ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η
ΤΟΥΡΚΙΑ !!!
(THIS IS TURKEY!!!)
ΕΝΑ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΟΣ
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΕΘΝΟΥΣ, ΙΔΡΥΘΕΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΡΥΠΤΟΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΗ ΙΟΥΔΑΙΟ/ ΝΤΟΝΜΕ
(ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) [1923] ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΝ ΣΗΜΕΡΟΝ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΝ (ΤΑΓΙΠ
ΕΡΝΤΟΓΑΝ)1
ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ
ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ !!!
ΤΟΥΣ
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ: ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΣ!!!
Yunan
askerlerimiz Türkiye’ ye geliyorlar!2
ΜΕΡΟΣ 11ον
8. ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ
ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ-ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
(Συνέχεια 10ου μέρους)3
ε. Η Ταυτότητα της ηγετικής ομάδος των Νεοτούρκων
1/. Το ζήτημα της εθνοτικής καταγωγής των
Νεοτούρκων
Ο Τουρκολόγος Μπέρναρντ Λιούϊς,4 σε μελέτη του για την
σύγχρονη Τουρκία, κατ’ ουσίαν, παραβλέπει το όντως αναμφισβήτητο γεγονός ότι,
τόσον οι ιδρυτικοί πατέρες της Εταιρείας Οθωμανικής Ενότητας, όσον και αργότερα πολλά από τα εξέχοντα
στελέχη της Επιτροπής
Ενώσεως
και Προόδου
(ΕΕΠ),
ήταν μη
τουρκικής καταγωγής. Όμως
η ενδελεχής χαρτογράφηση του εθνοτικού προφίλ τους που εκπόνησαν, ο Ολλανδός Τουρκολόγος Έρικ
Ζύρχερ (Erik-Jan Zürcher)5 και άλλοι ερευνητές, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβητήσεως:
«Ανάμεσα στους τέσσερις πρώτους ιδρυτές της
επιτροπής Οθωμανικής ενότητας, (1889) [προδρόμου της ΕΕΠ], ένας ήταν Αλβανός, δύο Κούρδοι κι’
ένας Κιρκάσιος».6
Δηλαδή στον πρωτογενή πυρήνα των μετέπειτα Ν/Τ (1889), ΟΥΔΕΙΣ Τούρκος συμπεριλαμβανόταν! Απίστευτο και όμως
αληθινό!!!
Ας δούμε τώρα τους πρωταγωνιστές της λεγομένης επαναστάσεως
των Ν/Τ,
του Ιουλίου του 1908.
Ο Tούρκος καθηγητής
ανθρωπολογίας και κοινωνιολογίας Σουαβί
Αϋντίν (Suavi Aydin)7 γράφει, ότι ενώ η πρώτη
ομάδα του 1889, απαρτιζόταν από μη Τούρκους διανοούμενους, είχε ως πρότυπο την Γαλλία και
υποστήριζε τον Οθωμανισμό, η δεύτερη ομάδα, αυτή της Θεσσαλονίκης του 1906, απαρτιζόταν κυρίως από Εβραίους ντονμέδες,
είχε ως πρότυπο την Γερμανία και υποστήριζε τον τουρκικό εθνισμό.8
Νέα επιβεβαίωση! ΟΥΔΕΙΣ από τους
πρωταγωνιστές του κινήματος των Νεοτούρκων, ήταν Τούρκος!!!
Ο Ολλανδός τουρκολόγος Τσύρχερ (Jan Zürcher) σημειώνει ότι τα 10 μέλη που
συγκροτούσαν τον σκληρό πυρήνα της μυστικής Επιτροπής Οθωμανικής Ελευθερίας
(που θα μετονομασθεί λίγο αργότερα στην γνωστή μας ΕΕΠ), προέρχονταν από τα
οθωμανοκρατούμενα Βαλκάνια, και ΔΕΝ ήσαν Τούρκοι.
Παρόμοια εικόνα διαμορφώνει κανείς αν δει και
τους 21
αξιωματικούς του στρατού που ενεπλάκησαν στην μυστική Εταιρεία
Ενώσεως και Προόδου: Δέκα εννέα (19) εξ αυτών, κατάγονταν από τις βαλκανικές
επαρχίες της αυτοκρατορίας και την πρωτεύουσα, και μόνον ένας (1) από τα βάθη
της Ανατολίας (Toυρκόφωνος).
Τέλος, στην Ειδική οργάνωση (την διαβόητη Τεχσιλάτ ι μαχσουσά), την
παραστρατιωτική μυστική ομάδα που αναλάμβανε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον
αντιφρονούντων και ουσιαστικά διεκπεραίωσε το γενοκτονικό σχέδιο της ΕΕΠ για
τους Αρμενίους, εκπλήσσει η μεγάλη συμμετοχή Κιρκασίων, μελών δηλ. της
καυκασιανής αυτής εθνοτικής ομάδας που κατάγονταν από τους Κιρκάσιους, που
είχαν εγκατασταθεί ως πρόσφυγες στην Οθωμανική αυτοκρατορία παλαιότερα, αιώνες
αργότερα από τους Σελτζούκους και Οσμανλήδες.
Συνεπώς, είναι ορθώτερον και αληθέστερον, από
ιστορικής απόψεως, να αποκαλούμεν την επιχείρηση ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ Β΄,
ως συνωμοσία ή
πραξικόπημα των Νέων (μη) Τούρκων, παρά ως
επανάσταση των Νεοτούρκων!
As far as
the multiethnic composition of the conspirators is concerned, one need only
read their names to verify their diverse background: Tserkès (Circassion ), Mehmet Ali, Xersekli (Herzogovinians), Ali Roushdi, Skipetarian donme and
others. In many cases, the ethnic origin of the conspirator was not evident
from the name: Ibrahim Temo
was a Skipetarian/ Albanian, as was Ismail
Kemal. Murat Bey Dagestanos and
Achmet Riza had an Abkhazian father
and an Austrian mother.
One of the
theoreticians of the movement was Ziyia
Ngiokali, a Kurd, while one of the major planners of tactics and theory was
a Jew from Serres who went by the name of Tekìn
Alì/Alp (real name, Moshe Cohen). We should also make note of the
fact that the Committee of Union and Progress admitted many members from areas
outside of the Ottoman Empire, and that some of these even served on its
Central Committee.
Conclusion: Νοοne of the initial or
afterwards leading members of the so-called Yοung Turks Committee,
who revolted and subverted Sultan Abdul Hamid II, was Turk!!!!!!!!
So, historically, It is better and true, to call the
operation of Abdul Hamid II’s subversion, as coup/conspiracy of the Young (non)
Turks!!!!
2/. Η θρησκευτική ταυτότητα της
ηγετικής ομάδος των κατ’ όνομα Νεοτούρκων: ΑΠΑΝΤΕΣ ή σχεδόν ΑΠΑΝΤΕΣ ήσαν
Ντονμέδες (εξισλαμισθέντες Ιουδαίοι), αλλοεθνείς ταλμουδιστές Ιουδαίοι,
μπεκτασήδες ή τέκτονες!!!9
α/. Τα
μασονικά στοιχεία
Ο Καθηγητής Ι. Μάζης, βασιζόμενος σε αδιάσειστες
μαρτυρίες, βεβαιώνει ότι «πλήθος μελών των οργανώσεως Ένωση και Πρόοδος ήταν ταυτοχρόνως μέλη του
ελευθεροτεκτονικού τάγματος και του τάγματος των μπεκτασήδων».10 Επιπλέον υπογραμμίζεται το κοινό ιδεολογικό έδαφος που συνέδεε τους
ιτιχατιστές με τους μασόνους, εφ’ όσον αμφότερες οι ομάδες συμμερίζονταν την
ανάγκη εισαγωγής φιλελεύθερων θεσμών τύπου «Γαλλικής Επαναστάσεως», που θα
εξασφάλιζαν, υποτίθεται, συνθήκες ισοπολιτείας μετά την ανατροπή του
σουλτανικού δεσποτισμού.
Από τις πρώτες ημέρες της
νεοτουρκικής επαναστάσεως, ορθώτερον πραξικοπήματος, του 1908, η Γαλλική
Επανάσταση αποτέλεσε πηγή εμπνεύσεως για τα συνθήματα περί ελευθερίας,
δικαιοσύνης και αδελφότητας που δέσποζαν στους δημόσιους χώρους. Όμως οι
Νεότουρκοι, φαίνεται πως είχαν μια ουσιαστικότερη εξοικείωση με την γαλλική
επαναστατική παράδοση και μάλιστα τον σκληρό της πυρήνα, τον Ιακωβινισμό.
Αυτό υποστηρίζει ο Φερόζ Αχμάντ,11 ο οποίος υποδεικνύει τις αντίστοιχες πρακτικές
των Ιακωβίνων, ως πρότυπο των μαζικών κινητοποιήσεων αστικών πληθυσμών για
πολιτικούς σκοπούς, που οργάνωναν οι Νεότουρκοι.
Masonic
elements
The strong
connection between the Itihàts (conspirators)
and Masonry is a well-documented fact. The leftist Turkish writer, Kamouran Mberik
Xartboutlou, in his book, The Turkish Impasse (from
the Greek translation of the French publication of 1974. p.24), wrote:
"Those
who desired entry into the inner circle of that secret organization [the Itihàt], had to be a Mason, and had to have the backing of a large segment of the
commercial class."
The true
nature of the relationship between the Young Turks and the Masonic lodges of
Thessaloniki has been commented upon by many researchers and writers. In her
well-known and extensively documented book, Secret Societies and
Subversive Movements (London. 1928, p. 284), author and
historian Nesta Webster writes that "The
Young Turk movement began in the Masonic lodges of Thessaloniki under the
direct supervision of the Grand Orient Lodge of Italy, which later shared in
the success of Mustapha Kemal."
Of course,
the precise nature of this relationship is clouded in mystery, but enough facts
exist allowing for more than just informed conjecture based on circumstantial
evidence. An example of the Itihàt-Masonic
connection is the interview that Young Turk, Refik Bey, gave to the Paris newspaper
«Le Temps», on the 20th of
August 1908:
«It's true
that we receive support from Freemasonry and especially from Italian Masonry.
The two Italian lodges [of Thessaloniki] -- Macedonia Risorta and Labor et Lux -- have provided invaluable services and have been a
refuge for us. We meet there as fellow Masons, because it is a fact that many
of us are Masons, but more importantly we meet so that we can better
organize ourselves.».
β/. Τα
Ιουδαϊκά στοιχεία
Οι Ντονμέδες και από αυτούς οι ντονμέδες τέκτονες της
Θεσσαλονίκης, ήταν αυτοί που κυριάρχησαν στο πραξικόπημα των Ν/Τ είτε σαν μέλη του κινήματος είτε σαν χρηματοδότες και
υποστηρικτές πάσης άλλης φύσεως. Σηματικό ρόλον στην επικράτηση των Ν/Τ,
έπαιξαν οι δύο τεκτονικές στοές «Macedonia Risorta» και «Nouri Osman», της Θεσσαλονίκης και
Κωνσταντινουπόλεως, αντιστοίχως.
The Jewish
Component
The Donmè ("convert" in Turkish), was a Hebrew heresy
whose followers converted [???] to Islam in the 18th century. They were most
heavily concentrated in Thessaloniki. According to the Great Hellenic Encyclopedia [Megali Elliniki Enkiklopethia]: "It is generally
accepted that the Donmè secretly
continue to adhere to the Hebrew religion and don't allow their kind to
intermarry with the Muslims."
The eminent
British historian, R. Seton Watson, in his book, The Rise of Nationality in the
Balkans. London, 1917 (H Γέννηση του Εθνικισμού στα
Βαλκάνια), wrote the following:
«The real brains
behind the [Itihàt] movement
were Jews or Islamic-Jews. The wealthy Donmè and Jews of Thessaloniki supported [the Young Turks]
economically, and their fellow Jewish capitalists in Vienna and Berlin -- as
well as in Budapest and possibly Paris and London -- supported them financially
as well.»
In the
January 23rd, 1914, issue of the Czarist Police [Okrana] Ledger (Number 16609), directed to the Ministry of the
Exterior in Saint Petersburg, we read:
"A
pan-Islamic convention of Itihàts
and Jews was held in the Nouri Osman lodge in Constantinople. It was attended by approximately
700 prominent Itihàts and Jews,
including "Minister" Talaàt Bey, Bentri Bey, Mbekri Bey, and (Donmè) Javit Bey. Among the many Jews
in attendance, two of the most prominent were the Head of the Security Service,
Samouel Effendi, and the Vice-Administrator of the Police, Abraham Bey."
γ/. Συνοπτικά βιογραφικά
στοιχεία της ηγετικής ομάδος των Νεοτούρκων
1//. Emmanuel Carasso ή Emanuel Karasu (Θεσσαλονίκη 1862 – Τεργέστη 1934): Ήταν ένας (εξ
Ισπανίας) Εβραίος δικηγόρος που έδρευε στην Θεσσαλονίκη.
Μέλος της οικογένειας Ιουδαίων Σεφαραδιτών Carasso, της Θεσσαλονίκης (επί
Οθωμανικής κατοχής) και ένα εξέχον μέλος των Νεότουρκων. Το όνομα είναι επίσης
γραμμένο Karaso, Karassu και Καράσσο. Η μορφή Karasu είναι ένα εκτουρκισμός του ονόματός του, που σημαίνει
κυριολεκτικά «μαύρο νερό». Ο Ε. Carasso:
.Ήταν αναμεμιγμένος
στην Ιταλική και την Οθωμανική Μασονία. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κίνημα
των Νεότουρκων, και ήταν ένα από τα πρώτα και επιφανέστερα μέλη του
κινήματος. Ο ανηψιός του Ισαάκ Carasso ίδρυσε την
σύγχρονη βιομηχανία γιαουρτιού, και υπήρξε και ο ιδρυτής της Διεθνούς
Βιομηχανίας Γαλακτοκομικών Danone.
.Υπήρξε ο Ιδρυτής, και
αργότερα Πρόεδρος της Μασονικής Στοάς «Αναστημένη
Μακεδονία» (Macedonia Risorta) στην Θεσσαλονίκη,
και ήταν πρωτοπόρος του Μασονικού Κινήματος στον χώρο της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»
.Ήταν ένας από τους τρεις άνδρες που είπε στον Σουλτάνο
Abdulhamit II να παραιτηθεί, τον Απρίλιο του 1909.
.Εργάστηκε
για την συνεργασία των διαφόρων ιουδαϊκών οργανώσεων στην Τουρκία, και επέμεινε ότι, «οι Ιουδαίοι Τούρκοι ήταν πρώτα Τούρκοι
και μετά Ιουδαίοι» (ΣΣ: Ο απόλυτος Φαρισαϊσμός, καθ’ όσον πάντοτε και παντού, ο Ιουδαίος(Jew) είναι πρώτα
ταλμουδιστής Ιουδαίος και μετά πολίτης του κράτους στο οποίον διαβιοί).
.Ήταν μέλος της Επιτροπής που διαπραγματεύτηκε την Συνθήκη
για τον τερματισμό του Ιταλο-Τουρκικού πολέμου και της Επιτροπής για την
διεθνοποίηση της πόλεως της Θεσσαλονίκης
«Ο ιδρυτής των Νεότουρκων ήταν
εξέχον μέλος της Ιταλικού παραρτήματος της Εβραιο-Μασωνικής Στοάς Μπενάϊ
Μπερίτ, ονομαζόταν Emmanuel Carasso. Ο Emmanuel Carasso, ήταν
Εβραίος γεννημένος στην Θεσσαλονίκη.
Ίδρυσε την Μυστική Εταιρεία των Νεότουρκων
το 1890 στην Θεσσαλονίκη…
Ο Carasso ήταν επίσης Μέγας Διδάσκαλος της
Μασονικής Στοάς «Αναστημένη Μακεδονία» (Macedonia Risorta) στην Θεσσαλονίκη. Η συγκεκριμένη
Στοά, υπήρξε το Στρατηγείο των Νεότουρκων, και
μέλη της, υπήρξαν όλη η ηγεσία των Νεότουρκων!». [Ιστολόγιο Μodern History Project, σε ένα
αποκαλυπτικό ιστορικό άρθρο του J. Brewda].
Σε σχετικό λήμμα
της Encyclopedia Britannica (12η Έκδοση, Τόμος XXXI, σελ. 1222),
αποκαλείται: «Μοχθηρή
Προσωπικότητα που είναι σε μεγάλο βαθμό
υπεύθυνος , για την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»
Τελικώς,
έχασε την εύνοια του Μουσταφά Κεμάλ και
αυτοεξορίστηκε στην Ιταλία. Πέθανε το 1934, και
είναι θαμμένος στο εβραϊκό νεκροταφείο στην Arnavutköy, Κωνσταντινούπολη.
2//. Ταλαάτ Πασά (Talaat Pasha): Εξιουδαϊσμένος Αθίγγανος, Ντονμές. Υπουργός Εσωτερικών
της Τουρκίας κατά την διάρκεια του 1ου Π.Π (WW Ι), επικεφαλής-αρχιτέκτονας του
ολοκαυτώματος των Αρμενίων.
Mehmet Talaat Pasha (1874-1921), also known as Talaat Bey, was the
principal architect of the Armenian Genocide. He was active in the Young Turk
movement seeking to overthrow Sultan Abdul Hamid (Abdulhamit) II. He joined the
Committee of Union and Progress (CUP). He
was at the hub of Turkish revolutionary plotting. After the 1908 Young Turk
Revolution, Talaat became one of the most influential politicians of the
Ottoman Empire. In 1909 he was appointed Minister of the Interior.
By 1912 he was Secretary General of the CUP. The following year he
seized complete power in the Ottoman Empire.
The telegraph-office clerk who became one of the ruling troika of
post-revolutionary Turkey, Talaàt Pasha, was Bosnian, Pomack, or Gypsy, unknown
origin; the
point being that he was not a Turk.
Talaat was one of the main advocates of the Turkification of the Ottoman
Empire. As Minister of the Interior, he assumed primary responsibility for
planning and implementing the Armenian Genocide. De Nogales, in his Four Years beneath the Crescent (Charles Scribners
Sons, 1926 p.26), reveals Talaat as the renegade
Hebrew (Donme) of Salonika. A Donme is a kind of Marrano Jew, a
descendant of Jewish refugees in Turkey who pretended to be Muslims.12
3//. Ντζαβίντ Μπέη (Mehmet Cavit Bey, Mehmed
Cavid Bey or Mehmed Djavid Bey
(1875–1926): Ντονμές, κρυπτο-Ιουδαίος. Υπουργός
Οικονομικών.
Cavit was born in Thessaloniki. His father was Naim, a jewish merchant,
and his mother was Pakize; they were cousins. He was of Dönmeh descent.
He was an Ottoman Sabbatean economist, newspaper editor and member of the Committee
of Union and Progress (CUP), he was part of the Young Turks and had positions
in government after the constitution was re-established.
Following the 31 March Incident in 1909, Cavit Bey was appointed
minister of finance in the cabinet of Grand Vizier Tevfik Pasha. The combination of his personality,
ethno-religious origins, and politics made him the target of numerous
accusations of corruption, espionage, even murder. His Francophile and pacifist
tendencies led him to resign his post in 1914 in protest against the secret
Ottoman-German alliance, although he remained a financial adviser, reassuming
the ministerial post in 1917.
In the beginning of the Republican period, he was executed for alleged
involvement in an assassination attempt against Mustafa Kemal Ataturk.13
4//. Μεσίμ Ρούσσο (Messim Russo): Ντονμές, Βοηθός
του
ντονμέ
Ντζαβίντ
Μπέη.
5//. Ρεφίκ Μπέη (Refik Bey): Ντονμές, εκδότης της
εφημερίδας των Νεότουρκων «Επαναστατική». Πρωθυπουργός
της
Τουρκίας
το 1939.
« ..Another leading Jew of the Committee of Union and Progress (CUP),
was Refik Bey who in 1939 was prime minister of Turkey under the name Refik Saydam…»
(İsyan, Τόμος 1, p. 523,Yalçın Küçük,
Ithaki Publishing, 2005).
6//. Vladimir Jabotinsky: Ρωσσοεβραίος Μπολσεβίκος
δημοσιογράφος, συγγραφέας, κλπ, ο οποίος μετακόμισε
στην Τουρκία το 1908. Εκδότης της εφημερίδας των Νεοτούρκων. Φανατικός Σιωνιστής.
Ze'ev Jabotinsky, (Hebrew:
זאב ז'בוטינסקי, Ze'ev Zhabotinski; Yiddish:
זאב זשאבאטינסקי; born Vladimir
Yevgenyevich Zhabotinsky, Russian: Влади́мир
Евге́ньевич Жаботи́нский; 5 (17) October 1880, Odessa – 4
August 1940, Hunter, New York),
was a Russian Jewish Revisionist
Zionist leader, author, poet, orator,
soldier and founder of the Jewish Self-Defense Organization in Odessa. With Joseph Trumpeldor,
he co-founded the Jewish Legion
of the British army in World War I.
Το 1925, ο Βλαδίμηρος
(Τσεέβ) Ζαμποτίνσκι, ίδρυσε την «Ένωση
των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών», ως διαμαρτυρία ενάντια στην πολιτική της
Σιωνιστικής Οργάνωσης υπό την ηγεσία του Χάιμ Βάιτσμαν. Αυτό που ο
«ρεβιζιονισμός» ήθελε να απορρίψει ήταν ο πραγματισμός που είχε επιβληθεί στο
σιωνιστικό κίνημα με την εγκαθίδρυση της Βρετανικής Εντολής για την Παλαιστίνη
και με το ξεκίνημα της οικοδόμησης της χώρας, δηλαδή ο περιορισμός των
σιωνιστικών στόχων στα προσωρινά κεκτημένα.
Τον Ζαμποτίνσκι
οι σιωνιστές αντίπαλοί του τον έβριζαν ως αντιδημοκράτη και φασίστα, εξαιτίας
των συμπαθειών του για τον ιταλικό φασισμό, της φιλίας του με τον Μουσολίνι και
των διαπραγματεύσεων που είχε ξεκινήσει με τον Ουκρανό εθνικιστή Πετλιούρα,
καθώς και με τον Πολωνό εθνικιστή Μπεκ. Πολλοί ήταν εκείνοι που θαύμαζαν το δόκιμο
ύφος των άρθρων του και τη λαμπρή ρητορική δεινότητα των λόγων του.
7//. Alexander Helphand ή Πάρβους:14 Tαλμουδιστής Ιουδαίος. Σύνδεσμος των
Ρόθτσάϊλντς (Rothschilds) με τους Νεότουρκους.
Συντάκτης της εφημερίδας «Τουρκική Πατρίδα».
Ο Πάρβους
υπήρξε τελικώς ο άνθρωπος που ως πράκτορας της αυτοκρατορικής Γερμανίας, συνέβαλε τα μέγιστα
στην χρηματοδότηση των Μπολσεβίκων, του κινήματος των Νεοτούρκων και τελικώς
εξασφάλισε την επιστροφή στην Ρωσία μέσω Γερμανίας, του Λένιν, με το περίφημο
«σφραγισμένο τραίνο».
Προ της ενάρξεως του πολέμου, στις 22 Ιουλίου
1914 ο Πάρβους σε άρθρο του στην εφημερίδα Τασβιρί
Εφκάρ, εξέθεσε τις θετικές προοπτικές που διανοίγονταν για την Οθωμανία, σε
περίπτωση που εκμεταλλευόταν την ευκαιρία του πολέμου:15
8//. Τεκίν
Αλπ: Ιουδαίος
από τις Σέρρες που το πραγματικό του όνομα ήταν Μωϋσής Κοέν, ο οποίος εδημοσίευσε
ένα πολύκροτο κείμενο με τον τίτλο Τουρκισμός
και Παντουρκισμός, προπαγανδίζοντας την παντουρκική ιδεολογία.
Moiz Cohen (1883, Serres, Salonica Vilayet, Ottoman Empire–1961 Nice France)
was a Turkish-Jewish writer, philosopher and ideologue of the Pan-Turkism. Born
to a Jewish family, he later changed his name to Munis Tekinalp).16
9//. Μουσταφά Κεμάλ («Ατατούρκ»): Ντονμές. Παρακολούθησε το
Εβραϊκό Δημοτικό Σχολείο, γνωστό και ως Σχολή Σεμσί Εφέντι, που διευθυνόταν από
τον Εβραίο
Σίμωνα Σεβί (Simon Zvi) [Λεπτομέρειες στο ειδικό κεφάλαιο περί του
Κεμάλ Ατατούρκ].
(left. Kemal
Ataturk, making Masonic sign, and the crypto Jews called Donmeh who
control Turkey)
στ. Ο
ρόλος της Γερμανίας και των Ιλλουμινάτι (Illuminati), στην οργάνωση και δράση των Νεοτούρκων- Βασική αιτία
ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ.17
Με δεδομένο ότι όλες οι μασονικές
στοές, μετά το 1776, [Χρονολογία ιδρύσεως του αποκρυφιστικού Τάγματος
των Ιλλουμινάτι, από τον Γιόχαν Άνταμ Βάισχαουπτ (Johann Adam Weishaupt)], ιλλουμινατοποιήθηκαν, οι
συμμετέχοντες στο πραξικόπημα των Ν/Τ,
μασόνοι, Ιουδαίοι ή αλλοεθνείς, ανήκαν στους Ιλλουμινάτους και ελάμβαναν
πλέον εντολές από την ανωτάτη αρχή, της οποίας τότε το κέντρο, είχε έδρα την
Ιλλουμινατοκρατούμενη Γερμανία…
Δεν είναι τυχαίον ότι, ο βασιλεύς
των Ελλήνων Κωνσταντίνος εχαρακτήρισε το κίνημα των Νεοτούρκων, «Κίνημα Ισραηλιτών» και διεμαρτυρήθηκε εντόνως στον εν Αθήναις Γερμανό
πρέσβη, για την υποστήριξη των Γερμανών, στους νεοτούρκους, οι οποίοι έσφαζαν
τους Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική επικράτεια..!!!
Ο σουλτάνος Abdulhamid II κατηγορήθηκε από τους Ν/Τ ως
τύραννος, αλλά η πραγματική αιτία δεν είναι αυτή. Είναι καταγεγραμμένο ότι ο Abdulhamid II αρνήθηκε να δεχθεί τον αρχηγόν
του Σιωνιστικού κινήματος Theodore Herzl όταν
επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη το 1901, που εσκόπευε να αποσπάσει από τον
σουλτάνον δήλωση στηρίξεως των σχεδίων του, για επικυριαρχία των Σιωνιστών στην
Ιερουσαλήμ.
Αντιθέτως, ο σουλτάνος απηύθυνε προς τον Herzl αιχμηρή
δήλωση κατά του Σιωνισμού, υποστηρίξας μεταξύ των άλλων ότι οι περιοχές που
εποφθαλμιούσαν οι Σιωνιστές, ανήκαν στην Οθωμανική επικυριαρχία και τα χρήματά
τους, δεν αρκούσαν για να τις αποκτήσουν..…
The Jewish refugees from Spain were welcomed to settle
in the Ottoman Empire and over the years they converted to a mystical sect of
Islam that eventually mixed Jewish Kabbala and Islamic Sufi semi-mystical
beliefs into a sect that eventually championed secularism in post-Ottoman
Turkey.
It
is interesting that "Dönmeh" not only refers to the Jewish
"untrustworthy converts" to Islam in Turkey but it is also a
derogatory Turkish word for a transvestite, or someone who is claiming to be
someone they are not.
Many Dönmeh, along with traditional Jews,
became powerful political and business leaders in Τhessaloniki.
It was this core
group of Dönmeh, which organized the secret Young Turks, also known as the
Committee of Union and Progress, the secularists who deposed Ottoman Sultan
Abdulhamid II in the 1908 revolution, proclaimed the post-Ottoman
Republic of Turkey after World War I, and who instituted a campaign that
stripped Turkey of much of its Islamic identity after the fall of the
Ottomans.
Abdulhamid II was vilified by the Young Turks as a
tyrant, but his only real crime appears to have been to refuse to meet Zionist
leader Theodore Herzl during a visit to Constantinople in 1901 and reject
Zionist and Dönmeh offers of money in return for the Zionists to be granted
control of Jerusalem.
Like
other leaders who have crossed the Zionists, Sultan Adulhamid II appears to
have sealed his fate with the Dönmeh with this statement to his Ottoman court:
"Advise Dr. Herzl not to take any further steps in his project. I cannot
give away even a handful of the soil of this land for it is not my own, it
belongs to the entire Islamic nation. The
Islamic nation fought jihad for the sake of this land and had watered it with
their blood. The Jews may keep their money and millions. If the Islamic
Khalifate state is one day destroyed then they will be able to take Palestine
without a price! But while I am alive, I would rather push a sword into my body
than see the land of Palestine cut and given away from the Islamic
state."
It
was Ataturk's and the Young Turks' support for Zionism, the creation of a
Jewish homeland in Palestine, after World War I and during Nazi rule in Europe
that endeared Turkey to Israel and vice versa.
Compelling,
too, is the widely-referenced document which states that Constantine, the
King of Greece at the time, characterized the entire Young Turk movement as composed of
"Israelites." According to the facts presented in her
book, Glory and Partisanship,
the Greek professor of the University of Vienna, Polychroni Enepekithi,
contends that Constantine made that characterization while complaining to the German Ambassador in
Athens, about the outrages committed by Young Turks against Hellenes
living in the Ottoman Empire.
Turkey's support of ISIS is more understandable, if
we recall Wayne Madsen's 2011 explanation that Turkey is run by
secret Jews and serves the Zionist goal of a greater Israel. Like
Bolsheviks and Zionists, the Donmeh are Illuminati i.e Satanists,
Freemasons. [How the
Illuminati Terrorize & Control Turkey, by a Turkish dissident, by Wayne Madsen, Excerpt by
henrymakow.com]
*
Είναι προφανές ότι, το ΣΥΣΤΗΜΑ χρησιμοποιούσε
τα δικά του «κριτήρια» για την επιλογή των πιστών ανθρώπων του, και στην
προκειμένη περίπτωση, της ηγετικής ομάδος των λεγομένων «κατά ιστορικήν
παραπλάνησιν», Νεοτούρκων.
ΟΛΟΙ
οι πρωτεργάτες του λεγομένου κινήματος των Ν/Τ, ήσαν Ιουδαίοι,
ντονμέδες, αποκρυφιστές μουσουλμάνοι ή μη Τούρκοι, και τέκτονες.
Συνεπώς, είναι ορθώτερον και αληθές, από
ιστορικής απόψεως, να αποκαλούμεν την επιχείρηση ανατροπής του Αβδούλ Χαμίτ Β΄,
ως συνωμοσία ή
πραξικόπημα των Νέων (μη) Τούρκων, παρά ως
επανάσταση των Νεοτούρκων!
Κατά τα άλλα, ΟΛΟΙ αυτοί οι αλλοεθνείς
ψευδο-επαναστάτες, ουσιαστικώς πραξικοπηματίες, αυτοαπεκαλούντο…Τούρκοι,
ως Νεό-τουρκοι
κατεγράφησαν στην Συστημικήν Ιστορία, και ως τοιούτοι μας παρεδόθησαν μέχρι
σήμερα, και διδάσκονται στους Ελληνόπαιδες, από τους πιθηκίζοντες και ανιστόρητους εκπαιδευτικούς
μας, προς…ικανοποίηση των διεθνών μαέστρων της ιστορικής
πλαστογραφήσεως/παραπληροφορήσεως-απάτης και …δόξαν του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!
Συνεχίζεται
1 Όπως βιβλιογραφία υποσ. 1, 1ου μέρους.
2 geliyorlar: Third person plural present continuous of gelmek (gelmek==έρχομαι,
πηγαίνω, καταλήγω στον προορισμό μου, (αργκό)
εκσπερματώνω).
3 Όπως υποσ. 3 του 10ου μέρους.
4 Ο Βρετανός Τουρκολόγος
Μπέρναρντ Λιούϊς [απεβίωσε το Σάββατο (19/5/2018) σε ηλικία 101 ετών, σύμφωνα
με την Washington Post.], εδημοσίευσε το 1961
από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Οξφόρδης, βιβλίον με τίτλον: Η ανάδυση της σύγχρονης Τουρκίας. Ο
Λιούϊς υπήρξε πρωτοπόρος ερευνητής, αλλά υπερβολικά
φιλότουρκος. Η παρασιώπηση της γενοκτονικών κινήτρων των Νεοτούρκων
ιτιχατιστών, στο έργο του, είναι ένα μόνον -αν και το πλέον οδυνηρό- από τα
τεκμήρια που θεμελιώνουν τον ισχυρισμόν ετέρων μελετητών, περί σφαγών και
γενοκτονιών.
5 Erik-Jan Zürcher (born 1953) is a Dutch
Turkologist. He is a professor of Turkish studies at Leiden University since
1997. From 2008 to 2012, he served as director of the International Institute
of Social History. His book Turkey: a Modern History is
considered a standard work. Zürcher frequently comments on current issues
related to Turkey.
6 Erik Jan Zürcher, The Young Turks Legacy and Nation Building. From the Ottoman Empire to
Atatürk’s Turkey, London 2010, σ.
99.
7 Professor
Suavi Aydin (born 1962,in Ankara ), is a Turkish Anthropologist. He
graduated from Hacettepe University School of Sociology in 1986,
then earned his MA in sociology from the same department and his PhD degree in
Anthropology from the same University. He served as associate Prof. of
Anthropology at Hacettepe University till 2005 and became a full Prof. in
Communication Sciences at Hacettepe University in 2010, and the
Dean of the Communication Sciences Department-Hacettepe University in 2011. His
fields of interest are ethnicity, nationalism, state problematic, etc. He
has been working in the field of local history and the settlement date.
Professor Suavi Aydin has many published works, including “Modernization
and Nationalism” (1993), “The Problem of Identity, Nationality and the Turkish
Identity” (1998), “Mardin: tribal, community, State” (2000), Anthropology
Dictionary (2003), etc.. Professor Aydin was a member of UNESCO’s
Cultural Corridor Trade Committee (2008-2010) and since 2010 he is
UNESCO’s Intercultural Dialogue Specialized Committee Member. Also he is a
member of the Economic and Social History Foundation of Turkey.
8 Φουάτ Ντουντάρ, Ο
Κώδικας της Σύγχρονης Τουρκίας. Η
μηχανική των εθνοτήτων της «Ένωσης και Προόδου» (1913-1918), Αθήνα 2014, σ.56.
9 Nemesis. by Ioasif Kassesian. September 2001, pp.
64-66.Translated by staff. Emphasis added.
10 Ιωάννης Θ. Μάζης, Μυστικά ισλαμικά τάγματα και
πολιτικο-οικονομικό Ισλάμ στη σύγχρονη Τουρκία, Αθήνα 2000, 369.
Η
σέκτα των Μπεκτασήδων (Bektaşi) δερβίσηδων ανήκει στο Σούφι Ισλάμ και
αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας της Οθωμανικής Ιστορίας, ένα από τα
πλέον σημαντικά μοναστικά τάγματα του Ισλάμ. Οι μπεκτασήδες συνδυάζουν στοιχεία
της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστεως με το Σιϊτικό αλλά και το ορθόδοξο Ισλάμ
(Σιϊτισμός και Σουνιτισμός αντιστοίχως).. Πήραν το όνομά τους από τον ιδρυτή
του, Σεγίτ Μουχαμέτ Μπεκτάς.
Πρόκειται για σιϊτικό τάγμα, καθώς οι οπαδοί του παραδέχονται τον γαμπρό του
Μωάμεθ Αλή, ως νόμιμο διάδοχο του προφήτη τους, Μωάμεθ.
Ο
Μπεκτάς γεννήθηκε το 1247 στη Νισαμπούρ και το 1281 μετέβη στην Μικρά Ασία. Το
τάγμα ανέπτυξε μεγάλη δράση εκεί. Ο δεύτερος Οθωμανός σουλτάνος, Ορχάν,
επισκέφθηκε τον τεκέ του τάγματος και ευλογήθηκε, από τον χατζή Μπεκτάς. Με το
γεγονός αυτό, εγκαινίαζε μια μακρά παράδοση, σύμφωνα με την οποία οι
μπεκτασήδες δερβίσηδες ήταν υπό την προστασία του εκάστοτε Οθωμανού σουλτάνου.
Είναι επίσης γνωστές οι σχέσεις του Τάγματος με τον αυτοκρατορικό στρατό των
γενιτσάρων, τον οποίο ουσιαστικά είχαν αναλάβει πλήρως υπό την καθοδήγησή τους
από το 1590 έως το 1826, οπότε το σώμα διαλύθηκε από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’.
Στους στρατώνες των γενιτσάρων διέμενε μόνιμα σεΐχης (αρχηγός) των μπεκτασήδων,
ενώ στους περισσότερους υπήρχε μπεκτασικό μοναστήρι (τεκές).
11 Feroz Ahmad,
War and Society Under the Young Turks, 1908-1918, 269-270.
https://wikileaks.org/.../1862737_-analytical-and-intellig...28 Φεβ 2011
13 Ilgaz Zorlu, Evet, Ben Selânikliyim: Türkiye
Sabetaycılığı, Belge Yayınları, 1999, p. 223.
-Yusuf
Besalel, Osmanlı ve Türk Yahudileri,
Gözlem Kitabevi, 1999, p. 210.
-Rifat N. Bali, Musa'nın Evlatları, Cumhuriyet'in Yurttaşları, İletişim Yayınları, 2001, p. 54. (Mehmet Cavit Bey - Wikipedia,
https://en.
wikipedia.org/wiki/Mehmet_Cavit_Bey)
-Javid (Cavid) Bey, Mehmed - Jewish Virtual Library
www.jewishvirtuallibrary.org/javid-cavid-bey-mehmed
14 Γεννημένος το 1867 σε
ένα χωριό της Λευκορωσίας ο εβραϊκής καταγωγής τυχοδιώκτης Αλεξάντερ
Λαζάρεβιτς, είχε διαταχθεί από το Σύστημα, να προετοιμάσει την μαρξιστική
επανάσταση στην τσαρική Ρωσία.
Διετέλεσε
πάμπτωχος δημοσιογράφος σοσιαλιστικών εφημερίδων αλλά και πάμπλουτος, στην
συνέχεια, επιχειρηματίας στην Κωνσταντινούπολη, όπου έδρασε ως τροφοδότης του
οθωμανικού στρατού με σιτηρά αλλά και δημοσιογράφος-χρηματοδότης μιας από τις
κυριότερες νεοτουρκικές εφημερίδες.
Όμως, ο Πάρβους, δεν αρκέστηκε στο ρόλο του οικονομικού μέντορα
των Νεοτούρκων: Εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις του με την αυτοκρατορική Γερμανία,
στην υπηρεσία της οποίας θα θέσει στην συνέχεια
τον εαυτό του ως πράκτορας, ίσως δε και τις επαφές του με τον διασημότερο
έμπορο όπλων της εποχής, τον ελληνικής καταγωγής σερ Μπέϊζιλ Ζαχάρωφ (ο οποίος εκπροσωπούσε τα
συμφέροντα της βρετανικής Βίκερς), ο Πάρβους φρόντισε να εφοδιάσει ταχύτατα την
οθωμανική αυτοκρατορία με τον απαραίτητο πολεμικό εξοπλισμό, αλλά και να
εξασφαλίσει στον στρατό της την αναγκαία τροφοδοσία, ώστε οι Νεότουρκοι να
εισέλθουν στον μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας.
Παράλληλα
βέβαια διοχέτευε πολεμικό εξοπλισμό και στα βαλκανικά κράτη, ενώ ο ίδιος μέσα
σε λιγότερο από δύο χρόνια, είχε μετατραπεί από ξυπόλυτο δημοσιογραφίσκο σε
επικεφαλής μιας οικονομικής αυτοκρατορίας στην οποία ανήκαν ακόμα και τράπεζες.
Οι ειδικοί βιογράφοι του Πάρβους, Ζέμαν και Σάρλαου, διατυπώνουν την άποψη ότι
η Οθωμανία των Νεοτούρκων δεν θα εισερχόταν τόσο γρήγορα στον Α΄ΠΠ, αν ο
Πάρβους δεν είχε μεριμνήσει γι’ αυτό, με τον τρόπο που περιεγράφη….
15 Elizabeth Heresch, Geheimakte Parvus. Die gekaufte Revolution. Biographie, München 2000, 103-104 και 109· πρβλ. Z. A. B. Zeman / W. B. Scharlau, The Merchant of
Revolution. The Life of Alexander Israel Helphand (Parvus) 1867-1924, London 1965, 127-132.
16 Jacob M. Landau,
Tekinalp, Turkish Patriot, 1883-1961
(1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου