ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ:
ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΤΑΛΜΟΥΔΙΚΟΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Ή
ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΙΟΥΔΑΙΟΓΕΝΕΣ
ΚΙΝΗΜΑ;
PROTESTANTISM:
SELF RELIGION
OF JEWISH-TALMUDIST ECUMENISM
OR
OR
POLITICAL-ECONOMIC JUDEOGENIC MOVEMENT?
ΜΕΡΟΣ 2ο
Β. ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
1. Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546)
Βιογραφία- Αποστασία-Διακήρυξη
μεταρρυθμιστικών θέσεων
Γεννήθηκε τον Νοέμβριο
του 1483
στο Αϊσλέμπεν της Σαξονίας από φτωχή οικογένεια.
Μετά την γέννησή του, οι γονείς του Hans and Margarethe
Luther, εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μάνσφελντ, όπου ο πατέρας του
εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία. Ο Λούθηρος ανατράφηκε μέσα σε ένα «ευσεβές» και αυστηρό
οικογενειακό περιβάλλον.
Portraits of Hans and Margarethe Luther by Lucas Cranach the Elder, 1527.
Η ίδια αυστηρότητα
επικρατούσε και στο παπικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές,
τις έκανε στο Μαγδεβούργο και στο Άϊζεναχ, όπου μια πλούσια αστική οικογένεια,
του Ιουδαίου Κουντς Κόττα (Kuntz/Koontz Kotta),1 τον πήρε στο σπίτι της. Εκεί, βρήκε δασκάλους, οι οποίοι τον δίδαξαν λατινικά, φιλολογία και ρητορική, ενώ ταυτόχρονα
δούλευε ως πλανώδιος τραγουδιστής.
Το 1501, με την οικονομική συμπαράσταση κάποιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο
Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και σπούδασε φιλοσοφία [Η
πόλη Έρφουρτ (γερμ. Erfurt
και ελληνοποιημένο Ερφούρτη), είναι η πρωτεύουσα του κρατίδιου της Θουριγγίας στην Γερμανία].. Κατά επιθυμία του
πατέρα του, άρχισε τον Μάϊο του 1505, να σπουδάζει νομικά. Σε ηλικία 22 ετών
πανικοβλήθηκε από άγρια καταιγίδα και έκανε «τάμα» αν σωθεί, να γίνει μοναχός.
Δύο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τα εγκόσμια κι’ έγινε μοναχός στο μοναστήρι του
Τάγματος των
Αυγουστιανών ερημιτών, στην Ερφούρτη,
το οποίον υπήγετο στην δικαιοδοσία ενός «χριστιανού», του Γερμανού αποκρυφιστή, Γιόχαν Στάουπιτς.2 Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά
μαθήματα και στις 4 Απρ. 1507 εχειροτονήθη ιερεύς. Κατόπιν, συνέχισε τις
θεολογικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης.
Ο Λούθηρος, όπως
προείπαμε, εισήλθε ως μοναχός στην Αυγουστιανή μονή της αδελφότητος της «Αυστηράς
Τηρήσεως/Υποταγής» (Strict Observance). Εκεί έδωσε όρκο να μην
ερωτήσει ποτέ, ποιοί ήσαν οι πνευματικοί καθοδηγητές του. Ας σημειωθεί ότι στην
Μασονική ιεραρχία, ο 33ος βαθμός,
αποκαλείται και Strict Observance.
Toν
18o αιώνα, ιδρύθηκε μασονική στοά με την ονομασία Strict Observance,
από τον Τέκτονα 33ου βαθμού, τον Baron von Hund, με τον ίδιο όρκο
υποταγής προς τους «αγνώστους ανωτέρους καθοδηγητές» των μελών της στοάς. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν,
τον σκοτεινό ρόλο που έπαιζε το μοναστήρι όπου εμόνασε αρχικώς ο Λούθηρος, ποιά
ήταν η αποστολή της εκεί αδελφότητος και ποιοί ήσαν οι «άγνωστοι» πνευματικοί
καθοδηγητές του Λουθήρου.
Η αδελφότητα της μονής εκείνης,
όπου έλαβε τα πρώτα «πνευματικά φώτα» του ο Λούθηρος, ουδεμία σχέση είχε με
Χριστό και Αγία Γραφή!!! Τυφλωθείς ο Λούθηρος από τον «καταυγάζοντα φωτισμόν»
που έλαβε κατά την διάρκεια της παραμονής του στο μοναχικό εκείνο τάγμα,
απεφάσισε μίαν «ωραίαν πρωΐαν», να αποσχηματισθεί, να νυμφευθεί μία μοναχή και να ιδρύσει,
προφανώς κατ’ εντολή των αόρατων
πνευματικών καθοδηγητών του, ένα δικό του χριστιανικό θρησκευτικό ιδεολόγημα,
χωρίς Ιησού Χριστό!!!
Ο σύνδεσμος του Λουθήρου στις πνευματικές διαδρομές του, εφημέριος Johann von Staupitz,
(Vicar General of the Augustinian Order),παρά το γεγονός ότι είχε
αποκηρύξει την Μεταρρύθμιση, εν τούτοις σήμερον τιμάται από του Λουθηριανούς ως
άγιος!!!
Τι είδους άγιος και για ποιούς αφού τελικώς ήταν
αποστάτης του Λουθηριανισμού;
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι, υπήρξε και θεωρείται «άγιος» για τους
αποκρυφιστές, αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του, τουτέστιν της
πνευματικής μεταλλάξεως του Λουθήρου!!!
Ο Staupitz μεταξύ των άλλων εντολών και «ευλογιών» του, απήλλαξε τον Λούθηρον απ’
όλες τις δεσμεύσεις που είχε δώσει μεθ’ όρκου στο μοναχικό Τάγμα.. Άραγε με
ποίαν δικαιοδοσίαν;
Συνεκτιμώντας τα υπάρχοντα στην διεθνή γραμματεία ιστορικά στοιχεία, τα
αναφερόμενα στις σχέσεις Λουθήρου-Στάουπιτς, καταλήγουμε στο ασφαλές λογικό
συμπέρασμα ότι ο Staupitz, ήταν ο εντεταλμένος
μέντορας του Λουθήρου που δρούσε κατ’ εντολήν της «αόρατης αρχής», καθοδηγώντας
και προετοιμάζοντας τον Λούθηρο για την λεγόμενη αντιπαπική Μεταρρύθμιση!
