ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ- ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΑΣ–ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

Μέρος 8ον

5. ΕΞΩΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΕΝΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ (Συνέχεια 7ου Μέρους].

ι. Οι προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας1

1/. Η Προφητεία περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου2

Στην Ηροφίλη την Ερυθραία, αποδόθηκε και η ακόλουθη προφητεία που προανήγγειλε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η προφητεία ξεκινά με αναφορά στην ημέρα της Εσχάτης Κρίσεως, κατά την οποία (ημέρα) «θα κατέλθει από τον ουρανό ο μέλλων βασιλεύς των αιώνων», για να κρίνει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους.

Είναι η ημέρα του θρήνου και του τριγμού των οδόντων γι' αυτούς που με τις πράξεις τους, θα έχουν αρνηθεί τον Θεό και τον άνθρωπο.

«ΘΡΗΝΟΣ ΤΕ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΥΓΜΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ», προαναγγέλλει η Σίβυλλα η Ερυθραία.

Τον ίδιο θρήνο προαναγγέλλει και ο Ιησούς Χριστός για την ημέρα εκείνη: «Εκεί θα είναι το κλάμα και ο τριγμός των οδόντων» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 8/12).

Εκτός από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, εντυπωσιακές είναι οι ομοιότητες της προφητείας της Ερυθραίας και με την Αποκάλυψη του Ιωάννη:

«Και ο τέταρτος άγγελος εσάλπισε και κτυπήθηκε το τρίτον του ηλίου και το τρίτον της σελήνης και το τρίτον των αστέρων, δια να σκοτισθή το τρίτον μέρος των». (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 8/12)

«Θα εκλείψη το φως της ημέρας, η λάμψις του ηλίου και των αστέρων». (Σίβυλλα Ερυθραία, στ. 16)

«Και οι επτά άγγελοι, που είχαν τις επτά σάλπιγγες ετοιμάσθηκαν να σαλπίσουν» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 8/6)

«Σάλπιγξ δε από τον ουρανό, φωνή με μεγάλο θρήνο θα αφήσει». (Σίβυλλα Ερυθραία, στ. 23)

«Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε και έπεσε από τον ουρανό μέγας πύρινος αστέρας που καιότανε ως λαμπάδα». (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 8/10)

«Θα ρεύσει από τον ουρανό πύρινος ποταμός και μάλιστα από θείο». (Σίβυλλα Ερυθραία, στ. 27)

2/. Η Προφητεία περί του Χαράγματος του Αντιχρίστου («ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΕΠΙΣΗΜΗ»).

Το σημαντικώτερο όμως κοινό σημείο μεταξύ της Αποκαλύψεως του Ιωάννη και της προφητείας της Ερυθραίας, είναι η αναφορά στο περίφημο «σημάδι» που θα λάβουν οι άνθρωποι, το οποίο ο Ιωάννης το ονομάζει «χάραγμα», ενώ η Ερυθραία «σφραγίδα επίσημη»!

Στον πρώτο στίχο των ανωτέρω δύο χειρογράφων, καταγράφεται η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, περί της σφραγίδας του Αντιχρίστου: «ΣΗΜΑ ΔΕ ΣΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΣΦΡΗΓΙΣ ΕΠΙΣΗΜΟΣ». Το επάνω χειρόγραφο προέρχεται από την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων (συλλογή Αγίου Σάββα κωδ. 419, φ.270α, 14ος αι.) και το κάτω από την Βιβλιοθήκη του Βατικανού (κωδ. Vat. gr. 743, φ. 59α, 16ος αι.).

Στην έκδοση «Σιβυλλιακοί Χρησμοί» των Παρισίων (βλ. σελ. 203), ο επίμαχος στίχος αναφέρεται ως «ΣΗΜΑ ΔΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣΙ ΤΟΤΕ, ΣΦΡΑΓΙΣ ΕΠΙΣΗΜΟΣ», ενώ στην έκδοση της Λειψίας (Hinrichs, 1902), αναφέρεται ως «ΣΗΜΑ ΔΕ ΤΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣ, ΣΦΡΑΓΙΣ ΕΠΙΣΗΜΟΣ».

«Σημάδι τότε θα υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, σφραγίδα επίσημη». (Σίβυλλα Ερυθραία, στ. 28)

«16 καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, 17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.». (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:13/ 16).

3/. Λοιπές προφητείες περιλαμβανόμενες στον χρησμό της  Ερυθραίας Σιβύλλας.

.Περιγραφή λεπτομερειών για τὸ μαρτύριο τοῦ Κυρίου:

«ἵν οἶκτο ἐλπίδα δώσει καὶ φθαρτῇ σαρκί μορφήν, καὶ πίστιν ἀπίστοις· εἰς ἀνόμων χείρας καὶ ἀπίστων ὕστερον ἥξει· δώσουσι δέ θεῷ ραπίσματα φαρμακόεντα· δώσει δ’ εἰς μάστιγας ἀναπλώσας τότε νῶτον· καὶ κολαφιζόμενος σιγήσει μή τις ἐπιγνῶ· τίς τίνος ἤ πόθεν ἦλθεν ἵνα φθιμένοισι λαλήση· καὶ στέφανον φορέση τόν άκάνθινον, ἐκ γὰρ ἀκανθῶν τό στέφος ἐκλεκτόν αἰώνιον ἐστίν ἄγαλμα (καύχημα)· πλευρᾶς νύξουσι καλάμῳ διά τόν νόμον αὐτῶν· ἐκ καλάμων γὰρ σειομένων ὑπό πνεύματος ἄλλου…» (Κώδ. 419, φ. 271β, 14ος αἰώνας, Πατριαρχικὴ Σχολὴ Ἱεροσολύμων.) [Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 82)].

.Προφητεία για την Σταύρωση του Κυρίου:

«Ὦ ξύλον ὦ μακαριστόν ἐφ’ οὗ θεός ἐξετανύσθη…». Χρησμός Σιβύλλας της Ερυθραίας με ακροστιχίδα Ιησούς Χρειστός, (Κωδ. 419, Συλλογή Λαύρας Αγίου Σάββα), φ. 269β, 14ος αιών. Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. [Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 23].

4/. Ο Μέγας Κωνσταντίνος διακηρύσσει δημοσίως τον χρησμόν της Σίβυλλας.

α/. Ο πρώτος άνθρωπος που διέσωσε και διακήρυξε δημόσια αυτόν τον χρησμό, μετά Χριστόν, ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος! Ο Μέγας Κωνσταντίνος, κατὰ την Α΄ Οικουμενικὴ Σύνοδο της Νικαίας, σε λόγο τον οποίον απηύθηνε προς «τον σύλλογο των αγίων», δηλαδή προς του Αγίους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρθηκε στην Δ΄ εκλογή του Βιργίλιου, και την ερμήνευσε μιλώντας εκτενώς και χριστολογικώς ως μεσσιανική πρόρρηση.3

Το Πάσχα του 325 μ.Χ., ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος απηύθυνε έναν λόγο προς τον «Σύλλογον των Αγίων» του Χριστιανισμού (ΣΣ: Την Οικουμενική Σύνοδο). Ο τίτλος εκείνου του λόγου του, όπως κατεγράφη από τον Ευσέβιο που ήταν παρών στην Σύνοδο, ήταν «Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω» (Οration to the Saints).

