Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ

Mέρος  2^ο

Ας θυμηθούμε, όμως, εν συντομία πώς φθάσαμε στην 29^ην Μαΐου 1453. Ας σταθούμε σε γεγονότα-σταθμούς.

·           1054μ.Χ. Οριστικό Σχίσμα μεταξύ της Παπικής δύσεως και της καθ’ ημάς Ορθοδόξου Ανατολής. Το σχίσμα που έγινε με αποκλειστική ευθύνη των Φραγκοπαπικών, έφερε την διαίρεση και το μίσος, το οποίον συνεχίζεται από πλευράς της λεγομένης Δύσεως, μέχρι σήμερον κατά παντός εκφράζοντος τον Ελληνορθόδοξον πολιτισμόν.

·           1071μ.Χ. Μάχη του Ματζικέρτ.

Ήττα του αυτοκράτορα Ρωμανού Διογένους από τον Σελτζούκο Τούρκο Αρπ Ασλάν. Κύριες συνέπειες της ήττας:

·    Καταστροφή του μείζονος μέρους, σχεδόν όλης της δυνάμεως του Στρατού της ελληνικής Αυτοκρατορίας1.

·     Διάνοιξη του δρόμου για τους Τούρκους προς κατάληψη της Μικράς Ασίας που αποτελούσε τον οικονομικό και στρατιωτικό πνεύμονα της αυτοκρατορίας.

·       1097 μ.Χ. και 1099μ.Χ. έναρξη σταυροφοριών με το πρόσχημα της απελευθερώσεως των Αγίων Τόπων. Οι λεηλασίες και απερίγραπτες σφαγές των λεγομένων Σταυροφόρων εκορύφωσαν το μίσος των Μουσουλμάνων κατά των «απίστων» Χριστιανών.

 Επιβεβαιώθηκε ότι ο δεδηλωμένος σκοπός των Φραγκοπαπικών Σταυροφόρων δεν ήταν η απελευθέρωση των Αγίων Τόπων αλλά η συντριβή, η υποταγή και η λεηλασία της Ορθοδόξου και πλουσίας ελληνικής αυτοκρατορίας. Γράφει ο ιστορικός Κ. Σάθας:

«Και βέβαια από την έναρξη του Σχίσματος η Κωνσταντινούπολη, ως ανυπάκουη στην Δύση, έπρεπε να τιμωρηθεί!» «Και την 29^ην Μαΐου 1453, είδεν η Δύση εκπληρούμενον τον σκοπόν τον οποίον προ 600 ετών λυσσωδώς επεδίωκεν…»2.

·    1204 μ.Χ. Κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φραγκοπαπικούς Σταυροφόρους (Δ΄ Σταυροφορία). Αρχή του τέλους! Απίστευτη λεηλασία και όργια από τους αιμοσταγείς αντιχρίστους σταυροφόρους. Βεβαίως το Βυζάντιο δεν έσβησε3. Δημιουργήθηκαν τα αυτοκρατορικά κρατίδια της Νικαίας, Τραπεζούντος, Ηπείρου και Μυστρά που ήσαν οι εστίες αντιστάσεως κατά των αιρετικών Φραγκολατίνων. Η παρακμή, όμως, της Αυτοκρατορίας είχε ήδη αρχίσει να λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις.

·           1261 μ.Χ. Απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο.

       Ενώ αρχίζει η δυναστεία των Παλαιολόγων, ο Μιχαήλ Η΄ διαπράττει το λάθος να υπογράψει, άνευ όρων, την ένωση με τον Πάπα, δηλώνοντας υποταγή και μάλιστα χωρίς καμμία εγγύηση, χωρίς κανένα αντάλλαγμα υπέρ του Ελληνικού Έθνους (Λυών, 1274).

Ο λαός σύσωμος ηρνήθη την υποταγή. Διερράγησαν, όμως, οι δεσμοί Αυτοκράτορος-Εκκλησίας (Κλήρου και λαού) και επωφελήθησαν οι εχθροί της αυτοκρατορίας.

·        1288 μ.Χ. Εμφάνιση των Οσμανών Τούρκων στην ανατολή υπό τον Ορχάν.

·   1341-1361μ.Χ. Αιματηρός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ επίδοξων διεκδικητών του αυτοκρατορικού θρόνου. Ανίερος συμμαχία Ιωάννη Καντακουζηνού και σουλτάνου Ορχάν, στον οποίον είχε δώσει ως σύζυγον την θυγατέρα του Θεοδώρα. Η μητέρα του Ιωάννου Ε’ Παλαιολόγου καλεί εναντίον του Καντακουζηνού ως «συμμάχους» τους Τούρκους της Φιλαδελφείας.

·    1342-1349 μ.Χ. Επανάσταση των «Ζηλωτών» στην Θεσσαλονίκη. Οι σφαγές που ακολουθούν επιδεινώνουν την ήδη κρίσιμη κατάσταση της Αυτοκρατορίας.

·   1346 μ.Χ. Οι Τούρκοι διαβαίνουν τον Ελλήσποντο, λεηλατούν την Θράκη και εξανδραποδίζουν τους Έλληνες. Η κατάσταση καθίστατο συνεχώς κρισιμωτέρα.

·           1347 μ.Χ. Η πανώλης πλήττει την Πόλη. Πεθαίνει περίπου ο μισός πληθυσμός.

·           1361 μ.Χ. Κατάληψη Ανδριανουπόλεως από τους Τούρκους.

·  1438-1439 μ.Χ. Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας. Ο Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που διέπραξε ο Μιχαήλ Η΄ και υπογράφει την λεγομένη Ένωση των εκκλησιών Ανατολής-Δύσεως, που σήμαινε υποταγή άνευ όρων στον Πάπα. Το τέλος της Αυτοκρατορίας πλησιάζει…

·      Το 1448 μ.Χ. ανέρχεται στον θρόνο ο τελευταίος Αυτοκράτωρ ο Κωνσταντίνος ο ΙΑ΄ Παλαιολόγος Δραγάτσης. Και ενώ ο εχθρός είναι προ των πυλών, παρά τις εγνωσμένες ικανότητές του, ο Αυτοκράτωρ της Ρωμανίας, της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, υποκύπτει σε νέο τελεσίγραφο του Πάπα και επιτρέπει την πραγματοποίηση συλλειτουργίας με συμμετοχή του Καρδινάλιου Ισιδώρου, απεσταλμένου του Πάπα. Ο Πάπας διαμηνύει υποκριτικώς από την Ρώμη ότι όποιος επιτεθεί εναντίον της Πόλης «προκαλεί ολόκληρη την Χριστιανοσύνη». Ο φανατισμός, όμως, ο φαρισαϊσμός   και η μισαλλοδοξία παίζουν δόλια παιγνίδια σε βάρος του Ελληνικού Βυζαντίου. Η βοήθεια που είχαν υποσχεθεί οι Παπικοί στους Έλληνες δεν φθάνει ποτέ!

Ο Κωνσταντίνος μένει μόνος με 9000 Βυζαντινούς και 700 Γενοβέζους με τον Τζουστινιάνι, ενώ ο Μωάμεθ διέθετε πάνω από 200.000 στρατό.

Την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 είχε φθάσει το τέλος της Αυτοκρατορίας…

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ούτε ανεξήγητο ή αναιτιολόγητο γιατί έπεσε η Πόλη!

Η πτώση της Βασιλεύουσας εσήμανε και το τέλος της ένδοξης Αυτοκρατορίας μας!

ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

 Πολλά τα αίτια της παρακμής και της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως. Τα σπουδαιότερα είναι:

1ο)        Οικονομικά

   Ο οικονομικός μαρασμός είχε επιπτώσεις και στην αριθμητική και ποιοτική μείωση του Στρατού και του Ναυτικού. Παραλλήλως η Οικονομία της αυτοκρατορίας ηλέγχετο από ξένους εμπόρους και Ταλμουδιστές-Εβραίους Τραπεζίτες.

2ο)      Η παρακμή-σήψη στην Διοίκηση, την Δικαιοσύνη και όλο τον κρατικό μηχανισμό.

   Κάθε φορά που την πενία συνοδεύει η διαφθορά, ο εκπεσμός των ηθικών αξιών και η αδιαφορία προς τα υψηλά ιδανικά, το αποτέλεσμα είναι τραγικό και η καταστροφή βεβαία.

3ο)        Η υποκριτική, εάν όχι προδοτική στάση της Δύσεως, ιδιαίτερα των Παπών.

     Τα 57 χρόνια της Φραγκοκρατίας (1204-1261) εβάρυναν πολύ στα πεπραγμένα του Βυζαντίου. Να μην λησμονούμε και τις λεηλασίες σε βάρος του πνευματικού και υλικού πλούτου της Αυτοκρατορίας (1204). Σύμφωνα με τον Βιλλαρδουίνο η αξία μόνο του κλαπέντος χρυσού έφθασε στα 800.000 μάρκα της εποχής4.

4ο)  Ο προδοτικός ρόλος της Εβραϊκής κοινότητος των Ταλμουδιστών Εβραίων στην Κωνσταντινούπολη και των Ταλμουδιστών Τραπεζιτών και μεγαλεμπόρων της εποχής.

-          Με αντάλλαγμα τον δανεισμό κεφαλαίων στο εξαντλημένο Βυζάντιο άρχισε η εγκατάσταση των Βενετών, Γενουατών και Εβραίων στην Κωνσταντινούπολη όπου εντός ολίγου, είχαν μονοπωλήσει το εναπομείναν εμπόριο, τον δανεισμό, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν σύντομα ειδικά προνόμια και αργότερα να τους παραχωρηθούν εδάφη στην Ελλάδα και στην Μεσογειακή ακτή. (Οι «ξένοι» του Πέραν και του Γαλατά ήσαν Εβραίοι ή επήλυδες κάτοικοι ελεγχόμενοι από τους Εβραίους).

-      Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την άλωση της Πόλης, ούτε η Εβραϊκή συνοικία πειράχτηκε από τον Μωάμεθ, ούτε καμμία Εβραϊκή περιουσία (κάτι ανάλογο έγινε το 1922 στην Σμύρνη).

-        Ολόκληρος ο ανεφοδιασμός του στρατού του Μωάμεθ έγινε από τους Εβραίους εμπόρους της Θεσσαλονίκης και της Ανδριανουπόλεως. Ο Ούγγρος μηχανικός (Ουρβανός) που κατεσκεύασε την περίφημη «μπομπάρδα» το πρωτοφανές για την εποχή του κανόνι ήταν Εβραίος!

-        Οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν 60.000 Έλληνες ανάμεσά τους και μερικούς Λατίνους τους οποίους επώλησαν ως σκλάβους στους Εβραίους5.

-       Σχεδόν όλοι οι οικονομικοί Σύμβουλοι και Χρηματοδότες των Σουλτάνων ήσαν Ταλμουδιστές Εβραίοι ή ντονμέδες, οπως ο Δον Ιωσήφ Ναζής (Τραπεζίτης του Σουλεϊμάν Β΄), ο Χεκίμ Γιακούμπ (Ιατρός-Υπ. Οικονομικων του Μωάμεθ),ο Μωσέ Χαμόν (Ιατρός Μωάμεθ) κ.α.

-       Το περίεργο άνοιγμα της Κερκόπορτας προήλθε από την περιοχή της Εβραϊκής κοινότητος (Υπήρχε η οργάνωση «Γκαρέμπια» που έλαβε μέρος στην προδοσία και κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους). Δεν είναι παράξενο λοιπόν γιατί ο λαός και οι αξιωματούχοι κατά το συλλείτουργο Ορθοδόξων-Παπικών (12 Δεκ 1452) στην Αγία Σοφία, διαδήλωναν κραυγάζοντες:«Κάτω οι Εβραίοι».

5ο)      Η συντριπτική στρατιωτική υπεροχή των Τούρκων και η κυριαρχία τους στην θάλασσα με αρκετούς στρατηγούς και ναυάρχους των Τούρκων, Έλληνες και αλλοεθνείς χριστιανούς εξωμότες.

6ο)         Οι προσωπικές φιλοδοξίες αυτοκρατόρων και μελών επιφανών οικογενειών που έθεταν αυτές υπεράνω των εθνικών συμφερόντων. Οι ανταγωνισμοί για την εξουσία έφθαναν αρκετές φορές σε βιολογική εξόντωση των ανταγωνιστών-αντιπάλων τους. Σκάνδαλα δολοφονίες και μηχανορραφίες εδημιούργησαν σταδιακώς τον γνωστόν όρον «Βυζαντινισμός».

Ποιές ήσαν οι συνέπειες της Αλώσεως;

1^η Η καθιέρωση ως μεγάλης δυνάμεως στο διεθνές στρατιωτικό περιβάλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που από τότε θα αποτελούσε πληγή και απειλή για την Ευρώπη.

2^α Έπαυσε να υφίσταται ο ελληνισμός ως διοικητική και κρατική οντότης. Οι Έλληνες μειώθηκαν σημαντικώς λόγω των βιαίων εξισλαμισμών, του παιδομαζώματος, των σφαγών και της τρομοκρατίας του Τούρκου κατακτητού.

3^η το κέντρο του Ισλάμ μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός «μολύνθηκε» από τον Τουρκικό βαρβαρισμό. Παραλλήλως ένας αλλόδοξος ασιατικός λαός (Οθωμανικός) αισθάνθηκε ότι απέκτησε το δικαίωμα να ανήκει στην Ευρώπη ενώ ουσιαστικώς είναι ξένο σώμα. Τις επιπτώσεις αυτής της μοιχεπιβασίας, τις νοιώθουν εντονώτερον σήμερον οι λαοί της Ευρώπης.

4^η Το Βυζάντιο έπαυσε να αποτελεί ανάχωμα και ασπίδα από τις επιθέσεις αλλοφύλλων και αλλοθρήσκων που είχαν απάνθρωπες απόψεις για την ζωή και αντίθετες τοιαύτες για τον γνήσιο πολιτισμό.

