Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΜΕΡΟΣ 2ον

3. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.

α. Η προέλευση της θρησκευτικής ζωής των ανθρώπων.

1/. Η ιστορία της θρησκείας είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία του ίδιου του ανθρώπου. Αυτό μας λένε οι αρχαιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι. Ακόμα και στους πιο «πρωτόγονους» πολιτισμούς, δηλαδή στους υπανάπτυκτους, μπορούμε να βρούμε ενδείξεις κάποιας μορφής λατρείας.

Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopedia Britannica), μας πληροφορεί ότι: «σύμφωνα με όσα έχουν ανακαλύψει οι μελετητές μέχρι στιγμής, δεν υπήρξε ποτέ οποιοσδήποτε λαός, οπουδήποτε και σε οποιονδήποτε χρόνο, που να μην ήταν με κάποια έννοια θρησκευόμενος». Εκατοντάδες είναι οι θρησκείες που δημιουργήθηκαν σε όλα τα μέρη του κόσμου.

2/. Η καταγωγή της θρησκείας απετέλεσεν πρωταρχικόν θέμα ενδιαφέροντος της συγκριτικής φιλολογίας, της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας. Εκάστη των επιστημών τούτων ανέπτυξε ιδίας θεωρίας.

The evolutionary origin of religions and religious behavior is a field of study related to evolutionary psychology, the origin of language and mythology, and cross-cultural comparison of the anthropology of religion. Some subjects of interest include religion in the so called Neolithic period, evidence for spirituality or cultic behavior in the so called Upper Paleolithic, time period.

Ο Μαξ Μύλλερ (1823-1900), θεωρεί ότι η θρησκεία προέρχεται  εκ μύθων και λατρειών βασιζομένων επί αρχικής προσωποποιήσεως των φυσικών φαινομένων (Ήλιος, ουρανός, όρη, βράχοι, κλπ). Η θεωρία αυτή προέκυψε από την μελέτη της σανσκριτικής και της βεδικής φιλολογίας.

Κατά τον κοινωνιολόγον Χέρμπερτ Σπένσερ (1820-1903), οι θεοί  προήλθαν από τις πρώτες εμπειρίες φαντασμάτων των αγρίων. Τα φαντάσματα επιστεύετο ότι ήσαν οι ηρωϊκοί πρόγονοι μιας φυλής ή ομάδος. Ο ήρως-θεός υπήρξεν ούτως, η αρχαιοτέρα λατρευθείσα θεότης.

Ο Άγγλος ανθρωπολόγος Έντουαρτ Μπάρνετ Τάϋλορ, (Edward Burnett Tylor, (1832-1917), ο οποίος επινόησε τον όρο ανιμισμός (η πίστη στην ατομική ψυχή ή anima όλων των πραγμάτων, ακόμη και των δέντρων και των βουνών), θεώρησε  τον όρον αυτόν ως πρώτη φάση της εξελίξεως των θρησκειών, στο έργον του «πρωτόγονος πολιτισμός». Επεζήτησε, με αυτόν τον τρόπον, να αποκαταστήσει την πίστη εις τας ψυχάς, ως καταγωγή το;y θρησκευτικού αισθήματος. Αφ’ής επραγματοποιήθη η πίστη στις ψυχές (κυρίως δια της εμπειρίας των ονείρων, των οραμάτων και των παραισθήσεων), αυτή επεξετάθη σε όλα τα αντικείμενα έμψυχα και άψυχα.

Οι λεγόμενοι θετικιστές, όπως ο Εμίλ Ντυρκέμ (1858-1917) εθεώρησαν την θρησκείαν ως προερχομένην εκ τοτεμικών τελετών, οι οποίες σκοπόν είχαν να προαγάγουν την κοινωνικήν αλληλεγγύην δοθείσης πατριάς ή φυλής.

In the 19th century researchers proposed various theories regarding the origin of religion, challenging earlier claims of a Christianity-like urreligion. Early theorists Edward Burnett Tylor (1832-1917) and Herbert Spencer (1820-1903) emphasised the concept of animism, while archaeologist John Lubbock (1834-1913) used the term "fetishism". Meanwhile, religious scholar Max Müller (1823-1900) theorized that religion began in hedonism and folklorist Wilhelm Mannhardt (1831-1880) suggested that religion began in "naturalism" - by which he meant mythological explanation of natural events. All of these theories have since been widely criticized; there is no broad consensus regarding the origin of religion.

Οι ψυχολογικές θεωρίες περί καταγωγής των θρησκειών, είναι σχετικώς νεώτερες και έχουν την αρχή τους στα έργα του Σίγκμουντ Φρόϋντ  (1856-1939), «Το μέλλον μιας αυταπάτης» (1928) και «Μωϋσής και Μονοθεϊσμός» (1939). Κατά τον Φρόϋντ, η θρησκεία είναι «μία παγκόσμιος εμμόνου μορφής νεύρωσις της ανθρωπότητος».

Έτσι όλες οι μορφές λατρείας και όλες οι δογματικές πίστεις είναι «προβολές ανθρωπίνων επιθυμιών» και ο Θεός είναι η ορθολογικοποίησις του ιδεώδους του πατρός και κατά συνέπεια καθαρώς ανθρώπινον δημιούργημα. Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο άνθρωπος αισθάνθηκε την δύναμη του πατρός και στο πρόσωπόν του, επίστευσε κατά συνέπειαν  σε ένα είδος θεού.

Γενικώς οι προμνησθείσες επιστήμες της θρησκείας ελάχιστον φως έχουν ρίψει επί της της πραγματικής καταγωγής της θρησκευτικής ζωής των ανθρώπων.1

3/.  Ο ινδουϊσμός2 αναφέρεται συχνά ως η αρχαιότερη θρησκεία του κόσμου. Περιλαμβάνει στην ουσία, μύθους και δοξασίες (Βέδες) των ινδοευρωπαίων Αρείων, οι οποίοι εισήλθαν στην Ινδία και κυριάρχησαν σε αυτήν περί τον 16ον π.Χ. αιώνα και ένα πνευματικό, ασκητικό τμήμα που απηχείται στις Ουπανισάδες (οι οποίες και συνεγράφησαν από τον 8ον αι. έως και τον 4ο αι. π.Χ.).

Ουπανισάδες είναι Ινδουϊστικά ιερά κείμενα, επεξηγηματικά παραρτήματα των Βεδών. Συμπεριλαμβάνονται στην «Ιερή Αποκάλυψη» Σρούτι. Είναι ένα είδος υπομνημάτων με πορίσματα φιλοσοφικού και μυστικιστικού περιεχομένου. Οι πιο σημαντικές έχουν γραφεί ανάμεσα στον 6ον και 5ον αιώνα π.Χ. Ο ουπανισαδικός άνθρωπος, είναι ένας στοχαστής κι όχι ένας μύστης, ένας στοχαστής που θέλει να απογυμνώσει την ψυχή του για να βρει την ουσία της.

Βασική ιδέα του Ινδουϊσμού είναι η απελευθέρωση (μέσω του εναρέτου και εγκρατούς βίου, της εσωτερικής γαλήνης και καθαρότητας, αλλά και του διαλογισμού) της ανθρώπινης ψυχής, η οποία υποβάλλεται σε μετεμψυχώσεις και διαβιοί, κάθε φορά, στην κοινωνική κάστα που της αναλογεί, ανάλογα με τα έργα της στην προηγούμενη ζωή. Η επίσημη ονομασία της ινδικής θρησκείας, είναι Σανάταν Ντάρμα, κατά κυριολεξία σε μετάφραση «Αιώνια Αλήθεια».

Η Βεδάντα, το τέλος ή τελικό μήνυμα των ινδουϊστικών Βεδών που εμφανίζεται στις Ουπανισάδες, διατυπώνει την φιλοσοφία του μονιστικού ιδεαλισμού. Ο Σουάμι Σάνκαρα, ανυπέρβλητος υπέρμαχος της Αντβάϊτα («μη δυαδική») Βεδάντα, έγραψε: «Ολόκληρο το σύμπαν όπως το καταλαβαίνει κάποιος με τον αισθητήριο νου και την ομιλία, δεν είναι παρά καθαρό Πνεύμα (Σατ), η Πραγματικότητα που υπερβαίνει την Φύση. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει» [Crest Jewel of Wisdom, στίχος 391].

4/. Στην Αίγυπτο, θα αναπτυχθεί περί τον 14ον αι. π. Χ. από τον Φαραώ Ακενατών Α΄, η λατρεία του Θεού Ηλίου, ο οποίος θεωρούσε ότι τα πάντα είναι δημιουργήματά του. Η θρησκεία είχε τις ρίζες της στην Αιγυπτιακή προϊστορία και κράτησε για περίπου 3.000 χρόνια. Οι λεπτομέρειες των θρησκευτικών πεποιθήσεων άλλαζαν με τους καιρούς, καθώς η σημασία συγκεκριμένων θεών μεγάλωνε και ελαττωνόταν, και έτσι μεταβάλλονταν και οι σχέσεις μεταξύ τους.

Κατά καιρούς, κάποιοι θεοί καθίσταντο πιο σημαντικοί από άλλους, όπως ο θεός ήλιος Ρα, ο θεός της δημιουργίας Άμων, και η μητέρα θεά Ίσις. Για μία σύντομη περίοδο, στην θεολογία που προώθησε ο φαραώ Ακενατών, ένας μόνο θεός, ο Ατέν, αντικατέστησε το παραδοσιακό θεϊκό πάνθεον.

Μεταξύ των Αιγυπτιολόγων υπάρχει μακρά διαμάχη για το αν ο Φαραώ εθεωρείτο θεός. Είναι πολύ πιθανό ότι οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν την βασιλική εξουσία καθεαυτή ως θεία δύναμη. Έτσι, αν και οι Αιγύπτιοι αναγνώριζαν ότι ο Φαραώ ήταν άνθρωπος και είχε τις ανθρώπινες αδυναμίες, ταυτόχρονα τον έβλεπαν ως… θεό, γιατί η θεία δύναμη του θεσμού της βασιλείας ήταν ενσαρκωμένη σε αυτόν. Ενεργούσε έτσι ως μεσολαβητής μεταξύ του λαού της Αιγύπτου και των θεών. Είχε κύριο ρόλο στην διατήρηση της Μάατ,3 διατηρώντας και την δικαιοσύνη και την αρμονία στην ανθρώπινη κοινωνία, και διατηρώντας τους θεούς με ναούς και προσφορές. Για αυτούς τους λόγους, επέβλεπε κάθε θρησκευτική δραστηριότητα.4

Ο Φαραώ επίσης συσχετιζόταν με πολλές συγκεκριμένες θεότητες. Αναγνωριζόταν άμεσα με τον Ώρο, που αντιπροσώπευε τον ίδιο το θεσμό της βασιλείας, και θεωρούνταν ως γιος του Ρα, που κυβερνούσε και ρύθμιζε την φύση, όπως ο φαραώ κυβερνούσε και ρύθμιζε την κοινωνία. Μέχρι την εποχή του Νέου Βασιλείου είχε επίσης σχετιστεί και με τον «Άμμωνα», την υπέρτατη δύναμη του σύμπαντος.5

Με τον θάνατό του, ο φαραώ αποθεωνόταν πλήρως. Σε αυτή τη φάση, ταυτιζόταν άμεσα με τον Όσιρι, το θεό του θανάτου και της αναγεννήσεως και πατέρα του Ώρου. Πολλοί ταφικοί ναοί, ήταν αφιερωμένοι στην λατρεία των νεκρών φαραώ ως θεών.

Σε πολλά ιερά μέρη, οι Αιγύπτιοι λάτρευαν συγκεκριμένα ζώα για τα οποία πίστευαν ότι ήταν οι ενσαρκώσεις συγκεκριμένων θεοτήτων !!! Τα ζώα αυτά επιλέγονταν βάσει συγκεκριμένων ιερών σημείων, τα οποία πιστεύονταν ότι ήταν δηλωτικά για την καταλληλότητα του ρόλου. Κάποια από αυτά τα ζώα, διατηρούσαν την θέση τους για το υπόλοιπον της ζωής τους, όπως είναι η περίπτωση του Ταύρου Άπις που λατρευόταν στην Μέμφιδα ως προσωποποίηση του Πτα.6

Οι λατρείες αυτές έγιναν πιο δημοφιλείς κατά τις τελευταίες περιόδους, και πολλοί ναοί άρχισαν να εκτρέφουν ζώα εκείνων των ειδών, από τα οποία μπορούσαν να διαλέξουν μια νέα προσωποποίηση της θεότητας.7

5/. Ο Ισλαμισμός βασίστηκε στις απόψεις που διετύπωσε ένας άνθρωπος (Μωάμεθ) τον 6ον μ. Χ. αιώνα, χαρακτηρισθείς ως προφήτης, ισχυρισθείς ότι του τις απεκάλυψε ο απρόσωπος Αλλάχ…Όποιος όμως μελετήσει το Κοράνιον θα διαπιστώσει ότι οι οδηγίες του Αλλάχ που περιλαμβάνονται στα επί μέρους κεφάλαια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση αρχών, ιστορικών γεγονότων και εντολών, που περιλαμβάνονται στο Ταλμούδ και στην Χριστιανική Αγία Γραφή, ρήσεις και εντολές τις οποίες υποτίθεται ότι κατέλιπε ο Μωάμεθ στους οπαδούς του, διασκευασμένες και διανθισμένες, με τα κατά καιρούς…οράματα του Μωάμεθ. 

6/. Η θρησκεία των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής

Η θρησκεία των Ιθαγενών Ινδιάνων (τους οποίους ανεκάλυψαν περί τον 16ον μ.Χ. αι. οι άνθρωποι του τότε γνωστού κόσμου), βασίζονταν στην αντίληψη ότι ο κόσμος αποτελεί ένα αδιαίρετο Όλο, δεν έχει αρχή και τέλος και εμψυχώνεται από πνευματικές δυνάμεις, αόρατες στους περισσότερους (ΣΣ: Αλλά ορατή από τους…μάγους της φυλής;). Η αληθινή ύπαρξη του ανθρώπου είναι η αόρατη πνοή ή ενέργεια του μεγάλου πνεύματος. Το γήϊνο μέρος του ανθρώπου είναι αυτό που τον κάνει ορατό. Για τον Ινδιάνο ο,τιδήποτε τον περιβάλλει είναι ζωντανό και έχει συνείδηση στα μάτια του.

«Το Μεγάλο Πνεύμα υπάρχει σε όλα τα πράγματα, είναι τον αέρα που αναπνέουμε. Το Μεγάλο Πνεύμα είναι ο Πατέρας μας, όπως η γη είναι η μητέρα μας. Αυτή μας τρέφει, αυτό που βάζουμε στο χώμα, εκείνη μας το επιστρέφει… Μεγάλος Κεραυνός [Bedagi] (τέλη 19ου αι.) [Wabanaki Algonquin]{ (ΣΣ: Ποιο είναι άραγε το… Μεγάλο πνεύμα και ποια τα μικρά/οι οντότητες;  Ο νοών νοείτω!!!}.

7/. Origin of Religions (Kαταγωγή των Θρησκειών)8

The origin of religions can generally be traced to the ancient Near East and classified in three basic categories: Polytheistic, pantheistic and monotheistic. Atheism is really a modern belief that resulted from the so called "Enlightenment" period of the 18th century.

The origin of religion and polytheistic systems:

Polytheism (a belief in many gods) is thought to have originated with Hinduism in about 2500 BC. Hindu beliefs were recorded in the Bhagavad Gita, which revealed that many gods were subject to a supreme Brahman god. Polytheism was also the religion of many other ancient cultures, including Assyria, Babylonia, Egypt, Ancient Hellas (Greece) and ancient Rome. The ancient polytheistic belief systems viewed gods as being in control of all natural events such as rainfall, harvests and fertility.