Ο Robin Lane Fox, καθηγητής Κλασσικής και Αρχαίας Ιστορίας στο New College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο έργο του «Pagans and Christians» (σελ. 643), αναφέρει ότι ο Κωνσταντίνος απηύθυνε τον λόγο του προς τον Σύλλογο των Αγίων, το Πάσχα του 325 μ.Χ., ημέρα Μεγάλη Παρασκευή.

Σύμφωνα με τον επίσης καθηγητή Ιστορίας, Herbert William Parke,4 αλλά και πολλούς άλλους σύγχρονους κριτικούς, ο συγκεκριμένος λόγος τού Κωνσταντίνου, όπως ακριβώς κατεγράφη από τον Ευσέβιο, είναι αυθεντικός.

Ο καθηγητής Parke γράφει : «This document has often been suspected as a later forgery, but recent opinion seems to agree on its authenticity», δηλαδή, «Γι’αυτό το  έγγραφο υπήρχαν συχνά υποψίες, ότι είναι μία μεταγενέστερη πλαστογραφία, όμως η νεώτερη κριτική φαίνεται ότι συμφωνεί για την αυθεντικότητά του».5

β/. Το αρχαιότερο χειρόγραφο που περιέχει τον λόγο του Κωνσταντίνου χρονολογείται στον 10ον μ.Χ. αιώνα και φυλάσσεται στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού (κώδιξ Vat.  gr. 149).

Στον προμνησθέντα λόγον του, ο Μέγας Κωνσταντίνος εκφράζει την βαθιά πίστη του στο πρόσωπο του Χριστού και επικαλείται διάφορες μαρτυρίες για να διακηρύξει την Θεότητά Του. Μεταξύ αυτών των μαρτυριών, περιλαμβάνει και την προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Γράφει ο Κωνσταντίνος στον λόγο του:

Η ΤΟΙΝΥΝ ΕΡΥΘΡΑΙΑ ΣΙΒΥΛΛΑ, ΦΑΣΚΟΥΣΑ ΕΑΥΤΗΝ ΕΚΤΗ ΓΕΝΕΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΙΕΡΕΙΑ ΗΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ, ΔΙΑΔΗΜΑ ΕΠΙ ΙΣΗΣ ΤΩ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΩ ΥΠΟ ΑΥΤΗΣ ΘΕΩ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΠΟΔΑ ΠΕΡΙ ΟΝ Ο ΟΦΙΣ ΕΙΛΕΙΤΟ ΠΕΡΙΕΠΟΥΣΑ, ΑΠΟΦΟΙΒΑΖΟΥΣΑ ΤΕ ΤΟΙΣ ΧΡΩΜΕΝΟΙΣ ΑΥΤΗ… ΑΥΤΗ ΤΟΙΝΥΝ ΕΙΣΩ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΑΚΑΙΡΟΥ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΠΡΟΑΧΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΠΝΟΙΑΣ ΟΝΤΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΜΕΣΤΗ, ΔΙΑ ΕΠΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΠΡΟΕΘΕΣΠΙΣΕΝ, ΣΑΦΩΣ ΤΑΙΣ ΠΡΟΤΑΞΕΣΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΗΤΙΣ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΔΗΛΟΥΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΤΕΛΕΥΣΕΩΣ:     ΙΔΡΩΣΕΙ ΓΑΡ ΧΘΩΝ ΚΡΙΣΕΩΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΤ’ ΕΣΤΑΙ. ΗΞΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΙΩΣΙΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ, ΣΑΡΚΑΠΑΡΩΝ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ. ΟΨΟΝΤΑΙ ΔΕ ΘΕΟΝ ΜΕΡΟΠΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ, ΥΨΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙ ΤΕΡΜΑ ΧΡΟΝΟΙΟ ΣΑΡΚΟΦΟΡΩΝ ΨΥΧΑΣ Δ’ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΙ ΚΡΙΝΕΙ. ΧΕΡΣΟΣ ΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΑ ΓΕΝΗΤΑΙ. ΡΙΨΩΣΙΝ Τ’ ΕΙΔΩΛΑ ΒΡΟΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ. ΕΚΚΑΥΣΗ ΔΕ ΤΟ ΠΥΡ ΟΥΡΑΝΟΝ ΗΔΕ ΘΑΛΑΣΣΑΝ. ΙΧΝΕΥΟΥΝ ΡΗΞΗ ΤΕ ΠΥΛΑΣ ΕΙΡΚΤΗΣ ΑΙΔΑΟ. ΣΑΡΞ ΤΟΤΕ ΠΑΣΑ ΝΕΚΡΩΝ ΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ ΦΑΟΣ ΗΞΕΙ. ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΟΜΟΥΣ ΤΕ ΤΟ ΠΥΡ ΑΙΩΣΙΝ ΕΛΕΓΞΕΙ. ΟΠΠΟΣΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΑΣ ΕΛΑΘΕΝ, ΤΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΛΑΛΗΣΕΙ. ΣΤΗΘΕΑ ΓΑΡ ΖΟΦΟΕΝΤΑ ΘΕΟΣ ΦΩΣΤΗΡΣΙΝ ΑΝΟΙΞΕΙ. ΘΡΗΝΟΣ Τ’ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΥΓΜΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ. ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΣΕΛΑΣ ΗΕΛΙΟΥ ΑΣΤΡΩΝ ΤΕ ΧΟΡΕΙΑΙ, ΟΥΡΑΝΟΝ ΕΙΛΙΞΕΙ, ΜΗΝΗΣ ΔΕ ΤΕ ΦΕΓΓΟΣ ΟΛΕΙΤΑΙ. ΥΨΩΣΕΙ ΔΕ ΦΑΡΑΓΓΑΣ, ΟΛΕΙ Δ’ ΥΨΩΜΑΤΑ ΒΟΥΝΩΝ.   ΥΨΟΣ Δ’ ΟΥΚ ΕΤΙ ΛΥΓΡΟΝ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΦΑΝΕΙΤΑΙ, ΙΣΑ Τ’ ΟΡΗ ΠΕΔΙΟΙΣ ΕΣΤΑΙ, ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΟΥΚ ΕΙΣ ΠΛΟΥΝ ΕΙΞΕΙ. ΓΗ ΓΑΡ ΦΡΥΧΘΕΙΣΑ ΚΕΡΑΥΝΩ. ΣΥΝ ΠΗΓΑΙΣ ΠΟΤΑΜΟΙ ΤΕ ΚΑΧΛΑΖΟΝΤΕΣ ΛΕΙΨΟΥΣΙΝ. ΣΑΛΠΙΓΞ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΦΩΝΗΝ ΠΟΛΥΘΡΗΝΟΝ ΑΦΗΣΕΙ, ΩΡΥΟΥΣΑ ΜΥΣΟΣ ΜΕΛΕΟΝ ΚΑΙ ΠΗΜΑΤΑ ΚΟΣΜΟΥ. ΤΑΡΤΑΡΟΕΝ ΔΕ ΧΑΟΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΤΕ ΓΑΙΑ ΧΑΝΟΥΣΑ. ΗΞΟΥΣΙΝ Δ’ ΕΠΙ ΒΗΜΑ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΑΠΑΝΤΕΣ. ΡΕΥΣΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΥΡΟΣ ΗΔΕ ΘΕΕΙΟΥ. ΣΗΜΑ ΔΕ ΤΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣ ΑΡΙΔΕΙΚΕΤΟΝ ΟΙΟΝ ΤΟ ΞΥΛΟ ΕΝ ΠΙΣΤΟΙΣ, ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΝ ΕΣΤΑΙ. ΑΝΔΡΩΝ ΕΥΣΕΒΕΩΝ ΖΩΗ, ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΤΕ ΚΟΣΜΟΥ, ΥΔΑΣΙ ΦΩΤΙΖΟΝ ΚΛΗΤΟΥΣ ΕΝ ΔΩΔΕΚΑ ΠΗΓΑΙΣ. ΡΑΒΔΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ ΣΙΔΗΡΕΙΗ ΓΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ. ΟΥΤΟΣ Ο ΝΥΝ ΠΡΟΓΡΑΦΕΙΣ ΕΝ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΟΙΣ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ ΣΩΤΗΡ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΠΑΘΩΝ ΕΝΕΧ’ ΗΜΩΝ.

Η Σίβυλλα λοιπόν η Ερυθραία, η οποία παραδέχεται ότι γεννήθηκε την έκτη γενεά μετά τον κατακλυσμό, ήταν ιέρεια του Απόλλωνος και φορώντας στέμμα παρόμοιας αξίας με τον θεό ο οποίος λατρεύεται από αυτήν, και τον τρίποδα φροντίζοντας γύρω από τον οποίο ήταν περιτυλιγμένος όφις και με την βοήθεια του θεού Απόλλωνος, προεφήτευε εις αυτούς που την είχαν ανάγκη... Αυτή λοιπόν κάποτε αφού προχώρησε εις τα άδυτα της γενομένης σε ακατάλληλο καιρό θεοευσέβειας και αφού επληρώθη πράγματι από θεία έμπνευση, διά των επών της προεφήτευε τα μέλλοντα σχετικά με τον Θεό με σαφήνεια, σύμφωνα προς τις τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων τα οποία αποτελούν την ακροστιχίδα, αποκαλύπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ιστορία της καθόδου του Ιησού επί της γης: «Θα ιδρώσει η γη, όταν έλθει η ώρα της Κρίσεως. Θα έλθει από τον ουρανό, ο μέλλων βασιλεύς εις τους αιώνες δια να κρίνει καθένα που φέρει σάρκα και όλον ανεξαιρέτως τον κόσμο. Θα ιδούν τον Θεό άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι, Ύψιστον μετά των αγίων, εις το τέλος του χρόνου με σάρκα, κρίνοντας επί βήματος τις ψυχές των ανθρώπων.Όταν κάποτε ο κόσμος όλος γίνει άγονος και γεμάτος αγκάθια. Θα απορρίψουν οι άνθρωποι τα είδωλα και όλον γενικά τον πλούτο. Θα κατακαύσει το πυρ την γη, τον ουρανό ακόμη και την θάλασσα. Ανιχνεύοντας θα πυρπολήσει τις πύλες της φυλακής του Άδη. Τα σώματα τότε όλων των ανθρώπων θα έλθουν εις το φως της ελευθερίας των αγίων·τους παράνομους τότε το πυρ θα ελέγχει εις τους αιώνες. Όσα κάποιος έπραξε κρυφά, τότε όλα θα τα μαρτυρήσει. Διότι τα σκοτεινά στήθη, ο Θεός με διαφωτισμούς θα ανοίξει. Θρήνος θα φθάσει από όλους και τριγμός οδόντων. Θα εκλείψει το φως της ημέρας, η λάμψη του ηλίου και των αστέρων. Τον ουρανό θα περιστρέψει με ταχύτητα και θα χαθεί το φεγγοβόλημα της σελήνης. Θα υψώσει τα φαράγγια και θα καταστρέψει τα υψώματα των βουνών. Το ύψος δεν θα φαίνεται πλέον λυπηρό εις τους ανθρώπους. Τα βουνά με τις πεδιάδες θα ισοπεδωθούν και σε όλη την θάλασσα δεν θα υπάρχει δυνατότητα πλεύσης, διότι η γη θα κατακεραυνωθεί. Ποταμοί που κοχλάζουν, μαζί με τις πηγές θα εκλείψουν. Σάλπιγγα δε από τον ουρανό, φωνή με μεγάλο θρήνο θα αφήσει, κραυγάζοντας το μίασμα των ελεεινών και τις συμφορές του κόσμου. Τότε η ανοιγόμενη γη θα φανερώσει το χάος του Ταρτάρου, και οι πάντες θα έλθουν ενώπιον του βήματος του Βασιλέα Θεού. Θα ρεύσει από τον ουρανό πύρινος ποταμός και μάλιστα από θείο.   Σημάδι τότε θα υπάρχει για όλους τους ανθρώπους, τέτοιο που θα είναι εντόνως φανερό. Το ξύλο για τους πιστούς, η σάλπιγγα η ποθητή θα είναι. Η ζωή των ευσεβών ανδρών, εμπόδιο θα είναι για τον κόσμο, φωτίζοντας τους ονομαστούς διά των υδάτων σε δώδεκα πηγές. Θα εξουσιάσει η ποιμαντική σιδηρά ράβδος. Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα, είναι ο δικός μας Θεός, Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας.

(Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)

H προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην αριστερή ακροστιχίδα σχηματίζονται οι λέξεις ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ. Οι εικόνες προέρχονται από την συλλογή «Σιβυλλιακοί Χρησμοί», που εκδόθηκε το 1599 στο Παρίσι από τον Joanni Opsopoei. {Αντίγραφο αυτής της συλλογής, υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών (Ε.Φ. 648). (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 23)}.

5/. Το σιβυλλικό αυτό ποίημα προσεγγίζει προς το νόημα χωρίου του λόγου προς τους Έλληνες που αποδίδεται στον Άγιο Ιουστίνο (c. Xxx). Αλλά ενώ ο συγγραφέας του χωρίου αυτού, έχει υπ’ όψιν του την ενσάρκωση του Χριστού, ο συγγραφέας του ποιήματος αποβλέπει στην Δευτέρα Παρουσία και την έσχατη Κρίση.

Κατά τον 3ον αιώνα μ.Χ., το ποίημα μεταφράστηκε και σε βαρβαρικούς στίχους, όπου προσαρμόστηκαν και μερικές λατινικές λέξεις, στα ελληνικά γράμματα της ακροστιχίδας:

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ

IESVCS CREISTOS TEVD NIOS SOTER

Λέγεται ότι τόσο πολύ τιμήθηκε αυτή η σύνθεση, ώστε μεταφράστηκε και σε λατινικούς στίχους. Το διασημότατο μνημείο που χρησιμοποιεί την λέξη ΙΧΘΥΣ ως ακροστιχίδα είναι επιγραφή της αρχαίας Λουγδουνικής πόλεως Βιβράκτης (Aedua Autum), που χρονολογείται από τον 2ον ή τον 3ον αιώνα μ.Χ.. Η ακροστιχίδα αυτή επαυξάνεται και με το γράμμα Ε, το οποίο πιθανώτατα κατά τον Rossi, είναι το αρχικό γράμμα της λέξεως ΕΛΠΙΣ:

ΙΧΘΥΟΣ ουρανίου θείου γένος ήτορι σεμνώ

Χρήσε, λαβών πηγή άμβροτον εν βρότεσις

Θεσπεσίων υδάτων, την σην, φίλε, θάλπεο ψυχήν

Ύδασιν αενάοις πλουτοδότου σοφίης.

Σωτήρος αγίων μελιηδέα λάμβανε βρώσιν,

Έσθιε πεινάων, ιχθύν έχων παλάμαις.

Άλλες ακροστιχίδες, αντί του πρόσθετου Ε, φέρουν Ν, το οποίο πιθανώς αποτελεί το αρχικό της λέξεως ΝΙΚΑ.

6/. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αφού μας πληροφορεί ότι η Σίβυλλα η Ερυθραία γεννήθηκε την έκτη γενεά μετά τον κατακλυσμό του Νώε, αποδέχεται επίσης ότι η μάντις προφήτευε σε όσους την είχαν ανάγκη, «με την βοήθεια του θεού Απόλλωνος».

Επιπροσθέτως, ο Κωνσταντίνος θεωρεί ότι αφού η Σίβυλλα «επληρώθη από θεία έμπνευση», προφήτευσε την Έλευση του Ιησού Χριστού επί της γης. Αυτά είναι τα πρώτα εισαγωγικά σχόλια του Κωνσταντίνου, ο οποίος στην συνέχεια παραθέτει ολόκληρη την προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. «Οι τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων», όπως γράφει και ο ίδιος, σχηματίζουν την ακροστιχίδα «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ». Η παρουσία του Ε στην λέξη Χρειστός, συμβολίζει τον Ερχόμενον Υιόν του Θεού.

Από τους τρεις τελευταίους στίχους του χρησμού, προκύπτει ξεκάθαρα ότι η Ερυθραία αναφέρεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ομολογούσα σαφέστατα ότι  Αυτός είναι ο Θεός της:

«Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα, είναι ο δικός μας Θεός, Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας».

Αν και η βαρυσήμαντη αυτή προφητεία διακηρύχθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο πριν από την έναρξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, το Πάσχα του 325 μ.Χ., τους επόμενους αιώνες αποσιωπήθηκε σκοπίμως διότι, υπήρχε ο κίνδυνος να προκληθεί αναταραχή στις τάξεις της Εκκλησίας, αλλά και να ανατραπεί η πεποίθηση ότι η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν μία θρησκεία ειδωλολατρική.

7/. Η αυθεντικότητα του Χρησμού της Ερυθραίας

α/. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αμέσως μετά την απαγγελία της προφητείας κατά την διάρκεια του λόγου του, θίγει ένα ακόμη φλέγον ζήτημα, το οποίο πιστοποιεί την αυθεντικότητα και εγκυρότητα αυτής της προφητείας. Λέγει ο Κωνσταντίνος:

«Και αυτά στην παρθένο τής παρουσιάσθηκαν να τα προφητεύσει από τον Θεό. Εγώ την θεωρώ τουλάχιστον μακαρία, αυτήν την οποία επέλεξε ο Σωτήρ ως προφήτισσα εξαιτίας της πρόνοιάς του δι’ εμάς. Αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους δεν πιστεύουν και, αν και παραδέχονται ότι γεννήθηκε η Ερυθραία η Σίβυλλα η μάντις, υποπτεύονται ότι κάποιος από τους οπαδούς της δικής μας θρησκείας έμπειρος της ποιητικής μούσας έχει συνθέσει αυτά τα έπη και αυτά νοθεύτηκαν και λέγεται ότι είναι δημιουργήματα της Σίβυλλας, που περιέχουν ωφέλιμες απόψεις για την ζωή και περικόπτουν την υπερβολή των ηδονών, οδηγώντας στην συνετή και ευπρεπή ζωή.

Με ολοφάνερη αλήθεια (η Σίβυλλα), με την επιμέλεια των δικών μας ανδρών εξιστόρησε τα χρόνια με ακριβέστερο τρόπο, ώστε ουδείς να υπονοεί ότι έχει γίνει το ποίημα μετά την κάθοδο του Χριστού και την κρίση Του και να διαδίδεται ως ψεύδος ότι η Σίβυλλα διά των επών της προφητεύει από την αρχαιότητα».(Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου, λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)

Όσον αφορά αυτούς που υποπτεύονται και αμφισβητούν την εγκυρότητα της προφητείας, την πατρότητά της, αλλά και την εποχή κατά την οποία εγράφη, ο Κωνσταντίνος με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αποκλείει το ενδεχόμενο πλαστογραφήσεώς της.

β/. Που βασίστηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος, για την αξιοπιστία του περιεχομένου στα διασωθέντα χειρόγραφα, της Σιβυλλικής προφητείας;

Την απάντηση μάς την δίνει ο ίδιος:

«ΩΜΟΛΟΓΗΤΑΙ ΓΑΡ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ΕΝΤΕΤΥΧΗΚΟΤΑ ΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΙ ΜΕΤΕΝΕΓΚΕΙΝ ΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΟΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΙΣ ΕΑΥΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΣΙΝ».

Δηλαδή:

«Διότι ομολογείται ότι ο Κικέρων, αφού βρήκε το ποίημα, το μετέφρασε στην λατινική διάλεκτο και το ενέταξε στα δικά του συγγράμματα». (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)

Σύμφωνα με τον Μέγα Κωνσταντίνο, έναν αιώνα πριν από την Έλευση του Θεανθρώπου Χριστού, ο ιστορικός Κικέρων είχε ήδη μεταφράσει την προφητεία της Ερυθραίας στην λατινική γλώσσα και την είχε εντάξει στα συγγράμματά του!!!

Την ίδια πληροφορία καταγράφει και ο Επίσκοπος Ευσέβιος, ο οποίος υπήρξε διευθυντής του μεγαλύτερου εργαστηρίου αντιγραφής χειρογράφων της εποχής του και εμβριθής μελετητής της ελληνικής γραμματείας, οπότε γνωρίζει πολύ καλά τις πηγές που αναφέρει. Ο Ευσέβιος, αφού διέσωσε τον Λόγο του Κωνσταντίνου, τον εχώρισε σε ενότητες και έθεσε επικεφαλίδες. Η ενότητα που περιέχει την προφητεία της Ερυθραίας έχει την κάτωθι επικεφαλίδα:

ιθ΄. ΟΤΙ Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΝΤΕΙΑ ΠΑΡ’ ΟΥΔΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΠΛΑΣΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΕΣΤΙΝ, ΗΣ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΚΙΚΕΡΩΝ Ο ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΡΩΜΑΪΣΤΙ ΜΕΤΕΦΡΑΣΕ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΕΡΓΙΛΙΟΣ ΜΕΜΝΗΤΑΙ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟΥ ΤΟΚΟΥ, ΔΙ’ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ ΦΟΒΩ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ ΥΜΝΗΣΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ. (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, εισαγωγή).

Ο Ευσέβιος, όπως και ο Κωνσταντίνος, εξιστορεί και επεξηγεί ότι η προφητεία της Ερυθραίας δεν αποτελεί πλαστογράφηση κάποιου ανθρώπου μέσα από την Εκκλησία, διότι τα βιβλία της μεταφράστηκαν από τον Κικέρωνα στην λατινική γλώσσα, πριν από την Έλευση του Χριστού.

Στην ίδια Σίβυλλα αναφέρεται προ Χριστού και ο Βιργίλιος.

Αυτά τα λατινικά συγγράμματα είναι πιθανόν να ανέγνωσαν τόσον ο Ευσέβιος όσον και ο Μέγας Κωνσταντίνος, και γι’ αυτό ήταν τόσο σίγουροι για την εγκυρότητά τους.

γ/. Τα λατινικά συγγράμματα, τα οποία θα επιβεβαίωναν και από άλλη πηγή την αυθεντικότητα των προφητειών της Σίβυλλας, σήμερα δεν διασώζονται. Διασώζεται όμως, το κάτωθι απόσπασμα του Κικέρωνα από το έργο του De Divinatione:

«Εμείς πιστεύουμε στους χρησμούς της Σίβυλλας που εκείνη έδινε, όπως λέγεται, σε κατάσταση έκστασης. Όπως εθεωρείτο λίγο καιρό πριν για μία μη τεκμηριωμένη φήμη που είχε διαδοθεί στον κόσμο, την οποία ένας επεξηγητής αυτών των χρησμών προσφέρθηκε να καταθέσει στη Σύγκλητο λέγοντας ότι, αυτός που πραγματικά είναι ήδη βασιλιάς μας, αυτός θα έπρεπε να λάβει και τον τίτλο του βασιλιά, εάν θα θέλαμε να σωθούμε. Εάν αυτό είναι γραμμένο στα σιβυλλικά βιβλία, για ποιον άνθρωπο και σε ποιον χρόνο αναφέρεται;» (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54)

Ο Κικέρων αναφέρεται σε κάποιον χρησμό της Σίβυλλας που είχε διαδοθεί κατά την εποχή του. Ο χρησμός αυτός διακηρύττει ότι οι άνθρωποι θα σωθούν μόνον εάν αναγνωρίσουν ως βασιλέα τους, Αυτόν που πραγματικά είναι βασιλέας τους! Και επειδή ο χρησμός την εποχή εκείνη ήταν ανεξήγητος, ο Κικέρων αναρωτιέται ποιος μπορεί να είναι αυτός ο βασιλέας και ποια η εποχή του, αδυνατώντας βεβαίως να κατανοήσει ότι ο χρησμός αναφέρεται στον Βασιλέα των βασιλέων.

Και συνεχίζει ο Κικέρων στα σχόλιά του:

«Το ότι αυτός ο χρησμός δεν είναι αποκύημα ενός φαντασιόπληκτου νου, το αποδεικνύει και η κατασκευή αυτών των στίχων (που είναι ένα κατασκεύασμα εκλεπτυσμένης και προσεγμένης τέχνης και όχι ένα εκστατικό παραλήρημα), είναι ένας τύπος σύνθεσης ο οποίος συνηθίζεται να αποκαλείται ακροστιχίδα, μέσα στην οποία διαβάζονται τα πρώτα γράμματα κάθε στίχου τοποθετημένα σε μία λογική έκφραση... Και στα βιβλία τα σιβυλλικά ολόκληρος ο χρησμός εμφανίζεται από τον πρώτο στίχο της κάθε φράσης τοποθετώντας με σειρά τα πρώτα γράμματα αυτής της φράσης. Αυτός είναι ο τρόπος που συνθέτει ένας συγγραφέας και όχι ένας φαντασιόπληκτος, αλλά κάποιος που εργάζεται με ιδιαίτερη ακρίβεια και όχι κάποιος ανόητος. Γι’ αυτό την κρατάμε φυλαγμένη την Σίβυλλα, όπως μας παραδόθηκε από τους προγόνους μας». (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54)

Ο χρησμός της Σίβυλλας σχηματίζει σύμφωνα με τον Κικέρωνα μία ιδιαίτερα ευφυή και εκλεπτυσμένη ακροστιχίδα. Ο χρησμός, λοιπόν, ο οποίος αναφέρεται στον βασιλέα που θα σώσει τους ανθρώπους, δείχνει να έχει κοινά σημεία με τον χρησμό της Ερυθραίας, όχι μόνον λόγω της ακροστιχίδας, αλλά και διότι στον δεύτερο στίχο της προφητείας της Σίβυλλας της Ερυθραίας αναγράφεται η Έλευσις του Βασιλέα των αιώνων.

δ/. Πότε ο Μέγας Κωνσταντίνος ανέγνωσε για πρώτη φορά, τις προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας και ποιος ήταν αυτός ο οποίος τον πληροφόρησε περί της υπάρξεώς τους;

Την απάντηση μας δίνει ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετά από την Άλωση του 1453.

Η απάντηση του Πατριάρχη Γενναδίου προέρχεται από μία ανέκδοτη ομιλία του, ένα μέρος της οποίας έχει καταγραφεί από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη σε μία υποσημείωση του στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σύμφωνα με την ομιλία αυτή του Πατριάρχη Γενναδίου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, αν και ασπαζόταν από μικρή ηλικία την πατρώα ελληνική θρησκεία, ωθήθηκε προς την χριστιανική πίστη, όταν ανέγνωσε μία συλλογή των Σιβυλλικών χρησμών η οποία εφυλάσσετο στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης.

Οι χρησμοί αυτοί γνωστοποιήθηκαν στον Κωνσταντίνο από τον υιό του, Κρίσπο. Ο δε Κρίσπος, γνώρισε τους χρησμούς από τον δάσκαλό του Φιρμιανό Λακτάντιο, ο οποίος τους ανακάλυψε κατά το χρονικό διάστημα που εργαζόταν ως φύλακας στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης.

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

«ΔΙΟΤΙ Ο ΦΙΡΜΙΑΝΟΣ ΛΑΚΤΑΝΤΙΟΣ, ΣΟΦΩΤΑΤΟΣ, ΩΝ, ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΡΩΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ, ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΩΝ ΣΙΒΥΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΝΕΡΩΣ ΔΙΑΓΓΕΛΟΝΤΩΝ, ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ, ΦΩΤΙΣΘΕΙΣ, ΕΠΙΣΤΕΥΣΕ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΣΠΟΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ. Ο ΔΕ ΚΡΙΣΠΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΦΑΝΕΡΩΣΕ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΤΑΥΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ, ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΣΑΙ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ, ΩΣ ΛΕΓΕΙ ΤΟΥΤΟ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΙΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΔΙΑΛΕΞΙΝ ΜΕΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ ΤΙΝΟΣ, ΠΕΜΦΘΕΝΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΑΡΗΝΩΝ ΝΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΥΤΟΝ». (Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος ΙΔ΄, σελ. 286, σχόλια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, έκδ. μοναχού Βίκτωρος Ματθαίου)

Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος μάς αποκαλύπτει ότι, η ανάγνωση των βιβλίων των Σιβυλλών ώθησε και τον Λακτάντιο και τον Μέγα Κωνσταντίνο να αναγνωρίσουν την Θεότητα του Ιησού Χριστού και έτσι να επισημοποιήσουν τον Χριστιανισμόν, ως θρησκεία της Ρωμαίϊκης/ Ελληνικής Αυτοκρατορίας!

