ΕΔΡΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ (ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ, ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΕΣ Ή ΧΑΛΚΕΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

Μέρος 7ον

Α΄ ΚΥΡΙΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ  [Συνέχεια 6ου μέρους]  

«4 καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις…» (ΔΑΝΙΗΛ: 12/4).

24. Οι συνέπειες του διαχρονικού Mισανθρωπισμού και Μισελληνισμού του Συστήματος [συνέχεια 6ου μέρους].

β. Διαπραχθέντα διαχρονικά εγκλήματα του Συστήματος κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας (Συνέχεια 6ου μέρους). 

10/. Η γενοκτονία των Ελλήνων της  Αν. Θράκης, του Πόντου, της Ιωνίας και λοιπής Μ. Ασίας.

α/. Η γενοκτονία  και ο ξερριζωμός των Ελλήνων της Αν. Θράκης, του Πόντου, της Ιωνίας και γενικώτερα της Μ. Ασίας, είχε αρχίσει από το 1915….

Οι Οθωμανοί, με αλλαγμένο το όνομά τους (Τούρκοι), ήδη από της επικρατήσεως του Ιουδαιομασωνικού κινήματος των λεγομένων Νεότουρκων το 1908, είχαν σχεδιάσει την ολοσχερή εξόντωση ή τον πλήρη και βίαιο «εκτουρκισμό», όλων των εθνοτήτων που ζούσαν υπό τον Οθωμανικό ζυγό.

Η απόφαση για τον βίαιο εκτουρκισμό ή εν ανάγκη, την εξόντωση των μη τουρκικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ελήφθη σε συνέδριό τους στην Θεσσαλονίκη το 1911, και είχε ως εξής: 

«Η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα, όπου η μωαμεθανική θρησκεία και οι μωαμεθανικές αντιλήψεις θα κυριαρχούν και κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα θα καταπνίγεται.  Αργά ή γρήγορα θα πραγματοποιηθεί η πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της Τουρκίας.  Και είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ.  Άρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένοπλη βία.  {...}  Το δικαίωμα των άλλων εθνοτήτων να έχουν δικές τους οργανώσεις θα πρέπει να αποκλειστεί. Κάθε μορφή αποκέντρωσης και αυτοδιοίκησης θα θεωρείται προδοσία προς την τουρκική αυτοκρατορία».

β/. Όταν οι ηγέτες των Νεοτούρκων διαπίστωσαν πως ο εκτουρκισμός των μειονοτήτων απαιτούσε πολύ χρόνο και μεγάλη προσπάθεια, κατέστρωσαν, κατ’ εντολήν των διδασκάλων της στοάς στην οποίαν είχαν μυηθεί, ένα πρόγραμμα εκτοπίσεων, των Ελλήνων κατά κύριο λόγο, που ήταν η μεγαλύτερη, συμπαγέστερη και πιο οργανωμένη, από τις άλλες μειονότητες. Με τις εκτοπίσεις έλπιζαν πως, διασπώντας την συνοχή των Ελλήνων, θα τους υποχρέωναν να αφομοιωθούν με το τουρκικό στοιχείο.

Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο, όπως με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

O πρέσβης των Hνωμένων Πολιτειών στην Kωνσταντινούπολη Henry Morgenthau, στο έργο του «Ambassador Morgenthau’s Story» (1918) τονίζει: «Οι Αρμένιοι δεν είναι ο μοναδικός υπό τουρκικό έλεγχο λαός, ο οποίος υπέφερε στα πλαίσια της πολιτικής «Η Τουρκία για τους Τούρκους». Την ιστορία που διηγήθηκα για τους Αρμένιους, θα μπορούσα να την έλεγα, με μερικές παραλλαγές, για τους Έλληνες και τους Ασσύριους. Πραγματικά, οι Έλληνες ήταν τα πρώτα θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας.»

Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ψυχές. Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου αναφέρεται:

«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...».1

γ/. Ξεκινώντας το 1915, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τα φονικά γεγονότα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Οθωμανοί επιδόθηκαν σε θηριωδίες κατά της χριστιανικής μειονότητας των Αρμενίων: Μαζικές σφαγές πληθυσμού, βίαιοι εκτοπισμοί γυναικόπαιδων μέσα από την έρημο της Συρίας, ολόκληρα χωριά κάηκαν με τους κατοίκους μέσα, ακόμα και πλοία γεμάτα με Χριστιανούς Αρμένιους, βυθίστηκαν στην Μαύρη Θάλασσα. 

Τουλάχιστον 20 στρατόπεδα συγκεντρώσεως και εξοντώσεως που εγκαινιάστηκαν, με μαζικούς θανάτους με τοξικά αέρια να λαμβάνουν χώρα εκτεταμένως, αλλά και πειράματα σε παιδιά από νεοτούρκους γιατρούς. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 600.000 ως 1,5 εκατομμύρια χαμένες ζωές.

 Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο, με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου και των Ασσυρίων.

 

δ/. Ποίος ή ποίοι ήσαν οι εμπνευστές της γενοκτονίας των Ελλήνων και διατί;

1//. Εμπνευστές και καθοδηγητές ήσαν οι Γερμανοί ιλλουμινάτοι και εκτελεστές οι μισέλληνες Ιουδαιογενείς (Jewish origin/ντονμέδες) Νεότουρκοι.

Με την καθοδήγηση Γερμανών συμβούλων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι διώξεις, εκτοπισμοί και δολοφονίες,  επεκτάθηκαν επίσης και στην δυτική Μικρά Ασία, από τον Μάϊο του 1914.

Ήδη από το τέλος του 1913 την στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός αποκρυφιστής και σύνδεσμος των ιλλουμινάτι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς. Ο τελευταίος θεώρησε ως επιτακτική ανάγκη την απομάκρυνση των ελληνικών πληθυσμών, από τις περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα, δηλαδή τα δυτικά μικρασιατικά παράλια. Η ζώνη που έπρεπε να εκκενωθεί από τους Έλληνες, ξεκινούσε από την περιοχή του Αδραμυττίου, βόρεια, ως και απέναντι από την Σάμο, ενώ συμπεριελάμβανε και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα προς την ενδοχώρα.

Η Γερμανία του Κάϊζερ πριν και κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου  συμμετείχε ενεργώς στο πλευρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των Νεότουρκων, στις γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων στην Τουρκία. Σύμφωνα με το εκπονηθέν σχέδιον, προεβλέπετο η εξόντωση τόσον των πληθυσμών που θεωρούντο εχθρικοί, όσον και των ισχυρών εμπορικών ανταγωνιστών γερμανών και Ιουδαίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προστατευομένων από τους γερμανο-ιουδαίους μεγαλοτραπεζίτες, στις περιοχές όπου κυριαρχούσαν οι Έλληνες και Αρμένιοι, τις περιουσίες των οποίων εποφθαλμιούσαν.

2//. Στα μάτια των υπέρ-εθνικιστών Γερμανών, η νίκη των «Νεοτούρκων» κατά των Ελλήνων και η τακτική της εθνοκαθάρσεως που ακολούθησε ο ντονμέ Κεμάλ, αποτελούσαν οδηγό, καθοδήγηση για το πώς και αυτοί, όφειλαν να κινηθούν στην προσπάθεια αποκαταστάσεως του πρότερου Οθωμανικού μεγαλείου.

Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια μέρα». Έτσι, αναφέρει ο συγγραφέας, «οι Γερμανοί άρχισαν να λένε, αφού ανατράπηκε η Συνθήκη των Σεβρών, γιατί δεν μπορεί να ανατραπεί και η Συνθήκη των Βερσαλλιών;».

Η μοίρα των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και του Πόντου γινόταν κατανοητή στην ναζιστική ιδεολογία. Ο Βρετανός συγγραφέας Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν, είχε τεράστια επιρροή στον Χίτλερ. Ο Τσάμπερλεν, έγραφε:

«Η Τουρκία είναι η τελευταία μικρή γωνιά της Ευρώπης στην οποία ένας ολόκληρος λαός ζει σε ανενόχλητη ευφορία και ευτυχία» (…) αφού «κατέστρεψε αυτόν που ενόχλησε την ειρήνη» (Αρμένιοι- Έλληνες). 

3//. Ο θεωρητικός των Ναζί, Alfred Rosenberg - θαυμαστής του Τσάμπερλεν- ο οποίος έλεγε πως οι Αρμένιοι ήταν για την Τουρκία ότι οι Εβραίοι για την Γερμανία, συνέστησε στον Χίτλερ, τον Max Erwin von Scheubner-Richter.

Ο Scheubner-Richter ήταν ο Γερμανός υποπρόξενος στο Ερζερούμ και κατέγραψε τον σχεδιασμό, εκτοπισμό και δολοφονία των Αρμενίων και Ελληνοποντίων, από τους Νεότουρκους του Κεμάλ.

Η σχέση του Scheubner-Richter’s με τον Χίτλερ ήταν τόσο κοντινή που σκοτώθηκε, καθώς καθόταν δίπλα του σε απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, το 1923. Ο Χίτλερ αφιέρωσε το πρώτο μέρος του βιβλίου του, «Ο Αγών μου», σε αυτόν.

Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η Κεμαλική Τουρκία, ήταν το πρότυπο για την Ναζιστική Γερμανία και ο Μουσταφά Κεμάλ, ήταν ο δάσκαλος-υπόδειγμα για τον Αδόλφο Χίτλερ.

Prior to the Nazi takeover, the newspapers «Heimatland» and «Volkischer Kurier», were negative regarding Ataturk's struggle against the Greeks, French and British. This all ceased on December 2nd, 1920, since they had been bought out by the Nazi party who were hugely sympathetic towards Ataturks cause. Some of the earliest front page headlines were "Heroic Turkey" and "Turkey—The Role Model".2

Τον Σεπτέμβριο του 1922, ο «Völkischer Beobachter/Λαϊκός Παρατηρητής»,3  επίσημη εφημερίδα των Ναζί,  έγραφε ότι:  «σε αυτές τις μέρες της ατίμωσης και της ατιμίας, ένα όνομα αποδεικνύει τι μπορεί να πετύχει ένας αληθινός άνδρας. [...] Η νίκη του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα μας δώσει νέα δύναμη και θα δυναμώσει την πίστη μας στο ανίκητο του πνεύματος του ηρωϊσμού». 

11/. Η τραγωδία και προδοσία της Κύπρου το 1974.

 

α/. Τον Ιούλιον του 1974, οι Τούρκοι, εισέβαλαν απροκλήτως, σε τμήμα εδάφους του Ελληνικού Έθνους, με πρόσχημα το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου), αξιοποίησαν την ευκαιρία η οποία εξυφάνθη παρασκηνιακώς με το άφρον «πραξικόπημα» και υλοποίησαν την 1ην φάση ενός σχεδίου (Διχοτόμηση της Κύπρου), το οποίον:

·Είχε αποφασισθεί από το Κεντρικό Σιωνιστικό Συμβούλιο των ΗΠΑ το 1956 και είχε επιβληθεί στην κυβέρνηση του Αμερικανο-Σουηδο-Ιουδαίου προέδρου των ΗΠΑ, Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ.

·Είχε συνταχθεί κατά την δεκαετία του ΄50, από τις μυστικές υπηρεσίες των λεγομένων «συμμάχων» μας (ΗΠΑ και Αγγλίας).

·Προέβλεπε  την εδαφικήν διαίρεση της Κύπρου σε δύο κρατίδια (states), τουτέστιν διχοτόμηση της Μεγαλονήσου, με την μορφήν διζωνικής Ομοσπονδίας ή Συνομοσπονδίας.

Τον Αύγουστο του 1956 ο ανώτερος αξιωματούχος στο βρετανικό Υπ. Εξωτερικών, Σερ Ιβόν Κιρκπάτρικ είχε δηλώσει: «Υποστηρίζω δύο ζώνες και προετοιμασίες για ορισμό ημερομηνίας για αυτοδιάθεση για την κάθε μια». 

Από τις  31.5.1956 ο ίδιος (Κιρκπάτρικ)  είχε διασαφηνίσει ότι εκείνος πρώτος μίλησε για διχοτόμηση και αν ήταν να δηλώσουν μια λύση, έπρεπε σοβαρά να σκεφθούν την διχοτόμηση.  Τον Ιούνιο του 1956, το Λονδίνο διέταξε τον Κυβερνήτη στην Κύπρο Σερ Τζόν  Χάρτινγκ να ετοιμάσει σχέδια διχοτομήσεως. [Πηγή: Η «συμφωνία» Μακαρίου – Ντενκτάς του 1977: Το άγνωστο...https://agora-dialogue.com/2018/10/ 19/ η-συμφωνία-μακαρίου-ντενκτάς-του-1977/19 Οκτ 2018].

Ο πρώτος που έθεσε τα θεμέλια της διαιρετικής «δι-κοινοτικότητας»  (πάνω στην οποία οικοδομήθηκε και το Σύνταγμα της «Ανεξάρτητης» Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνο τον Φεβρουάριο του 1959), ήταν ο άγγλος υπουργός αποικιών, Λένοξ Μπόϋντ (Lennox-Boyd), στις 19 Δεκ.1956.

·Είχε συμφωνηθεί παρασκηνιακώς, από αμφοτέρους τους τότε πρωθυπουργούς, ελεγχομένους απολύτως από Η.Π.Α. και Αγγλία (Ελλάδος, Κωνσταντίνος Καραμανλής-Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές). Ειδικώτερον ο Έλληνας πρωθυπουργός, είχε διαβεβαιώσει τους Αμερικανούς ότι «θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια εξουδετερώσεως τυχόν αντιδράσεων της κοινής γνώμης στην Ελλάδα», η οποία στην συντριπτική της πλειοψηφία, πλην της ηγεσίας των Κομμουνιστών, ετάσσετο τότε, υπέρ του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος των Κυπρίων και της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα-Ελλάδα.4

·Είχε δοθεί στους ενδιαφερομένους, προς προετοιμασία, και για επιχειρησιακή σχεδίαση το 1963 από τους Τούρκους. Το σχέδιο είχε δοκιμασθεί μερικώς, το ίδιο έτος, με τους Τουρκικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά της Κύπρου και την απειλή αποβάσεως των Τούρκων (πλήρης εφαρμογή του Σχεδίου), που απεφεύχθη την τελευταία στιγμή.

β/. Οι Βρετανοί, αφού παραβίασαν την Συνθήκη της Λωζάννης που οι ίδιοι διαπραγματεύτηκαν το 1923, επανέφεραν στο τέλος του Αυγούστου 1955 με την Τριμερή του Λονδίνου, την προστατευομένην τους Τουρκίαν, ως ενδιαφερόμενον μέρος στο Κυπριακό, ενώ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιον και τις μέχρι τότε υπογραφείσες διεθνείς-διμερείς συμφωνίες,  η Τουρκία ΟΥΔΕΝ δικαίωμα είχε πλέον επί της Κύπρου, αφού το 1878, με το Συνέδριο του Βερολίνου, τερματίστηκαν για την Κύπρο τριακόσια χρόνια κυριαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς ο Σουλτάνος συμφώνησε και παρέδωσε την Κύπρο στην Βρετανική Αυτοκρατορία.

Κατά την διάρκεια του Συνεδρίου, η Αγγλία την 4ην Ιουνίου και 1ην Ιουλίου, συνήψε μετά της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη συνθήκη, βάσει της οποίας αναγνωρίζετο στην Αγγλία το δικαίωμα της καταλήψεως και διοικήσεως της νήσου Κύπρου, έναντι πληρωμής ετησίου επιδόματος. Έκτοτε η Κύπρος παρέμεινε ως Βρεταννική κτήσις μέχρι της ανακηρύξεώς της ως ανεξαρτήτου κράτους (1959).5

Η Κύπρος γίνεται Βρετανική (γελοιογραφία της εποχής στο περιοδικό Punch).

Η τριμερής του Λονδίνου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία από τις φάσεις του συμπεφωνημένου από το 1955, απορρήτου σχεδίου για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.6

γ/. Από την δημοσίευση των απορρήτων εγγράφων του Foreign Office, προκύπτει ότι η Αγγλο-αμερικανική ιδέα διχοτομήσεως της Κύπρου είχε συμφωνηθεί και άρχισε να προωθείται τόσον από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όσον και από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

Το απόρρητο έγγραφο του Foreign Office που αποδεικνύει ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Άμυνας στον Αττίλα ΙΙ (14-16 Αυγούστου 1974)  άρχισε να προωθεί την ιδέα της διχοτομήσεως τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler, ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ.

Τον Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου ως την μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο εβδομάδες αργότερα, πρότεινε ξανά την διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη, σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την πάροδο 50 χρόνων, αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά έγγραφα.

Έτσι, από την στιγμή εκείνη (1955), η μεν Τουρκία επιβαλλόταν ως ισότιμος συνομιλητής στο Κυπριακό, με την έγκριση της Ελληνικής Κυβερνήσεως, το δε Λονδίνο φαινόταν να αναλαμβάνει ρόλο επιδιαιτητού σε μία ανύπαρκτη διαφορά μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Μία «διαφορά» που κατασκευάστηκε για την αποτελεσματικώτερη και ταχύτερη «επίλυση» του Κυπριακού προβλήματος.

δ/. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1955, ο αρχηγός της CIA  Άλλεν Ντάλλες (Allen Welsh Dulles) στέλνει στον υπουργό Εξωτερικών και αδελφό του, Φόστερ Ντάλλες (John Foster Dulles), ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα με πληροφορίες από συναντήσεις Αμερικανών πρακτόρων στην Ελλάδα, με τον Βασιλέα Παύλο, την Φρειδερίκη και τον τότε υπουργό Δημοσίων έργων Καραμανλή.

Πιθανός αποστολέας των πληροφοριών του υπομνήματος είναι ο σταθμάρχης της CIA στις Αθήνες Άλφρεντ Άλμερ. Σε αυτό το υπόμνημα, που δεν διενεμήθη υπηρεσιακώς, αλλά είχε χαρακτηρισμό «ειδικού χειρισμού», ο τότε υπουργός Καραμανλής συνομιλεί μαζί τους ως «πρωθυπουργός» που υπόσχεται να βάλει το Κυπριακό στο ράφι και μάλιστα χωρίς να βλάψει την εικόνα του. Η ανάγνωση όλου του εγγράφου έχει σημασία για να καταλάβει κάποιος όχι μόνο την σχέση του Καραμανλή με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά και με εκείνη του παλατιού.

Απ’ ό,τι φαίνεται από τις αναφορές της πρεσβείας προς την Ουάσιγκτον, αλλά και του σταθμάρχη της CIA Άλφρεντ Άλμερ, ο Καραμανλής διατηρούσε προσωπική σχέση μαζί τους, μέσω του διπλωματικού ακολούθου της πρεσβείας, Νόρμπερτ Άνσουτζ, από το 1953, και ενώ οι Αμερικανοί πίεζαν ακόμη και το παλάτι με το όνομα «Καραμανλής».7

Για το θέμα έγραψε Βρετανός βουλευτής, με το ψευδώνυμο Nigel West. Στο βιβλίο του «Οι φίλοι» αναφέρει και τα εξής:

«Britain's post-war Secret Intelligence Operations: The key to the Cyprus success, which it certainly was, lies in the brilliant work done behind the scenes in Athens by the head of Station, Christopher Phillpotts, and his CIA colleague Al Ulmer. Phillpotts used characteristic initiative to mount a series of highly productive operations of a nature that are still too secret to be disclosed, while Ulmer and his staff bought influence by adding senior members of the Greek administration to the payroll...».

Μετάφραση: «Οι μεταπολεμικές επιχειρήσεις των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών: Το κλειδί της επιτυχίας για την Κύπρο, η οποία όντως ήταν επιτυχία, βρίσκεται στην άριστη δουλειά που έγινε πίσω στα παρασκήνια στην Αθήνα από τον σταθμάρχη, Christopher Phillpotts και τον ομόλογο του της CIA ΑΙ Ulmer. Ο Phillpots χρησιμοποίησε χαρακτηριστικές πρωτοβουλίες για να οργανώσει μια σειρά παραγωγικών επιχειρήσεων, μιας τέτοιας φύσεως που ακόμα είναι πολύ απόρρητες για να δημοσιοποιηθούν, ενώ ο Ulmer και το επιτελείο του ΕΞΑΓΟΡΑΣΑΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΜΜΙΣΘΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΟΥΣ... Σε συνεργασία ο Ulmer και ο Phillpotts χρησιμοποίησαν μια παρασκηνιακή διπλωματία για να πουν ουσιαστικά στους Έλληνες πως: Αν επέμεναν στην Ένωση αυτό θα σήμαινε πόλεμο Ελλάδας και Τουρκίας, και την διάλυση του NATO. Και μόνο όταν οι άνθρωποι του Καραμανλή είχαν πλέον πεισθεί για την τουρκική αποφασιστικότητα και τουρκική στρατιωτική υπεροχή, δέχθηκαν την λύση. Εκείνο που βοήθησε τη Βρετανία να οδηγήσει αμφότερες τις πλευρές στο Lanchaster House ήταν οι πηγές των πληροφοριών του Phillpotts. Ο Phillpotts αμείφθηκε με ένα CMG (τίτλο) και με μια προαγωγή στο σταθμό του Παρισιού...»

Ο εκβιασμός της «τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής και αποφασιστικότητας» χρησιμοποιείται ως όπλο για υποταγή στις ξένες υποδείξεις και φιλοτουρκικά σχέδια, μέχρι σήμερα. Το ίδιο άλλωστε γίνεται απευθείας και από «δικούς» μας...

«Partition is a pure blackmail to force to abandon the support for self-determination».

Μετάφραση: «Η διχοτόμηση είναι ένας ξεκάθαρος εκβιασμός για να αναγκαστεί η Ελλάδα να εγκαταλείψει την υποστήριξη για αυτοδιάθεση», ομολογούσαν οι Βρετανοί.

ε/. Πέραν από τα απόρρητα διπλωματικά έγγραφα, που καταμαρτυρούν τις μειοδοσίες της τότε ελληνικής πλευράς εις βάρος της Μεγαλονήσου, υπάρχει και κάποια άλλη, κρυφή, βρωμερή και πολύ πιο πρόστυχη πτυχή του όλου θέματος. Εκείνη των dirty tricks. Των πρόστυχων τεχνασμάτων, όπως καταγράφουν και οι ίδιοι οι Βρετανοί συγγραφείς, η οποία όπως εμφαντικά τονίζεται, είναι πολύ απόρρητη για να γνωστοποιηθεί και η οποία δεν τιμά κανένα...

Αναφορά στον Phillpotts κάνει και ο Σπ. Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Καραμανλής και Κυπριακό». Ο Σπ. Παπαγεωργίου, όπως και ο Nigel West, έγραψε τα ακόλουθα:

«Τούρκοι, Αμερικανοί και Άγγλοι ηλώνιζαν εις την Ελλάδα κατά τας κρισιμωτέρας στιγμάς του Κυπριακού Αγώνος. Αι διπλωματικαί και αι μυστικαί των υπηρεσίαι εγνώριζαν αρκετά και κατηύθυναν πολλά. Ιδιαιτέρως έδρα ασύδοτος και ανενόχλητος εν Αθήναις η Ιντέλλιτζενς Σέρβις, η οποία συνετόνιζε τας αντικυπριακάς προσπάθειας. Υπηρετεί τότε εις την Βρετανικήν πρεσβείαν ο Κρίστοφερ Φίλλποτς, τον οποίον οι πάντες εθεωρούσαν ως ένα των Άγγλων διπλωματών. Ούτος εις την πραγματικότητα, ήτο ο επιδεξιώτερος αξιωματούχος της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, είχε δε επαφάς τόσον μετά της Ελληνικής κυβερνήσεως όσον και μετά του εν Αθήναις εκπροσώπου του Διγενή Α. Αζίνα, του επιφορτισμένου την ενίσχυσιν της ΕΟΚΑ εις όπλα...».

στ/. Στις 4 Οκτωβρίου 1955, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, πρωθυπουργός και ηγέτης του «Λαϊκού Συναγερμού», πεθαίνει μετά από πολύμηνη ασθένεια. Ο βασιλιάς Παύλος καλεί τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως και υποψήφιο πρωθυπουργό, και του ανακοινώνει πως σε τρεις ημέρες, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος πρέπει να εκλέξει τον νέο πρωθυπουργό.

Την επόμενη της κηδείας του Αλέξανδρου Παπάγου, 6 Οκτ. 1955, ο βασιλεύς Παύλος αναθέτει τον σχηματισμό κυβερνήσεως, όχι σε ένα από τους δύο αντιπροέδρους (Στ. Στεφανόπουλο-Παν. Κανελλόπουλο), αλλά εις τον «άγνωστο» Κων. Καραμανλή. Η ενέργεια του  βασιλέως απετέλεσε «κεραυνό εν αιθρία».

Για όσους μελετούν, όμως, τα γεγονότα των παρασκηνίων, η απόφαση του βασιλέως ήταν αναμενομένη αφού:

- Έχει αποκαλυφθεί ήδη το περίφημο μνημόνιο 7 σημείων που συνέταξε ο τέκτων και μέλος της λέσχης Bilderberg, Παν. Πιπινέλης,8 στο οποίον περιλαμβάνεται και η δέσμευση του Κων. Καραμανλή για επίλυση του Κυπριακού, κατά τις επιθυμίες των Αμερικανών.9

- Είναι γνωστές οι αφόρητες πιέσεις και απειλές των ΗΠΑ προς το Παλάτι για την ανάθεση της Πρωθυπουργίας στον Καραμανλή και μάλιστα με δικαίωμα διαλύσεως της Βουλής, φοβούμενοι μήπως η κυβέρνησή του, δεν θα ελάμβανε ψήφον εμπιστοσύνης.

- Τότε, αρχηγός του πολιτικού οίκου του βασιλέως, μυστικοσύμβουλος και σύνδεσμος Βασιλέως-ΗΠΑ ήταν ο  κρυπτοταλμουδιστής Ιουδαίος Ραούλ Bibica Ρωσέττης (1893-1967) και μέγας αυλάρχης ο Λεβί-δης, γόνος «μεταστραφείσης» οικογενείας ταλμουδιστών, Λεβί .

- Ο νεαρός υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν και αυτός γνωστός τέκτων, με επαφές μέσω της στοάς με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Τελικώς ο Καραμανλής έλαβε από τον βασιλέα την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως, «παρακάμπτοντας» τις δυο μεγάλες μορφές του κόμματος και αντιπροέδρους της κυβερνήσεως: Τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Στέφανο Στεφανόπουλο.

ζ/. Στις 16 Αυγ. 1960, η Κύπρος κηρύσσεται «ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος». Ο Καραμανλής, μετά την υπογραφή των συμφωνιών Λονδίνου-Ζυρίχης, εδήλωσε: «Είναι η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής μου».

Η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του:

-Επειδή ανεγνώρισε την Τουρκίαν ως ισότιμον μέλος συνομιλιών για ένα ζήτημα από την διεκδίκηση του οποίου δεν είχε κανένα διεθνές νομικόν έρεισμα λόγου η Τουρκία ;

-Επειδή συνυπέγραψε να είναι η Τουρκία εγγυήτρια δύναμη, χωρίς να δικαιολογείται η πράξη του από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου; Επειδή έθεσε τον λύκο ως εγγυητή για τα πρόβατα; Ή

-Επειδή εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις των εντολοδοτών του ικανοποιούσε ταυτόχρονα και τις πολιτικές του φιλοδοξίες;

Όποια εκδοχή και αν επιλέξουμε δεν αφαιρεί από τον τότε πρωθυπουργό το στίγμα της εθνικής μειοδοσίας αν όχι της εθνικής προδοσίας….

Και όμως:

-Εκείνος ο πρωθυπουργός που έφυγε κρυφίως από την Ελλάδα με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης, επειδή έχασε τις εκλογές του 1963, επέστρεψε «μετά βαΐων και κλάδων», από την αυτοεξορίαν του, τον Ιούλιον 1974,

-Σ’ εκείνον τον πρωθυπουργό που είχε συμφωνήσει κρυφίως, με εχθρούς και «συμμάχους» από το 1955, στην διχοτόμηση της Κύπρου, στον πρωθυπουργό της μεταπολιτεύσεως που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το 1974, την πολεμική μηχανή της Ελλάδος για βοήθεια των Ελλήνων υπερασπιστών της Κύπρου, με την....απίστευτη δικαιολογία ότι «η Κύπρος κείται μακράν», το Σύστημα ανήγειρε προς….τιμήν του ανδριάντες, ονοματοδότησε οδούς-πλατείες και εδημιούργησε Ίδρυμα Καραμανλή χρηματοδοτούμενον και συντηρούμενον  από τον δημόσιο προϋπολογισμό!!!

-Εκείνος ο τέκτων πρωθυπουργός, που διεξήγαγε εκλογές «βίας και νοθείας» κατ’ επανάληψη, όπου εψήφιζαν οι νεκροί και τα δένδρα,  όπου στα εκλογικά τμήματα των στρατιωτικών, τα αποτελέσματα υπέρ του κόμματός του (ΕΡΕ) υπερέβαιναν το ποσοστόν 93%, αποκαλείται ακόμη και σήμερον, από κάποιους…υπνωτισμένους δημοκράτες, Εθνάρχης!!!

η/. Η ιδέα της Ενώσεως είχε εγκαταλειφθεί από τις Αθήνες από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960.

Στην θυελλώδη συνεδρίαση της ελληνικής βουλής, 22 Ιανουαρίου 1959, ο Σοφοκλής Βενιζέλος είχε κατηγορήσει ευθέως τον Κ. Καραμανλή ότι επελέγη ως πρωθυπουργός από τον Βασιλέα λόγω των μειοδοτικών θέσεών του για το Κυπριακό. Το ίδιο είχε υπαινιχθεί και ο Σπ. Μαρκεζίνης.

Εδώ σημειώνουμε απλώς, ότι ο Σοφοκλής Βενιζέλος, πέντε χρόνια μετά τις δηλώσεις του κατά του Καραμανλή, πέθανε τα ξημερώματα της 7ης Φεβρουαρίου 1964, εν πλω, όπως ανακοινώθηκε, από «οξύ πνευμονικό οίδημα»..                       

θ/. Το πόσο υπόδουλη ήταν η ελληνική Κυβέρνηση Καραμανλή, αφ’ ότου ανέλαβε την εξουσία μετά τον θάνατο του Στρατηγού Παπάγου, φανερώνεται και από το πιο κάτω τηλεγράφημα. Επίσης αποκαλύπτεται πόσο βρώμικο παιγνίδι παίχτηκε εις βάρος του ελληνικού λαού... Το τηλεγράφημα εστάλη από τον τότε Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα Sir Charles Peake προς την Αγγλική διοίκηση στην Λευκωσία, στις 5 Δεκεμβρίου 1955.

«Συζητώντας το Σάββατο βράδυ με τον Υπουργό Εξωτερικών (της Ελλάδας) μου είπε πως αντικυβερνητικές εφημερίδες είχαν καταφέρει να μάθουν πως κάποιος Συνταγματάρχης Macintyre βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Κύπρο και χρησιμοποιείται για την σύλληψη του Γρίβα. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν πολύ ανήσυχος με αυτά τα νέα, καθώς ο Macintyre είναι σύζυγος της αδελφής του σημερινού Υπουργού υπεύθυνου για Γ.Τ. Πληροφοριών, ο οποίος είναι εξάδελφος του Υπουργού Εξωτερικών.

Ο Υπουργός Εξωτερικών φοβάται πως αν οι πληροφορίες (στον τύπο) είναι αληθείς, αυτό θα χρησιμοποιηθεί από την αντιπολίτευση για υποστήριξη των θέσεων τους, πως η σημερινή ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι πατριωτική και είναι αντίθετα υπόδουλη σε μας (Βρετανούς). Θα σας είμαι ευγνώμων αν μπορούσατε να με πληροφορήσετε ακριβώς πού βρίσκεται σήμερα ο Macintyre και τα καθήκοντα που ανέλαβε. Κάτι τέτοιο ίσως να απομακρύνει τους φόβους του Υπουργού Εξωτερικών».

Χρόνια αργότερα, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο επικρατέστερος για την πρωθυπουργία, ο οποίος έχασε από τις μηχανορραφίες της CIA, δήλωσε:

«Δεν επεχειρήθη από την ημέραν του Χαρ. Τρικούπη νόθευσις του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, οία η σημειούμενη, διαρκώς επιδεινούμενη από του Οκτωβρίου του 1955. Παρεβιάσθησαν αυταί αύται αι ηθικαί προϋποθέσεις της λειτουργίας του...Δυστυχώς από του Οκτωβρίου του 1955, επεκράτησαν οι σκοτεινοί θάλαμοι των παρασκηνίων...».

Ο Χάρτης του σχεδίου διχοτομήσεως της Κύπρου που εδόθη

προς υλοποίηση από τις ΗΠΑ στις Τουρκικές Ένοπλες

Δυνάμεις…

[O χάρτης, ήταν μέρος των εγγράφων που έφεραν τον διακριτικό τίτλο «Foreyes only» («Για τα μάτια μόνο») και τα οποία υποτίθεται ότι είχαν καταστραφεί].          

ι/.  Το πραξικόπημα του Ιουλίου 1974

1//. Την 15ην Ιουλίου 1974, προηγήθηκε της τουρκικής εισβολής, το «πραξικόπημα» για ανατροπή του Μακαρίου. Τα όργανα του Συστήματος, εκβάλλουν κάθε χρόνο άναρθρες κραυγές ότι για το πραξικόπημα ευθύνεται η «Χούντα» και οι επίορκοι «χουντικοί» αξιωματικοί.

Όμως, το «πραξικόπημα» προς ανατροπήν του Μακαρίου, είχε συμφωνηθεί, κατ’ εντολήν των Αγγλοαμερικανών, σε μυστική σύσκεψη που έγινε στο σπίτι του Πάνου Κόκα στο Παρίσι, μετά τον θάνατον του Διγενή (27 Ιανουαρίου 1974).

Σ’ εκείνη την Μυστική Σύσκεψη των Παρισίων, πήραν μέρος και ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ, οι ακόλουθοι Πολιτικοί:

α//. Κωνσταντίνος Καραμανλής.

β//. Μπουλέντ Ετσεβίτ και

γ//. Μακάριος.

Την Μυστική Σύσκεψη Καραμανλή – Ετζεβίτ – Μακαρίου,  ακολούθησε η Μυστική Σύσκεψη στο Παρίσι τον Μάϊο 1974, των Κίσσινγκερ-Καραμανλή-Ετσεβίτ. Αυτό εγράφη και στο βιβλίο του Κων/νου Παναγιωτάκου και κατετέθη στην Επιτροπή που διερευνούσε τον Φάκελο της Κύπρου, η οποία (Επιτροπή),  δέχτηκε την συνάντηση αυτή, ως γεγονός.

Να σημειωθεί ότι, ο Κίσσινγκερ, τον οποίον ο Μακάριος στην Σύσκεψη 30/11-1/12/1974, των Κυβερνήσεων Κύπρου-Ελλάδος, απεκάλεσεν «φίλον του», και χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για τον Φάκελλον της Κύπρου, ως «Κεντρικός Συντονιστής του Πραξικοπήματος-Εισβολής», είχε νέα ΜΥΣΤΙΚΗ συνάντηση στο Παρίσι με τον αυτοεξόριστον Κωνσταντίνον Καραμανλή, τον Αύγουστο του 1973.

Τι σημαίνει η φράση «Κεντρικός Συντονιστής του πραξικοπήματος-Εισβολής»;

Μόνον ηλίθιοι και εγκάθετοι του Συστήματος, δεν αναγνωρίζουν ότι ο Κίσινγκερ ήταν ο κύριος ένοχος (εντολοδότης) του πραξικοπήματος και της εισβολής, και όχι η Χούντα, όπως κραυγάζουν υστερικώς, εδώ και τόσες δεκαετίες, οι μισαλλόδοξοι μεταπολιτευτικοί ψευτοδημοκράτες και ψευτοαντιστασιακοί.

Ένας από τους συνυπευθύνους για την προδοσίαν,  ήταν ο Μακάριος.. Μεταξύ των αποχρωσών ενδείξεων και αποδείξεων, παραθέτουμε και δημοσίευμα-ανταπόκριση της εφημερίδας «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της 27/4/87, από τις Αθήνες, σχετικά με τον Μακάριο και το πραξικόπημα, το οποίον αναφέρεται στον Αντιστράτηγο Κουτσογιάννη, που δήλωσε στην Επιτροπή του Φακέλλου της Κύπρου, ότι:

«Ο Μακάριος γνώριζε και επεδίωξε το…. εναντίον του Πραξικόπημα, για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο Αμερικανών – Βρετανών που απέβλεπε στην διχοτόμηση της Κύπρου και την πτώση της Χούντας!…».

2//. Τρείς ημέρες μετά την εκδήλωση του «πραξικοπήματος», ο Μακάριος ομιλώντας στον Ο.Η.Ε. εξεφώνησεν λόγον με το πλέον ανθελληνικόν ύφος, χαρακτηρίζοντας την ενέργεια των ενόπλων δυνάμεων της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ, που ήδη ευρίσκοντο στην Κύπρο βάσει διεθνών συνθηκών, ως «εισβολή» εξ Ελλάδος και εκάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες δυνάμεις και τον ΟΗΕ «να επέμβουν και να σταματήσουν την Ελληνική εισβολή από την οποίαν υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι».

Δεν εγνώριζε ο Μακάριος ότι τέτοιες δηλώσεις ισοδυναμούσαν με πρόσκληση για εισβολή των τούρκων στην Κύπρο;

Ποίος είναι λοιπόν εκείνος που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο; Οι πραξικοπηματίες, με ή χωρίς εισαγωγικά ή ο ίδιος ο τότε πρόεδρος Μακάριος;

Υπενθυμίζομεν ότι, ο Μακάριος ήταν μέλος Τεκτονικής στοάς, Υπήρξεν επίλεκτον μέλος του κρυπτομασωνικού Τάγματος Του «Αγίου Διονυσίου» Ζακύνθου.10

Πως και γιατί «μεταλλάχθηκε» ο Μακάριος, μέσα σε λίγα χρόνια, και από υποτιθέμενος υπέρμαχος της ποθητής λύσεως για τον Ελληνισμόν, της Αυτοδιαθέσεως-ΕΝΩΣΕΩΣ της Κύπρου με την Ελλάδα αρχικώς (ψήφισμα Ιουλίου 1954), έγινε υπερασπιστής της ανεξάρτητης και αδέσμευτης Κύπρου μεταγενεστέρως (κίνημα αδεσμεύτων, 1961), και αργότερον σε διώκτη των Ελλήνων, με αποκορύφωμα τις πύρινες ανθελληνικές δηλώσεις του ενώπιον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (Ιούλιος 1974);   

Ποίος είναι εκείνος που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο; Οι «πραξικοπηματίες» ή ο ίδιος ο τότε πρόεδρος Μακάριος σε συνεννόηση με τον Κων. Καραμανλή;

 Υπό αυτάς τας συνθήκας, τον Ιούλιον του 1974, εκδηλώθηκε αρχικώς το «πραξικόπημα», και στην συνέχεια έγινε η απρόκλητη και ένοπλη τουρκική εισβολή, σε τμήμα εδάφους του Ελληνικού Έθνους, με πρόσχημα το «πραξικόπημα» του Ιωαννίδη, όπως ισχυρίστηκε το Σύστημα. Όλες οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις που ευρίσκοντο στην Κύπρο, προ του διαγραφομένου κινδύνου σφαγής των Ελλήνων της Κύπρου, έπρεπε να αντιδράσουν αμέσως και επεβάλλετο να υπεραμυνθούν του πατρίου εδάφους. Και αυτό έκαναν!!!

Οι Έλληνες στρατιωτικοί, μετά των Ελληνοκυπρίων αδελφών τους, υπερασπίσθηκαν το πάτριον έδαφος, από την βαρβαρική εισβολή των Τούρκων.

3//. Το σχέδιο, λοιπόν, της εισβολής στην Κύπρο με στρατηγικό στόχο την διχοτόμηση, που εκπονήθηκε από τους Αγγλοαμερικανούς, και συμφωνήθηκε από τις τότε κυβερνήσεις Ελλάδος-Τουρκίας, είναι παλαιόν και ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την 21η Απριλίου και τους «πραξικοπηματίες», ως ισχυρίζονται οι συστημικοί πολιτικοί και λοιποί εθνικοί μειοδότες, προπαγανδιστές-Νενέκοι, φερέφωνα των Αγγλοαμερικανών.

Η διεθνής γραμματεία, συμπεριλαμβανομένης και της μεταγενεστέρως αποκαλυφθείσης απορρήτου τοιαύτης, αποκαλύπτει τους πραγματικούς δωσιλόγους και προδότες του Εθνικού θέματος της Κύπρου, τους οποίους και κατονομάσαμε..

Οι συμφωνίες της Ζυρίχης άνοιξαν τον δρόμο του Αττίλα. Όσοι τις υπέγραψαν είναι πολιτικώς υπεύθυνοι και εθνικώς υπόλογοι απέναντι του Ελληνικού έθνους.

Είκοσι χρόνια αργότερα, ένας από τους υπευθύνους της Κυπριακής τραγωδίας, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ομολογεί:

«Εκάναμεν μίαν σειράν βαρυτάτων σφαλμάτων και προκλήσεων, αγνοήσαμε την ύπαρξη ισχυράς γειτονικής προς την Κύπρον αντιθέτου χώρας της Τουρκίας, εβουλιάξαμε μόνοι μας την Κυπριακή πολιτεία, εφέραμεν το θέμα εις θέσιν τραγικού αδιεξόδου, καταστρέψαμεν οριστικώς τον ελληνισμόν της Κωνσταντινουπόλεως και εισήλθαμεν εις ένα οξύ και επικίνδυνον ανταγωνισμό με την Τουρκία».11

Ποιός τα λέει αυτά;

Ο Αβέρωφ, ο υποτελής άνθρωπος των Άγγλοαμερικανών που αμέσως μετά την μεταπολίτευση η CIA τον εγκατέστησε Υπουργό εθνικής Άμυνας της Ελλάδος για να εξασφαλίσει την …μη αντίδραση της Ελλάδος στις φρικαλεότητες των τούρκων. Ο Νομάρχης Κερκύρας επί καθεστώτος Ιωάννου Μεταξά, που κατέθετε στεφάνους στις εθνικές επετείους με τον Ναζιστικόν χαιρετισμόν. Ο μυστικός πράκτωρ της Intelligence Service. Ένας από τους διαπλεχθέντες, από Ελλαδικής πλευράς, στο αντεθνικό/προδοτικό σχέδιο διχοτομήσεως της Κύπρου.

Πολιτικός φαρισαϊσμός ενός ενσυνείδητου Εφιάλτη ή έκρηξη αυτοκριτικής και αληθείας υπό την εσωτερικήν πίεσιν των Ερινύων;

4//. Το τότε Ελλαδικόν Κράτος, αυτοβούλως ή πιεζόμενον έξωθεν, διέπραξε Εθνικόν έγκλημα, αποδεχόμενον την συμμετοχήν της Τουρκίας στην διπλωματική σκακιέρα του Κυπριακού Ζητήματος, με την υπογραφή του και μάλιστα ως εγγυήτριας δυνάμεως, με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, καθ’ όσον:

-Οι Τουρκοκύπριοι στην Νήσο αποτελούσαν μία μειονότητα 18% πολλοί των οποίων ήσαν απόγονοι  βιαίως εξισλαμισθέντων Ελλήνων και κρυπτοχριστιανοί και δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα με τους συμπολίτες τους Ελληνοκυπρίους. Το απέδειξαν άλλωστε και με το Ενωτικόν δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950 (95.7% υπέρ της Ενώσεως με την μητέρα Ελλάδα).

-Οι Τούρκοι είχαν παραιτηθεί παντός δικαιώματος επί της Κύπρου δια της Συνθήκης της των Παρισίων (1920, άρθρα 15 και 17), επιβεβαιωθείσης και με την συνθήκη της Λωζάνης το 1923 (άρθρα 16 και 20).

Δυστυχώς, ο γνήσιος φάκελος της Κύπρου, μέχρι σήμερα, παραμένει κλειστός. Το Σύστημα εφρόντισε να συντάξει δύο άλλους φακέλους, σε Ελλάδα και Κύπρο, για παραπλάνηση και συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων και υπευθύνων της εθνικής συμφοράς, να αποδώσει αποκλειστική ευθύνη στην «χούντα» και στους «χουντικούς» …επίορκους αξιωματικούς.

Το αποτέλεσμα ήταν οι κυριώτεροι από τους ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας, να παραμείνουν μέχρι τον θάνατό τους άγνωστοι στους νεώτερους ή όσοι  από τους επιζώντες, εάν βρίσκονται στην ζωή 48 χρόνια μετά την εισβολή, να παραμένουν ακόμη στο απυρόβλητον.

Οι σημερινοί εξουσιαστές εάν είναι πατριώτες, όπως ισχυρίζονται, ας τολμήσουν να ανοίξουν τον Αληθινό φάκελο της Κύπρου και όχι αυτόν που συνέταξαν οι υποτελείς υπηρέτες του Συστήματος.

Το άνοιγμα του φακέλου, αποτελεί Εθνική και Ηθική επιταγή. Μόνον οι ένοχοι και συνένοχοι στην προδοσίαν της Κύπρου, έχουν λόγους να τον κρατούν ερμητικώς κλειστόν.

Κλείσατε τα ώτα σας λοιπόν, σε όσα ψευδή και ανυπόστατα ή λογικοφανή, ακούετε ή διαβάζετε κάθε φορά που έχομεν την θλιβερή επέτειο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και του «Αττίλα ΙΙ»!

  5//.  Κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιον, έρχεται στην μνήμη μας, η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, κατά την οποία κατελήφθη το 36,2% του νησιού και εκτοπίσθηκαν 120 χιλιάδες Κύπριοι (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά εφονεύθησαν περίπου 3 χιλιάδες Έλληνες (Κύπριοι και Ελλαδίτες) μαχητές της ΕλΔΥΚ και της Εθνικής φρουράς. Επίσης 1.619 δηλώθηκαν αρχικώς ως αγνοούμενοι.12

Περίπου 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, 60.000 περίπου Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειες περιοχές και σήμερα οι εξ Ανατολίας έποικοι στην Κύπρο υπολογίζονται σε πάνω από 150.000.

Για την τραγωδία που συνέβη στην Ελληνική Μεγαλόννησο το 1974, οι αληθώς υπεύθυνοι έχουν καταγραφεί στην ιστορία με αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Εμείς τους κατονομάσαμε!

Το Σύστημα τους συγκάλυψε και για να ρίψει στάκτη στα μάτια των Ελλήνων, εφηύρε τους μύθους της «στρατιωτικής Χούντας» και των «πραξικοπηματιών».

Αιδώς Νέο-Αργείοι!!!

Συνεχίζεται

        

 

 

---

1 Schaller, Dominik J. and Zimmerer, Jürgen (2008) "Late Ottoman Genocides: The Dissolution of the Ottoman Empire and Young Turkish population and extermination policies." Journal of Genocide Research, 10:1, pp. 7–14.

Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Αιγίδης, στο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα που προέκυψε μετά το 1922.

Rendel, G. W. (20 March 1922). Foreign Office Memorandum on Turkish Massacres and Persecutions of Minorities since the Armistice.

2 Stefan Ihrig (20 November 2014).Atatürk in the Nazi Imagination. Harvard University Press. p. 71.

3 Η εφημερίδα Völkischer Beobachter ("Λαϊκός Παρατηρητής"), ήταν το επίσημο όργανο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, από την ίδρυσή του μέχρι την κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945. Η εφημερίδα, πριν περιέλθει στην κατοχή των Εθνικοσοσιαλιστών, κυκλοφορούσε στο Μόναχο με τον τίτλο "Münchner Beobachter" ("Ο Παρατηρητής του Μονάχου").

4 -Βιογραφία Άλεν Ντιούλς, αρχηγού CIA/περιοδικό HOT DOC, τεύχος 10oν, Σεπτ. 2013.

-Eφημ. Νεολόγος Πατρών, αρ. φύλλου 24352, 21 Δεκ.1958.

-Δηλώσεις αντιπροέδρου της κυβερνήσεως και ΥΠΕΞ Στεφ. Στεφανοπούλου επί του Κυπριακού,   δημοσιευθείσες στον Τύπον, 20 Αυγ.1958.

-Νεοκλής Καζάζης, Τα παρασκήνια της Τουρκικής πολιτικής, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 Οκτ.1976

5 Στ Σεφεριάδου, Μαθήματα Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, Αθήναι1925, σ. 80   

6 -Βιογραφία Άλεν Ντιούλς,αρχηγού CIA, περ.HOT DOC, τεύχος 10ο, Σεπτ. 2013 --- Εφημ. Νεολόγος Πατρών, 21 Δεκ. 1958 --- Νεοκλής Καζάζης, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 Οκτ.1975.

7 Η πολιτική κρίση του 1955 και η ανάδειξη του Κων, Καραμανλή στην εξουσία, http://www.istorikathemata.com /2011/10/ 1955-5-1955.

8 Ο Παναγιώτης Πιπινέλης, Έλληνας διπλωμάτης, συγγραφέας ιστορικών έργων, εκδότης και πολιτικός που διατέλεσε υπουργός και υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ελλάδος.

9 Αυτό που φαίνεται ότι έγειρε τελικά την πλάστιγγα υπέρ της υποψηφιότητας Καραμανλή, ήταν η επίσημη διαφοροποίησή του στις 13 Σεπτεμβρίου 1955, έναντι της Ελληνικής πολιτικής στο Κυπριακό. Ο Καραμανλής είχε υποστηρίξει ότι η επιθετική και ανένδοτη Ελληνική πολιτική στο ζήτημα ήταν ανεδαφική, θεωρούσε την "αυτοδιάθεση" των Κυπρίων ανέφικτη, υπογράμμιζε ότι η όξυνση του Κυπριακού αποσταθεροποιούσε την διεθνή θέση της Ελλάδας και πρότεινε σαν βασική θέση η Ελλάδα να επιδιώξει την επέμβαση και ενεργό ανάμειξη της Αμερικής στο ζήτημα αυτό.

Οι θέσεις αυτές του Καραμανλή για το Κυπριακό αποτυπώθηκαν σε ένα από τα επτά σημεία στο περίφημο "μνημόνιο Πιπινέλη", το οποίο περιλάμβανε τις πολιτικές προτεραιότητες του Καραμανλή σε περίπτωση που αναλάμβανε την Πρωθυπουργία.

Ο Βασιλιάς Παύλος σε μια τολμηρή κίνηση που υπερέβαινε τα όρια της Συνταγματικής νομιμότητας, ανέθεσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Κωνσταντίνο Καραμανλή το πρωΐ  της 5ης Οκτωβρίου 1955. Χαρακτηριστικό ήταν ότι έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Καραμανλή, αφού είχε χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του με Έλληνες εφοπλιστές για να εξασφαλίσει την υποστήριξη των βουλευτών του "Συναγερμού" στον Καραμανλή.

[Πηγές: Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Η άνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξουσία, εκδόσεις Πατάκη----Αλέξης Παπαχελάς, Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας (ο Αμερικανικός παράγων 1947-1967), εκδόσεις Εστία.----Σπύρος Παπαγεωργίου, Καραμανλής και Κυπριακόν, εκδόσεις Νέα Θέσις----Γιώργος Αναστασιάδης, Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική και Συνταγματική Ιστορία, εκδόσεις Σάκουλα----Σπύρος Λιναρδάτος, από τον εμφύλιο στην Χούντα, εκδόσεις Θεμέλιο.----Σπυρίδων Θεοτόκης, Πολιτικές αναμνήσεις].

10 Σύμφωνα με τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η τεκτονική ιδιότης συνιστά αποστασία/αποτειχισμόν από την Ορθόδοξη πίστη, εξαπάτηση του ορθόδοξου ποιμνίου και απύθμενον φαρισαϊσμόν, δολία συμπεριφορά αρχηγού κράτους προς τους πολίτες. Επιβεβαίωση της ιδιότητός του αποτελεί το  από 3 Αυγ. 1977, ψήφισμα του  Ελληνικού παραρτήματος της LIGO UNIVERSALA FRAMASONA, για τον θάνατο του Μακαρίου, ενός υποτιθέμενου ορθοδόξου ιεράρχου, που υπογράφουν οι Ν. Κωνσταντινίδης ως πρόεδρος και Ν. Καλαϊτζής-Μουντάκις ως γεν. γραμματεύς.

11 Εφ. ΑΓΩΝ, 19-1-1978.

12 Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά πολλών αγνοουμένων. Όμως, επειδή εμείς ΔΕΝ θεωρούμε νεκρούς και αγνοουμένους ως «απόντες», αλλά ζώντες στις καρδιές μας, δεν υπεισερχόμεθα στην διαδικασία των προσθαφαιρέσεων για τους ήρωες μαχητές κατά την μάχη της Κύπρου μας, κατά των εισβολέων-καταπατητών Τούρκων!!!