ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ !!!
(THIS IS TURKEY!!!)
ΕΝΑ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΟΣ
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΕΘΝΟΥΣ, ΙΔΡΥΘΕΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΡΥΠΤΟΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΗ ΙΟΥΔΑΙΟ/ ΝΤΟΝΜΕ
(ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) [1923] ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΝ ΣΗΜΕΡΟΝ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΝ (ΤΑΓΙΠ
ΕΡΝΤΟΓΑΝ) 1
ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ
ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ
ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ !!!
ΤΟΥΣ
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ: ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΣ!!!
Yunan askerlerimiz
Türkiye’ ye geliyorlar!2
ΜΕΡΟΣ 15ον
10. Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ
ΤΩΝ EΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΩΝ
ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ
ΟΘΩΜΑΝΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟ (ΜΗ) ΤΟΥΡΚΟΥΣ [Συνέχεια 14ου
μέρους]3
γ. Σημαίες των
Σελτζούκων και Οσμανλήδων (Συνέχεια 14ου μέρους)
3/. Σημαίες-εμβλήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
α/. Το Έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως τον 19ον
αιώνα, ήταν η τουρά,4 με την προσωπική υπογραφή του εκάστοτε σουλτάνου
(Εικόνα 30).
Εικόνα 30
Για του λόγου το αληθές,
παραθέτουμε κατωτέρω σημαίες χρησιμοποιηθείσες, κατά καιρούς, μέχρι την ανάληψη
της εξουσίας από τους ΝΕΟ (μη)
ΤΟΥΡΚΟΥΣ
(Ν/Τ).
Εικόνα 31:
An early 19th-century
example of a Zulfiqar flag (comparable flags had
been in use since at least the early 16th century).
Εικόνα 32:
Flag and tugh standards
captured by the Venetians at the Siege of Coron in 1685
Εικόνα 33:
An Ottoman military
flag captured in the Siege of Vienna (1683). Note that
the Arabic words (the shahada) are inverted
β/. Σημαίες του 18ου αιώνος
Εικόνα 34:
Flag of Tripoli 18th century
Εικόνα 34 α:
Ένα από τα παλαιότερα
μπαϊράκια των Οθωμανών, και αγαπημένη σημαία της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, με απεικόνιση του αποσπερίτη5 και τριών φεγγαριών6
Εικόνα 35:
Πίνακας προελάσεως του Οθωμανικού
στρατού στην Σόφια, στον πόλεμο με την Αυστρία το 1788. Το κύριο έμβλημα
εμφανίζεται ως λευκή Ημισέληνος σε κόκκινο πεδίο, με τρία οκτάκτινα αστέρια, σε
χρώμα χρυσό. [εικόνα και κείμενο Wikipedia , Flags of the Ottoman Empire]
Εικόνα 36:
Τμήμα σε μεγέθυνση, του προηγουμένου πίνακα.
The Ottoman army
marching on Sofia in the war against Austria in 1788. The main
banner is shown as a white crescent in a red field, with
three eight-pointed stars in gold. The horns of the crescent are shown
as pointing towards the hoist (i.e. the inverse of the later national flag).
γ/. Οθωμανικές σημαίες του 19ου αιώνος
Εικόνα 37:
Flags of the Ottoman
army, 1812
Εικόνα 38:
Ottoman tugh (with nine pointed star) captured in 1877 in the Romanian
war of Independence.
Εικόνα 39:
Οsmanli bayraqi
1808-1826
Κάρτα του 1895 για τον
εορτασμό του Συντάγματος του 1876.
δ/. Σημαίες του ναυτικού των Οθωμανών
The Οttoman Empire used a variety of flags, especially as naval ensigns,
during its history. The star and
crescent came into use in the second half of the 18th century. A buyruldu (decree) from 1793, required
that the ships of the Ottoman Navy were to use a red flag with the star and
crescent in white.
In 1844, a version of
this flag, with a five-pointed star, was
officially adopted as the Ottoman national flag.
The decision to adopt a national flag was part of the Tanzimat reforms which aimed to modernize the Ottoman state in
line with the laws and norms of contemporary European states and institutions.
With the Tanzimat reforms in the 19th century, flags were redesigned in
the style of the European armies of the day. The flag of the Ottoman Navy was made red, as red was to be the flag
of secular institutions and green of religious ones [με το Tanzimat, επεβλήθη ως σημαία του ναυτικού των Οθωμανών, το κόκκινο χρώμα, καθ' όσον το κόκκινο εχρησιμοποιείτο για όλα τα κοσμικά (μη θρησκευτικά) θέσμια, ενώ το πράσινο για τα θρησκευτικά τοιαύτα].
The familiar star and crescent design later became a common element in
the national flags of Ottoman successor states in the 20th century.
ε/. Naval flags and ensigns
1//. Imperial
Standard of the Caliph of the Faithful (1922–1924)
2//. Amasya
Vilayet Sancağı
3//. Flag of Ottoman Algiers
4//. Imperial standard of the
Ottoman Sultan
5//. Naval standard of the Ottoman Sultan
6//. Osmanlı sultanının kişisel bayrağı 1793-1876
7//. Sultana-karogs-a
8//. Naval flags of the
Ottoman Empire"
Akdenizde Türk Korsanları bayrağı 1685
XIX. yüzyıl-Osmanlı Donanması sancağı
Flag for "ocean-going vessels" [Image by António Martins,
18 September 2006 (The flag with a seven-pointed star was
the flag for "ocean-going vessels".Ralf Stelter, 27 June 1999)
ε/. Σημαίες
του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας("Army flags of the Ottoman Empire")
1//. Artilerijas-karogs
2//. Banner of the Polish Sultan Cossacks Division during
Crimean War
3//. Bombardieru-karogs
4//. Jeniceru-karogs
5//. Ottoman troops with flag.
(ημισέληνος προς τα αριστερά)
6//. Pasa-karogs
7//. Sipahi-karogs
8//. Sipahi-vienibas-karogs
9//. Spachides Flag
(Σπαχήδες:Τάγματα ορθοδόξων χριστιανών)
10//. Zulfikar flag
στ/. Σημαίες-εμβλήματα σαντζακίων, κλπ της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (19ου αιώνος)
Eικόνα 40:
1857 de sancak ve bayraklarimaza gödteren levha
δ. Η
αλλαγή-σφετερισμός της σημαίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από τους Νεο (μη) Τούρκους
1/. Έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή εθνόσημο
ευρωπαϊκής εμβελείας
Το επίσημο έμβλημα της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε το 19ο αιώνα, όταν η αυλή του Χάμπτον Κορτ (Hampton Court Palace), ζήτησε από την Υψηλή Πύλη το έμβλημά της, για να
το περιλάβει στην συλλογή της. Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν
χρησιμοποιούσε έμβλημα, αυτό σχεδιάστηκε με αφορμή αυτό το αίτημα, την περίοδο
του σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ Α΄ (Abdülmecid I, 1823-1861), που ήταν ο 31ος σουλτάνος της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας,
και εγκρίθηκε από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ
Β΄ στις 17 Απριλίου 1882 (βλέπε εικόνα 41).
Εικόνα 41:
Έμβλημα Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (ΣΣ: Προοίμιον
αλλαγής σημαίας , με την προσθήκη της κόκκινης, δίπλα στην πράσινη)
Στην κορυφή υπάρχει
αστέρας εντός του οποίου διακρίνεται η πράσινη
τουρά και μία πράσινη ημισέληνος. Περιλαμβάνει επίσης δύο
σημαίες, την σημαία της Οθωμανικής δυναστείας, αποτελούμενη από ημισέληνο και
αστέρι σε κόκκινο φόντο, και την πράσινη σημαία του χαλιφάτου. Πίσω από τις
σημαίες διακρίνονται λόγχες και άλλα όπλα. Ακόμη, κάτω από μία σειρά με άνθη,
υπάρχουν κρεμαστά πέντε μετάλλια από οθωμανικά παράσημα, η απεικόνιση των
οποίων ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των πηγών.
As the Tanzimat reforms abolished all the various flags (standards) of
the Ottoman pashaliks, beyliks and emirates, a single new Ottoman national flag
was designed to replace them. The
result was the red flag with the white crescent moon and star, which is the
precursor to the modern flag of Turkey. A plain red flag was introduced
as the civil ensign for all Ottoman subjects.
2/. Η σημαία
της σημερινής Τουρκίας των Νεο (μη) Τούρκων
Η σημαία της σημερινής Τουρκίας,
αποτελείται από μία λευκή Ημισέληνο και ένα Αστέρι σε κόκκινο φόντο (με το
αστέρι αριστερά του σεληνιακού μηνίσκου. Το όνομα της σημαίας στα τουρκικά
είναι Ay Yıldız (κυριολεκτικά, άστρο της Σελήνης).
Το άστρον και η ημισέληνος καθιερώθηκαν από το δεύτερο
ήμισυ του 18ου αιώνος, αλλά η σημαία
με την σημερινή μορφή της με το πεντάκτινο αστέρι, έγινε αποδεκτή ως εθνική
σημαία, το 1844, χωρίς να υποβαθμισθεί η μέχρι τότε πράσινη
σημαία του Χαλιφάτου. Επισήμως, όμως, εγκρίθηκε, όπως προείπαμε, από τον
σουλτάνο Αβδούλ
Χαμίτ Β΄ στις 17 Απριλίου 1882.
