ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Ή ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ;

Αθεΐας Ορμητήριον

Νερτερίων ιδεολόγημα

Θελξιμβροτών σόφισμα

Ραιστήρ Χριστιανισμού

Ωραιοποιημένη πλάνη

Πατρίδος ολετήρ

Ιθυφάλλων βιοθεωρία

Σοδομιστών καταφύγιον

Μισανθρώπων άλλοθι

Ορθολογισμού Θεοποίησις

Σαγήνη χαλιφρόνων

                 Ή

Θεοσοφιστών Ιάλεμος

Ελλήνων  Ίμερος

Ανθρωπιστών Ταράκτωρ

Νεποτισμού τάφος

Θεηπόλων πυξίς

Ρωμηοσύνης Καύχημα

Ωράνιον (Ουράνιον) δώρον

Παραδείσου Διαπιστευτήρια

Ιάτρευμα (ίασις) ψυχών

Σωτηρίας δόγμα

Μυστηρίων (Ορθοδοξίας) Μέθεξις

Ορθόδοξος Ανθρωπισμός

Σκοταδιστών Όλεθρος 1

*

MEΡΟΣ 4ο

Α΄  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Σ Μ Ο Σ

2. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

β. Σύντομα βιογραφικά-θέσεις πατριαρχών/προδρόμων του ανθρωπισμού (Περίοδος Αναγεννήσεως) [Συνέχεια 3ου μέρους]

ζ. Δάντης Αλιγκιέρι (1265-1321)

Και τι δεν έχουν γραφεί γι’ αυτόν!

Ιταλός ποιητής. Γεννήθηκε στην Φλωρεντία και καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Alighiero di Bellincione και μητέρα του η Donna Bella degli Abati, η οποία πέθανε όταν ο Δάντης ήταν περίπου πέντε ετών. Ανήκε στην πτέρυγα των Γουέλφων2. Συνεπεία όμως των δολοπλοκιών του πάπα Βονιφάτιου Η΄ και της επεμβάσεως του αδελφού του Βασιλέως της Γαλλίας, οι λεγόμενοι μετριοπαθείς, ανετράπησαν από τους αντιπαλους τους, της ριζοσπαστικής πτέρυγος.

Σε ηλικία μόλις εννέα ετών, ο Δάντης γνώρισε την Βεατρίκη Πορτινάρι, ένα χρόνο μικρότερη και κόρη του πλούσιου άρχοντα Folco Portinari. Η Βεατρίκη αποτέλεσε τον πρώτο πλατωνικό έρωτα του Δάντη, ο οποίος, την ελάτρευσε καθ’ όλην του την ζωήν, ακόμη και μετά τον γάμο της μετά του Σιμόνε ντε Μπάρντι και μετά τον θάνατόν της το 1290.

Το γεγονός αυτό, φαίνεται πως πλήγωσε αφάνταστα τον Δάντη και αποτέλεσε την αφορμή να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά, στην Λατινική λογοτεχνία, την φιλοσοφία και τις επιστήμες. Μεταγενεστέρως, η Βεατρίκη παρουσιάζεται ως κεντρικός χαρακτήρας στην Θεία Κωμωδία.

Το 1296 νυμφεύθηκε την Τζέμμα, από την οικονομικά ισχυρή οικογένεια των Ντονάτι. Είναι αξιοσημείωτο πως ο ίδιος ο Δάντης δεν αναφέρει στα γραπτά του τίποτα σχετικά με την Τζέμμα. Πιστεύεται πως μαζί απέκτησαν τρία ή τέσσαρα παιδιά.

Εκ των Λατινικών έργων του Δάντη, «σπουδαιότερο για την εποχήν του υπήρξε το «Περί Μοναρχίας». Στο έργο αυτό, ο …ανθρωπιστής Δάντης «απεδείκνυε την θείαν αναγκαιότητα της Αυτοκρατορίας, ετάσσετο σαφώς υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους, περιορίζων κατ’ ακολουθίαν, την κυριαρχία του πάπα, εις μόνα τα πνευματικά ζητήματα..» (Μεγ. Αμερικανική Εγκυκλ., τ. Ζ΄, σ.530).

Το έργο του «Περί μοναρχίας» γράφτηκε στα λατινικά, μάλλον, το 1312-13, και παρεμβαίνει σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα της εποχής του, την σχέση ανάμεσα στην κοσμική εξουσία του Αυτοκράτορος και την θρησκευτική εξουσία του Πάπα, υποστηρίζοντας την ανάγκη για μια παγκόσμια μοναρχία που θα επέβαλε ειρήνη.3

Με άλλα λόγια, ο Δάντης δύναται να θεωρηθεί, ως προδρομική μορφή της Παγκοσμιοποιήσεως και του Οικουμενισμού!

Τα έργα του είναι σαφώς επηρεασμένα από τους έρωτές του (Τζέμα Ντονάτι και Βεατρίκη), τα πλήγματα που δέχθηκε στην προσωπικήν του ζωήν, καθώς και από «τους φαντασιώδεις του οραματισμούς του Υπερπέραν» (ΣΣ: Ήταν φαντασιόπληκτος και ονειροπαρμένος). Όμως, πέραν της φαντασιοπληξίας του, ο…ανθρωπιστής Δάντης ήταν αλαζών και δεν είχε ίχνος ταπεινοφροσύνης και σωφροσύνης, αρετές που χαρακτηρίζουν κάθε αγνό ανθρωπιστή.

 «Ήτο εις θέσιν να αγαπήσει και να μισήσει, να πολεμήσει και να περιφρονήση τόσον σφοδρώς, όσον οισδήποτε κοντοττιέρος4 του 16ου αιώνος…Ουδέ ίχνος μεσαιωνικής ταπεινοφροσύνης υπάρχει εις αυτόν. Αντιθέτως παρουσιάζει εκδηλώσεις μεγαλοπρεπούς αλαζονείας, προ της οποίας ωχριά οιοσδήποτε Μέδικος ή Βοργίας, υπερηφανείας και υπεροψίας, ανθρώπου βεβαίου δι’ εαυτόν και ως εκ τούτου μόνου εις την ζωήν και τους αγώνας του…» (Μεγάλη Αμερ. Εγκ., τ. Ζ΄, σ. 532).

Μετά τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, που ανήκουν στον ιστορικόν μελετητήν  Werner P. Friederich, καθηγητήν της Γερμανικής και συγκριτικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιον της Βόρειας Καρολίνας, o Δάντης είναι δυνατόν να έχει σχέση με ανθρωπισμόν; Δικαιούται να κατέχει τον τίτλον του ανθρωπιστού και μάλιστα προδρομικής μορφής του ανθρωπισμού;   

Οι ερωτικές απογοητεύσεις (ΣΣ: Φαίνεται ότι οι ερωτικές απογοητεύσεις, είναι χαρακτηριστικόν γνώρισμα των ανθρωπιστών), αντικατοπτρίζονται στο περιεχόμενον των έργων του, Νέα Ζωή και Συμπόσιον (ερωτικά σονέττα και ωδές), τα οποία μαρτυρούν την σταδιακήν εγκατάλειψιν της θρησκευτικής πίστεως και την βαθμιαία μετάβαση εις την κατ’ αυτόν, λογικήν. Όταν λοιπόν ο Δάντης δέχεται επανειλημμένα κτυπήματα στην ζωήν του από ερωτικές απογοητεύσεις, ανακαλύπτει την λογικήν και απορρίπτει την πίστη!

 Απίστευτη μετάλλαξη, στις νοητικές διαδρομές και συλλογιστικές διεργασίες του!!!

Τότε προσγειώνεται στην… πραγματικότητα, χάνει την χριστιανικήν πίστη του και γίνεται ανθρωπιστής! Να γιατί τον προβάλλουν οι σύγχρονοι ανθρωπιστές ως πρότυπον ανθρωπιστού, αδιαφορώντας ή αποσιωπώντας όλα τα υπόλοιπα.

Θεία Κωμωδία

Η Θεία Κωμωδία, συνετέθη από του 1300 μέχρι του 1318. Το έργον αποτελεί ύμνον στην ανθρώπινη διάνοια (Θεοποίηση του νου) και διαιρείται σε τρία μέρη:

· Κόλαση.

· Καθαρτήριον (Βέβαια τον Θεόν τον παρουσιάζει όπως τον φανταζόταν και όπως τον συνέφερε).

· Παράδεισος.

ØΕίναι διήγημα φανταστικού ταξειδίου στον άλλο κόσμο. Στους διάφορους κύκλους της κολάσεως, ο ποιητής μας λέγει ότι συναντά όλους τους μεγάλους εγκληματίες και τους πολιτικούς του αντιπάλους, βασανιζόμενους φρικτώς.

Τι σημαίνει αυτό; Αφού οι πολιτικοί του αντίπαλοι βασανίζονται στην κόλαση, αυτός πρέπει να θεωρείται σωσμένος, αυτοσεσωσμένος και προφανώς, μεταβαίνει ή θα μεταβεί αργά ή γρήγορα, στον Παράδεισο.  

ØΤο Καθαρτήριον, περιγραφόμενο ως όρος, είναι θέατρον σκηνών απεριορίστου Χάριτος.

Τι σημαίνει αυτό; Μας διδάσκει ο ανθρωπιστής Δάντης ότι όλοι μας, κάποτε θα σωθούμε. Δεν χρειάζεται προσευχή και μετάνοια στην παρούσα ζωή. Απλώς και μόνο εάν κάποιοι κάνουν μερικές αμαρτίες/«παραστρατήματα» στην επίγεια ζωή, δεν θα υποφέρουν και πολύ μεταβαίνοντας στο Καθαρτήριο, αλλά αργά ή γρήγορά θα οδηγηθούν στον Παράδεισο.

Τουτέστιν η κακοδοξία του Παπισμού, περί καθαρτηρίου πυρός, σε όλο της το μεγαλείον.

Μην απορείτε. Πώς αλλιώς θα εχαρακτηρίζοντο κάτι τέτοιοι τύποι ως ανθρωπιστές, εάν δεν διεκήρυτταν ότι όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν; Ότι όλοι οι δεδηλωμένοι αντίχριστοι, αλλά «μεγάλοι διανοητές», θα μεταβούν απ’ ευθείας στον παράδεισο ή μάλλον, στην γη των Μακάρων;

Ελπίζουμε να αντιλαμβάνεσθε το μήνυμα του ανθρωπιστού Δάντη: Όσοι είναι «διανοούμενοι» και φρονούν ότι υπερέχουν των υπολοίπων συνανθρώπων τους, πηγαίνουν στον Παράδεισο μαζί με τους Αγίους.

Εξίσωση ή ταύτιση της Θεώσεως με την Διανόηση!!!

Καμαρώστε ανθρωπιστές και τι είδους ανθρωπισμό διδάσκονται τα ελληνόπουλα στα σχολεία και τα Πανεπιστήμιά τους! Ανθρωπισμό χωρίς Χριστό, με ΟΛΑ τα δηλητήρια της αιρέσεως, αλαζονείας,φιλαυτίας, ψυχοπαθείας και ερωτομανίας!

Δεν απορούμε, αφού ουδείς ανθρωπιστής πιστεύει στον Ιησού Χριστό ή μερικοί από αυτούς δέχονται ένα Χριστό-Μύστη, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους!

ØΕις τον Παράδεισον, όπου ζουν εν όψει του Θεού (ΣΣ: Ποίου θεού δεν μας διευκρινίζει ο Δάντης….Μετά βεβαιότητος, όχι του Ιησού Χριστού), ο Δάντης συναντά τους Αγίους (ΣΣ: Και πάλιν δεν μας διευκρινίζει ποίους αγίους. Μόνον τους παπικούς ή και άλλους;), και τους μεγάλους διανοητάς της ανθρωπότητος(!!!)