Generally, polytheistic cultures believed in sacrifices to appease their gods. For instance, the Canaanites sacrificed to the male god, Baal, and his female counterpart, Ashteroth. Baal controlled the rain and the harvest, while Ashteroth controlled fertility and reproduction. The Greeks and Romans developed polytheism to a highly structured pantheon of gods and goddesses.

The origin of religions and pantheistic systems:

Pantheism [a belief that all in Creation (Nature) is God] prevailed in numerous ancient cultures. The belief that the universe itself was divine was typified in the Animism beliefs of the African and American Indian cultures, the later Egyptian religion under the Pharoahs, and Buddhism, Confucianism and Taoism in the cultures of the Far East. Pantheistic beliefs are also finding resurgence among various New Age movements. Generally, pantheism is the principle that god is everything, and everything is god. Therefore, nature is also part of god. We must be in harmony with nature. We must nurture it and be nurtured by it. Mankind is no different than any other animal. We must live in harmony with them, understand them, and learn from them, focusing on the relationship between mankind and the elements of nature.

The origin of religion and so called monotheistic systems:

Monotheism (a belief in one God) began with a man named Abraham in about 2000 BC. From this point in history, God began revealing Himself to the world through the nation of old Israel and after resurrection of Jesus Christ, through the new blessed nation of Hellenes (Greeks).

The Holy Old Testament Scriptures of Old Israel/Israelites or Hebrews (ΣΣ: Not the contemporary Israelians/Jews, Talmudist Jewish  people, who rejected The Old Testament since the age of  Pharisees and since ever, use the occult Talmud instead of the Holy Old Tastement/Authorized Version of Septuagint) record the journey of the Israelites from slaves in Egypt to the "promised land" in Canaan under the leadership of Moses.

During a period of about 1500 years, God revealed what became the Old Testament of the Bible, relating the history of Israel with the character and laws of God. During the period of the Roman Empire, the Man-God Jesus Christ, was born in Bethlehem as the long-awaited Messiah. The ministry of Jesus ended in about 33 AD with His crucifixion and resurrection. After Christ's ascension into heaven, the Christian church grew in His name (Christianity) and the New Testament was written.

About 600 years later, Muhammad began preaching in Mecca. Muhammad believed by his followers, as the ultimate prophet of God, and his teachings became the precepts of Islam as recorded in the Qur'an.

Origin of Religion - Important Dates in History:

·  c. 2000 BC: Time of Abraham, the patriarch of Old Israel.

·  c. 1300-1250 BC: Time of Moses, the Hebrew (Of the old Israel people)  leader of the Exodus.

·  c. 1100 - 500 BC: Hindus compile their holy texts, the Vedas.

·  c. 563 - 483 BC: Time of Buddha, founder of Buddhism.

·  c. 551 - 479 BC: Time of Confucius, founder of Confucianism.

·  c. 200 BC: The Hindu book, Bhagavad Gita, is written.

·  c. 1-2 to 3 BC – 32-33 AD: Time of Jesus Christ, the One, only and truly God, The expected Messiah and founder (cornerstone) of Christianity.

·  c. 32-33 AD: The Crucifixion and Resurrection of Jesus Christ.

·  c. 40 – about 90 AD: The New Testament and Apocalypse are written by the apostles and disciples of Man-God Jesus Christ.

·  c. 570 - 632 AD: Time of Muhammad, who records the Qur'an as the basis of Islam.

8/. Σχεδόν σε κάθε μεταχριστιανική θρησκεία, εντοπίζεται κι’ ένα κεντρικό πρόσωπο στο οποίον αποδίδεται η εδραίωση της «αληθινής πίστεως» (Μωάμεθ, ο «Αλάθητος» Πάπας (Μετά το οριστικό σχίσμα/1054), Καλβίνος, Λούθηρος, Σβίγγλιος, κλπ). Μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους ήταν μεταρρυθμιστές καθιερωμένων αντιλήψεων. Άλλοι ήταν φαρισαΐζοντες ηθικολόγοι, ψευτοανθρωπιστές και φιλόσοφοι. 

Παρ’ ότι αυτά τα άτομα θεωρούνται οι ιδρυτές θρησκειών τις οποίες γνωρίζουμε, πρέπει να σημειωθεί ότι, ΔΕΝ επινόησαν οι ίδιοι αυτή καθεαυτή την θρησκεία τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, άντλησαν τις διδασκαλίες τους από ήδη υπάρχουσες πανάρχαιες προχριστιανικές θρησκευτικές ιδέες ή μεταχριστιανικές τοιαύτες, κι’ ας ισχυρίζονταν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ιδρυτές ότι είχαν θεϊκή έμπνευση ή «θεία αποκάλυψη», γι’ αυτά που έλεγαν.

Ο Μωάμεθ, για παράδειγμα, αναφέρουν ιστορικά κείμενα, ότι είχε ενοχληθεί πάρα πολύ από την ειδωλολατρία και την ανηθικότητα που χαρακτήριζαν τις θρησκευτικές συνήθειες στην περιοχή του. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι είχε λάβει «ειδικές αποκαλύψεις» από τον Θεό («Αλλάχ»), τις οποίες ουδέποτε και πουθενά δεν άφησε εγγράφως. Τις «αποκαλύψεις» και….όσα κατά καιρούς έλεγε, πολύ αργότερα, φίλοι και οπαδοί του κατέγραψαν σε βιβλίον και διαμόρφωσαν το Κοράνιο, που αποτέλεσε την βάση μιας νέας θρησκευτικής κινήσεως, του Ισλαμισμού.

Ο Προτεσταντισμός γεννήθηκε μέσα από τον Παπισμό («Καθολικισμό») ως αποτέλεσμα της λεγομένης Μεταρρυθμίσεως, η οποία άρχισε στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν ο Μαρτίνος Λούθηρος, διαμαρτυρήθηκε για την απολυταρχία του Πάπα και αγανάκτησε για τα συγχωροχάρτια που πουλούσε η Φραγκοπαπική («Καθολική») (ψευδο) εκκλησία, εκείνη την εποχή, από την εμπορίαν των οποίων ο ίδιος είχε εξαιρεθεί από τον Πάπα!!!.

Αυτή ήταν η βασική αιτία που δημιούργησε μία Νέα Θρησκεία, τον Λουθηριανισμόν!!!

9/. Όσον αφορά τις σύγχρονες (μεταχριστιανικές) θρησκείες που υπάρχουν σήμερα, έχουμε άφθονες πληροφορίες για την προέλευση και την εξέλιξή τους, τους ιδρυτές τους, τα συγγράμματά τους, κτλ. Στο ερώτημα όμως, «Πώς άρχισε να υπάρχει θρησκεία», είναι ολοφάνερο ότι για να απαντήσουμε, πρέπει να ξεφύγουμε από τα όρια των μεμονωμένων θρησκειών.

Από τον το 19ον αιώνα όμως, η εικόνα αυτή άρχισε να αλλάζει. Η θεωρία της εξελίξεως σάρωνε τους κύκλους των διανοουμένων. Αναγνωρίζοντας πόσο ελλιπές ήταν να ψάχνουν για στοιχεία στις θρησκείες που ήδη υπήρχαν, μερικοί μελετητές στράφηκαν στα λείψανα αρχαίων πολιτισμών ή στις απόμακρες γωνιές της γης όπου υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν ακόμη σε πρωτόγονες κοινωνίες. Προσπάθησαν σ’ αυτές τις περιπτώσεις να εφαρμόσουν τις μεθόδους της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, κτλ., ελπίζοντας ότι θα ανακάλυπταν κάποιο στοιχείο σχετικά με το πώς και γιατί άρχισε να υπάρχει θρησκεία.

β. Παρατηρήσεις αφορώσες στον Βουδδισμό και κατ’επέκταση τις λοιπές θρησκείες

.Ο Bούδδας, ο φερόμενος ως ιδρυτής της ομώνυμης θρησκείας, είναι μία μετενσάρκωση ενός μυθολογικού αγνώστου προσώπου (ή ζώου άραγε;), αναφερομένου στους ιστορικούς χρόνους ως Σιντάρτα Γκοτάμα, πρίγκιπας της φυλής Σάκυα του Νεπάλ (Σακυαμούνι, κατά τους Βουδδιστές), γεννηθείς  το 563 π.Χ. Στην ηλικία των 30 ετών, λένε οι Βουδδιστές, εγκατέλειψε τις ανέσεις του βασιλικού οίκου, για να…αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Μετά από 6 χρόνια ασκητισμού και πειθαρχίας, εγκατέλειψε την οδό του ασκητισμού και κάθισε να ….αναπαυθεί κάτω από ένα δέντρο, Μπό(υ)ντχι (Συκή),9 σε ένα γαλήνιο και αγνώστου διαρκείας διαλογισμό.

Μιαν πανσέληνο του Μαΐου, με την ανατολή του πρωϊνού άστρου, ο Γκοτάμα έγινε Βούδδας (Μπούντχα), ο Πεφωτισμένος.10 Το ιστορικό πρόσωπο που έλαβε τον τίτλο Βούδας πέθανε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις κάποιων ιστορικών, το 486 π.Χ, στην ηλικία των 80 ετών περίπου.

.Η λέξη Βούδδας ή Μπούντχα (χ δασύ) στην αρχαία ινδική γλώσσα, που περιλαμβάνει την διάλεκτο Πάλι (Pāli) και την Σανσκριτική, σημαίνει ο «Αφυπνισμένος» ή «Φωτισμένος». Προέρχεται από την ρίζα του ρήματος μπουντχ, που σημαίνει αφυπνίζω, φωτίζομαι και κατανοώ.11

.Όπως ισχυρίζονται κάποιοι Βουδδιστές, η λέξη βούδδας, δεν αφορά στον συγκεκριμένο Θρησκευτικό δάσκαλο που έζησε στην προαναφερθείσα χρονική περίοδο, αλλά ένα τύπο ανθρώπου που έφθασε σε σημείο πνευματικής επίτευξης. Ο ιστορικός Σιντάρτα Γκοτάμα είναι απλά ένας, σε μια μεγάλη ακολουθία από Βούδδες, η οποία κατευθύνεται είτε προς το άχρονο παρελθόν είτε στους μακρινούς ορίζοντες του μέλλοντος.

.Ο ιστορικός Βούδδας λοιπόν, ΧΩΡΙΣ να αφήσει ουδέν γραπτόν που να βαβαιώνει την υποτιθέμενη διδασκαλία του, δεν είναι ο πρώτος διδάξας, αφού προηγήθηκαν αυτού άλλοι αγνώστου αριθμού βούδδες, αλλά θεωρείται ο «ιστορικός» μεταρρυθμιστής της θρησκείας των Βραχμάνων, του Ινδουϊσμού, ο οποίος στο επίκεντρο της διδασκαλίας του σε αντίθεση με τον Βουδδισμό, έθετε την «πλήρη απορρόφηση του πιστού από τον Θεό».

Την περίοδο που υποτίθεται ότι έζησε ο πρίγκιπας, είχε συγκλονιστεί από τα δεινά και τις ελεεινές συνθήκες που υπήρχαν γύρω του, σε μια κοινωνία όπου επικρατούσε ο Ινδουϊσμός. Ο Βουδδισμός, λοιπόν, για τις αρχές του οποίου  δεν υπάρχουν επαρκή και επιβεβαιωμένα ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία, ήταν το αποτέλεσμα της αναζητήσεως του Γκοτάμα, για εξεύρεση λύσεως στα οδυνηρά προβλήματα της ζωής των συνανθρώπων του και απαλλαγής των πενομένων και καταπιεσμένων από την κυριαρχίαν των Ινδουϊστών.                

.Οι μεταγενέστεροι παραδοσιακοί Βουδιστές, που αναφέρονται πλέον ως Στ(χ)αβιραβάντα (Sthaviravada) ή «ατραπός των πρεσβύτερων» (Τ(χ)εραβάντα στην διάλεκτο Πάλι), ανέπτυξαν ένα σύνθετο σύνολο φιλοσοφικών ιδεών, εκτός από εκείνες που διευκρίνισε ο ίδιος ο Βούδδας τους και σε ωρισμένες περιπτώσεις διαφορετικές. Αυτές οι ιδέες συλλέχθηκαν και καταγράφηκαν με τον γενικό τίτλο Αμπιντάρμα (Abhidharma) ή «ανώτερες διδασκαλίες» και ουσιαστικώς επεσκίασαν τις προχριστιανικές υποτιθέμενες προφορικές διδασκαλίες του Γκοτάμα.12

.Κεντρικό σημείο της Βουδδιστικής πίστεως, ανεξαρτήτως άλλου θρησκευτικού δόγματος είναι το λεγόμενον μη-Εγώ (anātman), η απόλυτη μη-ύπαρξη του ατομικού προσώπου. Για τους βουδιστές το κεντρικό ζήτημα δεν είναι η Θεότητα ή μη του Βούδα, αλλά η Αλήθεια της Οδύνης (dukkha) και η Διδασκαλία για τον τερματισμό της (η οκταπλή ατραπός).

.Πέραν αυτού του θεωρητικού – θεολογικού υποβάθρου, ο Βουδδισμός όπως και οι υπόλοιπες θρησκείες, διέπεται από ένα σύστημα σαφών κανόνων που απαγορεύουν συγκεκριμένες πράξεις. Έτσι σύμφωνα με την διδασκαλία του Βούδδα, απαγορεύεται να σκοτώσεις, να κλέψεις, να μοιχεύσεις, να πεις ψέματα και να μεθύσεις.

Ο Δαλάϊ Λάμα είναι ο τίτλος που δίνεται στον έναν από τους δύο ηγέτες του Θιβετιανού Βουδδισμού (ο άλλος ηγέτης είναι ο Παντσέν Λάμα). Η ονομασία "Δαλάϊ Λάμα" είναι συνδυασμός της Μογγολικής λέξης "Δαλάι" που σημαίνει "ωκεανός" και της Θιβετιανής λέξης "μπλα-μα" (μπ δασύ) που σημαίνει "γκουρού", "δάσκαλος".

Κάθε Δαλάϊ Λάμα θεωρείται επίσημα ως μετενσάρκωση του Αβαλοκιτεσβάρα (στα Θιβετιανά, Chenresig), ενός bodhisattva, δηλαδή ενός βούδδα που ηθελημένα καθυστερεί την είσοδό του στην Νιρβάνα λόγω της φιλανθρωπίας του, αλλά και θεματοφύλακας των απαγορευτικών κανόνων του Βούδδα.

Να δούμε λοιπόν, πόσο φυλάσσουν τους κανόνες της θρησκείας του Βουδδισμού, των εκατοντάδων εκατομμυρίων οπαδών ανά τον κόσμον, δύο από τους «πάμπτωχους» και υποδείγματα …ηθικής Δαλάϊ Λάμα.. O 6oς και ο σημερινός 14ος...

«Ο έκτος Δαλάϊ Λάμα σύντομα απέδειξε ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για το κρασί και τις γυναίκες, παρά για το διαλογισμό και την μελέτη. Συχνά έφευγε από το Ποτάλα (το ανάκτορό του) για να επισκεφτεί τα πορνεία που βρίσκονταν στη βάση του. Ένας Ιησουίτης μοναχός που έμενε εκεί και τον γνώρισε, σημείωσε ότι "κανένας ωραίος άνθρωπος οποιουδήποτε φύλου δεν ήταν ασφαλής απ’ τις αχαλίνωτες σεξουαλικές ορέξεις του".» (Πηγή: TIBET, Lonely Planet Publications, Australia 1999, pp.18-19)

Ο 6ος Δαλάϊ Λάμα (1683-1706) ονομαζόταν Tshangs-dbyangs-rgya-mtsho. Είναι δυνατόν αυτός και ο ομοφυλόφιλος παθιασμένος που ενδιαφερόταν μόνο για το σεξ, να είναι ο Αβαλοκιτεβάρα, αυτό το αγαθό πλάσμα που υπερφυσικώς ελέγχει το σαμσάρα του ή όχι; Ίσως να πουν οι βουδιστές πώς έγινε λάθος στην επιλογή του. Αλλά αν έγινε λάθος, δεν θίγεται και πάλι η αξιοπιστία αυτής της θρησκείας;

Πού ήταν τότε ο Αβαλοκιτεσβάρα αντί να πάρει το αξίωμα που του ανήκει και άφησε κάποιο ομοφυλόφιλο να αρπάξει την μετενσάρκωσή του; Γιατί δεν καθαιρέθηκε ο…λάθος Δαλάϊ Λάμα; Και γιατί οι υπόλοιποι δεν διέγνωσαν την…μη μετενσάρκωση;

Ο σημερινός «πάμπτωχος» Δαλάϊ Λάμα (γεννήθηκε το 1935) των 150 εκατομμυρίων δολλαρίων, είναι ο 14ος στην σειρά Δαλάϊ Λάμα, και η 74η ενσάρκωση του Αβαλοκιτεσβάρα. Και αυτός τοποθετήθηκε δημοσίως, υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

«As of 2020, Dalai Lama’s net worth is estimated to be roughly $150 million dollars».13

In an interview on Ora.tv’s Larry King Now show, the exiled spiritual leader offered a matter-of-fact endorsement of gay marriage: “If two people—a couple—really feel that way is more practical, more sort of satisfaction, both sides fully agree, then OK.” The Dalai Lama clarified that the religious should still follow their faith’s rules on sexual behavior, “but then for a non-believer, that is up to them. So there are different forms of sex—so long as it is safe, OK, and if they fully agree, OK.”14

Παραθέσαμε ενδεικτικώς την περίπτωση του Βουδδισμού, καθ’όσον τα ίδια κατ’αναλογίαν και με διαφορετικό τρόπο, συμβαίνουν σε ΟΛΕΣ τις Θρησκείες του Κόσμου, και ακόμη χειρότερα σ’όλες τις θρησκευτικές σέκτες, ως προς τις αρχές και τα δόγματα, την ταυτότητα τόσον του θεού ή των θεών που λατρεύουν, φανερώς ή συγκεκαλυμμένως, όσον και την ηθική ταυτότητα και δραστηριότητες των ιδρυτών τους και των σημερινών αρχιερέων-ιερέων τους.

Πέραν τούτου, ΟΥΔΕΙΣ ιδρυτής ανθρώπινης θρησκείας, μας έχει πεί υπευθύνως το όνομα του Θεού που πιστεύει και λατρεύει…Γιατί; Η αναφορά γενικώς και αορίστως στο όνομα «Θεός», δεν αποτελεί απλώς υπεκφυγή, αλλά συνιστά, καθ’ημάς, ύποπτη προσπάθεια αποφυγής για αναφορά των ονομάτων και της ταυτότητος αυτών που επικαλείται κατά τις λατρευτικές τελετουργίες (φανερές και μυστικές), ένας έκαστος από τους αρχιερείς-ιερείς κάθε θρησκείας και σέκτας....

Μην ξεχνάμε ότι ο πανσεξουαλισμός είναι μία από τις λατρευτικές τελετουργίες του Σατανισμού.

Πώς λοιπόν εμπιστεύονται την ψυχή τους με τόση ευκολία, οι οπαδοί των ανθρωπίνων θρησκειών και θρησκευτικών σεκτών, σε τέτοιου είδους διδασκαλίες;

Στον Βουδδισμό, όταν ο υποτιθέμενος αρχιερέας του «θεού» τους (Δαλάϊ Λάμα), θυμίζει παθιασμένο δαίμονα για σεξ, παρά φύση και κατά φύση, κάνοντας παράλογη χρήση της αναπαραγωγικής λειτουργίας;

Στις υπόλοιπες θρησκείες και θρησκευτικές σέκτες,, όταν οι σημερινοί αρχιερείς-ιερείς  τους (Βουδδιστές, πνευματιστές, ισλαμιστές, Ταλμουδιστές, Τααοϊστές, Ινδουϊστές, παπικοί, προτεστάντες, ινδιάνοι, κ.α.), συμπροσεύχονται στο όνομα ενός υποτιθέμενου παγκόσμιου «Αγνώστου» και «Ανώνυμου» θεού, και των «ακολούθων» του (οντοτήτων/πνευμάτων), αλλά και της «μάνας Γης»; Ήμαρτον Κύριε!!!

Ή μήπως ΑΠΑΝΤΕΣ οι συμμετέχοντες σε τέτοιου είδους Οικουμενιστικές συμπροσευχές, γνωρίζουν το όνομα και την ταυτότητα του Ανώνυμου και κοινού «Θεού» τους, αλλά προς το παρόν, για ευνόητους λόγους, αποφεύγουν να το ομολογήσουν κρυπτόμενοι όπισθεν μιας Φαρισαϊκής και καθ’ημάς Εωσφορικής Αγαπολογικής αδολεσχίας;

Είπαμε και επαναλαμβάνουμε:

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.. Συνεπώς διαλέγετε όποια θρησκεία επιθυμείτε και θεωρείτε πως ικανοποιεί τις ορέξεις σας, τα επίγεια συμφέροντά  σας, τις μεταφυσικές αναζητήσεις σας και ακολουθείστε την !!!

Εμείς ταπεινώς σας προειδοποιούμεν:

Όσοι ακολουθείτε ή προτίθεσθε να ακολουθήσετε τέτοιου είδους πορείαν, όπως οι αρχιερείς, ιερείς και οπαδοί ΟΛΩΝ των ανθρωπίνων θρησκειών [Αλλά και όσων «ορθοδόξων» που με την δημόσια και ιδιωτική στάση τους (δια λόγων, πράξεων και σκέψεων), θεωρούν και υπηρετούν την Ορθοδοξία ως ανθρώπινη θρησκεία], οδηγείσθε μετά βεβαιότητος, σε πνευματικόν θάνατον!!!

γ. Συμπεράσματα από τις επιστημονικές έρευνες ως προς την προέλευση της θρησκείας

1/. Η μελέτη της προελεύσεως και της εξελίξεως της θρησκείας είναι ένας σχετικά νέος τομέας. Επί αιώνες, οι άνθρωποι αποδέχονταν, λίγο-πολύ, τις θρησκευτικές παραδόσεις στις οποίες είχαν γεννηθεί και με τις οποίες είχαν ανατραφεί. Οι περισσότεροι ήταν ικανοποιημένοι με τις εξηγήσεις που μεταβιβάζονταν σ’ αυτούς από τους προπάτορές τους, πιστεύοντας ότι η δική τους θρησκεία είχε την αλήθεια. Σπάνια υπήρχε λόγος να αμφισβητήσουν κάτι, ούτε και χρειαζόταν να ερευνήσουν το πώς, το πότε και το γιατί άρχισαν ορισμένα πράγματα. Μάλιστα για αιώνες, εξαιτίας της ανυπαρξίας επαρκών και κατάλληλων μέσων συγκοινωνίας και επικοινωνίας, λίγοι άνθρωποι γνώριζαν την ύπαρξη πολλών αν όχι των περισσοτέρων από τα άλλα θρησκευτικά συστήματα ή θρησκευτικές δοξασίες.

2/. Οι επιστήμες που ασχολήθηκαν με την καταγωγή της θρησκείας ελάχιστον φως έχουν ρίψει επί της πραγματικής καταγωγής της θρησκευτικής ζωής των ανθρώπων. Ξαφνικά εμφανίστηκαν πολλές θεωρίες—φαίνονταν τόσες όσοι και οι ερευνητές—με τον κάθε ερευνητή να αντικρούει τον άλλον και να προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλον σε…τόλμη και πρωτοτυπία. Μερικοί απ’ αυτούς τους ερευνητές, κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, ενώ το έργο κάποιων άλλων απλώς λησμονήθηκε.

3/. Η θρησκεία εξελίχθηκε από την λατρεία της φύσεως, μέσω της λατρείας των πνευμάτων των νεκρών στον φετιχισμό, κατά την διάρκεια της πρωτόγονης ηλικίας των φυλών. Η θρησκεία έκανε τον πιστό να αισθάνεται ότι διαθέτει έναν προσωπικό δίαυλο επικοινωνίας με θεϊκές–υπερφυσικές δυνάμεις, που έπαιζαν τον ρόλο του “ουράνιου πατέρα” ή “ουράνιας μητέρας” για τον πιστό. Όπως οι πραγματικοί γονείς παρηγορούν τα παιδιά-τους, έτσι και οι φανταστικοί θεϊκοί “γονείς” παρηγορούσαν τον πιστό που προσεύχεται σ’ αυτούς και αισθανόταν σαν ένα αβοήθητο παιδί απέναντί τους

Υπάρχουν ενδείξεις για τέτοια αισθήματα από τις αρχαίες θρησκείες (π.χ. οι αρχαίοι Έλληνας αναφωνούσαν: «Ζεῦ πάτερ!», ενώ το Ρωμαϊκό όνομα του Διός, Jupiter, προέρχεται είτε από παραφθορά της ελληνικής επικλήσεως στον θεόν αυτόν, είτε από το “diu” = “λαμπρός” + “pater”).

4/. Ο μέσος πιστός κατά την αρχαιότητα, ήταν απολύτως πεπεισμένος ότι η μεταφυσική δύναμη με την οποία επικοινωνούσε υπάρχει στην πραγματικότητα, ήταν δηλαδή μια αληθινή οντότητα. Για τον πιστό, αλήθεια ήταν αυτό που τον έκανε να αισθάνεται άνετα και με ασφάλεια, κάτι που πολύ δύσκολα το καταλαβαίνει ο σημερινός άθεος. Με την αυγή του πολιτισμού, οι άνθρωποι ενστερνίσθηκαν περισσότερο μυστικιστικές και συμβολικές πεποιθήσεις

5/. Η θρησκεία δημιουργήθηκε ως βιολογική αντίδραση του νου έναντι των πνευματικών ιδεών και του περιβάλλοντος. Η θρησκεία είναι η προσαρμογή της κοινωνίας, σε κάθε εποχή, προς αυτό που αποτελεί μυστήριο. Ως κοινωνικός θεσμός, περικλείει τελετουργικά, σύμβολα, λατρείες, γραφές, βωμούς, ιερούς τόπους και ναούς. Τα ιερά ενθυμήματα, τα φετίχ, τα φυλακτά, τα άμφια, τα τύμπανα και οι ιερείς, είναι κοινά σε όλες τις θρησκείες. Και είναι αδύνατο να διαχωρισθεί εντελώς η αμιγώς εξελιχθείσα θρησκεία είτε από την μαγεία, είτε από την δυσειδαιμονία ή την μαγγανεία.

6/. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές των θρησκειών, άφησαν συγγράμματα ή εκφράσεις που αποτέλεσαν την βάση μιας νέας θρησκείας, με αποτέλεσμα την αλματώδη αύξηση του αριθμού των ανθρωπίνων θρησκειών και θρησκευτικών σεκτών. Με τον καιρό, τα λόγια και οι πράξεις μερικών από αυτούς:

-Άλλαξαν και τροποποιήθηκαν, από άλλους επίδοξους θρησκευτικούς ηγέτες, κατά την δοκησισοφίαν και τις φαντασιώσεις τους, με αποτέλεσμα να διαφοροποιήσουν και να αναπροσαρμόσουν τα υπάρχοντα θρησκευτικά συστήματα, που οι άνθρωποι της εποχής τους τα είχαν κρίνει ανεπαρκή, ανιαρά και άχρηστα για τον προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό τους βίον!!!

-Εμπλουτίστηκαν με περίτεχνα, διακοσμητικά στοιχεία και έλαβαν μια μυστικιστική χροιά. Μάλιστα, μερικοί απ’ αυτούς τους ηγέτες «θεοποιήθηκαν» κιόλας.

7/. Η εμφάνιση της επιστημονικής έρευνας, έκανε πολλούς ανθρώπους να αμφισβητήσουν τα καθιερωμένα συστήματα, περιλαμβανομένης και της θρησκείας. Οι προσαρμογές των μεθόδων της ανθρωπολογίας, κοινωνιολογίας και ψυχολογίας  στην έρευνα για την καταγωγή της θρησκείας, έφεραν πενιχρά αποτελέσματα τα περισσότερα των οποίων ήσαν προσωπικές εκτιμήσεις και επιστημονικοφανείς απόψεις και θεωρίες.

8/. Το μυστήριο και η δύναμη ανέκαθεν διήγειραν τα θρησκευτικά συναισθήματα και τους φόβους, ενώ η έξαρση πάντα λειτουργούσε ως ισχυρός ρυθμιστικός παράγων για την εξέλιξή τους. Ο φόβος υπήρξε ανέκαθεν το βασικό θρησκευτικό ερέθισμα. Ο φόβος διαπλάθει τους θεούς της εξελικτικής θρησκείας και αποτελεί το κίνητρο των θρησκευτικών τελετουργιών των πρωτόγονων πιστών.

9/. Στην σύγχρονη εποχή, για τους πολίτες, αληθής και ασφαλής θρησκεία θεωρείται αυτή που υποστηρίζεται από ικανοποιητικές επιστημονικές ενδείξεις, και οι μεταφυσικές οντότητες ικανοποιούν παραλλήλως και το επιστημονικό κριτήριο…

δ. Μαρτυρία της Ορθόδοξης Παραδόσεως για την προέλευση των θρησκειών.

Κατά την Ορθόδοξη Παράδοση:

1/. Όλες οι θρησκείες είναι προϊόντα της λογικής και της φαντασίας, δηλ. ΟΛΕΣ είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Όλες έχουν ανθρώπινη προέλευση και όλες οφείλονται στην φυσική τάση του ανθρώπου να γνωρίσει τον Θεό. Η ποικιλία τους οφείλεται στις εκάστοτε ειδικές συνθήκες όσων τις επινοούν (σε πρωτόγονο στάδιο ο άνθρωπος θεοποιεί ό,τι του προξενεί εντύπωση ή φόβο, π.χ. τα φυσικά φαινόμενα, σε άλλο στάδιο κατασκευάζει αγάλματα ανύπαρκτων «θεών» και τα προσκυνεί και σε άλλο επινοεί θρησκείες με επεξεργασμένη διδασκαλία και αυτοπροοριζόμενη ηθική).

Αποσαφηνίζοντας ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης την έννοια του όρου «θρησκεία», σημειώνει ότι το όνομα της θρησκείας έλαβε την αρχή του από τους Θράκες, οι οποίοι, επειδή είχαν βαθύτερο σέβας και περισσότερη δεισιδαιμονία στους δαίμονες και τα είδωλά τους, έδωσαν αφορμή και στους άλλους Έλληνες (τότε ειδωλολάτρες) να ονομάζουν θρησκεία το σέβας προς τα είδωλα, καθώς μαρτυρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον λόγο του στα Φώτα, λέγοντας˙ «ου Θρακών όργια ταύτα, παρ’ ών και το θρησκεύειν ως λόγος».15  

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ορίζει την θρησκεία ως εξής: «θρησκείαν οίδα και το δαιμόνων σέβας, η δ' ευσέβεια προσκύνησις Τριάδος».

Από αυτά τα λόγια, συνεχίζει ο άγιος Νικόδημος, συμπεραίνουμε ότι δεν κυριολεκτούν όσοι μεταχειρίζονται το όνομα της θρησκείας για την αγιώτατη ευσέβεια και πίστη μας, επειδή αυτό δόθηκε από τους αρχαίους Έλληνες (τότε ειδωλολάτρες) κατά κάποιο κυριώτερο τρόπο στους μιαρούς δαίμονες και δεν πρέπει να εισάγεται στην Εκκλησία του Χριστού.

Συνιστά τέλος ο Όσιος και συμβουλεύει, αντί του ονόματος της θρησκείας, να γίνεται χρήση του ονόματος της Πίστεως ή της ευσεβείας ή της Ορθοδοξίας ή της θεοσεβείας.

Όλες οι θρησκείες λατρεύουν «είδωλα» (θεοποιούν δημιουργήματα του Θεού), όλες χωρίς εξαίρεση έχουν ειδωλολατρικό χαρακτήρα (και όχι μόνο οι θρησκείες, αλλά και πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η σχέση σε πολλές περιπτώσεις με μια συγκεκριμένη ιδεολογία, η σχέση του φανατικού οπαδού μιάς σέκτας/αιρέσεως/ αποκρυφιστικής τελετουργίας, η σχέση του φιλάργυρου με το χρήμα, η σχέση του επιδειξιομανούς με τον εαυτό του κ.α.).

2/. Οι ρίζες όλων των θρησκειών βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη.

«Τα είδωλα των εθνών (ΣΣ: Όλων των θρησκειών της προχριστιανικής εποχής), αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· στόμα έχουσι και ου λαλήσουσιν, οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται· ώτα έχουσι και ουκ ενωτισθήσονται» («οι θεοί των εθνών, οι άλλες θρησκείες, είναι μόνο χρυσός και ασήμι, είναι απλά κατασκευάσματα των ανθρώπινων χεριών· έχουν στόμα, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν· έχουν μάτια, αλλά δεν βλέπουν· έχουν αυτιά, αλλά δεν ακούνε», (ΨΑΛΜ: 134/15-17). Δηλαδή, όλες οι θρησκείες προχριστιανικώς ήσαν ειδωλολατρικές και νεκρές!

Η ουσιαστική διαφορά της Ορθοδοξίας (του αυθεντικού Χριστιανισμού), από τις θρησκείες είναι ότι, οι μεν θρησκείες αποτελούν κίνηση του ανθρώπου προς τον Θεόν, ο δε Χριστιανισμός (Ορθοδοξία), θεμελιώνεται στην κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο.

Η Ορθόδοξη Παράδοση δέχεται την ύπαρξη του διαβόλου και την συνεχή δράση του, μέσα στον κόσμο. Γνωρίζουμε ότι ο διάβολος επιχειρεί να διαστρέψει κάθε καλό και να το μεταβάλλει σε κακό. Έτσι, μέσα από τις θρησκείες, ο Διάβολος επιχειρεί να διαστρέψει ακόμη και την φυσική τάση του ανθρώπου προς τον Θεό. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εισχωρεί στα αντικείμενα λατρείας των θρησκειών (στα «είδωλα των εθνών»), για να δέχεται την προσκύνηση των ανθρώπων.

Υπό το πρίσμα αυτό, όλες οι θρησκείες είναι δαιμονικές καταστάσεις. Γι' αυτό, κατά την Αγία Γραφή (ΨΑΛΜ: 95/5), «πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (επισημαίνουμε το «πάντες») και όποιος θυσιάζει σ' αυτούς «θύει τοις δαιμονίοις» (ΨΑΛΜ: 105/37).

Με βάση τα παραπάνω, κατανοούμε γιατί στην Ορθόδοξη Παράδοση το να εγκαταλείψει κάποιος την Εκκλησία του Χριστού (Ορθοδοξία) και να προσχωρήσει σε «άλλη θρησκεία» (όπως στην περίπτωση των εξισλαμισμών επί Τουρκοκρατίας, του εκφραγκευμένου Παπισμού, του εγωπαθούς προτεσταντισμού, του ελεγχομένου Βουδδισμού (από πλευρός επαρκείας και αξιοπιστίας αποδεικτικών στοιχείων), του καμπαλιστικού Ταλμουδισμού, του αποκρυφιστικού Τεκτονισμού, κλπ), ισοδυναμεί με τον πνευματικό θάνατο, με τον αποκλεισμό από την Σωτηρία.

Κατανοούμε λοιπόν, γιατί οι «πεπτωκότες» της εποχής των διωγμών (όσοι είχαν θυσιάσει στα είδωλα για να αποφύγουν τα βασανιστήρια και τον θάνατο), αντιμετωπίζονταν ως βαρύτατα αμαρτήσαντες και γίνονταν πολύ δύσκολα αποδεκτοί στην Εκκλησία, όταν επέστρεφαν μετανοημένοι.

Κατανοούμε γιατί οι άγιοι Μάρτυρες αρνούντο πεισματικώς να θυσιάσουν στα είδωλα. Η θυσία τους δεν θα ήταν απλώς απόδοση θεϊκών ιδιοτήτων σ' ένα νεκρό και άψυχο είδωλο, αλλά και σαφής λατρεία του διαβόλου.

Άλλωστε, διάχυτη ήταν η αντίληψη μεταξύ των Χριστιανών, ότι μέσα στα είδωλα κατοικούσαν δαίμονες για να δέχονται την προσκύνηση των ανθρώπων, όπως μαρτυρείται σαφώς στα Μαρτυρολόγια της Εκκλησίας.

Χαρακτηριστική απόδειξη ότι η ειδωλολατρεία συνιστά Σατανολατρεία, είναι η «στιχομυθία» μεταξύ του Αγίου Γεωργίου και του ειδώλου του ψευδοθεού Απόλλωνος, στο οποίον διετάχθη ο Άγιος, από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, να θυσιάσει. Ο Άγιος απευθυνθείς προς το είδωλον αφού έκανε τον σταυρόν του, είπε:

"Θέλεις συ, είδωλον άψυχον, να λάβης, ως θεός, από εμέ θυσίαν"; Ομού δε με τον λόγον έκαμε και τον σταυρόν του· το δε δαιμόνιον, το οποίον κατώκει εις το είδωλον, διά φωνής μεγάλης εβόησε· "Δεν είμαι εγώ θεός, ούτε άλλος τις από ημάς· μόνον αυτός τον οποίον συ κηρύττεις είναι Θεός αληθινός.16  

Ώ Αθεόφοβοι, αγράμματοι, αλαζόνες, αλάστορες, ανθρωπόλεθροι, ορκισμένοι πολέμιοι της Ορθοδοξίας, πως τολμάτε να ταξινομείτε και να συγκρίνετε την Ορθοδοξία (Ορθόδοξον Χριστιανισμόν), του Μόνου Αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού, με τις δεισιδαιμονικές, ψευδοχριστιανικές και ειδωλολατρικές θρησκείες ανθρώπων, μισαλλοδόξων, φρενοβλαβών, φαντασιόπληκτων, νεοφαρισαίων, πνευματιστών, αποκρυφιστών, εωσφοριστών και δαιμονισμένων ανθρωποειδών; 

                                                                          Συνεχίζεται

---

1 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 11oς, σ.250-251.

2 Ο όρος Ινδουϊσμός είναι ξενικός, αλλά είναι αυτός που έχει επικρατήσει. Ετυμολογικώς πιθανολογείται από τον ποταμό Ινδό και χρησιμοποιήθηκε αρχικώς από τους Έλληνες που έφτασαν στην Ινδία με τον Μέγα Αλέξανδρο, για να προσδιορίσει τους ανθρώπους που κατοικούσαν στις όχθες του ποταμού Ινδού.

Ο Ινδουϊσμός βασίζεται στα ιερά κείμενα, που λέγονται συλλήβδην Σάστρα, μεγάλο μέρος των οποίων είναι οι Βέδες, τα οποία είναι εκατομμύρια σελίδες. Μέσα στο μεγαλύτερο φάσμα της ινδουϊστικής φιλοσοφίας, τα έξι ορθόδοξα συστήματα είναι: Η Βεδάντα (Vedanta), η Μιμάμσα (Mimamsa), η Σανκυά (Sankhya), η Βεϊσέσικ (Vaisesika), η Νυάγια (Nyaya), και η Γιόγκα.

Τα συστήματα της Ινδουϊστικής φιλοσοφίας ονομάζονται «νταρσάνα» (darshana). Η λέξη αυτή, που υποδηλώνει την φιλοσοφική γνώση, αναφέρεται για πρώτη φορά στη Βεϊσέσικ αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά σε κανένα αρχαίο έργο ότι οι νταρσάνα ήταν περιορισμένες σε έξι. Ο όρος Shad (έξι) Νταρσάνα, εμφανίζεται στην μετά τον Βουδισμό εποχή. Υπήρχαν έξι ετερόδοξες ή μη-Βεδικές σχολές φιλοσοφίας, κυρίως ο Βουδισμός και ο Τζαϊνισμός, που ανθούσαν την εποχή του μονιστή Σάνκαρα (Shankara) ή Σανκαρατσάρυα (Shankaracharya, «ατσάρια» σημαίνει «θρησκευτικός δάσκαλος», που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. ή τον 1ο αιώνα π.Χ. (Επί του θέματος υπάρχει διχογνωμία).

3 Η Μάατ ή Μα’ατ ή Μαάτ  αναφέρεται στις αρχαίες Αιγυπτιακές έννοιες της αλήθειας, ισορροπίας, τάξεως, αρμονίας, νόμου, ηθικής και δικαιοσύνης. Η Μάατ ήταν η θεά που προσωποποιούσε όλες αυτές τις έννοιες, και επίσης ρύθμιζε τα αστέρια, τις εποχές, και τις ενέργειες των ενεργειών των θνητών και των θεοτήτων που έφεραν την τάξη από το χάος, την στιγμή της δημιουργίας. Το ιδεολογικό της αντίθετο ήταν το Ισφέτ, που σήμαινε την αδικία, το χάος, την βία ή το κακό.

4 Wilkinson (2003). The Complete Gods and Goddesses of Ancient Egypt. Thames & Hudson.., σελίδες 54–56 και 60-63.---  Assmann, Jan (2001) [1984]. The Search for God in Ancient Egypt. Lorton, David transl. Cornell University Press, σελίδες 5–6.

5 David, Rosalie (2002). Religion and Magic in Ancient Egypt. Penguin σελίδες 69, 95, 184.

6 Πτα ή Φθα ήταν κύρια θεότης της Αιγυπτιακής μυθολογίας, θεός της δημιουργίας και προστάτης των τεχνιτών.

7 Dunand, Françoise; Zivie-Coche, Christiane (2005). Gods and Men in Egypt: 3000 BCE to 395 CE. Lorton, David transl. Cornell University Press. σελίδες 21, 83.

8 Kύρια πηγή: Origin Of Religion - AllAboutReligion.org www.allaboutreligion.org › origin-of-rel...(Έχουν επενεχθεί διορθώσεις στο κείμενο της πηγής, προς αποκατάσταση των κα’ημάς λανθασμένων καταγραφών, μάλλον εξ αγνοίας, του/των συγγραφέων της).

9 Bo-tree= Pipal (sansk.pippala)= A large long lived fig tree (Ficus religiosa).

10 “bodhisattva.” or bod-dhi-sattva= One whose essence is enlightment. Bodhi (enlightment) + sattva (being).

11 Here’s Monier-William’s Sanskrit-English Dictionary definition of the word “bodhisattva.”

— Sanskrit Dictionary entry for “Bodhisattva”

There is a possibility that the Pali word “satta” was actually a back-formation from the Sanskrit word sakta, meaning “committed to, fixed or intent upon, directed towards.” The Pali term “bodhisatta” would, from a Sanskrit point of view, have been ambiguous, and it’s possible that it was retranslated into Sanskrit wrongly as “enlightenment being” when it should have been retranslated as “one committed to enlightenment.”

Three meanings of the word “bodhisattva”

There are three principle meanings of the term “bodhisattva,” each of which I will discuss in more detail below:

1. In early Buddhism, bodhisattva meant “the previous lives of a (or the) Buddha.”

2. In Mahayana Buddhism, bodhisattva refers to a human being committed to the attainment of enlightenment for the sake of others. Becoming a bodhisattva is the goal of Mahayana Buddhism.

3. Bodhisattva may also refer in Mahayana Buddhism to archetypal bodhisattvas: mythical beings such as Avalokiteshvara and Manjushri, who are objects of devotion.

12 Ο Βουδισμός μιλάει για την πλήρωση, την τελείωση του ανθρώπου μέσα από την ασκητική ζωή που οδηγεί τον άνθρωπο στην ….θεϊκή γνώση. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο άνθρωπος μετατρέπεται σε θεό και για να γίνει αυτό, ο άνθρωπος πρέπει να ελευθερωθεί από τα δεινά της ζωής. Βασική αρχή της διδασκαλίας του Βουδισμού, είναι η ματαιότητα της ζωής πάνω στην γη, το εφήμερο και η φθορά που την καθιστούν δαιμονική και η μετενσάρκωση.

13 The Dalai Lama’s net Worth in 2020/Wealthy Gorilla.

14 Dalai Lama OK with Gay Marriage-The DailyBeast..www. thwdailybeast. com>dalai-lama-ok..7 March 2014).

15 «..λέγεται γαρ ως Ορφεύς Θραξ πρώτος ετεχνολόγησε τα Ελλήνων μυστήρια, και το τιμάν θεόν θρησκεύειν εκάλεσαν ως Θρακίας ούσης της ευρέσεως…», Λεξικόν Σούδα, σ.509.

16 Ο παρανομώτατος βασιλεύς Διοκλητιανός, το πρωΐ, όταν εξημέρωσεν, ήλθεν εις τον ναόν του Απόλλωνος ... προσέταξε δε να φέρουν εκεί και τον Άγιον ... «Τότε ο του Χριστού  Μάρτυς Γεώργιος, ήγειρε την δεξιάν του χείρα προς το είδωλον του Απόλλωνος και είπε:

«Θέλεις συ, είδωλον άψυχον, να λάβης, ως θεός, από εμέ θυσίαν"; Ομού δε με τον λόγον έκαμε και τον σταυρόν του· το δε δαιμόνιον, το οποίον κατώκει εις το είδωλον, διά φωνής μεγάλης εβόησε· "Δεν είμαι εγώ θεός, ούτε άλλος τις από ημάς· μόνον αυτός τον οποίον συ κηρύττεις είναι Θεός αληθινός. Ημείς είμεθα άλλοτε Άγγελοι και λόγω της υπερηφανείας μας εγίναμεν διάβολοι, από τότε δε περιπαίζομεν τους ανθρώπους από τον φθόνον μας και μας προσκυνούσιν ως θεούς".

Λέγει τότε ο Άγιος· «Διατί λοιπόν παραμένετε τώρα εδώ, όπου παρευρίσκομαι και εγώ ο δούλος του αληθινού Θεού» ; Παρευθύς τότε με τον λόγον του Αγίου βοή και σύγχυσις και κλαυθμοί ηκούσθησαν προερχόμενοι από τα είδωλα του βωμού, καταπεσόντα δε ταύτα εις την γην συνετρίβησαν εις τεμάχια». (Μέγας Συναξαριστής, τ. Δ΄, εκδ. Μ. Λαγγή, Αθήναι 1998, σ. 477-478).