Η εθνική/Οθωμανική (και όχι τουρκική) εκείνη σημαία,
επιλέχθηκε, ως μέρος των μεταρρυθμίσεων
του Τανζιμάτ,7 που είχε υποσχεθεί ο Σουλτάνος, στις Μεγάλες
Δυνάμεις της εποχής του, με το σκεπτικό να «προσαρμοσθεί» στα νέα ευρωπαϊκά
δεδομένα, από πλευράς πολιτικής, νομοθετικής και συνταγματικής..
Ο λόγος για τον οποίον επεβλήθη από τους ισχυρούς της
εποχής εκείνης, μία ακόμη νέα εθνική σημαία, στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων του
Τανζιμάτ, ενώ υπήρχε η επίσημη οθωμανική σημαία στην αυτοκρατορία, εδώ και
αιώνες, δεν μπορεί να είναι άλλος από τους συμβολισμούς, αφ’ ενός του κόκκινου
χρώματος8 το οποίον έλαβε θέση αρχικώς δίπλα στο πράσινο, και αφ’ετέρου της Ιουδαϊκής
πεντάλφα (πεντάκτινο αστέρι), τους οποίους μέχρι τότε, οι ιθύνοντες Οθωμανοί
πλην των μυημένων αξιωματούχων, δεν μπορούσαν να φαντασθούν!.
Το σχέδιο της σημερινής τουρκικής σημαίας, είναι
πανομοιότυπο με την κόκκινη τοιαύτη που είχε προστεθεί στην μέχρι τότε επίσημη σημαία
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εικόνα 41). Οι γεωμετρικές αναλογίες της σημαίας,
σταθεροποιήθηκαν βάσει του Νόμου για την Τουρκική Σημαία, το 1936.
The star and crescent
came into use in the second half of the 18th century. A buyruldu (decree) from 1793 required
that the ships of the Ottoman Navy were to use a red flag with the star and
crescent in white. In 1844, a version
of this flag, with a five-pointed star, was
officially adopted as the Ottoman national flag.
After
the foundation of the Republic
of Turkey in 1923, the new Turkish state
maintained the last flag of the Ottoman
Empire. Proportional standardisations
were introduced in the Turkish Flag Law (Türk Bayrağı Kanunu) of 29 May 1936.
Declaration of the Young
Turk Revolution in 1908 by the leaders of the Ottoman millets, with a pair of Young
Turk’s flags.
The Şeyhülislam declaring a Holy War
against the Entente Powers in 1914, with Ottoman Turkey flags placed in front
of the podium.
The Ottoman Navy on a
postcard from World War I, with an image of Sultan Mehmed V.
Mehmed V and Enver Pasha hosting Wilhelm II in Constantinople during World War I.
ε. Συμπεράσματα
Συγκρίνοντας την σημερινή σημαία της Τουρκίας,
με τις σημαίες και τα σύμβολα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας (Βυζάνιον), των
Σελτζούκων, των Οσμανλήδων και του Οθωμανικού Σουλτανάτου, καταλήγουμε στα
παρακάτω βασικά συμπεράσματα:
1/. Η σημαία της σημερινής
Τουρκίας, ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχει με τις επίσημες σημαίες της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, ούτε ως προς το χρώμα ούτε ως προς το σχήμα και τα σύμβολα,
ιδιαίτερα με το έμβλημα Τουρά της Αυτοκρατορίας και το πράσινο χρώμα του
Οθωμανικού χαλιφάτου, το οποίον αποτελεί ακόμη και σήμερα, το βασικό χρώμα σε
πολλές σημαίες μουσουλμανικών κρατών.
2/. Οι Σελτζούκοι, και αργότερα οι
Οθωμανοί, όταν ήρθαν στην Μικρά Ασία, είναι προφανές ότι, όπως αντέγραψαν τους
Ρωμηούς/Έλληνες της Αυτοκρατορίας μας (Βυζάντιο), σε θέματα διοικήσεως, θεσμών, κ.α, «δανείστηκαν», την αμφίκυρτη σελήνη
ή τον σεληνιακόν μηνίσκον (ημισέληνος), που τον έκαναν σύμβολο στην σημαία τους
(χωρίς το άστρον), και αργότερα, επί σουλτάνου Σελίμ, πρόσθεσαν και το αστέρι.
Έτσι, και
η σημαία τους, ενίοτε με τον δικέφαλον αετόν (Σημαία Σελτζούκων), θεωρείται ως
ένα κλεμμένο Ελληνικό (Βυζαντινό) σύμβολο.
3/. Ο Σεληνιακός μηνίσκος, η λεγομένη και μη ούσα ημισέληνος,
αποτέλεσε ιδιαίτερον σύμβολον της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίον και υιοθετήθηκε
στην συνέχεια από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δι’ αυτής, μεταδόθηκε σε όλους
τους μουσουλμάνους, όπου και φέρεται σήμερα, σε πολλές εθνικές σημαίες,
εθνόσημα και αραβικά βασιλικά σύμβολα.
4/. Η ημισέληνος ήταν ένα πανάρχαιο παγανιστικό
σύμβολο, που χρησιμοποιούσαν οι προχριστιανικοί λαοί της Μεσογείου και της
Μικράς Ασίας, κυρίως οι Έλληνες, τουλάχιστον δύο (2) χιλιετίες πριν εμφανισθούν
στο ιστορικό προσκήνιο, οι Σελτζούκοι και Οσμανλήδες, όπως σαφέστατα προκύπτει
από τις καταγεγραμμένες στην παγκόσμια γραμματεία, παραστάσεις σε ανάγλυφα,
νομίσματα, λάβαρα, πίνακες, κλπ.
5/.Τα σύμβολα της Σελήνης
ήταν ο χρυσός, κυρίως όμως ο άργυρος, τα κέρατα, ο σεληνιακός μηνίσκος,
ο τροχός, ο δίσκος κ.ά. Η Σελήνη λατρευόταν σε όλο σχεδόν τον ελληνικό χώρο.
Ιδιαίτερα όμως σπουδαία ιερά της ήταν στην αρχαία Σπάρτη, στο μαντείο των
Σπαρτιατών στις Θαλάμες της Λακωνίας.
6/.
Μέχρι το 1844, το άστρο, σε όσες Οθωμανικές
σημαίες υπήρχε, ήταν επτάκτινο, οκτάκτινο, πολυάκτινο, και πεντάκτινο, χωρίς
ιδιαίτερη σημασία του τελευταίου. Νέα πανομοιότυπη σημαία με την σημερινή
τουρκική, καθιερώθηκε, χωρίς να καταργηθεί η σημασία της πράσινης τουρά, της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1844,
ως μέρος των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ,
κατόπιν πιέσεων των τότε, Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες είχαν διασώσει την
Οθωμανική Αυτοκρατορία, από βεβαία κατάρρευση.
Με το Tanzimat,
επεβλήθη ως σημαία του ναυτικού των Οθωμανών, το κόκκινο χρώμα, καθ’ όσον το
κόκκινο, εχρησιμοποιείτο για όλα τα κοσμικά (μη θρησκευτικά) θέσμια, ενώ το πράσινο για τα θρησκευτικά τοιαύτα.
Επισήμως, όμως, εγκρίθηκε από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄ στις 17
Απριλίου 1882.
7/ Μετά την επικράτηση των Ν/Τ (1909),
καταργήθηκε η σημαία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (τουρά), διαφοροποιήθηκαν οι μέχρι τότε σημαίες με διάφορους
συμβολισμούς και χρώματα, και επεβλήθη η σημερινή Τουρκική, σε κόκκινο φόντο, με
τον λευκό σεληνιακό μηνίσκο, και το λευκό πεντάκτινο άστρο (την Ιουδαιοταλμουδική Πεντάλφα).
8/ Άραγε, τι ακριβώς ενοχλούσε τους
Ευρωπαίους, το εξάκτινο, επτάκτινο ή οκτάκτινο αστέρι και σε τι ακριβώς
αποσκοπούσε η αλλαγή του και προσθήκη στην Τουρκική σημαία, του πεντάκτινου αστέρος
(της Ιουδαϊκής πεντάλφα);
Την απάντηση μπορούν να δώσουν, μόνον εκείνοι που
έχουν ασχοληθεί εκτενώς με την μελέτη των αιτίων, της φυλετικής και
θρησκευτικής ταυτότητος των πρωτεργατών, αλλά και των συνεπειών της Γαλλικής
Επαναστάσεως.…Και θα το αντιληφθούν καλύτερα, εάν συνειδητοποιήσουν ποιοι ήσαν
οι Νεό
(μη) τουρκοι και ποία η πραγματική ταυτότητα αυτών που
διοικούν την Τουρκία, από το 1923 μέχρι σήμερα…
9/ Εάν συνδυάσουμε τα μέχρι τώρα
αναφερθέντα, με τον διαχρονικό ρόλο των Ιουδαίων (φανερών και ντονμέδων) στην
Τουρκία, την φυλετική και θρησκευτική ταυτότητα της ηγετικής ομάδος των Ν/Τ και την ΑΠΟΛΥΤΗ εξάρτηση της σημερινής Τουρκίας από τον
Ταλμουδικόν Ιουδαϊσμόν, φρονούμε ότι, στην
σημαία της σημερινής δημοκρατίας της Τουρκίας:
.Το υπάρχον άστρο (Ιουδαϊκή πεντάλφα), είναι το σύμβολον
της απόκρυφης πίστεως τόσον των Ν/Τ, όσον και της εκάστοτε Ιουδαιοκρατούμενης άρχουσας
τάξεως, που εξουσιάζει και υποχρεώνει τους πολίτες, ανεξαρτήτως εθνικής
προελεύσεως, να αποκαλούνται Τούρκοι και να ομολογούν πίστη στον Τουρκισμόν και
το ανύπαρκτον ιστορικώς, Τουρκικόν Έθνος…9
Η πεντάλφα στην Τουρκική σημαία, που όπως πρείπαμε,
είναι παγκοσμίως, αποκρυφιστικό σύμβολο, καταδεικνύει την πλήρη υποταγή του
νέου κράτους της Τουρκίας των ΝΕΟ (μη) ΤΟΥΡΚΩΝ στους Ιουδαίους (Jews) αποκρυφιστές, οι οποίοι ως ντονμέδες ή
χρηματοδότες, προπαγανδιστές και υποστηρικτές από στρατιωτικής πλευράς, έκαναν
το πραξικόπημα του 1908, ως δήθεν Νεότουρκοι (κατά την λεγόμενην, συμβατικώς,
επανάσταση των Νεοτούρκων).
.Θα έπρεπε λογικώς να έχει συμπεριληφθεί και το «άστρο
του Δαυΐδ», της σημαίας του Iσραήλ που συμβολίζει τον Ταλμουδικόν
Ιουδαϊσμόν, επειδή αυτός είναι ουσιαστικώς, ο «πατριός-ανάδοχος» του ονόματος της
γείτονος, ως Τουρκίας και των σημερινών
πολιτών, ως Τούρκων,
η δε εκάστοτε πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, διοικούμενη (αφανώς) από
κρυπτο-ιουδαίους, εξυπηρετεί τα Σιωνιστικά σχέδια, για ένα Μεγάλο Ισραήλ!!!
Κάτι τέτοιο όμως, δεν έγινε, για ευνόητους λόγους.
Δεν είναι
τυχαίον που το Ισραήλ ΔΕΝ έχει αναγνωρίσει τις γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων
και λοιπών εθνοτήτων, από τους Νεοτούρκους!
Πώς να τις
αναγνωρίσει, αφού οι σφαγείς (εντολοδότες και εκτελεστές) των προμνησθεισών
γενοκτονιών και η σημερινή ηγεσία των Τούρκων (κρυπτο-ιουδαίοι), ήσαν και είναι
αντιστοίχως, ομοεθνείς και ομόθρησκοι των σημερινών Ισραηλινών;
Turkey
is run by secret Jews and serves the Zionist goal of a greater Israel. Now-adays, we see a
perpertual controversy/conflict betwen Turkey and Israel..This is ostensible. It
is all eyewash (ashes)!!!
Why won’t Israel acknowledge the Greek and Armenian
Genocides? Because the Dönmeh cryprto jewish leadership of Turkey, was
responsible.
10/. Eίναι πασίγνωστον ότι το κόκκινο
χρώμα, είναι το αγαπημένο της γνωστής οικογενείας Ρότσιλντ, όπως φαίνεται και
από την γερμανική ερμηνεία του ονόματος Rothschild.10 Στην πρόσοψη του οίκου της
οικογενείας Rothschild, στην Φραγκφούρτη, ήταν ανηρτημένα και τα οικόσημά της,
με συμβολικό χαρακτήρα και σαφές κρυπτόμενον μήνυμα, όπως παρακάτω:
Συνεπώς, η σημαία
της σημερινής Τουρκίας, ιστορικώς, θρησκευτικώς (αποκρύφως) και εθνολογικώς
(συμβολίζουσα τις φυλετικές καταβολές των ιδρυτών-γεννητόρων του σημερινού
κράτους), θα έπρεπε να έχει την παρακάτω μορφή:
Στα επόμενα κεφάλαια, θα εξετασθούν ειδικώτερα,
οι σχέσεις της Τουρκίας [των τελευταίων Σουλτάνων και Νεο (μη) Τούρκων],
με τους
Γερμανούς Αυτοκράτορες και τους Ναζί, προκειμένου να καταγράψουμε,
αφού αιτιολογήσουμε επαρκώς, την οριστική μορφή, την αληθινή μορφή, που έπρεπε
να είχε λάβει, η σημαία της σημερινής Τουρκίας.
Συνεχίζεται
1 Όπως βιβλιογραφία υποσ. 1, 1ου μέρους.
2 geliyorlar: Third person plural present continuous of gelmek (gelmek==έρχομαι, πηγαίνω, καταλήγω στον προορισμό μου, (αργκό) εκσπερματώνω).
-thesecretrealtruth.blogspot.com
pasmiellinbarbaros.blogspot.com › ... › ΜΟΥΓΚΑ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ›
ΝΙΚΟΛΑΣ, 25 Οκτ 2016 –
-Πομακική εφημερίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ (τεύχος 24, Δεκέμβριος
2008)
-ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΣ, Η ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΙΣ
ΣΗΜΑΙΕΣ, users. sch. gr/ zskafid/
simea4.htm, (Η συλλογή και επεξεργασία
του υλικού έγιναν από τον Ζαχ.Σκαφίδα).
https://commons.wikimedia.org/.../Category:Flags_of_th...,29 Ιουν 2011 -
https://alampasis.wordpress.com/2017/11/05/η-τουρκική-και-η-ελληνική-σημαία/5Νοε
2017
4 Η Τουρά, κάποιες φορές και
"τουγράς" (ο), είναι το καλλιγραφικό έμβλημα και μονόγραμμα των
Οθωμανών ηγεμόνων, από την εποχή των Ογκούζ/Ογούζων και των Σελτζούκων, μέχρι
και την περίοδον των σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αποτελείται από το
όνομα, το πατρώνυμο και τους τίτλους του σουλτάνου, μαζί με την επίκληση «πάντα
νικηφόρος» [el-muzaffer daima].
Σπανιότερα, συναντούμε επίσης τουρά που φέρουν το όνομα ενός «αγίου» του
τάγματος των Σούφι, ένα στίχο από το Κοράνιο ή ένα χαντίθ του Μωάμεθ. Ήταν σε
χρήση σε κάθε επίσημο έγγραφο, όπως στα φιρμάνια αλλά και σε νομικά έγγραφα ή
στην αλληλογραφία του σουλτάνου, και εξελίχθηκε σε έμβλημα του οθωμανικού
κράτους και σύμβολο κυριαρχίας.
Η χρήση του ανάγεται
στα χρόνια της δυναστείας των Σελτζούκων στο Ιράν (1038-1194), των οποίων
αποτελούσε ήδη μακραίωνη παράδοση. Αρχικά, η τουρά, ήταν σφραγίδα με την οποία
οι νομάδες φύλαρχοι σημάδευαν τα κοπάδια τους, αλλά από την βασιλεία του Μαλίκ
Σαχ (1072-1092) και εφεξής, χρησιμοποιούνταν ως έμβλημα του σουλτάνου για την
επικύρωση εγγράφων.
5 Ο πλανήτης Αφροδίτη, συμβολίζει τον ορτά Σογούτ, των θρυλικών 400
ιπποτοξοτών.
6 Τα
τρία φεγγάρια συμβολίζουν τους τρείς επίκτητους ορτάδες: (i. Εσκεντερρούμ, ii.
Εσκί Σεχίρ, iii. Κονυαλί), με φόντο το «ιερό» χρώμα του
Ισλάμ, το πράσινο.
7 Με τον όρον Τανζιμάτ (Η λέξη τανζιμάτ, στην οθωμανική διάλεκτο
σημαίνει αναδιοργάνωση, ενώ για
τους δυτικούς ερμηνεύτηκε ως εκσυγχρονισμός.
μεταρρυθμίσεις), περιγράφονται μια σειρά από κείμενα και διαδικασίες που στόχο
είχαν να αναδιοργανώσουν την διοίκηση και τα οικονομικά της αυτοκρατορίας,
καθώς και τις σχέσεις της με τους υπηκόους της, μουσουλμάνους ή μη, επιζητώντας την διάσωσή της.
Τοποθετείται χρονικά στο διάστημα 1839-1876.
Τα
κείμενα αυτά, είναι το Αυτοκρατορικό Διάταγμα του Ροδώνα (Γκιουλχανέ Χατ-ι
Σερίφ), από το όνομα του κήπου του παλατιού όπου αυτό ανακοινώθηκε, το 1839,
και το Διάταγμα της Εμπεδώσεως των Μεταρρυθμίσεων (Ισλαχάτ Φεμανί), το 1856. Ωστόσο, αν και το
1871 και ο θάνατος του Ααλί Πασά, βεζίρη και ισχυρού άνδρα των μεταρρυθμίσεων,
θεωρείται το τέλος αυτής της διαδικασίας, θα μπορούσαμε να προεκτείνουμε την
περίοδο έως το 1876, οπότε και ανακηρύσσεται το οθωμανικό σύνταγμα, κορυφαία
στιγμή της δυναμικής αυτής.
Η
άλλη σημαντική εξέλιξη είναι η θεσμική αναγνώριση από τους Οθωμανούς νέων
εθνοθρησκευτικών ομάδων, και συγκεκριμένα των παπικών το 1830 και των
προτεσταντών το 1850, κατόπιν πιέσεως των Γάλλων και των Βρετανών, αντιστοίχως.
Η αναγνώριση αυτή,
άνοιγε τον δρόμο στην ιεραποστολική δραστηριότητα, που έπαιρνε την μορφή
ιδρύσεως σχολείων, εκδόσεως βιβλίων στην ομιλούμενη γλώσσα διάφορων κοινοτήτων,
και στην προσπάθεια προσηλυτισμού, κυρίως των ραγιάδων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Αυτή
η τελευταία ευνοήθηκε από τη νομική κατοχύρωση της ισότητας μεταξύ μουσουλμάνων
και μη μουσουλμάνων, με την εισαγωγή του νέου ποινικού κώδικα και την απόφαση
της οθωμανικής διοικήσεως το 1844, να απαγορεύσει την τιμωρία για αποστασία από
το Ισλάμ, μια κίνηση πολύ ριζοσπαστική, καθώς αποτελούσε ευθεία παραβίαση του
ισλαμικού νόμου.
Τέλος, οι Ιουδαίοι –όπου οι λαϊκοί, στο πρόσωπο Λεβαντίνων
εμπόρων, των γνωστών ως francos, με κυρίαρχη φυσιογνωμία τον Εντουάρντο
Καμόντο, αλλά και υπό την επίδραση της γαλλικών συμφερόντων Alliance
Israélite–, σύντομα έκαναν αισθητή την παρουσία τους, χωρίς όμως να
επικρατήσουν εντελώς απέναντι στους συντηρητικούς ραβινικούς κύκλους, και
απέκτησαν τον δικό τους κανονισμό το 1865.
8 Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει δύναμη,
γενναιότητα, πάθος. Είναι το χρώμα της εντάσεως, της δράσεως, του ρίσκου αλλά
και του πολέμου. Συμβολίζει ακόμη τους αγώνες των επαναστατών,
αναρχικών και κομμουνιστών, και αποτελεί το βασικό χρώμα των σημαιών των τέως ή
νυν κομμουνιστικών κρατών. Έχει παρατηρηθεί ότι οι παλμοί της καρδιάς
αυξάνονται στην θέα του κόκκινου χρώματος. Ποια είναι όμως, η σχέση της οικογένειας Rothschild με το κόκκινο χρώμα;
Ο πρώτος Rothschild
προέρχεται από ένα μέρος της Γερμανίας, όπου οι κυβερνήτες ήταν αποκρυφιστές
«πεφωτισμένοι» (illuminated) … και λέγοντας “πρώτος” εννοούμε ότι το
“Rothschild” δεν ήταν το αληθινό όνομα της οικογένειας. Το πραγματικό όνομα της
οικογένειας, λέγεται ότι ήταν “Bauer”,
που σημαίνει “αγρότης”. Ο Mayer Bauer άλλαξε το όνομα σε “Rothschild” (που
σημαίνει “κόκκινη ασπίδα” ).
Είχε κρεμάσει μια
κόκκινη ασπίδα – πινακίδα/σύμβολο – πάνω από την πόρτα του καταστήματός του,
ενώ ήταν ακόμη ένας φτωχός, κοινός οικογενειάρχης. Τι συμβόλιζε η κόκκινη
ασπίδα; Οι λόγοι πιθανολογούνται, αφού ήταν αποκρυφιστής και ποτέ δεν εξήγησε
τους λόγους αναρτήσεως της ασπίδος και τους συμβολισμούς χρωμάτων και
παραστάσεων...Προφανώς, προστάτευε ή και προήγαγε κάτι κόκκινο, Πιθανώτατα έναν
“κόκκινο” λαό. Ποιόν κόκκινο λαό;
Οι Rothschilds εμπλέκονται ΑΠΟΛΥΤΩΣ,
στην εγκατάσταση των λεγόμενων «Κόκκινων Εβραίων” στην εξουσία της Ρωσίας, το
1917 (κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου). Ο Ιουδαίος Τρόσκυ έγραψε:
«ΘΑ
ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ. ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΥΡΑΝΝΙΑ.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ».(Εννοούσε βέβαια τον Ρότσιλντ, κυρίως, τον
Σιφ, τον Ροκφέλερ και τους λοιπούς ιουδαίους τραπεζίτες).
