Κυριακή 13 Αυγούστου 2017

ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΜΕΡΟΣ 21ο

Α. ΓΕΝΙΚΑ

«Οι μύθοι μπορεί να έχουν έναν πυρήνα αλήθειας, αλλά μπορεί εξίσου να έχουν χτιστεί και πάνω σε ψέματα. Το τελευταία ισχύει στην περίπτωση του Albert Einstein. Παρά το ότι η επικρατούσα αντίληψη είναι ότι πρόκειται για έναν μεγάλο επιστήμονα, υπέρμαχο της ειρήνης και πρότυπο ανθρώπινης καλοσύνης, ο φωτοστέφανος αυτός είναι απλά δοτός»(Gary Lachman, Albert Einstein, and the Rehabilitation of Helena, www.jasoncolavito.com/.../gary-lachman-albert-einstein...25 Μαΐ 2013).

Η δημοσίευση των αρχείων του Αϊνστάϊν από το Ιουδαϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (2012), αποσκοπούσε στο να μας πείσει ότι η κρατούσα σε κάποιους επιστημονικούς κύκλους αντίληψη, πως ο Albert Einstein (Α.Α.) κατέληξε στην θεωρία της σχετικότητος αντιγράφοντας ιδέες και επιστημονικά πορίσματα του Έλληνα επιστήμονα Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή (Κ.Κ.), είναι εσφαλμένη. Τα αρχεία αφορούσαν κυρίως στην αλληλογραφία των δύο επιστημόνων.
Τα ντοκουμέντα αυτά, που έφθασαν στα χέρια του καθηγητού του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, Χάρη Βάρβογλη,1 χάρη στην βοήθεια της Μπάρμπαρα Βολφ, του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, μεταφράστηκαν από τον συνάδελφο του, καθηγητή στο ΑΠΘ, Νίκο Στεργιούλα.
Από το υλικό αυτό, ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον έχουν οι επιστολές που αντηλλάγησαν το φθινόπωρο του 1916, έναν χρόνο μετά την δημοσίευση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και η ανακοίνωση στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών.
Αν και ο καθηγητής Βάρβογλης συμπεραίνει ότι από την μελέτη των ντοκουμέντων δεν προκύπτει κάποιου είδους συνεισφορά του Καραθεοδωρή στην αρχική διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας, εν τούτοις παραδέχεται ότι ο Καραθεοδωρή είχε πράγματι κάποια εμπλοκή με την Σχετικότητα, τόσο την Ειδική όσο και την Γενική.
Φρονούμεν ότι, στα αρχεία του Αϊνστάϊν που έχει στην κατοχή του το Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, θα περιλαμβάνονται και οι παρακάτω επιστολές του Αϊνστάϊν προς τον Καραθεοδωρή….
--«….Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων...» (Επιστολή του Αϊνστάϊν προς τον Καραθεοδωρή, 6 Σεπτεμβρίου του 1916).
Ο Καραθεοδωρή απάντησε με κάποιους υπολογισμούς, στις 16 Δεκεμβρίου. Και ο Αϊνστάϊν ανταπάντησε:
--«Αγαπητέ συνάδελφε,
Βρίσκω θαυμάσιο τον υπολογισμό που κάνατε. Τώρα το καταλαβαίνω όλο. [...] Πρέπει, νομίζω, να δημοσιεύσετε την θεωρία σας “Στα χρονικά της Φυσικής”, διότι οι φυσικοί, όπως εγώ, δεν γνωρίζουν τίποτε από αυτό το αντικείμενο. Με την επιστολή μου αυτή θα πρέπει να σας θύμισα Βερολινέζο που μόλις ανακάλυψε το Γκρούνβαλντ, (Σ. Μ.: Πολυτελές προάστειο του Βερολίνου) και διερωτιόταν αν ζούσαν ήδη άνθρωποι εκεί. Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα έχετε βρει έναν ευγνώμονα και ενσυνείδητο ακροατή. Αν μάλιστα λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών τροχιών του χρόνου, θα υποκλιθώ ενώπιόν σας.
Η αλήθεια που κρύβεται πίσω τους αξίζει πραγματικά λίγο ιδρώτα.
Με τους καλύτερους χαιρετισμούς,
δικός σας,
Άλμπερτ Αϊνστάϊν».

Επιστολή του Αϊνστάϊν προς τον Καραθεοδωρή (Δεκέμβριος του 1916), που αναφέραμε πιο πάνω, μεταφρασμένη. (Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας, Πέμπτη 6-10-2005, σελ. 26,28.)Και τα ερωτήματα που προκύπτουν από τα προαναφερθέντα είναι:
-Μήπως υπάρχουν κι’ άλλες επιστολές του Αϊνστάϊν προς τον Κ.Κ. που έχουν αποκρυβεί ή δεν έχουν βρεθεί;
-Από τις δύο (2) προαναφερθείσες επιστολές του Αϊνστάϊν, εξάγεται το συμπέρασμα απλής επιστημονικής συνεργασίας ή σχέση πατρός-διδασκάλου προς υιόν-μαθητήν;
-Έχουν εκφρασθεί στο παρελθόν ή μετά τον θάνατον του Αϊνστάϊν, τόσον εγκωμιαστικά σχόλια για κανένα άλλον επιστήμονα, όσον τα εκφρασθεντα πολλές φορές, από τον Αϊνστάϊν προς τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, τον οποίο αποκαλούσε σε κατ' ιδίαν συζητήσεις μεγάλο του δάσκαλο;
* * *
Β. ΠΛΑΝΕΣ  ΚΑΙ  ΑΠΑΤΕΣ  ΤΟΥ  ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (Ο Μύθος του Άλμπερτ Αϊνστάϊν)
121η/ Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein,1879-1955) ήταν φυσικός γερμανο-ιουδαϊκής καταγωγής, ο οποίος έχει βραβευθεί με το Νόμπελ Φυσικής το 1921, για τις υπηρεσίες του στην θεωρητική φυσική. Θεωρείται ο θεμελιωτής της Θεωρίας της σχετικότητος και από πολλούς, ο σημαντικώτερος επιστήμονας του 20ού αιώνα και όλων των εποχών. Εξέδωσε πάνω από 300 επιστημονικές δημοσιεύσεις, καθώς και 150 συγγράμματα για το ευρύ κοινό.
Η επίδραση των ανακαλύψεων του Αϊνστάιν σχετικά με την φύση του χώρου και του χρόνου, εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας σε φυσική, κοσμολογία, και μαθηματικά, ενώ το επώνυμό του χρησιμοποιείται συχνά ως χαρακτηρισμός για να δηλώσει πως κάποιος έχει υψηλή ευφυΐα.
Αυτά υποστηρίζουν για τον Αϊνστάϊν, οι επιστήμονες και άλλοι «τελάληδες» του Συστήματος. Ποιά είναι, όμως, η αλήθεια;
Το Σύστημα μας επέβαλλε τον Albert Einstein (Α.Α.) ως μία προσωπικότητα τεραστίων διαστάσεων.
Η ιστορική δεοντολογία επιβάλλει όχι μόνον να κάνουμε μια σωστή αποκατάσταση του θέματος «σχέσεις Άλμπερτ Αϊνστάιν - Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή», αλλά και να αποδείξουμε, τόσον την πατρότητα και αξιοπιστία της θεωρίας της σχετικότητος (είναι κάτι που θα θίξουμε παρακάτω, παρουσιάζοντας απόψεις ξένων επιστημόνων), όσον και τις πνευματικές, ηθικές και επιστημονικές ικανότητες του Α.Α., εάν υπάρχουν τοιαύτες, προκειμένου να καταλήξουμε σε ασφαλές, κατά δύναμη, συμπέρασμα, εάν ό διατηρούμενος μέχρι σήμερα μύθος του Αϊνστάϊν, είναι βάσιμος ή ένα μεγάλο ψέμα, μια μεγάλη απάτη του Συστήματος..
1ο/ O Albert Einstein ήταν αποκρυφιστής, μυημένος στο «μυστικό δόγμα» της Blavatsky 2
Το καλοκαίρι του 1974 στο περιοδικό «The Journal of San Diego History», δημοσιεύθηκε μία συνέντευξη του θεοσοφιστού Iverson L. Harris, στην οποία εδήλωσε , μεταξύ άλλων, ότι ο A. Einstein είχε πάντα πάνω στο τραπέζι του ένα αντίγραφο του βιβλίου της αποκρυφίστριας Madame Blavatsky, «Το μυστικό Δόγμα» («The Secret Doctrine»).
Το 1993, η Sylvia Cranston, έγραφε στο βιβλίο της, The Extraordinary Life and Influence of Helena Blavatsky (Η ασυνήθης ζωή και η επιρροή της Helena Blavatsky), τα εξής:
«…Ελέγχοντας αυτήν την πληροφορία μάθαμε ότι η ανηψιά του Einstein, κατά την διάρκεια του 1960, επεσκέφθη το αρχηγείο της θεοσοφικής Εταιρείας στο Adyar. Μας εξήγησε ότι δεν εγνώριζε τίποτε περί θεοσοφίας ή της εκεί εταιρείας, αλλά έπρεπε να μεταβεί να δεί το μέρος εκεί, διότι ο θείος της πάντοτε είχε ένα αντίγραφο του βιβλίου της Madame Blavatsky «το μυστικό Δόγμα», στο γραφείο του. Το άτομο με το οποίον συνωμίλησε η ανηψιά του Α.Α. ήταν ο Eunice Layton, ένας κοσμοταξιδευμένος θεοσοφιστής λέκτωρ (Πανεπιστημίου), ο οποίος έτυχε να είναι στο γραφείο υποδοχής όταν έφθασε εκεί. Ενώ βρισκόταν στο Οχάϊο (Ojai) της Καλλιφόρνια τον Ιανουάριο του 1982, η Sylvia Cranston συνήντησε την κυρία Eunice Layton, η οποία της το επιβεβαίωσε.
-In the Summer of 1974 «The Journal of San Diego History» published an interview to Theosophist Iverson L. Harris, where he stated that A. Einstein had a copy of Madame Blavatsky’s book «The Secret Doctrine» on his table all the time.3
-In 1993 Sylvia Cranston wrote in her book, H.P.B. The Extraordinary Life and Influence of Helena Blavatsky, the following:
In checking this information it was learned that a niece of Einstein’s, in India during the 1960s, paid a special visit to the headquarters of the Theosophical Society at Adyar. She explained that she knew nothing of theosophy or the society, but had to see the place because her uncle always had a copy of Madame Blavatsky’s Secret Doctrine on his desk. The individual to whom the niece spoke was Eunice Layton, a world-traveled theosophical lecturer who happened to be at the reception desk when she arrived. While in Ojai, California, in January 1982, Sylvia Cranston met Mrs. Eunice Layton, who confirmed the story.”4
Μία ανεξάρτητη άποψη για την περίπτωση του βιβλίου «Το Μυστικό Δόγμα», δόθηκε από τον Jerry Hejka-Ekins. Ο τελευταίος εγνώριζε τον Dr. Alfred Taylor, διατελέσαντα διευθυντή του θεοσοφικού σχολείου της Krotona και φερόμενον ως προσωπικόν φίλον του Einstein. Ο Dr. Taylor, ανεφέρθη σε μερικές περιπτώσεις εκδηλώσεως ενθουσιασμού του Einstein για το βιβλίο, το οποίον ανέφερε ότι ανεγίγνωσκε τις ώρες που ήταν ξαπλωμένος στο κρεββάτι.
Τέλος, ο Jack Brown, σε άρθρο του « Επισκέπτομαι τον καθηγητή Einstein», δημοσιευθέν στην εφ. «Ojai Valley News», λέγει  ότι είδε το βιβλίο στο γραφείο του Einstein και αντάλλαξε κάποιες σκέψεις μαζί του, γύρω από το περιεχόμενο του βιβλίου. Σύμφωνα με τον ίδιον, ο Einstein του είπε:
«Έχω πει ακόμη και στον καθηγητή Heisenberg, τον συνάδελφο φυσικόν, να προμηθευτεί ένα αντίγραφο του Βιβλίου( του «Μυστικού Δόγματος») και να το έχει πάντα στο γραφείο του. Τον προέτρεψα να μελετά σε βάθος το περιεχόμενό του όταν βρίσκεται σε δυσκολίες εξ αιτίας κάποιου προβλήματος.
-An independent account regarding this volume of The Secret Doctrine was given by Jerry Hejka-Ekins. The latter knew Dr. Alfred Taylor, once director of the Krotona School of Theosophy, and alleged personal friend of Einstein. According to Mr. Hejka-Ekins, Dr. Taylor described on several occasions Einstein's enthusiasm for the book, to which he referred as his "bedtime reading."
-Finally, Jack Brown in his article “I Visit Professor Einstein” published in Ojai Valley News, says he saw the volume on Einstein's desk and exchanged some thoughts with him about it. According to him, Einstein said:
«I have even told Professor Heisenberg, my fellow physicist, to get a copy [of The Secret Doctrine] and keep it on his desk. I urged him to dip into it when he’s handicapped by some problem».5
-«Η ζωή της Μπλαβάτσκυ», παρουσιάζει λιγότερο ενδιαφέρον από το έργο της. Γιατί το τελευταίο, το γνώρισαν και επηρεάστηκαν από αυτό, μερικοί από τους πιο ονομαστούς πνευματικούς και καλλιτεχνικούς κολοσσούς του αιώνα μας: Ο Τ. Σ. Έλιοτ (480-81), ο Γουΐλιαμ Μπάτλερ Γέϊτς (465-70), ο Τζέϊμς Τζόις (473-76), ο Τζακ Λόντον (476-77), ο Ντ. Χ. Λώρενς (479-80),ο Βασίλι Καντίνσκι (484-86), ο Πάουλ Κλέε (489-90), ο Πωλ Γκωγκέν (490-92), ο Γκούσταβ Μάλερ (495-96), ο Γιάν Σιμπέλιους (496-97), ο Αλεξάντερ Σκριάμπιν (497-98), ο Τόμας Έντισον (Θεόσοφος και ο ίδιος, 183-85) και ο Αλβέρτος Αϊνστάϊν (Σύμφωνα με μαρτυρίες "ένα αντίτυπο του "Μυστικού Δόγματος» βρισκόταν πάντα στο γραφείο του": xx, 434). Ακόμα και σήμερα, καθηγητές και φοιτητές στα μεγαλύτερα Αμερικανικά Πανεπιστήμια μελετούν την «Μυστική Δοξασία» (437-38)».
[Σύλβια Κράνστον,  "Ε.Π.Μ.: Η Εκπληκτική Ζωή και Επίδραση της Έλενας Μπλαβάτσκυ, Ιδρύτριας του Σύγχρονου Θεοσοφικού Κινήματος" (Νέα Υόρκη: G. P. Putnam's Sons, 1993)…Πηγή: Το κείμενο που δημοσιεύθηκε, είναι επιστολή του Δρ. Ηλία Χρυσοχοΐδη προς το "Βήμα της Κυριακής" της 22/2/1998, και είναι μετάφραση από την Αγγλική.]
-Madam Blavatsky as she was also referred to, was a leading occultist during the 18th century. Her works spanned many religious beliefs, spiritual encounters and higher realms of consciousness to create a comprehensive syntheses. In 1875 Blavatsky, along with Henry Steel Olcott started a publishing firm known as the Philosophical Society, with books such as «Isis Unveiled» a best-seller and favourite amongst forward thinkers including Albert Einstein. 
Οι αντικρουόμενες πληροφορίες περί του αντιγράφου του «Μυστικού Δόγματος».
-Ο Leon Maurer, εδήλωσε ότι γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1970, παρακολουθώντας μία διάλεξη από κάποιον ξένο επισκέπτη στην στοά των Θεοσοφιστών στην Νέα Υόρκη, συνήντησε μία ομάδα γυναικών. Μία από αυτές ισχυρίστηκε ότι ήταν παρούσα, όταν η ανηψιά του Α.Α. έφθασε στο Adyar,6 προσθέτοντας ότι η τελευταία είχε φέρει μαζί της το αντίγραφο του «Μυστικού Δόγματος», προκειμένου να  το δωρίσει στην βιβλιοθήκη της Στοάς στο Adyar. Η γυναίκα είπε ότι πράγματι άνοιξε το βιβλίο, το οποίον ήταν γεμάτο από σημειώσεις και υπογραμμίσεις και ότι τα περιθώρια είχαν καλυφθεί με βιαστικά γραψίμματα (ορνιθοσκαλίσματα) και άλλες σημειώσεις τις οποίες κανείς δεν μπορούσε να βρεί την αρχή και το τέλος. Σήμερα (ΣΣ: Την χρονολογία που αναφέρει το γεγονός ο συγγραφέας), δεν υπάρχει τέτοιο βιβλίο, στην βιβλιοθήκη ούτε στην θεοσοφική στοά του Adyar.
Παρά ταύτα, μας λέγει ότι δεν υπάρχουν επί πλέον στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ή να απορρίπτουν το θέμα με το βιβλίο της Μπλαβάτσκυ με τις σημειώσεις του Αϊνστάϊν, πλην της δικής του προσωπικής μαρτυρίας.
Στις 21 Αυγούστου 2010, ο Leon Maurer ανήρτησε σε συγκεκριμένο Blog μία σημαντική πληροφορία και την άποψή του ως προς το από πού ενεπνεύσθη ο Αϊνστάϊν της θεωρίαν περί της σχετικότητος, και την διατύπωση της αντίστοιχης εξισώσεως E=MC2, δίδοντας την εξής απάντηση:
Αυτό είναι εύκολο. Τα βρήκε όλα μέσα στις σελίδες του «Μυστικού Δόγματος».
Μέχρι και σήμερα, οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν επιστημονικώς, πως κατέληξε ο Αϊνστάϊν στην συγκεκριμένη εξίσωση, με βάση τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του. Την ίδια απορία εξέφρασε και ο φυσικός Richard Feynman το 1975, υπονοώντας προφανώς την επενέργεια αποκρυφιστικών δυνάμεων, στην διατύπωση της θεωρία της σχετικότητος και της αντίστοιχης εξισώσεως: E=MC2 . 
Leon Maurer states that around the mid 1970’s he was attending a lecture by a foreign visitor at the United Lodge of Theosophists in New York City where he met a group of women. One of them claimed she was present when Einstein's niece arrived at Adyar, adding that the latter had brought the copy of The Secret Doctrine to donate it to "the library of the Lodge in Adyar". This woman said she actually opened the book, which "was heavily notated and underlined, and that the margins were covered with scribbles and other markings that none of them could make heads nor tails of". However, neither the Adyar Library nor the Adyar Archives has this volume.
"This all getting to be a joke of he said she said – with no one having any positive evidence either pro or con about whether or not Einstein's copy of the SD (Secret Doctrine) was delivered to Adyar by his so called "NIECE" (except me, who heard…)"7
-Leon Maurer posted a blog post, on August 21, 2010 at 6:15pm (View Blog):

What everyone should know about Einstein and the Secret Doctrine

Reprinted (reformatted and updated) from:
http://leonmaurer.info/einstain.html.
How Did Albert Einstein Intuit (Grok) E=MC2?
Answer: That's easy... He looked it up in The Secret Doctrine.8
Here's the Background:
On the 20th Anniversary of Einstein's death (1975), physicist Richard Feynman was quoted in Time magazine as saying, "I cannot understand how he arrived at the intuition9 leading to E=MC2, considering the level of scientific knowledge at the time."(1905)
-Over the years this bit of puffery expanded into Leon Maurer's claim, first ... in 1975, that Einstein derived relativity from The Secret Doctrine.
Σύμφωνα με τον Maurer, η  Blavatsky ήταν στην πρώτη γραμμή εγκαθιδρύσεως της σχετικότητος ως βιώσιμης θεωρίας από το 1888, σχεδόν δύο δεκαετίες πριν από το έτος των θαυμάτων  1905, και περίπου τρεις δεκαετίες πριν την παρουσίαση της θεωρίας της γενικής σχετικότητος το 1915.
According to Maurer, Blavatsky was at the forefront of establishing relativity as a viable enterprise in 1888, nearly two decades before Einstein’s annus mirabilis of 1905 and almost three before he presented general relativity in 1915.10

-Ο μελετητής David Reigle, είπε ότι η γυναίκα του μίλησε με τον Eunice Layton, ο οποίος επιβεβαίωσε την ιστορία για την ανηψιά του Einstein που είχε επισκεφθεί την Adyar, και ανέφερε τα περί του  αντιγράφου «Μυστικού Δόγματος», αλλά επιπροσθέτως ανέφερε ότι η κυρία Layton δεν είχε δει ποτέ το βιβλίο.

- Επίσης δεν είναι ξεκάθαρο εάν ο Albert Einstein είχε ανηψιά. Η αδελφή του Maria "Maja" Einstein δεν είχε παιδιά, και το ίδιο φαίνεται να συνέβαινε με τα αμφιθαλή αδέλφια της πρώτης γυναίκας του. Σύμφωνα με κάποια σκέψη ως «ανηψιά» θα μπορούσε να θεωρηθεί η γραμματεύς του Ελένη Δούκα, η οποία έγινε και οικονόμος του, μετά τον θάνατον της γυναικός του και κατέστη μία από τους εκτελεστές της διαθήκης του.
Scholar David Reigle said he and his wife talked to Eunice Layton, who confirmed the story about Einstein's niece having visited Adyar and mentioned about his copy of The Secret Doctrine, but Mrs. Layton never mentioned having seen the book.
It is also unclear whether Albert Einstein had a niece. His sister Maria "Maja" Einstein had no children, and the same seems to be the case with his first wife's siblings. Some speculate that this "niece" could have been his secretary, Helen Dukas, who became his housekeeper after Einstein's wife died, and was made one of the executors of his estate.
2ο/ Η μεγαλύτερη επιστημονική απάτη του 20ου Αιώνα – Ο λογοκλόπος του αιώνα, Άλμπερτ Αϊνστάιν11
Παρουσιάζουμε εκτενή αποσπάσματα από άρθρο που αφορά στον Albert Einstein, και δημοσιεύθηκε στις 12.09.2009 στον ισπανικόν ιστότοπον «Crux et Gladius».
 Το ισπανικό πρωτότυπο είναι: «EL MAYOR FRAUDECIENTΊFICO DEL SIGLO XX-EINSTEIN, EL BRIBΌN» (Η μεγαλύτερη επιστημονική απάτη του 20ου Αιώνα – Ο μπερμπάντης Αϊνστάιν, του C. Galicia). Η μετάφραση έγινε από τον Ruy Díaz και από τα γερμανικά στα ελληνικά, από τον Εμμανουήλ Σαρίδη.12

Παραθέτουμε χωρίς δικά μας σχόλια, κείμενα που αναγράφοντι στην προαναφερθείσα πηγή, γραμμένα από ξένους και ένα απόσπασμα συνεντεύξεως του ίδιου του Einstein λίγο πριν τον θάνατό του το 1955. . Σ’αυτά θα δούμε έναν Einstein, που λίγη σχέση έχει μ’ αυτόν που μας παρουσιάζουν οι κάθε λογής αγιογράφοι του, έναν επιστημονικά μέτριο, αλλά φιλόδοξο, απατηλό και γεμάτο μίσος για όλους εμάς τους μη ιουδαίους (Γκόϊμ), άτομο, έναν αποκρυφιστή, αλλά και έναν Einstein, να ομολογεί ότι ο μέντοράς του ήταν ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. 

Αυτό το παιδί είναι καθυστερημένο

Η γνώμη του γιατρού βάραινε σαν μια πλάκα πάνω στην Pauline, την μητέρα του μικρού Άλμπερτ, ο οποίος ακόμη και στα τέσσερά του, ήταν σε θέση να τραυλίζει μόλις κάτι παραπάνω από μερικές λέξεις. Αρκετά χρόνια αργότερα γεννήθηκε η Μάγια, η αδελφή του, που ήταν σημαντικά πιο ξύπνια και πιο έξυπνη και η οποία συνέβαλε στον κομπλεξικό και μνησίκακο χαρακτήρα του Άλμπερτ, του δημιούργησε όμως, σύμφωνα με την αντισταθμιστική θεωρία των Jung και Adler, ένα βαθιά ριζωμένο  σύνδρομο μιας ανάγκης για αυτοπροβολή, που τον συνόδευε σ' όλη του την ζωή και το οποίο προσπαθούσε πάντα να καλύψει με ένα αθώο και αβλαβές παρουσιαστικό. Και κάθε αποτυχία του ενίσχυε την αυταρέσκεια και τον απείθαρχο χαρακτήρα του.
Πριν ακόμη από την εφηβεία του, κατηγόρησε το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, ότι τον πρόδωσε με ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες (εδώ πρέπει να σημειωθεί, ότι και ο ίδιος δεν ήταν ένας ορθόδοξος Εβραίος). Στα δεκαπέντε του, πλαστογράφησε μια ιατρική γνωμάτευση για να μην παρακολουθεί τα μαθήματα και στα δεκαεπτά του παραιτήθηκε από την γερμανική υπηκοότητα, για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία.
Αργότερα ομολόγησε ο ίδιος, ότι: «ποτέ δεν ανήκα στην πατρίδα μου (την Γερμανία), ούτε στους γονείς ή τους φίλους μου, αλλά μόνο στο «γένος» μου (τον Σιωνισμό)».
Ίσως να είναι αυτός και ο λόγος, που έδωσε την πρωτότοκη κόρη του Lieserl για υιοθεσία, χωρίς να ενδιαφερθεί στο υπόλοιπο της ζωής του γι' αυτήν, και ότι έστειλε τον διανοητικά ανάπηρο γιο του Edward, σε ένα ψυχιατρείο στην Ελβετία, χωρίς να ενδιαφερθεί καθόλου για την υγεία και την μοίρα του.
Σε αυτήν την εικόνα, ταιριάζει και η απαξιωτική μεταχείριση των άλλων παιδιών του, όπως το επιβεβαιωσαν τα ίδια, και των δύο συζύγων του, η πρώτη εκ των οποίων τον εγκατέλειψε ύστερα από μια μακρά σειρά από ταπεινώσεις και σχέσεις που είχε με άλλες γυναίκες, για να κάνει κατά τον ίδιο τρόπο «ευτυχισμένη» και την δεύτερη σύζυγό του.
Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την τόσο «εποικοδομητική» ιδιωτική ζωή αυτής της «ιδιοφυΐας», ας διαβάσει το βιβλίο των Roger Highfields και Paul Carters Buch «The private lives of Albert Einstein» (1994).
 
Ο ίδιος άνθρωπος που άλλαξε τέσσερις φορές την εθνικότητά του (Γερμανική, Ελβετική, πάλι Γερμανική, Αγγλική και Αμερικάνικη (ΗΠΑ), παραπονέθηκε για το εξής:
«Ίσως να είναι η μοίρα μου που παντού εμφανίζομαι σαν ένα άγριο ζώο. Για τους Γερμανούς είμαι ένας Ιουδαίος και για τους Άγγλους ένας γερμανός επιστήμονας».
Το πιο θλιβερό είναι όμως, ότι ο φτωχός Albert Einstein ακόμη από τα δεκαεπτά του αισθανόταν μόνος και παραμελημένος, γιατί δεν πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη επιθυμία που είχε: Να γίνει ένας βιρτουόζος βιολιστής. Παρά το ότι η πλούσια ιουδαϊκή οικογένεια του πλήρωσε τις καλύτερες μουσικές σχολές στο Μόναχο, το Μιλάνο και το Aarau [...] ήταν αναγκασμένος στο σημείο αυτό να παραδεχθεί, ότι δεν θα γινόταν ποτέ περισσότερο από ένας μέτριος βιολιστής.
 
 Ήταν αναπόφευκτο λοιπόν να ψάξει για κάτι άλλο. Στόχος του ήταν, με κάθε τρόπο να έχει επιτυχίες στην ζωή. Αποφάσισε να γίνει ένας περισπούδαστος μαθηματικός. Παρά τις πενιχρές επιδόσεις του στο γυμνάσιο, πέτυχε κατά το επόμενο έτος να γίνει δεκτός στο περίφημο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης.
«Δεν θα καταφέρω ποτέ να πάρω το διδακτορικό»
Επειδή στα μαθηματικά ήταν πάντα αδύνατος, μεταπήδησε στην φυσική. Και το 1900 κατάφερε με το ζόρι να αποφοιτήσει. Με τον βαθμό 4,91 ήταν λίγο πάνω από την ελάχιστη απαραίτητη απόδοση, και η διπλωματική του εργασία έλαβε τον μικρότερο βαθμό. Την επόμενη χρονιά, υπέβαλε την διδακτορική του διατριβή η οποία απορρίφθηκε. Άλλαξε το θέμα, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε. «Μπάφιασα πια, δεν θα καταφέρω να πάρω ποτέ το διδακτορικό!», έγραψε το 1903 σε έναν από τους φίλους του.
Η επίσκεψή του στο Πολυτεχνείο όμως, του απέδωσε κάποιους καρπούς. Την εποχή εκείνη δίδασκαν εκεί, για καλή τύχη του Αϊνστάϊν, επιστήμονες του αναστήματος ενός Weber, Wolfer, Hürdwig, Pernet καθώς και ο μεγάλος μαθηματικός Hermann Minkowski (ο οποίος εργαζόταν στην θεωρία του τετραδιάστατου χώρου και θα πρέπει να θεωρείται ως ο πραγματικος δημιουργός της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας). Και εκεί, γνώρισε και την σύζυγό του Mileva Maric.
Στο μεταξύ ο Αϊνστάϊν είχε αρχίσει να εργάζεται στο ελβετικό γραφείο ευρεσιτεχνιών στην Βέρνη, και ακόμα κι’ αν ήταν μόνο ένας «τεχνικός εμπειρογνώμονας τρίτης κατηγορίας», αυτό του επέτρεψε να έρθει σε επαφή με τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του και να εξοικειωθεί με τις νεώτερες εφευρέσεις, κάτι που ενίσχυσε την επιθυμία του, να έχει και ο ίδιος επιτυχίες.
Τελικά κατάφερε το 1905 να παραδώσει την διατριβή του με θέμα «Ένας νέος προσδιορισμός των μοριακών διαστάσεων», την οποία ένας από τους εξεταστές/ εμπειρογώμονες χαρακτήρισε ως «μικρή, βαρετή και χωρίς νόημα» [ΣΣ: Στο κείμενο που παρουσιάζουμε, σ’ αυτό το σημείο υπάρχει η εξής σημείωση: Η διατριβή του βρίσκετα εδώ. Αυτό σημαίνει πως όποιος σύγχρονος επιστήμων επιθυμεί, έχει την δυνατότητα να μελετήσει και να αξιολογήσει την πρώτη διατριβή του Α.Α.].
Πέντε χρόνια για ένα έργο 29 σελίδων, με γνώσεις αλλοτρίων που έκλεψε από δώ κι' από κεί.
Δεδομένου όμως, ότι το μονολιθικό οικοδόμημα της κλασικής φυσικής του Νεύτωνα είχε αρχίσει ήδη να καταρρέει, οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για μια μεγάλη επιτυχία, και επειδή ο Αϊνστάϊν δεν είχε να χάσει καμία φήμη, δεν χρειαζόταν και κανένα μεγάλο ρίσκο. Έτσι άρχισε να εντρυφεί στα έργα των μεγάλων ανδρών της εποχής - Mach, Lorentz, Weber, Maxwell, Boltzmann, κ.α. - από τα πορίσματά των οποίων έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα. Συχνά όμως η ανάγνωση των έργων αυτών των μεγάλων φυσικών, του ήταν δύκολη λόγων των δικών του μαθηματικών προκλήσεων.
Πώς κατόρθωσε όμως ο ήρωάς μας να ξεπεράσει αυτό το δίλημμα, δεδομένου ότι δεν είχε τις απαραίτητες βασικές μαθηματικές προϋποθέσεις; Αυτό είναι ένα ερώτημα, που ήδη το έχουν θέσει πολλοί. Η απάντηση είναι πραγματικά πολύ απλή.
1905, «annus mirabilis" (το έτος των θαυμάτων)
Το 1905 ήταν για τον νεαρό Αϊνστάϊν πράγματι, όπως το περιγράφουν οι αγιογράφοι του, το «έτος των θαυμάτων». Αλλά γιατί;
Χάρη στις σχέσεις του με τον νομπελίστα Wilhelm Wien, τον εκδότη των εϋυπόληπτων «Annalen der Physik» ("Χρονικών της Φυσικής"), κατάφερε, με την προαναφερθείσα διατριβή και άλλα τέσσερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν σ' αυτό το περιοδικό, να φέρει τον κόσμο της φυσικής και της επιστημολογίας άνω κάτω.
Ένα από αυτά τα άρθρα [(«Über einen die Erzeugung und Verwandlung des Lichtes betreffenden heuristischen Gesichtspunkt»), («Περί μιας εφευρετικής άποψης για την παραγωγή και μετατροπή του φωτός»)], στο οποίο συνέδεσε την κβαντική υπόθεση του Planck (χωρίς όμως, όπως ήταν η συνήθεια του, να αναφέρει τον Planck), με το "φωτοηλεκτρικό φαινόμενο" του Lenard, τον βοήθησε να κερδίσει το 1922 τίποτε λιγώτερο από το βραβείο Νόμπελ!!!
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να βραβευθεί για ένα άλλο άρθρο, το «περί την Ηλεκτροδυναμική κινούμενων σωμάτων», στο οποίο περιγράφει την θεωρία της ειδικής σχετικότητας, η οποία είχε διατυπωθεί προηγουμένως στα επί μέρους τμήματά της, από τους Maxwell, Lorentz, Kaufmann, Cherenkof, Poincaré και, πάνω απ' όλα, τον καθηγητή του στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, Minkowski.
Όμως, λόγω της χαμηλής αξιοπιστίας που είχε η «θεωρία» αυτή, στην τότε επιστημονική κοινότητα, αλλά και λόγω της δυσκολίας προσδιορισμού του αριθμού των κοινών δημιουργών της, που θα έκανε αμφισβητήσιμο να θεωρηθεί ένας και μοναδικός ως δημιουργός της, θεωρήθηκε «σοφώτερο» να δικαιολογηθεί το βραβείο με ένα άλλο άρθρο (ΣΣ: Πολύ θα θέλαμε να πληροφορηθούμε την σύνθεση της τότε επιτροπής απονομής του βραβείου Νόμπελ, καθώς και την φυλετική, θρησκευτική και αποκρυφιστική ταυτότητα ενός εκάστου μέλους της. Και ο νοών νοείτω!).
Ο Αϊνστάϊν και οι σιωνιστικοί, φιλελεύθεροι, καπιταλιστικοί, παγκοσμιοποιητικοί και προοδευτικοί ομόθρησκοί του
Παρά το γεγονός, ότι το βραβείο Νόμπελ για τον «Pontifex Maximus» της παγκόσμιας συνειδήσεως δόθηκε αργότερα, το 1922, τα τέσσερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στα «Χρονικά της Φυσικής», του απέφεραν μια ορισμένη φήμη και έναν ασυνήθιστα μεγάλο βαθμό δημοσιότητας. Στους επιστημονικούς κύκλους της Ευρώπης και της Αμερικής ο λόγος ήταν μόνο για τον νεαρό Αϊνστάϊν και την «θεωρία» του.
Το πιο δύσκολο μέρος είχε επιτευχθεί. Είχε χτυπήσει το νεύρο της εποχής του: Τον καιρό εκείνο, που οι απόλυτες αξίες (Αγάπη, Τιμή, Πατρίδα, Οικογένεια, Θεός ...) είχαν ξαναρχίσει να βρίσκουν και πάλι μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη, η ιδέα της σχετικότητας (η οποία σαν καθαρή έννοια αξίζει κάθε συζήτηση), από την οποία όμως η «ιδιοφυΐα» μας παρήγαγε και εκπροσωπούσε μια Subversive (ανατρεπτική) σχετικότητα, άρχισε να ερεθίζει τα μυαλά του κόσμου και αποδείχθηκε σαν ένα ανεξάντλητο χρυσωρυχείο και ο από μηχανής θεός της φιλελεύθερης-καπιταλιστικής (ΣΣ:Ιουδαιο-ταλμουδιστοκρατούμενης καθ’ ημάς) και «προοδευτικής» Ατζέντας.
Ο Αϊνστάϊν το είχε καταφέρει. Καί τώρα του προσφέρθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βέρνης η δυνατότητα να εξηγήσει την «Θεωρία της ακτινοβολίας», και, αν και το ντεμπούτο του ως λέκτορας, δεν ήταν εξαιρετικά λαμπρό (τον πρώτο χρόνο παρακολούθησαν τα μαθήματά του μόνο τέσσερις μαθητές και τον επόμενο μόνο ένας, ο γερμανοποιημένος Λιθουανός Max Stern, ιουδαϊκής καταγωγής), αυτό δεν απετέλεσε εμπόδιο, χάρη στις προσπάθειες του καλού του φίλου Kleiner, να του προσφερθεί σύντομα μια εργασία ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Και μετά, σειρά είχαν η Πράγα, πάλι η Ζυρίχη, το Βερολίνο, κλπ.
Το 1905, θα παραμείνει πράγματι, ένα «έτος θαύμα», αφού ούτε πριν ούτε μετά οι εργασίες του πέτυχαν ένα τέτοιο ύψος, μια τέτοια πρωτοτυπία και μια τέτοια λάμψη (και ακόμη ούτε καν το στυλ γραφής), των τεσσάρων άρθρων που δημοσιεύθηκαν στα «Χρονικά της Φυσικής».
Όπως όμως γνωρίζουμε, πίσω από κάθε θαύμα υπάρχει και ένα μυστικό. Ποιο είναι το μυστικό του Άλμπερτ Αϊνστάιν;

Συνεχίζεται



1 Τα ντοκουμέντα αποτελούνται από έξι επιστολές του Καραθεοδωρή προς τον Αϊνστάϊν, τέσσερις επιστολές του Αϊνστάϊν προς τον Καραθεοδωρή και την περίληψη μιας ανακοινώσεως του Καραθεοδωρή στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών.
2 Gary Lachman, Albert Einstein, and the Rehabilitation of Helena
www.jasoncolavito.com/.../gary-lachman-albert-einstein...25 Μαΐ 2013.
3 Reminiscences of Lomaland, edited by Dennis E. Berge, The Journal of San Diego History
4 HPB - The Extraordinary Life and Influence of Helena Blavatsky, Founder of the Modern Theosophical Movement Sylvia Cranston, a Jeremy P. Tarcher/Putnam Book, published by G.P. Putnam’s Sons, New York, 1994, p. 557-558.
5 “I Visit Professor Einstein” by Jack Brown published in Ojai Valley News, 28 September, 1983
6 Adyar or Adayar is a large neighbourhood in south Chennai (formerly Madras), Tami Nadu, India. It is located on the southern banks of the Adyar river. It is bounded by the Buckingham Canal to the west,Tiruvanmiyur to the south, and Besant Nagar to the east. Adyar is one of the costliest areas in Chennai with property values four times the value of similar sized properties in the northern part of Chennai.
7 Leon Maurer commented on Joe Fulton’s blog post Meanderinas- September 19, 2010- The Einstein SD- Some Conclusions.
8 The Secret Doctrine - The Synthesis of Science Religion and Theosophy, H. P. Blavatsky, The Theosophy Company, London, Madras, 1888.
9 "...mass or substance is equivalent to energy and that time and space are integral parts of the substance-energy continuum...," Cranston, S. L., HPB;: the extraordinary life and influence of Helena Blavatsky, founder of the modern theosophical movement, G. P. Putnam's Sons, 1993, 434; ibid, Ref: Notes, Part 7, Note 21, 606" A. March and I.M Freeman, The New World of Physics, 1963; quoted in Sunrise, November 1975, 81"
12 Λόγω των πολλαπλών αυτών μεταφράσεων, μπορεί τόσο το γερμανικό, όσο και το ελληνικό κείμενο να μην ταιριάζουν επακριβώς με το πρωτότυπο ισπανικό κείμενο. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε καμμια περίπτωση το περιεχόμενο. 
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)