ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

        

  ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!!

SENI BEKLIYORUZ. SENA GELIYORUM…

Ερχόμαστε εμείς σε εσάς…

Έϊ, ονειροπαρμένε Γενίτσαρε Ερντογάν!!

Η μόνη αληθινή «Γαλάζια πατρίδα» που υπάρχει στον κόσμο, είναι αυτή που βλέπεις στον παραπάνω χάρτη, στην πρωτεύουσα της οποίας, την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, δεσπόζει ο επιβλητικός Ορθόδοξος Ιερός Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας. Αυτή η «Γαλάζια πατρίδα» είναι θέλημα του Μεγάλου και Μοναδικού Αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού (του θεού του προπάππου σου, πριν από τον εκούσιο και βδελυρό εξισλαμισμό του), να ξαναγίνει Ρωμαίϊκη/ Ελληνική, ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!!

SENI BEKLIYORUZ. SENA GELIYORUM…

Ερχόμαστε…Δεν σας φοβόμαστε….

Άθλιε προδότη της πίστης σου και του Ρωμαίϊκου γένους σου, είναι αλήθεια ή όχι, ότι:

.Τούρκοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι έχεις ελληνική καταγωγή, όταν τον Ιούνιο του 2009, τότε ως πρωθυπουργός, επισκέφτηκες την γενέτειρά σου, το χωριό Ποταμιά, στην περιοχή της Ριζούντας του Πόντου, ένα αρχαίο ελληνικό χωριό;

.Στην πλατεία του χωριού, ένα μεγάλο πανό έγραφε ‘Potamya Hos Geldiginiz’, δηλαδή «η Ποταμιά σας καλωσορίζει». Κατέβηκες από το λεωφορείο, χόρεψες με τους ομοχώριούς του που ήταν ντυμένοι με ποντιακές παραδοσιακές στολές και στην ομιλία σου είπες ότι ένας απόδημος από την Ποταμιά, όταν επισκέπτεται το χωριό του, το αποκαλεί με την παραδοσιακή ονομασία Ποταμιά και όχι με την τουρκική ονομασία που είναι ‘Guneysu’ (νερό του νότου);

.Τότε,  κατηγορήθηκες από την τουρκική αντιπολίτευση, ότι έχεις ελληνικές ρίζες;

.Τις εικόνες με την υποδοχή σου στην Ποταμιά, χρησιμοποίησε ο ηγέτης του Εθνικιστικού Κόμματος Devlet Bahceli στην προεκλογική εκστρατεία, για να σε πλήξει ότι είσαι ελληνικής καταγωγής;

.Τότε δημοσιεύτηκαν και τα ιστορικά αρχεία της κοινότητας, όπου αποδεικνόταν  ότι η οικογένειά σου, καταγόταν από οικογένεια χριστιανών γενιτσάρων που είχε εξισλαμιστεί. Μάλιστα η εφημερίδα Radikal, είχε γράψει τότε χαρακτηριστικά: «Tayyip Erdoğan kendisi de Rum kökenlidir», ομολογώντας ουσιαστικά, πως έχεις ρωμαίϊκη καταγωγή;

.Το φορολογικό βιβλίο στην στήλη εθνική καταγωγή, έγραφε την λέξη «εξισλαμισθείς» και στην στήλη ονοματεπώνυμο, το νέο ισλαμικό επώνυμο Erdogan..

.Ο ερευνητής Cezmi Yurtsever, για να στηρίξει το εύρημά του, περί Ρωμαίϊκης/Ελληνικής  καταγωγής σου, παρέθεσε έγγραφα από το φορολογικό αρχείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για τους κατοίκους του χωρίου Ποταμιά και βρήκε τα στοιχεία του προπάππου σου, ότι ήταν επικεφαλής αντάρτικης ομάδας Ελλήνων του Πόντου, εναντίον των Τούρκων κατακτητών, όπως τους απεκάλεσε;

.Από το αρχείο που ανάγεται στα 1850, προκύπτει ότι ο προπάππος σου, με το επίθετο «Bakatoglu Memis» (Μίμης Μπακάτογλου), ήταν ο πιο πλούσιος, διότι όλοι οι χωριανοί πλήρωναν φόρους 20-30 γρόσια ο καθένας και ο προπάππος του Ερντογάν πλήρωσε 38 γρόσια. Σύμφωνα με τα στοιχεία του αρχείου, ο προπάππους σου εξισλαμίστηκε όπως και άλλοι για να επιζήσουν, ενώ η οικογένειά σου άλλαξε επίθετο το 1934, για να απαλλαγεί από το «Μπακάτ-ογλου», διότι η λέξη ‘Bakat’, που ήταν το επίθετο της οικογένειας, εθεωρείτο βρισιά, καθ’όσον όλοι οι Έλληνες αντάρτες αποκαλούνταν ‘Bakat’ που σήμαινε αντάρτης, αποστάτης, με εχθρική έννοια για τους Τούρκους;

Αν έχεις κότσια, απάντησε ευθέως, χωρίς υπεκφυγές!!!

MEΡΟΣ 9ον

6. ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΔΕΛΥΚΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ (5ος-15ος ΑΙΩΝ).

Οι παγκόσμιοι συνωμότες του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, κατά τους τέσσαρες (4) πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, παρά τις επίμονες και απεγνωσμένες προσπάθειές τους να σταματήσουν την πλημμυρίδα του Χριστιανισμού, με την δημιουργία, φιλοσοφικών δήθεν κινημάτων, αποκρυφιστικών Εταιρειών, συκοφάντηση των Χριστιανών, υποκίνηση και διάπραξη σφαγών των πρωτοχριστιανών και ιδιαιτέρως των Ελλήνων Χριστιανών, ΟΥΔΕΝ επέτυχον!!!

Έτσι, στους  επόμενους αιώνες, εμηχανεύθησαν νέα ανοσιουργήματα, εχρησιμοποίησαν νέες μεθόδους και  διέπραξαν νέα βδελυκτά εγκλήματα, με την δημιουργία κυρίως νέων θρησκειών, νέων αιρέσεων και σεκτών, στις οποίες φανερώς μεν ο Ιησούς παρουσιαζόταν άλλοτε ως «προφήτης» του Θεού, άλλοτε  ως μέγας Μύστης και άλλοτε ως Υιός του Θεού, όχι όμως μονογενής ή Θεάνθρωπος, ενώ αποκρύφως επολεμάτο και καθυβρίζετο!!!

Σε κάθε περίπτωση, οι κύριες νέες μέθοδοι δράσεως των παγκόσμιων συνωμοτών, ήταν:

.Η καθ’οιονδήποτε τρόπον διείσδυση στις αυλές των ηγεμόνων Ανατολής και Δύσεως, ως ιατρών, αστρολόγων, επιτρόπων, χρηματοδοτών, τραπεζιτών, και διπλωματικών συμβούλων, ώστε να αποκτήσουν επιρροή, αξιώματα και εξουσία (πολιτική, οικονομική).

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

-Ο Ιουδαίος Ρουφίνος, ο οποίος κατάφερε να γίνει επίτροπος του ανηλίκου Αυτοκράτορος Αρκαδίου, και προσεπάθησε, κάποια στιγμή, να…στεφθεί αυτοκράτειρα η κόρη του.

-Ο μυστικοσύμβουλος του Μανουήλ Κομνηνού, ο εγκάθετος του Συστήματος…Ιουδαίος ιατρός του και «ιστορικός» Βενιαμίν Τουδέλα.1

.Ένοπλες εξεγέρσεις κατά της Ρωμαίϊκης/Ελληνικής Αυτοκρατορίας («Βυζάντιον») οσάκις εύρισκαν την ευκαιρία από επιθέσεις άλλων λαών κατά της Ρωμαϊκής/ Ρωμαίϊκης/ Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιουδαϊκή εξέγερση του 614–628, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια του Ελληνοπερσικού πολέμου (602-628). Η εξέγερση ξεκίνησε με την μάχη της Αντιοχείας (613) και κορυφώθηκε με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 614 από τους Πέρσες και τις Ιουδαϊκές δυνάμεις και την ίδρυση του Ιουδαϊκού αυτόνομου κρατιδίου. Το 614 ο Πέρσης στρατηγός του Σαρ-Μπαράζ καταλαμβάνει ολόκληρη την Παλαιστίνη, σφάζοντας χιλιάδες Χριστιανούς και παίρνοντας σαν λάφυρο το θρησκευτικό κειμήλιο του Τίμιου Σταυρού από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με τον Αντίοχο τον Στρατηγό, χιλιάδες χριστιανοί σφαγιάστηκαν κατά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ. Οι εκτιμήσεις ποικίλες που βασίζονται σε αντίγραφα χειρογράφων οι σφαγιασθέντες κυμαίνονται από 4.518 έως 66.509. Ο στρατηγός έγραψε ότι, οι Ιουδαίοι προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν να ξεφύγουν από τον θάνατο όσοι γίνονταν Ιουδαίοι και αρνούνταν τον χριστιανισμό. Απελάθηκαν 37.000 και πολλές περισσότερες χιλιάδες πουλήθηκαν ως σκλάβοι από τους Ιουδαίοι..

Όλα τα μοναστήρια και οι εκκλησίες πυρπολήθηκαν, ενώ οι μοναχοί εδιώκοντο ή εφονεύοντο από τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους. Ένας μαζικός τάφος στο σπήλαιο Μαμίλλα ανακαλύφθηκε το 1989 από τον ισραηλινό αρχαιολόγο "Ronny Reich" κοντά στο σημείο που ο Αντίοχος ανέφερε ότι είχε βρεθεί ο μεγαλύτερος αριθμός πτωμάτων. Τα ανθρώπινα λείψανα ήταν σε κακή κατάσταση και ήταν τουλάχιστον 526 άτομα..

Στα 628, μετά την ήττα και τον θάνατο του Χοσρόη Β΄, ο Ηράκλειος εισήλθε ως νικητής στην Ιερουσαλήμ όπου με μεγάλη συνοδεία μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό. Οι Ιουδαίοι της Τιβεριάδας και της Ναζαρέτ, υπό την ηγεσία του Βενιαμίν της Τιβεριάδας, άλλαξαν στρατόπεδο και τον ακολούθησαν. Σύμφωνα με κάποια εκδοχή ο Βενιαμίν συνόδευσε τον Ηράκλειο ο ίδιος κατά την είσοδο του στην πόλη.

Ο Ηράκλειος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το 629, προκειμένου να τελέσει μεγαλοπρεπή τελετή. Η διαλυμένη Περσία έπεσε αμέσως μετά στη νέα ανερχόμενη δύναμη των μουσουλμάνων Αράβων και έγινε επαρχία τους.2

.Η συνέχιση και εντατικοποίηση της αφανούς ή φανερής δράσεως, στους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής και Αφρικής, δια της δημιουργίας της νέας θρησκείας του Ισλαμισμού, νέων θρησκευτικών αιρέσεων, σεκτών,  και αποκρυφιστικών εταιρειών.

.Η αφανής διείσδυση στους κόλπους της Δυτικής εκκλησίας, είτε ως χρηματοδότες, κυρίως όμως, ως πάπες, καρδινάλιοι, ιερείς και μοναχοί, αφού προηγουμένως είχαν εκχριστιανισθεί εκουσίως (κατόπιν άνωθεν εντολών) ή βιαίως (διατηρήσαντες κρυφίως την πατρώα θρησκεία τους),  δρώντες ως «πέμπτη φάλαγγα», και

.Η δημιουργία στην Ευρωπαϊκή Δύση, σχισμάτων στην Ενιαία Ορθόδοξη Εκκλησία, και θρησκευτικών αιρέσεων, με παράλληλη ανάπτυξη αντίστοιχων διαβρωτικών και ανατρεπτικών δραστηριοτήτων, με δημιουργία αποκρυφιστικών εταιρειών και δεκάδων αιρετικών παραφυάδων....

α. Ισλαμισμός

1/ Ιδρυτής ο Μωάμεθ (570 μ.Χ.-632 μ.Χ.) ανήκων στην φυλή των Κορεϊσιτών.3 Η αραβική λέξη «Ισλάμ» σημαίνει «υποταγή»,και χρησιμοποιείται από τους μουσουλμάνους ως «υποταγή στον Θεό» και εκείνοι που αποδέχονται την θρησκεία του Ισλάμ,(την στάση υπακοής, εξάρτησης και αφοσίωσης στον Θεό) ονομάζονται μουσλίμ (muslim), που σημαίνει «υποταγμένος» δηλαδή:«υποταγμένος στον Ύψιστο». 

Το Ισλάμ δεν έχει μόνο θρησκευτική αλλά και πολιτική υπόσταση, δηλαδή. Ισλαμισμός= Θρησκεία+ Πολιτεία (Din wa Dawla). Ευσεβής υποταγή στην θέληση του Θεού.

2/. Μωαμεθανισμός-Μωαμεθανοί

Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες ονομασίες για να προσδιορίσουν την νέα θρησκεία, όπως «Ισλαμισμός», «Μουσουλμανισμός» και «Μωαμεθανισμός». Ο τελευταίος όρος θεωρείται απορριπτέος από τους μουσουλμάνους μιας και θεωρούν εαυτούς όχι λάτρεις του Μωάμεθ, αλλά απλώς ακόλουθους της διδασκαλίας του. 

Οι όροι Μωαμεθανισμός-Μωαμεθανοί δεν απαντούν στα αραβικά κείμενα, αλλά είναι δημιουργήματα των θεολόγων και άλλων επιστημόνων της Δύσεως (Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας, Το Ελληνικό υπόβαθρο του Ισλαμισμού, σ.74-75). Οι Ισλαμιστές αποκρούουν τον όρο «Μωαμεθανοί» και για έναν επί πλέον λόγο, καθόσον δεν επιθυμούν να παραλληλίζεται το όνομά τους με το όνομα «Χριστιανοί».

3/. Ο Ισλαμισμός επινοήθηκε, οργανώθηκε και δημιουργήθηκε από τους  Ταλμουδιστές Ιουδαίους (Talmudist Jews), με σκοπό να τεθεί τέρμα εις την εξάπλωση του Χριστιανισμού, ακριβώς επειδή στην Αραβία είχε σχεδιασθεί να τεθούν οι βάσεις προς εφαρμογή των Ιουδαιοταλμουδικών ιδεών για παγκόσμια κυριαρχία, διότι:

α/.Το Κοράνιον και το Ταλμούδ έχουν κοινές ρίζες, κοινόν «θεόν» και αμφότερα διδάσκουν κοινή στρατηγική επιδίωξη (Εξάλειψη του Χριστιανισμού και Παγκόσμια κυριαρχία).

 

«.. Μohammed had an extensive Knowledge of Judaism and Jewish practice… (p. 54)…As their links with the new metropolis strengthened, the luminaries of Sura and Pumbedita found they had much in common with their opposite numbers in the Islamic world. They discovered they were grappling with similar issues, actively applying their scholarship, legal and religious traditions, to regulate the day-to-day lives of their co-religionists.

Each faith influenced the other. This is obvious both from the structure of their legal systems and some of the legislation itself. Their influence upon each other was more than just a simple two-way process; Gideon Libson (in Halakhah and Reality in the Geonic Period) explains it as a feedback model in which the talmudic system first impacted Islam, which at a later stage left its imprint on talmudic law.

Both Islam and Judaism are religions which minutely regulate every aspect of the believer’s life. They’re each based on a God-given written document – the Torah for Judaism and the Qu’ran for Islam. These «divine» texts are each interpreted and expanded upon by an oral tradition – the Talmud and the Hadith respectively. Both traditions contain legal and ethical material, and the legal material in each distinguishes between religious laws and social laws.

The Jewish system of law is called halachah, the Islamic system is called shar’ia. Both names mean a “pathway” or a “way to go”…. In fact the two religions are so close in terms of their structure that the tenth-century rabbinic leader Saadia Gaon would unselfconsciously refer to Jewish law as shar’ia, to the prayer leader in a synagogue as an imam and the direction in which Jews faced when praying as qibla.

Although in these twin systems the Qu’ran and Torah parallel each other as divinely revealed written texts, the Qu’ran was written down long after the Torah. So whilst we find characters, ideas and motifs from the Torah in the Qu’ran (eg Sura V.44). we shouldn’t expect to find them the other way round.

However, the Talmud and Qu’ran do originate from a similar period and it’s not hard to find concepts from the Talmud occurring in both the Qu’ran and Hadith, and vice versa.

β/. Εκ της λαμπράς μελέτης και εμβριθούς ερεύνης του Louis Daste (La Bastille 1908), αποδεικνύεται ότι ο Ισλαμισμός αναμφιβόλως εδημιουργήθη μεπρωτοβουλία των Εβραίων. Αυτοί, δια να φέρουν αντιπερισπασμόν στον σφριγώντα Χριστιανισμόν, ώθησαν τον Μωάμεθ στην δημιουργίαν νέας θρησκείας, η οποία για να εξουδετερώσει τον Χριστιανισμόν προέβη στην αναγνώριση ενός και μόνον Θεού, ως και εις την αποδοχήν του Μωϋσέως και του Χριστού ως προφητών.4

γ/. Ο Μπερνάρ Λαζάρ, γνωστός Εβραίος συγγραφέας  μας πληροφορεί ότι: «Η εμφάνισις του  Ισλάμ, εις την Αραβίαν έθεσε τέρμα εις την εξάπλωση του Χριστιανισμού, ακριβώς διότι σ’αυτήν έχουν υποβληθεί όλες οι Ιουδαϊκές ιδέες της κυριαρχίας του κόσμου…».5

δ/. «…Στην ανάδειξη του Μωάμεθ, συνετέλεσαν και από τον ίδιο περισσότερο οι καιροσκόποι Εβραίοι, που αξιούν να κατευθύνουν τα πάντα προς το δικό τους συμφέρον. …Είναι σε όλους γνωστές οι καταχθόνιες της εβραϊκής ραδιουργίας προσπάθειες, να σχίσουν και τεμαχίσουν τον άρραφο του Χριστού χιτώνα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, εμφυσώντας τις περισσότερες φορές τις αιρετικές διδασκαλίες, που τάραξαν και στοίχισαν πολύ την ειρήνη και την εξάπλωση της εκκλησίας. Μια τέτοια, αλλά περισσότερον επιτυχής, μπορεί να χαρακτηρισθεί εβραϊκή προσπάθεια και η ανάδειξις του Μωάμεθ ως προφήτου, με αρνητική μαλλον ή θετική αποστολή, τον αντιπερισπασμόν της ηθικής επιβολής που ασκούσε σ’όλο τον κόσμο η Χριστιανική Εκκλησία….»6

ε/. Μία συγκεντρωτική και πειστική έρευνα έχει αποδείξει ότι, «ιουδαϊκά υλικά έχουν γεμίσει εκτενώς το αφηγηματικό και το νομικό περιεχόμενο του Ισλάμ. Από την εποικοδομητική εργασία του Geiger και τα σχόλια του Hurgronje, μέσω των γραπτών άλλων μελετητών, μεταξύ των οποίων των Goldziher, Torrey και Lazarus-Yafeh, όχι λιγότερο από τις δεικτικές ερμηνείες των Crone καιCook, εξετάστηκαν τόσο το Κοράνι όσο και η Χαντίθ, με ένα βλέμμα στα ουσιαστικά και κεντρικά βιβλικά και ραββινικά στοιχεία. Αυτή η συγκριτική θρησκευτική έρευνα απαιτεί γνώση τόσο των ιουδαϊκών όσο και των ισλαμικών έργων και παραδόσεων, προκειμένου να προσφέρει μια αξιόπιστη παρουσίαση της ομοιότητας των υλικών μέσα στο κάθε ένα θρησκευτικό πλαίσιο.7

στ/. Πολλές κορανικές διαταγές είναι παρόμοιες με βασικούς ραβινικούς νόμους. της ταλμουδικής αρχής. Για παράδειγμα, το Ταλμουδικό δίκαιο απαγορεύει σε μια διαζευγμένη γυναίκα να ξαναπαντρευτεί πριν από ένα διάστημα τριών μηνών, προκειμένου να προσδιορίσει με ποιον απέκτησε το επόμενο παιδί της (Tal. Yevamot 41a), όπως ακριβώς και στο Κοράνι (Sura 2:228).

Ομοίως, ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μέχρι και τέσσερις γυναίκες σύμφωνα με το Κοράνι (Siura 4:3), ένας περιορισμός που εμφανίζεται ήδη στο Ταλμούδ (Yevamot 44a). Η αναφορά στην μητέρα που θηλάζει το μωρό της για είκοσι τέσσερις μήνες έχει συζητηθεί ραβινικά (Tal Ketubot60a), ενώ στη συνέχεια επιβάλλεται με το Κοράνι (Sura 2:233).

Ένα άλλο παράδειγμα μιας ακριβούς ισλαμικής αναπαραγωγής του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού αφορά ένα άτομο που προετοιμάζεται για προσευχή, το οποίο πρέπει πρώτα να πλύνει τα χέρια του, αλλά εάν δεν υπάρχει διαθέσιμο νερό, τότε να τρίψει τα χέρια του με λίγο χώμα από την γη (Tal Berakhot 15a και Siura 4:43 και 5: 6 ).

Είναι ενδιαφέρον ότι οι ισλαμικές πηγές στη δική τους αφήγηση, γνωστές ως isr’ilyyat, δεν αποκρύπτουν απαραιτήτως την σαφή εβραϊκή πηγή της κανονιστικής μουσουλμανικής συμπεριφοράς, όπως είναι η αρχική υιοθέτηση από τον Μωάμεθ της νηστείας εξιλασμού της 10ης ημέρας του εβραϊκού μήνα Tishrei, και της περιτομής.

Ένα άλλο παράδειγμα – όχι μικρής σημασίας – είναι η φαινομενική άμεση επίδραση του Ιουδαϊσμού στο Ισλάμ όσον αφορά την κατεύθυνση της προσευχής (qibla) προς την Ιερουσαλήμ. Αυτή είναι μια ταλμουδική ιδέα και μια αρχή της halakha (Berakhot 30a) πολύ πριν ο Μωάμεθ, τον καιρό που προωθούσε τη νέα ισλαμική πίστη στη Μεδίνα, είχε εγκρίνει την πρακτική της κατεύθυνσης του προσώπου προς την ιερή Ιερουσαλήμ κατά την προσευχή. Μετά από δεκαοκτώ μήνες, ωστόσο, η qibla (κατεύθυνση) άλλαξε για την Κάαμπα στη Μέκκα. Αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση όπου ένα εβραϊκό χαρακτηριστικό υιοθετήθηκε αρχικά, αν και αργότερα εγκαταλείφθηκε, από το Ισλάμ.8

ζ/. Η διάσημη ιστορία της μαγευτικής «νυχτερινής πτήσεως» του Μωάμεθ έχει επίσης ραβινική προέλευση.

Σίγουρα ένας από τους πιο αινιγματικούς αλλά διάσημους στίχους του Κορανίου σχετίζεται με το «νυχτερινό ταξίδι» (isra’) του Μωάμεθ από το ιερό τέμενος, μάλλον το masod al-haram στη Μέκκα, στο «πιο μακρινό τζαμί» που ονομάζεται masgid al-aksa. Αυτή η σκοτεινή αντίληψη της …θαυματουργής νυχτερινής πτήσης του Μωάμεθ από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ, όπως και η ανάληψη από το Ιερό Όρος στον ουρανό για να μιλήσει με τον Μωυσή είναι μία καμπαλιστική ερμηνεία της μεταβάσεως του Μωϋσή στο όρος Σινά προς λήψη των Νόμων Του.

η/. To Ισλάμ έχει ενσωματώσει στο Κοράνιο και στην παράδοσή του, την Ιουδαϊκή Ιστορία ως ένα μέρος της δικής του Ιστορίας.

Islamic–Jewish relations started in the 7th century AD with the origin and spread of Islam in the Arabian peninsula. The two religions share similar values, guidelines, and principles.9 Islam also incorporates Jewish history as a part of its own. Muslims regard the Children of Israel as an important religious concept in Islam. Moses, the most important prophet of Judaism, is also considered a prophet and messenger in Islam.10 Moses is mentioned in the Quran more than any other individual, and his life is narrated and recounted more than that of any other prophet.11

Later rabbinic authorities and Jewish scholars such as Maimonides discussed the relationship between Islam and Jewish law. Maimonides himself, it has been argued, was influenced by Islamic legal thought.12

θ/. Το 595 μ.Χ. το καραβάνιον του θείου του Μωάμεθ, Αμπού Τάλεμπ (Abu Talib) εστάθμευσεν εις την Βόστραν ή Βόστρη, στα σύνορα με την Συρίαν, εμπορικόν κέντρον συχναζόμενον κατ ’έτος υπό των καραβανίων, άλλοτε πόλη των Λευϊτών, κατοικουμένη τότε υπό των αιρετικών Νεστοριανών μοναχών. Εκεί ήλθε σε επαφή με τον Σέργιον (Μπαϊρα ή Βαϊρα) μοναχόν τού εκεί Νεστοριανού Μοναστηρίου, και είχε τις πρώτες εμπειρίες του από συζητήσεις επί θρησκευτικών θεμάτων που είχε με τον Σέργιον.

Η επαφή εκείνη δεν ήταν τυχαία6 !!! Είχε προγραμματισθεί από τον εξάδελφον της βαθύπλουτης Ιουδαίας συζύγου του Μωάμεθ, την Χατίτζε (Την οποίαν είχε νυμφευθεί το 595 ή 596 μ.Χ.), ονόματι Ουάρακα, ο οποίος μετά τον γάμον του Μωάμεθ είχε προσληφθεί ως  «πολύτιμος σύμβουλος» του Μωάμεθ.

«Ο Ουάρακα ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής, είχε προσχωρήσει υστεροβούλως στον «Χριστιανισμό» (ΣΣ: Στην αίρεση του Νεστοριανισμού), αλλά παραλλήλως ησχολείτο και με τα μεταφυσικά ζητήματα καθώς και την Αστρολογίαν…».13

Κατά την διάρκειαν των διανυκτερεύσεων στο Νεστοριανό μοναστήρι, ο Μωάμεθ είχε ονειροπολήσεις «περιέπιπτε σε εκστάσεις, και είχε καταληπτικές κρίσεις. Πολλάκις έχανε την συναίσθηση των πέριξ και έπιπτε κατά γης αναίσθητος. Οι κρίσεις αυτές αποδίδονται εις επιληψίαν, ήτις επιστεύετο άλλοτε ότι προσήφθη εις αυτόν συκοφαντικώς υπό των εχθρών του. Εν τούτοις φαίνεται ότι τα περί ασθενείας αυτού, εβεβαιώθησαν υπό τινων εκ των παλαιοτέρων Μουσουλμάνων συγγραφέων, επί τη βάσει των λεχθέντων υπό των οικείων του. Η ΑΪσά μία των συζύγων του, και ο Ζαϊντ, είς των μαθητών του, αναφέρονται ως μαρτυρήσαντες περί της ασθενείας του…».14

Τις ονειροπολήσεις και εκστασιασμούς του Μωάμεθ (τις εντονώτερες των οποίων ένοιωσε απομονωμένος σε σπήλαιον του όρους Χίρα το 610 μ.Χ. κατά τον μήνα του Ραμαζανίου), ο αστρολόγο σύμβουλός του, Ιουδαίος Ουάρακα,  ερμήνευε και υπέβαλεν στον Μωάμεθ, ως «αποκαλύψεις» του Θεού προς αυτόν, υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ !!!.

Το 611 μ.Χ. 72 Μεδιναίοι υπογράφουν ομολογία δια της οποίας ανεγνώρισαν τον Μωάμεθ όχι μόνον ως θρησκευτικόν ηγέτη αλλά και ως πολιτικο-στρατιωτικόν αρχηγόν! Η Γιαθρίμπ15 ήταν η πόλη της οποίας ο πληθυσμός της (κατά πλειοψηφία) ήταν Εβραϊκός και οι υπόλοιποι αιρετικοί χριστιανοί. Ήσαν από τους πρώτους που ασπάστηκαν την διδασκαλία του Μωάμεθ (στα 620 μ.Χ. και 75 μέχρι το 622 μ.Χ.).

Όλοι οι πρώτοι οπαδοί του Μωάμεθ ανήκαν στην παληά Αραβική φυλή των Χασδραϊτών και ήσαν συνεργάτες με δύο ισχυρές Ιουδαϊκές φυλές της Μέκκας, που ισχυρίζοντο ότι κατάγονται από τον οίκο του Ααρών.

Υπό αυτές τις συνθήκες ιδρύθηκε και το πρώτο Ισλαμικό Σανχέντριν, με 72 μέλη, αριθμόν μελών που είχε και το Ιουδαιοταλμουδικό Σανχέντριν (!!!), ανεδείχθη ο «προφήτης» του Αλλάχ Μωάμεθ, και ιδρυτής της θρησκείας του Ισλαμισμού!

β. Το Α΄ Σχίσμα Ανατολής-Δύσεως (867 μ.Χ.) 

1/. Οι Καρλοβίγκιοι Φράγκοι εφήρμοσαν την πολιτική τους, καταστρέφοντας την ενότητα των Ορθοδόξων Ρωμαίων, που είχαν υπό την κυριαρχία τους, καθώς και των Ρωμαίων/Ρωμηών που βρίσκονταν υπό την δικαιοδοσίαν της Νέας Ρώμης και την κυριαρχίαν των Αράβων. Έστρεφαν την μία παράταξη εναντίον της άλλης και στο τέλος κατεδίκασαν και τους εικονομάχους και την Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο των Ορθοδόξων.

Ο Κάρολος  Μαρτέλος (689;-741) ιδρυτής της δευτέρας δυναστείας των Φράγκων, των Καρολιδών ή Καρολίγγειων ή Καρλοβιγγιανών/ Καρλοβίγκιων,16 παππούς του Καρόλου Α΄ (742-814), ενίκησε τους Άραβες στο Πουατιέ (732). Εγγονός του Καρόλου Μαρτέλου και υιός του Πεπίνου του Βραχέος είναι ο Κάρολος Α΄ (742;- 814) στον οποίον το Σύστημα αργότερα, για τους δικούς του λόγους, απέδωσε το προσωνύμιον Κάρολος ο Μέγας (Καρλομάγκνους ή Καρλομάγνος)! Κατά μίαν έγκυρον σχετικώς πηγήν, εγεννήθη εξώγαμος εκ του Πεπίνου και της Βέρθας της Μακρόποδος.17

Το 768 ο Κάρολος Α΄ εστέφθη συμβασιλεύς των Φράγκων μετά του αδελφού του Καρλομάνου ο οποίος απέθανε τρία χρόνια αργότερον. Το 785 προέβη σε φρικαλεότητες που κατέληξαν σε τρομερή σφαγή των Σαξόνων ειδωλολατρών στο Βερντέν και ηνάγκασε τον αρχηγόν τους Βίττεκιντ, να βαπτισθεί «Χριστιανός» (αιρετικός Αρειανιστής).

Προκειμένου να εξουδετερώσει τους Σάξονες ειδωλολάτρες αλλά και όσους δεν εδέχοντο τις ψευδοχριστιανικές ιδέες του, προέβη ακόμη και σε μαζικές εκριζώσεις ειδωλολατρικών και Ρωμαίϊκων χριστιανικών πληθυσμών!

2/. Το απίστευτον και τραγικώτερον όλων είναι ότι οι σκοτεινοί άνθρωποι του  Συστήματος διέγραψαν τις σελίδες της Ευρωπαϊκής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι τον Κάρολο Α΄, και συνέγραψαν νέα, που διδάσκεται σήμερον παντού, σύμφωνα με την οποίαν η Ιστορία της Ευρώπης αρχίζει από την περίοδο της βασιλείας του «Καρλομάγνου»!!! 

Κατά τον Άγιον Βονιφάτιον (οι παριστάνοντες τους ιερείς των Φράγκων): 

-Από την εποχή του Πιπίνου Χερεστάλ (687-715) και του Καρόλου Μαρτέλου (715-741) πολλοί από τους Φράγκους που αντικατέστησαν αυθαιρέτως και βιαίως, τους κανονικούς Ρωμαίους επισκόπους, ήσαν αξιωματικοί του στρατού, οι οποίοι «έχυναν το αίμα των χριστιανών, όπως αυτό των ειδωλολατρών»

-«Ήσαν αδηφάγοι λαϊκοί. Μοιχοί και μέθυσοι κληρικοί, οι οποίοι μάχονται εις τον στρατόν με πλήρη πολεμικήν εξέρτησιν και με τας χείρας των σφάζουν χριστιανούς και ειδωλολάτρας».18

3/. Το έτος 794 μ.Χ. με εντολή του Καρόλου Α΄, η δοτή και επιβληθείσα ετσιθελικώς θρησκευτική ιεραρχία των Φράγκων συνήλθε σε «σύνοδο» στην Φραγκφούρτη [Οι Φράγκοι ευγενείς προέβαιναν σε αυθαίρετες επιλογές, αντικανονικές χειροτονίες-ενθρονίσεις λαϊκών στα αξιώματα του ιερέως, επισκόπου και αρχιεπισκόπου (όχι πάντοτε), χωρίς να τηρούνται οι προϋποθέσεις επιλογής και οι προβλεπόμενοι κανόνες εκλογής και χειροτονίας τους].

Οι Φράγκοι είχαν απαλλάξει την εκκλησίαν της επικρατείας τους από τους Ρωμαίους/ Ρωμηούς (ορθόδοξους) επισκόπους, ήρπασαν την περιουσία της Εκκλησίας και την εχώρισαν σε τιμάρια των οποίων την επικαρπίαν διένειμαν ως φέουδα, αναλόγως του βαθμού που κατείχε έκαστος, στην πυραμίδα της στρατιωτικής φεουδαρχικής ιεραρχίας.

Συνήρχοντο για τα εκκλησιαστικά θέματα μαζί με τους βασιλείς και τους άλλους αιμοσταγείς οπλαρχηγούς.

Στην Σύνοδο εκείνη της Φραγκφούρτης (794), οι Φράγκοι κατεδίκασαν τους Ρωμηούς/ Έλληνες της καθ’ημάς Ανατολής, τους οποίους εχαρακτήρισαν ως «Γραικούς» και την Αυτοκρατορία Graecia, δηλαδή Γραικία και όχι Ρωμανία ή Ρωμαϊκή. Τούτο έπραξαν, ώστε οι Ρωμαίοι στην Δύση, να νομίζουν ότι έχουν ακόμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Παραλλήλως παρεχώρησαν στον Πάπα τεράστιες εκτάσεις γης και  ενεθάρρυναν την δημιουργίαν Παπικού κράτους ώστε να πιστέψουν οι Δυτικοί ότι υπήρχε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία την οποίαν….εκπροσωπούσε το Παπικόν κράτος.

Αυτό ήταν το σχέδιον που εφήρμοσαν οι Φράγκοι.

Επίσης η ψευτοσύνοδος της Φραγκφούρτης κατεδίκασε και την Ζ΄ πανορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο (786/7), αυτήν  που θέσπισε να τιμούμε τις άγιες εικόνες, παρόντων των λεγάτων (επιτρόπων ή πρέσβεων) του Ορθοδόξου Ρωμαίου πάπα Αδριανού Α΄, ενός δραστηρίου υποστηρικτού της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

4/. Ο Πάπας Αδριανός, όμως, είχε αφορίσει όλους εκείνους που δεν είχαν αποδεχθεί την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Συνεπώς, οι Φράγκοι όταν ελάμβαναν τις αποφάσεις τους στην σύνοδο της Φραγκφούρτης (794) ήσαν σε κατάσταση αφορισμού από τον Πάπα. Οι Φράγκοι όχι μόνον δεν έλαβαν υπόψη τους τον αφορισμό τους, αλλά ακριβώς ο αφορισμός εκείνος επέσυρε επί του Παπικού θρόνου της Δυτικής Ορθόδοξης Ρωμανίας και των πολιτών, την οργή των αιρετικών Φράγκων φεουδαρχών.

Το 795 ο Λέων Γ΄ διεδέχθη τον Αδριανό στον Παπικό θρόνο. Οι Φράγκοι προσεπάθησαν να πείσουν τον νέο Πάπα να δεχθεί τις κακοδοξίες τους, αλλά ματαίως. Αφού δεν κατάφεραν να μεταπείσουν τον Λέοντα, τότε εχρησιμοποιησαν άλλα μέσα. Απεπειράθησαν να τον δολοφονήσουν αλλ’ απέτυχαν. Στην συνέχεια τον κατηγόρησαν για ανήθικη διαγωγή.

Ο Κάρολος επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για τις ανακρίσεις και ζήτησε από τον Λέοντα να ορκισθεί στην Αγία Γραφή ότι είναι αθώος, πράγμα που έκαμε στις 23 Δεκεμβρίου του 800 μ.Χ. Δύο ημέρες αργότερα, ο Λέων  έστεψε τον «Καρλομάγνο», «μέγα και ειρηνοποιό» κυβερνήτη, «αυτοκράτορα των Ρωμαίων».

Η πρόθεση των αιρετικών Φράγκων, για την δημιουργία του Α΄ Σχίσματος Ανατολής-Δύσεως, στην Ενιαία ακόμη Ρωμανία, είχε ήδη εκδηλωθεί. 

Το έτος 809 μ.Χ. στο Άαχεν, η αντικανονική, αφορισμένη και παράνομη ιεραρχία των Φράγκων κατ’ εντολή του Καρόλου Α΄(«Καρλομάγνος»), χωρίς να συμβουλευθεί τον Πάπα, πρόσθεσε το «Φιλιόκβε» στο «Πιστεύω», την αίρεση δηλαδή ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό, όχι μόνο από τον Πατέρα, όπως μάς το είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Ιωάννης, 15/26).

5/. Όλοι οι Ορθόδοξοι, Ανατολής και Δύσεως, διαμαρτυρήθηκαν για εκείνη την απαράδεκτη και αιρετική προσθήκη. Μάλιστα ο τότε Ορθόδοξος Πάπας της Ρώμης Λέων Γ΄(795-816), παρά τις προσπάθειες του Καρόλου να το αποδεχθεί, απέρριψε το Filioque όχι μόνο ως προσθήκη στο σύμβολο της πίστεως, αλλά και ως δόγμα, ισχυριζόμενος ότι οι Πατέρες το άφησαν έξω από το Σύμβολο, όχι από άγνοια, αμέλεια ή αβλεψία, αλλά σκοπίμως και θεοπνεύστως.

Για αντίδραση και διαμαρτυρία, χάραξε σε δύο αργυρές πλάκες το Σύμβολο της Πίστεως, χωρίς την προσθήκη του «Φιλιόκβε», και το τοποθέτησε στον ναό του Αγίου Πέτρου, «για φύλαξη της Ορθοδόξου πίστεως», όπως έγραψε.

Και όχι μόνον αυτό, αλλά κατά την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, το 879 μ.Χ. οι Ορθόδοξοι της Ανατολής, υπό την ηγεσία του Αγίου μεγάλου Φωτίου, και οι Ορθόδοξοι της Δύσεως, υπό την ηγεσία του Πάπα Ιωάννου του Η΄, κατεδίκασαν την προσθήκη του «Φιλιόκβε» και αναθεμάτισαν χωρίς όμως να κατονομάσουν τους Φράγκους, όλους εκείνους που τόλμησαν εκείνη την προσθήκη.

Για τις ενέργειές του αυτές καθώς και για τις μεταγενέστερες κατά της Ορθόδοξης εκκλησίας και της Ρωμηοσύνης, και λόγω του αδυσώπητου μίσους κατά των Ρωμηών/Ελλήνων, το Μισελληνικό και Μισανθρώπινο Σύστημα έδωσε στον Καρολίδη, ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΣ, ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΩΣ και ΣΚΟΠΙΜΩΣ, τον τίτλο του Καρόλου του Μεγάλου (Καρλομάγνου)!!!  

Εάν διερευνηθούν σχολαστικώς και αναλυθούν  επισταμένως, όλες οι ενέργειες του Καρολίδη που κατέληξαν στην δημιουργία του Α΄ Σχίσματος, θα μας οδηγήσουν με τον ένα ή άλλον τρόπο, στους σεσημασμένους ήδη παγκόσμιους συνωμότες, τουτέστιν στους Ταλμουδιστές Ιουδαίους του Φράγκικου βασιλείου και στην επιρροή που ασκούσαν στους αιρετικούς ψευδοχριστιανούς Φράγκους Καρολίδες…

Συνεχίζεται

---

1 Ελληνισμός Σιωνισμός, Ανδρέας Δενδρινός, Αθήναι 1981, σ. 53.

2 Abrahamson et al. The Persian conquest of Jerusalem in 614 compared with Islamic conquest of 638.

-«THE PERSIAN CONQUEST OF JERUSALEM (614 CE) – AN ARCHAEOLOGICAL ASSESSMENT». www.bibleinterp.com. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2014.

-Horowitz, Elliott S. (2006). Reckless Rites: Purim and the Legacy of Jewish Violence. Princeton University Press. σελ. 241

-Kohen, Elli (2007). History of the Byzantine Jews: A Microcosmos in the Thousand Year Empire. University Press of America. σελ. 36

-Reinink, G. J.; και άλλοι. The Reign of Heraclius: 610–641 crisis and confrontation. σελ. 103.

-Sharkansky, Ira (1996). Governing Jerusalem: Again on the world's agenda. Detroit: Wayne State University Press. σελ. 63.

-Μεγάλη παγκόσμιος εγκυκλοπαίδεια, Γ΄ έκδοση.. Σεπτέμβριος 1978.

-Βυζαντινοί αυτοκράτορες, του Ηλία Γ.Λάσκαρη (1995).

-Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Chosroes". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.

3 Κορεϊσίτες ή Κουραϊσίτες ή Κορασινοί ή Χουρεϊσίτες: Μεγάλη αραβική πατρία εκ της οποίας κατήγετο ο Μωάμεθ. Είχε πλουτίσει, εκμεταλλευομένη κατ’αποκλειστικότητα, την προσκύνηση του λίθου της Καάμπα στην Μέκκα.

4 Ανδρόνικος Αριστ. Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, Αθήναι, 1975, Β΄ Έκδοση, σ.140-141.

5 ο.α.

6 ΕΡΗΜΙΤΟΥ: Μωάμεθ: Δικτάτωρ ή Προφήτης; (θρησκειολογική Μελέτη), Β΄έκδοδη, Αθήναι, 1960, σ. 96-102.

7 Από το “Note on a Possible Jewish Source for Muhammad’s ‘Night Journey’”, του καθηγητή Mordechai Nisan, άρθρο του στην «Arabica» (Journal of Arabic and Islamic Studies), τόμος 47, σελ. 274-277, (2000).

8 ο.α.

9 Prager, D, Telyskin, J. Why the Jews?: The Reason for Antisemitism. New York: Simon and Schuster, 1983. pp. 110–26.

10 Quran19/51: "Also mention in the Book (the story of) Moses: for he was specially chosen, and he was a messenger (and) a prophet."

11 Annabel Keeler, "Moses from a Muslim Perspective", in: Solomon, Norman; Harries, Richard; Winter, Tim (eds.), Abraham’s Children: Jews, Chr;istians, and Muslims ih Conversation, by. T&T Clark Publ. (2005), pp. 55–66.

12 Sarah Stroumsa, Maimonides in his World Portrait of a Mediterranean Thinker, Princeton University Press, 2009 pp. 65–66: 'we do know the extent of Maimonides' involvement in the wider Islamic culture. We know that, as far as science and learning are concerned, he was deeply immersed in the culture, and did his best to remain abreast of the developments that occurred in it. The reluctance to acknowledge his familiarity with Muslim law is therefore puzzling, particularly since there is no evidence for such reluctance on Maimonides' part' (p. 65).

13 Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 17ος, σ. 950

14 ό.α.

15 Γιαθρίμπ (Ελληνικώς Αιθρίβη ή Αιθρίβιον): Πόλη που απείχε 200 περίπου χλμ. Βορείως Μέκκας. Ο πληθυσμός H Γιαθρίμπ μετά την εγκατάσταση του Μωάμεθ σ’αυτήν, ονομάτηκε Medina-al-Nabi ( H πόλη του προφήτου) ή όπως επικράτησε Μεδίνα.

16 Καρολίδες ή Καρολίγγειοι ή Καρλοβιγγιανοί/Καρλοβίγκιοι (Carolingians ή Carlovingians):

Η ονομασία της δυναστείας προήλθε εκ του Καρόλου Μαρτέλου, νόθου γιου του Πεπίνου του Έρσταλ, μαϊορδόμου των τελευταίων Μεροβιγκείων. Γενάρχης όμως του οίκου θεωρείται ο επίσκοπος του Μετς Αρνούλφος (582;- 640;).

Το όνομα Κάρολος προήλθε εκ του παλαιογερμανικού Charal που σημαίνει ανδροπρεπής. Αργότερα εξελληνίσθη σε Κάρολος (Carolus), απεδόθη στην γερμανικήν και Σουηδικήν ως Karl, στην γαλλικήν και αγγλικήν ως  Charles και στην ιταλικήν ως Carlo.

17 Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 12ος, σ.684.

18 Mansi 12, 313-314.