ΕΔΡΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ (ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ, ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΕΣ Ή ΧΑΛΚΕΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

Μέρος 8ον

 Α΄ ΚΥΡΙΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ  [Συνέχεια 7ου μέρους]  

«4 καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις…» (ΔΑΝΙΗΛ: 12/4).

25. Τουρκία

                                                   Τεχνητόν Ιουδαιογενές κράτος.

                                                   Ολεσηνόρων ντονμέδων καταφύγιον.

                                                   Υπέρκομπων ισλαμοναζιστών άντρον.

                                                   Ρωμηοσύνης αρχαιόθεν ιδιοκτησία.

                                                   Κατασφακτήριον αλλοεθνών λαών.

                                                   Ιστορίας Ελληνισμού κλωπεύς.

                                                   Αυτοκρατορίας Οσμανλήδων σφετεριστής.

 

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ/ΕΛΛΗΝΩΝ!!! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ!!! (ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

 

α.  Η αυθαίρετη – ανιστόρητη μετονομασία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Τουρκική και των Οθωμανών πολιτών σε Τούρκους.1

1/. Η Τουρκία, από Οθωμανική Αυτοκρατορία με υπηκόους πολιτογραφημένους από τον 13ον μ.Χ. αιώνα «Οθωμανούς» [Από τον ιδρυτήν του οίκου της Οσμάν Α΄ (1258-1326)], και επίσημη γλώσσα την Αραβοπερσική, μεταλλάχτηκε με την επανάσταση των λεγομένων Νεοτούρκων, το 1908 και το 1922 μετονομάστηκε σε «Τουρκική Δημοκρατία».

Μέχρι το 1876 η λέξη Τούρκος δεν απαντούσε πουθενά στα επίσημα έγραφα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μέχρι τότε, ο όρος «Tούρκος» (Türk) αναφερόταν μόνον σε χωρικούς απομακρυσμένων και απομονωμένων χωρίων της Μικράς Ασίας και θεωρείτο ως δυσφημιστικός, αφού οι Οσμανοί/Οθωμανοί, κυρίως οι μορφωμένοι, χαρακτήριζαν ούτως τους άξεστους, αγράμματους και απολίτιστους.

Ο ίδιος ο Πορθητής αναφέρονταν σαν, «Ηγεμόνας των Ρωμιών», ενώ πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν Ρωμηός/Έλληνας εκ μητρός. Αλλά το πιο εκπληκτικό ήταν πως οι διανοούμενοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι διανοούμενοι, οι ποιητές και οι μορφωμένοι του παλατιού, έδειχναν σε κάθε ευκαιρία τον αποτροπιασμό τους και την αποστροφή τους προς κάθε τι που εμφανίζονταν σαν «τουρκικό».

Ο μεγάλος Οθωμανός ποιητής, Μπακί, της εποχής του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, στο αποκορύφωμα της αυτοκρατορίας, είχε γράψει ένα εκπληκτικό ποίημα για τους Τούρκους και έλεγε τα εξής χαρακτηριστικά :

«Κανένα στέμμα δεν μπορεί να στέψει τον κάτοχο ένδειας και πενίας. Όποιος ανήκει στην τουρκιά, έχει αγύριστο κεφάλι. Ο Τούρκος στερείται ικανότητας να ηγεμονεύσει».

Ένας άλλος γνωστός Οθωμανός ποιητής, ο Νεφ, είχε πει, «Ο Θεός έχει στερήσει την πηγή της γνώσης από τους Τούρκους».

Ο Οθωμανός λόγιος, Χαφίζ Αχμέτ Τσελεμπί είχε γράψει το 1499 αυτές τις πράγματι πολύ χαρακτηριστικές φράσεις, «Μην τύχει και λογιάσεις τον Τούρκο ως άνθρωπο. Αν κατά τύχη βρεθεί ζάχαρη σε χέρι Τούρκου, αυτή μετατρέπετε σε δηλητήριο. Μην θλίβεσαι καθώς αποκεφαλίζεις Τούρκο. Και πατέρας να’ ναι μην διστάσεις να σκοτώσεις τον Τούρκο».

Οθωμανοί λόγιοι, όπως ο Ναϊμά, ο Οθωμανός ιστορικός, Κεριμεντίν Μαχμούντ, από το Ακσαράϊ, χαρακτήριζαν τους Τουρκογενείς σαν καθυστερημένους, πνευματικά βάρβαρους, θεομπαίχτες, αγύρτες, βρώμικους. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει ο Κεριμεντίν Μαχμούτ, «Τούρκοι, σκυλιά, λύκοι, κάνουν τον άγριο, αλλά όταν έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο το βάζουν στα πόδια».

Ακόμα και στα επίσημα οθωμανικά έγραφα, δεν γινόταν αναφορά για την τουρκικότητα της αυτοκρατορίας, αντίθετα σε όποια περίπτωση εγένετο κάποια αναφορά, αυτή συνοδεύονταν πάντα με υποτιμητικές φράσεις. Οι Οθωμανοί απεστρέφοντο το όνομα Τούρκος μέχρι τον 20ον αιώνα, ξεχωρίζοντες τους εαυτούς των από τους βαρβάρους τουρκομανικούς λαούς.

2/. Η πρώτη προσπάθεια συγγραφής Οθωμανικής Ιστορίας, επιχειρήθηκε από τον Οθωμανό χρονογράφο Ασίκ Πασά Ζαδέ (1481-1512). Ο Ασίκ συνέγραψε χρονογραφίαν από της ιδρύσεως του κράτους των Οθωμανών (1258), μέχρι της εποχής του. Το έργο του ονόμασε «Tevarih-i ΑΙ-ί Osman», δηλ. «Χρονικό τού Οίκου (Δυναστείας) τού Όσμάν» και όχι ιστορία του Τουρκικού έθνους ή χρονικόν της δυναστείας των Τούρκων σουλτάνων ή ιστορία της Τουρκικής δυναστείας του Οσμάν, προφανώς διότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε ποτέ ιστορικώς, τουρκική φυλή ή τουρκικόν έθνος.

Στο χρονικό  του που καλύπτει την χρονική περίοδο από τις αρχές του 13ου αιώνος, μέχρι λίγα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, ο Ασίκ:

α/. Επιχείρησε να ιστορικοποιήσει την άγνωστη ιστορικώς, πορείαν των στιφών από την Μογγολίαν μέχρι την καρδιά της Ελληνικής Ιωνίας και να προσδώσει κάποια μορφήν ιστορικής ταυτότητος και υπάρξεως στις παντελώς άγνωστες νομαδικές και βαρβαρικές ουραλοαλταϊκές ομάδες.

β/. ΔΕΝ διστάζει να αποδεχθεί την σουλτανικήν Οθωμανικήν αραβόφωνη πλέον, δυναστεία, αρχομένη από του Οσμάν (1258-1326) και καταγομένη κατ’ ευθείαν γραμμήν από τους Κινέζους, καθώς και την ιστορικήν παρουσίαν της, στα Ανατολικά σύνορα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, μόλις τον 11ον μ. Χ. αιώνα!!!

Με άλλα λόγια, θεωρώντας ως ιστορικόν γενάρχην της Αυτοκρατορίας τον αραβόφωνον αλλά και ελληνογενή Οσμάν, απορρίπτει αποφατικώς, την ύπαρξη Τουρκικής Εθνότητος ή φυλής!

Φυσικά ο Άσίκ-Πασά-Ζαδέ, αποκρύπτει τις ελληνικές ρίζες του Οσμάν. Απέκρυψε ή αγνοούσε, ότι ο Οσμάν ήταν δισέγγονος του Έλληνα/Ρωμηού (Βυζαντινού) πρίγκιπα Ιωάννη, ανιψιού του αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνού και πρόγονος του Μωάμεθ του Πορθητή !!!!!

 γ/. ΔΕΝ αναφέρει συγκεκριμένον πανάρχαιον προπάτορα της γενεαλογικής γραμμής του Οσμάν, να ονομάζεται τούρκος ή να έχει παρεμφερές όνομα, που θα αιτιολογούσε, κάπως, έστω και αληθοφανώς, την ύπαρξη τουρκικής φυλής ή εθνότητος. Αντ’ αυτού, αντιγράφει φύρδην-μύγδην, πλαστογραφώντας ονόματα της Αδαμικής γενεαλογίας από την Παλαιά Διαθήκη, κατ’ επιλογήν, με ταυτόχρονη κινεζοποίηση τους (Σήμ=Τσιν, Μωϋσής= Ματσούν, Ιωΰαν/ Γιουνάν=Γιαμέν, Νώε= Νούχ, κλπ).

δ/. Αποκλείει την προϊστορική παρουσία των Οθωμανών στην Μεσόγειον, Μικράν Ασία και Μέση Ανατολήν, αφού ξεκάθαρα την τοποθετεί στην περιοχήν της σημερινής Κίνας, με πορεία από Ανατολάς προς Δυσμάς, μέχρι τον Οσμάν που ΔΕΝ είχε αντικρύσει ούτε καν την θάλασσα των παραλίων της Μικράς Ασίας. Συνεπώς, καταρρίπτει τον έτερον μύθον της προϊστορικής αυτοχθονίας των Τούρκων στις περιοχές όπου πρώτοι ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΩΣ, είχαν εγκατασταθεί οι Πελασγοί/ Προέλληνες!!

Καταρρίπτει έναν μεταγενέστερον μύθον των Κεμαλιστών, ήτοι την μετέπειτα γενομένη ιστορικήν παραχάραξη-χονδροειδή απάτη, φαντασίωση δι’ ονειρώξεως, περί δήθεν προϊστορικής παρουσίας των προγόνων των Τούρκων, στις περιοχές της Ιωνίας, Κύπρου και Μικράς Ασίας, όπως ισχυρίσθηκαν οι απατεώνες ντονμέδες Νεό (μη) Τουρκοι και ο αρχηγός τους Κεμάλ, συγγράψαντες την νέαν ιστορίαν της Τουρκίας.

3/. Η σύγχρονη έρευνα και η αντικειμενική μελέτη της ιστορίας του Ασίκ-Πασά- Ζαδέ, σε συσχετισμό με τα καταγεγραμμένα από άλλες πηγές, γεγονότα περιγραφόμενα στο χρονικόν του, καταλήγουν σε τρείς ασφαλείς διαπιστώσεις:

α/ Όλα τα σωζόμενα  χειρόγραφα του Ασίκ-Πασά- Ζαδέ, βρίσκονται σε βιβλιοθήκες και μουσεία τής Τουρκίας, όπως λ.χ. στο Topkapi Saray στην Κωνσταντινούπολη, και είναι γραμμένα στην παλαιά οθωμανική γραφή (με αραβικούς χαρακτήρες), απόδειξη ότι η τουρκική γραφή ήταν ανύπαρκτη, ενώ η λεγόμενη τουρκική γλώσσα (διάλεκτος) ήταν περιθωριακή, ομιλουμένη προφανώς, από ελάχιστο ποσοστόν (κυρίως ουνικών φύλων, παλαιών και νεοαφιχθέντων), μεταξύ των τότε υποτελών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.               

β/ Ουδεμία αναφορά γίνεται στο χρονικόν του, περί Τούρκων, τουρκικής φυλής ή εθνότητος. Μεταγενέστερες (σύγχρονες) μεταφράσεις, έχουν αντικαταστήσει αυθαιρέτως τους όρους Οθωμανός/ Οθωμανοί, με τις λέξεις Τούρκος/Τούρκοι.

Υπογραμμίζονται τα εξής:

Η πρώτη έκδοση του έργου του Ασίκ-Πασά- Ζαδέ  [το 1914, από τον Ali Bey στήν Κωνσταντινούπολη (Tarih Afikpafazade, Istanbul)], έγινε με την αραβική και όχι την τουρκική γραφή (Έκδ. Υπουργείου Παιδείας της Κωνσταντινουπόλεως, με εισαγωγικά σχόλια τού Ali Bey (Ανατυπώθηκε το 1932).

Η δεύτερη έκδοση έγινε το 1929 από τον Friedrich Giese στην Λειψία και η τρίτη το 1949 από τον Çiftçioglu Nikal Atsîz στήν Κωνσταντινούπολη (σειρ. Osmalî Tarihlerî / Türkiye Yanineri), με το νέο τουρκικό αλφάβητο πού εισήχθη από τον κρυπτοταλμουδιστή ιουδαίο, Μουσταφά Κεμάλ, το 1926.

Στην προκειμένη περίπτωση, διεπράχθη ένα επιστημονικό και Εθνικόν έγκλημα, όπως έγινε και στην περίπτωση της Ρωμαίϊκης/ Ελληνικής Αυτοκρατορίας μας και τους πολίτες της (Ρωμαίους/ Ρωμηούς/ Έλληνες), τους οποίους αρχικώς οι φραγκοπαπικοί συγγραφείς και ιστορικοί ερευνητές/μελετητές, και στην συνέχεια οι δικοί μας, απεκάλεσαν και εξακολουθούν να αποκαλούν, Βυζάντιον/Βυζαντινή Αυτοκρατορία και Βυζαντινούς, αντιστοίχως!!!

Χάρτης 1: “Historical Atlas by William R. Shepherd, Perry-Castañeda Library Map Collection”, The University of Texas at Austin, http://www.lib.utexas.edu/maps/ historical/ shepherd _1911/ shepherd-c-093.jpg (Σεπτέμβριος 2015), © public domain, courtesy of the University of Texas Libraries, The University of Texas at Austin.

 Η εικόνα 1, αφορά σε έναν χάρτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1911, στον οποίον παρατηρούμε ότι, ενώ στον τίτλο αναγράφεται «Οθωμανική Αυτοκρατορία» (1451-1481), Κωνσταντινούπολις. Εντός του χάρτου αναγράφεται «Τουρκική Αυτοκρατορία» (Turkish Empire)….….

Ποία Τουρκική Αυτοκρατορία;

ΟΥΔΕΠΟΤΕ και ΟΥΔΑΜΟΥ στην ιστορία, φέρεται καταγεγραμμένη  ή αναγνωρισμένη διεθνώς, Τουρκική Αυτοκρατορία.. Η λογική εξήγηση είναι ότι πρόκειται για μεταγενέστερη λαθροχειρία-πλαστογραφία, για αλλαγή του ονόματος ΟTTOMAN EMPIRE, σε  TURKISH EMPIRE. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται περί ενσυνείδητου και σκόπιμου ιστορικού ψεύδους.

4/. Σύμφωνα με μια μεγάλη σύγχρονη μελέτη του αμερικανικού πανεπιστημίου Στάνφορντ, που αναδημοσιεύτηκε και στην Τουρκία από τον Τούρκο ιστορικό ερευνητή, Μπεκίρ Οζγκέ, μόνο το 9% των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας, μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν πραγματικά «τουρκική» καταγωγή από την κεντρική Ασία.

Η εκπληκτική αυτή μελέτη αποδεικνύει, ίσως για πρώτη φορά τόσο λεπτομερειακά και αυτό το κάνει γνωστό (εδώ είναι και το εκπληκτικό), και στους σημερινούς Τούρκους, ότι ουδέποτε δηλαδή ήταν Τούρκοι και ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία ουδέποτε είχε ταυτιστεί με τους όρους Τούρκος και τουρκικός/τουρκική, κλπ.

Όπως αναφέρει η μελέτη του αμερικανικού πανεπιστημίου, μέχρι το 1912, η λέξη Τούρκος και τουρκικός, θεωρείτο σαν εχθρική προς την αυτοκρατορία, ενώ μέχρι το 1876, η λέξη Τούρκος δεν απαντούσε πουθενά στα επίσημα έγραφα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

5/. Ο ίδιος ο Πορθητής αναφέρονταν σαν, «Ηγεμόνας των Ρωμιών». Οι Οθωμανοί δεν μιλούσαν ποτέ τουρκικά και αυτό είναι γνωστό και σε πολλούς μελετητές και ιστορικούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

6/. Η οθωμανική γλώσσα ήταν η αραβοπερσική, μέχρι και την ψήφιση της νεοκατασκευασθείσης Νεοτουρκικής.

 Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας  (Αύγουστος 1922), με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο στα αραβοπερσικά (ΟΧΙ στα «τουρκικά»): «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»

7/. Σύμφωνα με τον Αμερικάνο ιστορικό επιστήμονα, δόκτορα Wells, «Η γενική μελέτη ων κατοίκων της Μικράς Ασίας δείχνει ότι παρά του ότι σε πολλές περιοχές μιλιούνταν τα τουρκικά, οι κάτοικοι δεν έχουν καμία σχέση με τις τουρκικές φυλές της κεντρικής Ασίας». Η συνείδηση εξ άλλου των κατοίκων της Μικράς Ασίας μέχρι της αρχές του εικοστού αιώνα ήταν μουσουλμανική και οι ίδιοι οι κάτοικοι υποστήριζαν ότι δεν είναι Τούρκοι, αλλά μουσουλμάνοι.

Χάρτης 2: Στον παραπάνω χάρτη 2, αλλά και σε πολλούς άλλους της εποχής της Οθωμανικής κυριαρχίας, οι περιοχές της σημερινής Τουρκίας αναφέρονται στο υπόμνημα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και όχι στην ανιστόρητη «Τουρκική Αυτοκρατορία» (1481-1683), και εντός του χάρτου με το γενικό όνομα ΑΝΑΤΟΛΙΑ… Σε άλλους αναφέρεται ως ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ (ASIA MINOR) [π.χ. Χάρτης WALSH, Robert/ ALLOM, Thomas, 1836].

 Μετά από όσα αναφέραμε παραπάνω, τίθενται τα εξής ερωτήματα:

α/. Πως προέκυψαν από το πουθενά, στις αρχές του 20ου αι. οι όροι, τουρκική πατρίδα, τουρκισμός/παντουρκισμός και Τούρκοι ή Νεότουρκοι, στην θέση των ιστορικώς καταγεγραμμένων Οθωμανών, Χαλιφάτου, μουσουλμάνων και Οθωμανικής αυτοκρατορίας;

 β/. Πως εντελώς ανιστόρητα, ενεφανίσθησαν στο διεθνές προσκήνιο, στις διεθνείς πληθυσμιακές στατιστικές, με την αυγή του 20ου αιώνος, δεκάδες εκατομμύρια ανύπαρκτων «Τούρκων», και ξαφνικά κατεγράφη στους σύγχρονους χάρτες, και στην διεθνή διπλωματική σκηνή, από το ΜΗΔΕΝ, κράτος με το όνομα ΤΟΥΡΚΙΑ;

Όστις έχει νουν καθαρόν και πνεύμα ελεύθερον, ώστε να ξεχωρίζει τις κρυστάλλινες αλήθειες από τα ασύστολα, απίστευτα και ανιστόρητα ψεύδη, να διακρίνει την ιστορική πραγματικότητα από την παραμυθολογία και τις απατηλές εικόνες, το λογικόν από το λογικοφανές, τότε είναι δυνατόν να αντιληφθεί τα διαχρονικά ιστορικά εγκλήματα κατά του Ελληνισμού!!!

β. Η δημιουργία της «Τουρκικής Δημοκρατίας».

1/. Το Σύστημα, δια των ντονμέδων νεο (μη) τούρκων (Ν/Τ),2 και των (υπ) ανθρώπων του, εντός και εκτός της αυτοκρατορίας, είχε αρχίσει, προ του κινήματος των Ν/Τ, τις διαδικασίες μετασχηματισμού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σε «Τουρκική Δημοκρατία», και «Τουρκικόν» κράτος και αυτόματης/βιαίας αλλαγής ταυτότητος ΟΛΩΝ των Οθωμανών υπηκόων, διαφόρων εθνικοτήτων, σε…Τούρκους πολίτες της...Τουρκικής Δημοκρατίας!!

Απίστευτο, τραγελαφικόν, αδιανόητον, διαστροφικόν, μνημείον ιστορικής πλαστογραφίας/ παραχαράξεως..

2/. Δημιουργήθηκε μία πατρίδα (Τουρκική), ενός ανυπάρκτου ιστορικώς τουρκικού έθνους, στην θέση της ιστορικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και κατασκευάστηκε κράτος-τεχνητόν, παρά φύση μόρφωμα (Τουρκία), το οποίον όμως παραδόξως έγινε αποδεκτό, επισημοποιήθηκε, στηρίχθηκε, ενισχύθηκε παντοιοτρόπως, παγιώθηκε και ισχυροποιήθηκε από τους «μεγάλους»  της τότε διεθνούς κοινότητος!!!

Ας μη μας παραξενεύει λοιπόν γιατί σήμερα η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει μεγάλο μέρος της Ελληνικής μεγαλοννήσου Κύπρου και να αδιαφορεί για τις αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ, που κάνουν λόγο για άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Ταυτόχρονα ας μην εκπλησσόμεθα, γιατί ο ΟΗΕ δεν επέβαλλε την δια της ένοπλης βίας αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, όπως έπραξε σε άλλες περιπτώσεις (Κορέα, Γιουγκοσλαβία, κλπ).

3/. Το Σύστημα από της ιδρύσεως του λεγομένου «τουρκικού» κράτους:

.Xαρακτηρίζει ως Τούρκους, από πολιτικής απόψεως, τον λαόν ο οποίος συγκεντρώθηκε στην Μικράν Ασίαν, και ονόμασε την χώραν (Τουρκίαν), μετά τις γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων και λοιπών αλλοεθνών, και τις βίαιες ανταλλαγές πληθυσμών (1923),  οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία σε σχέση με τους Οθωμανούς και την παμψηφία σχεδόν σε σχέση με τους αποκαλουμένους, προ των διωγμών και των γενοκτονιών, Τούρκους.

.Καθιέρωσε διεθνώς την ονοματολογία «τουρκικόν κράτος», ενώ τα ονόματα αυτά Τουρκία, τουρκικός/τουρκική, τούρκος,  ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με ιστορικώς καταγεγραμμένη ομώνυμη φυλή, πολιτισμόν ή έθνος.

.Εφρόντισε πολύ νωρίτερα να εισάγει τους όρους Τούρκοι  και Τουρκία τόσον στην διεθνή διπλωματία, αιώνες μετά την Άλωση της Πόλης, όσον και στην μεταγενέστερη βιβλιογραφία για τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης (από σκοπιμότητα με την συγγραφή πλαστογραφημένης ιστορίας και όχι εξ αιτίας λανθασμένης αντιγραφή χειρογράφων, την οποίαν οι μεταγενέστεροι είχαν την δυνατότητα να διαγνώσουν πλην ΔΕΝ το έπραξαν). Πάντα ταύτα προκειμένου  να ιστορικοποιήσει τις αυθαιρεσίες και πλαστογραφίες του.

.Επεδίωξε και ενέταξε στην διεθνή κοινότητα την Τουρκίαν ως κράτος-αντιστήριγμα του αποθνήσκοντος Οθωμανικού, αφού πρώτα τα εντεταλμένα όργανά του, προέβησαν σε εθνοκαθάρσεις του χώρου της Μικράς Ασίας, εφήρμοσαν βιαίους εξισλαμισμούς/ εκτουρκισμούς των υποδούλων πληθυσμών, με φοβερά αντίποινα εις τους αντιδρώντας. Οργάνωσαν την «Γενοκτονίαν» 1,5 εκατομμυρίου των Αρμενίων, την σφαγήν και τον ξερριζωμόν δύο (2) εκατομμυρίων Ελλήνων και εκατοντάδων  χιλιάδων αλλοεθνών ομοθρήσκων τους (μουσουλμάνων) ή μη, από την αρχαιόθεν Ελληνικήν/Ρωμαίϊκην Μικρασιατικήν γη.

Έτσι προέκυψε η δημιουργία της «Τουρκικού» κράτους» (Δημοκρατία της Τουρκίας) [29 Οκτ. 1923] και η κατασκευή τουρκικής γλώσσας το 1928 (Υιοθέτηση του νέου τουρκικού αλφαβήτου, σε αντικατάσταση του Αραβικού).

4/. Όσοι ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι τούρκοι (εν επιγνώσει ή αγνοία τους) ή επιθυμούν να ονομάζονται τούρκοι, ας αναζητήσουν την γενέτειρα γη των μεμακρυσμένων αγνώστων και εξαφανισμένων από την ιστορία προγόνων τους, εις την μακρυνήν Ανατολήν, εις το Τουρκεστάν και πέραν αυτού, στις στέπες του Τουράν.

Η ταύτιση Οθωμανών και Τούρκων, απετέλεσε στην συνέχεια το «ιστορικό» όπλο του Κεμάλ, για να θεμελιώσει την νέα τεχνητή εθνική συνείδηση (Τουρκική) στους κατοίκους της Μικράς Ασίας, που απέμειναν μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, τις σφαγές των χριστιανών και τις φρικιαστικές εθνοκαθάρσεις αλλοεθνών (αλλοδόξων και μη).

γ. Η αλήθεια για την σημερινή (Νέο) Τουρκία.

1/. Το 1922, ο Μουσταφά Κεμάλ ή όπως τον αποκαλούν Κεμάλ Αττατούρκ (πατέρα της Τουρκίας), εκθρονίζει τον Σουλτάνον, καταργεί το θεοκρατικόν απολυταρχικόν καθεστώς του, με την ιδιότητα του πολιτικού Ηγεμόνος (Πάντι Σάχ) και του θρησκευτικού αρχηγού (Χαλίφου), και ανακηρύσσει την Τουρκικήν Δημοκρατίαν, της οποίας γίνεται πρώτος Πρόεδρος.

Εισάγει τον Ελβετικόν Αστικόν Κώδικα εις την θέσιν του Σεριέτ (Η Σαρία στα αραβικά), του ιερού νόμου του Ισλάμ. Αντικαθιστά το Αραβικόν Αλφάβητον διά του Λατινικού. Συνάπτει Σύμφωνον «Ελληνοτουρκικής Φιλίας» μετά του Ελευθερίου Βενιζέλου, αφού προηγουμένως είχε εξοντώσει τον Ελληνικόν πληθυσμόν της Ιωνίας και του Πόντου, και το 1934 υπογράφει το λεγόμενον Βαλκανικόν Σύμφωνον.

Παρά την ήτταν της κατά τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον, στην λεγομένη Τουρκία δεν ξεκαθάρισε η εθνολογική κατάσταση της χώρας.. Με την απώλειαν του Ιράκ, της Παλαιστίνης και της Συρίας διατηρούνται ανέπαφα τα Μικρασιατικά εδάφη μαζί και την Ανατολική Θράκη. Σήμερα στο τουρκικόν κράτος-τέρας (δημιούργημα του Συστήματος) δραστηριοποιούνται τρεις διαφορετικές Ενώσεις:

Των Οσμανλήδων, των Πανισλαμιστών και των Παντουρκιστών, που εκφράζουν την ιδεολογικήν τους διάσταση, και δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι ουσιαστικώς επιδιώκουν. Η ισχυρότερη Ένωσις αναδεικνύεται η τοιαύτη των παντουρκιστών (Παντουρκισμός). Αυτήν ακολουθεί ο ελληνογενής γενίτσαρος Ερντογάν, με την προσωπίδα του πανισλαμιστού, την βοήθεια των «γκρίζων λύκων» και την ένοχη …ανοχή του Συστήματος, τις υπόγειες οδηγίες του οποίου, ακολουθεί κατά γράμμα..

2/. Η Τουρκία όπως διαμορφώθηκε με την σημερινή της μορφή (όρια, πληθυσμιακή ταυτότητα, κλπ), βάσει μελετημένου σχεδίου του Συστήματος, δια των Γερμανών Ιλλουμινάτων, μεθοδικώς και σταδιακώς, ενταχθέν επισήμως στο Ευρωπαϊκό στερέωμα το 1923, στην θέση της καταρρευσάσης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποτελεί ένα νεοσύστατο κράτος, που αντιπροσωπεύει ένα ανύπαρκτον ιστορικώς «Τουρκικόν Έθνος»  :

 α/. Ιδρυθέν από έναν αλκοολικό και όχι μόνον, κρυπτοταλμουδιστή-τέκτονα, ιουδαίο ντονμέ (Μουσταφά Κεμάλ).

 Κατά την παραμυθολογικήν ιστορίαν του Συστήματος, ο Κεμάλ φέρεται ως γιός του Αλή Ριζά υπαλλήλου στο τελωνείον (λιμάνι) της Θεσσαλονίκης, αγνώστων λοιπών στοιχείων, και της Zουμπεϊντέ, γεννηθείς στην Θεσσαλονίκη. Όμως, οι πραγματικοί γονείς του Κεμάλ ΔΕΝ ήταν η Ζουμπεϊντέ και ο Αλί Ριζά, ούτε γεννήθηκε ο Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη… Ο αγνώστου αρχικού ονόματος με το ψευδώνυμο Κεμάλ, ήταν ο νόθος γιός του Abdos Ağa,  που δόθηκε μετά την γέννησή του, για υιοθεσία στους φερομένους, κατά την συστημικήν ιστορίαν, ως γονείς του, Ζουμπεϊντέ και Αλί Ριζά, που διέμεναν στην Θεσσαλονίκη. 

Σύμφωνα με τον υπαρχηγό του Kεμάλ, Rıza Nur, ο οποίος εγνώριζε τα πάντα για τον Κεμάλ, στο 4τομο έργο του «Hayat ve Hatiratim» [Ριζά Νουρ/υπαρχηγός στην διπλωματική αποστολή του Κεμάλ στην Λωζάνη, «Οι αναμνήσεις και η ζωή μου/ Hayat ve Hatiratim», Paris, 1929] :

Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (1881-1938) ήταν νόθος γιός του Αβδός Αγά του Τυρνάβου [ΣΣ: Abdos aga= Εκτουρκισμένη παραλλαγή του Ιουδαϊκού ονόματος Αβδιού ή Οβδιού, το οποίον εξελληνισμένον έγινε Αυδής/ Αυδός] και αγνώστου παλλακίδος του, πιθανώτατα Ιουδαϊκής καταγωγής, ώστε ο «εκλεκτός» να εξέλθει από Ιουδαϊκήν μήτραν!.3

Το βιβλίον, λόγω των σοβαρών αποκαλύψεων για τα βιογραφικά στοιχεία και όχι μόνον του Κεμάλ, θεωρείται ακόμη και σήμερον από τους …Τούρκους απηγορευμένο. Με νόμο έχει απαγορευθεί η έκδοση του πρωτοτύπου (Ihlas ve Sadakat Abidesi Bayram Yuksel ve Ali Ucar). Εξεδόθη μέρος του βιβλίου του λογοκριμένο (1967 και 2005).

Δύο φορές που επεχειρήθη η έκδοση του αυθεντικού κειμένου, από τους εκδοτικούς οίκους «Alkin dag  Υayinevi» της Κωνσταντινουπόλεως και  του βρετανικού «International Ιmpact», ματαιώθηκε κατόπιν απειλών και τοποθετήσεως βομβών στα γραφεία των εκδοτικών οίκων.

Oι λόγοι της απαγορεύσεως: «Ο νοών νοείν νοείτω».

Ο Rıza Nur απειλούσε να αποκαλύψει την αλήθεια για την καταγωγή του Κεμάλ, και έτσι βρέθηκε στο «στόχαστρο» του αρχηγού. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν διαμαρτυρήθηκε για την εκτέλεση μερικών συντρόφων του, μεταξύ των οποίων και του Mehmet Cavit Bey, κατηγορηθέντων για απόπειρα δολοφονίας του Kεμάλ στην Σμύρνη, τις οποίες χαρακτήρισε άδικες.

Επειδή απειλείτο η ζωή του, το 1926 διέφυγε στο εξωτερικό, όπου και συνέγραψε το προμνησθέν 4τομο έργο του, στο οποίο αποκαλύπτει τον βιολογικό πατέρα του Κεμάλ.

Κατά τα άλλα, οι χρηματολάγνοι, φαρισαΐζοντες, ανιστόρητοι,  Ελλαδίτες πολιτικοί και πνευματικοί «ταγοί» (μερίδα των οποίων είναι ωτακουστές και εγκάθετοι του Συστήματος), συντηρούν τον μύθον του «Τούρκου», του ευρωπαϊστού «Τούρκου» Κεμάλ, του ιδρυτού της σύγχρονης Τουρκίας, που περιγράφεται με διθυραμβικούς ύμνους στα Εγχειρίδια των Ελληνοπαίδων, και ότι δήθεν, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται και η κατοικία του!!!

β/. Διοικούμενον σήμερα από ένα γενίτσαρον, τον Ταγίπ Ερντογάν, δισεγγονόν του εξισλαμισθέντος Ρωμηού ή κρυπτοιουδαίου Ρωμηού από την Ποταμιά του Πόντου, Δημήτρη Μπακάτογλου.

Το 1974 ο Ταγίπ Ερντογάν, ως Πρόεδρος της Ομάδας Νεολαίας Κωνσταντινουπόλεως του κόμματος Εθνικής Σωτηρίας του μεταγενεστέρως Ισλαμιστή Πρωθυπουργού (1996) Νετζμετίν Ερμπακάν, έγραψε, σκηνοθέτησε και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο με παραστάσεις σε όλη την χώρα, ένα θεατρικό έργο. Το θεατρικό έργο είχε τίτλο Maskomya από τα αρχικά Mas-Kom-Ya.

Δηλαδή Mas ως Μασόνος, Kom, ως κομμουνιστής και Υα ως Yahudi, δηλαδή Ιουδαίος στα αραβικά / τουρκικά.  

Σύμφωνα με τον Ergün Poyraz και το βιβλίο του, «Τα παιδιά του Μωϋσή», που το έγραψε το 2007, ο Recep Tayyip Erdoğan, και η σύζυγός του, είναι κρυπτο-Ιουδαίοι, οι οποίοι κρυφά συνεργάζονται με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες για να υπονομεύσουν τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Στο βιβλίο του, «Το τριαντάφυλλο του Μωϋσή», περιέχει παρόμοιες καταγγελίες και για τον Abdullah Gül.

Κατά την στιγμή της συλλήψεώς του το 2007, ο Poyraz φαίνεται να συνέγραφε ένα άλλο βιβλίο σχετικά με τον Ντενίζ Μπαϊκάλ.

Ο συγγραφέας Poyraz,  ισχυρίζεται ότι ο Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία ως μέρος της Σιωνιστικής συνωμοσίας που επινοήθηκε από την JİTEM στην Τουρκία. Η JİTEM είναι μια μυστική μονάδα οργανώσεως της κυβερνήσεως.

Ο Ερντογάν σε αμερικανο-ιουδαϊκό συνέδριο κατά την απονομή βραβείου, ....για το Ιουδαϊκό «προφίλ θάρρους».

Ο Ερντογάν με Ταλμουδιστές Ιουδαίους φίλους.

 

Turkish Prime Minister Erdogan (left) at a joint meeting with the CIA in Libya, Al - Qaeda and members of the Israeli Mossad.

γ/. «Τουρκοποιήσαν» έναν λαόν πολυεθνικόν, πολυφυλετικόν και πολυθρησκευτικόν,  δια της βίας, τρομοκρατίας και αίματος (ατελείωτες σφαγές, διώξεις, λεηλασίες, βιασμοί, ξεριζωμοί γηγενών, γενοκτονίες, κλπ), από τους αιμοσταγείςμισέλληνες και αντιχριστιανούς  ντονμέδες Νεο (μη) τούρκους και τις ένοπλες συμμορίες τους (Τσέτες).

δ/. Στηριχθέν, ενισχυθέν και  ισχυροποιηθέν, από την αυτοκρατορικήν Γερμανίαν των Γερμανο-ιουδαίων Ιλλουμινάτων, με την ένοχη …ανοχή ΟΛΩΝ των τότε Μεγάλων Δυνάμεων (Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Μπολσεβίκικη Ρωσία, ΗΠΑ).

ε/. Συμμαχήσαν με τους Χιτλερικούς Ναζί, τους οποίους και εβοήθησε παντοιοτρόπως κατά την διάρκειαν του Β΄ Παγκ. Πολέμου, χωρίς να υποστεί την επιβαλλόμενη και αναμενόμενη δίκαιη τιμωρία, από την διεθνή κοινότητα, τόσον για τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά των γηγενών αλλοεθνών και αλλοδόξων πληθυσμών, προ του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όσον και για την αποδεδειγμένην συνεργασίαν του με τον Ναζισμόν, κατά τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον.

στ/. Δικτατορικόν διαχρονικώς, στρατοκρατούμενον, κατ’ επίφαση δημοκρατικόν, διοικούμενον από της ιδρύσεώς του, από ένα βαθύτα ιουδαιοταλμουδικόν παρακράτος, το οποίον (κράτος), το ΣΥΣΤΗΜΑ χαρακτήρισε επίτηδες, «Επιτήδειον ουδέτερον», μετά την συντριβή του Ναζισμού (1945), προκειμένου να εξωραΐσει την άκρως φιλοναζιστικήν στάση του, κατά τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον.

ζ/. Μαριονέττα του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, όπως απεδείχθη από τα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα, περιλαμβανόμενα στην διεθνή γραμματεία,  η κατασκευή του οποίου είχε:

.Ως μεσοπρόθεσμον τακτικόν στόχον, να καταστεί ο αφανής πολιτικο-στρατιωτικός βραχίονας του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, στην Ανατολική Μεσόγειο και να δρα επ’ωφελεία του, ως «πειρατής του Αιγαίου». Να χρησιμοποιεί την Τουρκίαν, ως περιφερειακή δύναμη υπερασπίσεως των συμφερόντων του, εις βάρος των Εθνικών κυριαρχικών αλλά και απαραγράπτων Εθνικών δικαιωμάτων, της μικράς σήμερον Ελλάδος

.Ως μακροπρόθεσμον στρατηγικόν στόχον, την αποτροπή κάθε πιθανότητος, στο μέλλον, εγγύς ή απώτερον, να ξαναγίνει η Ελλάς  Ρωμαίϊκή/ Ελληνική Αυτοκρατορία, όπως ήταν κάποτε πολύ πριν από την πτώση της Βασιλεύσας (29 Μαΐου 1453).

Είναι προφανές ότι, το ΣΥΣΤΗΜΑ χρησιμοποίησε τα δικά του «κριτήρια» για την επιλογή των πιστών ανθρώπων του, και στην προκειμένη περίπτωση, της ηγετικής ομάδος των λεγομένων, κατά νεολογισμόν και «ιστορικήν παραπλάνησιν», Νεοτούρκων (Ν/Τ).

Έτσι οι Νεό (μη) τουρκοι, «ιστορικοποίησαν» την ύπαρξη  «Τουρκικού Έθνους» και κατεσκεύασαν «Τουρκικήν πατρίδα», με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις και φρικιαστικές γενοκτονίες, υπό τα αδιάφορα βλέμματα ή την ενεργόν συμμετοχήν, ΟΛΩΝ των τότε λεγομένων Μεγάλων Δυνάμεων και σήμερα αποκαλουμένων Δημοκρατικών κρατών!!!

Ο σημερινός πληθυσμός της Τουρκίας είναι ένα μείγμα Αράβων, Ρωμηών/Ελλήνων (οι πλείστοι των οποίων είναι κρυπτοχριστιανοί), Περσών, Αρμενίων, Κούρδων (περίπου 20% του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας) και λοιπών μικροτέρων εθνοτήτων που διατηρούν όμως τις ιδιαιτερότητές τους. Όλοι τους προέρχονταν από μη-«τουρκικούς» λαούς που συνυπήρχαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν, βιαίως, εθνικώς, πολιτιστικώς και κυρίως γλωσσικώς.

ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!!

 

Συνεχίζεται

 

---

1 Αποδεικτικά στοιχεία και πηγές έχουν καταχωρισθεί στο εκτενώς αναλυθέν θέμα: « Αυτή είναι η Τουρκία» (Μάϊος 2018-27 Ιουλίου 2018)

2 ΟΛΟΙ οι πρωτεργάτες του λεγομένου κινήματος των Ν/Τ, ήσαν Ιουδαίοι, ντονμέδες, αποκρυφιστές μουσουλμάνοι, παγανιστές και τέκτονες. ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών ήταν Τούρκος!!!

Συνεπώς, είναι ορθώτερον και αληθές, από ιστορικής απόψεως, να αποκαλούμεν την επιχείρηση ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ Β΄, ως συνωμοσία ή πραξικόπημα των Νεο (μη) Τούρκων, παρά ως επανάσταση των Νεοτούρκων!

ΟΛΟΙ αυτοί οι αλλοεθνείς ψευδο-επαναστάτες, ουσιαστικώς πραξικοπηματίες, αυτοαποκληθέντες… Τούρκοι, κατεγράφησαν στην Συστημικήν Ιστορία ως Νεό-τουρκοι, ως να υπήρχαν και «παλαιότουρκοι» και ως τοιούτοι μας παρεδόθησαν μέχρι σήμερα, και διδάσκονται στους Ελληνόπαιδες, από τους πιθηκίζοντες και ανιστόρητους εκπαιδευτικούς μας, προς… ικανοποίηση των διεθνών μαέστρων της ιστορικής πλαστογραφήσεως/ παραπληροφορήσεως - απάτης και …δόξαν του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!

Κατά τα άλλα, οι ανόητοι, χρηματολάγνοι, ξενομανείς, νεοκουλτουριάρηδες, φαρισαΐζοντες, ανιστόρητοι,  Ελλαδίτες πολιτικοί και πνευματικοί «ταγοί» (μερίδα των οποίων είναι ωτακουστές και εγκάθετοι του Συστήματος), συντηρούν τυς μύθους του «Τούρκου», του «μουσουλμάνου», του ευρωπαϊστού «Τούρκου», του «πατέρα των Τουρκων» Κεμάλ (Ατατούρκ), ως ιδρυτού της σύγχρονης Τουρκίας, που περιγράφεται με διθυραμβικούς ύμνους στα εγχειρίδια των Ελληνοπαίδων, και ότι δήθεν, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται και η κατοικία του!!!

3 Τα ξημερώματα της 22ας Μαρτίου, της πρώτης μέρας του μουσουλμανικού έτους, στηνόταν ένα λουκούλειο δείπνο μεταξύ των ενηλίκων, με αρνίσιο κρέας. Μετά το φαγητό και την διασκέδαση, έσβηναν, λένε οι φήμες, τα κεριά, και στο σκοτάδι τα ζευγάρια αντάλασσαν ερωτικούς συντρόφους. Τα παιδιά που γεννιούνταν από εκείνη την ένωση, τα θεωρούσαν ιερά.

Ένα τέτοιο «ιερό τέκνο», πιθανώς να ήταν και ο Σαμπεταϊστής ντονμέ  Μουσταφά Κεμάλ, καρπός σεξουαλικών οργίων του ντονμέ Αβδός αγά του Τυρνάβου και αγνώστου ιουδαίας γυναικός [Αποκαλύψεις του Riza Nour, υπαρχηγού του Κεμάλ, στο 4τομο έργο του «Hayat ve Hatiratim» (Οι αναμνήσεις και η ζωή μου)]

Μεταξύ των άλλων, στο προμνησθέν έργον του, ο Rıza Nur αποκαλύπτει ότι:

Κατά τα μαθητικά χρόνια του Κεμάλ, κάποιος λοχαγός «Μουσταφά» αγνώστων λοιπόν στοιχείων, τον έθεσε υπό την προστασίαν του και του έδωσε μετά το δικό του και δεύτερο όνομα Κεμάλ που σημαίνει «ώριμος». Το 1905, προήχθη προώρως σε λοχαγόν και εμυήθη στην μυστική οργάνωση «Βατάν» (πατρίδα) που είχε ιδρυθεί για την ανατροπή του Σουλτάνου και κατά του ιερατικού κλάδου. Επανελθών στην Θεσσαλονίκη εμυήθη στην κρυπτο-ιουδαϊκή οργάνωση «Ένωση και πρόοδος», της οποίας ο ιδρυτής Ιταλο-ιουδαίος Εμμανουήλ Καράσσο και τα περισσότερα μέλη της ήσαν Ιταλο-ιουδαίοι τέκτονες.

Είχε προηγηθεί η μύησή του στην μυστική εταιρεία «Bεντάτα», όπου εγνωρίσθη με τον Εμβέρ, τον…αθίγγανο Ταλαάτ, αιμοχαρή διώκτη Ελλήνων και Αρμενίων, τον τουρκο-σκιπετάρο (τουρκαλβανό) τέκτονα Νιαζή και τον ντονμέ Τζαβίτ, ο οποίος αργότερα έγινε υπουργός οικονομικών.