Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 5ον

4. Ο ΝΕΟΣ ΙΣΡΑΗΛ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

α. Ο αληθινός (Νέος) λαός Ισραήλ

1/. Στην περίοδον εφαρμογής της Νέας Διαθήκης, που διανύομεν, ΔΕΝ ισχύουν πλέον, οποιεσδήποτε διακρίσεις μεταξύ των λαών, φυλών και Εθνοτήτων, διότι καταργήθηκαν από τον Χριστόν:

«Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό. Εάν εσείς οι εξ Εθνών Χριστιανοί, πιστεύετε όντως ότι ανήκετε εις τον Ιησούν Χριστόν, που είναι ο ευλογημένος απόγονος του Αβραάμ, είσθε κι’ εσείς απόγονοι του Αβραάμ και σύμφωνα με την επαγγελία είσθε κληρονόμοι της επαγγελίας..» (ΓΑΛΑΤΕΣ:3/28-29).

«…όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός…» (ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ: 3/11-12).

Στην μεταχριστιανική εποχή, όχι μόνον δεν ισχύουν εθνικές ή φυλετικές διακρίσεις, για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά η Χριστιανική (Ορθόδοξη) Εκκλησία, αποκαλείται συλλογικώς «ο Νέος Ισραήλ του Θεού»:

«Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά ισχύει η καινούργια κτίση. Και όσοι ακολουθήσουν την διδασκαλίαν αυτήν, είθε να είναι ειρήνη επάνω σ' αυτούς και έλεος, κι’ επάνω στον Ισραήλ τού Θεού (ΣΣ: που αντικατέστησε τον παλαιόν κατά σάρκα Ισραήλ)» (ΓΑΛΑΤΕΣ:6/15-16).

Ο Νέος Ισραήλ της Χάριτος του Θεού, είναι ο νέος περιούσιος, δηλαδή, ο εκλεκτός λαός του Θεού, «….ο οποίος [Ιησούς] έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, και να μας καθαρίσει για τον εαυτόν του, ως λαόν εκλεκτόν (Κείμενο: «…λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων» (ΤΙΤΟΣ: 2/14).

2/. Πραγματικοί Ισραηλίτες (αληθινός λαός του Τριαδικού Θεού):

.«Είναι όσοι φοβούνται και υμνούν τον Κύριον, όλοι οι αληθινοί και πνευματικοί απόγονοι του Ιακώβ, όλος ο (νέος) Ισραήλ (ΨΑΛΜΟΙ: 21/ 24).

.«Δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται από τον (παλαιόν) Ισραήλ.... Τέκνα Θεού δεν είναι όσοι γεννώνται κατά τρόπον φυσικόν, αλλά όσοι γεννώνται από την υπόσχεση Θεού» (ΣΣ: Προς την γενεά Αβραάμ, σύμφωνα με την αμετάθετη διαθήκη Θεού-Αβραάμ. Βλέπε ΡΩΜ: 9/6-9), του Νέου Αδάμ, του Ιησού Χριστού.

.Δεν είναι πλέον, αυτοί που έχουν την σαρκική περιτομή, αλλά αυτοί που έχουν την πνευματική περιτομή: «Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ (εκ σαρκός, βιολογικώς) Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ η γινομένη εν σαρκί, αλλ' Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού» (ΡΩΜ:2/28-29).

.Είναι όσοι, ανεξαρτήτως εθνικότητος και φυλετικού χρώματος, αναγνώρισαν και απεδέχθησαν εκ καρδίας, τον Ιησούν Χριστόν, ως τον προφητευμένον Μεσίαν της Παλαιάς Διαθήκης και προσδοκώμενον λυτρωτήν των Εθνών, και Τον επίστευσαν ως Θεάνθρωπον-Νέον Αδάμ, συγκροτήσαντες την Νεο-Αδαμική Πνευματική Οικουμενική Οικογένεια, την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον Νέον Ισραήλ της Χάριτος.

«…ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ…» (ΓΑΛΑΤΕΣ: 6/15-16).

3/. Ο Νέος Ισραήλ

Ο Νέος Ισραήλ λοιπόν, τα μέλη της Νέας Οικογενείας του Θεού, τα οποία πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις της Διαθήκης Θεού- Αβραάμ, για να ονομασθούν τέκνα Του, είναι ΟΛΟΙ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι όντως άνθρωποι, μιμητές κατά  την Πίστη του Νέου Αδάμ (Υιού του Ανθρώπου), Ιησού Χριστού, του όντως Ανθρώπου, εκ μητρός της Αειπαρθένου Θεοτόκου.

Μεταχριστιανικώς, ΟΛΟΙ οι πιστεύσαντες και πιστεύοντες σ’ Αυτόν, ανεξαρτήτως  εθνικότητος και φυλής, καλούνται Χριστιανοί, όντως άνθρωποι, αφού γίνονται μιμητές του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού ή Λαός του Νέου Ισραήλ.

Με τους Χριστιανούς, λοιπόν, το Νέον Έθνος, συνήψε ο Κύριος, ο Νέος Αδάμ, την Νέαν Διαθήκην Του!

«Όταν αυτοί (ΣΣ: Οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας) έπαυσαν να μιλούν, έλαβε τον λόγον ο Ιάκωβος και είπε: « Άνδρες αδελφοί, ακούστε με. Ο Συμεών εξήγησε πως αρχικώς ο Θεός εφρόντισε να αποκτήση από Εθνικούς ένα λαόν που να φέρη το όνομά του. Και σ’ αυτό συμφωνούν τα λόγια των προφητών, καθώς είναι γραμμένον: Ύστερα θα επιστρέψω και θα οικοδομήσω εκ νέου την πεσμένην οικίαν του Δαυΐδ. Θα οικοδομήσω εκ νέου τα ερείπειά της και θα την ανορθώσω, ώστε οι λοιποί άνθρωποι να ζητήσουν τον Κύριον ως και όλοι οι Εθνικοί, οι οποίοι καλούνται με το όνομά μου (ΣΣ: Χριστιανοί), λέγει ο Κύριος ο οποίος θα πραγματο- ποιήση όλα αυτά» (ΠΡΑΞΕΙΣ: 15/13-17).

«Σεις όμως είσθε το εκλεκτόν γένος του Θεού, βασιλικόν ιερατείον, έθνος άγιον, λαός δικός Του, δια να εξαγγείλετε τας θαυμαστάς πράξεις εκείνου,που σας εκάλεσε από το σκοτάδι εις το θαυμαστόν Του φως, σεις που κάποτε δεν ήσαστε λαός του Θεού, τώρα όμως είσθε λαός του Θεού...» {Α΄ Επιστολή Πέτρου, 2/9-10, προς τους κατοίκους της διασποράς του Πόντου,της Γαλατίας,της Καππαδοκίας,της (Μικράς)Ασίας/ Ιωνίας και Βιθυνίας(Βιθυνία:Χώρα εκτεινομένη μεταξύ του Ευξείνου Πόντου,του Βοσπόρου ,της Προποντίδος,της Παφλαγονίας προς Α. και της Μυσίας προς Δ.και της Γαλατίας και Φρυγίας προς Ν.Κυριώτερες πόλεις: Νίκαια,Προύσσα,Χαλκηδών,Νικομήδεια, Κίος,Αστακός. Κυριώτερον όρος ο Βιθυνικός Όλυμπος)}.

Το παραπάνω απόσπασμα της Α΄ Επιστολής του Πέτρου, η οποία φέρει την αδιαφιλονίκητη σφραγίδα του Κυρίου Ιησού Χριστού, σε συσχετισμό με όσα προαναφέρθηκαν, είναι τόσο ξεκάθαρο, ώστε ακόμα και οι τυφλοί μπορούν να αναγνωρίσουν το νέο εκλεκτό γένος του Θεού, όπως το αποκαλεί ο ίδιος ο Θεός, δια στόματος του Αποστόλου Πέτρου.

Ο νέος εκλεκτός λαός Του (Νέος Ισραήλ) όχι μόνο «φωτογραφίζεται» αλλά ουσιαστικά κατονομάζεται αφού την περίοδο της συγγραφής της επιστολής, οι κάτοικοι των περιοχών προς τις οποίες απευθύνεται, στην συντριπτική πλειοψηφία τους μιλούσαν Ελληνικά, λάτρευαν τους αρχαίους Ελληνικούς θεούς, ήσαν Έλληνες κατά το γένος ή την Θρησκεία (Εθνικοί) ! 

Άλλωστε όλες εκείνες οι περιοχές αποτέλεσαν αργότερα και για πολλούς αιώνες, επαρχίες της διαφυλετικής, Νέας Ρωμαϊκής (Ρωμαΐικης)/ Ελληνικής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο).

Αντιθέτως, ΟΛΟΙ οι μη πιστεύοντες σ’ Αυτόν και λατρεύοντες την κτίσιν, τα κτίσματα και ΟΧΙ τον Κτίστη/Δημιουργό, με πρώτον λογικόν κτίσμα λατρείας τον Εωσφόρον, καλούνται Αντιχριστιανοί, Εωσφοριστές, απάνθρωποι/υπάνθρωποι, «ανθρωπιστές»/ ουμανιστές, και «θηρία» (με την έννοιαν που αποδίδει ο Ιωάννης Χρυσόστομος).

β. Ο  Νέος  Ισραήλ της Χάριτος του Θεού: Η Παγκόσμια (Οικουμενική) Οικογένεια / Εκκλησία, των (όντως) ανθρώπων, των Ορθοδόξων Χριστιανών, μιμητών του Νέου Αδάμ/Ιησού Χριστού.1

1/. Η ίδρυση της Εκκλησίας του Κυρίου Ιησού Χριστού (Ο Αληθινός Ισραήλ).

Το ιερατείον της ανίερης τριάδος των Φαρισαίων-Σαδδουκαίων και Γραμματέων, παρερμηνεύοντας σκοπίμως και όχι εξ αγνοίας, την Π.Δ. εδίδασκε στους  Εβραίους την αναμονή ενός οριστικού επίγειου βασιλείου του Θεού, που θα εξασκούσε μία κυριαρχία πολιτικού χαρακτήρος, στους ίδιους τους υπηκόους του και στα υπόλοιπα έθνη.

Όμως, το βασίλειο που ο Χριστός ήλθε να ιδρύσει, η Εκκλησία Του, «δεν είναι του κόσμου τούτου» (ΙΩΑΝΝ: 18/36). Η Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών (τοπική ή Οικουμενική/Παγκόσμια) είναι ο αληθινός Ισραήλ, που έχει την περιτομή της καρδιάς, κι’ όχι της σάρκας:

«Προσέχετε τα σκυλιά, προσέχετε τους κακούς εργάτες, προσέχετε την κατατομή (τους) επειδή, εμείς είμαστε η περιτομή, αυτοί που λατρεύουμε τον Θεό με το πνεύμα, και καυχόμαστε στον Ιησού Χριστό, και μη έχοντας την πεποίθηση στην σάρκα…» (ΦΙΛΙΠΠ:3/2-3).

Η Εκκλησία είναι όντως ο «αληθινός Ισραήλ», του οποίου ο λαός της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν παρά η αναγγελία και η προεικόνιση. Όλες οι υποσχέσεις περατώνονται προς χάριν του, αλλά σε ένα επίπεδο εξ' ολοκλήρου πνευματικό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο νέος Ισραήλ είναι μία αόρατη πραγματικότητα, κρυμμένη μέσα στα βάθη της καρδιάς. Αντιθέτως, είναι μία ορατή ανθρώπινη κοινότητα που συγκαλείται για να εορτάσει την Θεία Ευχαριστία, που κατέχει μία ορατή ιεραρχία, επιφορτισμένη να την διοικεί, να τελεσιουργεί τα μυστήρια της Θείας λατρείας, να διακηρύσσει τον Λόγον του Αληθινού Θεού (να ορθοτομεί τον Λόγον της Αληθείας Του), όπως είναι καταγεγραμμένος στην Αγία Γραφή και επιβεβαιώνεται από τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων.

Αυτός ο λαός του Θεού, δεν είναι ένα συγκεκριμένο γήϊνο έθνος ή μία πολιτική κοινότητα. Η εθνική προέλευση, οι ίδιοι οι σαρκικοί απόγονοι του Αβραάμ, δεν απολαμβάνουν πλέον κανενός προνομίου και η εκτέλεση του Νόμου του Μωϋσέως, ΔΕΝ αποφέρει κανένα όφελος, αλλά μέσα από αυτόν τον λαόν, όλες οι παλαιές διακρίσεις, όλες οι διαφορές φυλής, κοινωνικής καταστάσεως–προελεύσεως, εθνικότητος, φύλου, εξαφανίζονται.

Η εδραία και τεθεμελιωμένη πίστη στον Χριστόν (Ορθοδοξία) και η Ορθοπραξία, είναι αυτές που ισχύουν στην καινούργια ζωή, η οποία γίνεται μεθεκτή δια μέσου Αυτού, που οδηγεί στην σωτηρία. Και αυτή η Νέα ζωή, η οποία δεν είναι άλλη από τις άκτιστες θείες ενέργειες που αναβλύζουν από τον αναστημένον Χριστόν, ενώνει ΟΛΑ τα λογικά δίποδα όντα (ανθρώπους και «θηρία»), και τους αναμορφώνει σε ανθρώπους, δια του όντως ανθρώπου/Νέου Αδάμ, σε ένα μόνο σώμα του Χριστού:

«Είσθε όλοι υιοί του Θεού δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Όλοι εσείς, που βαπτισθήκατε στον Χριστό, ενδυθήκατε τον Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος ή Έλληνας· δεν υπάρχει πια δούλος ή ελεύθερος δεν υπάρχει πια άνδρας και γυναίκα: Διότι είσθε όλοι ένα μέσα στον Χριστό. Και εάν είσθε στον Χριστό, είσθε οι ευλογημένοι απόγονοι του Αβραάμ, και σύμφωνα με την επαγγελίαν είσθε κληρονόμοι της ευλογίας». (ΓΑΛΑΤ: 3/26-29).

Ο Ειρηναίος, επίσκοπος Λουγδούνου (Λυών), τον 2ο αιώνα μ.Χ. γράφει σχετικώς:

«Εάν, λοιπόν, ο Θεός υποσχέθηκε σε αυτόν [τον Αβραάμ] την κληρονομιά της γης και όμως δεν την έλαβε σε όλη την επί γης παροικία του, πρέπει να την πάρη στην ανάστασι των δικαίων μαζί με το σπέρμα του, δηλαδή, με όσους φοβούνται τον Θεό και πιστεύουν σε αυτόν. Το σπέρμα του είναι η Εκκλησία, η οποία πήρε δια του Κυρίου την υιοθεσία του Θεού, όπως έλεγε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής:

«Δύναται ο Θεός εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ». Αλλά και ο απόστολος στην προς Γαλάτας επιστολή λέγει: «Υμείς δε, αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εστέ». Και πάλι στην ίδια επιστολή ολοφάνερα λέγει ότι, αυτοί που πίστευσαν στον Χριστό παίρνουν δια του Χριστού την επαγγελία του Αβραάμ...

Ο Θεός υποσχέθηκε την κληρονομιά της γης στον Αβραάμ και στο σπέρμα του. Και ούτε ο Αβραάμ, ούτε το σπέρμα του, δηλαδή, αυτοί που δικαιώνονται από την πίστι, παίρνουν τώρα κληρονομιά σε αυτή την γη. Θα την πάρουν στην ανάστασι των δικαίων. Διότι ο Θεός είναι αληθινός και αξιόπιστος. Και γι' αυτό έλεγε: «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην».2

Είναι σαφέστατη η διδασκαλία του Ειρηναίου, ως προς το ότι οι υποσχέσεις που έγιναν στον Αβραάμ, ακόμα και για την γη, ανήκουν στην Εκκλησία, κι όχι στον βιολογικό (φυσικό) παλαιόν λαόν Ισραήλ, που απέρριψε τον προφητευμένον Μεσσία του. Επίσης ότι, η Αληθής/ Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τα εκ πίστεως Ιησού Χριστού, αληθινά τέκνα του Αβραάμ.

Ο Ωριγένης (185-250 μ.Χ.) γράφει ότι: «με το βάπτισμα περάσαμε στον κόσμο του Θεού και αναδειχτήκαμε ο Νέος και Αληθινός Ισραήλ».3

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα σώμα, ζωντανός οργανισμός, του οποίου μυστική και αόρατη κεφαλή είναι ο Χριστός, μέλη δε οι πιστοί που συνδέονται μαζί του διά της πίστεως και της αγάπης. Τέλος, ψυχή της Εκκλησίας είναι το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον απέστειλεν ο Ιησούς μετά την ᾿Ανάληψή του στους μαθητές, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το Πνεύμα το Άγιον συγκροτεί και συγκρατεί με την χάρη του τον θεσμό της ᾿Εκκλησίας, ζωοποιεί και αγιάζει τα μέλη της και κατανέμει τα χαρίσματα, τις διακονίες και τα πνευματικά της λειτουργήματα.4

2/. Ο Πνευματικός Ισραήλ

Η Οικουμενική (Παγκόσμια) Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Νέος, αλλά και ο πραγματικός Ισραήλ, ο Πνευματικός Ισραήλ, ο δε Ιησούς είναι ο νέος παγκόσμιος νομοθέτης, όπως εμφανίζεται στην προγραμματική επί του όρους ομιλία Του (ΜΑΤΘ: κεφ. 5-7).

Μεταχριστιανικώς, όπως προείπαμε, κάθε λογικόν δίποδον ον, ανεξαρτήτως Εθνικότητος, φυλετικού χρώματος και κοινωνικής προελεύσεως, που αναγνωρίζει ενσυνειδήτως τον Θεάνθρωπον Ιησούν ως τον μόνον Αληθινόν Θεόν, πιστεύει στην Ορθόδοξη Διδασκαλία του Κυρίου (Δόγματα Ορθοδόξου πίστεως) και ορθοπράττει εις τον βίον του, κατά την διδασκαλίαν Του, αναγεννάται και γίνεται (νέος) άνθρωπος, όντως άνθρωπος, λαμβάνοντας την πνευματική ταυτότητα του αναγεννημένου ανθρώπου δια του Ορθοδόξου βαπτίσματος, όπως η βάπτιση του Ιησού απετέλεσε την ανεπανάληπτη διάβαση, από τον θάνατον στην αθανασίαν…..

«…και επί τω ονόματι αυτού (ΣΣ: του Μεσσία Ιησού Χριστού) έθνη ελπιούσιν» (ΗΣΑΪΑΣ: 42/4, μετάφραση των Ο΄).

«Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, (ΙΩΑΝΝ: 10/16).

«Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά· και με ακολουθούσι…» (ΙΩΑΝΝ: 10/27).

Για να ακούσουν τα πρόβατα, που είναι από άλλη αυλή, άλλο ποιμνιοστάσιον, εκτός του παλαιού λαού Ισραήλ (εθνικοί/ θηριοποιηθέντες άνθρωποι και «θηρία»), την φωνήν  του Ιαχβέ/Ιησού και να την διακρίνουν ανάμεσα στις τόσες φωνές που ακούγονται γύρω τους, σημαίνει ότι προχριστιανικώς, κυρίως, αλλά και μεταχριστιανικώς, έχει προηγηθεί μεγάλη προετοιμασία μέσα στις καρδιές τους (ΡΩΜ: 2/14-15 και 5/5).

Ο Ιησούς οδηγεί τους πιστούς, τα μέλη του Νέου Ισραήλ, με την βάπτιση-διάβαση και στην συνέχεια δια της (πνευματικής) ερήμου, στην πνευματική γη της επαγγελίας. Ο Ιησούς νικά το κράτος του διαβόλου και ενθρονίζεται βασιλιάς του πνευματικού βασιλείου του νέου αιώνος.5

Εις την νέαν αυτήν κατάστασιν της σωτηρίας και της πνευματικής ζωής, που προσφέρει ο Χριστός, «ισχύει η νέα πνευματική δημιουργία και αναγέννησις, που παρέχεται από τον Χριστόν. Και όσοι θα ακολουθήσουν αυτόν τον κανόνα και θα πορευθούν σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού, θα έχουν ειρήνην και έλεος από τον Θεόν, όπως γενικώτερα θα έχη ειρήνην και έλεος ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ο χριστιανικός λαός του Θεού…».6

γ. Οι Έλληνες το γένος, είναι οι πρωτότοκοι του Νέου Ισραήλ.

1/. Τα επίμαχα χωρία της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται στους Έλληνες.  

α/. «Ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ και δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς" (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 21/42-42).

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εδώ, αναγνωρίζει τον Ισραήλ ως τον μέχρι εκείνη την στιγμήν «περιούσιον λαόν» του ΘΕΟΥ, του οποίου (λαού) για τους λόγους που έχουμε ήδη αναφέρει και εξηγήσει, αίρει την ευλογία Του. Ο παλαιός λαός Ισραήλ, παύει να είναι «περιούσιος». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εξαιρεθούν όλοι οι Εβραίοι από την βασιλεία του ΘΕΟΥ. Απεναντίας, όσοι εκ του παλαιού λαού Ισραήλ, αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Ιησού, τον προφητευμένο Μεσσία της Παλαιάς Διαθήκης, πιστεύσουν σ’ Αυτόν  και βαπτισθούν Χριστιανοί, θα ενταχθούν στην οικογένεια του Νέου Ισραήλ.             

β/. «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ:12/20-23).

Πολλοί συνδυάζοντες το προμνησθέν χωρίον του Ματθαίου (21/42-43), με εκείνο του Ιωάννου (12/20-23), ισχυρίζονται ότι ο Κύριος όταν απηύθυνε τα παραπάνω λόγια στους Φαρισαίους, εννοούσε αποκλειστικώς το Ελληνικόν έθνος. 

«Ήσαν τινές Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή..ούτοι προσήλθον Φιλίππω…και ηρώτων αυτόν λέγοντες, κύριε θέλομεν τον Ιησούν ιδείν…έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού, ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ:12/20-23).

2/. Η σημασία των λόγων του Κυρίου που αναφέρονται στο χωρίον του ευαγγελιστού Ιωάννου (12/20-23).

α/. Αφού αφηρέθη από τους Εβραίους το προνόμιο να είναι ο λαός της βασιλείας του Θεού, ποιον είναι το έθνος που ποεί πνευματικούς καρπούς της βασιλείας Του;

Ο Κύριος δια των λόγων Του «….Δια τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής..» (ΜΑΤΘ: 21/42-43) και «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (ΙΩΑΝΝ:12/20-23), ΔΕΝ εννοεί ότι το ελληνικό έθνος είναι ο αποκλειστικός λαός της βασιλείας Του.

Το έθνος αυτό είναι, το «Ορθόδοξο Έθνος» ή Το Παγκόσμιον Έθνος των Ορθοδόξων Χριστιανών. Η Παγκόσμια (Οικουμενική) Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία. Η Οικουμενική Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών απανταχού της γης, ανεξαρτήτως εθνικότητος και φυλετικού χρώματος. Είναι το Πνευματικόν Γένος των Νέων/ αναδημιουργηθέντων/ αναγεννηθέντων,  δια του Νέου Αδάμ, ανθρώπων.  

β/. Συνεκτιμώντας τα δύο χωρία (ΜΑΤΘ:21/42-43 και ΙΩΑΝΝ:12/20-23), σε συσχετισμό με όσα προαναφέρθηκαν περί του Νέου Ισραήλ, συνάγεται η έμμεση πλην σαφής αναφορά του Κυρίου, ειδικώτερα στον Ελληνισμό και τους Έλληνες, καθ’ όσον:

-Δηλώνει ότι το έθνος το οποίον καλείται πρώτον, να διαδώσει την διδασκαλίαν Του στα υπόλοιπα έθνη, είναι το Ελληνικόν (Έθνος πρωτόκλητον).

-Απονέμει τα πρωτοτόκια του Νέου Ισραήλ της Χάριτος, στους Έλληνες, αφού δίδει ειδικήν ευλογία-αποστολή στο Ελληνικό Έθνος, εκτός από την διάδοση της Διδασκαλίας Του,7 να διαφυλάξει αλώβητη, εδραία και τεθεμελιωμένη την Νέα χριστιανική πίστη (να γίνουν οι Έλληνες φωτοδότες της ανθρωπότητος, Ορθόδοξοι ερμηνευτές των Λόγων Του,  και Φύλακες των πνευματικών θησαυρών της νέας πίστεως/ Ορθοδοξίας). 

«Οι θείοι λόγοι του Σωτήρος, όταν του ανήγγειλαν ότι εζήτησαν να Τον ιδούν οι Έλληνες, τώρα εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου, είχαν ένα βαθύ νόημα. Ήταν λόγοι προφητικοί, πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων. Οι Έλληνες αυτοί ενώπιον του Χριστού, ήσαν οι αντιπρόσωποι ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους. Στην παρουσία τους διέκρινε και ανεγνώρισε ο Ιησούς το Έθνος, στο οποίον επρόκειτο να δοθεί η ιερή παρακαταθήκη για να την διαφυλάξει χάριν της ανθρωπότητος» (Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας, ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν, Άγιος Νεκτάριος, σ. 15).

-Το προαναφερθέν απόσπασμα της Α΄ Επιστολής του Πέτρου (2/9-10) [παρ.4α3/.], προς τους κατοίκους της διασποράς του Πόντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της (Μικράς) Ασίας/ Ιωνίας και Βιθυνίας, η οποία φέρει την αδιαφιλονίκητη σφραγίδα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ξεκαθαρίζει διαυγέστατα, ότι οι πρώτοι  ακροατές προς τους οποίους απευθύνεται ο Κύριος, είναι όλα τα έθνη που κατοικούσαν τότε, σ’ εκείνες τις περιοχές, όπου κυριαρχούσε συντριπτικώς, πολιτισμικώς και πληθυσμιακώς, το Ελληνικόν Έθνος.8

Συνεπώς οι Έλληνες το γένος,  αποτελούν τους πρωτόκλητους και πρωτότοκους του Νέου Έθνους Του, του Νέου Ισραήλ.

δ. Οι Εβραίοι (Jews/Israelians) του σημερινού κράτους του Ισραήλ

Αυτοί που κατοικούν σήμερα στην πρώην «Γη της Επαγγελίας» και ισχυρίζονται ότι είναι Ισραηλίτες, απόγονοι των Ιουδαίων/Ισραηλιτών της Π.Δ. (όσοι επικαλούνται την Π.Δ, αφού αποφεύγουν επιμελώς ακόμη και να την αναφέρουν, ακολουθούντες τις διδαχές του Ταλμούδ), ψεύδονται ασυστόλως. Δεν είναι αληθινοί Ισραηλίτες αλλά αδίστακτοι σφετεριστές της ιστορίας και του ονόματος του αληθινού Λαού Ισραήλ της Π.Δ.

Οι πρώτοι (από ιδρύσεως) αλλά και οι τωρινοί κάτοικοι, ιδιαίτερα οι κυβερνώντες, του νεοσύστατου κράτους της Μέσης Ανατολής που οι ιδρυτές του ονόμασαν Ισραήλ, δεν είναι αληθινοί Εβραίοι.9

Για όσους όμως δεν έχουν συνειδητοποιησει μέχρι, τώρα την αληθινή ταυτότητα των σημερινών αυτοαποκαλούμενων Εβραίων (Jews) ή δεν έχουν αναγνώσει πουθενά, το σαφές αιτιολογικό του αποκλεισμού των σύγχρονων Ταλμουδιστών Ιουδαίων (Jews) από την οικογένεια του πιστού λαού του Θεού Iαχβέ, υπενθυμίζουμε ότι οι  σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι Εβραίοι/Ιουδαίοι, με την κωδική ονομασία JEWS, είναι:

-Συναγωγή του Σατανά.

«Ξέρω ότι συκοφαντείσαι από εκείνους που λέγουν ότι είναι Ιουδαίοι ενώ δεν είναι, αλλά είναι Συναγωγή του Σατανά» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 2/9 και 3/9). Η φράση αυτή είναι μεγίστης σπουδαιότητας, διότι:

.Ελέχθη από τον Θεόπνευστο Ιωάννη, μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων και την διασπορά των Εβραίων σ’ ολόκληρο τον τότε γνωστόν κόσμον. Επομένως αφορά άμεσα στους διαδόχους των περιπλανωμένων εκείνων Ιουδαίων, δηλαδή στους σημερινούς Jews.

.Υπενθυμίζει διαχρονικά στους πιστούς να προσέχουν τους λύκους (Jews) που ισχυρίζονται ότι είναι πρόβατα (Israelites) αλλά στην πραγματικό- τητα είναι προβατόσχημοι λύκοι, συναγωγή του Σατανά. 

-Οι φυσικοί διάδοχοι - εντολοδόχοι των διαβολικών γεωργών της παραβολής του αμπελώνος που φόνευσαν «τον υιόν του οικοδεσπότου» (Υιό του Θεού Πατρός - Ιησού Χριστό) για να σφετερισθούν την κληρονομία Του (μέσα στην οποία συμπεριλαμβανόταν και το όνομα των πιστών Του).

«…Οι γεωργοί όμως όταν είδαν τον υιόν, είπαν αναμεταξύ τους: «Αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός ας τον σκοτώσωμεν και ας πάρωμεν την κληρονομίαν του, και αφού τον συνέλαβαν τον ωδήγησαν έξω από το αμπέλι και τον εσκότωσαν....» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ: 21/33-41).

Ποιοι εσταύρωσαν τον Ιησούν Χριστόν για να κληρονομήσουν το ποίμνιόν Του; Τα μέλη της συμμορίας του Σανχέντριν, της κατά τον Ιωάννην, «Συναγωγής του Σατανά».

-Οι βδελυροί και άφρονες απόγονοι των αποστατών και παρείσακτων ψευδαδελφών του λαού Ισραήλ, «Φίλοι της ζάλης και εχθροί της γαλήνης», «απόγονοι του Κάϊν-σπορά του φονέως» (Ρωμανού Αίνος, στ. 28-29 και 48-49\Πατμιακός κώδιξ, 213/ ff.42v-44v).

*

Αυτοί οι κατ’ όνομα σημερινοί «Ισραηλίτες»/Ισραηλινοί/«Εβραίοι», νεοφοίνικες, νεοφαρισαίοι και νεοσαδδουκαίοι, ψευδο-ισραηλίτες Nεοεποχίτες, Καϊνίτες (Jews):

-Απέρριψαν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, τόσον των Ο΄ όσον και των συμφυλετών τους Μασωριτών, ενώ φυσιολογικά εάν ήσαν οι γνήσιοι συνεχιστές του παλαιού Λ.Ι., θα έπρεπε να τα είχαν σαν Σύνταγμα και Ευαγγέλιόν τους.

-Αποδέχονται  σαν «ιερό βιβλίο» μόνο το αποκρυφιστικό Ταλμούδ (Πορνογράφημα / Αντιχριστιανικό Ρυπαρογράφημα) το οποίο άρχισαν να συγγράφουν οι παρείσακτοι και ψευδάδελφοι Ισραηλίτες, οι «Ισραλοποιηθέντες» Χαλδαίοι μάγοι και Βαβυλώνιοι ιερείς του Βάαλ, από την εποχή της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας του αληθινού Λ.Ι.10

-Συγκροτούν, όλοι μαζί, την στρατιά του Αντιχρίστου (αρχιερείς, ιερείς, αξιωματούχοι, πιστοί στρατιώτες, υποτακτικοί αλλογενείς-αλλόθρησκοι νεροκουβαλητές). Ένα διαβολικό εκτελεστικό όργανον, εξανδραποδισμού του ανθρώπου και καταστροφής της ανθρωπότητος.         

-Λατρεύουν τον Σατανά/Ιμπλίς (στις συναγωγές, στοές και τα άλλα αποκρυφιστικά κέντρα), εξ όλης της ψυχής και όλης της διανοίας τους.

-Εξαφάνισαν πλήθος γραπτών, περί της ταυτότητός τους αποδεικτικών στοιχείων, ακόμη και παπύρους που περιελάμβαναν αρχαίους κώδικες της Π.Δ. και έχουν αποκλείσει, με κάθε μέσο, οποιοδήποτε δίαυλο αναζητήσεως της Αληθείας.

-Θεωρούνται στον ίδιο βαθμό υπεύθυνοι (αυτουργοί, ηθικοί αυτουργοί, συνεργοί), γιατί επέβαλλαν την πνευματική ερήμωση στον σύγχρονο άνθρωπο, με την κυριαρχία των Αντιχριστιανικών δοξασιών της Νέας Εποχής, όπως και οι μιαροί βιολογικοί ή πνευματικοί πρόγονοί τους, οι οποίοι οδήγησαν τον παλαιό Λαό Ισραήλ στην αποστασία και αφαίρεσαν απ’ αυτόν τις «κλείδες τις γνώσεως» (τον πνευματικό θησαυρό των Ελλήνων).

-Αρνούνται και πολεμούν με λύσσα τον Ιαχβέ της Π.Δ., ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.

-Είναι τόσο Ισραηλίτες, όσον «Μακεδόνες» είναι οι σημερινοί Σκοπιανοί, όσον «Αλβανοί» είναι οι σημερινοί Σκιπετάροι και όσον «Τούρκοι» είναι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοικούντων στην σημερινή λεγομένη Τουρκία.

-Προετοιμάζουν το έδαφος για την υποδοχή του αρχηγού τους (Αντιχρίστου), και την ολοκλήρωση του Σχεδίου LUCID (LUCifer IDentification system / Εωσφορικό Σχέδιο Αναγνωρίσεως ταυτότητος), δηλαδή της καθυποτάξεως των πάντων, στο ΣΥΣΤΗΜΑ. 

ε. Συμπεράσματα

1/. Ο Νέος Ισραήλ είναι:

.Το σύνολο των Ορθοδόξων Χριστιανών, με πρωτοτόκους τους καθαυτό Έλληνες, διότι όπως λέει και η Αγία Γραφή, «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν…δεκτός αυτώ έστι» (ΠΡΑΞ: 1/ 35).

.Η Οικουμενική Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών, το Πνευματικόν Γένος των Νέων/αναγεννηθέντων  δια του Νέου Αδάμ, ανθρώπων.  

.Η Εκκλησία των αληθινών/ Ορθοδόξων Χριστιανών, το Αναστημένο Σώμα του Χριστού.11

.Το Νέον έθνος, ασχέτως φυλής, γλώσσης, εθνικότητος, χρώματος κ.λπ. Ο λαός του Θεού ο άγιος. Το σύνολο των όντως ανθρώπων που πιστεύουν εγκαρδίως, εδραίως και «άχρι θανάτου» στον Χριστόν, Τον αποδέχονται εθελουσίως ως Μονογενή Υιό και Λόγον του Θεού, εντασσόμενοι ούτως, ως αναπόσπαστα μέλη, στην Εκκλησίαν Του.         

2/. Ο Κύριος στα προμνησθέντα χωρία [ΜΑΤΘ: 21/42-43, ΙΩΑΝΝ:12/20-23 και Α΄ Επιστολής του Πέτρου (2/9-10)], αναφέρεται προφητικώς, στην μελλοντική Ρωμηοσύνη, επί Ρωμαϊκής/Ρωμαίϊκης/Ελληνικής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) ή κατά το Σύστημα, «Βυζαντινής Αυτοκρατορίας».

[Ο όρος «Ρωμηοσύνη» είναι νεώτερος και δηλώνει το σύνολο των γενεών των Ρωμηών/ ισχυρών, δηλαδή το ίδιότυπον Έθνος του Νέου Ισραήλ, των Ορθοδόξων Χριστιανών (διαφορετικών κατά την φυλετικότητα και ελληνοποιημένων κατά το πνεύμα)].

Τότε, κατά την χιλιετή περίοδον της Αυτοκρατορίας μας, οι Ορθόδοξοι Έλληνες που πληρούσαν τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις (4ε2/.), ήσαν οι καθ’ αυτό Ρωμαίοι/Ρωμηοί και πρωτότοκοι του Νέου Ισραήλ. Οι αλλοεθνείς, που ήσαν ήδη Ορθόδοξοι Χριστιανοί ή ασπάζονταν τα δόγματα της Ορθοδοξίας, εκαλούντο Ρωμαίοι/ Ρωμηοί. Αμφότεροι ήσαν μέλη της Εκκλησίας του Νέου Ισραήλ και πολίτες της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. 

Συνεχίζεται

---

1 Ποίος είναι ο Ισραήλ, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησία-διάκρισις.
www.diakrisis.gr/articles.php?lng=gr&pg=157.13 Φεβ 2009.-Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, του Αρχιμ. Πλακίδα Deseille,-Ορθοδοξία και Ελληνισμός στην Τρίτη Χιλιετία, Β΄ Τομ. εκδ. Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, 'Αγιον Όρος 1999, σελ. 181-194.-Aρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», 2004 (απόσπασμα).
-«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009, Αρχιμ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ.

2 Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως, 5ον βιβλίον, 32/2.

3 «Εις Μαρτύριον Προτρεπτικός», 33ο κεφάλαιο, Μετάφραση Α. Κοτταδάκης.

4 Η ᾿Εκκλησία αποτελεί πνευματική κοινωνίαν ακατάλυτη και αδιάλυτη, στο μέτρο που ακατάλυτος και αιώνιος είναι και ο θείος ιδρυτής της. Καμία δύναμη δεν μπορεί να την αφανίσει, ούτε ο θάνατος μπορεί να καταλύσει τον πνευματικό δεσμό που συνάπτουν τα μέλη της μεταξύ τους και με το Σωτήρα Κύριον Ιησούν Χριστόν. ῾Ο θάνατος αποκαθιστά απλώς τα μέλη της που φεύγουν από την γη στην θριαμβεύουσα ᾿Εκκλησία, που είναι απογεγραμμένη στους ουρανούς. ᾿Ονομάζεται δε θριαμβεύουσα, διότι σε αντίθεση με την στρατευομένη, το τμήμα δηλαδή αυτής που βρίσκεται στην γη και είναι στρατευμένο στον αγώνα κατά των σκοτεινών δυνάμεων, αυτή βρίσκεται στον ουρανό, όπου πανηγυρίζει τα νικητήρια κατά της αμαρτίας και τελεί τον πνευματικό θρίαμβο της πίστεως, στην βασιλεία του Θεού.

Μεταξύ των δύο αυτών τμημάτων της ᾿Εκκλησίας υπάρχει αείζωη πνευματική σχέση και αδιάρρηκτος δεσμός. ῾Η ᾿Εκκλησία των ουρανών εναγκαλίζεται και κατασπάζεται την ᾿Εκκλησίαν επί της γης. Οι άγγελοι και οι άγιοι με επικεφαλής την ῾Υπεραγία Θεοτόκον, περιβάλλουν με την προστασία και την αγάπη τους, τους αδελφούς τους που μάχονται εδώ κάτω στην γη.

5 Γ. Γρατσέα, Ιωάννης ο Βαπτιστής βάσει των πηγών, Αθήνα 1968, 159.

6 Ερμηνευτική Απόδοση Ι. Κολιτσάρα, Επιστολή Παύλου προς Γαλάτας, 6/11-18.

7 Δια της αναθέσεως της ειδικής αποστολής στους Έλληνες, απεφεύχθη ο κίνδυνος εγκλωβισμού εις τον κλοιόν δοκησισοφιών, αιρετικών δοξασιών και άλλων παραπλανητικών αντιλήψεων. Έκτοτε απλώθηκε ανά την Οικουμένην το ζωηφόρον φως του Ευαγγελίου διά του Ελληνισμού και, συν πολλοίς άλλοις, εδημιούργησε το θαύμα της μεγάλης συνθέσεως, το θαύμα της Ελληνικής/Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας).Το θαύμα της Ορθοδόξου πολιτισμικής αυτογνωσίας του Γένους ημών, και της οριστικής πολιτογραφήσεώς μας, ως Ορθοδόξων Ελλήνων (Ρωμηών), μέσω της οποίας (Ρωμηοσύνης), εξεπολιτίσθησαν οι σλαβικοί και άλλοι λαοί συναποτελέσαντες τον Νέον Ισραήλ των όντως ανθρώπων, μιμητών του Νέου Αδάμ, του ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ιησού Χριστού.

8 Την περίοδο της συγγραφής της επιστολής, οι κάτοικοι των περιοχών προς τις οποίες απευθύνεται, στην συντριπτική πλειοψηφία τους ήσαν Έλληνες κατά την φυλήν και το έθνος, στην παμψηφία τους σχεδόν μιλούσαν Ελληνικά, λάτρευαν τους αρχαίους Ελληνικούς θεούς, και γενικώς κυριαρχούσε ο Ελληνισμός. Άλλωστε όλες εκείνες οι περιοχές αποτέλεσαν αργότερα και για πολλούς αιώνες, επαρχίες της Ελληνικής/Νέας Ρωμαϊκής (Ρωμαΐικης) Αυτοκρατορίας [Ρωμανία (Βυζάντιο)].

9 Οι βασικοί λόγοι της παραπάνω θέσεως έχουν καταγραφεί σε πόνημα με τίτλον: «Αναζητώντας την Αλήθεια, Η Παλαιά Διαθήκη». Σπυρίδων Αρώνης, Πάτρα 1999, τ.1ος, σ. 121-127 (ISBN 960-91143-0-X).

10 Το βασίλειο του Ισραήλ καταλύθηκε από τους Ασσυρίους το 722 π.Χ. και την ίδια τύχη είχε αργότερα και το βασίλειο του Ιούδα με την υποταγή του στους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ. Τότε, η πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ υπέστη σοβαρές καταστροφές, ο Ναός του Σολομώντος λεηλατήθηκε και κάηκε, ενώ πολυάριθμοι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε εξορία στην Βαβυλώνα γεγονός που έμεινε γνωστό ως βαβυλώνια αιχμαλωσία και κράτησε 48 χρόνια (586-538 π.Χ.).

11 Αφού η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού, προσφέρει την εμπειρία της Αναστάσεως, μέσα από την θεία λατρεία που συντονίζεται σέ όλη τήν θεολογία τής Εκκλησίας. Έτσι, ο Χριστός εξακολουθεί νά ηγείται τού νέου λαού τής Χάριτος, τού νέου Ισραήλ καί νά τόν καθοδηγεί πρός τήν Πνευματική Γή τής Επαγγελίας, την άνω Ιερουσαλήμ.

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, αναφερόμενος στην προσευχή, «ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον….», διδάσκει ότι δεν αναφερόμαστε στην Ανάσταση που είδαν οι Μαθητές, δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορική αναφορά, αλλά για την Ανάσταση ή μάλλον τον Αναστάντα Χριστό, που τον βλέπουμε μέσα στην Εκκλησία.

Δεν λέμε «ανάστασιν Χριστού πιστευσάμενοι», αλλά «θεασάμενοι». Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην Ανάσταση, αλλά είναι ολίγοι εκείνοι που βλέπουν κάθε ώρα τον Αναστάντα Χριστό λαμπροφορούντα, και απαστράπτοντα «τάς της αφθαρσίας και Θεότητος αστραπάς». Γιατί, πραγματικά, η Ανάσταση του Χριστού «η ημετέρα υπάρχει ανάστασις, των κάτω κειμένων». Έτσι, άλλοι είναι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού «εξ ακοής» και άλλοι μάρτυρες «από θέας». Οι τελευταίοι είναι οι κατ’ εξοχήν μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού. Πηγή: Η συμμετοχή μας στο μυστήριο της Αναστάσεως. Μητρ. Ναυπάκτου, Ιερόθεου Βλάχου. Σάββατον, 15 Απριλίου 2017.