Το σύγχρονο Ισραηλινό
ισοδύναμο με το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ονομάζεται “Κόκκινη Ασπίδα του Δαβίδ,
Ηνωμένο Βασίλειο” [στα Εβραϊκά “Magen David Adom, UK”).
"Red
Shield
of
David”
"(κυριολεκτικά: "shield of david red"). Από τον Ιούνιο
του 2006, ο Magen David Adom αναγνωρίστηκε επίσημα από την Διεθνή Επιτροπή του
Ερυθρού Σταυρού (ICRC) ως εθνική κοινωνία παροχής βοήθειας του κράτους..
Aρχικά ιδρύθηκε σε ένα “κατάστημα στην γωνία των
οδών Rothschild και Nahalat Benyamin
[Τελ Αβίβ 1930]. Η οργάνωση, όπως συμπεραίνουμε από το “Ηνωμένο Βασίλειο” στο
όνομά της, ιδρύθηκε στην Βρετανία … και δεν είναι άλλοι από τους βρετανούς
Ρότσιλντ, οι οποίοι την ίδρυσαν.. για να έχουν, πιθανώς, τον έλεγχο παροχής
«αίματος» στο Ισραήλ.
Επίσης οι Rothschilds
επιζητούσαν πάντοτε απεγνωσμένα μια παγκόσμια κυβέρνηση (δηλαδή της Κοινωνίας
των Εθνών), χρησιμοποιώντας τον πόλεμο ως λόγο ανάγκης της υπάρξεώς της, και
είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν βασίμως, ότι οι διεθνείς τραπεζίτες Ρότσιλντ,
ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο, και χειραγώγησαν τα γεγονότα προς
τους στρατηγικούς στόχους τους.
Σε τελευταία ανάλυση, η πιθανώτερη ερμηνεία του
συμβολισμού του κόκκινου για τους Rothschilds, είναι: Οι Ταλμουδιστές
Ιουδαίοι θα κυριαρχήσουν στην γη επί των ανθρώπων, δια των πολέμων, όπου θα χυθεί άφθονο αίμα, από τα
ερείπεια των οποίων (πολέμων), θα επωφεληθούν μόνον οι Ιουδαίοι τραπεζίτες και
θα συντηρούν την κυριαρχίαν τους λεηλατώντας και πίνοντας κυριολεκτικώς το «αίμα» (ιδρώτα, οικονομία,
ιδιοκτησίες πολιτών, εθνικός πλούτος) των λαών της γης.
9 Για
πολύ καιρό η πεντάλφα είχε συνδεθεί με τον πλανήτην Αφροδίτη και με την λατρεία
της θεάς Αφροδίτης. Επίσης συνδέεται και με την λατρεία του Ρωμαίου Εωσφόρου
(Lucifer) ο οποίος φέρνει «το φως και την γνώση». Ως σύμβολο θεωρείται από
πολλούς που ασχολούνται με παγανιστικές θρησκείες, ότι έχει μαγικές ιδιότητες.
Η τοιαύτη
ονομασία του συμβόλου ετυμολογείται εκ των πέντε (5) Α τα οποία σχηματίζονται
αρχομένων εκ των πέντε (5) κορυφών του αστέρος. Η πεντάλφα είναι εβραϊκόν
σύμβολον». Ο πεντάκτινος αστὴρ χαρακτηρίζεται ως σατανικὸν σύμβολον και
σχετίζεται με την μαύρην μαγείαν, Το ίδιον σύμβολον ως ένδειξις ισχύος
φιλοξενείται εις τας σημαίας μεγάλου αριθμού χωρών εν οίς και των ΗΠΑ, οι
οποίες πασιφανώς Ιουδαιοκρατούνται!!!:
Στον Θεϊστικό αλλά και
Αθεϊστικό Σατανισμό, η πεντάλφα χρησιμοποιείται ανάποδα και είναι το πιο βασικό
σύμβολο. Συγκεκριμένα, συμβολίζει το κεφάλι μιας τραγόμορφης αναπαραστάσεως του
Σατανά ονόματι Baphomet. Δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά απ'
τον γνωστό μάγο του 19ου αιώνα, Eliphas Levi και αργότερα απ' τον ιδρυτή της
Εκκλησίας του Σατανά (Church of Satan) στην Καλιφόρνια, Anton Szandor LaVey, το
1966.
Συμβολίζει επίσης και
τον άνθρωπο ανάποδα, κάτι που στην πραγματικότητα την κάνει σύμβολο του
Μισανθρωπισμού που εμπεριέχεται μέσα στο συγκεκριμένο είδος Σατανισμού.
10 Συμβολισμός κόκκινου χρώματος όπως υποσ. 8.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου