, τα ναρκωτικά, τα αποκρυφιστικά κινήματα και σέκτες, που έχουν κατακλύσει την ανθρωπότητα;

Και καλά στους αλλοδόξους ή λεγόμενους οπαδούς των άλλων «χριστιανικών» δογμάτων, αλλά και στους Ορθοδόξους;

Η απάντηση για τους λεγομένους ή αυτοκαλουμένους Ορθοδόξους, είναι ΜΙΑ και δεν χωράει αμφιβολία: Διαπράττουν το μέγα και ασυγχώρητον λάθος να θεωρούν την Ορθοδοξίαν ως θρησκείαν, να την συγκαταλέγουν και να την συγκρίνουν με ΟΛΕΣ τις φανερές ή άγνωστες/απόκρυφες θρησκείες του κόσμου.

Με άλλα λόγια οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί:

.ΔΕΝ έχουν συνειδητοποιησει ότι, η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό, ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχουσα με θρησκεία, καθ’όσον συνδέεται με την ΠΙΣΤΗ στον Μοναδικόν Αληθινόν Θεόν, Τον Τριαδικόν της Ορθοδοξίας, την οποίαν εκφράζει ο Υιός και Λόγος, Κύριος Ιησούς Χριστός (δια των καταγεγραμμένων στην Αγίαν Γραφήν Δογμάτων-Εντολών Του).

.ΔΕΝ έχουν κατανοήσει ότι, ΟΛΕΣ οι θρησκείες του κόσμου είναι ανθρώπινες επινοήσεις και φαντασιώσεις, που δημιουργήθηκαν κατά καιρούς, από ανθρώπους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις γήϊνες ανάγκες των συνανθρώπων τους, να κατευνάσουν τις ανησυχίες και τους φόβους τους και να τους παγιδεύσουν στα σατανικά δίκτυά τους, προς όφελος των εκάστοτε ιδρυτών των θρησκειών ή των εντολοδοτών τους!!!

Για την θλιβερή πνευματική κατάσταση στην οποίαν ευρίσκεται σήμερα η μεγίστη πλειοψηφία των Ορθοδόξων χριστιανών, όλου του κόσμου, συνεπώς και των Ελλήνων Ορθοδόξων, στην πελαγοδρομίαν μεταξύ Θρησκείας και Θρησκειολογίας, μεταφυσικών αναζητήσεων και δυσειδαιμονίας, την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ φέρουν, οι ιεράρχες, ιερείς και μοναχοί, οι Θεολόγοι και ιεροκήρυκες, οι οποίοι ώφειλαν να γνωρίζουν και να διδάσκουν την Αλήθειαν και όχι να εθελοθρησκεύουν, αδολεσχούν, αγαπολογούν, παπίζουν, προτεσταντίζουν, οικουμενίζουν, πλανώντες και πλανώμενοι…

2.   ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

α. Ετυμολογία και όροι της θρησκευτικής γλώσσας των διαφόρων λαών που δηλώνουν την θρησκεία τους.

1/. Ο κατ' εξοχήν όρος είναι η λέξη Θρησκεία, Ιων. Θρησκηίη (η): Θρησκευτική συνήθεια, λατρεία του θείου. Η ετυμολογία της είναι αβέβαιη. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο [Αλέξανδρος 2,5 (Ι 665 a)], η λέξη θρησκεία ετυμολογείται από την λέξη Θρήσσα-Θρήσσαι, δηλαδή από τις μυημένες στα Καβείρια μυστήρια Θράκισσες/Θρακιώτισσες γυναίκες που καταλαμβάνονταν από ενθουσιασμό και ιερή μανία.

Ήδη τον 5ο αι. π.Χ. στον Ηρόδοτο, Ἱστ. 2.18.6-7: ἀχθόμενοι τῇ περὶ τὰ ἱρὰ θρησκηίῃ] < θρησκεύω «αποδίδω ιερή υπηρεσία, λατρεύω (θεότητα)», που συνδέεται με τις «γλώσσες» τού λεξικογράφου Ησυχίου θρήσκω· νοῶ και θράσκειν· θρέσκος, αντί θρήσκος..

2/. Από το ρήμα θρέομαι, θροέω =Κράζω μεγαλοφώνως, θρηνώ, θορυβώ προκαλώντας θρούν -θρόϊσμα, παθητικώς: ταράσσομαι, τρέμω. Κατ’άλλην εκδοχήν από το ρ. Θριάζω που σημαίνει: Διατελώ εν προφητική παραφορά, ενθουσιώ, μαντεύομαι (Θριαί εκαλούντο οι Παρνασσίδες νύμφες, τροφοί του Απόλλωνος με μαντικήν ικανότητα).

Σύμφωνα με γλωσσολόγους, η ρίζα θρησκ- σχετίζεται με την ρίζα θεράπ-, έτσι που το ρήμα θρησκεύω να σημαίνει θεραπεύω=υπηρετώ, λατρεύω τους θεούς.2 Τέλος, σύμφωνα με άλλη ετυμολογία, η λέξη θρησκεία, πιθανώς να σχετίζεται με το ρήμα θρώσκω, δηλαδή αναβαίνω.3

3/. Στον Δυτικό κόσμο:

Η λέξη religio αρχικά στον ενικό δήλωνε τον φόβο, ενδοιασμό ή την ανησυχία της ανθρώπινης ψυχής σχετικά με την ακρίβεια του πρακτέου. Στον πληθυντικό δήλωνε την ακρίβεια για τα λατρευτικά πράγματα.4 Σύμφωνα με τον Κικέρωνα και τον Αυγουστίνο, η λέξη religio ετυμολογείται από τα ρήματα relegere και religare που δηλώνουν δεσμό, ενότητα, σύνδεση, ένωση (από το ρήμα religare, δηλαδή συνδέω, επανασυνδέω).5

Οι λατινόφωνοι χριστιανοί χρησιμοποίησαν την λέξη Religio για να δηλώσουν την θρησκεία, αλλά με σκοπό την διαφοροποίησή τους από την Ρωμαϊκή, προσέθεταν τον όρο vera (αληθινή). H ετυμολογία αυτή ήταν γνωστή από τον Servius στις Αινειάδες (8, 349).