5^η Διεκόπη αποτόμως η πολιτιστική και πνευματική πορεία της καθ’ ημάς Ανατολής και επικράτησε η βαρβαρότης, ο πνευματικός σκοταδισμός, η ακαλαισθησία  και η αμάθεια.

6^η Μεγάλες Ελληνικές πνευματικές μορφές που ζούσαν στην Πόλη και τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, μετά την πτώση της Πόλεως, κατέφυγαν στην Δύση και μετέφεραν γνώσεις και ελληνικό πολιτισμό.

Αυτός ο πολιτισμός αφύπνισε τους Ευρωπαίους. Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι νεωτεριστές (οπαδοί του Φραγκοπαπισμού) μετέτρεψαν την προσωρινή «Αναγέννηση» της Δύσεως σε Σκοταδιστική Δυτική Θολοκουλτούρα.

7^η Το Βυζάντιο άφησε μία ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα, τις τέχνες αλλά και την ιστορία του Έθνους. Αυτή η κληρονομιά με την εναπομείνασα οργανωμένη δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Εθναρχούσα Εκκλησία) επιβίωσε στην διάρκεια των 400 χρόνων δουλείας και εμπόδισε την αλλοτρίωση των Ελλήνων. Έτσι δημιουργήθηκε τεσσαρες και πλέον αιώνες αργότερα, το θαύμα της αναστάσεως του Γένους. Η Επανάσταση του 1821.

                                                               (Συνεχίζεται)

ΜΕΡΟΣ 1ο

---

1 Η μάχη έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου 1071 κοντά στην ομώνυμη αρμενική πόλη (σημ. Malazgrit της Τουρκίας). Ο αυτοκράτωρ ηττήθηκε αιχμαλωτίσθηκε, απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων ενώ η Αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και παραχώρηση αριθμού φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των ελληνικών στρατευμάτων επέτρεψε την μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων Τούρκων στην Μικρά Ασία.

2 Κωνσταντίνος Σάθας: Ιστορικός από τους επιφανέστερους ερευνητές του μεσαιωνικού Ελληνισμού (1842-1914), Μεσαιωνική βιβλιοθήκη (7 τόμοι, 1872-1894), Documents inedits relatits a l’ histore de la Grece au Moyen Age (8 τόμοι, 1880-1888).

3 Οι όροι Βυζάντιο/Βυζαντινός (Β/Β) είναι άστοχοι, αδόκιμοι, αβάσιμοι και ιστορικώς απαράδεκτοι. Τα ονόματα δεν αναφέρονται πουθενά μέχρι το 1562 οπότε δύο Φράγκοι (ο Εβραίος Ιερώνυμος Βόλφ και ο μοναχός Δουκάγγιος) έπλασαν τους όρους αυτούς για καθαρώς πολιτικούς λόγους. Οι όροι χρησιμοποιήθηκαν από τους εχθρούς του Ορθοδόξου Ελληνισμού, επικράτησαν λόγω αδυναμίας Ελληνικής αντιδράσεως αφού το γένος ήταν σε κατάσταση δουλείας και καθιερώθηκαν από τον «διαφωτιστή» Aδαμάντιο Κοραή μαθητεύσαντα σε ευαγγελική σχολή και θητεύσαντα στις Τεκτονικές στοές της Γαλλίας. Συνεπώς η χρησιμοποίηση των όρων Β/Β γίνεται κατά συμβατικότητα, χωρίς να ανταποκρίνονται στην ιστορική αλήθεια. Δεν υπάρχει Βυζαντινή αυτοκρατορία αλλά Ελληνική Αυτοκρατορία ή αυτοκρατορία της νέας Ρώμης, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ρωμανία.

4 -Νικήτας Χωνιάτης/Ακομινάτος (1155-1216), Χρονική Διήγησις (Ιστορία Κωνσταντινουπόλεως από το 1118 έως το 1207).

  -Gunther von Pairis (1150-1220) Κιστερκιανός μοναχός. Αφηγείται την ιστορία της αλώσεως σύμφωνα με μαρτυρία του Μάρτιν του Pairis, αββά, που συνόδευσε τους σταυροφόρους. (Hystoria Constantinopolitana).

  -Σερ Εντγουϊν Πήαρς, Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, το 1204.

  -Γοδεφρείδος Βιλλαρδουϊνος, Χρονικό της κατακτήσεως της Κωνσταντινουπόλεως.

  -Η Δ΄ Σταυροφορία και η πρώτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, Νίκος Μοσχονάς, Ινστ. Βυζ,. Ερευνών, ένθετο «Εστία Ημέρες» Εφ. Καθημερινή 1-11-1998.

  -Το Βυζάντιο και Εμείς, Σερ Στήβεν Ράνσιμαν.

5 Εγκ. ΗΛΙΟΣ, τ.11^ος, σ.897.