ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!!

 Προειδοποιούμεν τους πάντες…..

Μόνον ΡΩΜΗΟΙ, Έλληνες το Γένος και Ορθόδοξοι κατά την Πίστη και όχι φοβισμένοι αλλόδοξοι Ελλαδίτες, πολέμιοι της Ρωμηοσύνης, είναι ΙΚΑΝΟΙ και ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΙ να απελευθερώσουν τα καταπατούμενα από τους νεο-Οθωμανούς, πανάρχαια Ελληνικά εδάφη.

Έϊ, ονειροπαρμένε Γενίτσαρε Ερντογάν!!

Η μόνη αληθινή «Γαλάζια πατρίδα» που υπάρχει στον κόσμο, είναι αυτή που βλέπεις στον παραπάνω χάρτη, στην πρωτεύουσα της οποίας, την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, δεσπόζει ο επιβλητικός Ορθόδοξος Ιερός Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας. Αυτή η «Γαλάζια πατρίδα» είναι θέλημα του Μεγάλου και Μοναδικού Αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού (του θεού του προπάππου σου, πριν από τον εκούσιο και βδελυρό εξισλαμισμό του), να ξαναγίνει Ρωμαίϊκη/ Ελληνική, ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!!

Ερχόμαστε….

MEΡΟΣ 14ον

7. Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ (16oς-17ος αι.)

α. Ίδρυση νεοφανών θρησκειών-αιρέσεων-σεκτών

1/. Προτεσταντισμός

α/. Ο Προτεσταντισμός είναι ένα βορειοευρωπαϊκό κίνημα που εκδηλώθηκε τον 16ον αιώνα, αρχικώς ως θρησκευτική μεταρρύθμιση και αργότερα μετετράπη σε πολιτικο-οικονομική επανάσταση, από αποσκιρτήσαντες αιρετικούς Φραγκοπαπικούς, οι οποίοι εξέφρασαν προσωπικές εκκλησιαστικές, θεολογικές και δογματικές θέσεις, διαφορετικές από εκείνες που είχαν διατυπωθεί μέχρι τότε, από τους αιρεσιάρχες πάπες, μετά την οριστική αποστασία τους από την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη (Σχίσμα 1054 μ.Χ.).

Στην συνέχεια, οι αποστάτες του Παπισμού, προσέθεσαν και δικές τους πολιτικο-οικονομικές απόψεις με μορφή δόγματος, προσαρμοσμένες σε αυθαίρετες ερμηνείες χωρίων της Αγίας Γραφής (εθελοθρησκεία), με συνέπεια να δημιουργηθούν υπό την γενική ονομασία «Προτεσταντισμός» ή «Θρησκευτική μεταρρύθμιση», τρεις νέες ψευδώνυμες χριστιανικές θρησκείες, ο Λουθηριανισμός, ο Ζβιγγλιανισμός και ο Καλβινισμός, και να ακολουθήσουν μεταγενεστέρως, δεκάδες παραφυάδες αυτών, σεκτών και «εκκλησιών».

Πρωτεργάτες εκείνης της αποστασίας από τον Φραγκοπαπισμό, θεωρούνται οι Λούθηρος, Ζβίγγλιος και Καλβίνος, αντιστοίχως.

Μαρτίνος Λούθηρος, Ούλριχ Ζβίγγλιος και Ιωάννης Καλβίνος.

«Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ: 3/2)

Οι τρεις αιρεσιάρχες ελαυνόμενοι από εωσφορική αλαζονεία και πλήρη άγνοια τής Χριστιανικής πίστεως, επιλεγέντες, καθοδηγούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από Ιουδαιοταλμουδιστές, «έσχισαν» την Φραγκοπαπική «Εκκλησία» και πυροδότησαν το δογματικό χάος τού Προτεσταντισμού.1

β/. Ιστορικό Ιδρύσεως του Προτεσταντικού Κινήματος

1//. Τα συγχωρητήρια ή συγχωροχάρτια και οι «τράπεζες φιλανθρωπίας».

Ο Πάπας Λέων ο 10ος (1513 - 1521) φιλάργυρος υπάρχων, εξέδωκε τα γνωστά συγχωρητήρια ή συγχωροχάρτια (αφέσεις αμαρτιών), συνοδευόμενα και από τοκογλυφικά δάνεια, για όσους αδυνατούσαν να τα εξαγοράσουν, με πρόσχημα την συγκέντρωση χρημάτων για την αποπεράτωση του ναού του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και την οικονομική ενίσχυση των Φραγκοπαπικών  στρατευμάτων.

Στις 4 Μαΐου (1515) ο Μέδικος Πάπας Λέων o 10ος (Giovanni di Lorenzo de 'Medici, 1475 – 1521), εξέδωσε μια παπική βούλα ("Inter multiplicis") με την οποία επέτρεπε την επιβολή επιτοκίων για την χορήγηση χρηματικών δανείων, αν τα δάνεια αφορούσαν…στους φτωχούς. Αυτή η ανατρεπτική άδεια χορηγήθηκε στις λεγόμενες τράπεζες φιλανθρωπίας, που ήταν γνωστές ως «Monte di Pieta», το οποίο μεταφράζεται ως «τα βουνά της συμπόνιας», αλλά αρκετά από τα έσοδα κατέληξαν στα χέρια των Μεδίκων τραπεζιτών, και όχι στους φτωχούς. Ακόμη και αν αυτή η τοκογλυφική δραστηριότητα των τραπεζών, λειτουργούσε για το υποτιθέμενο όφελος των απόρων και μόνο, παραβίαζε τον νόμο του Θεού που ανεφέρετο στην Αγία Γραφή και έστρωνε το έδαφος για περισσότερη τοκογλυφία.

Οι Μέδικοι (ιταλ.: Medici), από τους οποίους προήρχετο και ο Πάπας Λέων ο 10ος , ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που διατηρούσε στενούς δεσμούς με τον Ιουδαϊσμό της Τοσκάνης και τους Ιουδαίους τραπεζίτες, οι οποίοι ήσαν οι χρηματοδότες, πολιτικοί υποστηρικτές και ουσιαστικώς οι ιδρυτές του οίκου των Μεδίκων.

Αποτέλεσμα της επιρροής και πολιτικο-οικονομικής υποστηρίξεως των Ιουδαίων προς τους Μεδίκους,  ήταν:

.Η άνθιση του οίκου των Μεδίκων, από τον 15ο ως τον 18ο αιώνα και η κυριαρχία τους στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλεως, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία.

.Η παροχή υπερπρονομίων στους Ιουδαίους και ειδικώτερα στους Ιουδαίους τραπεζίτες, ένεκα των οποίων, οι Ιουδαίοι (Jews) κατέστησαν κυρίαρχοι στην πολιτική και οικονομική ζωή της Ιταλίας. Χαρακτηριστικώτερες περιπτώσεις κραυγαλέας προνομιακής συμπεριφοράς των Μεδίκων προς τους Ιουδαίους, κυρίως τους διωχθέντες από Ισπανία και Πορτογαλία, ήταν εκείνες του Cosimo I, (1537-1574) και του υιού του Ferdinando I, (1587-1609).

The fate of Tuscan Jewry in the early modern period was inextricably linked to the favor and the fortune of the House of Medici. Though a Jewish presence was registered in Lucca as early as the ninth century and a network of Jewish banks had spread throughout the region by the mid-fifteenth, the organized Jewish communities of Florence, Siena, Pisa and Livorno were political creations of the Medici rulers. And like the Medici Grand Dukedom itself, these communities took shape in the course of the sixteenth century.

The history of the Jews in Florence can be traced over seven hundred years. Florence (Firenze) is the capital city of the Italian region of Tuscany and of the province of Florence. The Jews of Florence have one of the oldest continuous Jewish communities in Europe. The historic Jewish community in Florence is one of the largest and one of the most influential Jewish communities in Italy. The Jewish community in Florence also serves the smaller neighboring Jewish communities in Pisa, Livorno, and Siena.

In the first decades of Cosimo's rule, Jews thrived particularly in Pisa, where there developed an influential Jewish banking elite. This entrepreneurial class also produced famous rabbinical scholars, including Vitale (Yehiel) Nissim da Pisa, and his son Simone, who graduated as a Doctor of Medicine from the University of Pisa in 1554. There were also scattered settlements of Jewish men and women throughout Tuscany who enrolled in artisan guilds, owned houses and orchards, produced wool and other marketable goods and led generally stable lives.

After actively courting the Jews in the 1540's and 1550's and granting them many privileges, Cosimo I began retrenching in the late 1560's and 1570's as political relations with Spain and the Papal State became paramount. In 1567 he reimposed badges of identification for Jews, in 1570 shut the Jewish banks, and in 1570-71 restricted legal Jewish settlement to two new ghettos in Florence and Siena.

In practice, Medici rule was characterized by a shifting balance of privileges and concessions, and for Jews in Tuscany the door was never as open nor as closed as it might seem. For example, some returned to live in Pisa only a few years after their expulsion and a Jewish community was permitted, even encouraged, to thrive in that great "special case"--the city of Livorno. In 1591 and 1593, less than a quarter century after Cosimo I ghettoized his Jewish subjects, his son Ferdinando I invited Jewish merchants to settle in Livorno, granting them free residence, unlimited access to trade and extensive self-government in this new Medicean free-port on the Mediterranean.

Ο Cosimo I, επηρεασμένος από τα κείμενα του αποκρυφιστή Rene of Anzou/Ρενέ Ντ' Ανζού (1418-1480), ωθήθηκε στην δημιουργία κέντρων του εσωτερισμού και των ερμητικών αρχών, καθοδηγούμενος από Ιουδαίους φίλους του.

Ο Ρενέ ντ’ Ανζού (1418-1480) διετέλεσε επικεφαλής του μυστικού Τάγματος της Σιών και ήταν επηρεασμένος από τις μυστικιστικές δοξασίες και θρύλους για τον βασιλέα Αρθούρο και το Άγιο Δισκοπότηρο. Ο μύθος που διέρρευσαν οι αποκρυφιστές, αναφέρει πως ο Ντ' Ανζού ήταν απόγονος της Άννας, της κόρης του Ιωσήφ από την Αριμαθεία, ο οποίος μετέφερε την "γραμμή αίματος" του Δαβίδ, στην δυτική Γαλλία!!!!!

Ο Ντ' Άνζού υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους της Ευρώπης, αλλά μετά την αποτυχημένη εκστρατεία του στην Ιταλία, όλοι τον θυμούνται ως έναν από τους πάτρωνες των τεχνών και μανιώδη συλλέκτη βιβλίων.

2//. Οι τοκογλύφοι τραπεζίτες του πάπα.

α//. Η Φραγκοπαπική Εκκλησία της Αναγεννήσεως που είχε ήδη αποχωρισθεί από την αρχαία ενιαία Χριστιανική Εκκλησία, διακινούσε πλαστά κειμήλια και συγχωροχάρτια, καθώς ήταν υπό την εποπτεία των κρυπτο-ιουδαίων τραπεζιτών Fuggers του Augsburg.

Οι Fuggers, αν και δεν έχουν καταχωρισθεί επισήμως στην παγκόσμια γραμματεία του Συστήματος ως Ιουδαϊκής καταγωγής, εν τούτοις, με βάση πλείστα ιστορικά στοιχεία και δραστηριότητές τους, οι ρίζες της οικογενείας των Fuggers, πιθανώτατα είναι Ιουδαϊκές ή είχαν σχέσεις με τον Ιουδαϊκό αποκρυφισμό. Συγκεκριμένα:

.Η οικογένεια διατηρούσε μία σπάνια συλλογή από Ιουδαϊκά χειρόγραφα. Προς ποίον σκοπόν εάν δεν είχε Ιουδαϊκές ρίζες, Ιουδαϊκά ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις με τον Ιουδαϊκό αποκρυφισμό;

"In Augsburg, Germany, Johann Jakob Fugger (1516-75) had an excellent collection, including the earliest illuminated Hebrew manuscript from Germany."2  

.Με την υποστήριξη των Αψβούργων, ήταν πολύ πλουσιότεροι από οποιαδήποτε ιταλική τραπεζική δυναστεία, συμπεριλαμβανομένων των Μεδίκων.

Μήπως έχετε ακούσει ποτέ κάτι για τους Fuggers; Τα παράπονα του λαού για τις ανομίες των Fuggers, ήταν ένα από τα κίνητρα για την εξέγερση του Λούθηρου.

.Οι Fuggers ήλεγχαν την μεταφορά των εσόδων από την γερμανική Εκκλησία προς τον παπικό θρόνο. Τα δάνεια προς τον Πάπα, τους ανταπέδωσαν ένα χαρτοφυλάκιο προνομίων εσόδων συλλογής, μεταξύ άλλων, και από την πώληση των συγχωροχαρτιών.

.Το 1519 οι Fuggers εξαγόρασαν την εκλογή του Καρόλου του 5ου της Ισπανίας ως Αυτοκράτορα της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας». Από τα 851.000 φιορίνια της Ρηνανίας που μαζεύτηκαν για την εξαγορά της θέσεως του Βασιλιά Καρόλου, έδωσαν τα 543.000 φιορίνια.

.Τον Απρίλιο 1536, η οικογένεια Fuggers εδάνεισε στον Κάρολο 100.000 δουκάτα με επιτόκιο 14% και την υποχρέωση αποπληρωμής σε ράβδους χρυσού από την Αμερική, όπου είχε αρχίσει η εγκατάσταση των Ιουδαίων τοκογλύφων, βάσει σχεδίου για μεταφορά χρυσού και κυριαρχία επί της Αμερικανικής Ηπείρου.

On April 14, 1536 the Fuggers loaned Charles 100,000 ducats at 14% interest that would be repaid in bullion from America. He borrowed another 100,000 ducats from them on February 26, 1537, and a well provided fleet arrived at Seville. That year the Empire began minting the lighter gold coin called the escudo.

.Διατηρούσε στενούς δεσμούς με την αυλή του βασιληά της Πολωνίας Kazimierz 4oυ, της οικογενείας των κρυπτο-ιουδαίων  Kazimierzs,3 από  από τις ρίζες της οποίας κατάγεται και η Ιουδαιογερμανίδα Άνγκελα Μέρκελ.4

.Οι Fuggers ήταν οι τοκογλύφοι-τραπεζίτες του Πάπα και της Βουλής των Αψβούργων. Τον Σεπτέμβριο του 1514, οκτώ μήνες πριν από την χαλάρωση της απαγορεύσεως της τοκογλυφίας από τον Λέοντα 10ο, ο κρυπτο-ιουδαίος παπικός θεολόγος Ιωνάς Μάγιερ (Johann Maier, σύνηθες Ιουδαϊκό όνομα) από το Eck, γνωστός ως Johannes Eck του Ingolstadt,5 λειτούργησε ως διεφθαρμένη μασκότ της δυνάμεως του Χρήματος, προσωποποιημένης στον Ιουδαίο τραπεζίτη Jakob Fugger. Ο Eck υποστήριξε σε μια συζήτηση στο μοναστήρι των Καρμελιτών στο Augsburg, ότι οι δανειακές συμβάσεις με τόκο πέντε τοις εκατό, ήταν  δικαιολογημένες.

Johann Eck

«Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν…» (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ: 3/2)

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι, ο Πάπας Λέων 10ος εξέδωσε την παπική του βούλα που επέτρεπε τον τόκο, την αμέσως επόμενη χρονιά; Ο ποντίφικας ανέμενε την χαμηλή δημοτικότητα της βούλας του και ως εκ τούτου, απείλησε να αφορίσει κάθε παπικό που θα μιλούσε κατά της χαλαρώσεως της απαγορεύσεως της τοκογλυφίας, στο όνομα της φιλανθρωπίας.6  

Απίστευτα και όμως αληθινά, Ιουδαιοπαπικά και Ιουδαιοπροτεσταντικά.

β//. Την ίδια περίοδο παρατηρείται στην ευρύτερη περιοχή, έντονη οικονομική δραστηριότητα από τον Ιουδαϊκό οίκο Μεντέζ. Ποιοι είναι οι ιδρυτές του οίκου Μεντέζ;

Ιδρυτές του οίκου/της δυναστείας Μεντέζ είναι οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι Σεμά και ο Μαΐρ Μπενβενίστε, με τα νέα ονόματά τους, σαν «μεταστραφέντες χριστιανοί», Φρανσίσκο και Ντιόγκο Μεντές, που βρίσκονται στην Πορτογαλία στα τέλη του 15ου αιώνα.

Ο οίκος Μεντέζ, λόγω των εμπορικών του δραστηριοτήτων δημιουργεί αντιπροσωπείες σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ευρώπης όπως, Λυών, Φερράρα, Βενετία κ.ά. Αυτό το εμπορικό δίκτυο αρχίζει να βοηθά στην διαφυγή κυνηγημένων εβραίων στέλνοντάς τους από τον ένα εμπορικό σταθμό στον άλλο. Σε λίγο, η εμπειρία αυτών των κινήσεων αποδεικνύεται σωτήρια ακόμη και για τους πρωταγωνιστές.

Εν τω μεταξύ, η εμπορική κίνηση στην Αμβέρσα ξεπερνά κάθε προσδοκία. Τα κέρδη είναι απίστευτα μεγάλα και οι συνθήκες διαβιώσεως των νεο-ψευδοχριστιανών κρυπτο-ιουδαίων, είναι ικανοποιητικές. Η διοίκηση της πόλεως, αναγνωρίζοντας ότι ο ξαφνικός πλούτος τους προέρχεται από τους κρυπτο-εβραίους, τους χαρίζουν, το 1511, ακόμη και πολιτιστικά κέντρα.7

3//. Η αντίδραση του Λουθήρου

Οι οπαδοί του Παπισμού, υποστηρίζουν ότι ο Ιωάννης Καλβίνος ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε την μάστιγα της τοκογλυφίας. Ο Καλβίνος όμως δεν ήταν ούτε έξι ετών, όταν ο Πάπας Λέων 10ος εξέδωσε την σχετικήν βούλα του!!!

Ο άνευ ουσίας αντι-τοκογλυφικός στόμφος από τον Λέοντα τον 13ο και άλλους Πάπες, χρησίμευσε για να συγκαλυφθεί αυτή η ύπουλη, σταδιακή διαδικασία του «γκραντουαλισμού», δηλαδή της σταδιακής παραδόσεως της οικονομικής εξουσίας στους μισαλλόδοξους αντιχριστιανούς τραπεζίτες τοκογλύφους ταλμουδιστές Ιουδαίους, παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις και απαγόρευση του τοκισμού, από τον ίδιον τον Κύριο Ιησού Χριστόν!!!  

«..και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί;….Δανείζετε μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες». (ΛΟΥΚΑΣ: 6/34-36).

«Η φιλαργυρία (αγάπη για το χρήμα) είναι η ρίζα όλων των κακών» (Α΄ ΤΙΜΟΘ: 6/10). Η τοκογλυφία είναι η ο τρόπος που αυτή η αγάπη γίνεται όπλο. Όλα τα επόμενα κακά που μας ταλανίζουν προέρχονται από αυτή την μέγιστη όλων των ανομιών.

Λόγω ελλείψεως πόρων για την συνέχιση του πολέμου εναντίον της Γαλλίας και για την ολοκλήρωση των πολλών οικοδομικών έργων που γίνονταν στην Ρώμη, ο Λέων Ι΄ έκανε μία ακόμη συμφωνία με τον αρχιεπίσκοπο στην Γερμανία Albrecht von Hohenzollern, ότι θα τον βοηθούσε για την ολοκλήρωση της βασιλικής του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη. Έτσι πήρε 10.000 δουκάτα με ανταλλαγή την αρχιεπισκοπή της Μαγεντίας προς τον von Hohenzollern, ενώ του εκχωρούσε ακόμα το προνόμιο να απονέμει συγχωροχάρτια στα εδάφη του για 8 χρόνια!!!

Στα συγχωρoχάρτια ανεγράφετο ότι:

·Ο Πάπας είναι διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και επίτροπος Χριστού, με εξουσία να συγχωρεί ζώντες και νεκρούς(!!!)

·Όποιος προσφέρει τα έξοδα ενός στρατιώτη για ένα έτος, θα έχει συγχώρηση για όσα αμαρτήματα διαπράξει εντός πέντε ετών. Εκείνος που θα προσέφερε περισσότερα χρήματα θα εσυγχωρείτο για αμαρτήματα που θα διέπραττε σε διάστημα μεγαλύτερο των πέντε ετών και ανάλογα με το ποσόν που θα έδιδε.

Η εισπρακτική βουλιμία, κληρικών της τότε εποχής είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο στην ύπαιθρο, ώστε να κυκλοφορούν λιτανεύοντας ένα φτερό χήνας, ισχυριζόμενοι κάποιοι, ότι αυτό, ήταν μέρος των πτερύγων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην πτώση των Αγγέλων κατά την μάχη του με τον Εωσφόρο!!! 

Ο Πάπας έδωσε τα συγχωροχάρτια, προς πώληση, δίκην ομολόγων (αλλά χωρίς αντίκρυσμα), σε όλους τους εκπροσώπους του, συμπεριλαμβανομένων και συγγενών τους. Η αδελφή του Πάπα φιλάργυρος και αυτή, έστειλε τα συγχωροχάρτια στην Γερμανία και τα επώλησε στους αδελφούς του τάγματος των Φραντζεσκάνων και όχι στο Τάγμα των Ιεροκηρύκων (για άγνωστους λόγους), του οποίου τότε, προϊστατο ο Λούθηρος.

Βλέποντας ο Λούθηρος ότι απώλεσε την επικερδή επιχείρηση, άρχισε να κηρύττει εναντίον των συγχωροχαρτίων και να κατηγορεί τον Πάπα, ότι ήταν τύραννος και φιλάργυρος. Παράλληλα αυτή την καταγγελία - διαμαρτυρίαν (protest) διάνθισε με φλογερά κηρύγματα στα οποία εδίδασκε:

·Νέες θεολογικές ιδέες για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής.

·Νέες αυθαίρετες απόψεις για τις αμαρτίες και την σωτηρία των ανθρώπων.

·Καινοτομίες ως προς την θρησκευτική λατρεία και την εκκλησιαστική οργάνωση.

Στις 31 Οκτωβρίου 1517, και ενώ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε κάθε σχέση με τις πρακτικές της Παπικής Εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις 95 θέσεις του, που αποτέλεσαν μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του Παπισμού. Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα γερμανικά και διαδόθηκαν από τους φίλους του.

Η διδασκαλία του Λουθήρου ήταν ελκυστική και ικανοποιούσε λογικώς, πολλές από τις απορίες των πιστών. Έτσι, άρεσε σε πολλούς και έγινε αφορμή για γενίκευση της Διαμαρτυρίας των Δυτικών, κατά των ενεργειών του Πάπα.

Με άλλα λόγια η κίνηση των Διαμαρτυρομένων ή Προτεσταντών, δεν προκλήθηκε για δογματικούς ή θρησκευτικούς λόγους, αλλά για ένα πείσμα του Λουθήρου κατά του Πάπα και από την φιλαργυρία και Ιουδαιοφιλία αμφοτέρων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Λούθηρος έγινε ο πρώτος ηγέτης της Θρησκευτικής Αιρέσεως των Διαμαρτυρομένων ή μάλλον του Προτεσταντικού κινήματος ή Θρησκευτικής Μεταρρυθμίσεως, και φέρεται ως ο ιδρυτής της Εκκλησίας των Προτεσταντών ή Διαμαρτυρομένων.

2/. Λουθηριανισμός

α/. Ιδρυτής ο Μαρτίνος Λούθηρος. Γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1483 στο Αϊσλέμπεν της Σαξονίας από φτωχή οικογένεια. Μετά την γέννησή του, οι γονείς του Hans and Margarethe Luther, εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μάνσφελντ, όπου ο πατέρας του εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία.

Ο Λούθηρος ανατράφηκε μέσα σε ένα «ευσεβές» και αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Η ίδια αυστηρότητα επικρατούσε και στο παπικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές, τις έκανε στο Μαγδεβούργο και στο Άϊζεναχ, όπου μια πλούσια αστική οικογένεια, του Ταλμουδιστού Ιουδαίου Κουντς Κόττα (Kuntz/Koontz Kotta),8 τον πήρε στο σπίτι της. Εκεί, βρήκε δασκάλους, οι οποίοι τον δίδαξαν λατινικά, φιλολογία και ρητορική, ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως πλανώδιος τραγουδιστής.

Το 1501, με την οικονομική συμπαράσταση κάποιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και σπούδασε φιλοσοφία [Η πόλη Έρφουρτ (Erfurt και ελληνοποιημένο Ερφούρτη), είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου της Θουριγγίας στην γερμανία]. Κατά επιθυμία του πατέρα του, άρχισε τον Μάϊο του 1505, να σπουδάζει νομικά. Σε ηλικία 22 ετών πανικοβλήθηκε από άγρια καταιγίδα και έκανε «τάμα» αν σωθεί, να γίνει μοναχός. Δύο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τα εγκόσμια κι’ έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Τάγματος των Αυγουστιανών ερημιτών, στην Ερφούρτη, το οποίον υπήγετο στην δικαιοδοσία ενός «χριστιανού», του Γερμανού αποκρυφιστή, Γιόχαν Στάουπιτς.9 Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά μαθήματα και στις 4 Απρ. 1507 εχειροτονήθη ιερεύς. Κατόπιν, συνέχισε τις θεολογικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης.

β/. Η εισδοχή του Λουθήρου στην Μονή της αδελφότητος της «Αυστηράς Τηρήσεως/ Υποταγής» (Strict Observance).

Ο Λούθηρος ως μοναχός στην Αυγουστιανή μονή της αδελφότητος της «Αυστηράς Τηρήσεως/Υποταγής» (Strict Observance), έδωσε όρκο να μην ερωτήσει ποτέ, ποιοί ήσαν οι πνευματικοί καθοδηγητές του. Ας σημειωθεί ότι στην Μασονική ιεραρχία, ο 33ος βαθμός,  αποκαλείται και Strict Observance. Toν 18oν αιώνα, ιδρύθηκε μασονική στοά με την ονομασία Strict Observance, από τον Τέκτονα 33ου βαθμού, τον  Baron von Hund, με τον ίδιο όρκο υποταγής προς τους «αγνώστους ανωτέρους καθοδηγητές» των μελών της στοάς.

“A member of Martin Luther's order appointed, in accordance with the 'Rule of Saint Augustine', to read while the other monks eat in order that the monks may focus upon their spiritual hunger for the word of God as well as their physical hunger.

“Attempts to head off laxity in the Order led to the establishment of the 'Observant' wing to which Luther belonged by virtue of joining the Erfurt house. His fellow German Augustinians, showed sympathy in 1518 with Luther's theological stand, but in that same year his Augustinian superior, Staupitz, released him from his monk's vows.

“Johann von Staupitz, Vicar General of the Augustinian Order (c.1460-1524): Monk, spiritual adviser.  Staupitz was the senior figure in Luther's Augustinian Order in Germany and the leading light in the strict or 'Observant' wing of it.  Luther frequently praised the spiritual comfort Staupitz had given him, though the older man did not join Luther's movement." – [John Osborne, "Luther," Royal National Theatre].

«1743...Baron von Hund said he had been commissioned to set up lodges of Strict Observance in Germany and to promulgate 'true' Freemasonry under a system known as 'Strict Observance' because the oath of the Apprentice Mason included a vow of absolute obedience to 'unknown superiors.' The idea of a chivalric order, strict obedience, and a secret grand master must have had great appeal in Germany, because over the next twenty years, the new order promoted by von Hund spread like wild fire, and extended from Germany to almost every country of continental Europe».10   

«. . . the text of the Protocols (of Sion) ends with a single statement, 'Signed by the representatives of Sion of the 33rd degree.'... And the thirty-third degree in Freemasonry is that of the so-called Strict Observance—the system of Freemasonry introduced by (Baron von) Hund at the behest of his 'unknown superiors,' one of whom appears to have been Charles Radclyffe».11

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, τον σκοτεινό ρόλο που έπαιζε το μοναστήρι όπου εμόνασε αρχικώς ο Λούθηρος, ποιά ήταν η αποστολή της εκεί αδελφότητος και ποία η φυλετική και θρησκευτική ταυτότητα των «αγνώστων» πνευματικών καθοδηγητών του Λουθήρου.

Η αδελφότητα της μονής εκείνης, όπου έλαβε τα πρώτα «πνευματικά φώτα» του ο Λούθηρος, ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση είχε με Χριστό και Αγία Γραφή, αλλά με ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟ και ΕΩΣΦΟΡΟ !!!

Τυφλωθείς ο Λούθηρος από τον «καταυγάζοντα φωτισμόν» που έλαβε κατά την διάρκεια της παραμονής του στο μοναχικό εκείνο τάγμα, απεφάσισε μίαν «ωραίαν πρωϊαν», να αποσχηματισθεί, να νυμφευθεί μία μοναχή και να ιδρύσει, προφανώς  κατ’ εντολή των αόρατων πνευματικών καθοδηγητών του, ένα δικό του χριστιανικό θρησκευτικό ιδεολόγημα, χωρίς Ιησού Χριστό!!!

Ο σύνδεσμος του Λουθήρου στις πνευματικές διαδρομές του, εφημέριος Johann von Staupitz, (Vicar General of the Augustinian Order), παρά το γεγονός ότι είχε αποκηρύξει την Μεταρρύθμιση, εν τούτοις σήμερον τιμάται από του Λουθηριανούς, ως άγιος!!!

Τι είδους άγιος και για ποιούς αφού τελικώς ήταν αποστάτης της Μεταρρυθμίσεως;

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι, υπήρξε και θεωρείται «άγιος» για τους αποκρυφιστές, αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του, τουτέστιν της πνευματικής μεταλλάξεως του Λουθήρου!!!

Ο Staupitz μεταξύ των άλλων εντολών και «ευλογιών» του, απήλλαξε τον Λούθηρον απ’ όλες τις δεσμεύσεις που είχε δώσει μεθ’ όρκου στο μοναχικό Τάγμα.. Άραγε, με ποίαν δικαιοδοσίαν;

*

Συνεκτιμώντας τα υπάρχοντα στην διεθνή γραμματεία ιστορικά στοιχεία, τα αναφερόμενα στις σχέσεις Λουθήρου-Στάουπιτς, καταλήγουμε στο ασφαλές λογικό συμπέρασμα ότι ο Staupitz, ήταν ο εντεταλμένος μέντορας του Λουθήρου που δρούσε κατ’ εντολήν της «αόρατης αρχής», καθοδηγώντας και προετοιμάζοντας τον Λούθηρο για την λεγόμενη αντιπαπική Μεταρρύθμιση!

Υπό αυτήν την έννοιαν τιμάται σήμερον ως «άγιος» από τους Λουθηριανούς.

Επίσης, δεν είναι αβάσιμη και η εκδοχή ότι, οι πάπες που προήρχοντο από τον οίκο των Μεδίκων, πιθανώτα συνειργάζοντο μυστικώς με τον Λούθηρον, ενώ φανερώς ενεφανίζοντο ως αντίπαλοι, προκειμένου να επισπεύσουν την δημιουργία του σχίσματος στους κόλπους του Φραγκοπαπισμού, προφανώς υπό την εποπτείαν και τις εντολές των κοινών «αόρατων καθοδηγητών».

Luther and the de Medici Popes may have collaborated to “precipitate a schism” in the Roman Catholic Church.

1512-17 - “Lateran Council, Fifth 1512-17, 18th ecumenical council of the Roman Catholic Church, convened by Pope Julius II and continued by his successor Leo X.  Julius called the council to counter an attempt begun (1510) by Louis XII of France to revive the conciliar theory (i.e., that a council has the supreme power even over the pope), of a hundred years before. . .and thus precipitate a new schism.”12  

γ/. Η σφραγίδα του Λουθήρου και η σχέση του με τον αποκρυφισμόν.

Η σφραγίδα που χρησιμοποιούσε ο Λούθηρος, στις συναλλαγές και επικοινωνίες του, είχε ως έμβλημα το ρόδον των αποκρυφιστών ροδοσταυριτών, το οποίον:

.Στις αποκρυφιστικές τελετουργίες, αντιπροσωπεύει την Θεά Αστάρτη ή Ασταρώθ. (The five petalled rose on Martin Luther's seal was a pentagram, a symbol which represented the Goddess, Astaroth). Σε συνδυασμό με την Ιουδαϊκή πεντάλφα, θεωρείται σύμβολο της αποκρυφιστικής Ιουδαϊκής Καμπάλα.  

Decoration of a pentagram inside a rose, from the Knights Templar church Santa Maria do Olival, built around ca 1150AD in Portugal. (Το πεντάφυλλο ρόδο με την Ioυδαϊκή πεντάλφα στο εσωτερικό, διακοσμούσε τον ναό των αποκρυφιστών Ναϊτών Ιπποτών, Santa Maria do Olival, που κτίστηκε το 1150 στην Πορτογαλία.)

Through all this the rose and the pentagram have strong ties to Christian Renaissance symbolism, Kabbalism and not least Martin Luther and the early Rosicrucians who were strongly associated with Lutheranism.

Design for a Stained Glass Window for Christoph von Eberstein, by Hans Holbein the Younger, 1522. The rose is part of the Coat of Arms of the Ebersteins. Joachim Meyer dedicated parts of his Ms.82 Rostock-treatise of 1570 to Heinrich von Eberstein.

Οι γερμανικές οικογένειες Meyer και Eberstein έχουν Ιουδαϊκές ρίζες.13
Οι Προτεστάντες και ιδιαιτέρως οι Καλβινιστές, διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς με την μυστική εταιρεία των αδελφών Γερμανών ξιφομάχων/ μονομάχων, freyfechtere, της οποίας προϊσατο για κάποια περίοδο ο γερμανο-ιουδαίος, Joachim Meyer.

.Στην Αγγλία θεωρείται το σύμβολο της Ιουδαϊκής κυριαρχίας, αφού κατά τους υποστηρικτές του αντιπροσωπεύει τις χαμένες φυλές του Ισραήλ.

.Έγινε το σύμβολον των Άγγλων Μοναρχών και της ίδιας της Αγγλίας. «Το ρόδον» του οίκου των Tudor, με 10 πέταλα, συμβολίζει τις 10 από τις, κατ’αυτούς,13 φυλές του Ισραήλ.

House of Tudor

Tudor Rose14

Luther was an Augustinian monk of the Strict Observance in a German monastery.

"In ENGLAND BETWEEN THE YEARS 1450-1485 there was a series of civil wars known as 'Wars of the Roses' occurring between the rival Houses of York and Lancaster. Each side was represented by a rose, York by a white rose, and Lancaster by a red rose. At the end of the struggle a partly Welsh noble named Henry Tudor became king. Henry claimed to unify in his person the two rival sides. He chose as his symbol a rose with both red and white petals (i.e. a large white rose with a smaller red rose overlaid on it) and with five green leaves around it. Dr.

Clifford Smyth of Ulster supplied Yair Davidiy with color photographs of pictures from the Tudor Period depicting the Tudor rose. These paintings show that there then existed in England a real breed of rose that looked like the Tudor Rose. This rose, unbeknown to Henry, was (says the above quoted Zohar) the symbol of Israel. Henceforth the red and white petal 'Tudor Rose' became the symbol of the English monarchs and therefore of England itself. It still is an official symbol of Britain.

The Tudor Rose admittedly has only ten petals whereas the 'Rose of Israel' described in the Zohar has thirteen but then England being dominated by the tribe of Ephraim represents only ten out of the original thirteen Israelite Tribes." (The Brit-Am & Tudor Roses)

The Tudor Rose

Symbol of the Ten Lost Tribes and of Brit-Am Representing United Israel!!

«Perhaps the most famous heraldic device connected with the hermetic tradition is that of the Rosy Cross... A...theory says it refers to the arms of Martin Luther of a rose surmounted with a cross of equal arms...»

.Εάν συγκριθεί με τον σταυρό και τα σύμβολα των αποκρυφιστών Ροδοσταυριτών και με εκείνα των Λουθηριανικών εκκλησιών, μας οδηγεί σε λογικά συμπεράσματα για τις αντιχριστιανικές-αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Λουθήρου.

               Ancient wax seal, shown inverted, with the inscription "D: M. Luther" and alchemical symbols (Pallas, Earth & Mercury or Salt, Sulfur & Mercury or spiritus, amimas & corpus, found in Rhone River, Germany.

Αlchemical and Hermetic Emblems

Luther Rose

Lutheran Church Missouri Synod

Evangelical Lutheran Cross

Martin Luther's Seal

Η σφραγίδα του Λουθήρου ενεφανίσθη ένα αιώνα αργότερα, στο μανιφέστο των αποκρυφιστών Ροδοσταυριτών.

Luther’s seal appeared a century later on a Rosicrucian Manifesto.15

“Luther’s crest with a black cross on a red heart upon a white rose…set beside an expansion on the letters, F. R. C., Futurae Reformatio Catholicae, signifying a hope for a future Universal Reformation, similar to that heralded by the first Rosicrucian texts from Tübingen...

”Bureus in his vision set out a triad of reformers in his FaMa (Ms. Leiden UB, N 157B, 10r.) He begins with the names of J.H.P., M.L.T. and J.B.C. (that is with Johannes Hus, Martin Luther and Jacob Böhme), but then adds three new names: C. Ros., T. Par. and I. Arn (that is Christian Rosenkreutz, Theophrastus Paracelsus and Johann Arndt). All taken together, they yield the word ARI, the lion.” – The Da Vinci Rosicrucians.

Συνεχίζεται

---

1 Ο όρος Προτεσταντισμός προέρχεται από την λατινική λέξη protestatio (διαμαρτυρία).

Ο Λούθηρος και οι οπαδοί του ωνομάσθησαν από τους παπικούς διαμαρτυρόμενοι (protestantes), επειδή διεμαρτύροντο κατά της παπικής εξουσίας, της φραγκοπαπικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας, και ωρισμένων ενεργειών του Πάπα, όπως η έκδοση των γνωστών συγχωροχαρτίων. Οι οπαδοί του Καλβίνου αρχικά εκλήθησαν μεταρρυθμιστές (reformistes) και αργότερα ωνομάσθησαν και αυτοί Διαμαρτυρόμενοι.

Στους νεώτερους χρόνους, διάφορες προτεσταντικές ομάδες για να συγκαλύψουν τις Ιουδαιοταλμουδικές ρίζες τους, να αποκρύψουν τις σχέσεις τους με «υψηλές» πηγές χρηματοδοτήσεως, να παραπλανήσουν τους αφελείς, ακατήχητους που διψούσαν για την αλήθεια, και για να επικαλύψουν τις δραστηριότητές τους, δήθεν με την αυθεντικότητα της Βίβλου, ωνόμασαν εαυτές «Ευαγγελικές Εκκλησίες» ή «Εκκλησίες του Χριστού».

Με άλλα λόγια Προτεστάντες / Διαμαρτυρόμενοι και Ευαγγελιστές, παρά τις μεταξύ τους επουσιώδεις ή μεγαλύτερες διαφορές, είναι έννοιες και θρησκευτικές ιδεολογίες, ταυτόσημες.

2 Πηγή: "Forming the Great Collections", The New York Public Library, http://www. fathom. com/course/72810016/session4.html.

3 The Polish-Lithuanian State, Daniel Stone, Economics and society, p.79.

4 Το 2013, κυκλοφόρησε στην Γερμανία ένα βιβλίο με τον τίτλο: Άνγκελα Μέρκελ- Η Καγκελλάριος και ο κόσμος της, στο οποίον ο Γερμανός δημοσιογράφος Stefan Kornelius έκανε μια εμπεριστατωμένη έρευνα στο γενεαλογικό δένδρο της Μέρκελ, και απεκάλυψει ότι ο πατέρας της ήταν Ιουδαιο-Πολωνός και το πραγματικό του όνομα ήταν Kazmierczak. Όταν μετανάστευσε από την Πολωνία στην Γερμανία, το άλλαξε επί το γερμανικότερο σε  Kasner. Το επίθετο Kazmierczak προέρχεται από  το όνομα Kazimierz, μία ιστορική συνοικία της Κρακοβίας,  γνωστή καθ’όσον αποτέλεσε το κέντρο  της Ιουδαϊκής κοινότητας της πόλεως από τον 14ον αιώνα. Πολλοί  Ιουδαίοι λοιπόν της Πολωνίας  έπαιρναν το επίθετο τους από τα αρχικά αυτής της συνοικίας, όπως εξάλλου  το επιβεβαιώνουν και οι ίδιοι.  

5 Johann Eck was born Johann Maier at Eck (later Egg, near Memmingen in Swabia), and derived his additional surname from his birthplace, which he himself, after 1505, always modified into Eckius or Eccius, i.e. "of Eck". His father, Michael Maier, was a peasant and bailiff, or Amtmann, of the village. The boy's education was undertaken by his uncle, Martin Maier, parish priest at Rottenburg on the river Neckar.

At the age of twelve he entered the University of Heidelberg, which he left in the following year for Tübingen. After taking his master's degree in 1501, he began the study of theology under Johann Jakob Lempp, and studied the elements of Hebrew and political economy with Konrad Summenhart. He left Tübingen in 1501 on account of the plague and after a year at Cologne finally settled at Freiburg University, at first as a student of theology and law and later as a successful teacher where he was mentor to the prominent Anabaptist leader of Waldshut and Nikolsburg, Balthasar Hubmaier, and later retaining this relationship during their move to the University of Ingolstadt. In 1508 he entered the priesthood in Strasbourg and two years later obtained his doctorate in theology.

6 Πηγή: Michael Hoffman,  «Η Τοκογλυφία στην Χριστιανοσύνη: Η Θανάσιμη Αμαρτία, που Τότε Ήταν και Τώρα Δεν Είναι» (Usury in Christendom: The Mortal Sin that Was and Now is Not).

7 Πηγή: Το δεύτερο Σιωνιστικό κίνημα και η καταστροφή της Κύπρου, 6 Οκτ. 2013,

filonoi.gr/.../f-to-deytero-sionistiko-kinhma-kai-h-katastrofh-ths-kyproy-…

8 Το όνομα KUNTZ, είναι Ιουδαϊκής προελεύσεως (Yiddish), με της εξής σημασίες:

·strategy (στρατηγική)

·feat (άθλος), stunt, trick (κόλπο), challenge (πρόκληση)

·peculiarity (ιδιομορφία) ), ingenuity(εφευρετικότητα)

Πηγή: http://www.jewish-languages.org//jewish-english-lexicon/words/1509.

9 Johann von Staupitz, O.S.B., (ca. 1460, Motterwitz – 28 December 1524, St. Peter’s Archabbey, Salzburg) was a theologian, university preacher, and Vicar General of the Augustinian friars in Germany, who supervised Martin Luther during a critical period in that man's spiritual life. Martin Luther himself remarked, "If it had not been for Dr. Staupitz, I should have sunk in hell." Although he died as a Benedictine monk and had repudiated the Reformation, he is commemorated on 8 November as a priest in the Calendar of saints of the Lutheran Church-Missouri Synod.

10 A Dialectical Chronogrphy of Humankind and our Universe.

11 Holy Blood, Holy Grail, 31/193.

12 Columbia Encyclopedia,124:1534

13 Το επώνυμο Eberstein, σύμφωνα με Ιουδαίους ερευνητές, είναι καθαρώς Ιουδαϊκό. Πηγή: EBERSTEIN Genealogy, Discussion about the Origin and Meaning of the Jewish Surnames -  Πηγή: Surnames in Dictionary of German-Jewish Surnames.

14 Tudor Rose Royal Badge of England combining the Red Rose of Lancaster and White Rose of York. 

15 The Chemical Wedding of Christian Rosenkreutz, authored by Johann Andrea who was Grand Master of the Prieuré de Sion, from 1637-1654.