29 ΜΑΪΟΥ 1453: ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΗ;

(ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Γεγονότα που σημάδεψαν στο διάβα των αιώνων τους Έλληνες, αλλά και την πορεία της ανθρωπότητος, υπέβαλαν σε δοκιμασία την πίστη, την αντοχή και τις αρετές τους, κατέστησαν μοναδικά, ανεπανάληπτα, γιατί συνδέθηκαν τόσο με την Εθνική όσο και με την Παγκόσμια Ελευθερία!

Μαραθών, Σαλαμίνα, Θερμοπύλες, Πλαταιές, Γρανικός-Ισσός-Γαυγάμηλα, Κλειδίον Μακεδονίας (Στις 29 Ιουλίου 1014, ο Βασίλειος Β΄ και ο στρατηγός του, Νικηφόρος Ξιφίας, διέλυσαν τον βουλγαρικό στρατό στην μάχη του Κλειδίου, στην οροσειρά Κερκίνης), Κωνσταντινούπολη, Δερβενάκια, Τριπολιτσά, Μεσολόγγι, Κούγκι, Αρκάδι, Καλπάκι, Πίνδος, Οχυρά Μεταξά, κρυσφύγετο Αυξεντίου, Αχυρώνας Λιοπετρίου (Απάνθισμα από τα αμέτρητα Σύμβολα Εθνικής Μνήμης, Αντιστάσεως, Ηρωϊσμού και Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων).

Ένα τέτοιο γεγονός παγκόσμιας και διαχρονικής σημασίας, είναι η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453). Η πτώση της Πόλης το 1453 δεν έγινε απροσδόκητα, ούτε μ’ αυτήν άρχισε η Οθωμανοκρατία. Στις 29 Μαΐου 1453, το μείζον μέρος της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας μας, της Ρωμανίας, ήταν ήδη κάτω από τους Οθωμανούς, τους Άραβες και τους Βενετούς.

Διέρρευσαν 565 έτη από την Άλωση της Βασιλίδος, από την ημέρα κατά την οποίαν η πανίσχυρη και αχανής Ελληνική Αυτοκρατορία των Ρωμηών/Ελλήνων, η Ρωμανία, συρρικνωμένη πέριξ των τειχών της πρωτευούσης, υπετάσσετο και απεσυνετίθετο.

Για άλλους λαούς, ηλαττωμένης ίσως βιολογικής αντοχής και Εθνικής μνήμης, μία τοιαύτη επέτειος πιθανώς να γεννούσε θλίψη, κατήφεια, αποκαρδίωση, απόγνωση. Για άλλους λαούς, ένα τέτοιο γεγονός, θα είχε σημάνει και το τέρμα της εθνικής τους ζωής. Την εξαφάνισή τους από τις δέλτους της ιστορίας..

Κάτι τέτοιο όμως, δεν συνέβη με το Γένος των Ελλήνων, διότι το Ελληνικό Έθνος ουδέποτε, ουδ’ επί στιγμήν εδουλώθη και ουδέποτε υπέκυψε στον τότε Μογγολογενή Ασιάτη κατακτητή. Υπετάγη πολιτικώς, κατεπατήθη η ιδιοκτησία της αρχαιόθεν πατρώας γης, του εκλάπη η επικαρπία της, αιχμαλωτίσθηκε σωματικώς, υπέστη διώξεις, εξισλαμισμούς, φρικτά βασανιστήρια, βιασμούς, αποτρόπαιους θανάτους, αλλά ουδέποτε παρέδωσε την ταυτότητά του στον κατακτητή.

ΟΥΔΕΠΟΤΕ, αρνήθηκε την πίστη του στον Θεό-Δημιουργό, ουδέποτε επώλησε την ψυχή του στους αλλοεθνείς-αλλοδοξους, ουδέποτε ελησμόνησε την Ελληνική/Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία των προγόνων του και την πρωτεύουσά της, την Κωνσταντινούπολη!

Για τον λόγο αυτό, έπρεπε να αγωνισθούν δια πυρός και σιδήρου και πρωτίστως δια του Τιμίου Σταυρού, ώστε αργά ή γρήγορα, να την ανακτήσουν!

Ιδού διατί εμείς οι Ρωμηοί/Έλληνες, δεν δικαιολογείται να μελαγχολούμε, όταν φέρομεν στην μνήμη μας την 29ην Μαΐου 1453.

ΤΗΝ 29ην ΜΑΪΟΥ 1453, ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΗ;

Η κοινή και όχι η καρδιακή λογική, οι πάσης πολιτικής αποχρώσεως νωτοφόροι του Συστήματος, που δυστυχώς δεν είναι ολίγοι, και η λαϊκή μούσα, μοιρολογούν και λένε: ΝΑΙ, Η ΠΟΛΗ ΕΑΛΩ.

Όμως, οι καρδιές και οι ψυχές των γενεών που ήλθαν, πέρασαν, θα έλθουν, θα περάσουν, διαλαλούν με διθυραμβικές ωδές από το παρελθόν και μυστηριακώς από το μέλλον, αντιστοίχως, με ακατάληπτο για τους ορθολογιστές τρόπο, ότι: Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ!

Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ, διότι:

α. Ο εχθρός κατέκτησε την Ελληνική γη, κατεπάτησε-ιδιοποιήθηκε Ελληνικές ιδιοκτησίες (κρατικές-πολιτών), κατέλυσε την ελληνική Αυτοκρατορία, αιχμαλώτισε-κατέσφαξε-άλλαξε διά της βίας την Ορθόδοξη πίστη σε αριθμό ολιγοπίστων ή λιποψυχησάντων Ελλήνων, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ κυρίευσε ή αιχμαλώτισε προσωρινώς, έστω, την ψυχή και την καρδιά των αληθινών Ελλήνων, των Ρωμηών!!!

Η θέληση των Ελλήνων για Εθνική Ελευθερία και αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού, αποδείχθηκε ισχυρότερη από τις σφαγές, τους βιαίους εξισλαμισμούς, τα πρωτοφανή μαρτύρια-βασανιστήρια στα οποία υπεβάλλοντο οι αδούλωτοι Έλληνες.

β. Οι Έλληνες Ρωμηοί, αμέσως μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άναψαν την ιερή δάδα της Μεγάλης Ιδέας του Γένους, της Ρωμηοσύνης, με την άσβεστη φλόγα που καίει μέχρι σήμερον.

Στόχος, η αποκατάσταση των ιστορικών, γεωγραφικών, αρχαιολογικών και εθνολογικών ορίων της Ελληνικής/ Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας μας (ΡΩΜΑΝΙΑΣ) και η μεταφορά της πρωτευούσης του Ελληνισμού και πάλιν στην Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη.

γ. Τα ακολουθήσαντα ιστορικά γεγονότα, αποδεικνύουν τον άσβεστο πόθο των διαχρονικών ελληνικών γενεών, για την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας, αλλά και την πίστη των ΕΛΛΗΝΩΝ ότι η πρωτεύουσά τους έπεσε προσωρινώς και όχι οριστικώς και αμετακλήτως! Δηλαδή ότι Η ΠΟΛΗ ΟΥΚ ΕΑΛΩ, αλλά παρέμεινε ΑΔΟΥΛΩΤΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ στις ψυχές του πρωτόκλητου και πρωτότοκου λαού της Ρωμηοσύνης, στις καρδιές των πολιτών του Γένους των Ελλήνων.

δ. Οι αληθινοί Έλληνες, οι Ρωμηοί, που αναπετάσσουν την γαλανόλευκη με υπερηφάνεια, αλλά αναδιπλώνουν την κεκρυμμένην στην καρδιά τους Σημαίαν της Ρωμηοσύνης, με τον δικέφαλον αετόν και το αυτοκρατορικό στέμμα, αναμένουν, αιώνες τώρα, την ανάσταση του Μαρμαρωμένου Βασιλιά τους και την ενθρόνιση του Αυτοκράτορός τους, μετά την προβλεπομενη τελετή στο Ναό της Αγίας Σοφίας, στον Θρόνο της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινουπόλεως!

Η προσδοκία τους δεν είναι όνειρο, ευσεβής πόθος, ούτε ουτοπία ή φαντασίωση.

ε. Ο Δικαιοκρίτης Θεός και αυτό είναι ακλόνητη πίστη, θα αποδώσει στους Ορθοδόξους Έλληνες, τους θησαυροφύλακες της Ρωμηοσύνης, μετά χρόνια και καιρούς, την καταπατηθείσα ιδιοκτησία και καπηλευθείσα κυριότητα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας και θα τιμωρήσει τους μισαλλόδοξους καταπατητές της, με τρόπο και αυστηρότητα που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους!!!.

στ. Οι Έλληνες/Ρωμηοί, με πρωτοπόρον την πανάξια τότε, Εθναρχούσα Εκκλησία από της επομένης της Αλώσεως, άρχισαν να σκέπτονται, να σχεδιάζουν, να εξεγείρονται, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς, αλλά αδιαλλείπτως, για την αποτίναξη του ζυγού, την ολοκληρωτική  αποκατάσταση της νομιμότητος και επαναπόκτηση της κυριότητος της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Την απόδοσή της στους αληθινούς ιδιοκτήτες της! Στους ΕΛΛΗΝΕΣ!

Οι κυριώτεροι σταθμοί στους υπέρ Ελευθερίας ακαταπαύστους αγώνες των Ελλήνων, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της πίστεως και της πολεμικής αρετής τους, στην διάρκεια της τουρκικής δουλείας παρουσιάσθηκαν κατά την ανάλυση του θέματος: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (1453-1821)»[20 Φεβ.-31 Μαρτίου 2017].

Κατά τους δύο επόμενους αιώνες (από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου κράτους μέχρι σήμερα), τα σπουδαιότερα γεγονότα που σημάδεψαν την πορείαν του Ελληνικού έθνους ήσαν τα εξής :

19ος αιών

1830: Ανακήρυξη της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου Κράτους (Πρωτόκολλον Λονδίνου, 20 Φεβ. 1830, Πρωτόκολλον Λονδίνου, 16 Ιουν. 1830).

1863-1864 : Παραχωρούνται από την Αγγλία στην Ελλάδα, τα μέχρι τότε, σκλαβωμένα τέκνα της, η Επτάνησος και η νήσος Σάσων, ως εξάρτημα της Επτανήσου (Συνθήκες Λονδίνου,14 Νοε. 1863, 25 Μαρ. 1864, Πρωτόκολλον Κερκύρας: 25 Αυγ. 1864).

1866-1869 : Η μεγάλη επανάσταση των Κρητών για την ένωσή τους με την μητέρα Ελλάδα.

1878: Ίδρυση της αυτονόμου επαρχίας της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη) διοικουμένης υπό Χριστιανού διοικητού (Συνθήκη Βερολίνου 13 Ιουλ. 1878).

1881: Παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (Συμφωνία Κωνσταντινουπόλεως, 28 Μαρ. 1881).

20ος αιών

1904-1908: Μακεδονικός αγών για την αποτροπή του εκβουλγαρισμού της κατεχομένης ακόμη από τους Οθωμανούς, Ελληνικής Μακεδονίας και απελευθέρωσή της.

1905: Επανάσταση του Θερίσου στην Κρήτη. Ένοπλα συλλαλητήρια των Βουλγάρων κομιτατζήδων κατά των Ελλήνων της Αν. Ρωμυλίας, με συνθήματα, «κάτω οι Έλληνες», «Έλληνες πρέπει να εξαφανισθούν, όποιος φέρνει αντίσταση θα σκοτώνεται επί τόπου». Αποκορύφωμα των καταστροφών, υπήρξεν το ολοκαύτωμα της αρχαίας αποικίας των Μιλησίων, της Αγχιάλου.

1906: Βουλγαρικές ωμότητες και καταστροφές- Το τέλος της ανατολικής Ρωμυλίας. Διάλυση 82 ακμαζουσών ελληνικών κοινοτήτων και αρπαγή των περιουσιών τους. Η Ελληνική ψευδοδημοκρατική κυβέρνηση, ως συνήθως, περιορίζεται σε διπλωματικά διαβήματα και διαμαρτυρίες.

1912-1913: Πόλεμοι για την απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών από τους κατακτητές, συνεχιστές των Οθωμανών, των Νεο (μη) Τούρκων, και κατά των επιδόξων νεοκατακτητών Βουλγάρων. Ένωση της Κρήτης με την μητέρα-Πατρίδα (1η Δεκ 1913). Απελευθέρωση Ιωαννίνων, Μακεδονίας και νήσων Βορείου Αιγαίου.

1914:Ύστερα από πρωτοβουλία των ελληνόψυχων Βορειοηπειρωτών, ανακηρύσσεται στις 17 Φεβρουαρίου 1914 στο Αργυρόκαστρο, η Αυτόνομος Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου. Προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος. Κύρια επιδιώξή της ήταν η αυτονομία της περιοχής και η προστασία βασικών δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού.

Η σημαία, το έμβλημα και γραμματόσημο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου, εξέδωσαν οι βορειοηπειρωτικές αρχές (1914).

1914: Κατόπιν αφόρητων πιέσεων και ανείπωτων εκβιασμών, από τις καλούμενες Μεγάλες δυνάμεις (κυρίως της Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας), αποχωρούν τα ελληνική στρατεύματα από την Βόρειον Ήπειρον. Με εντολή των μεγάλων δυνάμεων και απειλήν περί εθνικής τραγωδίας, αν δεν την εκτελέσουμε, παραχωρούμεν την νήσον Σάσωνα στο νεοσύστατο κρατίδιον των ορεσίβιων ληστάρχων Σκιπετάρων (Σκιπερία/Αλβανία), με υπογραφή του τότε βασιλέως Κωνσταντίνου και του «εθνάρχου» Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η μεγαλύτερη εθνική προδοσία στην Ελληνική ιστορίαν των νεωτέρων χρόνων.1

1920: Απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης-Ενσωμάτωση στην Μητέρα πατρίδα.

1919-1922: Μικρασιατική Εκστρατεία για απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών στην Μ. Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη, με την υποκίνηση-παγίδα των τότε λεγομένων μεγάλων δυνάμεων και την μυστικήν «συναίνεση» του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίον το Σύστημα σήμερα αποκαλεί…«εθνάρχην» (Λεπτομέρειες στην ανάλυση του θέματος, «Το Εθνικόν έγκλημα της 15ης Νοεμβρίου 1922»).

1940-1941: Ελληνοϊταλικός πόλεμος (Το ιστορικό «όχι» του Ιωάννου Μεταξά). Απελευθέρωση Βορείου Ηπείρου-Γερμανική εισβολή-Υποχώρηση Ελληνικών στρατευμάτων-Τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική κατοχή.

1947: Ένωση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα.2

1944-1949: Αγώνες της Εκκλησίας και ελληνικής πολιτείας κατά του παιδομαζώματος και των νεογενιτσάρων Ελληνόφωνων μπολσεβίκων συμμοριτών που επεχείρησαν ενόπλως, αλλ’ ανεπιτυχώς, να ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση.

1950 (15 Ιανουαρίου): Δημοψήφισμα Κυπρίων (Ελλήνων και Τουρκοφώνων μουσουλμάνων) για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα, με ποσοστό 95,7% επί του συνολικού πληθυσμού. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο δημοψηφίσματα, τα οποία δυστυχώς δεν συνεκίνησαν τους τότε ισχυρούς της γης: Το ένα το 1921 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από την ελληνική επανάσταση και το άλλο το 1930 με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδος από ανακηρύξεως ανεξαρτήτου Ελληνικού Κράτους.

1955 (1η Απριλίου): Έναρξη απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ (Γρίβας Διγενής, Γρηγόρης Αυξεντίου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης και λοιποί ήρωες).

1960 (16 Αυγούστου): Επίσημη εγκαθίδρυση της ανεξάρτητης(;;;) Κυπριακής Δημοκρατίας.  Ο πόθος για την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα μένει αιώνιος!

Παραθέτουμε τα λόγια του 18χρονου ήρωα της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη:

«Την Κύπρο μας κι αν δέσανε οι Άγγλοι μ’ αλυσίδα

Έχει για πάντα την καρδιά, πίστη σε μια πατρίδα

Η Κύπρος κι αν ελύγισε, δεν είναι σκλαβωμένη

Ελληνοπούλ’ αδούλωτη, πάντα η ψυχή της μένει»

1967 (21η Απριλίου): Επανάσταση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, κατά του διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Η Επανάσταση επικρατεί, δημιουργήσασα δίκαιον.

Η ομαλή πορεία της Επαναστάσεως, η οποία είχε προκηρύξει την διενέργειαν εκλογών, με πρωθυπουργόν τον Σπ. Μαρκεζίνη, διεκόπη τον Νοέμβριον 1973, όταν ανετράπη ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετά από τα γνωστά γεγονότα του Πολυτεχνείου, αποτέλεσμα αγνώστων μυστικών και ξενοκίνητων διεργασιών. Την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε εκ των παρασκηνίων, ο ταξίαρχος Δημ. Ιωαννίδης, κουνιάδος του ταλμουδιστού Ιουδαίου Ζακ Αλαζράκη, καθοδηγούμενος από την Μοσάντ και την CIA.

1974 (15η Ιουλίου): Ανεπιτυχές πραξικόπημα της κυβερνητικής ομάδος Ιωαννίδη κατά του Μακαρίου, με στόχο την ανακήρυξη της Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, μετά από προτροπή-παγίδα, των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ και Αγγλίας. Απόδραση του Μακαρίου με την βοήθεια των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Έκκληση του Μακαρίου στον ΟΗΕ, για επέμβαση στην Κύπρο των εγγυητριών δυνάμεων (Τουρκίας-Αγγλίας), εκδίωξη των Ελλήνων και αποκατάσταση της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα: Τουρκική εισβολή και Διχοτόμηση της Μεγαλονήσου (Βόρεια κατεχόμενη Κύπρος).

*

Τα σπουδαιότερα ιστορικά γεγονότα, συμβάντα σε διάστημα έξη (6) και πλέον αιώνων, από της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, που μόλις παραθέσαμε, αποδεικνύουν ότι για τους αληθινούς Έλληνες, παρέμεινε μέχρι σήμερα, άσβεστη η φλόγα της Μεγάλης Ιδέας. Της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, της ΟΥΔΕΠΟΤΕ αλωθείσης στις ψυχές και καρδιές των γνησίων Ελλήνων.

Κάποιοι ίσως ερωτήσουν: Γιατί να κάνει τέτοια μεγάλη χάρη ο Θεός για τους Έλληνες και να τους ξαναδώσει την Κωνσταντινούπολη, αφού εφάνησαν αγνώμονες, ανόμησαν και απεμπόλησαν ουσιαστικώς τα πρωτοτόκια του Νέου Ισραήλ της Χάριτος του Θεού;

Η απάντηση είναι ιστορικώς τεκμηριωμένη, σαφής και κατηγορηματική:

Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (Ιαχβέ=Εγώ ειμί ο ΩΝ) που είναι ο ίδιος ο Θεός της Καινής Διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, έδωσε την ευλογίαν Του στο έθνος των Ορθοδόξων Χριστιανών, που παρήγαγε αγαθούς καρπούς. «…διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς…» (ΜΑΤΘ: 21/43).

Πρωτόκλητοι και πρωτότοκοι αυτού του Νέου έθνους των Ορθοδόξων Χριστιανών (Νέος Ισραήλ) είναι οι Έλληνες! Ουδέν άλλο Έθνος και ουδείς άλλος λαός συνύφανε τόσον πολύ τις τύχες του με την πίστη στον αληθινό Θεόν, Τον Ιησούν Χριστόν, όσον το Ελληνικόν Έθνος! Το κατά τον Ιωσήφ Βρυέννιον, «Ευσεβέστατον γένος πάντων των ανθρώπων και τω θεώ τα μάλιστα προσανέχον εσμέν».

Με άλλα λόγια, ο Θεός θα μας ξαναδώσει την Κωνσταντινούπολη, διότι έχει βάλει την υπογραφή Του για τους Έλληνες/Ρωμηούς, και ΔΕΝ την παίρνει πίσω…Η απόφασή Του είναι ειλημμένη! Το πότε και το πώς, το γνωρίζει μόνον ΕΚΕΙΝΟΣ και οι εκλεκτοί Του!

Για μας τους Έλληνες και τους άλλους ορθοδόξους λαούς, η Ρωμαίϊκη/Ελληνική Αυτοκρατορία μας, η Ρωμανία, η ανιστορήτως και ακρίτως αναφερομένη ως Βυζαντινή και Βυζάντιον αντιστοίχως, ζεί μέσα στους θόλους των Εκκλησιών, στον τρόπο της ζωής μας, στα ήθη και στις παραδόσεις μας, στους θρύλους και στα τραγούδια μας.

Όσο και αν οι Ευρωλιγούρηδες, οι Δυτικολάγνοι, οι εραστές του Οθωμανικού δικαίου, οι σαρκολάγνοι-χρηματοθήρες-εξουσιομανείς κοσμοπολίτες, οι Οικουμενιστές και λοιποί συστημικοί Νέο-Νενέκοι, απωθούν-πολεμούν ή λοιδωρούν την «Μεγάλη Ιδέα» της παλινορθώσεως της Ελληνικής Αυτοκρατορίας μας, ή την μετασχηματίζουν σε μία σύγχρονη προσπάθεια, δήθεν, πολιτισμικής αναγεννήσεως της Οικουμένης, τίποτε δεν μπορεί να σβήσει από τα βιολογικά, πνευματικά και πολιτιστικά κύτταρά μας, την Μεγάλη Ιδέα του Γένους.

Την μεταμορφωμένη Μεγάλη Ιδέα, ήτοι:

.Την ψυχή, το πνεύμα της αθάνατης Ρωμηοσύνης, που είναι συγχρόνως και το πνεύμα της Αληθινής/Ιστορικής Ελλάδος, του Έθνους-κράτους μας και όχι το «πολυπολιτισμικό-πολυφυλετικό πλαγκτόν», του σημερινού κράτους-περιφέρεια της Ε.Ε., απολειφάδι της Αυτοκρατορίας μας,  όπως το έχουν καταντήσει σήμερα.

.Την εδραία και τεθεμελιωμένη Ορθόδοξη Πίστη, στον Χριστόν και την Πατρίδα, όπως συνιστούσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Εκπλήσσονται ευχάριστα νέοι Ευρωπαίοι «βυζαντινολόγοι», όταν επισκέπτονται την Ελλάδα και διαπιστώνουν πόσο ζωντανό είναι ακόμη μεταξύ του λαού το «Βυζάντιο», πόσο πλήθος ανθρώπων σπεύδει να ασπασθεί θαυματουργές άγιες εικόνες και ιερά λείψανα, πόσο γεμίζουν οι εκκλησίες στις εορτές και στις πανηγύρεις.

Δακρύζουν πολλοί, όταν ακούν το καινούργιο άσμα «Στου Βοσπόρου τ' Αγιονέρια κατ’ απ’ την Αγιά Σοφιά», που λέγει για το σμυρνιό καράβι και την συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής, και σαν πολεμική ιαχή από τους αιώνες, ακούν την παρήγορη διαβεβαίωση: «Θάρθουν πάλι στους αιώνες τ' Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες».

Δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες είναι εμφανής και συστηματική η προσπάθεια των αλλοδόξων και αλλοεθνών Ελληνόφωνων κυβερνητών μας, να διώξουμε από την χώρα τον Χριστό και να βάλλουμε τον αντίχριστο με διάφορες μορφές, να σβήσουμε ό,τι θυμίζει Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Δικέφαλο αετό, με το αυτοκρατορικό στέμμα, ό,τι έχει σχέση με Ελληνισμό και Ορθοδοξία.

Μας διδάσκουν ήδη φανερά, κατά το παράδειγμα των δεδηλωμένων ανθελλήνων και αντιχριστιανών της συνομοταξίας Δραγώνα-Ρεπούση και σία, ότι δεν είμαστε Έλληνες, αλλά ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων, προκειμένου να δικαιολογήσουν την λαθρομεταναστευτική Βαβέλ που ξένοι εσχεδίασαν και μας επιβάλλουν βιαίως, για να μας εξαφανίσουν ως έθνος και να μας μεταλλάξουν σε μία πολυπολιτισμική, πολυεθνική περιφέρεια της Φραγκο-Ιουδαιοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Τέλος, ετοιμάζουν να καταργήσουν ένα από τα τελευταία μετερίζια της Ρωμηοσύνης, Τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, για να παύσει η αναγραφή της Αγίας Τριάδος στην προμετωπίδα του Συντάγματος, να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος των πολιταρχών μας, και τόσα άλλα συναφή αντιχριστιανικά σατανοκατασκευάσματα...

Τι θα έλεγε σήμερα, ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς που είχε επισημάνει παρόμοια φαινόμενα στην εποχή του, πριν από ένα αιώνα περίπου;

Παραθέτουμε τους στίχους του από τον Προφητικό λόγο του, όπου απευθυνόμενος στην αυτοκρατορία μας, στην Ρωμιοσύνη, λέγει για το ελληνικό κράτος, για το ψέμμα κράτος-βασίλειο, ότι δεν πήρε τίποτε από το μεγαλείο της Ρωμανίας, αλλά μόνο από τα κακά του.

Ο δικέφαλος αητός σου να! Μακριά

μακριά πέταξε με τ' άξια και με τ' άγια

και θα ισκιώσουν τα τετράπλατα φτερά

λαούς άλλους, κορφές άλλες, άλλα πλάγια.

Προς τη Δύση και προς το Βοριά,

την κορώνα φέρνει, και κρατά

-και τα νύχια του είν' αρπάγια-

και τη δόξα και τη δύναμη κρατά·

και το γέλιο, και το ψέμμα το Βασίλειο

που γεννήθηκε από σένα μέσ' στον ήλιο.

κοίτα Θεέ! Θα σέρνεται μπροστά

σε μπαλσαμωμένη κουκουβάγια.

Μ' όλα σου θα ζη τα χαμηλά,

με καμιά σου δε θα ζη μεγαλωσύνη,

κ' οι προφήτες που θα προσκυνά,

νάνοι και αρλεκίνοι.

Και σοφοί του και κριτάδες

του άδειου λόγου οι τροπαιούχοι,

και διαφεντευτάδες

κυβερνήτες του οι ευνούχοι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, δεν υπέγραψε καμμία συνθήκη με τους Οθωμανούς, γι’ αυτό έμεινε στην Ιστορία ως Μέγας Βασιλεύς των Ρωμαίων/Ρωμηών/Ελλήνων που έδωσε την ιστορικήν εκείνην απάντηση στον Μωάμεθ…

Δυστυχώς στον καιρό μας:

.ΔΕΝ φαίνονται στον ορίζοντα πολιτικο-στρατιωτικο-εκκλησιαστικοί ηγέτες, όπως οι Λεωνίδας, Μεγαλέξανδρος  Μεγας Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός, Βασίλειος Βουλγαροκτόνος, Ιωάννης Βατάτζης, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Γρίβας Διγενής, Αυξεντίου, Παλληκαρίδης, πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, αρχεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, Χρυσόστομος Σμύρνης, αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος Αθηνών…

.Οι ελλαδίτες εξουσιαστές, με χέρια και «με πόδια», υπογράφουν επονείδιστες συνθήκες και Μνημόνια υποτελείας. Με ευχαρίστηση θυσιάζουν τα πάντα για μια «χούφτα ευρώ» στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους και ένα υπουργικό ή διευθυντικό αξίωμα.

.Οι αγνοί Έλληνες Εθνικιστές, οι Ορθόδοξοι Εθνικιστές, οι ευλογημένοι Ρωμηοί, δείχνουν απίστευτη, και κατά μίαν έννοια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ανεκτικότητα και υπομονή, στις συνεχείς προκλήσεις όλων αυτών των ειδεχθών εξουσιαστών, υποτακτικών, πειθηνίων οργάνων, εγχώριων φροντιστών-διαχειριστών, των Αδίστακτων Διεθνών Τοκογλύφων Τραπεζιτών  Δανειστών-Δυναστών μας. Ως πότε όμως;

Η 29η Μαΐου 1453 δεν είναι απλώς ημέρα Μνήμης! Είναι ημέρα περισυλλογής και προετοιμασίας για την μεγάλη αντεπίθεση, προς απαλλαγήν μας από τα δεσμά των:

Αριστεροφασιστών Εθνοδιαλυτών, Ροτσιλντ-υπανθρώπων, αμετανόητων νεοσταλινικών, μισαλλόδοξων νεομπολσεβίκων, δεξιογερμανολάγνων πατριδοκάπηλων, τυχοδιωκτών καιροσκόπων ελλαδεμπόρων, υπερπρονομιούχων ψευδοδημοκρατών βουλευτών, αναρχοτρομοκρατών, νυκταλώπων φρουρών του Συστήματος, φραγκολάγνων χρυσοαμειβομένων ανωτάτων και ανωτέρων στελεχών Συστημικών Ιδρυμάτων-Εταιρειών και Οργανισμών, ρασοφορεμένων οικουμενιστών-αποστατών της Ορθοδόξου Πίστεως, τηβενοφόρων απογαλακτιστών της Ελληνικής Παιδείας και της αληθούς Ιστορίας, λειχηνόρων κλαρούχων των Ενόπλων Δυνάμεων, νεοναζιστών ψευδοεθνικιστών, και λοιπών ανθελλήνων, κοσμοπολιτών, εμμίσθων ή ανεγκεφάλων πρακτόρων του Συστήματος.

Οι αγνοί Έλληνες πατριώτες, οι Ορθόδοξοι Εθνικιστές, οφείλουν να υπενθυμίσουν, ανοικτά πλέον, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, ότι πλησιάζει η πολυπόθητη ημέρα που θα εγερθεί ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς». Και μαζί, τα όνειρα του Γένους των Ελλήνων!

Δεν είναι ουτοπία. Δεν είναι παραμυθολογία. Δεν είναι φρεναπάτη. Είναι ακλόνητη Πίστη!

Όλες οι προφητείες το διαλαλούν! Όλοι οι θρύλοι το διακηρύττουν!

Πλησιάζει η Ευλογημένη εκείνη ημέρα που ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής της Κωνσταντινουπόλεως, θα μας παραδώσει την κατεχομένη από τους απογόνους των Νεο (μη) Τούρκων, Πόλη μας, καθ’ όν τρόπον παρέδωσε και ο εικονιζόμενος κατωτέρω, Τούρκος Ταξίν Πασάς, την Θεσσαλονίκη μας, στον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο !!!

                   

Και του χρόνου στην Πόλη μας !

          

Ελληνόπουλο μην ξεχνάς…..Αυτά είναι τα απαράγραπτα ιστορικά, αρχαιολογικά, γεωγραφικά, πολιτισμικά και Εθνολογικά όρια της Ελληνικής/ Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας μας, της Ρωμανίας της καρδιάς μας!!!

                                                        

---

1 Η νήσος Σάσων παραχωρήθηκε στην Αλβανία με τον Νόμο 272/1914 (ΦΕΚ 151/Α΄/7-6-1914), αφού εξοντώθηκαν όλοι οι έλληνες που κατοικούσαν εκεί. Η Αλβανία παρεχώρησε την Σάσωνα στην Ιταλία στις 2 Σεπτεμβρίου 1920, η οποία εγκατέστησε ναυτική βάση στο νησί το 1939, ενώ η αλβανική κυριαρχία επί της Σάσωνος αποκαταστάθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1947, στα πλαίσια των συνοριακών αλλαγών μετά την λήξη του Β΄ Παγκ. Πολέμου, παρά το γεγονός ότι η Αλβανία ήταν σύμμαχος της φασιστικής Ιταλίας κατά την διάρκειαν του 2ου παγκ. Πολέμου!!!

Για αρκετά χρόνια έπειτα, η Σάσων αποτέλεσε σοβιετική προκεχωρημένη στρατιωτική βάση στην Μεσόγειο, μετά από συμφωνία της Σκιπετάρικης/Αλβανικής κομμουνιστικής κυβερνήσεως με την Σοβιετική Ένωση.

2 Ο υπ’ αριθ. 518 νόμος της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, 3/9 Ιανουαρίου 1948

27 Ιουνίου 1946: Στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του, με την μητέρα Ελλάδα.

10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα, με πλήρη κυριαρχία, τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες.

31 Μαρτίου 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει την Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου.

9 Ιανουαρίου 1948: Με τον υπ' αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται:

«Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».

Με το νόμο αυτό, που αποτελεί την ληξιαρχική πράξη της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου στην Μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοικήσεως.