Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ

Mέρος 1^ο

Κάθε λαός και συνεκδοχικώς το Έθνος στο οποίο ανήκει διαχρονικώς, αναδεικνύεται άξιος της υπάρξεώς του και της ιστορικής του αποστολής , όσο πιο αγνή παραμένει η ταυτότητα-ιδιοπροσωπεία του, όσο πιο εδραία και αδιάστροφος είναι η Εθνική του  συνείδηση, όσο πιο διαυγής η Εθνική του μνήμη και όσο πιο βαθύς είναι ο σεβασμός για τα ιστορικά κατορθώματα των προγόνων του.

Και αυτό γιατί η ιστορική πορεία ενός λαού και η μεγαλοσύνη ενός έθνους είναι ανάλογες με το βάθος της εθνικής αυτογνωσίας και τον βαθμό της αποφασιστικότητας για υπεράσπιση της τιμής, αξιοπρεπείας, ταυτότητός του καθώς και την διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητος της Πατρίδας του.

Γεγονότα που σημάδεψαν στο διάβα των αιώνων τους Έλληνες, αλλά και την πορεία της ανθρωπότητος, υπέβαλαν σε δοκιμασία την πίστη, την αντοχή και τις αρετές τους, κατέστησαν μοναδικά, ανεπανάληπτα, γιατί συνδέθηκαν τόσο με την Εθνική όσο και με την Παγκόσμια Ελευθερία!

Θερμοπύλες, Κωνσταντινού-πολη, Μεσολόγγι, Κούγκι, Αρκάδι, Οχυρά Μεταξά. Σύμβολα Εθνικής Μνήμης, Αντιστάσεως και Ηρωϊσμού.

Ένα τέτοιο γεγονός παγκόσμιας και διαχρονικής σημασίας είναι η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453).

Διέρρευσαν 561 έτη από την Άλωση της Βασιλίδος από την ημέρα κατά την οποίαν η άλλοτε πανίσχυρη και αχανής Ελληνική Αυτοκρατορία συρρικνωμένη πέριξ των τειχών της πρωτευούσης, υπετάσσετο και απεσυνετίθετο.

Για άλλους λαούς, ηλαττωμένης ίσως βιολογικής αντοχής και Εθνικής μνήμης, μία τοιαύτη επέτειος πιθανώς να εγέννα θλίψη, κατήφεια, αποκαρδίωση, απόγνωση. Για άλλους λαούς, ένα τέτοιο γεγονός, θα είχε σημάνει και το τέρμα της εθνικής τους ζωής. Την εξαφάνισή τους από τις δέλτους της ιστορίας..

Τούτο, όμως, δεν συνέβη με το Ελληνικό Έθνος, διότι το Ελληνικό έθνος ουδέποτε ουδ’ επί στιγμήν εδουλώθη και ουδέποτε υπέκυψε στον Μογγολογενή Ασιάτη Κατακτητή. Υπετάγη πολιτικώς,κατεπατήθη η ιδιοκτησία της πατρώας γης,του εκλάπη η επικαρπία της, αιχμαλωτίσθηκε σωματικώς, αλλά ουδέποτε παρέδωσε την ταυτότητά του στον κατακτητή, ουδέποτε αρνήθηκε την πίστη του στον Θεό-Δημιουργό, ουδέποτε επώλησε την ψυχή του στους αλλοεθνείς-αλλοδόξους, ουδέποτε ελησμόνησε ότι η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του είναι η Κωνσταντινούπολη!

Εδόθη, απλώς, για μία ακόμη φορά, η ευκαιρία στους Έλληνες να αποδείξουν ότι άξιζαν της επιλογής και ευλογίας του Κυρίου ως Πρωτότοκοι του Νέου Ισραήλ (της Ορθόδοξης Εκκλησίας) «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου …» (ΙΩΑΝΝ:12/20-23), ότι ανήκαν στην πιο ρωμαλέα, πνευματικώτερη και ενδοξότερη φυλή στην παγκόσμια ιστορία και ότι άξιζαν να έχουν την Αυτοκρατορία που τους εδώρησε ο Θεός.

Για τον λόγο αυτό, έπρεπε να αγωνισθούν δια πυρός και σιδήρου ώστε να την ανακτήσουν!

Ιδού διατί εμείς οι Έλληνες δεν δικαιολογείται να μελαγχολούμε όταν φέρομεν στην μνήμη μας την 29^ην Μαΐου 1453.

Και ενώ διαβαίνουν ως αστραπή στην μνήμη μας τα γεγονότα της 29^ης Μαΐου, αυθορμήτως μας έρχονται στο νου τα λόγια που ο θρυλικός Γέρος του Μωριά απηύθυνε στον Άγγλο ναύαρχο Χάμιλτων (όταν ο τελευταίος του πρότεινε να τα «βρούν με τους Τούρκους»), αναφερόμενος στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο: «Ο βασιλεύς μας, είπε, εφονεύθη, δεν έκαμε καμμία συνθήκη με τους Τούρκους».

Η φράση αυτή μιλάει στην καρδιά καθ’ ενός που αισθάνεται Έλληνας και νιώθει το βαρύ φορτίο της Εθνικής του κληρονομιάς.

Μόνο αν θα μπορούσαμε να μπούμε στην ψυχή του Κολοκοτρώνη για να ψυχανεμισθούμε το πάθος και το βάθος που κρύβουν τα φοβερά εκείνα λόγια, θα αντιλαμβανόμαστε το μεγαλείο του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και τον τιτάνιο αγώνα των τελευταίων ηρωϊκών υπερασπιστών της Βασιλίδος των Πόλεων.

Μόνο αν θα μπορούσαμε να πάμε 561 χρόνια πίσω τέτοιες σκληρές μέρες, από τις σκληρότερες που πέρασε ο Ελληνισμός στο διάβα της Ιστορίας του, θα βιώναμε την οδύνη, τον πόνο και τον θρήνο του Γένους για την μεγάλη συμφορά.

Μόνο τότε θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τις ψυχές εκείνων των υπερασπιστών της Πόλης με αυτές των σημερινών Ελλήνων, τις ευτελισμένες από την καταναλωτική μανία και την τρομοκρατία των Τοκογλύφων Τραπεζιτών του Συστήματος, των οποίων τα μίσθρανα όργανα, οι Ελλαδίτες Εξουσιαστές, ωδήγησαν τους Έλληνες στην ηθική-οικονομική και Εθνική πτώχευση.

Τότε θα βλέπαμε το μέγεθος της πλάνης και της εθνικής ταπεινώσεως που μας οδηγούν οι υπάλληλοι των Ταλμουδιστών Τοκογλύφων-Τραπεζιτών-Τρομοκρατών (4Τ) αφού είναι ξεκάθαρο ότι κάθε μέρα κάνουν τα πάντα για να:

o  Αφαιρέσουν από τις κυψέλες της μνήμης και τις ψυχές τους, τον εσωτερικό κόσμο των Ελλήνων, τα «οράματα και θάματα» της Ελληνικής φυλής.

o  Απογαλακτίσουν τους Έλληνες από την Τροφό-Μητέρα τους, την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αν διαβάζαμε όχι όλη μα σπαράγματα μονάχα από την απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ, όπως: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν», θα μας κατελάμβανε δέος και ανείπωτος θαυμασμός μαζί, μπρος στον απαράμιλλο ηρωϊσμό, την άφθαστη ανδρεία και την ολόψυχη πίστη του τελευταίου αυτοκράτορα, ως εκφραστού της πίστεως των Ελλήνων και των Ιδανικών του Γένους τους.

                     

                                                                                                                  (Συνεχίζεται)