Υπό αυτήν την έννοιαν τιμάται σήμερον ως «άγιος»
από τους Λουθηριανούς.
Επίσης, δεν είναι αβάσιμη και η εκδοχή ότι, οι πάπες που
προήρχοντο από τον οίκο των Μεδίκων, πιθανώς να συνειργάζοντο
μυστικώς με τον Λούθηρον, ενώ φανερώς ενεφανίζοντο ως αντίπαλοι,
προκειμένου να επισπεύσουν την δημιουργία του σχίσματος, προφανώς υπό την
εποπτείαν και τις εντολές των κοινών «αόρατων
καθοδηγητών».
Luther and the de Medici Popes may have collaborated to “precipitate a schism” in
the Roman Catholic Church.
1512-17 - “Lateran Council, Fifth 1512-17, 18th
ecumenical council of the Roman Catholic Church, convened by Pope Julius II and
continued by his successor Leo X. Julius called the council to counter an
attempt begun (1510) by Louis XII of France to revive the conciliar theory
(i.e., that a council has the supreme power even over the pope), of a hundred
years before. .and thus precipitate a new schism”.3
Η σφραγίδα του Λουθήρου
Η σφραγίδα που χρησιμοποιούσε ο Λούθηρος, στις συναλλαγές και
επικοινωνίες του, είχε ως έμβλημα το
ρόδον των αποκρυφιστών ροδοσταυριτών, το οποίον:
.Στις αποκρυφιστικές τελετουργίες, αντιπροσωπεύει την Θεά Αστάρτη ή Ασταρώθ.
(The five
petalled rose on Martin Luther's seal was a pentagram, a symbol which
represented the Goddess, Astaroth). Σε συνδυασμό με την Ιουδαϊκή
πεντάλφα θεωρείται σύμβολο της αποκρυφιστικής Ιουδαϊκής Καμπάλα.
Decoration of a pentagram inside a rose, from the
Knights Templar church Santa Maria do Olival, built around ca 1150AD in
Portugal. (Το
πεντάφυλλο ρόδο με την Ioυδαϊκή πεντάλφα στο
εσωτερικό, διακοσμούσε τον ναό των αποκρυφιστών Ναϊτών Ιπποτών, Santa Maria do Olival, που κτίστηκε το 1150 στην Πορτογαλία..)
Through all this the rose and the
pentagram have strong ties to Christian Renaissance symbolism, Kabbalism and not
least Martin Luther and the early Rosicrucians who were strongly associated
with Lutheranism.
Design for a Stained Glass Window for Christoph von
Eberstein, by Hans
Holbein the Younger, 1522. The rose is part of the Coat of Arms of the Ebersteins.
Joachim Meyer dedicated parts of his Ms.82 Rostock-treatise of 1570
to Heinrich von Eberstein. Οι γερμανικές οικογένειες Meyer και
Eberstein έχουν Ιουδαϊκές ρίζες.4
Οι Προτεστάντες και
ιδιαιτέρως οι Καλβινιστές, διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς με την μυστική εταιρεία
των αδελφών Γερμανών ξιφομάχων/ μονομάχων, freyfechtere, της οποίας
προΐστατο
για κάποια περίοδο ο γερμανο-ιουδαίος Joachim Meyer.
With Fechtmeister and Freyfechter Joachim Meyer being a prime example, we know that several of the freyfechtere had strong ties to the Protestant Reformation and especially the Calvinist movement, but
even the Marxbrüdere (The Brotherhood of Our
dear lady and pure Virgin Mary and the Holy and warlike heavenly prince Saint
Mark) were members of a deeply religious organization and both fencing
guilds carefully chose their respective identifying crests, each with
obvious Christian symbolism; the Winged
Lion of St. Mark and the Griffin, respectively.
.Θεωρείται το σύμβολο της Ιουδαϊκής κυριαρχίας στην Αγγλία, αφού κατά
τους υποστηρικτές του αντιπροσωπεύει τις
χαμένες φυλές του Ισραήλ.
.Έγινε το σύμβολον των Άγγλων
Μοναρχών και της ίδιας της Αγγλίας. «Το ρόδον» του οίκου των Tudor, με 10 πέταλα, συμβολίζει τις 10 από τις 13
φυλές του Ισραήλ.
House of Tudor
Tudor
Rose5
Luther was an Augustinian monk of
the Strict Observance in a German monastery.
“A member of Martin Luther's order appointed, in accordance with the
'Rule of Saint Augustine', to read while the other monks eat in order that the
monks may focus upon their spiritual hunger for the word of God as well as
their physical hunger.
“Attempts to head off laxity in the Order led to the establishment of
the 'Observant' wing to which Luther belonged by virtue of joining the Erfurt
house. His fellow German Augustinians,
showed sympathy in 1518 with Luther's theological stand, but in that same year
his Augustinian superior, Staupitz, released him from his monk's vows.
“Johann von Staupitz, Vicar General of the Augustinian Order
(c.1460-1524): Monk, spiritual adviser. Staupitz was the senior figure in
Luther's Augustinian Order in Germany and the leading light in the strict or 'Observant'
wing of it. Luther frequently
praised the spiritual comfort Staupitz had given him, though the older man did
not join Luther's movement." – [John Osborne, "Luther," Royal National Theatre].
"Strict Observance" was the name given by Baron von Hund,
a German Templar, to the 33rd degree of Scottish Rite Freemasonry.
"1743...Baron von Hund said he had been commissioned to set up lodges of Strict Observance
in Germany and to promulgate 'true'
Freemasonry under a system known as 'Strict Observance' because the oath of the Apprentice Mason included a vow of absolute
obedience to 'unknown superiors.' The idea of a chivalric order, strict
obedience, and a secret grand master must have had great appeal in Germany,
because over the next twenty years, the new order promoted by von Hund spread
like wild fire, and extended from Germany to almost every country of
continental Europe."6
"...the text of the Protocols (of Sion) ends with a single
statement, 'Signed by the
representatives of Sion of the 33rd degree.'... And the thirty-third degree in Freemasonry is that of the so-called Strict Observance—the
system of Freemasonry introduced by (Baron von) Hund
at the behest of his 'unknown superiors,' one of whom appears to have been Charles Radclyffe."7.
§
Luther's
personal seal was the Rosicrucian rose symbolizing the lost tribes of Israel.
"...Luther used as his personal seal the symbol of a rose and a cross..." 25/56.
"In ENGLAND BETWEEN THE YEARS 1450-1485 there was a series of civil
wars known as 'Wars of the Roses'
occurring between the rival Houses of York and Lancaster. Each side was
represented by a rose, York by a white rose, and Lancaster by a red rose. At
the end of the struggle a partly Welsh noble named Henry Tudor became king. Henry claimed to unify in his person the
two rival sides. He chose as his symbol a rose with both red and white petals
(i.e. a large white rose with a smaller red rose overlaid on it) and with five
green leaves around it. Dr.
Clifford Smyth of Ulster supplied Yair Davidiy with color photographs of
pictures from the Tudor Period depicting the Tudor rose. These paintings show
that there then existed in England a real breed of rose that looked like the
Tudor Rose. This rose, unbeknown to
Henry, was (says the above quoted Zohar) the symbol of Israel. Henceforth
the red and white petal 'Tudor Rose' became the symbol of the English monarchs
and therefore of England itself. It
still is an official symbol of Britain.
The Tudor
Rose admittedly has only ten petals whereas the 'Rose of Israel' described in
the Zohar has thirteen but then England being dominated by the tribe of Ephraim
represents only ten out of the original thirteen Israelite Tribes." (The Brit-Am & Tudor Roses)
The Tudor
Rose
Symbol of the
Ten Lost Tribes and of Brit-Am Representing United Israel!!
"Perhaps the most famous
heraldic device connected with the hermetic tradition is that of the Rosy
Cross... A...theory says it refers to the arms of Martin Luther of a rose
surmounted with a cross of equal arms..."
§Εάν συγκριθεί με τον σταυρό και τα σύμβολα των αποκρυφιστών Ροδοσταυριτών
και με εκείνα των Λουθηριανικών εκκλησιών, μας οδηγεί σε λογικά συμπεράσματα
για τις αντιχριστιανικές-αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Λουθήρου..
Ancient wax seal, shown
inverted, with the inscription "D:
M. Luther" and alchemical symbols (Pallas, Earth & Mercury or
Salt, Sulfur & Mercury or spiritus, amimas & corpus, found in Rhone
River, Germany.
|
Alchemical and Hermetic Emblems
|
||
Luther Rose
Lutheran Church Missouri Synod
|
Evangelical Lutheran
Cross
|
Martin Luther's Seal
|
|
Η σφραγίδα του Λουθήρου ενεφανίσθη ένα αιώνα αργότερα στο μανιφέστο των αποκρυφιστών
Ροδοσταυριτών.
Luther’s seal appeared a century later on a
Rosicrucian Manifesto.8
“Luther’s crest with a black cross on a red heart upon a white rose…set
beside an expansion on the letters, F. R. C., Futurae Reformatio Catholicae,
signifying a hope for a future Universal
Reformation, similar to that heralded by the first Rosicrucian texts from
Tübingen...
”Bureus in his vision set out a triad of reformers in his FaMa (Ms.
Leiden UB, N 157B, 10r.) He begins with the names of J.H.P., M.L.T. and J.B.C.
(that is with Johannes Hus, Martin Luther and Jacob Böhme), but then adds three new names: C.
Ros., T. Par. and I. Arn (that is Christian Rosenkreutz, Theophrastus
Paracelsus and Johann Arndt). All taken together, they yield the word ARI, the
lion.” - The Da Vinci Code Rosicrucians
Σύμφωνα με τα αρχεία της Ιουδαιοταλμουδικής στοάς B’nai B’rith, ο Λούθηρος αρχικώς
διέκειτο ευμενώς προς τους Ιουδαίους, ηλέγχετο και εχρηματοδοτείτο από
Ιουδαίους πράκτορες, αλλά αργότερα φαίνεται να ανακάλυψε τα απατηλά σχέδιά τους
και τους απέπεμψε…Αλλά ήταν πλέον πολύαργά…Διετήρησε όμως, τα αποκρυφιστικά
σύμβολά τους, όπως το πενταπέταλον ρόδον (κατά τον πεντάκτινον αστέρα),
που αντιπροσώπευε την ειδωλολατρική «θεά» Ασταρώθ, το ασπρο-κόκκινο ρόδο, που
αντιπροσώπευε τις 10 χαμένες φυλές του Ισραήλ, την καρδιά και άλλα αλχημικά και
ερμητικά σύμβολα.
Εδώ γεννάται ένα ακόμη ερώτημα: Πως βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι ιουδαίοι,
κυρίως ως «χριστιανοί», την περίοδο εκείνη της λεγομένης μεταρρυθμίσεως, σε
καίριες θέσεις στις διοικήσεις των παπικών εκκλησιών, σε παπικά μοναστήρια, και
σε αποκρυφιστικές «χριστιανικές» αδελφότητες και επηρέασαν αν όχι κατηύθυναν τα
«νήματα», στις κινήσεις του Λουθήρου και των άλλων προτεσταντών;
Μέρος της απαντήσεως βρίσκεται στην ταυτότητα και τις δραστηριότητες της
δυναστείας των Μεροβιγγείων Φράγκων (5ος-8ος
αιώνας). Συγκεκριμένα οι Μεροβίγγειοι Ιουδαίοι, μετεστράφησαν
σκοπίμως και όχι λόγω πίστεως, στον χριστιανισμό, με στρατηγικό στόχο την σταδιακή
διείσδυση στην παπική εκκλησία, ίδρυση μοναστηριών και ανέλιξή τους στα ανώτατα
θρησκευτικά αξιώματα ακόμη και εκείνο του Πάπα, κάτι το οποίον επέτυχαν μέσω,
κυρίως, των αποκρυφιστικών εταιρειών, των «χριστιανικών» αδελφοτήτων των ελεγχομένων
από ταλμουδιστές ιουδαίους και βεβαίως με κρυφή χρηματοδότηση των ομοφύλων και
ομοδόξων τους Ιουδαίων.
The Merovingian Jews converted to Christianity and founded monastic
orders in order to infiltrate the
Roman Catholic Church.
“The Merovingian Franks (450-741) built monasteries as a means of
infiltration...for Merovingian monasteries later became Benedictine/
Cistercians... Pope Gregory the Great…promoted Benedictine monasticism. His
feast day is the day he became pope, September 3 [590 AD]. This was
accomplished by the infiltration of the Church, for Gregory was part of that
infiltration. Sept. 3 became a day of victory for the Red Movement when he was
installed as their pope, for Gregory marks the history of the papacy in that he
was the very first ‘MONK’ to become a pope.” (Merovingian
Infiltration of the Church Through Monasticism)
*
Με βάση τα μέχρι τώρα παρουσιασθέντα, φρονούμεν ότι δεν χρειάζονται περισσότερες
αποδείξεις για να πεισθούν άπιστοι, ολιγόπιστοι και αμφισβητίες ότι ο Λούθηρος ήταν πνευματικό τέκνο
και πειθήνιο όργανο αποκρυφιστών που ανήκαν σε αδελφότητες με απόλυτη σχέση ή
εξάρτηση, από τους καμπαλιστές ταλμουδιστές ιουδαίους.
Παρά ταύτα,
θα συνεχίσουμε παραθέτοντας κ’ άλλα στοιχεία για τον αντιχριστιανικό βίον και
την σκοτεινή πολιτεία του Λουθήρου.
According to the records of B’nai B’rith, Luther
was initially influenced and financed by Jewish conspirators but later
discovered and exposed their deception.
“‘We are the Fathers of all Revolutions, even of those which sometimes
happen to turn against us. We are the supreme Masters of Peace and War. We can
boast of being the Creators of the REFORMATION! Calvin was one of our Children; he was of Jewish descent, and was entrusted by
Jewish authority and encouraged with Jewish finance to draft his scheme in the
Reformation.
“Martin
Luther yielded to the influence of his Jewish friends unknowingly, and again,
by Jewish authority, and with Jewish finance, his plot against the Catholic
Church met with success. But unfortunately he
discovered the deception, and became a threat to us, so we disposed of him as
we have so many others who dare to oppose us. . . ”9
Τα παραπάνω αποτελούν μία
ακόμη απόδειξη, προερχόμενη από το ανώτατο όργανο των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, στην
οποίαν ομολογείται η απόλυτη εξάρτηση του
Λουθήρου από τους Ιουδαίους (Jews) και η προέλευση-δημιουργία του Λουθηριανισμού και
των παραφυάδων του, από τους αποκρυφιστές του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού (Jews).
Το 1512, ο Λούθηρος ονομάστηκε
διδάκτορας της φιλολογίας και ανέλαβε στο ίδιο πανεπιστήμιο την έδρα της
Βιβλικής φιλολογίας. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης, από όπου το 1512 πήρε και το
διδακτορικό του δίπλωμα στην Θεολογία. Μια επίσκεψή του στην Ρώμη τον ανάγκασε
να αναθεωρήσει τις απόψεις του σχετικά με την Παπική
εκκλησία, βλέποντας
την εκτεταμένη διαφθορά που επικρατούσε εκεί, σχετικά με τα συγχωροχάρτια και
την «ειδική» για ιερωμένους, πορνεία.
Στις 31 Οκτωβρίου 1517, και ενώ είχε ήδη
εκφράσει την αντίθεσή του στους φοιτητές του, σε κάθε σχέση με τις πρακτικές
της Παπικής Εκκλησίας, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού των
Αγίων Πάντων της Βιτεμβέργης, τις 95 Θέσεις του, που αποτέλεσαν
μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του Παπισμού και των
«συγχωροχαρτίων». Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα γερμανικά και διαδόθηκαν από
τους φίλους του. Σύντομα ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία, ενώπιον του
επιτετραμμένου του Πάπα στην Γερμανία. Εκεί αρνήθηκε να ανακαλέσει και
φυγαδεύτηκε νύκτα από φίλους του.
Ταυτόχρονα διεκήρυξε
ότι η μόνη οδός σωτηρίας δεν είναι η εκκλησία, αλλά η Αγία Γραφή. Ναί, αλλά ποιά Αγία
Γραφή ανεγίγνωσκε και εδίδασκε ο Λούθηρος;
Ο Μαρτίνος
Λούθηρος:
.Χρησιμοποιούσε την
Βίβλο των Ιουδαίων
Μασοριτών και όχι την Παλαιά Διαθήκη
των Ο΄.
.Απέρριψε ορισμένα
βιβλία της Γραφής, αυτά πού δεν συμφωνούσαν με την δική του προσωπική,
υποκειμενική θεολογία. Σ' αυτά συμπεριλαμβάνονταν οι Α' και Β' επιστολές του Ιωάννου, η επιστολή του Ιακώβου και η Αποκάλυψη.
.Μεταφράζοντας την Αγία
Γραφή στα Γερμανικά, είχε το θράσος όχι μόνον να προσθέσει λέξεις και φράσεις
στην γερμανική του μετάφραση, αλλά και να εισηγηθεί την απάλειψη ολοκλήρων
βιβλίων της Βίβλου, από εκείνα που ανεφέροντο στον κανόνα της Ορθόδοξης
εκκλησίας, συμπλέοντας με τους ταλμουδιστές Μασορίτες!!!
Έτσι και οι σημερινοί
Προτεστάντες, συνεχίζουν την ανίερη αναρχία με περισσότερη προσωπική βιβλική
μελέτη, πλαστογραφημένων και αυθαιρέτως προσθαφαιρεθέντων κειμένων, η οποία
είναι συγχρόνως και απομακρυσμένη από την συνάφεια της μυστηριακής κοινής χριστιανικής
λατρείας.
Αυτό έχει ως συνέπεια
οι Προτεστάντες να παρερμηνεύσουν συστηματικά τα εδάφια, πού αναφέρονται στις
θεραπείες, στην ευημερία, στην εξουσία και στην ιερατική ευλογία. Τυφλωμένοι
από την λανθασμένη, αυτοεπιχειρούμενη και αυτόφωτη «μελέτη της Βίβλου», όπως
εκείνη, για την οποία ο Καλβίνος έλεγε ότι ήταν προτιμότερη από την εξάρτηση
της Ιεράς Παραδόσεως, οι Προτεστάντες
προχώρησαν πολύ πιο πέρα από την ιστορική Χριστιανοσύνη. Πολλοί απ' αυτούς,
απομακρύνθηκαν τόσο πολύ από το πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής και υπευθυνότητας,
ώστε είναι πολύ δύσκολο ακόμη και να αρχίσει να εξηγεί κανείς σ' αυτούς πώς
ό,τι πιστεύουν τώρα, ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση
έχει με την πίστη ή την λατρεία της ιστορικής Εκκλησίας. 10
Το 1520, ο πάπας Λέων Ι΄ 11 εξέδωσε την βούλα Exsurge Domine,
καταδικάζοντας ως αιρετικές 41 από τις 95 Θέσεις του Λούθηρου, τον οποίο κάλεσε
να αποκηρύξει δημόσια τις θέσεις του μέσα σε 60 μέρες, ενώ οι απανταχού πιστοί
διατάχθηκαν να κάψουν όλα τα βιβλία του, ώστε να μην αφοριστούν, συλληφθούν,
και τιμωρηθούν ως αμετανόητοι αιρετικοί.12
Ο Λούθηρος, αντιδρώντας
στην είδηση, πως στα πανεπιστήμια του Παρισίου και της Κολωνίας κάηκαν τα βιβλία του,
στις 10 Δεκεμβρίου, έκαψε δημόσια την
παπική βούλα και απάντησε γράφοντας το βιβλίο: «Ενάντια στην
Βλάσφημη Βούλα του Αντίχριστου». Στις 3 Ιανουαρίου 1521, ο Λέων Ι' εκδίδει
δεύτερη Βούλα, με την οποία ο Λούθηρος αφορίζεται.
Τελικά, ο Λούθηρος
κλήθηκε σε απολογία ενώπιον της Δίαιτας
(Βουλής) της πόλεως Βορμς13 τον Απρίλιο του 1521. Εκεί, αρνήθηκε να
ανακαλέσει τις θέσεις του. Η απολογία του τελείωσε με τα εξής λόγια:
«…Εάν δεν με πείσουν,
με επιχειρήματα από την Αγία Γραφή ή με
αδιάσειστη λογική, δεν μπορώ να αναιρέσω τις θέσεις μου, γιατί δεν πιστεύω
στο αλάθητο του πάπα, ούτε στο αλάθητο των συνόδων, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι
πολλές φορές και οι πάπες και οι σύνοδοι έχουν σφάλει και έχουν πέσει σε
αντιφάσεις. Εγώ έχω πειστεί από τα βιβλικά επιχειρήματα που έχω ήδη αναφέρει,
και είμαι απόλυτα ενωμένος με τον λόγο του Θεού. Δεν μπορώ και δε θέλω να
ανακαλέσω τίποτα, γιατί δεν είναι ορθό, και αντίθετα είναι επικίνδυνο να
πράττει κανείς αντίθετα με την φωνή της συνειδήσεώς του. Ο Θεός ας με βοηθήσει.
Αμήν».
Μετά τον αφορισμόν του,
ο Λούθηρος ενεπλάκη σε φιλολογικές συζητήσεις (1525-1529) με τον Ζβίγγλιον,
καθώς και σε αναρχικές/ κοινωνικοοικονομικές επαναστάσεις (Πόλεμος των χωρικών,
1524-1525).
Τελικά, ο Λούθηρος
φυγαδεύτηκε με την βοήθεια του Εκλέκτορα της Σαξονίας, και μεταφέρθηκε στον Πύργο του Βάρτμπουργκ κοντά στο Άϊζεναχ, όπου παρέμεινε ως Πρίγκιπας Γεώργιος.
Εκεί έγραψε αρκετά κείμενα και μετέφρασε στα γερμανικά την «κοπτοραμμένη» και
πλαστογραφημένη από τον ίδιον και τους Μασορίτες, Αγία Γραφή.
Με τις 95 Θέσεις, όμως,
είχε ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Ξεκίνησε μία διαδικασία, η οποία δεν μπορούσε
να αποτραπεί με αφορισμούς ούτε να αντιστραφεί με παπικά δικαστήρια και
διώξεις. Υπήρξαν Γερμανοί ηγεμόνες, οι οποίοι στήριξαν τον ίδιο και την
προσπάθειά του, αρχικά για αποκάθαρση του φραγκοπαπισμού από «αμαρτίες» αιώνων,
και στην συνέχεια για θρησκευτική, αλλά και πολιτική ανεξαρτησία από την
εξουσία του Πάπα. Το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των ηγεμόνων δεν σχετιζόταν με
τις θρησκευτικές θέσεις του Γερμανού ρασοφόρου, αλλά άδραξαν μία χρυσή ευκαιρία
για να ενισχύσουν, σε κάποιες περιπτώσεις, και να πετύχουν, σε άλλες, την
εθνική και πολιτική ανεξαρτησία τους!
Πλέον, η διδασκαλία του
Λούθηρου κηρύττεται από αρκετές Γερμανικές εκκλησίες. Πολλοί μοναχοί εγκατέλειψαν
τις μονές τους προκειμένου να κηρύξουν τις αρχές της Μεταρρυθμίσεως, ενώ οι
φοιτητές, αλλά και μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών της Γερμανίας ετάχθη, σχεδόν
στο σύνολό του, υπέρ της Μεταρρυθμίσεως.
Όμως, κάποιοι από τους
μεταρρυθμιστές με ηγέτη τον Αντρέα Κάρλσταντ, ριζοσπαστικοποίησαν τις
ιδέες του Λουθήρου, με αποτέλεσμα να σημειωθούν επεισόδια σε εκκλησίες. Ο
Λούθηρος πληροφορήθηκε για τις εξελίξεις, και στις 6 Μαρτίου 1522 επέστρεψε στην Βιττεμβέργη, όπου συνετέλεσε στην εξομάλυνση της
καταστάσεως.
Τον Ιούνιο του 1524, ξέσπασε ο λεγόμενος Πόλεμος των Χωρικών, ο οποίος εξαπλώθηκε
ταχύτατα από την νότια Γερμανία μέχρι την Θουριγγία και είχε ως βασικά
αιτήματα την κατάργηση της δουλοπαροικίας, την ελάφρυνση των φορολογικών μέτρων
και γενικά την αποτίναξη της άρχουσας τάξης και της Παπικής εκκλησιαστικής
εξουσίας.14
Ο Λούθηρος στις 6 Μαΐου 1525 γράφει την Προτροπή
προς Ειρήνευση, στην οποία υποστηρίζει την ειρηνική διευθέτηση της
εκρρύθμου καταστάσεως, ενώ κατηγορεί την άρχουσα τάξη ως υπεύθυνη για την
καταπίεση που ασκούσε στους χωρικούς, και συμβουλεύει τους τελευταίους να
αποφύγουν τις εκδικητικές πράξεις.15
Όμως, η βιαιότητα των
εξεγερμένων, μεταστρέφει τον Λούθηρο και τον κάνει να γράψει το τετρασέλιδο
φυλλάδιο: «Κατά των
ληστρικών και δολοφονικών ορδών των χωρικών», με το οποίον ζητά από τους ευγενείς να καταστείλουν το
κίνημα των χωρικών!!!
Οι βιαιοπραγίες τελειώνουν τον Μάιο του 1525, με την
καταστολή και την εκτέλεση των ηγετών του κινήματος.
Στις 13 Ιουνίου 1525, ο Λούθηρος
παντρεύεται την πρώην μοναχή Καταρίνα φον Μπόρα, με την οποία αποκτά έξι
παιδιά.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι
ο Λούθηρος ήταν αντισημίτης, βασιζόμενοι στο έργο του: On the
Jews and
Their Lies (Οι
Ιουδαίοι και τα ψέματά τους). Ήταν
πράγματι ο Λούθηρος αντισημίτης;
Όπως αποδείξαμε από τα
παρατεθέντα στοιχεία, ο Λούθηρος και η θρησκευτική ιδεολογία του ήταν
δημιούργημα του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού. Όμως, ό,τι συνέβη και με τον Μωάμεθ που
αν και ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων με αρχιερέα του σατανικού σχεδίου, τον
εξάδελφο της Ιουδαίας συζύγου του Χατζίτζε, τον Ιουδαίο απατεώνα-αστρολόγο Ουάρακα,
το ίδιο έγινε και με τον Λούθηρο ο οποίος από θερμός υποστηρικτής των Ιουδαίων,
αργότερα μετεστράφη με φανατισμό, σε πολέμιο των Ιουδαίων...
Παρ’ όλα αυτά, ο
Λούθηρος απήλλαξε τους Ιουδαίους από το έγκλημα της σταυρώσεως Του Θεανθρώπου,
το οποίον απέδωσε συλλήβδην, στην αμαρτωλή ανθρωπότητα!!!!!
Άλλωστε από μερικούς, ο Λούθηρος εξ αιτίας του
αμφιλεγόμενου αντισημιτισμού του, θεωρείται ως πρόδρομος και «οδοποιός» της
οδού που οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία!
Το 1523 ο Λούθηρος
κατηγόρησε τους παπικούς, ότι συμπεριφέρονται προς τους ιουδαιους σαν ζώα και
έτσι καθιστούσαν δύσκολο τον προσυλητισμό τους. Δέκα πέντε χρόνια αργότερα, ο
Λούθηρος εδήλωνε ότι οι προσπάθειες για εκχριστιανισμό των ιουδαίων ήσαν
άκαρπες και χωρίς καμία ελπίδα..
Was Luther
Anti-Semitic?
“Set fire to their synagogues or schools,” Martin
Luther recommended in On the
Jews and Their Lies. Jewish houses should “be razed and destroyed,”
and Jewish “prayer books and Talmudic writings, in which such idolatry, lies,
cursing, and blasphemy are taught, [should] be taken from them.” In addition,
“their rabbis [should] be forbidden to teach on pain of loss of life and limb.”
Still, this wasn’t enough.
Luther also urged that “safe-conduct on the highways
be abolished completely for the Jews,” and that “all cash and treasure of
silver and gold be taken from them.” What Jews could do was to have “a flail, an ax, a hoe, a
spade” put into their hands so “young, strong Jews and Jewesses” could “earn
their bread in the sweat of their brow.”
These fierce comments have puzzled and embarrassed
Christians who otherwise admire the Reformer. And they have led to charges that
Luther was “one of the ‘church fathers’ of anti-Semitism.” More seriously, Luther’s attacks
have been seen as paving the way for Hitler.
Was Luther anti-Semitic? How should we understand his
words?16
In
1523, Luther accused Catholics of being unfair to Jews and treating them “as if
they were dogs,” thus making it difficult for Jews to convert. “I would request and advise that one deal gently with them [the Jews],”
he wrote. “ … If we really want to help them, we must be guided in our dealings
with them not by papal law but by the law of Christian love. We must receive
them cordially, and permit them to trade and work with us, hear our Christian
teaching, and witness our Christian life. If some of them should prove
stiff-necked, what of it? After all, we ourselves are not all good Christians
either.”
Fifteen years later, however, rumors of Jewish efforts
to convert Christians upset him, and he wrote a treatise venting his
frustration. In it, Luther concluded that converting Jews had become hopeless.
It seemed to him that God had deserted the Jews,
leaving them to wander homeless without a land or temple of their own. And if
this was God’s attitude, then one might with good conscience ignore the Jews.
Why would God desert his own people if he did not despair of them? He had
rejected them and turned his attention to the “new Israel,” the Christian
church. Luther thus accepted the existing notion that the promise given to Jews
was now transferred to Christians.
By 1543, Luther was ready lo go one step further. He
had become utterly frustrated by the Jews’ refusal to convert to Christianity:
“A Jewish heart is as hard as a stick, a stone, as iron, as a devil.”
Luther did not, however, hold Jews responsible for the death of Christ. As he wrote in a hymn, “We dare not blame … the band of Jews; ours is the shame.” And he felt that at
least a few Jews might be won for Christ.
Yet
rabbinic teaching was madness and blindness that blasphemed Christ, Mary, and
the Holy Trinity. Luther could not “have
any fellowship or patience with obstinate [Jewish] blasphemers and those who
defame this dear Savior.” Blasphemy was a civil crime. To allow it to continue,
Luther feared, meant Christians would share in the guilt for it.
Στις
20 Ιουνίου 1530, ο Κάρολος Ε' συγκαλεί νέα Δίαιτα
(Βουλή) στην Αυγούστα, ζητώντας να
κατατεθούν Ομολογίες Πίστεως από τους Παπικούς και τους εκπροσώπους της
Μεταρρυθμίσεως. Ο Λούθηρος δεν συμμετέχει λόγω της ισχύος της Εδίκτου της
Βόρμς, αλλά στην Δίαιτα παραδίδεται η Ομολογία της Αυγούστας που είχε γραφτεί από
αυτόν. Η Μεταρρύθμιση καταδικάζεται για ακόμα μία φορά, με αποτέλεσμα οι
πρίγκιπες και οι εκπρόσωποι των ελεύθερων πόλεων που ανήκαν στις γραμμές της
Μεταρρυθμίσεως, να συγκροτήσουν την Ένωση του Σμαλκάλντεν.17
Ο Μαρτίνος Λούθηρος:
· Ήταν καταθλιπτικός τύπος
και προβληματική προσωπικότης που υπέφερε από συνεχείς κρίσεις και μελαγχολίες.
Από το 1520 ελάμβανε ψυχοφάρμακα για
να ηρεμήσει. 18
· Εξεδήλωσε συμπτώματα
φαντασιοπληξίας εξικνούμενα μέχρι σχιζοφρενείας, με αποκορύφωμα όταν απαρνήθηκε
τον μοναχισμό, έφερε την ονομασία του ιππότου και εδήλωνε ότι ήταν «προφήτης»
του Θεού.
· Είχε συχνές «εκστάσεις»
και διεκατείχετο από την έμμονη ιδέα ότι ευρίσκετο υπό την συνεχή επίθεση του
διαβόλου. Έβλεπε αντικείμενα να αιωρούνται και κατελαμβάνετο από παραισθήσεις.
· Ουδέποτε ανεφέρθη προφορικώς ή εγγράφως στον Ιησού
Χριστό ως Θεάνθρωπο, ουδέποτε τον απεκάλεσε μοναδικό αληθινό Θεό και σωτήρα της
ανθρωπότητος. Εδίδασκε
έναν ιδιότυπο ψευδο-Χριστιανισμό, χωρίς Χριστό.
· Μετέφρασε στην
γερμανική την Αγία Γραφή, Παραποιώντας κείμενα, προσθαφαιρώντας χωρία και
ερμηνεύοντας αυθαιρέτως άλλα κείμενα, προερχόμενα από τους Ταλμουδιστές
ιουδαίους (Μασορίτες) και διεφθαρμένες/πλαστογραφημένες λατινικές μεταφράσεις.
· Περιήλθε αρχικώς σε απόγνωση και τελικώς οδηγήθηκε στην κατάσταση της
Εωσφορικής αλαζονείας.
«Δεν παραδέχομαι», έγραφε, «ότι η θεωρία μου
δύναται να κριθή από οιονδήποτε, ούτε καν από τους αγγέλους. Εκείνος ο οποίος δεν δέχεται την
θεωρία μου, δεν δύναται να σωθεί»19
· Τηρούσε εχθρική στάση
απέναντι στον Ζβίγγλιο. Σε ένα ξέσπασμα μίσους προς τον Ζβίγγλιο έγραφε:
«Ομολογώ για λογαριασμό μου, ότι θεωρώ αυτόν τον Ζβίγγλιον με το δόγμα του
μαζί, σαν ένα Χριστιανό, επτά φορές χειρότερο, γιατί είναι παπιστής».20
Απέθανε από καρδιακή
προσβολή στις 17 Φεβρουαρίου του 1546 στην πατρίδα του, το Άϊσλεμπεν,
αν και πολλοί σύγχρονοι του γνωρίζοντας ότι ήταν ψυχασθενής, διέδωσαν ότι
αυτοκτόνησε.
Συνεχίζεται
1 Το όνομα KUNTZ, είναι Ιουδαϊκής
προελεύσεως (Yiddish), με της εξής σημασίες:
•strategy
(στρατηγική)
•feat
(άθλος), stunt, trick(κόλπο), challenge
(πρόκληση), ingenuity(εφευρετικότητα)
•peculiarity (ιδιομορφία).
These
are some records we have found for the surname KUNTZ, of Jewish origin
(in
the immigration records database):Surname: KUNTZ -
Name
|
Age
|
Marital Status
|
Occupation
|
Religion
|
Nationality
|
ERICH,
KUNTZO
|
24
|
S
|
INGENIERO
|
EVANGELICA
|
ALEMANA |
KRAYEA DE KUNTZ, JUANA
|
48
|
C
|
LABORES
|
DESCONOCIDA
(Ανεξακρίβωτη)
|
ARGENTINA
|
KUNTZ, BARBARA
|
25
|
C
|
DESCONOCIDA
|
CATOLICA
|
RUSA
|
KUNTZ, CARLOS
|
47
|
S
|
AGRICULTOR
|
CATOLICA
|
BRASILERA
|
KUNTZ, CHARLES
|
49
|
S
|
CAPATAZ
|
CATOLIKA
|
ITALIANA
|
KUNTZ, EMIL
|
47
|
C
|
PINTOR
|
PROTESTANTE
|
ALEMANA |
KUNTZ, FRITZ
|
23
|
D
|
AGRICULTOR
|
DESCONOCIDA
|
SUIZA/HELVETIA
|
KUNTZ, FRITZ
|
29
|
S
|
AGRICULTOR
|
PROTESTANTE
|
SUIZA/HELVETIA
|
KUNTZ, HILDEGARD
|
9
|
S
|
DESCONOCIDA
|
DESCONOCIDA
|
ARGENTINA
|
KUNTZ, HUGO
|
30
|
S
|
COMERCIO
|
PROTESTANTE
|
ALEMANA |
3 Columbia Encyclopedia,
124:1534
4 Το επώνυμο Eberstein, σύμφωνα με Ιουδαίους ερευνητές, είναι καθαρώς Ιουδαϊκό. Πηγή: EBERSTEIN Genealogy, Discussion about the Origin and Meaning of the Jewish Surnames - Finding relatives in Argentina. www.hebrewsurnames.com/EBERSTEIN----Eaglestein • Eastwood • Eaton • Ebbinghausen • Ebenbach • Ebenstein • Eber • Eberbach • Eberhard • Eberhart • Eberly • Ebers • Eberst • Eberstadt • Eberstädter • Eberstatt • Eberstein….• Mever • Mey • Meybaum • Meyberg • Meydanski • Meydner • Meyenberg • Meyer • Meyer-Aster • Meyer-Aub • Meyerbach • Meyerbeer • Meyerberg • Meyerburg • Meyer-Danziger • Meyerfeld • Meyerfeldt • Meyerhardt • Meyerheerd • Meyerheim • Meyerhof • Meyerhofer • Meyerhöfer • Meyerhoff • Meyering • Meyermann • Meyer-Model • Meyern • Meyerowitsch • Πηγή: Surnames in Dictionary of German-Jewish Surnames.
5
Tudor
Rose Royal Badge of England combining the Red Rose of Lancaster and White Rose
of York.
Country
|
 England Ireland Wales |
Parent house
|
Tudors of Penmynydd
|
Titles
|
· King of England
· King of Ireland
· King
of France
· Lord of Ireland
· Prince of Wales
|
Founded
|
22 August 1485
|
Founder
|
Henry VII
|
Final ruler
|
Elizabeth I
|
Current head
|
Extinct
|
Dissolution
|
24 March 1603
|
Ethnicity
|
Welsh, English
|
6 A Dialectical Chronography of Humankind
and Our Universe.
7 Holy Blood, Holy Grail, 31/193
8 The Chemical Wedding
of Christian Rosenkreutz, authored by Johann Andrea who was Grand Master of the Prieuré de Sion,
from 1637-1654.
9 From a series of speeches at the B’nai
B’rith Convention in Paris, published shortly afterwards in the London Catholic
Gazette, February, 1936; Paris Le Reveil du Peuple published similar account a
little later (The Catholic Gazette, February, 1936).
11 Ο
πάπας Λέων Ι΄ (1513-1521) ήταν γιος του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπούς. Από τον
πατέρα του κληρονόμησε την αγάπη για τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες.
Όχι, όμως, και τα πλούτη του. Για να
γεμίσει τα θησαυροφυλάκια του Βατικανού, ο Λέων συμφώνησε με τον επίσκοπο
Μαγεντίας και του εκχώρησε το δικαίωμα να πουλά συχωροχάρτια στους Γερμανούς. Η
συμφωνία ήταν για οχτώ χρόνια με τα κέρδη μισά μισά. Η επιχείρηση πήγαινε
θαυμάσια και οι δυο συνεταίροι θησαύριζαν, καθώς ποτέ δεν έλειψαν οι αφελείς
που πίστευαν πως μπορούσαν να εξαγοράσουν την άφεση αμαρτιών και να εκπορθήσουν
έτσι την πύλη του παραδείσου.
12 Γεώργιος Χατζηαντωνίου, Η Θρησκευτική
Μεταρρύθμιση του Δέκατου Έκτου Αιώνα, Εκδόσεις «ο Λόγος», 1995, σελ. 62-63. Δύο
από τις επίμαχες θέσεις του Λουθήρου για τα παπικά συγχωροχάρτια είναι οι εξής:
32. Θα καταδικαστούν
αιώνια μαζί με αυτούς που τους διδάσκουν, όσοι πιστεύουν ότι τα συγχωροχάρτια
τους εξασφαλίζουν την σωτηρία[...].
36. Κάθε χριστιανός που
μετανοεί ειλικρινά μπορεί να έχει άφεση αμαρτιών χωρίς συγχωροχάρτια. (Μαρτίνος
Λούθηρος, στο: Genie, Religion and Ethics RT, N.Y. 1992, 33, 15).
13 Η Βορμς (γερμ. Worms, προφ. [ˈvɔɐ̯ms])
είναι πόλη στο κρατίδιο Ρηνανίας-Παλατινάτου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και είναι κτισμένη
στην αριστερή όχθη του ποταμού Ρήνου, αποτελώντας σημαντικό ποτάμιο λιμένα.
Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2010 είχε 81.736 κατοίκους. Θεωρείται ως η
παλαιότερη πόλη της Γερμανίας και συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό δίκτυο "Οι
αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης" (Most Ancient European Towns Network.
ΜΑΕΤΝ).
14 .N.Cohn,
Αγώνες για την έλευση της χιλιετούς βασιλείας του Θεού, Νησίδες, 1999.
.Γ.Σ.Βλάχος,Η
συνείδηση ενάντια στον νόμο, Έρασμος, 1996.
15 Luther's Works, επιμ.: J.Pelikan, H.T.Lehmann, St.Louis, 1955, τόμ.46
16 ERIC W. GRITSCH Dr. Eric W. Gritsch is Maryland Synod Professor of
Church History at Lutheran Theological Seminary in Gettysburg, Pennsylvania,
and director of the Institute for Luther Studies. | posted
7/01/1993 12:00AM
17 Η
Ένωση του Σμαλκάλντεν ή Σμαλκαλδική
Ένωση (Schmalkaldischer Bund) ήταν μια αμυντική συμμαχία των Λουθηρανών πριγκήπων της Αγίας Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας
στα μέσα του 16ου αιώνα. Αν και τα αρχικά
κίνητρα -λίγο μετά την έναρξη της Προτεσταντικής Μεταρρυθμίσεως- ήταν θρησκευτικά,
σκοπός των μελών της Ενώσεως έγινε τελικώς η υπαγωγή τους στην κρατική
επικυριαρχία της ίδιας της Ενώσεως και όχι σ' αυτήν της Αγίας Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας.
18 H. Bohmer, Der junge Luther, 1939, σελ.112, 116, σελ.587/ υποσημ.2.
19 [σελ. 491. Werke (Erlangen), XXVIII, 144, in
Maritain, 15].
20 Χέλμουτ
ντε Γκλάζεναπ, Παγκόσμιος Ιστορία των Θρησκειών, σ.688.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου