Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΡΟΣ 8ον

7. Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

α. Η  Οικουμενικότητα  του  Ελληνισμού

1/. Η διαχρονική σχέση Ελληνισμού-Χριστιανισμού.

Ο Χριστιανισμός, αποτέλεσε το «εμβόλιο αθανασίας» του Ελληνισμού. Χωρίς τον Χριστιανισμόν (Ορθοδοξία), ο Ελληνικός πολιτισμός που ήδη ήταν «μαραζωμένος» και «δηλητηριασμένος» από τα παλαιο-παγανιστικά στοιχεία και την Ασιατικήν δαιμονολατρείαν,  θα είχε εξαφανισθεί ή θα είχε μεταλλαχθεί σε διεθνιστικό Ιδεολόγημα και οι Έλληνες θα είχαν προσβληθεί από τον καρκίνο της ιστορικής-εθνικής-πολιτικής-πνευματικής λήθης με όλα τα επακόλουθα, μη αποκλειομένης και της εξαφανίσεως του Ελληνικού Γένους!

Δια της Χριστιανικής Πίστεως, οι Έλληνες, αντιμετώπισαν, φυσικά με βαρύτατον τίμημα, τους αλλοεθνείς και αλλοδόξους βαρβάρους, που επήρχοντο από όλα τα σημεία του ορίζοντος, κατά κύματα, δια να συντρίψουν την φυλήν μας. Καθήρεσαν την αλαζονείαν της Ανατολής, εταπείνωσαν τον βαρβαρισμόν του Βορρά, εξουθένωσαν την ματαιοδοξίαν της Δύσεως και κατήργησαν το δουλοπρεπές πνεύμα του Νότου.1

Έτσι ο Ελληνισμός (Πνευματική ΡΩΜΗ), αλληλοπεριχωρούμενος με την Ορθοδοξία (Πίστη στον ΙΣΧΥΡΟΝ/ΘΕΟΝ), υψώθηκε στο μέσον της ειδωλολατρικής Οικουμένης ως Ελληνοχριστιανισμός, ως Θεϊκή Νέα Δύναμη (Νέος Ισραήλ), με διαχρονικήν αποστολήν την διδασκαλία και διάδοση της αποκαλυφθείσης Αληθείας. 

2/. Ο Παγκόσμιος Έλλην              

Το πνευματικό περιεχόμενο του ονόματος Έλλην, όπως θα αναλυθεί και στο οικείον κεφάλαιον, αφ’ ενός μεν προδιαγράφει την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού, αφ’ ετέρου δε, αποκαλύπτει την θεϊκή κλήση του λαού των Ελλήνων γι’ αυτήν την Παγκόσμια Πνευματική αποστολή. Το ότι ο Ελληνισμός είναι η πηγή των πάντων, με χαρακτήρα Οικουμενικόν, διαχρονικόν και θεόμορον, πιστοποιείται από αναρίθμητα ιστορικά  στοιχεία και ομολογείται από πλήθος ιστορικών-ανθρώπων των γραμμάτων και του πνεύματος. Σταχυολογούμεν μερικά:

«Nihil Graecia humanius,nihil sanctius.../Graeca leguntur in ommibus terrae gentibus,Latina in finibus suis continentur» (Κικέρων-Ουδέν πλέον ανθρωπιστικόν και ιερώτερον της Ελλάδος/ Τα Ελληνικά αναγιγνώσκονται εις όλα τα έθνη της γης,τα Λατινικά όμως κλείνονται εντός των συνόρων τους).

«Όλοι είμεθα Έλληνες! Οι νόμοι μας, η φιλολογία μας, η θρησκεία μας και αι τέχναι μας, έχουν τας ρίζας των εις την Ελλάδα» (Πέρσυ Σέλλεϋ, Άγγλος ποιητής).

«Σε έναν μικρόν λαόν δόθηκε άλλοτε από Θεού η εντολή να δημιουργήσει τις βάσεις και τις αρχές κάθε ανθρώπινης προόδου. Και ο λαός αυτός υπήρξε ο Ελληνικός» [Βλάσιος (Μπλεζ) Πασκάλ, Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος (1623-1662)].

«Η αρχή σχεδόν όλων των μεγάλων πραγμάτων ευρίσκεται εις την Ελλάδα...Η ιστορία του κόσμου συνίσταται κυρίως εις την ανάμνησιν εκείνων των εποχών όταν ένα τμήμα της ανθρωπότητος υψώθηκε πέρα από τον εαυτόν του, άνθισε και εκαρποφόρησε» [Gilbert Murray (1866-1957), καθηγητής των Ελληνικών στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης].2

 «Οι Έλληνες είναι ο εκπολιτιστικός λαός της ανθρωπότητος, διότι πρώτοι αυτοί δύνανται να θεωρηθούν ως δημιουργοί της παιδείας, υπό την έννοιαν της καθαράς και αρμοζούσης για τον άνθρωπον ανατροφής» (Βέρνερ Γαίγκερ, Γερμανός φιλόλογος).

«Δεν υπάρχει τίποτε εις τον Ελληνικόν πολιτισμόν που να μη φωτίζει τον ιδικόν μας πολιτισμόν» (Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, Will Durant, Ελλην. έκδ. Αφοί Συρόπουλοι, σ. 6).

«Οι Έλληνες, με αυτό το επιβλητικό τους όνομα, που κατά τον 4ον π.Χ. αιώνα, είχε ήδη καλύψει όλα τα Ελληνόφωνα φύλλα σε όλη την διασπορά τους, εδημιούργησαν όλον εκείνον τον ανεπανάληπτο κλασσικόν πολιτισμόν, που είναι υφασμένος με τα στοιχεία του πνεύματος, του φωτός και της αρμονίας και αποτελεί το υπόστρωμα του πολιτισμού της σύγχρονης Οικουμένης» (Οι περιπέτειες των Εθνικών ονομάτων των Ελλήνων, Παναγιώτης Χρήστου,1989, σ.50).

«Ο προορισμός της Ελληνικής φιλοσοφίας είναι η διάπλαση όλων κατά τέτοιον τρόπον, ώστε να γίνονται Έλληνες. Η Ελληνική φιλοσοφία εγεννήθηκε χάριν του Χριστιανισμού και εταυτίσθηκε με αυτόν, για να εργασθεί για την σωτηρία της ανθρωπότητος. Έλληνες και φιλοσοφία είναι έννοιες αξεχώριστες...» (Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν, Αγίου Νεκταρίου, εκδ. Ν. Παναγόπουλος, 1995, σ.11).

«Το Ελληνικόν Έθνος έχει την ηγεμονία του πολιτισμού της ανθρωπότητος. Η Ελληνική Φυλή ίσταται υψηλότερον πάσης άλλης, διότι έχει το προνόμιον να είναι η μήτηρ της Ελευθερίας και παντός πολιτισμού» (Ούρλιχ Βιλαμόβιτς, Η Πολιτεία και κοινωνία των Ελλήνων).

Ποιος θα μπορούσε – άραγε - να φαντασθεί, ότι το 2018, πού ο άνθρωπος διερευνά το Σύμπαν, κάποιοι έθεσαν ως στόχον ζωής την εξαφάνισιν παντός ιστορικού και πολιτιστικού στοιχείου, ώστε η ανθρωπότης να ζήση χωρίς μνήμη, χωρίς ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ (ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ);

Όντως, Οικουμενικός και κυρίαρχος ήταν ο ρόλος της Αυτοκρατορίας μας (Βυζαντίου) στον πνευματικό χώρο, αφού για δεύτερη φορά, μετά το απέραντο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έρχονται οι Έλληνες Αυτοκράτορες και το αναβιώνουν μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης, για να σκορπίσουν το φως της γνώσεως παντού!..

Σήμερα δυστυχώς, «Οι περισσότεροι Δυτικοί μας βλέπουν κομμάτι των Βαλκανίων. Βαλκάνιος γι’ αυτούς σημαίνει ο κλέφτης, ο απατεώνας. Γι’ αυτό, επειδή, υποτίθεται, δεν μας εμπιστεύονται, θέλουν να διορίσουν επιτρόπους, έτσι ώστε να μας ελέγχουν (γεωπολιτικά, γεωοικονομικά, κοινωνικά). Αυτήν την πολιτική βαλκανοποιήσεως, ακολουθεί και η χώρα τα τελευταία χρόνια, παρ’ ότι ο φυσικός της χώρος υπήρξε ανέκαθεν το Αιγαίον και το βαρόμετρο της γεωπολιτικής της ισχύος ήταν και παραμένει ο βαθμός ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου, περιοχή από την οποία μέχρι στιγμής απουσιάζουμε.

Ωστόσο, ο ορίζοντας των Ελλήνων υπήρξε οικουμενικός και ποτέ δεν περιορίστηκε στον ελλαδικό χώρο. Απόδειξη σήμερα αποτελούν:

-Η ομογένεια και η δραστηριοποίηση του Έλληνα σε κάθε γωνιά της γης.

-Οι Ελληνογενείς πληθυσμοί ανά τον πλανήτη, που κρατούν ζωγραφισμένες στο βλέμμα τους, τις πορείες των Ελλήνων θαλασσοπόρων και όχι μόνον, χιλιάδες χρόνια πριν.

Η ιδιάζουσα γεωγραφική θέση της Ελλάδας και ο οικουμενικός χαρακτήρας του Ελληνισμού, μας καθιστά Ευρωπαίους, χωρίς να είμαστε Δυτικοί (ΣΣ: Δηλαδή, περιέχον της Ευρώπην και όχι περιεχόμενον της Ευρώπης), χωρίς να ανήκομεν δουλικώς, όπως άλλοι λαοί, εις την Δύση… Είμαστε Έλληνες με γλώσσα, η οποία, ως μοναδική στον κόσμο, ομιλείται τουλάχιστον για 4.000 χρόνια αδιάκοπα, σύμφωνα ακόμα και με τους πλέον συντηρητικούς γλωσσολόγους.

Ποτέ οι Έλληνες, δεν ήθελαν να ανήκουν «κάπου», γιατί ανήκαν σ’ όλον τον κόσμο. Από αυτήν την πεποίθηση γεννήθηκε το ιδανικό της ελευθερίας. Ας μην απαξιώνουμε λοιπόν το παρελθόν μας. Αντίθετα, έχοντάς το ως οδηγόν, ας σχεδιάσουμε με πράξεις την επόμενη μέρα. Η μονόπλευρη ταύτιση με την Δύση και η ανούσια, κυρίως για τα μάτια του κόσμου, επίκληση της ιστορίας μας, γεννά «ανθρωπάκια» (ΣΣ:«Θηρία»), χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική και πάνω απ’ όλα χωρίς ελευθερία».3

β. Η Οικουμενικότα της Ορθοδοξίας

Αλλά και ο χαρακτήρας της Ορθοδοξίας είναι Οικουμενικός, διότι:

.Η Ορθοδοξία ΔΕΝ είναι θρησκεία, όπως πιστεύουν σήμερα οι περισσότεροι (Ιεράρχες, ρασοφόροι, θεολόγοι και λαϊκοί), πολύ δε περισσότερον θρησκεία συγκεκριμένου ή συγκεκριμένων λαών. Ο ορισμός της θρησκείας δίδεται σαφέστατα από τον ίδιον τον Κύριον:

«Ει τις δοκεί θρήσκος είναι εν υμίν, μη χαλιναγωγών την γλώσσαν αυτού αλλ’ απατών καρδίαν αυτού, τούτου μάταιος η θρησκεία. Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τω Θεώ και πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου» (Επιστολή Ιακώβου, 1/26-27).

Αλλοίμονο λοιπόν, εάν η ορθοδοξία ταυτίζεται μόνον με επισκέψεις σε ορφανοτροφεία και τήρηση των εαυτών μας αμόλυντων από τον κόσμον! Η Ορθοδοξία περιέχει το θρησκευτικό μέρος, την λογική λατρεία, αλλά προχωρεί πολύ πέραν αυτού. Είναι υπέρβαση της θρησκείας. Η διάσταση της Ορθοδοξίας δεν είναι φυσική ή μεταφυσική, αλλά υπερφυσική, υπερλογική, διότι αποκαλύπτει την θεογνωστική συνείδηση.

«Δια να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στις καρδιές σας, να είσθε ριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι εις την αγάπην, δια να μπορέσετε να καταλάβετε μαζί με όλους τους αγίους ποιο είναι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος, για να γνωρίσετε την αγάπην του Χριστού, η οποία ξεπερνά την γνώσιν (ΣΣ: Τουτέστιν, πέραν της αισθητής πραγματικότητος των τριών διαστάσεων, στην υπερφυσική κατάσταση των τεσσάρων διαστάσεων) δια να καταστήτε πλήρεις...» (ΕΦΕΣ: 3/17-19). 

.Η Ορθοδοξία είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ, το πνευματικό περιέχον την ζωήν σε όλες τις μορφές της. Και η πνευματική αναζήτηση-επίγνωση της Αληθείας δεν είναι προσδοκία μιας συγκεκριμένης φυλής, αλλά πάντων των ανθρώπων, των λαών  όλου του κόσμου.

.Η παιδεία της αληθινής Ορθοδοξίας (και όχι της εκκοσμικευμένης και παρουσιαζόμενης σαν Ορθόδοξης - Κοσμικός Ορθοδοξισμός), είναι υπέρβαση της ανθρώπινης παιδείας. Είναι το ιδανικό του Θεανθρωπισμού (και όχι του ορθολογιστικού και ωφελιμιστικού ανθρωποκεντρισμού), με στόχο την θέωση κατά χάρη. Και αυτό το θείον δώρον της θεώσεως ανήκει, εφ’ όσον το επιθυμούν, σε όλους τους ανθρώπους της γης.

Ο Κύριος προείπε (ΜΑΤΘ: 21/43) ότι, θα απορρίψει τον μέχρι τότε εκλεκτό Λαό Του, τον Παλαιό Λ.Ι. και θα δώσει την δόξα σε ένα άλλο καρποφόρον Έθνος (Νέος Ισραήλ), με πρωτοτόκους, όπως προείπαμε και αποδείξαμε, τους Έλληνες .

.Η   Ορθοδοξη πίστη είναι πέραν και πάνω από Φυλές και Εθνότητες. Κανένα άτομο δεν είναι Χριστιανός (Ορθόδοξος) γιατί γεννήθηκε, αλλά γιατί ελεύθερα επέλεξε να γίνει. Έτσι, κάθε άτομο (ανεξαρτήτως από Φυλή/ Εθνικότητα) που κοινωνεί ενσυνείδητα «σώμα και αίμα» Χριστού, ακούει και εκτελεί το θέλημα του Θεού Πατρός, πιστεύει και πράττει ορθοδόξως, και όχι εθελοθρησκευόμενος, «χριστιανικώς» κατά την δοκησισοφίαν του, γίνεται κατ’ εντολήν του Θεού, αδελφός του Ορθόδοξου Έλληνος, εισέρχεται μυστικώς στην οικογένεια του λαού του Νέου Ισραήλ.

«Όστις γαρ αν ποιήση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν» (ΜΑΤΘ: 12/50).

«...διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία έχουν αξίαν,αλλά η νέα δημιουργία. Και όσοι βαδίσουν σύμφωνα με τον κανόνα τούτον,ειρήνη ας έλθει εις αυτούς και έλεος, και εις τον Ισραήλ του Θεού» (ΡΩΜΑΙΟΥΣ: 6/15-16).

.ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ήσαν οι ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ:4 Η συμβολή των Μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας μας, στον Παγκόσμιον Ελληνισμόν και την Ορθοδοξία, παγκοσμίως, ήταν γέννημα – θρέμμα του Ελληνισμού!..

.Ορθόδοξοι Έλληνες ήσαν οι φωτιστές των Εθνών, ΚΥΡΙΛΛΟΣ και ΜΕΘΟΔΙΟΣ, και «αδελφοί ουράνιοι προστάτες της Ευρώπης», όπως τουλάχιστον τους είχε αποκαλέσει ο ίδιος ο Πάπας της Ρώμης!5

.Όλοι οι κάτοικοι της γης είναι περαστικοί (οδίτες) από τις προσωρινές γήϊνες πατρίδες. Οι άνθρωποι στρέφονται προς τα άνω και αναζητούν την μόνιμη πατρίδα τους (ΦΙΛΙΠΠΙΣ: 3/20-21, ΕΒΡ: 11/16, ΓΑΛ: 4/26). Τον δρόμο προς την αιώνια Πατρίδα (Άνω Ιερουσαλήμ), τον άνοιξε ο Ελληνισμός και τον φωτίζει-εξασφαλίζει η Ορθοδοξία, δια του αενάου φωτισμού και της προστασίας από τον Δημιουργόν  Θεόν.

γ. Η  «Ελληνοποίηση»  των  μη  Ελλήνων  Ορθοδόξων                       

Από τα μέχρι τώρα αναφερθέντα, γίνεται απόλυτα κατανοητόν ότι:

-Η Ορθόδοξη πίστη αποτελεί την μόνη ασφαλή οδόν προς την σωτηρία και η Ορθόδοξη Πατερική Θεολογία, το ασφαλές πορθμείο συνδέσεως των γήϊνων ακτών με την Ουράνια Πολιτεία.

-Την καθαρότητα της Ορθόδοξης πίστεως, την άπαξ παραδοθείσα πίστη, διαφύλαξαν αλώβητη (μακράν σχισμάτων και αιρέσεων) μέχρι των ημερών μας, οι Έλληνες πρόγονοι και πατέρες μας. 

-Οποιοσδήποτε μη Έλλην κατά την φυλή (δηλαδή μη Ιαφεθικού/ Ιωνικού γένους), που ασπάζεται, αφομοιώνει και κάνει βίωμά του την Ορθόδοξη πίστη, «ελληνοποιείται» γίνεται υιός του (νέου) Ισραήλ, κατά το θεόδοτο Ελληνικό Πνεύμα. Και γίνεται Έλλην διότι:

· Η αναγκαία προϋπόθεση αποκτήσεως ταυτότητος μέλους του Νέου Ισραήλ, είναι η ειλικρινής και ενσυνείδητη αναγνώριση των Ελληνικών/ Ιωνικών πρωτείων (Ιστορικών/πνευματικών), στην ίδρυση της Μίας Αγίας Καθολικής (Ορθόδοξης) και Αποστολικής Εκκλησίας και την διάδοση του Χριστιανισμού.

Η έρευνα και μελέτη της Θεόπνευστης Αγίας Γραφής (Παλαιάς και Καινής Διαθήκης), αλλά και η ανάλυση/Ηθική εφαρμογή των Πατερικών κειμένων που έλκουν σταδιακά από το προαύλιον στον πρόναο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οδηγεί ουσιαστικά σε αναγνώριση του θεϊκού ρόλου του Ελληνισμού και ταύτιση με το Ελληνικό ύφος και ήθος.

Είναι γνωστόν ότι, κορυφαίες προσωπικότητες της παγκόσμιας Ορθοδοξίας, εκτός φυσικά των Ελλήνων Ορθοδόξων, όπως οι Γεώργιος Φλορόφσκυ και Ιουστίνος Πόποβιτς δήλωσαν δημοσία ότι φυλετικά ήσαν Σλάβοι (Ρώσος και Σέρβος αντίστοιχα), αλλά κατά την Ορθόδοξη πίστη, ήσαν Έλληνες!!!    

«Γινόμαστε περισσότερο Ορθόδοξοι όταν γινόμαστε περισσότερο Έλληνες» (π. Γ. Φλορόφσκυ).

· Στους Έλληνες δόθηκε από τον Θεό η αρχική εντολή για την μεταμόρφωση του κόσμου, σε Χριστιανική Οικουμένη.

Η Ελληνική γλώσσα αποτέλεσε το όχημα μεταφοράς της διδασκαλίας του Ιησού και η Ελληνική σκέψη, το πνευματικό εργαστήριο του Λόγου του Θεού, στο οποίον έγινε η επεξεργασία και επαλήθευση των δογμάτων της Χριστιανικής πίστεως.

«Η φιλοσοφία εδόθη εις τους Έλληνας ως μία υποβάθρα της κατά Χριστόν φιλοσοφίας..η Ελληνική φιλοσοφία προπαρασκευάζει προοδοποιούσα τον υπό Χριστού τελειούμενον...

Εδόθη δε αύτη προηγουμένως τοις Έλλησι πριν ή τον Κύριον καλέσαι και τους Έλληνας. Επαιδαγώγει γαρ και αύτη το Ελληνικόν ως ο νόμος τους Εβραίους εις Χριστόν» (Κλήμης, Στρωματείς, 6, 8, ΒΕΠΕΣ, 8, 202 (33)/ Ι, 5, ΒΕΠΕΣ, 7, 245).   

«Όπως δέχεται ο Κλήμης, η Θεία Πρόνοια εμερίμνησε υπέρ των Ελλήνων για να γνωρίσουν την αλήθεια και να μην αγνοούν, λόγω ελλείψεως γνώσεως της Εβραϊκής γλώσσης, την εξ αποκαλύψεως αλήθεια.... Και αλήθεια είναι δυνατό να ρωτήσει κάποιος. Γιατί να γραφούν Ελληνικά οι Γραφές και όχι Ρωμαϊκά; Ή σε κάποια άλλη γλώσσα; Η Θεία Πρόνοια είχε γι’ αυτό ειδικόν λόγον, το ότι το Ελληνικόν Έθνος είχε ήδη κληθεί από την εμφάνισή του, για τον Χριστιανισμό» (Περί Ελληνικής Φιλοσοφίας ως Προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν, Αγ. Νεκτάριος, σ. 35).

· Το ανθρωποειδές άτομο ή «θηρίον», γίνεται όντως άνθρωπος, μόνον όταν αφομοιώσει τον Ελ-ληνικόν Λόγον, τον όντως ανθρώπινο λόγο, δηλαδή τον Λόγο του Θεού, τον οποίον ευαγγελίσθηκε στην ανθρωπότητα ο Υιός του Ανθρώπου.

Εκείνος που πιστεύει, ακούει και εφαρμόζει τον Λόγο του Θεού (Ορθόδοξον λόγον), οποιασδήποτε φυλετικής καταγωγής και αν είναι, λούζεται πνευματικά και ακατάπαυστα από την αναμφισβήτητη ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ που αναβλύζει μέσα από την Θεολογία, τα δόγματα, την υμνολογία, την παράδοση, την αγιογραφία, την λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Έτσι η «εν Πνεύματι και αληθεία», συμμετοχή στην Ορθόδοξη ζωή-παράδοση-λατρεία, οποιουδήποτε ατόμου μη Ελληνικού/Ιωνικού γένους, αποτελεί παράλληλα και μυστική διαδικασία εισαγωγής στην πνευματική χοάνη της Ελληνοποιήσεως.

· Η Ελληνικότητα του Ορθόδοξου Λόγου, είναι διάχυτη και αδιαπραγμάτευτη. Αυτή η Ελληνικότητα εκφράζεται στην Ιστορία σαν θεία επιλογή, θείον χάρισμα του Ελληνικού Έθνους, το οποίον έλαβε μυστική εντολή να αναζητά και διατυπώνει την αλήθεια.

Αυτό το χάρισμα της μόνιμης και ανικανοποίητης δίψας για μετοχή στην αλήθεια, οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες στην διατύπωση των πνευματικών θησαυρών της Ελληνικής σοφίας και αργότερα στην ανώτερη πνευματική διάσταση, όπου τους αποκαλύφθηκε ο Θείος Λόγος!              

Αυτόν τον αιώνιον Λόγον εκήρυξαν ΠΡΩΤΟΙ οι Έλληνες, τόσον δια του αρχαίου σπερματικού λόγου, όσον και δια της διαδόσεως της διδασκαλίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Κάθε άνθρωπος που δεν ενεργεί κατά νόμον Θεού, δεν ομιλεί ή δεν εφαρμόζει τον Λόγον του Θεού, δεν λογίζεται σαν άνθρωπος, διότι παραμένει στην   κατάσταση της πνευματικής αποκτηνώσεως (αλογίας) ή θηριοποιήσεως.

«Οι πράττοντες όμοια με τα ζώα και διαφέροντες από αυτά μόνον κατά την έναρθρον φωνήν, της ιδίας διαίτης με τα ζώα αφού δεν είναι ομοίωσις του Θεού» (Τατιανός, προς Έλληνας,14β.30-15α.5).

«Συγχρόνως τετράποδα και θηρία κατέστησαν τύποι μερικών ανθρώπων οι οποίοι αγνοούν τον Θεόν, ασεβούν, έχουν επίγειον φρόνημα και δεν μετανοούν. Όσοι δε αγνοούν τον Θεόν είναι όμοιοι με τα όρνεα, τα οποία έχουν μεν πτερά αλλά δεν δύνανται να πετάξουν άνω προς την θεότητα» (Θεόφιλος, προς Αυτόλυκον, Β,17).

Όταν ο Θεός απευθυνόταν στους προφήτες, τους προσφωνούσε «Υιέ ανθρώπου», ακριβώς για να δείξει την διαφορά αυτών των θεόπνευστων διδασκάλων από τα κτήνη ή τα θηρία (κτηνανθρώπους ή ανθρωποειδείς). Ανθρώπους αποκαλεί ο Θεός και τον λαόν Του, τον Ισραήλ. Υιός του ανθρώπου αποκαλείται και ο Χριστός. Άνθρωπος ήτο και ο γενάρχης Αδάμ.

«Ο σπείρων το καλό σπέρμα, εστίν ο υιός του ανθρώπου...» (ΜΑΤΘ,13/38).

«Η «θηριοποίησις» του ανθρώπου, μαρτυρούν οι Άγιοι, γίνεται ήδη από τώρα, όταν ο άνθρωπος αποστατήση από τον Χριστόν και ως εκ τούτου αποστατήση και από τον εαυτόν του και από τους άλλους συνανθρώπους του....Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει: «Νους Θεού αναχωρών ή κτηνώδης γίνεται, φιλήδονος γεγονώς ή θηριώδης δια ταύτα τοις ανθρώποις μαχόμενος» (Χριστός αρχή και τέλος, Αθανάσιος Γιέβτιτς,1983, σ.49).

Ο Βιλλαμόβιτς έλεγε ότι «όποιος θέλει να γίνει άνθρωπος, πρέπει να γίνει πρώτον Έλλην», ενώ ο Πλίνιος (Συγγραφεύς 1ου αιώνος), σε ένα γράμμα του προς κάποιον φίλο του που επρόκειτο να ταξιδεύσει στην Ελλάδα, έγραφε: «Θα μεταβής εις ανθρώπους, οι οποίοι είναι οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι».

· Με την αφομοίωση του Ελ-ληνικού λόγου, πραγματοποιείται πνευματική-γονιδιακή μεταστοιχείωση. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι ο Θαλής ο Μηλήσιος καυχόταν ότι χρεωστούσε χάρη στην...θεά τύχη επειδή «πρώτον εγεννήθη άνθρωπος και όχι θηρίον...και τρίτον επειδή εγεννήθη Έλλην και όχι βάρβαρος» (Διογένης Λαέρτιος, Θαλής, 9, εκδ. Λειψία,1833). Μάλιστα εάν δεχθούμε την άποψη του Ηροδότου (Α/170) η οποία επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές, ότι δηλαδή ο Θαλής ήταν Φοινικικής καταγωγής, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι:

--Ο Θαλής μιλούσε περί πνευματικής (ανα) γεννήσεως και όχι φυσικής καταγωγής. Αλλά και εάν ακόμα δεν εννοούσε αυτό, σαφώς ανεφερόταν στον τόπο γεννήσεως ή διαβιώσεως, την Ελληνική Μίλητο και όχι στην βιολογική καταγωγή του. 

--Δικαιώνεται πανηγυρικώτατα και ο Ισοκράτης, στον γνωστόν λόγον του, περί πνευματικής και όχι φυλετικής σημασίας του ονόματος Έλλην.

· Η (επι)κοινωνία των Ελλήνων με τους μη Έλληνες, μέσα στο πνεύμα της  Χριστιανικής αδελφοσύνης και σύμφωνα με τα δόγματα και κανόνες της Ορθοδοξίας, όχι μόνον δεν εγκυμονεί κινδύνους, αλλά αποτελεί και την μοναδική ασφαλή δίοδον σωτηρίας. Αυτή η αδελφοποίηση του μη Έλληνος Ορθόδοξου, με τους κατά φύση Έλληνες Ορθόδοξους, είναι ακατάληπτη. Είναι μια άλλη υπέρβαση της Λογικής. Δεν είναι ψηλαφήσιμη ορθολογιστικά και ούτε αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής ερεύνης, γιατί είναι έργο του Θεού μέσα στην Οικογένειά Του !!!

*

Μετά από όσα αναφέραμε μέχρι τώρα, προκύπτει το εξής ερώτημα:

Από τις εύλογες προσεγγίσεις, σχέσεις και επιμειξίες μεταξύ Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών και αλλοεθνών Ορθοδόξων Χριστιανών, μήπως υπάρχει περίπτωση μετασχηματισμού/αλλοώσεως της συνθέσεως του DNA των Ελλήνων, με όλες τις πιθανές επικίνδυνες συνέπειες;

Αν και τον Ορθόδοξον Χριστιανόν δεν τον ενδιαφέρει πλέον το αίμα αλλά το πνεύμα, εν τούτοις την προστασία του Ελ-ληνικού DNA, εγγυάται Αυτός που το εξασφάλισε μέχρι σήμερα δια μέσου των αιώνων, παρά τις αμέτρητες, βίαιες κυρίως, επιμειξίες των Ελλήνων με αλλοεθνείς και αλλοδόξους. Ο Ίδιος ο Δημιουργός!

Εάν ο Θεός δεν προστάτευε το Ελληνικόν DNA από τις διάφορες επιμειξίες με αλλογενείς, σήμερα οι Έλληνες θα είχαν εξαφανισθεί από την Ιστορία, όπως εξαφανίσθηκαν οι Χεττίτες, οι Βαβυλώνιοι και τόσοι άλλοι λαοί!

Τέλος, πέραν της μυστηριακής προστασίας του γενετικού υλικού των Ελ-λήνων φαίνεται ότι ο Δημιουργός εδημιούργησε δια του Μεσσίου (Νέου Αδάμ) νέο πνευματικό σπέρμα, με κάποια άλλη ιδιότητα. Έτσι, το πνεύμα κάθε αλλογενούς που κοινωνεί με τον Ελ-ληνικόν λόγον και γνωρίζει το Ελ-ληνικό πνεύμα (και όχι Υφελληνικόν ή Ελληνοειδές), «μεταστοιχειώνεται» και Ελληνοποιείται, Ισραηλ-οποιείται, αδελφοποιείται εντός της Μίας Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής Εκκλησίας.

δ. Η μία Αγία Καθολική Εκκλησία (Ορθόδοξη Εκκλησία): Βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον.

1/. Ελληνική σοφία και γλώσσα: Οι οδηγοί στην διατύπωση της Ορθόδοξης Θεολογίας.

Ο Ελληνισμός είναι η προχριστιανική-πολιτιστική σάρκα της Ορθοδοξίας και η Ορθοδοξία ο μεταχριστιανικός πολιτισμικός μανδύας του Ελληνισμού. Αμφότερα κατά την μετά Χριστόν περίοδον, φώτισαν ενιαίως, και διαμόρφωσαν τους πολιτισμούς όλων των μη Ελλήνων Ορθοδόξων.

«Κάθε αποδέσμευση του Ελληνισμού από την Ορθοδοξία δεν συνιστά μόνον τραγικό διαμελισμό της υπάρξεώς μας, αλλά και καθαρό παραλογισμό, αφού η τυχόν επιστροφή στον αυθεντικό κλασσικό Ελληνισμό, θα καταλήξει οπωσδήποτε στην γνήσια εκείνη αναζήτηση, που οδήγησε στην ένωσή του με την Ορθοδοξία. Έξω από την ζήτηση αυτή έμεινε, όπως ελέχθη, ο παγανισμός και ο διονυσιακός αισθησιασμός του Γραικύλου. Γι’ αυτό όπου χάνεται η Ορθοδοξία, χάνεται και ο Ελληνισμός!» (Ορθοδοξία και Ελληνικότητα, Π. Γεωργ. Μεταλληνού, Αθήναι,1992, σ.36). 

Σε μία από τις επιστολές του ο Ιωάννης Καποδίστριας δίδει τον εξής ορισμό του Νέου Ελληνισμού: «Το Ελληνικόν Έθνος σύγκειται εκ των ανθρώπων οίτινες από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την Ορθόδοξον πίστιν και την γλώσσαν των Πατέρων αυτών λαλούντες» (Επιστολαί Ιωάν. Καποδίστρια, Κυβερνήτου της Ελλάδος, Μιχαήλ Σχινάς, Αθήναι, τ. Α΄,1841, σ.190).

Μήπως αντιλαμβάνονται τώρα μερικοί, ποιοί κρύπτονταν πίσω από την δολοφονία του Εθνομάρτυρος Καποδίστρια;

Στην παράγραφο 1 του Ελληνικού Συντάγματος της Επιδαύρου οριζόταν η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία ως «επικρατούσα», το δε Σύνταγμα του Άστρους χαρακτήρισε σαν Έλληνες πολίτες όχι μόνο τους αυτόχθονες τους εις Χριστόν πιστεύοντες (όπως η παράγραφος 2 του Συντάγματος της Επιδαύρου του 1822), αλλά και τους «έξωθεν ελθόντας, και την Ελληνικήν φωνήν πάτριον έχοντας, και εις Χριστόν πιστεύοντας», εφ’ όσον βεβαίως, οι ίδιοι ζητούσαν να είναι Έλληνες πολίτες (παρ.2). 

Το Ελ-ληνικό πνεύμα εφώτισε τον σκοτεινό νου των βαρβάρων της αρχαιότητος. Το Πνεύμα του Ελ (Θεού-Ιησού Χριστού) εφώτισε τις σκοτεινές ψυχές των απίστων, με κοινωνόν Του, τον Ελ-ληνικόν λόγον. 

Ο φιλοσοφικός λόγος των Ελλήνων συνεχίζεται στην Ορθόδοξη Θεολογική Γραμματεία. Η Ελληνική σοφία και η γλώσσα είναι οι οδηγοί στην διατύπωση της Ορθόδοξης Θεολογίας. Στην Ελληνική γλώσσα μεταφράσθηκε η Π.Δ. από τους Εβδομήκοντα (Ο΄). Στην Ελληνική γλώσσα γράφτηκαν και τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (Πλην του κατά Ματθαίο Ευαγγελίου το οποίον όμως, μεταφράσθηκε αμέσως στην Ελληνική, διότι ενώ γράφτηκε αρχικά στην Αραμαϊκή δεν κατενοείτο από τους αναγνώστες και ακροατές). Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Από το Ελληνικό άγαλμα μεταβήκαμε στην Ρωμαίϊκη/«Βυζαντινή» εικόνα. Από την αρχαία τραγωδία στην Ρωμαίϊκη/ Ελληνική (Βυζαντινή) λειτουργία με την ίδια άρθρωση, δομή και χορό. Από την ποίηση (τραγική-λυρική), στην Ελληνική/ Ορθόδοξη (Βυζαντινή) Υμνολογία. Από τα αρχαία μουσικά ακούσματα και μελωδίες (γένη-ήχοι-συστήματα-διαστήματα-ρυθμοί κ.α.) στην Ρωμαίϊκη/ Ελληνική (Βυζαντινή) μουσική απαλλαγμένη όμως από τα άσεμνα, επαναστατικά, κωμικά, πολεμικά, αποκρυφιστικά / εκστασιακά στοιχεία. Έτσι έχομεν τους ήχους: Δώριον (1ος), Λύδιον (2ος), Φρύγιον (3ος), Μιξολύδιον (4ος).

2/. Η παγκόσμια Οικογένεια των «Ελληνοποιημένων» ανθρώπων, εξ ενός αίματος.

Το περιεχόμενον και ο χαρακτήρας του Ελληνισμού αλλά και της Ορθοδοξίας, είναι η Πνευματική Οικουμενικότης και όχι η φυλετικότης. Η Παγκοσμιότης και όχι η Παγκοσμιοποίηση ή τοπική θρησκευτικότης ή οριοθετημένη Ελλαδικότης [στείρος (ψευδο) Εθνικισμός-Ρατσισμός, χάριν του οποίου θα ήταν ανεκτή ακόμη και μία Ελλάδα/Φυλετικό κράτος-γεωγραφικό απολειφάδι από το Σπερχειό ποταμό και κάτω].

Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί αποκαλούνται «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον» (Α΄ ΠΕΤΡΟΥ: 2/9). Ειδικώτερα οι «λαϊκοί» χαρακτηρίζονται από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και σαν «πλήρωμα ιερατικόν».

Δια της φράσεως «βασίλειον ιεράτευμα» δηλώνεται ότι ο Θεός αφαίρεσε τα προνόμια του εκλεκτού λαού Ισραήλ της Π.Δ., λόγω της αποστασίας του, και τα μετεβίβασε με τον τρόπο μεταβιβάσεως του ιερατικού αξιώματος, αρχικά σε όλους τους Έλληνες και αργότερα σε όλους εκείνους που Ελληνοποιήθηκαν δηλαδή έγιναν Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Νέος Ισραήλ).    

Όλα τα απολωλότα πρόβατα και αλλογενή ποίμνια, από διαφορετικές μάντρες (χώρες-φυλές), που ακούουν (πιστεύουν) την Φωνή του Ποιμένος Ιησού και επικαλούνται το όνομα του Κυρίου, οπουδήποτε της Οικουμένης, αυτομάτως γίνονται Νέο-Ισραηλίτες (Ισραηλοποιούνται/Ισχυροποιούνται) και αυτοδικαίως εισέρχονται στην εκκλησία του Θεού, σύμφωνα με τον Λόγον Του: «Τη εκκλησία του Θεού, τη ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, συν πάσι τοις επικαλουμένοις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω αυτών τε και ημών» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 1/2).

Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί αποκαλούνται, συλλήβδην, η παγκόσμια Οικογένεια των ανθρώπων εξ ενός αίματος. Όλοι αυτοί οι νεοφώτιστοι «Ισραηλίτες», οδηγούνται στο ΕΝΑ Ποιμνιοστάσιον της Στρατευομένης Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά τρόπο μυστηριακό, για να έχουμε τελικώς:

-«Μία Ποίμνη και Έναν Ποιμένα» (ΙΩΑΝΝ: 10/16).

-Μία θεϊκή οικογένεια ανθρώπων, έναν Νέον Λαόν Ισραήλ (Νέος Ισραήλ), «Ελληνοποιημένων» πνευματικώς, εξ ενός αίματος (Της Θείας Κοινωνίας του Σώματος και αίματος του Κυρίου), Χριστοποιημένον (Υιοθετημένον κατά Χάρη).Την Μαχομένη Στρατιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε διαρκή ετοιμότητα, για την Αρπαγή της από τον Κύριο, κατά την Δευτέρα Παρουσία Του !!!

ε.  Συμπεράσματα.

1/. Οι ΑΡΧΑΙΟΙ Έλληνες, απετέλεσαν την μυστική «ζύμη» του Νέου Ισραήλ. Άλλωστε, το ιστορικό όνομά τους (Ίωνες), [όπως θα αποδειχθεί και στο οικείον κεφάλαιον], δεν είναι άσχετο με αυτή την μυστική προετοιμασία-ζύμωση. Στην «ζύμη» αυτή, προσετίθεντο περιοδικώς, τα πνευματικά «υλικά»-χαρίσματα, τα οποία εδημιουργήθησαν και τους εδίδοντο σταδιακώς, με την μορφήν προσωπικής δωρεάς, από τον ίδιο τον Δημιουργό.

2/. Ο κόσμος των αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν ανθρωποκεντρικός, ήταν και παρέμεινε μέχρι τέλους θεοκεντρικός...Οι Έλληνες δεν αντέταξαν τον άνθρωπον στο θείον. Δεν ύψωσαν την ανθρωπίνην προσωπικότητα υπεράνω του Θεού. Ούτε το ανθρωπιστικόν ιδεώδες υπεράνω της θρησκευτικής πίστεως.

Απεναντίας, υπέταξαν τον ανθρωπισμόν εις το Θείον, την δε θρησκευτικήν πίστιν, επειδή δεν την ικανοποιούσαν οι ειδωλολατρικές δοξασίες των πολιτικοθρησκευτικών ιερατείων τους, των απατεώνων σοφιστών και παγανιστών, την αντικατέστησαν με την προχριστιανικήν λατρείαν στον «άγνωστον θεόν», τον οποίον και ανεγνώρισαν στο πρόσωπον του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και την διδασκαλίαν Του (Χριστιανισμός)...

3/. Οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ Έλληνες, διετήρησαν άσβεστο τον Πυρσόν της Αληθείας (Ορθοδόξου πίστεως), από τότε που τον παρέλαβαν μέχρι των ημερών μας. Άνοιξαν οφθαλμούς τυφλών λαών. Επολέμησαν κατά των αιρέσεων και των εχθρών της Ορθοδόξου πίστεως. Υπηρέτησαν αληθώς και ενσυνειδήτως τον Κύριον, με το καινόν Όνομα: Χριστιανοί (Ορθόδοξοι).

4/. Για να κέκτηται κάποιος του θεϊκού προνομίου να ονομάζεται Έλλην, πρέπει να είναι Ορθόδοξος, εν επιγνώσει, κατά την Χριστιανική πίστη. Αυτό αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη αναγνωρίσεως και πιστοποιήσεως της Διαχρονικής (προϊστορικής-ιστορικής) ταυτότητός του, ως ΕΛΛΗΝΟΣ.       

Σε διαφορετική περίπτωση, οποιοσδήποτε άλλος, που διαβιοί εντός της Ελλάδος, ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ πρέπει να ονομάζεται ΕΛ-ΛΗΝ πολίτης, αλλά :

α/. Να Ονομάζεται Ελλαδίτης ή Ελληνόφωνος (Διαμένων στην Ελλάδα, σε οποιαδήποτε χρονική περίοδον, αφού αναγνωρίζει τα οποιαδήποτε, επί τα χείρω, σύνορα και αν έχει η Ελλάς, πέραν των ιστορικών ορίων της).

β/.  Να καλείται «Ελλαδικός»,6 κατά το εκάστοτε ανθρώπινο Σύνταγμα της Ελλάδος, με προσθήκη ενός δευτέρου συνθετικού, προσδιορίζοντος, την θρησκευτική του πίστη, αφού ΔΕΝ ανήκει ή  έχει απαρνηθεί το Ελληνικόν γένος/Έθνος και την πατρώα πίστη του, δια της οποίας έχει πολιτιγραφηθεί μεταχριστιανικώς, ο Έλλην πολίτης, ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ (π.χ. Ελλαδικός Μουσουλμάνος / βουδδιστής / παπικός /  προτεστάντης / παγανιστής, κλπ).

γ/. Να προσφωνείται Μέτοικος ή ιδιώτης, εφ’όσον έχει μεταναστεύσει νομίμως και κατοικεί, εργαζόμενος ή παρεπιδημών στην ευλογημένη γη των Ελλήνων (Εξυπακούεται ότι για τους λαθροεισβολείς, θα πρέπει να ακολουθούνται οι νόμιμες διαδικασίες άμεσης απελάσεώς τους) .

5/. Το Ελληνικόν Έθνος, απετέλεσε θεία επιλογή, θείον χάρισμα, το οποίον έλαβε μυστική εντολή να αναζητά και διατυπώνει την αλήθεια.

Αυτό το χάρισμα της μόνιμης και ανικανοποίητης δίψας για μετοχή στην αλήθεια, οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες στην διατύπωση των πνευματικών θησαυρών της Ελληνικής σοφίας και αργότερα στην ανώτερη πνευματική διάσταση, όπου τους αποκαλύφθηκε ο Θείος Λόγος!              

Αυτόν τον αιώνιον Λόγον, εκήρυξαν ΠΡΩΤΟΙ οι Έλληνες τόσον δια του αρχαίου σπερματικού λόγου, όσο και δια της διαδόσεως της διδασκαλίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Οι Πατέρες χρησιμοποίησαν την ελληνικὴ γλώσσα, την μέθοδο και τους όρους, προκειμένου να διατυπώσουν την δογματική διδασκαλία και την υμνογραφία του Ορθόδοξου Χριστιανισμού.

6/. Το περιεχόμενον και ο χαρακτήρας του Ελληνισμού αλλά και της Ορθοδοξίας, είναι η Πνευματική Οικουμενικότης και όχι η φυλετικότης. Η Παγκοσμιότης και όχι η Παγκοσμιοποίηση ούτε η τοπική θρησκευτικότης ή οριοθετημένη Ελλαδικότης [στείρος (ψευδο) Εθνικισμός-Ρατσισμός].

7/. Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί αποκαλούνται «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον» (Α΄ ΠΕΤΡΟΥ: 2/9). Ειδικώτερα οι «λαϊκοί» χαρακτηρίζονται από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και σαν «πλήρωμα ιερατικόν».

Δια της φράσεως «βασίλειον ιεράτευμα» δηλώνεται ότι ο Θεός αφαίρεσε τα προνόμια Παλαιού λαού Ισραήλ της Π.Δ. (Εκλεκτός/Περιούσιος), λόγω της αποστασίας του, και τα μετεβίβασε με τον τρόπο μεταβιβάσεως του ιερατικού αξιώματος, αρχικά σε όλους τους Έλληνες κατά την φυλήν και αργότερα σε όλους εκείνους που «Ελληνοποιήθηκαν» πνευματικώς, δηλαδή έγιναν Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Νέος Ισραήλ). 

8/. Αυτοί είναι οι Αληθινοί Έλληνες! Η Καρδιά του Προφητευμένου Περιούσιου Λαού, του Νέου Ισραήλ. Πρωτότοκοι του Νέου Ισραήλ, με όλα τα θεϊκά προνόμια που απορρέουν από τον τίτλον της κληρονομικής (κατά Χάριν), πνευματικής προνομίας.

9/. Η Ελλάς (Πρωτότοκος και Φωτοδότης του Νέου Ισραήλ):

α/. Ιστορικώς ανήκει στην καθ’ ημάς Ανατολήν, ενώ η Δύση φωτισθείσα-εκπολιτισθείσα από το Ελληνικόν πνευματικόν φως, οφείλει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, στην καθ’ ημάς Ανατολήν.

β/. Σήμερα αποτελεί ένα μικρόν μόνον τμήμα της ιστορικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας μας, αφού απώλεσε τα πανάρχαια πατρώα εδάφη της, συνεπεία της αποστασίας των Ελλήνων από την πατρώα Πίστη (Ορθοδοξία) και άλλων παραγόντων, δι’ ό και επιβάλλεται η απελευθέρωση των κατεχομένων από αλλοεθνείς και αλλοδόξους, αρχαιόθεν ελληνικών εδαφών, προς αποκατάσταση της «Γαλάζιας πατρίδος μας», όπως μας την παρέδωσε, ως δωρεά, ο Τριαδικός Θεός της Πίστεώς μας.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ / Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΜΑΣ (ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ)

γ/. Υποχρεούται να αναζητεί, για λόγους εθνικούς, γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς, αξιόπιστους και έντιμους συμμάχους, τόσον από την Ανατολήν, όσον και από την Δύση, διεκδικούσα τα απολεσθέντα (προσωρινώς) Ελληνικά εδάφη, υπερασπιζομένη, τα θεϊκά πνευματικά-πολιτιστικά πρωτεία της, και παραλλήλως διαφυλάσσουσα τα πρωτοτόκιά της, σ’ ολόκληρη την Οικουμένη.

Συνεχίζεται

---

1 Χρυσή Κληρονομιά, Ν. Λαμπέτης, τόμος Β΄, σ. 41, Πάτραι.

2 George Gilbert Aimé Murray, OM, FBA (2 January 1866 – 20 May 1957) was an Australian-born British classical scholar and public intellectual, with connections in many spheres. He was an outstanding scholar of the language and culture of Ancient Greece ... After 1908 he was Regius Professor of Greek at the University of Oxford.

3 Η οικουμενικότητα του ελληνισμού "Olympia.gr,https://2012/11/23 Νοε. 2012 - Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων.

4 Οι Τρεις Επιφανείς Άγιοι και Θεολόγοι της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Νανζιανζινός ή Θεολόγος. Αναδείχθηκαν Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Άγιοι. Η σοφία και η δράση τους, τούς έδωσε τον τίτλο των Μεγίστων Φωστήρων, όπως ψέλνεται και στο τροπάριόν τους: «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρας Της Τρισηλίου Θεότητος...».

5 Ο Αρχιεπίσκοπος Σάλτσμπουργκ Αλβίνος, σύγχρονος του Μεθοδίου, σε επιστολή του στον Πάπα Ιωάννη Η’ ονομάζει τον Μεθόδιο Έλληνα· «Graecus Methodius nomine». Η αναγνώριση όμως της ελληνικής προελεύσεως των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου έχει γίνει επίσημα και από τον ίδιο τον Πάπα Ρώμης Ιωάννη Παύλο Β΄, ο οποίος στην εγκύκλιό του Egregiae virtutis  της 30ής Δεκεμβρίου 1980, τους αποκαλεί «Κύριλλο και Μεθόδιο, Έλληνες αδελφούς, ουράνιους προστάτες της Ευρώπης, γεννημένους στην Θεσσαλονίκη, την πόλη όπου έζησε και εργάστηκε ο άγιος Παύλος».

6 Ελλαδικός -ή, -όν: (νεοελλ.) Αυτός που ανήκει ή προέρχεται ή αναφέρεται στην ελλαδική επικράτεια (σ' αντίθεση προς το «ελληνικός», που αναφέρεται στο διαχρονικόν ελληνικόν έθνος και την Ορθόδοξη Πίστη).