Ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ

(Mερος 1^ο)

       «Το των Ελλήνων γένος εύθυμον και διανοητικόν εστί, διόπερ ελεύθερόν τε διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον» (Αριστοτέλης).

[Το Ελληνικό γένος είναι ανδρείον και πνευματικόν. Δι’ αυτό ακριβώς είναι διαρκώς ελεύθερον και πολιτεύεται άριστα (ρυθμίζει τα του βίου του κατά τον καλύτερο τρόπο)].

Ο Έλληνας :

o  Είχεν ακατάσχετον πάθος στην αναζήτηση της αλήθειας για τον Θεό, τα κτίσματά Του και τα διάφορα φαινόμενα της κτίσεως.

o  Εσέβετο τα ιερά και όσια της πατρώας θρησκείας και τηρούσε πάντοτε τις παραδόσεις του ελληνικού λαού.

o Υπήρξεν κατ’ εξοχήν πνευματικός αθλητής. Πλείστες όσες προσωπικότητες του αρχαίου και του νέου Ελληνισμού εκέρδισαν τα πρωτεία στους αγώνες του ανθρωπίνου πνεύματος.

o Διεκρίνετο για την γενναιότητά του στα πεδία των μαχών κατά των βαρβάρων και επιβουλευομένων την πατρίδα του.

o  Εδοκίμασεν ποικιλίαν πολιτικών συστημάτων διακυβερνήσεως στην προσπάθειά του να εξεύρει το άριστον. Υπήρξε ο πολιτικώτερος άνθρωπος της γης.

o   Κατέστη ο πιο αξιόπιστος εγγυητής της διαχρονικής συνεχείας του ελληνικού έθνους!

Πόσοι, όμως, από:

·      Εμάς τους κατ’ όνομα Έλληνες του σημερινού Ελλαδικού χώρου,

·  Τους Έλληνες που ευρίσκονται σε περιοχές απολύτου ιστορικής-εθνολογικής και γεωγραφικής Ελληνικής κυριότητος αλλά κατεχόμενες σήμερον από  αλλογενείς και αλλοδόξους (Βόρειος Ήπειρος, Βόρειος Μακεδονία/Σκόπια, Ανατολική Ρωμυλία, Ανατολική Θράκη, Πόντος, Ιωνία, Βόρεια Κύπρος),

·      Τον Ελληνισμό της Διασποράς,

Αισθάνονται και επιθυμούν ενσυνειδήτως να ονομάζονται Έλληνες;

Εάν νιώθαμε ότι είμαστε αληθινοί Έλληνες, θα είχαμε προσπαθήσει να μάθουμε:

·     Την προέλευσή μας, τον αρχέγονο γενάρχη μας, την αλήθεια για τις ρίζες, την ταυτότητά μας και τα διαχρονικά στάδια δημιουργίας του Έθνους μας, από τον Προϊστορικό γενάρχη μας έως τον ιστορικό σχηματισμό του Ελληνικού Έθνους.

·  Την πορεία των προγόνων μας από τους Πρωτοέλληνες μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του. Από την ίδρυση της Αυτοκρατορίας μας, τις δοκιμασίες και τους αγώνες του Γένους των Ελλήνων μέχρι τις ημέρες μας.

Εάν είχαμε αναζητήσει τις προϊστορικές ρίζες των προγόνων μας θα διαπιστώναμε ότι είμαστε ένα ευλογημένο από τον Θεό Έθνος και θα μαθαίναμε πότε και για ποιο λόγο μας ευλόγησε ο Θεός. Τότε θα φέραμε επάξια τον τίτλο του Έλληνος.

Έναν τίτλο που δεν είναι μόνο ενδεικτικός μιάς ένδοξης φυλής, αλλά πρωτίστως διαβατήριο θεϊκού Γένους και ταυτότητα θεϊκού πνεύματος.

