ΑΙΓΑΙΟΝ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ

(AEGEAN :THE HELLENIC ARCHIPELAGO)

ΜΕΡΟΣ 17^ο

       

12. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (ΑΟΖ) ΚΑΙ ΖΩΝΗ ΑΛΙΕΙΑΣ1  

Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

α. Η Συμφωνία του Δικαίου της Θαλάσσης [Montego  Bay 1982] μετά την κύρωσή της από 60 χώρες και στην συνέχεια από 192, τέθηκε σε ισχύ από το 1995.  Η  Ελλάδα υπέγραψε, κύρωσε και κατέθεσε τα σχετικά έγγραφα στον ΟΗΕ, κατά των οποίων η Τουρκία πρόβαλε δήλωση  επιφυλάξεως των δικαιωμάτων της, η οποία όμως  δεν έγινε αποδεκτή και δεν καταχωρίσθηκε.

Η  Συμφωνία προβλέπει ότι οι παράκτιες πολιτείες και τα νησιά, εκτός των βραχονησίδων που δεν μπορούν να συντηρήσουν οικονομική ζωή,  έχουν  δικαίωμα 12 ν.μ. για Αιγιαλίτιδα ζώνη και 200 ν.μ. για Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.), δηλαδή κάθε παράκτια πολιτεία έχει το δικαίωμα να κηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, μέχρι τα 200 ν.μ., εφόσον  υπάρχει ελεύθερος ωκεανός, άλλως η ΑΟΖ φθάνει μέχρι την  μέση γραμμή ή την μέση απόσταση, μεταξύ αυτής και της  απέναντι χώρας, από την  γραμμή βάσεως από την οποία μετριέται η αιγιαλίτιδα ζώνη.

β. Μέχρι και τα μέσα του 20^ου αι., όλες οι θαλάσσιες περιοχές που ήταν πέρα από την αιγιαλίτιδα ζώνη θεωρούνταν τμήμα της ανοιχτής θαλάσσης στο οποίο κανένα κράτος δεν είχε δικαιοδοσία. Το διεθνές δίκαιο προέβλεπε αποκλειστικά δικαιώματα αλιείας του παράκτιου κράτους μόνο στα εσωτερικά ύδατα και την αιγιαλίτιδα ζώνη. Όμως, ήδη από τον 19^ο αι. ορισμένα κράτη συνήπταν συμφωνίες για την διαχείριση και συντήρηση των αλιευμάτων που βρίσκονταν  σε περιοχές της ανοιχτής θαλάσσης αλλά κοντά στις ακτές τους.

γ. Οι έννοιες της Αιγιαλίτιδας ζώνης, της  Υφαλοκρηπίδας,  της Όμορης ή Οικονομικής ζώνης και της ζώνης Αλιείας, θα πρέπει να πούμε, ότι έχουν   ξεπεραστεί πλέον από  την ΑΟΖ, η οποία τις υπερκαλύπτει, μετά την κήρυξή της.

δ. Έννοια και ορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης

Το άρθρο 55 της τελευταίας συμβάσεως για το δίκαιο της θαλάσσης που αναφέρεται στο «ειδικό νομικό καθεστώς της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης», μας δίδει τον παρακάτω ορισμό:

«Ως αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της χωρικής θαλάσσης (αιγιαλίτιδος ζώνης) περιοχή, η υπαγόμενη στο ειδικό νομικό καθεστώς που καθιερώνεται στο παρόν Μέρος (δηλ. το Μέρος V), δυνάμει του οποίου τα δικαιώματα και οι δικαιοδοσίες του παράκτιου κράτους και τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων κρατών διέπονται από τις σχετικές διατάξεις της παρούσης Συμβάσεως».

Δηλαδή με τον όρο Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) νοείται η θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται παρακείμενη αλλά και πέραν της αιγιαλίτιδος ζώνης. Δεν αποτελεί τμήμα της ανοιχτής θαλάσσης αλλά ιδιόμορφη ζώνη (ζώνη sui generis), η οποία διέπεται από ένα «ειδικό νομικό καθεστώς», που δεν ταυτίζεται ούτε με το καθεστώς κυριαρχίας της αιγιαλίτιδας ζώνης, ούτε με το καθεστώς κυριαρχίας της ανοιχτής θαλάσσης. Το πλάτος της  μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσεως, από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδος ζώνης (άρθρο 56 σε συνδ. με άρθρο 57 της Συμβάσεως).

Μέσα στην ΑΟΖ το παράκτιο κράτος, ασκεί κάποιες εξουσίες για οικονομικούς σκοπούς κυρίως. Πρόκειται για μια θαλάσσια ζώνη με καθεστώς αμιγώς λειτουργικό, που συνίσταται τόσο στα δικαιώματα του παράκτιου κράτους, όσο και στις ελευθερίες των υπόλοιπων κρατών. Μάλιστα, τα δικαιώματα των τρίτων κρατών είναι μόνο αυτά που ρητά αναγνωρίζονται στην Σύμβαση Δικαίου της Θαλάσσης (ΔΘ), ήτοι ναυσιπλοΐα, υπέρπτηση, τοποθέτηση υποβρύχιων αγωγών και καλωδίων και  τις συναφείς με αυτές χρήσεις.

ε. Το νομικό καθεστώς της ΑΟΖ

Το νομικό καθεστώς της ΑΟΖ είναι «ιδιόρρυθμο» (sui generis). Ειδικώτερα:

(1) Η θαλάσσια ζώνη της ΑΟΖ, η οποία βρίσκεται μεταξύ της Χωρικής Θαλάσσης (ΧΘ) των κρατών και της Ανοικτής Θαλάσσης (ΑΘ), υπάρχει και ισχύει μόνο όταν εξαγγελθεί και οριοθετηθεί, και τα «κυριαρχικά δικαιώματα» και οι επαγόμενες δικαιοδοσίες του Κράτους, ασκούνται τότε και μόνον.

(2) το Κράτος στην ΑΟΖ, έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα για την έρευνα και την εκμετάλλευση των ζώντων και μη, πόρων επί της επιφάνειας της θαλάσσης, της θαλάσσιας μάζας, του βυθού και του υπεδάφους, την αξιοποίηση και εκμετάλλευση της ενέργειας από τα ύδατα, τα θαλάσσια και υποθαλάσσια ρεύματα και παλίρροιες, καθώς και του ανέμου, και τέλος, το δικαίωμα εγκαταστάσεως τεχνητών νησιών και άλλων κατασκευών που θα διευκολύνουν αυτήν την εκμετάλλευση, κηρύσσοντας πέριξ των τεχνητών κατασκευών και ζώνη προστασίας της ασφαλείας τους έως 500μ, έχοντας συγχρόνως την δικαιοδοσία επιβολής της νομοθεσίας του, προς αποφυγή ή καταστολή παραβιάσεως των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, και

(3) Στην θάλασσα της ΑΟΖ και τον υπερκείμενο αυτής εναέριο χώρο, τα άλλα κράτη, απολαμβάνουν των δικαιωμάτων της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, της υπερπτήσεως, καθώς και της ασκήσεως των ενόπλων τους δυνάμεων, και τέλος, το δικαίωμα της ποντίσεως καλωδίων και σωληναγωγών, με τον περιορισμό όμως ότι, οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των τρίτων κρατών, θα πρέπει να ασκούνται με απόλυτο σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κράτους που έχει ορίσει την ΑΟΖ.

στ. Κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους

Το παράκτιο κράτος στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του, σύμφωνα με το άρθρο 56 της ιδίας συμβάσεως, ενασκεί κυριαρχικά δικαιώματα με σκοπό την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση, την διατήρηση και την διαχείριση των φυσικών πόρων και των πόρων ζωϊκής προελεύσεως που βρίσκονται στον υδάτινο χώρο, στον βυθό της θαλάσσης και στο υπέδαφός του, χωρίς να παύει να έχει και τα υπόλοιπα δικαιώματα όπως και τα καθήκοντα που προβλέπονται από την Σύμβαση.

Στην αποκλειστική οικονομική ζώνη έχουν αλιευτικά δικαιώματα σύμφωνα με την Σύμβαση και άλλα κράτη. Αυτά είναι τα περίκλειστα και τα γεωγραφικώς μειονεκτούντα.

Σύμφωνα με το άρθρο 56 α της Συμβάσεως, το παράκτιο κράτος μπορεί να ασκεί μέσα στο εύρος της ΑΟΖ κυριαρχικά δικαιώματα για την εξεύρεση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των μη ζώντων φυσικών πόρων των υπερκείμενων υδάτων, του βυθού της θάλασσας και του υπεδάφους. Ως μη ζώντες φυσικοί πόροι νοούνται τα μεταλλεύματα και τα διάφορα στοιχεία που βρίσκονται στο βυθό και στο υπέδαφος.

Ο βυθός όμως και το υπέδαφος αυτής της περιοχής, εξακολουθεί να διέπεται από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 56 της νέας Συμβάσεως. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε το εξής:

Ενώ τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα υφίστανται ανεξάρτητα από την έκφραση της βουλήσεως του παρακτίου κράτους, για την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) το κράτος χρειάζεται να κάνει σχετική διακήρυξη για να μπορέσει να αποκτήσει εκεί τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο δικαιώματα.

Συμπερασματικώς, στην ΑΟΖ το παράκτιο Κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για  έρευνα,  εκμετάλλευση,  διατήρηση και  διαχείριση των ζώντων ή μη πόρων του βυθού της θαλάσσης, του υπεδάφους των υπερκειμένων υδάτων καθώς και  των ρευμάτων οικονομικής δραστηριότητας.

ζ. Οριοθέτηση της ΑΟΖ 

Η οριοθέτηση της ΑΟΖ γίνεται με βάση το άρθρο 38 του καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου  και εφαρμόζονται  δύο μέθοδοι:

(1) Η μέθοδος της μέσης γραμμής, που αποτελεί εθιμικό και συμβατικό δίκαιο, και

(2) Η αρχή της δικαιοσύνης και της aequo et bono2, εάν οι διάδικοι συμφωνούν.

Εφόσον το παράκτιο κράτος έχει υιοθετήσει ΑΟΖ,  η δικαιοδοσία του στους ζώντες φυσικούς πόρους (αλιεία) επεκτείνεται στα 200 μίλια από τις ακτές. Τα δικαιώματα αυτά προσδιορίζονται ειδικότερα, από τις ρυθμίσεις των άρθρων 61-73 της Συμβάσεως ΔΘ.

η. Δικαιώματα-Δικαιοδοσίες-Υποχρεώσεις παρακτίου κράτους

Τo παράκτιo κράτoς στην ΑΟΖ του έχει δικαιώματα, δικαιoδoσίες, καθώς και υπoχρεώσεις. Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τoυ, τo παράκτιo κράτoς θα πρέπει να μην ξεχνά τα δικαιώματα και τις υπoχρεώσεις των άλλων κρατών και θα πρέπει να ενεργεί κατά τρόπo συνάδoντα με τις διατάξεις της νέας Συμβάσεως.

(1). Δικαιώματα: Τo παράκτιo κράτoς μπoρεί με νόμoυς και κανoνισμoύς τoυ να καθoρίζει όλα τα σχετικά με τα δικαιώματά του ζητήματα, αρκεί να μην έρχεται σε αντίθεση με την Σύμβαση . Ειδικώτερα, τo παράκτιo κράτoς μπoρεί να καθoρίζει:

(α) Την παρoχή αδειών αλιείας, τις πρoϋπoθέσεις πoυ πρέπει να πληρoύν τα αλιευτικά και o εξoπλισμός τoυς, την καταβoλή τελών καθώς και άλλων μoρφών αμoιβής.

(β) Τoν πρoσδιoρισμό των επιτρεπόμενων αλιευμάτων κατά είδoς, κατά απoθέματα, κατά σκάφoς, ακόμα και κατά υπηκόoυς oπoιoυδήπoτε κράτoυς κ.λ.π.

(γ) Τις αλιευτικές περιόδoυς, τις αλιευτικές περιoχές, τoυς αλιευτικoύς εξoπλισμoύς, καθώς επίσης τoυς τύπoυς, τα μεγέθη και τoν αριθμό των αλιευτικών πoυ μπoρoύν να χρησιμoπoιηθoύν.

(δ) Την ηλικία και τo μέγεθoς των αλιευμάτων πoυ μπoρoύν να αλιευθoύν.

(ε) Την παρoχή από τα αλιευτικά σκάφη στoιχείων για στατιστικoύς και άλλoυς σκoπoύς.

(στ) Την διεξαγωγή πρoγραμμάτων έρευνας αλιείας υπό τoν έλεγχo τoυ παράκτιoυ κράτoυς.

(ζ) Την τoπoθέτηση στα σκάφη παρατηρητών ή μαθητευoμένων από τo παράκτιo κράτoς.

(η) Την εκφόρτωση αλιευμάτων στoυς λιμένες τoυ παράκτιoυ κράτoυς.

(θ) Τις μεθόδoυς και τις πρoϋπoθέσεις για μικτές επιχειρήσεις και άλλες μoρφές συνεργασίας.

(ι) Τoυς όρoυς για την εκπαίδευση πρoσωπικoύ και την μεταφoρά αλιευτικής τεχνoλoγίας, συμπεριλαμβανoμένης και της ενισχύσεως της ικανότητας τoυ παράκτιoυ κράτoυς για αλιευτική έρευνα.

(ια) Τις διαδικασίες εκτελέσεως όλων των παραπάνω.

(2). Δικαιoδoσίες: Οι δικαιoδoσίες τoυ παράκτιoυ κράτoυς είναι σχετικές με την εγκατάσταση καθώς και με την χρησιμoπoίηση τεχνητών νήσων και διαφόρων άλλων εγκαταστάσεων και λoιπών κατασκευών. Επίσης τo παράκτιo κράτoς έχει δικαιoδoσίες πoυ αφoρoύν στην θαλάσσια επιστημoνική έρευνα, στην πρoστασία και στην διατήρηση τoυ θαλάσσιoυ περιβάλλoντoς.

(3). Υπoχρεώσεις: Η βασική υπoχρέωση τoυ παράκτιoυ κράτoυς, σχετικά με τo θέμα, είναι o πρoσδιoρισμός των αλιευτικών δυνατoτήτων τoυ σε συνδυασμό με τoν καθoρισμό τoυ επιτρεπόμενoυ oρίoυ αλιεύσεως. Αυτά τα δύo στoιχεία είναι απαραίτητα για τoν υπoλoγισμό τoυ πλεoνάσματoς στo oπoίo θα έχoυν πρόσβαση άλλα κράτη εντός της απoκλειστικής oικoνoμικής τoυ ζώνης. Μια άλλη υπoχρέωσή τoυ είναι η εφαρμογή κάθε μέτρoυ, με σκoπό την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας μετά από κάθε κατασκευαστικό έργο στην ζώνη.

Σύμφωνα με την νέα Σύμβαση, oι νόμoι και oι κανoνισμoί των παρακτίων κρατών, σχετικά με αντικείμενα όπως η έκδoση άδειας για τoυς αλιείς και τα πλoία τoυς, μπορεί να απαιτούν την πληρωμή αμoιβής, πoυ στην περίπτωση των αναπτυσσόμενων παρακτίων κρατών, «μπoρεί να συνίσταται σε επαρκή συνεισφoρά στoν τoμέα της χρηματoδοτήσεως, τoυ εξoπλισμoύ και της τεχνoλoγίας πoυ αφoρoύν στην αλιευτική βιoμηχανία». Στην περίπτωση αυτή λoιπόν, είναι πιο πιθανό τα παράκτια να θέλoυν να ικανoπoιήσoυν περισσότερo τις ανάγκες κρατών με μεγάλες αλιευτικές δυνατότητες, ακόμα και αν αυτά δεν βρίσκoνται στην ίδια περιoχή ή υπoπεριoχή.

Ο σημαντικώτερoς στόχoς των διατάξεων πoυ έχoυν σχέση με την διατήρηση των βιoλoγικών πόρων, είναι η επίτευξη της «μεγίστης πάγιας αποδόσεως», και η πρoστασία τoυ περιβάλλoντoς. Ο ρόλoς τoυ παράκτιoυ κράτoυς στην επίτευξη αυτoύ τoυ στόχoυ είναι σημαντικός. Είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένoς με τις αρμoδιότητες πoυ ασκεί αυτό, κατά την ικανoπoίηση της προσβάσεως των περίκλειστων, των γεωγραφικώς μειoνεκτoύντων, καθώς και των άλλων κρατών στην απoκλειστική oικoνoμική τoυ ζώνη. Μπoρoύμε να πoύμε μάλιστα ότι έμμεσα ή άμεσα όλες αυτές oι αρμoδιότητες έχoυν σκoπoύς περιβαλλoντικoύς.

Τα παράκτια κράτη θα πρέπει να κάνoυν καλή χρήση των αρμoδιoτήτων τoυς, προκειμένου να αποφεύγεται η καταχρηστική υπερεκμετάλλευση και να επιτυγχάνεται ένα oυσιαστικό καθεστώς πρoστασίας των θαλασσών .

θ. Οι υποχρεώσεις τρίτων κρατών

-Τα τρίτα κράτη οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και την εκπλήρωση των καθηκόντων τους στην ΑΟΖ, τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του παράκτιου κράτους και να συμμορφώνονται με τυχόν κανονισμούς που θεσπίζει αυτό, στο μέτρο πάντα που δεν αντίκεινται στις ρυθμίσεις της Συμβάσεως του ΔΘ (άρθρο 58).

-Η Τουρκία που επικαλείται  ειδικούς περιορισμούς για τον παραπάνω κανόνα περί δικαιώματος παρακτίου κράτους (για την Ελλάδα), έχει ήδη κάνει χρήση του κανόνoς αυτού, για Αιγιαλίτιδα Ζώνη 12ν.μ. και  για ΑΟΖ, στην Μαύρη Θάλασσα, χωρίς να έχει υπογράψει την νέα συμφωνία, με την μέθοδο της μέσης γραμμής,  με την τέως Σοβιετική Ένωση,  την Βουλγαρία και την Ρουμανία.            

  

ι. Περίκλειστα και γεωγραφικώς μειονεκτούντα κράτη.

Τον ορισμό των περικλείστων κρατών (ή κρατών άνευ ακτών ή μεσογείων), μας τον δίνει το άρθρο 124 της νέας Συμβάσεως για το δίκαιο της θaλάσσης. Σύμφωνα λοιπόν με την παράγραφο 1α του παραπάνω άρθρου, «Περίκλειστο Κράτος σημαίνει το Κράτος που δεν έχει θαλάσσιες ακτές». Στην Τρίτη Διάσκεψη για το δίκαιο της θάλασσας εμφανίσθηκαν 29, από τα 30 κράτη άνευ ακτών πoυ υπήρχαν τότε. Σήμερα, με την κατάρρευση τoυ παραπετάσματoς και την διάλυση της Σoβιετικής Ενώσεως τα κράτη αυτά έγιναν 42 . Ανάμεσα τους και το Κράτος των Σκοπίων!!!

Ο αριθμός αυτός αντιπρoσωπεύει τo 22% τoυ συνoλικoύ αριθμoύ των σημερινών κρατών. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι αναπτυσσόμενα  και διαφέρoυν σημαντικά σε μέγεθoς. Αντιπρoσωπεύoυν μόνo τo 8,5% της συνoλικής εκτάσεως της ξηράς και μόλις τo 4% τoυ παγκόσμιoυ πληθυσμoύ .

Τον ορισμό των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών μας τον δίνει το άρθρο 70 της νέας Συμβάσεως για το δίκαιο της θάλασσας. Ο ορισμός αυτός περιορίζεται στα παράκτια κράτη που μπορεί να βρέχονται ακόμα και από κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες και ανήκουν σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες:

Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσονται, τα κράτη που λόγω της γεωγραφικής μορφολογίας τους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες διατροφής σε ψάρια ενός μέρους ή και του συνόλου του πληθυσμού τους και γι’ αυτό κατ’ ανάγκη, εξαρτώνται άμεσα από την αλιεία στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες άλλων κρατών της περιοχής ή υποπεριοχής τους. Στην δεύτερη κατηγορία, κατατάσσονται αυτά που δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικές τους αποκλειστικές οικονομικές ζώνες.

Στην Τρίτη Διάσκεψη εμφανίσθηκαν 26 γεωγραφικώς μειονεκτούντα κράτη.  Ανάμεσά τους, η Ελλάδα και η Τουρκία!

ια. Το καθεστώς της ΑΟΖ στην Ελλάδα

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), έφερε στο προσκήνιο θέματα με τεράστιο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον. Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, εθνική κυριαρχία. Παράλληλα αναδείχτηκαν και συνιστώσες που σχετίζονται με τα παραπάνω και ιδιαίτερα με το κατά πόσον η Ελλάδα μπορεί- στην παρούσα συγκυρία- να ανακηρύξει την ΑΟΖ και εάν αυτή περιλαμβάνει όλη την ελληνική επικράτεια. Το πρόβλημα του Καστελόρριζου ήταν το πρώτο που προέκυψε και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.

Και ενώ συνεχίζονταν οι συζητήσεις για την Ελληνική ΑΟΖ,  λίγες μέρες μετά την αποκάλυψη από τον κ. Αντώνη Φώσκολο, ομότιμο καθηγητή στο Πολυτεχνείο Κρήτης, πως μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου υπάρχει πετρέλαιο αξίας 5 τρισ. Δολαρίων, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο της Ελλάδος, την 7/9/2013, περιέργως και ανεξηγήτως, έσπευσε να ανακηρύξει την νήσο Στρογγύλη ως προστατεύόμενο αρχαιολογικό χώρο. Η απαράδεκτη  και αντεθνική αυτή ενέργεια, αποσκοπούσε στον αποκλεισμό των νήσων Σρογγύλη και Καστελορρίζου από της Ελληνική ΑΟΖ!!!

Η νησίδα Στρογγύλη είναι το ανατολικότερο ελληνικό έδαφος που βρίσκεται κοντά στο Καστελόρριζο. Η μετατροπή της σε αρχαιολογικό χώρο Μουσείο σημαίνει ότι ο χώρος ΔΕΝ κτίζεται. Άρα το νησί δεν θα έχει οικονομική ζωή. Παράλληλα δεν θα είναι επιτρεπτή η πρόσβαση σε οιονδήποτε. Συνεπώς δεν δικαιούται να έχει ΑΟΖ3.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ελληνική ΑΟΖ μειώνεται κατά το ποσοστό που αναλογεί στην συνεισφορά στην Ελληνική ΑΟΖ από αυτό το νησί από την περιοχή του Καστελλόριζου πρός την Κύπρο.

Παραλλήλως με την απόφαση αυτή η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ παύουν να εφάπτονται!

Πρόκειται για νέα «γκρίζα» περιοχή που θυμίζει Ίμια4.

  

Άλλο ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας!

Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται η παλαιά Ελληνική ΑΟΖ ABCDE (κόκκινη γραμμή) και η νέα ABCDFG όπως προκύπτει, ως αποτέλεσμα της επαίσχυντης και μειοδοτικής αποφάσεως της Ελληνικής κυβερνήσεως. Η πράσινη γραμμή αντιστοιχεί στα χωρικά ύδατα που αντιστοιχούν στην Στρογγύλη (6 ναυτικά μίλια).

Ακολουθεί ο χάρτης της Ελληνικής ΑΟΖ, όπως ήταν πρίν την απόφαση αυτή. O χάρτης αυτός έχει σχεδιασθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής μόνο και με την προϋπόθεση ότι η Στρογγύλη έχει οικονομική ζωή, κάτι που ίσχυε και ισχύει μέχρι σήμερα. Όπως παρατηρούμε στον χάρτη, στην περίπτωση αυτή, η Ελληνκή ΑΟΖ “ακουμπάει” την Κυπριακή ΑΟΖ.

  

Aποτέλεσμα της μετατοπίσεως των ορίων της Ελληνικής ΑΟΖ είναι να αυξηθεί η έκταση της Τουρκικής ΑΟΖ, που πλέον φτάνει μέχρι την Αιγυπτιακή ενώ η Ελληνική δεν εφάπτεται πλέον της Κυπριακής!

Στην φωτογραφία που ακολουθεί, φαίνεται η μεταβολή την οποία υφίσταται η Ελληνική ΑΟΖ από την απόφαση του κεντρικού αρχαιολογικού Συμβουλίου, ουσιαστικώς της Ελλαδικής κυβερνήσεως.

Όπως φαίνεται, η Τουρκική ΑΟΖ, χάρι στην απόφαση του κεντρικού αρχαιολογικού Συμβουλίου της Ελλάδος, μεγάλωσε και φτάνει πλέον στην Αιγυπτιακή ΑΟΖ. Η Κυπριακή ΑΟΖ σχεδιάστηκε λίγο μικρότερη λαμβάνοντας υπόψη τον χάρτη και όσα αναφέρθηκαν μέχρι τώρα. Αλλά και χωρίς αυτή την εκδοχή η Ελληνική ΑΟΖ παύει να εφάπτεται της Κυπριακής.

Τελικώς, μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε, από την περίεργη, εθνικώς ύποπτη και μειοδοτική απόφαση του κεντρικού αρχαιολογικού Συμβουλίου, με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού απορρίφθηκε ο χαρακτηρισμός της Στρογγύλης ως αρχαιολογικού χώρου.

Εδώ προκύπτουν εύλογα ερωτήματα:

1^ο/ Με ποίου την εντολή είχε συγκληθεί το κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο; Ποίος ή ποίοι είχαν προτείνει την συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος της Στρογγύλης;

2^ο/ Ό εντολοδότης για την σύγκληση του Συμβουλίου ήταν ο Υπουργός ή όχι; Εάν ναι, δεν εγνώριζε το θέμα συζητήσεως; Εάν όχι, ποίος έδωσε την εντολή συζητήσεως του εθνικής σπουδαιότητος θέματος της ν. Στρογγύλης;

3^ο/ Ο υπουργός δεν ενημερώθηκε εγκαίρως για την απόφαση του Συμβουλίου; Εάν ναι, όπως πιστεύουμε, τότε γιατί επέτρεψε την έκδοση τέτοιας αντεθνικής αποφάσεως;

Ουαί υμίν υπουργέ του Συστήματος και μέλη της κεντρικής αρχαιολογικής επιτροπής, Ιουδαιοταλμουδίζοντες υποκριτές!!!

Η μεθόδευση λοιπόν που πήγε να επικυρώσει την απόφαση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ότι δήθεν το νησί Στρογγύλη, το οποίο συνιστά ΑΟΖ η οποία συναντά αυτήν της Κύπρου, θα έπρεπε να κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος, κάτι σαν την Δήλο, δεν ήταν απλώς πολύ περίεργη αλλά σκοτεινή και ύποπτη, με στοιχεία εθνικής προδοσίας. Και αυτό διότι, θα έπαυε οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα επάνω στο νησί αφού απαγορεύεται κάτι τέτοιο σε αρχαιολογικούς χώρους.

Αυτό σήμαινε όμως, ότι θα χάναμε και το δικαίωμα της υφαλοκρηπίδας που συνιστά η Στρογγύλη αφού ο διεθνής νόμος είναι σαφής:

Μόνο οι νήσοι με οικονομική δραστηριότητα συνιστούν ΑΟΖ. Οι αρχαιολογικοί χώροι δεν εχουν οικονομική δραστηριότητα και αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε η Στρογγύλη να έχει ΑΟΖ!

Διερωτώμεθα: Ποίος μεθόδευσε την ανακήρυξη της Στρογγύλης ως αρχαιολογικού χώρου και συνεπώς έστελνε την τουρκική ΑΟΖ "σφήνα" μεταξύ των ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου;

Απάντηση για το θέμα από την τότε κυβέρνηση αλλά και τους μετέπειτα κυβερνήτες, καμμία ... Η σιωπή των αμνών ή σιωπή των προδοτών; 5

Συνεχίζεται

---

1http://www.balkan-institute.gr/index.php/2014-06-20-21-17-45/item/20-apokleistiki-oikonomiki -zoni-aoz--- Άρθρο Έφης Τσατταλιού, απόφοιτης Νομικής Κομοτηνής, Νομική εφημερίδα Curia.gr.--- Άρθρο Στυλιανού Πολίτη, Ηλεκτρονική εφημ. «Ελεύθερη Ζώνη», αρ. φύλλου 1781, 5 Αυγ. 2015---- See more at: http://www.evros24.gr/news/general/11200-zourafa-ladoksera-to-kastelorizo-tou-voreioanatolikoy-aigaiou-tou-th-malkidi#sthash.xphle4p9.dpuf

2 Ex aequo et bono (Κατά δικαία κρίση, σύμφωνα με το σωστό και το καλό): Το άρθρο 38 (2) του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης (ICJ), προβλέπει ότι το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για κάποιες περιπτώσεις κατά δικαία κρίση, αλλά μόνο όταν τα μέρη συμφωνούν σε αυτό. Το 1984, το ICJ αποφάσισε με "δίκαια κριτήρια », για μια υπόθεση που αφορούσε στην δημιουργία ενός ορίου στον Κόλπο του Maine για τον Καναδά και τις ΗΠΑ.

Ex aequo et bono: Latin term means for "according to the right and good" or "from equity and conscience") is a phrase derived from Latin that is used as a legal term of art. In the context of arbitration, it refers to the power of the arbitrators to dispense with consideration of the law and consider solely what they consider to be fair and equitable in the case at hand.

3 Η ύπαρξη κατοίκων που μπορούν να επιβιώσουν αυτοτελώς αλλά και η ύπαρξη οικονομικής ζωής στο νησί είναι οι δύο βασικές παράμετροι σύμφωνα με το άρθρο 121 του Νόμου για το Δίκαιον της Θαλάσσης, ώστε το μικρό αυτό νησί (νησίδα) να μη γίνει βραχονησίδα. Με την συγκεκριμένη παράλογη και απίστευτη απόφαση, όμως, καταργήθηκαν και τα δύο.

4 Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr----http://zcode-gr.blogspot.jp/2013/09/blog-post_3957.html----olympia.gr 

5 Από ό,τι φαίνεται η παράδοση εδάφους στις μέρες μας δεν είναι κάτι που ευαισθητοποιεί κανένα από τους υπευθύνους ελλαδίτες εξουσιαστές και αξιωματούχους.

Την ευθύνη για την μείωση της Ελληνικής ΑΟΖ από αυτή την ανακληθείσα απόφαση, δεν την έχει μόνο ο τότε υπ. Εξωτερικών πρώην Τουρκόζογλου αλλά και οι τότε υπουργοί Άμυνας Αβραμόπουλος και Πολιτισμού Παναγιωτόπουλος, που μετέτρεψε, έστω και προσωρινώς, την χρήση της Στρογγύλης σε αρχαιολογικό χώρο, κάνοντάς την από νησίδα,  βραχονησίδα και γκριζάροντάς την σαν τα Ίμια.