Ο Γεννάδιος, πριν χειροτονηθεί Πατριάρχης, ήταν αριστοτελικός φιλόσοφος και μελετούσε την ελληνική γραμματεία στην περίφημη Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης, όπου είχε ελεύθερη πρόσβαση ως φύλακας (σχολάριος) των παλατιών. Γι’ αυτό και ονομαζόταν Σχολάριος. Σε αυτή τη βιβλιοθήκη υπήρχε ένα βιβλίο στο οποίο περιέχονταν οι χρησμοί των Σιβυλλών, αλλά και άλλοι χρησμοί των ελληνικών μαντείων περί του Ιησού Χριστού.

Το 1453, κατά την Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, η αυτοκρατορική βιβλιοθήκη λεηλατείται και τα βιβλία των Σιβυλλών χάνονται, όπως καταγράφει ο ίδιος ο Γεννάδιος στο κάτωθι πολύτιμο χειρόγραφο που προέρχεται από την Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων.

Κώδιξ Gr . 1293, φ.29α. Διήγησις Γενναδίου Σχολαρίου, 1511 μ.Χ. Παρίσι, Bibliotheque Nationale.

 

«Αλγώ δε πάλιν, ότι μη τας των Σιβυλλών και των εν Δελφοίς, και Δάφνη μαντείων προαγορεύσεις περί Χριστού, δούναι σοι δύναμαι, ας εν ενί βιβλίω συντεθειμένας παλαιοτάτων εγγραφείσας βιβλίων απωλέσαμεν μετά πολλών άλλων βιβλίων, εν τη της πόλεως αρπαγή... Σίβυλλα δε θεοβούλην σημαίνει. Εκείνα πολλά περί πολλών προειπούσαι, μάλιστα περί του κατά τον Ιησούν μυστηρίου προειρήκασι φανερώς. Αλλά και τα Ελλήνων μαντεία, χρησμούς τοιούτους εξέδωκαν. Όθεν εν τι πολλών των τότε πεισάντων τους εν Ελλάδι, τη του Χριστού πίστει προσθέσθαι, και η των τοιούτων εγένετο χρησμών μαρτυρία».

Δηλαδή:

«Πονώ όμως, πάλι, διότι δεν μπορώ να μεταδώσω σ’ εσένα τις προαναγγελίες περί του Χριστού των Σιβυλλών και των μαντείων στους Δελφούς και στη Δάφνη, τις οποίες σ’ ένα βιβλίο συγκεντρωμένες και γραμμένες χάσαμε μαζί με πολλά άλλα βιβλία κατά την λεηλασία της Πόλης... Σίβυλλα δε σημαίνει εκείνη που φανερώνει τη θέληση του Θεού. Εκείνα τα πολλά και περί πολλών αφού προείπαν, ιδιαίτερα το Μυστήριο του Ιησού έχουν προαναγγείλει ολοφάνερα. Αλλά και τα μαντεία των Ελλήνων εξέδωσαν τέτοιους χρησμούς· από τους οποίους, ένα από τα πολλά που έπεισαν για την πίστη περί του Χριστού στην Ελλάδα, να προσθέσουμε ότι υπήρξε και η μαρτυρία αυτών των χρησμών». (Διήγησις Γενναδίου Σχολαρίου, από αντίγραφο του 1511 του Παύλου Κολυβά.)

Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, πονάει για την απώλεια των χρησμών των Σιβυλλών και του μαντείου των Δελφών περί του Ιησού Χριστού! Οι χρησμοί αυτοί, σύμφωνα με την καταγραφή του, «είχαν προαναγγείλει ολοφάνερα το Μυστήριο του Ιησού» και επιπλέον ώθησαν πολλούς Έλληνες στην αποδοχή της Νέας Χριστιανικής Πίστεως!

8/. Συμπεράσματα (Επιβαλλόμενα και απορρέοντα)6

α/. Ούτε η Φιλοσοφία, ούτε η πολυθεΐα, ούτε τα αποκρυφιστικά Μυστήρια κατόρθωσαν να προσφέρουν στον άνθρωπο αληθινή θεογνωσία και πραγματική κοινωνία με τον Θεό, δηλ. αληθινή λύτρωση. Η Φιλοσοφία και τα μυστήρια, η νοητική λειτουργία και το εποπτικό βίωμα, παρέμειναν στο στάδιο της ανατάσεως προς τον Άφθαστον και της αναζητήσεως του Αγνοούμενου. Παρέμειναν υποκειμενικές προσπάθειες, οι οποίες δεν κατόρθωσαν να φθάσουν το αντικείμενο της επιδιώξεώς τους.

β/. Ο άνθρωπος ΔΕΝ μπόρεσε μέσω αυτών, να γνωρίσει τον Θεό ούτε να ενωθεί με αυτόν, ώστε να μένει με τον Θεόν και ο Θεός με αυτόν. Το λυτρωτικό αυτό ιδεώδες παρέμεινε νοσταλγία, η μεταξύ Θεού και ανθρώπου απόσταση παρέμεινε αγεφύρωτη, η νοσταλγία απραγματοποίητη και η λύτρωση, και ως αληθινή θεογνωσία και ως ένωση με τον Θεό, απραγματοποίητη, ενώ συγχρόνως αυτή αποτελούσε το πιο βαθύ ύψιστο επιτακτικό αίτημα της ανθρώπινης καρδιάς.

γ/. Ο άνθρωπος αισθανόταν, την ανάγκη να βρει λύτρωση πραγματική, όπως ο ασθενής ζει την επιτακτική ανάγκη της ιάσεώς του. Οι πάντες αναζητούσαν λυτρωτή, ως σωτήρα και συγχρόνως ιατρό από τα δεινά της άγνοιας, της πλάνης και του εν τω κόσμω Κακού.

δ/. Στην Ιστορία των προχριστιανικών θρησκευμάτων, δηλ. στην θρησκειακή ιστορία όλης της ανθρωπότητας, η θεανθρώπινη προσδοκία, προσδοκία παγκόσμια, προβάλλει ως αναγκαία και λογική συνέπεια της αδυναμίας του ανθρώπου να γνωρίσει τον Ένα Θεόν του, τον Αναζητούμενο δια μέσου των αιώνων, και να ενωθεί με Αυτόν, δηλαδή να λυτρωθεί.

Απ’ αυτό, διαμορφώθηκε σιγά σιγά στην συνείδηση της ανθρωπότητας, η προσδοκία της καθόδου στην γη του Θεού με την μορφή ανθρώπου, και της επανόδου μέσω Αυτού, της χρυσής εποχής της αρχικής παραδείσιας καταστάσεως, προσδοκία η οποία από τον 5ον π.Χ. αιώνα, προβάλλει σαφής σε παγκόσμια έκταση, ως παγκόσμια θεανθρώπινη προσδοκία.