Δυστυχώς οι σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν ακόμη και βασικά γεγονότα της Ελληνικής Προϊστορίας-ιστορίας. Εδώ και αιώνες δεν διδάσκεται πλέον η αλήθεια αλλά μία συμβατική και αναθεωρούμενη κατά διαστήματα, παραϊστορία, διανθισμένη με νεοπαγανιστικές μυθοπλασίες και περίτεχνες συστημικές1 πλαστογραφήσεις.

Ειδικώτερα σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του προϊστορικού βίου των Ελλήνων οργιάζει η φαντασία των συγχρόνων συγγραφέων οι οποίοι μιμούμενοι τους αρχαίους Έλληνες ή μάλλον τους μεταχριστιανικούς αντιγραφείς και πλαστογράφους αυτών, καταγράφουν ακρίτως προϊστορικά σενάρια για τους προγόνους μας (προέλληνες) τα οποία υπερβαίνουν τα όρια ακόμη και της επιστημονικής φαντασίας.

Το περίεργον του θέματος, το οποίον λαμβάνει διαστάσεις ανοησίας ή κακόβουλης σκοπιμότητος είναι ότι, ενώ οι σύγχρονοι επιστήμονες είχαν και έχουν όλα τα μέσα και προ παντός τα κείμενα της αρχαίας γραμματείας, για να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τα γραφέντα και γραφόμενα για τους προ-έλληνες και πρωτο-έλληνες, αγνόησαν την υφισταμένη γραμματεία ή χρησιμοποιούντες «επιλεγμένα κείμενα» ελειτούργησαν ως αναμεταδότες φανταστικών σεναρίων και νεοπαγανιστικών μυθοπλασιών. Έτσι, παραμερίζοντας την λογική επεξεργασία και την επιστημονική κριτική των κειμένων, συνέχισαν τις παραμυθολογίες της Ελληνικής προϊστορίας και τα απίστευτα ψεύδη, για την γενεαλογία και την προϊστορική πορεία των προγόνων μας.

Εάν επεδείκνυαν στοιχειώδη αντικειμενικότητα και δεν έγραφαν φέροντες τα ομματοϋάλια της πολιτικοθρησκευτικής ιδεολογίας τους ή ως μισθωμένοι κονδυλοφόροι του Αντιχριστιανικού-Ανθελληνικού Συστήματος, θα διεπίστωναν ότι τα καταγραφόμενα ως δράσεις, συμβάντα, εκδηλώσεις και κάθε είδους περιστατικά στην Προϊστορία των Ελλήνων (Προελλήνων) καίτοι καλύπτονται από την αχλύν του αγνώστου και του μυστηρίου, λόγω ελλείψεως πληροφοριών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντιγραφή, πλαστογράφηση και παραποίηση χωρίων της Παλαιάς Διαθήκης όπου καταγράφονται αντίστοιχα γεγονότα.

Συνεχίζουν λοιπόν και σήμερον να παρουσιάζουν στα ΜΜΕ ή να καταγράφουν στα σχολικά εγχειρίδια τα ίδια παιδικά παραμύθια περί γιγάντων, τεράτων, μεταμορφώσεων, καθόδων φυλών από βορρά, περί 4 φυλών των Ελλήνων, υπερατλαντικών ταξιδίων των αρχαίων προγόνων μας, συνουσιών θεών και ανθρώπων, ημιθέων κλπ, διανθισμένα με κάθε είδους φαντασιώσεις των μυθοπλαστών συγγραφέων.

Με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκουν να δυσχεράνουν ή να αποκλείσουν  κάθε πρόσβαση προς την αλήθεια, ή την σχετική αλήθεια, αφού δεν διασώζεται κανένα πρωτότυπο κείμενο της προχριστιανικής ελληνικής και ξένης γραμματείας, για να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει τα μυθοπλασμένα κείμενα που αφορούν στην Ελληνική προϊστορία. Με άλλα λόγια σοφιστεύουν, διαφθείρουν, χαλκεύουν και εξαπατούν τους Έλληνες εκ του ασφαλούς!!!

