Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ Μ.Χ.ΑΙΩΝΩΝ

(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)

Μέρος 14^ο

Οι παγκόσμιοι συνωμότες των τεσσάρων πρώτων μ.Χ. αιώνων, «ανέστησαν και ιστορικοποίησαν» ένα ανύπαρκτο μυθικό πρόσωπο, τον Ορφέα και μυθοποίησαν ένα ιστορικό πρόσωπο, τον Πυθαγόρα.

Ορφέας-Ορφισμός-Ορφικά

Ποίος ήταν ο Ορφέας;

Οι δύο πρώτοι «θεολόγοι» των αρχαίων Ελλήνων, Όμηρος και Ησίοδος, αγνοούν την ύπαρξη του Ορφέα. Συνεπώς τα φερόμενα ως «πανάρχαια» έργα του είναι πολύ μεταγενέστερα, μυθοπλασμένα κατά την ιστορική περίοδο.

Ο Ηρόδοτος, παρά τα γραφόμενα υπό των παραμυθολόγων περί προϊστορικής υπάρξεως του Ορφέως ακόμη και προ του Τρωϊκού πολέμου, αμφισβητεί την ύπαρξή του και επιμένει ότι αν υπήρξαν άλλοι ποιητές, είναι νεώτεροι των Ομήρου και Ησιόδου1.

Ο μύθος του Ορφέα και οι λεγόμενοι Ορφικοί πρωτοεμφανίζονται, στην γραμματείαν, τον 6^ον π.Χ. αιώνα, περιέργως τον αιώνα της εμφανίσεως των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων. Ο Ίβυκος και ο Πίνδαρος είναι οι πρώτοι που αναφέρονται σ’ αυτόν ( Δεν μας λένε, όμως, οι Ορφεολάγνοι από πότε χρονολογούνται και που ευρίσκοντα τα αρχαιότερα χειρόγραφα του Ιβύκου και Πινδάρου που αναφέρουν αυτές τις πληροφορίες για τον Ορφέα).

Ουδεμία ιστορική μαρτυρία επιβεβαιώνει την ιστορική ύπαρξη του Ορφέως. Ο Ορφεύς επινοήθηκε από κάποιους ποιητές της αρχαιότητος2. Ο Αριστοτέλης αρνείται κατηγορηματικώς την ύπαρξη του Ορφέως3.  

Την ίδια άποψη με τον Αριστοτέλη διατυπώνουν και σύγχρονοι μελετητές μεταξύ των οποίων ο Radcliffe G. Edmonds,4 και ο Alberto Bernabe5.

Ορφισμός

Ο ισχυρισμός ότι το θρησκευτικο-φιλοσοφικό σύστημα του Ορφισμού ενεφανίσθη ενωρίτερον του 6^ου π.Χ. αιώνος είναι αυθαίρετος. Αντιθέτως κατά συγχρόνους μελετητές, ο Ορφισμός ξεκίνησε σαν ένα κίνημα δούλων για αποτίναξη του καταπιεστικού ζυγού, στο οποίον οι εμπνευστές του προσέδωσαν θρησκευτικό-μυστηριακό χαρακτήρα για ευνόητους λόγους.

6

 Κατά τον Απολλόδωρο, ο Ορφεύς (ΣΣ: Ή εκείνοι που εφηύραν τον Ορφέα) βρήκε σε λειτουργία τα μυστήρια του Διονύσου τα οποία μετωνόμασαν σε Ορφικά «…δι’ ό και τας υπό του Διονύσου γενομένας τελετάς Ορφικάς προσαγορεύεσθαι».

Για να μην αποκαλυφθεί,όμως,η απάτη του σφετερισμού των Διονυσιακών μυστηρίων οι λεγόμενοι Ορφικοί  άλλαξαν μερικές από τις αρχές της Διονυσιακής διδασκαλίας και μερικά από τα τελετουργικά δόγματα, όπως:

· Αποφυγή ωμοφαγίας.

· Αποφυγή αιματηρών θυσιών.

· Η ψυχή θα μπορούσε να ζήσει αληθινά μόνο μετά τον θάνατο του σώματος.

· Καθαρμός της ψυχής έναντι αμοιβής (Ορφικά «συγχωροχάρτια»).

· Τιμωρίες στην άλλη ζωή των αμύητων και αμοιβές των μυημένων στα Ορφικά μυστήρια.

  Ο Θεόφραστος και ο Πλάτων ειρωνεύονται τους Ορφικούς. Ο Πλάτων μάλιστα τους αποκαλεί αγύρτες7, δηλαδή τσαρλατάνους που ζητούσαν από ιδιώτες και πόλεις να τους αναθέσουν «λύσεις και καθαρμούς αδικημάτων». Για να αποσπούν περισσότερα χρήματα, οι Ορφικοί έλεγαν ότι μπορούσαν να επιτύχουν «λύσεις» από αδικήματα που είχαν διαπράξει οι πρόγονοι των πιστών (όπως τα  «συγχωροχάρτια» της Φραγκοπαπικής  εποχής).

 Ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του (Αττική, Βοιωτία, Λακωνία, Κορινθία, κλπ) αναφέρει μεν τα διαδιδόμενα, τότε, για τον Ορφέα, κατά περιοχήν, δεν παραλείπει όμως να καταθέτει τις αντιρρήσεις του:

- Για τα θρυλούμενα περί του Ορφέως και των μαγικών ικανοτήτων του8. 

- Για τους ναούς προς τιμήν του Ορφέως  (αναφέροντας άλλους κτήτορες) και για ένα ξόανο του Ορφέως που υπήρχε, δήθεν, από την εποχή των…. Πελασγών9. 

Ορφικά

Με τον όρο «Ορφικά» απεκλήθησαν πολλά ποιητικά έργα φέροντα κατά την αρχαιότητα το όνομα του Ορφέως. Ταύτα ήσαν τα Αργοναυτικά, τα Λιθικά και συλλογή ύμνων σε διάφορες θεότητες. Τα άπαντα των Ορφικών εξεδόθησαν υπό των  Abel (1885) και  G.Hermann (1905).

Τα λεγόμενα Ορφικά :

-« Είναι περιληπτικό όνομα πολλών ποιητικών έργων φερομένων κατά την αρχαιότητα υπό το όνομα του Ορφέως…….Αλλά κατά πάσαν πιθανότητα άπαντα τα ποιήματα οφείλονται εις τον θίασον των Ορφικών (ΣΣ:και όχι εις τον Ορφέα)»10.

 -Γράφτηκαν από αγνώστους μυστικοπαθείς ποιητές. Κατά τον Παυσανία (7,18,4 και 8,37,5) οργανωτής των μυστικών τελετών δεν ήταν ο Ορφέας αλλά ο Ονομάκριτος, μελετητής των παλαιών επών και χρησμολόγος (μάντις). Με βάση την μαρτυρία του Παυσανία, η πιθανώτερη εκδοχή για τα Ορφικά είναι ότι, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητος επεβλήθησαν από τον Πεισίστρατον, με την προτροπή του μάντεως Ονομακρίτου11.

 Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώθηκε υπό νεωτέρων ερευνητών οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι:

«Το μέγα πλήθος των αποδοθέντων εις τον Ορφέα κατά τους νεωτέρους χρόνους ποιημάτων απεδείχθη ότι ήσαν πλαστά γραφέντα υπό χριστιανών γραμματικών της αλεξανδρινής σχολής»12.

Ποιοί ήσαν οι «χριστιανοί» γραμματικοί; Οι αιρετικοί ψευδοχριστιανοί και όσοι άλλοι, όπως αναπτύξαμε προηγουμένως, εδήλωναν υποκριτικώς ότι ήσαν χριστιανοί. 

Στα «Ορφικά» περιλαμβάνονται θεωρίες όπως: 
                   · Η γη είναι σφαιρική και περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της.

· Η ουράνια σφαίρα περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του κόσμου.

· Ο ήλιος έχει μία ημερήσια και μία ετήσια κίνηση κατά μήκος της εκλειπτικής.

Όλα τα Ορφικά κείμενα, τα σχετικά με την θεογονία-κοσμογονία/δημιουργία του κόσμου, δεν είναι του Ορφέως. Προσεκτικώτερη μελέτη καταδεικνύει ότι πρόκειται περί αντιγραφής άλλων έργων(μεταξύ των οποίων και η Π.Δ.) ή μεταγγραφής γνωμών/ιδεών άλλων που επικρατούσαν μέχρι τότε.

«Οι Έλληνες είχαν διαφόρους γνώμας περί κοσμογονίας,και διάφορα συστήματα. Πρώτος ο Ορφεύς έγραψε κοσμογονίαν, θεολογίαν, μυστήρια, όργια και άλλα τα οποία λέγουσι ότι έμαθε εις την Αίγυπτον παρά των ιερέων….Τιμόθεος δε χρονογράφος λέγει (χρονικόν Ευσεβίου,4,αποσπάσματα, έρφ. λβ) ότι ο Ορφεύς ο Οδρύσιος……έγραψε μεν κοσμογονίαν και θεογονίαν και ανθρώπων πλαστουργίαν αλλ ουχί εξ ιδίας γνώμης…εποίησεν αυτά ως λέγει εν τη αρχη του συντάγματός του, τους λοιπούς στίχους αφήκε δια το πλήθος..»13.

Με άλλα λόγια οι Ορφικοί επιχειρούσαν πρώτον να καλύψουν την ανυπαρξία του Ορφέα δεύτερον να μην αποκαλύψουν ότι τα γραπτά τους προήρχοντο από άντληση «στοιχείων» από άλλες πηγές, μεταχριστιανικές (αποκλειστικώς σχεδόν παγανιστικές), συρραφές ετεροχρονολογημένων σπαραγμάτων της αρχαίας γραμματολογίας, αναχρονολογήσεις και άλλα τοιαύτα, και τρίτον να δικαιολογήσουν τις δικές τους προσθαφαιρέσεις ως εντολή του Ορφέως (παραλλαγή της πυθαγόρειας αρχής της σιωπής).

Όλα αυτά για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και απαράδεκτα μυθεύματα και να …δώσουν τα πρωτεία των κοσμολογικών ανακαλύψεων στον Ορφέα, αδιαφορώντας εάν ο Αριστοτέλης και άλλοι Έλληνες και ξένοι προχριστιανικοί συγγραφείς, μας διαβεβαιώνουν, εμμέσως ή αμέσως, ότι ο Ορφέας ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο!

Ας το καταλάβουν όσοι πιστεύουν ακόμη, στην ύπαρξη του…Ορφέως και στα λεγόμενα Ορφικά:

-Kάθε τι που θεωρείται ή υποστηρίζεται ότι είναι Ορφικό, είναι φανταστικό, μη ελληνικό, επανάληψη πυθαγόρειου αρχής/δόγματος, δημιούργημα μεταγενεστέρων ανθελλήνων/ αντιχριστιανών πλαστογράφων/ αντιγραφέων από την υφισταμένη γραμματεία ή ανύπαρκτο.

-Ο Ορφισμός είναι ξένο σώμα προς τον ελληνικό πολιτισμό. Είναι μη ελληνικός λόγω:

·Μυθοπλασμένης υπάρξεως του Ορφέα, τουτέστιν ιστορικής ή προϊστορικής, έστω, ανυπαρξίας (εφεύρεση των Ορφικών και αγυρτών Ορφεοτελεστών).

·Αλλογενούς πνευματικής καταγωγής του από τα Αιγυπτιακά/Διονυσιακά αποκρυφιστικά μυστήρια.

· Απορρίψεώς του από το ελληνικό πνεύμα ως κάτι ξένου προς την φύση του.

Το χαρακτηριστικώτερο, ίσως, παράδειγμα πλαστογραφίας και απάτης, εκ των Ορφικών, είναι τα λεγόμενα «Αργοναυτικά».

Η Αργοναυτική εκστρατεία, όπως την παρουσιάζουν οι παραμυθολόγοι, υποτίθεται ότι έγινε περί τον 13^ον π.Χ. αιώνα. Χίλια και πλέον έτη αργότερα, εμφανίζεται ένας επικός ποιητής στην Αλεξάνδρεια, ο Απολλώνιος ο...Ρόδιος που συγγράφει ποίημα εκ 5835 εξαμέτρων, με θέμα την Αργοναυτική εκστρατεία (με λεπτομέρειες ως να ήταν από τους μετέχοντες της εκστρατείας), την οποία παρουσιάζει στον περίφημο, τότε, καθηγητή του Καλλίμαχο.

 Ο Καλλίμαχος τον έσκωψε (περιέπαιξε) για το περιεχόμενο και την έκταση του ποιήματος, οπότε αποφασίζουν αμφότεροι να θέσουν τα ποιήματά τους στην κρίση του κοινού. Ο Καλλίμαχος βραβεύεται και ο Απολλώνιος αποδοκιμάζεται. Ο Α. βαρέως φέρων την αποτυχίαν του, πλήρης πικρίας, εγκατελείπει την Αλεξάνδρεια και μεταβαίνει στην Ρόδο όπου γίνεται δεκτός με μεγάλας τιμάς. Στην Ρόδο, ανασκευάζει/διασκευάζει τα Αργοναυτικά, εις νέο έργον, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του κοινού, το οποίον «εξέδωσεν εκ νέου εις Ρόδον διωρθωμένον»14.   

Αυτό το διασκευασμένο, κατά την δοκησισοφίαν του Α. έργο «Αργοναυτικά», με όσες προσθαφαιρέσεις είχαν γίνει, παρέλαβαν οι συνωμότες της Αλεξανδρείας, μισή χιλιετία αργότερα, το επεξεργάσθησαν και το προσέθεσαν στα λεγόμενα «Ορφικά κείμενα». Αυτό εγγίζει τα όρια της πνευματικής παραφροσύνης και πάντως υπερβαίνει τα όρια της επιστημονικής αφροσύνης.

Αυτά τα κείμενα χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Ορφεο-(εκ)τελεστές με την πιθανότητα, εάν όχι βεβαιότητα στο διάστημα από τότε μέχρι τις ημέρες μας, να μην έχουν γίνει απλώς νέες αμέτρητες προσθαφαιρέσεις (και πώς να τις υπολογίσει κανείς άλλωστε), αλλά απίστευτα πνευματικά, ιστορικά κακουργήματα. Ε, λοιπόν!

Αυτά τα «Αργοναυτικά» τα αποδοκιμασθέντα από το κοινό της Αλεξανδρείας, τα διασκευασθέντα προς τέρψιν ακροατών-θεατών, τα κατακρεουργηθέντα επί δύο χιλιετίες περίπου, επισείουν ως σημαία μαζί με τους «Ορφικούς Ύμνους» οι σημερινοί Ορφεολάγνοι ως δογματικά ποιητικά κείμενα, εκφράζοντα αληθή γεγονότα! Τι να υποθέσωμεν;

Άραγε είναι άξιοι για λύπηση, για σκώμματα ή χρήζουν μεταβάσεως σε αγιορείτικο κέντρο ψυχοπνευματικής αποκαταστάσεως;

        Παρά τα στοιχεία της γραμματείας που κραυγάζουν για το ανύπαρκτο πρόσωπο του Ορφέα, μυθοπλασμένο κατά τους ιστορικούς χρόνους, παρά τα ανεπιβεβαίωτης χρονολογίας και σαφώς μεταχριστιανικής συγγραφής «Ορφικά» κείμενα, συγγραφείς των πρωτοχριστιανικών αιώνων αλλά και μεταγενέστεροι «Ορφοτελεστές» και «Ορφεοπλάστες»:

-Δικαιολόγησαν την γλωσσική ανομοιογένεια που παρουσιάζεται στους «Ορφικούς ύμνους» ως αποτέλεσμα, δήθεν, επιρροών αιώνων (προσθαφαιρέσεις ή αλλοιώσεις κειμένων, επικράτηση της γλώσσης με την οποία αντεγράφησαν μεταγενεστέρως) από της πρώτης περισυλλογής τον 6ου π.Χ. αι. (Δηλαδή ομολογία αυθαιρέτων παραβάσεων και λαθροχειριών).

-Αγνόησαν ακόμη και τον Κικέρωνα (1^ος π.Χ. αι.) γνώστη του Ορφικού ζητήματος, ο οποίος επαναλαμβάνει την θέση του Αριστοτέλους για τον ανύπαρκτον Ορφέα και μας λέγει ότι κατά τους Πυθαγορείους, οι λεγόμενοι «Ορφικοί ύμνοι» είναι έργον κάποιου Κέρκοπος και όχι του Ορφέως15.

-Ισχυρίζονται ότι πρώτος ο Θράξ (;) Ορφέας παρέδωσε τα μυστήρια των θεών. Ποία μυστήρια; Τα Ελληνικά ή τα εισαγόμενα; Προφανώς τα εισαγόμενα Διονυσιακά αφού ο Διόνυσος και τα μυστήριά του εισήχθησαν από την Αίγυπτο16. Η θρακική προέλευση του Ορφισμού είναι χονδροειδές ψεύδος και ας τερατολογούν οι νέο-Ορφεολάτρες, ότι ο Ορφέας μετέβη στην Αίγυπτο για να κηρύξει τον θείον λόγον!

-Επιμένουν να τοποθετούν τον Ορφέα προ του Τρωϊκού πολέμου (12^ος π.Χ. αι.) ακόμη και ως συμμετασχόντα στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Είναι όντως αδίστακτοι μυθοπλάστες!

 -Σφετερίστηκαν την ανεύρεση ενός απανθρακωμένου παπύρου, στο Δερβένι της Θεσσαλονίκης (1962) και παρουσίασαν τα σπαράγματα αυτού17 ως κείμενα των Ορφικών! Έτσι «ανακουφίσθηκαν» προσωρινώς αφού μέχρι τότε τα αρχαιότερα χειρόγραφα περί Ορφέως και Ορφικών κειμένων δεν ήσαν παλαιότερα του 10^ου μ.Χ. αιώνος!

           Με τέτοιας μορφής «ανακαλύψεις» αυτοϊκανοποιούνται οι σύγχρονοι Ορφεολάτρες!

Διαψεύδονται, όμως, από δικόν τους προχριστιανικό συγγραφέα:

«Απεδήμησεν (ο Ορφέας) εις Αίγυπτον κακεί πολλά προσεπειμαθών μέγιστος εγένετο των Ελλήνων…Πήρε από την Αίγυπτο τις περισσότερες από τις μυστικές τελετουργίες, τις οργιαστικές τελετές…Γιατί η λατρεία του Όσιρι είναι η ίδια με εκείνη του Διονύσου και της Ίσιδος πανομοιότυπος και αντίστοιχη της Δήμητρας και μόνο τα ονόματα «έχουν αλλάξει»18.

Με βάση όσα προείπαμε, ποια είναι η πιθανώτερη εκδοχή για τις κοσμογονικές, δήθεν Ορφικές Θεωρίες;

Ότι είναι προϊόν αντιγραφής ή κλοπής αιγυπτιακών θεωριών, ιδεών προγενεστέρων, με σκοπό να προσδώσουν στον μυθικό Ορφέα ιστορικότητα και αξιοπιστία. Η ιστορία όμως, απορρίπτει μετά βδελυγμίας τους πλαστογράφους!

Βέβαια, μέχρι σήμερα, όλοι αυτοί οι «νεκραγωγοί» του Ορφέως, δεν απαντούν στα εξής ερωτήματα:

·Που βρίσκονται τα αρχαιότερα χειρόγραφα που αναφέρονται στον Ορφέα και τα Ορφικά και από πότε χρονολογούνται;

·Γιατί ο Ορφέας και οι Ορφικοί αμφισβητούνται, αγνοούνται, λοιδωρούνται, ο δε Ορφέας θεωρείται ανύπαρκτο πρόσωπο από κορυφαίους Έλληνες ποιητές και φιλοσόφους; (Όμηρος, Ησίοδος, Πλάτων, Αριστοτέλης);

·Ποια είναι, τέλος πάντων, η πειστική ετυμολογία της λέξεως Ορφεύς; Εάν είναι άγνωστη, μήπως αυτό σημαίνει και την ξενόφερτη αποκρυφιστική προέλευσή της;

·Ποια είναι η σχέση του «Ορφέως» με τα αιγυπτιακά μυστήρια; Εάν ο Ορφέας είναι «μεταφερμένη» οντότητα του Αιγυπτιακού αποκρυφισμού, τι δουλειά είχε με την θρησκεία των αρχαίων προγόνων μας; Ας αφήσουν την αστεία, γελοία και παιδαριώδη δικαιολογία που προβάλλουν τα τελευταία χρόνια, ότι ο Ορφέας στην Αίγυπτο «εξελόχευσε» (εγέννησε, εκήρυξε) τον Θείον λόγον!19

Ενώ λοιπόν ο Ορφέας είναι πρόσωπο ανύπαρκτο ή μυθοπλασθέν κατά τους ιστορικούς χρόνους, μη βεβαιωμένου πατρός (Οίαγρος βασιλιάς Θράκης, Οίαγρος θεός ποταμός, Θράξ Πιέρος, Απόλλων), μη προσδιορισθείσης χρονολογικής περιόδου γεννήσεως (14.000-1400 π.Χ.) εν τούτοις, οι σύγχρονοι παγανιστές όχι μόνο τον θεωρούν υπαρκτό πρόσωπο, αλλά του βρήκαν τον τόπο γεννήσεως που περιέργως, δεν είναι η Θράκη αλλά η Πιερία (Πίμπλεια, σημ. χωριό Αγία Παρασκευή, 2 χλμ νοτίως του Δίον) αλλά και τον τόπο ταφής του (Λιβήθρα ή Λείβηθρα Πιερίας)!!!

Δεν έχουν βρεί ακόμη τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά προσδιόρισαν τον τάφο του Ορφέως που έζησε την 2^η χιλιετηρίδα π.Χ. κατά τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς των ορφεολατρών! Αυτό λέγεται ομαδική πνευματική παράκρουση!

Ας είναι καλά κάποιοι «έγκριτοι» μελετητές και ξένοι συγγραφείς, όπως η φεμινίστρια Jane Hellen Ηarrison (1850-1928) λάτρις της μαγείας και των διονυσιακών οργίων της οποίας μέντορας υπήρξε ο Ταλμουδιστής-μυστικιστής Γιόχαν Γιάκομπ Μπαχόφεν (1815-1887) και η Jeniffer Larson ειδική στις μελέτες για τις σεξουαλικές σχέσεις των αρχαίων νυμφών με τις άλλες Ελληνικές θεότητες[20] καθ’ όσον με τις φαντασιώσεις και τις τερατολογίες τους, διευκολύνουν τις….αναζητήσεις των αρχαιόπληκτων Ορφεολάγνων.

Ουαί υμίν μυθοπλάστες, μισαλλόδοξοι, αποκρυφιστές, ματαιόφρονες!

                                                                                                                                                                       Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ 1ο  ΜΕΡΟΣ 2ο  ΜΕΡΟΣ 3ο  ΜΕΡΟΣ 4ο  ΜΕΡΟΣ 5ο 

ΜΕΡΟΣ 6ο  ΜΕΡΟΣ 7ο  ΜΕΡΟΣ 8ο  ΜΕΡΟΣ 9ο ΜΕΡΟΣ 10ο

ΜΕΡΟΣ 11ο  ΜΕΡΟΣ 12ο ΜΕΡΟΣ 13ο

---

1 ΗΡΟΔΟΤΟΣ, 2/53, Βλέπε επεξήγηση χωρίου στην σ.242 του βιβλίου ΕΥΤΕΡΠΗ, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, 1992.

2 Ν. Λούβαρις, Μεγ. Ελλην. Εγκ. ΦΟΙΝΙΞ, τ.19^ος, σ.124.

3 Εγκ. Ελευθερουδάκη, λ.    «Ορφέας», «Ορφισμός»-De Natura Deorum (Περί της φύσεως των θεών), Κικέρων, Ι, 38, 107.

4 Tearing apart the Zagrus Myth

5 La toile de Penelope, Καθηγητής της ελληνικής και ινδοευρωπαϊκής γλώσσης στο πανεπιστήμιο Compluence της Μαδρίτης.

6 Αισχύλου, Ικέτιδες, εκδ. Πάπυρος, υποσημείωση 2, σ.31.

7 Πλούταρχος, Κίμων-Λεύκιος 1, στα Ορφικά του Κάκτου, τ. Γ, σ.41.

8 Βοιωτικά, 30.4.

9 Α΄Αττικά,14,3-Λακωνικά,13.2, 14.5, 20.5.

10 Εγκ.Λεξ. Ελευθερουδάκη,λ. Ορφικά,σ.177.

11 Ν. Λούβαρις, Μεγ. Ελλην. Εγκ. ΦΟΙΝΙΞ, τ.19^ος, σ. 126.

12 Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ.17^ος, σ. 627.

13 ΩΓΥΓΙΑ ή Αρχαιολογία, Αθ. Σταγειρίτου, 1815, Α΄, σ. 28.

14 Μεγ. Αμερ. Εγκ., τ. 3^ος, σ.168.

15 Περί της φύσεως των Θεών, Ι/107.

16 Ηρόδοτος,2/49.

17 Βρέθηκε σε τάφο που χρονολογήθηκε τον 4^ο π.Χ. αι. Έκτοτε επιχειρείται σφετερισμός των «σπαργάνων» του παπύρου από τους σύγχρονους «Ορφεοπλάστες» και «Ορφεολάτρες».Κάτι ανάλογο συνέβη το 1960 με το ανακαλυφθέν κρανίο του «αρχανθρώπου» στα Πετράλωνα Χαλκιδικής. Τότε ισχυρίσθησαν οι ομοιϊδεάτες των Ορφεολατρών ότι η ηλικία του κρανίου ήταν 700.000 ετών Αργότερα έπεσαν στα 200.000 έτη! Ποιος ξέρει, μετά από μερικά χρόνια μπορεί να μας πουν 2.000 ετών!

18 -Διόδωρος Σικελιώτης Α/96, 2-3 Ορφικά Κάκτου, τ. 4^ος, σ.163.

    -Διόδωρος Σικελιώτης Α/23, Ορφικά Κάκτου, τ. 2^ος, σ.235-236.

19 Απολλώνεια Ηλιολατρεία, Ι. Χαραλαμποπούλου.

20 Greek Nymphs, Oxford University Press, USA.