Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΜΕΡΟΣ 5ον

6. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΣΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (Συνέχεια 4ου μέρους)

γ. Οι βασικώτερες σημασίες της Ορθόδοξης Χριστιανικής  Πίστεως.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη κατά την Αγία Γραφή, εκφραζομένη δια  του ορθού τρόπου ζωής (Ορθοπραξία), έχει πολλές σημασίες. Συγκεκριμένα, Oρθόδοξη Πίστη σημαίνει:

Πρώτη, Αποδεχόμεθα ελευθέρως και ενσυνειδήτως, ότι ο Αληθινός Θεός είναι μόνον Ένας, ΔΕΝ είναι άγνωστος, Υπερβατικός ή ΑΝΩΝΥΜΟΣ. Έχει όνομα, και λέγεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Οι αναφορές, αορίστως στην ύπαρξη κάποιου θεού ή σε κάποια «ανωτέρα ή υπερτάτη δύναμη»,  είναι ετεροδιδασκαλίες τελείως ξένες προς τον Θεό «των πατέρων ημών», και την Αγία Τριάδα. Συνιστούν πλάνη, αίρεση και ειδωλολατρεία.

Δεύτερη, O Ιησούς Χριστός είναι πρόσωπον ιστορικώς καταγεγραμμένον και τεκμηριωμένον. Εσαρκώθη από την Παρθένον Μαρίαν, δια του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι Θεοτόκος και παρέμεινε Αειπάρθενος. Ο ΙΗΣΟΥΣ είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος (ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ).

Πότε εγεννήθη εν Βηθλεέμ ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός;

«Εις τα τέλη των αιώνων» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 10/11). Ότε «ενειστήκει (είχε φθάσει)» «ο επιτήδειος προς την ενανθρώπησιν του Κυρίου καιρός», « ο πάλαι προωρισμένος και προδιατεταγμένος προ καταβολής κόσμου» (Μεγ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 54, 228). Ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον «επί συντελεία των αιώνων. Τούτο γαρ είδε λυσιτελείν (ότι συμφέρει) πάση τη κτίσει» (Μεγ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 30, 147).

Ποίον χρόνον ετέχθη υπό της Θεοτόκου ο κύριος της Δόξης;

Την 25ην Δεκεμβρίου  του έτους 5.507 από κτίσεως κόσμου, ημέραν της εβδομάδος Τετάρτην και ώραν ζ΄(εβδόμη) της νυκτός (Χρονικόν πασχάλον  PG. 92, 496-497, 545.) [Σύμφωνα με τα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του έτους 2020, ευρισκόμεθα στο έτος 7.528 από κτίσεως κόσμου].

Δηλαδή, ο Χριστός εγεννήθη «εν τω τεσσαρακοστώ δευτέρω έτει» του Ρωμαίου αυτοκράτορος Αυγούστου (Επιφανίου Κύπρου, PG. 43, 260. Χρον. Πασχάλιον PG. 92, 465. Χρυσοστόμου PG. 50, 799. Αποστολικών Διαταγών, ΒΕΠΕΣ, 2, 84). 

Κατά την Πατρολογίαν (Patrologiae, Cursus Completus, Series Greca, Accurante J.-P. Migne, 1857), o Eυαγγελισμός της Θεοτόκου, έγινε το έτος εφε΄ (5.505) ημέραν Κυριακήν 25ην Μαρτίου…και η γέννηση την 25ην Δεκεμβρίου του έτους 5.506.

Τρίτη, Την απόλυτη βεβαιότητα, ότι ο Ιησούς έζησε πάνω στην γη ως ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ, επί 33 έτη. Κατά την διάρκειαν της επί γης παρουσίας Του, Τον είδαν εκατομμύρια άνθρωποι της εποχής Του να διδάσκει και να κάνει θαύματα, να Σταυρώνεται, να Ανασταίνεται, και να Αναλαμβάνεται στους ουρανούς.

Τέταρτη, Ότι ο Θεός έχει εγγυηθεί ο ίδιος το Αληθές των υποσχέσεών Του και την αξιοπιστία Του, κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «ο Θεός έστησεν ημέραν εν η μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη, εν ανδρί ώ ώρισε, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» ( ΠΡΑΞ: 17/31).

Το ότι ανεστήθη ο Χριστός, είναι η εγγύηση για την πραγματοποίηση των επαγγελιών Του.

Πέμπτη, Αναντιρρήτως ο Ιησούς είναι  ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου. Πιστεύουμε πως Εκείνος υπέφερε για τις αμαρτίες μας, τα βάσανα και τις αδυναμίες μας. Ότι σταυρώθηκε, αναστήθηκε, και αναλήφθηκε στον Ουρανό, όπως προείπαμε, και το ότι κάθισε στα δεξιά του Πατρός του, και προσδοκούμε ότι θα έλθει πάλι κατά την Ένδοξη Δευτέρα Παρουσία Του, για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς.

Αυτός που σώζει τον άνθρωπο και τον κόσμο, προσφέροντας σωτηρία σ’ όλες τις μορφές της, αιώνια δηλ. ένωση με τον Θεό, αλλά και μέσα στον χρόνο, απαλλαγή από ό,τι ταλαιπωρεί και θλίβει τον άνθρωπο, είναι ο προσωπικός Θεός, ο Τριαδικός Θεός της Ορθοδοξίας, ο Ιησούς Χριστός.

Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και ο Θεός μας!

Έκτη, Αποδεχόμαστε ασμένως και εφαρμόζουμε ελευθέρως τις διδασκαλίες Του, στον καθημερινό μας βίον (Ορθοπραξία). Γινόμαστε «μιμηταί Κυρίου». Ο ενωμένος με τον Χρι­στό είναι καινούργιο δημιούργημα.  

«Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (Α΄ ΚΟΡ: 11/1) 

Έβδομη, Αποδεχόμαστε ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ τον Χριστό και όχι επιλεκτικώς, δεχόμαστε ολόκληρον τον Λόγο Του (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), ως πνευματικό όπλο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και δυνατότητα σωτηρίας.

Αυτός είναι ο αληθινός Ορθόδοξος χριστιανός.

Αντιθέτως, ο αιρετικός τεμαχίζει τον Χριστό, δεχόμενος ό,τι αυτός, ο αιρετικός, προκρίνει, και έτσι κατασκευάζει έναν Χριστό που δεν υπάρχει. Ο αιρετικός έστω και αν αυτοαποκαλείται χριστιανός, ακολουθεί την μέθοδο της ειδωλολατρείας, που αυτό ακριβώς σημαίνει: Κατασκευή θεότητας, που ουσιαστικά δεν υπάρχει.

Όχι όμως μόνον ο αιρετικός, αλλά και ο «πανθεΐζων» ή όποιος δέχεται τον Χριστό έξω από την θεότητά Του είναι ουσιαστικά ά-θεος (ΕΦΕΣ: 2/12), έστω και αν ισχυρίζεται ότι πιστεύει στον Θεό, διότι «ο αρνούμενος τον Υιόν, ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄ ΙΩΑΝΝ:2/23).1  

Αισθανόμαστε σιγουριά γι' αυτό που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι' αυτά που δεν βλέπουμε (ΕΒΡ:11/1). Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι φράσεις «ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον» (ΜΑΤΘ: 8/10) ή «…εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν..» (Α΄ ΚΟΡ: 13/2).

Όγδοη, Ότι ο πυρήνας του Ορθόδοξου Χριστιανισμού βρίσκεται σ’αυτό που λέμε σήμερα το «πιστεύω μου». Έτσι ο Παύλος στις επιστολές του γράφει: «το ρήμα της πίστεως ο κηρύσσομεν» ή «είς Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» (ΕΦΕΣ: 4/4-6).

Έννατη,  Την απόλυτη υπακοή στον Θεό. Υπακοή σημαίνει ότι εφαρμόζω τις εντολές του Θεού, όπως η υπακοή της Παναγίας κατά τον Ευαγγελισμό της.

Δέκατη,  Θαρραλέα ομολογία, δημοσίως, με λόγια και έργα, ότι μόνον ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ενώ ΟΛΟΙ οι άλλοι ΑΝΩΝΥΜΟΙ και υπερβατικοί, που χαρακτηρίζονται ως θεοί είτε στις λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες, είτε στις υπόλοιπες, είτε στις αιρέσεις, είναι ΨΕΥΤΙΚΟΙ, ειδωλολατρικοί και ανθρώπινα κατασκευάσματα ή ανθρώπινες θεοποιήσεις του Σατανά και των εκπεσόντων αγγέλων (δαιμονίων) του.

Ενδέκατη,  Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τοπική και Παγκόσμια/Οικουμενική και ΟΧΙ Οικουμενιστική κοινότητα. Γράφει πάλι ο Παύλος : «Άρα ουν ως καιρόν έχομεν, εργαζόμεθα το αγαθόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως» (ΓΑΛ:6/10). Επίσης «συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως» (ΦΙΛΙΠΠ: 1/25).

Όταν λοιπόν λέμε Ορθοδοξία, εννοούμε κατά βάσιν, την Ορθή πίστη με τις δύο τελευταίες έννοιες, την πίστη ως Χριστιανικό δόγμα και την πίστη ως Εκκλησία.

Οι δύο αυτές έννοιες είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένες και υπάρχει τέτοια αλληλοπεριχώρηση μεταξύ τους, που πολλές φορές στην Κ.Δ. συνυπάρχουν. Αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά χωρία:

«…εν υστέροις καιροίς αποστήσονται τινές της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων», δηλαδή της αληθινής (δογματικής) διδασκαλίας και της αληθινής Εκκλησίας (Α΄ΤΙΜ:4/1).

Επίσης το χωρίο: «αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α΄ ΙΩΑΝ: 5/4).

Αυτές οι δύο έννοιες συνυπάρχουν και στην φράση «το Σύμβολο της πίστεως». Λόγω αυτής της αλληλοπεριχωρήσεως των δύο εννοιών, ο Χριστιανισμός λέγεται Χριστιανική Πίστις, ή Χριστιανική Εκκλησία ή καλύτερα Ορθόδοξος Εκκλησία.

Δωδέκατη, Την απόλυτη πεποίθηση που έχουμε, ότι υπάρχουν πρόσωπα και πράγματα, άγνωστα ακόμη στην ανθρωπότητα, ότι έλαβαν και θα λάβουν χώρα γεγονότα, τα οποία είναι αόρατα, αλλά και ακατάληπτα. Αυτά ούτε με το μάτι ούτε με την λογική του μπορεί να τα συλλάβει ο άνθρωπος και να τα εννοήσει. Είναι αθέατα και ανεξερεύνητα.

Δέκατη τρίτη, Την ολόψυχη αποδοχή, ευλαβή τιμή και τιμητική προσκύνηση υπερφυών προσώπων και μυστηρίων, στηριζόμενη στην απόλυτη αυθεντία της θείας Αποκαλύψεως, η οποία μας προσφέρει τις θείες αυτές αλήθειες και τις αποδεχόμαστε με όλη μας την ψυχή. Δεν ερευνούμε για να πιστεύσουμε. Δεν ρωτάμε το πώς και το γιατί, αφού η πίστη δεν είναι ούτε έρευνα, ούτε αυτοψία και ψηλάφηση, όπως ζητούσε ο απόστολος Θωμάς, αλλ’ άνευ αντιρρήσεων αποδοχή και συγκατάθεση σε όσα η Ορθόδοξη Εκκλησία μάς αποκαλύπτει.

Ο Θεός αποκαλύπτει τα άγνωστα, φανερώνει τα κρυμμένα και εμείς λέμε Ναι, Αμήν, και ακολουθούμε.

Δέκατη τέταρτη, Την αίσθηση  «των αοράτων και νοητών ως ορατών και ψηλαφητών, των αποκειμένων ως ήδη προκειμένων, των απόντων ως εγγύς παρόντων». Εκείνος που πιστεύει, δηλαδή, όχι απλώς παραδέχεται και συμφωνεί με αυτά που πιστεύει, αλλά και τα αισθάνεται ζωντανά. Και γίνεται τούτο, διότι όπως λέει ένας σοφός διδάσκαλος της Εκκλησίας, ο Μελέτιος Πηγάς, Πατριάρχης Αλεξανδείας: «μόνῃ τῇ πίστει πτερωθείς ὁ νοῦς εἰς τά ὑπέρ φύσιν ὑπερφυῶς ὑπερφέρεται». Δηλαδή:

Όταν φωτισθεί με το φως της πίστεως ο νους του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος με το φωτισμένο νου του εισέρχεται στον κόσμο των ουρανίων θείων αληθειών, τις οποίες με αυτόν τον θείο φωτισμό, τις βλέπει καθαρά και με ευλάβεια τις προσκυνεί.

«…πίστις ἐστίν, ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (ΕΒΡ: 11/1).

Δέκατη πέμπτη, Την εδραία και αμετακίνητη πεποίθηση ως προς τα ελπιζόμενα, δηλαδή ότι εγώ ο πιστός θα απολαύσω στο μέλλον αγαθά τα οποία τώρα δεν υπάρχουν, φαίνεται πως δεν υπάρχουν, αλλά τα ελπίζω, τα περιμένω δηλαδή με ζωντανή ελπίδα, να πραγματοποιηθούν και να τα απολαύσω. Τέτοια είναι, η ανάσταση των νεκρών, η Δευτέρα του Χριστού παρουσία, η μέλλουσα κρίση και ανταπόδοση, η αιώνια ζωή και βασιλεία. 

Τα ελπιζόμενα, λοιπόν, υπαρκτά και παρόντα. Τα αόρατα και μη βλεπόμενα, ορατά και βλεπόμενα και σε άμεση επαφή και επικοινωνία ερχόμενα με μας, ή μάλλον εμείς που τα πιστεύουμε με αυτά.2

Δέκατη έκτη, Την απόλυτη και θεμελιωμένη βεβαιότητα ότι, ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός. Έπειτα τους Αγγέλους και όλον τον ουράνιον πνευματικόν κόσμον, κλπ., και τέλος τον άνθρωπον. Αυτά είναι πραγματικότητες. Ο Τριαδικός Θεός είναι Δημιουργός του Σύμπαντος και των συμπάντων των ατελευτήτων, πάσης Κτίσεως (ΣΣ: Κτίσεως κι’ όχι Φύσεως). Για τον Ορθόδοξο Χριστιανό, αυτά τα μη οραθέντα κατά την δημιουργίαν είναι τόσο βέβαια και έχει τόση πληροφορία περί τούτων, που ίσως δεν θα είχε, εάν τα είχε δει με τα ίδια του τα μάτια.

Δέκατη έβδομη,  Ότι ο μοναδικός και απόλυτος στόχος της εν Χριστώ ζωής του ανθρώπου είναι η Θέωση, η ένωση δηλαδή με τον Θεό, ώ­στε ο άνθρωπος, μετέχοντας στην άκτιστη ενέργεια του Θεού, να γίνει «κατά χάριν» αυτό που ο Θεός εί­ναι από την φύση του (άναρχος και ατελεύτητος). Αυ­τή είναι η Ορθόδοξη (χριστιανικώς) έννοια της σωτηρίας. Δεν πρό­κειται για μία ηθική βελτίωση του άνθρώπου, αλλά για την εν Χριστώ ανα-δημιουργία, ανά-πλαση, αν­θρώπου και κοινωνίας, μέσα από την υπαρκτική και υπαρξιακή σχέση με τον Χριστό, ο Οποίος είναι η ένσαρκη φανέρωση του Θεού στην ιστορία.

Αυτό εκ­φράζει η φράση του Άπ. Παύλου (Β' ΚΟΡ: 5/17): «ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις». Γι' αυτό χριστια­νικώς η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, η λυτρωτική είσοδος του Αιώνιου και Υπέρχρονου μέσα στον ι­στορικό χρόνο, είναι η άρχή ενός νέου κόσμου μιας κυριολεκτικώς «Νέας Εποχής» (New Age), που συνεχί­ζεται ως τα πέρατα των αιώνων, στα πρόσωπα των αυ­θεντικών/Ορθοδόξων χριστιανών, δηλαδή των Αγίων.

Δέκατη όγδοη, Την πλήρη  αποδοχή της εσωτερική θείας αποκαλύψεως και την διάκρισή της από την ανθρώπινη νόηση, την λογική, την διαίσθηση ή την ενόραση .

δ. Σημαντικά χωρία της Αγίας Γραφής στα οποία αποδεικνύεται η θαυματουργική δύναμη της ακλόνητης πίστεως στον Ιαχβέ/Ιησού Χριστόν

1/. «Δια πίστεως ο Νώε συνέλαβε εκείνα που ακόμα δεν βλέπονταν, και ευλαβηθείς κατασκεύασε μια κιβωτό για την σωτηρία της οικογένειάς του.» (ΕΒΡ: 11/7).

Όταν ο Νώε ήταν 480 ετών, αντιλήφθηκε με το πνεύμα του  πράγματα που ακόμη δεν έβλεπε, δηλαδή τον επερχόμενο κατακλυσμό, και δια πίστεως έδρασε πάνω στην εσωτερική πληροφορία, κατασκευάζοντας την κιβωτό της σωτηρίας. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η πληροφορία δόθηκε με όραση ή με την σιγαλέα εσωτερική φωνή. Σε κάθε περίπτωση, ο Νώε την αποδέχτηκε δια πίστεως, και δεν άφησε καμία αμφιβολία να εισέλθει στην καρδιά του.

Ο κατακλυσμός ήρθε 120 χρόνια αργότερα!  Δια πίστεως πάλι ο Νώε το γνώριζε μια εβδομάδα ενωρίτερα,  κι έτσι εισήλθε εγκαίρως στην κιβωτό. Δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει την πίστη που κατείχε τον Νώε για μια περίοδο 120 ετών! Μιλάμε για ένα γίγαντα πίστεως, που όταν ήταν 600 ετών ανταμείφθηκε, σώζοντας την οικογένειά του και ένα ζεύγος από τα ζώα (κτήνη και πετεινά), σε συγκεκριμένο αριθμό κατ’ είδος, ακριβώς όπως του είχε δοθεί η οδηγία να κάνει.

«Από δε των κτηνών των καθαρών εισήγαγε προς σε επτά επτά, άρσεν και θήλυ, και από των πετεινών του ουρανού των καθαρών επτά επτά, άρσεν και θήλυ, και από πάντων των μη καθαρών δύο, άρσεν και θήλυ,…» (ΓΕΝΕΣΗ: 7/1-3).

Ας σταματήσουν το παραμύθι κάποιοι αθεολόγηοι «θεολόγοι» και αγράμματοι ορθοδοξίζοντες ή ζηλωτές «ορθόδοξοι» ου κατ’ επίγνωση, που διδάσκουν στα κατηχητικά σχολεία ή σε πνευματικές συγκεντρώσεις ότι ο Νώε συνεκέντρωσε ΟΛΑ τα είδη των ζώων, ερπετών και πετεινών της γης και του ουρανού, με την δύναμη του Θεού, και τα εισήγαγε στην κιβωτό που είχε διαστάσεις 156χ26χ16μέτρα (ΓΕΝΕΣΗ: 6/15) !!!!!. Τέτοιες αυθαίρετες ερμηνείες, μόνον σύγχυση και ζημία προκαλούν στο ποίμνιον της Εκκλησίας.

2/. «Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε ο Θεός να εξέλθει στον τόπο που επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και εξήλθε, μη γνωρίζοντας πού πηγαίνει.» (ΕΒΡ: 11/ 8).

Ο Αβραάμ, υπακούοντας στην εσωτερική φωνή, ξεκίνησε, χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει, για να βρει την γη που θα κληρονομούσε. Ο Αβραάμ πίστεψε ότι η εσωτερική φωνή που τον καθοδηγούσε ήταν η φωνή του Θεού, και υπάκουσε σε αυτήν, με απόλυτη εμπιστοσύνη. Ήξερε ότι αν έκανε το πρώτο βήμα, θα του δίδονταν οδηγίες για το επόμενο, κ.ο.κ., ώστε να φτάσει στην Γη της Επαγγελίας. Αλλά το πρώτο βήμα εκ μέρους του ήταν αποφασιστικό. Εάν δεν το είχε κάνει, περιμένοντας όλες τις λεπτομέρειες, δεν θα έφτανε ποτέ.

3/. «Με πίστη και η ίδια η Σάρα πήρε δύναμη στο να συλλάβει σπέρμα, και παρά την προχωρημένη ηλικία της γέννησε, επειδή εθεώρησε αξιόπιστον εκείνον που της υποσχέθηκε ότι θα αποκτήσει υιόν.» (ΕΒΡ: 11/11).

Αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα σε όλες τις στείρες γυναίκες. Η Σάρα, χάρη στην ακλόνητη πίστη της στην υπόσχεση του Θεού, συνέλαβε και γέννησε τον Ισαάκ  στα εννενήντα της χρόνια, ενώ ο σύζυγός της Αβραάμ, ήταν 100 ετών! (ΓΕΝΕΣΗ: 17/ 15-20)

4/. «Με πίστη ο Μωϋσής άφησε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί τον θυμό του Φαραώ, αναμένοντας υπομονετικά, σαν να έβλεπε Τον αόρατο Θεό… Με πίστη ο Μωϋσής και οι Ισραηλίτες διέβησαν την Ερυθρά Θάλασσα σαν να επερνούσαν διαμέσου ξηράς…όταν οι Αιγύπτιοι δοκίμασαν το ίδιο, καταποντίστηκαν (κατεπόθησαν)» (ΕΒΡ:11/27-29)

Ολόκληρη η ιστορία του Μωϋσή είναι μια αξιοθαύμαστη επίδειξη πίστεως. Βέβαια και οι Ισραηλίτες είχαν πίστη στον Μωϋσή και, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του, διάβηκαν την Ερυθρά θάλασσα. Χωρίς πίστη θα πνίγονταν και αυτοί σαν τους Αιγυπτίους.

5/. «Με πίστη έπεσαν τα τείχη της Ιεριχούς αφού κυκλώθηκαν για επτά ημέρες.» (ΕΒΡ: 11/30)

6/. «Και τι να λέω ακόμα; Επειδή, θα μου λείψει ο καιρός να διηγούμαι για τον Γεδεών, και τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, και τον Δαυϊδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες· οι οποίοι με την πίστη καταπολέμησαν βασιλείες, εργάστηκαν δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις, έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν δύναμη φωτιάς, διέφυγαν από στόματα μάχαιρας, ενδυναμώθηκαν από ασθένεια, έγιναν ισχυροί σε πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή στρατεύματα ξένων· πήραν γυναίκες τους νεκρούς τους, αφού αναστήθηκαν. Άλλοι, όμως, βασανίστηκαν, χωρίς να δεχθούν την απολύτρωση, για ν’ αξιωθούν μιας καλύτερης αναστάσεως. Και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγες, ακόμα δε και δεσμά και φυλακή.» (ΕΒΡ: 11/ 32-36).

7/. «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει δια της πίστεως αυτού.» (ΑΒΒΑΚΟΥΜ 2/ 4).

Εδώ ο προφήτης Αββακούμ, υπογραμμίζει την σπουδαιότητα της πίστεως του δικαίου. Ο δίκαιος άνθρωπος δεν χρειάζεται ν’ ανησυχεί για τίποτα. Η πίστη του θα τον στηρίζει πάντοτε. 

8/. «Και ξάφνου, μια γυναίκα αιμορροούσα για δώδεκα χρόνια, αφού πλησίασε από πίσω, άγγιξε την άκρη του ιματίου του. Επειδή έλεγε μέσα της: Αν μονάχα αγγίξω το ιμάτιό του, θα σωθώ. Και ο Ιησούς, γυρίζοντας και βλέποντάς την, είπε: Έχε θάρρος, θυγατέρα μου, η πίστη σου σε έσωσε. Και η γυναίκα σώθηκε από την ώρα εκείνη.» (ΜΑΤΘ: 9/ 20-22) .

9/. «Και όταν ο Ιησούς μπήκε μέσα στην Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, παρακαλώντας τον, και λέγοντας: Κύριε, ο δούλος μου κείτεται παράλυτος στο σπίτι, υποφέροντας φρικτά. Και ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εγώ, αφού έρθω, θα τον θεραπεύσω.  Ακούγοντας δε ο Ιησούς θαύμασε, και είπε σ' αυτούς που τον ακολουθούσαν: Σας διαβεβαιώνω, ούτε στον Ισραήλ δεν βρήκα τόσο μεγάλη πίστη…Και ο Ιησούς είπε στον εκατόνταρχο: Πήγαινε, και όπως πίστεψες ας γίνει σε σένα. Και ο δούλος του γιατρεύτηκε την ίδια εκείνη ώρα.» (ΜΑΤΘ: 8/ 5-10, 13)

10/. «Τότε αφού επλησίασαν ιδιαιτέρως οι μαθητές τον Ιησούν, είπον: Διατί εμείς δεν ημπορέσαμεν να βγάλωμεν το δαιμόνιον αυτό; Ο δε Κύριος  είπε σ' αυτούς: Αν έχετε πίστη σαν κόκκο σιναπιού, θα πείτε σ' αυτό το βουνό: Πήγαινε από εδώ εκεί, και θα πάει, και δεν θα είναι σε σας τίποτε αδύνατο.» (ΜΑΤΘ:17/19- 20)

Δυνατή αλλά ακλόνητη πίστη, μπορεί να μετακινήσει το βουνό οποιουδήποτε προβλήματος στην ζωή του ανθρώπου.

11/. «Και όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή σας, έχοντας πίστη (στην δύναμη του Θεού), θα τα λάβετε»  (ΜΑΤΘ: 21/ 22)

Σε όλους όσοι επιλέγουν να προσεύχονται, αντί να προφέρουν ένα λόγο πίστεως στο «βουνό», ο Ιησούς είπε να έχουν πίστη και θα το λάβουν. Χωρίς πίστη, ο άνθρωπος ακυρώνει το αποτέλεσμα της προσευχής.

ε. Η Πίστη κατά τον ποιητήν Γεώργιον Δροσίνη

Εάν τα όσα αναλύσαμε παραπάνω, για κάποιους δεν έγιναν απολύτως κατανοητά, λόγω του θεολογικού-Αγιογραφικού περιεχομένου τους ή δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τις ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ και ΧΑΟΤΙΚΕΣ διαφορές μεταξύ της Θρησκευτικής πίστεως (των οπαδών των πάσης φύσεως θρησκειών και θρησκευτικών σεκτών) και της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως, παραθέτουμε κατωτέρω το εκπληκτικόν καθ’ ημάς, ποίημα, του ποιητού Γεωργίου Δροσίνη («Η Πίστη») .

Όπου υπάρχει η φράση «Δεν έχεις Πίστη» αφορά στην «Πίστη»  των οπαδών των θρησκειών, και όπου υπάρχει η φράση «Πίστη έχεις» αναφέρεται στην Πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών (των όντως Ορθοδόξων και όχι κατά την δοκησισοφίαν ή τον ισχυρισμόν τους)…

Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχια σου

προσμένεις να γενούν σιτάρι,

κι από τ΄ άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,

προσμένεις καρπερό βλαστάρι!

★

Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα

κι’ από τα αστραποκαμένα ξύλα,

προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους

και καταπράσινα τα φύλλα.

★

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πηγαίνοντας

το δρόμο του βουνού, προσμένεις

να φτάσεις ως το ανάερο ψήλωμα

κάποιας κορφής μαρμαρωμένης.

★

Πίστη έχεις, όταν, αλυσόδετος,

μέσα από τα βάθη της αβύσσου,

προσμένεις ως τα ουράνια ελεύτερο

να φτερουγίσει το κορμί σου.

★

Δεν έχεις Πίστη, όταν τ’ απόβραδο

προσμένεις να προβάλλουν τ΄ άστρα,

και με του πετεινού το λάλημα

να φέξη η αυγή ροδογελάστρα!

★

Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο

και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει-

προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα

κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

★

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,

ρωτάς την κρίση και τη γνώση!

Δεν έχεις Πίστη, όταν την πίστη σου

στο λογικό έχεις θεμελιώσει!

★

Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο

το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,

κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,

προσμένεις να γενεί το θάμα.

                                                                                               Γεώργιος Δροσίνης

στ. Τελικά Συμπεράσματα-Επίκαιρες Επισημάνσεις

1/. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ είναι:

α/.Το αμάχητον όπλον των Ρωμηών/Ορθοδόξων Ελλήνων

Η ελπίδα των Ρωμηών/Ελλήνων δεν βρίσκεται στους σημερινούς πολιτικούς στο σύνολό τους, ούτε στους σημερινούς ποιμένες της διοικούσης Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πλειοψηφία τους. Το σύνολο των ελπίδων μας βρίσκεται στην Ορθοδοξία μας και τον στύλο-εδραίωμα της αληθείας που είναι η ανίκητη και διαχρονικώς ζώσα, Ορθόδοξη Εκκλησία.

 Άλλο Ορθόδοξη Εκκλησία και διαφορετικό πράγμα η διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας που παρουσιάζει ήδη σοβαρά και καρκινογόνα συμπτώματα εκκοσμικεύσεως και πνευματικής διαβρώσεως από «λύκους βαρείς», Ορθοδοξίζοντες, Μεταπατερικούς αθεόφοβους «θεολόγους»,  Φραγκοπαπολάγνους, προτεσταντίζοντες, εθελοθρησκεύοντες, οικουμενιστές, κ.α.

Η ελπίδα των Ελλήνων εναποτίθεται στην Κεφαλή/Τον ακρογωνιαίον λίθον της Εκκλησίας μας που είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Όλα αυτά διότι, στα αυτιά μας ηχεί η προτροπή του προφητάνακτος Δαβίδ:

«Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία» (ΨΑΛΜ: 145/3).

Οι αληθώς ορθόδοξοι χριστιανοί:

.Δεν πιστεύουν στις φαρισαϊκές υποσχέσεις των υπερπρονομιούχων βουλευτών, οι οποίοι ως χαμαιλέοντες τις αλλάζουν. Επικαλούνται το  Πανάγιον Πνεύμα της Αληθείας, το Οποίον «όπου θέλει πνει», «Να σκηνώσει εν εαυτοίς».

.Αντικρούουν και απορρίπτουν όσα διδάσκουν ή πράττουν, οι ελεγχόμενοι από το Σύστημα πνευματικοί ταγοί (Εκπαιδευτικοί, Εκκλησιαστικοί, κ.α.) που έχουν μετασχηματισθεί σε αχυρανθρώπους του. Ελπίζουν σε Αυτόν, ο Οποίος αλλοίωσε τους αγράμματους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς ανέδειξε».

.Ελέγχουν ιεράρχες-ιερείς-μοναχούς, συνανθρώπους τους, που κηρύττουν «γυμνή τη κεφαλή» αίρεσιν, πιστεύουν ότι η Ορθοδοξία είναι μία από τις πολλές και διάφορες θρησκείες του κόσμου, συμπροσεύχονται και συλλειτουργούν με αλλοδόξους και αρχιερείς-ιερείς μονοθεϊστικών και πολυθεϊστικών θρησκειών, πνευματιστές, ιερείς-μάγους της «Μάνας» γης, ομιλούν, πράττουν και σκέπτονται θρησκευτικώς και ΟΧΙ Ορθοδόξως.

«…20 τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι. 21 διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα φυλάξῃς, χωρὶς προκρίματος μηδὲν ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν» (Α΄ΤΙΜΟΘΕΟΝ: 5/20). 

«οὐ μισήσεις τὸν ἀδελφόν σου τῇ διανοίᾳ σου· ἐλεγμῷ ἐλέγξεις τὸν πλησίον σου καί οὐ λήψῃ δι᾿ αὐτὸν ἁμαρτίαν» (ΛΕΥΪΤ:19/17). [Δεν θα τρέφης εις την καρδίαν σου μίσος εναντίον του αδελφού σου. Θα ελέγξης τον πλησίον σου, εάν σου προτείνη κάτι κακόν και δεν θα θελήσης ποτέ να αναλάβης ενοχήν αμαρτίας προς χάριν αυτού].

«τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι…»(ΕΦΕΣ: 5/12-13).

«πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού». (ΙΩΑΝΝΗΝ 3:20).  

.Εφαρμόζουν ενσυνειδήτως τα δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεως και ακολουθούν Αυτόν, ο Οποίος «εις ενότητα πάντας καλεί».

β/. Η μοναδική Ελπίδα ΟΛΗΣ της ανθρωπότητος

Όπως προείπαμε, οι αληθώς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, απορρίπτουν τις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών και τις διδαχές των θρησκειών όλου του κόσμου, εκπροσωπούμενων από το Ιουδαιοταλμουδικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, πολιτικο-θρησκευτικόν όργανον των Ταλμουδιστών Ιουδαίων κοσμοκρατόρων, καθ’ όσον διαθέτουν το αμάχητον όπλον της Ορθοδόξου πίστεως, που τα πάντα αντιμετωπίζει, τα πάντα αποκαλύπτει και πάντα τα ακάθαρτα και εωσφορικά, εξολοθρεύει.

Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους λαούς, που ακολουθούν κάποια από τις ανθρώπινες θρησκείες (γνωστές, άγνωστες, σατανιστικές ή «ανθρώπινες»), οι οποίες ευθέως ή εμμέσως απορρίπτουν τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν;

Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός, δεν κλείνεται στα στενά όρια ενός θρησκεύματος, που ενδιαφέρεται μόνο για τους οπαδούς του, αλλά, επειδή ο Αληθινός Θεός, «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωση αληθείας ελθείν» (Α΄ ΤΙΜ: 2/4), ο Θεός είναι «σωτήρ πάντων ανθρώπων» (Α΄ ΤΙΜ: 4/10).

Για τους παραπάνω σαφώς περιγραφέντες και επαρκώς αναλυθέντες λόγους, και άλλους συναφείς, ο Τριαδικός Θεός της Ορθοδοξίας, ο Δημιουργός του φαινομένου Σύμπαντος και των αοράτων και ατελευτήτων συμπάντων, είναι η Μοναδική ελπίς σωτηρίας της ανθρωπότητος.

2/. Επίκαιρες επισημάνσεις-Αιτιολόγηση των Συμπερασμάτων

α/. Σύμπασα η ανθρωπότης παρακολουθεί σήμερα με αγωνία τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια κοινότητα. Όσοι δεν εθελοτυφλούν ή δεν έχουν άλλους λόγους (Και ο νοών νοείτω), διαπιστώνουν αργά-αργά, ότι οδηγούμαστε σταδιακώς από τους κοσμοκράτορες, στην υλοποίηση του Σχεδίου υποδουλώσεως της ανθρωπότητος, σε μία παγκόσμια Δημοκρατική, δήθεν, Υπερκυβέρνηση.

Οι ψάλτες, νεωκόροι και επίτροποι της Εωσφορικής Συναγωγής του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, δεν διστάζουν πλέον να το δηλώνουν δημοσίως!!!

Μία Υπερκυβέρνηση που δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μία στυγνή ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Δικτατορία, όπου κάθε αντιτιθέμενος στις εντολές και τα διατάγματα της παγκόσμιας εξουσίας, θα χαρακτηρίζεται εχθρός του λαού και της ανθρωπότητος και θα «τελειούται», ηθικώς, οικογενειακώς, επαγγελματικώς, οικονομικώς και βιολογικώς.

β/. Μία από τις τελευταίες φάσεις αυτού του Σχεδίου εγκαταστάσεως Παγκόσμιας Υπερκυβερνήσεως (Μήπως γενική δοκιμή; Παγκόσμια Άσκηση Κοινωνικής Υποταγής;), πιθανώς να είναι η τραγική κατάσταση που ζει σήμερα η ανθρωπότης, από την πανδημία του κορωναϊού CΟVID-19.

Τι είναι αυτός ο Θανατηφόρος ιός;

Conspiracy

Occult

Vaalists

Inferior (of)

Devil

ι

19  (13+6)3

Είναι βέβαιον ότι ο ιός έχει κατασκευασθεί σε ανθρώπινα εργαστήρια, από «επιστήμονες» που ανήκουν σε κάποια ή κάποιες από τις γνωστές ανθρώπινες θρησκείες, σε εφαρμογή μιας επί μέρους φάσεως, εφαρμογής του Σχεδίου LUCID, τουτέστιν αναγνωρίσεως της ταυτότητος των πολιτών όλου του κόσμου, με την μορφήν εμβολίου-σφραγίδος [LUCID= LUCIFER IDENTIFICATION (SYSTEM)].

Ας ξελαρυγγιάζονται οι αχυράνθρωποι του Συστήματος περί Συνωμοσιολογίας…Οι μάσκες των επίδοξων πολιτικο-οικονομικών επιβητόρων έχουν πέσει….Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε ένα βήμα προ της βιαίας (μάλλον με τις γνωστές…δημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες πάντα αποφασίζει…ο κυρίαρχος λαός), επιβολής της Παγκόσμιας Τρομοκρατικής/ Τυραννικής Υπερκυβερνήσεως.

γ/. Κάθε εχέφρων νους που αντιλαμβάνεται το πασιφανές πλέον Εωσφορικό Σχέδιον, και κλείνει τα ώτα του στις θεωρίες του Συστήματος περί δήθεν Συνωμοσιολογίας, Ρατσισμού, Ακροδεξιάς, Φουνταμενταλιστών, Νέο-φασισμού/Νέο-Ναζισμού, κλπ, έχει δύο επιλογές:

1η/. Να ακολουθήσει μοιραλατρικώς όσα διατάσσουν οι κατά χώραν  διαχειριστές του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ή εκείνα που πρεσβεύει η θρησκεία του και να υποταχθεί στους μελλοντικούς σωματοφύλακες-κύνες του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, που τον αναμένουν με άγριες διαθέσεις, ντοπαρισμένοι  με Adrenochrome… και άλλα διεγερτικά..και …ο νοών νοείτω.

2η/. Να μετανοήσει ειλικρινώς, επικαλούμενος τον μόνον Αληθινόν Θεόν, τον Ιησούν Χριστόν, να τον προστατεύσει από την επερχόμενη λαίλαπα ή το μελλοντικό Τελικό Εωσφορικό τσουνάμι (ΣΣ: Δεν γνωρίζουμε ακόμη, ούτε μπορούμε να προβλέψουμε πότε θα επέλθει. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να είμαστε πάντοτε πνευματικώς προετοιμασμένοι), προ της Δευτέρας Παρουσίας Του Ιησού Χριστού, και να Τον παρακαλέσει να τον φωτίσει για τις από τούδε και στο εξής ενέργειες που πρέπει να ακολουθήσει κατά περίπτωση.

Τώρα θα δούμε ποιοι και πόσοι από τους αποκαλούμενους Χριστιανούς όλου του κόσμου, θα ομολογήσουν το όνομα του Κυρίου Iησού Χριστού δημοσίως, και θα ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ, έναντι οποιουδήποτε τιμήματος..

Τώρα θα αποκαλυφθούν τόσον οι δήθεν ορθόδοξοι ψευδοχριστιανοί (λαϊκοί και ρασοφόροι), όσον και ο ρόλος και η συμβολή των αρχιερέων-ιερέων των διαφόρων θρησκειών (συμπεριλαμβανομένης και της ανεγνωρισμένης ήδη από το Σύστημα, σατανικής εκκλησίας), στην υλοποίηση του Σχεδίου της Παγκόσμιας Υποδουλώσεως.

Εμείς σ’όλους αυτούς υπενθυμίζουμε:

1//. Στους Ορθοδόξους Χριστιανούς:

«…. στήκετε εν τη (Ορθοδόξω) πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α΄ ΚΟΡ: 16/ 13)

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών».

2//. Στους οπαδούς ΟΛΩΝ των ανθρωπίνων θρησκειών (Μονοθεϊστικών, πολυθεϊστικών, κ.α.) και θρησκευτικών σεκτών:

Nα μην βαυκαλίζεσθε, αλλά και να μην τρομοκρατείσθε…Ο Τελικός ΝΙΚΗΤΗΣ της Φοβερής Δοκιμασίας των ημερών μας, την οποίαν επιτρέπει ο Κύριος δίδοντάς μας μία τελευταίαν ίσως, ευκαιρία μετανοίας, αλλά και της επερχομένης  Τελικής «Μάχης» (Final Fight ή Omega Fight), θα είναι ο Ιησούς Χριστός, όπως έχει προ αιώνων προβλεφθεί (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ), διότι:

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ

Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ, 18‐2 καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου· 18‐3 ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.18‐4 Καὶ ἦκουσα ἄλλην φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν· ἔξελθε ἐξ αὐτῆς ὁ λαός μου, ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς, καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε· 18‐5 ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐμνημόνευσεν ὁ Θεὸς τὰ ἀδικήματα αὐτῆς….

18‐10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.18‐11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαύσουσι καὶ ενθήσουσιν ἐπ᾿ αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι, 18‐12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου, καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύῑνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου, 18‐13 καὶ κινάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα, καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων. 18‐14 καὶ ἡ ὀπώρα τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς ου ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσεις.

18‐15 οἱ ἔμποροι τούτων, οἱ πλουτήσαντες ἀπ᾿ αὐτῆς, ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, 18‐16 λέγοντες· οὐαὶ οὐαί ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμενη ἐν χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος. 18‐17 καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ὁ ἐπὶ τόπον πλέων, καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται, ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν,18‐18 καὶ ἔκραζον βλέποντες τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, λέγοντες· τίς ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ;

18‐19 καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἔκραζον κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς· ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη. 18‐20 Εὐφραίνου ἐπ᾿ αὐτῇ, οὐρανέ,καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτι ἔκρινεν ὁ Θεὸς τὸ κρῖμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς.

18‐21 Καί ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ὡς μύλον μέγαν καί ἔβαλεν εἰς τήν θάλασσαν λέγων· οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλις, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔτι.18‐22 καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶν καὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶ σαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ πᾶς τεχνίτης πάσης τέχνης οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ μύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι, 18‐23 καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φανῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη, 18‐24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ

Μετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων· ἀλληλούῑα· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, 19‐2 ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ· ὅτι ἔκρινε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, ἥτις διέφθειρε τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐξεδίκησε τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτοῦ ἐκ χειρὸς αὐτῆς. 19‐3 καὶ δεύτερον εἴρηκαν·αλληλούῑα· καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 19‐4 καὶ ἔπεσαν οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ λέγοντες· ἀμήν, ἀλληλούῑα.

19‐11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτόν, καλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ· 19‐12 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχων ὀνόματα γεγραμμένα, καὶ ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός 19‐13 καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον ἐν αἵματι, καὶ κέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. 19‐14 καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν. 19‐15 καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα δίστομος, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. 19‐16 καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.

19‐17 Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ, 19‐18 ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾿ αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων.

19‐19 Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ. 19‐20 καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.

19‐21 καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ

Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. 21‐2 καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς. 21‐3 καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· ᾿Ιδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ᾿ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ  αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτῶν ἔσται, 21‐4 καὶ ἐξαλείψει ἀπ᾿αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον.21‐5

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ
Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. καὶ λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσι. 22‐13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 22‐14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν.22‐15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. 22‐16 ᾿Εγὼ ᾿Ιησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός.

22‐17 Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου. καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καὶ ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. 22‐18 Μαρτυρῶ ἐγὼ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπὶ ταῦτα, ἐπιθήσει ὁ Θεὸς ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 22‐19 καὶ ἐάν τις ἀφέλῃ ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ βιβλίου τῆς προφητείας ταύτης, ἀφελεῖ ὁ Θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας, τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ.

22‐20 Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ. 22‐21 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν.

ΟΥΑΙ!!! ΟΥΑΙ!!! ΟΥΑΙ!!!

Σ’όλους τους τυφλούς και εθελοτυφλούντες επί της γης!

ΟΥΑΙ!!! ΟΥΑΙ!!! ΟΥΑΙ!!!

Στους Αρχιερείς-ιερείς και πιστούς του Εωσφόρου και στους Βασιλείς-Εμπόρους των Εθνών της Βαβυλώνος της…Μεγάλης !

Ταῦτα Λέγει ὁ μαρτυρῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός· ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ.

                                                                   Συνεχίζεται

---

1http://ekklisiaonline.gr/eipan/item/450-i-pisti-ton-orthodokson#sthash.ZgwY5Lif.dpuf

2 --Στον αρχαίο κόσμο έλεγε ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας· «διά τῆς πίστεως ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾷ τήν βεβαιότητα ἐπί τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῶν πραγμάτων».

--Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέει ότι «κυριώτερον τῆς ἐπιστήμης ἡ πίστις, καί ἔστιν αὐτῆς κριτήριον» (Γ. Παπαμιχαήλ, Απολογητικά σελ. 243 και Migne 8, 948Α). Ο δε Μέγας Βασίλειος γράφει τα εξής σοφά. «Πίστις ἡγείσθω τῶν περί Θεοῦ λόγων· πίστις ἡ ὑπέρ τάς λογικάς μεθόδους τήν ψυχήν εἰς συγκατάθεσιν ἕλκουσα. Πίστις, οὐχ ἡ γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις, ἀλλ’ ἡ ταῖς τοῦ Πνεύματος ἐνεργείαις ἐγγινομένη… Καί μηδείς καταχλευαζέτω τοῦ λόγου, ὡς ἀβασανίστως ἡμῶν εἰς τήν ὑπέρ ὧν λέγομεν συγκατάθεσιν τούς ἀκούοντας ἐναγόντων. Ἀνάγκη γάρ ἑκάστης μαθήσεως ἀνεξετάστους εἶναι τάς ἀρχᾶς τοῖς μανθάνουσι…

Ἐπεί ἀμήχανον τούς περί τά πρῶτα ζυγομαχοῦντας δυνηθῆναι ὁδῷ καί τάξει προελθεῖν εἰς τό τέλος. Καί τοῦτο ἄν μάθεις παρ’ αὐτῶν τῶν ἔξωθεν. Εἰ γάρ μή συγχωρήσειας τάς πρώτας ἀρχάς τῷ γεωμέτρῃ, ἀμήχανον αὐτόν τά ἐφεξής συμπεράνασθαι. Καί τῆς Ἀριθμητικῆς ὁ τοῖς πρώτοις καί στοιχειώδεσιν ἐνιστάμενος, τήν εἰς τό πρόσω ὁδόν διακόπτει. Ὁμοίως δέ καί ἰατρικαί ἀρχαί ἰατροῖς ἀναπόδεικτοι. Καί ὅλως, ἐν ὁποιοδήποτε ἐπιτηδεύματι τῶν ὁδῷ καί τάξει προϊόντων ἐπί τό τέλος, ἀδύνατον τῶν πρώτων ὑποθέσεων ἀποδείξεις ἐπιζητεῖν· ἀλλ’ ἀνάγκη τάς τῶν λογικῶν τεχνῶν ἀρχάς ἀνεξετάστως παραδεξάμενον, τό ἐκ τῶν ὑποτεθέντων ἀκόλουθον ἐν τοῖς ἐφεξής ἐπιβλέπειν. Οὕτω δή οὖν καί τό τῆς θεολογίας μυστήριον τήν ἐκ τῆς ἀβασανίστου πίστεως ζητεῖ συγκατάθεσιν» (Migne 30, 104B).

--Όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «ἡ πίστις ἐστίν αὐτή ἡ ὑπόστασις καί οὐσία τῶν ἐλπιζομένων πραγμάτων», «ὑφιστῶσα ταῦτα καί συνιοῦσα ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ πιστεύοντος». «Ἐπειδή γάρ τῇ ἐλπίδι ἀνυπόστατα εἶναι δοκεῖ (φαίνονται σαν ανυπόστατα, σαν να μην υπάρχουν), ἡ πίστις ὑπόστασιν αὐτοῖς χαρίζεται· μᾶλλον δέ οὐ χαρίζεται, ἀλλ’ αὐτό ἐστιν οὐσία αὐτῶν».

3 Κατά την αποκρυφιστικήν αριθμομετρίαν των Καμπαλιστών (σημερινών Ταλμουδιστών Ιουδαίων):

.Ο αριθμός 13, συμβολίζει, τον κακόν οιωνόν, την αποστασία, την διαφθορά, την λιποταξία..Στην προκειμένη περίπτωση την αποστασία των εκπεσόντων αγγέλω, με αρχηγόν τον Εωσφόρον.

«Δώδεκα έτη αυτοί εδούλευσαν τω Χοδολλογομόρ, τω δε τρισκαιδεκάτω έτει απέστησαν…» (ΓΕΝΕΣΗ: 14/4).

.Ο αριθμός 6 είναι ο αριθμός της ατελείας, του ανθρώπου και του όφεως (εδημιουργήθησαν την 6ην ημέραν),

Μερικά παραδείγματα:

Αριθμός 13

Ο Βάαλ: (70+2+1+1+30=104= 13.8).

Δράκων (ΑΠΟΚΑΛ: 12/9): 975 (13.75)

Όφις: (780=13.60=13.6.10).

Αριθμός 6

Οι απόγονοι του Κάϊν, δίδονται μέχρι την 6ην γενεάν [Κάϊν-Ενώχ-Γαϊδάδ-Μαλελεήλ-Μαθουσάλα–Λάμεχ-Ιωβήλ) (ΓΕΝΕΣΗ:4/17-24)].

Έξη (6) σεισμοί αναφέρονται στην Βίβλο.

Έξη (6) φορές κατηγορήθηκε ο Ιησούς από τους κρυπτοταλμουδιστές Φαρισαίους, ότι είχε σχέση…με τον διάβολον.

Ο όφις είχε έξη (6) ονόματα στην Παλαιά Διαθήκη..[Nachach (A shining one), ak-shoo (adder=Οχιά), ephah (δηλητηριώδες ερπετόν-οχιά), tsiph-ohnee [(σ(φ)υρρίζον ερπετόν-οχιά)], taneen (δράκων), saraph (θανατηφόρον ερπετόν).