Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 4ον

3. Ο ΛΑΟΣ ΙΣΡΑΗΛ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

α. Οι Διαθήκες του Θεού της Π.Δ. και των Εβραίων/Ισραηλιτών της Π.Δ.

Ο Θεός κατά την προ Χριστού περίοδον, έκανε δύο βασικές διαθήκες με το Λαόν Του, τον Ισραήλ (Λ.Ι.) Την πρώτη με τον Πατριάρχη του Αβραάμ, η οποία ήταν προσωπική και αμετάκλητη.

«Ιδού η διαθήκη μου προς σε: Θα γίνης γενάρχης πολυαρίθμων εθνών. Το όνομά σου δεν θα είναι πλέον Άβραμ αλλά θα ονομάζεσαι Αβραάμ, διότι σε έχω προορίσει ως πρόγονον και πατριάρχην πολλών λαών. Και θα στήσω την διαθήκην αυτήν μεταξύ εσού και των απογόνων σου έπειτα από σε, εις όλας τας γενεάς αυτών. Υπόσχεση παντοτεινή και ανέκλητη ότι θα είμαι δικός σου Θεός και Θεός όλων των μετά από εσένα απογόνων σου..» (ΓΕΝΕΣΙΣ:17/5-7)

Η διαθήκη αυτή, η οποία επαναλαμβάνεται στον απόγονο του Αβραάμ, τον Δαυΐδ, και στην οποία υπάρχει διαχρονική υπόσχεση του Θεού ότι θα πάρει μαζί Του τους πιστούς απογόνους όλων των μετά Αβραάμ γενεών, σαν συγκληρονόμους της δόξης Του, έγινε με όρκο του Θεού.

«Διεθέμην διαθήκην τοις εκλεκτοίς μου, ώμοσα Δαυΐδ τω δούλω μου. Έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου και οικοδομήσω εις γενεάν και γενεάν τον θρόνον σου»(ΨΑΛΜΟΙ:88/4-5).

«Ουδ’ ου μη βεβηλώσω την διαθήκην Μου και τα εκπορευόμενα δια των χειλέων Μου ου μη αθετήσω. Άπαξ ώμοσα εν τω αγίω Μου, ει τω Δαυΐδ ψεύσομαι» (ΨΑΛΜΟΙ:88/35-36). 

«Διότι όταν ο Θεός έδωκε υπόσχεση εις τον Αβραάμ, ωρκίσθηκε εις τον εαυτόν Του αφού δεν είχε άλλον μεγαλύτερον εις τον οποίον να ορκισθεί...και έτσι ο Αβραάμ με την υπομονήν του έλαβε την υπόσχεση... Έτσι και όταν ο Θεός ήθελε να δείξη σαφέστερα εις τους κληρονόμους της υποσχέσεως το αμετάβλητον της αποφάσεώς του, την εγγυήθηκε με όρκον...»(ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 6/13-16).

Την δευτέρα η οποία ήταν Εθνική. Αυτή «συμφωνήθηκε» δια του Μωϋσέως μεταξύ Θεού και Λαού Ισραήλ. Αποτελεί ανανέωση της «συμφωνίας» που έγινε με όρκο του Λ.Ι. ο οποίος δέχθηκε την διαθήκη και εγγυήθηκε ενώπιον του Θεού, την τήρησή της.

«Ο Μωϋσής έλαβε το ήμισυ από το αίμα των θυσιασθέντων ζώων και το έθεσε εις δοχεία, το δε άλλον ήμισυ το έχυσε πλησίον του θυσιαστηρίου. Έλαβε κατόπιν το βιβλίον της διαθήκης όπου είχε γράψει τας εντολάς, ανέγνωσε αυτό εις επήκοον του λαού και οι Ισραηλίται είπαν: «Όλα όσα διέταξε ο Κύριος θα εφαρμόσωμεν και θα ακούσωμεν». …

Λαβών έπειτα ο Μωϋσής τα δοχεία με το αίμα ερράντισε με αυτό τον λαόν και είπεν: «Ιδού το αίμα της διαθήκης την οποίαν έκανε ο Κύριος προς εσάς, δια να εφαρμόσετε όλας τας εντολάς του» (ΕΞΟΔΟΣ: 24/6-8.Βλέπε και ΕΞΟΔΟΣ: 34/27 ).

«Διότι αφού ο Μωϋσής διεκήρυξε κάθε εντολή του νόμου εις όλον τον λαόν, επήρε το αίμα των μόσχων και των τράγων μαζί με νερό, κόκκινο μαλλί και ύσσωπον και ερράντισε το βιβλίον του νόμου και όλον τον λαόν και είπε: Αυτό είναι το αίμα της διαθήκης, την οποίαν διέταξεν ο Θεός σ’εσάς...» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 9/19)

Η Διαθήκη αυτή δεν ήταν αμετάκλητη, αλλά ανακαλέσιμη. Η τήρησή της εξηρτάτο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τους ίδιους τους Ισραηλίτες.

«Εάν ακούσετε με προσοχή  την φωνή Κυρίου του Θεού σας, ώστε να τηρήτε και εφαρμόζετε τας εντολάς αυτάς τας οποίας εγώ σήμερον σας δίδω, Κύριος ο Θεός σας θα σας αναδείξει υπεράνω των εθνών της γης. Θα έλθουν εις σε (Λαέ Ισραήλ) όλες οι ευλογίες του Θεού.....Εάν δεν ακούσης και δεν υπακούσης εις την φωνήν του Κυρίου του Θεού σου, ώστε να φυλάττης και να εφαρμόζης όλες τις εντολές αυτού, τας οποίας εγώ σήμερον σου δίδω, θα ξεσπάσουν εναντίον σου όλες αυτές οι κατάρες.........

Θα εξολοθρευθήτε ταχύτατα από την χώρα, εις την οποίαν τώρα εισέρχεσθε να κληρονομήσετε. Κύριος ο Θεός σας θα σας διασκορπίση εις όλα τα έθνη, από το ένα έως το άλλο άκρο της γης, και θα γίνετε εκεί δούλοι εις άλλους θεούς ψευδείς...Αυτοί είναι οι λόγοι της διαθήκης την οποίαν διέταξε ο Κύριος τον Μωϋσήν να συνάψη με τους Ισραηλίτες εις την χώραν Μωάβ, πλην της διαθήκης την οποίαν ο Κύριος συνήψεν με αυτούς εις το όρος Χωρήβ...» (ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Κεφ. 28).

β. Η μεγάλη αποστασία των Εβραίων/Ισραηλιτών

Οι Εβραίοι του παλαιού λαού Ισραήλ, ήταν κάποτε «ο περιούσιος λαός» του Θεού στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, και ανήκαν στην Αδαμική/ ανθρώπινη Γραμμή. Οι Ισραηλίτες/Ιουδαίοι ήσαν ο ευλογημένος  λαός του Θεού, αλλά δεν είχαν αυτό το προνόμιο ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ.

Όσοι άκουγαν και τηρούσαν διαχρονικά τις Εντολές της Διαθήκης, ήσαν αιώνια ευλογημένοι και σωσμένοι. Οι λοιποί, οι αποστάτες, θεωρούνταν καταραμένοι και θα τιμωρούνταν σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις/κατάρες της διαθήκης, την οποίαν οι Ισραηλίτες αποδέχθηκαν αβίαστα, με την θέλησή τους, και επικύρωσαν ομόφωνα (Στις ευλογίες και κατάρες ο Λ.Ι. αναφωνούσε «Γένοιτο!» και ο Μωϋσής σφράγιζε την διαθήκη ραντίζοντας το Νόμο και τον λαό, με αίμα μόσχων και τράγων).

«Εάν λοιπόν ακούσετε και υπακούσετε εις πάσας τας εντολάς τας οποίας εγώ σήμερον σας δίδω, δηλαδή να αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας και αυτόν να λατρεύετε με όλη σας την καρδίαν και με όλη σας την διάνοιαν, ο Θεός θα στέλλη......ο Θεός θα δίδη....Όταν όμως φάγετε και χορτασθήτε, προσέχετε εις τον εαυτόν σας μήπως τυχόν ανοίξη εις τα υλικά η καρδιά σας....και παραβήτε το θέλημα του Κυρίου και λατρεύσετε άλλους θεούς και προσκυνήσετε αυτούς.......Βάλετε τα λόγια αυτά εις την διάνοιάν σας και εις την καρδιάν σας...Αυτά τα λόγια του Θεού  πρέπει να τα διδάξετε εις τα παιδιά σας, δια να συνομιλούν γύρω από αυτά όταν κάθονται στο σπίτι, όταν περιπατούν εις τον δρόμον, όταν ετοιμάζονται να κοιμηθούν και όταν σηκώνονται από τον ύπνον.........

Ιδού εγώ σας δίδω σήμερον την ευλογίαν μου και την κατάραν μου. Την ευλογίαν, εάν υπακούσετε εις τας εντολάς  Κυρίου του Θεού σας, όσας εγώ σήμερον παραγγέλλω προς εσάς. Την κατάραν δε, εάν δεν υπακούσετε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, εάν παρεκκλίνετε και απομακρυνθήτε από την οδόν την οποίαν σας διέταξα, και πορευθήτε να λατρεύσετε άλλους θεούς,τους οποίους προηγουμένως δεν εγνωρίζατε. Όταν δε ο Κύριος σας εισαγάγη εις την χώραν προς την οποίαν μεταβαίνετε δια να κληρονομήσετε, θα απαγγείλετε τας μεν ευλογίας εις το όρος Γαριζίν, τας δε κατάρας εις το όρος Γαιβάλ» (ΔΕΥΤΕΡ: 11/13-29 και ΔΕΥΤΕΡ: κεφ. 27,28).

Στην συνέχεια, οι Εβραίοι του παλαιού λαού Ισραήλ, αποδείχθηκαν ανάξιοι αυτής της θεϊκής εκλογής, διότι απέρριψαν τον προφητευμένον Μεσσία Χριστόν και τον εσταύρωσαν, καίτοι στο πρόσωπόν Του, πραγματοποιήθηκαν όλες οι μεσσιανικές προφητείες των προφητών όχι μόνον του παλαιού ανθρώπινου/Αδαμικού λαού Ισραήλ, αλλά και των Εθνικών (Αδαμικών και προχριστιανικών «θηρίων»).

Έτσι ο παλαιός Ισραήλ, αποδοκιμάσθηκε από τον ίδιο τον Ιαχβέ/ Ιησούν Χριστόν:

«Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος» (ΜΑΤΘ: 23/38), «…..διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» (ΜΑΤΘ:21/43).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον πρώτο «Κατά Ιουδαίων» λόγον του σημειώνει: «Και βέβαια θα ισχυριστούν, ότι και αυτοί προσκυνούν τον Θεό. Αλλά αυτό να μην το πει κανένας. Γιατί κανένας Ιουδαίος δεν προσκυνεί τον (αληθινόν) Θεόν (ΣΣ: Τον Ιαχβέ). Ποιός τα λέγει αυτά; Ο Υιός του Θεού:

«Εάν γνωρίζατε», λέγει, «τον Πατέρα μου, θα γνωρίζατε και εμένα. Αλλ’ ούτε εμένα γνωρίζετε, ούτε τον Πατέρα μου..» (ΙΩΑΝΝ: 8/19).

Στην συνέχεια, ο Χρυσόστομος αναφέρει μια προφητεία του Ωσηέ όπου ο προφήτης παρομοιάζει τον άπιστο λαόν Ισραήλ (ανθρώπους) ως «δάμαλιν παροιστρώσα», τουτέστιν ως «θηρίον» (ΩΣΗΕ:4/16). Ως μία δάμαλιν που έχει κυριευθεί από οίστρον και δεν υποτάσσεται στον κύριό της (ΣΣ: Έτσι και ο λαός Ισραήλ εκυριεύθη από οίστρον και απέβαλεν κάθε χαλινόν ηθικής και προσανατολισμού προς τον Νόμον του Θεού).1

Ένα τέτοιο ζώον δεν είναι χρήσιμο προς εργασίαν, αλλά προς σφαγήν.

Σε άλλη προφητεία που χρησιμοποιεί ο Χρυσόστομος, ο προφήτης αναφέρει τον παλαιό Ισραήλ ως «πόρνη». Ως μία γυναίκα που δέχεται πολλούς άνδρες. Μεταφορικώς, ως έναν λαό που αποστατεί από τον Κύριόν του και αποδέχεται άλλους «κυρίους» και διδαχές πολλών ψευδοπροφητών και ψευδο-ιερέων. Ο Χρυσόστομος αναφέρει τον τόπον όπου στέκεται η πόρνη, ως πορνείον. Μάλιστα προσθέτει τους χαρακτηρισμούς «σπήλαιο ληστών», και «καταγώγιο θηρίων».2

Δηλαδή, παρομοιάζει τον λαόν Ισραήλ, με σπήλαιον «θηρίων».

Στην συνέχεια ο Χρυσόστομος αναφέρει πως, όταν ο Θεός εγκαταλείπει, τότε τα δαιμόνια παίρνουν εξουσία από τον ίδιο τον άνθρωπο και το άγιο σώμα του από κατοικητήριον Αγίου Πνεύματος γίνεται  «κατοικητήριο δαιμόνων». 

«Τι ούν ο προφήτης φησίν; ‘Οψις πόρνης εγένετο σοι, απηναισχύντησας προς πάντας. Ένθα δε πόρνη έστηκεν, πορνείον εστί ο τόπος· μάλλον δε ουχί πορνείον και θέατρον μόνον εστί η συναγωγή, αλλά και σπήλαιον ληστών και καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γαρ, φησίν, υαίνης εγένετο μοι ο οίκος υμών, ουδέ απλώς θηρίου, αλλά θηρίου ακαθάρτου. Και πάλιν, Αφήκα τον οίκον μου, εγκαταλέλοιπα την κληρονομίαν μου. Όταν δε ο Θεός αφή, ποία λοιπόν σωτηρίας ελπίς; Όταν ο Θεός αφή, δαιμόνων κατοικητήριον γίνεται εκείνο το χωρίον» (Λόγος πρώτος, PG 48, 847).

Ερώτηση: Γιατί ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφέρει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τους Εβραίους (τον παλαιό λαόν Ισραήλ) και τους παρομοιάζει με θηρία;

Απάντηση: Εξαιτίας της αποστασίας τους από την πατρώα πίστη προς τον Ιαχβέ/Ιησούν Χριστόν, και της παρατεταμένης ανομίας τους, η οποία ήταν αιτία απανθρωποποιήσεώς /θηριο-ποιήσεώς τους, με συνέπειαν ο Κύριος να τους εγκαταλείψει.

*

Με βάση τα προαναφερθέντα, γεννάται νέον ερώτημα:

-Γιατί απεστάτησε ο Παλαιός Ισραήλ (Λ.Ι. της Π.Δ.), αφού είχε συνάψει μαζί του διαθήκην ο ίδιος ο Θεός;

H Εθνική Διαθήκη του παλαιού λαού Ισραήλ με τον Θεόν, παραβιάσθηκε με ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ της τότε πολιτικο-θρησκευτικής ηγεσίας και μέρους από τον παλαιό λαόν Ισραήλ (Λ.Ι.), οι οποίοι:

.Δεν ανήκαν στην Ανθρώπινη/Αδαμική γραμμή.

.Ανήκαν στην γραμμή του Κάϊν και των άλλων «θηρίων», και είχαν παρεισφρύσει στην Ανθρώπινη/Αδαμική γραμμή, τον αληθινό λαό Ισραήλ,

.Σταδιακώς και μεθοδευμένως, διέφθειραν, εξαπάτησαν, απογαλάκτισαν τον λαό Ισραήλ, από την πατρώα πίστη του Μωϋσέως και έξουσίαζαν απολύτως, προσποιούμενοι ότι εφήρμοζαν τους Νόμους του Κυρίου Ιαχβέ/Ιησού Χριστού (την Παλαιά Διαθήκη), ενώ αποκρύφως ακολουθούσαν το Ταλμούδ, και την απόκρυφη Χιραμική Παράδοση.

Εκείνη η κυρίαρχη πολιτικοθρησκευτική κάστα των λαθροεισβολέων/μοιχεπιβατών, στους κόλπους του παλαιού λαού Ισραήλ, το γνωστόν ως Σανχέντριν, που εσταύρωσε τον Ιησούν Χριστόν,  ΔΕΝ απετελείτο από αληθινούς Ισραηλίτες (εκτός από τον Νικόδημον και τον Ιωσήφ από Αριμαθείας), αλλά ήταν ένα συνονθύλευμα:

oΠαρείσακτων και επικίνδυνων ψευδαδελφών, Ψευτοεβραίων, κατασκόπων της ελευθερίας των αληθινών Εβραίων.

«Αλλά ούτε και ο Τίτος, ο οποίος ήτο μαζί μου αναγκάσθηκε να περιτμηθή, αν και ήτο εθνικός, ακριβώς ένεκα των παρείσακτων ψευδαδέλφων, οι οποίοι παρεισέφρυσαν δια να κατασκοπεύουν την ελευθερίαν μας, που έχομεν ως πιστοί του Ιησού Χριστού προς τον σκοπόν να μας υποδουλώσουν...» (ΓΑΛΑΤΕΣ: 2/3-4).

«Από τους Ιουδαίους πέντε φορές υπέστην σαράντα παρά μίαν μαστιγώσεις, τρείς φορές με εράβδισαν, μία φορά με ελιθοβόλησαν... Αντιμετώπισα κινδύνους πολλές φορές, κινδύνους από ληστές, κινδύνους από εθνικούς, κινδύνους από ψευδαδέλφους....» (Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ: 11/27).

oΑλλοφύλλων, τέκνων επιμειξίας με αλλοφύλους. 

«Ο Θεός εγκατέλειψε βέβαια τον λαόν του, τους απογόνους του οίκου Ισραήλ, διότι εγέμισε η χώρα από μαντείας, όπως ήταν πριν καταληφθεί από τους Ισραηλίτες. Έγινεν όπως είναι η χώρα των Φιλισταίων. Οι Ισραηλίτες από την επιμειξία τους με τους Φιλισταίους, απέκτησαν πολλά τέκνα...» (ΗΣΑΪΑΣ: 2/6).

o Ψευδοδιδασκάλων και ψευδοπροφητών.

«Υπήρξαν και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισάγουν καταστρεπτικές αιρέσεις, αρνούμενοι ακόμη και τον Κύριον...» (Β΄ ΠΕΤΡΟΥ: 2/1).

«Αυτά λέγει ο Κύριος: Αλλοίμονο στους ψευδοπροφήτες οι οποίοι προφητεύουν κατά τις διαθέσεις της καρδιάς τους...... Αυτοί οι ψευδοπροφήτες σου λαέ Ισραήλ, ομοιάζουν με αλώπεκες σε έρημες περιοχές.......Εξ αιτίας αυτών διεστράφησαν οι καρδιές του λαού μου......» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 13/1-16).

oΓενεάς σκολιάς, άπιστης, μοιχαλίδος, πονηρής και διεστραμμένης.

«Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις..... μέσα σε μια γενεά σκολιά και διεφθαρμένη, μεταξύ των οποίων λάμπετε εις τον κόσμον σαν αστέρια..» (ΠΡΑΞ: 2/40 και ΦΙΛΙΠΠ: 2/15).

«Διότι όποιος εντρέπεται δι’ εμέ και δια τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν την μοιχαλίδα και αμαρτωλήν......» (ΜΑΡΚ: 8/38).

«Ενώ ο κόσμος επύκνωνε (ο Ιησούς) άρχισε να λέγη: «η γενεά αυτή είναι γενεά πονηρή......» (ΛΟΥΚ: 11/29).

«Προσέχετε από το προζύμι των Φαρισαίων, το οποίον είναι υπόκρισις..» (ΛΟΥΚ: 12/1).

«Ω γενεά άπιστη, έως πότε θα είμαι μαζί σας, έως πότε θα σας ανέχομαι;» (ΜΑΡΚ: 9/19).    

oΥιών νυκτός και σκότους.

«Όλοι εσείς (οι πιστεύοντες εις τον Χριστόν) είσθε παιδιά φωτός και υιοί ημέρας, δεν ανήκομεν εις την νύκτα ούτε εις το σκοτάδι» (Α΄ ΘΕΣΣΑΛ: 5/6).

oΤέκνων του Διαβόλου.

«Είπε λοιπόν ο Ιησούς εις τους Ιουδαίους........Γιατί δεν καταλαβαίνετε την γλώσσαν μου; Διότι είσθε ανίκανοι να ακούσετε τον λόγον μου. Σεις κατάγεσθε από τον πατέρα σας τον Διάβολον, και τας επιθυμίας του πατέρα σας θέλετε να κάνετε. Εκείνος από την αρχήν ήταν ανθρωποκτόνος και δεν στέκεται στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του....διότι είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους» (ΙΩΑΝΝ: 8/43-45).

o Κλεπτών και ληστών.

 «Αλήθεια σας λέγω, εκείνος που δεν μπαίνει από την πόρτα εις την μάνδρα των προβάτων αλλ’ ανεβαίνει από άλλο μέρος αυτός είναι κλέπτης και ληστής» (ΙΩΑΝΝ: 10/1 και ΙΕΡΕΜ: 7/11).

Εδώ γεννάται και ένα νέον «φλέγον» ερώτημα:

Πως αντέδρασαν οι αληθινοί Εβραίοι του παλαιού λαού Ισραήλ στην λαθροεισβολή των «θηρίων», την μόλυνση της Αδαμικής γραμμής τους και την κυριαρχία των αλλογενών «θηρίων», στο ανθρώπινο/Αδαμικό έθνος τους;

Ουδεμία αντίδραση κατεγράφη, αφού τότε ο λαός Ισραήλ ευρίσκετο σε κατάσταση ηθικής αποκτηνώσεως, πνευματικής ερημίας και καθολικής αποστασίας από τους Νόμους, του Θεού Ιαχβέ.

Και όχι μόνον αυτό. Δεν εισακούστηκαν οι προειδοποιήσεις και οι ελεγκτικοί λόγοι, όλων των κατά καιρούς εμφανισθέντων προφητών του Ισραήλ, που επεσήμαναν τις ανομίες και την αποστασίαν του λαού Ισραήλ (Οι ιερείς ήσαν μέθυσοι, παρερμήνευαν τον Νόμον και οδηγούσαν τον λαόν στην ειδωλολατρείαν, οι ψευδοπροφήτες ωργίαζαν, οι άρχοντες ήσαν κλέπτες, οι γυναίκες επορνεύοντο και συνείργουν στην διαφθοράν, κλπ.), με αποτέλεσμα την διάπραξη του χειρίστου αμαρτήματος, από τον παλαιόν λαόν Ισραήλ, μετά την αποστασίαν του.

Ποίον ήτο αυτό;

Εφόνευσαν όλους τους προφήτες τους (π.χ. Ο Ησαΐας εξετελέσθη δια ξυλίνου πρίονος, ο Ιερεμίας ελιθοβολήθη στην πόλη Ταφνάς της Αιγύπτου, ο Ιεζεκιήλ κατά μίαν παράδοση, υπέστη μαρτυρικόν θάνατον από θιγέντα Ιουδαίον άρχοντα, κλπ.).