ε/. «Δεν υπήρχε λαός που δεν είχε τέτοια προσδοκία»,7 εύστοχα δε η προσδοκία αυτή χαρακτηρίζεται ως «η μη συνειδητή νοσταλγία της ανθρώπινης ψυχής προς τον Χριστό».8 Οι ιερές και μυθολογικές παραδόσεις των παλαιότερων χρόνων, είχαν διαδώσει  σ’ όλον τον τότε γνωστό κόσμο, δια του σπερματικού λόγου, την πίστη στον προσδοκώμενο Μεσσία.9

στ/. Υπάρχουν πολλές και βάσιμες ενδείξεις ότι:

1//. Μέρος ή το σύνολον των θεωρουμένων ως απολεσθέντων χειρογράφων που αφορούν στους χρησμούς των αρχαίων Σιβυλλών, και άλλων που αφορούν στις προφητείες των Εθνικών, ΔΕΝ έχουν απολεσθεί, αλλά ευρίσκονται «τεθαμμένα» σε κάποια σκοτεινά υπόγεια. Πιθανώς μέρος αυτών (πρωτότυπα ή αντίγραφα), να εξαφανίστηκαν από φυσικές καταστροφές, λεηλασίες, κλοπές, πυρπολήσεις, κλπ, αλλά όχι ΟΛΑ.

Ποιοι είχαν σοβαρούς λόγους και συμφέρον να αποκρύψουν χειρόγραφα που περιείχαν χρησμούς και προφητείες για τον Ιησούν Χριστόν;

Αναμφιβόλως η συνομοταξία των Καϊνιτών Ταλμουδιστών, φιλοταλμουδιστών και Νεοπαγανιστών, καθ’ οσον οι Χριστιανοί δεν είχαν συμφέρον να πράξουν κάτι τέτοιο, αφού θα διέθεταν μία ακόμη σειρά αποδείξεων περί του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και μάλιστα από παγανιστικές πηγές.

2//. Κάποιοι κώδικες και χειρόγραφα αυτών των χρησμών και προφητειών, πιθανώτατα να διασώζονται ακόμη και να είναι κρυμμένα στα απρόσιτα υπόγεια του Βατικανού ή στις βιβλιοθήκες σκοτεινών στοών των Ιλλουμινάτων, αλλά για ευνόητους λόγους, δεν τολμούν να τα παρουσιάσουν οι Εωσφοριστές Καϊνίτες και οι συνοδοιπόροι τους.

Η απαγόρευση της προσβάσεως ανεξάρτητων ερευνητών στις τεράστιες υπόγειες βιβλιοθήκες του Βατικανού, όπου εκατοντάδες μελετητές εντολοδόχοι του Φραγκοπαπισμού, χρονολογούν παπύρους, περγαμηνές, σπάνια συγγράμματα που πολλοί ερευνητές θα έκαναν τα πάντα για να τα αποκτήσουν, είναι ΣΚΟΠΙΜΗ και λογικώς ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ!10

3//. Οι λόγοι της απαγορεύσεως ελευθέρας προσβάσεως για αναζήτηση αρχείων και αρχαίων χειρογράφων, στις υπόγειες βιβλιοθήκες του Βατικανού, είναι ανάλογοι εκείνων για τους οποίους, απαγορεύεται η προσέγγιση στις απρόσιτες βιβλιοθήκες των Ιουδαϊκών Συναγωγών και των στοών των Ιλλουμινάτων, με επακόλουθο να μην τολμούν οι σημερινοί Ιουδαίοι (Jews), να δημοσιεύσουν το Θρησκευτικό Σύνταγμά τους, το Ταλμούδ.

Πάντα ταύτα, συμβαίνουν εν μέσω (υποτιθέμενης) δημοκρατίας και καθεστώτος διατυμπανιζομένης ελευθερίας εκφράσεως και διακινήσεως ιδεών, προφανώς από τον φόβον της αποκαλύψεως των αληθινών συνωμοτών κατά της ανθρωπότητος, αλλά και της ταυτότητος και αποστολής του αναμενομένου Αντιχρίστου (τους). 

ζ/. Η προσδοκία των Εθνών, όπως παρουσιαζόταν μέσα από τις εκατοντάδες προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, των σοφών κάθε έθνους της προχριστιανικής εποχής, γνωστού και μη, υλοποιήθηκε στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Στον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν και μόνον, επαληθεύθηκαν, κατά γράμμα, ΟΛΕΣ οι προφητείες, της Παλαιάς Διαθήκης και συνέκλιναν ΟΛΕΣ οι ιερές και μυθολογικές παραδόσεις των προχριστιανικών εθνών, αφορώσες στην πίστη για τον αναμενόμενο Μεγάλο Μεσίτη/Μεσσία, Τελικό Δικαστή, μέλλοντα Σωτήρα του Βασιλέως Θεού, Κατακτητή και Νομοθέτη, ο οποίος θα επανέφερε τον «χρυσό αιώνα στη γη» και θα έσωζε  τους Ανθρώπους από κάθε Κακό.

η/. Ο προφητευμένος προχριστιανικώς και προσδοκώμενος απ’ όλα τα Έθνη, αληθινός Μεσσίας, είναι ο Ιησούς Χριστός, Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ, Ο ΚΤΙΣΤΗΣ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ, «..Ο δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθών ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθείς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσας. Σταυρωθείς τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθών καὶ ταφείς. Καὶ ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθών εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενος ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενος μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος…».

Διερωτώμεθα, τι άλλα αποδεικτικά στοιχεία πέρα από τα εκατοντάδες, σαφή και ποικίλα που έχουμε παρουσιάσει ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΤΑΤΑ μέχρι τώρα (τόσον στην ανάπτυξη του παρόντος θέματος όσον και στις κατά καιρούς, παρουσιάσεις των συναφών θεμάτων, από το ιστολόγιόν μας), απαιτούν ή αναζητούν οι άπιστοι, οι αμφισβητίες, και οι ισχυριζόμενοι ότι είναι ανεξάρτητοι-αδέσμευτοι ερευνητές-μελετητές, προκειμένου να πεισθούν ότι ο αναμενόμενος, κατά τους προχριστιανικούς αιώνες, Μεσσίας-Λυτρωτής του κόσμου, είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός;

Οι έχοντες νουν νοείν, νοείτωσαν!!!

            

Συνεχίζεται

---

1 Οι χρησμοί των Σιβυλλών, εφυλάσσοντο από δέκα ένοπλους άνδρες, στον ναό του Διός στο Καπιτώλιο της Ρώμης. Μεταξύ αυτών των χρησμών, όπως μας πληροφορεί ο Μάρκος Αντίμαχος, μόνον οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας ήταν υπογεγραμμένοι με το όνομά της. Όλοι οι άλλοι χρησμοί ήταν ανυπόγραφοι και ημιτελείς.

Η Ερυθραία Σίβυλλα ονομαζόταν Ηροφίλη ή Ερωφίλη. Κατά τον Παυσανία, στα «Φωκικά» του, γεννήθηκε πριν από τον Τρωϊκό Πόλεμο στην Μάρπησσο του όρους Ίδη, κοντά στην Τροία, και είχε πατέρα τον βοσκό Θεόδωρο και μητέρα την αθάνατη νύμφη Ιδαία, κόρη του Ποσειδώνα, γεγονός που εναρμονίζεται και με την μαρτυρία του Μεγάλου Αθανασίου, ο οποίος για να φανερώσει στον Άρειο τον Λόγο της Αλήθειας, μεταξύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποίησε ήταν και οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, την παρουσία της οποίας, την τοποθετεί χρονικά τρεις χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή γύρω στο 2.700 π.Χ.

Ήταν πολυταξιδεμένη και κάποτε στάθηκε απάνω σε μια πέτρα κι’ άρχισε ν’ απαγγέλλει εξάμετρους προφητικούς χρησμούς. Από τότε η Ηροφίλη περιόδευσε στον κόσμο, χρησμοδοτώντας πάνω στην πέτρα της. Την συναντάμε στη Σάμο, στη Δήλο, στην ξακουστή Κλάρο της Ιωνίας, μέρη που σχετίζονται άμεσα με το θεό της μαντικής Απόλλωνα. Επίσης υπηρέτησε ως νεωκόρος στο περίφημο Σμινθείο, μαντείο του Απόλλωνος Σμινθέως στην Τρωάδα, όπου και ετάφη. Άλλοι συγγραφείς όμως, αναφέρουν ότι η Ερωφίλη γεννήθηκε στις Ερυθρές (σημερινό Λυθρί ή Ίλντιρ) της Ιωνίας, σε μια σπηλιά του βουνού Κώρυκος (σήμερα Κόρακας ή Λεστρένι) της Ερυθραίας, από τους ίδιους γονείς. Επιτυχία θεωρήθηκε η προφητεία της για την καταστροφή της Τροίας.

2 .Η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας… http://www. skarlakidis.gr>proaggeloi…Η ΤΟΙΝΥΝ ΕΡΥΘΡΑΙΑ ΣΙΒΥΛΛΑ, ΦΑΣΚΟΥΣΑ ΕΑΥΤΗΝ ΕΚΤΗ ΓΕΝΕΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΙΕΡΕΙΑ ΗΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ, ΔΙΑΔΗΜΑ ΕΠΙ..ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ ΠΕΡΙ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΫ..https://http-sites-google-com-site-agi.webnode.gr>…ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ (agioiarchaggeloi1@yahoo.gr).

.ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΥΠΕΡ ΧΡΙΣΤΟΥ-Απολογητής.. http://www.apologitis.com › profiteies

3 Ευσεβίου Καισαρείας, Ιστορικά, Δ, ΕΠΕ, σ. 599-612.

4 Herbert William Parke was Professor of Ancient History, Trinity College, University of Dublin, 1934–73, and a contributor to Encyclopedia Britannica.

5 H.W. Parke, Sibyls and the Sibylline Prophecy in classical Antiquity, σ. 164.

6 Λεωνίδου Ι. Φιλιππίδου (+) Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών. Απόσπασμα από το βιβλίο του: Ιστορία της εποχής της Κ. Διαθήκης εξ απόψεως παγκοσμίου και πανθρησκειακής). Αναδημοσίευση από το ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ,  www. egolpion. com.

7 Αυγούστου Νικολάου, Φιλοσοφικαί Μελέται περί Χριστιανισμού, τομ. Α΄. (Αθήναι 1910), σ. 433.

8 Adolf VyKopal, Jesus Christus Mittelpunkt der Weltanschaung, I Band (Louvain – Paderborn 1953), σ. 8.

9 Αυγούστου Νικολάου, όπ. Π. Τ. Α’, σ. 432.

10 Το υπέργειο Βατικανό σε έκταση είναι μικροσκοπικό και χρειάζεται να διαθέσεις το πολύ μία ώρα για να περπατήσεις γύρω από τα όριά του. Ναοί, μουσεία και βιβλιοθήκες κοσμούν την επιφάνειά του. Αρκετά από αυτά τα κτήρια έχουν τις πόρτες τους ανοιχτές στους τουρίστες και προσκυνητές που τα επισκέπτονται. Πολλά άλλα, όμως, μοιάζουν με πυλωμένα στόματα, αγέρωχα και μυστηριώδη. Κανείς –πλην ορισμένων πολιτών του Βατικανού– δεν εισέρχεται σε αυτά και κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι συμβαίνει, τι περιέχεται και τι συζητείται στα κλειστά δωμάτια…

Πρώτα απ’ όλα είναι γεγονός ότι στα υπόγεια υπάρχουν τεράστιες βιβλιοθήκες έκτασης πολλών χιλιομέτρων – ένας παράδεισος κάθε μανιακού βιβλιόφιλου. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν, λοιπόν, πως εκεί κρύβεται ένας τεράστιος θησαυρός αρχαίων βιβλίων, άγνωστα για τον υπόλοιπο κόσμο.  Ίσως, λένε, όλη η αρχαία γνώση, που νομίζουμε πως χάθηκε για πάντα, να βρίσκεται συγκεντρωμένη στις μυστικές βιβλιοθήκες του Βατικανού. Λένε επίσης πως καλόγεροι με πορφυρά ενδύματα μελετούν με πάθος τα άγνωστα για μας αρχαία και λατινικά συγγράμματα στα οποία περιέχονται οι μεγαλύτερες αλήθειες, τα μυστικά των μυστικών(!)

Παρ’ όλ’ αυτά οι επανειλημμένες εκκλήσεις πνευματικών ανθρώπων ανά τον κόσμο για να ανοίξουν οι βιβλιοθήκες του Βατικανού και να καταγραφούν τα χειρόγραφα, έχουν μείνει χωρίς απόκριση εδώ και πάρα πολλά χρόνια….

Όπως και να ‘χει, τι υπάρχει στις κλειστές εισόδους του υποχθόνιου Βατικανού, μάλλον δεν θα το μάθουμε σύντομα, ίσως και ποτέ. .

Κάποιοι έχουν ισχυριστεί μάλιστα πως η Αγία Έδρα παρέχει μεν πρόσβαση στην παπική βιβλιοθήκη σε λίγους και εκλεκτούς, ακόμα κι’ έτσι όμως με τρόπο που εμποδίζει την πρόσβαση σε Απόρρητα έγγραφα και ΔΕΝ ευνοεί την ουσιαστική ανάγνωσή όσων υποτίθεται πως επιτρέπει την ανάγνωσή τους. [Πηγές: Οι μυστηριώδεις βιβλιοθήκες-και τα υπόγεια…- του… https://www.theonlinepress.gr › οι-μυ...,--- By Online Press. 26/04/2017..--- Τι πραγματικά κρύβεται στα ανήλιαγα και επτασφράγιστα… https://www.newsbeast.gr › arthro › t...--- Το Βατικανό αποκαλεί την κλειστή στον κόσμο βιβλιοθήκη του «Archivum Secretum ... πως φιγουράρουν στα ανήλιαγα υπόγεια του Βατικανού… Jun 9, 2017---Τα υπόγεια του Βατικανού και τα μυστικά που κρύβουν…. https://athens969.wordpress.com › τα...]