ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ- ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΑΣ–ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

Μέρος 6ον

4. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΜΕΣΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ, ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ [Συνέχεια 5ου μέρους]1

β. Ανθολόγιον από τις εκπληκτικές όντως, προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης (Συνέχεια 5ου μέρους).

7/. Η προφητεία του Δανιήλ

α/. Είναι μία μοναδική προφητεία που περιγράφεται στο βιβλίο του Δανιήλ και προσδιορίζει τον χρόνον της πρώτης Ελεύσεως Του Μεσσία. Αποτελεί μια θαυμαστή μαθηματική προφητεία την οποία «ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει» (ΔΑΝΙΗΛ: 12/10).

Πράγματι, βλέπουμε συνετούς ανθρώπους από όλους του λαούς και τα κοινωνικά επίπεδα, να προσμένουν στις αρχές του πρώτου αιώνα τον Μεσσία. Παράδειγμα αποτελούν οι τρεις (3) μάγοι από την Ανατολή, ο γέροντας Συμεών, η Άννα η προφήτις,2 ο έντιμος βουλευτής Ιωσήφ από την Αριμαθαία (ΜΑΡΚΟΣ:15/43) και άλλοι.

.Αντιθέτως, εκείνοι που υποτίθεται πως μελετούσαν τις Γραφές και θα έπρεπε να γνωρίζουν «τον καιρό της επισκέψεως» (Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι, Γραμματείς και άλλοι), δεν τις κατεννόησαν διότι ήταν ασεβείς ή τις εγνώριζαν και σκοπίμως εφρόντισαν να μην ενημερώσουν τον λαό Ισραήλ, λόγω της ανομίας τους ή των εντολών τις οποίες είχε λάβει το Ιουδαιοταλμουδικό Ιερατείον (Σανχέντριν), από τον Αρχηγόν τους, τον Εωσφόρο.

Έτσι καθώς ο Κύριος εξεπλήρωνε την προφητεία, εισερχόμενος θριαμβευτικώς στα Ιεροσόλυμα τέσσερεις ημέρες πριν από τον θάνατόν Του, ο λαός Του δεν εγνώρισε μέσα από τον γεγραμμένο Λόγο και τις προφητείες, τον καιρό της επισκέψεώς Του:

«41 Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ, λέγων 42 ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· 43 ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν, 44 καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.»  (ΛΟΥΚΑΣ: 19/42-44)

(Εάν εγνώριζες κι’εσύ, έστω και κατά την εσχάτην ταύτην ημέρα, που αποτελεί την τελευταίαν προθεσμίαν που σου δίδει σήμερα ο Θεός, εάν ήξευρες εκείνα που θα σε οδηγήσουν εις το να ειρηνεύσεις με τον Θεόν, ότι δια της πίστεώς σου προς εμέ, θα μπορούσες να αποφύγεις τις τρομερές συνέπειες της οργής Του, και δεν θα εχάνεσο…Τώρα όμως είναι τυφώμένα τα μάτια σου και δεν μπορείς να δεις τα δεινά που σε περιμένουν. Διότι θα έλθουν ημέρες ολέθριες για εσένα και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν, και θέλουσι κατεδαφίσει τα οικοδομήματά σου και τα τείχη σου και θα ρίψουν στο έδαφος (σφαγμένα) τα τέκνα σου, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον, διότι (λόγω της τυφλώσεώς σου) δεν εγνώρισες τον καιρόν κατά τον οποίον ο Θεός σε επεσκέφθη δια  να σε ελεήσει και να σε σώσει). [19/42-44]3

β/. Oι «εβδομήντα εβδομάδες»

1//. Η προφητεία των «εβδομήντα εβδομάδων», καταγράφεται στο 9ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ.

«20 Καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντος καὶ προσευχομένου καὶ ἐξαγορεύοντος τὰς ἁμαρτίας μου καὶ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ μου ᾿Ισραὴλ καὶ ριπτοῦντος τὸν ἔλεόν μου ἐναντίον τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου περὶ τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου 21 καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντος ἐν τῇ προσευχῇ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Γαβριήλ, ὃν εἶδον ἐν τῇ ὁράσει ἐν τῇ ἀρχῇ, πετόμενος καὶ ἥψατό μου ὡσεὶ ὥραν θυσίας ἑσπερινῆς. 22 καὶ συνέτισέ με καὶ ἐλάλησε μετ' ἐμοῦ καὶ εἶπε· Δανιήλ, νῦν ἐξῆλθον συμβιβάσαι σε σύνεσιν· 23 ἐν ἀρχῇ τῆς δεήσεώς σου ἐξῆλθε λόγος, καὶ ἐγὼ ἦλθον τοῦ ἀναγγεῖλαί σοι. ὅτι ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν εἶ σύ· καὶ ἐννοήθητι ἐν τῷ ρήματι καὶ σύνες ἐν τῇ ὀπτασίᾳ.

24 ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες συνετμήθησαν ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀνομίας καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι ἀδικίας καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον καὶ τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων.

25 καὶ γνώσῃ καὶ συνήσεις· ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκριθῆναι καὶ τοῦ οἰκοδομῆσαι ῾Ιερουσαλὴμ ἕως χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδες ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες ἑξηκονταδύο· καὶ ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεῖα καὶ τεῖχος, καὶ ἐκκενωθήσονται οἱ καιροί.

26 καὶ μετὰ τὰς ἑβδομάδας τὰς ἑξηκονταδύο ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα, καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ· καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον διαφθερεῖ σὺν τῷ ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ καὶ ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ, καὶ ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου τάξει ἀφανισμοῖς. 27 καὶ δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς, ἑβδομὰς μία· καὶ ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου θυσία καὶ σπονδή, καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ ἕως τῆς συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.» (9/20-27).

Ο Κύριος δια στόματος Δανιήλ, απαντάει με αποκαλυπτικό μήνυμα ελπίδας.

«Εις εβδομήκοντα εβδομάδες περιωρίσθησαν οι συμφορές και οι θλίψεις του λαού σου και της Αγίας σου πόλεως, της Ιερουσαλήμ, για να τεθεί τέρμα στις αμαρτίες σας και σφραγίς τέρματος στην αμαρτίαν, δια να εξαλειφθούν όλες οι παρανομίες των ανθρώπων, δια να εξιλεωθούν ενώπιον του θεού οι αδικίες και να αποκατασταθεί η αιώνια δικαιοσύνη, και να τεθεί πλέον, τέρμα σε κάθε Χριστολογική προφητεία και Χριστολογικόν προφήτην, διότι τότε θα χρισθεί προφήτης ο Αγιώτατος απ’όλους τους προφήτας (Άγιος των αγίων).» (9/24).4

2//. Η έναρξη της Μεσσιανικής χρονολογίας και η Θυσία του Κυρίου.

Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν αναγράφονται «69 εβδομάδες» υπολογίζονται όχι σε ημέρες, αλλά σε περιόδους επτά ετών η κάθε μία. Συνεπώς μέχρι την ΕΜΦΑΝΙΣΗ στο προσκήνιο του προφητευμένου Μεσσία Ιησού Χριστού, πρόκειται, κατά την προφητεία, να παρέλθουν: 69 Χ 7 = 483 χρόνια.

Ποια είναι όμως η έναρξη υπολογισμού της μεσσιακής χρονολογίας;

Το ίδιο το κείμενο παραθέτει ως έναρξη την έκδοση ενός προστάγματος για την ανοικοδόμηση, εκ νέου, της Ιερουσαλήμ, μετά την επιστροφή των Ιουδαίων από την εξορία (Βαβυλώνιος αιχμαλωσία). Το ότι η ανοικοδόμηση ολόκληρης της Ιερουσαλήμ, μαζί με τα τείχη της, επετράπη μόνο δια του διατάγματος επί βασιλείας Αρταξέρξη του Μακρόχειρα (στο εικοστό έτος της βασιλείας του), μας πείθει ότι η χρονολογία αυτή και μόνη, δηλ. το έτος 455 π.Χ., πρέπει να τεθεί ως βάση των εβδομήντα εβδομάδων.5

Συνεπώς οι 69 εβδομάδες, αρχόμενες από το έτος 455 π.Χ. λήγουν στο έτος 28 μ.Χ., χρονολογία περίπου, κατά την οποία, ο Χριστός άρχισε την δημόσια εμφάνισή Του, ζωή και δράση Του, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Σωτηρίας (ΣΣ: Είναι γνωστόν ότι η χρονολογία γεννήσεως του Κυρίου διαφέρει κατά 1-2 έτη, στους υπολογισμούς των διαφόρων ιστορικών και μελετητών του θέματος).

Στην προφητεία, ο Θεός αποκαλύπτει στον δούλο του Δανιήλ  με  ακρίβεια δια του αγγέλου του Γαβριήλ, τον χρόνον που ο Χριστός ο Ηγούμενος, θα επισκεπτόταν ως Μεσσίας την Αγία Πόλη. Οι τρείς μάγοι γνώριζαν την προφητεία και περίμεναν 30 με 40 χρόνια, πριν από την εκπλήρωσή της, την γέννηση του Βασιλέως των Ιουδαίων.

«Γνώρισε, λοιπόν, και κατάλαβε, ότι από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι την ημέρα εμφανίσεως του Άρχοντος κεχρισμένου από Εμένα (Χριστού), θα περάσουν επτά εβδομάδες (ετών), και άλλες εξήντα δύο εβδομάδες (ετών). Μετά τις πρώτες επτά εβδομάδες θα επιστρέψουν οι Εβραίοι αιχμάλωτοι, η πλατεία και το τείχος θα οικοδομηθούν ξανά, και θα πραγματοποιηθούν έτσι οι πρώτοι καιροί.

Και μετά την παρέλευση  των εξήντα δύο εβδομάδων (ετών), Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΑ ΘΑΝΑΤΩΘΕΙ, χωρίς να υπάρχει απολύτως καμμία αμαρτία  και αιτία θανάτου γι’ Άυτόν. Και η πόλις της Ιερουσαλήμ με τον ναόν θα καταστραφούν μαζί με τους άρχοντες της εποχής εκείνης. Οι κάτοικοι θα κατακλυσθούν από συμφορές και ένας ξένος λαός θα κάνει πόλεμον κατά του Ισραήλ, μέχρι δε το τέλος του πολέμου, θα έχουν συμβεί φοβερές καταστροφές και τρομεροί αφανισμοί».. (ΔΑΝΙΗΛ: 9/25-26).6

Μετά τις 62 εβδομάδες, συνεχίζει η προφητεία, και πριν από την 70η εβδομάδα, ο «Χριστός θα εκκοπεί», ΘΑ ΘΑΝΑΤΩΘΕΙ, και μάλιστα όχι για τον εαυτόν Του αλλά για χάρη των άλλων. Ο Λόγος Του Θεού μας λέει ότι μετά το πέρας του χρονικού διαστήματος των 7+62=69 εβδομάδων ο Χριστός θα γίνει θυσία υπέρ των αμαρτιών του κόσμου και όχι των ιδικών Του.

Πραγματικά πέντε ημέρες μετά από την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και το τέλος των 69 εβδομάδων της προφητείας, ο Ιησούς Χριστός έδωσε τον εαυτό Του «… ιλασμό περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.» (Α΄ ΙΩΑΝΝΟΥ:2/2)

3//. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Στο προαναφερθέν εδάφιο (ΔΑΝΙΗΛ: 9/26), περιγράφεται με πολύ γλαφυρό τρόπο η ολική καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.. Η καταστροφή αυτή ήρθε «γιατί δεν εγνώρισαν τον καιρό τις επισκέψεως» του Μεσσία Ιησού Χριστού και όταν έβαλαν την ψήφο τους για να σταυρώσουν το Σωτήρα του κόσμου, υπέγραψαν την καταδίκη τους με τα παρακάτω λόγια:

«Και αποκριθείς πας ο λαός είπε· το αίμα αυτού ας ήναι εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών.» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 27/25).

«…..23 οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· ἔσται γὰρ τότε ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὀργὴ τῷ λαῷ τούτῳ, 24 καὶ πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ῾Ιερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν.» (ΛΟΥΚΑΣ: 21/23-24).

Γι’ αυτό ο Κύριός μας, όταν προχωρούσε προς τον Σταυρό του Γολγοθά και είδε τις γυναίκες να κλαίνε υπέρ Αυτού, τους είπε:

«…θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε δι' εμέ, αλλά δι' εαυτάς κλαίετε και διά τα τέκνα σας. Διότι ιδού, έρχονται ημέραι καθ' ας θέλουσιν ειπεί· Μακάριαι αι στείραι και αι κοιλίαι, αίτινες δεν εγέννησαν, και οι μαστοί, οίτινες δεν εθήλασαν. Τότε θέλουσιν αρχίσει να λέγωσιν εις τα όρη, Πέσετε εφ' ημάς, και εις τα βουνά, Σκεπάσατε ημάς·» (Λουκάς κγ’ 28-30)

Μετά την θυσία Του Κυρίου, κλείνει η περίοδος των 69 εβδομάδων κατά την οποία ο Θεός διαδικάστηκε προσωπικά με το λαό Ισραήλ και ανοίγει ο λεγόμενος «καιρός των εθνών».

Αρχίζει η οικονομία της χάριτος και το Ευαγγέλιο Του Χριστού ανοίγει προς όλα τα έθνη τα οποία γίνονται «συγκληρονόμοι και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ:3/6).

Συμπερασματικώς, το τέλος των 69 εβδομάδων, σηματοδοτεί την πρώτη έλευση Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ως αμνού Του Θεού που αίρει τις αμαρτίες όλου του κόσμου και την σύναψη ισχυράς, έγκυρης Νέας Διαθήκης, υπογραφείσης δια του αίματός Του, ενώ το τέλος της 70ής εβδομάδας σηματοδοτεί την Δεύτερη έλευση Του Κυρίου μας, ως Βασιλέως, Κριτού και Δικαίου Δικαστού που θα αποδώσει Δικαιοσύνη στους πάντες.

γ/. Σχόλιον:

Επί της αναλύσεως της προφητείας του Δανιήλ και καταλήξεως στις  προαναφερθείσες ερμηνείες, που περιλαμβάνονται στις πηγές απ’όπου ελήφθησαν τα στοιχεία, επισημαίνομεν τα εξής, κυρίως για τον Χρόνον της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου :

1//. Η ανάλυση είναι λεπτομερής, λογικώς και Αγιογραφικώς τεκμηριωμένη, και κατανοητή κατά ανθρωπίνη δύναμη.

2//. Το Σχέδιον του Θεού ΔΕΝ είναι φανερόν στους ανθρώπους παρά μόνον στους εκλεκτούς Του, σε όση έκταση επιτρέπει ο Δημιουργός, οι οποίοι (εκλεκτοί Του), είναι άγνωστοι σ’εμάς.

3//. Της ένδοξης Δευτέρας Παρουσίας Του, θα προηγηθούν σημεία και συνταρακτικά γεγονότα, που θα προοιωνίζουν σαφώς την επικειμένη Έλευσή Του, αλλά μόνον «οι έχοντες νουν νοείν θα νοήσουν».

«25 Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, 26 ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. 27 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. 28 ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν.» (ΛΟΥΚΑΣ: 21/25-28).

4//. Χρονικώς, πιθανώτατα θα αλλάξουν κάποια «εμφανή» γεγονότα, αφού είναι άγνωστος σ’εμάς, ο χρόνος που θα «περικοπεί» από τον θεόν μέχρι την ημέραν Της Δευτέρας Παρουσίας Του, για τους λόγους που αναφέρονται στα παρακάτω κείμενα…

«Ὅταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ - ὁ ἀναγινώσκων νοείτω - ¹⁶ τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, ¹⁷ ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ¹⁸ καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ. ¹⁹ οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. ²⁰ προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. ²¹ ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ’ οὐ μὴ γένηται. ²² καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. ²³ τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε, μὴ πιστεύσητε·» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 24/15-23)

²⁹ Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. ³⁰ καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. ³¹ καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ’ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν…

Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος. ³⁷ ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ³⁸ ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, ³⁹ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ⁴⁰ τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· ⁴¹ δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται.

⁴² γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. ⁴³ Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. ⁴⁴ διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται….». (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 24/29-44)

8/. Ο πρόδρομος της ελεύσεως του Κυρίου.

Ο προφήτης Μαλαχίας, προαναγγέλλει ότι πριν απ’ τον Μεσσία, θα εμφανιστεί ο αγγελιοφόρος του, σκοπός του οποίου θα είναι να προετοιμάσει τον δρόμο για την θεία εξ ουρανού κατάβαση του Χριστού του Θεού: «Ιδού, εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου, λέει ο Θεός, για να προετοιμάσει το δρόμο ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. Θα είναι μια φωνή, που θα ακουστεί στην έρημο:

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (ΜΑΛΑΧΙΑΣ: 3/1).

«…φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.(ΗΣΑΪΑΣ:40/3-5).

9/. Η γενεαλογική  γραμμή του Μεσσία από τον οίκο Δαβίδ.

«…ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυΐδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς.» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ:23/5).

10/. Προφητείες του Ζαχαρία

 α/. Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

«...9 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον. 10 καὶ ἐξολοθρεύσει ἅρματα ἐξ ᾿Εφραὶμ καὶ ἵππον ἐξ ῾Ιερουσαλήμ, καὶ ἐξολοθρεύσεται τόξον πολεμικόν, καὶ πλῆθος καὶ εἰρήνη ἐξ ἐθνῶν· καὶ κατάρξει ὑδάτων ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως διεκβολῶν γῆς…» (ΖΑΧΑΡΙΑΣ: 9/9-10)

Ο προφήτης Ζαχαρίας αναφέρεται στην θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

β/. Η αμοιβή του Ιούδα για την προδοσία του (τριάκοντα αργύρια).

«…καὶ εἶπε Κύριος πρός με· κάθες αὐτοὺς εἰς τὸ χωνευτήριον, καὶ σκέψαι εἰ δόκιμόν ἐστιν, ὃν τρόπον ἐδοκιμάσθην ὑπέρ αὐτῶν. καὶ ἔλαβον τοὺς τριάκοντα ἀργυροῦς καὶ ἐνέβαλον αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον Κυρίου εἰς τὸ χωνευτήριον.» (ΖΑΧ: 11/13).

Ακόμα ο Ζαχαρίας μάς λέγει: «Όταν κάποιος τον ρωτήσει: Τι είναι οι πληγές αυτές μέσα στα χέρια σου; Εκείνος θα απαντήσει: ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ, ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΘΗΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥ» .

«καὶ ἐρεῖ· οὐκ εἰμὶ προφήτης ἐγώ, διότι ἄνθρωπος ἐργαζόμενος τὴν γῆν ἐγώ εἰμι, ὅτι ἄνθρωπος ἐγέννησέ με ἐκ νεότητός μου. καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτόν· τί αἱ πληγαὶ αὗται ἀναμέσον τῶν χειρῶν σου; καὶ ἐρεῖ· ἃς ἐπλήγην ἐν τῷ οἴκῳ τῷ ἀγαπητῷ μου.…» (13/6-7).

Είναι τόσο ξεκάθαρες οι προφητείες, και επαληθεύτηκαν στην ζωή του Χριστού με τόση ακρίβεια, που νομίζει κανείς ότι διαβάζει τα Ευαγγέλια, στα χρόνια της Καινής Διαθήκης και όχι την Παλαιά Διαθήκη.

11/. Η αναφώνηση του Ιησού προς τον Πατέρα Του ενώ ήταν εσταυρωμένος και ο κλήρος για διαμοιρασμόν των ιματίων και χιτώνος του Ιησού .

«Ὁ Θεὸς, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. ….ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας….διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον». (ΨΑΛΜΟΙ: 2/17,19).

«18 ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. 19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον» (ΨΑΛΜΟΙ: 21/18-19).

Οι προφητείες αυτές αναφέρονται στον καθηλωμένο επί του σταυρού Ιησού, ο οποίος ανεφώνησε προς τον Πατέρα Του με τα ίδια λόγια του Ψαλμού (ΜΑΤΘ:27/46), τού τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια για να σταυρωθεί (Ιω. 19,18) και μοίρασαν οι στρατιώτες κάτω από τον σταυρό τα ρούχα Του μεταξύ τους, ενώ για τον χιτώνα του έριξαν κλήρο, επειδή ήταν ακριβός και άραφος (ΙΩΑΝΝ:19/24).

12/. Ο σπόγγος με το όξος που έδωσαν στον Ιησού επί του Σταυρού.

«…καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.». (ΨΑΛΜΟΣ: 68/22)

Η προφητεία εκπληρώθηκε στον Θεάνθρωπο, ο οποίος πάνω στο σταυρό, και για να εκπληρωθεί η προφητεία της Γραφής, λέει: «Διψώ». Εκεί κοντά βρισκόταν ένα σκεύος γεμάτο ξύδι. Οι στρατιώτες βούτηξαν ένα σφουγγάρι στο ξύδι, το στήριξαν στην άκρη ενός κλαδιού από ύσσωπο και το έφεραν στο στόμα του Ιησού. Εκείνος όταν γεύτηκε το ξύδι, είπε: «Τετέλεσται» (Δηλαδή, όλα τώρα εκπληρώθηκαν). Έγειρε το κεφάλι και παρέδωσε (ο ίδιος με τη θέλησή Του) το πνεύμα» (ΙΩΑΝΝ: 19/28-30).

13/. Η Ανάσταση του Ιησού.

«ΠΟΡΕΥΘΩΜΕΝ καὶ ἐπιστρέψωμεν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὅτι αὐτὸς ἥρπακε καὶ ἰάσεται ἡμᾶς, πατάξει καὶ μοτώσει ἡμᾶς· 2 ὑγιάσει ἡμᾶς μετὰ δύο ἡμέρας, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἐξαναστησόμεθα καὶ ζησόμεθα ἐνώπιον αὐτοῦ 3 καὶ γνωσόμεθα· διώξωμεν τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον, ὡς ὄρθρον ἕτοιμον εὑρήσομεν αὐτόν, καὶ ἥξει ὡς ὑετὸς ἡμῖν πρώϊμος καὶ ὄψιμος γῇ.» ( Όλοι θα επιστρέψουμε στον Κύριο και θεό μας∙ Αυτός μετά δύο ημέρας θα μας αγιάσει και την τρίτη ημέρα θα αναστηθούμε και θα ζήσουμε αιώνια κοντά Του) [ΩΣΗΕ:6/1-2].

Μοναδική είναι και η προφητεία του βασιλέως Δαυΐδ για την Ανάστασή Του: 

«…10 ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.» (ΨΑΛΜΟΣ: 15/10).

Πράγματι ο Δαυΐδ πέθανε και έλυωσε στο χώμα, αλλά η προφητεία προοριζόταν για τον Υιό του Θεού, που τρεις μέρες παρέμεινε ως άνθρωπος στον Άδη και την τρίτη αναστήθηκε, χωρίς να δει μάλιστα διαφθορά το σώμα του, δηλαδή αποσύνθεση.7

Ο Ψαλμός περιγράφει την Ανάσταση του Ιησού. Ο απόστολος Πέτρος αποδίδει τον συγκεκριμένο Ψαλμό στον Χριστό, όταν λέγει:

«22 ῎Ανδρες ᾿Ισραηλῖται, ἀκούσατε τοὺς λόγους τούτους. ᾿Ιησοῦν τὸν Ναζωραῖον, ἄνδρα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἀποδεδειγμένον εἰς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις οἷς ἐποίησε δι᾿ αὐτοῦ ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν, καθὼς καὶ αὐτοὶ οἴδατε, 23 τοῦτον τῇ ὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσει τοῦ Θεοῦ ἔκδοτον λαβόντες, διὰ χειρῶν ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλετε· 24 ὃν ὁ Θεὸς ἀνέστησε λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θανάτου, καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ᾿ αὐτοῦ. 25 Δαυῒδ γὰρ λέγει εἰς αὐτόν· προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν ἵνα μὴ σαλευθῶ. 26 διὰ τοῦτο εὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι, 27 ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδου οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. (ΠΡΑΞΕΙΣ: 2/23-27).

14/. Λοιπές προφητείες του Ησαΐα.

α/. Ο Ησαΐας εντοπίζει την έλευση του Μεσσία από την οικογένεια του Ιεσσαί, πατέρα του Δαυΐδ:

«Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού·» (11/1).

Στην συνέχεια, μας λέγει:  

«ΚΑΙ ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης ᾿Ιεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται. 2 καὶ ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας· 3 ἐμπλήσει αὐτὸν πνεῦμα φόβου Θεοῦ. οὐ κατὰ τὴν δόξαν κρινεῖ οὐδὲ κατὰ τὴν λαλιὰν ἐλέγξει, 4 ἀλλὰ κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς· καὶ πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἐν πνεύματι διὰ χειλέων ἀνελεῖ ἀσεβῆ· 5 …10 Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ ρίζα τοῦ ᾿Ιεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι, καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσις αὐτοῦ τιμή… 12 καὶ ἀρεῖ σημεῖον εἰς τὰ ἔθνη καὶ συνάξει τοὺς ἀπολομένους ᾿Ισραὴλ καὶ τοὺς διεσπαρμένους τοῦ ᾿Ιούδα συνάξει ἐκ τῶν τεσσάρων πτερύγων τῆς γῆς» (11/2-5, 10, 12).

β/. Οι θεϊκές ιδιότητες του Παιδίου Ιησού, παρουσιάζονται με τα εξής καταπληκτικά λόγια:

«5 ὅτι πᾶσαν στολὴν ἐπισυνηγμένην δόλῳ καὶ ἱμάτιον μετὰ καταλλαγῆς ἀποτίσουσι καὶ θελήσουσιν εἰ ἐγενήθησαν πυρίκαυστοι. 6 ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ…»  (9/5-6).

γ/. Ἡ ἔλευσή Του θὰ εἶναι ἔλευση Θεοῦ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων (Ἐμμανουὴλ= Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς) [ΗΣΑΪΑΣ:7/14 και ΜΑΤΘ: 1/23].

δ/. Στα κεφ. 52 και 53 του Ησαΐα βρίσκουμε μια εντυπωσιακή προφητεία για το Μεσσία, για τα πάθη του Ιησού, τις ταπεινώσεις, αλλά και την Δόξα Του:

«…9 ρηξάτω εὐφροσύνην ἅμα τὰ ἔρημα ῾Ιερουσαλήμ, ὅτι ἠλέησε Κύριος αὐτὴν καὶ ἐρρύσατο ῾Ιερουσαλήμ. 10 καὶ ἀποκαλύψει Κύριος τὸν βραχίονα τὸν ἅγιον αὐτοῦ ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν, καὶ ὄψονται πάντα ἄκρα τῆς γῆς τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 11 ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἐξέλθατε ἐκεῖθεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῆς, ἀφορίσθητε, οἱ φέροντες τὰ σκεύη Κυρίου· 12 ὅτι οὐ μετὰ ταραχῆς ἐξελεύσεσθε, οὐδὲ φυγῇ πορεύσεσθε, προπορεύσεται γὰρ πρότερος ὑμῶν Κύριος καὶ ὁ ἐπισυνάγων ὑμᾶς Θεὸς ᾿Ισραήλ.

13 ᾿Ιδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα. 14 ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοὶ — οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων — 15 οὕτω θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι, συνήσουσι.» (52/9-15)

«ΚΥΡΙΕ, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη.

4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ.

10 καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται Κύριος ἀφελεῖν 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη.»  ( 53/1-12)

ε/. Ο ακρογωνιαίος λίθος της Σιών

«16 διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον, εἰς τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ» (28/16)

«14 καὶ ἐὰν ἐπ᾿ αὐτῷ πεποιθὼς ἦς, ἔσται σοι εἰς ἁγίασμα καὶ οὐχ ὡς λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε αὐτῷ, οὐδὲ ὡς πέτρας πτώματι· οἱ δὲ οἶκοι ᾿Ιακὼβ ἐν παγίδι, καὶ ἐν κοιλάσματι ἐγκαθήμενοι ἐν ῾Ιερουσαλήμ. 15 διὰ τοῦτο ἀδυνατήσουσιν ἐν αὐτοῖς πολλοὶ καὶ πεσοῦνται καὶ συντριβήσονται, καὶ ἐγγιοῦσι καὶ ἁλώσονται ἄνθρωποι ἐν ἀσφαλείᾳ. ..» (8/14-15)

Ο γέρων και προφήτης Συμεών, κρατώντας στα χέρια του το βρέφος Ιησούν, ταυτίζει τον επαγγελλόμενο από τον Ησαΐα με τον Ιησού Χριστό, όταν λέγει: «Αυτός θα γίνει αιτία πτώσεως και αναστάσεως πολλών Ισραηλιτών και ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών που μέχρι τώρα έμεναν απόκρυφοι.» (ΛΟΥΚΑΣ:2/34-35).

Και ο απόστολος Παύλος συμπληρώνει: «Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλον θεμέλιο λίθον εκτός Εκείνου που βρίσκεται τώρα αμετακίνητος κι’ άσειστος και αυτός ο θεμέλιος λίθος είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α΄ ΚΟΡ: 3/11). Και πάλι λέγει για τους απίστους συμπατριώτες του ότι «σκόνταψαν στον λίθο του προσκόμματος, όπως το είχε πει η Γραφή:

«32 διατί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως, ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ἔργων νόμου·(γιατί δεν επιδίωκαν τη δικαίωση από την πίστη, αλλά από τα έργα του νόμου) προσέκοψαν γὰρ τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος, 33 καθὼς γέγραπται· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου, καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. ( ΡΩΜΑΙΟΥΣ: 9/32-33).

στ/.  Ο Ιησούς θὰ ὁδηγηθεῖ ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν, χωρὶς νὰ ἐκστομίσει παράπονο (ΗΣΑΪΑΣ:53/77, ΨΑΛΜΟΣ: 37/13-14)

ζ/.  Σταύρωση μετά κακούργων (43/12)

η/. Έναρξη του κηρύγματός Του από τα όρια των φυλών Ζαβουλών καὶ Νεφθαλεὶμ.

«Τοῦτο πρῶτον πίε, ταχὺ ποίει, χώρα Ζαβουλών, ἡ γῆ Νεφθαλὶμ ὁδὸν θαλάσσης καὶ οἱ λοιποὶ οἱ τὴν παραλίαν κατοικοῦντες καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, τὰ μέρη τῆς Ἰουδαίας. ² ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδετε φῶς μέγα· οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ᾿ ὑμᾶς. ^3……11 καὶ ράξει ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανισταμένους ἐπὶ ὄρος Σιὼν ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει, ¹² Συρίαν ἀφ᾿ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ᾿ ἡλίου δυσμῶν, τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι. ἐπὶ πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή. ¹³ καὶ ὁ λαὸς οὐκ ἀπεστράφη, ἕως ἐπλήγη, καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν.». (ΗΣΑΪΑΣ: 9/12,και ΜΑΤΘ: 4/12-16)

Ο προφήτης απευθύνεται προς τους κατοικους των περιοχών Ζαβουλών και Νεφθαλίμ, που ευρίσκοντο δυτικώς της λίμνης Γεννησαρέτ. Η περιοχή αυτή θα έπιε πρώτη το ποτήριον της υποδουλώσεως εις τους Ασσυρίους κατακτητές και δια τούτο πρώτη αυτή ακούει το χαρμόσυνο και ελπιδοφόρον μήνυμα της λυτρώσεως.

θ/. Τὸ κήρυγμά Του θὰ συνοδεύεται μὲ ἔκτακτα σημεῖα θεραπείας τυφλῶν, χωλῶν, κωφῶν, ἀσθενῶν (35/5).

15/. Η προδοσία του Ιούδα

«13 ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ᾿ αὐτοῦ. 14 σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου, 15 ὃς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐγλύκανάς μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθην ἐν ὁμονοίᾳ….» (ΨΑΛΜΟΣ: 54/13-15).8

16/. Με άκρα συγκατάβαση ο Θεός θα γίνει άνθρωπος και θα  κατασκηνώσει ανάμεσά μας (Θὰ ἐμφανισθεῖ καὶ θὰ συναναστραφεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους)

«μετὰ δὲ ταῦτα ἐπὶ τῆς γὴς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (ΒΑΡΟΥΧ: 3/38)

17/. Η Φυγή στην Αἴγυπτο (διωκόμενος), ἀπὸ ὅπου ὁ Θεὸς Τον μετεκάλεσε.

«ΟΡΘΡΟΥ ἀπερρίφησαν, ἀπερρίφη βασιλεὺς ᾿Ισραήλ· ὅτι νήπιος ᾿Ισραήλ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐξ Αἰγύπτου μετεκάλεσα τὰ τέκνα αὐτοῦ» (ΩΣΗΕ:11/1)

18/. Χλευασμοί και ύβρεις κατά του Ιησού.

«16 ἐπείρασάν με, ἐξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμῷ, ἔβρυξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τοὺς ὀδόντας αὐτῶν» (ΨΑΛΜΟΣ: 34/20).

19/. Σταύρωσις (Τρύπημα χειρών και ποδών Του).

«16 ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. 17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας….» (ΨΑΛΜ: 21/16-17).

20/. Οστούν Αυτού ου συντριβήσεται.

«20 πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτοὺς ὁ Κύριος· 21 φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται…» (ΨΑΛΜΟΣ : 33/20-21).

Συναφής με τα θεία πάθη είναι και η προφητεία της ΕΞΟΔΟΥ, που λέγει: «⁴⁵ πάροικος ἢ μισθωτὸς οὐκ ἔδεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. ⁴⁶ ἐν οἰκίᾳ μιᾷ βρωθήσεται, καὶ οὐκ ἐξοίσετε ἐκ τῆς οἰκίας τῶν κρεῶν ἔξω· καὶ ὀστοῦν οὐ συντρίψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ.» (12,46). Πράγματι, ενώ οι στρατιώτες έσπασαν τα οστά των μηρών των δύο άλλων κακούργων (ΕΞΟΔΟΣ: 12,10 και ΨΑΛΜ:33/21), πάνω στον Σταυρό, για να επιφέρουν γρηγορότερο θάνατο, τον Ιησού δεν τον άγγιξαν, γιατί είχε ήδη εκπνεύσει.

21/. «ἐπὶ τῷ θανάτῳ Του» ἡ φύση θὰ πενθήσει (σκότος ἐγένετο) (ΑΜΩΣ:8/9, ΜΑΤΘ: 27/45, ΜΑΡΚ: 15/33, ΛΟΥΚ: 23/44).

*

Μετά την παράθεση μέρους μόνον από τις εκατοντάδες προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, αναφορικώς με τον αναμενόμενον Μεσσίαν, διάφοροι αφελείς, αγράμματοι, ανιστόρητοι, ορθολογιστές, εγκάθετοι του Συστήματος, και άλλοι της ίδιας συνομοταξίας, αλλά και ειλικρινείς ερευνητές, πιθανώς να θέσουν, σκοπίμως ή όχι, το εξής Ερώτημα:

Δεν θα μπορούσαν οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, να αποδοθούν σε ένα άλλο πρόσωπο της ιστορίας και να μην αφορούν στον Ιησού Χριστό;

Απάντηση:

«Οι προφητείες που αναφέρονται στον Ιησού Χριστό είναι γύρω στις 300 συνολικά. Το να συμπέσουν σε ένα πρόσωπο 48 μόλις προφητείες και αυτός να μην είναι ο επηγγελμένος Μεσσίας, στατιστικά έχει πιθανότητες να συμβεί, σύμφωνα με σύγχρονους υπολογισμούς, με 1 προς 10¹⁵⁷. Ο αριθμός αυτός είναι Α-Σ-Υ-Λ-Λ-Η-Π-Τ-Ο-Σ και ΑΠΙΘΑΝΟΣ.

Φανταστείτε τώρα, να συμπέσουν 300 προφητείες που αφορούν στον Ιησού Χριστό, σε ένα πρόσωπο άσχετο και ξένο προς αυτόν. Είναι μαθηματικά και αστρονομικά, εντελώς αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο..» (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου: «Τι είναι ο Χριστός», στ’ έκδοση, εκδ. Ι.Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα, 1995, και Σπύρου Φίλου: «Το μόνιμο θαύμα, Οι προφητείες της Βίβλου», εκδ. Πέργαμος, Αθήνα, 1998).

 

Συνεχίζεται

---

1 .«Περιπατούντες εν αληθεία», Μιχαήλ. Γ. Χούλη, θεολόγου, Σύρος 1997.

.Η Παλαιά Διαθήκη προφητεύει και προσανατολίζει προς τον…,

https:// www.impantokratoros.gr>pd…jan 3, 2015.

.Ο Ιησούς Χριστός, η Προσδοκία των Εθνών, Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη Αγίου Όρους, 2000.

2 O δίκαιος και ενάρετος Συμεών, σύμφωνα με την διήγηση του Ευαγγελιστού (ΛΟΥΚΑΣ: 2/25-26), φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, βρέθηκε στην είσοδο του Ναού των Ιεροσολύμων κατά την Υπαπαντή του Χριστού. Ζήτησε κι’ έλαβε στην αγκαλιά του το Θείο Βρέφος και στην συνέχεια, αναφώνησε το περίφημο «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα...». Επίσης προείδε και προείπε στην Παναγία, τον μαρτυρικό σταυρικό θάνατο του Κυρίου και τις θλίψεις που θα δοκίμαζε γι’ Αυτόν. (ΛΟΥΚΑΣ: 2/33-34).

Σ’ εκείνη την συνάντηση του Συμεώνος με τον Ιησού ήταν παρούσα  και η Άννα, κόρη του Φανουήλ εκ της φυλής Ασήρ, η οποία αφού είδε το παιδίον (Ιησούν) διακήρυξε ότι το μικρό παιδίον ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο λυτρωτής του λαού Ισραήλ (ΛΟΥΚΑΣ: 2/36-38).

3 Απόδοση νοήματος του χωρίου, υπό Ιωάννου Θ. Κολλιτσάρα, εγκεκριμένου υπό της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια τoυ υπ’αριθμ. 3293/4604/ 19/5/1928 εγγράφου

4 Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Εβδομήκοντα. Τόμος Ε΄, σ.510. Απόδοση νοήματος του χωρίου, υπό Ιωάννου Θ. Κολλιτσάρα, εγκεκριμένου υπό της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια του υπ’αριθμ. 3293/4604/ 19/5/1928 εγγράφου.

5 Απολογητικαί  Μελέται Ε΄, Παν. Τρεμπέλα, εκδ. «Ο Σωτήρ», Αθήναι, Απρίλιος 1994.

6 ο.α. τόμος Ε΄, σ.510.

7 Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου: «Ελληνοκεντρικός Πολυθεϊσμός ή Ελληνοχριστιανισμός;», Ερμούπολη Σύρου, Δεκέμβριος 2003.

8 Ερμηνεία: «Βλέπω αυτά και θλίβομαι διότι εάν επί τέλους, ο απ’ αρχάς κεκηρυγμένος εχθρός μου  με ύβριζε και με περιεφρόνει,  θα το υπέφερα με υπομονήν ευκόλως. Και εάν εκείνος που προ πολλού με μισεί εξανίστατο κατ’εμού θρασύς και με γλώσσαν ασυγκράτητον, θα εκρυπτόμην απ’αυτού. Αλλ’αυτός που έκαμεν αυτά, ήσουν εσύ, ω άνθρωπε, που σε εθεωρούσα σύμβουλον και οδηγόν (στις υποθέσεις του κράτους μου) και σε αγαπούσα ωσάν τον εαυτόν μου, εσύ, ο έμπιστος κι’ ο φίλος μου.  Εσύ ο οποίος συνέτρωγες μαζί μου και με την παρουσίαν σου εγλύκαινες τα φαγητά μου, εσυ με τον οποίον ανέβαινα στον οίκον του Θεού με τόσην αγάπην και ομόνοιαν, έπραξες αυτό…» (Πηγή: Η Παλαιά Διαθήκη, Τόμος Ι΄, ΨΑΛΜΟΙ, σ. 224, Παν. Τρεμπέλα, Αθήναι, Ιούνιος 1993)