Είναι περίεργο, εάν όχι ύποπτο, το γεγονός ότι σήμερα οι κάθε είδους αντιχριστιανοί και «ελληνολάτρες» επιμένουν στην προώθηση της Ελληνικής μυθολογίας, μερικοί από αυτούς την χαρακτηρίζουν ως μυθιστορία (δηλαδή ιστορία μέσω μύθων και αλληγορικών περιγραφών!!!) ή πρωτοϊστορία με συμβολισμούς και αλληγορίες, όταν αρχαίοι ποιητές, ιστορικοί και φιλόσοφοι, έχουν χαρακτηρίσει τους Ελληνικούς μύθους ως απαράδεκτα παραμύθια, «φλυαρίες γριάς συζύγου», ανήθικες, ψεύτικες και βλάσφημες ιστορίες, κλπ. Συγκεκριμένα:

  Ο Ξενοφάνης2 κατακρίνει τις μυθολογικές αφηγήσεις ως ψευδείς και βλάσφημες.

«Ο Όμηρος και ο Ησίοδος απέδιδαν (δια των μύθων) κάθε τι που είναι ντροπιαστικό και απαράδεκτο για τους ανθρώπους, όπως η κλοπή, η μοιχεία, και η εξαπάτηση του ενός από τον άλλο»3.

  Ο Ηρόδοτος μας λέγει ότι «Απερίσκεπτα πράγματα λένε πολλά οι Έλληνες, ανάμεσα στ’ άλλα και ο ευήθης μύθος (το ανόητο παραμύθι) που λένε για τον Ηρακλή ότι τάχα βρέθηκε στην Αίγυπτο..»4.

  Ο Θουκυδίδης κατακρίνει με τον τρόπο του, εκείνους που διηγούνται μύθους.

«Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορία μου ίσως την καταστήσει ολιγώτερον τερπνή ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον, όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψη των γεγονότων»5.

  Ο Πλάτων κατέκρινε τις μυθικές αφηγήσεις με τα κόλπα, τις κλοπές και τις μοιχείες των θεών ως ανήθικες και εξέφρασε την αντίθεσή του για τον ρόλο των θεών στην λογοτεχνία6.

  Ο Ευήμερος7 στο σύγγραμμά του «Ιερά αναγραφή» μας πληροφορεί ότι «πάντες οι περί θεών μύθοι είναι πράξεις ανθρώπων θεοποιηθέντων υπό παραδόσεων»8. Δηλαδή παραμύθια, φαντασιώσεις που μετεδόθησαν προφορικώς χωρίς απόδειξη ή επιβεβαίωση ότι όντως είχαν τελεσθεί. Για τις διαπιστώσεις του αυτές, το ποιλιτικοθρησκευτικό ιερατείο της εποχής εκείνης, κατηγόρησε τον Ευήμερο ως άθεο.

  Ο Αριστοτέλης επέκρινε την προσωκρατική μυθολογικο-φιλοσοφική προσέγγιση και τόνισε ότι: «Ο Ησίοδος και οι θεολόγοι συγγραφείς ασχολήθηκαν με ότι φαινόταν αληθοφανές στους ίδιους, δεν είχαν κανένα σεβασμό για εμάς…Δεν αξίζει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη συγγραφείς που κάνουν επίδειξη μυθικής συγγραφής. Αντίθετα αυτούς που έχουν προχωρήσει και ισχυρίζονται ότι έχουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους πρέπει να τους επανεξετάσουμε»9.

Το αξιοπερίεργο σε όλα αυτά γίνεται βασίμως ύποπτο, αφού οι σύγχρονοι «Ελληνόφρονες»-αρχαιολάτρες-δωδεκαθεϊστές στα έργα ή τις ομιλίες τους, αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι «Δώδεκα Θεοί» των αρχαίων Ελλήνων είναι εισαγόμενοι από την Αίγυπτο με αλλαγμένα ονόματα10 τους οποίους οικειοποιήθηκαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και «ελληνοποίησαν» ακρίτως οι μεταγενέστεροι.

Κλασσικό παράδειγμα προϊστορικής απάτης είναι ο γενεαλογικός μύθος των Ελλήνων!

                                                                                                                                  Συνεχίζεται

---

1 Συστημικός: Ό,τι αφορά σε λόγους, έργα, προθέσεις ανθρώπων του Συστήματος. Η προσήκουσα για την περίπτωση λέξη είναι συστηματικός. Επειδή η λέξη αυτή σημαίνει μεθοδικός, επαναλαμβανόμενος και δεν ανταποκρίνεται στην απόδοση του νοήματος, χρησιμοποιείται κατά νεολογισμόν, η λέξη Συστημικός.

2 Ξενοφάνης (580-485 ή 570-480): Ίων φιλόσοφος και ποιητής. Κατεπολέμησε τις μυθοπλασίες και πολυθεϊστικές δοξασίες των Ελλήνων. Αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα και να καταφύγει στην νότιο Ιταλία και Σικελία. Σπουδαία θέση στις φιλοσοφικές του μαρτυρίες κατέχει η επίθεσή του κατά του Πυθαγορείου δόγματος της μετεμψυχώσεως. Σήμερα έχουν γραφεί χιλιάδες τόμοι για τον Πυθαγόρα, ο οποίος δεν έγραψε ούτε λέξη από όσα εδίδασκε και διέταξε τους μαθητές του να πράξουν το ίδιο. Παρ’ όλα αυτά προβάλλονται «έπη», «ιεροί λόγοι» και άλλα κείμενα ως έργα του ιδίου ή του …οικογενειακού του περιβάλλοντος. Έτσι όλοι μαθαίνουν για τον Πυθαγόρα ενώ σχεδόν οι πάντες αγνοούν τον Ξενοφάνη. Το Σύστημα «ιστορικοποίησε» και επένδυσε με «επιστημονικό κύρος» κείμενα που δήθεν έγραψε ο Πυθαγόρας ενώ αποσιώπησε ή υποβάθμισε γεγονότα όπως ότι ο Πυθαγόρας:

·Διήλθε το μέγιστο μέρος των πνευματικών του αναζητήσεων στην Αίγυπτο, την Ασία και την Ιταλία, ως μαθητής ιερέων του Εωσφόρου/Βάαλ και μύστης των σατανικών τελετών τους.

·Υπήρξε αρχηγός ομάδος αποκρυφιστών με μυστικιστική οργάνωση η οποία ανέπτυξε περίπλοκον τυπικόν και τελετουργικόν.

·Δεν ήταν ο δημιουργός του «Πυθαγορείου Θεωρήματος», αφού οι Αιγύπτιοι, πρώτοι το είχαν εφαρμόσει κυρίως για την κατασκευή των πυραμίδων, όπως απεδείχθη από τους Παπύρους Berlin 6619 (1500 π.Χ.) και Rhind (1650 π.Χ) που ανακαλύφθηκε από τον Σκωτσέζο αρχαιολόγο-Αιγυπτιολόγο Alexander Henry Rhind to 1858!

3 Αποσπάσματα Β11, 12, 14, 15, 16.

4 Β/45

5 Ιστορία Πελοποννησιακού πολέμου, Α, 22.

6 Πολιτεία, βιβλίο 2^ο, 378d, 383a, 383b- Geoffry Miles, Classical Mythology in English literature,7.

7 Ευήμερος: Έλλην φιλόσοφος της Κυρηναϊκής σχολής (340-260 π.Χ.).

8 Λεξικό Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρου Ραγκαβή, 1888, σ.309.

9 - Jasper Griffin, Greek Myth and Hesiod, 80

  - Μετά τα φυσικά, Λ, 8 (1074β)

10 ΗΡΟΔΟΤΟΣ: ΕΥΤΕΡΠΗ(2)/4/11-50/1.