«….υμείς γαρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί, των εκκλησιών του Θεού των ουσών εν τη ιουδαία, εν Χριστώ Ιησού, ότι τα αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων των συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, των και τον Κύριον αποκτεινάντων Ιησούν και τους ιδίους προφήτας, και ημάς εκδιωξάντων….» (Α΄ΘΕΣΣΑΛ: 2/14-15).

Συνεπώς, οι άνθρωποι Εβραίοι, του παλαιού Ισραήλ, είτε διεπίστωσαν την εισβολή των αλλογενών  «θηρίων» στους κόλπους τους, στο ανθρώπινο έθνος τους και τους ανέχθηκαν, απαραδέκτως, επιτρέψαντες μάλιστα την ανέλιξή τους στα ανώτατα πολιτικο-θρησκευτικά αξιώματα, οπότε ανόμησαν απέναντι στον Θεόν τους Ιαχβέ/Ιησού Χριστόν, είτε δεν τους αντελήφθησαν, γεγονός αδικαιολόγητον, καθ’ όσον  ώφειλαν να το διαπιστώσουν, με βάση τους νόμους της Π.Δ. και τις ορισθείσες μεθ’ όρκου, προϋποθέσεις εφαρμογής της Διαθήκης Θεού-Μωϋσέως και λαού Ισραήλ (ΔΕΥΤΕΡ: κεφ. 27 και 28), ανόμησαν ενώπιον του Κυρίου..

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, οι Εβραίοι του Παλαιού λαού Ισραήλ, κατέστησαν αποκλειστικώς υπεύθυνοι και υπόλογοι έναντι του Κυρίου και Θεού τους, για όσα έπραξαν ή παρέλειψαν να πράξουν.

Το αποτέλεσμα αυτής της ανομίας και αδικαιολόγητης αδιαφορίας τους, ήταν το εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία των Εβραίων του παλαιού Λ.Ι. που προήρχοντο βιολογικώς από την ανθρώπινη/Αδαμική γραμμή, περιπεσόντες σε βορβορώδη έκλυση ηθών, διαφθορά, φαυλότητα, πορνεία, ειδωλολατρείαν και πάσης φύσεως παρανομίαν, ΔΕΝ εδέχθησαν τον Ιησούν ως τον προφητευμένο Μεσσία, συμπαραταχθέντες με τους παρείσακτους, ψευδαδελφούς, υιούς νυκτός και σκότους, τέκνα του διαβόλου, κλέπτες και ληστές (κρυπτο-ταλμουδιστές ιουδαίους).

Εγκαταλειφθέντες λοιπόν οι Ισραηλίτες, από τον Θεόν των Πατέρων τους, έπαψαν να είναι άνθρωποι και συνεβλήθησαν με τα «θηρία».

«ο άνθρωπος έν τιμή ών, ού συνήκεν, παρά συνεβλήθη τοις κτήνεσιν τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς».3

*

Ο παλαιός Λ.Ι. δεν τήρησε την Εθνική Διαθήκη. Οι Εβραίοι/ Ισραηλίτες, απεστάτησαν από την άπαξ παραδοθείσα πίστη των προχριστιανικών Πατέρων και προφητών της Π.Δ., με αποκορύφωμα την Σταύρωση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο πολλαχού και σαφέστατα προφητευμένος στο θρησκευτικόν Σύνταγμά τους, την Π.Δ.

Έτσι, οι Εβραίοι/ Ισραηλίτες:

-Ανομήσαντες και παραβιάσαντες τους Νόμους του Θεού της Π.Δ., απώλεσαν την ευλογία που είχαν λάβει από τον Ιαχβέ-Ιησού Χριστόν.

-Σε αντιστάθμισμα, κατασκεύασαν ένα δικό τους θρησκευτικό (Βαβυλωνιακό) συνονθύλευμα, το Ταλμούδ, το οποίον αποτέλεσε έκτοτε, το θρησκευτικό τους Σύνταγμα και την μήτρα των αιρέσεων και των νεοφανών και μη, θρησκειών όλου του κόσμου.

-Υπέστησαν τις συνέπειες της αποστασίας τους.

 « ….Και ο βασιλεύς εκείνος (Θεός), όταν το άκουσε, ωργίσθηκε και έστειλε τον στρατό του και εξολώθρευσε τους φονηάδες εκείνους και έκαψε την πόλιν τους....» ( ΜΑΤΘ: 22/1-8). 

-Διασκορπίσθηκαν εκτός της Γης της Επαγγελίας,  το δε όνομά τους παραδόθηκε «εις ονειδισμόν, παροιμιώδες παράδειγμα τιμωρίας εκ μέρους του Θεού» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 24/9-10).

Για τον λόγο αυτό, καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ.

Με βάση τα μέχρι τώρα αναφερθέντα, γεννώνται και άλλα δύο ερωτήματα:

1ον/. Μήπως διαψεύσθηκε ο Λόγος του Θεού;

2ον/. Ποιοί ήσαν και τί απέγιναν οι πιστοί του Θεού, οι εκλεκτοί Του, ο αληθινός Λαός Ισραήλ;

-Ο Λόγος του Θεού δεν εξέπεσε διότι:

Η Ευλογία Του είχε δοθεί στον Λ.Ι., με την προϋπόθεση ότι θα υπήκουε σε ΟΛΕΣ τις Εντολές που τους είχε δώσει… Σε διαφορετική περίπτωση θα ελάμβαναν την κατάρα Του, όπως και έγινε …(ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ: Κεφ. 27 και 28).

-Πραγματικοί Ισραηλίτες:

.«Είναι όσοι φοβούνται και υμνούν τον Κύριον, όλοι οι αληθινοί και πνευματικοί απόγονοι του Ιακώβ όλος ο (νέος) Ισραήλ (ΨΑΛΜΟΙ: 21/ 24).

.Είναι όσοι μετά την απόρριψη από τον Θεό του λαού Του (παλαιού Λ.Ι.), δέχθηκαν την νέα «πρόσκληση γάμου» (πίστεψαν ότι ο Ιησούς ήταν ο προφητευμένος Μεσίας, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί), φόρεσαν το κατάλληλο ένδυμα γάμου (καθάρισαν την ψυχή τους από αμαρτίες) και μετέβησαν στην αίθουσα του γάμου (λάτρεψαν το Θεάνθρωπο εν Πνεύματι και Αληθεία και φωτίσθηκαν)  άσχετα από φυλή, εθνικότητα και προηγούμενη θρησκευτική-ψυχική κατάσταση (ειδωλολάτρες-βδελυροί ή όχι).

.«Δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται από τον Ισραήλ.... Τέκνα Θεού δεν είναι όσοι γεννώνται κατά τρόπον φυσικόν, αλλά όσοι γεννώνται από την υπόσχεση Θεού» (ΣΣ: Προς την γενεά Αβραάμ, σύμφωνα με την αμετάθετη διαθήκη Θεού-Αβραάμ. Βλέπε ΡΩΜ: 9/6-9). του Νέου Αδάμ, του Ιησού Χριστού.

Και ποιά ήταν η υπόσχεση του Θεού;

«Θα καλέσω λαόν μου εκείνον που δεν είναι λαός μου και αγαπημένη μου εκείνη που δεν είναι αγαπημένη και εις τον τόπον ακριβώς όπου τους είπαν «Σεις δεν είσθε λαός μου εκεί θα ονομασθούν υιοί του ζωντανού Θεού» (ΡΩΜ: 9/25-26 και ΩΣΗΕ: 2/23).

Και ποιός ήταν ο ου λαός του Θεού τον οποίον υποσχέθηκε να ονομάσει λαόν Του;

«Τότε (ο Θεός) λέγει εις τους δούλους του, « Ο μεν γάμος είναι έτοιμος, οι καλεσμένοι όμως (ΣΣ: Ο παλαιός λαός Ισραήλ) δεν ήσαν άξιοι. Πηγαίνετε λοιπόν εις τα σταυροδρόμια και όσους βρήτε (ΣΣ: Σε όποιον λαόν ή φυλή και αν ανήκουν), καλέστε τους εις τους γάμους (κηρύξτε τους το μήνυμα της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού). Και οι δούλοι (ΣΣ: Απόστολοι, μαθητές, ιερείς, προφήτες, κλπ) εβγήκαν εις τους δρόμους, εμάζεψαν όλους όσους ευρήκαν, πονηρούς και αγαθούς και εγέμισε η αίθουσα του γάμου, από φιλοξενουμένους....» (ΜΑΤΘ: 22/8-15).

Αυτός ήταν ο ου λαός του Θεού, τον οποίον υποσχέθηκε να ονομάσει λαόν Του.

Όλα τα απολωλότα πρόβατα του οίκου Ισραήλ, της Αδαμικής γραμμής, τα οποία ήσαν διασκορπισμένα, για διάφορους λόγους, βασικά στις περιοχές όπου εκήρυξαν την Νέα Διδασκαλία του Θεού, οι Απόστολοι και μαθητές του Χριστού, μετά την Ανάσταση / Ανάληψη του Κυρίου, αλλά και όσοι εκτός Αδαμικής γραμμής [τα κατά το προχριστιανικόν εβραϊκόν κείμενο, θηρία ή ενώς (στα εβραϊκά)], ανεγνώρισαν τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ως Θεάνθρωπον, επίστευσαν εις Αυτόν και ονομάσθηκαν Χριστιανοί, τουτέστιν άνθρωποι, μιμητές του Νέου Αδάμ.

Δηλαδή Εθνικοί/Έλληνες και «πρόβατα» του διασκορπισθέντος και «εξαφανισθέντος» από τον 8ον-7ον π.Χ. αιώνα, λόγω υποδουλώσεως στους Ασσυρίους (βασιλείου Ισραήλ). Με αυτά τα απολωλότα πρόβατα του Λαού Ισραήλ (Οίκος Ισραήλ και οίκος Ιούδα), συνήψε ο Θεός τη Νέα Διαθήκη Του.

«....Ο δε (Ιησούς) αποκριθείς είπεν: Ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ»(ΜΑΤΘ:15/24).

«Ιδού έρχονται ημέρες,λέγει ο Κύριος, και θα συνάψω Νέαν Διαθήκην με τον οίκον Ισραήλ και τον οίκον Ιούδα. Αυτή δεν θα είναι όμοια με την διαθήκην την οποίαν συνήψα με τους προγόνους τους κατά την εποχήν εκείνην, που εν τη στοργή μου και παντοδυναμία μου τους έβγαλα ελεύθερους από την Αίγυπτον, διότι δεν έμειναν πιστοί και δεν ετήρησαν την διαθήκην μου...Αυτή είναι η διαθήκη που θα συνάψω με τον Λαό Ισραήλ κατά τας ημέρας εκείνας λέγει ο Κύριος.Τότε θα δώσω νόμους δεκτούς εις την διάνοιαν αυτών. Θα γράψω αυτούς τους νόμους εις τας καρδίας τους»(ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 38/31-33. Βλέπε και ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 8/9-11).

γ. Η Παλαιά Διαθήκη και οι Αρχαίοι Έλληνες.

Σε κανένα χωρίο της Π.Δ. δεν αναφέρονται οι λέξεις Ελλάς/ Έλληνες. Αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό, διότι:

·Οι λέξεις Ελλάς / Έλληνες είναι πολύ μεταγενέστερες των λ. Αχαιοί – Δωριείς – Ίωνες – Αιολείς οι οποίες, κατά την συμβατικήν ιστορίαν,  ήσαν και τα αρχικά ονόματα των «Προελλήνων».

·Τα ονόματα Ελλάς / Έλληνες σταθεροποιήθηκαν κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα. Η αρχή και οι συνθήκες διαδόσεως του ονόματος Ελλάς / Έλλην γενικά παραμένουν μυστήριο. Υπάρχει βέβαια η καταγεγραμμένη άποψη ότι η διάδοση του ονόματος Ελλάς / Έλλην οφείλεται σε κάποιο βασιλέα των Δωριέων Αιγίμιο ή Αιγιμιό, του οποίου «ο ρόλος στην Ελληνική προϊστορία χαρακτηρίζεται ανάλογος προς τον ρόλον του Μωϋσέως στην αντίστοιχη προϊστορία του Ισραήλ». (Εγκ. Ήλιος, τ. 1ος, σ. 690 – Εγκ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τ. 4ος, σ. 201).

Αλήθεια ποιός ήταν ο Αιγιμιός; Γιατί οι λαλίστατοι κατά τα άλλα  “Ελληνόφρονες” (sic) αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στον μυθικόν αυτόν βασιλέα, τον θεωρούμενον από κάποιους έστω, πνευματικό γενάρχη των Ελλήνων;

Ο Αιγιμιός είναι υπαρκτό ή φανταστικό πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας; Εάν είναι υπαρκτόν, γιατί αποσιωπάται η παρουσία και δράση του στον χώρο των προϊστορικών Πελασγών;

Σε πόσα βιβλία των «Ελληνοφρόνων» αναφέρεται το όνομα του Αιγιμιού; Σε πόσες γραμμές κάποιας σελίδος έχει καταχωρισθεί ο βίος του ενώ θα έπρεπε να έχει συγγραφεί πραγματεία, για τον ρόλο και το έργο του;

Τι μυστικό κρύβει ή ποιόν κώδικα περιέχει το όνομα  Αιγ-ιμ-ιός; Μήπως τρομάζει τους “αρχαιολάτρες” η ιδέα της αποκρυπτογραφήσεως του ονόματος, επειδή τότε πιθανώς να έλθουν στην επιφάνειαν άλλα ονόματα και κώδικες, η ανάλυση των οποίων θα απομυθοποιήσει τους Δευκαλίωνες, τους Ξούθους, τις Πύρρες, τους Δαναούς, τους Απόλλωνες, τους Ποσειδώνες και τους Διόνυσους;

·Τα βιβλία της Π.Δ. συνεγράφησαν από τον 15ον – 14ον αιώνα, μέχρι και τον 2ον π.Χ. αιώνα. Στο παραπάνω διάστημα και αργότερα οι Έλληνες ήσαν γνωστοί από τους άλλους λαούς σαν Ίωνες ή Αχαιοί (διαφορετικό όνομα των Ιώνων).

Σε όλα τα χωρία της Π.Δ. (εκτός από εκείνα που γράφτηκαν στους τελευταίους π.Χ. αιώνες), οι Έλληνες αναφέρονται σαν Ίωνες (Javan). Οι λέξεις Έλλην / Ελλάς αποδόθηκαν από τους Ο΄ κατά την μετάφραση των λ. Javan / Javani (Ιαβάν/Ιαβανοί, τουτέστιν Ίων / Ίωνες), επειδή την περίοδο της μεταφράσεως, οι κυρίαρχες λέξεις ήσαν Ελλάς / Έλληνες.

·Με το ίδιο όνομα Ίωνες / Ιωνία, είναι γνωστοί ακόμα και σήμερα οι Έλληνες / Ελλάς από τα γειτονικά και γνωστά τότε βασίλεια (Αίγυπτος – Παλαιστίνη – Συρία – Βαβυλωνία / Ιράκ – Ισραήλ / Ιούδα) αλλά και την σημερινή Τουρκία.

«Οι ανατολικοί λαοί οίτινες πρώτους εκ των Ελλήνων εγνώρισαν τους Ίωνας (και πρώτοι πιθανώς εκάλεσαν αυτούς ούτως) απεκάλουν πάντας τους αρχαίους Έλληνας με το όνομα εκείνων (Οι Εβραίοι Ιωΰαν, οι Ασσύριοι Ιαβάν, οι Αιγύπτιοι Ουϊνίμ και οι Πέρσαι Γιουνάν)» [Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλ. τ.13ος, σ.397].  

·Στην Π.Δ. ο Θείος Λόγος φανερά ή αλληγορικά, αποκαλύπτει Εβραϊκά ονόματα – αρχαία τοπωνύμια, σύμβολα, ταυτόσημα με τα Ελληνικά. Συγκεκριμένα:

-Τους Ροδίους (Ροδανείμ), Κυπρίους (Κιτιείμ) και τους απογόνους αυτών που διεσπάρησαν στις νήσους, ιδίως της Μεσογείου θαλάσσης (ΓΕΝ: 10/1-5).

«Και οι υιοί Ιωΰαν: Ελισά και Θαρσείς, Κιτίοι, Ρόδιοι. Εκ τούτων αφωρίσθησαν νήσοι των Εθνών εν τη γη αυτών έκαστος κατά γλώσσαν εν ταις φυλαίς αυτών …» (Μετάφρ. Ο΄, ΓΕΝ: 10/4-5, παράβαλε Α΄ ΠΑΡΑΛ: 1/7).

«…Από τον Ιάφεθ γεννήθηκαν μεταξύ άλλων οι Ιωΰαν ή Γιουνάν ή Ίωνες, καθώς και οι Ρόδιοι. Ίσως το τελευταίο αυτό όνομα να κάλυπτε τους κατοίκους των νήσων του Αιγαίου» (Ησιόδου Θεογονία, Σταύρου και Αγγέλου Βλάχου, 1990, Προλεγόμενα, σ. 31)

-Τους Κιτίους «Κίτιοι: Απόγονοι ενός υιού του Ιωΰαν, υιού του Ιάφεθ. Ίσως οι προϊστορικοί Κύπριοι. Παράβαλε και Κίτιον, την περιοχήν της Λάρνακος στην Κύπρον» (Λεξικό της Αγίας Γραφής, Β. Μουστάκη, 1955, σ.101).

-Τον γενάρχη των Ελλήνων / Ιώνων, τον Ιωΰαν (Ίωνα / Ιωάν – νη) και τους απογόνους του (ΓΕΝ: κεφ. 10).

-Την αδελφική συγγένεια, εκ γένους Αβραάμ, Λακεδαιμονίων (Αχαιών/Δωριέων) και Ιουδαίων.

«Και τούτο το αντίγραφον των επιστολών ων απέστειλαν Ονία: «Άρειος βασιλεύς Σπαρτιατών Ονία ιερεί χαίρειν. Ευρέθη εν γραφή περί τε των Σπαρτιατών και Ιουδαίων, ότι εισίν αδελφοί και ότι εισίν εκ γένους Αβραάμ…» (Α΄ ΜΑΚΚΑΒ: 12/19-23)».

-Τους Ιουδαίους που πωλούνταν από τους Φοίνικες ως δούλοι στους αδελφούς τους Ίωνες – Έλληνες (ΙΩΗΛ: 4/6). Τι απέγιναν άραγε, αυτοί οι «δούλοι» εντός της Ιωνικής – Ελληνικής Επικρατείας;

-Τις κοινές ρίζες και σε πολλές περιπτώσεις, την ταυτότητα ονομάτων Ελλήνων / Ιώνων  και Εβραίων / Ισραηλιτών, όπως:

Þ Σαλμών/εύς: Υιός του Αιόλου, βασιλεύς των Θεσσαλών εγκατασταθείς στην Ήλιδα /Σαλομών: το παλαιότερο όνομα του Σολομώντος / Σαλμών: Υιός του Ναασών και πατήρ του Βοόζ.)

Þ Αγκαίος: Βασιλεύς των Λελέγων εκ Κεφαλληνίας. Μετέσχε της Αργοναυτικής Εκστρατείας – Υιός του Λυκούργου και της Ευρυνόμης βασιλεύς της Τεγέας – Ήρωας της Αιτωλίας – Υιός του βασιλέως του Άργους Τημένου / Αγγαίος: Ο 10ος κατά σειράν προφήτης της Π.Δ.

Þ Άδωνις: Υιός του Θείαντος και της Σμύρνας, τον οποίο αγάπησε η Αφροδίτη / Άδωνις: ο 4ος υιός του Δαυΐδ.

Þ Μουσαίος: Μυθολογικός ποιητής σύγχρονος του Ορφέως ή του Αίνου. Το όνομα Μουσαίος Δωρικά γίνεται Μωσαίος και Αιολικά Μοισαίος (όπως Μούσα / Μώσα / Μοίσα αντίστοιχα) /  Μωϋσής: Προφήτης του Λ.Ι.

Þ Καϊν-εύς: Λαπίθης, υιός του Ελάτου και της Ιππίας / Κάϊν: Υιός του Αδάμ και της Εύας, αδελφός του Άβελ.

Þ Αδάμ-ας: Αθηναίος γλύπτης του 2ου π.Χ. αιώνος – Υιός του Ασίου εκ Τροίας, Πελασγικής γης - Αθάμ-ας: Υιός του γενάρχου Αιόλου / Αδάμ: Ο πρωτόπλαστος.

Þ Εύα: Αρχαία πολίχνη της Κυνουρίας – Αρχαίο όνομα όρους στη Μεσσηνία, το σημ. Άγιος Βασίλειος καθώς επίσης και σημερινού χωριού της Μεσσηνίας – Κραυγή επικλήσεως κατά τα Βακχικά όργια: “Εύα επιφημισμός Ληναϊκός και μυστικός” (Ησύχιος, Εξ αυτού και το ρ. ευάζω: Κραυγάζω Εύα, προς τιμή του Βάκχου – Λεξ. Σταματάκου, σ. 400 – Η επίκληση της Εύας στα Βακχικά όργια γινόταν γιατί η Εύα εθεωρείτο ως η πρώτη «πιστή» του Διαβόλου) / Εύα η σύζυγος του Αδάμ.

Þ Ίρος (επαίτης κατάσκοπος των μνηστήρων της Πηνελόπης, υιός Άκτορος) / Ιράς (ιερεύς επί Δαβίδ – πολεμιστής του Δαβίδ).

Þ Ίναχ-ος / Ενώχ, Νοάχ (Νώε).

Þ Ιαπετός / Ιάφεθ.

Þ Σέλλος (Υιός Αισχίνη) / Σελλής: Επιφανές όνομα της φυλής Ασήρ (Α! ΠΑΡΑΛ: 7/35).

Þ Λάμαχος: (Αθηναίος στρατηγός του 5ου π.Χ. αιώνος / Λάμεχ: Εγγονός του Κάϊν.

Þ Μνασέας: Μαθητής του Ερατοσθένους – Μνάσων: Ηγεμών της Ελατείας στην Φωκίδα / Μανασής: Πρωτότοκος υιός του Ιωσήφ.

Þ Φινεύς: Μάντις και βασιλεύς της Σαλμυδησσού της Θράκης / Φινεές : Υιός του Ελεάζαρ και της Φουτιήλ (ΕΞΟΔΟΣ: 6/25).

Þ Αχαιός: Υιός του Ξούθου και αδελφός του Ίωνος / Ελλ. Μυθολογία / Αχι – Αχια – Αχιώ: Ονόματα Ισραηλινών της Π.Δ.

Þ Ίων: (Υιός του Ξούθου, υιού του Έλληνος) / Ιωνάς (προφήτης της Π.Δ.) – Ιωΰαν (Υιός του Ιάφεθ).

Þ Δαν-αός : (Βασιλεύς του Άργους) / Δαν: (Υιός του Ιακώβ).

Þ Δαφίδ-ας: (Γραμματικός, συνέγραψε περί Ομήρου) – Δαφίτ-ας: Σοφιστής εκ Τελμισσού Καρίας / Δαυΐδ: προφητάναξ του Λαού Ισραήλ.

Þ Θάμμυρις: (Αοιδός Θράξ υιός του Φιλάμμωνος) - Δάμαρις: Αθηναία που έγινε Χριστιανή μετά το εκεί κήρυγμα του Απ. Παύλου / Θάμαρ (θυγατήρ του Δαυΐδ –Περιοχή στην Π.Δ.).

Þ Θόας: Υιός του Ιάσωνος και της Υψιπύλης / Θόα ή Θώος: Βασιλεύς της Ημάθ. (Β΄ ΒΑΣΙΛ: 8/9-11, Α΄ ΠΑΡΑΛ: 18/9).

Þ Θήρας:  Θηρεύς (υιός Οινέως) – Θήρις (Υιός Αρισταίου, Κρης) / Θίρας ή Θείρας : Υιός του Ιάφεθ (ΓΕΝ: 10/2)

Þ Ιάσιος: (Βασιλεύς Ορχομενού – Ιασίων (Υιός Διός και Ηλέκτρας) – Ισαίος (Αττικός ρήτωρ) – Ίασος (Υιός Άργου) – Ιάσων ή Ιήσων (αρχηγός Αργον. Εκστρατείας) / Ιησούς (Λευΐτης, ΝΕΕΜ: 12/8 – Διάδοχος του Μωϋσέως – Λευΐτης, Β’ ΕΣΔΡΑ: 10/18 – Χριστός).

Þ Ιόλας ή  Ιόλαος: Στρατηγός Μακεδόνων, υιός Ιφίκλειας / Ιοήλ ή Ιωήλ (προφήτης του Λ.Ι.)

Þ Ωρ-ίων ή Ουρίων: Υιός Υριέως ή Ποσειδώνος και Ευρυάλης / Ωρ (Ισραηλίτης – ΕΞΟΔΟΣ: 17/10-12 – Βουνό που έθαψαν τον Ααρών)– Ουρί: Γενάρχης του κλάδου της φυλής Βενιαμίν (Α! ΠΑΡΑΛ: 7/7).

Þ Χείλων: (Σοφός Λακεδαιμόνιος / Χελαιών (Ο μικρότερος από τους δύο υιούς του Ελιμέλεχ και της Νωεμίν- ΡΟΥΘ:1/2,5).

Þ Χάλκων: (Μυρμιδόνας πατέρας Βαθυκλέους – Χαλκι-δεύς (Ναύαρχος Λακεδαιμονίων) – Χαλκίς (μία των 12 θυγατέρων Ασωπού και Μεθώνης) / Χελκίας (Αρχιερεύς επί βασιλέως Ιωσίου – Δ΄ ΒΑΣ: 22,Πυλωρός επί Δαβίδ – Α΄ ΠΑΡΑΛ: 26/1).

Þ Χαίτος: Ένα από τα παιδιά του Αιγύπτου / Χαττούς (απόγονος Δαβίδ – Α΄ ΠΑΡΑΛ: 3/22).

Þ Φειδίας: περίφημος γλύπτης / Φιδών (Βασιλεύς της Ιεριμούθ)– Φεδέϊα (Λευΐτης, Β΄ΕΣΔΡΑ: 10/23).

Þ Φάλακ-ος: Στρατηγός Φωκέων, τύραννος Αμβρακίας, κ.α. / Φαλέθ (ΑΡΙΘΜ: 16/1) και Φάλεκ ή Φάλεγ (Προπάτωρ του Κυρίου, ΛΟΥΚ: 3/35 – ΓΕΝΕΣΗ: 11/16-19).

Þ Σωφάνης: Στρατηγός Αθηναίων / Σοφονίας (Προφήτης Ισραήλ- Ιερεύς επί βασ. Σεδεκίου, Δ΄ ΒΑΣΙΛ: 25/18).

Þ Σούνιον (δήμος Αττικής) / Σουνί (Γενάρχης ομωνύμου δήμου στην φυλή Γάδ – ΑΡΙΘΜΟΙ: 26/24).

Þ Σοΐδας ή Σούδας: Γλύπτης εκ Ναυπάκτου / Σουδά (όνομα στην φυλή Ασήρ – Α΄ ΠΑΡΑΛ: 7/36).

Þ Σιμμίας: Θηβαίος φιλόσοφος – Σίμος (ιατρός, φιλόσοφος, βασιλεύς Αρκαδίας), Σίμων (Αθηναίος σοφιστής, γλύπτης εξ Αιγίνης) – Σήμων (Αθηναίος ζωγράφος του 6ου π.Χ. αιώνος) – Σήμος ή Σάμος (Δήλιος ποιητής) / Σημ (Πρωτότοκος υιός του Νώε).

Þ Σαπφώ: Αρχαία ποιήτρια από τη Λέσβο. / Σαπφάν (Υιός του Εσελίου, Δ΄ΒΑΣ: 24/3-7) – Σαπφώ-ρα (θυγατέρα του Ιοθόρ και σύζυγος του Μωϋσέως – ΕΞΟΔ: 2/11).

Þ Σάρων: Βασιλεύς Τροιζήνος / Σαραία (Υιός του Ελχία – ΝΕΕΜΙΑ: 11/ΙΙ) – Σαραίας (Υιός Ασιήλ, πρώτος Ιερέας επί Σεδεκίου) – Σάρος ή Σόρος (αδελφός του Φαρές, Α΄ ΠΑΡΑΛ: 7/16).

Þ Σάλαθος: Λακεδαιμόνιος / Νομοθέτης Κροτωνιατών / Σαλαθί (απόγονος του Βενιαμίν – Α΄ ΠΑΡΑΛ: 8/20) – Σαλαθιήλ (πατέρας του Ζοροβάβελ).

Þ Σάδοκος: Υιός Σιτάλκου βασιλεύς Θράκης / Σαδούκ (πρόγονος του Έσδρα – Β΄ ΕΣΔΡΑ: 7/2, Όνομα ιερέως – ΝΕΕΜ: ΙΙ/11, κ.α).

Þ Ροδία: Θυγατήρ Δαναού / Ροδή (παιδίσκη, ΠΡΑΞ: 12/13).

Þ Ραμφίας: Πατέρας Κλεάρχου) / Ραφή (Υιός Βενιαμίν / Α! ΠΑΡΑΛ: 8/2).

Þ Ρήσος: Βασιλεύς Θρακών / Ρησί (Αυλικός του Δαβίδ – Γ΄ ΒΑΣ: 1/8) – Ρησά (Προπάτωρ του Κυρίου, ΛΟΥΚ: 3/27).

Þ Ουρία ή Υρία: Λίμνη Ακαρνανίας – πολ. Καλαβρίας) / Ουρ (γενέτειρα του Αβραάμ).

Þ Χαρμ-ίδης: Υιός Γλαύκωνος / Χαρμί (πατήρ του Άχαρ από τη φυλή Ιούδα, ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ: 7/1).

Þ Άγις: Όνομα βασιλέων Σπάρτης / Αγγίς (Δευτερότοκος υιός του Γαδ, υιού του Ιακώβ, ΓΕΝ: 46/16).

Þ Αίμων: Υιός Κρέοντος, κ.α. / Αιμάν (Λευίτης επί Δαυίδ, Α΄ ΠΑΡΑΛ: 16/41).

Þ Αρριαν-ός: Ιστοριογράφος / Αρράν (Τρίτος υιός του Θάρα, πατέρας του Λωτ).

Þ Βάθυλος: Υποκορ. του Βαθυκλής / Βαθουήλ (Υιός του Ναχώρ αδελφού του Αβραάμ).

Þ Ερμών: Πόλις του Ευξ. Πόντου / Ερμάν (Πόλις της Ν. Ιουδαίας, ΑΡΙΘ: 14/45, ΔΕΥΤΕΡ: 1/44).

Þ Εύρυμος: Πατήρ μάντεως Τηλέφου – Ευρυμίδης (Υιός του Ευρύμου) / Εφραίμ (Υιός του Ιωσήφ, ομώνυμη φυλή του Λ.Ι.).

-  Λοιπά κοινά παραδοσιακά σύμβολα, επικλήσεις και έθιμα

Þ Ο αριθμός 12 (Κυβερνητική Τελειότης): Ιωνική Δωδεκάπολις – Αιολική Δωδεκάπολις – Πελοποννησιακή Δωδεκάπολις – Δωδεκάσημος (ρυθμικός πους της αρχαίας μουσικής) – Δωδεκάθεον /Δώδεκα τέκνα του Ιακώβ – 12 Κριτές του Ισραήλ – Εμφάνιση του Ιησού εις τον Ναόν σε ηλικία 12 ετών – 12 Απόστολοι – 12 λεγεώνες αγγέλων οι οποίες σημειώνουν την τελειότητα των αγγελικών Δυνάμεων (ΜΑΤΘ: 26/53).

Þ Ο αριθμός 7 (Αριθμός της Πνευματικής Τελειότητος): Η επτάλοφος Κωνσταντινούπολη ή Νέα Ρώμη (παγκόσμιο κέντρο Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού) – Τα επτά φωνήεντα της Ελληνικής αλφαβήτου – Οι επτά σοφοί της Ελλάδος – Η επτάπυλος Θήβα – Τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου / Η επτάφωτος λυχνία των Ισραηλιτών – Η επτάλοφος Ιερουσαλήμ – Ο Ιησούς είναι το 77ον όνομα στην σειρά: Θεός / Αδάμ / Σηθ / …Ιησούς – Ανάπαυση του Θεού την 7ην ημέρα μετά την δημιουργία – Επτά (7) Μυστήρια της Εκκλησίας).

Þ Η Δεκάτη: Αφιέρωμα του δεκάτου των εισοδημάτων ή λαφύρων στα ιερά των αρχαίων Ελληνικών ναών. (Παυσανίας, Φωκικά, 9.3/4 και 11/2 – Λεξ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τ. 20ος σ. 74) – Δεκάτη: Η υποχρέωση κάθε Ισραηλίτη της Π.Δ. να παρέχει το δέκατο των εισοδημάτων του προς τους ιερείς και το ιερό (ΛΕΥΪΤ: 27/30-32, ΑΡΙΘ: 18/26).

Þ Η επίκληση, των Πελασγών, στους Θεούς χωρίς να τους δίδουν όνομα (Ηροδ., Ιστορία Β/52) – Ιαχ/Ιαχβέ: Το μυστικό και απρόφερτο όνομα του Θεού της Π.Δ. (Ο ων, ο αυθύπαρκτος).

Μήπως αντελήφθησαν τώρα οι αρνητές της Π.Δ. τι είδους δεσμοί συνδέουν τους αρχαίους Έλληνες και τους «Εβραίους»/Ισραηλίτες της Π.Δ.; Πως εξηγούνται οι κοινές ρίζες και η ταυτότητα ονομάτων-συμβόλων-θεσμών; Ας αναζητήσουν οι πολέμιοι της Π.Δ. τους αντιγραφείς και πλαστογράφους στα δικά τους παραμύθια, αφού προηγουμένως κατανοήσουν ότι οι συγγραφείς των παραμυθιών τους, είναι πολύ νεώτεροι από τους θεόπνευστους διακόνους της Παλαιάς Διαθήκης.

Παρά ταύτα, εάν εξακολουθούν να αρνούνται τα πρωτεία της Π.Δ. και επιμένουν στα περί ιστορίας των ....Εβραίων και λοιπές συναφείς αυθαιρεσίες, ας κάνουν λίγη υπομονή. Τους συμβουλεύουμε όπως συνεχίσουν την μελέτη του παρόντος και ταυτόχρονα να προετοιμάζονται για την αντιμετώπιση της νέας «αντεπιθέσεως» των Πελασγών/Ιώνων  και των Αρ-ίων ή Ινδοευρωπαίων συμφυλετών μας !!!

δ. Η άρση της Ευλογίας του Θεού προς τον παλαιό λαόν Ισραήλ.

Όταν ο Ιησούς μετά την είσοδόν Του στα Ιεροσόλυμα, εισήλθεν εις τον ναόν και άρχισε να διδάσκει, τον πλησίασαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και του είπαν: «Με ποίαν εξουσίαν διώχνεις από τον ναόν τους ανθρώπους και διδάσκεις στον ιερόν αυτόν χώρον;».

Ο Ιησούς άρχισε να τους απαντά με διάφορες παραβολές  και μεταξύ των άλλων τους είπεν: «Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας;

«Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθή από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθή σε Έθνος που ποιεί καρπούς της (βασιλείας)» (ΜΑΤΘ.: 21/42-43).

[…..θα αφαιρεθεί από σας, η βασιλεία του Θεού (το προνόμιο να είστε λαός της βασιλείας του Θεού) και η ιδιαίτερη προστασία του θεού, και θα δοθεί σε έθνος το οποίον θα παράγει έργα που θα είναι  οι καρποί της βασιλείας αυτής].4

Ο Ιησούς κατά την διάρκεια παραβολικής ομιλίας του, απευθυνόμενος προς τους Αρχιερείς και Φαρισαίους αναφέρθηκε ανώνυμα πλην σαφώς στην δωρεά που θα έδινε στο νέο λαό Του, στο Νέο Ισραήλ, σε αντικατάσταση και ίση με εκείνη που είχε δώσει στον Παλαιό Ισραήλ, που αποδείχθηκε αποστάτης και αμετανόητος.

«Εάν λοιπόν ο Θεός έδωσε στους Εθνικούς την ίδια δωρεά (ίσην δωρεάν) όπως και σ’ εμάς, όταν επιστέψαμε εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ποιός ήμουν εγώ για να μπορέσω να εμποδίσω τον Θεόν;» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 11/17-18).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αφαίρεσε την δόξα από τον Παλαιόν Λαόν Ισραήλ που αποστάτησε με αποκλειστική ευθύνη του και την έδωσε σ’ένα έθνος, σ’ένα Νέον Λαόν, που μέχρι τότε, δεν ήταν λαός Του. Αφαίρεσε την ευλογία του από τον συγκεκριμένον παλαιόν λαόν Ισραήλ της παλαιο-Αδαμικής γραμμής, και την έδωσε σε «Έθνος ποιούντι καρπούς».

Ποίον είναι αυτό το Έθνος και τι είδους καρπούς εποίει και ποιεί μέχρι σήμερον, ώστε να του δώσει ο Θεάνθρωπος Ιησούς, την Νέαν ευλογίαν;

Συνεχίζεται

---

1 Και για να μην νομίσει κανείς εσφαλμένως, ότι ο Χρυσόστομος μιλάει κυριολεκτικά, αναφέρει ακριβώς αυτό που αναφέρει και ο ίδιος ο Κύριος μεταφορικώς στην παραβολή των μνων. (ΛΟΥΚΑΣ:19/11-27).Το ίδιο επαναλαμβάνει ο Χρυσόστομος μεταφορικώς.

2 Όπως ο ίδιος ο Χριστός που επέπληξε τους Ιουδαίους θρησκευτικούς άρχοντες, αναφέροντας «μη ποιείτε τον οίκο του Πατρός μου οίκον εμπορίου» (ΙΩΑΝΝΗΣ:2/16), έτσι και ο Ιερεμίας αναφέρει· «μη σπήλαιον υαίνης η κληρονομία μου εμοί ή σπήλαιον κύκλω αυτής;» (12/9).

3 ΨΑΛΜΟΙ:48/13.

4 Η φράση αυτή αναφέρεται και στο Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας.