(ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)
Μέρος
13ο
Διογένης
Λαέρτιος (Αγνώστου
ταυτότητος συγγραφεύς, ψευδώνυμον ανωνύμου ή ανωνύμων συγγραφέων. Περισσότερα
παρουσιάσαμε στο 5ο μέρος του παρόντος θέματος)
Στο έργο του (;) «Βίοι
και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων»:
-Παρουσιάζονται
συνοπτικώς τα έργα και οι βιογραφίες των
φιλοσόφων, με βαρύτητα σε ασήμαντα και γενικά κοινωνικά θέματα και όσα
επιθυμούσαν να προβάλουν οι συνωμότες με μυθοπλαστική πλοκή και σοφιστική
τέχνη.
-Παραλείπονται
σκοπίμως, προφητείες για την έλευση του θεανθρώπου Ιησού, σημαντικές
γνώμες και θέσεις τους, που αφορούσαν κυρίως στην κρατούσα, τότε,
πολιτικοθρησκευτική κατάσταση, τις θέσεις-αποφθέγματά τους για την πολιτική και
τις μορφές πολιτευμάτων (πολιτική φιλοσοφία) καθώς και τον πολιτικό βίο των
Ελλήνων (αν και υπήρχαν στα επί μέρους έργα των φιλοσόφων, και ασφαλώς τα
εγνώριζαν τότε, αφού έχουν διασωθεί μέχρι των ημερών μας) .
Μερικά παραδείγματα (ενδεικτικώς):
Για τον Πλάτωνα (Βιβλίο Γ): Σκιαγραφείται
απλώς μία έκθεση των θεωριών του που ταχέως καταλήγει στον κατάλογο των έργων
του. Αποφεύγεται αναφορά και σχολιασμός στους «Νόμους», τον «Πολιτικόν», τους
διαλόγους και στην ιδανική «Πολιτεία»,
σπουδαία έργα του μεγάλου ανδρός.
Ο Πλάτων απέρριπτε τον
θεσμό των κοινών συσσιτίων και γυμνασίων, διότι μπορούσαν να γίνουν αιτία
διαφθοράς των κατά φύση ερωτικών σχέσεων ανθρώπων και θηρίων. Δηλαδή
απεδοκίμαζε την ομοφυλοφιλίαν αρρένων και θηλέων.
Ο κιναιδισμός
όμως και ο λεσβιακός έρως ήσαν μέρος του τελετουργικού της λατρείας των ειδώλων
και του εωσφόρου, της θρησκευτικής λατρείας της εωσφορικής συμμαχίας.
Συνεπώς έπρεπε να τα
αποσιωπήσουν.
«….καὶ δὴ καὶ
παλαιὸν νόμον δοκεῖ τοῦτο τὸ ἐπιτήδευμα καὶ κατὰ φύσιν, τὰς περὶ τὰ ἀφροδίσια ἡδονὰς οὐ μόνον ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ θηρίων,
διεφθαρκέναι … ἡ περὶ ταῦτα ἡδονὴ κατὰ φύσιν ἀποδεδόσθαι
δοκεῖ, ἀρρένων δὲ πρὸς ἄρρενας ἢ θηλειῶν πρὸς θηλείας παρὰ φύσιν καὶ τῶν
πρώτων τὸ τόλμημ' εἶναι δι' ἀκράτειαν ἡδονῆς...»1.
Σε διάλογο του
Σωκράτους με τον Αλκιβιάδη, ο Σωκράτης κάμνει λόγον για κάποιον μεγάλο
παιδαγωγό που αναμένεται να έλθει για να διδάξει τους ανθρώπους τα καθήκοντά
τους τόσον μεταξύ τους όσον μεταξύ αυτών και των θεών (προφητεία για την έλευση
του Ιησού).
«…αναγκαίον
ουν εστίν περιμένειν, έως αν τις μάθη, ως δει προς θεούς και προς ανθρώπους
διακείσθαι…»2.
Για τον Σωκράτη (βιβλίο Β): Παραλείπονται
οι θέσεις του για το πολιτικο-θρησκευτικό ιερατείο και σημαντικοί διάλογοι με
τον Αλκιβιάδη στους οποίους μεταξύ των άλλων προφητεύεται η έλευση του Κυρίου!
Ο Σωκράτης στην
απολογία του απευθυνόμενος προς το πολιτικο-θρησκευτικό ιερατείο υπογραμμίζει
το αδιάπτωτο ενδιαφέρον του Θεού για τους ανθρώπους και προφητεύει ότι θα
στείλει κάποιον άλλον μετά τον θάνατόν του, για να διδάξει την αλήθεια στους
ανθρώπους.
«...τὸν
λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν ...»3.
Για τον Αριστοτέλη (βιβλίο Ε):
Η βιογραφία του σπουδαίου ανδρός είναι πολύ συντομευμένη. Περιορισμένη είναι
και η παρουσίαση-σχολιασμός των σαφών πολιτικών του θέσεων. Eνώ καταγράφεται πλήρης κατάλογος
των βιβλίων του, ελάχιστα ή μηδαμινά αναφέρονται περί αυτών. Ουδεμία αναφορά
γίνεται για το περιεχόμενο των σπουδαίων βιβλίων του, Πολιτικά, Αθηναίων
πολιτεία, Ηθικά Ευδήμεια και Ηθικά Νικομάχεια. Επίσης είναι ανύπαρκτη και
η διερεύνηση των θεωριών του.
Ο Αριστοτέλης:
·Στην
«Αθηναίων Πολιτεία» εκτός του ότι καταρρίπτει τον μύθο περί Αθηναϊκής
Δημοκρατίας, αποκαλύπτει και τους αρχέγονους προϊστορικούς οικιστές των Αθηνών,
τους Ίωνες, διότι η πρώτη πολιτική οργάνωση αρχήθεν, έγινε υπό του Ίωνος (πολύ
προ του μυθικού Θησέως), και εκείνων οι οποίοι μετ’αυτού κατώκησαν εις την
Αττικήν4.
Οι συνωμότες έπρεπε να
αποκρύψουν τον πρώτο οικιστή των Αθηνών,τον Ίωνα, ο οποίος ωδηγούσε στον Ιωΰαν
της Παλαιάς Διαθήκης5.
·Διέκρινε
τα πολιτεύματα σε ορθά και παρεκβάσεις (παράνομες εκτροπές όπως τις αποκαλούσε)6.
-Συγκεκριμένως:
Ορθά: Μοναρχία
όπου ο άρχων είναι ένας - Αριστοκρατία
όπου την εξουσία ασκούν οι ολίγοι αλλά άριστοι στο πνεύμα - Πολιτεία όπου διοικούν οι πολλοί αλλά
κατά την αρετή ίσοι και όμοιοι.
Παρεκβάσεις: Τυρρανίς (παρέκβαση της Μοναρχίας), όταν ο μονάρχης αδιαφορεί για
το σύνολο και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτόν του ,την οικογένειά του και την
αυλήν του- Ολιγαρχία (παρέκβαση της
αριστοκρατίας),όταν οι άρχοντες είναι η τάξη των πλουσίων, χρηματιζόμενοι σε
βάρος όλων των άλλων τάξεων- Δημοκρατία (παρέκβαση
της πολιτείας),όταν κυβερνούν οι πολλοί, συνήθως τα πενέστερα κοινωνικά
στρώματα, τα οποία μετατρεπόμενα σε όχλο καταπιέζουν τις άλλες τάξεις και
προκαλούν οχλοκρατία/αναρχία (διατάραξη ομαλής πολιτικής ζωής).
-Παρουσιάζει τον τύραννον7
που δεν είχε την σημασία που του αποδίδεται σήμερον, ως προστάτη των αδυνάτων
και των πλουσίων8.
Ανάλογες παραλείψεις,
αβλεψίες, αποσιωπήσεις εντοπίζονται και κατά την παρουσίαση βιογραφικών
στοιχείων για
τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος, σε ίδια ή παρόμοια θέματα και
ασφαλώς δεν είναι συμπτωματικές.
Μερικές από τις
«παραλείψεις»:
-Κλεόβουλος ο Ρόδιος,
υπήρξε τύραννος της Λίνδου9.
-Περίανδρος, υπήρξε
και αυτός τύραννος της Κορίνθου.
«Το ανήθικον κέρδος εμπεριέχει εκ φύσεως την
κατηγορίαν»10.
-Πιττακός
ο Μυτιληναίος,
«Κρατίστη είναι εκείνη η Δημοκρατία όπου εις μεν τους πονηρούς δεν
επιτρέπεται να κυβερνούν, εις δε τους αγαθούς επιβάλλεται να κυβερνούν»11.
-Σόλων,
«Ευτυχισμένη είναι η πόλις εκείνη που ακούει έναν μόνον κήρυκα»12.
-Χείλων
ο Λακεδαιμόνιος, «Τι είναι πλούτος; Το
θησαυροφυλάκιον κάθε κακού, ο προμηθευτής των δυστυχημάτων και ο ενισχυτής της
πονηρίας»
Όπως προκύπτει από τα
προαναφερθέντα, οι συνωμότες εφρόντισαν να παρουσιάσουν μετά από αρκετούς
αιώνες, τους φιλοσόφους και σοφούς της αρχαιότητος σε μία δέσμη βιβλίων/κειμένων,
απογεγυμνωμένους από κάθε τι που αφορούσε:
-Στις
αληθείς πολιτικές ιδέες-αρχές–σκέψεις των αρχαίων Ελλήνων για την πολιτική και
τα ορθά πολιτεύματα.
-Στις
ιδέες και αρχές των Ταλμουδιστών, όπως ο αθέμιτος πλούτος, η τοκογλυφία.
-Στην
διατύπωση αντιθέτων απόψεων από εκείνες του πανίσχυρου πολιτικο-θρησκευτικού κατεστημένου της
εποχής.
-Στις
προφητείες των αρχαίων για τον αναμενόμενο Μεσσία-Ιησού Χριστό που ήταν
προσδοκία όλων των εθνών.
Έπρεπε λοιπόν πάση
θυσία όλα αυτά να αποσιωπηθούν, να παραποιηθούν, να αλλοιωθούν και να
παρουσιασθούν τα ασήμαντα ή άλλα γενικής μορφώσεως/γενικού ενδιαφέροντος.
Αυτή την αποστολή
διετάχθη να εκτελέσει ο….«Διογένης Λαέρτιος» (;) με την συγγραφή του έργου «Οι
βίοι των φιλοσόφων». Και πράγματι την έφερε εις πέρας χωρίς να είναι δυνατόν να
προσδιορισθούν οι μεταγενέστερες αλλοιώσεις /προσθαφαιρέσεις στα κείμενα,
λαμβανομένου υπ’ όψη ότι δεν διασώζονται χειρόγραφα του Δ.Λ. νεώτερα του 10ου
μ.Χ. αιώνος!!!
Πρόκλος
(412-485)
Kαίτοι έζησε τον 5ο μ.Χ.
αιώνα συμπεριλαμβάνεται στους συνωμότες διότι υπήρξε ο πρώτος σκυταλολήπτης της
αποκρυφιστικής/εωσφορικής/ Ταλμουδιστικής συμμορίας των πλαστογράφων,
συκοφαντών της Χριστιανικής πίστεως, εθελοθρησκευομένων, ετεροδιδασκόντων,
μισαλλοδόξων αντιχριστιανών και ένας από τους προδρόμους του σύγχρονου Οικουμενισμού.
Εσπούδασε στην
Αλεξάνδρεια υπό τον Ολυμπιόδωρον τον πρεσβύτερον και τον Συριανόν13.
Τα ονόματα των γονέων του Πατρίκιος και Μαρκέλλα πιθανολογούν ρωμαϊκή καταγωγή.
Ας σημειωθεί ότι την εποχή του Ολυμπιοδώρου η λέξη «φιλόσοφος» στην συνείδηση όλου του τότε
γνωστού κόσμου, είχε την σημασία του ειδωλολάτρη-στοχαστή (κάτι ανάλογο με την σημασία της σημερινής λέξεως «διανοούμενος»14).
Μετά την
αποτυχίαν των Νέο-πλατωνικών/πυθαγορείων,ο Πρόκλος με τον Πλούταρχο στις Αθήνες
και τον Δαμάσκιο, περιορίστηκαν στην μεθολογική και σχολαστική ανάπτυξη της
θρησκευτικής θεωρίας του Πλωτίνου.
Εδίδασκε την
μυστικιστικήν ενατένιση και την απαισιόδοξον αντίληψη ότι ο κόσμος που ζούμε
υπολείπεται κατά πολύ του τελείου τοιούτου. Για τον λόγο αυτόν οι ψυχές των
ανθρώπων επιθυμούν να επιστρέψουν εις τον τέλειον κόσμο που εκπροσωπεί ο Ένας,
η Παγκόσμια Διάνοια, της οποίας την φύση αγνοούμε. Θεωρία και θέσεις ανάλογες
εκείνων των Ιαμβλίχου-Πλωτίνου.
Ποιά είναι,όμως,αυτή η
παγκόσμια διάνοια; Δεν έχει όνομα; Είναι πρόσωπον; Εάν δεν είναι πρόσωπον πως
νοείται λογικώς η έννοια της διανοίας;
Ελάτρευε την Αιγυπτία θεά Ίσιδα,
της οποίας το άγαλμα είχε στην οικίαν του και για την οποίαν είχε γράψει και
ύμνο. Επίσης ελάτρευε την Κυβέλη και κάθε μήνα οργάνωνε εξαγνιστικές τελετές
στην οικίαν του και όχι σε ιδιαίτερο ναό15.
To
γεγονός ότι κατά τον βιογράφο του Π. Μαρίνο η «θεά» Αθηνά είχε αναθέσει στον
Πρόκλο σημαντική αποστολή για τους ανθρώπους μεταξύ των οποίων και την
διδασκαλία στην Ακαδημία των «αγράφων δογμάτων»,
φράσεις ταυτόσημες με αντίστοιχες στην Κ.Δ. (για παράδειγμα: «Δεῦτε Δία τόν ὑμέτερον Πατέρα…»/«᾿Αβραάμ, ο πατὴρ
ἡμῶν …»), αποδεικνύει :
-Την αναξιοπιστία των γραφομένων για τον
Πρόκλο, από την μοναδική πηγή του μαθητού του Μαρίνο (αποδίδεται σε αυτόν το
έργο).
-Τις ομοιότητες των θέσεων του Πρόκλου,
με εκείνες που περιλαμβάνονται στα «προφορικά δόγματα» των Ταλμουδιστών.
-Την αυξημένη πιθανότητα αντιγραφής και
μεταπλασθείσης μεταφοράς κειμένων της Κ.Δ., που προηγούνται χρονικώς από
πλευράς σωζομένων χειρογράφων,στα λεγόμενα έργα του.
-Την βάσιμη πιθανολόγηση ότι
Ταλμουδιστές, ήσαν οι εμπνευστές της βιογραφίας και του έργου του Πρόκλου και όχι ο νεοπλατωνικός μαθητής του Μαρίνος.
Κατά τον Πρόκλον «όλες
οι θρησκείες εκφράζουν την αυτήν θεμελιώδη ενόρασιν και ως εκ τούτου οφείλομεν
όχι μόνον να ανεχώμεθα ταύτας, αλλά και να μετέχωμεν τούτων και να τας
αποδεχώμεθα ως αληθείς…»16.
Ο Πρόκλος είναι ένας από τους σημαντικώτερους
προδρόμους του Οικουμενισμού της Νέας Εποχής.
Θεωρούσε τον
εαυτόν του μετενσάρκωση του Νεοπυθαγορείου Νικομάχου,
πίστευε ότι δεχόταν αποκαλύψεις και επιδιδόταν με ζήλο σε θρησκευτικές
ασκήσεις.
Στην Θεουργία μυήθηκε
από την Ασκληπηγένεια, κόρη του Πλουτάρχου του Αθηναίου που είχε μυήσει τις
κόρες του στα μυστικά της θεουργίας. Η Ασκληπηγένεια του απεκάλυψε τις παλαιές
μυστηριακές τελετές (τα ιερά «όργια») και την Χαλδαϊκή μαγεία.
Σύγχρονοι αρχαιόπληκτοι
θιασώτες του ιεροφάντου της Ίσιδος Πρόκλου και των μυστηριακών τελετών
(οργίων), βασιζόμενοι στα μυθεύματα του Μαρίνου ή εκείνων που τα συνέγραψαν με
το όνομα του Μαρίνου, δεν εδίστασαν να μας παραμυθιάσουν ακόμη και με
θαυματουργικές ικανότητες του Πρόκλου.
«Έκανε θαύματα χάρη
στις μαγικές του γνώσεις, τερμάτισε μία περίοδο ξηρασίας και απεμάκρυνε
σεισμούς με τα φυλακτά του. Ο Ασκληπιός πραγματοποίησε για χάρη του
θαυματουργικές ιάσεις, θεραπεύοντας την κόρη του διδασκάλου του και
απαλλάσσοντας τον ίδιο από μία αρθρίτιδα στο γόνατο»17.
Σε επίγραμμα που έγραψε
ο ίδιος ο Πρόκλος «Πρόκλος εγώ υπήρξα Λύκιος την καταγωγή (Σ.Σ: Δεν αναφέρει
Έλλην), αυτόν που ο Συριανός (εκ της Συρίας)
έθρεψε εδώ με την διδασκαλία του ως διάδοχόν του…».
Συνεχίζεται
1 Πλάτωνος,
Νόμοι, 636, B, C, D.
2
Πλάτωνος,
Αλκιβιάδης Δεύτερος, ΧΙΙΙ,149Ε-150 Α, C, D-XIV, 150, D, E.
3 Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους, κεφ.18ον,
31A.
4 Αθηναίων
Πολιτεία, XLI, 1.
5 Βλέπε
ανάλυση θέματος « Ο Γενάρχης των Προελλήνων», μέρος 4ο-6ο.
6 Πολιτικά, Γ, 1279-σχετ. Ηθικά Ευδήμεια, Η,
1241, β.
7 Η
λέξη τύραννος ταυτίζεται προς την Δωρικήν κοίρανος που εκτός των άλλων σημαίνει
μονάρχης, βασιλεύς, απόλυτος άρχων. Λεξικόν Π.Δορμπαράκη,σ.824.
8 Πολιτικά,1310b
-1315b.
10
Στοβαίου
Ανθολ. Α/10/49.
11 Πλούταρχος, Συμπόσιον, 154e.
12
Πλούταρχος,
συμπόσιον,152 c.
13 Συριανός:
Αλεξανδρινός φιλόσοφος αγνώστων λοιπών στοιχείων μαθητής του νεοπλατωνικού
Πλουτάρχου (4ος-5ος π.Χ. αι) «Εκ των έργων του είναι
γνωστά υπομνήματα εις τον Όμηρον σε 7 βιβλία, υπομνήματα εις τα πολιτικά του
Αριστοτέλους εις 4 βιβλία, τα οποία όμως δεν εσώθησαν
14 Διανοούμενοι (Intelligentia) [Πολιτική
Ορολογία, Δημ. Ε. Ευαγγελίδη, Εκδ. ΛΑΒΡΥΣ, Αθήναι, 1979, σ.32-33].
Ο όρος Διανοούμενος (Intellectual) περικλείει δύο έννοιες. Υπό την στενή
έννοια αναφέρεται σε άτομα ανωτέρας πνευματικής και μορφωτικής στάθμης, ήτοι
επιστήμονες, λογοτέχνες, φιλοσόφους, κλπ. Υπό την ευρείαν έννοια ο όρος
χρησιμοποιείται κατ’ αντιπαράθεση προς τον όρον χειρώναξ και εξυπονοεί όλους
εκείνους οι οποίοι ασχολούνται με διανοητική/πνευματική και όχι σωματική
(χειρωνακτική) εργασία.
Ο όρος διανοούμενοι (ιντελλιγκέντσια)
εχρησιμοποιήθη αρχικώς κατά τα μέσα του 19ου αι. στην Ρωσσία,
εισαχθείς πιθανώς από τον Ρώσσον μυθιστοριογράφο, δημοσιογράφο και θεατρικό
συγγραφέα Pyotr Boborykin
(1836-1921) που ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε ανώτατο Πνευματικό
Ίδρυμα αλλά είχε διασυνδέσεις με ταλμουδιστές και «διανοούμενους» του
εξωτερικού. Εσήμαινε την μικρή αλλά αναπτυσσόμενη πολιτιστική ομάδα-elite- η οποία εμορφώθη κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα,
σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και στα νεοϊδρυόμενα τότε ρωσικά Πανεπιστήμια.
Αυτή η πολιτιστική ομάδα εμποτισθείσα με τις λεγόμενες ανθρωπιστικές και
φιλελεύθερες ιδέες της δύσεως εστράφη κατά του Τσαρικού καθεστώτος, το οποίον
εθεώρησαν ως υπαίτιον της καθυστερήσεως της χώρας τους. Κατά καιρούς ο όρος
έλαβε διαφορετικές έννοιες, θετικές και αρνητικές.
Συνεκτιμώντας την δράση των λεγομένων
διανοουμένων του 20ου αιώνος μέχρι σήμερον δεν μπορούμε παρά να
συμφωνήσωμεν με τις απόψεις δύο συγχρόνων γνωστών ανδρών εβραϊκής καταγωγής:
Του γαλοεβραίου κοινωνιολόγου, δημοσιογράφου και πολιτικού επιστήμονος, γιού
ενός εβραίου δικηγόρου, του Raymond Aron και του Σουηδο-αμερικανοεβραίου τέως
προέδρου των ΗΠΑ Dwight David Eisenhower.
Καταθέτομεν τις απόψεις των δύο αυτών ανδρών εβραϊκής καταγωγής για να μην
θεωρηθούμε ότι μεροληπτούμε στην εκτίμησή μας για τους θεωρουμένους ως
διανοουμένους!
Οι δύο άνδρες έδωσαν ο καθένας με τον
τρόπον του τον ορισμό των διανοουμένων:
Raymond Aron
(Το όπιον των διανοουμένων, 1955)
«Ο διανοούμενος είναι ένα πρόσωπο το οποίο χρησιμοποιεί περισσότερες
λέξεις απ’ όσες χρειάζονται δια να ειπή περισσότερα απ’ όσα γνωρίζει…»
Συνεπώς με τον όρον «διανοούμενος» σήμερον νοείται:
-Ο ειδωλολάτρης του πεφυσιωμένου εαυτού του
( φουσκωμένου από εωσφορική αλαζονεία).
-Ο ληρώδης αναμασητής αλλοτρίων
«προοδευτικών»/ «ανθρωπιστικών» ιδεών.
-Ο βαυκαλιζόμενος ότι ανήκει σε ανωτέρα
πνευματικώς τάξη σε σύγκριση με το γνωστικό επίπεδο άλλων (αγνοώντας ή έχοντας
συγκεχυμένη αντίληψη περί γνώσεως και επιγνώσεως της αληθείας).
-Ο αδολέσχης στοχαστής του πολιτικού
αριστερισμού (ψευδο-σοσιαλιστής/μαρξιστής).
15 Μαρίνος,Vila Procli,
19,29-33- Περί Κυβέλης βλέπε και μέρος
παρόντος θέματος.
16 Μεγ. Αμερ.
Εγκ., τ.18ος , σ.655.
17 Βίος του Πρόκλου από τον μαθητή του
Μαρίνο-Pierre Churin,
Οι τελευταίοι Εθνικοί, Εκδ. Θύραθεν, σ.128.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου