ΤA ΓEΓONOTA ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ.

(ΕΙΔΙΚΟΝ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ1821 ΚΑΙ TΩN ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ)

ΜΕΡΟΣ 9oν

6. Η ΤΕΛΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΑΜΑΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ (ΜΑΡΤΙΟΣ 1821-ΙΟΥΛΙΟΣ 1822) [Αίτια-Ένοχοι-Συνέπειες] {Συνέχεια 8ου μέρους}.

γ. Οι τραγικές Συνέπειες από τα γεγονότα που αμαύρωσαν τους εθνικούς αγώνες της περιόδου 1821-1822.

1/. Η μη απελευθέρωση της πόλεως των Πατρών

Η άφιξη του Κολοκοτρώνη στην Πάτρα, λειτούργησε αφυπνιστικά στον λαό και στο στρατόπεδο των αγωνιστών. Ουσιαστικώς εσήμανε το τέλος της οθωμανικής κατακτήσεως στην Αχαΐα, καθώς θεωρήθηκε ως ο ακρογωνιαίος λίθος για την έναρξη τού απελευθερωτικού αγώνα.

Όμως, μετά τα γεγονότα του 1822, και την αντεπαναστατική στάση της τότε Ελλαδικής πολιτικής Διοικήσεως και των κομματαρχών  [αμετανόητοι κοτζαμπάσηδες και καραβοκυραίοι (εφοπλιστές της εποχής εκείνης) και παρασυρμένοι ή μωροφιλόδοξοι οπλαρχηγοί], οι οποίοι απαιτούσαν άνευ όρων, την ανάληψη της εξουσίας και τον απόλυτο έλεγχο των περαιτέρω μετεπαναστατικών ενεργειών, μοιραίως ήλθε η απογοήτευση στο στρατόπεδον των Ελλήνων.

Βεβαίως, η Κυβέρνηση τυπικώς επεχείρησε να επαναλάβει την πολιορκία στις Πάτρες τον Απρίλιο του 1823. Όμως αντί για τον νικητή των μαχών και φόβητρον των Οθωμανών, Θ. Κολοκοτρώνη, ανέθεσε την αποστολήν της πολιορκίας στον Πατρινό, προύχοντα και μέλος του Εκτελεστικού, Ζαΐμη, εξοργίζοντας δικαιολογημένα τον Κολοκοτρώνη και τους οπαδούς του. Και τούτο διότι, όταν υπήρξαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για πολιορκία και απελευθέρωση της πόλεως των Πατρών (Μετά την νικηφόρα μάχη του Σαραβαλίου/9 Μαρτίου 1822), αρνήθηκαν στον Κολοκοτρώνη να αναλάβει την επιχείρηση απελευθερώσεως των Πατρών, και με διάφορες αβάσιμες και αστείες δικαιολογίες, δεν ενίσχυσαν την προσπάθεια, καταδικάζοντας την και αυτή σε οικτρή αποτυχία.

Ουσιαστικώς «πολιορκία» των Πατρών, δεν έγινε ποτέ, καθ’όσον μετά από λίγο οι Λόντος και Ζαΐμης την «έλυσαν», προκειμένου να συγκεντρώσουν τους στρατούς τους στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, λόγω επικειμένου εμφυλίου πολέμου.

Κατόπιν αυτών, η πόλη των Πατρών, στην οποίαν εκηρύχθη το πρώτον επισήμως και δημοσίως η επανάσταση, από την Επαναστατική αρχή, και ενώ οι Έλληνες είχαν δύο τουλάχιστον ανεπανάληπτες ευκαιρίες να απελευθερωθεί, εξ αιτίας της στάσεως της πλειοψηφίας των κοτζαμπάσηδων που είχαν προσδεθεί, οι περισσότεροι, στο άρμα των Αγγλογάλλων, παρέμεινε υπό την κυριαρχία των Οθωμανών σε όλη την διάρκεια της Επαναστάσεως, μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 1828, οπότε παραδόθηκε από τους Οθωμανούς, οριστικώς, στο γαλλικό στράτευμα τού Νικ. Μαιζών (Nicolas Joseph Maison).

Εάν η πόλη των Πατρών, είχε απελευθερωθεί το 1821 ή τον Ιούλιον του 1822, θα ήταν τελείως διαφορετική η πορεία της Επαναστάσεως, τόσον ως προς την κατάσταση στο Μεσολόγγι και την υπόλοιπη Στερεά Ελλάδα, όσον και ως προς τον χρόνον απελευθερώσεως των Αθηνών και γενικώτερα των υπολοίπων ελληνικών εδαφών, ευρισκομένων υπό Οθωμανική κατοχή.

2/. Ο πολιτικός διχασμός (Διάρρηξη της πολιτικής ενότητος και διάσπαση της κοινωνικής συνοχής του Ελληνικού λαού).

α/. Το σαράκι της Διχόνοιας

«Η Διχόνοια που βαστάει

ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει

“πάρ’ το” λέγοντας “και σύ”.

Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει

έχει αλήθεια ωραία θωριά,

μην το πιάστε γιατί ρίχνει

εισέ δάκρυα θλιβερά».

Με αυτούς τους στίχους ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον Εθνικό μας ύμνο, την διχόνοια, το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο, μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά.

Η διχόνοια, η οποία σαν σαράκι κατατρώει τις σάρκες του Ελληνισμού, ακολουθεί διαχρονικά την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας τα πλέον επικίνδυνα και καταστροφικά χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας. Γιγαντώνοντας υπέρμετρα τον εγωϊσμό, την ζηλοφθονία, την φιλαυτία, την οίηση και την αρχομανία, πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην καταστροφή και στην υποτέλεια!1

β/. Ο αρχιτέκτων και οι κύριοι υπεύθυνοι της διχόνοιας

1//. Οι υπεύθυνοι για την διχόνοιαν που ενέσκηψε στο στρατόπεδον των αγωνιζομένων Ελλήνων, είναι ουσιαστικώς οι κεφαλές των προμνησθέντων ΕΝΟΧΩΝ που αμαύρωσαν τους Εθνικούς αγώνες (1821-1822) και απετέλεσαν την τροχοπέδη στην θριαμβευτική πορεία της Επαναστάσεως. Αρχιτέκτων όμως της διχονοίας, υπήρξεν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.

«…Πρωτοήφερες την διχόνοια εσύ, Κύριε Μαυροκορδάτε, κι’από αυτό άλλοι καπεταναίοι πήγαν οπίσου εις τους Τούρκους, άλλοι ήθελες με τους νόμους σου να τους σκοτώσης. Θα σκότωνες τον Καραϊσκάκη. Που θα τον εύρισκε η πατρίδα, όταν ξαναγιόμωσε Τουρκιά; Δεύτερος έρχεσαι εσύ κύριε Κωλέττη.2 Θα σκότωνες τον Δυσσέα-και ύστερα γλύτωσε από σένα. Που θα τον ευρίσκαμεν μ’έναν τεσκερέ να διώξη δώδεκα χιλιάδες Τούρκους…και πρόσμεναν κι’αυτείνη την δύναμιν ν’αφανίσουν όλη την Ελλάδα, κι’αυτό τους νέκρωσε όλα τους τα σκέδια;…». (Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, Ιστορικές εκδόσεις 1821,Τόμος 3,  σ.71).

2//. Ο Κολοκοτρώνης, λίγο μετά την Απελευθέρωση, έλεγε στους νέους της Αθήνας για την διχόνοια και τον εμφύλιο:

«Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο.

Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί.

Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα..». (Απόσπασμα από τον Λόγον του Θεοδώρου στην Πνύκα, 8 Οκτ. 1838).

γ/. Ο Πολιτικός Διχασμός

1//. Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων, είχαν ήδη φανεί από την Β΄ Εθνοσυνέλευση, με τις τρεις παρατάξεις που δημιουργήθηκαν (των Κοτζαμπάσηδων, των Υδραίων εφοπλιστών και των Κολοκοτρωναίων,) και με τα τρία κόμματα που ιδρύθηκαν στην συνέχεια (το αγγλικό, το γαλλικό, και το ρωσικό).

Οι προεστοί για τους λόγους που έχουμε ήδη αναφέρει,  έβλεπαν με άσχημο μάτι την ανάδειξη των οπλαρχηγών και στρατιωτικών στελεχών, που επήρχετο μέσω των πολεμικών επιχειρήσεων και των πρώτων στρατιωτικών επιτυχιών και ήθελαν να αποκλείσουν τους στρατιωτικούς από κάθε λόγο, στις εξελίξεις ή απαίτηση για κυβερνητικά αξιώματα.

Η δημιουργία δύο ισχυρών ομάδων εξουσίας ήταν γεγονός, αφού την μία παράταξη αποτελούν οι «Κυβερνητικοί» (Γ. Κουντουριώτης, Αλ. Μαυροκορδάτος, Λόντος, Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Μιαούλης, Παπαφλέσσας, Αναγνωσταράς, κ.α.) με έδρα τους το Κρανίδι και την άλλη οι «Αντικυβερνητικοί» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Πάνος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, κ.α.), με έδρα τους την Τρίπολη. 

2//. Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους (10-30 Απριλίου 1823), κατήργησε τον βαθμό της Αρχιστρατηγίας, με σαφή πρόθεση να θίξει τον Κολοκοτρώνη και να μειώσει την επιρροή του, ενώ ταυτόχρονα διόρισε άλλους 50 στρατηγούς, κάνοντας και άλλες αθρόες προαγωγές ασήμαντων στρατιωτικών, ώστε να αυξήσει τα στρατιωτικά της ερείσματα και να διασπάσει το μέτωπο των οπλαρχηγών.

Οι αποφάσεις της Εθνοσυνελεύσεως αυτής, θεωρήθηκαν ως ανοικτή πρόκληση από την παράταξη των Κολοκοτρωναίων, που είχε αγνοηθεί και αποδυναμωθεί, αλλά και από τον Δημήτριο Υψηλάντη, την οικογένεια των Δεληγιάννηδων προκρίτων της Καρύταινας και τον πρόκριτο της Ηλείας Γεώργιον Σισίνη που είχαν αποκλεισθεί από όλα τα αξιώματα και ένοιωθαν να χάνουν έδαφος στην διαμάχη για την εξουσία.

Ο πολιτικός διχασμός ήταν γεγονός!

3//. Τον Ιούνιο του 1823, ο Μαυροκορδάτος διορίζεται απευθείας από το Βουλευτικό ως πρόεδρός του, εξοργίζοντας τον Κολοκοτρώνη που προόριζε το αξίωμα αυτό για τον συμπέθερο και σύμμαχο του πλέον, πρόκριτο της Καρύταινας Αναγνώστη Δεληγιάννη, έτσι ώστε να ισχυροποιήσει την ισχνή επιρροή της παρατάξεώς του στο Σώμα αυτό.

Η Κυβέρνηση φοβούμενη τις σημειούμενες αντιδράσεις αποφάσισε τον Μάϊο του 1823, να διασπάσει το μέτωπο που είχε συγκροτηθεί εναντίον της, δίνοντας την κενή θέση του Αντιπροέδρου στο Εκτελεστικό της στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ενώ διώρισε Φρούραρχο στο Ναύπλιο τον γιό του Πάνο. Ο απλός και αγράμματος λαός είχε ταχθεί, στην μεγάλη πλειοψηφία του, με τον Θ. Κολοκοτρώνη και τους οπλαρχηγούς.

Η παράδοξη ενέργεια του Θ. Κολοκοτρώνη να προσχωρήσει στην παράταξη των πολιτικών, είχε σαν αποτέλεσμα την δυσαρέσκεια των υποστηρικτών του. Μεταξύ των δυσαρεστημένων ήταν ο Πλαπούτας, ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς και άλλοι σημαντικοί οπλαρχηγοί και πρόκριτοι. Ο «Γέρος του Μωριά», δεν άργησε να αντιληφθεί το ύποπτο παιγνίδι των πολιτικών και σύντομα απεσκίρτησε και επανήλθε στην παράταξη των αντικυβερνητικών.

Το σκηνικό όμως, για την έναρξη του καταστροφικού για την επαναστατημένη Ελλάδα εμφυλίου πολέμου, είχε πιά στηθεί. Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν προ των πυλών!

3/. Ο Εμφύλιος πόλεμος (1823-1825)/ Εθνικός διχασμός

α/. Το Φθινόπωρο του 1823 συγκεντρώθηκαν στην Σιλίμνα της Αρκαδίας,3 οι Θεοδωρος και Πάνος Κολοκοτρώνης, Θ. Νέγρης, Γεώργιος Σισίνης, Φωτήλας, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Δημήτριος Πλαπούτας, Νικηταράς, Δημ. Υψηλάντης, Καραμάνος, Μούρτζινος κ.α. Εκεί αποφασίστηκε από κοινού η αντίσταση κατά του εκτελεστικού, δηλαδή των Κοτζαμπάσηδων που κατείχαν την εξουσία και όλοι μαζί ορκίστηκαν «ενώπιον της εικόνας του Χριστού», ότι θα αγωνιστούν ενωμένοι.4

Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, τους πρώτους 2 μήνες του 1824 γίνεται δραματική αλλά και τραγελαφική με 2 Βουλευτικά και 2 Εκτελεστικά να ανακηρύσσουν τους αντιπάλους τους παράνομους και να οργανώνονται στρατιωτικά σε όλες τις επαρχίες, για να λύσουν τις διαφορές τους ενόπλως.

Η κατάρα της διχόνοιας είχε οδηγήσει τους Έλληνες σε Εθνικόν διχασμόν!!!

β/. Στην πρώτη φάση του εμφυλίου (Φθινόπωρο 1823 – Ιούλιος 1824), συγκρούστηκαν δύο ομάδες: Η πρώτη ομάδα, από την πλευρά του Βουλευτικού, είχε επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, και η δεύτερη, από την πλευρά του Εκτελεστικού (της κυβέρνησης δηλαδή) είχε επικεφαλής τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Η πρώτη φάση τελείωσε με ήττα της ομάδας του Κολοκοτρώνη.

Κατά την δεύτερη φάση, ο Μαυροκορδάτος και οι Υδραίοι καραβοκύρηδες συμμάχησαν με τον Ιωάννη Κωλέττη, ο οποίος επηρέαζε πολλούς οπλαρχηγούς της Στερεάς Ελλάδας και απέκλεισαν τους Πελοποννήσιους από την εξουσία. Συγκεκριμένα η Αγγλόφιλη οικογένεια Κουντουριώτη που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας με το μέρος της. Εκείνοι αντέδρασαν και ξεσηκώθηκαν. Οι Ρουμελιώτες (Στερεοελλαδίτες) επιτέθηκαν και λεηλάτησαν την βόρεια Πελοπόννησο, αναγκάζοντας τους Πελοποννήσιους να συνθηκολογήσουν.

Σε όλον αυτό τον καταιγισμό των εξελίξεων, προστίθεται και ένα νέο πρόσωπο, του οποίου ο ρόλος θα είναι καθοριστικός για την πορεία του εμφυλίου πολέμου. Ο τέκτων και «Κοραϊστής»,5 Ιωάννης Κωλέττης!

Από εκείνη την στιγμή και μετά, αρχίζει να γράφεται μια από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής επαναστάσεως. Οι Ρουμελιώτες διατάσσονται να επιβάλουν την τάξη στην εξεγερμένη Πελοπόννησο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αυτή η έμπνευση του σχεδίου ήταν εξολοκλήρου του Ιωάννη Κωλέττη.6

γ/. Η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη, έδωσε σημαντικό πλεονέκτημα νίκης στους Υδραίους. Η δολοφονία του βύθισε στην λύπη τον πατέρα του Θεόδωρο, προκαλώντας του παράλληλα αδιαφορία για τα πολιτικά τεκταινόμενα. Ο Ζαΐμης με χίλιους άνδρες έφτασε τον Νοέμβριο στην Τρίπολη όπου τον περίμεναν οι Δεληγιανναίοι, κ.α. Στις 25 Νοεμβρίου, κατέφθασε στον Αχλαδόκαμπο ο στρατός των κυβερνητικών, αλλά όταν άρχισε η μάχη με έκπληξη παρατήρησαν οι Μωραΐτες ότι οι περισσότεροι εκ των στρατιωτών τους, κυρίως Ρουμελιώτες και Σουλιώτες μισθοφόροι, δεν δέχονταν να πολεμήσουν. Αιτία ήταν τα μεγάλα ποσά που τους είχαν τάξει κατάσκοποι των κυβερνητικών, αν παρέμεναν άπρακτοι. Έτσι οι κοτζαμπάσηδες αποχώρησαν και αποσύρθηκαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.

Ο Ζαΐμης και ο Λόντος αναχώρησαν για την Ηλεία ενώ οι Ρουμελιώτες εισέβαλαν στην Κερπινή. Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν φοβερές. Φρικτά εγκλήματα όπως αυτά των βιασμών και των βασανισμών συνέβησαν, ενώ όλα τα σπίτια λεηλατήθηκαν.

Έπειτα στράφηκαν στην περιοχή των Δεληγιαννέων, την οποίαν είχαν εγκαταλείψει οι προύχοντες της. Αφού λεηλατήθηκε και αυτή, ο Γκούρας και ο στρατός του έστρεψαν την προσοχή τους στην Ηλεία και συγκεκριμένα στην Γαστούνη, την επικράτεια των Σισίνιδων. Το πλιάτσικο που ακολούθησε ήταν τρομερό, αφού ο κάμπος της Γαστούνης ήταν από τις πιο πλούσιες περιοχές. Από την τεράστια βιβλιοθήκη των Σισίνιδων, περίπου 10.000 τόμοι, δεν γλίτωσε τίποτα, παρά μόνο μερικά σπάνια βιβλία που κατέληξαν στον Σοφιανόπουλο.7

Ο Φωτάκος έγραψε για τα γεγονότα αυτά ότι «ήρκει μόνον ότι όλοι ήσαν Μωραΐται και όλους τους εγύμνωναν και τους εκαταφρόνουν», ενώ ο Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι:

«η εισβολή των πέραν του Ισθμού στρατευμάτων δοθέντων εις αρπαγήν ανακάλεσεν εις την μνήμην των παθόντων όσα κακά έπαθαν επί της εισβολής των Αλβανών, οι πατέρες αυτών».8

δ/. Στις 23 Ιανουαρίου του 1825, εγράφη ο θλιβερός επίλογος του εμφυλίου πολέμου. Ο Κολοκοτρώνης, Θεόδωρος Γρίβας, οι Γεώργιος και Χρύσανθος Σισίνης, οι Σωτήρης και Ιωάννης Νοταράς, οι Δεληγιανναίοι και μερικοί άλλοι φυλακίζονται στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Ο Ασημάκης Φωτήλας διέφυγε την σύλληψη, ενώ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός συνελήφθη από τον Νικολέτο Σοφιανόπουλο και αφού οδηγήθηκε στην Γαστούνη, από εκεί και πέρα προχώρησε πεζός, γεγονός πρωτάκουστο για ιεράρχη. Την ίδια εποχή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, νομίζοντας ότι θα του δοθεί αμνηστία, παραδίδεται στις αρχές, μεταφέρεται στις Αθήνες και φυλακίζεται στην Ακρόπολη. Εκεί αφού βασανίστηκε απάνθρωπα, στραγγαλίστηκε και ρίχτηκε από την Ακρόπολη, στις 5 Ιουνίου 1825 μετά τα μεσάνυχτα.

Στον λαό διαδόθηκε τότε ότι πήγε να δραπετεύσει, αλλά το σχοινί που χρησιμοποίησε κόπηκε και έτσι έπεσε από την Ακρόπολη και τσακίστηκε. Υπεύθυνος για τον θάνατό του ήταν το άλλοτε πρωτοπαλίκαρό του, ο Γκούρας. Έτσι η φιλοαγγλική κυβέρνηση Κουντουριώτη, που ξελαρυγγιαζόταν για …δημοκρατία και …Σύνταγμα, έχοντας επικρατήσει ολοκληρωτικά και έχοντας φυλακίσει όλους τους πολιτικούς αντιπάλους της, ήταν πλέον ελεύθερη να περάσει την πολιτική της και να ηγηθεί της…τελματωμένης επαναστάσεως.

ε/. Τα τραγικά αποτελέσματα του Εθνικού διχασμού και του αιματηρού εμφυλίου πολέμου.

Τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως (1821-22), είχαμε έξι νίκες και καμία ήττα σε μάχες κατά των Οθωμανών. Στα τέλη του 1821, ήρθε ο Μαυροκορδάτος και από το 1822 που έκανε το λεγόμενο Σύνταγμα, μέχρι το 1832, ΔΕΝ κερδίσαμε ούτε μία μάχη. Γνωρίσαμε  δέκα ήττες από την Πάτρα και την Κόρινθο μέχρι το Μανιάκι με τον Παπαφλέσσα και την Σφακτηρία. Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, είχαμε πέντε καταδίκες όπως αυτές του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, οκτώ δολοφονίες και δύο εμφύλιους πολέμους.

Επίσης είχαμε 200.000 νεκρούς, αναπήρους και αιχμαλώτους όταν εκείνο το διάστημα, ο πληθυσμός της χώρας ήταν 900.000, άρα χάθηκε το 1/4 του πληθυσμού!!!!!

4/. Η Οικονομική και πολιτική υποδούλωση της Ελλάδος στους Άγγλους

α/. Η απόφαση της κυβερνήσεως να συζητήσει με Άγγλους τραπεζίτες την χορήγηση δανείου με υποθήκη τα «εθνικά κτήματα», αποτέλεσε την θρυαλλίδα που έσπασε, δημιουργώντας χάος ανάμεσα στις αντίπαλες παρατάξεις.

Οι…δημοκράτες και…Συνταγματικοί («Κυβερνητικοί»), υπό τον Μαυροκορδάτον, είχαν σημαντική υποστήριξη από τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, και το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων. Έτσι με την δύναμη και τον πλούτο στα χέρια τους, απέκτησαν αμέσως σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των αντικυβερνητικών, τους οποίους κατηγορούσαν για…αντιδημοκρατικές/ δικτατορικές τάσεις (ΣΣ: Η συνήθης δικαιολογία και το επικρατούν «επιχείρημα» και των συγχρόνων Ψευτοδημοκρατών κατά παντός αγνού Έλληνος πατριώτου).

Οι «Αντικυβερνητικοί» στρατιωτικοί και οπλαρχηγοί κατηγορούσαν τους Κυβερνητικούς, ότι παραδίδουν την Ελλάδα στους Άγγλους. Αφορμή γι’αυτήν την κατηγορία, ήταν τα εξοντωτικά δάνεια της Αγγλίας, προς την πενομένη Ελλάδα.9

β/. Στις 20 Ιουλίου 1824, έφτασαν και τα χρήματα του δανείου από την αγγλική κυβέρνηση. Έτσι η κυβέρνηση Κουντουριώτη ενισχύθηκε με ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό, το οποίο χρησιμοποίησε για δικούς της συμφεροντολογικούς σκοπούς, μοιράζοντάς το επιλεκτικώς, μόνο σε φίλα προσκείμενους σε αυτή.10

Ήταν η αρχή της πλήρους πολιτικο-οικονομικής παραδόσεως της μικράς και καταματωμένης Ελλάδος στους Ιουδαιοταλμουδιστές Άγγλους Τραπεζίτες τοκογλύφους δανειστές της, η οποία επισφραγίστηκε με την αισχρή και επονείδιστη δήλωση-αίτηση υποτελείας του αγγλόδουλου Μαυροκορδάτου (1825).

5/. Η προδοτική πράξη του Μαυροκορδάτου (Αίτηση-Δήλωση περί εθελοδουλείας/ υποτελείας των Ελλήνων στους Άγγλους).

α/.  Πολλοί και διάφοροι και από διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις και αποχρώσεις, ολοφύρονται σήμερα, πολύ καθυστερημένα, για την απώλεια της εθνικής Ανεξαρτησίας, την οποία κατέλυσε η Τρόϊκα με εφαλτήριο την δέσμη των τοκογλυφικών  δανείων, απότοκον της ανερμάτιστης και τυχοδιωκτικής πολιτικής σαράντα έξη (46) χρόνων διακυβερνήσεως της πατρίδος μας, από πολιτικούς νάνους που μας κυβερνούν μετά την Μεταπολίτευση.

Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίον έλκει την καταγωγή του ήδη από τα πρώτα χρόνια της εθνεγερσίας του ’21, με την περίφημη Πράξη Εθνικής Υποτέλειας, με την οποία το επαναστατημένο  Γένος έθεσε την ύπαρξή του υπό την προστασίαν της Αγγλίας.

Αρχιτέκτονες αυτού του επαίσχυντου Σχεδίου, ο υποτιθέμενος φιλέλληνας Υπουργός της Αγγλίας Τζωρτ Κάννιγκ και ο «κακός δαίμονας της Ελληνικής Επαναστάσεως και τυφλό όργανο της αγγλικής πολιτικής Αλέξανδρος Μαυροκορδά­τος», ο οποίος τον Αύγουστο του 1825, πήγε στο Ναύπλιον, όπου η έδρα του Υπουργικού Συμβουλίου, προκειμένου να αποσπάσει τις υπογραφές.

β/. Παράλληλα, «ο Κάννιγκ μεταχειρίστηκε σατανικά μέσα για να αποσπάσει τις υπογραφές όσων διαφωνούσαν. Το Σχέδιο του Μαυροκορδάτου, ντοκουμέντο εθελοδουλείας και μοναδικής στην ιστορία αγοραπωλησίας ενός ευρωπαϊκού λαού, «η ηττημένη κυβέρνηση του Αναπλιού το είδε ως σανίδα σωτηρίας και το υπόγραψε αυθωρεί».

Μάλιστα ο Μαυροκορδάτος, «για να του δώσει περισσότερο κύρος, πήρε και τις υπογραφές των βουλευτών, ιεραρχών και μερικών οπλαρχηγών και το έστειλε στην Αγγλία», τονίζοντας, ότι: «Το καλοκαίρι του 1825, η Επανάσταση κρεμόταν σε μία κλωστή».

Να, λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο αυτού του βδελυκτού Σχεδίου, το οποίον χαρακτηρίζεται από ιστορικούς και μη, ως «προτεκτορα­τοποίηση της Ελλάδας»:

«Το ελληνικόν έθνος δυνάμει της  παρούσης  πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μ. Βρεταννίας…»

γ/. Το εν λόγω Σχέδιο εθελοδουλείας, το οποίο εστάλη υπό τύπον αναφοράς στο Λονδίνο, «κινητοποίησε αμέσως τον νόμιμο και τον μυστικό μηχανισμό της αυτοκρατορίας» και σε μερικούς μήνες αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμα­τεύ­σεων των κυβερνήσεων Αγγλίας – Ελλάδας, «η οποία (Ελλάς) δέχτηκε ολοκληρωτικά τις αγγλικές θέσεις, ανάμεσα στις οποίες να εγκαταλείψει τις αξιώσεις της για πλήρη ανεξαρτησία και να δεχτεί την υποτέλεια στον σουλτάνο».

Όμως, «ό,τι αποφάσισαν Άγγλοι και Μαυροκορδάτος, τους τα γκρέμισαν οι Τούρκοι, που δεν δέχτηκαν καμία συζήτηση, γιατί οι πρώτες επιτυχίες του Ιμπραήμ, είχαν δημιουργήσει στην Πύλη την βεβαιότητα ότι η Ελληνική περιπέτεια θα τελείωνε με ολοσχερή κατάπνιξη της επαναστάσεως».

Βέβαια, για διαφορετικούς λόγους, το Σχέδιο αυτό, το οποίον  συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στους φιλελληνικούς κύκλους, «που είχε διαστάσεις εθνική προδοσίας από την κυβέρνηση του Μαυροκορδάτου», ΔΕΝ πήρε τις υπογραφές όλων και μάλιστα αποδείχτηκε «με ντοκουμέντα ότι πολλές υπογραφές που υπήρχαν στο κείμενο, πλαστογραφήθηκαν».11

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Προς τιμήν του Παλαιών Πατρών Γερμανού Γ΄ έχει ανεγερθεί ανδριάντας του επί μαρμάρινου βάθρου, στην πλατεία «Ψηλά Αλώνια» των Πατρών.

Αυτά συνοπτικώς ήσαν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην πόλη των Πατρών, όπου το πρώτον εκηρύχθη επισήμως και δημοσίως, η Εθνική Επανάσταση του 1821, στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας, καθώς και τα επακολουθήσαντα τραγικά γεγονότα, μετά το πρώτο έτος της Επαναστάσεως (Μάρτιος 1821-Ιούλιος 1822) στην Πελοπόννησο.

Εξ αιτίας της Εθνικής τραγωδίας που ακολούθησε την νικηφόρον περίοδον της Επαναστάσεως (Μάρτιος 1821-Ιούλιος 1822), και για την οποίαν αποκλειστικώς υπεύθυνοι και κύριοι ΕΝΟΧΟΙ απέναντι στην διαχρονική συνείδηση του Ελληνικού Έθνους, είναι οι ονομαστικώς καταγραφέντες στο παρόν αφιέρωμα, υπήρξε καθυστέρηση για παραπάνω από ένα αιώνα (1821-1947), στην ολοκλήρωση της απελευθερώσεως τμήματος των Ελληνικών εδαφών, κατεχομένων πάνω από τέσσαρες (4) αιώνες, από τους Οθωμανούς και αλλοδόξους-αλλοεθνείς, που τα είχαν παραλάβει από τους Οθωμανούς/ Νεοτούρκους (ΣΣ: Τα Δωδεκάννησα που απελευθερώθησαν τον Μάρτιον 1947, κατείχοντο από τους Ιταλούς)..…

 

Εορτασμός της 25ης Μαρτίου στην Πάτρα το 1930, για την συμπλήρωση 100 ετών του νέου ελληνικού κράτους.

Θεωρήσαμε καθήκον μας, εορτάζοντες εφέτος την 199ην επέτειον της Εθνικής Επαναστάσεως, ένα έτος προ του εορτασμού των 200 ετών από της Επαναστάσεως, εκτός από τα αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις περιοχές της Αχαΐας και Πελοποννήσου (1821-1823), με όσα τραγικά ακολούθησαν, να παρουσιάσουμε  και τους ΕΝΟΧΟΥΣ εκείνων των κρισίμων δεκαετιών, μετά την Επανάσταση του 1821 (1823-1843), διότι:

.Οι εγχώριοι νωτοφόροι του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ διακατεχόμενοι από απαράδεκτη Ευρωλαγνεία και κάποια αδιανόητη, ιδιότυπη Τουρκολαγνοφοβία, όπως μας έχουν προαναγγείλει, προετοιμάζονται από τώρα, για τον εορτασμόν το 2021, της 200ης επετείου της Επαναστάσεως, και αν κρίνουμε από το σήμα του εορτασμού που έχει ήδη δημοσιοποιηθεί, καθώς και όσα ειπώθηκαν στην οπτικοποιημένη παρουσίαση του σήματος από την πρόεδρον της Οργανωτικής Επιτροπής, μάλλον ετοιμάζονται:

-Να προβάλλουν τους ΕΝΟΧΟΥΣ, εξ αιτίας των οποίων η Πατρίδα μας απώλεσε την πολιτικήν ελευθερίαν της, την οικονομική αυτάρκειά της και την Εθνικήν ανεξαρτησίαν της και ΟΧΙ να τιμήσουν αποκλειστικώς και μόνον, τους αληθινούς ήρωες-αγωνιστές και εθνομάρτυρες που εθυσιάστηκαν μαχόμενοι «υπέρ πίστεως και Πατρίδος» ή δολοφονήθηκαν από τους ΕΝΟΧΟΥΣ!!!

-Να θέσουν σε περίοπτη θέση τις προσωπογραφίες των ΕΝΟΧΩΝ ή παραπλεύρως σε εκείνες των αληθινών ηρώων και εθνομαρτύρων, ενώ θα έπρεπε να τις έχουν αποκαθηλώσει από παντού, και  να εστιάσουν στις ομιλίες ή να στιγματίσουν σ’όλες τις εκδηλώσεις, τις εθνομειοδοτικές και προδοτικές ενέργειές τους, και να παραδώσουν τους ΕΝΟΧΟΥΣ στις νεώτερες γενεές, εις αιώνια καταισχύνη και Εθνική κατάρα!!   

-Να παρουσιάσουν μετασχηματισμένον τον χαρακτήρα και αλλοιωμένον τον σκοπόν της Εθνικής Επαναστάσεως.

-Να «ωραιοποιήσουν» την περίοδον της Οθωμανικής δουλείας τεσσάρων και πλέον αιώνων:

.Αοριστολογώντας περί ελευθερίας και δυσμενών συνθηκών που έζησαν οι Έλληνες, χωρίς να αναφέρουν τίποτε, για τα απίστευτα δεινά που υπέστη ο Ελληνισμός κατ’ εκείνην την χρονικήν περίοδον της δουλείας, από τους Οθωμανούς (σφαγές, τρομοκρατία, γενοκτονίες, βιαίους μαζικούς εξισλαμισμούς, εξανδραποδισμούς, παιδομαζώματα, γενιτσαρισμούς, αρπαγές γυναικών και εγκλεισμόν τους στα «χαρέμια» των Οθωμανών, κλπ).

.Αποφεύγοντας να αναφέρουν την ταυτότητα των κατακτητών, αλλά και ότι είμαστε σκλαβωμένοι στους Οθωμανούς, από τότε που αλώθηκε η Πόλης μας (Κωνσταντινούπολις), και μας έκλεψαν την πάλαι ποτέ κραταιά Ρωμαϊκή/Ρωμαίϊκη/Ελληνική Αυτοκρατορία μας (Ρωμανία)!!!  

-Να αποσιωπήσουν τον ρόλον και την συμβολή της Εθναρχούσης τότε, Ορθόδοξης Εκκλησίας στον επαναστατικόν αγώνα.

-Να μας πείσουν ότι η Εθνική Επανάσταση έγινε για την ψήφιση Συντάγματος, αποκατάσταση των ατομικών ελευθεριών και την εγκαθίδρυση καθεστώτος Δημοκρατίας ! Ήμαρτον Κύριε!!!

.Οι σύγχρονοι Έλληνες με πρώτη την Ελληνική νεολαία, είναι παντελώς αγνώτες της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, οδηγούμενοι περιτέχνως, υπούλως και ετσιθελικώς από το ΣΥΣΤΗΜΑ, σε διαδικασίες πολιτικού αυνανισμού, εθνικού μαρασμού, πνευματικής μεταλλάξεως, και σταδιακής απωλείας της ιστορικής μνήμης και εθνικής τους ταυτότητος.

Σημείωση: Μακάρι να διαψευσθούμε για όσα μόλις προαναφέραμε και αφορούν στον μελλοντικόν εορτασμόν από το ελλαδικόν κράτος, της 200ης επετείου από την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.. Τηρούμε το παρόν στο αρχείον μας και θα επανέλθουμε πρώτα ο Θεός, μετά την 25ην Μαρτίου 2021.

*

Οι απανταχού της γης, Ρωμηοί/Έλληνες, αποδίδουν κάθε χρόνο και αιωνίως, τιμήν και ευγνωμοσύνη σε ΟΛΟΥΣ εκείνους, οι οποίοι:

.Ανεδείχθησαν πρωταγωνιστές και ήρωες, και ως τοιούτοι έχουν καταγραφεί στην συνείδηση του Έθνους, που πολέμησαν για την τιμήν, την Ελευθερία της πατρίδος και την Ορθόδοξη πίστη τους (λαϊκοί και ρασοφόροι), οραματιζόμενοι την εκπλήρωση της Μεγάλης του Γένους Ιδέας, την Θεϊκή Έγερση του Μαρμαρωμένου Βασιληά μας, για να ξαναπάρουμε πίσω την κλεμμένη από τους Οθωμανούς, Αυτοκρατορία μας..

.ΔΕΝ υπέκυψαν στις πιέσεις και απειλές, ούτε δελεάστηκαν από χρήματα και αξιώματα που τους πρότειναν οι αυτόκλητοι ξένοι προστάτες και εγχώριοι υπηρέτες τους, μη φεισθέντες της ζωής τους, την οποίαν σε πολλές περιπτώσεις αφαίρεσαν δολίως «αδελφικά χέρια» (Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Πάνος Κολοκοτρώνης, κ.α.).

Αντιθέτως, Αιώνια καταισχύνη και Εθνική Αρά, θα συνοδεύει την μνήμη ΟΛΩΝ των επίορκων και προσκυνημένων [προεστοί και καραβοκυραίοι, ρασοφόροι και οπλαρχηγοί] που επρόδωσαν τον αγώνα και την πίστη τους, χάριν εγωκεντρισμού, ματαιοδοξίας, χρημάτων και αρχομανίας/ εξουσίας.

Όσοι απ’ αυτούς, οπλαρχηγοί ή κοτζαμπάσηδες, είχαν προσφέρει με τον ένα ή άλλον τρόπον, στην επανάσταση κατά το πρώτον έτος, μέχρι και την μάχη των Δερβενακίων και στην συνέχεια παρασυρθέντες ή δελεασθέντες από αξιώματα και προσφορά χρημάτων (δωροδοκία), ετάχθησαν με το μέρος των ξενόδουλων ολετήρων του Έθνους, ΟΥΔΕΝ ελαφρυντικόν έχουν και ΟΥΔΕΜΙΑ δικαιολογία ευσταθεί, για τα διαπραχθέντα εγκλήματα κατά ηρώων αγωνιστών και ιδιαιτέρως για την δολοφονία του Εθνάρχου Ιωάννου Καποδίστρια, καθ’ όσον οι πράξεις τους δεν αφορούσαν μόνον στις αποτρόπαιες δολοφονίες κατά ηρώων αγωνιστών, αλλά συνιστούσαν εγκλήματα κατά του μαχομένου Έθνους των Ελλήνων.

*

Η Ελλάς, μετά την οδυνηρή δουλείαν τεσσάρων και πλέον αιώνων στους Οθωμανούς, αφουγκρασθείσα την φωνήν των προγόνων Ιώνων/ Ελλήνων/Ρωμηών, προερχομένη με ήχον πολεμικού θουρίου, από τα βάθη της τρισχιλιετούς ιστορίας της, Ανέστη και με σύνθημα «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», εδοξάσθη  και πάλιν με την Επανάσταση του 1821!!!

Δυστυχώς, οι προμνησθέντες ΕΝΟΧΟΙ αμαύρωσαν και τροχοπέδησαν την νικηφόρο πορεία της Επαναστάσεως, αρκετοί εξ αυτών,  επεχείρησαν να σβύσουν την Ορθόδοξη Πίστη και να την αντικαταστήσουν με τον Φραγκοπαπισμό και τις παραφυάδες του, εδολοφόνησαν την Ελλάδα το 1831 δια του διαπραχθέντος Εθνικού ανοσιουργήματος (δολοφονία του Ιωάννου Καποδίστρια) και την ενεταφίασαν, ως αχρείοι εντολοδόχοι νεκροθάπτες, «σπορά της εβραιουργιάς», κατά τον Μακρυγιάννη, δια του Αγγλογαλλικού πραξικοπήματος της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.

Από τότε μέχρι τις ημέρες μας, πλην δύο εξαιρέσεων (1936-1940 και 1967-1973), ΟΥΔΕΙΣ επεχείρησε να αναστήσει την πατρίδα μας, καθ’όσον ΟΛΟΙ οι εκάστοτε εξουσιαστές, απεδείχθησαν, δι’ έργων και λόγων, ότι ήσαν βιολογικοί, πνευματικοί ή ιδεολογικοί απόγονοι των προμνησθέντων ΕΝΟΧΩΝ. Συνεπώς, ως συνεχιστές του εθνοκτόνου έργου των προγόνων τους, ΔΕΝ αναμένεται απ’αυτούς, νεκρανάσταση της ενταφιασμένης Ελλάδος μας!!!

Όλοι αυτοί της εκάστοτε εξουσίας (συμπολίτευση) ή υποτιθέμενοι «ελεγκτές της εξουσίας» (αντιπολίτευση), που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκράτες, συνταγματικοί, φιλελεύθεροι, ανθρωπιστές, ευρωπαϊστές, αντιρατσιστές, ηδονιζόμενοι μάλιστα να κραυγάζουν ότι είναι «εκλεγμένοι από τον λαόν», ΔΕΝ είναι τίποτε άλλο παρά:

Ευρωλάγνοι Κοραϊστές, Ευρωλιγούρηδες κοσμοπολίτες, πολιτικοί ανεμοδείκτες, υπερπρονομιούχοι βουλευτοκράτες, αλαζόνες νεοφεουδαρχίσκοι, διώκτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας με πρόσχημα τον Κορωναϊόν Covid-19,  ασπόνδυλοι αρχομανείς και χρηματοθήρες, απάτριδες διεθνιστές, αμετανόητοι νεομπολσεβίκοι και νεοσταλινικοί, συστημικοί νεοναζιστές τυχοδιώκτες, αδίστακτοι  πατροδικάπηλοι, «διαφωτιστές»/σκοταδιστές (μόνιμοι τρόφιμοι τεκτονικών στοών), δημοκοπούντες νεοφιλελευθέροι, εθνομηδενιστές, αλλόδοξοι ή αιρετικοί χριστιανοί, φαρισαΐζοντες-παπίζοντες-προτεσταντίζοντες-οικουμενιστές ψευδοχριστιανοί (λαϊκοί και ρασοφόροι), θέτοντες το προσωπικόν συμφέρον και τις μωροφιλοδοξίες τους, υπεράνω της πατρίδος και του μέλλοντος του Ελληνικού Έθνους…

Όλοι αυτοί, εκουσίως ή ακουσίως, «φυλάσσουν» κατ’εντολήν του Συστήματος, τον τάφον της Ελλάδος με σφραγισμένη την ταφόπλακά της, φοβούμενοι την νεκρανάστασή της, όπως είχαν σφραγίσει οι φαρισαίοι ταλμουδιστές Ιουδαίοι τον τάφον του Ιησού (..ησφαλίσαντο τον τάφον σφραγίσαντες τον λίθον../ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 27/66….). Δι’ αυτού του τρόπου, δηλώνουν υποταγή στους προστάτες και εντολοδότες τους, ανανεώνοντας ταυτόχρονα τα υπερπρονόμια που απολαμβάνουν, στο όνομα της δημοκρατικής…ισότητος (των υπερπρονομιούχων βουλευτών), της…ατομικής ελευθερίας (του Big Brother) και της λαϊκής…κυριαρχίας (των 301), σε αντάλλαγμα των παρεχομένων «υπηρεσιών» τους!!!

Ώ αλαζόνες και αδίστακτοι λαοπλάνοι των Ελλήνων και δια Συνταγματικής σφραγίδος, συνεχιστές των όσων σας κατέλιπον από το 1843, οι βιολογικοί, πνευματικοί και ιδεολογικοί πρόγονοί σας!!!

Η νεκρανάσταση της πατρίδος μας, θα γίνει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ό,τι και αν κάνετε εσείς και οι ξένοι προστάτες σας, προς αποτροπήν της!!!

Τυφλωμένοι από τα πάθη σας και υποδουλωμένοι στον ψευδοθεόν σας, την ΑΝΙΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ (Σάρκα/Ύλη, Εξουσία, Χρήμα), ΔΕΝ θα μπορέσετε ποτέ να κατανοήσετε ότι η Επανάσταση των Ρωμηών/Ελλήνων το 1821, δεν ήταν ανθρώπινη Εξέγερση, αλλά Θεϊκόν ΘΑΥΜΑ!

Εάν το 1821 ήταν ανθρώπινος Ξεσηκωμός, θα είχε συντριβεί εν τη γενέσει του, τόσον από την ισχυρή ακόμη Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως όμως από την πανίσχυρη και αήττητη τότε, «Ιερά Συμμαχία»!!!

Ένεκα τούτου, η απελευθέρωση της Ελλάδος μας από τα πολιτικο-οικονομικά δεσμά του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, η ανάκτηση της Εθνικής ανεξαρτησίας/ κυριαρχίας και της παλαιάς Αίγλης της [Ανασύσταση της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων/Ρωμηών/Ελλήνων (Ρωμανία)], δεν θα ξεκινήσει από ανθρώπινη ενέργεια, αλλά θα προέλθει και πάλιν, από τον Θεόν των Ελλήνων, τον Τριαδικόν Θεόν της Ορθοδόξου Πίστεως, σύμφωνα με το Απόρρητον Σχέδιόν Του. Αυτό θα γίνει, αργά ή γρήγορα, επειδή:

.«Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).

.«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!» (Βασίλειος Μιχαηλίδης, "Η 9η Ιουλίου του 1821").

.«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν…» (ΛΟΥΚΑΣ: 18/27).

*

Κλίνομεν ευλαβικώς το γόνυ σε ΟΛΟΥΣ τους πρωτεργάτες, αγωνιστές και ηρωϊκώς πεσόντες κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, προς αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, σ’ όλη την Ελληνική Επικράτεια και εκτός αυτής.

Ειδικώτερα, αποδίδουμε Τιμή και δόξα στους Πελοποννησίους αγωνιστές και ηρωϊκώς πεσόντες, στην περιοχήν όπου το πρώτον εξερράγη η Επανάσταση, με κέντρον του Επαναστατικού αγώνος τας Παλαιάς Πάτρας, όπου ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, εκηρύχθη δημοσίως και επισήμως (με την αποστολήν της διακηρύξεως στους εκεί προξένους των ξένων κρατών), στην ιστορική πλατεία του Αγίου Γεωργίου, με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού και του επισκόπου Κερνίτσης Προκοπίου.

Αιωνία η μνήμη τους!!!

Και του χρόνου στην Πόλη μας !

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

                  

 

---

1 Ευθύμιος Χατζηϊωάννου -δημοσιογράφος – ερευνητής (26 Μαρτίου 2017).

2 Ο Ιωάννης Κωλέττης (1773 ή 1774-31 Αυγ. 1847) ήταν Έλληνας πολιτικός, από τους θλιβερούς «πρωταγωνιστές» της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Υπήρξε ο ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος, όπως επικράτησε να λέγεται, καθώς και πρωθυπουργός της χώρας κατά τις περιόδους 1834-1835 και 1844-1847.

Ο Ιωάννης Κωλέττης, γιατρός με καταγωγή από το Συράκο Ιωαννίνων, απετέλεσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Υδραίων και Ρουμελιωτών. Μια από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να φέρει σε επαφή τον Γκούρα, μετέπειτα φρούραρχο των Αθηνών, και τον Καραϊσκάκη με τους Υδραίους, καθιστώντας τους σημαντικούς συμμάχους του. Σύμφωνα με ισχυρισμούς του ίδιου, στην Ιταλία συμμετείχε σε πατριωτική μυστική ομάδα (ΣΣ: Πιθανώς στους Καρμπονάρους), ενώ την ίδια εποχή συνδέθηκε με στενή φιλία με τον αιρετικό/προτεστάντη κληρικό Θεόφιλο Καΐρη, τον οποίο αργότερα υπερασπίστηκε σθεναρώς στις εναντίον του διώξεις.

3 Η Σιλίμνα είναι ένα χωριό του Δήμου Φαλάνθου στο νομό Αρκαδίας. Χτισμένη στις πλαγιές του Μαινάλου, σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων, και απέχει 6 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την Τρίπολη. Η Σιλίμνα έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά την επανάσταση του 1821. Στην τοποθεσία "επάνω Χρέπα" είχε το στρατηγείο και το στρατόπεδό του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Τριπόλεως.

Επίσης, στην τοποθεσία "Τρίκορφα", διασώζονται ακόμη μερικά από τα ελληνικά "ταμπούρια" όπου το 1825 οι Έλληνες πολεμιστές υπό την αρχηγία των Πλαπούτα, Γρηγοριάδη, έδωσαν άνιση και αιματηρή μάχη με τα στρατεύματα του Ιμπραήμ.. Στην πλατεία του χωριού, στέκει ανδριάντας του Πάνου Κολοκοτρώνη, ο οποίος κατά τον εμφύλιο του 1824 δολοφονήθηκε στο κοντινό χωριό Παλλάντιο, αλλά ετάφη στην Σιλίμνα. Το χωριό είναι ο τόπος καταγωγής του ελληνοαμερικανού υπερμαραθωνοδρόμου Ντην Καρνάζη, από την πλευρά του πατέρα του.

4 Κωστής Παπαγιώργης (2001), Κανέλλος Δεληγιάννης, Αθήνα: Καστανιώτης, σελ. 206.

5 Νικόλαος Πατσέλης, «Ιωάννης Κωλέττης», Ηπειρωτικόν Μνημείον, Βιογραφική Συλλογή,εκλιπόντων επιφανών Ηπειρωτών. Παράρτημα Ηπειρωτικά Χρονικά, τομ. 6 (1931), σελ. 8 – 9.---  Βασίλης Κρεμμυδάς, Ιωάννης Κωλέττης, Σειρά: Οι Ιδρυτές της νεότερης Ελλάδας, εκδ. Τα Νέα-Ιστορική Βιβλιοθήκη, Αθήνα,2010, σελ.17.

6 Τάσος Βουρνάς (1997), Ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Αθήνα: Πατάκης, τόμ. Α΄, σελ. 141.

7 Κωστής Παπαγιώργης (2001), Κανέλλος Δεληγιάννης, Αθήνα: Καστανιώτης, σελ. 255, 258, 261-263.

8 Παπαγιώργης (2001), σελ. 262-263.

9 Λεπτομέρειες για τις συνθήκες συνάψεως των ληστρικών δανείων και ποίοι ωφελήθησαν, ανεφέρθησαν στο 4ον μέρος, «Η αντεπαναστατική στάση των τότε «Μεγάλων Δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας και ο ανθελληνικός/αντιχριστιανικός ρόλος του Βατικανού», παρ. Αγγλία».

10 Τάσος Βουρνάς (1997), Ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Αθήνα: Πατάκης, τόμ. Α΄, σελ.139.

11 Ανάμεσα σ’ αυτούς που εξεδήλωσαν αντίδραση κατά της προδοτικής αυτής ενεργείας, ήταν ο Δημήτρης Υψηλάντης, ο οποίος με επιστολής του προς τον Γκούρα (Αυγούστου 1825), «τον καλούσε να εναντιωθούν στο ξεπούλημα της Ελλάδας στους Άγγλους». Το θέμα του ξεπουλήματος της πατρίδας άγεται προς συζήτηση στην Γ΄ Εθνική Συνέλευση, η οποία συνήλθε τον Απρίλιο του 1826 στην Επίδαυρο και στην οποία: «Ο Υψηλάντης σε μια στιγμή υπέροχης εθνικής και πατριωτικής έξαρσης,  συνέταξε και υπέβαλε την  αναφορά του». Αντιτασσόμενος σφοδρά ο πατριώτης Υψηλάντης σε αυτό το προδοτικό Σχέδιο, κατέληγε: «….δεν θέλω λείψει… να χύσω και την τελευταίαν ρανίδα του αίματός μου, ενόσω διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας πόλεμος…».

Όμως, ολόκληρο, σχεδόν, το Σύστημα της προδοσίας καραδοκούσε, με αποτέλεσμα: «η γενναία και πατριωτική φωνή του αγνού πολεμιστή δεν είχε απήχηση στην Εθνοσυνέλευση, που την κατηύθυνε η αγγλική φατρία», γεγονός το οποίο όχι μόνο έθαψε την διαμαρτυρία του Υψηλάντη, αλλά και στράφηκε εναντίον του με ειδικό ψήφισμα με το τερατώδες αιτιολογικό ότι «δι’ αυτής καθυβρίζει αυθαδώς τους νόμιμους πληρεξούσιους» και γι’ αυτό «αποκλείεται από κάθε πολιτικόν δικαίωμα και πατριωτικόν υπούργημα»!

Ο Κολοκοτρώνης αντέδρασε σ’ αυτή την πράξη της εθνικής καταισχύνης και «μόνο χάρη στην επέμβασή του έγινε κατορθωτό να μειωθεί η τιμωρία του Υψηλάντη για ένα χρόνο». (Πηγή: Αθήνα, 30/08/2013, Άρθρον Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου).