Ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ

(Mερος 1^ο)

       «Το των Ελλήνων γένος εύθυμον και διανοητικόν εστί, διόπερ ελεύθερόν τε διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον» (Αριστοτέλης).

[Το Ελληνικό γένος είναι ανδρείον και πνευματικόν. Δι’ αυτό ακριβώς είναι διαρκώς ελεύθερον και πολιτεύεται άριστα (ρυθμίζει τα του βίου του κατά τον καλύτερο τρόπο)].

Ο Έλληνας :

o  Είχεν ακατάσχετον πάθος στην αναζήτηση της αλήθειας για τον Θεό, τα κτίσματά Του και τα διάφορα φαινόμενα της κτίσεως.

o  Εσέβετο τα ιερά και όσια της πατρώας θρησκείας και τηρούσε πάντοτε τις παραδόσεις του ελληνικού λαού.

o Υπήρξεν κατ’ εξοχήν πνευματικός αθλητής. Πλείστες όσες προσωπικότητες του αρχαίου και του νέου Ελληνισμού εκέρδισαν τα πρωτεία στους αγώνες του ανθρωπίνου πνεύματος.

o Διεκρίνετο για την γενναιότητά του στα πεδία των μαχών κατά των βαρβάρων και επιβουλευομένων την πατρίδα του.

o  Εδοκίμασεν ποικιλίαν πολιτικών συστημάτων διακυβερνήσεως στην προσπάθειά του να εξεύρει το άριστον. Υπήρξε ο πολιτικώτερος άνθρωπος της γης.

o   Κατέστη ο πιο αξιόπιστος εγγυητής της διαχρονικής συνεχείας του ελληνικού έθνους!

Πόσοι, όμως, από:

·      Εμάς τους κατ’ όνομα Έλληνες του σημερινού Ελλαδικού χώρου,

·  Τους Έλληνες που ευρίσκονται σε περιοχές απολύτου ιστορικής-εθνολογικής και γεωγραφικής Ελληνικής κυριότητος αλλά κατεχόμενες σήμερον από  αλλογενείς και αλλοδόξους (Βόρειος Ήπειρος, Βόρειος Μακεδονία/Σκόπια, Ανατολική Ρωμυλία, Ανατολική Θράκη, Πόντος, Ιωνία, Βόρεια Κύπρος),

·      Τον Ελληνισμό της Διασποράς,

Αισθάνονται και επιθυμούν ενσυνειδήτως να ονομάζονται Έλληνες;

Εάν νιώθαμε ότι είμαστε αληθινοί Έλληνες, θα είχαμε προσπαθήσει να μάθουμε:

·     Την προέλευσή μας, τον αρχέγονο γενάρχη μας, την αλήθεια για τις ρίζες, την ταυτότητά μας και τα διαχρονικά στάδια δημιουργίας του Έθνους μας, από τον Προϊστορικό γενάρχη μας έως τον ιστορικό σχηματισμό του Ελληνικού Έθνους.

·  Την πορεία των προγόνων μας από τους Πρωτοέλληνες μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του. Από την ίδρυση της Αυτοκρατορίας μας, τις δοκιμασίες και τους αγώνες του Γένους των Ελλήνων μέχρι τις ημέρες μας.

Εάν είχαμε αναζητήσει τις προϊστορικές ρίζες των προγόνων μας θα διαπιστώναμε ότι είμαστε ένα ευλογημένο από τον Θεό Έθνος και θα μαθαίναμε πότε και για ποιο λόγο μας ευλόγησε ο Θεός. Τότε θα φέραμε επάξια τον τίτλο του Έλληνος.

Έναν τίτλο που δεν είναι μόνο ενδεικτικός μιάς ένδοξης φυλής, αλλά πρωτίστως διαβατήριο θεϊκού Γένους και ταυτότητα θεϊκού πνεύματος.

Δυστυχώς οι σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν ακόμη και βασικά γεγονότα της Ελληνικής Προϊστορίας-ιστορίας. Εδώ και αιώνες δεν διδάσκεται πλέον η αλήθεια αλλά μία συμβατική και αναθεωρούμενη κατά διαστήματα, παραϊστορία, διανθισμένη με νεοπαγανιστικές μυθοπλασίες και περίτεχνες συστημικές1 πλαστογραφήσεις.

Ειδικώτερα σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του προϊστορικού βίου των Ελλήνων οργιάζει η φαντασία των συγχρόνων συγγραφέων οι οποίοι μιμούμενοι τους αρχαίους Έλληνες ή μάλλον τους μεταχριστιανικούς αντιγραφείς και πλαστογράφους αυτών, καταγράφουν ακρίτως προϊστορικά σενάρια για τους προγόνους μας (προέλληνες) τα οποία υπερβαίνουν τα όρια ακόμη και της επιστημονικής φαντασίας.

Το περίεργον του θέματος, το οποίον λαμβάνει διαστάσεις ανοησίας ή κακόβουλης σκοπιμότητος είναι ότι, ενώ οι σύγχρονοι επιστήμονες είχαν και έχουν όλα τα μέσα και προ παντός τα κείμενα της αρχαίας γραμματείας, για να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τα γραφέντα και γραφόμενα για τους προ-έλληνες και πρωτο-έλληνες, αγνόησαν την υφισταμένη γραμματεία ή χρησιμοποιούντες «επιλεγμένα κείμενα» ελειτούργησαν ως αναμεταδότες φανταστικών σεναρίων και νεοπαγανιστικών μυθοπλασιών. Έτσι, παραμερίζοντας την λογική επεξεργασία και την επιστημονική κριτική των κειμένων, συνέχισαν τις παραμυθολογίες της Ελληνικής προϊστορίας και τα απίστευτα ψεύδη, για την γενεαλογία και την προϊστορική πορεία των προγόνων μας.

Εάν επεδείκνυαν στοιχειώδη αντικειμενικότητα και δεν έγραφαν φέροντες τα ομματοϋάλια της πολιτικοθρησκευτικής ιδεολογίας τους ή ως μισθωμένοι κονδυλοφόροι του Αντιχριστιανικού-Ανθελληνικού Συστήματος, θα διεπίστωναν ότι τα καταγραφόμενα ως δράσεις, συμβάντα, εκδηλώσεις και κάθε είδους περιστατικά στην Προϊστορία των Ελλήνων (Προελλήνων) καίτοι καλύπτονται από την αχλύν του αγνώστου και του μυστηρίου, λόγω ελλείψεως πληροφοριών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντιγραφή, πλαστογράφηση και παραποίηση χωρίων της Παλαιάς Διαθήκης όπου καταγράφονται αντίστοιχα γεγονότα.

Συνεχίζουν λοιπόν και σήμερον να παρουσιάζουν στα ΜΜΕ ή να καταγράφουν στα σχολικά εγχειρίδια τα ίδια παιδικά παραμύθια περί γιγάντων, τεράτων, μεταμορφώσεων, καθόδων φυλών από βορρά, περί 4 φυλών των Ελλήνων, υπερατλαντικών ταξιδίων των αρχαίων προγόνων μας, συνουσιών θεών και ανθρώπων, ημιθέων κλπ, διανθισμένα με κάθε είδους φαντασιώσεις των μυθοπλαστών συγγραφέων.

Με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκουν να δυσχεράνουν ή να αποκλείσουν  κάθε πρόσβαση προς την αλήθεια, ή την σχετική αλήθεια, αφού δεν διασώζεται κανένα πρωτότυπο κείμενο της προχριστιανικής ελληνικής και ξένης γραμματείας, για να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει τα μυθοπλασμένα κείμενα που αφορούν στην Ελληνική προϊστορία. Με άλλα λόγια σοφιστεύουν, διαφθείρουν, χαλκεύουν και εξαπατούν τους Έλληνες εκ του ασφαλούς!!!

Είναι περίεργο, εάν όχι ύποπτο, το γεγονός ότι σήμερα οι κάθε είδους αντιχριστιανοί και «ελληνολάτρες» επιμένουν στην προώθηση της Ελληνικής μυθολογίας, μερικοί από αυτούς την χαρακτηρίζουν ως μυθιστορία (δηλαδή ιστορία μέσω μύθων και αλληγορικών περιγραφών!!!) ή πρωτοϊστορία με συμβολισμούς και αλληγορίες, όταν αρχαίοι ποιητές, ιστορικοί και φιλόσοφοι, έχουν χαρακτηρίσει τους Ελληνικούς μύθους ως απαράδεκτα παραμύθια, «φλυαρίες γριάς συζύγου», ανήθικες, ψεύτικες και βλάσφημες ιστορίες, κλπ. Συγκεκριμένα:

  Ο Ξενοφάνης2 κατακρίνει τις μυθολογικές αφηγήσεις ως ψευδείς και βλάσφημες.

«Ο Όμηρος και ο Ησίοδος απέδιδαν (δια των μύθων) κάθε τι που είναι ντροπιαστικό και απαράδεκτο για τους ανθρώπους, όπως η κλοπή, η μοιχεία, και η εξαπάτηση του ενός από τον άλλο»3.

  Ο Ηρόδοτος μας λέγει ότι «Απερίσκεπτα πράγματα λένε πολλά οι Έλληνες, ανάμεσα στ’ άλλα και ο ευήθης μύθος (το ανόητο παραμύθι) που λένε για τον Ηρακλή ότι τάχα βρέθηκε στην Αίγυπτο..»4.

  Ο Θουκυδίδης κατακρίνει με τον τρόπο του, εκείνους που διηγούνται μύθους.

«Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορία μου ίσως την καταστήσει ολιγώτερον τερπνή ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον, όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψη των γεγονότων»5.

  Ο Πλάτων κατέκρινε τις μυθικές αφηγήσεις με τα κόλπα, τις κλοπές και τις μοιχείες των θεών ως ανήθικες και εξέφρασε την αντίθεσή του για τον ρόλο των θεών στην λογοτεχνία6.

  Ο Ευήμερος7 στο σύγγραμμά του «Ιερά αναγραφή» μας πληροφορεί ότι «πάντες οι περί θεών μύθοι είναι πράξεις ανθρώπων θεοποιηθέντων υπό παραδόσεων»8. Δηλαδή παραμύθια, φαντασιώσεις που μετεδόθησαν προφορικώς χωρίς απόδειξη ή επιβεβαίωση ότι όντως είχαν τελεσθεί. Για τις διαπιστώσεις του αυτές, το ποιλιτικοθρησκευτικό ιερατείο της εποχής εκείνης, κατηγόρησε τον Ευήμερο ως άθεο.

  Ο Αριστοτέλης επέκρινε την προσωκρατική μυθολογικο-φιλοσοφική προσέγγιση και τόνισε ότι: «Ο Ησίοδος και οι θεολόγοι συγγραφείς ασχολήθηκαν με ότι φαινόταν αληθοφανές στους ίδιους, δεν είχαν κανένα σεβασμό για εμάς…Δεν αξίζει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη συγγραφείς που κάνουν επίδειξη μυθικής συγγραφής. Αντίθετα αυτούς που έχουν προχωρήσει και ισχυρίζονται ότι έχουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους πρέπει να τους επανεξετάσουμε»9.

Το αξιοπερίεργο σε όλα αυτά γίνεται βασίμως ύποπτο, αφού οι σύγχρονοι «Ελληνόφρονες»-αρχαιολάτρες-δωδεκαθεϊστές στα έργα ή τις ομιλίες τους, αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι «Δώδεκα Θεοί» των αρχαίων Ελλήνων είναι εισαγόμενοι από την Αίγυπτο με αλλαγμένα ονόματα10 τους οποίους οικειοποιήθηκαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και «ελληνοποίησαν» ακρίτως οι μεταγενέστεροι.

Κλασσικό παράδειγμα προϊστορικής απάτης είναι ο γενεαλογικός μύθος των Ελλήνων!

                                                                                                                                  Συνεχίζεται

---

1 Συστημικός: Ό,τι αφορά σε λόγους, έργα, προθέσεις ανθρώπων του Συστήματος. Η προσήκουσα για την περίπτωση λέξη είναι συστηματικός. Επειδή η λέξη αυτή σημαίνει μεθοδικός, επαναλαμβανόμενος και δεν ανταποκρίνεται στην απόδοση του νοήματος, χρησιμοποιείται κατά νεολογισμόν, η λέξη Συστημικός.

2 Ξενοφάνης (580-485 ή 570-480): Ίων φιλόσοφος και ποιητής. Κατεπολέμησε τις μυθοπλασίες και πολυθεϊστικές δοξασίες των Ελλήνων. Αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα και να καταφύγει στην νότιο Ιταλία και Σικελία. Σπουδαία θέση στις φιλοσοφικές του μαρτυρίες κατέχει η επίθεσή του κατά του Πυθαγορείου δόγματος της μετεμψυχώσεως. Σήμερα έχουν γραφεί χιλιάδες τόμοι για τον Πυθαγόρα, ο οποίος δεν έγραψε ούτε λέξη από όσα εδίδασκε και διέταξε τους μαθητές του να πράξουν το ίδιο. Παρ’ όλα αυτά προβάλλονται «έπη», «ιεροί λόγοι» και άλλα κείμενα ως έργα του ιδίου ή του …οικογενειακού του περιβάλλοντος. Έτσι όλοι μαθαίνουν για τον Πυθαγόρα ενώ σχεδόν οι πάντες αγνοούν τον Ξενοφάνη. Το Σύστημα «ιστορικοποίησε» και επένδυσε με «επιστημονικό κύρος» κείμενα που δήθεν έγραψε ο Πυθαγόρας ενώ αποσιώπησε ή υποβάθμισε γεγονότα όπως ότι ο Πυθαγόρας:

·Διήλθε το μέγιστο μέρος των πνευματικών του αναζητήσεων στην Αίγυπτο, την Ασία και την Ιταλία, ως μαθητής ιερέων του Εωσφόρου/Βάαλ και μύστης των σατανικών τελετών τους.

·Υπήρξε αρχηγός ομάδος αποκρυφιστών με μυστικιστική οργάνωση η οποία ανέπτυξε περίπλοκον τυπικόν και τελετουργικόν.

·Δεν ήταν ο δημιουργός του «Πυθαγορείου Θεωρήματος», αφού οι Αιγύπτιοι, πρώτοι το είχαν εφαρμόσει κυρίως για την κατασκευή των πυραμίδων, όπως απεδείχθη από τους Παπύρους Berlin 6619 (1500 π.Χ.) και Rhind (1650 π.Χ) που ανακαλύφθηκε από τον Σκωτσέζο αρχαιολόγο-Αιγυπτιολόγο Alexander Henry Rhind to 1858!

3 Αποσπάσματα Β11, 12, 14, 15, 16.

4 Β/45

5 Ιστορία Πελοποννησιακού πολέμου, Α, 22.

6 Πολιτεία, βιβλίο 2^ο, 378d, 383a, 383b- Geoffry Miles, Classical Mythology in English literature,7.

7 Ευήμερος: Έλλην φιλόσοφος της Κυρηναϊκής σχολής (340-260 π.Χ.).

8 Λεξικό Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρου Ραγκαβή, 1888, σ.309.

9 - Jasper Griffin, Greek Myth and Hesiod, 80

  - Μετά τα φυσικά, Λ, 8 (1074β)

10 ΗΡΟΔΟΤΟΣ: ΕΥΤΕΡΠΗ(2)/4/11-50/1.

Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ

Mέρος  4^ο

18^ος αιών

Με την είσοδον σχεδόν του 18^ου αιώνος οι κατακτητές εκδικούμενοι την κατά του Σουλτάνου Μουσταφά Β΄ στάση «εισβάλοντες εις το Πατριαρχείον κατέκοψαν εις τεμάχια τα άγια λείψανα, έχυσαν το Άγιον Μύρον, κατεπάτησαν την θείαν ευχαριστίαν, κατέθραυσαν τας εκ της Μονής Παμμακαρίστου ψηφιδωτάς εικόνας και άλλας προξένησαν ζημίας»

Γράφει ο Παύλος Καρολίδης: «Ελπίδων τολμηρών και ενθουσιασμού μεγάλου επληρώθη ο κλήρος ο Ελληνικής Ορθοδόξος, ότε εις τον ευρύν πολιτικόν ορίζοντα της Ευρώπης εφάνη ως λαμπρός αστήρ η δύναμις… επί του Μεγάλου Πέτρου…»

Ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας απέστειλε πολλές προκηρύξεις (1709) προς όλους τους μητροπολίτες, προύχοντες και αρματωλούς της Ελλάδος υποσχόμενος ότι «με το σπαθί του θα έσωζε τους Χριστιανούς από την τουρκική σκλαβιά».

Το 1714 ο Μέγας Πέτρος σε ομιλία του στην Ρίγα επισημαίνει ότι «η Ελλάδα διέδωσε τον πολιτισμό σ’ολόκληρο τον κοσμο και ότι πρέπει να καταληφθεί η Κωνσταντινούπολη και όλη η Ρωμυλία για ν’απελευθερωθεί ο ελληνικός λαός»1.

  Όταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος απέβη υπέρ των τούρκων οι μεν Ρώσοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα οι δε τούρκοι εκδικήθηκαν για μία ακόμα φορά τους Έλληνες με τον γνωστό άγριο τρόπο τους.

Το 1770 εξεδηλώθη νέο απελευθερωτικό κίνημα των Ελλήνων το γνωστό ως «Ορλωφικά»2, το πρώτο ωργανωμένο και στηριζόμενον επί βάσεων ισχυροτέρων των προηγουμένων. Επαναστατούν οι Έλληνες από την Σπάρτη ως την Στερεά και τα Επτάνησα. Πρώτος ύψωσε στο Αίγιο την σημαία της Επαναστάσεως ο μητροπολίτης Πατρών Παρθένιος και μετ’ αυτού οι ιεράρχες Μεθώνης, Κορώνης και Καλαμών καθώς και ο Μητροπολίτης Κορίνθου Μακάριος μετά του πατρός του Γεωργίου Νοταρά. Ο Αντώνιος Ψαρρός καταλαμβάνει το Οίτυλο και τον Μυστρά. Επαναστατούν επίσης η Ανδρίτσαινα με τον προεστό Αναστάσιο Χριστόπουλο, στο Βάλτο ο Γεροδήμος Σταθάς, στο Αγγελόκαστρο ο Γεώργιος Λαχούρης, στο Μεσολόγγι ο Παναγιώτης Παλαμάς, στα Γκράβαρα3 ο Κωνσταντίνος Σούσμανης, στο Λιδωρίκι ο Λωρής, στον Παρνασσό ο Κομνηνός Τράκας, στη Λειβαδιά ο Ιωάννης Καλπούζος και στα Μέγαρα ο Έλλην Αρβανίτης Μητρομάρας. Στην Κρήτη κήρυξε την επανάσταση ο Δασκαλογιάννης (Ιωάννης Βλάχος).

 Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Τρίπολη σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους όλοι οι χριστιανοί της πόλης, πάνω από 3000 άμαχοι. Μάχη στο Αγγελόκαστρο και σφαγή των Γριβαίων προμαχούντων των Ελλήνων Αρβανιτών! Πολιορκία Μεσολογγίου και ηρωϊκός θάνατος Ι. Μαυρομιχάλη στην Μεσσήνη. Τότε ελήφθη και η απόφαση για γενική σφαγή των Ελλήνων, την οποίαν απέτρεψε ο ναύαρχος Χασάν Τζεζαϊρλής όταν έθεσε το ερώτημα στον Σουλτάνο : «Εάν πάντες οι Έλληνες φονευθώσι, ποίος θα πληρώνει τους φόρους;»4.

Μετά την αποτυχίαν των Ορλωφικών δεν ακολούθησε ολοκληρωτική σφαγή των Ελλήνων αλλά σφαγές σε μεγάλη έκταση μεταξύ των οποίων (ενδεικτικώς για κάθε κοινωνική τάξη):

-  Ο μητροπολίτης Λήμνου Ιωακείμ (1773).

-  Ο Μιχαήλ Πακνανάς (απεκεφαλίσθη την 9^ην Ιουλίου 1771) διότι «επρομήθευε πυρίτιδα εις τους επαναστάτας». Προ του αποκεφαλισμού του στρεφόμενος προς τον δήμιόν του είπεν:

«Kτύπα δια την πίστιν». Εις τον πρώτον κίονα του Ολυμπείου των Αθηνών υπάρχει επιγραφικόν χάραγμα αναφέρον «1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».

-  Απηγχονίσθη στην Θεσ/νίκη ο 25ετής μαθητής της Αθωνιάδος Ακαδημίας Αθανάσιος (8 Σεπτ. 1774).

-  Απηγχονίσθη στην πύλη του Αγίου Μηνά Θεσ/νίκης ο Χριστόδουλος διότι «θελήσας ν’ αποτρέψει Βούλγαρον τινά από του ισλαμισμού προυκάλεσε την οργήν των γενιτσάρων οίτινες ηνάγκαζον αυτόν να γίνη μουσουλμάνος» (28 Ιουλ. 1777).

-  Ο Πατρο Κοσμάς ο Αιτωλός (24 Αυγ. 1779) κηρύττει με τον δικό του τρόπο την εξέγερση των Ελλήνων κατά του κατακτητού, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία5.

1782-1792. Στην Κρήτη, ο Μητρομάρας και οι Σφακιανοί συνεχίζουν τον αγώνα. Νέο επαναστατικό κίνημα συνταράσσει το Αιγαίο, υπό τον Λάμπρο Κατσώνη6.

19^ος αιών

·       Ο αποφασιστικός αιών για την Ελευθερία του Ελληνικού Έθνους.

·  Επανάσταση των Σουλιωτών/Ελλήνων Αρβανιτών (1800-1803) κατά του Αλή Πασά στο πρόσωπο του οποίου επολεμάτο η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης στο Κούγκι (1803), στην Μονή της Αγίας Παρασκευής (12 Δεκ.) από τον πολέμαρχο μοναχό Σαμουήλ. Ακολουθεί ο χορός του Ζαλόγγου (18 Δεκ.).

1806. Συνέχεια του αγώνα στην Πελοπόννησο. Επική μάχη και πολιορκία στη μονή Παναγίας Αιμιαλών στην Δημητσάνα, όπου οι τούρκοι καταφέρνουν να συλλάβουν τους Κολοκοτρωναίους, Γεώργα, Γιώργο και Γιάννη, τους οποίους κατασφάζουν. Ο Θεόδωρος κατάφερε να διαφύγει στα νησιά του Ιονίου.

· Οι Έλληνες άλλων περιοχών πραγματοποιούν νέα επανάσταση από το 1807-1815. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες πολεμούσαν κατά των τούρκων και κατά του Αλή Πασά στην Ήπειρο. Στην Μακεδονία εμάχετο ο Νικοτσάρας με 550 επίλεκτους μαχητές. Στα Χάσια και τον Όλυμπον οι Βλαχάβαι και οι Λαζαίοι. Στην Πελοπόννησο ο Θ. Κολοκοτρώνης προετοίμαζε την Μεγάλη Εθνική επανάσταση. Παρόμοιοι αγώνες διεξήγοντο και κατά θάλασσα.

·   Ο ηρωϊκός και μαρτυρικός θάνατος του Παπά Ευθυμίου Βλαχάβα7 αρχηγού των αρματωλών Χασίων όταν ηρνήθη να αλλαξοπιστήσει.

·    Επαναστατικός οργασμός σ’ όλη την Ελλάδα (Μυστική προετοιμασία).

·    Ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας (14 Σεπτ. 1814).

·   Στα τέλη Ιανουαρίου 1821 απεφασίσθη στο Αίγιο η κήρυξη γενικής Εθνικής Επαναστάσεως με ημερομηνία ενάρξεως την 25^ην Μαρτίου.

·  Έναρξη της μεγάλης Επαναστάσεως των Ελλήνων(Ορκωμοσία στην πλατεία Αγίου Γεωργίου από τον Π.Πατρών Γερμανό).Επανάσταση στην Καλαμάτα την 23^η Μαρτίου 1821.

·   Μαρτυρικός θάνατος του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’(10 Απριλίου 1821,ημέρα του Αγίου Πάσχα).

1830 : Ανακήρυξη της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου Κράτους (Πρωτόκολλον Λονδίνου, 20 Φεβ. 1830, Πρωτόκολλον Λονδίνου, 16 Ιουν. 1830).

  1863-1864 : Παραχωρείται από την Αγγλία στην Ελλάδα η Επτάνησος και η νήσος Σάσων ως εξάρτημα της Επτανήσου (Συνθήκες Λονδίνου,14 Νοε. 1863, 25 Μαρ. 1864, Πρωτόκολλον Κερκύρας: 25 Αυγ. 1864).

1866-1869 : Η μεγάλη επανάσταση των Κρητών για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα.

1878: Ίδρυση της αυτονόμου επαρχίας της ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη) διοικουμένης υπό Χριστιανού διοικητού (Συνθήκη Βερολίνου 13 Ιουλ. 1878).

1881: Παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (Συμφωνία Κωνσταντινουπόλεως, 28 Μαρ. 1881).

20^ος αιών

     1904-1908 : Μακεδονικός αγών για την αποτροπή του εκβουλγαρισμού της κατεχομένης ακόμη από τους Τούρκους Ελληνικής Μακεδονίας και την απελευθέρωσή της.

      1905 : Επανάσταση του Θερίσου στην Κρήτη

     1912-1913 :Πόλεμοι για την απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών από τους κατακτητές Τούρκους και επιδόξους νεοκατακτητές Βουλγάρους. Ένωση της Κρήτης με την μητέρα-Πατρίδα (1^η Δεκ 1913). Απελευθέρωση Μακεδονίας και νήσων Βορείου Αιγαίου.

    1922 : Μικρασιατική Εκστρατεία για απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών στην Μ. Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη.Από τον θρίαμβο,την ολοκλήρωση του ονείρου στην τραγωδία,στην εθνική κόλαση.

   1940-1941: Ελληνοϊταλικός πόλεμος (Το ιστορικό «όχι» του Ιωάννου Μεταξά). Απελευθέρωση Βορείου Ηπείρου. Γερμανική εισβολή-Υποχώρηση Ελληνικών στρατευμάτων-Τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική κατοχή.

      1947 : Ένωση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα.

   1944-1949 :Αγώνες της Εκκλησίας και ελληνικής πολιτείας κατά του παιδομαζώματος και των  Ελληνόφωνων μπολσεβίκων που επεχείρησαν, ανεπιτυχώς να ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση.

     1950 (15 Ιανουαρίου): Δημοψήφισμα Κυπρίων (Ελλήνων και Τουρκοφώνων μουσουλμάνων) για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα με ποσοστό 95,7% επί του συνολικού πληθυσμού. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο: το ένα το 1921 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από την ελληνική επανάσταση και το άλλο το 1930 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου Ελληνικού Κράτους.

     1955 (1^η Απριλίου): Έναρξη απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ (Γρίβας Διγενής).

     1960 (16 Αυγούστου): Επίσημη εγκαθίδρυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας.

   1974 : Ανεπιτυχές πραξικόπημα κατά του Μακαρίου με στόχο την ανακήρυξη την Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα-Τουρκική εισβολή. Διχοτόμηση της Μεγαλονήσου (Βόρεια κατεχόμενη Κύπρος).

 Τα παραπάνω παρετέθησαν ως επίγραμμα των σπουδαιοτέρων ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν σε διάστημα περίπου 500 ετών από της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και αποδεικνύουν ότι για τους Έλληνες ήταν όπως και είναι, άσβεστη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας.Της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως,της ΟΥΔΕΠΟΤΕ αλωθείσης στις ψυχές και καρδιές των Ελλήνων.

Κάποιοι ίσως ερωτήσουν: Γιατί να καίει ακόμη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας;Γιατί να ξανακάνει  τέτοιο δώρο ο Θεός στους Έλληνες;

Η απάντηση είναι ιστορικώς τεκμηριωμένη, σαφής και κατηγορηματική:

o     Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (Ιαχβέ=Εγώ ειμί ο ΩΝ) που είναι ο ίδιος ο Θεός της Καινής Διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, έχει αφαιρέσει την Βασιλεία του Θεού (επί της γης) από τον Παλαιό λαό Ισραήλ, λόγω της ανομίας-αποστασίας του και την έδωσε σε έθνος που παρήγαγε αγαθούς καρπούς. «…διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς…» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Ποίον άλλο έθνος, πλήν του ελληνικού παρήγαγε τους καρπούς της βασιλείας του Θεού επί της γης;

     ο   Οι Τούρκοι δεν ετόλμησαν να κρημνίσουν τον ναόν της Αγίας Σοφίας, το σύμβολον της Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας, όπως έκαναν με όλους τους άλλους ορθοδόξους ναούς. Γιατί; Τι εφοβήθησαν και εξακολουθούν να φοβούνται; Απλούστατα στον ναό της Αγίας Σοφίας θα συνεχισθεί και θα ολοκληρωθεί η θεία λειτουργία που διεκόπη την 29^ην Μαΐου 1453 λόγω της εισβολής των βαρβαρικών στιφών στην Πόλη.

o     Ο Λόγος Του Κυρίου διεδόθη προ Χριστού σπερματικώς, δια των Ελλήνων φολοσόφων και αργότερον από Έλληνες και Ελληνίζοντες δια της Ελληνικής μεταφράσεως των Ο΄,της Παλαιάς Διαθήκης (3^ος π.Χ. αι.).

o     Ο Τριαδικός Θεός εδοξάσθη από τους Έλληνες8 και ο Χριστιανισμός διεδόθη στα πέρατα της Οικουμένης από Έλληνες, δια της Ελληνικής γλώσσης,σε όλον τον τότε γνωστόν κόσμο.

o     Ουδέν άλλο Έθνος και ουδείς άλλος λαός συνύφανε τόσον πολύ τις τύχες του με την πίστη στον αληθινό Θεό Ιησούν Χριστόν, όσον το Ελληνικόν Έθνος! Το κατά τον Ιωσήφ Βρυέννιον «Ευσεβέστατον γένος πάντων των ανθρώπων και τω θεώ τα μάλιστα προσανέχον εσμέν».

o      Με άλλα λόγια διότι είναι απόφαση του Κυρίου! Το πότε και το πώς το γνωρίζει μόνον ΕΚΕΙΝΟΣ!

                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος δεν υπέγραψε καμμία συνθήκη με τους Τούρκους, δεν υπέκυψε στο τελεσίγραφο του Μωάμεθ, γι’ αυτό έμεινε στην Ιστορία ως Μέγας Βασιλεύς, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς.

Δυστυχώς οι σημερινοί εξουσιαστές με χέρια και «με πόδια» υπογράφουν επονείδιστες συνθήκες και Μνημόνια υποτελείας. Με ευχαρίστηση θυσιάζουν τα πάντα για «μια χούφτα ευρώ» στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους και ένα υπουργικό ή διευθυντικό αξίωμα,ως νεογενίτσαροι.

Οι αγνοί Έλληνες Εθνικιστές δείχνουν απίστευτη ανεκτικότητα και υπομονή στις συνεχείς προκλήσεις τόσον των συστημικών/ζηλαίων ψευτοεθνικιστών όσον και των ειδεχθών εξουσιαστών, οικετών/φροντιστών των Διεθνών Τραπεζιτών. Ως πότε όμως;

Ας αναλογισθούμε ποίοι είμαστε, τι χάσαμε και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε αν συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε λήθαργο.

Η 29^η Μαΐου 1453 δεν είναι απλώς ημέρα Μνήμης! Είναι ημέρα περισυλλογής και προετοιμασίας για την μεγάλη αντεπίθεση προς απαλλαγή μας από τα δεσμά των ψευτοδημοκρατών, διεθνιστών και λοιπών πρακτόρων/υπανθρώπων του Συστήματος.

Οι Έλληνες πατριώτες οφείλουν να υπενθυμίσουν, ανοικτά πλέον, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό ότι πλησιάζει η πολυπόθητη ημέρα που θα αναστηθεί ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς». Και μαζί τα όνειρα του Γένους των Ελλήνων! Δεν είναι ουτοπία. Είναι ακλόνητη Πίστη!

                                                                                       Και του χρόνου στην Πόλη!

                                                                   

ΜΕΡΟΣ 1ο  ΜΕΡΟΣ 2ο  ΜΕΡΟΣ 3ο

---

1 Η αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε το όνειρο των Ρώσων ηγεμόνων του Μεγάλου Πέτρου(1672-1725) και της Μεγάλης Αικατερίνης(1729-1796).Η Αικατερίνη επεδίωξε να θέσει σ’ εφαρμογή το σχέδιο σε συνεργασία με τους Ορλώφ αρχικώς ( Α΄ Ρωσοτουρκικός πόλεμος) και τον πρίγκηπα Ποτέμκιν τον Ταυρικό (Β’ Ρωσοτουρκικός πόλεμος) χωρίς τελικώς να το πραγματοποιήσει.

2 Ορλωφικά: Με τον όρο «Ορλωφικά» είναι γνωστή στην ιστορία του Ανατολικού Ζητήματος η εξέγερση των Ελλήνων της Πελοποννήσου και της Κρήτης κατά την εποχή του Α’ Ρωσοτουρκικού πολέμου(1768-1774) και οι επιχειρήσεις των Ρώσων στην Ν. Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου και στις δυτικές ακτές της Μικράς Ασίας. Το σχέδιο για την επέμβαση των Ρωσικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπέβαλαν στην Αικατερίνη οι συνεργάτες της αδελφοί Γκριγκόρι, Αλεξέι και Φιοντόρ Ορλώφ, από τους οποίους ονομάστηκε το κίνημα. Κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς(29 Μαρτίου 1770) οι Έλληνες επαναστάτες ηττήθησαν από ισχυρές δυνάμεις τουρκαλβανών. Ακολούθησαν φοβερές σφαγές και λεηλασίες με αποτέλεσμα το άδοξο τέλος της επιχειρήσεως των Ορλώφ και των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

3 Γκράβαρα ή Κράβαρα: Τοποθεσία της επαρχίας Ναυπακτίας που περιλαμβάνει χωριά των τέως δήμων: Κλεπαίδος, Προσχίου, Οφιονείας. Σπουδαίος αρματωλός στην επανάσταση του 1821 ήταν ο Κώστας Κραβαρίτης.

4 Κων. Σάθας, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς(1453-1821),σ.523,Αθήναι,1869.

5 Κοσμάς ο Αιτωλός ή Πατροκοσμάς(1714-1779):Ιερομόναχος, Ιεραπόστολος και μάρτυς. Κατόπιν συκοφαντιών των Ταλμουδιστών Εβραίων «ως φιλοπόλεμος και αντιπρόσωπος των Ρώσων» συνελήφθη κατ’ εντολήν του Τούρκου διοικητού του Βερατίου Κούρτ πασά και οδηγήθηκε σε δάσος παρά το χωρίον Καλικούντασι στην θέση Μπουγιαλί (Μουζακιά, παρά τον Αυλώνα και το Δυρράχιον πλησίον του Άψου ποταμού).Οι δήμιοι του έβαλαν τον βρόγχο στον λαιμό και τον έσυραν. Την 24^ην Αυγ. 1779 ημέρα Σάββατον μετέστη εις Κύριον σε ηλικία 65 ετών.

6 Λάμπρος Κατσώνης(1752-1804): Έλλην συνταγματάρχης του Ρωσικού στρατού. Γεννήθηκε στην Λειβαδιά και έλαβε μέρος στα Ορλωφικά. Το 1774 κατετάγη ως αξιωματικός στο Ελληνικό Τάγμα του Ρωσικού στρατού. Ήταν ο πνευματικός πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

7 Βλαχάβαι: Επώνυμον οικογενείας αρματωλών και εθνικών αγωνιστών της προεπαναστατικής περιόδου που κατήγετο από το χωρίο Σμόλιανη της Καλαμπάκας. Τα πιο γνωστά μέλη ήσαν: Ο πατέρας Αθανάσιος Βλαχάβας και οι γιοί Θεόδωρος, Δημήτριος και Ευθύμιος (παπαθύμιος) καθώς και ο Νικόλαος οπλαρχηγός του Ολύμπου και της Δυτ.Μακεδονίας(1878). Ο παπαευθύμιος(1760-1804) αιχμαλωτίστηκε από τους τούρκους και παραδόθηκε στον Αλή στα Ιωάννινα. Ο Αλή πασάς διέταξε τους δημίους του να του σπάσουν τα κόκκαλα και να τα κομματιάσουν στα τέσσερα. Ύστερα κρέμασαν από ένα κομμάτι σε 4 σημεία των Ιωαννίνων για να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες.

8 Ιωάννης:12/20-23.

ΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

(Από τα προεκλογικά δρώμενα και τα αποτελέσματα

των Αυτοδιοικητικών εκλογών και Ευρωεκλογών του 2014)

1. Νεοραγιαδισμός των Ελλήνων υπό τις διαταγές των νέων δυναστών (ΕΕ-ΔΝΤ-Φραγκογερμανοί).

2. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους ψήφισαν υπό καθεστώς φόβου, πολιτικής-οικονομικής τρομοκρατίας, οργής και αγανακτήσεως.

3. Φαρισαϊσμός κυβερνήσεως και μείζονος αντιπολιτεύσεως αφού δεν υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές στους στρατηγικούς προγραμματικούς στόχους.

4.   Το ποσοστό της αποχής (πάνω από 40%) απαγορεύει στα συστημικά κόμματα να ομιλούν για δημοκρατική πλειοψηφία και λαϊκή κυριαρχία. Παραλλήλως αποτελεί, κατά μίαν έννοια, «ελπιδοφόρο» μήνυμα ότι οι σκεπτόμενοι και απογοητευμένοι Έλληνες, υπό ωρισμένες προϋποθέσεις, ενεργοποιούμενοι, μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικό αντίβαρο στο Ελληνοβόρο Σύστημα.

5.   Υποδειγματική  απόδοση της υποκριτικής τέχνης και «Οβιδιακή ανεξαρτητολογία» από τους υποψηφίους στην περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας τους (υποσχέσεις, παροχές, πολιτικός χαμαιλεοντισμός,κλπ).

6. Ανενόχλητη δράση ιδιοκτητών και υπαλλήλων της κερδοφόρας βιομηχανίας ελέγχου του νου των ψηφοφόρων(προεκλογικές συζητήσεις/συγκεντρώσεις, ηλεκτρονικά μυνήματα, διαφημιστικά τηλεοπτικά μυνήματα, εκτιμήσεις διεθνών οίκων αξιολογήσεως για «κυβερνητικά επιτεύγματα», ακριβοπληρωμένες δημοσκοπήσεις, κινδυνολογίες, υποστήριξη κυβερνήσεως ή αντιπολιτεύσεως από ομοϊδεάτες ξένων κομμάτων ή διεθνείς «προσωπικότητες», κλπ).

7. Αμετανοησία των βιολογικών και πνευματικών απογόνων των ηττημένων (νεοσταλινικοί-νεομπολσεβίκοι-νεομαρξιστές), δηλαδή εκείνων που επεχείρησαν ανεπιτυχώς, κατά το παρελθόν, να ανατρέψουν ενόπλως το νόμιμο καθεστώς της πατρίδος μας (1944-1949).

8. Συγκεχυμένη ιδεολογία και ασαφή/γενικόλογα προγράμματα όλων των κοινοβουλευτικών και μη, πολιτικών κομμάτων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ένδεια επιχειρημάτων και αδυναμία παρουσιάσεως πλήρως αιτιολογημένων προτάσεων για έξοδο από την οικονομική κρίση και εφικτών λύσεων για τα σοβαρώτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.

9.   Βεβαιότης ή αμφιβολία ισοδυναμούσα με βεβαιότητα για ατιμωρησία των ενόχων της σημερινής Οικονομικής κρίσεως {Συγκάλυψη εθνικών σκανδάλων και πολιτικοοικονομικών εγκλημάτων. Καρκινοβασία οικονομικού και δικαστικού ελέγχου, προνομιακή συμπεριφορά για υπόπτους οικονομικών εγκλημάτων (φυσικά πρόσωπα/κόμματα), κλπ}.

10. Περίεργη αν όχι ύποπτη «αδρανοποίηση» των «Ταγμάτων Εφόδου» και της «Χρυσής Εφεδρείας» του Συστήματος (Αναρχικοί-Τρομοκράτες-Συστημικοί εθνικιστές).

11. Παμβασιλεία των γνωστών «τζακιών» και απογόνων πρώην κατοχικών δοσιλόγων και νυν γερμανοφίλων και λοιπών ξενόδουλων εξωμοτών.

12.   Συντήρηση της κλεπτοκρατίας, βουλευτοκρατίας, φαυλοκρατίας.

13.   Θρίαμβος του νεποτισμού (οικογενειοκρατίας) .

14. Προσπάθεια νεκραναστάσεως του παλαιοκομματισμού με την δημιουργία νέων δήθεν, κομμάτων από παλαιούς, δυσαρεστημένους ή αποτυχημένους βουλευτές/πολιτευτές.

15.   Διαιώνιση του ακορέστου πάθους της εξουσιολαγνείας και χρηματοθηρίας.

16. Συναλλαγές με ολιγάρχες των ΜΜΕ και μεγαλοεπιχειρηματίες, αργυρώνητους δημοσιογράφους και καλοπληρωμένους δημοσκόπους.

17.    Κυριαρχία της πολιτικής μετριότητος, ανικανότητος και βλακείας.

18. Πολιτικοποίηση της Ορθοδόξου πίστεως (τονισμός ορθοδόξου πίστεως από άθεους/ορθοδοξίζοντες ιησουίτες υποψηφίους, φαρισαϊκή συμμετοχή στο εκκλησίασμα, εκδήλωση όψιμου ενδιαφέροντος για τα εκκλησιαστικά, κλπ).

19. Αλαλία της διοικήσεως της Ορθόδοξης εκκλησίας για τα τεκταινόμενα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και αυτών με γενικολογίες και ασάφειες. Ανίερη «προσαρμογή» της  ιεραρχίας στις απαιτήσεις και επιλογές της συστημικής εξουσίας.

20.   Διχαστική και επικίνδυνη συνθηματολογία.

21. Επικίνδυνη εμφάνιση-διεμβολή του μουσουλμανικού μειονοτικού κόμματος στην Θράκη, με απρόβλεπτες συνέπειες μελλοντικώς.

22.   Λαϊκισμός και ακατάσχετη δημοκρατικολογία πανταχόθεν.

23. Σφετερισμός της Εθνικιστικής/Πατριωτικής Ιδεολογίας-αποφυγή σαφούς και κατηγορηματικής αποκηρύξεως του παγανισμού.

24.  Υπνοδοσία των πολιτών από τους επιλεγμένους ραδιοτηλεοπτικούς «μαϊντανούς», παρουσιαστές και «πολιτικούς» αναλυτές.

25.   Καλλιέργεια του συνδρόμου των δύο άκρων (Τρομοκρατία, φόβος και ανασφάλεια με διαφορετικά «επιχειρήματα» της κάθε πλευράς).

26.  Έκχυση δηλητηρίου πολιτικού διχασμού ώστε ο λαός φανατισμένος, διχασμένος, ευνουχισμένος και παραπληροφορημένος να αδυνατεί να δει κατάματα την αλήθεια και να διακρίνει τους Εθνοπροδότες, τους αμετανόητους νεοσταλινικούς/νεομπολσεβίκους, τους Φαρισαίους/ νεογενιτσάρους/ νεο(σοσια)ληστές από τους αγνούς εθνικιστές/πατριώτες.

27.   Απουσία-Απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών για την πορεία των Εθνικών μας θεμάτων και της Εθνικής Οικονομίας.

28.   Στροφή της οργής και του μίσους των πτωχών και εργατών, γενικώς και αορίστως κατά της πλουτοκρατίας και όχι κατά των Τοκογλύφων -Ταλμουδιστών(Ιδιοκτητών)- Τραπεζιτών που κατέχουν ή ελέγχουν τον πλούτο της χώρας και ποδηγετούν τα πολιτικά πράγματα της πατρίδος μας.

29.   Διάσπαση της ενότητος των ενστόλων (αποστράτων) με την συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια όλων των συστημικών πολιτικών κομμάτων (μνημονιακών και «αντιμνημονιακών»). Αδυναμία συγκροτήσεως πολιτικού φορέως ή καταρτίσεως ενιαίου ψηφοδελτίου που θα αποτελούσε ισχυρό και αξιόπιστο όπλο αντιμετωπίσεως της παχυδερμίας, αδιαλλαξίας και ενδοτικότητος των εξουσιαστών.

30. Ανυπαρξία Εθνικών οραμάτων και προβολή των θανατηφόρων ιών του κοσμοπολιτισμού, του ψευτοανθρωπισμού, του γερμανικού ευρωπαϊσμού και του Διεθνισμού.

31.   Κατακερματισμός των πατριωτικών δυνάμεων σε πολιτικά σχήματα, κόμματα και ομάδες των οποίων οι μωροφιλόδοξοι αρχηγοί (με πονηρές ή αγαθές προθέσεις) είναι ζηλωτές χωρίς επίγνωση, εάν όχι εντεταλμένα όργανα του πολύμορφου κατεστημένου ή ελεγχόμενοι από δυνάμεις του Συστήματος.

32.   Αδυναμία εντοπισμού των «τρωτών σημείων» του Συστήματος και κατανοήσεως-εξευρέσεως των πολιτικών και πνευματικών όπλων αντιμετωπίσεώς του, ώστε να δημιουργηθεί ένα Πανεθνικό Ελληνικό Αντιταλμουδιστικό/Αντισυστημικό Ορθόδοξο Κίνημα.

33.   Οι πλείστοι εκφράζουν την άποψη ή δίδουν την εντύπωση ότι έχουν πεισθεί πως το πολυδαίδαλο Σύστημα που κυριαρχεί παντού είναι ακλόνητο, αδίστακτο και ανίκητο.

34. Οι αληθινοί Εθνικιστές, πολιτιγραφημένοι οριστικώς ως Ορθόδοξοι Έλληνες, πιστεύουν ότι το Σύστημα είναι πανίσχυρο, αδίστακτο αλλά όχι ανίκητο. Η βεβαιότητα ότι δεν είναι ανίκητο προέρχεται από την πίστη ότι ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ και ΔΙΚΑΙΟΣ ΤΙΜΩΡΟΣ των ανθρωποκτόνων Κοσμοκρατόρων είναι μόνον ο αληθινός Θεός, ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.