4/. Οι λοιποί λαοί

Στους λαούς της Ανατολής, οι Βαβυλώνιοι ονόμασαν την προσέγγιση αυτή puluhta (φόβος, δέος, σεβασμός). Η Παλαιά Διαθήκη δεν γνωρίζει μια ιδιαίτερη λέξη για την θρησκεία. Στα νέα εβραϊκά, χρησιμοποιείται η λέξη dat, ετυμολογούμενη, από το αραμαϊκό dat, εντολή, Νόμος και χρησιμοποιείται στην επιστολή του Πέρση βασιλιά Αρθασασθά (Αρταξέρξη) προς τον Έσδρα για να δηλώσει τον Νόμο του Θεού, αλλά και τον νόμο του βασιλέως.6

Το Ισλάμ χρησιμοποιεί την αρχαία λέξη din για να δηλώσει την θρησκεία. Η λέξη din στην προϊσλαμική Αραβία, σήμαινε τα έθιμα και τις συνήθειες, το δίκαιο, την κρίση, το δικαστήριο. Καθώς ο Μωάμεθ καθόρισε όλα αυτά να σχετίζονται με την πίστη στον ένα Θεό (Αλλάχ) και με τις υποχρεώσεις του πιστού σε αυτόν, το din ταυτίστηκε με το Islam (αφοσίωση και υπακοή στον Θεό).

Στον Ζωροαστρισμό, η λέξη daena δηλώνει την θρησκεία και σήμαινε την εσώτατη φύση, το πνευματικό εγώ, την διάθεση και το φρόνημα.7

Στην Κίνα η λέξη chiao (τσιάο) δήλωνε τις τρεις μεγάλες θρησκείες της χώρας: Τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό. Η λέξη ειδικότερα δηλώνει την διδασκαλία, συμπεριλαμβάνοντας τις ειδικές θρησκευτικές αντιλήψεις και θεωρίες, την σκέψη, την κοσμοθεωρία. Τέλος στην Ιαπωνία, ο όρος είναι γραμμένος με τα ίδια σημεία Kyo, συνώνυμο του Κορεατικού hak.8

β. Κύρια χαρακτηριστικά της Θρησκείας

Μολονότι είναι αδύνατον να δώσωμεν ένα πειστικόν ορισμόν της θρησκείας, υπάρχουν μερικές χαρακτηριστικές μορφές ανθρωπίνης δραστηριότητος, οι οποίες αναγνωρίζονται, από ερευνητές του θέματος ως θρησκευτικές: Η λατρεία, η πίστη σε θεόν ή θεούς, ο ιερός φόβος και το ήθος.

Πίστη: Η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Υπερβατικόν. Η στοχαστική επεξεργασία της πίστεως καλείται η Θεολογία. Η θεσμοποίηση της πίστεως είναι το Δόγμα ή τα δόγματα.

Λατρεία:Το σύνολο των λεγομένων και πραττομένων στις τελετουργίες της θρησκεύουσας κοινότητος.

Ιερός φόβος: Ο αρχέγονος και ενδόμυχος φόβος του ανθρώπου προς το υπέρτατο υπερφυσικό ον, ο οποίος πηγάζει από την αποδεδειγμένη ή όχι ικανότητα του υπερφυσικού όντος, να τιμωρεί ή να εξουσιάζει την ζωή του ανθρώπου, λόγω του υπερφυσικού και του υπέρτατου που το χαρακτηρίζει. Βασικό φοβικό σύνδρομο/συναίσθημα του ανθρώπου, απέναντι στο υπερφυσικό. Σε όλες τις θρησκείες έχει καταγραφεί το στοιχείο του φόβου του ανθρώπου και της τιμωρίας του Θεού.9

Ήθος: Η πίστη έχει ως επακόλουθο ένα δεσμευτικό ήθος, δηλαδή συγκεκριμένον και οριοθετημένον τρόπον ζωής της κοινότητος, του λαού.10

γ. Περί ορισμού της θρησκείας

1/.  Δεν υπάρχει συμπεφωνημένος ορισμός για το τι συνιστά θρησκεία.11  

«Δεν υπάρχει γενικώς αποδεκτός ορισμός της θρησκείας. Φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, θεολόγοι και πολλοί άλλοι καθώρισαν την θρησκείαν κατά τον ίδιον αυτών τρόπον και δια τους ιδίους αυτών σκοπούς. Μερικοί φιλόσοφοι απεκάλεσαν ταύτην «δεισιδαιμονικόν κατασκεύασμα ασυνάρτητων μεταφυσικών εννοιών…Είναι φανερόν εκ των υφισταμένων εμπειρικών δεδομένων ότι ουδείς ορισμός δύναται να καλύψη όλα τα ποικίλα φαινόμενα τα οποία ταξινομούνται υπό την επικεφαλίδα της θρησκείας..».12

Η βασική δυσκολία ορισμού της θρησκείας, οφείλεται στην πολλαπλότητά της και στο πολύπλευρο των ουσιαστικών της γνωρισμάτων. Όπως επισημαίνει ο Willi Braun, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Alberta του Καναδά, «ο όρος είναι ένα αόριστο σημαίνον, ικανός να προσκολλάται σε μια ποικιλία αντικειμένων. [...] Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ιστορία της κατηγορίας «θρησκεία» είναι συγχρόνως εν μέρει μια ιστορία της ολίσθησης της κατηγορίας στους κόλπους των ομολογιακών (θεολογικών, απολογητικών) αντιλήψεων των θρησκευτικών κοινοτήτων [...]».13

2/. Οι ορισμοί περί θρησκειας, έχουν διαμορφωθεί στην Φραγκοπαπική και Προτεσταντική  «Χριστιανική» Δύση και στηρίζονται στην εμπειρία των λεγομένων μονοθεϊστικών θρησκειών, (ΣΣ: Όπως την φαντάστηκαν οι ωφελιμιστές δυτικοί), εξισώνοντας την Θρησκεία με την πίστη σε ένα (ανώνυμο) ύψιστο Όν, αδυνατώντας όμως, να συμπεριλάβουν τα θρησκευτικά μορφώματα των Ασιατικών και των πρωτόγονων λαών.14

Οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες του 17ου, 18ου και 19ου αι., αρνούνταν να εντοπίσουν και το παραμικρό ίχνος θρησκείας στους ιθαγενείς.15  

δ.  Βασικώτεροι ορισμοί της θρησκείας

1/.

16

Το ρ. θρησκεύω, σημαίνει εισάγω και εκτελώ θρησκευτικά χρέη, ενώ Θρήσκευμα: Θρησκευτική λατρεία, ορισμένη θρησκεία. Γενικά η λέξη θρησκεία δηλώνει την τήρηση των «θείων» εντολών και την λατρεία του θείου.17

2/. Θρησκεία είναι:

α/. Κάθε πολιτιστικό σύστημα σχεδιασμένων ηθών, συμπεριφορών, απόψεων και καθημερινών πρακτικών, όπως κοσμοθεάσων, ιερών κειμένων, ιερών τόπων και οργανισμών τα οποία συνδέουν τους ανθρώπους με υπερφυσικά φαινόμενα ή οντότητες. Επίσης θρησκεία είναι ο σεβασμός, ο ιερός φόβος και η αφοσίωση του ανθρώπου προς ένα υπέρτατο ον.18

β/. Η νοητικώς, συναισθηματικώς και βουλητικώς εκδηλουμένη πίστις προς μίαν υπερφυσικήν ύπαρξιν αποτελουμένη εκ μιας ή περισσοτέρων προσωπικών ή απροσώπων δυνάμεων. Κατ’άλλον ορισμόν, θρησκεία είναι η εσωτερική βιωματική συνάντησις του ανθρώπου με το Άγιον (Hellige).19

γ/. Μία ανθρωποκεντρική προσπάθεια εξευμενίσεως του Θεού ή των οποιωνδήποτε θεών, για να νοιώθει ο εκάστοτε άνθρωπος ασφάλεια και ψυχολογική ειρήνη και για να ερμηνεύσει τελικά τον θάνατο. 

δ/.  Η ανθρωποπαθώς, ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης του προσβληθέντος εγωϊσμού του Θεού. 

ε/.Το φαινόμενο της κινήσεως του ανθρώπου προς το Θείον και αναζητήσεως του Θεού. 

στ/. Το παγκόσμιον και καθολικόν γεγονός, το οποίον εκφράζει την σχέση του ανθρώπου με αυτό που θεωρεί ως θείον, ασχέτως του τύπου ή του τρόπου, κατά τον οποίον τούτο νοείται.

Παραστατικώς, θρησκεία είναι η κατά την άποψη εκάστου πορεία προς τον Θεόν, συνεχής και μακρά και υπό προσωπικήν ενός εκάστου εκλογή και ευθύνη. Ο νους, η βούλησις και το συναίσθημα καθιστούν την πορείαν αυτήν βιωματικήν. Από την στιγμήν δε, κατά την οποίαν η θρησκεία καθίσταται βίωμα, ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν είναι μόνος στον αγώνα της ζωής του, αλλά ότι ίσταται παρά το πλευρόν του αγαθός και κραταιός σύμμαχός του ο Θεός και ότι καλύπτεται προστατευτικώς, σε όλες τις πράξεις του υπό της παντοδυνάμου χειρός Του.

Η θρησκεία ως σύνθετος πράξις του βίου, κατατείνει ωσαύτως εις την λογικήν ερμηνείαν, θεώρηση και αξιολόγηση του κόσμου και του βίου και δημιουργεί θεωρητικά και λογικά δεδομένα. Ως εκ τούτου ευρίσκεται πλησιέστερον της πραγματικότητος ότι η Φιλοσοφία είναι η θυγάτηρ της Θρησκείας.20

Συνεπώς, όσες φιλοσοφικές απόψεις, ιδέες και θεωρίες έχουν διατυπωθεί προχριστιανικώς και μεταχριστιανικώς, κατά καιρούς, άλλες τόσες και περισσότερες θρησκευτικές θεωρίες και θρησκείες έχουν δημιουργηθεί.

Διαλέγετε και παίρνετε!!!  

Χωρίς τον Αληθινόν Θεόν, τον Ιησούν Χριστόν, ΟΛΑ επιτρέπονται!!!

Εις την διαμόρφωση της θρησκευτικής συνειδήσεως μεγάλη επίδραση ασκεί εκάστοτε τόσον το φυσικόν όσον και το κοινωνικόν περιβάλλον, με τον πρώτον λόγον να έχει η οικογένεια.

Επειδή ο άνθρωπος είναι συνήθως απρόθυμος να αγωνισθεί επιμόνως και να κοπιάσει προκειμένου να δημιουργήσει ευτυχή και ασφαλή βίον και επειδή απεχθάνεται τον έλεγχον, κυρίως εξ εγωπαθείας, επιρρίπτει τις ευθύνες του, για την δυστυχίαν και τις αποτυχίες του, σε άλλους  και πολλάκις εις τον Θεόν που έχει επιλέξει ως προστάτην, τον οποίον ενίοτε υβρίζει και Τον αρνείται.

ε. Τύποι θρησκευμάτων

1/. Η ιστορία των θρησκειών έχει να επιδείξει πολλά είδη και παρακλάδια αυτών, από φυσιολατρικές και ζωολατρικές, μέχρι του πολυθεϊσμού και του μονοθεϊσμού.

Υπάρχουν διάφορες κατατάξεις και κατηγορίες στην ιστορία της μελέτης των θρησκειών, από φιλοσόφους και θρησκειολόγους. Με βάση την έκταση επιρροής τους, διακρίνονται σε:

·Φυλετικές: Πρωτόγονοι και κατά φύση ζώντες λαοί.

·Εθνικές : Των Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Εβραίων, Ινδών, αρχαίων Ελλήνων, Γερμανών, Κελτών, Σλάβων, Σκυθών, Κινέζων.

·Παγκόσμιες: Χριστιανισμός, (Ταλμουδικός) Ιουδαϊσμός, Βουδδισμός,  Ισλαμισμός.21

2/. Μια άλλη κατάταξη, κατά τους συστημικούς θρησκειολόγους και φιλοσόφους,  είναι σε αυτά που αναπτύχθηκαν με κεντρική ιδέα την παγκόσμια αρμονία του κόσμου (Ινδουϊσμός, Βουδισμός, Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός) και σε εκείνα που στηρίζονται σε ιστορική αποκάλυψη του Θεού (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ).22

3/. Σχόλια-Παρατηρήσεις

Όλες οι παραπάνω κατηγοριοποιήσεις της θρησκείας, είναι προϊόντα αυθαίρετης ανθρώπινης διατυπώσεως, νοσηρής φαντασίας, ωφελιμιστικής υστεροβουλίας και δολίας εμπνεύσεως. Ο διεφθαρμένος άνθρωπος φαντάστηκε, πολυτρόπως τον θεόν και τους θεούς ή θεότητες, τους σοφίστηκε με τον σκοτισμένο νου του, τους έφτιαξε μόνος του ανάλογα με τις αντιλήψεις του, τους απέδωσε όλες τις αδυναμίες, όλα τα πάθη και τις κακίες του. Θεοποίησε και λάτρευσε τα άστρα του ουρανού και πολλά ζώα της γης. Επινόησε θεούς και θεές, τους έφτιαξε είδωλα και αυτά προσκυνούσε, σε αυτά θυσίαζε και τα παιδιά του ακόμη. Έζησε δε η ανθρωπότητα στην πολυθεΐα και ειδωλολατρία χιλιάδες χρόνια.

Ιδιαιτέρως εσφαλμένη, αντιεπιστημονική, ανιστόρητη και αντι-αγιογραφική, είναι η ταξινόμηση των λεγομένων «μονοθεϊστικών» θρησκειών εξ ιστορικής αποκαλύψεως (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ/Ισλαμισμός), και ανίερη-βλάσφημη η κατάταξη σ’αυτές του Χριστιανισμού γενικώς, διότι:

α/. Όπως θα αποδείξουμε στην συνέχεια, μόνον η Ορθοδοξία (Ορθόδοξος Χριστιανισμός) έχει την τέλεια και πλήρη αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους. Αποκάλυψη του ιδίου του Θεού,23  ασάρκως, έχομεν προχριστιανικώς, στους προφήτες [(του παλαιού λαού Ισραήλ),24 και σε «φωτισμένους» άνδρες των εθνών (δια του σπερματικού Λόγου Του)], και μεταχριστιανικώς, δια της ενσαρκώσεώς Του και παρουσίας Του επί της γης. 

«Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ» (ΕΒΡ:α΄/1). Στο χωρίον αυτό, υπάρχουν και οι δύο αποκαλύψεις· η πρώτη στους Εβραίους της Παλαιάς Διαθήκης [ΣΣ: Στον παλαιόν λαό Ισραήλ και όχι στους σημερινούς Ισραηλινούς και Εβραίους (Jews). Ο παλαιός λαός Ισραήλ έχει τόση σχέση με τους σημερινούς ανά τον κόσμον Israelians ή Jews, όση σχέση έχουν οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες με τους σημερινούς Ψευτομακεδόνες του κρατιδίου των Σκοπίων], με τους προφήτες και η δεύτερη σε εμάς τους Χριστιανούς με τον Υιό του Θεού, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

β/. Η Ορθοδοξία ως πίστη και Εκκλησία είναι, ο μόνος αληθινός Χριστιανισμός, καθ’ όσον:

.Όλες οι λεγόμενες χριστιανικές ομολογίες ή χριστιανικά δόγματα (Παπισμός ή «Καθολικισμός»/«Ρωμαιοκαθολικισμός», Προτεσταντισμός και παραφυάδες) είναι αντιχριστιανικές ή ψευδοχριστιανικές θρησκευτικές αιρέσεις και κακοδοξίες, βασισμένες σε ορθολογιστικές απατήλιες ιδέες-αρχές, λογικές επεξεργασίες, παραπλανητικές και αληθοφανείς ερμηνείες της Αγίας Γραφής,  και αυθαίρετες προσωπικές απόψεις δυτικών «θεολόγων».

.Η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη βασίζεται στον Λόγο Του Θεού, όπως περιλαμβάνεται στην Αγία Γραφή (ιδιαιτέρως στην μετάφραση των Ο΄της Παλαιάς Διαθήκης), παρεδόθη αναλλοιώτως από τους μαθητές Του, τους θεοφόρους Πατέρες της Ενιαίας Ορθόδοξης Εκκλησίας (προ του Οριστικού Σχίσματος), επικυρώθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία (Την Εκκλησίαν του Θεού ζώντος,Τον στύλον και εδραίωμα της Αληθείας),25 και βεβαιώθηκε/επισφραγίστηκε δια των ομοφώνων αποφάσεων ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ (9) Οικουμενικών Συνόδων, τελεσιδίκως και αμετακλήτως!!!

γ/. Ο λεγόμενος Ιουδαϊσμός, η θρησκεία των σημερινών Ισραηλινών και Εβραίων (Jews) απανταχού της γης , ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχει με τον Ιαχβέ/Ιησούν Χριστόν της Παλαιάς Διαθήκης και την λατρείαν του Παλαιού λαού Ισραήλ, αφού  οι σημερινοί Ισραηλινοί και ανά τον κόσμον Ιουδαίοι (Jews), βιολογικοί, ιδεολογικοί και πνευματικοί απόγονοι των Φαρισαίων, έχουν προ πολλού ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ την Παλαιά Διαθήκη και την έχουν αντικαταστήσει με το Αποκρυφιστικό ΤΑΛΜΟΥΔ..

Συνεπώς, η κρατούσα θρησκεία τους, κακώς, ανιστορήτως και δολίως ονομάζεται Ιουδαϊσμός και σχετίζεται με την Παλαιά Διαθήκη. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ονομάζεται Ταλμουδισμός ή θρησκεία του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού.

Στο θρησκευτικό τους Σύνταγμα (Ταλμουδ) που περιλαμβάνεται η αποκρυφιστική διδασκαλία τους (Καμπάλα), υβρίζονται και βλασφημούνται, εκτός των άλλων, ο Ιησούς Χριστός και η Θεοτόκος Αειπάρθενος Μαρία και αναφέρονται λατρευτικώς στον Ψευδοθεόν τους τον Εβλίς (Εωσφόρον).

δ/. Σε γενικές γραμμές ο Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός αναφέρεται στα εξής:

-Οι Ιουδαίοι (Jews) είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, τέκνα του Αγγέλου του Φωτός (Εβλίς), οι μόνοι που απεκλήθησαν από Αυτόν άνθρωποι, σε αντίθεση με όλους τους άλλους (διαφορετικής φυλής, εθνικότητος, θρησκεύματος) που δεν είναι άνθρωποι αλλά κτήνη/θηρία/γκόϊμ.

-Τα μυστήρια της σοφίας εδόθησαν αρχικώς στον Αδάμ όταν ήταν ακόμη στον κήπο της Εδέμ, στον τύπο ενός βιβλίου που παραδόθηκε από τον άγγελο Ραζαήλ. Στην συνέχεια το βιβλίο πέρασε διαδοχικώς στους Σηθ, Ενώχ, Νώε, Αβραάμ, Μωϋσή και τελικώς στους σοφούς της Σιών. Τα μυστήρια της σοφίας περιλαμβάνονται στο Ταλμούδ και τις απόκρυφες ερμηνείες της Καμπάλα.

-Οι μη Ιουδαίοι είναι ζώα ακάθαρτοι και προορισμένοι να είναι υπηρέτες των Ιουδαίων χωρίς να μπορούν να απαλλαγούν από αυτό το καθήκον.

-Μετά την καταστροφή του ναού της Ιερουσαλήμ η μόνη απαραίτητη θυσία είναι η εξολόθρευση των Χριστιανών (ΣΣ: Επειδή έχουν αλωθεί πλήρως οι διοικήσεις των άλλων Χριστιανικών δογμάτων, ουσιαστικώς ο μόνος εχθρός για τους Ταλμουδιστές είναι πλέον, η Ορθοδοξία και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί).

-Οι Ιουδαίοι έχουν θείον προορισμόν και εντολή να κυριαρχήσουν στην ανθρωπότητα και να υποτάξουν όλους τους λαούς της γης σε μία παγκόσμια κυβέρνηση υπό την απόλυτη εξουσία τους.             

Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι Ελλαδίτες καθηγητές των Θρησκευτικών και οι ορθόδοξοι «θεολόγοι»; Εάν ναι, γιατί τα αποσιωπούν; Εάν όχι γιατί δεν καίνε τα πτυχία τους;

Γιατί αποκρύπτουν την αλήθειαν για την λεγομένην «μονοθεϊστικήν» θρησκείαν των σημερινών αποκαλούμενων Ιουδαίων/Εβραίων (Jews);  

Πως ανέχονται την καταχώριση στην ίδια κατηγορία με τον Ταλμουδικόν Ιουδαϊσμόν, της Ορθοδοξίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού; Έχει σχέση ο Θεός Ιησούς Χριστός με τον Εωσφόρον (Ιβλίς) του Ταλμούδ;

Ο έχων ούς ακούειν ακουέτω και ο νοών νοείτω !!!

ε/. Ο Ισλαμισμός βασίζεται στις απόψεις που διετύπωσε ένας άνθρωπος (Μωάμεθ) τον 6ον μ. Χ. αιώνα, χαρακτηρισθείς ως προφήτης, ισχυρισθείς ότι του τις απεκάλυψε ο απρόσωπος Αλλάχ…Όποιος όμως μελετήσει το Κοράνιον θα διαπιστώσει ότι οι οδηγίες του Αλλάχ που περιλαμβάνονται στα επί μέρους κεφάλαια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση αρχών, ιστορικών γεγονότων και εντολών, που περιλαμβάνονται στο Ταλμούδ και στην Χριστιανική Αγία Γραφή, διασκευασμένες και διανθισμένες κατά καιρούς, με…οράματα του Μωάμεθ. 

4/. Tεκτονισμός ή Μασονία/ Ελευθεροτεκτονισμός

α/. Μία ιδιόμορφος θρησκεία είναι και ο Τεκτονισμός ή Μασονισμός. Παρά τις υποκριτικές ανακοινώσεις και φαρισαϊκούς ισχυρισμούς πολλών Τεκτόνων, ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, ο Τεκτονισμός:

.Είναι Μυστηριακή θρησκεία συγγενής προς τας αρχαίας μυστηριακάς θρησκείας της ειδωλολατρείας.26

.Είναι Εσωτερισμός ήτοι δαιμονικός Πνευματισμός, μυστικού δόγματος προσιτού μόνον στους μυημένους.27

.Είναι Θρησκεία μη Χριστιανική, μυστηριακή, δηλ. ειδωλολατρικής υφής, εντελώς ασυμβίβαστος προς την Χριστιανικήν θρησκείαν.28

.Είναι «Πολυθεϊστικός έχων μια πολλαπλότητα θεών και χρήση ενός ονόματος [ΜΑΤΣ: Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος] που ισχύει για όλους τους θεούς, δεν αλλάζει το γεγονός αυτό. Οι οπαδοί του πρέπει να είναι αναγκαστικά θεϊστές».29

.Είναι Θρησκεία που έρχεται από την Ανατολή και ανάγεται στις πρωτόγονες θρησκείες της οποίας πρώτον αντικείμενον λατρείας ήταν ο Ήλιος.30

.Ανάγει την αρχή του εις τους Ναϊτας ή λατόμους του Μεσαίωνος. Όμως κατ’άλλους, έλκει την καταγωγήν του από τα Αιγυπτιακά ή τα Ελευσίνια Μυστήρια ή τους Πυθαγορείους ή τους Δρυϊδας…».31

β/. Μαρτυρίες διακεκριμένων τεκτόνων ότι ο Τεκτονισμός είναι θρησκεία.

Leading Masons declare that Masonry is a religion.

"This is because Masonry is a religious institution..." (Kentucky Monitor, p. 28).

"Freemasonry is a charitable, benevolent, educational, and religious society." (Indiana Monitor, p. 35)

"On the contrary, we contend, without any sort of hesitation, that Masonry, is, in every sense of the word, except one, and that its least philosophical, an eminently religious institution--that it is indebted solely to the religious element which it contains for its origin and for its continued existence, and that without this religious element it would scarcely be worthy of cultivation by the wise and good." (Encyclopedia of Freemasonry, p. 847).

"Masonry, then, is indeed, a religious institution; and on this ground mainly, if not alone, should the Mason defend it." (Ibid., p. 848).

"Every Masonic Lodge is a temple of religion; and its teachings are instruction in religion." (Morals and Dogma, p. 213).

Please notice that these are quotes from the friends of Masonry, not its enemies. The Kentucky Monitor says of Albert Pike: "The editor has not found sufficient grounds to differ from Brother Albert Pike, than whom there was never a more profound student of the arcane of our Order, nor from Brother Joseph Fort Newton, than whom there is no greater Masonic scholar today..." (page xi of the introduction). We have heard from Albert Pike (above), now hear Mr. Newton:

"Masonry is not a religion, but Religion: not a church, but a worship, in which men of all religions may unite..." (Religion of Masonry, by Joseph F. Newton, p.11).

"Everything in Masonry has reference to God, implies God, speaks of God, points and leads to God. Not a degree, not a symbol, not an obligation, not a lecture, not a change but finds it meaning and derives its beauty from God, the Great Architect, in whose Temple all Masons are working men. Every Lodge is erected to God and labors in His name, seeking to make His will the design upon its Trestle-Board." (Ibid., p. 59).

Thus, you have the most "profound students" and the "greatest Masonic scholars" declaring plainly that Masonry is a religion. To show that it is a religion is enough to show why Christians cannot be a part of it. In the New Testament the church is the body ordained by God in His divine plan (Eph. 3:9-11). There is only one body in God's plan (Eph. 4:4) and that one body is the church (Eph. 1:21-23). Hence, another religious body conflicts with the one body in God's plan; it cannot be part of His plan for He ordained only one. For one to belong to the church and another religious body is running contrary and in opposition to God's plan.

γ/. Το θρησκευτικό δόγμα με την μεγαλύτερη ιστορία εναντιώσεως  στον ελευθεροτεκτονισμό είναι ο παπισμός («καθολικισμός»). Οι ενστάσεις που προβάλλει βασίζονται στον ισχυρισμό πως ο ελευθεροτεκτονισμός διδάσκει μια νατουραλιστική θεϊστική πίστη, που δεν συνάδει με το δόγμα της εκκλησίας.32 Σειρά Παπικών επισήμων αναγγελιών εκδόθηκαν εναντίον του Ελευθεροτεκτονισμού.

Η πρώτη από αυτές ήταν η «In Eminenti» του Πάπα Κλεμεντίου του 7ου που εκδόθηκε στις 28 Απριλίου του 1738, ενώ η πιο πρόσφατη ήταν η «Ab Apostolici» του Πάπα Λεοντίου του 8ου που εκδόθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1890. Ο Κώδικας Εκκλησιαστικού Δικαίου του 1917 δήλωνε ρητά πως η συμμετοχή στον Ελευθεροτεκτονισμό αυτομάτως συνεπάγεται τον αφορισμό.33 Ο Κώδικας εκκλησιαστικού δικαίου του 1917 επίσης απαγόρευε βιβλία φιλικά στον ελευθεροτεκτονισμό.

δ/. Από την πλευρά της, η ορθόδοξη εκκλησία καταδικάζει τον τεκτονισμό. Το 1933 η Εκκλησία της Ελλάδος δήλωσε επισήμως πως όταν γίνεται κανείς μασόνος (μέλος του τεκτονισμού) τελεί πράξη αποστασίας από την εκκλησία και ως εκ τούτου, μέχρι να μετανοεί, το πρόσωπο που εμπλέκεται στο τεκτονισμό δεν μπορεί να μετέχει της θείας ευχαριστίας.34

Η στάση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός (Μασονισμός), λογίζεται ως συγκριτική πανθρησκεία και ως εκ τούτου δεν αποδέχεται τον Χριστό ως μοναδικό Σωτήρα του ανθρώπου. Τον δέχεται δηλαδή ως μια σημαντική προσωπικότητα, όχι όμως ως τον σαρκωμένο Θεό όπως πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία..

στ. Η θρησκεία στην Αγία Γραφή και γενικώτερα στην Ορθοδοξία.

Οι όροι  «θρησκευτικός» και «θρησκευτικότητα» δεν απαντούν στην Ορθόδοξη θεολογία. Είναι δυτικής προελεύσεως. Αυτούς του όρους ΔΕΝ τους γνώρισε ποτέ η Ορθόδοξος Ανατολή. Ο λεγόμενος θρησκευτικός άνθρωπος είναι ο βεβαιωμένος για την ιδεολογίαν του και συνεπής στις θρησκευτικές του υποχρεώσεις. Είναι ο ανέραστος, ο ταυτισμένος με την ατομική του ηθική αυτάρκεια που αντικατοπτρίζει μόνον ένα κομμάτι και όχι ολόκληρη την ζωή.

Από την άλλη μεριά, η θρησκευτικότητα εξαντλείται στην ατομική θρησκευτική συνείδηση, στην επιφάνεια και στο «ηθική πρότυπο» των ανθρώπων και κάνει τον θρησκευτικό άνθρωπο να ξεχωρίζει «φαρισαϊκώς» τον εαυτόν του από τον «αμαρτωλό» συνάνθρωπο.

Την θέση της αυθεντικής ερμηνείας της Aγίας Γραφής από τους Ορθοδόξους Θεοφόρους Πατέρας, την καταλαμβάνουν τα ηθικολογικά και ηθικοπλαστικά συνθήματα και διδάγματα (ΣΣ: Ανθρώπων χαρακτηρισθέντων ως οραματιστών, μυστών, ανθρωπιστών, φιλοσόφων, διαφωτιστών, κλπ). Έτσι ο θρησκευτικός άνθρωπος δεν αγωνίζεται κατά της ανταρσίας της υλιστικής ατομικότητος, αλλά κατά του υλικού κόσμου, του δημιουργηθέντος από τον Τριαδικό Θεό…»35

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή: «Εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ, ἀλλ' ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία. 27 θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου» (ΙΑΚΩΒΟΥ,1/27).

Ως προς την θρησκείαν λοιπόν, η άποψη της Ορθοδοξίας είναι όπως ακριβώς καθορίζεται  στο παραπάνω χωρίον του Ιακώβου, δηλαδή το σύνολον των ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων που αφορούν «σε επισκέψεις ορφανών και χηρών που αποσκοπούν στην παρηγόρηση και προστασία τους στις θλίψεις τους και συγχρόνως ο επισκεπτόμενος να τηρεί εαυτόν ελεύθερον από κάθε μολυσμόν  εκ του πλήθους των ανθρώπων που ζούν μακράν του Θεού».

Τι πιο καθαρός ορισμός της θρησκείας κατά τον Μαθητήν του Κυρίου, Ιάκωβον;

Που στηρίχθηκαν λοιπόν οι αθεόφοβοι και αγράμματοι, και χαρακτήρισαν την Ορθοδοξία (Την Ορθόδοξη Πίστη και Ορθόδοξη Εκκλησία του Αληθινού Θεού) ως Θρησκείαν, και με ποία Αγιογραφικά και επιστημονικά αποδεικτικά στοιχεία, την κατατέταξαν στην ίδια κατηγορία «μονοθεϊστικών» θρησκειών ή θρησκειών γενικώτερον, με τον φουνταμενταλιστικόν και μισαλλόδοξον Ισλαμισμόν, τον Καμπαλιστικόν (αποκρυφιστικόν) Ταλμουδικόν Ιουδαϊσμόν και τον Εωσφορικόν Τεκτονισμόν (Μασονία);

                                                                            Συνεχίζεται

---

1 π. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, Ρωμαίοι ή Ρωμηοί Πατέρες της Εκκλησίας. Θσσαλονίκη 1984. Του ιδίου, Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια, η δε Ορθοδοξία η θεραπεία της, στον τόμο. Ορθοδοξία, Ελληνισμός... Εκδ. Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, Β΄ τόμος, 1996.

2 Γρηγόριος Ζιάκας, Θρησκεία και πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών, εκδ.Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη, 2002, σελ.39

3 Μάριος Μπέγζος, «Θρησκεία», στο: Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ.242

4 Γρηγόριος Ζιάκας, Θρησκεία και πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών, εκδ.Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη, 2002, σελ.41

5 Μάριος Μπέγζος, ό.α. σελ.242

6 Γρηγόριος Ζιάκας, Θρησκεία και πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών, εκδ. Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη, 2001, σελ.43

7 ο.α.

8 ό.α. σ.44.

9 Το μέγεθος του φόβου του ανθρώπου για πιθανή τιμωρία από το υπέρτατο ον ή τον Θεό που λατρεύει, ποικίλει ανάλογα με την δομή της κοινωνίας, τον τόπο, την εποχή που ζει, ακόμα και από τον ίδιο τον χαρακτήρα και την ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου.

10 Μάριος Μπέγζος, «Θρησκεία», στο: Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ. 242-243---Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, 1968, τ. ΙΑ΄, σ. 247.

11 Morreall, John; Sonn, Tamara (2013). «Myth 1: All Societies Have Religions». 50 Great Myths of Religion. Wiley-Blackwell. σελίδες 12–17.

12 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήναι 1968, τόμος ΙΑ΄, σ.247.  

13 Γρηγόριος Ζιάκας, Θρησκεία και πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών, εκδ.Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη, 2002, σελ.38 --- Willi Braun, «Θρησκεία», στο:Willi Braun-Russell Mc Cutcheon, Εγχειρίδιο Θρησκειολογίας, μτφρ.Δημήτρης Ξυγαλατάς, εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 2003, σελ.31-32

14 Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος, «Θρησκεία», Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια: Οι θρησκείες, Εκδοτική Αθηνών, τομ.21, Αθήνα, 1992, σελ.173.

15 David Chidester, «Αποικιοκρατία», στο:Willi Braun-Russel Mc Cutcheon, Εγχειρίδιο Θρησκειολογίας, μτφρ.Δημήτρης Ξυγαλατάς, εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 2003, σελ. 658-659.

16 Επίτομον Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου, Αθήναι, 1839, σ. 581.

17 Γρηγόριος Ζιάκας, Θρησκεία και πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών, εκδ.Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη, 2002, σελ.40

18 https://www.thepressproject.gr/article/115044/I-thriskeia-os-mixanismos-upotagis-suneidiseon

19 Πολιτική Ορολογία, Δημ. Ευαγγελίδη, εκδ. Λάβρυς, Αθήναι, 1979, σ,55.

20 Χρυσή Κληρονομιά, Ν. Λαμπέτης, Τόμος Β΄, Πάτραι, σ.128-129.

21 Διακομανώλης, Φιλοκτήτης (2014). Υπάρχει Θεός;. Αθήνα: Ιωλκός. σελίδες 107–171.

22 Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος, «Θρησκεία», Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια: Οι θρησκείες, Εκδοτική ΑΘηνών, τομ.21, Αθήνα, 1992, σελ.174.

23 Αποκάλυψη θα πει η φανέρωση εκείνου, που ήταν κρυμμένο και άγνωστο. Θεία ή Υπερφυσική Αποκάλυψη θα πει αυτοφανέρωση του Θεού στον άνθρωπο.  Ουδεμία ανθρώπινη θρησκεία είναι αποτέλεσμα Θείας αποκαλύψεως. Από την υπερφυσική θεία Αποκάλυψη προέρχονται ο προχριστιανικός Ιουδαϊσμός (του παλαιού Λαού Ισραήλ), με Αποκάλυψη ασάρκως του αληθινού Θεού και ο Χριστιανισμός με πλήρη και τέλεια την θεία Αποκάλυψη, ενσάρκως του Αληθινού Θεού Ιησού Χριστού.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζοντας την αξία της υπερφυσικής θείας Αποκαλύψεως διά του Υιού Του και την χάρη που μας έκαμε ο Θεός να μας καλέσει σε αυτήν, λέει· «Ἑκείνοις μέν (στους Ιουδαίους δηλαδή) διά τῶν Προφητῶν ἐλάλησεν (ο Θεός), ἡμῖν δέ (σε εμάς τους Χριστιανούς) διά τοῦ Μονογενοῦς (Υιού Του)… κἄν τοῦτο το πλέον ἡμεῖς ἔχομεν καί τοσοῦτον ὅσον ἡμῖν μέν δεσπότης, ἐκείνοις δέ δοῦλος».  

24 Μέσα στην παγκόσμια προχριστιανική ειδωλολατρία υπήρξαν άτομα και μόνον ένας λαός που είχε κρατήσει την πίστη του στον αληθινό Θεό, σαν το Νώε, σαν τον Αβραάμ, σαν τον Ισαάκ και Ιακώβ, σαν τον Ιώβ, καθώς επίσης και ο Λαός του Παλαιού Ισραήλ εκ του οποίου προήλθαν από τους προαναφερθέντες και άλλοι θεοσεβείς άνθρωποι.

25 «…Ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρός σε τάχιον· 15 ἐὰν δὲ βραδύνω, ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας. 16 καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον·…» (Α΄ΤΙΜΟΘΕΟΝ: 3/15-16).

26 Περ. «Εκκλησία». Π.Ν. Τρεμπέλλα, Σεπτ. 1934. σ.241.

27 «Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων», Α.Ι. Ανδρόνικου, Αθήναι, 1975, σ.94.

28 Ανακοίνωσις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, 11 Ιουνίου 1981.

29 The Christian, The Word of God and Freemasonry, James Payne.

30 Χριστός ή Στοά, Α.Τ.S. Pearson, σ. 9.

31 Μασονικό περιοδικό «Αθηνά». Νοε. 1893.

32 Cardinal Law, Bernard (19 Απριλίου 1985). «Letter of April 19, 1985 to U.S. Bishops Concerning Masonry». CatholicCulture.org.

[33] Canon 2335, 1917 Code of Canon Law from «Canon Law regarding Freemasonry, 1917-1983». Grand Lodge of British Columbia and Yukon.

34 «Freemasonry: Official Statement of the Church of Greece (1933)». Orthodoxinfo .com. 12 Οκτωβρίου 1933.

35 Μέθεξη Αληθείας, Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Δρος Θεολογίας, 2016, σ.121.