Αυτό κι’ αν είναι βλασφημία! Ταυτίζει τους αγίους με τους μύστες, τους μεγάλους διδασκάλους, τους φιλοσόφους και τους διανοουμένους. Πάλι καλά που δεν βάζει τους Αγίους στην κόλαση ή στο «λουτρό» του Καθαρτηρίου Πυρός!

Στην τρίτη έκδοση της Bent’s Reader’s Encyclopedia,5 διαβάζουμε: «H κοσμολογία, αγγελολογία και θεολογία του έργου (ΣΣ: Η Θεία Κωμωδία), βασίζονται στο σύστημα του Θωμά του Ακινάτη, όμως ο Δάντης έβλεπε στην Εκκλησία της εποχής του μια «πόρνη» που δεν υπηρετούσε πλέον τον Θεό -συναντά επτά Πάπες στην Κόλαση για παράδειγμα- και ως εκ τούτου συχνά θεωρείται αιρετικός. Οι χαρακτήρες, τους οποίους ο Δάντης συναντά στο ταξίδι του, μοιάζουν να προέρχονται από την αρχαία ρωμαϊκή ιστορία αλλά και από τη σύγχρονή του ιστορία, καθώς περιλαμβάνονται προσωπικοί φίλοι και εχθροί του Δάντη…».

Φρονούμεν ότι αντελήφθητε τις απόψεις και συλλογιστικές διαδρομές του «ανθρωπιστού» Δάντη. Αυτοβούλως, αυθαιρέτως και «θεοσόφως», αποστέλλει κάθε φίλον ή ομοϊδεάτην του, στον παράδεισο και κάθε προσωπικόν αντίπαλον ή εχθρόν του, στην κόλαση…

Αυτά και αν είναι αποδεικτικά στοιχεία…ανθρωπισμού!!!

Μία οργάνωση ενάντια στο ρατσισμό, η «Gherush 92»,6 που συνεργάζεται με το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών, κατηγόρησε την «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, για αντισημιτισμό, ισλαμοφοβία και ομοφοβία.

«Δεν ζητάμε να λογοκριθεί το έργο», εξηγεί η Βαλέρια Σερένι, πρόεδρος της οργανώσεως και τονίζει: «Θέλουμε μόνο να αναγνωρισθεί με σαφή τρόπο ότι στην «Θεία Κωμωδία» υπάρχουν ρατσιστικά στοιχεία. Η τέχνη δεν μπορεί να απαλλάσσεται από κάθε κριτική. Εβραίοι, άπιστοι, ομοφυλόφιλοι, ειδωλολάτρες έχουν υποστεί διώξεις από τους χριστιανούς, έχουν πέσει θύματα διακρίσεων. Οι ίδιοι οδηγούνται από τον Δάντη στην Κόλαση και το Καθαρτήριο. Αυτό είναι ρατσισμός».

Η «Gherush 92» η οποία όπως προείπαμε, συνεργάζεται με τον ΟΗΕ, αναπτύσσοντας προγράμματα εκπαιδεύσεως στο πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της καταπολεμήσεως των φυλετικών ή άλλων διακρίσεων, ζήτησε να αφαιρεθεί η «Θεία Κωμωδία» από τα σχολικά προγράμματα ή να συνοδεύονται τα χωρία, που περιλαμβάνονται στα σχολικά εγχειρίδια, από ειδικό σχολιασμό.

Όπως τονίζει στο πρακτορείο ειδήσεων Adnkronos, η Βαλ. Σερένι, σε πολλές ωδές του ποιήματος, γίνεται ευρεία χρήση του όρου «Ιουδαίος», ο οποίος έχει αρνητικό πρόσημο, αφού με αυτόν τον όρο περιγράφονται οι άνθρωποι που είναι φιλάργυροι και παραδόπιστοι.

«Μελετώντας την ‘Θεία Κωμωδία’ οι νέοι είναι υποχρεωμένοι, χωρίς να τους δίδονται οι απαραίτητες επεξηγήσεις, να εκτιμούν ένα έργο που δυσφημεί τον εβραϊκό λαό», εξηγούν οι υπεύθυνοι της οργανώσεως που σημειώνουν ακόμη ότι στην 23η ωδή ο Δάντης τιμωρεί με ιδιαίτερο τρόπο τον Καϊάφα: Ο αρχιερέας του συμβουλίου, που καταδίκασε τον Ιησού, σταυρώνεται γυμνός στο έδαφος, ενώ οι υπόλοιποι υποκριτές τον ποδοπατούν.

Η οργάνωση κάνει λόγο για ισλαμοφοβία, με αφορμή την 23η ωδή της Κολάσεως. Σε αυτή ο Μωάμεθ βαρύνεται με την κατηγορία του σχίσματος (ΣΣ: Δεν μας διευκρινίζει η Σερένι, ποίους «έσχισε» ο Μωάμεθ. Τους χριστιανούς; τους Ιουδαίους ή τους παγανιστές;) και το Ισλάμ περιγράφεται ως αίρεση. Στον Προφήτη (ΣΣ: Όπως τον χαρακτηρίζουν οι επικεφαλής της οργανώσεως), που περιγράφεται με προσβλητικούς όρους, επιφυλάσσεται μια σκληρή τιμωρία: Tο σώμα του σκίζεται στα δύο, ώστε τα έντερά του να κρέμονται στα πόδια του.

Η οργάνωση υπενθυμίζει ότι τα συγκεκριμένα αποσπάσματα, αφαιρέθηκαν από την μετάφραση του έργου στα αραβικά (ΣΣ: Εδώ μας δίδεται η ευκαιρία να αναλογισθούμε τι είδους «μεταφράσεις» της Αγίας Γραφής εγένοντο στα αραβικά και αντιστρόφως από τα αραβικά στα λατινικά, χειρόγραφα που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον, οι «ανθρωπιστές» της Αναγεννήσεως).

Όπως τονίζει η οργάνωση, στους ομοφυλόφιλους επιφυλάσσεται, επίσης, μια πολύ σκληρή τιμωρία: Oι «σοδομιστές», όπως αναφέρονται οι ομοφυλόφιλοι στο επικό ποίημα του Δάντη, τρέχουν κάτω από μια πύρινη φωτιά, καταδικασμένοι να μην σταματούν ποτέ. Οι ομοφυλόφιλοι εμφανίζονται και πάλι στην 26η ωδή του Καθαρτηρίου, μαζί με τους ετεροφυλόφιλους που έχουν υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα της λαγνείας.

«Σήμερα, ο ρατσισμός θεωρείται αδίκημα, υπάρχουν νόμοι και διεθνείς συμβάσεις που προστατεύουν την πολιτισμική διαφορετικότητα από τις διακρίσεις, την βία, το μίσος. Επομένως εάν διδάσκουμε αυτά τα χωρία στα σχολεία, παραβιάζουμε τον νόμο. Ζητούμε να παραλειφθούν αυτά τα χωρία από τα σχολικά προγράμματα ή τουλάχιστον να συνοδεύονται από τις απαραίτητες διευκρινίσεις και σχόλια», επισημαίνει η πρόεδρος της οργανώσεως.

Η πρόταση προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην Ιταλία, όπου η «Θεία Κωμωδία» αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σχολικής ύλης.

Και να σκεφθείτε ότι, την εποχήν του Δάντη, ο λαός είχε απορρίψει τις ιδέες του αυτές, που διδάσκονται σήμερον (700 χρόνια μετά), ως ανθρωπιστικές. Σε ένα από τα δύο σονέττα του Μιχαήλ Αγγέλου, αναφέρονται τα εξής:

«Για τον Δάντη μιλάω, για κείνον που το έργο του δεν το κατάλαβε ο αχάριστος λαός που ακριβώς μονάχα τους δικαίους αρνιέται να σώσει».

Που είσαι Μιχαήλ Άγγελε, να δεις πώς μπορεί τότε οι συμπατριώτες του να απέρριψαν τον Δάντη, σήμερα όμως οι Ελλαδίτες «φωταδιστές» όχι μόνο τον κατάλαβαν, αλλά τον διδάσκουν και ως πρότυπο ανθρωπισμού στα σχολεία μας.

Ο θάνατος του Δάντη

Ο θάνατος του συγγραφέα της «Θείας Κωμωδίας», δεν είναι τόσο παράξενος, όσο το τι ακολούθησε μετά με το άψυχο σώμα του. Ο Δάντης πέθανε από ελονοσία στην Ραβέννα της Ιταλίας το 1321.

Όμως, εξαιτίας του μίσους που έτρεφαν οι κάτοικοι της πόλεως για τον ποιητή (ΣΣ: Τέτοια ..αγάπη έτρεφαν για τον ανθρωπιστή Δάντη), η εκκλησία της Ραβέννα, χτίζει το άψυχο σώμα του σε έναν τοίχο για να αποφύγει την κακοποίησή του.

Η κρυψώνα ξεχνιέται και μόλις το 1865, ένας εργάτης ανακαλύπτει το πτώμα κατά την διάρκεια ανακαινίσεως της εκκλησίας. Μέχρι να ξαναθαφτεί ό,τι είχε απομείνει από τον Δάντη, πολλοί κλέβουν τα κόκαλά του. Ανάμεσα σ' αυτούς κι’ ένας κληρικός, που επιστρέφει το 1878 το κουτί με τα οστά.7

Καμαρώστε ανθρωπιστές-πρότυπα και τι είδους ανθρωπισμό διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια! Ανθρωπισμό κατά την φαντασία των αυτοαποκληθέων «ανθρωπιστών», απορριφθέντων από τον λαόν της εποχής τους, χωρίς τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.

Με άλλα λόγια, ανθρωπισμό ψυχοπαθών, αιρετικών, λαομίσητων ερωτομανών και ψυχανωμάλων.

Ακούσατε ώ Ελλαδίτες ανθρωπιστές και αντιρατσιστές, τι καταμαρτυρούν για τον Δάντη και το έργο του, οργανώσεις που συνεργάζονται με τον ΟΗΕ; Που, πως και γιατί ενεταφιάσθη; Που κατέληξαν τα οστά του;

Θαυμάσατε ανθρωπιστικές περιγραφές και…αντιρατσιστικές διδασκαλίες του Δάντη! Και όμως, ο Δάντης αναφέρεται στα σχολικά και Πανεπιστημιακά εγχειρίδια ως κορυφαίος ανθρωπιστής και διδάσκεται ως πρότυπον, ως προδρομική μορφή του  ανθρωπισμού!!!

Με αφορμή τα παραπάνω, απευθυνόμαστε προς την συγγραφική ομάδα, τον επιστημονικό επόπτη, την ομάδα αναθεωρήσεως, τις επιτροπες αξιολογήσεως και αναθεωρήσεως και τον υπεύθυνο του Ελλαδικού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και τους ερωτώμεν:

Με ποια κριτήρια συμπεριελάβατε στις σελίδες της «ιστορίας του Μεσαιωνικού και του Νεότερου Κόσμου (565-1815)», Β΄ Γενικού Λυκείου, τους Δάντη, Βοκκάκιο και Πετράρχη, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα ως προδρομικές μορφές του ανθρωπιστικού κινήματος (σ.116);

Εάν δεν είσαστε μισθωμένοι από το Σύστημα, τότε είσθε αγράμματοι, και ανιστόρητοι! Διαφορετικά πρέπει να ομιλήσουμε περί πνευματικής παρακρούσεως και ανθρωπιστικής φρενοβλαβείας!

Ταυτοχρόνως, απευθυνόμενοι προς τους καθηγητές αμφοτέρων των εκπαιδευτικών βαθμίδων (2ας και 3ης), τους ερωτώμεν:

Δεν γνωρίζετε τα βιογραφικά, το περιεχόμενο των έργων και τις ιδέες των προμνησθέντων και θεωρουμένων ως εκπροσώπων της Αναγεννήσεως, τις σχέσεις τους με την πολιτικοθρησκευτική εξουσία, όταν τους διδάσκετε ως πρότυπα ανθρωπισμού, στα σχολεία και Πανεπιστήμια;

Εάν ΔΕΝ τα γνωρίζετε, είσθε και εσείς αγράμματοι, ανιστόρητοι και ακατάλληλοι για διδάσκαλοι. Εάν τα γνωρίζετε και ΔΕΝ διδάσκετε την αλήθεια ή τουλάχιστον την «άλλη άποψη», τότε είσθε ενσυνείδητοι λαοπλάνοι και εκμαυλιστές αθώων ψυχών και δη Ελληνοπαίδων!

Τέλος, αποδεδειγμένος είναι και ο θαυμασμός του Δάντη, για τον παγανιστή Βιργίλιο. Στην Θεία Κωμωδία, που αποτελεί εκτός των άλλων και σημαντική βιογραφική πηγή, ο Δάντης γράφει για τον Βιργίλιο:

[...] Εσύ είσαι κι ο ποιητής κι ο δάσκαλός μου, εσύ είσαι και ο μόνος οδηγός που επήρα στην όμορφη γραφή που ετίμησέ με (Κόλαση, ωδή Α΄, στ. 85).

*

Από τους υπολοίπους προαναφερθέντες και θεωρουμένους ως «σπουδαίους εκπροσώπους του ανθρωπισμού», την περίοδο της Αναγεννήσεως, οι Γκουαρίνο ντα Βερόνα, Τζιοβάνιο Αουρίστα και Φραγκίσκος Φίλελφος, φέρονται να διεφύλαξαν βασικά έργα της Ελληνικής γραμματείας, αλλά από λατινικά αντίγραφα, νεωτέρας εποχής, σε σχέση με τα πρωτότυπα ή παλαιότερα Ελληνικά χειρόγραφα.

Γύρω στα 1400, υπάρχει στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, μία ισχυρή εστία μορφώσεως, η οποία περιορίζεται σε ένα πολύ στενό κύκλο διανοουμένων της εποχής εκείνης, συνδεόμενον στενά με τους Ιταλούς Ουμανιστές (περίοδος Φραγκολατινικού ανθρωπισμού).

Την εποχή εκείνη, αρχίζει να αναπτύσσεται στην Γαλλία, ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα και τότε ο Νικολά ντε Γκονές, μεταφράζει από τα λατινικά ένα έργο του Πλουτάρχου Περί Ηθικής.

Ταυτοχρόνως εισβάλλουν στο Παρίσι, τα έργα του Κικέρωνος και οι Παρισινοί καταλαμβάνονται από πνευματική υστερία γι’ αυτόν, εγκαταλείποντας τις μελέτες για τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.

Η περίοδος 1470-1547, χαρακτηρίζεται από τους ουμανιστές ως εποχή του πνευματικού ανθρωπισμού. Κατά την περίοδο εκείνη:

àΗ πλειονότητα των ανθρωπιστών είναι φιλόλογοι με πάθος για τις γλώσσες, τα φιλολογικά κείμενα και κατά κάποιον τρόπο για τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων.

àΟι ανθρωπιστές, δια της καλλιεργείας των αρχαίων γραμμάτων, ουσιαστικώς ΔΕΝ εισέρχονται εις την οδόν αναζητήσεως της αληθείας, αλλά εξεικοιώνονται με τις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες και τον ανατολικόν μυστικισμόν.

àΟ Πλάτων ασκεί …πλατωνικήν γοητείαν, αλλά παραλείπεται συστηματικώς και υπερισχύουν οι εργασίες των νεοπλατωνικών (Γνωστικισμός, Μυστικισμός, Αντιχριστιανισμός), που συμβάλλουν στην ανάπτυξη όλων των πνευματικών και αποκρυφιστικών θεωρήσεων της εποχής.

àΚυριώτεροι εκπρόσωποι του ανθρωπισμού στον πνευματικό τομέα, θεωρούνται ο Ραμπελαί και ο Έρασμος, ο οποίος στα σχολικά μας εγχειρίδια χαρακτηρίζεται ως «Πρίγκηπας της Πολιτείας των Γραμμάτων» και προβάλλεται ως θεμελιωτής των ελληνικών σπουδών».

àΟ Αριστοτέλης εξακολουθεί να αποτελεί την επίσημη διδασκαλία, σε διάφορα φιλοσοφικά κέντρα.

Όμως, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων, ερμηνεύονται και διδάσκονται από δυτικούς νοησιάρχες δοκησισόφως, με ελάχιστες εξαιρέσεις Ελλήνων λογίων, οι περισσότεροι των οποίων είχαν καταφύγει στην Δύση, για να σώσουν το κεφάλι τους από τους Τούρκους και όχι για να διαδώσουν τα Ελληνικά γράμματα.

Όπως προείπαμε για τον Αριστοτέλη (Μέρος 3ο, λ. Ρογήρος Βάκων), οι διδασκαλίες των Ελλήνων φιλοσόφων δεν βασίζονταν στα Ελληνικά σωζόμενα χειρόγραφα, αλλά σε μεταφράσεις (λατινικές-αραβικές), αμφιβόλου αξιοπιστίας ή αναξιόπιστες. Έτσι, οι δυτικοί φιλόσοφοι και λοιποί ανθρωπιστές, εδίδασκαν ό,τι ήθελαν και ερμήνευαν όπως ήθελαν και τους συνέφερε, τους Έλληνες φιλοσόφους!

àΕισέρχεται και η μελέτη των «Ιερών Γραμμάτων». Ποίων όμως; Των παραποιημένων Εβραϊκών κειμένων της Αγίας Γραφής, από διαφόρους μεταφραστές, ταλμουδιστές Ιουδαίους, κυρίως, και ΟΧΙ της εγκεκριμένης, πιστοποιημένης και καθολικώς αποδεκτής επί αιώνες, μεταφράσεως των Ο΄. (ΣΣ: Σήμερα οι Προτεστάντες χρησιμοποιούν την μετάφραση των λεγομένων μασοριτικών κειμένων, από τα οποία απουσιάζουν 10 ολόκληρα βιβλία της Π.Δ., ενώ πολλά χωρία της Π.Δ. έχουν παραποιηθεί, παρερμηνευθεί και διαστρεβλωθεί, σκοπίμως και οφθαλμοφανώς).

àΟ Ιουδαίος Γιοχάνες Ρόϋχλιν (1455-1522), σύμφωνα με κάποιους μελετητές του ανθρωπισμού, θεμελιώνει την εβραϊκή γλώσσα και λογοτεχνία(;). Ποία λογοτεχνία; Πότε ελογοτέχνησαν οι Ιουδαίοι της διασποράς (Jews), τους οποίους οι Φράγκοι της Δύσεως, τους συμπαρατάσσουν δίπλα στους πνευματικούς ογκολίθους, όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης;

Παρά ταύτα οι Ελληνόπαιδες διδάσκονται ότι υπάρχει και «Εβραϊκή» λογοτεχνία.

Ωσαύτως, ο Γκυγιώμ Μπυντέ (1467-1540) και ο Έρασμος Δεσιδέριος (1466 ή 1467-1536), θεωρούνται ως οι θεμελιωτές των ελληνικών και λατινικών σπουδών στην Ευρώπη!!!

Από το 1490, διδάσκεται ο Πλατωνισμός περιορισμένως. Από ποίον όμως; Από τον Ιουδαίο (Jew) Ευαγγελιστή Ζακ Λεφέβρ Ντ’ Ετάλπ, ο οποίος μελετά τα εβραϊκά και δημοσιεύει εκτός από τα έργα του Αριστοτέλους και την μετάφραση του Ερμή του Τρισμεγίστου (1494).

Νέο πνευματικό «θαύμα» των ανθρωπιστών! Οι ανθρωπιστές ησχολούντο ακόμη και με την μελέτη του «θεού» των παγανιστών Ερμή, του επιλεγομένου Τρισμεγίστου.

Ποιος ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος;

Όνομα δοθέν υπό των Νεοπλατωνικών (γνωστικών, αποκρυφιστών) εις τον σεληνιακόν Θεόν των Αιγυπτίων, Θώθ, υποτιθέμενον προστάτη και εμπνευστή της Αστρολογίας και της Αλχημείας, ο οποίος ταυτίσθηκε με τον Ερμή της ελληνικής Παραμυθολογίας, αγγελιαφόρον των θεών και προστάτη των κλεπτών.

Οι Νεοπλατωνικοί, κυρίως, τον ονόμασαν έτσι από το πλήθος των ανακαλύψεων που αποδίδονταν σ’ αυτόν, όπως της γλώσσας, του αλφαβήτου, της γεωμετρίας, της αριθμητικής, της ιατρικής, της γυμναστικής, του χορού, της μουσικής, της γλυπτικής και κάθε τέχνης ή επιστήμης, ή ακόμα λόγω της τριπλής όπως πίστευαν ιδιότητάς του ως φιλοσόφου, ιατρού και βασιλέως. Αποτελούσε το σύμβολο της θείας διάνοιας, "ο ζων λόγος", όπως τον αποκαλούσαν, η ενσαρκωμένη σκέψη.8

Αντελήφθητε τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω;

Προσπάθεια των ανθρωπιστών φιλερμητιστών, να υποβαθμίσουν τον Θεάνθρωπον Ιησού, τον σαρκωθέντα Θεόν Λόγον, και να τον ταυτίσουν με τον ανθρώπινο λόγο, ως ενσαρκωμένη σκέψη..Αυτός ήταν ο στρατηγικός στόχος της μελέτης, δήθεν, των κλασσικών κειμένων, από τους λεγομένους ανθρωπιστές της Αναγεννήσεως:

Η αυτοθεοποίησις του ανθρώπου…

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (Πηγές πλέον των αναφερομένων στο κείμενο)

1/ Πώς πέθαναν ο Δάντης, ο Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ, ο Κρίστοφερ ...

www.iefimerida.gr/.../πώς-πέθανε-ο-δάντης-οι-μυστηριώδεις-θ΄νατοι-μεγάλων-συγγρα

2/ Η «Θεία Κωμωδία» του Δάντη κατηγορείται για ρατσισμό, ισλαμοφοβία ...tvxs.gr/.../i-theia-komodia-toy-danti-katigoreitai-gia-ratsismo-islamofobia-kai-omofo...13 Μαρ 2012 –

3/ Η ανθρωποκεντρική Θεία Κωμωδία του Δάντη - Εγκεφαλλικό  egefalliko. anorthografies.net/ dantis-theia-kwmwdia/

4/ Πολιτική ορολογία, Δημήτρη Ευαγγελίδη, Αθήναι 1979, εκδ. ΛΑΒΡΥΣ.

5/ Διαφωτισμός, Ιωάννη Γ. Παλαιτσάκη, ΑΘΗΝΑ 2002,

6/ Το γαρ Μυστήριον ήδη ενεργείται Της Ανομίας, Ιωάννη Παλαιτσάκη, ΑΘΗΝΑ 1999, Εκδ. «ΚΟΡΦΗ» Χ. Καρακατσάνη και Σία Ο.Ε.

7/ Η θέωσις ως σκοπός της ζωής του Ανθρώπου,Αρχ. Γεώργιoς Καψάνης.

8/ Η θέωση ως σκοπός της ζωής του ανθρώπου | Πεμπτουσία, https://www.pemptousia.gr /2014/04/i-theosi-os-skopos-tis-zois-tou-anthropo-4/

10/ Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου | Orthodox Fathers, www.orthodoxfathers.com/Deification-as-the-purpose-of-man-s-life

11/ Θέωσις - Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, www.apostoliki-diakonia. gr/gr_main/ catehism/theologia.../themata.asp?cat..

12/ Τί είναι η θέωση; - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE, https://www.ekklisiaonline. gr/ arxontariki/ti-einai-i-theosi-2/, 31 Μαΐ 2016 - (Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου(+), Πατερική Θεολογία, εκδ. Παρακαταθήκη, σ. 135-138).

13/ Χριστιανισμός και Ανθρωπισμός, Νικ. Βασιλειάδ, Αθήνα, Ιανουάριος 1986.

14/ Αναγέννηση - 14ος - 16ος αι. μ.Χ.- Artic.gr, https://artic.gr › Εικαστικά › Αφιερώματα, 24 Μαρ 2013

15/ Eίναι ο φεμινισμός συμβατός με την Ορθοδοξία; - Άγιον Όρος…,

https://www.agiooros.net › ... › Πνευματικά θέματα.

16/ Θρησκεία/Θεολογία, Svilen Tutekov, καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου «Αγίου Κυρίλλου και Αγίου Μεθοδίου», Βελίκο Τύρνοβο (Βουλγαρία), Μυστηριακές Προϋποθέσεις της Ασκήσεως κατά τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά – 2, Νοεμβρίου 2013.

17/ Θεανθρωπισμός – Θέωση (Μέρος Α΄) Θεανθρωπισμός – Θέωση (Μέρος Α΄) | Πεμπτουσία, https://www.pemptousia.gr/2015/04/ theanthropismos-theosi-meros-a/Θεανθρωπισμός – Θέωση (Μέρος Α΄). 18 Απριλίου 2015. --- Θεανθρωπισμός – Θέωση (Μέρος Β΄), 25 Απριλίου 2015--- Θεανθρωπισμός – Θέωση (Μέρος Γ΄), 2 Μαΐου 2015.

18/ Ο Φαρισαίος, Επισκόπου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ιερά Μητρόπολις Νικοπόλεως-Πρεβέζης, Πρέβεζα.1989.

19/ Τζον Λοκ: φιλόσοφος και στοχαστής του διαφωτισμού και του ...https:// sciencearchives. wordpress.com/.../τζον-λοκ-φιλόσοφος-και-στοχαστής-του-δ-2/9 Ιουν 2017 –

20/ Τι είναι ηθικό και τι ανήθικο; Νομίζουμε πως ξέρουμε. Αλλά το ξέρουμε ...www.glikiazoi.gr/2012/03/01/Τι-είναι-ηθικό-και-τι-ανήθικο-Νομίζουμ/1Μαρ2012.

21/ Η Ορθόδοξη ηθική ως ασκητική,Άλλο είναι να διδάξει κανείς ηθικολογικά τα θέματα και άλλο να προσφέρει κανείς την θεραπεία,τού π. Ι. Ρωμανίδη. Πηγή: Σεβ. Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου: "Εμπειρική Δογματική".

22/ Παντελεήμονος Καρανικόλα Μητροπολίτου Κορίνθου (†), Χριστιανικόν Συμπόσιον 1967, σελ. 54-59, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

23/ Σύντομες μελέτες, www.oodegr.com/oode/oryhod/therapy 3.htm.

24/ Αυτογνωσία και θεογνωσία-Κοινωνία Ορθοδοξίας,

www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/aytognosia-kai-theognosia-2/4 Φεβ 2016 – (Αυτογνωσία και Θεογνωσία. Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, ομότ. Καθηγητής θεολογικής σχολή ΑΠΘ).

25/ Χρυσή Κληρονομιά (τ. Α΄ και Β΄), Ν. Λαμπέτης, Φιλόλογος, Πάτραι. 
       26/ Παρουσίαση, ανάλυση και κριτική, του κειμένου του καθηγητού Βασίλη Σιωμόπουλου, καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Illinois – Σικάγο, με τίτλο «Οι αντιφάσεις του σύγχρονου ανθρωπισμού» Δημοσιεύθηκε στην στήλη - γνώμες - Το Βήμα Online, www.tovima.gr/opinions/ article/? aid= 112208.  27/06/1999.

Συνεχίζεται

---

1 Θεηπόλος (αντί Θεοπόλος)= Ιερεύς, Υπηρέτης του Θεού.

Θελξίμβροτος (ο,η)= Ο θέλγων, ο απατών δι’ ηδονής, τους ανθρώπους.

Ιάλεμος= Θρήνος, κοπετός.

Ιθύφαλλος (ο)= Ασελγής, κακοήθης, διεφθαρμένος άνθρωπος.

Ίμερος (ο)= Επιθυμία, έρως.

Μισάνθρωπος (ο,η)= Ο μισών τους ανθρώπους.

Νερτέριος,α,ον=Ο ανήκων ή ευρισκόμενος εις τους νερτέρους (τους υπό γην), υποχθόνιος.

Ραιστήρ(ο,η)= Κατασυντρίβων, Συνθλίβων, σφύρα.

Χαλίφρων-ονος (ο,η)= ελαφρόνους, κουφόνους, ενδοτικός.

2 Γουέλφοι και Γιβελίνοι: Όνομα αντιζήλων πολιτικών μερίδων της Γερμανίας και της Ιταλίας κατά τον Μεσαίωνα. Όταν ο αυτοκράτωρ της Φραγκικής δυναστείας Ερρίκος ο Ε΄ απέθανε, το 1125, προεκλήθη έρις περί την εκλογήν του νέου αυτοκράτορος μεταξύ των δουκών της Σουηβίας και αρχόντων της περιοχής Βάϊμπλιγκ (εξ ου και το όνομα Γιβελίνοι) και των δουκών της Βαυαρίας εκ του οίκου των Βέλφ (Γουέλφοι).

Με δύο λόγια, πόλεμος μεταξύ φεουδαρχικών μαφιών της εποχής εκείνης για καθολική επικράτηση της μιας επί της άλλης. Σε μία από αυτές τις μαφίες την πιο μετριοπαθή, ανήκε ο…ανθρωπιστής Δάντης.

3 Μετά τον θάνατο του Δάντη, το έργο του καταδικάστηκε από τον Πάπα και κατεστράφη δια πυράς.

4 Οι Κοντοττιέροι [condottieri (ενικός condottiere ή condottiero)], ονομάζονται οι αρχηγοί μισθοφορικών εταιρειών, που μισθώνονταν κυρίως από τις ιταλικές πόλεις-κράτη, από τον ύστερο Μεσαίωνα ώς τα τέλη της Αναγεννήσεως. Ένας κοντοττιέρος διοικούσε μια Ελεύθερη Εταιρεία, η οποία ουσιαστικά έκλεινε συμβόλαιο με τον άρχοντα της εκάστοτε πόλεως, που θα υπηρετούσε. Τέτοιες εταιρείες μισθώνονταν από τις ιταλικές πόλεις, τον Πάπα και μερικές φορές από ξένες δυνάμεις, όπως η Γαλλία.

 Οι πρώτοι κοντοττιέροι ήταν ξένοι, ενώ Ιταλοί εμφανίστηκαν κατά τον 15ο αιώνα. Δυνάμεις διοικούμενες από κοντοττιέρους υπήρχαν μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, οπότε και τα εευρωπαϊκά κράτη οδηγήθηκαν στη δημιουργία εθνικών στρατών.

O όρος condottiere ή condottiero προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη condotta, δηλαδή το συμβόλαιο μεταξύ του κοντοττιέρου και της πόλεως που θα υπηρετούσε. Επομένως, condottiero σήμαινε κυριολεκτικά εργολάβος ή επιχειρηματίας οργανώσεως μισθοφορικών στρατευμάτων. Σήμερα, ωστόσο, στα ιταλικά η λέξη χρησιμοποιείται για οποιονδήποτε στρατιωτικό ηγέτη, όχι μόνο μισθοφόρο.

5 Benet's Reader's Encyclopedia is a reference work devoted to world literature. The first volume appeared in 1948, edited by Pulitzer Prize-winner William Rose Benet, older brother of the writer Stephen Vincent Benet. It was based on Ebenezer Cobham Brewer’s classic Dictionary of Phrase and Fable, and offered a compendium of curious information (such as "Aani. In Egyptian mythology, the dog-headed ape sacred to the god Thoth"). The second edition appeared in 1965, and added illustrations. More widely available is the third edition, edited by Katherine Baker Siepmann and published in 1987.

In 1996, the fourth edition of this useful reference work appeared. The fifth and to date most recent edition was released in December 2008. 

6 Divine Comedy is 'offensive and discriminatory', says Italian NGO, https://www.theguardian. com › ... › Dante Alighieri, 14 Μαρ 2012.

7 Πώς πέθαναν ο Δάντης, ο Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ, ο Κρίστοφερ Μάρλοου -Οι μυστηριώδεις θάνατοι μεγάλων συγγραφέων | iefimerida.gr

8 Κατά τους Ερμητιστές, ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα «θεϊκό ζωντανό πλάσμα» που έχει την εικόνα του θεού δημιουργού του (του Νου-Πατέρα των πάντων),που ήταν ανδρόγυνος δηλ. ερμαφρόδιτος και αρχικά του δόθηκε η δύναμη να δημιουργεί και ο ίδιος. Θέλοντας όμως να κατανοήσει την ουσία και την φύση όλων όσων όριζε, αποφάσισε να εισέλθει μέσα στην ύλη.

Ενώ, είχε αρχικά την δύναμη να συμμετάσχει στην αθανασία των θεών, επέλεξε να εκπέσει, γινόμενος συμμέτοχος της θνητής φύσεως. Με αυτόν τον τρόπο, ξέχασε ο άνθρωπος την αρχική του φύση και τις δυνατότητες που είχε κι’ έγινε σκλάβος της ύλης. Για τον Ερμή Τρισμέγιστο, υπάρχει δρόμος επιστροφής, αν κάποιος προετοιμάζει την ψυχή του από την γη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο βρισκόμαστε εν ζωή, οφείλουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην καλλιέργεια των πνευματικών και ψυχικών μας αρετών, παρά στο σώμα μας.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, μπορεί να οδηγηθεί πάλι στην θέωση μέσα από την απόκτηση της γνώσεως, κατανοώντας πρώτα από όλα τους νόμους που διέπουν το σύμπαν και εν συνεχεία μέσα από την δική του καλλιέργεια, έχοντας αποκτήσει αυτογνωσία και αποφεύγοντας να κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους. Μόνο μέσα από την προσπάθειά μας να εξισώσουμε τον εαυτό μας με τον θεό, μπορούμε να τον κατανοήσουμε, αφού μόνο τα όμοια έλκονται και αλληλοκατανοούνται.

Η αρετή, λοιπόν, η σωφροσύνη και η ευσέβεια, είναι η γνώση του θεού. Συνήθως, όσοι άνθρωποι αποκτήσουν την γνώση αυτή, μετά διαχωρίζουν τον εαυτό τους από τους υπόλοιπους ανθρώπους, αφού δημιουργείται μία μορφή αμοιβαίας αντιπάθειας αναμεταξύ τους. Οι άνθρωποι της γνώσεως, επομένως, «δίνουν την εντύπωση ότι είναι τρελοί, και προκαλούν το γέλιο, καθώς μισούνται και περιφρονούνται και ίσως φονεύονται». Σε αυτό το σημείο είναι που μπορούμε να παρατηρήσουμε και μίας μορφής «ιερού μίσους» απέναντι στο ευρύ κοινό που αποτελείται από αμαθείς.

(ΣΣ:Ο απόλυτος γνωστικισμός, η Εωσφορική αλαζονεία και αυτοθεοποίηση του ανθρώπου, σε όλο τους το μεγαλείο)!